Ziekten in soorten en maten Arjan Pasma homeopaat in ruste https://www.arjenpasma.nl
Ziek zijn is niet leuk. Er is onbehagen, ongemak, pijn, angst voor erger, angst voor dood, medelijden, verzet, irritatie, onmacht. Ziek zijn kost geld aan medicijnen, aan gederfde inkomsten, aan zorg. We willen graag dat ziekte zo snel mogelijk weer voorbij is en vaak zadelen we anderen op met de (dwingende) wens om zo snel mogelijk weer beter te worden. Van oudsher zijn er ‘hulpverleners’ geweest die iets wisten tegen de kwaal en velen van hen hebben in het verleden, maar ook nu nog, goudgeld verdiend aan het lijden van anderen. Bij de behandeling gaat het daarbij heel vaak om de beïnvloeding van de symptomen van de ziekte. Ik bedoel, de zieke wil dat de verschijnselen van de ziekte zo snel mogelijk verdwijnen. Of de ziekte daarmee ook verdwenen is, is een geheel ander verhaal. De symptomen van de ziekten zijn zo divers dat in de loop van de tijd ‘genezers’ of artsen zich hebben gespecialiseerd in ziekten van afzonderlijke organen en zo proberen zij elk in hun eigen specialisme, de symptomen van de zieke te beïnvloeden. Wat de aard van de ziekte is, doet er vaak helemaal niet toe. Het enige onderscheid dat bijna altijd wordt gemaakt, is de ernst van de ziekte. Hoe ernstiger het is of lijkt, hoe groter het lijden bij de patiënt en hoe dieper de rimpels bij de geneeskundige en hoe harder er wordt gewerkt om de symptomen van de zieke (ziekte) te doen verdwijnen. De opdeling in specialismen is in de afgelopen eeuw onmiskenbaar geworden in de organisatie van de geneeskunde. Over de achtergronden, aard en functie van de ziekte denkt nauwelijks nog iemand na: “Als ik maar beter word”. Dat betekent dan: “Als ik maar geen last heb van mijn ziekte” en “Als de symptomen maar verdwijnen”. Wanneer ik het heb over symptomen van ziekte — díe verschijnselen waarvan we last hebben — dan bedoel ik koorts, pijn in allerlei vormen en op allerlei plaatsen, overgeven, benauwdheid, onmatig zweten, heftige bloedingen, duizeligheid, huiduitslag en jeuk, slapeloosheid, angst, irritatie, coma, diepe vermoeidheid, ontstekingen, zweren, epilepsie, trillen, haaruitval, diarree, constipatie en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Allemaal vervelende klachten, en ga maar eens na wat een stroom aan medicijnen er is en wordt ontwikkeld om al deze symptomen te beïnvloeden. En dat betekent dan: te doen verdwijnen. Wanneer het lukt, is de patiënt heel blij en heeft de dokter het goed gedaan. Bij de behandeling — beschouwen wat er aan de hand is en het bedenken welke therapie effectief zal zijn — wordt echter zelden of nooit een onderscheid gemaakt naar de aard van de ziekte. Symptomen staan op grond van hun ernst (lees: wat geeft de grootste last bij de patiënt) te dringen om als eerste te worden beïnvloed. Daarbij wordt zelden of nooit onderscheid gemaakt tussen acute aandoeningen (koorts, diarree, overgeven, ontstekingen) en chronische ziekten (die we graag een naam geven: astma, reuma, epilepsie, maagzweer, colitis ulcerosa enz.). Of een zieke nu lijdt aan een acute ziekte of aan een chronische aandoening, het is allemaal vervelend en het appél op de geneeskundige blijft hetzelfde: “Dokter, doe er a.u.b. wat aan” en vervolgens zoekt de dokter naar het medicijn dat het symptoom kan beïnvloeden.
Zorgwekkende gevolgen van vaccinaties
versie 20-1112
24 / 198
