2 minute read
MODE-INTERVIEW
Katrijn Mannaerts (53), de vrouw achter het maatpakkenlabel Fil Rouge, was al met slow fashion bezig nog voor het begrip bestond. Sinds 2008 maakt ze tijdloze maatpakken voor vrouwen, in harmonie met hun lichaamsbouw en persoonlijkheid.
Tekst Lut Clincke
Ik ben in 1991 afgestudeerd als architecte en ben aan de slag gegaan in een architectenbureau. Na een aantal jaren besefte ik dat dit niet helemaal mijn ding was. Intussen was ik gestart met naaien, een hobby die mij veel voldoening gaf. Perfectionistisch als ik ben, wou ik alle knepen van het vak leren, van naaitechnieken tot patroontekenen. Na een paar cursussen groeide de ambitie om professioneel met mode bezig te zijn. Een vriendin die lid is van Markant, raadde mij in 2007 aan om een mentoringprogramma via Markant te volgen, bedoeld om het ondernemerschap bij vrouwen aan te wakkeren. Dit intensieve programma heeft mij ook geholpen om een product te vinden dat heel dicht bij mezelf lag. Ik zag in maatpakken voor vrouwen een gat in de markt. Zelf heb ik altijd wel een zwak gehad voor mooie blazers en Scabal-stoffen.” Katrijn startte eind 2008, in volle bankencrisis, haar merk Fil Rouge op, een knipoog naar de rode voering in haar jassen, maar vooral naar het feit dat een maatpak de rode draad van een garderobe vormt. “Je kan een maatpak in alle omstandigheden dragen: voor het werk, al dan niet in combinatie met een vlotte sneaker, of voor een feest, met elegante schoenen en mooie accessoires. Doordat het zo tijdloos is en gemaakt is van mooie materialen, gaat het jaren mee. Persoonlijk heb ik het moeilijk met de wegwerpcultuur. Ik wil slow fashion brengen om lang te koesteren. Mijn eerste klanten kwamen via mijn Artemis-netwerk. Ik heb ook enkele magazines aangeschreven die artikels publiceerden over mij. Op die manier ging de bal aan het rollen. Bij de start werkte ik met een Belgisch atelier, maar dat is jammer genoeg in 2010 failliet gegaan. Vrij snel ben ik dan via via in contact gekomen met mijn huidige Duitse producent die een atelier heeft in Portugal. Een jaar later, in 2011, ben ik plots weduwe geworden en stond ik er alleen voor, met twee kinderen. Ik ben toch met mijn zaak doorgegaan, maar om de risico’s te spreiden heb ik het gecombineerd met een deeltijdse administratieve job, wat ik nu nog altijd doe.” “Een bestelling start altijd met een intakegesprek van anderhalf uur. Dan neem ik de maten op, kiezen we samen de stof en bespreken we het model en de details. Ik vind het belangrijk om de snit aan te passen aan de morfologie van de klant. Alle verhoudingen moeten kloppen, in die zin zijn er veel parallellen tussen architectuur en mode. Na het intakegesprek geef ik de gegevens door aan het atelier. Vijf à zes weken later is het pak klaar en volgt er een doorpas, met eventuele retouches zodat het pak werkelijk als gegoten zit. Ik haal veel voldoening uit mijn werk. Het contact met de klant is heel aangenaam, er schuilen zo veel verhalen in mensen. Het ondernemerschap brengt mij voortdurend nieuwe kennis en nieuwe inzichten bij. Het heeft mij doen groeien als mens en heeft mijn zelfvertrouwen een boost gegeven.”
www.katrijnmannaerts.be ■
