2 minute read
FILM
Liefde op maat van de 21ste eeuw
Romantische films bevatten vaak een hoop clichés, maar soms waait er toch een frisse wind door dit filmgenre. Niemand minder dan de Duitse cineaste Maria Schrader brengt met haar Ich Bin Dein Mensch een originele fabel over liefde in de 21ste eeuw.
Tekst Pierre Raemdonck
Als wetenschapper is Alma actief bij het gerenommeerde Pergamonmuseum in Berlijn. Zoals wel vaker gebeurt, heeft ze problemen om haar wetenschappelijk onderzoek gefinancierd te krijgen. Precies daarom is ze bereid om mee te doen aan een speciaal experiment om gedurende een bepaalde periode te gaan samenleven met een robot, op verzoek van haar directeur. De desbetreffende robot blijkt geen alledaags model, maar eentje aangepast aan haar wensen. Al in de eerste momenten voel je sympathie voor Alma die zich na haar scheiding volledig focust op haar werk. Eens het werk stopt, heeft ze nauwelijks een persoonlijk leven tot de robot in haar leven komt. Bij het lezen van de korte inhoud kan je nauwelijks geloven dat de cineaste Maria Schrader erin geslaagd is van Ich Bin Dein Mensch een warme gevoelsfilm te maken over eenzaamheid en de behoefte van elk individu om een zielsgenoot te vinden. Dat klinkt mogelijk melig, maar is bij het bekijken van het eindresultaat absoluut niet het geval. Alleen al door het sobere gebruik van emotionele scènes voel je de ware creativiteit van Schrader om een portret te schetsen van een vrouw die vanuit een groot scepticisme tegenover het experiment er toch later in slaagt om opnieuw een eigen leven te ontwikkelen naast haar werk.
EMOTIONEEL ISOLEMENT Deze Duitse film heeft ook mooie vormen van situatiehumor, vooral wanneer Alma bijvoorbeeld na een lange werkdag de robot, genaamd Tom, vraagt of ze samen gaan slapen. In deze scène – en eigenlijk op nog veel andere momenten in de film – merk je dat de hoofdactrice Maren Eggert samen met haar tegenspeler Dan Stevens uit de Britse reeks Downton Abbey erin slaagt om een komische laag te plaatsen boven op een film waarin het gaat over ernstige vragen, zoals hoe moderne mensen tot een relatie komen of welke hoge verwachtingen ze van elkaar hebben. Deze humor zit hem ook in de heerlijke dialogen waarbij Tom op een monotone toon Alma uit haar vaak emotioneel isolement haalt. Wanneer Tom in een van de eerste ontmoetingen verklaart dat zijn algoritme dient om haar gelukkig te maken, kan Alma als wetenschapper dit amper aanvaarden. Op sommige ogenblikken ben je ook getuige van kleine intieme details waaruit overduidelijk blijkt dat Alma stilaan verandert en zelfs weer een echt mens wordt. Voor haar vertolking van Alma kreeg actrice Maren Eggert de belangrijke filmprijs De Zilveren Beer op het afgelopen filmfestival van Berlijn. Meer dan verdiend wat ons betreft, omwille van de subtiliteit van haar vertolking. Ich Bin Dein Mensch is een mooi bewijs dat romantische films niet altijd de voorziene paden moeten volgen om effect te hebben. ■
