Vaccinatie ~ historie, inhoud en effecten Désirée L. Röver medisch research journalist, auteur https:/mewe.com/i/désiréeröver
“Je wordt niet gevaccineerd TEGEN een ziekte. Je wordt geïnjecteerd MET een ziekte…” DLR Waarom schrijf ik mee aan dit boek? Omdat ik iedereen de schade wil besparen die vaccinatie mijzelf en mijn kinderen heeft bezorgd. Wetende wat ik nu weet — als persoon, onderzoeker, moeder en (over)grootmoeder — kan ik niet anders dan uit liefde voor mijn medemens de ontdekkingen delen vanuit mijn meer dan 25 jaar lang bestuderen van medische literatuur en vanuit de wijsheid en kennis die ik heb verkregen in de vele persoonlijke gesprekken en interviews met internationale wetenschappers, artsen en therapeuten … Als ik mijn leven zou kunnen overdoen, zou ik mijn kinderen thuis in water geboren laten worden, ik zou hen thuisonderwijs geven, en ik zou hen nooit, maar dan ook helemaal nóóit laten inspuiten met welk vaccin dan ook! Ik weet niet hoe ik kan verzachten of veraangenamen wat ik heb ontdekt over de verzwegen kanten van vaccinatie. Ik kan daarover alleen maar eerlijk zijn. En ik weet uit ervaring hoe shockerend het is wanneer je wereldbeeld ineens onderuit wordt gehaald… Is mijn toon soms wat scherp, weet dan dat die voortkomt uit diepe bezorgdheid over wat ik heb ontdekt over de andere helft van de realiteit van vaccins en over hoezeer het grote publiek — inclusief artsen — wordt misleid omtrent de ware effecten van vaccinatie. Waarom ik nu zo waakzaam ben Als kersverse moeder wist ik in april 1977 helemaal niets over vaccinatie. Ik dacht er zelfs niet over na, want net als die akelige hielprik hoorde vaccinatie er in het leven van een baby toch gewoon bij? Op het consultatiebureau lieten alle moeders hun baby’s met al die vaccins inspuiten, en daarom vertrouwde ook ik op de rechtmatigheid van vaccinatie en op de goede kennis en bedoelingen van de overheid, het RIVM en de artsen. Tegenwoordig weet ik wel beter. In alle vier mijn kinderen herken ik negatieve effecten van de vaccins die ik destijds vanuit mijn onzalige onwetendheid bij hen heb laten injecteren. Verreweg de meeste schade trof mijn tweede zoon, Philippe. Philippe was ruim tweeëneenhalf jaar oud toen ik hem op 2 december 1981 de eerste sneeuw van het jaar wilde laten ervaren. Nauwelijks waren we die wondere witte wereld binnengestapt, of hij huilde dat hij naar huis terug wilde. In de dagen erna bleef hij jengelen, wat ik niet van hem gewend was. Ook begon hij te zeggen dat hij niet meer wilde eten. Op 16 december bleek hij ineens niet meer te kunnen lopen… Ik ging met hem naar de Eerste Hulp in het ziekenhuis, waar hij meteen werd opgenomen. Na een week werden we, pal voor Kerstmis, naar huis gestuurd, ook al had men nog steeds geen flauw idee wat er aan de hand kon zijn. De dagen daarna waren mijn meest dramatische Kerstmis en Oud en Nieuw…
Zorgwekkende gevolgen van vaccinaties
versie 20-1112
27 / 198
