Bazen behin, bi mendi erraldoi artea zegoen haran handi baten erdian kokatzen zen baserri txiki batean bizi zen gizon bat. Josetxu zuen isena. 42 urteko gizon altua eta indartzua zen. 2 metro inguruko garaiera eta 90 kilo inguru pisatzen zituen. Beti arropa berbera zeraman: praka urdin sulatuak, alkondara zuria, alpargatak eta nola ez, buruan txapela beltza. Euskaldun peto-petoa zen. Gizon bakartia zirudien ez baizuen ia inork esagutzen, baina, bera ez zen bakarrik sentitzen, bere abere maiteak zituelako. Josetxurentzat haiek ziren bere benetako lagunak. Baserria ez zen oso handia, baina berarentzat nahikoa zen. Bakarrik bizi baizen. Bi solairu zituen. Behekoan sarrera eder bat zuen,tximinia eta guzti. Eskuman sukaldea zegoen eta sarreraren beste aldean korta. Asken hau leku iluna eta hotsa zen. Behien gorotzaren usaina atetik nabarmendu zitekeen. Goian bere logela eta bainugela txiki bat zegoen besterik gabe. Eta logelaren sabaian atetzo bat zegoen, bertatik desbanera igotzeko. Desbanean negurako erreserbak gordetzen zituen. Baserritxoaren inguruan baratza zegoen. Denetarik zegoen han landatuta: tipulak, azaloreak, azenarioak, tomateak, patatak... Bertatik ateratzen zuen elikatzeko behar zue guztia.
Egun batean, ortuan lanean zegoela, gizon tragedun bat agertu zitzaion baserrian. Oso arraroa iruditu zitzaion hiriko gizon bat handik ikustea. – Hau bai arraroa, zertarako etorri da hau?- pentsatu zuen.
1
-
Egun on, Josetxu Mendigarai ? – galdetu zuen gizona.
-
Bai neu naiz!
-
Zurekin hitzegitea nahiko nuke.
-
Bota ba!
-
Ondo da. Hemendik zure lurretaik AHT pasatuko da denbora gutxi barru, beraz, ........
-
AH... zeeeeer?!
-
Abiadura handiko trena gizon! Ez al duzu telebistan entzun?
-
Tele... non?
-
Bueno berdin da. Zure baseria bota behar dugu emendik trena pasatzeko. Beraz emendik ospa egin bearko duzu.
-
Inola ere ez!
-
Bueno emen duzu udalak bidalitako gutuna. Irakur ezazu eta ikusiko gara egun pare batzutan.
-
Ongi da agur!
Josetxuk ez zuen ezer ulertzen. Sukaldera joan zen egurrezko aulki batean eseri zen eta irakurtzen hasi zen:
Josetxu Mendigarai estimatua: Zure lur eremua behar dugu, bertatik AHT (abiadura handiko trena) pasatuko baida. Beraz zure lur zati orren truke hirian eginberri diren pisuetako bat emango dizugu. Mesedes jar zaitez gurekin kontaktuan:
2
Hiriberriko udala.
Hau irakurtzerakoan barres hasi zen Josetxu:
-
Ah-ja-ja-ja-ja... Ni hirian bizitzen, hori bai txiste ona! Ezta mundu guztiko behien truke! Ja-ja-ja-ja...
Handik bi egunetara hiru gizon azaldu ziren bere etxean. Haietako bat, Hiriberriko alkatea zen. – Ze astuna den. Zer nahiko du oraingo onetan?.
- Kaixo Mendigarai jauna. - Aupa, zer nahi duzu ? - Zu informatzera nator. - Zertaz ba ? - Hiru egunetan ez bazara emendik joaten baserria botako dugu, eta berdin zait zu barruan zauden edo ez. - Ongi da hirira joango naiz. Baina non sartuko ditut nire sei behiak, hiru txerriak eta bederatzi oiloak? - Egon lasai orretan pentsatu dugu - esan zion alkatearekin zihoan batek – zure abereak etxe berriko atzean dagoen patioan sartuko dituzu. - Ongi da. Bihar bertan joango naiz. -Bueno, agur.
3
- Aio!
Urrengo egunean kamioi erraldoi bat agertu zen baserriaren aurrean. Bi gizon jaitzi ziren eta bere altzairu guztiak kamioian sartuzituen. Handik bi orduetara hirian zegoen eta guztia arraroa egiten zitzaion, ez zeuden inondik landak, ez behiak ezta zuhaitzik ere ez. Nola bizi zitekeen jendea or? Bere etxe berrira heldu zenean, egin zuen lehenego gauza bere abereak ondo garbitzea eta elikatzea izan zen. Gero igo zen bere pisura. Atea ireki zuenean arrituta geratu zen ikusi zituen hainbat gausekin. Adibidez dutxa: zertarako behar zuen bera orrelako plastikosko kabina arraro ori ? Eta telebista: lehio beltz hura, zertarako nahi zuen ireki ezin den lehio arraro bat ? Baina berarentzat arraroenabaratzarik ez egotea izan zen. Nondik lortuko zituen, elikatzeko barazkiak? Baina momentu artan ireki zuen ozkailua. Hori bai armairu arraroa. Bere barruan argia egoteaz gain hotz egiten zuen, baina ez hori bakarrik, gainera bertan hazten ziren baraskiak eta frutak. - Hau bai gauza arraroa. Hemen baraskiak, arrautzak, esnea eta ardoa esfortzurik gabe lor dezaket – esan zuen arrituta.
Baina bere arasoak ez ziren hor geratu. Hurrengo goizean bere atearen aurrean sei pertzona zeuden berari kexuka.
-
Zure oilar madarikatua, seuretan altzatu nau! – esan zuen neska bat.
4
-
Bai eta behien gorotzak kiratza handia dariote! – hoiukatu zuen agure batek.
-
Eta ez hori bakarrik, txerriak gau osoa eman dute sarata egiten eta ezin izan dut lorik egin!
-
Barkaidazue baina guzti hau ez da nire errua izan. Zuen alkatea izan da guzti onen errudun.
-
Zer dinozu?
-
Bai. Orain dela hiru egun nire baserrian azaldu zen eta ...
Historio guztia kontatu ondoren ausokideak bere egoera ulertu zuten eta momentu bat galdu gabe udalaren aurrera joan ziren. Han zeudela, alkatea lehiora irten zen eta jende guztia ikusi zuenean korrika jaitzi zen zer gertatzen zen ikustera. Bereala hasi ziren berriz denak hoikatze. Baina josetxu ohiu altu batekin guztiak izilarazi zituen. Orduan lehenago kexatu zen emakumea, Amelia zuela izena, alkate jaunari argi utzi zion nahi zutena. Eta alkatea ikusi zuenean, galtzekoak zituela, bereala bidali zuen AHTaren obrak gelditzea. Josetzuk eskerrak heman zizkion guztioi baina beresiki Ameliari, gorri-gorri jarri zena Josetxu hitz egin zihonean.Momentu hrtan gurelaguna Josetxu eta Amelia maitemindu ziren eta berehala eskondu ziren. Udalan nozki, ez zuten dembora izan elizako eskontza prestatzeko.AHTaren obrak geldiarastean Josetxuren baserria zutik mantentzen zen eta orduan Josetxu eta Amelia hara bizitzera joan ziren. Amelia baserriko bizimodura moldatu egin zen baina Josetxuk baita hiriko oitura batzuk hartu zituen. Lehen ezertarako balio ez zitzaon lehio ilun irekiezin hura pisten ikasi zuen eta ortik aurrera ez zen arratzalde bat ere ez
5
pasatu Josetxuk bere programa guztokoena ez zuena ikusi. Baina oraingo onetan bazuen bere abereaz gain beste norbait bere zaletazinak disfrutatzeko.
Handik pare bat urteetara ume bat izatea erabaki zuten. Joseamelio jarri zioten izenaeta oso txikitatik erakutzi zioten hiriko mundua eta nola erabiltzen zirentramankulu gehienak, Josetxuri gertatu zitzaiona berari ez gertatzeko. Umea oso ondo hazi zen. Bere aita besalakoa zen, altua eta indartzua baina amaren aurpegia zuen. Oso ikasle ona zen eta unibertzitatera joan zen Biologia ikastera. 24 urte zituela karrera bukatu zuen eta Londresera joan zen ingelesa ikastera. Azkenean Joseamelio bere gurasoei baserri handiago eta berriago bat erosi zien irabazitako diruarekin eta hauek egindakoa eskertzeko, Josetxuk lehenago hirian eskuratu zuen pisua eman zihoten. Orrela guztiak ondo eta lasai bizi izan ziren handik aurrera.
6