UIT DE COMFORTZONE

Zijn insecten het eten van de toekomst?

Zou dat lekker zijn, insecten? Micheline Peacock stapte uit haar comfortzone en waagde zich aan repen, chips en burgers op basis van krekels.

Ik beken: ik griezel van zespotigen, achtpotigen en wormen. Toen we enkele jaren geleden in Brussel door de Matonge-wijk wandelden, had er een restaurant ‘chenilles fraîches’ op het menubord staan. Ik ben geen viesneus en mosselen en oesters beschouw ik als lekkernijen, maar verse rupsen? Nee, bedankt. Ik zag ze al voor mij, sappige exemplaren zo groot als scampi’s, met een pikant sausje. Maar hoe komt het eigenlijk dat we wel scampi’s eten maar geen rupsen? Waarom smaken escargots me wel, maar probeerde ik nog nooit een meelworm? Nochtans eet 80 procent van de wereldbevolking al insecten: ze zijn voor veel mensen zelfs een belangrijke bron van eiwitten. Entomofagie heet dat. Terwijl de Verenigde Naties insecten als het voedsel van de toekomst zien omdat het veel minder belastend is voor het milieu, is het volgens kenners bovenal nog lekker ook. “Sprinkhaan smaakt naar nootjes”, lees ik her en der. Maar hoe begin je eraan? Jammer genoeg blijkt het enige Belgische insectenrestaurant Lunch & Bugs in Gent alweer gesloten. In de koeltoog van mijn supermarkt zijn er geen insectenburgers voorradig. Op het internet vind ik wel enkele firma’s die producten op basis van krekels en meelwormen produceren, evenals recepten voor koekjes, brood, burgers en hummus. In afwachting van mijn eerste bestelling van het Belgische bedrijf Kriket rijd ik naar Thomas More Hogeschool in Geel voor een gesprek met Sabine Van Miert, onderzoeksmanager bij Radius, waar ze deze beestjes kweken, verwerken en analyseren. Op dit moment vind je in webwinkels inderdaad vooral zakjes met crunchy beestjes, maar ook poeder, zoals sprinkhaanpoeder, legt ze uit, als ik haar vertel over mijn zoektocht. “Eerst kwamen er gerookte meelwormen en geroosterde krekeltjes op de markt, catchy food dat trendsetters hun gasten aanboden als aperitiefhapje. De diertjes waren herkenbaar en dat werd niet echt een succes. ValuSect is een Interreg-project met partners uit Noord- en West-Europese landen en wil de productie en consumptie ervan bevorderen. Nu ligt de focus meer op meel of poeders.” Op wereldschaal zullen we op termijn alleszins steeds meer onze eiwitten en vetten uit insecten moeten halen. Studenten van de afdeling voedings- en dieetkunde namen ook al de uitdaging aan om gerechten met insecten te ontwikkelen. Zij laten de recepten uittesten door een proefpanel om uitzicht, smaak en textuur te verbeteren. Van Miert neemt me mee naar de kweekinstallaties, in een afgelegen gebouw, en opent de eerste cel. Het is er warm en ik hoor getsjirp. Er staan grijze plastic boxen met een datum op. De kleinste krekels zijn een week oud, de oudste van bijna twee maanden durven al eens uitvliegen, leer ik, dus is hun doos afge-

dekt. Ik loer over de rand, op mijn hoede. Ze krijgen droogvoer en stukjes wortel waar ze hun vochtgehalte mee op peil houden. Aan de andere kant van de ruimte staan de meelwormen. Nee, al dit gewriemel in de bakken doet me niet meteen likkebaarden. Maar, zo merkt een collega achteraf op, is er ooit al iemand geweest die het water in de mond kreeg van een stel koeien in een wei, dan wel in het slachthuis? Ik pols Van Miert nog over de grote prijsverschillen in de webshops: de prijs voor 100 gram krekelmeel varieert van 6,50 euro tot 18 euro en sprinkhaanmeel kost zelfs 37 euro per 100 gram. Dat hangt af van de mate van automatisering, legt ze uit. De sprinkhanenkweek is arbeidsintensief omdat de beestjes elke dag vers gras nodig hebben. Als de dieren het gewenste stadium bereikt hebben, worden ze gedood, gedroogd en gemalen. Eventueel worden de vetten en proteïnes gescheiden. De focus ligt hier op proteïnes. Het percentage eiwitten per soort is altijd constant, maar het vetgehalte hangt af van hun voer. In een andere afdeling toont Van Miert hoe ze met het vet van insecten ook een soort olie maken, die dan mogelijk weer kan dienen om handcrème of shampoo mee te maken. Wat er nadien nog rest, kan verwerkt worden tot gazonmest. Er wordt hier ook geëxperimenteerd met het inzetten van insecten voor de verwerking van groenteafval, en ze maken er dierenvoer van. Toegegeven, ik ben onder de indruk. De beestjes zorgen voor hun eigen nageslacht, leven van ons afval en worden voor de volle 100 procent gebruikt, al gebeurt het nog op te kleine schaal om rendabel te zijn. Toch zit er toekomst in dit beroep. Thomas More Hogeschool organiseert een korte opleiding insectenkweker. NUTRISCORE B Ik ben alvast overtuigd, maar the proof of the pudding is in the eating. Mijn starterspakket van Kriket bevat energierepen, granola en zakjes geroosterde krekeltjes. De repen neem ik mee op fietstocht. Mijn vriendin rijdt elektrisch en ik niet, dus kan ik wel wat doping gebruiken. Zonder nadenken scheur ik de reep open en bijt. Lekker. Choco chirp staat erop, en er zitten twintig krekels in – goed voor een luttele 5 procent van de granolabar. Verder bevat de reep hazelnoten, zaden, pitten en agavesiroop, wat allemaal samen een nutriscore B oplevert. Mijn vriendin is gechoqueerd als ik haar de andere reep aanbied. “Krekels!?” Jammer, want het smaakt en er blijven echt geen voelsprieten of pootjes tussen mijn tanden zitten. De granola dan: invisible crickets inside, zegt het pakje en het klopt. De granola is gewoon, lekker. Mijn huisgenoot die stiekem uit de zak geknabbeld had, vraagt waar ik die nieuwe granola gekocht heb en is zich nergens van bewust, ondanks de naam ‘Kriket’ op de verpakking. De ultieme test zijn de geroosterde krekels met een smaakje: chili en limoen. Hier herken ik wel het krekellijfje, maar ook deze zijn lekker en krokant. Van een ander Belgisch merk, Nimavert, proeven we

‘Zonder nadenken scheur ik de reep naast de chirpchies, een soort chips, de ‘krekels tomaat’ en krekeltapenade op een toastje. Alles eet lekker weg bij ons glaasje rosé. Als sluitstuk van mijn experiment bereid ik de sprinkhaanburger volgens het recept van de studenten van open en bijt. Lekker. voedings- en dieetkunde – ze komen binnenkort online, maar je kan ze nu Chocolate chirp staat erop, en er zitten al vinden op de website van Markant. Veel verschil met een rodebietenburtwintig krekels in’ ger, spinazieburger of linzenburger proef ik niet, want uiteindelijk wordt de smaak bepaald door de andere ingrediënten en vooral de chilikruiden. Heerlijk. Rest nog de vraag: wil je het weten, als de kok insecten(meel) in een gerecht verwerkt? Ik wel. Net zoals iedereen toch wil weten dat de rode kleur van je Campari en Fristi afkomstig is van gemalen cochenilleluis?

Ook eens proeven? Check www.nimavert.be, www.kriket.be of surf naar www.markantvzw.be/

markant/magazine voor het recept van de burger. ■