I N T E R V I E W
CHEAPART FOUNDER Τι είναι αυτό που ορίζει κάτι ως έργο τέχνης; Ποιος καθορίζει την τιμή των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων; Iσχύουν οι αρχές της δημοκρατίας στην αισθητική; Ο εμπνευστής της Cheapart, Γιώργος Γεωργακόπουλος, με αφορμή το φεστιβάλ «Back to Athens 2021» μιλάει στο MANCODE. Φροντίζετε πάντα τόσο πολύ το ντύσιμο σας; Θα έλεγα πως αυτή είναι η στολή μου… Η κακομοιριά και η μιζέρια δεν ταιριάζουν σε όσους ασχολούνται με την τέχνη.
Υπάρχουν χορηγοί σήμερα για αντίστοιχα εγχειρήματα; Βεβαίως υπάρχουν, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν πως είναι χορηγοί, ενώ δεν είναι. Τι εννοείτε; Εννοώ πως χορηγός δεν είναι αυτός που στέλνει τρία καφάσια μπίρες ή κρασιά στα εγκαίνια μιας έκθεσης και απαιτεί να μπει το λογότυπο της εταιρείας του παντού. Γιατί, αν είναι έτσι, να του δώσουμε εμείς σε μετρητά το αντίτιμο των τριών καφασιών και να βάλει το όνομά μας στις μπίρες του ή στα κρασιά του.
Εσείς ασχολείστε με πολλούς τρόπους μαζί της. Είμαι ζωγράφος και επιμελητής εκθέσεων.
Μια και μιλάμε για τα εγκαίνια μιας έκθεσης (με ή χωρίς χορηγό), πείτε μου πώς νιώθει ένας καλλιτέχνης πριν ανοίξουν οι πόρτες της γκαλερί; Άγχος, νευρικότητα, προσμονή… Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… Ο καλλιτέχνης βρίσκεται στην πιο ευαίσθητη φάση του και είναι ευάλωτος. Όσο πιο άπειρος είναι τόσο πιο ευάλωτος, όσο πιο έμπειρος τόσο πιο ξεροκέφαλος.
Θα πρόσθετα και δημιουργός επιτυχημένων projects, και συγγραφέας, και γκαλερίστας. Ας κρατήσουμε τα δύο πρώτα. Όλα τα άλλα είναι συνεπακόλουθα. Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ σας Back to Athens. Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα; Ξεκίνησε το 2012, όταν η Αθήνα πληττόταν από το μεταναστευτικό κύμα. Είχαμε ανοίξει το CAMP πάνω στην Πλατεία Κοτζιά. Ένα πολύ όμορφο μέρος, στο οποίο είχαν γίνει πολλές εκθέσεις. Τότε είδαμε για πρώτη φορά στρατιές δυστυχισμένων ανθρώπων, προσφύγων, να κοιμούνται κυριολεκτικά στον δρόμο. Το τραγικό ήταν ότι, αν κάποιος από αυτούς πέθαινε, κανείς δεν θα ήξερε το όνομά του, την καταγωγή του, τη γλώσσα του, τη θρησκεία του.
Τι είναι η cheapart; Η cheapart είναι ένα εργαλείο που μας βοήθησε να σχεδιάσουμε το όχημα για να ανοίξουμε νέους δρόμους. Να μη μένουμε στα ίδια, ακόμη κι αν τα επινοήσαμε εμείς. Τα πρώτα βήματα της ομάδας; Προχωρήσαμε σε απρόσμενες, καινοτόμες πολιτιστικές λύσεις, παλαιότερα το TAF (The Art Foundation), το CAMP (Contemporary Art Meeting Point), αλλά και πιο πρόσφατα το Αθήνα Σημεία Τομής (Athens Intersection), ένα εκτεταμένο πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας, σε συνεργασία με το Athens Trigono και τον Δήμο Αθηναίων. Δεν είναι τυχαίο ότι το βάρος των πολιτιστικών δράσεων εντοπίζεται σε ιστορικές γειτονιές της Αθήνας, όπως Εξάρχεια, Μοναστηράκι, Πλατεία Κοτζιά, εμπορικό τρίγωνο.
Ο υπότιτλος του φετινού φεστιβάλ ήταν «Profiles of the Future» (προέκταση στο μέλλον). Ναι. Δανειστήκαμε τον τίτλο από το ομώνυμο βιβλίο του Arthur Clarke που δημοσιεύτηκε το 1961, όπου θέτει μεταξύ άλλων ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: Βλέπουμε στο μέλλον το τι θα μπορούσε να συμβεί, στα όρια του ανέφικτου, και αδυνατούμε να δούμε αυτό που έχουμε εκείνη τη στιγμή μπροστά μας, που μας επηρεάζει άμεσα. Αυτή ήταν και η έμπνευση πίσω από την έκθεση.
Είστε ο πρωτεργάτης αυτής της ιδέας; Ναι, συνιδρύσαμε την cheapart με τον Δημήτρη Γεωργακόπουλο, τη Φιόνα Μουζακίτη και αργότερα προστέθηκαν στην αρχική ομάδα η Φωτεινή Καπίρη, ο Χρήστος Κεχαγιόγλου και ο Λευτέρης Πλακίδας. Και ναι, cheapart: «φθηνή τέχνη» ως προς τον τίτλο. Αλλά, με τα χρόνια πλέον, είναι ένας δόκιμος όρος που δεν αναρωτιέται κανείς «τι είναι;». Είναι σχεδόν μία λέξη πια. Η cheapart μάς έμαθε να σκεφτόμαστε out of the box.
Είστε μόνος σας σε όλο αυτό το εγχείρημα; Όχι, δεν είμαι μόνος μου. Είμαστε μια μικρή ομάδα όπου ο καθένας είναι εξειδικευμένος στον τομέα του. Η Φωτεινή Καπίρη, ο Christan Rupp, άλλος στην τέχνη, άλλος στην επικοινωνία και άλλος στα λειτουργικά ζητήματα που προκύπτουν.
68
