O U R
S T O R I E S
TENDER IS THE NIGHT Η Γαλλική Ριβιέρα τη δεκαετία του ‘60
Ο
Αμερικανός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Gore Vidal, που δεν είναι πια μαζί μας, κάποτε ρωτήθηκε για το ποια περίοδο της ιστορίας θα επέλεγε για να ζήσει. «Τον 17ο αιώνα, με την πενικιλίνη» ήταν η απάντησή του. Δεν θα πάω τόσο πίσω όσο πήγε ο σαρκαστικός Gore, καθώς τότε η προσωπική υγιεινή ισούνταν με ένα μπάνιο ετησίως, τα δόντια ήταν τόσο σπάνια όσο και τα χορτοφάγα λιοντάρια, και είχαμε και την πανούκλα του 1665, που κάνει τον Covid-19 να μοιάζει με ένα ελαφρύ κρυολόγημα. Όχι, εάν μπορούσα να πάω πίσω στον χρόνο, θα επέλεγα να ξαναζήσω τις ημέρες και τις νύχτες που πέρασα στη Γαλλική Ριβιέρα, ξεκινώντας το 1958 και τελειώνοντας ακριβώς δέκα χρόνια αργότερα, το 1968. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα οικονομικά θαύματα της Ιταλίας και της Γερμανίας, η Ριβιέρα έγινε μία από τις πιο πολυπόθητες αποδράσεις, πρώτα για τους Ευρωπαίους αριστοκράτες και τους επιχειρηματικούς μεγιστάνες και έπειτα για το αμερικανικό «smart set», όπως αποκαλούνται αυτοί οι νέοι, πλούσιοι και εκλεπτυσμένοι Αμερικανοί. Μην ξεχνάτε ότι μετά από μια σύγκρουση ακολουθεί μια έκρηξη ελευθερίας και μια σχεδόν μανιώδη αναζήτηση να ζήσεις μια όμορφη στιγμή, όπως ακριβώς και οι υπερβολές των Roaring Twenties που ακολούθησαν μετά τις κακουχίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως όλοι γνωρίζουν, η Ριβιέρα ανακαλύφθηκε ως χειμερινό θέρετρο από τους Άγγλους που ήθελαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν από τους βροχερούς και σκληρούς χειμώνες της Βρετανίας. Το «La Promenade des Anglais» στη Νίκαια πήρε το όνομά του από τους παραπάνω, με τους ευγενείς να
καταφθάνουν μαζικά, ανυπόμονοι να δοκιμάσουν το γαλλικό φαγητό και να απολαύσουν τα «χαλαρά» γαλλικά σεξουαλικά ήθη. Αλλά η Ριβιέρα που εγώ γνωρίζω είναι αυτή που οι Gerald και Sarah Murphy ανακάλυψαν όταν αποφάσισαν στις αρχές της δεκαετίας του ’20 να χτίσουν ένα σπίτι στο Cap d’Antibes με το όνομα Villa America και να το γεμίσουν με καλοκαιρινούς επισκέπτες, όπως οι Picasso, Hemingway, Fitzgerald, και τις συζύγους και τις ερωμένες τους. Στο «Tender is the Night», το καθηλωτικό μυθιστόρημα του Fitzgerald που αφορά μια καταδικασμένη ομάδα πλούσιων αλλά όμορφων ανθρώπων, το Hotel du Cap αποτελεί το κεντρικό σημείο της πλοκής και σύντομα μετά την έκδοση του βιβλίου, το ξενοδοχείο άνοιξε για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες και έκτοτε έμεινε ανοιχτό. Η Florence Gould, μια Γαλλίδα, παντρεμένη με έναν από τους πιο πλούσιους Αμερικανούς βιομηχάνους, ακολούθησε σύντομα, χτίζοντας μια τεράστια κατοικία στο Juan- les- Pins και χρηματοδοτώντας εικαστικά φεστιβάλ τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι Gerald και Sarah Murphy ξεκίνησαν μια τάση που συνεχίστηκε και πολύ μετά τον θάνατό τους, 50 χρόνια αργότερα. Τα μεγάλα σπίτια δίπλα στη θάλασσα έγιναν το σύμβολο status, αντικαθιστώντας τα σκάφη, ακόμη και τους τίτλους. Ο βασιλιάς Λεοπόλδος του Βελγίου, ο πλουσιότερος από τους μονάρχες λόγω του Κονγκό, έχτισε τη «La Leopolda» στους λόφους πάνω από το Villefranche-sur-Mer, τη μεγαλύτερη βίλα στην περιοχή, που αργότερα πωλήθηκε στον Gianni Agnelli, ο οποίος σύντομα έγινε ο βασιλιάς χωρίς στέμμα της Ιταλίας. Καταφθάνοντας στην περιοχή στα 22 μου, η κοινωνική ζωή στη Ριβιέρα περιστρεφόταν γύρω από τις βίλες και τους ιδιοκτήτες τους. Η κατοικία «La Fiorentina», που πρόσφατα πωλήθηκε αντί 450 εκατομμυρίων δολαρίων σε έναν γκάνγκστερ, ξεχώριζε στο Cap Ferrat και ανήκε σε μια όμορφη Αυστραλή γυναίκα που «βαπτίστηκε» από τον Somerset Maugham ως «Lady Killmore», έχοντας επιβιώσει από τρεις πολύ πλούσιους συζύγους. 28
