Een ander probleem komt voor bij geslachten waarvan er veel soorten bestaan en aangeplant zijn zoals Acer. Hieronder volgt een voorbeeld. Acer campestre Acer capillipes Acer cappadocicum Acer cissifolium Acer ginnala Acer negundo Acer palmatum Acer platanoides Acer pseudoplatanus Acer rubum Acer rufinerve Acer saccharinum Acer zoeschense 3.204 st. 1 st. 87 st. 4 st. 1 st. 41 st. 3 st 2.314 st. 4.562 st. 62 st. 12 st. 326 st. 12 st. Acer 10.629 st. 3,5 % < 1% < 1% < 1% < 1% < 1% < 1% 2,5% 5% < 1% < 1% < 1% < 1% 11,65 % Kijkend naar de bovenstaande gegevens is binnen het geslacht Acer een acceptabele diversiteit aangebracht. Maar het geslacht Acer voldoet niet aan 5-10-20 regel. Voor 1,65 % van de bomen zal er een ander geslacht gekozen moeten worden om aan de 5-10-20 regel te voldoen. Of de gemeente vindt deze overschrijding acceptabel, er is immers een grote diversiteit binnen het geslacht. De familie is het minst risicovol voor ziekten en plagen. Ziekten en plagen beperken zich vaak tot één soort of één geslacht. Als er aan de 5 % en 10 % egel wordt voldaan, zal de familie vaak voldoen aan de 20 % regel. Een eventuele lichte overschrijding van de familie zal met de huidige kennis van ziekten en plagen bij de meeste geslachten geen grote gevolgen hebben bij een eventuele zieke of plaag. De Amerikaanse 5-10-20 regel is op het moment de meest ideale regel in diversiteit in het bomenbestand. Echter bij een bestaand bomenbestand is het bijna onmogelijk om aan de 5-10-20 regel te voldoen. Ten eerste voldoen de meeste gemeenten al niet aan de 10-20-30 regel. En er zal binnen een bomenbestand zo veel veranderd moeten gaan worden om de regel te gaan halen, dat de gemeenten ook afhaken van de diversiteitregel. Als er een gemeente wel open staat voor deze regel zal het zeer waarschijnlijk jaren duren voordat de gemeente aan de regel voldoet. De 10-20-30 regel is onvoldoende voor een goede diversiteit in de gemeente, de gevolgen door een ziekte en plaag zijn ook bij deze regel groot. De 5-10-20 regel is een betere richtlijn voor de diversiteit binnen de gemeente, alleen is deze regel veelal niet realistisch voor de huidige situatie van het bomenbestand. Gemeenten moeten bij deze regel teveel aan gaan passen aan het bomenbestand. De acceptabele diversiteitregel voor bestaande boombestanden wordt gesteld 7-15-30 procent. Een middenweg in de huidige regel en de ideale 5-10-20 regel. Met de 7-15-30 regel hebben gemeenten een duidelijke, acceptabele en haalbare regel. Voldoen aan deze diversiteitregel is uiteraard een meerjarenplan, daarom zal het enige tijd duren voordat de gemeenten aan deze regel voldoen. Maar het is acceptabel en haalbaar. Kijkend naar de te compenserende maatregelen geeft deze regel wat extra ruimte ten opzichte van de 5-10-20 regel. Ten opzichte van de 10-20-30 regel wordt het risico met 25% verkleind op soorten geslachtsniveau. Voor nieuwbouw- en (wijk)renovatieprojecten wordt geadviseerd de 5-10-20 regel toe te gaan passen. Wanneer er met weinig tot niets wordt begonnen is het goed mogelijk om te voldoen aan de 5-10-20 regel. Hetzelfde geldt voor herinrichting waarbij veel bomen in een wijk gekapt worden, vanaf dit punt is de 5-10-20 ook een goede richtlijn. 4.6.2 Het ontbreken van een schaal en gebiedsgrootte Santamour zegt weinig over de schaal van het plangebied. Het enige dat hij daarover schrijft is dat gemeenten zorg moeten voor haar bomen en dat dit een logische grens is voor een plangebied. De schaal die in dit onderzoek wordt gehanteerd is gemeentelijk. De gemeente heeft inzicht en zeggenschap over haar bomen. Zij hebben in eerste instantie invloed op soortkeuze en diversiteit binnen haar grenzen. Door samenwerking met andere gemeenten en derden is het mogelijk om de schaal verder te vergroten. 52