hgeets ekeiram
marieke steegh
Double Happiness
2008
Ulrike Jurklies (1975)
Beschrijving Intercultural Digital Art: Dit werk is opgebouwd uit culturele Aziatische beelden (foto’s) waaronder onder andere stadsbeelden, personen, tekens, gebruiken/rituelen, flora & fauna en architectuur. Er is gebruik gemaakt van fotocollage techniek, er zijn veel verschillende foto’s in lagen over elkaar heen gezet. Er is voornamelijk gebruik gemaakt van expressieve kleuren. De kleur rood is veelvoudig aanwezig. Wat zegt dit werk over mijn verleden: In beweging zijn, energie. Dit werk drukt voor mij de periode uit dat ik veel over de wereld trok. Zowel privé als voor mijn werk. Nieuwe culturen ontdekken, kleuren snuiven, nieuwe mensen ontmoeten. Alles willen en kunnen! Maar ook chaos, geen overzicht, tijdgebrek, thuis missen en keuzes moeten maken. Niet weten of een nieuwe weg inslaan wel verstandig zou zijn. Kan ik het wel? Durf ik het wel? Wat wil ik eigenlijk echt? De vele vogels die in dit werk te zien zijn drukken voor mij zowel het letterlijk vliegen naar alle bestemmingen als alles in vogelperspectief zien uit. Ze symboliseren voor mij ook het gevoel ´zo vrij als een vogel zijn´.
The way home
ca. 2001
Lony Wing (1976)
Beschrijving schilderij: Je ziet een landschap met velden , bomen en huisjes. Het schilderij is opgebouwd uit kleurvlakken die samen de eerder beschreven afbeelding vormen. Het is een realistisch- kubistisch schilderij. Er zijn harmonieuze kleurschakeringen te zien waarbij vooral primaire en secondaire kleuren gebruikt zijn.
Wat zegt dit werk over mijn toekomst: Doelen worden helder. Dit schilderij drukt voor mij gestructureerde beweging uit. Een soort rust, structuur, thuiskomen. Mijn levenspad wordt duidelijker. De zaken die ik belangrijk vindt zijn helder, ik mag voor mezelf kiezen. En dat kan zonder de mensen in mijn omgeving voorbij te vliegen. De verschillende kleuren en kleurvlakken symboliseren voor mij veelzijdigheid. Ze laten zien dat ik graag 1001-dingen om me heen heb, dat wil ik ook zo houden en dat mag. Het heldere blauwe vlak in het midden met daarin de zon is voor mij een soort symbolisch einddoel. Een doel waar ik een tijdlang naar heb gezocht en heb gevonden. En dat zal ik bereiken.
Reflectie
presentatie
Groepssamenstelling: Jasper Bos, Eric van Dijk, Robert Knight, Marieke Steegh Bij het samenstellen van de groepjes kwam ik terecht in een ‘mannenwereld’ waarvan twee met een redelijk sterke persoonlijkheid. Helemaal niet erg maar dit had wel gevolgen op mijn manier van presenteren merkte ik. Ik had een redelijk persoonlijk en open verhaal voorbereid. Onmiddellijk ging ik nadenken over wat ik binnen deze groep wel/niet kwijt wilde. Wat ook interessant was om te merken is dat er twee groepsleden waren die het niet uitmaakte waar we gingen zitten. En daar erg nonchalant over deden. Twee, waaronder ikzelf, waren wel erg bezig met de plek waar we wilden presenteren. Wij hadden beide het gevoel dat de ruimte een beetje geborgenheid moest geven. Dat het fijner is om iets over jezelf te vertellen in een prettige omgeving. Gelukkig konden we de andere groepsleden er van overtuigen dat een plek in de hoek van het lokaal prettiger voor ons was. Ik merkte dat ik niet of heel voorzichtig (ingepakt) iets durfde te zeggen over de presentaties van de twee groepsleden met een sterke persoonlijkheid. Ik had het gevoel dat ze niet zaten te wachten op diepgaande vragen of kritiek. Ik heb er over nagedacht waarom ik niet zo makkelijk kon of durfde. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit deels bij mij en deels bij hen ligt. Mijn aandeel: - Ik vul aan de hand van hun uitstraling/houding in dat ze niet zitten te wachten op feedback. Dit is een onderbuik gevoel dat ik misschien wel verkeerd interpreteer. - Ik ben een beetje bang voor hun reactie. Misschien vinden ze mijn opmerkingen niet relevant of interessant. Misschien krijg ik wel een felle reactie, word ik onder de tafel geveegd waar ik helemaal niet op zit te wachten. Hun aandeel: - Ze presenteren met zoveel overtuiging en zelfverzekerdheid dat ze daardoor weinig ruimte laten voor opmerkingen. Ze hebben geen vragende houding. Hierdoor ontstaat er geen ruimte voor een dialoog.
Reflectie
feedback
De weinige feedback die ik terug kreeg was erg treffend. En daar ga ik zeker iets mee doen. Een van mijn groepsleden zei dat ik niet moest beginnen met melden wat ik niet wist of de zaken waar ik tegenaan was gelopen. Dit kwam naar zijn idee onzeker over. Als je weglaat wat je niet weet heeft meer dan de helft het niet eens door. En daar moet ik hem gelijk in geven. Maar waarom doe ik dat dan? In dit geval omdat hetgeen ik niet wist, onder welke stroming het werk Double Happiness viel, me het meeste bezig hield. Ik vond het vervelend dat ik dit niet zelf had kunnen vinden en wilde het antwoord heel graag weten. Mijn presentatie begon met dit schilderij en meteen rolde de vraag eruit of zij wisten onder welke stroming het viel en dat ik dat niet had kunnen achterhalen. Ik weet van mezelf dat ik redelijk snel meld wat me allemaal niet is gelukt of wat ik niet weet of kan. Dat komt voort uit onzekerheid maar ook omdat ik kennis wil vergaren. Als je laat weten waar je moeite mee hebt. Of als je vragen stelt over een onderwerp dat je niet helemaal duidelijk is krijg je vaak antwoorden heb ik gemerkt. Dat werkt prima. Des te meer mensen, des te meer kennis in huis. Het moet alleen natuurlijk niet zo zijn dat je daardoor onzeker overkomt. Of dat de kennis die je wel hebt niet meer als waar wordt aangenomen omdat je eerder hebt laten vallen dat je iets niet beheerst. Aan die onzekerheid wil ik iets doen maar deze manier van kennis vergaren werkt erg effectief dus dat wil ik graag behouden (ik had binnen 1 uur antwoord op de stroming van Double Happiness). Het moment van vragen stellen kan ik aanpassen, bijvoorbeeld na de presentatie. Op deze manier breng ik een andere boodschap over maar blijft het resultaat voor mij hetzelfde.
Reflectie
opdracht
Het kiezen van twee kunstwerken die mijn persoonlijkheid weerspiegelen was snel gebeurd. Een eigen persoonlijke interpretatie geven aan een bestaand werk ging eveneens zonder problemen. Het moeilijke van de opdracht was voor mij het beschrijven en analyseren van de kunstwerken. Dit heb ik niet veel hoeven doen in mijn eerder genoten onderwijs. Het maken van een eigen kijkwijzer heeft me daar ontzettend goed bij geholpen. Door het onderzoeken van de verschillende soorten kijkwijzers werd het makkelijker om mijn gekozen werken te beschrijven en analyseren. Het presenteren in de groep vond ik spannend door de samenstelling van de groep zoals al eerder omschreven. Wat me vooral is bijgebleven is het effect een groep kan hebben op de manier van presenteren, het resultaat en de manier van reflecteren. Ik had niet verwacht dat de invloed van een groepssamenstelling zoveel impact kon hebben op 10 minuten presenteren. De groepsdynamiek is een groot goed. Dit is voor mij belangrijk om mee te nemen in volgende groepsprocessen.