Regiotreffen Noord Gaastmeer, 2-3 oktober
“Kennen jullie allemaal elkaar allang?” vroeg iemand van de bediening. Het lawaai van vrolijke stemmen in het kleine eetzaaltje was oorverdovend. ’s Morgens waren we druppelsgewijs de haven van Pieter Bouwe binnengevaren, verwelkomd door een groepje mensen, die in de kille ochtend eigenlijk stonden te wachten op koffie met oranjekoek, nog niet helemaal wetend wat we zouden gaan doen. Meteen al vijftien namen onthouden. Na wat heen en weer spelen van de bal kwamen er drie workshops van de grond: reparatie van lekkende ramen (oorzaak van lekkage komt vaak door slordigheid bij de bouw), het aanbrengen van een nieuwe kitrand (een fluitje van een cent als we het goede materiaal en gereedschap hebben, én net zo handig zijn als Drys Brandenburg) en een demonstratie van de ‘Abtrap’ (een voorproefje van de zondagochtendshow). Daarna was het kijken in elkaars boten. Altijd gezellig, kletsen over van alles, stoere verhalen vertellen (”ik doe het altijd zo”). Bij dit onderdeel had mijn hond de benen genomen om de weilanden in de omgeving te verkennen. Iedereen had kennelijk in het geniep een boterhammetje naar binnen gewerkt, want uit het niets werden er motoren gestart en zeilen gehesen en hup het water op. Wij er achteraan. Reven? Toch maar niet. En daar gingen we, met dertien schepen door de Yntemasloot, lekker alles bezeild. Wat een feest met al die boten om je heen, windje vier op het Heegermeer. Euforisch terug naar de haven, en door naar de kroeg aan het bier. Ja, wij kennen elkaar al uit een vorig leven! Maar na de hybris de hydrofobie. De regendruppels op de ramen van de kroeg voorspelden al niet veel goeds. Aangejaagd door een storm van Bijbelse proporties striemde de regen de laatste droge draad aan je lijf nat. Weggedoken in onze kruip-door-sluip-door bootjes met natte zeilpakken de nacht doorgebracht. De huilende wind deed er nog een schepje bovenop.
MarieTeam najaar 2021 59
