Nasze zwierzaki - Q2 2021

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

Czerwiec 2021 | Czytaj więcej na www.poradnikdlarodziny.pl

W WYDANIU

Agata Wątróbska i Janusz Chabior Całe życie podporządkowaliśmy opiece nad naszym ukochanym psiakiem 02

Ekspert Profilaktyka chorób zakaźnych u zwierząt

03

Sprawdź Co może być przyczyną spadku masy ciała u kotów?

06

Inspiracje Sprawdź, jakie są zasady żywienia pupili

2

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

W WYDANIU

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

WYZWANIA

Choroby zakaźne i pasożytnicze

05

Życie człowieka na trwale związane jest obecnością zwierząt domowych. Prawie w każdym domu mieszkają jakieś zwierzaki, najczęściej psy lub koty. Stały się pełnoprawnymi domownikami.

Filet z psa Czyli jak świadomie adoptować zwierzęta

07 Prof. dr hab. Piotr Ostaszewski Jakie są cechy wartościowego jedzenia dla kota?

Lek. wet. Monika Myziak Fundacja Towarzystwo Weterynaryjne

08 Paweł Artyfikiewicz Jak reagować na znęcanie się nad zwierzętami?

Project Manager: Agata Kuśpit +48 577 642 500, agata.kuspit@mediaplanet.com Business Developer: Karolina Likos Content and Production Manager: Izabela Krawczyk

Profilaktyka przeciwpasożytnicza

Działania profilaktyczne powinny zostać rozpoczęte we wczesnym etapie życia zwierzaka, bo już od 2. do 4. tygodnia życia. Jest to czas, w którym należy rozpocząć zwalczanie pasożytów wewnętrznych.

Najczęściej występujące grupy pasożytów to nicienie, rzadziej tasiemce. Pasożyty mogą pochodzić od matki lub z otoczenia – w przypadku szczeniąt rozwijają się jeszcze w okresie płodowym, dlatego szczeniak może rodzić się z pasożytami. Kociaki natomiast rodzą się bez pasożytów (łożysko kotki jest barierą dla pasożytów) i nabywają je po urodzeniu z otoczenia lub w trakcie karmienia przez kotkę – z mlekiem. W dorosłym życiu zwierzaków źródłem zarażenia pasożytami jest środowisko, w którym żyją. Dlatego regularne odrobaczanie powinno być wykonywane przez całe życie zwierzaków z częstotliwością uwzględniającą indywidualne potrzeby zwierzaka. Plan profilaktyki najlepiej ustalić z lekarzem weterynarii.

Pasożyty zewnętrzne – najczęściej pchły – stanowią zagrożenie. Mogą przenosić jaja pasożytów, wywoływać reakcje alergiczne. Dlatego ich zwalczanie jest również niezwykle ważne.

Profilaktyka chorób zakaźnych

Head of Business Development: Karolina Kukiełka Managing Director: Adam Jabłoński Skład: Michał Ziółkowski Web Editor: Tatiana Anusik Opracowanie redakcyjne: Ewelina Zych-Myłek, Aleksandra Podkówka-Poźniak Fotografie: istockphoto.com, zasoby własne Kontakt: e-mail: pl.info@mediaplanet.com MEDIAPLANET PUBLISHING HOUSE SP Z O.O. ul. Przyokopowa 31, 01-208 Warszawa

facebook.com/poradnikrodzicaPL mediaplanetpl mediaplanet @Mediaplanet_Pol

Więcej informacji na stronie:

Please Recycle

poradnikdlarodziny.pl

Partnerzy

Kontakt z naszymi ukochanymi pupilami przynosi wiele radości, ale także zobowiązań związanych z codziennym trybem życia oraz utrzymaniem ich w najlepszym zdrowiu. Aby utrzymać zwierzaka w dobrym zdrowiu, najważniejszą rzeczą jest, jak powszechnie wiadomo, profilaktyka. Główne zagrożenia dotyczące psów i kotów związane są z chorobami zakaźnymi i pasożytniczymi. Bardzo istotny wpływ na kondycję zdrowotną naszych podopiecznych ma także odpowiednia dieta.

Są to choroby rzadko występujące, ale bardzo ciężkie w swoim przebiegu i często śmiertelne. Na szczęście ze względu na powszechność szczepień dotyczą niewielu zwierząt. Najbardziej narażone są zwierzęta młode nieszczepione lub szczepione w nieprawidłowy sposób oraz duże skupiska zwierząt. Źródłem zakażenia są inne chore zwierzęta lub środowisko, w którym patogeny mogą pozostawać przez kilka lat.

Spośród zagrażających życiu chorób zakaźnych psów należy wymienić: parwowirozę, nosówkę, chorobę Rubartha, leptospirozę, wściekliznę. Obecnie najczęściej spotykane są przypadki parwowirozy, której towarzyszy szybko pogarszający się stan ogólny psa i oporna do leczenia biegunka. Pozostałe z wymienionych chorób występują rzadziej dzięki regularnym szczepieniom.

Szczenięta należy szczepić od 6. tygodnia życia co 3 tygodnie do osiągnięcia 12. tygodnia, z kolei w rejonach, gdzie pojawia się ryzyko występowania choroby zakaźnej – nawet do 16. tygodnia życia.

W wieku dorosłym szczepienia powinno się powtarzać co 2 lata, a w przypadku szczepienia przeciw wściekliźnie – co rok (szczepienie urzędowe).

Choroby zakaźne kotów

Należą do nich panleukopenia – choroba wirusowa podobna do psiej parwowirozy – oraz katar koci. Szczepienia należy wykonywać od 6. do 12. tygodnia życia i powtarzać w odstępach co rok lub co 2 lata. Indywidualny kalendarz szczepień powinien przygotować lekarz weterynarii.

Koty wychodzące narażone są na szczególną grupę chorób zakaźnych wirusowych przebiegających z trwałym, nieuleczalnym upośledzeniem układu immunologicznego (odpornościowego).

Należą do nich: białaczka, FIV, FIP. Do zarażenia dochodzi podczas kontaktu kotów zdrowych z chorymi lub bezobjawowymi nosicielami.

Możliwe jest także zarażenie płodów przez ciężarną kotkę. Obecnie dostępna jest szczepionka przeciw białaczce kotów, którą można stosować u kotów wychodzących, szczepienie poprzedzając testem w celu wykluczenia nosicielstwa.

W przypadku pozostałych chorób – FIV, FIP – nie opracowano szczepionki, więc możliwości profilaktyczne są bardzo ograniczone. Terapia kocim interferonem bezobjawowych nosicieli może przynieść czasową remisję choroby poprzez zmniejszenie ilości wirusów w organizmie.

Koty będące bezobjawowymi nosicielami wirusów białaczki, FIV, FIP żyją krótko – kilka lat.

Po tym czasie choroba ujawnia się, a jej ciężki przebieg prowadzi do śmierci.

Żywienie zwierząt

Prawidłowa dieta jest jednym z elementów zapewnienia zwierzakowi zdrowia. Powinna opierać się na kilku podstawowych zasadach: • być dostosowana do gatunku zwierzaka: np. koty wymagają pokarmu bardziej obfitego w białko oraz taurynę w porównaniu z psami, • skład i ilość podawanego pokarmu powinna być odpowiednia do wieku, aktywności, sylwetki zwierzaka, w innym wypadku można spowodować otyłość lub niedożywienie, obciążenie kręgosłupa i stawów kończyn u psów otyłych oraz wiele chorób metabolicznych powstałych na skutek zbytniego obciążenia narządów wewnętrznych składnikami pokarmu (np. podawanie kotom zbyt wysokobiałkowej karmy może wywołać choroby nerek lub podawanie psom lub kotom karmy z wysokim poziomem tłuszczu może spowodować zapalenie trzustki), • należy dobrać rodzaj diety pod względem składu, smakowitości (gotowa: sucha, mokra, domowa), • ocena prawidłowości żywienia powinna uwzględniać sylwetkę, jakość okrywy włosowej, ilość, jakość i częstotliwość oddawanego kału, • karmienie psów zalecane jest w 2 porcjach na dzień, a u kotów często i małymi porcjami (jeśli to możliwe).

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

PROBLEM

Nagły spadek masy ciała u kotów – co może być przyczyną i jakie są jego skutki?

Bardzo dużo mówi się o tym, by nie przekarmiać kotów – szczególnie tych mało aktywnych.

Co jednak zrobić w odwrotnej sytuacji, gdy nasz kot nie ma apetytu bądź jego masa ciała spada?

Jakie może być tego podłoże?

Lek. wet. Klaudia Majcher, pasjonatka dermatologii, cytologii oraz medycyny kotów

Masa kota a stadium jego rozwoju Koty osiągają swoją dojrzałość płciową w wieku 5-12 miesięcy (średnio 8 miesięcy), natomiast pełna dojrzałość fizyczna osiągana jest znacznie później. Kocięta do 2. miesiąca życia potrafią przybierać nawet 100 gramów tygodniowo, później nawet pół kilograma miesięcznie! Na te procesy jednak wpływa wiele czynników, takich jak płeć, rasa, wiek, tryb życia, dieta oraz stan zdrowia. Niemniej jednak, jeśli tylko zauważymy, że nasz kot nie rośnie tak jak powinien bądź jego masa w wieku dojrzałym spada, należy dobrze się mu przyjrzeć – skonsultować problem z lekarzem weterynarii i rozpocząć diagnostykę w celu ustalenia przyczyny.

Spadek masy ciała kota a jego przyczyny Na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród lekarzy weterynarii w Europie szacuje się, że utrata masy ciała i brak apetytu to najczęstsze przyczyny wizyt właścicieli kotów w lecznicach. Należy podkreślić, że spadek wagi nie zawsze idzie w parze z brakiem łaknienia u kota.

Niestety, nawet łagodna utrata masy ciała

MIRATAZ_ADV_GW_246x100_06_2021.indd 1

może być objawem poważnej choroby.

W dużej mierze mogą to być zaburzenia funkcjonowania nerek (w tym przewlekła choroba nerek), problemy stomatologiczne czy choroby układu pokarmowego (trzustki, wątroby, jelit czy żołądka). Długoletnie obserwacje i badania wykazały1, że spadek masy ciała zauważa się już 3 lata przed rozpoznaniem i nasileniem się przewlekłej choroby nerek. Oznacza to, że szybka reakcja i dobrze postawiona diagnoza mogą przedłużyć i uratować naszemu kociemu przyjacielowi życie.

W niektórych przypadkach brak apetytu, a co za tym idzie – także spadek masy ciała, jest objawem nowotworu toczącego się w organizmie. Ponadto sama niska masa ciała oraz brak apetytu znacznie wpływają na samopoczucie i jakość życia kota – dlatego też tak kluczowa jest wczesna interwencja terapeutyczna.

Jak możemy zaradzić nagłej utracie masy?

Jak już wcześniej wspominaliśmy, bardzo ważna jest niezwłoczna wizyta u lekarza weterynarii, by jak najszybciej odkryć podstawę problemu. Jeśli jest nim

choroba, należy rozpocząć od jej leczenia, co wraz z preparatami pomocniczymi w przyroście masy ciała i apetytu może przynieść szybki rezultat. Najskuteczniejsze produkty tego typu zwierają w swoim składzie substancję czynną, mirtazapinę,

Freeman, L.M., Lachaud, M.P., Matthews, S., et al. (2016) Evaluation of weight loss over time in cats with chronic kidney disease, Journal of Veterinary Internal Medicine, 30(5): 1661-1666 2 Poole M., Quimby J., et al. (2019) A double blind, placebo-controlled, randomized study to evaluate the weight gain drug, mirtazapine transdermal ointment, in cats with unintended weight loss, Journal of Veterinary Pharmacology and Therapeutics, 42(2): 179-188 1

Bardzo ważna jest niezwłoczna wizyta u lekarza weterynarii, by jak najszybciej odkryć podstawę problemu. która poprawia apetyt i powoduje znaczny wzrost masy ciała już w 14 dni2. Co więcej, od niedawna dostępne są nowoczesne produkty w formie maści podawanej na skórę, dzięki czemu problem z aplikacją takiego leku u kociego niejadka praktycznie nie istnieje.

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl

2021-06-18 11:56:32

3

4

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

WYWIAD

boi się choć na moment zostać sam. Ta sytuacja wymaga od nas dopracowanej logistyki co do wręcz minuty naszych aktywności poza domem, wspomagamy się również pomocą opiekunki, kiedy oboje w tym samym czasie pracujemy.

Ja swojego przyjaciela znalazłem w schronisku, dlatego bardzo polecam to rozwiązanie.

Przypadek szczególny

Aktywni w opiece Na dobre i na złe. W zdrowiu i chorobie. Zawsze i wszędzie. Brzmi jak przysięga prawdziwej miłości, która piękne słowa konfrontuje z rzeczywistością.

Bo o ile stosunkowo łatwo kochać małego szczeniaczka czy pełnego wigoru młodego psa i zachwycać się nimi, o tyle pies senior to wyzwanie – logistyczne, finansowe i emocjonalne. Ale czego się nie robi dla prawdziwego przyjaciela!

Znani i oddani

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl

Aktorzy Janusz Chabior wraz z żoną Agatą Wątróbską to prawdziwa „power couple”! Ich „power” widać nie tylko w godnej podziwu aktywności zawodowej, ale również bardziej prywatnie, w oddaniu ukochanemu psu Batmanowi, który, jak to na 120-latka przystało (ma obecnie 21 „psich” lat), wymaga całodobowej opieki i obecności. To ogromne wyzwanie, które nie jest dla wszystkich – wymaga bowiem, oprócz miłości do pupila, doskonałej organizacji pracy i życia prywatnego oraz odporności psychicznej i opanowania.

– Opiekę nad tak wiekowym psem można porównać do opieki nad niemowlęciem lub osobą starszą i niesamodzielną. Batman wymaga 24-godzinnej opieki, nie może zostać sam nawet na chwilę.

My, mimo że jesteśmy bardzo aktywni zawodowo, całe życie podporządkowaliśmy opiece nad naszym ukochanym psiakiem, który od lat jest kaleką. To my jesteśmy jego „łapami”, „zmysłami” i „instynktami”, które z racji jego wieku już nie działają – przyznaje Agata Wątróbska. – Batman jest jak człowiek, w trudnych chwilach „płacze”, potrzebuje przytulenia, naszej stałej obecności,

Agata Wątróbska i Janusz Chabior Małżeństwo aktorów sprawujące opiekę nad swoim 21-letnim psem Batmanem

Janusz Chabior przekonany jest, że Batman był mu pisany. Jak sam mówi – to była jednocześnie miłość i przyjaźń od pierwszego wejrzenia. I od początku miłość szczególna, ponieważ Batman w momencie poznania Janusza miał już tylko trzy łapki i wiele różnych przejść zdrowotnych za sobą, a jak się okazało – jeszcze więcej przed.

– Kiedy niektórzy znajomi dziwili się, że adoptuję niepełnosprawnego psa, i pytali: „po co ci to?”, odpowiadałem, że Batman nie jest niepełnosprawny, tylko to taka nietypowa rasa – trójnóg weimarski. To najczęściej wystarczało za wszystkie tłumaczenia – śmieje się Janusz Chabior.

– Batman zagrał ze mną w filmie, w którym samotny mężczyzna rozmawia z napotkanym psem. Już wtedy wiedziałem, że ten film jest o mnie. O nas. I że nie przypadkiem przyjąłem tę rolę – ten film miał być po to, abym zyskał, a potem my wspólnie z Agatą, przyjaciela na całe życie – podkreśla Janusz Chabior.

Przyjaciel czeka w schronisku Janusz Chabior jest ambasadorem zwierząt wykluczonych i promotorem adopcji. Zwierzęca samotność podobna jest do ludzkiej – tak samo trudna, przykra i… samotna. To szeroki problem, zwłaszcza wśród seniorów, którzy tracąc najbliższą osobę, zostają sami.

– Ja swojego przyjaciela znalazłem w schronisku, dlatego polecam to rozwiązanie. Jest bardzo wiele wspaniałych kochających zwierząt czekających na ciepły dom – zachęca Janusz Chabior.

– Psi senior może być dobrym wyborem dla osoby starszej, ponieważ jest mniej ruchliwy, ułożony i na pewno bardzo doceniający adopcję i to, że ma dom. Oczywiście trzeba wziąć pod uwagę wszystkie za i przeciw, ponieważ wyzwania zdrowotne opiekuna mogą uniemożliwiać pełną opiekę nad pupilem w tym wieku – tłumaczy Agata Wątróbska.

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

WYZWANIA

Maria, Wawrzyniec i Filet Autorzy bloga Filet z Psa filetzpsa.pl filet_z_psa

Filet z psa, czyli jak świadomie adoptować zwierzęta Filet z psa to nie nazwa dania, a profil w mediach społecznościowych psa, który mierzył się w ciągu swojego krótkiego życia z wieloma przeciwnościami. Wada serca i silny lęk separacyjny to tylko niektóre z nich. Jak zatem Filet, a raczej jego adopcyjni właściciele sobie z nimi poradzili?

Na te i inne pytania odpowiedzieli nam Maria i Wawrzyniec.

Jaka jest historia Fileta?

Historia Fileta zaczyna się 1,5 roku przed adopcją. Urodził się w hodowli, po czym został kupiony przez jedną z rodzin, ale po pewnym czasie i wnikliwych badaniach, gdy okazało się, że Filet (wtedy jeszcze Bruno) ma chore serce, trafił z powrotem do hodowli. Przez rok znajdował się w tym miejscu, bez ogłoszenia o adopcję, ponieważ panie, które się nim zajmowały, nie szukały mu domu na siłę. Dopiero gdy dowiedzieliśmy się o Filecie dzięki znajomej oraz po wnikliwych pytaniach i testach mogliśmy go zaadoptować.

Poza tym, że Filet musi codziennie rano dostawać leki, to nie jest to dla nas w żadnym stopniu uciążliwe. Filet musi być też raz w roku dokładnie przebadany przez kardiologa. Oczywiście pamiętamy też o tym, by w czasie upałów nie wychodzić z nim na zbyt długie spacery, ale to wszystko.

Filet był dotknięty także lękiem separacyjnym, jak sobie z nim poradziliście?

Chodziło przede wszystkim o to, by pamiętać o codziennym podawaniu Filetowi leków na serce. Podstawą jest dbanie o to, by się nie przemęczał, nie brał udziału w żadnych wyścigach, pokazach i innych stresowych sytuacjach. Ważne było, by opiekunowie dla Fileta byli młodzi i zapewniali mu odpowiednią dawkę uwagi i wysiłku. My od jakiegoś czasu szukaliśmy pieska w typie charta, który ważyłby do 15 kg. Kiedy tylko trafiła się możliwość adopcji whippeta, nie zastanawialiśmy się ani chwili, tylko od razu napisaliśmy do hodowli w tej sprawie. Co prawda Filet ważył prawie 20 kg, ale kiedy już zobaczyliśmy go na zdjęciach, nie miało to żadnego znaczenia.

Jest to niezwykle trudny temat. Filet jest u nas 3 lata, z czego przez 2 cierpiał na silny lęk separacyjny. Nie mógł zostać sam nawet na 10 minut, co było bardzo trudne. Nawet gdy wychodziliśmy wyrzucić śmieci musieliśmy go zabierać ze sobą. W jego przypadku taki stres był podwójnie niebezpieczny ze względu na wadę serca. Na szczęście z pomocą naszej behawiorystki oraz weterynarki behawioralnej uporaliśmy się z tym problemem. Teraz piszczenie i drapanie w drzwi zdarza się dużo rzadziej, a Filet był w stanie zostać sam nawet przez 5-6 godzin.

To, jak sobie z tym poradzić jest kwestią niezwykle indywidualną i zależy od historii psa oraz nasilenia lęku. My myśleliśmy, że jesteśmy w beznadziejnej sytuacji, jednak gdy okazało się, że takich psów jest więcej, postanowiliśmy wspierać ich właścicieli poprzez social media.

Czy wada serca Fileta, oprócz minimalizowania stresu i dużego wysiłku, jest dla Was na co dzień odczuwalna?

Z czym wiąże się adopcja psa?

Dlaczego to duża odpowiedzialność, a jednocześnie krok, na który warto się zdecydować?

Jakie były warunki, które musieliście spełniać, by zaadoptować Fileta?

Adopcja psa wiąże się z wieloma przywilejami. Zyskujemy wspaniałego, kochającego bezwarunkowo nowego członka rodziny, ale musimy pamiętać także o obowiązkach. Spacery są przyjemnością, jednak wstawianie wcześnie rano

Adopcja psa wiąże się z wieloma przywilejami. Zyskujemy wspaniałego, kochającego bezwarunkowo nowego członka rodziny, ale musimy pamiętać także o obowiązkach. lub wyjście z psem w minusowej temperaturze już niekoniecznie. Odpowiedzialność wiąże się również z regularnymi wizytami u weterynarza, pamiętaniem o szczepieniach, zabezpieczeniu przed kleszczami oraz o odpowiednim żywieniu. Idąc na spacer, np. do parku, trzeba znać także psi savoir-vivre, który odnosi się do pozwolenia na zabawy. Każdy pies jest inny, dlatego warto zapytać najpierw właściciela, czy nasze psy mogą się pobawić. Zachęcamy do poznania naszego codziennego życia z psem na naszym Instagramie @filet_z_psa.

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl

5

6

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl EKSPERT

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

Zasady żywienia psów – jaka jest rekomendacja specjalistów?

Bardzo często zastanawiamy się, czy jesteśmy dobrymi opiekunami dla naszych psów. Wątpliwości najczęściej dotyczą ich prawidłowej diety.

Jakie są ogólne zasady żywienia psów i czym jest zbilansowana karma?

Prof. dr hab. Piotr Ostaszewski Wykładowca na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW, członek Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, autor prac naukowych z dziedziny weterynarii, dietetyki i żywienia zwierząt

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl

Psy to zwierzęta o ogromnej różnorodności ras i związanej z tym wielkością oraz masą ciała.

Dlatego też ustalenie ogólnych zasad żywienia stanowi nie lada wyzwanie. Oczywiście musi być to karma zbilansowana, kompletna i strawna. Sama nazwa zbilansowana oznacza tyle, co bogata w makro- i mikroskładniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wszystkich procesów zachodzących w organizmie psa.

Jakie potrzeby na składniki odżywcze mają psy?

Jest to zależne od rasy psa. Rosnące psy ras olbrzymich powinny przyjmować nie mniej niż 20-30 proc. białka w diecie (szczególnie podczas fazy intensywnego wzrostu), natomiast pozostałe rasy około 30 proc. Dorosłe psy należy karmić pożywieniem z minimum 18 proc. białka w suchej masie. Przynajmniej połowa tego białka powinna być pochodzenia zwierzęcego. Przyjmujemy, że pies powinien jeść około 4 gramów białka na każdy kilogram swojej masy ciała. Jeśli chodzi o węglowodany, nie ma tutaj precyzyjnych zaleceń. Warto jednak pamiętać, że węglowodany są dużo lepiej trawione przez psy niż koty. Mimo wszystko rekomenduję właścicielom psów

udanie się do lekarza weterynarii w celu ustalenia prawidłowych wartości składników odżywczych dla swojego czworonoga.

W jaki sposób różni się od siebie żywienie szczeniąt a dorosłych psów?

Żywienie osesków i psich niemowlaków jest niezwykle istotne w ich dalszym rozwoju. W ciągu pierwszych dwóch dni życia przyjmują one od matki siarę, czyli związek kluczowy w budowaniu odporności. Szczenięta do 3. tygodnia życia powinny być żywione wyłącznie mlekiem matki lub preparatami mlekozastępczymi. Około 3.-4. tygodnia można podawać szczeniakom, oprócz mleka, rozmoczony pokarm stały. Może być to twarożek, posiekane gotowane mięso, np. drób.

Odruch ssania zanika między 6. a 8. tygodniem życia. Jest to jednocześnie koniec tzw. odsadzenia dietetycznego, kiedy szczenięta przestają być karmione przez sukę. Między 8. a 9. tygodniem następuje odsadzenie behawioralne, czyli idealny moment do przekazania szczenięcia opiekunowi.

Kolejny etap to żywienie psa w nowym domu. Tu panuje duża różnorodność, ponieważ małe rasy (tzw. toys) rosną wolniej i ich docelowa masa ciała nie przekracza 3-4 kilogramów, ale istnieją rasy olbrzymie, których ostateczna masa ciała sięga nawet 70-80 kilogramów. Jest to niezwykle

trudny okres, szczególnie dla szybko rosnących ras, ponieważ taką masę osiągają w ciągu ok. dwóch lat. Dla porównania – dorosły mężczyzna ważący 70-80 kg osiąga ją przez ok. 18 lat.

Jakie potrzeby związane z dietą mają psy ze skórą wrażliwą, skłonnościami do alergii, problemami ze stawami czy też jelitami?

Niezależnie od przyczyny bardzo pomocne w poprawie jakości skóry i okrywy włosowej może okazać się suplementowanie kwasami omega-3, np. poprzez podawanie czworonogowi karmy z olejem rybim. Alergie skórne czasami towarzyszą alergiom pokarmowym, dlatego bardzo pomocna jest tu dieta eliminacyjna, która powinna być przeprowadzona w porozumieniu z lekarzem. W przypadku problemów z jelitami istnieją diety hipoalergiczne oparte np. na hydrolizowanym białku. Jeśli chodzi o dietę „na stawy”, to w ostatnich czasach oprócz tradycyjnych preparatów, takich jak glukozamina czy chondroityna, podaje się także substancje o działaniu przeciwzapalnym, przeciwutleniającym i regenerującym. Należą do nich kwasy omega-3, niezdenaturowany kolagen czy też kurkumina.

Najbliższe lata pokażą skuteczność tej nowej terapii w leczeniu osteoartritis u psów.

Codzienna troska o specjalne potrzeby

TWOJEGO PSA Aktywne i Pracujące

Wrażliwa Skóra

Wrażliwy Przewód Pokarmowy

Wrażliwe Stawy

tłuszczu

tłuszczu

Kontrola Masy Ciała

Nadwaga

Po więcej informacji prosimy o kontakt z naszym serwisem konsumenta: tel.: 00-800 241 53 414, e-mail: spectrumbrands@voicecc.pl, Spectrum Brands Poland sp. z o.o., ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. 7A

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

WAŻNE

Wartościowe jedzenie dla naszego kota – jakie są jego cechy?

Zasady dotyczące żywienia kotów – jak wyglądają w praktyce?

Dlaczego zbilansowana, wysokiej jakości karma dla kotów jest ważna w ich codziennym żywieniu?

Żywienie jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o zdrowiu zwierząt, w tym kotów. Ich prawidłowe żywienie powinno charakteryzować się m.in. zawartością wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Oznacza to, że każdy ze składników musi występować w odpowiedniej ilości i proporcjach, które są gwarantem, że organizm kota będzie je prawidłowo wykorzystywał. Pożywienie powinno być strawne, tak aby poszczególne składniki pokarmowe mogły być jak najlepiej przyswojone.

U kotowatych strawność jest ważna ze względu na swoiste cechy budowy jelita grubego, w którym uboga flora jelitowa ogranicza procesy fermentacyjne wspomagające trawienie.

Karma musi być bezpieczna pod względem chemicznym i mikrobiologicznym. Właściciel powinien wiedzieć, czy żywiąc swojego kota, nie wprowadza do jego organizmu patogenu wynikającego m.in. z niewłaściwego przechowywania karmy, najczęściej mokrej. Jedzenie powinno być także dla kota smaczne.

Prof. dr hab. Piotr Ostaszewski Wykładowca na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW, członek Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, autor prac naukowych z dziedziny weterynarii, dietetyki i żywienia zwierząt

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl

Jakie jest zapotrzebowanie kotów na poszczególne składniki w diecie?

Po pierwsze, nie należy przekarmiać kotów, tak aby nadmierna podaż kalorii zawartych w pokarmach nie odkładała się w postaci tkanki tłuszczowej. To, wraz z nadmiarem pożywienia, prowadzi do otyłości, narastających problemów ze zdrowiem (w tym cukrzycy) i skrócenia życia naszego kota. Rosnące koty powinny dostawać minimum ok. 30 proc. białka w suchej masie (w tym 2/3 pochodzenia zwierzęcego). Dorosłe koty – minimum 26 proc. białka. Nie określono górnej granicy zawartości białka w diecie kotów. Koty dobrze tolerują pokarmy wysokobiałkowe, w których nawet 50 proc. energii pochodzi z białka. Tłuszcz w diecie kota powinien być kontrolowany, aby zapobiec nadwyżce kalorycznej. Jego prawidłowa zawartość u kotów rosnących to 18-35 proc., a 15-20 proc. u kotów dorosłych. W przypadku węglowodanów nie ma sztywnych norm określających zalecane ilości. Mimo wszystko u kotów udomowionych węglowodany powinny być podawane w ilości 15-40 proc. Jest to szczególnie ważne w okresie ciąży i laktacji u kotek, ponieważ wtedy zapotrzebowanie na energię jest największe.

Czy kocięta mają większe zapotrzebowanie na składniki odżywcze niż dorosłe koty? Jak różni się ich dieta?

W pierwszych tygodniach życia kocięta otrzymują pokarm w postaci mleka matki. Przez pierwsze dwa dni jest to siara, która jest kluczowa w rozwoju odporności kota. Około 3. dnia siara ulega przekształceniu w mleko.

Od 2. do 4. tygodnia życia, wraz z wyrzynaniem pierwszych zębów, można wzbogacać dietę o pokarm o konsystencji papki. Można też stopniowo podawać gotowane mielone mięso. Od 4. tygodnia można wprowadzać karmę suchą, rozdrobnioną i moczoną w wodzie. Kolejny etap (6.-12. tydzień) to odsadzanie behawioralne, czyli odłączenie od matki i przekazanie kota do opiekuna. Wtedy podawana jest gotowa karma mięsna dla kociąt. Następny etap, od ok. 9. miesiąca życia, pozwala na żywienie dla dorosłych kotów.

Jakie proporcje karmy suchej, a jakie mokrej powinny dostawać koty?

Do niedawna uważano, że jeśli pełnoporcjowa karma sucha jest zbilansowana, nie należy jej mieszać z karmą mokrą, puszkową. Obecnie ten pogląd uległ zmianie i dla poprawy smakowitości zalecane jest nawet mieszanie karm.

Można zatem dzielić na pół dzienną porcję żywieniową karmy suchej dla kota i postępować podobnie z karmą mokrą (saszetki, puszki). Jeśli decydujemy się na zmianę tych proporcji, lepiej ograniczyć karmę suchą, ponieważ zawiera mniej wody, mięsa i tłuszczu.

Znacznie więcej niż tylko naturalne składniki

NOWY ETAP ŻYCIA SENIOR 7+

BEZ dodatku sztucznych aromatOw i konserwantOw

W 100% kompletna i zbilansowana wysoKOstrawne skLadniki

7

8

Czytaj więcej na poradnikdlarodziny.pl

MATERIAŁY PROMOCYJNE PRZYGOTOWANE I POCHODZĄCE OD MEDIAPLANET

INSPIRACJE

Jak reagować na znęcanie się nad zwierzętami?

Kiedy spotykamy się z pojęciem znęcania nad zwierzętami, to w pierwszej kolejności przychodzą nam na myśl sytuacje takie jak używanie przemocy wobec zwierząt – bicie czy kopanie. O ile takie formy znęcania zaczynają budzić coraz większy społeczny sprzeciw i spotyka się je coraz rzadziej, o tyle pozostają inne formy tego procederu, które mogą nie być już tak oczywiste, a wciąż oznaczają dla danego zwierzęcia ogromny ból i cierpienie.

Czym jest znęcanie nad zwierzęciem?

Paweł Artyfikiewicz Koordynator grupy interwencyjnej Fundacji Viva!, biegły sądowy w dziedzinie ochrony i dobrostanu zwierząt

Zgodnie z prawem za znęcanie należy uznać każdy przypadek świadomego zadawania zwierzętom bólu lub cierpienia, jak również dopuszczanie się tego przez inną osobę. Każda osoba posiadająca pod swoją opieką zwierzę ma wobec niego wiele obowiązków, takich jak zapewnienie mu właściwych warunków bytowania czy zapewnienie, że w przypadku choroby otrzyma właściwą pomoc. Najczęściej spotykanymi formami znęcania nad zwierzętami jest właśnie utrzymywanie ich z nieleczonymi chorobami powodującymi cierpienie, a często również zagrażającymi ich życiu oraz utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania.

Spektrum chorób, które dotykają zwierząt domowych i gospodarskich, jest bardzo szerokie. Mogą one wynikać zarówno z czynników niezależnych od opiekuna, jak i z jego zaniedbań. Zwierzę, które dotknęła jakaś choroba, prawie zawsze będzie odczuwać różnego stopnia ból lub cierpienie, nie tylko fizyczne, ale również psychiczne. Można pokusić się o stwierdzenie, że w niektórych przypadkach ból i cierpienie ciężko chorego zwierzęcia, któremu nie udzielono pomocy, są potężniejsze niż w przypadkach, kiedy zwierzę jest bite, ponieważ nieleczona choroba najczęściej powoduje cierpienie przewlekłe i narastające.

Jeśli natomiast opiekun nie zapewnia zwierzęciu pokarmu i wody w ilościach odpowiednich dla gatunku i zapewniających zwierzęciu możliwość normalnego funkcjonowania lub trzyma zwierzę w brudnym pomieszczeniu lub kojcu, gdzie na przykład zalegają niesprzątane odchody, również może obawiać się odpowiedzialności karnej.

Odpowiedzialność karna Ustawa o ochronie zwierząt wskazuje, że za znęcanie uznaje się czyny popełnione świadomie, jednak jak wskazuje orzecznictwo sądów, w tym Sądu Najwyższego, świadomość ta nie musi dotyczyć samego wywołania u zwierzęcia bólu lub cierpienia, ale jedynie samej czynności prowadzącej do jego wywołania. Na przykład opiekun, który lekceważy oczywiste objawy chorobowe u zwierzęcia i nie podejmuje żadnych kroków, aby zwierzęciu pomóc, może zostać oskarżony o znęcanie nad nim. Dzieje się tak, ponieważ – mimo że celem nie było wywołanie u zwierzęcia cierpienia – zaniechał on spoczywającego na nim obowiązku udzielenia zwierzęciu pomocy. Ustawodawca przewiduje za znęcanie nad zwierzęciem karę do 3 lat pozbawienia wolności, a do lat 5, jeśli sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem.

Jak reagować?

Najważniejszym ogniwem w procesie ratowania zwierząt będących obiektem znęcania jest reakcja osoby, która napotyka taką sytuację. W takim przypadku należy sytuację udokumentować zdjęciem lub nagraniem i zgłosić sprawę Policji, Straży Gminnej, Inspekcji Weterynaryjnej lub organizacji zajmującej się ochroną zwierząt. Służby te dysponują środkami prawnymi, które pozwolą taką sytuację zweryfikować i podjąć właściwe kroki. Jeśli zwierzę znajduje się w stanie zagrożenia życia lub zdrowia, to może zostać czasowo odebrane opiekunowi. W innych przypadkach można podjąć działania administracyjne w celu polepszenia stanu zdrowia lub warunków bytowania zwierzęcia. Ogromnie ważne dla skutecznego udzielenia

Najważniejszym ogniwem w procesie ratowania zwierząt będących obiektem znęcania jest reakcja osoby, która napotyka taką sytuację. pomocy cierpiącemu zwierzęciu jest to, abyśmy dokonując takiego zgłoszenia, nie byli anonimowi, bo dla sądu, który często decyduje o dalszym losie zwierzęcia, zeznania świadków są bardzo ważnym dowodem.

Grupa interwencyjna Fundacji Viva! wydała e-book, który podpowiada, jak rozpoznać przypadki znęcania nad zwierzętami i jak na nie reagować.

Misiek uratowany dzięki reakcji osoby postronnej Bardzo jaskrawym przykładem sytuacji znęcania nad psem poprzez zaniechanie właściwej opieki był Misiek, który w momencie interwencji Fundacji Viva! był skrajnie wychudzony. Badania wykluczyły, aby powodem jego wychudzenia była choroba, a jego opiekunka została skazana za znęcanie nad nim. Miśka uratowała reakcja osoby postronnej, która widząc psa w złym stanie – zawiadomiła o tym Fundację.

Więcej informacji na stronie: poradnikdlarodziny.pl