Suara 81: Van harte!

81

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 21 nummer 81 » september - oktober - november 2020

© Cameron Zohoori

naar een verenigd Liberia

interview met dokter Réginald Moreels

Van harte!

Afgiftekantoor: MassPost, Hypercentrum Turnhout | P 508033

steun uit het COVID-19-noodfonds

editoriaal

inhoud

suara 81

highlights blz.

Het nieuwe normaal CATHERINE DE RYCK

De laatste maanden is er veel veranderd in ons individuele en gemeenschappelijke leven.

We zaten, en zitten nog steeds, samen in een rollercoaster die maar niet lijkt te stoppen.

Dat betekent dat er dieptepunten zijn, maar gelukkig ook hoogtepunten.

Ik sta soms echt met verbazing te kijken naar wat deze crisis ons gebracht heeft aan positieve zaken. Hoewel we allemaal apart waren, leek het wel alsof we nog nooit zo samen waren. Plots ontstonden zoveel initiatieven om gemeenschap te vormen en elkaar te helpen, fysiek of digitaal.

We sloten onze deuren om binnen te blijven, maar openden ons hart een beetje meer voor elkaar.

We moeten niet enkel zorgen voor onszelf, ook voor elkaar.

Dat is de hoop die ik ook koester voor onze nieuwe campagne: een open hart, een uitgestoken hand, een schouder om op te steunen. Over alle grenzen en obstakels heen kijken naar wat goed gaat én naar wat beter kan. En daar dan mee aan de slag gaan, samen. We hebben nu gezien dat we dan echt bergen kunnen verzetten.

3 blz.

6 blz.

8

“Hoe kun je weer samenleven in hetzelfde land, in dezelfde stad, als degenen die verantwoordelijk zijn voor de dood van je geliefden of de vernieling van je huis?”

“Mijn levensmissie is om de kern van mijn engagement door te geven aan volgende generaties.”

“Het is onze taak om de Kerk veerkracht te geven om deze crisis te boven te komen én om haar voorkeursoptie voor de armen waar te blijven maken.”

ook in dit nummer Project | Een warm nest voor weeskinderen in Liberia Op missie in België Column Campagneactiviteiten

» 5 » 10 » 11 » 11

Laat je solidariteit voortleven We denken er liever niet te vaak aan, maar op een dag zal ook ons aardse leven eindigen. We zullen voortleven in onze familie en vrienden. Maar ook je solidariteit kan voortleven. Bijvoorbeeld door Missio op te nemen in je testament. Zo blijf je lokale kerkgemeenschappen ook na je dood steunen.

Vraag hierover advies aan je notaris of contacteer ons vrijblijvend op legaten@missio.be of 02 679 06 30.

Zo kunnen de pas herontdekte solidariteit en verbondenheid deel uitmaken van ‘het nieuwe normaal’. Ook wanneer de mondmaskers en alcoholgel misschien ooit achteraan in de kast verdwijnen. Want we moeten niet enkel zorgen voor onszelf, ook voor elkaar.  © S. Hermann & F. Richter

2

suara

81

van harte!

De lange weg naar een verenigd Liberia Duizenden jongeren in Liberia kennen niks anders dan haat, geweld en moord. Hoe keren we het tij?

© Cameron Zohoori

Een jaar lang zetten we hoopvolle relaties in de kijker. Enerzijds onze persoonlijke relatie met Christus, anderzijds onze relatie met elkaar. Christus zendt ons immers naar anderen toe, dichtbij en veraf. Hij vraagt ons daarbij aandacht te hebben voor het positieve: liefde, geluk, vergeving, hoop … Het is een opdracht voor elk van ons in ons dagelijks leven, maar ook voor verschillende landen en bevolkingsgroepen. Een voorbeeld daarvan is Liberia.

DENNIS CEPHAS NIMENE

Liberia ging jarenlang, van 1989 tot 2003, gebukt onder een burgerconflict.

Ravage Officieel kwam een einde aan dit conflict op 5 augustus 2003. Zo’n tweehonderd Nigeriaanse vredeswerkers bereikten toen de kust van de hoofdstad Monrovia. Ze troffen een ravage aan. De straten waren bedekt met lege kogelhulzen, maar ook met lichamen in staat van ontbinding. Gebouwen waren stukgeschoten en geplunderd.

Opluchting Ondanks al deze vernielingen, brak voor de Liberianen een periode van opluchting en geluk aan. Eindelijk was het relatief

Zaden van haat en verdeeldheid werden jarenlang geplant.

jongeren hadden immers nooit anders gekend dan haat, geweld, moord en schending van de menselijke waardigheid.

Niet vergeten Je vergeet niet zomaar dat je geliefden werden ontvoerd of vermoord. Je vergeet evenmin dat je bezittingen werden afgenomen en je huis werd vernield. Hoe kun je dan weer samenleven in hetzelfde land, in dezelfde stad, als degenen die daarvoor verantwoordelijk zijn? De Liberiaanse Kerk maakte van deze problematiek haar missie. Naast de heling van fysieke wonden, heeft ze aandacht voor het helingsproces van het hart.

Littekens veilig om weer de straat op te gaan, op zoek naar eten of basisbenodigdheden.

Maar een gevoel van ongerustheid was nooit veraf. Iedereen besefte immers dat zaden van haat en verdeeldheid geplant waren in het land. Verschillende etnische en politieke groepen bleven ook nu lijnrecht tegenover elkaar staan. En hoewel de ontwapening was begonnen, waren de harten nog niet geheeld. Duizenden

Tijdens het burgerconflict kreeg de Kerk het ook zwaar te verduren. Kerken, seminaries, kloosters … werden geplunderd en schaamteloos vernield. Priesters en religieuzen werden vermoord. En toch bleef die gekwetste Kerk altijd een lichtpuntje in de duisternis, een veilige haven, een geboorteplek voor hoop. Deze veerkrachtige kerkgemeenschap wil nu wonden en littekens helpen genezen, zodat er troost en opluchting kan komen voor wie dat nodig heeft. 4

3

van harte!

Lange weg Natuurlijk is de weg naar heling en verzoening erg lang. Het is ook een evenwichtsoefening tussen twee uitersten. Aan de ene kant heb je haat en de eis tot vergelding; aan de andere kant het verlangen om alles dood te zwijgen en te doen alsof er niets gebeurd is. In het midden heb je de vraag om gerechtigheid, met aandacht voor elke mens en met hoop op een betere toekomst.

Algemene onderontwikkeling is een bijkomende uitdaging.

Gulden middenweg Die gulden middenweg probeert de Liberiaanse Kerk te vinden en te bewandelen. Enerzijds heeft ze aandacht voor de daders. Het is belangrijk dat ze niet enkel fysiek ontwapend worden, maar ook mentaal. Anderzijds heeft ze

Dennis Cephas Nimene is directeur van Missio in Liberia en secretaris van de Liberiaanse bisschoppenconferentie. Je ontdekt meer getuigenissen van hem in ons campagnemagazine en op www.missio.be.

aandacht voor de slachtoffers, die nood hebben aan fysieke en psychologische heling. De Liberiaanse bisschoppen schreven pas nog een pastorale boodschap met als titel “Ik veroordeel je niet. Ga naar huis en doe geen verkeerde dingen meer” (Johannes 8,11). In die boodschap vragen ze alle christenen en alle mensen van goede wil om samen dit pad te bewandelen, op weg naar nationale vrede en verzoening.

Opnieuw beginnen Wanneer Jezus in het evangelie volgens Johannes zegt “niet te veroordelen”, wil dit niet zeggen dat Hij het eventuele overspel van de vrouw in kwestie negeert of onder de mat veegt. Wel nodigt Hij haar uit om in eigen hart te kijken en tot een nieuwe levenshouding te komen. Hij geeft de vrouw daarmee de kans weer deel uit te maken van de gemeenschap.

Tegelijkertijd nodigt Hij de mensen die

haar veroordeelden uit haar de vergevende hand te reiken. Ook zij moeten haar de kans geven opnieuw te beginnen.

Waarden Om de dynamiek tussen dader en slachtoffer te garanderen, legt de Kerk van Liberia de nadruk op een dialoog die kan leiden tot verzoening. Vorming is daarbij van cruciaal belang. Vooral waarde-opvoeding is nu nodig. Zo worden mensen zich weer bewust van de waarden die ons verbinden en die jarenlang met de voeten getreden werden.

De Kerk besteedt hier dan ook extra aandacht aan in haar scholen en catechese. Zo erkent de jonge generatie hopelijk weer de waarde van het menselijk leven, menselijke waardigheid, eerlijkheid en integriteit.

We moeten niks negeren of onder de mat vegen.

Ontwikkeling Het zoeken naar vrede, dialoog en verzoening plaatst Liberia voor een grote opdracht. De algemene onderontwikkeling van het land is een bijkomende uitdaging.

Er is grote nood aan kwalitatief onderwijs, voldoende gezondheidszorg, toegang tot drinkbaar water, goedbetaalde jobs, standvastige elektriciteit, een goed uitgebouwd wegennetwerk … De Liberiaanse overheid doet haar best, na twee democratische presidentsverkiezingen, maar ook hier is nog werk aan de winkel.

Vorming over waarden, mensenrechten en de menselijke waardigheid brengt Liberia naar een nieuw begin. © Brittany Danisch

4

suara

81

Ook al is de weg nog zo lang, er is ook het oude gezegde: een tocht van duizend mijl begint met één stap. Tot dan stuwt de hoop dat we ooit weer een verenigd en sterk land hebben, ons voort. 

project

Een warm nest voor weeskinderen Weeskinderen moeten het gevoel krijgen weer ergens bij te horen. © UN Photo / Staton Winter

Op bladzijden 3 en 4 ontdekte je een eerste verhaal uit Liberia, ons campagneland voor dit werkjaar. De uitdagingen in het land zijn groot en daarom verdienen de Liberiaanse Kerk en bevolking onze steun. We stellen je dan ook graag een waardevol project voor uit het bisdom Gbarnga, in het centrum van Liberia.

Kinderen, de meest kwetsbare én beloftevolle generatie van het land, krijgen bijzondere aandacht.

CATHERINE DE RYCK

De Liberiaanse kinderen staan voor heel wat uitdagingen. De lage scholingsgraad blijft bijvoorbeeld een probleem, vooral bij meisjes. Zo’n 77 % van de arme vrouwen in het land heeft de lagere school niet afgemaakt, slechts 13 % van de meisjes op het platteland maakt de schoolcarrière af.

Weeskinderen De talrijke weeskinderen vormen een bijzonder kwetsbare groep. Veel kinderen verloren hun ouders en naaste familieleden.

Daarvoor is enerzijds het aanslepende burgerconflict (1989-2003) verantwoordelijk.

Anderzijds kostten diverse gezondheidscrisissen, zoals de ebolacrisis (2014-2015) en nu de COVID-19-crisis het leven aan velen.

Gezondheid Dat laatste hoeft, jammer genoeg, niet te verbazen. De gezondheidszorg in Liberia is ondermaats. Er zijn te weinig gezondheids-

voorzieningen, maar ook te weinig medisch personeel. Veel dokters ontvluchtten bijvoorbeeld het land door het burgerconflict.

Vandaag zijn er minder dan 300 Liberiaanse artsen. Erbarmelijke levensomstandigheden zonder voldoende ruimte, drinkbaar water of standvastige elektriciteit, werken de uitbraak van virussen extra in de hand.

DENK AAN DE WEESKINDEREN VAN GBARNGA. HELP HEN EEN WARM NEST TE BIEDEN Met 85 euro per jaar help je een kind een jaar lang.

BE19 0000 0421 1012 – weeskinderen Liberia

Opvang In het bisdom Gbarnga heeft het ebolavirus de bevolking gedecimeerd. Veel kinderen bleven hulpeloos achter. Weeshuizen zetten hun beste beentje voor om hen op te vangen, ondanks hun eigen beperkte middelen.

Op veel staatssteun moeten ze niet rekenen.

De lokale bevolking draagt deze weeshuizen een warm hart toe, maar is getroffen door een zware economische crisis. Door de COVID-19-crisis zagen de landbouwers en handelaars bovendien hun afzetmarkt verkleinen, dus ook de inkomsten.

De Kerk van Gbarnga springt bij. Zo kunnen de weeshuizen voorzien in de basisbehoeften van de weeskinderen: kleding, voeding, medische verzorging, onderwijs …

Maar ze kijken naar het totaalplaatje en bieden de kinderen ook psychosociale begeleiding. Die is broodnodig. Bij gebrek aan familie hebben de kinderen vaak het gevoel nergens meer bij te horen en geen zinvolle toekomst te hebben. Dat tij wil de Kerk helpen keren, samen met jou. 

5

mensen met een missie

De levensmissie van dokter Réginald Moreels Dokter Réginald Moreels aan het werk.

© RR

In deze nieuwe rubriek gaan we op zoek naar de persoonlijke invulling die mensen geven aan het woord ‘missie’.

Voor de eerste editie gingen we in gesprek met dokter Réginald Moreels. Hij is gekend als oprichter van de Belgische afdeling van Artsen Zonder Grenzen, als politicus, als topdokter in binnen- en buitenland.

TOM LUYPAERTS

Wij zoeken naar de diepere motivatie voor zijn engagement en zijn persoonlijke levensmissie.

Wat roept ‘missie’ spontaan bij jou op?

Ik denk in de allereerste plaats aan de klassieke missionarissen, ik kan het niet helpen. Ik zie een priester voor me, meestal met baard, die uit verre landen terugkeert naar België en in de zondagsviering komt getuigen over zijn werk. Zo’n getuigenis riep altijd veel bewondering bij me op.

Het was ook bijzonder om te beseffen dat zo’n man even onder ons was, maar weldra weer ver weg en toch nog verbonden. Dat gaf ‘missiewerk’ voor mij een aanstekelijk en mysterieus aura. Het prikkelde me.

6

suara

81

Durf je te stellen dat je zelf een missie hebt?

Jazeker! Ik gaf het woord een andere invulling dan die priester-missionarissen, maar toch zijn er ook veel gelijkenissen.

Zoals zij streefden naar een rechtvaardigere wereld, doe ik dat ook vanuit mijn politiek en humanitair engagement. Op onze eigen manier zetten we daar concrete acties voor op touw. Dat verrijkt niet alleen de wereld, maar ook onszelf.

Ook na mij moeten mensen zich blijven inzetten.

Hoe bedoel je?

Vanuit mijn concrete missie en engagement heb ik nog een diepere missie in mezelf ontdekt. Mijn ‘missiewerk’ kreeg doorheen de jaren een diepere dimensie die lang voor me verborgen is gebleven.

Nu noem ik die diepere dimensie mijn persoonlijke levensmissie.

Waaruit bestaat die levensmissie?

Ik wil de kern van mijn engagement doorgeven aan de volgende generaties.

In de eerste plaats zijn dat mijn eigen kinderen. Ik geef hen mijn ideeën mee en zij gaan daarmee aan de slag. Ik zal zo een stuk van mezelf in hen nalaten. Het is als het ware een ‘engagementserfenis’.

En in andere mensen?

Natuurlijk geef ik mijn engagement zo breed mogelijk door. In de eerste plaats kijk je naar jezelf, dan naar je directe naasten, maar dan zijn er ook andere mensen. Je ontmoet voortdurend mensen en gaat een relatie met hen aan. Dat brengt verantwoordelijkheden met zich mee. Maar het is ook een verrijkende plaats van uitwisseling, waar je sprankeltjes engagement kunt nalaten. Daar ben ik in deze fase van mijn leven sterk mee bezig.

Hoe geef je dit concreet vorm?

Momenteel krijgt dit vooral gestalte in mijn werk in de Democratische Republiek Congo. Vooral in het ziekenhuis van Beni, in het noordoosten van het land. De streek is rijk aan kobalt, maar vrede is er vaak ver te zoeken. Goede medische zorg eveneens.

Er is vooral grote nood aan professionele chirurgische en verloskundige begeleiding.

Veel vrouwen en kinderen sterven omdat

We moeten anders omgaan met elkaar, de natuur en de economie.

‘Missiewerk’ heeft voor mij een aanstekelijk en mysterieus aura.

Hoe kijk jij verder tegen de wereld aan?

Ik heb het gevoel dat ik de laatste jaren steeds meer onvrede heb met onze wereld en maatschappij. Ik voel dat ik vaker in opstand kom, omdat ik meer onrecht om me heen zie. Daarom wil ik pleiten voor ‘ecopersonalisme’. Die ‘eco-‘ verwijst voor mij naar zowel ecologie als economie, want beide moeten we dringend anders aanpakken. Enerzijds moeten we meer respect hebben voor de natuur: fauna, flora én mens. Anderzijds moeten we anders handel drijven met elkaar. We moeten afstand doen van onze onverzadigbare economische winsthonger.

Kun je daar een voorbeeld van geven?

Voor mij is de huidige organisatie van de voedselketen hier een dramatisch voorbeeld van. Vooral de vleesindustrie kan me kwaad maken. Ik ben dan ook zelf vegetariër geworden. Ik kon niet tegen de manier waarop dieren behandeld worden. Bovendien heeft de COVID-19-pandemie velen luidop de vraag doen stellen of het fokken van dieren op veel te kleine oppervlakte de deur naar pandemieën niet openzet. Maar ook andere sectoren plegen voortdurend roofbouw op de natuur en op de mens. We willen handeldrijven met winstmarges die enkel een happy few ten goede komen en schieten daarmee onder de duiven van vele anderen. Dat is niet meer houdbaar voor de mens en onze planeet.

Ik hoop dat ik met mijn engagement mensen kan laten nadenken. Dan komen we samen vast tot een oplossing. 

Meer weten over het werk van dokter Réginald Moreels in Beni? www.unichir.africa

aanstaande moeders niet tijdige geopereerd worden of omdat er complicaties optreden tijdens de geboorte. Daarom is het belangrijk chirurgen en verloskundigen goed op te leiden en een deftig ziekenhuis te hebben waar mensen naartoe kunnen.

Dat klinkt als een werk van lange adem.

Dat is het ook. Er zijn voortdurend zoveel obstakels: de blijvende onveiligheid in de regio, de recente nieuwe uitbraak van het ebolavirus, de COVID-19-crisis … Het is geen makkelijke opdracht. Daarom is het voor mij zo belangrijk mijn engagement door te geven aan anderen. Ook na mij moeten mensen zich hiervoor inzetten en engageren. Enkel zo kunnen we tegenslagen samen overwinnen. Mijn zoon is op dit moment trouwens in Beni. Hij vond dat ze hem daar meer nodig hadden dan hier.

In Beni, in het noordoosten van de Democratische Republiek Congo, is er nood aan goede vorming van chirurgen en verloskundigen. © World Bank / Vincent Tremeau

7

bedankt

Het pauselijke COVID-19-noodfonds De COVID-19-crisis stelt de wereld en de Kerk voor ongeziene uitdagingen. Ons leven en werk zijn wereldwijd sterk veranderd.

Heel wat zaken werden moeilijker, noden werden groter en middelen schaarser. Gelukkig had dit ook een keerzijde: er ontstonden tal van solidaire initiatieven, op kleine en grote schaal. Een wereldwijd initiatief was het noodfonds voor de kerkgemeenschappen die getroffen werden door de COVID-19-crisis, opgericht door paus Franciscus.

CATHERINE DE RYCK

Wereldwijd staan kerkgemeenschappen in voor de zorg voor de meest kwetsbaren: zieken, kinderen, mensen in armoede … De COVID-19-pandemie maakte hun werk des te noodzakelijker, maar daardoor waren er nog meer middelen te kort dan in andere tijden.

Pauselijke interventie Paus Franciscus kon deze schrijnende toestand niet langer aanzien. Hij besefte dat deze kerkgemeenschappen hun

evangelische nabijheid en engagement niet langer konden waarmaken, bij gebrek aan financiële middelen.

Begin april 2020 opende hij daarom een bijzonder noodfonds. Het internationale secretariaat van Missio stortte meteen 750 000 dollar.

Wereldwijd zamelden de nationale secretariaten van Missio ook fondsen in. Vanuit België konden we tot nu toe 12 712,01 euro doorstorten, dankzij jou.

In mei 2020 ging Rome over tot de eerste uitbetalingen uit dit noodfonds. De steun gaat steeds naar een lokaal bisdom dat een concrete aanvraag indiende. In een dertigtal landen in Afrika, Azië en LatijnsAmerika kregen tot nu toe één of meerdere bisdommen steun uit het pauselijke COVID-19-noodfonds. De uitgekeerde steun gaat naar erg diverse doeleinden. Maar allemaal hebben ze gemeenschappelijk dat ze de Kerk veerkracht willen geven om deze crisis

Wereldwijd zetten kerkgemeenschappen en andere vrijwilligers zich in voor voedselbedeling, zoals hier in Jaipur, Rajasthan, India.

8

suara

81

© Mukesh Kumar Jwala

Lees meer over de uitgekeerde steun per land en bisdom op www.missio.be. De online informatie wordt regelmatig geüpdatet, zodat je steeds een recent overzicht krijgt.

te boven te komen én om haar voorkeursoptie voor de armen waar te blijven maken.

Sterk engagement Naar Jezus’ voorbeeld heeft de Kerk immers bijzondere aandacht voor wie aan de rand van de maatschappij staat en/of lijdt. Dat was natuurlijk al zo voor de COVID-19-crisis.

Nu is het zaak om deze voorkeursoptie waar te blijven maken, tijdens de crisis en ook daarna. Daarom ging steun naar ziekenhuizen, opvangcentra voor (straat)kinderen, woonzorgcentra … Ook scholen kregen een duwtje in de rug. Enerzijds om onderwijs te garanderen indien scholen nog open zijn, anderzijds om leerkrachten een basisinkomen te bieden wanneer scholen gedwongen de deuren sluiten.

Kerkgemeenschappen informeren mensen over preventiemaatregelen en stellen hygiënisch beschermingsmateriaal ter beschikking. © Kadiri Endurance

Naast heel concreet engagement, is algemene nabijheid van belang voor een warme kerkgemeenschap. Haast wereldwijd werden eucharistievieringen (tijdelijk) opgeschort, waardoor de meest evidente vorm van ontmoeting en gemeenschapsvorming verdween.

Maar als mensen niet naar de kerk kunnen komen, kan de Kerk wel nog naar de mensen gaan. Alleen zijn ook daarvoor middelen nodig, bijvoorbeeld om transport te betalen.

Voeding Naast het nieuwe coronavirus, slaan ook voedselnood en honger wereldwijd hard toe. De stijgende armoede door de COVID-19-crisis is hier één oorzaak van. Veel mensen zitten immers zonder job. De één omdat hij of zij zijn of haar job niet meer mag uitoefenen, zoals huishoudhulpen of verschillende arbeidsmigranten. De ander omdat zijn of haar job niet meer rendabel is, zoals handelaars. Ook landbouwers hebben het in vele streken moeilijk. Niet alleen omdat hun afzetmarkt kleiner werd omdat verre verplaatsingen uit den boze zijn, ook omdat de oogst op vele plaatsen mislukte. Verschillende landen kregen te maken met extreme klimaatsverandering, droogte, tyfoons, overstromingen …

De Kerk organiseert daarom op vele plaatsen voedselbedelingen, geruggesteund door het pauselijke COVID-19-fonds, om de ergste periode te overbruggen.

Priesters en religieuzen zitten zonder loon.

Ook hygiënisch materiaal is erg belangrijk, zoals mondmaskers en ontsmettende handgel. Zo zijn de kerkelijke medewerkers en de mensen die ze bezoeken, beter beschermd tegen het nieuwe coronavirus. Verschillende bisdommen gebruikten een stuk van de uitgekeerde noodhulp dan ook voor de aankoop van deze materialen.

Informatie In heel wat landen kreeg het nieuwe coronavirus vrij spel, omdat de bevolking onvoldoende geïnformeerd was over het virus, de verspreiding ervan en de maatre-

gelen om het virus in te dijken. Vooral in arme streken, vaak afgelegen plattelandsregio’s, was en is dit een groot probleem.

De bevolking in deze gebieden is vaak arm, maar ook relatief ongeletterd. Als de overheidscommunicatie hen al bereikte, was die vaak onbegrijpelijk. Bisdommen zetten daarom massaal in op betere communicatie die breed toegankelijk is.

Diocesane radiozenders zijn erg efficiënt, maar draaiden overuren en hadden daardoor steun uit het noodfonds nodig. Die zenders helpen bovendien om ook verbonden te blijven met gelovigen en, vanop afstand, samen te vieren en te bidden.

Priesters en religieuzen Een laatste cluster noodhulp gaat naar priesters en religieuzen in verschillende landen en bisdommen. In tegenstelling tot in België, krijgen priesters in vele landen geen loon van staatswege. Ze leven van collectes en giften, of van voeding die ze krijgen van de parochianen. Door de gedwongen sluiting van kerken en de noodzakelijke sociale afstand, viel dit op vele plaatsen weg en zaten de priesters zonder inkomsten. Hetzelfde geldt voor verschillende religieuze gemeenschappen.

Bovendien haalden die gemeenschappen vaak inkomsten uit de verkoop van voeding, hosties of handgemaakte artikelen. Door het wegvallen van die activiteiten, viel ook een belangrijke bron van inkomsten weg. 

9

op missie in België

Eén van hart en ziel Als Pater Assumptionist (Augustijn van de Assumptie), afkomstig uit Letland, heb ik al veel van de wereldkerk mogen ontdekken en er in mogen meewerken. God voerde me van Letland naar de Verenigde Staten, Rusland, Frankrijk… en nu België. Een boeiende ontdekkingstocht en een verrijkend groeiproces dat ik graag met jullie wil delen.

En zo groeide in mij het diepe verlangen om Christus en zijn Kerk te dienen. Een tijdje later leerde ik de Paters Assumptionisten kennen tijdens een reis naar Moskou.

Eén van hart De augustijnse spiritualiteit trok me meteen aan: broederlijk samenleven en in je werk en leven samen op zoek gaan naar Hij die ons riep om “één van hart en ziel op weg naar God te gaan” (Regel van Augustinus). In alles wat ze doen willen de augustijnen ten dienste staan van de komst van het Rijk Gods: bedevaarten, media, werk voor de eenheid van christenen, pastoraal werk, inzet voor de armsten …

VIKTOR JERMAKOVICS

Veel mensen zijn op zoek naar iets wat hen overstijgt.

De heilige Augustinus wil dat we “één van hart en ziel op weg gaan naar God”.

© Lawrence OP

Ik ging naar een katholieke school die pas heropend was na de val van het Sovjetrijk in de jaren 1990.

Verenigde Staten voor een stage. New York deed me dromen van grote dingen en een carrière in de economische branche.

Niet geroepen

Meditatie

Het geloof fascineerde me en bracht me veel mooie momenten. Ik denk vol vreugde terug aan pelgrimstochten te voet door Letland, ontmoetingen met jongeren, Europese bijeenkomsten in Taizé … Een priesterroeping hoorde daar niet bij. Met een diploma in de economie en handelswetenschappen op zak, trok ik naar de

God dacht daar anders over. Dankzij contacten met evangelische jongeren leerde ik bidden met het Woord van God. Ze leerden me ook het meditatieve gebed kennen, waardoor ik God leerde vinden in de stilte.

Het leven en de geschriften van Franciscus van Assisi, Theresia van Avila en de heilige Augustinus waren een bron van inspiratie.

10

suara

81

Als antwoord op Gods roep volgde ik een theologische opleiding in Frankrijk en werd ik tot priester gewijd. In 2017 kwam ik in Brussel terecht, waar ik momenteel werkzaam ben in de Maria Magdalenakerk (Brussel Centrum) en in het ziekenhuis van Saint-Luc. Wat me het meest opvalt is hoe de kerkelijke praktijk blijft afnemen in België, terwijl de Kerk vroeger zo alom aanwezig was. Het is nu zaak dat we onze plaats in deze nieuwe wereld vinden.

Water Gelukkig is daar, ook in België, veel openheid voor. Veel mensen zijn op zoek naar iets wat hen overstijgt: zin in het leven, antwoorden, vergeving … Ze hebben dorst naar levengevend water. Als Kerk moeten we een taal vinden om met hen op weg te gaan, zowel in woorden als in daden. 

column Onze campagneactiviteiten in het najaar Brugge Wat is de diepe betekenis van ‘missie’ vandaag?

Hoe vernieuwen we onze missionaire inzet? En hoe krijgt dat gestalte in onze nieuwe campagne?

Ontdek het samen met ons. We maken tijd voor reflectie, bezinning en informatie.

Donderdag 24 september 2020, 14.00 u - 17.00 u. (onthaal vanaf 13.30 u.)

Grootseminarie Brugge, Potterierei 72, 8000 Brugge In samenwerking met Missiepastoraal Brugge

Leuven Ontdek samen met ons hoe we in relatie met Christus en medegelovigen wereldwijd onze christelijke zending opnemen. Kom alles te weten over ons campagneland Liberia.

Dinsdag 29 september 2020, 20.00 u. - 22.00u.

Johannes XXIII-seminarie, Lemmensberg 1, 3000 Leuven

Antwerpen Hoe zendt Christus ons naar elkaar? Hoe geven we gestalte aan de voorkeursoptie voor de armen? We ontdekken het in getuigenissen en een panelgesprek. We starten de avond met een gebedsviering, voorgegaan door bisschop Johan Bonny, en sluiten af met een drankje.

Maandag 12 oktober 2020, 19.30 u. - 21.30 u.

Theologisch Pastoraal Centrum, Groenenborgerlaan 149, 2020 Antwerpen In samenwerking met Bisdom Antwerpen

Door de COVID-19-crisis kunnen wij vandaag niet garanderen dat onze activiteiten kunnen doorgaan zoals voorzien. Controleer dit daarom op het laatste moment op www.missio.be of 02 679 06 42. Tijdens onze activiteiten houden wij ons aan de nodige veiligheidsmaatregelen zoals sociale afstand of eventuele mondmaskerplicht.

GISELA VAN WINCKEL TIJDELIJKE COÖRDINATOR MISSIO-BELGIË

Onlangs vroeg bisschop Koen Vanhoutte me of ik - tijdelijk - de coördinatie van Missio wilde opnemen. Ik viel bijna van mijn stoel… Ik was nog geen jaar met pensioen en volop nieuwe wegen aan het verkennen. Nooit had ik gedacht nog aan zo’n opdracht te beginnen. Vroeg God me om nog niet in mijn luie zetel te gaan zitten? Heel onverwacht ontwaakte een nieuwe stroom energie in me. Was dit nu “de vreugde van de Geest” waarover de brief aan de Galaten het heeft?

Enkele dagen later was ik na vele jaren terug in de burelen van Missio te Brussel. Het materiaal voor de campagne van oktober 2020, onder de slogan “Van harte!”, lag er op mij te wachten. Als christen zijn we allemaal geroepen om onze harten te openen voor God en voor onze naasten. In een wereldwijd perspectief. We worden gezonden om uit ons kot te komen, oog te hebben voor de noden dichtbij en veraf en helend aanwezig te zijn. En dit alles onder de stuwing van de Geest die in onze harten is uitgestort.

In het campagnemagazine stelt Catherine, onze communicatieverantwoordelijke, heel wat vragen. Ze passen bij mijn persoonlijke situatie, na de vraag van bisschop Vanhoutte.

• Wie ben ik? Wat doe ik? Wie wil ik zijn en wat wil ik doen?

• Voor mezelf, voor Christus en voor de wereldkerk?

Van harte geroepen en gezonden, hoe oud of jong we ook zijn, waar we ons ook bevinden op onze levensweg… Daar “vraagt Christus ons steeds een betere versie van onszelf te worden, naar zijn voorbeeld en gesterkt door zijn aanwezigheid” (Catherine De Ryck).

Ik hoop van harte dat de komende missiemaand ons hiervoor mag wakker maken. Dat onze harten openbloeien en dat we zo, met z’n allen mogen meewerken aan een warme kerkgemeenschap. Hier bij ons, maar ook verbonden met elkaar over grenzen heen. 

Wil je meer weten over hoe je vandaag missionair kunt zijn op je eigen plek? Schrijf je dan in op het webinar van 8 oktober 2020, van 19.30 uur tot 21.30 uur. Nikolaas Sintobin neemt ons mee op zoektocht. Deelnemen kan van waar ook ter wereld, veilig achter je computer. Inschrijven doe je op www.missio.be.

Het webinar is gratis. Een vrije bijdrage is evenwel welkom en steunt de kerkgemeenschappen die met een krap inkomen proberen dienstbaar te zijn!

11

colofon Redactie Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer Armelle Griffon, Viktor Jermakovics, Tom Luypaerts, RÊginald Moreels, Dennis Cephas Nimene, Gisela Van Winkel Foto’s Brittany Danisch, S. Hermann & F. Richter, Mukesh Kumar Jwala, Kadiri Endurance, Lawrence OP, UN Photo / Staton Winter, World Bank / Vincent Trameau, Cameron Zohoori Lay-out en drukwerk Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever Pierre Van den Bossche, Vorstlaan 199, 1160 Brussel Contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel, 02 679 06 30 info@missio.be, www.missio.be, www.facebook.com/MissioBelgie Ondernemingsnummer: 0410647718 Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be, 02 679 06 34

BE19 0000 0421 1012

www.

.be