Het verhaal van Thanh Hagoort, moeder van Freek Opgetekend door Désirée Röver
Thanh en Roel hebben twee zoons: Arne en Freek. Arne reageert heel heftig op al zijn vaccinaties: hij is dan een paar dagen flink ziek, heeft hoge koorts en blijft lang huilen. Omdat Arne na de eerste vaccinatie koorts heeft, blijft huilen en niet wil drinken, belt Thanh ’s nachts ongerust de huisarts. Die zegt: “Wat wil je dat ik doe, Thanh, dat ik naar je toe kom om hem de fles te geven?”. “Wat een onzin,” zegt Thanh. “Ik wil even aangeven dat Arne ziek erg ziek is na zijn vaccinaties, en dat als er wat gebeurt, de verantwoording bij u ligt als u niet wilt komen.” De huisarts komt niet. Arne’s jongere broertje Freek lijkt moeiteloos door iedere vaccinatieronde heen te rollen… tot die donderdag in maart 2009, wanneer hij, bijna 9 jaar oud, zijn DTP- en BMR-vaccinaties krijgt. In iedere arm één injectie met een cocktail van drie ziekteverwekkers. De volgende dag voelt Freek zich niet lekker. En dat is heel ongewoon voor de kerngezond ogende, sportieve en altijd actieve Freek. Thanh laat hem die vrijdag wel naar school gaan, maar licht de juf in en vraagt om haar te bellen wanneer hem dat te veel wordt. Het gaat goed en ’s middags neemt Thanh hem mee naar zwemles. Zaterdagochtend gaat Freek met zijn vader voetballen, maar die ziet dat Freek zich niet zo lekker voelt en besluit om hem aan de kant te houden. Zaterdagmiddag is Freek wat hangerig. Die nacht komt Freek z’n bed uit en zegt: “Mamma, ik heb ’t zo warm.” Hij blijkt behoorlijk koorts te hebben. Thanh zegt: “Kom maar bij ons in bed”. Freek trekt z’n pyama uit en stapt in z’n boxershort bij z’n ouders in bed. Zondagochtend krijgt Thanh hem niet wakker. Om 12 uur belt ze de huisartsenpost, en krijgt als commentaar “Ga maar eerst temperaturen.” Thanh zegt, “Maar ik krijg dat kind niet wakker”. De assistente antwoordt: “We moeten eerst weten hoe hoog zijn koorts is, daarna belt u maar terug.” Thanh doet de thermometer in Freeks mond en die schiet direct naar 40.6 graden. Ze schrikt enorm en belt direct weer de huisartsenpost. Ze kan met haar doodzieke kind om vijf over drie langskomen. Thanh kleedt de doodzieke Freek aan, die dan nog steeds in bed ligt. Omdat hij te zwak is om te lopen, draagt Roel hem naar de auto. Met Freek liggend op de achterbank rijden ze naar de huisartsenpost. Freek kan niet eens goed rechtop zitten. Terwijl hij een beetje krom hangt op de schoot van Roel probeert de arts zo goed en zo kwaad als het gaat zijn longen en zijn hart te beluisteren. Ze zegt dat alles in orde is. Ze voegt er aan toe “Als de koorts aanhoudt tot dinsdag, moet u naar de eigen huisarts gaan”. Wanneer Thanh de arts nog vraagt hoe het kan dat Freek nu zo ziek is, zegt die: “Dat is de bijwerking van vaccinatie”… Dat is de meest eerlijke opmerking die Thanh tot de dag van vandaag over Freeks fatale vaccinaties heeft gehoord. Zondagavond slaapt Freek weer bij zijn ouders in bed. Maandagochtend, wanneer Roel rond 4 uur wakker wordt en naar zijn zoon kijkt, ligt Freek levenloos naast hem: op z’n zij en met bloed uit zijn mond en neus.
Zorgwekkende gevolgen van vaccinaties
versie 20-1112
97 / 198
