www.azadieiran2.wordpress.com
www.azadieiran2.wordpress.com
www.azadieiran2.wordpress.com
ﺑﯿﺮاﻫﻪ ﻫﺎي اﻧﻘﻼب ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﺎﺋﯽ در ﻣﻮرد ﺑﻬﺎر ﻋﺮﺑﯽ و اﻧﻘﻼب اﯾﺮان
ﺳﯿﺎﻣﮏ ﺳﺘﻮده
ﺗﺤﻠﯿﻞ ھﺎﺋﯽ در ﻣﻮرد ﺑﮭﺎر ﻋﺮﺑﯽ و اﻧﻘﻼب اﯾﺮان،ﺑﯿﺮاھﮫ ھﺎی اﻧﻘﻼب ﺳﯿﺎﻣﮏ ﺳﺘﻮده ﻃﺮح روی ﺟﻠﺪ ﺷﮑﻮﻓﮫ راد (٢٠١١ ،ﭼﺎپ اول )آﻣﺮﯾﮑﺎ ﮐﻠﯿﮫ ﺣﻘﻮق ﺑﺮای ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﺤﻔﻮظ اﺳﺖ
Deviations in Revolution, Comments on Arab Spring & Iranian Revolution Siamac Sotudeh Cover design: Shokoofe Raad First print : USA, 2011 All the rights are reserved.
ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺳﻔﺎرش ﮐﺘﺎب www.siamacsotudeh.com 905-237-6661 ٥٠ Weybright crt. Suit # ٤٦ Toronto On. M١S-٥A٨ Canada
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ
ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﺎر
ﻓﺼﻞ اول -دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
1
ﻓﺼﻞ دوم -ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
19
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم -ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
25
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم -اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
45
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ -ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
61
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ -در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ
83
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ -دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
105
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ -دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
123
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ -دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(3
139
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ -آﯾﻨﺪه را درﯾﺎﺑﯿﺪ
157
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ -ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
179
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ -دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ و ﺗﻔﺎوت ﻣﯿﺎن آن دو
193
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ -ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن ،دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب ﮐﯿﺎﻧﻨﺪ
211
www.azadieiran2.wordpress.com
ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﺎر
اﻏﻠﺐ ،ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻬﻤﺎن اﻧﺪازه ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎي ﺧﺎم و ﻗﻠﺒﯽ ﺧﻮد روﺷﻦ و ﺧﻮﺷﺒﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،در ﻣﻮرد اﺷﮑﺎل و ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺤﻘﻖ ﮐﻨﻨﺪه ي ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎي ﻣﺰﺑﻮر ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﺎآﮔﺎه و ﺑﺪ ﺑﯿﻦ اﻧﺪ .ﺑﻬﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺴﯿﺎري از اﻧﻘﻼﺑﺎت در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ .واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ در ﺑﺴﯿﺎري از اﻧﻘﻼﺑﺎت ،ﺗﻮده ﻫﺎي ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﻨﻨﺪه ي ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﻓﺎﺳﺪ ﺿﺪ ﻣﺮدﻣﯽ ،از روي ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ،ﻋﺎﺟﺰ از درك و ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻮده اﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ،ﺑﺎ آﻧﮑﻪ اﻏﻠﺐ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده، ﯾﺎ در ﺻﻮرت ﭘﯿﺮوزي از ﻣﺴﯿﺮ واﻗﻌﯽ ﺧﻮد ﻣﻨﺤﺮف و ﮔﺎﻫﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﺧﻼف ﺧﻮاﺳﺖ اوﻟﯿﻪ ﺧﻮد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ،ﻫﻤﯿﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ،ﺑﻪ ﻣﺪد ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺟﻨﺒﯽ ﺧﻮد ،و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ آﻧﮑﻪ ﺑﺮﭘﺎﺋﯽ ﻣﺠﺪد ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪه ي ﻗﺒﻠﯽ ،ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻬﻤﺎن ﺷﮑﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ،ﻧﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ،ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮي را ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ،ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺮده ،اﻧﺴﺎن ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮده ي آﻏﺎز ﻋﺼﺮ ﺗﻤﺪن را ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﯿﻤﻪ آزاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ارﺗﻘﺎء دﻫﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ،اﻧﻘﻼﺑﺎﺗﯽ ﻧﯿﺰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎدر و اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﯽ ،ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ دﻗﯿﻘﺎ در ﺟﻬﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي واﻗﻌﯽ ﺗﻮده ﻫﺎ ﻣﺮدم ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و ﮔﺎم ﻫﺎي ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ اي ﺑﻪ
ﺟﻠﻮ ﺑﺮدارﻧﺪ .ﺑﻬﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻧﯿﺰ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت اﻧﻘﻼﺑﺎﺗﯽ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺎز ﺑﻮده اﻧﺪ .ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮارد اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﯽ ﻧﯿﺰ، ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺪد اﯾﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ و ﯾﺎ در ﺣﯿﻦ اﻧﻘﻼب ،اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ،ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎي ﺧﺎم و اوﻟﯿﻪ ﺗﻮده ي اﻧﻘﻼب ﮐﻨﻨﺪه و ﻧﻈﺎﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ اﯾﻦ ارزوﻫﺎ را ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻣﺪد ﮐﺎر آﮔﺎﻫﮕﺮاﻧﻪ ،ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ رﻓﻊ ،و راﺑﻄﻪ ي ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﺑﻪ ﺗﻮده ي ﻣﺮدم ،ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﺸﺮ ﭘﯿﺸﺮوان و رﻫﺒﺮان ﻋﻤﻠﯽ آﻧﻬﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﺧﺰﻧﺪه ﺑﻬﺎر ﻋﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺑﻮده و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ي ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ ،ﺗﻮده ﻫﺎي در ﮔﯿﺮ در اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ،ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺎ از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﯿﺶ از آن ،ﯾﮑﺒﺎر دﯾﮕﺮ در ﻣﻌﺮض ﭼﻨﯿﻦ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ .ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮑﺘﻪ ،اﻟﺒﺘﻪ در ﺳﻄﺤﯽ ﻣﺤﺪود ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺳﻄﺢ روﺷﻨﮕﺮي در ﻣﻮرد ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪي ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺟﺮﯾﺎن اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺰﺑﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺎده و ﻋﺎﻣﻪ ﻓﻬﻢ ،ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ﻻزم ﺑﻪ ﯾﺎدآوري اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺣﺎﺿﺮ از روﻧﻮﯾﺴﯽ ﻣﺘﻦ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎي ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﻣﻦ در ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺎﻫﻮاره اي ﭘﯿﺎم اﻓﻐﺎن در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺎه ﻫﺎي ژاﻧﻮﯾﻪ و آورﯾﻞ ،2010ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻬﺎر ﻋﺮﺑﯽ ،ﺣﺎﺻﻞ و در اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳﺖ از ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﺎ ﻓﺮﯾﺪ ﮐﻪ زﺣﻤﺖ اﯾﻨﮑﺎر را ﻣﺘﻘﺒﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺸﮑﺮ را ﺑﻌﻤﻞ آورم ..ﺳﯿﺎﻣﮏ ﺳﺘﻮده
ﻧﻮاﻣﺒﺮ 2011
ﻓﺼﻞ اول دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
ﺷﻤﺎ اﻃﻼع دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﯽ ﯾﮏ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮ ﺗﻮﻧﺲ ﮐﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ﻓﺎﺳﺪ و دزد ﺑﻮد ،در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﮑﺎري ﺑﯿﺪاد ﻣﯽ ﮐﺮد ،ﻣﻮرد ﺗﻌﺮض و اﻋﺘﺮاض ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ اﻋﺘﺮاض ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﻘﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﺻﺪ ﺗﻦ ،ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اوﺿﺎع وﺧﯿﻢ ﺗﺮ ﻧﺸﻮد دﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﯽ زﻧﺪ و وﻋﺪه ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﻫﺎ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ آورد. ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﺗﻌﺮض ﻣﺮدم ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،دﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ زﻧﺪ و اﯾﻨﺒﺎر ﻗﻮل ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ از ارﺗﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺗﯿﺮاﻧﺪازي ﻧﮑﻨﺪ .ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺮدم ﻋﻘﺐ ﻧﻤﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺗﺮك ﮐﺸﻮر و ﻓﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﺨﺴﺖ وزﯾﺮ ،در ﻣﻘﺎم رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮر ،اﻣﻮر را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ رﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻣﻮﻗﺖ ﻋﻬﺪه دار اﻣﻮر ﺷﺪه و ﻗﺮار اﺳﺖ اﻋﻼم ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻧﻤﻮده ،ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ را ﻗﺮق ﮐﺮده ،ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٢
______________________________________________
ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ .ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺰ ﺟﺰ ﮔﺰارﺷﺎﺗﯽ از ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﭘﺮﻣﺎرﮐﺖ ﻫﺎ و ﻣﺼﺎدره ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ،اﺧﺒﺎر ﺟﺪﯾﺪي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﺗﺎ اﯾﻦ ﺟﺎي ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ وﻗﺘﯽ ﻣﺮدم ﺗﻌﺮض ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎ و ﻧﻈﺎﻣﺎت ﻓﺎﺳﺪ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺮض ﺧﻮد اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﮔﺮﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻌﺮض ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻣﻮرد اﯾﺮان ،اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ آن را ﺑﺎ ﺗﻮﻧﺲ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻫﻨﻮز اﺗﻔﺎق ﻧﯿﺎﻓﺘﺎده اﺳﺖ .از ﻃﺮف ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ،ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ اش ،و از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺮدم ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﺗﻮده ﻫﺎي وﺳﯿﻊ ﺑﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و اﻗﺸﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻧﭙﯿﻮﺳﺘﻪ اﻧﺪ. ﻣﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﯿﻢ در ﺗﻮﻧﺲ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد .آﯾﺎ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﻧﺪازه از ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺻﻼﺣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺣﻮل ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻗﻮل آن داده ﺷﺪه، ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ ،ﯾﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺧﻮﯾﺶ اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد. آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ از ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻮﻧﺲ ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد در ﭘﯿﺶ دارﯾﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ذﻫﻦ ﺧﻮدﻣﺎن را در ﻣﻮرد ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در آﯾﻨﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮدارﯾﻢ روﺷﻦ ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ :اﯾﻦ ﮐﻪ روﺷﻦ ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،ﭼﻪ در اﯾﺮان ،ﭼﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﯾﺎ اﻟﺠﺰاﯾﺮ ،اردن و ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ ،در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﺳﯿﺪ و ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﭼﻪ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٣
______________________________________________
ﻣﺴﯿﺮي را ﻃﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ .ﭼﻮن ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻧﻈﺎﻣﺎﺗﯽ ﻣﺜﻞ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺗﻮﻧﺲ ﻧﯿﺴﺖ .ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﮔﺮه ﮐﻮر ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ ﭘﺲ از ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدن اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﮐﻨﻨﺪ. ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻧﯿﺮوي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ را دارﻧﺪ و اﯾﻦ را ﺑﺎرﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪه اﻧﺪ .ﺣﺎﻻ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻣﺜﻞ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و اﯾﻦ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﻔﺘﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﻌﺮوف دﯾﺮ و ﯾﺎ زود دارد وﻟﯽ ﺳﻮﺧﺖ و ﺳﻮز ﻧﺪارد .اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻮاره در اﻧﻘﻼﺑﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﺣﻞ آن وا ﻣﺎﻧﺪه اﯾﻢ اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻪ اﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ازﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎي ﻓﺎﺳﺪ ﭼﻪ ﻧﻈﺎم و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺗﯽ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﻫﺎ ﺑﮑﻨﯿﻢ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،داﺋﻢ از ﭼﺎﻟﻪ در آﻣﺪه درﭼﺎه اﻓﺘﺎده اﯾﻢ . ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ در ﻣﻮرد ﻣﺮدم ﺗﻮﻧﺲ ﺻﺎدق اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ذﻫﻦ ﻣﺎ را دردرﺟﻪ اول ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄﻮف ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ وﺳﯿﻌﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﺷﺮوع ﺷﺪه ،در اﻟﺠﺰاﯾﺮ و اردن در ﻣﻘﯿﺎس ﮐﻮﭼﮑﺘﺮي ﺟﺮﯾﺎن دارد ،و درﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮي ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮﻟﯿﻮي ﺟﺮﯾﺎن دارد ،ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺧﺘﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. . ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ،ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﻣﺴﯿﺮ آﺗﯽ ﻣﺎن ﮐﺪام اﺳﺖ ،ﭼﻪ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮدارﯾﻢ ،و ا ﺻﻮﻻ ﻫﺪف ﻣﺎ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٤
______________________________________________
ﭼﯿﺴﺖ. ﺗﺎ ﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن روﺷﻦ ﻧﮑﻨﯿﻢ ،در ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﺗﺤﻮﻻت اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد ﮔﺎم ﻫﺎي درﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدارﯾﻢ و ﺑﺎز اﺳﯿﺮ دﺳﺖ ﻣﺸﺘﯽ ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ آش ﻫﻤﺎن آش و ﮐﺎﺳﻪ ﻫﻤﺎن .اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .ﭘﺲ اﺟﺎزه دﻫﯿﺪ ﺑﺤﺚ ﺧﻮدﻣﺎن را ازﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﺎ روﺷﻦ و ﻣﺒﺮﻫﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ و آزاد و درﺧﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺸﺮي را ﺑﺴﺎزﯾﻢ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ اﺣﺎد ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻫﻤﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎ و اﺣﺰاب ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻃﺮح ﻫﺎ و ﻧﻈﺮات ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﺮح ﺑﮑﻨﻨﺪ ،در ﻣﻮرد آن ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻣﺮدم را آﮔﺎه ﺑﮑﻨﻨﺪ ،و ﺑﻌﺪ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ،ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﻃﺮح ﻫﺎ و ﻧﻈﺮات اﺣﺰاب و ﮔﺮوه ﻫﺎ ،ﭼﻪ ﻃﺮﺣﯽ را ﺑﺮاي آﯾﻨﺪه ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻃﺮﯾﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﯾﺎ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮد آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮد ،ﻗﺮار دارد .ﯾﻌﻨﯽ راه ﻫﻤﻔﮑﺮي و ﻫﻤﺪﻟﯽ ،ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي در ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ آزاد و دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ. در ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رخ دﻫﺪ ،ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ وﺟﻮد دارد ،اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٥
______________________________________________
ردﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪه ،رﻓﻊ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮح اﯾﺪه آل و ﻧﻘﺸﻪ اي ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ او را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪ ﺑﺮﺳﺪ. ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﮐﺜﺮ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﺰو ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﺮدم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ .زﯾﺮا وﻗﺘﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي دﻣﮑﺮاﺳﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺘﺮل و ﺗﺴﻠﻂ و اﺑﺰار ﻗﺪرت در دﺳﺖ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ،ﯾﮏ دﺳﺘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﭘﻮﻟﺪارﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺮدم اﺳﺖ. ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﭙﺎول ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﭘﺮ ﮐﺮدن ﺟﯿﺐ ﺧﻮدﺷﺎن ﺷﺮاﯾﻂ را ﺑﻪ ﺟﺎي اﻧﻔﺠﺎز آﻣﯿﺰي ي ﻣﯽ رﺳﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ،در اﯾﻨﺤﺎ و آﻧﺠﺎ ،در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎن ﺷﺎﻫﺪ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اوﻟﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ،در ﻗﺪم اول ،اﯾﺠﺎد ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ. اﮐﻨﻮن اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ .ﭘﺎﺳﺦ روﺷﻦ اﺳﺖ .اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ازﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻓﺮدي ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﺷﺪه اﻧﺪ ،آﻧﮕﺎه ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺌﻮال ﺧﻮدﻣﺎن را ﭘﯿﺪا ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد. دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻓﺮدي در ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻋﺒﺎرت از اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻗﺪرت ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ﻣﺤﺪود ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب ،ﻗﺪرت ﺧﻮدش را ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺑﮑﻨﺪ .ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٦
______________________________________________
ﺑﻪ اﯾﻦ اﻗﻠﯿﺖ اﺟﺎزه ﺣﻔﻆ ﺳﻠﻄﻪ و اﻋﻤﺎل دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري اش را ﻣﯽ دﻫﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ،ﻣﺜﻞ ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ،ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﯽ ﻫﺎ ،ارﺗﺶ ،و ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺑﺨﺸﯽ از آن ﺑﻪ ﺻﻮرت ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻗﻤﻪ در دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،ﺗﺎﻧﮏ و ﺗﻮپ و ﺑﯽ ﺳﯿﻢ و ﭘﻮل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،و در ﺑﺮاﺑﺮ آن اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺻﺤﺒﺘﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﮐﺮد. ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در ﻗﺪم اول ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﻧﺤﻼل و در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻮاي ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ،و ﭘﺎﯾﺎن دادن ﺑﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻠﺢ و ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﺢ اﺳﺖ .ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﺮوه ﻣﺴﻠﺤﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ و ﻏﯿﺮه وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﻧﻪ در دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻠﮑﻪ در دﺳﺖ دوﻟﺖ ﯾﺎ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺘﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺄ ﺻﺤﺒﺘﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ﮐﺮد. اﻵن ﺷﻤﺎ در ﺗﻮﻧﺲ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ،ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻓﺮار رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ،ارﺗﺶ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ را ﻗﺮق ﮐﺮد .اﻵن ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ و ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﻫﻤﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ اي ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺎاﻻ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آورده و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﮔﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ را ﻧﺪاﺷﺖ ﻃﺒﯿﻌﺘﺄ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺲ از ﻓﺮار ﺑﻮﻋﻠﯽ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ .ﺣﺎﻻ ﮔﯿﺮم ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎز ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و اﯾﻦ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻣﻮﻗﺖ را
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٧
______________________________________________
ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬارﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ﻫﻢ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮده ،دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪي را ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ .اﯾﻦ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب را در دﺳﺖ دارد ﻣﺠﺪدا ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻪ ي دﺳﺖ آوردﻫﺎي ﻣﺮدم را ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮد و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري اﻗﻠﯿﺖ را دوﺑﺎره ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ. ﻣﺎ اﻧﻘﻼب 57را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدﻣﺎن دارﯾﻢ .ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ رﻫﺒﺮي ارﺗﺠﺎﻋﯽ ،رژﯾﻢ ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺤﺶ را در ﻫﻢ درﯾﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ اﯾﻦ ﻗﻮا ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪ .ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﻣﻨﺤﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﺮدم ﯾﮏ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،وﻟﯽ اﺟﺎزه ﻣﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﺧﻮدش ارﺗﺶ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺳﺎزﻣﺎن دﻫﺪ ،اﯾﻦ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ،ﮔﯿﺮم ﮐﻪ دوﻟﺖ اﻧﻘﻼﺑﯽ ،ﮔﯿﺮم ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ اش ﺗﻤﺎم اﯾﻦ دﺳﺖ آوردﻫﺎ را از ﻣﺮدم ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮد .ﭼﻮن ﻣﺮدم وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن و ﺣﺘﯽ ﺑﺨﺸﯽ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ ،ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ ،ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺮض ﻣﺠﺪد از ﻃﺮف آن اﻗﻠﯿﺖ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎز آش ﻫﻤﺎن و ﮐﺎﺳﻪ ﻫﻤﺎن. اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ اﮔﺮ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺑﻌﺪي ﺧﻮدﺷﺎن آﮔﺎه ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،و ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎم ﺑﻌﺪي ﺷﺎن ﭼﯿﺴﺖ، اﺗﻔﺎق ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد .ﻣﺎ ﻫﻢ در اﻧﻘﻼب و ﺗﺤﻮل ﺑﻌﺪي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺷﺪ .ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٨
______________________________________________
اﻧﻘﻼﺑﺎت را داﺋﻤﺄ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﯿﻢ و از آﻧﻬﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ، ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﺮط اول ﻫﺮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﺷﺮط اول ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آزاداﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ و آزاداﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﻗﻮاي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ آن ﻣﻨﺤﻞ ﺷﻮﻧﺪ. اﮔﺮ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮوي ﻫﺎي ﺧﻮدش اداﻣﻪ ﻣﯽ داد ،ﺑﻌﺪ از ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ رأي ﻣﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺧﺎﻣﻨﻪ اي ،ﯾﮑﯽ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ در ﺻﺪر ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ اﻧﺤﻼل ﻫﻤﻪ ﻗﻮاي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﺪون اﻧﺤﻼل ﻗﻮاي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺻﺤﺒﺘﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﮐﺮد .ﺷﺮط اول ﺑﺮﻗﺮاري آن ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ در آن ﺑﺮاي آﯾﻨﺪه ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ،اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﻮﻧﺪ و از ﻣﯿﺎن ﺑﺮوﻧﺪ .وﻟﯽ ﺧﺐ ،ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ راﺣﺘﯽ اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ .ﺣﺘﯽ اﮔﺮ در اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻣﺮدم ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﻣﺜﻞ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ دﯾﺪﯾﻢ ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ را وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي را ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺎم و ﺣﺪ اﻗﻞ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ آورد ،ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ را ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ در ﺟﺮﯾﺎن اﻧﻘﻼب ﻟﻄﻤﻪ ﻫﻢ دﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺗﻮﺳﻂ آن ،وﻗﺘﯽ اوﺿﺎع آرام ﺷﺪ ،ﻣﺠﺪدا ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻌﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺗﻤﺎم دﺳﺘﺂوردﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
٩
______________________________________________
ﻣﺎ اﯾﻦ را در اﻧﻘﻼب 57دﯾﺪﯾﻢ .در ﻫﻤﺎن ﮔﺮﻣﺎﮔﺮم ﻗﯿﺎم ،ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻋﻤﻼ اﯾﻦ ﻗﻮا را ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ،ﺧﻤﯿﻨﯽ از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎﺋﯽ را ﮐﻪ از ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﻣﺼﺎدره ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺲ ﺑﺪﻫﻨﺪ .اول ﻧﻔﺮاﺗﺶ را ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﮑﻨﯿﺪ ،ﭼﻮن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ .ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪأ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ .ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻼح ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم اﻓﺘﺎد از ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻼح ﻫﺎ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﻨﺪ ،ﻣﺮدم را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮد ،و ﺑﻌﺪ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم از روي ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﺪل اﻟﻬﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد رﺳﯿﺪه اﻧﺪ ،ﺷﺮوع ﺑﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮي و ﺳﺮﮐﻮب ﻫﺮ ﺻﺪاي ﻣﺨﺎﻟﻔﯽ ،از زﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺗﺎ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي و ﺷﻮراﻫﺎ ﮐﺮد ،و ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﻣﺮدم را ﺑﻪ آن ﺟﺎﯾﯽ ﻋﻘﺐ راﻧﺪ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺷﺎﻫﺪ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﭘﺲ اﺻﻞ اول ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،اﻧﺤﻼل ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺳﺖ .وﻟﯽ ﺧﺐ ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،دوﻟﺖ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﺗﻦ در ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﭼﺎره ﮐﺎر ﭼﯿﺴﺖ؟ ﭼﺎره ﮐﺎر اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم وﻗﺘﯽ رژﯾﻢ ﻫﺎ را وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، در ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﯿﻤﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﻣﺜﻞ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ در ﺗﻮﻧﺲ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ ،ﯾﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﺎ در اﻧﻘﻼب 57ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﻮد را ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ، ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوي ﺧﻮد را از ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺮاﮐﻨﺪه در ﺑﯿﺎورد ،ﮐﺎرﮔﺮان، اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ ،ﺳﻨﺪﯾﮑﺎﻫﺎ و ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻫﺎي ﺧﻮد و ﮐﺎرﻣﻨﺪان
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٠
______________________________________________
ﺷﻮراﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،زﻧﺎن ﺗﺸﮑﻞ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮري ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﯾﮏ ﮔﺎم ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﻨﺪ ﺗﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺗﻌﺮض ﻧﻤﺎﯾﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﻮده ﻣﺮدم از ﻗﺒﻞ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ دﺷﻤﻦ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﻨﺪ ،وﻗﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ،زﻧﺠﯿﺮﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻤﯽ ﺳﺴﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﻧﺴﺒﺘﺄ آزاد ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻧﺴﺒﺘﺄ آزاد ﮐﻪ آﻏﺎز ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﮐﻨﻨﺪ و آن ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺒﺎرزه ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺸﻮد .ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺎزﻧﺪه اﻧﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻌﺮﺿﺎت دﺷﻤﻦ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺑﮑﻨﻢ ،ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺧﻮدش رﺳﯿﺪ ،رژﯾﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻌﺮض ﮐﺮده اﺳﺖ .ﺑﺎ دﺳﺘﮕﯿﺮي ﻫﺎ ،ﺑﺎ اﻋﺪام ﻫﺎ ،و ﺣﺎﻻ ﺣﺘﯽ رﻫﺒﺮان ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ را ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،اﮔﺮ ﻣﺮدم در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮض ﺧﻮدﺷﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺮدم اﯾﺮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ .ﺑﺎ ﮐﻤﭙﯿﻦ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ و وﺳﯿﻌﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻋﺪام ﻫﺎ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﺟﻠﻮي ﺑﻌﻀﯽ از اﻋﺪام ﻫﺎ را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل راه را ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮوي
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١١
______________________________________________
دﺷﻤﻦ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار و ﻧﺎﻫﻤﻮار ﮐﻨﻨﺪ .وﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ،دﺷﻤﻦ ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺧﻮدش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﺎ در آﯾﻨﺪه ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ دوﺑﺎره از ﺟﺎﯾﯽ ﺳﺮ در ﺧﻮاﻫﺪ آورد ،در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪﯾﻢ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ از آن ﺑﺮاي ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و ﺗﺸﮑﻞ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ .ﭼﻮن در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺗﺸﮑﻼت ﺗﻮده اي ﺧﻮد را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﯾﻢ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺳﻨﺪﯾﮑﺎي ﺷﺮﮐﺖ واﺣﺪ و ﻫﻔﺖ ﺗﭙﻪ و ﻫﺮ ﺗﺸﮑﻞ دﯾﮕﺮي ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﺨﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪن دﺷﻤﻦ و اﯾﺠﺎد ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد .ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ زﻧﺎن ،ﮐﺎرﮔﺮان ،ﮐﺎرﻣﻨﺪان ،و دﻫﻘﺎﻧﺎن ،ﻫﻤﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺷﻮﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در ﻫﺮ ﻧﺒﺮدي ﮐﻪ دﺷﻤﻦ ﺑﺎ دادن ﯾﮏ اﻣﺘﯿﺎز ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﮑﻨﺪ ،اﯾﻦ آﺗﺶ ﺑﺴﺖ و ﺗﻮاﻓﻖ ،ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺧﺘﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ و آﺗﺶ ﺑﺴﺖ ﺑﺮاي ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و ﺗﻌﺮض ﺑﻌﺪي ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد .اﯾﻦ ﮐﺎرﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﻮرژوازي و ﻃﺒﻘﺎت ﺣﺎﮐﻢ و ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺎ ﻧﮑﻨﯿﻢ ،اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻧﮑﻨﻨﺪ، اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺗﻮﻧﺲ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﺎزﻧﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد .ﻣﺜﻞ ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ در آن ﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﺮاي آﻣﺎده ﮐﺮدن ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ ﺑﻌﺪي از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﯿﻢ و ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ در ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺖ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٢
______________________________________________
ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﭘﺲ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ،ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻗﺎدر ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ رژﯾﻢ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ ،در ﺳﺎﯾﻪ ﺿﻌﻒ ﺳﻠﻄﻪ ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ و آزادي ﻫﺎي ﻧﺴﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ اﯾﺪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻨﻨﺪ .و ﻣﻬﻤﺘﺮ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻮراﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ ،ﭼﻮن اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮد را در دﺳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ،از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮراﻫﺎ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺠﻤﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم از زن و ﻣﺮد ،از ﮐﺎرﮔﺮ و ﻏﯿﺮ ﮐﺎرﮔﺮ ،در آن ﺣﻖ ﺷﺮﮐﺖ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺧﺐ ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ﮔﺮ در اﺛﺮ ﺟﻨﺒﺶ و ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم ،ﻣﺜﻞ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ رخ داد ،ﯾﮏ ﮔﺎم ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮاي ﺗﻌﺮض ﺑﻌﺪي ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﮑﻨﻨﺪ و از اﯾﻦ ﻧﺴﯿﻢ آزادي ﮐﻪ وزﯾﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺒﺮﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را در ﺷﻮراﻫﺎ و در اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و در ﺗﺸﮑﻼت ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻨﻨﺪ .رﻫﺒﺮان اﯾﻦ ﺗﺸﮑﻼت اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮔﺮد ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﻧﯿﺮوي ﻣﻘﺎوم واﺣﺪي را در ﺑﺮاﺑﺮ رژﯾﻢ ﺷﮑﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ .ﻧﯿﺮوي ﻣﻘﺎوﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﺸﮑﻞ اﺳﺖ ،ﻧﯿﺮوي ﻣﻘﺎوﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰﯾﺘﯽ دارد ،ﻧﯿﺮوي ﻣﻘﺎوﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺷﻮراﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد، و ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ را ﺑﺮاي ﻋﻤﻞ ﺑﻪ رﻫﺒﺮان ﺧﻮد اﺑﻼغ ﮐﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٣
______________________________________________
وﻟﯽ ﺑﺎز اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻤﺒﻮدي وﺟﻮد دارد .ﻓﺮض ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﺮده اﻧﺪ و ﺷﻮراﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ، ﻓﺮض ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺮدم ﯾﻮرش آورده اﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ و ﺳﺮﺑﺎزﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎﻣﻼ آزاد ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ .ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ،وﻟﯽ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﻣﺴﻠﺢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ارﺗﺶ و ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و دوﺑﺎره ﺗﻌﺮض ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮده ي ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﺷﺪه ،ﺣﺘﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ، وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﺰاﺣﻤﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد ،دوﺑﺎره ﻣﯿﺎﯾﺪ و آن را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﭼﺮا اﯾﻦ دﻧﺪان ﻟﻖ را ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﺑﯿﺦ ﮐﻨﺪ و از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد و ﺑﺠﺎي آن ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺤﯽ را ﮐﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل آﻧﺴﺖ ﻗﺮار داد؟ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ،اوﻟﯿﻦ درﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮﻻت ﻧﺎﺷﯽ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮان و ﺟﻮاﻣﻊ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎورﯾﻢ ،ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ آن ،اﺣﺰاب و ﮔﺮوه ﻫﺎ و ﺗﻮده ﻣﺮدم ،ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻃﺮح ﻫﺎ و ﻧﻈﺮات ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﺮح و ﺑﺤﺚ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،و در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد در ﻣﻮرد آن ﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮاي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ را ﻣﻨﺤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺘﺸﮑﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را ﻧﯿﺰ ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٤
______________________________________________
ﺗﺸﮑﻼت ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮده ،وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺴﻠﺢ اﺳﺖ و دارد ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺗﻌﺮض ﺑﻌﺪي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ، ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورد ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺪرت دوﻟﺘﯽ ﻗﺪرت دﯾﮕﺮي ،ﻗﺪرت دوﮔﺎﻧﻪ اي را ﺑﻮﺟﻮد آورد. در اﻧﻘﻼب 57وﻗﺘﯽ رژﯾﻢ ﺷﺎه ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ ،دار و دﺳﺘﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﺮدﻧﺪ .از ﯾﮏ ﻃﺮف، ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ارﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ در آﻣﺪ .ﺣﻘﻠﻪ ﻫﺎي ﮔﻞ را ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﺳﺮان ارﺗﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ،و اﯾﻦ ﻋﻘﺪ ﻧﺎﻣﺒﺎرك ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي وﻓﺎدارﺗﺮي ﺑﺤﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ ،دﺳﺖ آورد ﻫﺎي ﻣﺮدم را ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ از دﺳﺖ آﻧﻬﺎ در آوردﻧﺪ .واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ارﺗﺶ و ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران اﯾﻦ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮدم را ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ و از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻨﺪ. ﺧﺐ ،در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮدم ﺧﻮدﺷﺎن را در ﺷﻮراﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .در ﻫﺮ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ اي ﺷﻮرا وﺟﻮد داﺷﺖ .در ﻫﺮ اداره اي ﺷﻮرا ﺑﻮد ،در ﻣﺤﻼت ﻫﻢ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﺷﻮراﻫﺎﺋﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد، ﺑﺨﺼﻮص در ﮐﺮدﺳﺘﺎن و ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺻﺤﺮا ﺷﻮراﻫﺎ در ﺳﻄﺢ ﺑﺰرﮔﺘﺮي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺎرﮔﺮان ،ﮐﺎرﻣﻨﺪان ،زﻧﺎن و ﺣﺘﯽ در ﻣﻮاردي دﻫﻘﺎﻧﺎن ،ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .وﻟﯽ در اﯾﻨﮑﺎر دو ﻧﻘﺾ اﺳﺎﺳﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ .ﯾﮑﯽ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﻮراﯾﯽ ﺳﺮش در ﻻك ﺧﻮدش ﺑﻮد و ﮐﺎر ﺧﻮدش را ﻣﯽ ﮐﺮد .اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﺰ در ﻣﻮارد
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٥
______________________________________________
اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﯽ ﺗﻤﺎس ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﯾﮏ ﻗﺪرت ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ و ﻣﺘﻤﺮﮐﺰي را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ .اﮔﺮ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﺎر ﻧﺸﺪﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎه ﻧﻔﺖ اﻋﺘﺼﺎب ﮐﺮد و در واﻗﻊ ﮐﻤﺮ رژﯾﻢ ﺷﺎه را ﺷﮑﺴﺖ ،اﯾﻦ ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎه ،اﯾﻦ ﮐﺎرﮔﺮان و اﯾﻦ رﻫﺒﺮان ،اﯾﻦ ﺷﻮراي ﮐﺎرﮔﺮي ،ﺑﺎ آن ﻗﺪرت و ﻋﻈﻤﺘﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ،ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮد ،ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪ و دوﺑﺎره ﺷﯿﺮﻫﺎي ﻧﻔﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﺷﻮراﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻗﺪرت ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﻣﺴﺘﻘﻞ ،ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي دوﮔﺎﻧﻪ اي را در ﺑﺮاﺑﺮ رژﯾﻢ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ، دﺳﺖ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮداﺷﺖ .ﺧﺐ ،اﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﯿﺮوي واﺣﺪي را در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﺑﺎزرﮔﺎن و ﺑﻌﺪ دوﻟﺖ ﻣﻨﺘﺼﺐ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ آن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ آﻣﺪ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد آﻧﻬﺎ را ﺣﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،آن وﻗﺖ ﭘﺎﺳﺪار و ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و اﯾﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ را ﻇﺮف ﯾﮑﯽ دو روز ﻣﻨﺤﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ و از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﮔﺎم ﺳﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺣﺮﮐﺖ آﯾﻨﺪه ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺐ راﻧﺪن ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮدارﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﻼت ﺧﻮدﻣﺎن را در ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﺷﻮراي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻨﯿﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﻣﻮﺟﻮدي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب ﯾﺎ ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻃﺒﻘﺎت ﺣﺎﮐﻢ و اﻗﻠﯿﺖ ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮ ،ﺑﺮاي ﺗﻌﺮض ﻣﺠﺪد ﺑﻪ ﻣﺎ ،ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ،ﻣﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ دوﻟﺖ ﻣﺮدﻣﯽ را ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ دوﻟﺘﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اﯾﺴﺖ ،ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﯿﻢ .ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻗﺪرت دوﮔﺎﻧﻪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ دﺷﻤﻦ را ﺑﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺗﻮده اي
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٦
______________________________________________
ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﯿﺪ ،دﺷﻤﻦ ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺷﻤﺎ را ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﺿﺘﺎن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ او ﺗﺒﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﺗﻌﺮض ﻣﺠﺪد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺎزﻣﺎن دﻫﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اﮔﺮ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺑﺎﺷﯿﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮد را ﻣﺘﺸﮑﻞ و ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ آن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮِ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ،ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﻮب ﺷﻤﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ،ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺴﻠﺢ ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ .ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﺪ اﮔﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪ ،در آﯾﻨﺪه ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺤﺮان در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺪت ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻗﺪام ﻧﻬﺎﯾﯽ و ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﻧﺪ ،ﮐﻠﮏ آﻧﺮا ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮدﻣﯽ را ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﺪ در آﯾﻨﺪه ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي ﮐﻪ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ،رژﯾﻢ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺣﺘﯽ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﻣﻨﺤﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻮرژازي دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪي ﻣﯽ زﻧﺪ. اﺳﻤﺶ را ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ،ﯾﺎ ﺳﮑﻮﻻر ،و از ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺐ ،ﺣﺎﻻ ﮐﻪ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ و ﺳﺮان ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ ،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آرام اﺳﺖ .اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻫﻮﺷﯿﺎر ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ ،دوﺑﺎره اﯾﻦ دوﻟﺖ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ اش را ﻫﻢ ﻣﻨﺤﻞ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﺪ ،دوﺑﺎره آﻧﻬﺎ را ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺳﺮ ﻓﺮﺻﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺮض ﻣﯽ زﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٧
______________________________________________
وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ،از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ در آن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ،و دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ در ﺧﺎﻧﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮﺷﺎن ﮐﻨﺪ ،اﺳﺘﻔﺎده و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮراﻫﺎ و ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﺮدن و ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺮدن ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﯾﮏ ﻗﺪرت ﻣﺮدﻣﯽ ،دوﻟﺖ ﻏﯿﺮ رﺳﻤﯽ وﻟﯽ ﺗﻮده اي را در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ "اﻧﻘﻼﺑﯽ"ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺪرت ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي از دﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ آن ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ آﻣﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺴﯽ را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺑﮑﻨﺪ ،ﭼﺎپ ﺧﺎﻧﻪ اي را ﺑﺒﻨﺪد، روزﻧﺎﻣﻪ اي را ﺗﻮﻗﯿﻒ ﮐﻨﺪ ،ﺟﻠﻮي ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﺗﺸﮑﻞ زﻧﺎن را ﺑﮕﯿﺮد ،در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ،از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ اوﺿﺎع ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻘﻮل ﺳﻌﺪي ،دو ﻣﻠﮏ در ﯾﮏ ﻣﻠﮏ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﺪ ،ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ دو دوﻟﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ دﯾﮕﺮي از ﺑﯿﻦ ﺑﺮود .ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺗﻌﺮض ﻋﻤﻮﻣﯽ ،آن دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ زﯾﺮ ﺑﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﺮود ،ﺗﻮﺳﻂ دﯾﮕﺮي ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻣﯽ ﺷﻮد و در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﭘﺲ از ﻫﺮ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻗﺮار اﺳﺖ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺸﻮد ،و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮﮔﺬارﺷﻮد ،ﯾﮑﯽ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ دوﻟﺘﯽ ﻣﻨﺤﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺟﺪا از ﻣﺮدﻣﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ .ﭼﻮن ﺗﺤﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ، آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻤﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ آن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻓﺼﻞ اول
دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي
١٨
______________________________________________
ﻃﺒﻘﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و ﭼﭙﺎوﻟﮕﺮ ﮐﻪ ﻗﺪرﺗﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎده در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دﺧﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،آزادي را از ﺑﻌﻀﯽ ﮔﺮوه ﻫﺎ ﺳﻠﺐ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و در ﻣﻮرد ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺤﺪود ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و اﺻﻮﻷ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ آزاد و ﺑﻄﻮر آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﺧﻮد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد .ﻣﺎ اﯾﻦ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺨﻤﺎن ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮده اﯾﻢ. در اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب در ﻗﺪم اول ﭘﯿﺮوز ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯿﺸﺎه را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ زﻧﺪ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺮوي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺮدﻣﯽ ،ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺤﯽ ﮐﻪ در ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺗﺤﺖ رﻫﺒﺮي ﺳﺘﺎرﺧﺎن و ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ را ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﮐﺸﯿﺪه ،و در آن ﺟﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮه و ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮدﻧﺪ .ﺳﺘﺎرﺧﺎن را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ .ﭼﻮن ﺑﺪون از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻮده اي ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دم و دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺠﺪدأ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﮔﺮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اوﻟﯿﻦ ﻧﯿﺎز ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﺪم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ،و ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮدﻣﯽ و ﯾﮏ ﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺷﺮط اﺳﺎﺳﯽ آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺤﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﺘﺮل اﻗﻠﯿﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﻧﻪ ﻣﺮدم اﺳﺖ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﻮد، ﺗﺎ ﺗﻮده ﻣﺮدم در ﯾﮏ ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺎﻣﻸ اﻣﻦ و آزاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺒﺎدل ﻧﻈﺮ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﺮح ﮐﺮده و در ﻣﻮرد اﯾﻨﺪه ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ واﻗﻌﯽ آن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﮐﻨﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
در ﺑﺤﺚ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ واﻗﻌﺄ در ﭘﯽ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺎﻣﻸ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺪون در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ و اﻧﺤﻼل ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ؛ و اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﻗﻮا ﻣﻨﺤﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ .ﭼﻮن اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ از ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪن دوﺑﺎره ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ،اﯾﺠﺎد ﮔﺮدﻧﺪ ،در واﻗﻊ ،ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .رژﯾﻢ ﻫﻤﺎن رژﯾﻢ اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ ﻋﻨﺎﺻﺮ و اﻓﺮاد اﺟﺮاﯾﯽ آن ﻋﻮض ﺷﺪه اﻧﺪ. ﺷﻤﺎ در ﺗﻮﻧﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﮐﺎرﮔﺮي ﮐﻪ در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻗﺮار دارد اﻋﻼم ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دوﻟﺖ ﻧﺠﺎت ﻣﻠﯽ اﺳﺖ .ﮔﯿﺮم ﮐﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﺠﺎت ﻣﻠﯽ ﻫﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ .ﮔﯿﺮم ﮐﻪ اﺻﻸ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ و ﻣﺮدم در آزادي ﮐﺎﻣﻞ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪي را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ ،ﺣﺘﯽ ﻓﺮض ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ ﻫﻢ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪﻧﺪ. وﻟﯽ اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺠﺪدأ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻋﻀﻮ ﮔﯿﺮي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﻣﻠﯽ ﺑﮑﻨﺪ ،در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم از
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
٢٠
____________________________________________________
ﺟﻮش و ﺧﺮوش اﻧﻘﻼﺑﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ارﺗﺶ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ آزادي ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و آن ﭼﻪ را ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن اﻧﻘﻼب ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدن ﻣﺮدم ﺑﻪ آن ﻫﺎ داده ،از آﻧﻬﺎ ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .اﻣﺮوز زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﺣﺰاب را آزاد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺟﻮش و ﺧﺮوش اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺮدم ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺖ و ﺣﻀﻮرﺷﺎن در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ ،ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ارﺗﺶ ﺟﺪﯾﺪ ،ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ و ﻣﺴﺘﻤﺴﮏ ﻫﺎﯾﯽ، دوﺑﺎره اﺣﺰاب را ﻣﻨﺤﻞ و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮي ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﻦ در ﺑﺤﺚ ﻫﺎﯾﻢ ﮔﻔﺘﻢ ،ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ و ﭘﺎﯾﺪار را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻠﺢ و ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﺸﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ارﺗﺶ ﻣﺴﻠﺢ ﺣﺮﻓﻪ اي ي ﺟﺪا از ﻣﺮدم ،ﻣﺎ ﺗﻮده ﻣﺴﻠﺢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .ﺧﺐ در اﯾﻦ ﺟﺎ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﺌﻮاﻟﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰي ﮐﺮدﻧﺪ .اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ و ﺗﺠﺎوز ﮐﺮد ،ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻮده ي ﻣﺴﻠﺢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻠﻮي آن را ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .ﻣﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﺣﺮﻓﻪ اي دارﯾﻢ. اوﻷ اﮔﺮ اﻧﻘﻼب ﻣﺎ ﺗﺎ آﻧﺠﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﺮود ﮐﻪ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ را ﻫﻢ در ﻫﻢ ﺑﺸﮑﻨﺪ ،ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم را ﻣﺴﻠﺢ ﺑﮑﻨﺪ و ﺣﺘﯽ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺟﻠﻮﺗﺮي ﺑﺮدارد و ﺑﺨﻮاﻫﺪ از اﻗﻠﯿﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻪ ﺛﺮوت ﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ،ﺧﻠﻊ ﯾﺪ ﮐﻨﺪ ،ﻣﺴﻠﻤﺄ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﯿﮑﺎر و ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ .و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ﺧﻮاﻫﺪ زد .و اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
٢١
____________________________________________________
اﻧﻘﻼب ﭼﺎره اي ﻧﺪارد ﺟﺰ آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﺪ ،ﻣﺜﻞ آن ﮐﻪ آن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﺳﺎل 1917در ﺧﺎرج از روﺳﯿﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب روﺳﯿﻪ رخ داد ،ﺗﻤﺎم ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ از اﻃﺮاف ،دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪﻧﺪ و آن را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار دادﻧﺪ .وﻟﯽ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﺎرﮔﺮان و ﻣﺮدم ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺘﺠﺎوز ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ ﺗﺠﺎوزات ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮐﺮدﻧﺪ .ﺷﻮراﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ و در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ آﻟﻤﺎن ﻧﯿﺰ ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ و ﻣﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻫﻢ ﻃﺒﻘﺎت زﺣﻤﺘﮑﺶ و ﺗﻮده ﻣﺮدم ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﻨﻨﺪ و ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و در واﻗﻊ ﯾﮏ اﻧﻘﻼب ﺟﻬﺎﻧﯽ رخ ﺑﺪﻫﺪ. ﺧﺐ اﻧﻘﻼب اﯾﺮان ﯾﺎ ﻫﺮ اﻧﻘﻼب دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در زﯾﺮ ﻫﺠﻮم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﺴﻂ ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢ ﻧﮑﻨﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺧﻮدش ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ ﺗﻮان ﺧﻮدش ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ .وﻟﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﻧﮑﻨﺪ و ﺑﻪ ﯾﮏ اﻧﻘﻼب ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﺸﻮد ،ﻣﺎ ﺑﻪ آن ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ از آن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ آن ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﺪه آل ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ و ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﺷﻮراﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي ارﺗﺶ ﻣﺎ ﺗﻮدة ﻣﺴﻠﺢ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،و دﯾﮕﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﺘﺠﺎوزي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ارﺗﺶ ﻣﻨﻈﻢ
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
٢٢
____________________________________________________
داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ و ﺧﺎﻟﺼﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ. وﻟﯽ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﺳﺌﻮال را ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ اﻧﻘﻼب ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ روزه و دو روزه اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ؟ ﻃﯽ ﯾﮏ ﭘﺮوﺳﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ .در اﯾﻦ ﭘﺮوﺳﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺧﺎرﺟﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﺎن ﭼﯿﺴﺖ؟ اوﻻ ،ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﯾﮏ ﺗﺠﺎوز ﺧﺎرﺟﯽ ،ﻣﺎ ﻟﺰوﻣﺎ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﻣﻨﻈﻢ از ﻧﻮع راﯾﺞ آن ﻧﺪارﯾﻢ .ﻣﮕﺮ ﺗﺠﺎوز آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ در وﯾﺘﻨﺎم را ﯾﮏ ارﺗﺶ ﻣﻨﻈﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪ؟ در وﯾﺘﻨﺎم ﺗﻮده ﻣﺴﻠﺢ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺗﻮده اي ﺑﻮد ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ را ﺷﮑﺴﺖ داد. ﺑﻌﻼوه ،ﻣﮕﺮ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺗﻮده ﻣﺴﻠﺢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﻌﻨﯽ اش اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻢ ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻗﺪم ﻣﯽ زﻧﺪ ﯾﮏ ﺗﻔﻨﮓ روي دوﺷﺶ اﺳﺖ و ﺑﻪ اﺑﺘﮑﺎر ﺧﻮدش ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ .اﯾﻦ ﺗﻮده ﻣﺴﻠﺢ آﻣﻮزش دﯾﺪه اﺳﺖ ،ﺟﺎﯾﺶ در ﮔﺮوﻫﺎن ،ﮔﺮدان و دﺳﺘﻪ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ،ﻗﺮار دارد، ﺑﻄﻮري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﺧﺎرﺟﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﺎ ﯾﮏ زﻧﮓ ﺧﻄﺮ ،ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اﻓﺮاد در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ي ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﻮده ﻣﺴﻠﺢ ﻇﺎﻫﺮا ﺑﯽ ﺷﮑﻞ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﻣﻨﻈﻢ و ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ دﻓﺎع از ﺧﻮد ﻣﯽ ﭘﺮدازد. ﺛﺎﻧﯿﺎ ،ﺑﺤﺚ ﻣﺎ اﺻﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ ارﺗﺶ ﻣﻨﻈﻢ و ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻈﻢ ﻧﯿﺴﺖ .ﺑﺤﺚ
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
٢٣
____________________________________________________
ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﻮد .ﯾﻌﻨﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮراﻫﺎ ﮐﻨﺘﺮل اش ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮد اﻓﺮاد ﺑﺎﺷﺪ ،و اﯾﻦ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮراﻫﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﺋﻞ آن و ﺣﺘﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد .در ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﺳﺮﻟﺸﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از ﺑﺎﻻ و ﺳﺮ ﺧﻮد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ ﻫﻨﮓ و ﻟﺸﮕﺮ ﺧﻮدش را رواﻧﻪ ي ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺮدم ﮐﻨﺪ ،در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺧﻮد وي را ﻫﻢ ﺷﻮراي ﺳﺮﺑﺎزان اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮﺟﺎي ﺧﻮدش ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﯾﮏ اﺻﻞ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﻢ ،و آن اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ را ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﻮده ،ﺑﻪ ﺟﺎي آن ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﮐﻪ اﺧﺘﯿﺎر آن در دﺳﺖ ﺧﻮد ﺳﺮﺑﺎزان و ﺷﻮراﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ اﺳﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎ از ﻧﻈﺎم ﺷﻮراﯾﯽ در ارﺗﺶ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻗﺪرت را در دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮده ،ﺑﻪ ﺗﺪاوم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﮑﻨﺪ. ﻣﺎ اﻣﺮوزه در ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺗﻮﻧﺲ و ﻧﯿﺮوﻫﺎ و اﺣﺰاب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ آن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻄﺮح ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ ﻧﺠﺎت ﻣﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻮراﺋﯽ و دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ،و ﺑﺎزﻧﻮﯾﺴﯽ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ و
ﻓﺼﻞ دوم
ﺷﻮراﺋﯽ ﮐﺮدن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ
٢٤
____________________________________________________
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي در ﻣﻮرد آن در ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎﻣﻼ آزاد اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ دوﻟﺘﯽ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﻮﺟﻮد ﮐﻪ ﻣﺒﻨﺎي ﻋﻤﻞ دوﻟﺖ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ وﺟﻮد دارد، ﻫﺮ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ را ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﭼﯿﺰي ﻋﻮض ﻧﻤﯽ ﺷﻮد.
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي در ﺗﻮﻧﺲ واﻣﻮاج آن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻫﻤﺴﺎﯾﮥ ﻋﺮﺑﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ و ﻃﯽ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺄ ﺗﻤﺎم ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ .ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ اﻟﺠﺰﯾﺮه ،ﻣﺼﺮ ،ﯾﻤﻦ ،اردن ،و ﻟﯿﺒﯽ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﺰودي ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺳﺮاﯾﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد .ﺷﺎﯾﺪ در ﺗﺎرﯾﺦ ،ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ دو ﻣﻮرد از ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻨﯽ ي ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي از ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺳﺮاغ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،ﯾﮏ ﺑﺎر در 1848در اروﭘﺎ ﮐﻪ زﻟﺰﻟﮥ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺄ ﺗﻤﺎم اروﭘﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر اﻣﻮاج آن ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻮرد دوم ،اﻧﻘﻼب اﮐﺘﺒﺮ ﺑﻮد ،ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ،ﺑﻪ آﻟﻤﺎن، اﻧﮕﻠﯿﺲ ،وﯾﻦ و ﻣﺠﺎرﺳﺘﺎن ،و ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮد و اﯾﻦ در ﺗﺎرﯾﺦ ،ﺷﺎﯾﺪ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي و اﻧﻘﻼﺑﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﯾﻊ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﯿﺮ از ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﺑﺘﺪا ﺗﻮﻧﺲ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺼﺮ ﻣﯿﺪان ﻧﺒﺮد ﻣﯿﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرو ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﻣﺼﺮ ،دور اول اﯾﻦ ﻧﺒﺮد دﯾﺮوز ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﭘﻠﯿﺲ و ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ آن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ .ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ رژﯾﻢ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٢٦
_______________________________________________
ﻫﺎي ﺣﺎﮐﻤﻪ ،رژﯾﻢ ﻫﺎي ﺣﺎﮐﻤﮥ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ،دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﺳﺮﮐﻮب دارﻧﺪ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻮج ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد ،اﯾﻦ ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب را ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ آورﻧﺪ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻫﺎ از ﻋﻬﺪه ﺳﺮﮐﻮب ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ ،ﻧﯿﺮوي ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﻋﻤﺪه ﺗﺮ را ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ .در ﻣﻮرد اﯾﺮان ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﯽ ﻫﺎ و ﺑﺴﯿﺠﯽ ﻫﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﻬﺎ از ﻋﻬﺪه ﮐﺎر ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺪ ،ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران را وارد ﮐﺮدﻧﺪ و در ﻣﻮاردي ﻫﻢ ﺑﺨﺸﺎ از ارﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮدﻧﺪ. در ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ﺧﻮدش ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ارﺗﺶ ﯾﻌﻨﯽ ارﮔﺎن اﺻﻠﯽ ﺳﺮﮐﻮب را در ﺿﻤﻦ ﻣﺄﻣﻮر دﻓﺎع از ﻣﺮزﻫﺎ ﮐﺮده ،ﻋﻤﻸ آن را در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ و ﺷﻮرش ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ،در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ آن ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ .اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻠﯿﺲ و ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﺮﮐﻮب ﭘﻠﯿﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا و ﺗﻘﺮﯾﺒﺄ ﺑﻪ ﻃﻮر روزﻣﺮه ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺮ و ﮐﺎر دارد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﺎظ ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ﻣﻮرد ﺗﻨﻔﺮ ﻣﺮدم اﺳﺖ. در اﻧﻘﻼب و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ درﮔﯿﺮي ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم و دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻠﯿﺲ رخ داد و ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ از ﻋﻬﺪه اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ وﺳﯿﻊ ﺗﻮده اي ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ و از وﺣﺸﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدش را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ ،و ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ،اوﻟﯿﻦ ﭘﯿﺮوزي ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﺑﺎ در
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٢٧
_______________________________________________
ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ و ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻧﯿﺮوي ﭘﻠﯿﺲ ،ﯾﮑﯽ از ﻗﻮاي ﻣﺎﺷﯿﻦ دوﻟﺘﯽ ،رﻗﻢ ﺧﻮرد و ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﻠﯿﺲ آن ﻫﺎ را در ﻫﻢ ﮐﻮﻓﺘﻨﺪ و آﺧﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺗﺤﺖ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ در ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻗﺮار دارد ،ﺗﺎ آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻃﻼع دارم ،وزارت ﮐﺸﻮر ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻧﯿﺮوي ﭘﻠﯿﺲ اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻧﯿﺮوي ﭘﻠﯿﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ،ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ داد و در واﻗﻊ ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺮدم ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺑﮑﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ. آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﭘﻠﯿﺲ و ﺷﮑﺴﺖ ﭘﻠﯿﺲ رخ داد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ واﻗﻌﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم داد ،ﭼﻮن در اوﻟﯿﻦ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪﻧﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،رژﯾﻢ ،ﻗﻮاي ارﺗﺶ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺮوي اﺻﻠﯽ ﺳﺮﮐﻮب ﺧﻮد را وارد ﻣﯿﺪان ﮐﺮد ،وﻟﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻃﺮح ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺴﯿﺎر دﻗﯿﻖ .ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻧﻄﻖ ﺧﻮدش را ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ارﺗﺶ ﺧﻮد را در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﻗﺎﻫﺮه و ﺷﻬﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮐﺮدﻧﺪ. درواﻗﻊ ،ﻧﯿﺮوي ارﺗﺶ ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ رژِﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺗﺮس در دل ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ .وﻟﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ارﺗﺶ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﻬﺮة دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ وارد ﺷﻬﺮ ﺷﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ رژﯾﻢ وارد ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺪ ،در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﺑﺰﻧﺪ ،ﭘﯿﺎم آور اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب،
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٢٨
_______________________________________________
ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ و ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ زده و ﺣﺎﻻ ارﺗﺶ ،ﺑﺎ ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ ﺧﻮدش ،ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﻣﺪه ﺗﺎ ﻧﻈﻢ را ﺑﺮﻗﺮار ﺑﮑﻨﺪ .اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺮوز رخ داد. ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ارﺗﺶ ،از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ در درﮔﯿﺮي ﻫﺎي ﻣﺮدم دﺧﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اوﻟﯿﻪ ﻧﺪارد ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب دﯾﮕﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻮرد ﺗﻨﻔﺮ ﻣﺮدم اﺳﺖ .درﺿﻤﻦ ،ﺑﺎ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻫﺎ در ﻣﻮرد ارﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ آن را ﻣﺪاﻓﻊ ﻣﺮزﻫﺎ و ﻣﺤﺒﻮب اﻟﻘﻠﻮب ﻣﺮدم ﮐﻨﻨﺪ ،ارﺗﺶ ﻣﻌﻤﻮﻻ وﺟﻬﻪ اي ﻣﻠﯽ و ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺨﻮد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در وﻗﺖ ﻻزم در ﻣﯿﺎن دﻋﻮا و درﮔﯿﺮي ﻫﺎي ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد و ﺧﻮد را ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎﯾﺪ .ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دوﺳﺖ و رﻓﯿﻖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. رژﯾﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ارﺗﺶ ﻗﺪرت و ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ ﺧﻮدش را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺐ ﻣﻦ ﯾﮏ ﻗﺪم ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻢ و ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺳﺎزش و ﺳﮑﻮت ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ اﯾﻦ ﮔﻮي و اﯾﻦ ﻣﯿﺪان. اﮔﺮ ﻣﺮدم دﺳﺖ در دﺳﺖ ارﺗﺶ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ رژﯾﻢ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺐ ،رژﯾﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ،ﻧﻈﻢ را دوﺑﺎره ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ ،وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺎزش ﻧﺸﻮﻧﺪ ،دور ﺑﻌﺪي ﻣﺒﺎرزه ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم و ارﺗﺶ ﺷﺮوع ﻣﯽ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٢٩
_______________________________________________
ﺷﻮد .اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﺼﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ. وﻟﯽ درﻣﺼﺮ ﯾﮏ اﺗﻔﺎق ﺟﺎﻟﺐ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ اﻓﺘﺎد .ﺑﻌﺪ از آن ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﻣﺮدم اﯾﻦ ژﺳﺖ دوﺳﺘﺎﻧﻪ را ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا آﺗﺶ ﺑﺴﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﻦ رژﯾﻢ و آﻧﻬﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ارﺗﺶ وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺷﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻃﺮف ارﺗﺶ رﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ دﺳﺖ دادﻧﺪ ،و آن ﻫﺎ را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ و ﺷﻠﯿﮏ ﻧﮑﻨﻨﺪ .ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ و ﻋﻈﯿﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺴﯿﺞ ﺗﻮده اي را ﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﻫﺮ اﻧﻘﻼﺑﯽ دو ﻣﺮﺣﻠﻪ دارد. ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ و ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﯿﺎم .ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺑﺸﻮد دوران ﻗﯿﺎم و ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ رژﯾﻢ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد .دوران ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ اﻧﻘﻼب دوراﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﺟﺮات ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺪارد ﯾﺎ ﺑﻬﺮ دﻟﯿﻠﯽ در ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺨﺮج دﻫﺪ و ﺑﻨﺎﭼﺎر ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺮدم را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،ﺑﺨﺶ ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﺗﻮده ﻫﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺟﺮأت آﻣﺪن ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪﻧﺪ .اﯾﻦ ﻫﻤﺎن اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺮوز رخ داد. اﻣﺮوز وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯿﺪان را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد و ارﺗﺶ ﺑﺎ ﯾﮏ ژﺳﺖ دوﺳﺘﺎﻧﻪ وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺷﺪ ،وﻫﯿﭻ درﮔﯿﺮي و ﺷﻠﯿﮑﯽ رخ ﻧﺪاد ،دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﻋﻈﯿﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﺠﻤﻌﺎت ﺗﻮده اي در ﻣﺼﺮ ﻃﯽ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٠
_______________________________________________
دو ﻫﻔﺘﻪ اﺧﯿﺮ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد و اﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎر اﻫﻤﯿﺖ دارد .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ در اﻧﻘﻼب ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻮده ﻫﺎي وﺳﯿﻊ ﺗﺮي از ﻣﺮدم وارد ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه و ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮات آﺗﯽ و دراز ﻣﺪت آن ،ﭼﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﭼﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ،ﭘﺎﯾﺪارﺗﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﻗﻒ و ﺳﺮﮐﻮب ﺟﻨﺒﺶ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺷﻤﺎ اﻣﺮوز اﮔﺮ ﺗﺼﺎوﯾﺮ را دﯾﺪه ﺑﺎﺷﯿﺪ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﯾﺪ ﮐﻪ درواﻗﻊ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎي ارﺗﺶ در ﻣﯿﺎن ﺗﻮدة ﻋﻈﯿﻢ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﺤﺎﺻﺮه و ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮدم در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ارﺗﺶ ،ﺑﻪ ارﺗﺶ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم را دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺰﻧﯽ ،ﻣﺎ ﻫﻢ اﻗﺪاﻣﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،و از اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ و آﺗﺶ ﺑﺴﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮاي ﺑﻤﯿﺪان آوردن وﺳﯿﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﻮده ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ ،درﻋﯿﻦ ﺣﺎل ،ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻌﺎر و ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﺎري ﻣﺒﺎرك ﺑﻮد اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ و در ﮐﻨﺎر ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﺗﻤﺎم ،ﺷﻌﺎر ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻣﺒﺎرك را ﺳﺮ دادﻧﺪ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از آن اﯾﻦ ﮐﻪ وزارت ﮐﺸﻮر ،ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻗﻮاي ﭘﻠﯿﺲ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎي ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه از دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﭘﻠﯿﺲ را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺧﻮد در آوردﻧﺪ .ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﻠﯿﺲ را ﻗﺒﻸ ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داده و درب و داﻏﺎن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،ﺑﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﺟﻨﺒﺶ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﮑﺮدﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣١
_______________________________________________
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ آﺗﺶ ﺑﺴﺖ ﺑﯿﻦ ارﺗﺶ و ﻣﺮدم ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻃﻮل ﺑﮑﺸﺪ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺟﺎﯾﯽ اﺣﺘﻤﺎﻻ درﮔﯿﺮي ﻫﺎ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺮدم ﺗﻌﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ وارد دور دوم اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺗﺮ و ﭘﺮ ﮐﺶ ﻣﮑﺶ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺷﺪ .اﯾﻦ را ﻧﻤﯽ داﻧﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺸﻮﯾﻢ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ،اوﻟﯿﻦ درﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از اﯾﻦ وﻗﺎﯾﻊ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ،ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺮاي اﻧﻘﻼب ﺧﻮدﻣﺎن ،اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ﻫﻤﻮاره اﯾﻦ رژﯾﻢ ﻫﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده ﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ارﺗﺶ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ ﺧﻮد وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ آﯾﺎ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ را ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ .اﮔﺮ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد و اﻧﻘﻼب در ﻫﻤﺎن ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮔﺮدد و اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﯿﺶ روي ﺧﻮدﺷﺎن اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﺗﻌﺮض ﮐﻨﻨﺪ ،اﻧﻘﻼب اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ارﮔﺎن ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺳﺮﮐﻮب ،ﮐﻪ ارﺗﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺰ زﯾﺮ ﺿﺮﺑﺎت ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ را در ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ دﯾﺪﯾﻢ .در آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از آﻧﮑﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻓﺮار ﺑﻦ ﻋﻠﯽ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ ،ارﺗﺶ ،ﺧﻮد را ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﭘﻠﯿﺲ و ﻣﺮدم ﻗﺮار داد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮدم ﺷﺪ .وﻟﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺗﺎ واداﺷﺘﻦ رژﯾﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ دﯾﮕﺮ و ﺑﯿﺮون
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٢
_______________________________________________
ﮐﺮدن ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ي واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ رژﯾﻢ ﻗﺒﻠﯽ در دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،اﻧﻘﻼب ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﻄﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﺸﯿﻨﺎن آن ﻣﺮدم ،و ﺗﻮﺳﻂ ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﯿﻮ اﻧﻘﻼب ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد .ﻫﺮ دﺳﺘﻪ از ﻣﺮدم ،ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ وﺿﻌﯿﺖ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ،آﮔﺎﻫﯽ و ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮد ﻣﻘﺼﺪ ﺧﺎﺻﯽ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،ﻫﺮ ﮔﺮوه ﻗﺼﺪ ﭘﯿﺎده ﺷﺪن در اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻣﻌﯿﻨﯽ را دارد .وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﺎر ﺑﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎه اول ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ اﯾﺴﺘﮕﺎه اﺳﺖ ،ﻣﯽ رﺳﺪ ،اﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺎده ﺷﻮﻧﺪ اﻧﻘﻼب در ﻫﻤﺎن ﮔﺎم اول ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ ﺷﺪه ،ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮي ﮐﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﺳﺎزش رﺳﯿﺪه ،ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد .ﻣﺜﻞ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ در ﻗﺮﻗﯿﺰﺳﺘﺎن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﯾﮏ ﺷﻮرﺷﯽ ﺷﺪ و ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻋﻮض ﺷﺪ و ﺑﺎز ﺧﻮدش را ﺑﺎزﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﻧﻈﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ. وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﺮدم آﮔﺎه و ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ در ﭘﺮﺗﻮ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮي را ﭘﯽ ﮔﯿﺮي ﮐﻨﻨﺪ و دﻧﺒﺎل رﻓﺮم ﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮات رﯾﺸﻪ اي ﺗﺮي ﺑﺎﺷﻨﺪ ،در اﯾﺴﺘﮕﺎه اول ﭘﯿﺎده ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ رژﯾﻢ ﺳﺎزش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻫﺮﭼﻪ راﻧﻨﺪه ﻗﻄﺎر داد ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ،ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪﺗﺎن رﺳﺎﻧﺪه ام ،دوﻟﺖ ﻋﻮض ﺷﺪه و آزادي ﺑﺮﻗﺮار ،ﮐﺴﯽ اﯾﻦ را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ و ﭘﯿﺎده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﻫﻤﯿﻦ واﻗﻌﻪ در اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺑﻌﺪي و ﺑﻌﺪي رخ ﻣﯽ دﻫﺪ .ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٣
_______________________________________________
ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي اداﻣﻪ دارد و ﻣﺮدم ﻓﺸﺎر ﻣﯽ آورﻧﺪ ،رژﯾﻢ ﻣﺮﺗﺒﺎ و در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻌﺎدل ﻗﻮاي ﺟﺪﯾﺪي رﺿﺎﯾﺖ ﻣﺮدم را ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ؟ آﻧﻬﺎ را آرام ﻧﻤﻮده ،ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ و دوﺑﺎره ﻧﻈﻢ را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ؟ اﯾﻦ ﺟﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ درﺟﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﺷﺎن ،اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ رﯾﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ و ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ اﯾﺠﺎد ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻬﺎﺋﯽ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﻘﻼب را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﯾﻦ آﮔﺎه ﮔﺮي ﻫﺎ ﺋﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از اﻧﻘﻼب و در ﺷﺮاﯾﻂ ﺻﻠﺢ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺑﺴﯿﺎر اﻫﻤﯿﺖ دارﻧﺪ ،زﯾﺮا ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دور ﺑﻌﺪي ﻣﺒﺎرزه و اﻧﻘﻼب ﺷﺮوع ﺑﺸﻮد -ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد ،اﻣﮑﺎن ﻓﺮﯾﺐ ﻣﺮدم ﺗﻮﺳﻂ رژﯾﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﻣﺘﯿﺎزات و ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻧﻘﻼب ﺗﻌﻤﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،رﻓﺮم ﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮي را در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﺎ آن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﺻﻮﻻ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ رژﯾﻢ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ رﯾﺸﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﻧﻈﺎم ﻧﺎ ﻋﺎدﻻﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺴﻠﻂ وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ و ﻗﺎﺻﺪ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ﻣﻔﺖ ﺧﻮر ﺑﺮ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻋﻈﯿﻢ ﻣﺮدم ﺷﺪه اﺳﺖ را از ﺟﺎ ﺑﮑﻨﺪ و ﻣﻌﻈﻼت ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺎﺳﯽ ﺣﻞ ﺑﮑﻨﺪ. ﺧﺐ اﯾﻦ آﻧﭽﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ آن در ﻣﺼﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد و ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺗﺎ ﮐﯽ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٤
_______________________________________________
ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد .اﮐﻨﻮن اﺟﺎزه دﻫﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﻮﻧﺲ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ. ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﯿﺸﺮو ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺗﻮده اي در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﺮﺑﯽ زﺑﺎن در ﺷﻤﺎل آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ اﺳﺖ .ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ آن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮار دادن رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ واداﺷﺘﻦ رژﯾﻢ ﺑﻪ اﺧﺮاج ﻫﻤﻪ وزرا و ﻋﻮاﻣﻞ رژﯾﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ. ﻫﻨﻮز در ﻣﺼﺮ و ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ ﺑﻮﻗﻮع ﻧﭙﯿﻮﺳﺘﻪ .درﻣﺼﺮ ﻫﻨﻮز ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﺮﺳﺮ ﻗﺪرت اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﯿﺶ آﻫﻨﮕﯽ ﺗﻮﻧﺲ در ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺗﻮده اي ﻣﺮدم ﻋﺮب از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ آن ﭼﻪ ﮐﻪ اﻵن در ﺗﻮﻧﺲ در ﺣﺎل رخ دادن اﺳﺖ ،در ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻫﻨﻮز رخ ﻧﺪاده اﺳﺖ. ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي در ﺗﻮﻧﺲ در ﺣﺎل رخ دادن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﻣﺼﺮ ،اﻟﺠﺰﯾﺮه و ﯾﻤﻦ رخ ﻧﺪاده اﺳﺖ .در ﺗﻮﻧﺲ ،در ﺟﺮﯾﺎن ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي ،و در ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ،ﻣﺮدم ،ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ را در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﻮان ﻫﺎ و ﻣﺮدم ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق ،وﻇﯿﻔﮥ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺤﻠﻪ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻗﺪرت ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ رژﯾﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ،وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ آن را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ در ﺗﻤﺎم اﻧﻘﻼﺑﺎت دﯾﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻣﺮدم ﻫﻤﯿﺸﻪ در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٥
_______________________________________________
ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ و ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي ﺧﻮدﺷﺎن ،ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ را ،ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ رژﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﯿﺪان ﺑﺮاي دﺧﺎﻟﺘﮕﺮي ﺗﻮده ﻣﺮدم ،و اﯾﺠﺎد ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺘﯽ ﻣﺮدﻣﯽ و ﺗﻮده اي ﺑﻌﺪي ﺗﺒﺪﯾﻞ و ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﮔﺮدﻧﺪ، ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﯾﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎ در ﺗﻮﻧﺲ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ رژﯾﻢ ﺣﺎﮐﻢ و ﻓﺮار ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .وﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﺸﺪﻧﺪ. .اﻣﺮوز در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ از ﻃﺮﯾﻖ رادﯾﻮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﻋﻼم ﺷﺪه ﮐﻪ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺮﻓﻪ ﯾﮏ ﻋﺪه اﻓﺮاد ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد دوﻟﺖ از ﻣﯿﺎن زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر دﺳﺘﭽﯿﻦ و ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﻧﺎاﻣﻨﯽ آزاد ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ،در ﻣﺤﻼت ﺷﺮوع ﺑﻪ دزدي اﻣﻮال ﻣﺮدم و اﯾﺠﺎد ﻧﺎ اﻣﻨﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ .ﻣﺮدم ﻫﻢ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﻧﺲ ،ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن ،ﺑﺎ ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق و اﺳﻠﺤﻪ ،ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪاري از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﻧﺪ. ﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻮزه ﻣﺼﺮ ﮐﻪ در ﻣﺤﺎﺻﺮه ارﺗﺶ ﺑﻮده ﻣﻮرد دﺳﺘﺒﺮد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد رژﯾﻢ ﺑﺎ آزاد ﮐﺮدن زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر ﯾﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﯾﮏ دﺳﺘﻪ از ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻮدش ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر و دزد،
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٦
_______________________________________________
دارد وﺿﻌﯿﺘﯽ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﺠﺎد اﻣﻨﯿﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ارﺗﺶ را ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻇﺎﻫﺮا ﻧﻘﺶ ﺑﯽ ﻃﺮﻓﯽ داﺷﺘﻪ ،وارد ﻣﯿﺪان ﻧﻤﻮده، ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺘﯽ را ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان دزد و اﺧﻼﻟﮕﺮ ﺳﺮﮐﻮب ﻧﻤﺎﯾﺪ. در ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻼت در واﻗﻊ و در اﺑﺘﺪا ،ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮔﺎرد رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﮐﻪ وﻓﺎدارﺗﺮﯾﻦ ارﮔﺎن ﺑﻪ رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﺑﻮد و ﭘﺲ از ﻓﺮار ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ،ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﮑﺎري و اﯾﺠﺎد ﻧﺎاﻣﻨﯽ ﺑﺮاي ﺑﻬﺎﻧﻪ دادن ﺑﻪ ارﺗﺶ ﺑﺮاي دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،در ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﻣﺮدم ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن دادن ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﺎل 57را ﻧﯿﺰ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﻨﻈﻢ و ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻫﺴﺖ ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن ﯾﮑﯽ دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ رژﯾﻢ ﺷﺎه ،درواﻗﻊ آﻣﺎر ﺟﻨﺎﯾﺎت و ﺑﺰﻫﮑﺎري ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮدم در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﺳﺮ ﭼﻬﺎر راه ﻫﺎ ،ﮐﺎر راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺟﻨﺒﺶ آن ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ از ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ اﺳﺖ ،در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ آن ،ﺷﻮراﻫﺎ و ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻧﺪ .ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻫﺎ ﺷﻬﺮ ﺳﯿﺪي ﺑﻮﻋﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ده ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ و در اﯾﺎﻟﺖ ﺷﻮﺳﻪ ﻗﺮار دارد .ﺑﻌﺪ از ﻓﺮار ﺑﻦ ﻋﻠﯽ و ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻏﻨﻮﺷﯽ ،ﻣﺮدم در ﻣﯿﺪان ﺷﻬﺮ ﺟﻤﻊ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٧
_______________________________________________
ﺷﺪﻧﺪ و ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ اي را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ .ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻣﻮاد اﯾﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﯿﺴﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮدم ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﺮدﻧﺪ. ﺧﺐ ،در اﯾﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﺎﻣﻪ اوﻻ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻏﻨﻮﺷﯽ را ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﯾﻢ .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ،ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻗﺒﻠﯽ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ در واﻗﻊ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ .دوم اﯾﻨﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺰب ﺣﺎﮐﻢ ﺳﻠﻄﻪ دارد ،ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺪام ﻧﻔﺮاﺗﺶ در ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ و دوﻟﺖ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ .ﺑﻌﺪ اﻋﻼم ﮐﺮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زودي ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮراﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ ،ﺷﻬﺮ ،و ﮐﺸﻮر را ﺑﺮاي اداره اﻣﻮر ﺗﺎ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺮاه ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ اوﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪي ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس آن دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد .ﺛﺎﻧﯿﺎا ﻣﺎ ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ و اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﻤﯽ دﻫﯿﻢ ،ﺑﻠﮑﻪ در ﻫﺮ ﻣﺤﻠﻪ ،ﺷﻬﺮ ،و در ﺳﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻮراﻫﺎﯾﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮﻧﺪ و اﻣﻮر ﻣﺮدم را در دﺳﺖ ﮔﯿﺮﻧﺪ. وﻇﯿﻔﻪ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ در اﯾﻦ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﭼﯿﺴﺖ؟ در اﯾﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﺎﻣﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﯾﮑﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ را ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺤﻠﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﺪ .ﻫﻤﺎن ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ .اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ،ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻞ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﺮدم را ﺗﺠﺪﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺎزﻫﺎي روزﻣﺮه ﻣﺮدم را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٨
_______________________________________________
ﻫﺎ ،ﺑﺎﻧﮏ ﻫﺎ ،و ﻫﻤﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي از اﯾﻦ ﻧﻮع ﮐﺎر ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺷﺎن را از ﺳﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﻣﺨﺘﻞ ﻧﺸﻮد .ﻣﺜﻼ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎ از اﻣﻮال ﻋﻤﻮﻣﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻮع ﺧﺮاب ﮐﺎري ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﯾﮏ وﻇﯿﻔﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻤﺎس ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﺎﻣﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ را ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻫﺪاﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺷﻤﺮدﯾﻢ ،ﻣﺜﻞ ﺗﺠﺪﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ ،ﺗﺠﺪﯾﺪ ﮐﺎر ،ﺣﻤﺎﯾﺖ از اﻣﻮال ﻋﻤﻮﻣﯽ ،و ﻏﯿﺮه ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ .ﮐﻤﯿﺘﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ وﺳﺎﺋﻞ ارﺗﺒﺎط ﺟﻤﻌﯽ ،ﮐﻤﯿﺘﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ارﺗﺶ ،ﮐﻤﯿﺘﻪ دﻓﺎع از ﻣﺤﻼت ،ﮐﻤﯿﺘﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﺎﯾﺤﺘﺎج و ﮐﺎﻻﻫﺎي ﺿﺮوري ﻣﺮدم ،و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﯾﮏ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي روﺷﻨﮕﺮي و رﻫﺒﺮي اﻣﻮر ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻘﺪر ﺟﺎﻟﺐ و زﯾﺒﺎﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﯽ ﺳﻮاد و ﻋﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻮرژوازي آﻧﻘﺪر دﯾﮕﺮان را از آﻧﺎرﺷﯽ ﮔﺮي آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ، و آن ﻫﺎ را ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را اداره ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﭼﻘﺪرﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﻣﯿﺪان ﺷﻬﺮ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻗﻄﻊ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ارﮔﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮاي اداره اﻣﻮر ﺧﻮد را اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ و ارﮔﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ و ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻫﻤﺎن ﻗﺪرت دوﮔﺎﻧﻪ اي را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﺻﺤﺒﺖ اش را ﮐﺮدم .ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ،و
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٣٩
_______________________________________________
ﻣﺮدم ﻫﻢ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻧﻮﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮاي ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺆﺳﺴﺎن را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،وﻟﯽ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮف آﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ دﻫﺪ ﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ اﯾﻨﮑﺎرﻫﺎ را ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه ﺧﻮدش ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ،اﻧﺠﺎم دﻫﺪ .آﻧﻮﻗﺖ ﻣﺮدم ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ .ﻓﻮري دوﻟﺖ و ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺷﻮراﻫﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و اﮔﺮ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ را ﻣﺴﻠﺢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺿﻌﻒ اﯾﻦ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﻫﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺑﻨﺪﯾﺴﺖ ﮐﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ارﺗﺶ و در ﺗﻮﻫﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ آن دارد. درواﻗﻊ اﮔﺮ ارﺗﺶ وﻇﯿﻔﻪ اي دارد ،اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ در ﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪن اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ و اﺳﺘﻘﺮار ﻧﻈﻢ در دﻓﺎع از ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ..اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ارﺗﺶ وﻇﯿﻔﻪ اش دﻓﺎع از ﺟﺎﻣﻌﻪ و اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺮدم و ﻟﺬا وﺟﻮدش ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎك در ﻟﺤﻈﻪ اﻧﻘﻼب اﺳﺖ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻤﺎت را از ﻗﺒﻞ از ذﻫﻦ ﻣﺮدم ﭘﺎك ﻧﮑﻨﯿﻢ و آن ﻫﺎ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ آﮔﺎه ﻧﻨﻤﺎﺋﯿﻢ ،آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ دراﻧﻘﻼب آﺗﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺮدارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﯿﻮ اﻧﻘﻼب را ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮده ،در ﻣﯿﺎﻧﻪ راه دﭼﺎر ﻓﺮﯾﺐ و ﺳﺎزش ﻧﺸﻮﻧﺪ ،ﭘﯽ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮد. اﮔﺮ ﻣﺮدم اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻫﺎي ﻣﻮﻗﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮي ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﺗﻮﻧﺲ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٤٠
_______________________________________________
ﮐﻨﻨﺪ دوﺑﺎره ﻣﺮدم را آرام ﮐﺮده ،دم و دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺑﺮﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺧﻮدﺷﺎن را دوﺑﺎره ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ ،اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﺑﺠﺎي دﻧﺒﺎﻟﻪ روي از آﻧﻬﺎ ﺷﻮرا ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪ ،ﺷﺎﻧﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوزي اﻧﻘﻼب وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ،و ﮔﺮ ﻧﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻮده ،ﺑﺎ ﺻﺪ اﻧﻘﻼب ﻫﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺎﺳﯽ در اوﺿﺎع ﺑﻮﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ. در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﻧﺎم ارﺗﺶ ﯾﺎ ﭘﻠﯿﺲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﯿﭻ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ،ﻫﯿﭻ ﮔﺮوه ،ﻫﯿﭻ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﺣﻘﻮﻗﺸﺎن دﻓﺎع ﺑﮑﻨﻨﺪ .در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ از ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻔﻨﮓ در ﻣﯽ آﯾﺪ .اﯾﻦ درﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .اﮔﺮ اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺎﻟﻌﯿﻨﻪ در آن ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ و از آن ﻫﺎ درس ﻫﺎي ﻻزم را ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺮدﻣﯽ در ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮراﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ و ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺪود ﻧﺸﺪه .ﻃﺒﻖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ رﺳﯿﺪه در ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻫﺎ ،رادﯾﻮﻫﺎ و روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي دوﻟﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﮐﻨﺘﺮل را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ .ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ در "ﻻ ﭘﺮﺳﺎ" ) (La Presaو ﯾﮏ روزﻧﺎﻣﻪ ﻣﻬﻢ دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﮐﻨﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ ﻫﯿﺌﺖ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪ زده و آن را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﻣﺰدور و ﺳﺮ ﺳﭙﺮده ﻗﺒﻠﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻻﭘﺮﺳﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺻﺎﺣﺐ روزﻧﺎﻣﻪ در اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﯽ و اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯽ و دﺧﻞ و ﺧﺮج آن را ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٤١
_______________________________________________
ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮي. در ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ رژﯾﻢ ﻫﻢ ﺷﻮراﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه و اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﮐﻨﺘﺮل اﯾﻦ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ .از ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﯿﻤﻪ اﺳﺘﺎر ،ﺑﺎﻧﮏ ﻣﻠﯽ ﮐﺸﺎورزي ،و ﺗﻠﻪ ﮐﺎم ﺗﻮﻧﺲ .در ﻣﻨﻄﻘﮥ "دﺟﺎء" ﻫﻢ دﻫﻘﺎﻧﺎن زﻣﯿﻦ ﻫﺎ را اﺷﻐﺎل ﮐﺮده اﻧﺪ و از ﺗﺼﺮف ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ در آورده اﻧﺪ .اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﻄﻔﻪ ﻫﺎي ﺣﮑﻮﻣﺖ و ﻗﺪرت دوﮔﺎﻧﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﮐﺮدم. اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﯾﮑﯽ از اﺣﺰاب ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺖ ﺗﻮﻧﺲ را ﻫﻢ در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻧﻢ .در ﺗﻮﻧﺲ ﯾﮏ ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ .ﯾﮏ ﺣﺰب ﺳﺎزﺷﮑﺎر و رﻓﺮﻣﯿﺴﺖ .ﺣﺰب رادﯾﮑﺎﻟﺘﺮي ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارد ﺑﻪ اﺳﻢ ﺣﺰب ﮐﺎرﮔﺮان ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮﻧﺲ .اﯾﻦ ﺣﺰب ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ 9ﻣﺎده اي داده ﮐﻪ درﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ آن ﺑﺪرﺳﺘﯽ اﻋﻼم ﮐﺮده ﺑﺎﯾﺪ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺘﯽ از ﻫﻤﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي و ﻣﺮدﻣﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺸﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت را راه ﺑﯿﺎﻧﺪازد .ﺧﺐ ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ .ﻣﺮدم و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ .وﻟﯽ ،در ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻧﯿﺮوﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و ﺗﻮده اي ،ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي و اﺣﺰاب ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺮدﻣﯽ ،ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻧﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ و اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ ﻗﺪرت ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﮐﻨﻮﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻏﻨﻮﺷﯽ ﻣﺬاﮐﺮه
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٤٢
_______________________________________________
ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ رﻫﻨﻤﻮد ﮐﺎﻣﻼ ﻋﻠﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺰب داده. ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ ﻗﺪرت ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻣﺮدم، دوﻟﺖ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ وﻟﯽ ارﺗﺶ دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده در ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ .ﺧﺐ اﯾﻦ ارﺗﺶ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﺗﺎ دﻧﺪان ﻣﺴﻠﺢ را در آﻧﺠﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ اﯾﺪ ،ﻣﺮدم در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺎري از دﺳﺘﺸﺎن ﺑﺮ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ ،ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ و ﺑﺎ ارﺗﺶ درﮔﯿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ دوﺑﺎره از ﻧﻮ اﻧﻘﻼب را آﻏﺎز ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﺒﺎر اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ،ﻣﺮدم ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ،ﻓﺎﺳﺪ وﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ در ﻫﻢ ﻧﺸﮑﻨﻨﺪ ،و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺷﺮاﯾﻂ ﺷﺶ ﻣﺎﻫﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻫﻢ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ آزاد ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻈﺮات ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ،و اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ﭼﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﮑﻨﺪ و ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ. ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﻧﺸﻮد ،ﻫﻤﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎي ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه در اﻧﻘﻼب ﺑﺎز ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ .ﭼﻮن ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺴﻠﺢ اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ ،ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻤﻪ اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ،ﺣﺰب ﻣﺰﺑﻮر از ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺮدم را ﺣﻔﻆ ﺑﮑﻨﻨﺪ .اﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﻏﯿﺮ
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٤٣
_______________________________________________
ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ از ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻔﻘﺎن و ﺳﺮﮐﻮب آزادي ﻫﺎ ﺑﻮده اﻧﺪ ،ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺮدم را ﺣﻔﻆ ﺑﮑﻨﻨﺪ .ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ،ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻋﺒﺎرت ﭘﺮدازي ﻫﺎي ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﯾﺒﺎﻧﻪ و ﻣﺮدﻣﯽ اش ﭼﻪ ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﺳﺎزﺷﮑﺎراﻧﻪ و ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه اﯾﺴﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺠﺎي راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﻣﺮدم در ﺑﺤﺒﻮﺑﻪ اﻧﻘﻼب آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دام ارﺗﺶ و ﺑﻪ ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد .اﯾﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﺋﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي اﻧﻘﻼب آﺗﯽ ﺧﻮدﻣﺎن از آﻧﻬﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و ﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﻼش ﻫﺎي ﻣﺎن در اﻧﻘﻼب آﺗﯽ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮان ،ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
ﺗﺪاوم اﻧﻘﻼب
٤٤
_______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
ﻫﻤﺎن ﻃﻮري ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ،ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ را دارد .ﻣﻌﻤﻮﻷ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .اﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي و ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل در ﺟﺎﯾﯽ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ وﺳﯿﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ را ﺑﺮاي ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ و ﻋﻘﺐ راﻧﺪن رژﯾﻢ ﻫﺎي ﺣﺎﮐﻢ ﺟﻤﻊ آوري ﮐﻨﻨﺪ. ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻮل ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در آن ﻫﺎ ﻣﺸﺘﺮك اﻧﺪ. در ﻣﺼﺮ ،ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺣﻮل ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮐﻪ ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺣﺘﯽ ﺑﺨﺸﯽ از ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﺪه دار ﻣﯽ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٤٦
_______________________________________________
ﺑﺎﺷﺪ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﺣﺘﯽ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺷﺮﯾﮏ و ﻫﻤﮑﺎر وي ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺶ را در ﻗﺪرت ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻧﻈﺎم ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﻮل ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻧﯿﺮوي وﺳﯿﻌﯽ را ﺑﺴﯿﺞ ﮐﻨﻨﺪ .ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ اﻧﻘﻼﺑﯽ و اوﻟﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﮐﺎر ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮاري اﺳﺖ ﺿﺮوري ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎن ﺑﺮ آورده ﻣﯽ ﺷﻮد وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺟﺪﯾﺪي ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ .اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﺒﺎرت از اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺘﺸﮑﻠﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺷﮑﺎف اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد و اﯾﻦ اﻣﺮ ﻫﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺣﺘﯽ ﺿﺮوري اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ اﮔﺮ در ﻣﺼﺮ ،ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك از ارﯾﮑﻪ ﻗﺪرت ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺸﻮد و ﯾﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد؟ اوﻻ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ از ﻣﻌﺘﺮﺿﯿﻦ از ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻫﻤﺎن ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮي در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻧﻈﺎم ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺟﺰﺋﯽ و ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺷﺪه اﻧﺪ .اﯾﻦ ﻫﺎ در ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه و دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮ آن ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ،در ﻓﺮداي روزي ﮐﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﯽ اﻓﺘﺪ ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﺑﺨﺸﯽ از
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٤٧
_______________________________________________
ﻣﺮدم ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺘﺒﺎه ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب اﮔﺮ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻋﺎﻣﻞ اﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺎت و ﺧﻔﻘﺎن و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺑﻮده ،ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ او ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد رﺳﯿﺪه اﻧﺪ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮوﻧﺪ .اﯾﻦ در ﺣﺎﻟﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻢ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه و ﻣﻘﺎوﻣﺖ اداﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. ﺑﻬﺮ ﺣﺎل ﯾﮏ ﺷﻖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك از ﻗﺪرت ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ،دوﻟﺘﯽ را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ و اﯾﻦ دوﻟﺖ ارﺗﺶ را ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ،ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب ،ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﺮود ،ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﺑﮑﻨﺪ ،ارﺗﺶ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب او ﻣﯽ زﻧﺪ ،و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﮕﯿﺮ و ﺑﺒﻨﺪد ﺷﺮوع و ﻗﺎل ﻗﻀﯿﻪ ﮐﻨﺪه ﺷﻮد. اﯾﻦ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ،ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻏﯿﺮ ﻣﺤﺘﻤﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻌﯿﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ،ﮐﻤﺎ ﺑﯿﺶ ،ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻫﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد .در زﻣﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮرﻗﯿﺒﻪ ،ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ، ﺷﻮرﺷﯽ و ﻗﯿﺎﻣﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻨﺎم اﻧﺘﻔﺎﺿﯿﻪ ي ﻧﺎن ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮاﻧﯽ ،و در ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺑﻪ راﯾﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻗﻄﻊ ﺷﺪه و ﻗﯿﻤﺖ ﻫﺎي ﺑﺎﻻ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻮرش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮرﻗﯿﺒﻪ. ﺳﻔﯿﺮ ﺧﻮدش را ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻮد ،از ورﺷﻮ ﻓﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و او را ﻣﺄﻣﻮر ﺑﺮﻗﺮاري اﻣﻨﯿﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ .او ﻫﻢ در ﻣﻘﺎم وزﯾﺮ ﮐﺸﻮر ،ﺑﺎ ﻣﺸﺖ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٤٨
_______________________________________________
آﻫﻨﯿﻦ ،دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﻓﻌﺎﻟﯿﻦ و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﯽ زﻧﺪ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرﺗﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺧﻮد ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮرﻗﯿﺒﻪ .ﮐﻮدﺗﺎ و ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. اﺑﺘﺪا ﺑﺮاي ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪن ﺟﻨﺒﺶ دﺳﺖ ﺑﻪ اﺻﻼﺣﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ زﻧﺪ، زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ را آزاد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺷﮑﻨﺠﻪ را ﻣﻤﻨﻮع ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺧﻼﺻﻪ ،ﺑﻪ زورِ ﺳﺮﮐﻮب و اﺻﻼﺣﺎت ،ﺟﻨﺒﺶ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﻣﺮدم ﺣﺎﻻ ﺑﻪ زور ﯾﺎ ﺑﺎ اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ،وﻟﯽ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اوﻟﯿﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺜﻼ در ﺗﻮﻧﺲ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﯽ رود و ﯾﺎ در ﻣﺼﺮ ﭼﻨﺪ روز دﯾﮕﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮐﻨﺎر ﺑﺮود ،ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺑﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺘﺸﮑﻠﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ .ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ از ﺟﻨﺒﺶ ﮐﻨﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ و آﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺜﻼ ،در ﻣﺼﺮ ﺑﺨﺸﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮان ارﺗﺶ و ﺗﻤﺎم ﻫﻤﮑﺎران ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك دﺳﺘﮕﯿﺮ و ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺻﻼﺣﺎت اﻧﺠﺎم ﺑﮕﯿﺮد .از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺪرت در ﻣﺼﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻃﻠﺐ ﺟﻨﺒﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺨﺶ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻮﻗﻒ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ ﺷﮑﺎف در ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﭘﺲ از ﺑﺮآورده ﺷﺪن
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٤٩
_______________________________________________
ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ اش رخ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺿﺮوري و ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ. ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﻮاﻋﺪ و ﻣﺴﺎﺋﻞ را در ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺻﺤﺒﺖ از اﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ آﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﺤﺪ و ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻧﺪ ﮐﻪ درك درﺳﺘﯽ از ﻗﻮاﻋﺪ اﻧﻘﻼب ﻧﺪارﻧﺪ .واﻗﻒ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺻﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﺪﯾﺪه اي ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻀﺎدﻫﺎي دروﻧﯽ ﺧﻮدش ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻫﻢ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﺑﺼﻮرت ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ و ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﭘﯿﻮﺳﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻻ ﻓﺮض ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ اﮔﺮ در اﯾﺮان ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﺪد ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ و ﯾﺎ رژﯾﻢ را ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻣﻮﺳﻮي را ﺑﺮﻧﺪه اﻋﻼم ﮐﻨﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد ﮐﻨﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﻮﺳﻮي ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ آﻣﺪ ،ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ، ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ و ﻫﻮاداراﻧﺸﺎن از ﺟﻨﺒﺶ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .وﻟﯽ ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻃﻠﺐ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه اش اداﻣﻪ ﻣﯽ داد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ .ﺑﺮاي ﭘﯿﺶ روي ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ .اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﻫﺎ و ﺗﻀﺎدﻫﺎ ﺟﺰو ﺿﺮوري ﻫﺮ ﭘﺪﯾﺪه اي و ﻻزﻣﻪ ﺗﺤﻮل و ﭘﯿﺸﺮوي آن ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ را در ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮد و ﺻﺤﺒﺖ از اﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٠
_______________________________________________
اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺑﺸﻮد ،دﺳﺖ از اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﺶ ﺑﺮدارد و وﺣﺪت ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺗﺨﯿﻼت ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻮدش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺑﺮآورده ﺷﺪن ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ،درﺟﻨﺒﺶ ﺷﮑﺎف ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﻣﺪ .ﺗﻀﺎد ﺟﺰو داﺗﯽ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ .ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ آن ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮد و ﻧﺎدﯾﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ .اﯾﻦ ﺗﻀﺎد اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮاﻧﻨﺪ .اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻀﺎد اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺨﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﻣﺘﻀﺎد ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺮدن اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ ،ﻗﺎدر ﺑﻪ اداﻣﻪ آن اﺳﺖ ﯾﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم و درﺟﻪ ﻧﻔﻮذ ﻋﻨﺎﺻﺮ و اﺣﺰاب ﭘﯿﺸﺮو در ﺟﻨﺒﺶ دارد ،ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي در اﻧﻘﻼب ﭼﯿﺴﺖ ،اﮔﺮ ﺗﻮده ﻣﺮدم در ﻣﺼﺮ در اﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﻓﻘﻂ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك اﺳﺖ و ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﻣﺴﯿﺮ درﺳﺘﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ،ﺧﺐ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﭘﺲ از ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد .و اﮔﺮ ﯾﮑﯽ دو ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻣﻄﺮح ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻮض ﺑﺸﻮد اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﻣﺮدم دﻧﺒﺎل ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﻣﯽ روﻧﺪ و ارﺗﺶ ﻫﻢ ﻣﯽ آﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﻧﻈﻢ را ﺑﺮﻗﺮار و ﻫﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ را ﺧﻨﺜﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥١
_______________________________________________
ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اﻫﻤﯿﺖ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﺸﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﯿﻢ ،در ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ .ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﻗﺒﻞ از آن ﻫﺎ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد .ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ درﺟﻪ اي ﮐﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع اﻧﻘﻼﺑﺎت و ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺣﻮادث ﭘﯽ در ﭘﯽ و ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ آور اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﯿﻢ و ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻣﺴﯿﺮ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي را روﺷﻦ ﺑﮑﻨﯿﻢ ،اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻟﺤﻈﺎت ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﺮاي ﭘﯿﺶ روي اﻧﻘﻼب ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺷﻤﺎ اﻵن در ﺗﻮﻧﺲ دﻗﺖ ﺑﮑﻨﯿﺪ .ﻗﺴﻤﺖ اﻋﻈﻢ اﯾﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻮﺳﻂ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﮐﺎرﮔﺮي ﻣﻌﺮوف ﺗﻮﻧﺲ ﺑﻮد .اﯾﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ داراي ﺳﻪ ﺟﻨﺎح اﺳﺖ .ﺟﻨﺎح راﺳﺖ ،ﺟﻨﺎح ﻣﯿﺎﻧﻪ ،و ﺟﻨﺎح ﭼﭗ .اﯾﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در اﺳﺘﻘﻼل ﺗﻮﻧﺲ داﺷﺘﻪ ،ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل در ﻃﯽ دوران ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ،ﯾﮏ ﻋﺪه از ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ و اﻓﺮاد رادﯾﮑﺎل ﻫﻢ ﺑﻄﻮر ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن آن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻨﺎح ﭼﭗ آﻧﺮا ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. اﯾﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ،دﭼﺎر ﻫﻤﺎن ﺷﮑﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﭘﺲ از ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮاﺳﺘﻬﺎي اوﻟﯿﻪ اش دﭼﺎر آن ﻣﯽ ﺷﻮد .ﺟﻨﺎح راﺳﺖ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﮐﻪ رﻫﺒﺮان اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،و ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﻋﻀﻮ ﺣﺰب ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و دﺳﺖ در دﺳﺖ او داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ،وزراي ﺧﻮدﺷﺎن را ﮐﻪ ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ،وارد آن ﮐﺮدﻧﺪ .ﻣﻨﺘﻬﺎ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺑﺪﻧﻪ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٢
_______________________________________________
ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﮑﺎران ﺑﻦ ﻋﻠﯽ از دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮد و ﺑﺎ اﺋﺘﻼﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺟﻨﺎح ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﭼﭗ رخ داد ،ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪﻧﺪ وزراي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻨﺪ. ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎح راﺳﺖ رﻫﺒﺮان اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﺻﻮﻷ از ﻣﺘﺤﺪﯾﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻪ ﯾﺎ ﭼﻬﺎر وزﯾﺮ را وارد ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .ﺟﻨﺎح ﻣﯿﺎﻧﻪ ،ﺳﻨﺪﯾﮑﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﺻﻮﻻ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﻪ اﺗﺤﺎدﯾﻪ وارد ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺸﻮد و ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﮐﺎرﮔﺮان ،ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺰد
ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﭙﺮدازد و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﯿﺮوي
ﺳﯿﺎﺳﯽ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺸﻮد و ﺟﻨﺎح ﭼﭗ اﯾﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ و ا ﻓﺮاد اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ، اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وزن ﺧﻮدش ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﺳﯿﺎﺳﯽ وارد ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺷﺪه ،از ﺟﻨﺒﺶ زﻧﺎن و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ و ﻧﻘﺶ رﻫﺒﺮي ﺳﯿﺎﺳﯽ را اﯾﻔﺎ ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ. اﯾﻦ ﺳﻪ ﺟﻨﺎح داراي ﺳﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺘﻔﺎوت ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ از ﻫﻢ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﺧﯿﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺟﻨﺎح ﭼﭗ و ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن از ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺟﻨﺎح راﺳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اش ﺑﯿﺮون آﻣﺪن وزراي اﺗﺤﺎدﯾﻪ از ﮐﺎﺑﯿﻨﻪ و ﺑﻌﺪ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم، ﺧﺎرج ﺷﺪن ﻫﻤﻪ ﻫﻤﮑﺎران ﺑﻦ ﻋﻠﯽ از ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﯽ ﺷﺪ .ﭘﺲ ﺑﺒﻨﯿﺪ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٣
_______________________________________________
ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﻫﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،و اﯾﻦ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﻫﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎ و ﮔﺮاﯾﺸﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮاي ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي اﻧﻘﻼب ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﭘﯿﺮوزي ﺟﻨﺎح ﻫﺎي رادﯾﮑﺎل ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﭘﯿﺸﺒﺮد اﻧﻘﻼب و اﺻﻼﺣﺎت رادﯾﮑﺎل ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﺗﻮده ﻣﺮدم دارد .ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﺗﻮده ﮐﺎرﮔﺮان ﺗﻮﻧﺴﯽ در اﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ اﻋﺘﻼف ﺟﻨﺎح ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﭼﭗ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺎري از ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮد. ﭼﻮن ﮐﺎرﮔﺮان اﮐﺜﺮا ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻨﺎح راﺳﺖ ﻣﯽ روﻧﺪ ،ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ اﮔﺮ ﯾﮏ ﮐﺎرﮔﺮ ،در اﺛﺮ اﻓﺸﺎﮔﺮي و آﮔﺎه ﮔﺮي ﻗﺒﻠﯽ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﺪ ،و درك درﺳﺘﯽ از ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي اﻧﻘﻼب و اوﺿﺎع و اﺣﻮال ﺟﺎﻣﻌﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،اﯾﻦ ﺟﻨﺎح رادﯾﮑﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ آﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ و دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮاﻧﺪ و ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮي در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎورد. ﺷﻤﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺤﺜﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ آﻧﻘﺪر ﺑﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮدﯾﻢ و ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب دو دوﺗﺎ ﭼﻬﺎرﺗﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ .ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﺎرج از ﮐﻨﺘﺮل ﺟﺎﻣﻌﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻧﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪارد را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ .ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻫﻤﻪ آزادي ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﻫﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،وﻟﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي ارﺗﺶ در
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٤
_______________________________________________
ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﻟﻢ داده اﺳﺖ ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ از ﺟﻨﺒﺶ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﺑﮑﻨﺪ ،اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺸﯿﺰي ارزش ﻧﺪارد .ﭼﻮن ﻫﺮ آﯾﻨﻪ در آﯾﻨﺪه ،اﯾﻦ ارﺗﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ و ﺗﻤﺎم دﺳﺖ آورد ﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮد. اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ آﻧﻘﺪر روي آن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺑﻪ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ رﺑﻂ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ و در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺗﻤﺎم ﺗﺎرﯾﺦ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ .از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ در ﻧﻈﺎم ﻗﺒﯿﻠﻪ اي ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻧﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺳﺮﮐﻮب ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﯾﻢ .ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺮو و ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﺟﺪا از ﻣﺮدم ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ .ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎي ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ و اﻧﺒﺎﺷﺖ ﺛﺮوت ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و اﻓﺮادي اﯾﻦ ﺗﻮان اﻗﺘﺼﺎدي را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ارﺗﺶ ﻣﺰدور اﺟﯿﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﯾﻦ ارﺗﺶ ﻣﺰدور را ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺒﺮﻧﺪ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،از اﯾﻦ دوران ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ،از دوراﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ،ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ آزادي ﻫﺎي ﻣﺮدم از ﻣﯿﺎن ﻣﯽ رود و ﻣﺮدم ﺑﺮاي ﮐﺴﺐ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﭘﺎﺳﺪار ،ﺑﺴﯿﺞ ،ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﯽ و ارﺗﺶ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو را در ﻫﻢ ﻧﺸﮑﻨﻨﺪ ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ رژﯾﻢ را ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ ﭼﻮن اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﻃﺒﻘﺎت دارا ﻫﺴﺘﻨﺪ .و ﺗﺎزه وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎ را در ﻫﻢ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٥
_______________________________________________
ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ؟ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ﻣﻨﺤﻞ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪش دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪي ﻫﻢ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ ،اﮔﺮ اﯾﻦ دوﻟﺖ دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاﻫﺪ ارﺗﺶ را ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﻫﺪ و آن را آﻣﺎده ﺳﺮﮐﻮب ﻧﮕﻪ دارد ،ﺧﺐ ،وﻗﺘﯽ اﻧﻘﻼب ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﻣﺮدم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﯽ آﯾﺪ و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮي و ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.. اول ﻓﻌﺎﻟﯿﻦ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﺑﻌﺪ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﺷﻮراﻫﺎ را ﻣﻨﺤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻌﺪ ﺗﺸﮑﻞ زﻧﺎن را و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ را ،ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ دﻓﺎع ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺧﻔﻘﺎن اوﻟﯿﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ دﻗﯿﻘﺎ در ﺗﻮﻧﺲ ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ رخ داد و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ در ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .در ﺗﻮﻧﺲ ،ﺗﻼش ﻫﺎي ﺟﻨﺎح ﻫﺎي ﭼﭗ و اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺮاي اداﻣﻪ اﻧﻘﻼب و ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮ آن اﮔﺮ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﺸﻮد ،ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻨﺎح ﭼﭗ در اﻋﺘﺮاض ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ اﺗﺤﺎدﯾﻪ در 15ژاﻧﻮﯾﻪ در اﺳﺘﺎن ﻗﻔﺼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻨﺎﺻﺮ رژﯾﻢ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﺮاﺑﮑﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،در ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﺶ ژاﻧﻮﯾﻪ در اﺳﺘﺎن اﻟﮑﺎف، ﺑﺮاي ﭼﻬﺎر روز اﻋﻼم اﻋﺘﺼﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﻧﺘﯿﺠﻪ آن ﻣﻄﻠﻊ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ .وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﺗﻼش ﻫﺎي ﺟﻨﺎح ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ و
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٦
_______________________________________________
ﭼﭗ ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﺮدم ﻗﺮار ﻧﮕﯿﺮد ،ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻋﻘﺐ راﻧﺪن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن اداﻣﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ وزراي ﻧﺎﺷﻨﺎس و ﺑﺎﺻﻄﻼح ﺧﻮﺷﻨﺎم ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ و ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .وﻟﯽ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎب رخ ﺑﺪﻫﺪ و اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﺗﻌﺪاد از ﮐﺎرﮔﺮان از اﯾﻦ ﻓﺮاﺧﻮان دﻓﺎع ﺑﮑﻨﻨﺪ ،دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه از اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﮐﺎر از ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ رود ،و رﻓﺘﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻞ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎﺷﺪ .اﮔﺮ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ را ﻣﻨﺤﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺤﯽ را ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮد ﻣﺮدم اﺳﺖ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ و ﻗﺺ ﻋﻠﯽ ﻫﺬا. آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﺗﻮﻧﺲ ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪﯾﺪي ﺑﯿﻦ ﺟﻨﺎح ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺴﯿﺮ اﻧﻘﻼب را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ و ﺟﻠﻮ ﺑﺒﺮﻧﺪ ،در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ .در زﻧﺪان ﻫﺎي ﺗﻮﻧﺲ ،ﻃﺒﻖ ﺧﺒﺮ ﻟﯿﺒﺮاﺳﯿﻮن ،ﯾﮏ ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﺻﺪ ﻧﻔﺮه اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ ،از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰار زﻧﺪاﻧﯽ در ﺗﻮﻧﺲ ﻓﻘﻂ 1800ﻧﻔﺮ آن ﻫﺎ آزاد ﺷﺪه اﻧﺪ و ﺳﻪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از آﻧﺎن ﻫﻨﻮز ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺗﺮورﯾﺴﺖ ﺣﻔﻆ ﺷﺪه اﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي آزادي ﻫﻤﻪ زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺤﻘﻖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺧﻼﺻﻪ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٧
_______________________________________________
ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﭘﺲ از ﺗﺤﻘﻖ ﺷﻌﺎرﻫﺎي اوﻟﯿﻪ ،ﺑﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺷﮑﺎف ﻣﯽ اﻓﺘﺪ. ﺑﯿﻦ ﺟﻨﺎح ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ و آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ و ﺟﻨﺎح ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ آن را ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ .اﻣﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺎح ﻫﺎ آﯾﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺸﻮﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﺸﻮﻧﺪ ،دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان آﮔﺎﻫﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺮدم دارد. ﺑﺎز اﺟﺎزه دﻫﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺼﺮ ﺑﺮوﯾﻢ .ﻣﺎ در ﻣﺼﺮ ،ﯾﮏ ﺣﺰﺑﯽ دارﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ .اﯾﻦ ﺣﺰب 83ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎي اﻓﺮاﻃﯽ و ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در اﯾﺮان ﺑﺎ آن آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ .اﯾﻦ ﺣﺰب در ﺳﺎل ﻫﺎي 50و 60ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﻮﺳﻂ ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺑﺨﺼﻮص ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﺮور اﻧﻮرﺳﺎدات ﺷﺪ ،ﻣﻮرد ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪ .ﺑﻌﺪ در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﻫﺎي 50و 60اﯾﻦ ﺣﺰب ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﺛﺮ اﯾﻦ ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ ﻫﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ در اﺛﺮ اﻧﺸﻌﺎﺑﺎت داﺧﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺷﺪ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﯾﻦ ﺣﺰب ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ در اﺧﺒﺎر ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،در ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻫﺎ و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي و ﺗﺠﻤﻌﺎت ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﺧﻮدش را ﺑﺮوز ﻧﻤﯽ دﻫﺪ .اﯾﻦ دو دﻟﯿﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﯾﮑﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ ﻧﺸﻮﻧﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را آﺷﮑﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ .وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻤﺄ ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و ﮔﺴﺴﺘﻦ ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻧﻈﺎم ﺣﺎﮐﻢ آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﯿﺮوﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ.
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٨
_______________________________________________
دوﻣﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﺎت و اﻧﺸﻌﺎﺑﺎت ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﯿﺎﺳﯿﺖ داده ،دﯾﮕﺮ آن ﺣﺰب ﻗﺒﻠﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و اﺻﻮﻷ ﺑﺎ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر و ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺧﻮدش در اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎ و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ راه را ﺑﺮاي ﺳﺎزش ﺑﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎي رژﯾﻢ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﺎز ﺑﮑﻨﺪ .در ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ اي ﮐﻪ اﺧﯿﺮأ ﺳﯽ ان ان ،ﺑﺎ ﺳﺨﻨﮕﻮي اﯾﻦ ﺣﺰب اﻧﺠﺎم داد ،ﮐﺎﻣﻸ روﺷﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺰب از ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﺳﻼﻣﯽ در ﮐﺸﻮر ﺧﻮدﻣﺎن و ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ و آﺷﻨﺎﯾﯽ دارﯾﻢ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ .ﺳﺨﻨﮕﻮي اﯾﻦ ﺣﺰب اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ،ﺟﺰ ﺑﻨﺪ ﻫﺎﯾﯽ از آن ،ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻈﺎم ﺑﻪ ﻗﺪرت را اﻧﺠﺎم داد. اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺧﻮاﺳﺘﺎر آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮐﻨﺎر ﺑﺮود وﻟﯽ اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ،وﻗﺘﯽ ﺧﻠﻊ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ آﯾﺪ ،اﯾﻦ دادﮔﺎه ﻋﺎﻟﯽ ﻣﺼﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ دارد ﺑﺠﺎي رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻫﯿﺌﺖ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪي را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﯿﺌﺖ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،دوﻟﺖ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣﺮدم را ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ آورد و ﺑﻪ ﺑﺤﺮان ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ .اﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺗﺄﯾﯿﺪ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ دﻧﺒﺎل آن ﻫﺴﺖ .ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺪ ﻗﺪرت .اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﻢ اﯾﻦ اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺪ ﻗﺪرت ﭼﯿﺴﺖ؟
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٥٩
_______________________________________________
در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﯾﮏ ﻧﻈﻤﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﻢ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻗﻮه ﻣﻮﺟﻮد در ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﺷﻮد .ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ را در دﻓﺎع ا ز ﻧﻈﺎم ﻣﻮﺟﻮد و ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﺿﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﻗﻮه ﻗﻀﺎﺋﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺗﺨﻠﻒ ﮐﻨﺪ او را ﻣﺤﮑﻮم و ﻣﺠﺎزات ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،و ﻗﻮه ﻣﺠﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﺠﺎزات را اﺟﺮا ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ .اﯾﻦ ﻧﻈﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﺟﻮد دارد .ﻗﻮه ﻗﻀﺎﺋﯿﻪ ،ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ و ﻗﻮه اﺟﺮاﺋﯿﻪ .ﻣﺠﺮي اﯾﻦ ﻧﻈﻢ ﻧﯿﺮوي ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ اﺳﺖ .ﺑﺪون آن ﻫﻤﻪ ﻧﻈﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد .درﺳﺖ؟ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دوﻟﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺻﺤﺒﺖ از اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺪ ﻗﺪرت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺻﺤﺒﺖ از اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ را ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ارﺗﺶ ﮐﻪ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات و ﻣﺠﺮي ﻧﻈﻢ اﺳﺖ ،ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ،و ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﻢ و اﺳﺘﺮاﮐﭽﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮرد ،ﯾﮏ دوﻟﺘﯽ ﺑﺮود و دوﻟﺖ دﯾﮕﺮي ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﮑﻨﺪ .ﭼﺮا اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ را اﺗﺨﺎذ ﺑﮑﻨﺪ؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ اش رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت اﺳﺖ و اﺗﻔﺎﻗﺎ دوﻟﺖ ﻣﺼﺮ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﻓﺘﻮاي آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﻢ دﻋﻮت ﮐﺮده اﺳﺖ از اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺬاﮐﺮه ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ .زﯾﺮا ﮐﻪ ﺷﺮط اول ﺷﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮐﻨﺎر ﺑﺮود. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ اﯾﻦ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ،آن اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ اوﻟﯿﻪ ﻧﯿﺴﺖ .ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎي آن ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﻔﺎوت ﺷﺪه اﺳﺖ و در واﻗﻊ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻣﻮازات ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺣﺎﮐﻤﻪ و
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٦٠
_______________________________________________
اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﯾﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از دﻻﺋﻞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺿﺪﯾﺖ ﻫﺎي ﻫﺮﭼﻨﺪ ارﺗﺠﺎﻋﯽ وﻟﯽ ﺗﻨﺪ و ﺿﺪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ اش ﺧﻮد را ﺑﺎ رادﯾﮑﺎﻟﯿﺰم ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﺪ و در رأس آن ﻗﺮار ﺑﺪﻫﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ ،ﺑﺎ آن ﺷﺮﮐﺖ و دﺧﺎﻟﺖ ﻋﻈﯿﻢ ﺗﻮده اي ،ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ رﺳﻮاﯾﯽ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺑﺸﻮد. وﻟﯽ ﺧﺐ در ﻣﺼﺮ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت رادﯾﮑﺎل اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﺣﺰب اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﻫﻢ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﻤﺎن ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎي ﺗﻨﺪ و ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎم ﺧﻼﻓﺖ ﻋﻤﻞ ﺑﮑﻨﺪ .ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﻫﻢ در اﺳﮑﻨﺪرﯾﻪ اﻋﻼﻣﯿﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﺨﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻓﻌﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻬﺮﺣﺎل ،ﻏﺮﺿﻢ از ﻃﺮح اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺗﺎزه ﺷﮑﺎف ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،اﺣﺰاب و ﮔﺮوه ﻫﺎ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺑﺮاي ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﻧﻈﺮ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺎم ﺑﻌﺪي ﮐﻪ ﻋﻤﻼ ﺗﻮده ﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﯿﺪارﻧﺪ ﮐﺪام اﺳﺖ ،دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﻮده ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺗﻮده ﮐﺎرﮔﺮان ،ﭼﻘﺪر آﮔﺎﻫﯽ دارﻧﺪ و از ﮐﺪام ﯾﮏ از اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻦ در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،در ﺗﻮﻧﺲ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٦١
_______________________________________________
ﭘﻠﯿﺲ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﺮ دﻓﺎﻋﯽ ﻣﻘﺪم ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻤﻪ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮد ،ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ آن ،ﺷﻮراﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي و ﺷﻮراﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ و ﺷﻬﺮ در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﭼﻮن در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﭘﻠﯿﺲ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪه ،و در ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺗﺸﮑﻼت ﺗﻮده اي اﺑﺘﺪاﯾﯽ و ﻧﻄﻔﻪ اي ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﻣﺜﻞ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ ﮐﻪ اداره ﻣﺤﻼت را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ آن ﻧﻈﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﮐﺮدم ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺷﻪ دار ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎت ﺣﺎﮐﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در اداره ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮاﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻘﺶ اﯾﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم اﯾﻦ ﺧﻼء را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ اﺑﺘﮑﺎرات وﯾﮋه ﺧﻮدﺷﺎن ،ﺑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ، ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اداره و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﮐﻨﻨﺪ ،وﻟﯽ در اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﮔﺮاﯾﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت وارد ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﯾﮏ اﻣﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﯾﮏ اﻣﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﺿﺮورت ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ آزاد ﺧﻮدش ﯾﮏ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﮕﺬارد و راه درﺳﺖ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ. در ﺷﻮراﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي در اﻧﻘﻼب 57ﻫﻢ ﻣﺎ اﯾﻦ را ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮد دﯾﺪﯾﻢ .دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺰب اﻟﻬﯽ ﻫﺎ ﯾﮏ ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﯾﮏ
ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم
اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮرژواﯾﯽ
٦٢
_______________________________________________
ﮔﺮاﯾﺶ دﯾﮕﺮ .اﯾﻦ ﮔﺮاﯾﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. اﯾﻦ اﺗﻔﺎق در اﯾﻨﺠﺎ ،در ﻣﺼﺮ ،ﻫﻢ اﺗﻔﺎق ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺘﺎد .در ﺣﺎل اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ اﮔﺮ در ﻣﺼﺮ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺳﭙﺲ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،ﻣﺴﻠﻤﺎ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﺎح ﻫﺎي اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ اﺳﻼﻣﯽ ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ،ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺣﺰب اﻟﺘﺤﺮﯾﺮﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ .ﺑﻬﺮﺣﺎل ،درﺟﻪ روي آوري ﻣﺮدم ﺑﻪ اﯾﻦ اﺣﺰاب ارﺗﺠﺎﻋﯽ و اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﻌﺪي را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﮔﺮ ﻣﺜﻞ آن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﺳﺎل 57اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ،ﮐﻪ در ﺷﻮراي ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎه ﻧﻔﺖ ﺑﺰور ﺣﺰب اﷲ ﻫﺎ ﺷﯿﺮ ﻧﻔﺖ را ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ ،در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺷﻮرا اوﻻ ﯾﮏ ﺟﻨﺎح ﺣﺰب اﻟﻬﯽ ﺑﻮد و ﯾﮏ ﺟﻨﺎح ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ .ﻣﻨﺘﻬﺎ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻮاداران ﭼﺮﯾﮏ ﻫﺎي ﻓﺪاﯾﯽ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻣﺘﻮﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺎ و اون ﭘﺎ ﮐﺮدن ﺳﺮاﻧﺠﺎم
ﺧﻮاﺳﺖ او را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﯿﺮ ﻫﺎي ﻧﻔﺖ
را ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،آن ﭼﻪ را ﮐﻪ دﯾﺪﯾﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد. آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﺳﯿﺎﺳﯽ ،در ﺗﺸﮑﻼت ﺗﻮده اي ،در ﭘﺎرﻟﻤﺎن ،و در ﺷﻮراﻫﺎ ﮔﺮاﯾﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ و اﯾﻦ درﺟﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﺪام ﮔﺮاﯾﺶ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺟﻨﺒﺶ را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻮرد دﻟﺨﻮاه ﺧﻮد ﺑﺒﺮد.
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮدﯾﺪ ،اﻣﺮوز ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ،ﺑﺪﻧﺒﺎل ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﻫﺎ و ﺟﺸﻦ و ﺳﺮوري ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﭘﯿﺮوزي ﺑﺰرﮔﺸﺎن ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺳﻨﮕﺮﻫﺎي ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮﭼﯿﺪﻧﺪ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺎك ﮐﺮدن ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ از ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﺗﺠﻤﻊ و ﺟﻨﺒﺶ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺻﻠﯽ و واﻗﻌﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ،ﯾﻌﻨﯽ از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن ﻓﻘﺮ ،ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﻨﺪ، ﻧﺎﭼﺎرﻧﺪ دوﺑﺎره اﯾﻦ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ را ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ، زﯾﺮا ﮐﻪ ﻓﻘﺮ و ﺑﯿﮑﺎري ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ در اﺻﻞ ﺑﺨﺎﻃﺮ آن ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻨﻮز ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮده و از ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻓﺮﻋﯽ و اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺪﯾﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻫﻢ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري .ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺑﯿﮑﺎري ﻫﻢ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ را رﻫﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد . اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﺪ ﯾﮏ ﻣﺮوري ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ ﻃﯽ اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٢
______________________________________________
ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل اﺧﯿﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ،ﻧﻔﻄﻪ آﻏﺎز وﻗﺎﯾﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻋﻈﯿﻢ اﻋﺘﺮاﺿﯽ و ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك از ﻣﺼﺪر ﻗﺪرت ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺳﺎل 2008ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺳﺎل در ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻠﻪ ،ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي رخ ﻣﯽ دﻫﺪ .اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻣﺤﻠﻪ و داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن و ﺟﻮاﻧﺎن ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﺑﻪ ﯾﮏ اﻋﺘﺼﺎب ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺸﺪت ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻠﯿﺲ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮔﺮدد و در ﺟﺮﯾﺎن اﯾﻦ ﺳﺮﮐﻮب ﯾﮑﯽ از اﻋﺘﺼﺎﺑﯿﻮن ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺎﻟﺪ ﺳﻌﯿﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯿﺮﺳﺪ. در ﺟﺮﯾﺎن ﻫﻤﯿﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮوه ﺷﺶ آﭘﺮﯾﻞ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ و ﺗﺎﺣﺪودي ﻫﺪاﯾﺖ آن داﺷﺘﻪ، ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﻣﻮﺳﺲ اﯾﻦ ﮔﺮوه ،ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺣﻤﺪ ﻣﺎﻫﺮ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻬﻨﺪس ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺮوه اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ را ﺑﺎ ﻓﯿﺲ ﺑﻮﮐﯽ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن اﻧﻘﻼب ﺣﺪود ﻫﺸﺘﺎد ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ داﺷﺘﻪ ،ﺑﺮاه ﻣﯽ اﻧﺪازد . ﻏﺮض از اﯾﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻪ ﺳﺎل 2008اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ رخ داد درواﻗﻊ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺑﻮد ﺑﺮﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﻓﻘﺮ .رﺟﻮع ﻣﻦ ﺑﻪ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﻣﺤﻠﻪ ﻫﻢ درواﻗﻊ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ در اﺳﺎس ﺣﻮل ﭼﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺷﺪ .ﮔﺮوه "ﺷﺸﻢ آﭘﺮﯾﻞ" ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﻫﻤﯿﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻬﺮﺗﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٣
______________________________________________
اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺟﻨﺒﺶ اﺧﯿﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻘﺶ اﯾﻔﺎ ﮐﻨﺪ و ﺗﺠﻤﻌﺎت ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ و ﺗﻈﺎﻫﺮات را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻨﺪ. ﮔﺮوه دﯾﮕﺮي ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﺎﻟﺪ ﺳﻌﯿﺪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ و ﻧﺎم آن"ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻟﺪ ﺳﻌﯿﺪ ﻫﺴﺘﯿﻢ" ﺑﻮد . اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ را ﺟﻮاﻧﺎن ،وﮐﻼ و اﺻﻮﻻ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ اﻧﺪر ﮐﺎر رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ و در ﺿﻤﻦ ﺣﺎﻣﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎرﮔﺮي ﺑﻮدﻧﺪ .آﻧﻬﺎ از ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﮔﺮوه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﻻر و در ﭘﯽ ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در ﻣﺼﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪأ اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺷﺶ آﭘﺮﯾﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش ﺑﺪﻫﺪ و در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﺧﯿﺮ ﻣﺼﺮ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﮐﻤﯿﺘﻪ ده ﻧﻔﺮي ﮐﻪ در آن اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ،ﻫﻮاداران اﻟﺒﺮادﻋﯽ و ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺪﻧﯽ و وﮐﻼ و ﺑﻌﻀﯽ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻫﻤﮕﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﻼش ﮐﺮد اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ را ﺗﺤﺖ رﻫﺒﺮي ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﺪ و در آن ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻣﻮﺛﺮي ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺖ. ﻧﮑﺘﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ دارم ﻫﻤﺎن ﻧﮑﺘﻪ اﯾﺴﺖ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪاي ﺑﺤﺚ ﻣﻄﺮح ﮐﺮدم و آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻣﺼﺮ، ﺗﻮﻧﺲ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ در اﺳﺎس ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﮔﺮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻧﺪ ،و اﯾﻦ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ ﯾﮑﯽ از ﺗﺒﻌﺎت اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد .ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺟﻨﺒﺶ،
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٤
______________________________________________
اﯾﻦ ﺑﯿﮑﺎري ﻫﺎ در ﺗﻮﻧﺲ ،ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ رﻗﻢ ﺑﺎﻻﯾﯽ داﺷﺖ و ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺎ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ ،ﺷﺪت ﯾﺎﻓﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺘﯽ در ﯾﮏ ﭼﻬﺎرﭼﻮب وﺳﯿﻌﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﻌﻀﻼﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﺤﺮان ﺳﺮﻣﺎﯾﺪاري در آﻣﺮﯾﮑﺎ و اروﭘﺎ ارﺗﺒﺎط داﺷﺖ و درواﻗﻊ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ،در ﺧﻮد ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ و ﺑﺨﺼﻮص ﯾﻮﻧﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ درﮔﯿﺮي ﻫﺎي ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ و ﻣﺒﺎرزات و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي و ﺗﻮده اي ﺷﺪه ﺑﻮد. اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻮدﻧﺪ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻮاي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺸﺘﻨﺪ .و ﺑﻌﺪ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ و ﺑﻌﺪ ﻣﺼﺮ ﭼﻪ رخ داد. وﻟﯽ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ را ﺑﺮﭼﯿﺪﻧﺪ ،ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ را ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدﻧﺪ ،و ﺑﻪ ﻗﻮل ﮔﻮﯾﻨﺪه "ﺳﯽ .ان .ان " ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آورﻧﺪ ،ﭼﻘﺪر واﻗﻒ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﭼﻘﺪر آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﺷﺎن را دﻧﺒﺎل ﺑﮑﻨﻨﺪ ،اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻓﻘﺮ و ﺑﯿﮑﺎري را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﺪاري را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﭘﺮ ﮐﺮدن ﺟﯿﺐ ﺳﺮﻣﺎﯾﺪاران داﺋﻤﺎ اﯾﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ را ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺑﺎزﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨﺪ ،از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ .
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٥
______________________________________________
ﻣﻦ ﻫﻤﻮاره ﮔﻔﺘﻪ ام در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،ﺑﯿﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم در ﻋﻤﻖ ﻗﻠﺐ و روح ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺘﺎر آﻧﻨﺪ ،و ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽ آورﻧﺪ ﯾﮏ ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﯽ وﺟﻮد دارد .ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ
ﺷﻌﺎر
ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،در ذﻫﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﺮﮐﻨﺎري ﻫﻤﻪ ﻓﻘﺮ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽ ﺷﻮد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك در ﻣﺼﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻮروﮐﺮاﺳﯽ و ﺳﺮﮐﻮب ،ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮدش اﺳﺖ ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران و ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺪرت در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺮار دارﻧﺪ و ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي در اوﺿﺎع ﺑﻮﺟﻮد ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ رژﯾﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻣﺼﺮ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي و ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ،ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﺮده اﺳﺖ . ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯿﺪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ارﺗﺶ ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع را در دﺳﺖ داﺷﺖ .ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮوه اوﺑﺎﺷﺎن و ﺟﺎﻧﯿﺎن را ﮐﻪ از زﻧﺪان آزاد ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﺑﺎ ﮐﻮﮐﺘﻞ ﻣﻮﻟﻮﺗﻒ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺮدم اﻓﺘﺎدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آﻧﻬﺎ را وﺣﺸﺖ زده و از ﻣﯿﺪان ﺑﻪ درﮐﻨﻨﺪ .واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ ،ﺑﺪون اﻃﻼع دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺼﺮ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ارﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دوﺳﺖ و ﺣﺎﻣﯽ ﻣﺮدم ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﻮﻃﺌﻪ آﻣﯿﺰي اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ را ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ داد ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ درﮔﯿﺮي ﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم را ﺳﺮﮐﻮب ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٦
______________________________________________
اﻣﺮوز ﻫﻢ ،اﯾﻦ ﻫﻤﺎن دوﻟﺖ و ﻫﻤﺎن ارﺗﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ ،دارد ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ،ﻗﺎﻫﺮه و ﺷﻬﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ را از ﻋﻼﺋﻢ اﻧﻘﻼب ﭘﺎﮐﺴﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺻﻠﯽ در ﻣﺼﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻤﺒﻞ ﻫﺎ ،ﻋﻼﺋﻢ اﻧﻘﻼب ،و ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ،ﭘﺎك ﺑﺸﻮد ﯾﺎ از ﻋﻮاﻣﻞ ﺿﺪ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ارﺗﺶ ،دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﻣﺼﺮوﺟﻮد دارﻧﺪ .اﯾﻦ ،ﻫﻤﺎن ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻣﺼﺮ ﻻﯾﻨﺤﻞ ﻣﺎﻧﺪه . ﻣﺎ در اﻧﻘﻼب اﯾﺮان ﻫﻢ اﯾﻦ را دﯾﺪﯾﻢ .اﻧﻘﻼب 57در واﻗﻊ از ﺷﻮرش ﺣﻠﺒﯽ آﺑﺎدﻫﺎ ﮐﻪ ﺷﻮرش ﻣﺮدم ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﮐﺎرﮔﺮان ﻓﻘﯿﺮ و ﺑﺪون ﺷﻐﻞ ﺑﻮد ﺷﺮوع و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ آﻧﺠﺎﯾﯽ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺷﺎه از ﻣﯿﺪان ،ﻣﺒﺎرزه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ .اﻧﻘﻼب از ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎز اﯾﺴﺘﺎد و ﺿﺪ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب اﻧﻘﻼب ﮐﺮد .ﺗﺎزه اﮔﺮ ﻣﺎ اﻧﻘﻼب 57را ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ در ، 57اﻧﻘﻼب اﯾﺮان ،ﻗﺪم ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺼﺮ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﺘﯿﺎزي ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﻣﺮدم داده اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ و ﺑﺮﮐﻨﺎري او داده اﺳﺖ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب در اﯾﺮان ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﯿﺎم و ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎي ارﺗﺶ ﺟﻠﻮ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٧
______________________________________________
رﻓﺘﻪ ﺑﻮد .اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﻠﯿﺲ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺷﺪه ،وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻗﯿﺎم و ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎي ارﺗﺶ ﺟﻠﻮ ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم و ﺑﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﺎت ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﺷﺎن ﮐﻪ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ اﺳﺖ ،ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺼﺮ اﺳﺖ . ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﺮآورده ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺟﻨﺒﺶ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي ﻣﯽ ﮔﺮدد .ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﮑﺎف ﻣﯿﺎن ﺟﻨﺒﺶ .ﻣﺴﻠﻤﺄ در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ رژﯾﻢ و ﺳﺴﺖ ﺷﺪن ﺑﻨﺪﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ،ﯾﮏ ﻓﻀﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺴﺎﻋﺪي ﭘﯿﺶ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ و ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﭘﯿﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎت و ﮔﺮوﻫﻬﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ در ﻃﯽ دوران دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﻗﺪرت اﺑﺮاز وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،وارد ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺧﻮد را ﻣﺘﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯿﺸﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه و اﻋﺘﺼﺎب ﺑﺰﻧﻨﺪ .ﺷﻮراﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ .زﻧﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺂورﻧﺪ و
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٨
______________________________________________
ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ و اﻗﺸﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺪد آزادي ﻫﺎي ﻧﺴﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ ،ﺧﻮد را ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﻨﻨﺪ و از ﺣﻘﻮق ﺧﻮدﺷﺎن دﻓﺎع ﺑﮑﻨﻨﺪ .اﯾﻦ آﻧﭽﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ از اﯾﻦ ﭘﺲ در ﻣﺼﺮ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك درواﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺻﻠﯽ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﺑﺮآورده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .ﺑﯿﮑﺎري از ﺑﯿﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮاﻧﯽ از ﺑﯿﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻧﺎ آﮔﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ ﻓﻘﺮ و ﮔﺮاﻧﯽ و ﺑﯿﮑﺎري و ﻣﺴﺎﺋﻞ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ دارﻧﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري اﺳﺖ .دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺷﮑﻞ از ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﺪاري اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﺰد ارزان ،و ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮل و ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪﯾﺪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ،ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﺜﻤﺎر ﺷﺪﯾﺪ آن ،ﺟﯿﺐ ﺧﻮد را ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﻢ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮود و ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ ،ﺑﺎز اﯾﻦ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ .زﯾﺮا ﮐﻪ اﻧﺒﺎﺷﺖ و ﺗﺠﻤﻊ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ،ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﻘﺮ را در ﮐﻨﺎر ﺧﻮدش ﻣﯽ آﻓﺮﯾﻨﺪ و ﺑﯿﮑﺎري ﯾﮑﯽ از ﻣﻠﺰوﻣﺎت ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ . اﻵن اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﮑﻨﯿﻢ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي و آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ در ﭘﯿﺶ رو ﻗﺮار دارﻧﺪ .ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺳﻤﺒﻞ آن ﺑﻮده و
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٦٩
______________________________________________
ﺣﺎﻻ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﺎز ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮوﻧﺪ و دﺳﺖ از ﻣﺒﺎرزه ﺑﮑﺸﻨﺪ دوﺑﺎرده ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ راه اﻓﺘﺎد ،ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد .اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﮔﯿﺮي ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺷﺪ .ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﯾﮏ ﺳﺮي اﺻﻼﺣﺎت اﻧﺠﺎم داد و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ،ﺑﺎ ﻣﺸﺖ آﻫﻨﯿﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮدش را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد . دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﺎرآﯾﯽ ﺧﻮ را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﻣﻮﻗﺘﺄ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ و ﺑﻌﺪ آرام آرام وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ از ﺷﻮر و ﺷﻮق اﻓﺘﺎد و ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ ،دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺮدم ،ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و دوﺑﺎره ﺑﺴﺎط ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺎن را ﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﺳﻨﺎرﯾﻮﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ارﺗﺶ دارد ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب ،ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ،ﺑﺮوﯾﺪ ﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺗﺎن و ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﻠﯿﺲ را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞ ﺳﺎﺑﻖ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﺮدن و ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻦ و ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﻦ را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮدن و ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﯾﺎ ﺷﺶ ﺳﺎل ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺎط دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري دوﺑﺎره ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه ،ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮدم ﺣﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ﯾﮑﯽ از آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٠
______________________________________________
ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﮑﻠﯽ از ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد .در اﯾﺮان ﻫﻢ ،اﯾﻦ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ﺑﺼﻮرت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺷﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل 57در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﯽ ﮐﺮده و ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ادﻋﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﻟﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،ﻣﺜﻞ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮب ،ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﯿﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،آزادي ﺑﯿﺎن ،و ﺣﻖ ﺗﺸﮑﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﻤﺎم ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼﺗﻤﺎن ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ روﻧﺪ .ﺧﺐ ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺜﻞ آﻣﺮﯾﮑﺎ و اروﭘﺎ ﮐﻪ آزادي ﺑﯿﺎن وﺟﻮد دارد ،و ﻣﺮدم آزاداﻧﻪ ﻣﯽ روﻧﺪ رأي ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و دوﻟﺖ ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪان ﺳﯿﺎﺳﯽ در زﻧﺪان ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﺧﻼﺻﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ آﻧﻄﻮري ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ ،وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﯿﮑﺎري و ﺑﺤﺮان وﺟﻮد دارد .اﺻﻼ ﺑﺤﺮان ﮐﻨﻮﻧﯽ از ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮد. ﻓﯽ اﻟﻤﺜﻞ ،در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ،ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺑﺤﺮان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري در اروﭘﺎ ﻫﻢ ،رﻗﻢ ﺑﯿﮑﺎري ﺑﺎﻻ ﺑﻮد .وﻟﯽ از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻬﻢ درآﻣﺪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺻﺪور ﻣﻨﺴﻮﺟﺎت ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ و ﺟﻠﺐ ﺗﻮرﯾﺴﺖ از اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻮد ،ﻣﻨﺴﻮﺟﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎي ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ،در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺪد
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧١
______________________________________________
ﮐﺎر ارزان در آﻧﺠﺎ ،ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺑﺤﺮان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري در اروﭘﺎ ﺑﺎزار ﻣﻨﺴﻮﺟﺎت در آﻧﺠﺎ ﻣﺤﺪود ﺷﺪ ،ﺗﺄﺛﯿﺮات وﯾﺮان ﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮدش را در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ﺑﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺤﺮان ﺑﯿﮑﺎري در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ را ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﮐﺮد و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮار ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﮔﺮدﯾﺪ .ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد دوﻟﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﺼﺮ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﺑﺎ آزاد ﮐﺮدن زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﺎﻣﻼ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ اﺻﻠﯽ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ اي ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ ﺣﻮل آن راه اﻓﺘﺎد ،را ﺣﻞ ﮐﻨﺪ ،ﺧﺐ ﭘﺲ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻣﻌﻀﻼت در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﻫﻨﻮز ﺣﻞ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ روﺷﻦ اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ،در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﺟﻮد دارد .از اﯾﻨﺮوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري را ﺣﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﭼﺎر ﺑﺤﺮان ﺑﯿﮑﺎري و اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﯿﻤﺖ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و درواﻗﻊ ﺑﺤﺮان اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺤﺮان در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ را ﺗﺸﺪﯾﺪ ﮐﺮده و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻣﺰﺑﻮر را ﺑﺒﺎر آورده اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ اﮔﺮ ﺧﻮب دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ را ﺣﻞ ﺑﮑﻨﺪ .ﭼﻮن اﯾﻦ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ﺧﻮدش در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﭼﺎر ﺑﺤﺮان ﺑﯿﮑﺎري و اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ .
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٢
______________________________________________
ﺧﺐ ،اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ،وﻟﯽ آﯾﺎ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را دارﻧﺪ؟ ﯾﺎ دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ اﻧﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ در ﻣﺼﺮ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻋﻮض ﺑﺸﻮد و ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﮐﺎﻣﻼ آزادي ﺑﺮﻗﺮار ﮔﺮدد ،زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ آزاد ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ آزاد ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮات ﺧﻮد را ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪ و اﺣﺰاب ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﻨﻨﺪ و در زﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻨﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ آﻧﻬﺎ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد؟ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ :ﺑﻪ درﺟﻪ اي ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻤﺎت ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن درﺟﻪ اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ در اﻧﻘﻼب ، 57ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي اﺳﺎﺳﯽ ﺷﺎن ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪﻧﺪ ،و ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺳﺎواك و ﭘﻠﯿﺲ و ارﺗﺶ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ رژﯾﻢ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﻨﻨﺪ .وﻟﯽ ﭼﻮن دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼت و ﻓﻘﺮ ﻓﺎﻗﻪ آﻧﻬﺎ رژﯾﻢ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺷﺎه اﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺷﺎه ﻋﻨﺎن ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺳﭙﺮدﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ﻫﻢ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﺎ ارﺗﺶ ﺳﺎزش ﮐﺮد ،و در ﮐﻨﺎر آن دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺟﺪﯾﺪي را ﻫﻢ ﺑﻨﺎم ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران و ﺑﺴﯿﺞ و ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﯽ ﺷﮑﻞ داد و ﺧﺎﻟﺼﻪ ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺳﯿﺎه ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ام ،ﭘﯿﺮوزي ﯾﮏ اﻧﻘﻼب در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺣﻞ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٣
______________________________________________
ﭘﯿﺶ ﺑﺮود .اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﭼﻘﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ ،ﻣﺸﮑﻼت و ﺑﺨﺼﻮص راه ﺣﻞ ﻫﺎي آن آﮔﺎه و واﻗﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﻘﺶ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﺶ و ﻣﻬﻢ ﺧﻮد را اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﯾﮏ اﻧﻘﻼب را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﯿﻠﯽ روﺷﻦ و ﺳﺎده ﺟﻠﻮ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد ﮐﻪ در آن ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ،در ﺗﺠﺮﯾﻪ درﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺑﯿﮑﺎري را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻣﻘﺪﻣﺘﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻞ دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و رژﯾﻤﯽ را ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮﺣﺮﮐﺖ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﻨﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر را در ﺣﺪ اﺳﺘﻌﻔﺎي ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﺎ ﻗﺪرت ﭘﯿﺶ ﺑﺮدﻧﺪ .از اﯾﻦ ﭘﺲ ﭘﯿﺸﺮوي ﻓﺮاﺗﺮ از اﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ واﻗﻒ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﺮ و ﺑﯿﮑﺎري از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ رود . ﺷﻤﺎ در ﻣﺼﺮ ،در ﻣﺼﺮ ﺑﻌﺪ از ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﻣﺼﺮي ﮐﻪ در آن ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺗﻮرﯾﺘﻪ ﺧﻮد را ﻇﺎﻫﺮا از دﺳﺖ داده اﻧﺪ ،ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﻓﻘﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ،در ﻣﺼﺮ آﯾﻨﺪه ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت و اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ .ﺧﺐ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺮاي رﺷﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﺪاري
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٤
______________________________________________
ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﺮده وار ﮐﺎر ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﺮده وار اﺳﺘﺜﻤﺎر ﺑﺸﻮﻧﺪ ،و ﻫﯿﭻ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﭼﺮخ ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪن ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺛﺮوت ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻈﻢ و ﺑﺪون وﻗﻔﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ .ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ روﻧﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ اﻋﺘﺼﺎب ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺸﻮد، ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ و اﻗﺘﺼﺎد ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮرد .ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺣﺴﺎب ﮐﻨﯿﺪ .آﯾﺎ در ﻣﺼﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت و اﻏﺘﺸﺎﺷﺎت ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ﺗﻮرﯾﺴﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻬﻢ درآﻣﺪ آن را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ ،ﺿﺮﺑﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺧﻮرد؟ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﻨﺎرﯾﻮي ﺑﻌﺪي ﻣﺼﺮ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﺪد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،اﻗﺘﺼﺎد ﻣﺼﺮ ﺑﻪ راه ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد و ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮاﻧﯽ ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ..اﯾﻦ وﻋﺪه دروﻏﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﺮاي ﻓﺮﯾﺐ و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن و ﺗﻮﻗﻒ اﻧﻘﻼب ﻣﯽ دﻫﺪ .ﻧﻪ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﭘﺲ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت رخ ﻣﯽ دﻫﺪ ،ﺗﺸﺪﯾﺪ وﺧﺎﻣﺖ اوﺿﺎع ،ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﯿﮑﺎري و اﻓﺰاﯾﺶ ﮔﺮاﻧﯽ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ درواﻗﻊ ﺑﺤﺮان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد .در واﻗﻊ ،ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﺼﺮﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ اﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮاري دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮاﻧﯽ از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رود و واﻗﻒ ﺑﺎﯾﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮاﻧﯽ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﺤﺮان و ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﯿﮑﺎري ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ در آن ﺗﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺻﻠﯽ ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد .
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٥
______________________________________________
ﻣﺜﻞ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﻤﺎري دارﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎر ،ﺑﯿﻤﺎري اﺻﻠﯽ اش ﺳﺮﻃﺎن اﺳﺖ و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ واﻗﻒ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎ دوﺗﺎ ﻗﺮصِ ﺳﺮدرد ﻋﻮارﺿﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎر دﭼﺎر آن ﺷﺪه اﺳﺖ ،از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رود .وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ او ﻗﺮص ﻣﯽ دﻫﯿﺪ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺑﯿﻤﺎري ﺑﯿﻤﺎر ،ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺧﻮد ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﯿﻤﺎري ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﯾﺪ .ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻫﻢ در ﺟﺮﯾﺎن ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ اوﺿﺎع اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﻫﻤﺎت ﺷﺎن را ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﺣﺰاب و ﮔﺮوه ﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و راﺣﺖ ،ﺑﺎ دادن آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ،ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﺗﻼش اﺣﺰاب و ﮔﺮوه ﻫﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻤﯽ در آﮔﺎه ﮐﺮدن ﻣﺮدم دارد .وﻟﯽ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم در ﺟﺮﯾﺎن ﻋﻤﻠﯽ اﻧﻘﻼب در ﻋﺮض ﯾﮏ روز ﻣﯽ آﻣﻮزﻧﺪ آﻧﻘﺪر وﺳﯿﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻃﯽ ده ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﮐﺎر ﮔﺮوه ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﯽ آﻣﻮزﻧﺪ . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ،ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ،اﯾﻦ ﺑﺤﺮان ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻓﻼﮐﺖ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد ،وﻟﯽ ﻋﻤﻼ وﺳﯿﻠﻪ اي ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﻫﻤﺎت اوﻟﯿﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﺮو ﺑﺮﯾﺰد و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ ﻣﺸﮑﻼت و ﻣﻌﻀﻼت ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﻪ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ و اﯾﻦ ﺧﻮد از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺻﻠﯽ را در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺧﻮدش ﻗﺮار ﺑﺪﻫﺪ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٦
______________________________________________
ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم را ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ ﺑﺴﯿﺞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻨﯿﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد .در اﻧﻘﻼب اﯾﺮان اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﯿﺎﻓﺘﺎد .ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﻫﻤﺎت ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﻼﻣﯽ آﻧﻘﺪر زﯾﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻨﺎن اﺧﺘﯿﺎر را ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ رژﯾﻢ اﺳﻼﻣﯽ دادﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ رژﯾﻢ اﺳﻼﻣﯽ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ و اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را دوﺑﺎره ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد. در ﻣﺼﺮ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﯿﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ،ﻣﺴﻠﻤﺄ ﯾﮏ دوره درﮔﯿﺮي ﻫﺎ و ﻣﺒﺎرزات ﺷﺪﯾﺪ در ﭘﯿﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ و ﺗﺸﮑﻼت ﺗﻮده اي ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺷﮑﻞ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد و ﺳﻌﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اوﻟﯿﻪ ﺟﻨﺒﺶ را ﭘﯽ ﮔﯿﺮي ﺑﮑﻨﻨﺪ ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﭘﯿﺮوز ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﭼﻘﺪر ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﻧﺪ ،ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم و درﺟﻪ ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ دارد ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎي ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ارﺗﺶ آﻧﻬﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در اﯾﺮان اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .وﻟﯽ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﺎي وﺳﯿﻊ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺣﺪي ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺗﺠﻤﻌﺎت ﻋﻈﯿﻢ ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،دوﺑﺎره ﺳﻨﮕﺮ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﻮﻧﺪ و ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن ارﺗﺶ و ﺗﻮده ﻣﺮدم دوﺑﺎره ﺻﺤﻨﻪ آراي ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺸﻮد ،آﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٧
______________________________________________
اﻧﻘﻼب دل ﺑﺴﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ﻣﺎ در اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري دارﯾﻢ ﮐﻪ در راس آن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ و در رده ﻫﺎي ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻋﻈﯿﻤﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﻓﻘﺮ و ﻓﺎﺋﻘﻪ ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ. آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم را ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ دارد ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ آﻧﺴﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﺮ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺑﺎ ﺳﺪ ﺳﺮﮐﻮب ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﺮ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻋﺘﺮاض ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﮔﺮ ﺗﻮده ﻣﺮدم اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪون از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺴﺎﺋﻠﺸﺎن ﺑﺮﻃﺮف ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ،ﺑﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪن ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ و دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺑﻌﺪي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﻈﺎم ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻠﻊ ﯾﺪ از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و دوﻟﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم دﭼﺎر اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ،ﺣﺘﯽ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﺪه ،روي ﮐﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﻣﻌﻀﻼت آﻧﻬﺎ را ﺣﻞ ﮐﻨﺪ ،ﻫﯿﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .ﭼﻮن ﺗﺤﺖ ﻫﺮ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺎب ﺑﮑﻨﯿﺪ ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد ،دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران و ﻧﻪ ﮐﺎرﮔﺮان و ﻣﺮدم ﮐﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد . ﻋﻠﺖ ﻫﻢ روﺷﻦ اﺳﺖ .اوﻟﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﯾﮏ دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ اﺻﻮﻻ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ،ﺗﻮده ﻫﺎي
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٨
______________________________________________
ﻓﻘﯿﺮ ﻣﺮدم ،ﺗﻮده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﯾﺮ ﺿﺮب ﺳﺮﮐﻮب و اﺳﺘﺜﻤﺎر و ﻓﻘﺮ ﺑﻮده اﻧﺪ ،اﯾﻦ ﻫﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻻزم را ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﻪ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ و از آن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دوﻟﺘﯽ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ اﮐﺜﺮﯾﺘﺶ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮان و ﺗﻮده زﺣﻤﺘﮑﺶ و ﻓﻘﯿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ .ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﺰاران ﮐﺎدر ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه ،وﮐﯿﻞ و وزﯾﺮ و ﻣﺪﯾﺮ دارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﺷﺎن را ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ و دوﻟﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ .ﺗﻮده ﻣﺮدم اﺻﻼ ﺟﺴﺎرت ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎدرﻫﺎﯾﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ .اﺻﻼ ﻗﺪرت ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﻧﺪارﻧﺪ . ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﺮدم در ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﯽ ﮐﻪ در ﻃﯽ ﻣﺒﺎرزه ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺴﯿﺎر اﻫﻤﯿﺖ دارد .اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ اﮔﺮ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺸﻮد ،اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد دوﻟﺖ ﻣﺮدﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم آﻣﺎدﮔﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري را ﻧﺪارﻧﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﮑﺎﻧﺎت اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻫﻢ ﻧﺪارﻧﺪ .ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺛﺮوت ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارﻧﺪ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت وﺳﯿﻊ ﺑﺰﻧﻨﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺢ ﺑﺮوﻧﺪ ﺳﺮ ﮐﺎر و ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ و ﮐﻮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﺪارﻧﺪ . ﻧﺘﯿﺠﺘﺎ ﺣﺘﯽ در ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﺟﻮد دارد ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺪه ﺻﺎﺣﺐ ﺛﺮوت ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻫﻤﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎت آﻣﻮزﺷﯽ را دارﻧﺪ ،ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ ،داﻧﺸﮕﺎه رﻓﺘﻪ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٧٩
______________________________________________
ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر دوﻟﺖ ﻫﺎ را اداره ﮐﻨﻨﺪ ،و ﭼﻄﻮر ﭘﺴﺖ ﻫﺎ را ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺮدﻣﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﻧﺪارﻧﺪ ،ﻫﯿﭻ ﻗﺪم ﺑﺠﻠﻮ ﻧﻤﯽ ﮔﺬارﻧﺪ ،و اﺻﻼ اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ را ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ﻫﺮ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ،ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ آزاد ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﺴﻠﻤﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﺮﭘﺎﺋﯽ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮدﻣﯽ را ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻧﻤﯽ آورد . ﻣﻌﻤﻮﻻ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮﯾﺴﺖ .اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﭘﻠﯿﺲ و ارﺗﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ و ﯾﮏ ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﻣﺮدم ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺗﻮده اي ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻮراﻫﺎ و اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﺗﺸﮑﻼت زﻧﺎن و ﻏﯿﺮه ﺷﮑﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .اﯾﻦ ارﮔﺎن ﻫﺎ ارﮔﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم راﺣﺖ در آن ﻫﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﭼﻮن در ﺷﻮراي ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ،ﮐﺎرﮔﺮ ،راﺣﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﺣﺮف ﺧﻮدش را ﺑﺰﻧﺪ و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﺑﺸﻮد .ﭼﻮن اﯾﻦ ﻣﺤﯿﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﭘﺮورش ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﺧﻢ و ﭼﻤﺶ را ﻣﯽ داﻧﺪ .وﻟﯽ اﮔﺮ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرﮔﺮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﺪﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب در ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﺑﺸﻮد، ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ وﺣﺸﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﭘﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﯽ ﮔﺬارد .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ در ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﻧﺒﻮده و ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺖ اداره ﯾﮏ دوﻟﺖ را .وﻟﯽ ﺷﻮرا ﺷﮑﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﺑﺮاز وﺟﻮد ﺗﻮده ﻣﺮدم اﻣﮑﺎن ﺑﺪﻫﺪ .اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ درواﻗﻊ ﻫﻤﺎن دوﻟﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم در ﺟﺮﯾﺎن اﻧﻘﻼﺑﺎت ،ﺑﺮاي
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٨٠
______________________________________________
ﺧﻮدﺷﺎن ،ﺑﻄﻮر اﺑﺘﮑﺎري ،در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ،ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ . اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ در اﻧﻘﻼب اﮐﺘﺒﺮ رخ داد .وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ و ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺗﺰار ،ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻓﻘﺮ و ﻓﻼﮐﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد ،اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ و ارﮔﺎﻧﻬﺎي ﺗﻮده اي اﻧﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ رﺳﻤﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺟﺰ و ﻧﺎﺗﻮان از ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺮدم اﺳﺖ ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﻧﻤﻮده ،ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ دوﻟﺖ ،اﻣﻮر را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﺧﻼء ﻣﻮﺟﻮد را ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ اﻧﻘﻼب ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ دﯾﺪﯾﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻠﯿﺲ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﺣﻔﻆ ﻧﻈﻢ را در ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺮاي اداره ﻣﺤﻼت ﯾﮏ ﺧﻼء ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺮدم ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻼت را ﺑﺎ ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق و اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮاي ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ .ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺎب ﺑﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﻗﺤﻄﯽ ﺑﺸﻮد .وﻗﺘﯽ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺤﻄﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻈﺎم ﺣﺎﮐﻢ و ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻣﺮدم را ﮐﻪ ﻏﺬاﺳﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ .ﻧﺘﯿﺠﺘﺄ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد؟ ﺧﻮد ﻣﺮدم ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ در اﮐﺘﺒﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻧﻘﻼب و ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺗﺰار ،دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮرژواﺋﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٨١
______________________________________________
ﺷﺪ ،در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺷﻮراﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪﻧﺪ ،و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي ،ﺟﺎﻣﻌﻪ دﭼﺎر ﻗﺤﻄﯽ و ﺑﺤﺮان ﺷﺪ ،ﺗﻮده ﻣﺮدم در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻗﺤﻄﯽ و ﺑﺤﺮان ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ .ﮐﺎرﮔﺮان ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ،ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺤﻼت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎاﻻﺧﺮه ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري رﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﻧﺸﻮد اﯾﻦ ﻗﺤﻄﯽ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ رود ،ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻌﺮض اﻧﻘﻼﺑﯽ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﻧﺪ و دوﻟﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮ ﻗﺮار ﻧﻤﻮدﻧﺪ .اﺑﻦ ﭘﺮوﺳﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد .ﻣﻨﺘﻬﺎ اﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﭼﻘﺪر ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ واﻗﻒ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻓﻘﻂ ارزش اش ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ آن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ارﮔﺎن ﻫﺎ ﺗﻮده اي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺷﮑﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﻧﻄﻔﻪ ﻫﺎي دوﻟﺖ آﺗﯽ را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ .ﺗﺎو وﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻫﺎ ،ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ دوﻟﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ،ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺴﺎﺋﻞ آﻧﻬﺎ را ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎﻃﻠﯽ اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ درﺟﻪ اﯾﮑﻪ از اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻧﻘﻼب ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
ﮐﺪام راه ﺣﻞ؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ؟
٨٢
______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ﻣﻮج ﺧﯿﺰش ﻫﺎي ﺗﻮده اي ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺳﺮاﺳﺮ ﺷﻤﺎل آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭘﺲ از ﺳﻘﻮط و ﺑﺮﮐﻨﺎري دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﻟﯿﺒﯽ ،ﺑﺤﺮﯾﻦ، و در ﯾﻤﻦ ﺑﻪ اوج ﺧﻮدش رﺳﯿﺪه و در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﮐﻮﯾﺖ در ﺣﺎل ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﺖ ،و ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن و ﻗﻄﺮ ﻫﻢ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﻨﺪ .در اﻟﺠﺰاﯾﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ﻣﺪت ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ درﮔﯿﺮي ﻫﺎ اداﻣﻪ دارد ،ﺑﺨﺼﻮص در آﺧﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻫﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ ،ﯾﮑﯽ از ﺷﻬﺮ ﻫﺎ از دﺳﺖ ارﺗﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪه و ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم اﻓﺘﺎده اﺳﺖ . ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻟﯿﺒﯽ ،ﺑﺎ ﺳﻤﺎﺟﺘﯽ ﮐﻪ ارﺗﺠﺎع در آﻧﺠﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮده ﻣﺮدم و ﺧﯿﺰش آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺪﻟﯽ را ﺑﻪ ﻣﺎ اراﺋﻪ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ در ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ در آﯾﻨﺪه ﻧﺰدﯾﮏ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﺒﯽ ﮐﺸﻮري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در آن ﭘﯿﺸﺮوي ﻫﺎي اﻧﻘﻼب در درﻫﻢ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٤
_______________________________________________
ﺷﮑﺴﺘﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و ﻣﻮاﻧﻊ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ ،ﺧﺐ اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺷﺎﻫﺪ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ .ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم و ﺧﯿﺰش ﻫﺎي ﻋﻈﯿﻢ ﺗﻮده اي ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻗﺪرﺗﻬﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري. اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ را در ﯾﮏ ﭼﻬﺎر ﭼﻮب وﺳﯿﻌﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ در واﻗﻊ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ و آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد و درواﻗﻊ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﺮﻋﻠﯿﻪ ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﻣﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي در اروﭘﺎ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﯾﯽ را در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ . دﻻﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﻣﺤﺮز ﻣﯽ ﺳﺎزد ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﻮده ﻫﺎي زﺣﻤﺘﮑﺶ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺗﻌﺮﺿﺎت آن ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﻣﺘﻌﺪد اﺳﺖ .ﯾﮑﯽ ﻫﻤﺰﻣﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺳﺖ .ﭼﻮن اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ،ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺷﺮوع ﺑﺸﻮد ،در ﯾﻮﻧﺎن و ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از آن در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ روزي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ در وﯾﺴﮑﺎﻧﺴﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻢ ،در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻌﺮض ﺟﻨﺎح راﺳﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺑﻪ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﺣﻘﻮق و ﻣﻌﯿﺸﺖ ﮐﺎرﮔﺮان50000 ، ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ رﯾﺨﺘﻪ اﻧﺪ و اﻣﺮوز روز ﭼﻬﺎرم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺷﺎن اداﻣﻪ دارد و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ 32اﯾﺎﻟﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ وﯾﺴﮑﺎﻧﺴﻦ دﭼﺎر ﮐﺴﺮي ﺑﻮدﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در ﺻﺪد ﻗﻄﻊ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٥
_______________________________________________
ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺣﻘﻮق و درآﻣﺪﻫﺎي ﻣﺮدم ﮐﺎرﮐﻦ و زﺣﻤﺘﮑﺶ ،از اﯾﻨﺮو ،زﻣﯿﻨﻪ ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ در آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻢ وﺳﯿﻊ اﺳﺖ و ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﺎﻻت و ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﻨﺪ .ﮐﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﮐﺎرﮔﺮان و ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ در وﯾﺴﮑﺎﻧﺴﻦ ،در ﻧﯿﻮﯾﻮرك و واﺷﮕﻨﺘﻦ ﻫﻢ ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﺗﺤﺮﮐﺎﺗﯽ رخ داده اﺳﺖ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺟﻬﺎﻧﯽ از ﻃﺮف ﺗﻮده ﻣﺮدم و ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺗﻌﺮض ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ . اﯾﻦ ﺗﻌﺮض ،ﺷﻤﺎ ﻫﻢ واﻗﻒ ﻫﺴﺘﯿﺪ ،ﮐﻪ از ﭼﻨﺪﯾﻦ دﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﺳﻘﻮط ﺷﻮروي ﺷﺮوع ﺷﺪ ،و در ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎرﮔﺮي و ﺟﻨﺒﺶ ﭼﭗ ،ﮐﻪ در آن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻣﯿﺪان را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ دﯾﺪ ،ﺗﺸﺪﯾﺪ ،و در ﭘﯽ ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي در آﻣﺮﯾﮑﺎ و اروﭘﺎ ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﯿﺪ .ﺑﻄﻮري ﮐﻪ در آﻣﺮﯾﮑﺎ ،ﺟﻤﻬﻮري ﺧﻮاﻫﺎن ﺻﺮﯾﺤﺎ در ﭘﯽ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي را از ﺻﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﻨﺪ . در اﯾﻦ ﺑﺤﺮان ،ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺑﺤﺮان دﯾﮕﺮي ،ﻣﻨﻄﻖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺤﺮان را ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮاﺑﯽ و ﻓﻼﮐﺖ و ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺰد و از دﺳﺖ دادن ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻃﺒﻘﺎت ﮐﺎرﮐﻦ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ .اﺳﺘﺪﻻل ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ رﮐﻮد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮد و ﺑﺮاي اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي او وﺟﻮد دارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﮐﺎﻫﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎ و ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﺳﻮد ،اﻧﮕﯿﺰه ﺑﺮاي
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٦
_______________________________________________
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاري و رﺷﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ .از ﻧﻈﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺰد و ﻣﺰاﯾﺎي ﮐﺎرﮔﺮان و ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻫﺎ و ﺗﺴﻬﯿﻼت ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﺑﺮاي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد . اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﻤﻮاره در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺤﺮان ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،و ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮد را در ﺗﻌﺮض ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﮐﺎرﮔﺮان ﻣﺤﻖ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل وارد ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺎرﮔﺮان ﺗﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺰد و ﺗﻌﺮﺿﺎت ﻧﺪﻫﻨﺪ و اﯾﻦ ﻓﺪاﮐﺎري را ﻧﮑﻨﻨﺪ ،رﮐﻮد ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﯿﮑﺎري ﺑﯿﺸﺘﺮ ،ﻓﺸﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺮان وارد ﻣﯽ آﯾﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ راه ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﭼﻪ در آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﭼﻪ در اروﭘﺎ و ﭼﻪ در ﺗﻮﻧﺲ و ﭼﻪ در ﻣﺼﺮ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﻧﻘﺎﻃﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ، ﺻﺮﯾﺤﺎ و ﻋﻠﻨﺎ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ رﻓﻊ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ و ﮔﺮاﻧﯽ ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ،ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي اﺳﺖ . راه ﺣﻞ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ،اﮔﺮ ﻣﺎ درﺻﺪﻫﺎي ﺑﺎﻻي ﺑﯿﮑﺎري دارﯾﻢ ،ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﮑﺎري ﻫﺎ را ﻣﯿﺸﻮد ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد .وﻟﯽ در ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﻮﻟﺪه در ﻓﻀﺎي ﺗﻨﮓ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﺤﺒﻮس اﻧﺪ ،اﯾﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺮ وﺳﺎﺋﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﻮﻟﺪه اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دﻫﺪ آزاداﻧﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﯿﮑﺎري را رﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ و اﯾﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﺛﺮوت ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٧
_______________________________________________
وﺳﺎﺋﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ را از ﺗﻤﻠﮏ ﺧﺼﻮص ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران در ﺑﯿﺎورد و در اﺧﺘﯿﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮕﺬارد ،آﻧﻮﻗﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري از آﻧﻬﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ را ،ﺑﺪون ﻣﺎﻧﻊ و ﺗﺎ ﺣﺪ اﮐﺜﺮ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮔﺴﺘﺮش و ﺗﻮﺳﻌﻪ دﻫﺪ و ﺑﯿﮑﺎري را رﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ .وﻟﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري وﺟﻮد دارد ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻮع رﺷﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﻮﻟﺪه ﺑﺎﯾﺪ از ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺑﮕﺬرد ،ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﯾﻦ آزادي ﻋﻤﻞ را ﻧﺪارد ﮐﻪ ،ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﻮﻟﺪه را آزاداﻧﻪ رﺷﺪ دﻫﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻌﺎرﺿﺎت ،ﺗﻌﺎرﺿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﯿﮑﺎري و ﻓﻘﺮ وﺟﻮد دارد ،اﮔﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮدش را ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻃﯽ ﮐﻨﺪ ،در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎن ﺣﻔﻆ ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻦ دادن ﺑﻪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﺗﻦ دادن ﺑﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ،ﺗﻦ دادن ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ،ﺗﻦ دادن ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ،و ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدن ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺧﺎرج ﮐﺮدن ﺳﻠﻄﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران و ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺮ وﺳﺎﺋﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﯾﮑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﻬﺎن ،ﭼﻪ در آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﭼﻪ در ﯾﻮﻧﺎن ،ﭼﻪ در اروﭘﺎ و ﭼﻪ در ﻣﺼﺮ ﺟﺮﯾﺎن دارد ،ﻧﺒﺮد و ﮐﺎرزار ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري در ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ اﯾﺮان ،ﺑﺎ ﺗﻮده ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ زﯾﺮ ﺑﺎر اﯾﻦ ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺑﺮوﻧﺪ .ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،ﻗﺒﻼ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺣﻮل ﻣﺸﮑﻞ ﺑﯿﮑﺎري و ﮔﺮاﻧﯽ و ﻓﻘﺮ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻮل
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٨
_______________________________________________
ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ و ﺿﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ،وﻟﯽ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺿﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﺧﺐ اﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ،ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ،در ﺟﻮاﻣﻊ اروﭘﺎﯾﯽ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،در ﺟﻮاﻣﻌﯽ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ ﯾﮏ ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﻘﻮﻗﯽ را ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺸﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺸﮑﻼت ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ ،و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﻬﺮ آﻣﯿﺰ -آﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺴﺘﯿﻢ -ﺳﺮﮐﻮب ﺷﻮد ،اﺑﺮاز ﻧﻤﺎﯾﺪ ،ﺗﻌﺮﺿﺎت و ﺗﻨﺎﻗﻀﺎت اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻨﯽ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﺑﺼﻮرت ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺧﺎﻟﺺ دو ﻃﺒﻘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. اﻣﺮوزه در وﯾﺴﮑﺎﻧﺴﻦ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﮐﺎرﮔﺮي و ﮐﺎرﮔﺮان در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﭼﮏ و ﭼﺎﻧﻪ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ از ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ اﻣﺘﯿﺎز ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﭘﺲ و ﭘﯿﺶ ﺑﺮاﻧﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻋﺮﯾﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ را اﮔﺮ در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﮐﺎرﮔﺮان ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ راه ﺑﯿﺎﻓﺘﻨﺪ و در اﻋﺘﺮاض ﺑﻪ ﺑﯿﮑﺎري و ﻏﯿﺮه ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮوﻫﺎي دوﻟﯿﺖ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺪﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻧﻔﺲِ وﺟﻮد دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ي ﻓﺮدي ،ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﺪان
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٨٩
_______________________________________________
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻣﺰﺑﻮر ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد ﺣﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدﯾﺸﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ و اﯾﻦ اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب را از ﺳﺮ راه ﺧﻮد ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ،وﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را ﺑﺎ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي اداره ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اوﻟﯽ ﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻧﻘﻼﺑﯽ در ﻣﻌﺮض و ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﻧﻘﻼب ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ و ﺿﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻗﺮار دارﻧﺪ در دوﻣﯽ ﻫﺎ ﻫﻨﻮز اﻧﻘﻼب ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را از ﺳﺮ ﺑﮕﺬراﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ وﺳﺎﺋﻞ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻻزم ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺎر و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻋﺮﯾﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ، را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ و اﯾﻦ ﻣﻮاﻧﻊ ﺿﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را از ﺳﺮ راه ﺧﻮدش ﺑﺮدارد . ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﻧﺪ و ﺣﻮل ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، وﻟﯽ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و ﺿﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﮔﺮ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻮاﻧﻊ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ از ﺳﺮ راه ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺴﻂ ﻣﺒﺎرزه ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﯿﺎﯾﺪ ،ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ در آن روﯾﺎروﯾﯽ و ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺻﺮﯾﺢ و ﻋﺮﯾﺎن ﮐﺎر و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﮔﺮدد ،ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٠
_______________________________________________
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ اﺑﺘﺪا وﻇﺎﯾﻒ اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺎﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮده ام ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ واﻗﻌﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﻧﺪ و اﯾﻨﮑﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﯾﮏ رﻫﺒﺮي اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﻧﻪ اﺣﺰاب ﻟﯿﺒﺮال و اﺻﻼح ﻃﻠﺐ ﻋﻤﻠﯽ اﺳﺖ .اﺣﺰاب ﺑﻮرژاﯾﯽ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪن وﻇﺎﯾﻒ اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ، ،ﺑﺎ ﺗﻐﺒﯿﺮ اﯾﻦ ﯾﺎ آن ﺑﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ در ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺰاران ﺑﻨﺪ راﺟﻊ ﺑﻪ آزادي ﺑﯿﺎن ،آزادي ﺗﺠﻤﻌﺎت و آزادي ﺗﻈﺎﻫﺮات داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ از اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ و ﺣﻘﻮق اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ ،ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﭘﻠﯿﺲ و ارﺗﺶ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ را ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎدن اﻣﻨﯿﺖ ﻣﻠﯽ و اﻗﺘﺼﺎد وﻏﯿﺮه و ﻏﯿﺮه وارد ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺷﻤﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ،ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ . درﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،وﻗﺘﯽ در ﻧﻘﺎﻃﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ،ﺣﻀﻮر ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮاﻧﺪ ،ﻓﻮرا ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﺗﺎ روﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺮدم را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺟﺎم رﺳﺎﻧﺪن اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اداﻣﻪ ﺑﯿﺎﺑﺪ ،ﺳﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﺬاﮐﺮه و ﺳﺎزش ﺑﺎ دﺷﻤﻦ آﻧﺮا ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ .
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩١
_______________________________________________
ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز در ﺑﺤﺮﯾﻦ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﺣﺰاب ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن و اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﻓﻮرأ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻣﺬاﮐﺮه ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ارﺗﺶ از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج ﺑﺸﻮد و آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺎي ﻣﺬاﮐﺮه ﻧﺸﺴﺘﻨﻨﺪ .ﻣﺴﻠﻤﺄ در اﯾﻦ ﻣﺬاﮐﺮات ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻘﺎﺗﯽ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ و ﺑﻌﺪ اﯾﻦ اﺣﺰاب از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮوﻧﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ در ﺟﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ .ﺑﺎﯾﻦ ﺻﻮرت اﻧﻘﻼب ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ در ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ روي اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮده ام ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺗﻮده ﻣﺮدم از ﭘﯽ ﮐﺎرزارﻫﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﻨﺪ ،ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺸﻮﻧﺪ .ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﻧﺪ .اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﺑﻮرژوازي ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﻂ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺳﺎزش ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﻫﺪﻓﺸﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب را ﻧﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺑﺎ وﻋﺪه و وﻋﯿﺪ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﯾﻌﻨﯽ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ وﺟﻮد دارد ،را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ،ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدن ﯾﮑﯽ دو ﺑﻨﺪ ،ﯾﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺪﯾﺪ ،وﺿﻌﯿﺘﯽ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم را راﺿﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺻﻠﯽ اﻧﻘﻼب ،ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ ،و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎرﻫﺎ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ دﯾﺪه اﯾﻢ ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﯿﯿﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ،ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ،ﺗﻮده ﻣﺮدم ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٢
_______________________________________________
ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ،ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺗﻮﻫﻤﺎت اوﻟﯿﻪ ﺷﺎن ،ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ،اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﻈﺎﻫﺮات اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ ،و وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ارﺗﺸﯽ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه و ﻗﺮار ﺷﺪه اﺳﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،دوﺑﺎره ،ﻫﻤﺎن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،و دوﺑﺎره روز از ﻧﻮ ،روزي از ﻧﻮ . ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ،دﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ روي ﮐﺎر آﻣﺪن ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺷﺪ .او ﻫﻢ ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت و اﻧﺠﺎم اﺻﻼﺣﺎﺗﯽ از ﻧﻮع ﺑﺎﻻ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﺴﺎط دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺳﺮﮐﻮب ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد. اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﺑﺮاي اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ زودي ﺑﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ؛ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوزه در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ، ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،اﻫﻤﯿﺖ دارد .ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮي از ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در اﻧﻘﻼب ﻣﺎ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺴﺘﺮد و ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ درس ﻣﯿﺪﻫﺪ . اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ درس ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و از ﻫﻢ درس ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ در اﯾﺮان ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮدش ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺳﺮخ و ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻃﻠﺐ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ ،ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﺑﺨﺼﻮص ﻣﻠﻞ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﺑﺎ اﯾﺮان داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺗﺤﻮﻻت آن را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،درس ﻫﺎي زﯾﺎدي داﺷﺖ .اﺟﺎزه دﻫﯿﺪ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٣
_______________________________________________
اﯾﻦ درس ﻫﺎ را ﺑﻄﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﯿﻢ . اوﻟﯿﻦ درﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ و ﺧﯿﺰش ﺗﻮده اي ﻣﺮدم اﯾﺮان ﻃﯽ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﮐﺸﻮرﻫﺎ و ﻣﺮدم دﯾﮕﺮ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در درﺟﻪ اول ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺎر را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاران ﺑﺴﭙﺮﻧﺪ ،ﺧﻮدﺷﺎن وارد ﻣﯿﺪان ﺑﺸﻮﻧﺪ و در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ .وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ و ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻫﺎ دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ در اﯾﺮان دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻠﻪ روزﻣﺮه اش رﻧﮓ ﮐﺮدن ﻣﻮ و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺪﻫﺎ و ﺑﺮش ﻫﺎي ﺧﻮب ﺑﺮاي ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﻢ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﯾﮏ ﻓﺮد ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ در ﭘﯽ ﻟﺬت ﺟﻮﺋﯽ ﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺟﺴﺎرت و ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﻨﮓ در دﺳﺖ اش ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،و در ﻣﻮاردي ﻫﻢ دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻋﺎدي ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﭘﻠﯿﺲ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ ،آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاري ﺑﺪﻫﻨﺪ ، ،ﮔﯿﺮ ﺑﯽ اﻧﺪازﻧﺪ ،ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺷﺎن ﮐﻨﻨﺪ ،و ﮐﺘﮏ ﺑﺰﻧﻨﺪ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ را دﯾﺪﻧﺪ، ﭘﯽ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮدﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ . اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ درﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در اﯾﺮان اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ،ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ داد .ﺗﻮده ﻣﺮدم ،در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ،در
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٤
_______________________________________________
ﭼﻬﺮه زﻧﺎن ،دﺧﺘﺮان ،ﭘﯿﺮزﻧﺎن ،ﭘﯿﺮﻣﺮدان و ﭘﺴﺮان ﺟﻮان اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ رژﯾﻢ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮدﺷﺎن را دﯾﺪﻧﺪ ،و اﯾﻦ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻗﺪرت داد ،و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﯾﺎد داد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮد و آن را ﻋﻘﺐ راﻧﺪ .اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ درس ﺑﻮد. دوﻣﯿﻦ درس ،اﺳﺘﻔﺎده از رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ،اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮد .ﮔﺮﻓﺘﻦ اﯾﻦ درس ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺶ ﺑﺮدن ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﻟﺰوﻣﺎ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ اﺣﺰاب ﺳﻨﺘﯽ و رﻫﺒﺮي ﺳﻨﺘﯽ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ ،و ﻣﺮدم ﻣﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ .اﯾﻦ درس دوﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ،ﺑﺨﺼﻮص ﺗﻮده ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ ،از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم اﯾﺮان ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﺮﮐﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻟﺰوﻣﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮان اﺣﺰاب ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ . و درس ﺳﻮم ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮد ،اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﯾﺮان ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ و اﺳﻼﻣﯽ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺟﻬﺎن ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﮐﺮد. ﺑﺎﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﺮدم در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ،اﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺎت و ﺳﺮﮐﻮب ﮔﺮي ﻫﺎ را دﯾﺪﻧﺪ ،و ﭘﯽ ﺑﻪ ﻓﺠﺎﯾﻌﯽ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﯿﺎورد ﺑﺮدﻧﺪ .اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ،در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ،ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﺳﻼﻣﯽ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ و ﻧﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم از آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ آﻧﭽﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﺮان اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﺧﻮد ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٥
_______________________________________________
ﺟﻨﺒﺶ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻮد .در اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻌﻀﻼت ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﺑﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت دوﻟﺖ ﺣﻞ ﮐﻨﺪ . ﺳﺮدﻣﺪاران ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ و ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه آن ﻫﻤﺎن ﻫﻮاداران ﺧﻂ اﻣﺎم ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻫﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ را ﺑﻨﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ،وﻟﯽ ﺧﻮد ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺟﻨﺒﺶ اﺻﻼح ﮔﺮي و ﻣﻠﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ اﺳﻼم در ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮري ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن وﻓﺎدار ﺑﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ را در اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دوام ﺑﯿﺎورد ،ﻣﺮدد ﮐﺮد ،ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ را ﻧﯿﺰ در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﺳﻼﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﮔﺬاﺷﺖ .ﻣﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ زﻧﺎن و ﺟﻮاﻧﺎن اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ از آن ﺟﺪا ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺷﺶ آﭘﺮﯾﻞ ﮐﻪ درواﻗﻊ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در رﻫﺒﺮي ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺼﺮ داﺷﺖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در اﯾﺮان اﺳﻼم ﻗﺪرت دوﻟﺘﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﻦ ﺑﺴﺖ و ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ اش در اﯾﻦ ﻣﻮرد داراي دو ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﺮ اﻓﮑﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮد .ﯾﮑﯽ ﺑﺮ روي ﺗﻮده ﻣﺮدم در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺟﻨﺎﯾﺎت ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ و ﺟﻨﺎﯾﺎت ﻣﺬﻫﺒﯽ از آن روﯾﮕﺮدان ﺷﺪﻧﺪ و دوم ﺗﺮدﯾﺪ و اﺑﻬﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﺟﻨﺶ ﻫﺎي اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ آن ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ و ﺟﺴﺎرت ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻧﻤﯽ ﮔﺬارﻧﺪ .ﺧﻮدﺷﺎن دﭼﺎر اﻧﺸﻌﺎﺑﺎت اﻧﺪ و ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ از آﻧﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﺧﻮاﺳﺘﺎرﻣﺒﺎرزه
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٦
_______________________________________________
ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ و ﺳﺎزش ﺑﺎ ﻃﺒﻘﺎت ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮاي ﺧﺰﯾﺪن آرام ﺑﻪ ﻗﺪرت اﻧﺪ و ﻗﺪرت دوﻟﺘﯽ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮﺷﺎن ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ آن ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﯾﺮاﻧﯽ آن ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ . اﯾﻦ درس دوﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي در اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ داد ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎري ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ،و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎري ﺧﻮد ﻣﺬﻫﺐ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ در ﺧﻮد اﯾﺮان ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐ اﺳﻼم ،ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﻣﺬاﻫﺐ ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺖ دﯾﮕﺮ ،ﯾﮑﯽ از ﭘﻮﺳﯿﺪه ﺗﺮﯾﻦ ،زﺷﺖ ﺗﺮﯾﻦ و ﺗﻬﻮع آور ﺗﺮﯾﻦ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژي ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ،ﭘﯽ ﻧﺒﺮده اﻧﺪ ،و ﻫﻨﻮز ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ اﺳﻼم واﻗﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯾﯽ از ﻣﺮدم ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﯽ ﺑﺮده اﻧﺪ. ﻣﺬﻫﺐ وﻗﺘﯽ در اﯾﺮان ﮐﺎﻣﻼ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد و اﯾﻦ اﻣﺮ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﺧﻮدش را در ﻧﻘﺎط دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺑﺸﻮد و ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم در اﯾﻦ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ،ﻣﺜﻞ ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ،ﻓﺮﯾﺐ اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر را ﻧﺨﻮرﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎز ﻧﮕﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ اﻓﺸﺎﮔﺮي ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﭼﻨﺎن رﻧﺴﺎﻧﺲ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﻌﺸﻌﺎت آن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ در ﺑﺮ ﺑﮕﯿﺮد . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،درﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﯾﺮان ﺑﻪ دﯾﮕﺮان داد ،ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﺷﺪن دوﻟﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻮد .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ در ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﺳﻼﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٧
_______________________________________________
ﭼﻨﺪاﻧﯽ از ﻃﺮف اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ،ﮔﺮاﯾﺶ ﭼﻨﺪاﻧﯽ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺮدم در ﻣﻮرد اﯾﻦ اﺣﺰاب اﺳﻼﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ،در ﺟﺸﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌﻪ وﺳﯿﻊ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﻮد .اﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻪ اﺳﻼم ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ .ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،اﯾﻦ درس ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان داد و ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮدش ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري را ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬارد ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ را داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ درس ﻫﺎ را ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﺪﻫﺪ . ﺧﺐ ،ﺣﺎﻻ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ درس ﻫﺎ را ﺑﻪ دﯾﮕﺮان داده اﯾﻢ، ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻫﻢ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺋﯿﻢ و از ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﯾﮏ ﻗﺪم از ﻣﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ .در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﯿﻢ ،آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ . اوﻟﯿﻦ درﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺮوز ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮوﯾﻢ ده روز دﯾﮕﺮ دوﺑﺎره ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮐﻨﯿﻢ .آن ﻓﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻬﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي ﺗﻈﺎﻫﺮات دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ را رﻫﺒﺮي ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮات را داﺋﻢ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،روﺣﯿﻪ ﻣﺮدم را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻧﺪ ،و اﻧﺮژي و ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﭘﺸﺖ آن را اﻓﺮاﯾﺶ ﺑﺪﻫﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ در ﺑﺮرﺳﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﮔﻔﺘﻢ ،ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ،در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﻋﻼم اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮدا ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺎﯾﯿﺪ و ﯾﺎ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٨
_______________________________________________
اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺲ ﻓﺮدا در ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺳﮑﻮت ﺑﮑﻨﯿﺪ ،روي ﺟﻨﺒﺶ رو ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﺮدم ﺗﺮﻣﺰ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ .درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي اﺧﯿﺮ دﯾﺪﯾﻢ ﻋﻠﺖ ﭘﯿﺮوزي آﻧﻬﺎ در ﺑﺮﮐﻨﺎري دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻄﻮر ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮐﺮدﻧﺪ .آﻧﻬﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ آﻧﮑﻪ رﻫﺒﺮي اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر و ﺳﻨﺘﯽ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﻄﻮر ﭘﯿﮕﯿﺮ ،ﻫﻔﺖ روز ،ﻫﺸﺖ روز ،ده روز ،ﻫﺠﺪه روز ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ .ﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﺮدﯾﻢ و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ .اﮔﺮ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ رﻫﺒﺮان ﺳﺒﺰ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ اﻓﺘﺎده اﻧﺪ ﮐﻪ اﻋﻼم ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦ ﻫﻢ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺧﻮد ﻣﺮدم در اﯾﺮان اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ درس ﭘﯽ ﮔﯿﺮي در ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﻣﺒﺎرزه را ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ از آﻧﻬﺎ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ . درس دوﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﭘﯽ ﮔﯿﺮي در اﻧﻘﻼب اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ در اﯾﺮان ﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ را وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ را وادار ﺑﻪ ﻓﺮار ﺑﮑﻨﯿﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب ﺗﻤﺎم ﺷﺪه .اﯾﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ و ﺑﻪ وﺳﺎﻃﺖ اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻧﺪ .درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﮔﺎرﮔﺮي در اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ در ﮔﯿﺮ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت اﻧﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﻧﻘﻼب را اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ .وﻟﯽ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ آﻧﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ .ﯾﺎ اﯾﻦ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ ﺷﮑﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺨﻮد
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
٩٩
_______________________________________________
ﺑﮕﯿﺮد و دوﺑﺎره ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آن ﻟﺤﻈﻪ و اوج ﺧﻮدش ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﺎر ﺳﺎده اي ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﺎ در اﻧﻘﻼب 57دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪ30 ، ﺳﺎل ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ دوﺑﺎره ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ آن ﺗﻮده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻨﺪ را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﯿﺎورﯾﻢ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ از آن درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﻣﺜﻞ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ،ﻣﺜﻞ اﺣﺰاب ﺑﻮرژوازي ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ وﻇﺎﯾﻒ اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻠﻮ آن را ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﮐﻪ وﻇﺎﯾﻒ اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ؟ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﮐﻨﺎر زدﯾﻢ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﮑﻨﯿﻢ .ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ دوﻟﺘﯽ را ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮش ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺎﺻﺮ دوﻟﺖ ﻗﺒﻠﯽ اﻧﺪ، دوﺑﺎره ﺳﺮﮐﺎر ﺑﯽ آﯾﻨﺪ .ﻣﮕﺮ ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻧﮑﺮدﻧﺪ؟ ﻣﮕﺮ اﺷﮑﺎﻟﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﻨﺪ ،ارﺗﺶ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم رده ﻫﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ در ﺳﻄﺢ ﮔﺮوﻫﺎن و ﮔﺮدان
اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﭼﻮن اﯾﻦ
ﺧﻮدش ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮراي ﺳﺮﺑﺎزان در ارﺗﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد و اوﻟﯿﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺮﮐﻮب را ﻓﻠﺞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ را در دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺮدم و ﺳﺮﺑﺎزان ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ .ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎ ،در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ،رؤﺳﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﮐﺎرﮔﺮان در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
١٠٠
_______________________________________________
ﻫﺎ و در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻣﻨﺤﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ .ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺮدم ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻨﺪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ. ﺳﺮان ارﺗﺶ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺷﻮﻧﺪ .ﭼﻮن اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺑﺰار دﺳﺖ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﻮدﻧﺪ . اﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﻌﺎرﻫﺎ را ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﺧﺎرج ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ ،اﻧﻘﻼب را ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺧﻮدش ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ي آن ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﺑﻮدﮐﻪ ﺑﻌﺪ در آن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯿﮑﺎري را ﺣﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ در ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ آزاد ﺑﻪ ﺗﺒﺎدل ﻧﻈﺮ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﺣﺎل ﺑﺮاي رﻓﻊ ﺑﯿﮑﺎري ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد .ﻣﺴﻠﻤﺄ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺗﻀﺎد ﻫﺎي ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯿﺸﺪ و ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺤﺮوم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ راه ﺣﻞ ﻧﻬﺎﯾﯽ رﻓﻊ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ. ﺑﻬﺮ ﺣﺎل ،ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺎﺳﯽ و ﻣﺤﻮر اﺻﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ درﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﻏﻮل دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ زﻧﯽ ،وﻟﺶ ﻧﮑﻨﯽ، ﭼﻮن دوﺑﺎره ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﯿﺮو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .روزي ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﯾﻢ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪﯾﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ دﺳﺖ از ﺳﺮش ﺑﺮ دارﯾﻢ .ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر و ﯾﺎ اﻣﺜﺎل دﮐﺘﺮ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎ ﮔﻮش ﺑﺪﻫﯿﻢ و ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﺬاﮐﺮه ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮوﯾﻢ ،ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ آﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢ .ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻏﻮﻟﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ زده اﯾﻢ،
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
١٠١
_______________________________________________
ﻫﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ آن ﺿﺮﺑﻪ وارد ﮐﻨﯿﻢ ،ﺷﺎﺧﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ، ﺑﺪﻧﺶ را ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﯿﻌﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﻨﯿﻢ .اﯾﻦ درﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ روي آن ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ . ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼم ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ زودي ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺮود .ﻣﻦ ﺷﮑﯽ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺮژي ﮐﻪ اﻵن در ﻣﺮدم ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ ،ﺑﺰودي ،اﯾﺮان ﻫﻢ در ﮔﺮداب ﺧﯿﺰش اﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺷﺮوع ﺷﺪه اﺳﺖ ،ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ آن ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﯾﺎ وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ و درس اﺳﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻏﻮﻟﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ زﻧﯿﻢ ،ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻮدش ﻧﮑﻨﯿﺪ و ﺗﺎ ﻓﻠﺞ ﮐﺎﻣﻠﺶ ﻧﮑﻨﯿﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺤﻮش ﻧﮑﻨﯿﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺮ ﻧﮕﺮدﯾﺪ و ﺣﺮف ﺣﺰب و دﺳﺘﻪ اي را ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﻘﻼب ﺷﻤﺎ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ ،ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺘﺎن ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ ،ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺬاﮐﺮه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺧﻮب ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﯿﻢ ،ﮔﻮش ﻧﺪﻫﯿﺪ .ﭼﻮن ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻏﻮل ﺷﺎﺧﺶ ﻧﺸﮑﺴﺘﻪ ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺖ ،ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ او را رﻫﺎ ﮐﻨﯿﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺸﻮﯾﺪ ،اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ را ﻫﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ ﭘﺸﯿﺰي ارزش ﻧﺪارد ،ﭼﻮن اﯾﻦ ﮔﺎو ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ،ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻗﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،دوﺑﺎره ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﯿﺰد و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﯾﻦ ﺑﺎرﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎ رخ داده. اﯾﻦ ﺑﻼﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن دارد ﺑﺮ ﺳﺮ اﻧﻘﻼﺑﺎت در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﺪ .
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
١٠٢
_______________________________________________
ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻈﺎﻫﺮات ﭘﯽ ﮔﯿﺮ ﺑﺮاي ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ
ﺑﺎﺷﯿﻢ،
ﺑﺎﯾﺪ در ﭘﯽ ﯾﮏ اﻧﻘﻼب
دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﭘﯽ ﮔﯿﺮ و ﻣﺪاوم ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻮدي ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب ،اﯾﻦ اﻧﻘﻼب را اداﻣﻪ دﻫﯿﻢ .ﺑﻠﻪ ،ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻮﺳﺴﺎن و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ در زﻣﺎﻧﯽ ارزش دارد ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﯾﺎ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﮐﻨﺘﺮﻟﺸﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم و ﺳﺮﺑﺎزان و ﺷﻮراﻫﺎي آﻧﺎن اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺗﺸﮑﻼت ﺗﻮده اي ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﻠﺢ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ ،ﺗﺎ ﺗﻌﺮﺿﺎت ﺑﻌﺪي آﻧﻬﺎ را ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ در ﻫﻢ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ .ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺗﺪوﯾﻦ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ،در ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ آزاد و ﻓﺎرغ از ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﻢ . ﻓﺮدا اﮔﺮ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﮑﻨﺪ ،ﯾﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺑﺸﻮد ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوز در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﻣﺮدم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﺷﺎن ،ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺷﻮراﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻗﺎرچ از اﯾﻦ ﺳﻮي و آن ﺳﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ آورﻧﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺑﺮ آورﻧﺪ .از آﻧﻄﺮف ،ﻓﻮرا ﻫﻢ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﺠﺎت و اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺮﮐﻮب ﮔﺮ ،از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﺮوﻧﺪ .ﺑﺮوﻧﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﮑﺎري از ﻣﯿﺎن ﺑﺮود ،ﻫﻤﺎن آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮي ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﻤﻮاره اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ .وﻟﯽ ﺷﻮراﻫﺎ ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
١٠٣
_______________________________________________
ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرﮔﺮان را دﻋﻮت ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﺮوﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﺑﺮه ﮐﺎر ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺮﻋﮑﺲ از آﻧﻬﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎر و ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ .ﺣﻔﻆ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮوي آزاد و دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺿﻤﺎﻧﺖ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﮔﺎم ﺿﺮوري ﺑﺮاي ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺴﻮي ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ ﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ.
ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ
در ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮان ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي..
١٠٤
_______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﯽ رود ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي در ﺣﺎل ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ و ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺮدد .ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺪام ﭘﺸﺖ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ را ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﻧﺪ و آن را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺟﺮا در ﺑﯿﺎورﻧﺪ .اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ در ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ،اﺑﺘﺪا در ﺗﻮﻧﺲ و ﺑﻌﺪ در ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،آﻏﺎز ﺷﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺎﮐﻨﻮﻧﯽ و آﺗﯽ آن را ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﻢ .ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﮕﺬرﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ اﺳﺖ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺣﻠﻪ اول در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ﺗﺎ ﺣﺪود زﯾﺎدي ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﻦ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٠٦
____________________________________________________
ﻓﺮدي ﺑﻮده اﺳﺖ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ .ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و ﺑﻦ ﻋﻠﯽ در واﻗﻊ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﯾﺎ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ در آن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه ي ﻧﻬﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه اﺳﺖ .ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺟﻨﺒﺶ اﯾﺮان ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮان ﻫﻢ ،ﺣﮑﻮﻣﺖ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .وﻟﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ﭘﺲ از ﻃﯽ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﺟﻨﺒﺶ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﮐﺶ ﻣﮑﺶ ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ .در اﯾﻦ ﮐﺸﻤﮑﺶ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ را اﺣﺰاب ﺑﻮرژوازي ،اﺣﺰاﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﻼش دارﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺳﺎزش ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه از ﻧﻈﺎم ﻗﺒﻠﯽ ،ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎن ارﺗﺶ در ﻣﺼﺮ ﯾﺎ وزراي ﺳﺎﺑﻖ در ﺗﻮﻧﺲ ،ﯾﺎ از ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ دﯾﮕﺮي ،ﺟﻠﻮي ﭘﯿﺸﺮوي ﺟﻨﺒﺶ آزادﯾﺨﻮاﻫﺎﻧﻪ و دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺸﻮر را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ .ﮔﻔﺘﻢ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﻫﺎ ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري داﺧﻠﯽ ﺑﻬﻤﺮاه ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ و اروﭘﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻮﻗﻒ ﺟﻨﺒﺶ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد و ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ را در ﻧﻬﺎﯾﺖ در ﻫﻤﺎن دﺳﺖ آوردﻫﺎي ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺧﻮدش ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻨﺎر زدن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻊ ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮش ﺷﻮﻧﺪ. اﮔﺮ ﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ و ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك زﯾﺮ ﻓﺸﺎر
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٠٧
____________________________________________________
ﻣﺮدم ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻨﺪ ارﺗﺶ ﻫﺎي اﯾﻦ دو ﮐﺸﻮر و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ و اﻧﻘﻼب ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮوﻧﺪ و ﮐﺎر و ﺑﺎرﺷﺎن را ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ از ﺳﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ .وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺎ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ در ﻣﺼﺮ و ﭼﻪ در ﺗﻮﻧﺲ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎز ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان آﻣﺪﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺮﮐﻨﺎري وزراي ﺳﺎﺑﻖ ،وزراﯾﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺘﯽ ﻫﻤﺎن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي را ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﺷﺪﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻪ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي و ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎرﮔﺮي ﯾﮑﯽ ازاﺟﺰاي ﻣﻬﻢ آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ اداﻣﻪ دارد .اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ در واﻗﻊ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ از ﻧﻮع ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﻏﺮﺑﯽ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﺣﻠﻪ اول اﻧﻘﻼب را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮدش ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ .ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺸﻮد .ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز ﻫﻢ اﻟﺒﺘﻪ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ اداﻣﻪ اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزات ﮐﻪ ﺑﻨﻮﻋﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺑﯿﺸﺘﺮﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ ،در ﺗﻮﻧﺲ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﮔﺬاردن دوﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﻮد ،ﺷﺪ. در ﻣﺼﺮ ﻫﻢ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺑﺘﮑﺎر ارﺗﺶ ﺳﺮ ﮐﺎر آﻣﺪه ﺑﻮد و در واﻗﻊ ﻫﻤﺎن وزراي ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﺮود و ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖ وزﯾﺮي ﻣﺼﺮ ﻣﻨﺼﻮب
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٠٨
____________________________________________________
ﮔﺮدد. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ و ﻧﻈﺎم ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪ اﮔﺮ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ارﺗﺶ ﻣﺼﺮ از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮوﻧﺪ اﮔﺮ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻋﺘﺮاض ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، در ﻫﻤﺎن ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ .ﭼﻮن ﻫﻨﻮز ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺒﻠﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﻗﺪرت ﺑﻮدﻧﺪ .ﮔﯿﺮم ﺑﺪون ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و ﺑﻦ ﻋﻠﯽ .در اﯾﻨﺼﻮرت اﯾﻨﻬﺎ دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن ﺑﺴﺎط ﻗﺒﻞ را ﺑﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .ﮐﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ ارﺗﺶ ﻣﺼﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﻃﻼع دارﯾﺪ ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و اداره اﻣﻮر را ﻋﻬﺪه دار ﺷﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮي ﻓﻌﺎﻟﯿﻦ و ﺷﮑﻨﺠﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺴﯿﺎر روﺷﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻨﮑﻪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﯾﻢ ،دﺳﺘﮕﺎه ارﺗﺶ ﯾﮏ ارﮔﺎن ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺳﺖ و اﮔﺮ در ﻣﻮاردي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،وﻟﯽ از ﻫﯿﭻ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺑﺮﻗﺮاري ﻣﺠﺪد ﻧﻈﺎم ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽ ورزد. در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﺎ ﺑﺎرﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده اﯾﻢ .ﻓﯽ اﻟﻤﺜﻞ ،دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ژﻧﺮال ﻫﺎ و ﺑﻘﺎﯾﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﺰار ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﻓﻮرﯾﻪ در روﺳﯿﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎزش ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺟﺪﯾﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﺘﺮزﺑﻮرگ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و اﻧﻘﻼب را ﺳﺮﮐﻮب و اوﺿﺎع ﻗﺒﻞ را دوﺑﺎره ﺗﺠﺪﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ ،ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ اﻧﻘﻼب
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٠٩
____________________________________________________
در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮدش ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﻌﯿﻨﯽ را ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﻮﺟﻮد ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد :ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﺑﻪ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ .ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻧﻈﺎﻣﯽ اﺳﺖ و ﺗﻔﺎوﺗﺶ ﺑﺎ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﭼﯿﺴﺖ. اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﻣﻮرد اﻧﻘﻼﺑﺎت اروﭘﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم ،اﺷﺎره داﺷﺘﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ،ﭼﻪ در اﻧﻘﻼب ﮐﺒﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﭼﻪ در اﻧﻘﻼﺑﺎت ،1848اﯾﻦ ﻫﺎ اﻧﻘﻼﺑﺎﺗﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮرژوا و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﺮﻋﻠﯿﻪ ﻧﻈﺎم ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﻓﺌﻮداﻟﯿﺘﻪ ﯾﺎ ﺑﻘﺎﯾﺎي آن را ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮد رﻫﺒﺮي ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ .آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت رخ داد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژاوزي ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺷﺎه و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺷﺪ. وﻟﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻧﻤﯽ آورد ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺑﺮﺳﺪ و ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﻗﺮار ﺑﺸﻮد ﮐﻪ در آن ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺷﺎه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ،ﯾﮏ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﯾﮏ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﯾﺎ ﺧﺎﻣﻨﻪ اي ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ،ﮐﻞ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﺣﺎﮐﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٠
____________________________________________________
ﯾﺎدﺗﺎن ﻫﺴﺖ ﮐﻪ در اﻧﻘﻼب ﻓﺮاﻧﺴﻪ ،ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب ،ﻓﻘﻂ دو و ﻧﯿﻢ در ﺻﺪ از ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺣﻖ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺷﺪن داﺷﺘﻨﺪ و اﯾﻦ دو و ﻧﯿﻢ در ﺻﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺪ اﻗﻠﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ زﻣﯿﻦ و داراﺋﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ را دارا ﺑﻮدﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﯾﮏ ﺣﺪ ﻧﺴﺎﺑﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ را ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ ،و ﯾﺎ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻫﻢ اﮔﺮ ﻣﻘﺪار ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺛﺮوت ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ ،اﺻﻼ ﺣﻖ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺷﺪن در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت را ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﯽ آوردﯾﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ در ﭘﯽ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﺮ ﻗﺮار ﺷﺪ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ دارا و اﻋﯿﺎن .ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﻂ آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و رﻗﺎﺑﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ،ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ، و اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن دوﻟﺘﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪاﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻃﺒﻘﻪ اي ﺟﺰ ﻃﺒﻘﻪ دارا ﻧﺒﻮد .اﺳﻢ اﯾﻦ را ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ. اﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﺮ زﺑﺎن ﻫﺎي ﻣﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﻧﺪ و آﻗﺎي ﺑﻮش و آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ و ﺗﻤﺎم ﺳﺮان ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري داﺋﻢ از ﺿﺮورت اﺳﺘﻘﺮار آن دم ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و ﺗﺒﻠﯿﻎ آﻧﺮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺨﺎﻃﺮ آن ﺑﺮاي ﺧﻮد ﮐﺴﺐ اﻋﺘﺒﺎر ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﻧﯿﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ آن دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ ﮐﻪ در آن، ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮدش را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﮕﺬارد. ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯽ روﯾﻢ اﯾﻦ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺠﺴﻢ ﺧﻮدش
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١١
____________________________________________________
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﮐﻮرﭘﺮﯾﺸﻦ ﻫﺎ و ﺷﺮﮐﺘﻬﺎي ﺑﺰرگ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺧﺎرج از اﯾﻦ ﻣﺤﺪوده ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺑﺸﻮد .ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻔﻮذ اﻗﺘﺼﺎدي ﻗﺪرت ﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي آدم ﻫﺎي ﻏﯿﺮ ﺧﻮدي ﻧﻤﯽ ﮔﺬارد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﻨﺪ .ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ ﺑﻪ ﻣﺮدم اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ از ﻣﯿﺎن ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﯾﮑﯽ و ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ .اﯾﻦ ﺧﻼﺻﻪ اي از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ اﺳﺖ. در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ وزراي ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﺑﺮوﻧﺪ و ﺣﺘﯽ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزادي ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺰار ﺑﺸﻮد ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻢ ،ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺪم آﻣﺎدﮔﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ،ﻋﺪم اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﺎﻟﯽ ،ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﮐﺎدرﻫﺎ و ﻧﺪاﺷﺘﻦ اﻓﺮاد وارد ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽ ،اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺑﻮرژوازي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ﭘﯿﺮوز ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ،ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ،ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﺧﻮاﻫﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﻨﺎن ﺧﻮدش را ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٢
____________________________________________________
ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺑﺪﻫﺪ ،اﯾﻨﺒﺎر ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در ﻣﻮرد ﺧﻮدش ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .اﯾﻦ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﯾﻌﻨﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ ،آﯾﺎ در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺗﺤﻘﻖ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ روﻧﺪ و ﺧﻮاﻫﺎن ﺑﺮﮐﻨﺎري اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ و وزراي ﻗﺒﻠﯽ آن ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ،اﻓﺮاد ﺟﺪﯾﺪي ﻣﯽ اﯾﻨﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﻧﻈﺎم ﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ،اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب در ﺣﺎل ﭘﯿﺸﺮوي اﺳﺖ و دارد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﯾﻦ ﭘﺮوﺳﻪ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رود؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ .اﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻘﺪر ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﺷﺎن را ﺟﻠﻮ ﺑﺒﺮﻧﺪ و در ﺗﺤﻘﻖ آﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ .وﻟﯽ اﮔﺮ ﯾﮏ روزي در ﻣﺼﺮ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻤﻮاره ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ،ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺳﺮ ﮐﺎر و دوﻟﺘﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺪون ﺗﻘﻠﺒﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﮕﯿﺮد ،ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ،ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪون ﺗﺒﻌﯿﺾ و ﺗﻘﻠﺐ ،ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﺷﺎن رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪودي آزادي ﺑﯿﺎن و آزادي ﺗﺸﮑﻞ اﺣﺰاب و ﺣﺘﯽ آزادي ﺳﻨﺪﯾﮑﺎﻫﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺸﻮد ،آﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه اﺳﺖ. اﮔﺮ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ،ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻫﺎ را ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ زﯾﺮ ﻓﺸﺎرﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ،اﯾﻦ ﺑﺮاي ﺷﻞ ﮐﺮدن ﺑﻨﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٣
____________________________________________________
و ﺑﺮﻗﺮاري دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ ﺑﻮد .در واﻗﻊ اﯾﻦ ﻓﺸﺎر را ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و ﮐﻤﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري را ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ .ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ﺧﻮد ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و از ﺳﻄﺢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺧﻄﺮات ﺟﺪي ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ و اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﮐﺎر و ﺑﺎر اﻗﺘﺼﺎدي دارﻧﺪ ،ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﮑﻨﻨﺪ .ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ازﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ واﻗﻌﻪ اي وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ را ﮔﻬﮕﺎه زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎ را ﮐﻤﯽ ﺷﻞ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎر ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﮐﺸﯿﺪه ﻧﺸﻮد. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ اﮔﺮ اوﺑﺎﻣﺎ داﺋﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺮﻗﺮاري آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ ،درواﻗﻊ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮاري دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژاﯾﯽ ﺳﺪي اﯾﺠﺎد ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﻮل ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﺸﻮد. ﺗﺎ اﯾﻦ ﺟﺎي ﺑﺤﺚ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﺮاﺣﻞ اول و دوم را ﺑﻘﺪر ﮐﺎﻓﯽ روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﯾﻌﻨﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﭼﯿﺴﺖ .ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت اﮔﺮ ﺑﻄﻮر ﻣﻮﻓﻘﯽ ﭘﯿﺸﺮوي ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آن ﮔﺎم ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﮐﺪام اﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺟﻨﺒﺶ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮدش داﺋﻢ ﭘﯿﺸﺮوي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدش و ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻣﺎت
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٤
____________________________________________________
ﺟﺪﯾﺪي ﻣﺘﺤﻮل ﻣﯽ ﺳﺎزد .دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي را ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و اﮔﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﭘﯿﺸﺮوي ﮐﻨﻨﺪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ را ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺘﺤﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در اﺳﺎس در ﻣﺴﯿﺮ اﯾﻦ ﺗﺤﻮل ﯾﺎ ﺗﺤﻮﻻت رخ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ،ﭘﯿﺸﺮوي دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا از دوﻟﺖ و اﻧﺘﺨﺎب آن ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد .ﺣﺘﯽ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎ ب ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺷﺪه و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،و ﺑﻬﺮﺣﺎل ،اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺪود ﺑﻮدن آن ،ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﯾﮏ ﮔﺎم ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك وزراي آن اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﺪن و وزراي آن ﮔﻮش ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن او ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺣﺎﻻ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﺧﻮد ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﻮد .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﻂ دوﻟﺖ را آﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،و ﺑﺨﻮدي ﺧﻮد ﯾﮏ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد. وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﺮود ﮐﻪ در آن ﮐﺎرﮔﺮان آزاد ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺳﻨﺪﯾﮑﺎ و ﺣﺘﯽ ﺷﻮراﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺷﮑﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،آزادي ﺑﯿﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ،دوﻟﺖ از ﻣﺬﻫﺐ ﺟﺪا
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٥
____________________________________________________
و ﺳﮑﻮﻻر ﺑﺸﻮد ،و در آن ﻫﻤﻪ ي آزادي ﻫﺎ ي ﻣﻤﮑﻦ در ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ،اﮔﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﭘﯿﺶ ﺑﺮود ،ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺸﻮد ،ﺣﺘﯽ آزادي ﻣﺬﻫﺐ و ﺑﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد ،اﯾﻨﻬﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪام ﺑﺎ ﺑﻨﯿﺎن ﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺗﻨﺎﻗﺾ اﺳﺎﺳﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب آن ﻣﺤﻘﻖ ﺷﻮﻧﺪ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻤﺎ ﺑﯿﺶ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪه اﻧﺪ .درﺳﺖ؟ ﭘﺲ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ،اﮔﺮ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ اﺟﺮا ﺑﺸﻮد ،ﺑﺨﺶ ﻫﺎي زﯾﺎدﯾﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺑﺨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ،ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ زﯾﺮ ﺑﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﻧﻤﯽ رود و آن ارﺗﺶ اﺳﺖ .ﺑﻮرژوازي زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻮده اي اﮔﺮ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﯾﮏ ﭼﯿﺰ را ﻫﺮﮔﺮ اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دﻫﺪ و آن اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺷﺪن ارﺗﺶ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﻧﻈﺮﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ارﺗﺶ ﺑﺸﻮﻧﺪ .دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ارﺗﺶ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﮑﻞ اﺳﺖ؟ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﭼﻮن در ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﮐﻪ در آن آﻗﺎي ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و ﺧﺎﻣﻨﻪ اي در ﺑﺎره ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ،ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﻫﻤﻮاره از ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﻓﺮد .در ارﺗﺶ ﻫﻢ اﯾﻦ
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٦
____________________________________________________
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ" :ارﺗﺶ ﭼﺮا ﻧﺪارد" .ﯾﻌﻨﯽ در آن اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ. در واﻗﻊ ،در ارﺗﺶ ،اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ،ﺑﺨﺸﯽ ازﻧﻈﺎم ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي اﺳﺖ ﮐﻪ اﺟﺰا ﻣﺘﺸﮑﻠﻪ ي آن ﻧﻈﺎم ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﯾﺎ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ و ﻣﺬﻫﺐ ﯾﮑﺘﺎ ﭘﺮﺳﺖ اﺳﺖ .در ﻣﺬاﻫﺐ ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺖ ﻫﻢ اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ از ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و ﺧﺪا ﻓﺮض ﻣﺴﻠﻢ ﻫﺮ ﻣﻮﻣﻨﻦ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﻫﺎ اﺟﺰاء ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﻤﻪ آن را ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻗﯿﺎم ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ .اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر زدن ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك راه را ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮوي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ .اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﺪﯾﺪ ،آزادي اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ ،آزادي ﺑﯿﺎن ،آزادي ﻣﺬﻫﺐ ،ﺑﻠﻪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﻣﺤﻘﻖ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﺳﺌﻮال اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ،ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ارﺗﺶ ﻫﻢ ،اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻢ دوﻟﺖ ،و اﺑﺰار اﺻﻠﯽ ﺳﺮﮐﻮب ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮد؟ وﻗﺘﯽ ارﺗﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪ ،از ﺻﻮرت اﺑﺰار دﺳﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺮدم در آﻣﺪه ،ﺑﺼﻮرت وﺳﯿﻠﻪ اي در دﺳﺖ ﻣﺮدم ،و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﻮب ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ،در ﻣﯽ آﯾﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﯿﭽﮕﺎه زﯾﺮ ﺑﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ارﺗﺶ ﻧﻤﯽ رود .ﭼﺮا ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل آن را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ .ﮐﻨﺘﺮل آن از دﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﺪﻣﺖ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٧
____________________________________________________
دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﻧﺪ ،و اﮔﺮ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺎ رﺷﻮه و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺧﺮﯾﺪه ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺒﻌﯿﺖ آﻧﻬﺎ در ﻣﯽ اﯾﻨﺪ ،در آﻣﺪه ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ از ﻣﺮدم اﻧﺪ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ.. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺳﺆال اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ .اﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮد ،ﭼﺮا اﯾﻦ ارﮔﺎن ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن ﻣﻬﻢ آﻧﺴﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮد؟ درﺳﺖ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﻨﺪ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻇﺎﯾﻒ اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در آن ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن اداﻣﻪ ﻣﯿﺎﺑﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ در آن روﻧﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺮاﺗﺮ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ رود ،ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﮐﺎﻣﻠﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد .ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﮐﺎﻣﻞ؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ارﺗﺶ در دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺎﺷﺪ ،در ﮔﺮوﻫﺎن و ﮔﺮدان ﻫﻤﻪ ﺟﺎ اﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎزان ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎن را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .دﯾﮕﺮ ارﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮﺧﻮد راه ﺑﯿﻔﺘﺪ و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺮدم را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ آزادي ﺗﺸﮑﻞ ،آزادي اﺣﺰاب ،آزادي ﺑﯿﺎن ،آزادي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت، ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد .ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد. ﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﻤﺪن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ و ﻃﺒﻘﺎت دارا و ﻧﺪار ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻃﺒﻘﺎت دارا ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺛﺮوت ﺧﻮدﺷﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻧﺎ دار ،ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ و ارﺗﺶ و ﭘﻠﯿﺲ اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﻧﺪ .در
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٨
____________________________________________________
ﻧﺘﯿﺠﻪ ،ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﻤﺪن ،ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺮﮐﻮب اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻃﺒﻘﺎت دارا ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ،و اﯾﻦ ﺧﻮد دﻟﯿﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﻧﺒﻮدن دﻣﮑﺮاﺳﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﻃﯽ اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب ﺷﺪه ،اﮔﺮ اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻗﻌﺎ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﮔﺮدد ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﮐﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪه ،ﯾﻌﻨﯽ ارﺗﺶ را ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﮐﺮده. ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﺪارد ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﯿﺪ وﻟﯽ ارﺗﺶ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞ و ﺷﻤﺎﯾﻞ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ﺑﻮرژوازي ﻫﯿﭻ وﻗﺖ زﯾﺮ ﺑﺎر اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﻤﯽ رود .زﯾﺮا ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺪ اﮔﺮ اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ،اﮔﺮ ﮐﻨﺘﺮل ارﺗﺶ و ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﯿﻔﺘﺪ ،دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺳﭙﺮ دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﺧﻮدش در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﻧﺪارد. ﻫﻤﺎن ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ارﺗﺶ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮده اﻧﺪ ،در ﻗﺪم ﺑﻌﺪي ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ از ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﻢ ﺧﻠﻊ ﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ از ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮود ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ارﺗﺶ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯿﺸﻮد .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻦ ﻧﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ را ﻣﯿﺘﻮاﻧﻢ ﺑﮕﺬارم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﯽ ﮔﯿﺮ .ﻓﺮق دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ را ﻫﻢ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١١٩
____________________________________________________
دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﻮده ﻫﺎ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ارﺗﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮد درواﻗﻊ ﮐﻨﺘﺮل آن در دﺳﺖ ﺷﻮراﻫﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ،و اﮔﺮ ﻫﻤﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن را در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻋﻤﻠﯽ ﺳﺎزﯾﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﯿﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﯾﺎ ﻣﺪﯾﺮ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻣﺜﻞ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ در ﻣﻮرد ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﮐﺎرﮔﺮان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد و ﻣﺜﻼ ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﻬﺎ را اﺧﺮاج ﮐﻨﺪ ،ﮐﺘﮏ ﺑﺰﻧﺪ ،زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران و ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ ،و اﺧﺘﯿﺎرات او را ،ﭼﻪ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب اﺗﺤﺎدﯾﻪ و ﭼﻪ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب ﺷﻮرا ،ﻣﺤﺪود ﺑﮑﻨﯿﻢ ،و ﺑﺮاي ﺗﻮده ﮐﺎرﮔﺮ ﻫﻢ ﺣﻘﯽ در ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺸﻮﯾﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ و اداره و ﻣﺪرﺳﻪ و داﻧﺸﮕﺎه را ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﯿﻢ ،آﻧﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻗﻌﺎ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ رﺳﯿﺪه اﯾﻢ .ﻣﮕﺮ در داﻧﺸﮕﺎه ﯾﮑﯽ از ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در اﻣﺮ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ اﺻﻼ ﭼﺮا رﺋﯿﺲ داﻧﺸﮕﺎه را ﺧﻮد داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﻧﮑﻨﻨﺪ. در ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ ،دوﻟﺖ ،ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ اﺳﻤﺶ،ﯾﮏ دوﻟﺖ ﻣﺮدﻣﯽ و دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻧﯿﺴﺖ .ﭼﻮن اﮔﺮ ﺑﻮد ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﻠﺢ را ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ داد .ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺎرت را ﭘﺸﺖ ﺧﻮدش ﻗﺎﯾﻢ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ در ﻣﻮرد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻠﺒﻞ زﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ .ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ اوﻟﯿﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ و ﮐﺎرد
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٢٠
____________________________________________________
را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ و ﻣﯿﮕﻮﯾﯿﻢ ﻣﺮد ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﻮ اﮔﺮ در آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ واﻗﻌﺎ ﺻﺎدﻗﯽ ﭼﺮا ﮐﺎرد ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدت آورده اي؟ درواﻗﻊ ،ﺑﻮرژوازِي ﻫﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ازدﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي ﺑﯿﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ارﺗﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺪه ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﺎرد ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪارد ﮐﻪ ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ اوﺿﺎع آرام ﺷﺪ و ﻣﺮدم ﻣﺘﻔﺮق ﺷﺪﻧﺪ ،آن ﮐﺎرد را ﺑﮑﺸﺪ و آزادي ﻫﺎي ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه را از ﮐﻒ آﻧﻬﺎ در آورد ،ﯾﺎ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﯿﺎﻧﻬﺎي ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دﺳﺖ اﻧﺪازي ﮐﻨﺪ ،از آﻧﻬﺎ دﻓﺎع ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﻮرژوازي ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ ارﺗﺶ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﺪ .ﭼﻮن ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﻫﺴﺘﯽ اش ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ و دراﯾﻨﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ارﺗﺶ ﮐﺎر را ﺑﻪ ﻗﯿﺎم و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ .اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻨﻘﺪر اوﺑﺎﻣﺎ و اﺣﺰاب ﺑﻮرژوازي ﻫﺸﺪار ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﺰﻧﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯿﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺷﺮوع ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ،ﺗﺎ ﻣﺤﺪوده ﻫﺎﯾﯽ ،ﺑﻮرژوازي و ﻃﺒﻘﺎت ﺣﺎﮐﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻧﺎﭼﺎرﻧﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ وارد ﻣﺮزي ﺷﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ اﻧﺪازد ،در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ .ﺟﻠﻮي ﺷﻤﺎ را ﺑﺰور ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ زﻧﻨﺪ. در ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺸﻮﻧﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺰﻧﯿﻢ. ﺧﺸﻮﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪ آن دﻋﻮت ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﮏ ﺧﺸﻮﻧﺖ اﺟﺒﺎري
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٢١
____________________________________________________
اﺳﺖ ،ﺧﺸﻮﻧﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺗﻦ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﮑﺎر ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﻮد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ اﯾﻦ ﺧﻮد ارﺗﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ را ﺷﺮوع ﻣﯿﮑﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ،اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﻣﯿﮕﻮﯾﯿﻢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮرژوازي ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ و از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺮ ﭘﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻗﻌﺎ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﻧﺪ و ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﻻزﻣﻪ اش دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ارﺗﺶ اﺳﺖ ،ﻟﺬا ﮐﺎر ﺑﻪ اﻧﻘﻼب ﻣﯿﮑﺸﺪ. ﻣﻦ ﻫﻤﻮاره ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ اش را ﯾﺎد ﻧﮕﯿﺮﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ در آن ﻧﻘﺶ درﺳﺘﯽ اﯾﻔﺎ ﮐﻨﯿﺪ .ﻃﯽ ﺻﺪ ﺳﺎل ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﻣﺮدم داﺋﻤﺎ ﻗﯿﺎم ﮐﺮده اﻧﺪ وﻟﯽ ﺳﺮﺷﺎن ﮐﻼه رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﭼﻮن از اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﻃﻼع درﺳﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻧﺪ و ﭼﻮن آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت درﺳﺘﯽ را ﺟﻠﻮ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ﻓﺮدا اﮔﺮ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﻨﺒﺶ ،ﻧﻈﺎم وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻠﯽ ﯾﺎ اﺳﻼﻣﯽ ﺧﻮد را ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ، ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ آﻧﻬﺎ ،ﯾﻌﻨﯽ اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺎم وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺨﺼﯿﺘﻬﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﺎﻣﻨﻪ اي ،ﺗﻦ در ﻧﺪﻫﯿﻢ .ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﭙﺮدازﯾﻢ .اﮔﺮ از اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﯽ اﻃﻼع ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﺸﻮﯾﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ،ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزاﺗﯽ ﮐﻪ ﻃﯽ
ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(1
١٢٢
____________________________________________________
اﯾﻦ دو ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﮐﺮده اﯾﻢ ،و ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد، ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺑﺎد ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ .ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در 57اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد.
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ آﺗﯽ اﯾﺮان ،ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ و ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻧﻘﻼﺑﯽ ،ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﺧﻮد در اﯾﺮان ﻣﺪﺗﯽ اﺳﺖ ﻋﻤﻼ درﮔﯿﺮآن ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﺑﻠﮑﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﺮدم در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻄﻮر ﻋﻤﻠﯽ و در ﻣﻘﯿﺎﺳﯽ وﺳﯿﻊ ﺗﺮ درﮔﯿﺮ آن ﺷﺪه اﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻠﺤﺎظ ﻧﻈﺮي و ﺟﺪا از ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﺎزﮔﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﻧﺪ ،ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻘﻼ ﻣﺴﺎﺋﻞ آﻣﻮزﻧﺪه و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،اﮐﻨﻮن از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺮي از ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﮐﻪ درﮔﯿﺮ ﻃﻮﻓﺎن اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺪه اﻧﺪ ،ﻣﺼﺪاق ﻋﻤﻠﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ، از اﻫﻤﯿﺖ دو ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ،ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺪت ﻫﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ و دﻧﺪان ﺑﺮاي آزادي ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﯾﮏ اﻧﻘﻼب ﺑﺰرگ ﻗﺮار دارد ،از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎري ﺑﺮﺧﻮدار اﺳﺖ .ﭼﻮن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻮاره ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ و ﻫﻤﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي ﻧﺒﻮد اﻧﻘﻼب
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
124
_______________________________________________
ﻧﯿﺴﺖ .اﻧﻘﻼﺑﺎت ،ﺑﻬﺮﺣﺎل ،ﻫﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﯾﺎ ﺳﯽ ﺳﺎل ﯾﮏ ﺑﺎر ،ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﭼﻪ ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ،زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺳﺘﻢ و زور ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺣﺎﮐﻢ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ رخ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﻣﺮدم ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و رژﯾﻢ ﻫﺎ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و دﯾﮕﺮ اﻣﺮوز اﯾﻦ اﻇﻬﺮ ﻣﻦ اﻟﺸﻤﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ،ﻫﯿﭻ ارﺗﺸﯽ، ﻫﯿﭻ ﻗﺪرﺗﯽ ،ﻧﻪ ﻗﺪرت اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺰم آﻣﺮﯾﮑﺎ ،ﻧﻪ ﻗﺪرﺗﻬﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ،ﻧﻪ ﻗﺪرﺗﻬﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ،ﻫﯿﭻ ﻧﻮع ﻗﺪرﺗﯽ ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوي ﻣﺘﺤﺪ ﻣﺮدم ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺎ ﻗﺒﻼ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوي ﻣﺘﺤﺪ ﻣﺮدم ﻫﯿﭻ ارﺗﺶ و ﻗﺪرﺗﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ دو ﻣﺜﺎل داﺷﺘﯿﻢ .اﯾﻦ ﻣﺜﺎل ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﻣﻮرد وﯾﺘﻨﺎم ﺑﻮد و دﯾﮕﺮي اﻧﻘﻼب 57اﯾﺮان ﮐﻪ در آن ارﺗﺶ ﺷﺎه ﺑﺎ آن ﻫﻤﻪ دﺑﺪﺑﻪ و ﮐﺒﮑﺒﻪ اش ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ .وﻟﯽ اﻣﺮوز ﻣﺎ اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﮐﺮات دارﯾﻢ و ﺧﻮد اﯾﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﯾﮑﯽ ﺑﻌﺪ از دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺳﺮاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،دﻟﯿﻞ دﯾﮕﺮي ﺑﺮ ﺻﺤﺖ اﯾﻦ ﻣﺪﻋﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮد اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﺪرت ﻫﺎ را واژﮔﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .در واﻗﻊ ،اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺮس و ﻧﺎ اﻣﯿﺪي را در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دل و ﺟﺮأت ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮔﺮدﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
125
_______________________________________________
ﺧﺐ ،وﺿﻌﯿﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ،ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ در اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬارﻧﺪ. ﻣﺜﻼ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺟﺎري در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ،اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻘﺄ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻓﻘﯿﺮﺗﺮﯾﻦ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ اﻗﺸﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺮدم ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺮوع ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﺎ ﺷﻌﺎرﻫﺎﺋﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﯿﮑﺎري ،ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎت ﭘﺎﯾﯿﻦ و زﺣﻤﺘﮑﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻋﻈﯿﻤﯽ را ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﯿﺎورﻧﺪ و ﺗﮑﻠﯿﻒ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ را ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﯾﮑﺴﺮه ﮐﻨﻨﺪ. وﻟﯽ در اﯾﺮان ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد .در اﯾﺮان ،ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﺎزي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ،ﯾﮏ ﺷﻌﺒﺪه اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ در ﺑﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ درﺷﺮﮐﺖ در آن از ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دادﻧﺪ، ﺷﺮوع ﺷﺪ .آن ﻋﺪه اي ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮدﻧﺪ .ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺸﮕﻪ ﺑﺎروت آﻣﺎده اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻮد ،اﯾﻦ ﺑﺎزي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺑﺘﮑﺎر ﺧﻮد رژﯾﻢ ﺷﺮوع ﺷﺪ ،اﯾﻦ ﺑﺎزي ﺳﺒﺰ ،از ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺮﮔﺰارﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اش ﺧﺎرج و ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺰرگ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﭼﻮن رﻫﺒﺮﯾﺶ در دﺳﺖ ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﺑﻮد ،اﻓﺮادي ﮐﻪ از ﺧﻮد رژﯾﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺧﻮد ﺟﻨﺎح ﺣﺎﮐﻢ از دﺧﺎﻟﺖ ﺗﻮده ﻫﺎي زﺣﻤﺘﮑﺶ ﻫﺮاس داﺷﺘﻨﺪ -ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ دﺧﺎﻟﺖ ،ﻫﻤﻪ ﺟﻨﺎح ﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ آن
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
126
_______________________________________________
ﻫﺎ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ زﯾﺮ ﺳﺌﻮال ﺑﺮﻧﺪ -ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﺮوﯾﺞ ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻓﻘﯿﺮ و ﻧﺎراﺿﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺑﮑﺸﺪ ﻧﺪادﻧﺪ .ﺣﺘﯽ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎي اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮏ و اﺳﻼﻣﯽ اﯾﻦ رﻫﺒﺮان اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ،از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ اﺳﻼم و ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ و ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺣﺘﯽ در اﻣﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ زﻧﺎن ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﯾﮑﯽ دو ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺟﺪي را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﺎﯾﯽ در ﻣﻮرد دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﺑﭙﺮدازﻧﺪ ،ﺧﻮد را ﻫﻮادار دﻣﮑﺮاﺳﯽ و زﻧﺎن ﺟﻠﻮه دﻫﻨﺪ ،ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ اي ﺟﺪي ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ رﻫﺒﺮي ﺗﺮﻣﺰﮐﻨﻨﺪه اي ﮐﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ و ﺟﺴﺎرت ﮐﺸﺎﻧﺪن ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻪ ﻣﺤﺪوده ﻫﺎي وﺳﯿﻊ ﺗﺮ از ﺧﻮد را ﻧﺪارد ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺤﺮك ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﻠﯿﻮﻧﯽ ﺑﻮده ،آﻧﻬﺎ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ .اﯾﻦ ﺿﻌﻔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺳﺒﺰ وﺟﻮد دارد .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺧﯿﺮا ﮐﻢ ﮐﻢ ﺻﺪاﻫﺎ و ﻧﺪاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺗﺎ اﻋﺘﺼﺎﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي وارد ﻣﯿﺪان ﻧﺸﻮﻧﺪ، ﺟﻨﺒﺶ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎ از ﻣﺤﺪوده ﺧﻮدش ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﮕﺬارد و رژﯾﻢ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ،ﺑﯿﺶ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﺗﺄﺧﯿﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ زﺣﻤﺘﮑﺶ و ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﻣﺘﺸﮑﻞ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺑﮕﺬارد ،اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
127
_______________________________________________
ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ در آن ﻧﯿﺮوي زﺣﻤﺘﮑﺶ و ﮐﺎرﮔﺮﺑﺘﻮاﻧﺪ در آن دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻮده ،ﻧﻘﺶ اﯾﻔﺎ ﮐﻨﺪ ،از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪن آن ﺑﻪ ﻋﻘﺐ و ﺑﻪ ﺟﺎي اوﻟﯿﻪ اش دﺷﻮارﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﺑﺨﺼﻮص اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺟﺮﯾﺎن دﺧﺎﻟﺖ ﮔﺮي ﻫﺎﯾﺶ ﺷﮑﻞ ﻣﺘﺸﮑﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﯿﺮوي واﺣﺪ و ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ وارد ﻣﯿﺪان ﺷﻮد .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻗﺪرت ﮐﻮﺑﻨﺪﮔﯽ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺷﺎﻧﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮي در اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻣﺴﻠﺢ دوﮔﺎﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﻣﻮﻗﺘﯽ ﮐﻪ در آﯾﻨﺪه ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ،ﻣﺘﺸﮑﻞ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ،و اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب اﯾﺮان دﯾﺮ و ﯾﺎ زود دارد وﻟﯽ ﺳﻮﺧﺖ و ﺳﻮز ﻧﺪارد .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﺮرﺳﯽ آﻧﭽﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﮔﺬرد، ﺑﺮاي ﻣﺎ ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ،اﯾﻦ ﺣﺴﻦ را دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺎزﺗﺮي ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدارﯾﻢ .ﻻزﻣﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ رخ ﻣﯽ دﻫﺪ درس آﻣﻮزي ﮐﻨﯿﻢ. اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺎدث ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻠﺘﯽ راﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮم ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﻣﺸﮕﻼت روزﻣﺮه ﺧﻮد اﺳﺖ و ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺗﻔﮑﺮ و آﻣﻮزش ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﺪارد ،و اﺻﻮﻻ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ را ﺑﻪ آن ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ،ﻫﻤﭽﻮن ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ،ﯾﮏ ﺑﺎره ﺑﺮ ﺳﺮ آن ﻓﺮو ﻣﯽ رﯾﺰد و اﻣﻮاج آن ،او را ،ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن و ﺑﯽ آن ﮐﻪ آﻣﺎدﮔﯽ آﻧﺮا
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
128
_______________________________________________
داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ وارد ﻋﺮﺻﻪ ﻧﺒﺮد ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﯽ ﺑﺮد. در اﺑﺘﺪاي ﺟﻨﺒﺶ ،ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺴﯿﺎر روﺷﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮود .در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﯿﭻ ﺗﻮﻫﻤﯽ ﻧﺪارﻧﺪ .ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ در آﻏﺎز ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﯿﺎر روﺷﻦ و ﻣﺼﻤﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ .اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ،ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري اﺳﺖ .آﻧﻬﺎ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ را ﺳﺎل ﻫﺎ ،ﺳﯽ ﺳﺎل ،ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ،ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده اﻧﺪ .آﻧﻬﺎ را ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ .ﺣﯿﻠﻪ ﮔﺮي ﻫﺎ ،دروغ ﭘﺮدازي ﻫﺎ و رﯾﺎﮐﺎري ﻫﺎي آﻧﻬﺎ را .در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ دﯾﺪﯾﻢ .ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺣﯿﻠﻪ ﻫﺎ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻫﺎ و ﺷﮕﺮدﻫﺎي اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ در اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮوﻧﺪ ،ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻧﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮي ﻧﮑﺮد .ﻫﯿﭽﯿﮏ از اﯾﻦ ﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ داده ،آﻧﻬﺎ را آرام و ﻣﻨﻔﻌﻞ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ درس ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن آﮔﺎﻫﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ آن ﻫﺎ را ﻓﺮﯾﺐ و ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﮐﻨﺎر ﻣﯽ روﻧﺪ ،دوﻟﺖ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﺳﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻫﻤﺎن ﻗﻤﺎش ﻫﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ وﻋﺪه و وﻋﯿﺪ ﺧﻮد را آراﯾﺶ ﮐﺮده ،ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺰار ﻣﺮدم و ﻃﺮﻓﺪار دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و درﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن اﯾﻦ ﻧﻮع دوﻟﺖ ﻫﺎ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮده اﻧﺪ ،ﻓﺮﯾﺐ آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ و ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر وﻋﺪه و وﻋﯿﺪﻫﺎي ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ آﻧﻬﺎ دﺳﺖ از ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
129
_______________________________________________
در واﻗﻊ ،ﻣﺮدم ﻣﺜﻞ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﺎزاﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ اول را ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ،وﻟﯽ ،ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎي ﺑﻌﺪي را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻗﺒﻞ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ .ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻻت ﺑﻌﺪي ،ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ،ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﺗﺤﻮﻻت ﭼﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﻧﺪ .ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﻻزم را ﺑﺮاي ﻣﺤﮏ زدن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺤﻮﻻت و ﺗﺼﻤﯿﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻮردي ﺑﺎ آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﺪارﻧﺪ. دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﭘﺲ از دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اوﻟﯿﻪ ﺧﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ روﻧﺪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ،دﭼﺎر اﻧﺸﻌﺎب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺳﺎزﺷﮑﺎر و ﺑﻮرژواﯾﯽ آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪﻧﺪ و ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ي ﺧﻮد ،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ را ﺳﺮ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﭼﻮن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ ،ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﻣﯽ روﻧﺪ. اﯾﻦ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ و ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮده ي ﻣﺮدم اﻧﻘﻼﺑﺸﺎن ﺧﯿﻠﯽ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﭘﺮدازم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان اﻧﻘﻼب را ﻫﻤﭽﻨﺎن داﻣﻪ داد .ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﻈﺎم وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﭼﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد .و اﯾﻨﮑﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ دارﯾﻢ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ در ﺑﺎره آن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
130
_______________________________________________
ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮد ﻧﺎﺋﻞ آﯾﻨﺪ ،ﻧﺒﺎﯾﺪ در ﻣﯿﺎﻧﻪ راه ﺗﻮﻗﻒ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،و ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺧﻮرد .ﭼﻮن دوﺑﺎره ﭘﺲ راﻧﺪه ﺷﺪه ،ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﯿﻪ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ. اﻧﻘﻼب ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ،ﺑﺎﯾﺪ داﺋﻤﺎ ﯾﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ رود ﯾﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻧﺮود ﺑﻪ ﭘﺲ راﻧﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻮاره ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ،ﺧﺐ ،ﻣﻦ ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮدم ،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻋﻮض ﮐﺮدم ،ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﺎﻧﻪ .ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻠﺘﯽ ﺑﺎزﻧﺪه اﺳﺖ .ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ي ارﺗﺠﺎﻋﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ ،ﺷﻤﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدﯾﺪ ،آﻧﻬﺎ ﺗﻌﺮض ﺧﻮدﺷﺎن را ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺎ اﻧﻮاع دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺗﻮﺿﯿﺢ دادﯾﻢ .ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ را از ﻟﺤﺎظ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي ﮐﻨﯿﻢ ،ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻮع ﻧﻈﺎم ﻣﯽ رﺳﯿﻢ .ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﯾﺎ ﺷﻮراﺋﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرﯾﻢ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ .ﮔﻬﮕﺎه در ﻟﺤﻈﺎت ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه و از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ .وﻟﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺗﺎ دﻟﺘﺎن ﺑﺨﻮاﻫﺪ وﺟﻮد دارﻧﺪ .ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﺎت داراي ﯾﮏ ﺣﺪاﻗﻞ و ﺣﺪاﮐﺜﺮي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺜﻼ ﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﮑﻨﯿﻢ و اﯾﻦ ﻫﺎ را ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﻣﯽ
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
131
_______________________________________________
ﺑﯿﻨﯿﻢ درﺟﺎت ﺳﺮﮐﻮب در اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. ﻧﻮع اﯾﺮاﻧﯽ و وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ آن ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع اش اﺳﺖ .در ﻧﻈﺎم وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ،اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت در ﺟﻨﮕﻞ دارﻧﺪ را ﻫﻢ ﻧﺪارﻧﺪ .ﭼﻮن در ﺟﻨﮕﻞ ﮐﺴﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت را ﻣﺠﺒﻮرﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﻘﻨﻌﻪ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﮑﻨﻨﺪ .ﻣﯿﻤﻮن ﻫﺎ ،اﮔﺮ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ،ﺑﺪون ﻣﻘﻨﻌﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .وﻟﯽ در دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻧﻮع اﺳﻼﻣﯽ ،ﻧﯿﻤﯽ از ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺘﯽ از آزادي ﻟﺒﺎس ﻫﻢ ﻣﺤﺮوم اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻫﻢ از آزادي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ .ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ،در ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎ آزادي ﺟﻨﺴﯽ وﺟﻮد دارد .اﮔﺮ ﯾﮏ ﮔﺮﺑﻪ اي دﺳﺖ ﺳﮕﯽ را ﺑﮕﯿﺮد و در ﺟﻨﮕﻞ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ ،ﻧﻤﯽ آﯾﻨﺪ دﺳﺘﮕﯿﺮش ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺎ ﻣﺤﺮم اﺳﺖ ﭼﺮا دﺳﺖ اش را ﮔﺮﻓﺘﻪ اي .وﻟﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺗﻬﺮان ﻃﺮف را ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺷﻼق ﻣﯽ زﻧﻨﺪ .ﯾﺎ اﮔﺮ ﺧﺮي در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻋﺮﻋﺮ ﮐﻨﺪ و ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺧﺪا ﻧﯿﺴﺖ ،او را دﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ ،وﻟﯽ در اﯾﺮان ﺣﮑﻢ ﻣﺮگ ﺑﺮاﯾﺶ ﺻﺎدر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ،ﺻﺪاي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻟﺬا او ﻫﻢ ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﻣﻄﻠﻘﻪ اﺳﺖ ،ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﻣﺮدم ﺗﻮﻧﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن از ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ،ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ اﯾﻦ را ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﻣﺤﮏ ﺗﻤﺎﯾﺰش ﻫﻢ ﻣﯿﺰان آزادي ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ،ﻫﺮ ﮔﺮوه، داﻣﻨﻪ و ﺣﺪ و ﺣﺪود دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و آزادي وﯾﮋه ﺧﻮد را دارد.
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
132
_______________________________________________
ﻣﻦ در ﻣﺒﺎﺣﺚ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﺎت و ﺗﻤﺎﯾﺰات ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ را ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﯿﺰان و داﻣﻨﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﻢ .ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮدم ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﻫﻢ از آزادي ﻻزم ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و آﯾﻨﺪه ﺧﻮد ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﯿﺴﺖ ،و ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻤﯿﺎت ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎه ﯾﺎ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻓﺮدي ﻣﻮاﺟﻪ اﯾﻢ .در اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ،ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻢ ﺗﺤﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﮐﻨﺘﺮل ﯾﮏ ﻓﺮد ﻗﺮار دارد .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺳﻠﻄﻪ ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ،ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار، ﺟﺎﯾﮕﺰﻧﯽ آن ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژاﺋﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ در آن ،ﻗﺪرت و آزادي ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي از ﯾﮏ ﻓﺮد ﺑﻪ ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد ،وﻟﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از آن ﻧﻤﯽ رود. اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻗﺮون ﻫﺠﺪه و ﻧﻮزده ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺷﺎه و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﺮد .در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻓﻘﻂ ﻃﺒﻘﻪ اﻋﯿﺎن ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪن و اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ اﻓﺮادي ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،آن ﻫﻢ در ﺣﺪ ﻣﻌﯿﻨﯽ ،ﺣﻖ ﺷﺮﮐﺖ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ،ﻃﺒﻘﻪ اﻋﯿﺎن ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮدﺷﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ رأي ﻣﯽ آوردﻧﺪ ،دوﻟﺖ و ﭘﺎرﻟﻤﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ .ﻗﺒﻞ از آن ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮد ،اﯾﻦ ﺷﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺨﺴﺖ وزﯾﺮ و وزﯾﺮ ﮐﯽ اﺳﺖ و ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﻣﺸﻮرﺗﯽ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
133
_______________________________________________
در ﻣﺜﻼ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ از 1816ﺗﺎ 1789ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺒﺎر ﻫﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،ﻓﻘﻂ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺸﻮرﺗﯽ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اراده ﺷﺎه دﻋﻮت ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻫﺠﺪه و ﻧﻮزده در ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮﺟﻮد آوردﻧﺪ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﮐﺮدﻧﺪ .در اﺑﺘﺪاي اﻣﺮ ،در اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ، ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﻖ رأي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ .آﻧﻬﺎ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﯽ آﻣﺪﻧﺪ .اﮔﺮ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ،ﻃﯽ ﺻﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ، اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺷﺪه اﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ در آن ﻫﺎ ﻣﺮدم ﺣﻖ رأي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﻧﺪ ،زﻧﺎن ﺣﻘﻮﻗﺸﺎن ﺑﺎ ﻣﺮدان ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ،و آزادي ﺑﯿﺎن و آزادي ﺗﺸﮑﻞ و اﯾﻦ ﻧﻮع آزادي ﻫﺎ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ ،اﯾﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ،اﯾﻦ ﻫﺎ در اﺛﺮ ﻣﺒﺎرزات ﻣﺮدم ،و ﺑﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ،ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﻧﺪ .اﻟﺒﺘﻪ، ﺑﻮرژوازي در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ و اﻧﻌﻄﺎف داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ،اﯾﻦ درﺟﻪ از آزادي ﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﺑﮑﻨﺪ .ﭼﺎره اي ﻫﻢ ﺟﺰ اﯾﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ. ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﻬﺎ درﺟﻪ ﺣﻘﻮق و آزادي ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺎﺋﯿﻦ و ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
134
_______________________________________________
اﺳﺖ ،در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﺑﻌﻀﯽ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﺣﻘﻮق ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ درﺟﻪ ﻣﻤﮑﻦ در ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺘﻪ .ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻓﺮاﺗﺮ از آن ﺑﺮود ،اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ ﺗﺤﻤﻞ آن را ﻧﺪاﺷﺘﻪ و آن را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ ﮔﻬﮕﺎه ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﺳﺮﮐﻮب ﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ،ﻣﺜﻼ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﻧﺎدا دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﮑﻮﻧﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺮﮔﺰاري ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ G20ﺑﻮرژوازي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻈﺎﻫﺮات وﺳﯿﻊ ﻣﺮدم را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﭘﻠﯿﺲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮات زد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ ،از ﻟﺤﺎظ درﺟﻪ و داﻣﻨﻪ آزادي ﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در ﺧﻮد ﻣﺘﻔﺎوت اﻧﺪ .اﻟﺒﺘﻪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،اﺑﺪا ﻓﮑﺮﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ را ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﻣﺮدم اﻫﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ .ﺗﺎرﯾﺦ اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي را ﺷﻬﺎدت ﻧﻤﯽ دﻫﺪ و ﻣﻦ اﯾﻦ را در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺮات و ﺑﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ ﺣﻖ رأي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ،ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺒﺶ ﻋﻈﯿﻢ ﮐﺎرﮔﺮي ﭼﺎرﺗﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ .ﻃﯽ ﺳﯽ ﺳﺎل، ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه ،ﻣﺒﺎرزه ﺧﻮﻧﯿﻦ ،ﻣﺒﺎرزه اي ﮐﻪ در آن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻬﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ اﯾﻦ ﺣﻖ را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ .ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ اول ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ اﻧﺮا ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﻌﺪ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر دور ﺟﺪﯾﺪي از ﻣﺒﺎرزه ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ .آن ﻫﻢ از ﺗﺮس ﺳﺮاﯾﺖ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺧﻮﻧﯿﻦ اروﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻮاﺣﻞ اﻧﮕﻠﯿﺲ. ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ،ﺣﻖ رأي زﻧﺎن را ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻬﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
135
_______________________________________________
ﺑﺮﺳﻤﯿﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ .اﯾﻦ ﺣﻖ ﻧﯿﺰ ﻃﯽ ﻣﺒﺎرزات ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ ،و ﺗﺎزه اوﻟﯿﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﻖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻏﯿﺮ از ﻓﻨﻼﻧﺪ و ﻧﯿﻮزﯾﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻄﻮر ﻣﺤﺪود و ﻧﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ،در روﺳﯿﻪ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب اﮐﺘﺒﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﻖ از ﺟﺎﻧﺐ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ .ﻗﺒﻼ ﻫﻢ اﺑﺘﺪا در اﻧﺘﺮﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎل اول و ﺑﻌﺪ در ﮐﻤﻮن ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ رﺳﯿﺪ و ﺗﺎزه ﺳﯽ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب اﮐﺘﺒﺮ ،ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺟﺮا در آﻣﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ اﯾﺪه ﮐﺎﻣﻼ ﻏﻠﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺟﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ آزادي ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺬل و ﺑﺨﺸﺶ ﺧﻮد ﺑﻮرژوازي ﺑﻮده اﺳﺖ .اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮده. ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت وﻗﺘﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ داﺋﻢ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮوﻧﺪ ،از ﻗﺪﯾﻢ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﺣﻖ ﮔﺮﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ ،ﻧﻪ دادﻧﯽ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪ داﺋﻢ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻠﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ .وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ .از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي در ﭘﻨﭻ، ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ،و ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ،ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﻃﺒﻘﺎت دارا ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪﻧﺪ ،و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﺎت ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺮدم ﻣﺘﻀﺎد و ﺗﺤﻤﻞ دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﺣﻘﻮق ﻣﺮدم ﺑﺮاي آن ﻫﺎ دﺷﻮار ﺑﻮده اﺳﺖ ،اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ داﺋﻤﺎ در ﺻﺪد ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم را از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج،ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي آن ﻫﺎ را ﻣﺤﺪود ،و ﻗﺪرت و ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮدﺷﺎن
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
136
_______________________________________________
را ﮔﺴﺘﺮش ﺑﺪﻫﻨﺪ. وﺟﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داﺋﻢ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺿﺪ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺮاي ﺑﺴﻂ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻫﻮش ،و در ﻣﯿﺪان ﺑﺎﺷﯿﻢ .ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﯾﺪ ،آن ﻫﺎ ﺗﻌﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻠﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ،و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﻌﺮوف ﺗﻮي ﻣﺨﺶ ﺑﺮود .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ و ﻧﺎ آﮔﺎه ﺑﻮده ،ﺑﺎزﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ،در اﻧﻘﻼب ،57ﻣﺮدم رژﯾﻢ ﺷﺎه را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﻧﺪ، وﻟﯽ در ﻣﯿﺪان ﻧﯿﺎﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ .ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﻣﺼﯿﺒﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺷﺎن آﻣﺪ .ﭼﻮن آن ﻫﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ از ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ .در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﻮاره ﺗﻀﺎدي ﺑﯿﻦ ﺻﺎﺣﺐ و ﻓﺎﻗﺪ ﺛﺮوت وﺟﻮد دارد ﮐﻪ داﺋﻤﺎ اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه را ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﻻزﻣﻪ ﺗﺠﻤﻊ ﺛﺮوت، اﺳﺘﺜﻤﺎر ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎرﮔﺮ اﺳﺖ .ﮐﺎرﮔﺮ ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ زورﮔﻮﺋﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﺰد ﺑﯿﺸﺘﺮ ،آزادي ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮ ،ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻘﻮﯾﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮاده اش و اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎن را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ دو ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎن ﺑﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ اش از ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﻦ ان دو را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد .اﻣﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﭘﻮل دارد ،ﻧﻔﺮ دارد ،ﺑﺴﯿﺠﯽ دارد و داﺋﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﮐﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮرﯾﻦ و ﺧﺪﻣﻪ و ﺣﺸﻤﻪ اش ،ﻋﻤﻠﻪ و اﮐﺮه اش و ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﭼﯿﻨﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻬﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﻏﻠﺐ ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ .وﻟﯽ
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
137
_______________________________________________
ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﺮدم ﻫﻢ ﺣﺪي دارد .ﺑﻪ ﺟﺎﺋﯽ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﯿﺴﺖ .ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ .در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﺎﭼﺎرﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ .ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ درﺑﺮاﺑﺮ آن اﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ .اﯾﻦ آن ﻟﺤﻈﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم دﺷﻤﻦ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﻨﺪ ،دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و اﮔﺮ داراي آﻟﺘﺮﻧﺎﻧﯿﻮي ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﻪ ﺑﻨﻔﻊ ﺧﻮد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(2
138
_______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ )(3
در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮاﺣﻠﯽ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت و ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻃﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم .از ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ،از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم، و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ .ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ را ﺑﯿﺸﺘﺮﻃﯽ ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﻧﺪ ،ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻌﻤﯿﻖ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﺼﺮ و ﻟﯿﺒﯽ ،ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﺮدن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﻫﻨﻮز در ﮐﺸﺎﮐﺶ رﻓﺖ و روب ﺑﻘﺎﯾﺎي اﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﺎت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮﮔﺰار ﺑﺸﻮد و ﯾﮏ دوﻟﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ
ﻃﺒﻘﻪ
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ،زﯾﺮ ﻧﮕﯿﻦ ﻗﺪرت ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﻣﺜﻞ ﺣﺴﻨﯽ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٠
_______________________________________________
ﻣﺒﺎرك و ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ،ﺟﺎي ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﮐﻪ در ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،ﮐﻞ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ،ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮدش را اﻧﺘﺨﺎب ﺑﮑﻨﺪ و دوﻟﺖ ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮد را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺪﻫﺪ .ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ و آزادي ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﻨﺪ ،در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ،ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در آﻣﺮﯾﮑﺎ و اروﭘﺎ ﺑﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ،و در آﻧﻬﺎ آزادي ﺑﯿﺎن ،آزادي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،آزادي ﻣﺬﻫﺐ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ،ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ .ﭼﺮا؟ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ در اﺑﺘﺪا ﻗﺮار ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺻﺎﺣﺐ آزادي ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺣﻖ رأي در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺗﻤﺎم ﺣﻘﻮﻗﯽ ﮐﻪ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ ،ﺗﺤﺖ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم و ﺑﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه و ﺑﻪ زور ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺎس ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺗﻨﺎﻗﻀﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﺮاي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از روي ﺑﯽ ﻣﯿﻠﯽ ،وﻟﯽ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮده اﺳﺖ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم در ﭘﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮب و ﻣﺴﻠﺢ را ،ارﺗﺶ را ،ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﺪ ،از ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻮرژوازي ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .و از ﻫﻤﯿﻦ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤١
_______________________________________________
ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺬار از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد .ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪ و ﮐﻨﺘﺮل ارﺗﺶ از دﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﮐﻪ ﺣﮑﻢ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ را در ارﺗﺶ دارﻧﺪ ،ﺧﺎرج ﺷﺪ و در دﺳﺖ ﺷﻮراﻫﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ،آن ﺟﺎﻣﻌﻪ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﻨﺪه اي در ﺟﺎﻣﻌﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد ،ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮد ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻧﯿﺮوﯾﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺧﺎرج از اراده ﻣﺮدم ﺑﺨﻮاﻫﺪ آﻧﻬﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﺪ و آزادي ﻫﺎي ﻣﺰﺑﻮر را از آﻧﻬﺎ ﺑﮕﯿﺮد. اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادم .اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﺎﯾﻪ اي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪ آﻣﻮزﺷﯽ دارد ﻧﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ وﻗﺎﯾﻊ در ﺣﺎل ﮔﺬر روزﻣﺮه .ﭼﺮا ﺟﻨﺒﻪ آﻣﻮزش دارﻧﺪ؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﮏ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ اﺑﺰار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،ﭼﻬﺎر ﭼﻮب ﻫﺎﯾﯽ در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ از ﺣﺮﮐﺎت و وﻗﺎﯾﻊ ﺳﯿﺎﺳﯽ ارزﯾﺎﺑﯽ درﺳﺘﯽ ﺑﻌﻤﻞ آورﯾﻢ .ﮔﻮل اﺣﺰاب ﻓﺮﯾﺐ ﮐﺎر را ﻧﺨﻮرﯾﻢ .زﺑﺎن آﻧﻬﺎ را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﯿﻢ و دﺳﺖ آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ. ﻣﺜﻼ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ و ﺑﺨﺼﻮص دوﻟﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎ دم از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و در ﺟﺮﯾﺎن ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ و اﻧﻘﻼﺑﺎت ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺧﻮد را ﻣﺪﻋﯽ و ﻣﺪاﻓﻊ دﻣﮑﺮاﺳﯽ و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،در واﻗﻊ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٢
_______________________________________________
ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن ﻧﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ،ﺑﻠﮑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ اﺳﺖ ،و وﻗﺘﯽ ﻣﮑﺮرا ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﺸﻮﻧﺖ اﺳﻢ رﻣﺰ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي اﻧﻘﻼب و در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺳﺖ .وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺮدم ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﮑﻨﯿﺪ ،ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ﮐﻪ ارﺗﺶ را ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﯿﺪ و ارﺗﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮد و ﺷﻤﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﺮد ،دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻣﺒﺎرزه ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻧﺰﻧﯿﺪ .ﯾﻌﻨﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﻘﻼب ﻧﺰﻧﯿﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻃﻠﺐ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ارﺗﺶ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﯿﺪ ،دارﯾﺪ از ﭼﻬﺎر ﭼﻮب دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽ روﯾﺪ و وارد ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ .دارﯾﺪ ﺳﭙﺮ دﻓﺎﻋﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﺪ و ﺑﺮاﯾﺶ اﯾﺠﺎد ﺧﻄﺮ ﺟﺪي ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ آن ﺳﭙﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﺪم ﺑﻌﺪي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻠﻊ ﯾﺪ از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﺷﻤﺎ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺸﺪار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ ﻋﺒﻮر ﻧﮑﻨﯿﺪ و در ﻫﻤﺎن ﭼﻬﺎرﭼﻮب دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ . ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ اﻣﺮوز اﺿﺎﻓﻪ ﺑﮑﻨﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ و اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ،و اﺻﻮﻻ اﺣﺰاب ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﻃﺒﻘﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ،ﺑﺎﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ واﻓﻌﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﺤﻘﻖ آزادي ﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﻮدﺷﺎن در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮﻧﺪ. ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ و ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﯿﺮ اﯾﻨﻄﻮر ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﻦ آﻗﺎي ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺑﺸﻮد زﯾﺮ ﻓﺸﺎر
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٣
_______________________________________________
آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺷﺪ ،و اﯾﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﺑﺎز ﮐﺮدن ﻓﻀﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﺷﻞ ﮐﺮدن زﻧﺠﯿﺮﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﮔﺬاﺷﺖ .ﺑﻠﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد .وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ دﯾﺪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺮس از اﻧﻘﻼب .ﺗﺮس از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ .ﭼﻮن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﺎﻟﺖ اﻧﻔﺠﺎر آﻣﯿﺰي ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ اﻧﻔﺠﺎر رخ ﻣﯽ داد و ﻣﺮدم ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،دﯾﮕﺮ ﮐﻨﺘﺮل آﻧﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد و ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از ﻣﺮز دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻫﻢ ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻫﻢ اﯾﺠﺎد ﺧﻄﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﻠﻪ ،آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺨﺼﻮص زﻣﺎن ﺑﻮش ﯾﺎدﻣﺎن ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ را زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﮔﺬاﺷﺖ .وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر اﻣﺮﯾﮑﺎ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب و ﻧﻪ از روي آزادي ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻮد .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اﮔﺮ در اﯾﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺳﺮدﻣﺪاران دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ ،دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ را در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺰﻧﻨﺪ ،ﻧﻪ از ﻋﻼﻗﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،ﺑﻠﮑﻪ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺰﻧﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪن ﮐﻨﺘﺮل از دﺳﺘﺸﺎن و ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ ﺧﻮد آﻣﺮﯾﮑﺎ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه اﻧﺪ دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ و روﻧﺪ ﺑﺎﺻﻄﻼح دﻣﮑﺮاﺳﯽ را در ﻧﯿﻤﻪ راه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٤
_______________________________________________
اﯾﻦ ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را واداﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺰﻧﺪ ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﭘﯿﺮوزي ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد ،ﻫﻤﺎن وﺳﻂ ﮐﺎر اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮدﻧﺪ و دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﺒﻞ ﺑﺮ ﻗﺮار ﻧﻤﻮدﻧﺪ ،و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ آﻣﺮﯾﮑﺎ. ﯾﻌﻨﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب ،دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ را در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و اﺳﺎﺳﺎٌ ﺷﻞ ﺷﺪن ﺑﻨﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ، ﺛﺒﺎت را در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ دﭼﺎر ﻣﺨﺎﻃﺮه ﮐﺮده ،ﺑﯿﻦ ﺛﺒﺎت و آزادي ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪه اﻧﺪ از ﺛﺒﺎت ﯾﻌﻨﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎرﻫﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده . در اﯾﺮان ﻧﯿﺰ در ﺳﺎل ﻫﺎي ﺷﺼﺖ ﻫﻤﯿﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد .ﺷﺎه در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺸﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎ ،ﺑﺮاي ﺷﻞ ﮐﺮدن ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ،از ﺗﺮس اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮان ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اﻧﻔﺠﺎري ﺑﺮﺳﺪ و ﻣﻮرد ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد ،ﺗﻦ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪار آزادي ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ داد. وﻟﯽ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻗﯿﺎم 15ﺧﺮداد ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﮐﻮب ﺧﻮﻧﯿﻦ اﯾﻦ ﻗﯿﺎم دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺷﺎه ﺣﺘﯽ ﺳﯿﺎه ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﻗﺒﻮل آن ﺷﺪ .ﺑﻬﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻮاره ﮔﻔﺘﻪ ام دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ در اﯾﺮان اﻣﮑﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اوﻻ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ دم از آزادي و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٥
_______________________________________________
ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺴﺌﻠﻪ آﻧﻬﺎ آزادي ﻣﺮدم ﻧﯿﺴﺖ .ﻫﺮﭼﻨﺪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺧﻮاه ﻧﺎﺧﻮاه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از آزادي ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻗﻀﯿﻪ اﺳﺖ .ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﮐﺎر را ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﺑﺎز ﻋﻤﻼ آﻣﺮﯾﮑﺎ را در ﮐﻨﺎر دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ . اﮔﺮ در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﻫﻢ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ،آﻣﺮﯾﮑﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ،ﻫﺮﭼﻨﺪ در اﺑﺘﺪا داﺋﻤﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻌﻞ و ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺦ ﻣﯽ زد ،وﻟﯽ ﻫﻤﻮاره ﺧﻮاﻫﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮﮐﺖ و اﻧﻘﻼب ﺑﻮد و ﻣﮑﺮرا از ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮوﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ دوﻟﺖ ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﭘﯿﺸﺮوي ﺟﻨﺒﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ از ﺣﺘﯽ ﻫﻤﺎن ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ آن ﻫﻢ ﻧﺒﻮده و ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ اﮔﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ دم از دﻣﮑﺮاﺳﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ، اول اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب اﺳﺖ ،ﺛﺎﻧﯿﺎ ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي اﺳﺖ و ﺛﺎﻟﺜﺄ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ آزادي ﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﻮدﺷﺎن ،در آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد .آﻧﻬﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻮد داﺳﺘﺎن را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮاري
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٦
_______________________________________________
ﺛﺒﺎت ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﭘﯿﺸﺮوي اﻧﻘﻼب را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﻦ در ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮدم ،و در ﮐﺘﺎب راه ﮐﺎرﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺧﺘﺼﺎص داده ام ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاب دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ را در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﺮان و ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ ،اﯾﻦ ﯾﮏ ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮﺷﯽ اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ در اﯾﻨﺠﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ در ﺧﻮد اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ وﺟﻮد دارد ،ﺑﺮﻗﺮار ﻧﺸﺪه و ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .زﯾﺮا ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ آزادي داده ﺷﻮد ،ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪﮔﯽ ﻫﺎ و ﻣﺤﺮوﻣﯿﺖ ﻫﺎي وﺳﯿﻊ و ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ،زﻧﺎن و دﯾﮕﺮان ،ﺳﯿﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺮدم در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ،و در ادارات ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻓﺮو ﮐﻮﻓﺘﻪ ﺷﺎن ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ را از ﻟﺤﺎظ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه اﻗﺘﺼﺎدي و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻧﺎﭼﺎر ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را ﺑﺮاي ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ و آن دﻣﮑﺮاﺳﯽِ ﻓﻀﺎي ﺑﺎز را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﺑﺎرﻫﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ .در 15ﺧﺮداد اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد و در زﻣﺎن ﻣﺼﺪق ﻫﻢ رخ داد و ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ،ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ در اﯾﺮان ﺳﻌﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻏﺮﺑﯽ و ﻣﻼﯾﻢ آن ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد، ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل ﮐﺶ ﻣﮑﺶ ،دوﺑﺎره ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺳﺮ از آﺳﺘﯿﻦ دوﻟﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ،و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮدش را ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮐﺮد.
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٧
_______________________________________________
ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ،در ﺳﯿﺮ ﺗﺤﻮﻻت اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،اﮔﺮ ﻫﻢ از آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،اوﻻ اﯾﻦ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب اﺳﺖ و دوﻣﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﻋﯿﺎت ﺧﻮدﺷﺎن وﻓﺎدار ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ .زﯾﺮا ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯽ ﺛﺒﺎﺗﯽ و ﺧﺎرج ﺷﺪن ﮐﻨﺘﺮل از دﺳﺖ آﻧﻬﺎ ،وادارﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺎﻣﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ و اﯾﻦ ﻧﻮع ﻧﻈﺎم ﻫﺎ در اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ . ﻧﮑﺘﻪ دوﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ در ﺑﺤﺚ اﻣﺮوز اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ ،ﻧﮑﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﯽ اﺳﺖ .و آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﺟﺎري و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در اﻧﻘﻼب آﺗﯽ اﯾﺮان ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﯽ ﺑﺸﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﻫﺪف اوﻟﯿﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ ،ﻣﺮاﺣﻠﯽ ﮐﻪ از دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژوازي ﻣﯽ رﺳﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ،ﻗﺒﻼ ﻫﻤﮕﯽ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮي ﻃﯽ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮي ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎل و ﺣﺘﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻃﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ در ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮏ و در ﺟﺮﯾﺎن اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻃﯽ ﺷﺶ ﯾﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﻃﯽ ﮔﺮدد .و اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﯽ اﺳﺖ ﭼﻮن در ﻗﺎﻧﻮن ﺗﮑﺎﻣﻞ ،ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﺮاﺣﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ را از ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮدات ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺎن و ﺑﻌﺪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﻣﯿﻤﻮن و از
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٨
_______________________________________________
ﻣﯿﻤﻮن ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺳﺎل ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﮑﺎﻣﻞ رخ دﻫﺪ .ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﺟﻨﯿﻦ را در رﺣﻢ ﻣﺎدر ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ در ﺑﻄﻦ ﻣﺎدر ،در ﻃﯽ ﻧﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ از ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﺟﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﮐﻮدك ﻣﯽ ﮔﺬرد ،ﺗﻤﺎﻣﺎ ﻃﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از اﺻﻮل ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ،ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﻗﺒﻠﯽ را ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ را در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﺗﺤﻮﻻت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ در ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺮدم ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ را ﮐﻨﺎر زده اﻧﺪ ،ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻ در آﯾﻨﺪه ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻢ رد ﺷﺪه ،ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ،و ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪن ﭘﯿﺶ ﺷﺮط ﻫﺎي ذﻫﻨﯽ و ﻋﯿﻨﯽ ﺑﺮاي ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺴﻮي ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﺟﺪﯾﺪ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ . در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﻢ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ آﻧﺮا ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ،اﻣﺮوز ،ﻃﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎه رخ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻗﺒﻼ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻃﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺪه رخ داده اﻧﺪ .ﭼﮕﻮﻧﻪ رخ داده اﻧﺪ؟ ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﺎ آﻏﺎز ﻧﻈﺎم ﺗﻤﺪن و ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﻃﺒﻘﺎت دارا و ﻧﺎدار ،ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٤٩
_______________________________________________
ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﻃﺒﻘﺎت دارا ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪﻧﺪ .ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻫﺎي ﻣﺎد و ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ در اﯾﺮان ،ﻓﺮاﻋﻨﻪ در ﻣﺼﺮ ،ﺧﺎﻗﺎن ﻫﺎ در ﭼﯿﻦ ،و اﻣﭙﺮاﺗﻮران رم .اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﻋﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰار ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ،ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﺮن ﻫﻔﺪه و ﻫﺠﺪه ﻣﯽ رﺳﯿﻢ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﮐﺒﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ 1830 ،و 1848رخ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .اﻧﻘﻼﺑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي را وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ،ﯾﻌﻨﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﺟﻨﺒﺶ روﺷﻨﮕﺮي را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﺳﻔﻪ روﺷﻨﮕﺮي ﮐﻪ زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻓﮑﺮي اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،در ﺗﻼش اراﺋﻪ اﯾﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺟﻬﺖ ﻧﻈﺎم ﺟﺪﯾﺪ ،ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻗﺪرت ﻣﻄﻠﻘﻪ ي ﺷﺎه و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻨﺪ .از ﻣﻨﺘﺴﮑﯿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ روﺳﻮ. ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﻓﺮض ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺪرت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ودﯾﻌﻪ اي ﺑﻮده از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا .ﺷﺎه ﻗﺪرت ﺧﻮدش را از ﺧﺪا ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻪ از ﻣﺮدم ،و اﺻﻼ ﻣﺮدم اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﻧﺪ در اﯾﻦ اﻣﻮر دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ .ﻗﺪرت ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻗﺮاردادي ﺑﻮده ﺑﯿﻦ ﺧﺪا و ﺷﺎه .ﻣﺜﻞ آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻣﺮوزه در ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ وﺟﻮد دارد .در ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﺧﻮدش را از ﺧﺪا ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺣﻘﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدم در اﻣﺮ اﻧﺘﺨﺎب وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺖ .اﯾﻦ ﻗﺮارداد و راﺑﻄﻪ اي اﺳﺖ ﺑﯿﻦ وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﺧﺪا و ﺧﻮد ﺧﺪا ،اﯾﻦ ﭼﯿﺰي
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٠
_______________________________________________
اﺳﺖ ﮐﻪ در اروﭘﺎ ﺗﺎ ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ و در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﮐﻮرش ﻫﻢ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﺧﻮد را در ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ از ﻣﺮدوك ﺧﺪاي ﺑﺎﺑﻠﯿﺎن ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺟﺎن ﻻك ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻼﺳﻔﻪ روﺷﻨﮕﺮي ﺑﻮده اﻣﺎ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﯾﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺪرﺗﺶ را از ﻣﺮدم ﺑﮕﯿﺮد ،ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺪرت ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻗﺮاردادي ﺑﯿﻦ وي و ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدم اﻣﻨﯿﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﺑﺨﺸﯽ از آزادي ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﮕﺬرﻧﺪ و اﯾﻦ ﻗﺪرت را ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ در ازاء دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن از آن آزادي ﻫﺎ اﯾﻦ اﻣﻨﯿﺖ را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ . ﻣﻨﺘﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﻣﺮدم ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺻﺮﯾﺤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرش از ﻣﺮدم ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران اﺳﺖ و ﻣﻨﻈﻮرش از اﻣﻨﯿﺖ ﻧﯿﺰ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ اﺳﺖ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﻫﻢ از ﺟﺎﻧﺐ اﯾﻦ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ،اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﻫﻢ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎ و ﻫﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻣﯿﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران و زﻣﯿﻦ داران اﻧﺪ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﻮده ﮐﻪ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﺗﻨﻬﺎ %2.5 ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﻖ راي ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺪ ﻧﺼﺎب ﻣﻌﯿﻨﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ را دارا ﺑﻮده اﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و دوﻟﺖ را از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﺑﺮاي ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﭼﯿﺰي ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥١
_______________________________________________
ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻋﻤﻼ در آﻣﺮﯾﮑﺎ وﺟﻮد دارد .ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪاﻫﺎي دو ﺣﺰب دﻣﮑﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﺧﻮاه ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن و رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر و ﻏﯿﺮه اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻫﻤﮕﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ. دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﺒﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺣﻖ رأي ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﻪ زﻧﺎن ﺣﻖ رأي ﺑﺪﻫﺪ ،ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺮان ﺣﻖ ﺗﺸﮑﻞ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺣﻘﻮق در اﺛﺮ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم ،ﮐﺎرﮔﺮان و زﻧﺎن ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﯾﻨﻬﺎ ﺣﻘﻮﻗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪه. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﺣﻖ رأي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدان را ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎرﮔﺮي ﻋﻈﯿﻢ ﭼﺎرﺗﯿﺴﺘﯽ در اﻧﮕﻠﯿﺲ درﻗﺮن ﻧﻮزده ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮد .ﺣﻖ رأي زﻧﺎن ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در 1871در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻗﯿﺎم ﮐﺎرﮔﺮان ﮐﻤﻮن ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ .وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در اﻧﻘﻼب 1917ﺣﻖ رأي زﻧﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻠﺸﻮﯾﮏ ﻫﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺷﺪ ،ﺗﺎزه در 1918ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮑﺴﺎل ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﻪ زﻧﺎن ،آﻧﻬﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ زﻧﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻي 30ﺳﺎل ﺣﻖ رأي دادﻧﺪ و ﺑﻌﺪ 10ﺳﺎل ﺑﻌﺪ در 1928ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻦ ﻣﺠﺎز ﺑﺮاي ﺣﻖ رأي زﻧﺎن در اﻧﮕﻠﯿﺲ از 32ﺑﻪ 20و ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻣﺮدان رﺳﯿﺪ. در ﻓﺮاﻧﺴﻪ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﻮق در اﺛﺮ ﻣﺒﺎرزه زﻧﺎن و
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٢
_______________________________________________
ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ .ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ،اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﻫﻢ در ﻗﺒﺎﻟﻪ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎ آن ﻣﯽ آﯾﺪ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻟﯿﺒﺮال و اﺻﻼح ﻃﻠﺐ از روي ﻓﺮﯾﺐ و ﻧﯿﺮﻧﮓ و ﺑﺮاي ﺑﺰك ﮐﺮدن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﺋﯽ داﺋﻢ در ﺑﻮغ و ﮐﺮﻧﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ .در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺣﻔﻆ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺧﻮدش اﺳﺖ .ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻋﻮض ﻣﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻣﯽ ﺷﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و دﺳﺘﻮرات را ازﺷﺎه ﺑﮕﯿﺮد ،ﺧﻮدش در ﻣﻮرد ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدش از ﻃﺮﯾﻖ ارﮔﺎن ﭘﺎرﻟﻤﺎن و ﻏﯿﺮه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻏﺮب از ﺗﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﺎري اﻣﺜﺎل ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺷﻮد .ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ از ﺗﺮس اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻓﺮاﺗﺮ از اﯾﻦ ﻧﺮود. اﻣﺮوز ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ دﺳﺘﺎوردﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻫﺎي ﺑﻪ اﺻﻄﻼح دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﻧﺪ ،داﺋﻢ در ﻣﻌﺮض ﺗﻌﺮض ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﯿﺮي اﻧﺪ. اﻣﺮوزه ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري آﻣﺮﯾﮑﺎ ،ﻫﻤﯿﻦ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﭘﺮﭼﻢ دار دﻣﮑﺮاﺳﯽ در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯽ داﻧﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ و دﻧﺪان دارد از ﮐﺎرﮔﺮان ﺣﻖ ﻗﺮارداد دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻖ اﻋﺘﺼﺎب و ﻣﺒﺎرزه و
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٣
_______________________________________________
ﺗﺸﮑﻞ را ﺑﺎز ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .اﯾﻦ ﺑﺮاي اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﺑﻪ زور از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ و ﻗﺪرت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ آﻧﻬﺎ را ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .وﻟﯽ از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﻐﺎﯾﺮﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻧﺪارﻧﺪ .ﭼﺮخ آن را ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،وﻟﯽ آن را زﯾﺮ ﺳﺌﻮال ﻧﻤﯽ ﺑﺮﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺸﺎر ﮐﺎرﮔﺮان ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ آن ﺗﻦ ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ،دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ارﺗﺶ اﺳﺖ. ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻮاره ﮔﻔﺘﻪ ام ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﯿﻘﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﺗﺮﺑﯿﺖ و روﺷﻦ ﺑﺸﻮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻨﻪ اي را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪﯾﻢ ،اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن آن اداﻣﻪ دﻫﯿﻢ و ﯾﮑﯽ از ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎن ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺤﻼل ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ،دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ارﺗﺶ وﻫﻤﻪ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺪﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻗﻼﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﺳﺖ آوردﻫﺎي آن ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ،ﺳﺮﮐﻮب و ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺸﻮد ،ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻗﻌﺎ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ در آن وﺟﻮد ﻧﺪارد ،ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،و اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد ﺗﺎ در ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و آزاد ،اﺣﺰاب ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﺮح و ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﻧﻈﺎم ﺑﻌﺪي ﺧﻮد را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ .
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٤
_______________________________________________
ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎل رخ داده اﺳﺖ ،در اﯾﻨﺠﺎ ،در زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه رخ دﻫﺪ. در اروﭘﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در اﻧﻘﻼب ﮐﺒﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺮ ﻗﺮار ﺷﺪ ،در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ وارد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ ژاﮐﻮﺑﻦ ﻫﺎ ﺷﺪ .ژاﮐﻮﺑﻦ ﻫﺎ ﺗﺎ دو ﺳﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را از ﺗﻤﺎم آت و آﺷﻐﺎل ﻫﺎي ﻓﺌﻮداﻟﯽ ﭘﺎك و رﻓﺖ و روب ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﻗﺪرت را از دﺳﺖ دادﻧﺪ و آﻧﻮﻗﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻗﯿﺎم ﮐﺎرﮔﺮان در 1771ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر وارد ﻓﺎز دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﮐﺎرﮔﺮي ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻃﯽ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ،اﮔﺮ 1789را ﻣﺒﺪأ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻮرژوازي در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ،ﺗﺎ 1871ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮏ ﻗﺮن ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﺪ .وﻟﯽ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ،در ﺟﺮﯾﺎن ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﮐﻨﻮﻧﯽ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻃﯽ ﺷﻮﻧﺪ .ﺣﺘﯽ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن وﺟﻮد دارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﮐﺎرﮔﺮي ﺗﺤﻮل ﯾﺎﺑﻨﺪ .ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺎرﮐﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺷﻼق ﺿﺪ اﻧﻘﻼب ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ راﻧﺪن اﻧﻘﻼب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﮐﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﻟﯿﺒﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻗﺬاﻓﯽ ﮐﺎر را ﺑﻪ ﻗﯿﺎم و ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮراي ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ ﺷﻮراﯾﯽ
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٥
_______________________________________________
ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﺳﺖ و ﻫﻨﻮز ﻋﻨﺎﺻﺮ رژﯾﻢ ﻗﺒﻞ در آن ﺷﺮﮐﺖ دارﻧﺪ ،و ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺎﻓﯽ در دﺳﺖ ﻧﺪارﯾﻢ ،وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﻮراي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻗﺬاﻓﯽ و در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺮدم، ﺗﺤﻮل اوﺿﺎع ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از دﺳﺖ ﯾﮏ ﮔﺮوه اﻧﺤﺼﺎري در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﺎرج ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺸﻮد . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﺬار از اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮدش ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﮐﻨﺪ ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آن ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺿﺮورﺗﺎ ﺑﺎﯾﺪ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﮕﺬرﻧﺪ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از روي ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺮاﺣﻞ ﺟﻬﺶ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻣﺮوز ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﮐﺮدم اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮي ﻃﯽ ﺻﺪ ﺳﺎل ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از آن رخ داده اﺳﺖ ،در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻃﯽ ﺷﻮد . اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻋﻠﺖ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﯿﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ درواﻗﻊ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ،ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎل ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪه اﻧﺪ ،اﮐﻨﻮن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺗﺤﻘﻖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ،ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن از ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ درس ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﮔﯽ و ﺑﺮوز ﮐﺮدن ﺧﻮدش، ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ اش ،ﺧﻮدش را
ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ
١٥٦
_______________________________________________
ﻣﻌﻄﻞ ﮐﻨﺪ .ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﯾﮏ ﺟﻮاﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ وﺳﺎﯾﻞ ﻧﻘﻠﯿﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﻣﯽ روﯾﺪ ﯾﮏ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪ .ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اول ﺳﻮار اﻻغ ﺑﺸﻮﯾﺪ آن را ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﯿﺪ. ﺑﻌﺪ ﺳﻮار دوﭼﺮﺧﻪ و ﺑﻌﺪ ﺳﻮار ﻣﻮﺗﻮر ﺑﺸﻮﯾﺪ و ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺨﺮﯾﺪ .ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ از ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺟﻬﺶ ﮐﻨﯿﺪ و ﯾﮏ ﺑﺎره ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ .ﺑﺸﺮ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ را ﻃﯽ ﻗﺮن ﻫﺎ ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻪ ،و ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ اﺧﺘﺮاع ﻣﯽ ﮐﺮده. اﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ آﮔﺎه ﺑﻮد، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري را ﻫﻢ ﻟﻐﻮ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﯾﮏ ﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺟﻤﻌﯽ و اداره و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻮد ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد .اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﺿﺮورﺗﺄ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺰم ﻋﺒﻮر ﮐﻨﯿﻢ ،اﯾﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ وﺟﻮد ﺷﺮاﯾﻂ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﺮاي دادن اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻻزم اﺳﺖ .ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ در آن ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﻣﺤﺮوم از ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﮐﺴﺐ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻮده اﻧﺪ ،ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺴﺐ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺑﺴﯿﺞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت را ﭘﯿﺪا ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ از ﻧﻈﺮ ذﻫﻨﯽ و ﻋﯿﻨﯽ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮض ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ آﻣﺎده ﺷﻮﻧﺪ ،درﺳﻬﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،و ﺧﻮد را ﻣﻌﻄﻞ ﺑﺮاي ﻃﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺰﺑﻮر ﻧﻨﻤﺎﯾﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را درﯾﺎﺑﯿﺪ
ﻫﺪف از ﺑﺤﺜﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ داﺷﺘﯿﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ دﯾﺪ دﻗﯿﻖ و روﺷﻨﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﻃﯽ ﯾﮑﯽ دو ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺷﻤﺎل آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪه ،داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .در اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ از آﻧﮑﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ از ﻣﺴﺎﺋﻞ روز ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪ آﻣﻮرﺷﯽ آن و اﯾﻦ ﻫﺪف ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﺤﮏ ﮐﻠﯽ و ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮي را ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻧﻘﻼب آﺗﯽ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﻢ. ﻗﺼﺪ ﻣﺎ از اﯾﻦ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ،درس ﮔﯿﺮي از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد درﺳﺖ ﺟﻨﺒﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﮐﺸﻮر ﻣﺎ دو ﺳﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﺷﺮوع ﺷﺪه و ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪه اﺳﺖ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ وﻗﺘﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮔﺬارﯾﻢ ﯾﮏ ﮔﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ را ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،ﯾﺎ ﻋﺎدت دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ. ﭼﻮن آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ روﻧﺪ ﺗﺤﻮﻻت ﻧﺪارﯾﻢ ﻧﯿﺎزي ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي را از ﻗﺒﻞ ﺑﺪاﻧﯿﻢ و ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻘﻮط و
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٥٨
_______________________________________________
ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ و درﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺴﯿﺎر در ﻣﻮرد آن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻤﺎن ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي اﺳﺖ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮاﺣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﻮرد آن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﺪارﯾﻢ . ﻣﺎ در ﻣﻮرد ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ،ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﯾﺪ ﻃﻮﻻﯾﯽ دارﯾﻢ .ﺳﺎل ﻫﺎ زﯾﺮ ﺗﯿﻎ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده اﯾﻢ و آﻧﻬﺎ را ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺗﻮﻫﻤﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﻧﺪارﯾﻢ .اﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺑﺮﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻗﺪر ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ،ﺗﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﻧﻬﺎﯾﯽ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ روﻧﺪ و ﺗﺰﻟﺰﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺮج ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ،ﺑﺮاي اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف آن ﻫﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻨﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺳﺎزش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺻﺪاي ﺷﻤﺎ را ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ،ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ رﻓﺮم و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺰﻧﯿﻢ ،ﺷﺶ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻓﻌﻼ دﺳﺖ ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﯿﺪ ،ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ درﺳﺖ و ﺧﻮﺑﯽ از اﯾﻦ ﻫﺎ دارﻧﺪ .اﯾﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ در اﺛﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭼﻬﻞ، ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه .وﻟﯽ درﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﮐﻪ در ﻣﻮرد اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ دارﻧﺪ ،در ﻣﻮرد ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي ﻧﺎ ﮔﺎه
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٥٩
_______________________________________________
اﻧﺪ . اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﻫﻤﺎن ﻣﺮاﺣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ و از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺎ در داﺧﻞ اﯾﺮان از ﻟﺤﺎظ ﻃﯽ ﻣﺮاﺣﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻃﯽ ﺑﮑﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﻋﻘﺐ اﺳﺖ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻨﻮز در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ﺑﺮاي ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ آن ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد ،ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را دارد ﮐﻪ از ﺗﺠﺮﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ را ﺗﺎ ﺣﺪودي ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،ﯾﺎ در ﻓﺎز ﻧﻬﺎﯾﯽ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،درس ﺑﮕﯿﺮد ﺗﺎ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت آﻧﻬﺎ را ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﻮد . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺟﻨﺒﺶِ ﻣﺎ ،ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺗﺄﺳﻒ آوري اﺳﺖ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻇﻠﻢ و زور و ﺳﺮﮐﻮب را ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﻌﺪي اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ،از ﻗﺒﻞ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ،ﺧﻄﺎﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﯿﻢ و از ﺗﮑﺮار آﻧﻬﺎ اﺣﺘﺮاز ﮐﻨﯿﻢ .ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﯿﻨﻨﺪه ي ﻋﺰﯾﺰي ﮐﻪ دﯾﺮوز آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آﻗﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ ،ﺗﻮﻧﺲ و اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ رﺑﻄﯽ دارد، ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺴﯽ در اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ .ﻫﻤﺎن ﻃﻮري ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺜﺎل زدم ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ارﺗﺒﺎط دارد .ﻣﺎ اﻣﺮوز در ﯾﮏ دﻫﮑﺪه ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺴﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ و از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﻨﺪي اﯾﻦ ﺗﺤﻮﻻت و ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺸﻮري ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﯾﮏ راﻫﯽ را ﻃﯽ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﺮود ،ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدن و داﻧﺴﺘﻦ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٠
_______________________________________________
ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﮔﺬرد ،از ﺗﺎرﯾﺦ آﻧﻬﺎ ،ازوﻗﺎﯾﻊ روزﻣﺮه اي ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ ،ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ از اﯾﻨﻬﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮐﻢ اﺳﺖ .ﺑﺨﺼﻮص ﮐﻪ اﯾﻦ درس ﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺮاﺣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﺎ از آﻧﻬﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ .ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻧﺴﻞ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻣﺎ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ را ﮐﻤﺎ ﺑﯿﺶ دﯾﺪه اﻧﺪ، اﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،وﻟﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان ﻣﺎ ﺑﮑﻠﯽ از ﺗﺠﺮﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي ﺑﯽ اﻃﻼع اﺳﺖ .اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺸﮑﺎﻓﯿﻢ و در واﻗﻊ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ ،دﻗﯿﻘﺎ ﻣﻌﺎدل ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ داﺧﻞ اﯾﺮان اﺳﺖ . اﯾﻦ اﯾﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﯿﺦ ﺧﻮد را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﮐﻪ آﻗﺎ راه ﺣﻞ ﻫﺎي ﻫﺮ ﮐﺸﻮري ﺑﺎ ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮ ﻓﺮق دارد، ﻣﺎ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺎن ﺧﺎص ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ و ﻏﯿﺮه و ﻏﯿﺮه ،اﺑﺪا ﺑﺎ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﺪ .ﻣﺎ در ﻋﺮﺻﻪ ﻏﯿﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﺑﺮﺧﻮرداري از ﺗﻤﺎم وﺳﺎﺋﻞ ﻣﺎدي ﮐﻪ ﺑﻄﻮر روزﻣﺮه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ،ﺗﺎ ﯾﺨﭽﺎل ،ﺗﺎ رادﯾﻮ و ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن، ﺑﺪون اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ از ﻣﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ اﻧﺪ ،اﺻﻼ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ .ﻫﯿﭻ ﺑﺨﺶ زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي و زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎدي ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ارﺗﺒﺎط ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .اﯾﻦ ﺑﻪ اﻧﺘﮕﺮاﺳﯿﻮن ﺟﻬﺎﻧﯽ و اﯾﻦ ارﺗﺒﺎﻃﺎت و ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري از ﺛﻤﺮات ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي و ﺗﻘﻮﯾﺖ آن ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد .
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦١
_______________________________________________
آن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﺎري ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺳﺮ در ﻻك ﺧﻮدﻣﺎن ﻓﺮو ﺑﺒﺮﯾﻢ و ﭼﺎره اﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ،در واﻗﻊ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺴﺘﺮش آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ و ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﻣﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ .ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﻘﻼب ﮐﺒﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ،اﻧﻘﻼب ﺑﻠﺸﻮﯾﮑﯽ روﺳﯿﻪ ،اﻧﻘﻼب ﺗﻮﻧﺲ ﯾﺎ ﻣﺼﺮ ﯾﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ،از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ زﯾﺮ ﯾﻮغ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮده و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻤﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاده اﻧﺪ ﺗﺎ از ﻟﺤﺎظ ﺗﮑﻨﯿﮑﯽ ،از ﻟﺤﺎظ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ،از ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ ،آﮔﺎﻫﯽ و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻻزم را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ ،ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽ و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺎن ﺿﻌﯿﻒ اﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ،در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ،ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻗﯿﺎم ﮐﺮده اﯾﻢ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﯿﻢ و ﺟﺎﻣﻌﻪ اي اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﯿﻢ ،از ﭼﺎﻟﻪ در آﻣﺪه اﯾﻢ و ﺑﻪ ﭼﺎه اﻓﺘﺎده اﯾﻢ . اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎ را ﺑﺎﯾﺪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ .اﯾﻦ ﻫﻨﺪواﻧﻪ زﯾﺮ ﺑﻐﻞ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺑﺮاي ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﯿﻢ و ﺑﯽ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ اﻣﺘﯿﺎز ﻣﯽ دﻫﯿﻢ را ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬارﯾﻢ .ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ،ﻃﯽ ﺻﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ،از آﻏﺎز اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﯿﺖ ،در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻣﺎت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﺑﺮ ﭘﺎﺋﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎن ﮐﻮﺷﺎ ﺑﻮده اﯾﻢ ،و
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٢
_______________________________________________
ﻫﺮ ﺑﯿﺴﺖ ،ﺳﯽ ﺳﺎل ،ﯾﮏ ﺑﺎر اﻧﻘﻼب ﮐﺮده اﯾﻢ و ﻫﻤﻮار زﻧﺪان ﻫﺎ ي ﻣﺎ ﻣﻤﻠﻮ از ﻣﺒﺎرزﯾﻦ و اﻧﻘﻼﺑﯿﻮن ﺑﻮده اﺳﺖ ،ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ،اﮔﺮ ﺧﻮب ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﺪ ﺳﺎل ﻧﮕﺎه ﺑﮑﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺎﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ازاﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﭙﺎ داﺷﺘﻪ اﯾﻢ ،ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻪ اﯾﻢ .ﯾﻌﻨﯽ در ﻃﯽ ﺗﺎرﯾﺦ اﺻﻼ ﺟﻠﻮ ﻧﺮﻓﺘﻪ اﯾﻢ . ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﯿﺪ اوﻟﯿﻦ ﺗﻼش ﻣﺎ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﻘﻼب ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪ، ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرد ،ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم آن ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ رﺿﺎﺧﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ ﺷﺪت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري و ﻗﺪرت ﻋﻤﻞ ﻓﺮدي از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮد .ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري آرﯾﺎ ﻣﻬﺮي ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از ﻟﺤﺎظ ﺷﺪت و وﺧﺎﻣﺖ ﺑﺪﺗﺮ از دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري رﺿﺎ ﺷﺎه ﺑﻮد .ﻣﺎ دوﺑﺎره ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري در ﺳﺎل 57اﻧﻘﻼب ﮐﺮدﯾﻢ و اﯾﻨﺒﺎر اﺳﯿﺮ ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺎه ﺗﺮﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدﻣﺎن ﺷﺪﯾﻢ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ داﺋﻤﺎ در ﺣﺎل ﻋﻘﺐ ﮔﺮد ﺑﻮده اﯾﻢ .ﭼﺮا ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻪ اﯾﻢ؟ آﯾﺎ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﺒﺎرزه ﻧﮑﺮده اﯾﻢ؟ آﯾﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﻗﯿﺎم ﻧﮑﺮده اﯾﻢ؟ ﭼﺮا. ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ را ﮐﺮده اﯾﻢ .اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻪ اﯾﻢ ﭼﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺠﺎي اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ و ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻫﺎي ﻓﺎﺳﺪ و ﺧﻮدﮐﺎﻣﻪ ﺑﮕﺬارﯾﻢ .اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﯾﻢ .ﭼﺮا ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ در ﺣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺒﺎرزه و اﻧﻘﻼب ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٣
_______________________________________________
ﺧﻮدﮐﺎﻣﮕﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮده اﯾﻢ ،داﺋﻤﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎن از ﻃﺮف ﺑﺨﺸﯽ از اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ،از ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ اﯾﻦ رژﯾﻢ ﻫﺎي ﺧﻮدﮐﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داده اﯾﻢ ،ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه اﺳﺖ .داﺋﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎري ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ .ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﺪ ،ﮐﺎري ﻫﻢ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ .اﻵن ﻫﻤﻪ ي ﻧﯿﺮوي ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﯿﺪ و ﻓﻘﻂ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ .ﺧﺐ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﺪ ،اﻧﺴﺎن ﮐﻮري اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ دارد ﺳﺮش را ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﻮار را ﺧﺮاب ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دﯾﻮار را ﺧﺮاب ﮐﺮد ﭼﮑﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﺪ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺮات در رادﯾﻮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ ،ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﭙﺮدازﯾﻢ .ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺮدم اﻵن اﺳﺖ .اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ .ﯾﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ آن ﺑﯿﻨﻨﺪه اي ﮐﻪ روي ﺧﻂ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آﻗﺎ ﮐﺎري ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﻮرﻧﺘﻮ ﺑﭙﺮدازﯾﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﺮان ﻫﻢ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ .ﺧﺐ اﯾﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ در ﮔﻮش ﻣﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺴﺒﺐ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪﻫﺎ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻮر و ﮐﺮ ﺑﺎر ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯿﻢ و ﺑﯽ ﺗﺠﺮ ﺑﻪ و ﻧﺎ آﮔﺎه . ﻫﺮ ﻣﻠﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدش را دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٤
_______________________________________________
اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﯽ را ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ زﯾﺮ اﻧﺘﻘﺎد ﺑﮕﯿﺮد و ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎي ﺧﻮدش را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﻗﺪم ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﻣﺮﺗﮑﺐ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺸﻮد و ﺗﺎزه ،ﻓﻘﻂ ﺑﺮرﺳﯽ و ﻧﻘﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺎﯾﺪ راﺟﻊ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﻧﯿﺰ دﯾﺪ روﺷﻨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ را ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ اﮔﺮ ﻧﻘﺸﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﺑﮑﻨﯿﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮ ﭘﻨﺎه ﺟﺪﯾﺪي ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯾﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﭘﻨﺎه ﺷﮑﺴﺘﻪ اي را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺗﺎن داﺷﺘﻪ اﯾﺪ از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﯿﺪ .ﻣﮕﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺗﻔﺎق در اﻧﻘﻼب 57ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪ؟ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺖ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ در ﭘﯽ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ و از روي ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮت ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﭼﻮن ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻌﺪي ﭼﯿﺴﺖ ،دﭼﺎر وﺿﻌﯿﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در آن آرزوي ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﭼﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از روي ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ آن اﻓﺘﺎدﯾﻢ در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﻪ ي ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ اﯾﻦ ﺣﺴﻦ را ﻫﻢ دارد ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ را ﺑﺮاي ورود ﺟﺪي و ﻧﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﺗﺠﺪد ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﭼﺮا ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻤﻮاره ﻋﮑﺲ ﺧﻮدش را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد .ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺬﻫﺒﯽ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﺎ ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺬﻫﺐ را ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭘﺎي ﻣﻨﺎﺑﺮ و ﺗﻮﺳﻂ آﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎ و روﺣﺎﻧﯿﻮن ،ﺑﺎ دروغ و ﻓﺮﯾﺐ ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﭼﯿﺰ زﯾﺒﺎ و ﻣﻌﻨﻮي ﺑﻪ ﺧﻮرد آﻧﻬﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ ،ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ .ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻣﯽ رﺳﺪ،
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٥
_______________________________________________
اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ آن را در واﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدش ﻟﻤﺲ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ آن ﺑﺸﻮرﻧﺪ .رﻧﺴﺎﻧﺲ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ،ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ،و ﺟﻨﺒﺶ آﮔﺎﻫﮕﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ ،در اﺑﻌﺎد ﺗﻮده اي و وﺳﯿﻊ اش ،ﻫﻤﻮاره ﭘﺲ از ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪن ﻣﺬﻫﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮي ﻫﺎي ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻧﺶ ﻣﺼﺎﺋﺐ و رﻧﺞ ﻫﺎي زﯾﺎدي را ﺑﺒﺎر ﻣﯽ آورد ،وﻟﯽ اﯾﻦ ﺣﺴﻦ را ﻫﻢ دارد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﯾﮏ رﻧﺴﺎﻧﺲ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در اﯾﺮان در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي اﺳﺖ و ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻠﻪ ،ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ وﺳﯿﻠﻪ ﺑﯿﺪاري ﻣﺬﻫﺒﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺑﺸﻮد .ﯾﻌﻨﯽ آﻧﭽﻨﺎن ﺑﯿﺪاري ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺮن ﻫﺎ و ﻫﺰاره ﻫﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺧﻮدش را ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ. اﮔﺮ ﻣﺎ در اروﭘﺎ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯿﺪاري را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺴﺒﯽ ﺷﺎﻫﺪﯾﻢ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﺪاري در ﭘﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎي ﻣﺬﻫﺒﯽ در اروﭘﺎ در ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ و آﺛﺎر ﺧﻮدش را ﻫﻨﻮز دارد. در اﯾﺮان ﻫﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻨﺒﺸﯽ را ﺑﻪ ﻣﺎ داده اﺳﺖ .ﻣﻨﺘﻬﺎ ،اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺸﻮد ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ در زواﯾﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ رﺳﻮخ ﮐﻨﺪ ،و ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ را از آﺛﺎر و ﻧﻔﻮذ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﺎك ﮐﻨﺪ ،ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ درﺟﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ دارد .ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن و ﻣﺘﻔﮑﺮان ﻣﺎ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٦
_______________________________________________
ﭼﻘﺪر ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ،ﭼﻘﺪر ﻣﺮدم را آﮔﺎه ﮐﻨﻨﺪ ،ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ از ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮد ﻣﺬﻫﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ و آﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻧﺪ .اﮔﺮ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﮕﺮي ﻫﺎ، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﺗﺠﺴﺴﺎت اﻧﺠﺎم ﻧﮕﯿﺮد ،ﺧﺐ ،اﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ در ﯾﮏ ﺳﻄﺢ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ رﻧﺴﺎﻧﺲ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﻮد .ﻣﻦ در ﯾﮑﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻠﯽ ﮐﻪ در ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮر ﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ،ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮآﻣﺪ ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﻼﻣﯽ و اﺳﺎﻣﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺜﻞ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﻗﺒﻞ رخ ﻣﯽ داد ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ،ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﻪ دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ در اﯾﺮان ﺷﺮوع ﺷﺪ و دوﻟﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ را در اﯾﺮان ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ، ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ از وﺣﺸﯽ ﮔﺮي ،ﺳﻨﮕﺪﻟﯽ و ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﻣﺬﻫﺐ را ﺑﻪ ﻣﺮدم دﻧﯿﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ داد ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺑﭽﺸﻨﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻧﺮوﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﺴﻠﻤﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎي ﻣﺜﺒﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدﻣﺎن در ﺣﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻣﺴﻠﻤﺄ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﺧﻮدش را درآﯾﻨﺪه ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارد .ﻓﯽ اﻟﻤﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ آﮔﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻘﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺸﻮد ،دﯾﮕﺮ رژﯾﻢ ﻫﺎي آﺗﯽ در اﯾﺮان اﻣﮑﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ آﻏﺸﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ و دﺧﺎﻟﺖ ﻣﺬﻫﺐ در دوﻟﺖ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﺎ از دوﻟﺖ ﻣﺬﻫﺒﯽ در ﺣﺎل از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪن آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻮاﯾﺪ ﺑﯿﺸﻤﺎري را ﺑﺮاي ﺧﻮد و آﯾﻨﺪه
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٧
_______________________________________________
ﺷﺎن ﺑﻬﻤﺮاه دارد ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻋﻈﯿﻤﯽ را ﻧﯿﺰ در ﻣﻨﻄﻘﻪ و ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺟﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ رژﯾﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ،ﯾﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ اﻋﺘﺼﺎب ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ رژﯾﻤﻬﺎ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺨﺶ ﻋﻈﯿﻤﯽ از اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ را ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ آزادي ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .وﻟﯽ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ،در اﯾﻦ ﻃﯿﻒ وﺳﯿﻊ آﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ،اﺣﺰاب و دﺳﺘﺠﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﺌﺖ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺪرت داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎرج از داﯾﺮه ﻗﺪرت ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪه اﻧﺪ و در ﮐﺴﻮت اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن در آﻣﺪه اﻧﺪ. ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درواﻗﻊ ﻣﺨﺎﻟﻒ آزادي ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ و ﻧﻈﺎم ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﻧﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻃﻠﺐ ﯾﺎ ﻣﺠﺎﻫﺪﻧﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪﺗﻨﺪ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺪﻓﺸﺎن از ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دوﻟﺖ و رژﯾﻢ ﻣﻮﺟﻮد، ﮐﺴﺐ ﻗﺪرت و ﺑﺮﻗﺮاري ﺑﺴﺎط دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻫﻤﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ وﺟﻮد دارد .اﯾﻦ ﻫﺎ اﺣﺰاﺑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ،ﺧﻮدﺷﺎن را آزادﯾﺨﻮاه و دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ﻣﺮدم و ﺟﻨﺒﺶ را ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. ﯾﻨﻬﺎ اﮔﺮ در رأس ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﻫﻤﺎن ﺑﺴﺎط ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ زﯾﺎدي از ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٨
_______________________________________________
ﻣﻮاردي دارﯾﻢ .ﻫﻤﯿﻦ اﻧﻘﻼب ،57ﻧﻤﻮﻧﻪ روﺷﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﺑﻮد. ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎ در اﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﺮاي آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ ،دار و دﺳﺘﻪ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت و اوﺑﺎش اﺳﻼﻣﯽ را ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ .دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﻢ ،ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ،ﺧﻮدﺷﺎن را در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن رژﯾﻢ ﺷﺎه ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ رژﯾﻢ ﺷﺎه ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮدﻧﺪ. وﻟﯽ ﻣﻘﺎﺻﺪ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮ ﻣﻼ ﻧﻨﻤﻮدﻧﺪ .از ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﺬﻫﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ ،و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪﻧﺪ ،ﻣﺎ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻠﺖ ﮐﺮدﻧﺪ .ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺳﯽ ﺳﺎل اﺳﺖ دارﯾﻢ ﺗﺎوان آﻧﺮا ﭘﺲ ﻣﯽ دﻫﯿﻢ. ﺧﺐ ،ﻣﺎ ﺧﻄﺎي ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدﯾﻢ ،ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز دارﯾﻢ ﺻﺤﺒﺖ آن را ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .در ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺸﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﺷﻤﻦ رو در رو ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ ،در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﯾﺪ دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب و دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﻧﯿﺰ ﮐﻪ در ﻟﺒﺎس دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺧﻮاﻫﯽ وارد ﺟﻨﺒﺶ ﺷﺪه و ﺧﻮد را در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻗﺮار داده اﻧﺪ وﻟﯽ اﻫﺪاﻓﺸﺎن ﺑﺎ اﻫﺪاف ﻣﺮدم ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ،داﺋﻤﺎ اﻓﺸﺎ ﮐﻨﯿﻢ و داﺋﻤﺎ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ را ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺸﻮﯾﻢ را رد ﮐﻨﯿﻢ .اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ را ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ،ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﺣﺰاب و دار و دﺳﺘﻪ ﻫﺎ ،ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺸﻮﯾﻢ را ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎ ،ﻫﻤﯿﻦ دﺷﻤﻨﺎن آزادي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ در آﻣﺪه اﻧﺪ ،ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻋﺘﻤﺎد دﯾﮕﺮان را ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ در رآس ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ را ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٦٩
_______________________________________________
اﻧﺤﺮاف ﺑﮑﺸﺎﻧﻨﺪ و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم را وﺳﯿﻠﻪ ﻗﺪرت ﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮد ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻨﺪ، داﺋﻤﺎ و داﺋﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را اﻓﺸﺎ و داﺋﻤﺎ از ﺻﻒ ﺟﻨﺒﺶ ﺧﺎرج ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ و ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ و اﺻﺎﻟﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺟﻨﺒﺶ را ﺣﻔﻆ ﺑﮑﻨﯿﻢ .اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﻨﯿﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺧﻮرد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻣﮑﺮرا ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده اﯾﻢ. ﺑﻠﻪ ،ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺗﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ دﺷﻤﻦ را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ ،وﻟﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮ از آن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻮل ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و واﻗﻌﯽ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ و اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻨﺪ اﺣﺰاب ﺳﺎزﺷﮑﺎر و اﺣﺰاب ﻏﯿﺮ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ در ﺻﻔﻮف آﻧﻬﺎ ﻧﻔﻮذ ﺑﻨﻤﺎﯾﻨﺪ. آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ،ﻣﻦ ﻣﻔﺼﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ام و اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺮاي اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي روﺷﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ ،اﯾﻦ ﻫﺎ ﻃﺮﻓﺪار ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺿﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﺳﺖ .ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ اﻓﺮاد در ﺑﯿﺎن ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺧﻮد آزاد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺮط آن ﮐﻪ ﻣﻐﺎﯾﺮ ﺑﺎ اﺳﻼم ﻧﺒﺎﺷﺪ ،در اﯾﺠﺎد ﺗﺸﮑﻼت ﺻﻨﻔﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ آزادﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮط آن ﮐﻪ ﻣﻐﺎﯾﺮ ﺑﺎ اﺳﻼم ﻧﺒﺎﺷﺪ ،در ﺑﺮﮔﺰاري ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ آزادﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺮط آن ﺷﺮط ،ﺿﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﺳﺖ .ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ارزﺷﯽ ﺑﺮاي آزادي ﻣﺮدم در ﺑﯿﺎن ﻋﻘﺎﯾﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺖ .اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺮ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٠
_______________________________________________
اﺳﺎس آن ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮده و ﻫﻤﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﻣﻠﺖ اﯾﺮان در اﯾﻦ ﺳﯽ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎل داﺷﺘﻪ ،از آن ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﻤﺎﻗﺖ و ﻧﺎداﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮي ﻣﺜﻞ ﮐﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي ،ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺮﺗﺠﻊ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮي ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در ﻗﺪرت ﻫﻢ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،ﮐﻪ دﺳﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻫﺰاران اﻧﻘﻼﺑﯽ آﻏﺸﺘﻪ اﺳﺖ، اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺸﻮﯾﻢ؟ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺸﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﯾﻢ؟ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ اﺳﻼﻣﯽ را؟ ﺧﺐ اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﯿﻢ ،ﻣﮕﺮ دﯾﻮاﻧﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﻤﻞ ﺑﮑﻨﯿﻢ .اﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻪ دارد دﻗﯿﻘﺎ و ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ و ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﮕﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪﻫﯿﻢ .ﺗﺎزه ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ! ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ! اﯾﻨﻬﺎ آﻧﻘﺪر ﻣﺮﺗﺠﻊ و دوﻟﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻓﺸﺎي ﺷﺎن ﺑﺴﯿﺎر راﺣﺖ اﺳﺖ .ﻣﺎ اﺣﺰاب ﺑﺴﯿﺎر دﯾﮕﺮي را در راه دارﯾﻢ ﮐﻪ آﻟﻮدﮔﯽ اﯾﻦ آﻗﺎﯾﺎن را ﻧﺪارﻧﺪ ،ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎﺳﮏ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ دﻫﻨﺪ و از اﯾﻨﺮو ،ﮐﺎر اﻓﺸﺎﮔﺮي آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯽ دﺷﻮارﺗﺮ اﺳﺖ .ﮐﺎر ﻣﺎ ﺗﺎزه آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻟﯽ اﯾﺤﺎل ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ،ﻫﻤﻮاره و
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧١
_______________________________________________
ﻫﻤﻮاره و ﻫﻤﻮاره ،در ﻫﺮ ﻣﺒﺎرزه واﻗﻌﯽ دو ﺟﺒﻬﻪ وﺟﻮد دارد ،ﯾﮑﯽ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دﺷﻤﻦ روﺑﺮو و دﯾﮕﺮي ،و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ،ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن دوﺳﺖ ﻧﻤﺎ ،دﺷﻤﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ و ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮك ﺿﺎﻫﺮا در ﺣﺎل ﺟﻨﮓ اﻧﺪ. اﮔﺮ ﻣﺎ در اﻧﻘﻼب 57در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺷﺎه ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ،در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﯾﻢ ،اﻓﺸﺎﮔﺮي ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ،ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دادﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﭘﯿﺮوزي اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن اﺳﻼﻣﯽ و ﺷﯿﻌﯽ ﭼﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ دﭼﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ .اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را دارﯾﻢ. آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﻌﯽ در ﺗﻔﻬﯿﻢ آن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دارم ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﺒﺎرزه اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﻧﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﻒ ﺷﺪه اﻧﺪ؟ اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ از ﭘﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻄﺎﻫﺎي ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ و ﻣﺮدم ﺧﻮدﻣﺎن در اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ .از ﭘﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﯾﺎ آن ﺣﺮﮐﺖ اﺷﺘﺒﺎه را ﮐﺮده اﻧﺪ و ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده اﻧﺪ. اﻣﺮوز ،وﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﯿﻨﯿﻢ و اﯾﻦ ﻫﺎ را ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﺑﻠﻪ ،ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎ اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در اﻧﻘﻼب ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺟﺎزه دادﯾﻢ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺷﺎه ﺷﻌﺎر ﻣﯽ داد ،و ﯾﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺷﻌﺎر ﻣﯿﺪﻫﺪ ،ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺧﻮد را اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﻫﻮادار ﻣﺮدم و آزادي ﺟﻠﻮه دﻫﺪ .ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
١٧٢
_______________________________________________
ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﭘﻨﺞ ﺟﻠﺴﻪ داﺷﺘﯿﻢ ،ﻣﺎﺣﺼﻠﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اي ﻣﺮدم اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﺑﺮﻗﺮاري ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ،ﻧﻪ از آن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺑﻬﺎر آزادي دو ﻣﺎه و ﯾﺎ ﯾﮑﺴﺎﻟﻪ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺮﮐﻮب و ﮐﺸﺘﺎر ﺧﻮﻧﯿﻦ از ﻣﯿﺎن ﻣﯽ رود ،اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اداﻣﻪ دار ﻫﺴﺘﯿﺪ،
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺻﻒ دﻣﮑﺮاﺗﻬﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ را از
دﻣﮑﺮاﺗﻬﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﻗﻼﺑﯽ ﺟﺪا ﮐﻨﯿﺪ .ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ارﺗﺶ ﻣﺴﻠﺢ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﺸﻮد .ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﻪ اﯾﻦ دارد ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ او ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﻧﺪارد ،دﻧﺒﺎل دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ .اﮔﺮ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺮاي اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ارﺗﺶ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﯿﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را ﻗﺼﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ .ﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﻓﺮادي ﻣﺘﺤﺪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯾﻢ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﺑﺮاي رو ﮐﺮدن دﺳﺖ آﻧﻬﺎ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. اﯾﻦ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده و ﻣﺎ اﺣﻤﻖ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎز آﻧﺮا ﺗﮑﺮار ﮐﻨﯿﻢ .ﻣﮕﺮ ﻗﺼﺎﺑﯽ ﻫﺎي ﺧﻤﯿﻨﯽ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﺑﻬﺎر آزادي ﺷﺮوع ﻧﺸﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ را در اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﺎ در زﻣﺎن ﻣﺼﺪق ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻋﻨﺎن ارﺗﺶ رﻫﺎ ﺷﺪ ،اﻋﺪام ﻫﺎ و ﮐﺸﺘﺎرﻫﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ .ﺧﺐ ،ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟ وﻗﺘﯽ ﻣﻠﺘﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﯿﺎم و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻮﺟﻮد
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٣
_______________________________________________
ﻣﯽ زﻧﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اش ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻌﺪي ﭼﯿﺴﺖ .وﻗﺘﯽ ﻣﻠﺘﯽ ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮﺟﻮد را ﺧﺮاب ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﮑﻮﺑﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﻧﻘﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻌﺪي را در دﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﻣﺨﺘﻠﻒ دارد .ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ،ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ .ﻫﻤﻪ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت و اﺣﺰاب ﺧﻮاﻫﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،از ﺑﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه دﯾﮕﺮي ﻫﻤﮕﯽ ﺧﻮاﻫﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻨﻬﺎ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﺎﺻﯽ را ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش اﺳﺖ ،اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ آﻗﺎي ﺑﻮش ﻣﻌﻨﺎي ﺧﺎص ﺧﻮدش را دارد ﮐﻪ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق دارد .ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آن ﻫﻢ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮش ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺰﻋﻢ وي ،ﺑﺮاي ﺑﺮ ﻗﺮارﯾﺶ وارد ﻋﺮاق ﻣﯽ ﺷﻮد ،و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮاب آﻧﺮا ﺑﺮاي اﯾﺮان ﻣﯽ دﯾﺪ ،ﯾﺎ اﻻن ﮐﻪ اوﺑﺎﻣﺎ آﻧﺮا ﺑﺮاي ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ارﺗﺶ ﺟﺮار را در ﮐﻨﺎر ﺻﺤﻨﻪ ،ﺑﺮاي روز ﻣﺒﺎدا ،آﻣﺎده ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺑﺮوﻧﺪ ﺷﺐ و روز ﮐﺎر ﺑﮑﻨﻨﺪ ،ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ را ﻫﻢ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در آن، ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﮐﻼش و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﭘﻮﻟﺪارﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺸﻮﻧﺪ .آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺳﺮي ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ را وﺿﻊ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ ﺛﺮوت ودﺳﺘﺮﻧﺞ ﺟﺎﻣﻌﻪ را در اﺧﺘﯿﺎر ﯾﮏ اﻗﻠﯿﺖ ﻣﺮﻓﻪ و ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﮕﺬارد و
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٤
_______________________________________________
ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺻﺪاﯾﺶ در ﻧﯿﺎﯾﺪ و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﻈﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ ،ا و را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺮدم ﻫﻢ دﻟﺸﺎن ﻓﻔﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎن و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دارﻧﺪ. اﯾﻦ دﻣﮑﺮاس آﻗﺎي ﺑﻮش و آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ اﺳﺖ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺘﯽ دارد؟ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ،درﺳﺖ از آﻧﺠﺎﯾﯽ از اﻧﻮاع دﯾﮕﺮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در آن ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دوﻟﺖ و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ،ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻪ ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ارﺗﺶ .ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ارﺗﺶ ﺷﻮراﺋﯽ و اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،اﮔﺮ ﯾﮏ ژﻧﺮال ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺮدم را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﺪ ﻓﻮري ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺟﻠﻮش را ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺑﺮاي ﭼﻪ؟ اﮔﺮ ﻣﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﮐﻮب ﺑﮑﻨﯿﻢ ،ﭘﺲ ﻣﺎ ﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎراﻧﺠﺎم ﺑﮕﯿﺮد ﯾﺎ ﻧﻪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ دﻣﮑﺮاس ﺑﻮرژواﯾﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ و ﻃﺒﻘﺎت ﭘﻮﻟﺪار ﻣﺪاﻓﻊ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻋﺒﺎرت از ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮدﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ اﺳﺖ ،وﻟﯽ در آن ﺗﻤﺎم اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻫﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ واﻗﻌﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ ارﮔﺎن ﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺣﺘﯽ ارﺗﺶ ﻫﻢ ،دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪه اﺳﺖ. اﮔﺮ ﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﺰ را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﯿﻢ و ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ،ﻃﺒﻖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي زﻧﺪه ،ﻫﺮ ﺑﺎر ،ﺑﻬﺎر آزادي ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﯿﻦ ارﮔﺎﻧﻬﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻧﺸﺪه ﺑﻪ ﺧﺎك و ﺧﻮن ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٥
_______________________________________________
اﻧﺪ ،آﻧﻮﻗﺖ ﻣﻌﻨﺎ و اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﺣﺮف را ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺻﺮف ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻃﺮﻓﺪار دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ،ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺮف ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ا ﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را درﮐﺪام ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﮐﻨﯿﺪ. در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺑﺤﺚ ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ﮔﻔﺘﻢ ،در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ ،ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ،ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ اراﺋﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .ﺷﺎﯾﺪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎي دﯾﮕﺮي در آﯾﻨﺪه ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﺪ .وﻟﯽ ﺗﺎ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ،ﻣﺎ ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ: دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﮐﻪ ﺣﺪود ﺳﻪ ﯾﺎ ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺳﺎل در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮده .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﮐﺜﺮ ﻧﻘﺎط ﺟﻬﺎن ﻫﻨﻮز ﻫﻢ وﺟﻮد دارد و ﻧﻤﻮﻧﻪ آن ﻫﻤﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻧﯿﺎ را دارد ﻣﯽ ﭼﺎﭘﺪ ،ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺻﺪﻫﺎ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮده اﺳﺖ ،داﻧﻢ در ﺣﺎل ﺗﻮﻃﺌﻪ و ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﯿﺰﯾﺴﺖ ،از دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﻣﻨﻔﻌﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺪارﻧﺪ ،ﺑﯿﺮﺣﻤﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ ﮔﺬارد و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺧﻮاه ﻣﯽ ﺷﻮد ،و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از آن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ اﺑﻌﺎد ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺮزﻫﺎ و زواﯾﺎي اﻧﺮا در ﺑﺮ ﮔﯿﺮد .ﺣﻖ ﺗﺸﮑﻞ ،ﺣﻖ اﻋﺘﺼﺎب ،ﺣﻖ ﺑﯿﺎن ،ارﺗﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ، ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎن ﮐﺪام ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ .ﭼﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺧﻮاﺳﺘﺎرش اﺳﺖ و دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﻣﯽ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٦
_______________________________________________
ﮔﺮدد .اﮔﺮ اﯾﻦ را روﺷﻦ ﻧﮑﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻫﯿﭽﻮﺟﻪ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد از ﭘﯿﺶ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺎم ﺑﻌﺪي اش ﭼﯿﺴﺖ .ﻣﺜﻞ آدم ﻧﺎﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﺎف ﻣﯽ رود ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﺗﻮي ﭼﺎﻟﻪ .ﺑﺤﺚ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ .ﻣﺮدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آورﻧﺪ .در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻠﯽ و ﻋﻤﻮﻣﯽ اﺳﺖ .ﻫﺮﻃﺒﻘﻪ و ﮔﺮوﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﺎﺻﯽ از ان دارد و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ آﻧﺮا در ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﺤﻘﻖ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮ ﻧﯿﺮوي ﺿﺪ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﺑﻪ درون اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺮاي ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﯿﺮوي ﻣﺮدم ،ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻗﺪرت ،ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ آزادي ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ دﯾﮕﺮان ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ .وﻟﯽ اﮔﺮ ﺧﻮب دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ،ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻪ اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻧﯿﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺪرن ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﻮب دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ. ﻣﮕﺮ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻧﻤﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر آزادي زﻧﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ؟ ﻣﮕﺮ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺑﺮﺳﺪ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺑﻮد ،دم از آزادي ﻧﻤﯽ زد؟ ﻣﮕﺮ ﺧﻄﺎي ﻣﻠﺖ ﻣﺎ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ ﮐﻠﯽ را ﻗﺒﻮل ﮐﺮد .ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ آزادي ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻧﻮع اﺳﺖ .اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﮑﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ. اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯿﺪ زﻧﺎن در اﺳﻼم آزادﻧﺪ و ﺑﺎ ﻣﺮدان ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ ،و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮي و آزادي و اﺣﺘﺮام را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آورﻧﺪ ،اﯾﻦ آزادي ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٧
_______________________________________________
اﺳﺖ .ﭘﺲ ﭼﺮا ﺣﻖ ﻃﻼق ﻧﺪارﻧﺪ؟ ﭼﺮا ارﺛﯿﻪ ﻧﺼﻒ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﻨﮕﺎم زﻧﺎ ﺻﺪ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ﺷﻼق ﺑﺨﻮرﻧﺪ؟ اﮔﺮ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﺳﺌﻮال ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻈﺎم اﺳﻼﻣﯽ را دﻗﯿﻖ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ،زﯾﺮ ﺑﺎر آن ﻧﻤﯽ رﻓﺘﻨﺪ. اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ .اﻣﺮوز ﻫﻢ در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر آزادي ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ از آﻧﻬﺎ ﺳﺌﻮال ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻃﻠﺐ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ آﯾﺪ و در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ آزادﯾﺨﻮاﻫﻢ ،ﺑﺎﯾﺪ از او ﺳﺌﻮال ﮐﺮد ،ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯽ ﺧﻮاﻫﺎن آزادي ﻫﺴﺘﯽ ،ﯾﮏ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت آﻣﺪي و آزادﯾﻬﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﺮدي .آﯾﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻈﺎم ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﯾﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯽ ﻫﻤﺎن ﻧﻈﺎم ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ را دوﺑﺎره ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﻨﯽ؟ ﮐﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ از آزادي و ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي آزادي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ از آﻧﻬﺎ ﺳﻮال ﮐﺮد ،ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ را ﻣﺒﻨﺎ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﯿﺪ ،ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎﺋﯽ دارد ،ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ آزادي را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﯿﺪ؟
ﻓﺼﻞ دﻫﻢ
آﯾﻨﺪه را در ﯾﺎﺑﯿﺪ
١٧٨
_______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
ﻣﻦ در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﯾﺰات ﺑﯿﻦ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺑﺮاز وﺟﻮد ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،روﺷﻦ ﮐﻨﻢ .ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ،ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﯿﮕﯿﺮ ،اﻧﻘﻼﺑﯽ ﯾﺎ ﺗﻮده اي .ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻨﻬﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ روي اﯾﻦ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻋﻨﻮان دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ. ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺷﺮح ﺑﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﺰات ﺑﯿﻦ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻣﮑﺮاﺳﯽ درواﻗﻊ ﻣﺤﺼﻮل ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺗﺎرﯾﺦ ﻃﯽ ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﺒﺎرزه اﻧﺴﺎن ﺑﺮاي آزادي ﺑﻮده اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ از ﭘﻨﺞ ،ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر آزادي ﻫﺎي ﺧﻮدش در ﻧﻈﺎم ﻗﺒﯿﻠﻪ اي را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﮔﺮﻓﺘﺎر دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ي ﺷﺎﻫﺎن و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﻣﯽ ﺷﻮد ،و ﻣﺒﺎرزه اش ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن و ﺗﺠﺪﯾﺪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎي از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﻃﯽ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
180
_______________________________________________
ﭘﻨﺞ ،ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزات اداﻣﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ ،ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﺮ داﻣﻨﻪ آزادي ﻫﺎي ﺧﻮدش ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ. اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎ و ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﻌﯿﻨﯽ را در اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه اﻧﺴﺎن ﺑﺮاي آزادي ،و ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﮑﺎﻣﻞ آزادي ﻫﺎ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﮑﻨﯿﻢ ،ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ،ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه ،ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ،ﻃﯽ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻗﺮون ﻫﺠﺪه و ﻧﻮزده در اروﭘﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف آزادي ﺑﺮ ﻣﯽ دارد و از دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي و ﻧﻈﺎم ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﮔﺎم ﻣﯽ ﮔﺬارد ،و ﺳﭙﺲ ،در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي ،ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﮐﻤﯽ و ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻫﺎي آن ﻗﯿﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﻮع ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ و ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮي از دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ،اﻧﻘﻼﺑﯽ ،ﺗﻮده اي ﯾﺎ ﺧﻠﻘﯽ ﻧﺎم دارد ،را ﺑﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت اﯾﻦ دو ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﺗﻤﺎﯾﺰات آن را ﻧﯿﺰ ﻃﯽ ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدم. اﻣﺮوز ﻗﺼﺪم ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از زاوﯾﻪ دﯾﮕﺮي ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﭙﺮدازم .ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮي ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ،ﺗﺎرﯾﺦ ،ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن اراﺋﻪ داده اﺳﺖ ،ﺳﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ را ،و ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﮐﺸﻤﮑﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ و آﻓﺮﯾﻘﺎ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﺟﻮاﻣﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﺷﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﻣﺜﻞ اروﭘﺎ ،ﺧﻼص ﻧﺸﺪه اﻧﺪ ،ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺳﯿﺎﺳﯽ ،ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﻋﺮﺻﻪ ي ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﺳﻪ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
181
_______________________________________________
آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ﻧﯿﺴﺖ :دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ،ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﺎﯾﺐ و ﻣﺤﺎﺳﻨﺶ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﯾﺎ ﻧﻈﺎم ﺷﻮراﯾﯽ. اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺳﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺎرﯾﺦ ،ﭘﺲ از ﻧﻈﺎم ﻗﺒﯿﻠﻪ اي و ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗﺎرﯾﺦ ،در اﺧﺘﯿﺎر ﺑﺸﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ .اﯾﻨﻬﺎ ﺻﺮﻓﺎ ﺗﺮاوﺷﺎت ﻓﮑﺮي ﯾﮏ ﻋﺪه ﻣﺘﻔﮑﺮان در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺒﻮده ،ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﻮﻟﺪه و ﻣﺒﺎرزه اﻧﺴﺎن ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﯾﻦ اﯾﺪه ﻫﺎ و ﺗﺌﻮري ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ از ذﻫﻦ و ﻣﻐﺰ اﯾﻦ اﻓﺮاد ،در ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎرﯾﺦ ،ﺗﺮاوش ﮐﺮده و ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﻧﺪ. در واﻗﻊ ،از ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﻃﺒﻘﺎت دارا ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻃﺒﻘﺎت دارا ،ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺛﺮوت و ﻗﺪرت ﺧﻮدﺷﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮده ﻧﺎدار ،ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﻣﭙﺮاﻃﻮري روم ،ﺷﺎﻫﺎن اﯾﺮان ،ﺧﺎﻗﺎن ﻫﺎ و ﻓﺮﻋﻮن ﻫﺎي ﭼﯿﻦ و ﻣﺼﺮ ،و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﺤﻤﺪ ،اﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﺠﺴﻢ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻮع ﺣﻖ و ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮدﻧﺪ .در ﮐﻨﺎر اﯾﻦ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺑﺮدﮔﯽ و ﺑﺰﯾﺮ ﯾﻮغ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ،ﻣﺘﺠﻤﻞ ﺗﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺮاي ﺧﻮد و اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺸﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ آوردﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،زﻧﺎن ﻫﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﻄﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﯿﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻣﺮدان ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﺠﯿﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﻮرد ﺳﺘﻢ و اﺳﺘﺜﻤﺎر
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
182
_______________________________________________
ﺟﻨﺴﯽ و ﮐﺎري آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﻫﺎ و ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن ،اوﻟﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﺎت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻇﻬﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﭼﻬﺎر ﭘﻨﺞ ﻫﺮاز ﺳﺎل ،دوام ﻣﯽ آورﻧﺪ ،ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ از ﭘﯽ اﻧﻘﻼﺑﺎت و ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي رخ ﻣﯽ دﻫﺪ ،ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﮐﻪ در آن ﺳﻠﻄﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﻓﺮدي ﺷﺎه ،ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه او ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﮐﺎرﮔﺮي ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ ﺳﻠﻄﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﯾﺎ در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻌﯿﻦ و اوﻟﯿﻪ اش ،ﺳﻠﻄﻪ اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻘﺎت اﺳﺘﺜﻤﺎرﮔﺮ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺎز ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﻃﺒﻘﻪ ﯾﺎ ﻃﺒﻘﺎت ﺧﺎﺻﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ .ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻈﺎﻣﺎت دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ،ﺑﺮده داران ،ﻓﺌﻮداﻟﻬﺎ و ﺣﺘﯽ در ﻋﺼﺮ ﻣﺪرن ،ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﻗﺮار دارﻧﺪ .در اﯾﺮان ،وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ،در ﺗﻮﻧﺲ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ،و در ﻣﺼﺮ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك .اﯾﻦ ﻫﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎن ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ و ﺳﺮﮐﻮب ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ و ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﺜﻤﺎر ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري از ﮐﺎر ارزان ،ﺳﻮد ﺑﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﻃﺒﻘﺎت از اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻔﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و از اﯾﻨﺮو ﺣﺎﻣﯽ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
183
_______________________________________________
وﻗﺘﯽ ﻣﺎ در ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ و ﻧﻮزده ،در اروﭘﺎ ،ﺷﺎﻫﺪ ﻃﺮح اﯾﺪه دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و ﻧﻈﺎم ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،ﭘﺸﺖ اﯾﻦ اﯾﺪه ،ﻃﺒﻘﻪ ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﺑﺘﺎزﮔﯽ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ،ﻗﺮار دارد .درواﻗﻊ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻓﺎع از ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮدش اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻗﺪرت ﺧﻮدش را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻗﺪرت ﻃﺒﻘﺎت ﮐﻬﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ .ﯾﻌﻨﯽ آن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ اش از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ و رﺳﺎﻧﺪن آزادي ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﻤﮑﻦ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري اﺳﺖ. ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻧﻈﺎم و اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ ،ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻌﺸﺎن ﺑﺎ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي ﻫﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﭼﻨﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻫﻤﻮاره ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﻃﺒﻘﻪ اﺳﺘﺜﻤﺎرﮔﺮي ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﺳﺘﺜﻤﺎرﮔﺮ ﺑﻮدﻧﺶ ،ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ و ﻫﺴﺘﯽ اش ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﺳﺘﺜﻤﺎر اﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ،ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﯽ ﮔﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ .اﮔﺮ ﻫﻢ ادﻋﺎي دﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي ﺑﮑﻨﺪ ،در ﭘﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺤﺪود ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺧﻮدش اﺳﺖ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،اﮔﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ اﻣﺮوز در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻟﯿﺒﯽ ،ﻣﺼﺮ و ﺳﻮدان و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﺻﺤﺒﺖ از آزادي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،اﯾﻦ آزادي ﺑﺎ آن آزادي ﮐﻪ ﻣﻦ و
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
184
_______________________________________________
ﺷﻤﺎ در ﭘﯽ اش ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ .اﻟﯽ اﯾﺤﺎل ،از اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮔﺮﻓﺖ. اول اﯾﻨﮑﻪ ،ﺷﻤﺎ در ﻫﺮ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺳﯿﺎﺳﯽ اﯾﻦ ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،ﻫﺮ ﻓﺮد ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮدش را در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ روﺷﻦ ﮐﻨﺪ، ﻧﺘﯿﺠﻪ دوم اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﺜﺮأ ﻣﺎ راه ﻣﯽ اﻓﺘﯿﻢ و ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ زﻧﯿﻢ ،و ﺧﻮدﻣﺎن را ﻫﻮادار دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ،ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ اﻃﻼع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﯾﮏ ﺣﺮف ﮐﻠﯽ اﺳﺖ ،و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ دارد .ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺷﻌﺎر ﻣﯽ دﻫﯿﻢ ،ﻣﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ،در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﯾﮏ آرزوي ﮔﻨﮓ و ﻣﺒﻬﻢ را ﺑﯿﺎن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﯿﻢ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﭼﯿﺴﺖ. واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺧﻮد را در ﻧﻈﺎم ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻌﯿﻦ و ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺮوز ﻣﯽ دﻫﺪ .اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﯿﻢ آﯾﺎ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﭘﯽ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ،ﯾﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﺳﺖ، ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت آن ﭼﯿﺴﺖ ،ﺗﺤﺖ ﭼﻪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﻣﮑﺎن ﺗﺤﻘﻖ دارد ،ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮد را در ﻣﻮرد آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎرش ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﯿﻢ. اﺣﺰاب و ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي آزادي ﻗﺪم ﺑﮕﺬارﻧﺪ ،ﻣﻌﻤﻮﻻ ،ﺑﺎ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
185
_______________________________________________
اﯾﻦ ﮐﻠﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﻧﺎروﺷﻦ ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از آب ﮔﻞ آﻟﻮد ﻣﺎﻫﯽ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﻣﺜﻼ ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ،در ﺗﻤﺎم اﻋﻼﻣﯿﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ،آﻧﻬﺎ از آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .در اﯾﻦ اﻋﻼﻣﯿﻪ ﻫﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ روﺷﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎت اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭼﯿﺴﺖ .اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻓﺮد آﮔﺎه ﺧﯿﻠﯽ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ، دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح اﺳﻼﻣﯽ ،ﯾﻌﻨﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي اﺳﺖ. ﺣﺘﯽ در ﺑﺨﺶ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻫﻢ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﮐﺜﺮا ﺻﺤﺒﺖ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،وﻟﯽ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ ،و دﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻇﺎﯾﻒ ﻣﺎ ، ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ،آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد .ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ام ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻗﺪم اوﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﯾﮏ راه دراز و ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺮاي رﻫﺎﺋﯽ ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮدارﯾﻢ .وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﺪم ،ﺑﺨﺶ واﻗﻌﺎ دﺷﻮار آن ﻧﯿﺴﺖ .ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎر دﺷﻮاري ﻧﯿﺴﺖ ،وﻟﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺿﻌﻒ دارﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ اﯾﻦ رژﯾﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﭼﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﯿﻢ؟ آن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ در ﭘﯽ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ ﭼﻪ ﺿﻮاﺑﻄﯽ دارد؟ ﭼﻪ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺎ را ﺑﻪ آن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎﻧﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ رﻫﻨﻤﻮن ﻣﯽ ﺷﻮد؟ اﻏﻠﺐ ﭼﻮن اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت را ﻧﺪارﯾﻢ ،در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ دام اﺷﮑﺎﻟﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﻈﺎم ﻫﺎي
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
186
_______________________________________________
ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﺒﻘﺎت دﯾﮓ را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ،ﯾﻌﺪ از اﻧﻘﻼب و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه و ﻟﺬا ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻢ ،در ﺧﻮاﺳﺖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﭼﻪ ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ .از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻔﮑﯿﮏ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ اﯾﻦ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ در اﻣﺮ آﮔﺎﻫﮕﺮي ﻣﺮدم ﺑﻪ اﯾﻦ اﺷﮑﺎل و ﺗﻤﺎﯾﺰات ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼش و ﮐﻮﺷﺶ را ﺑﮑﻨﯿﻢ .ﭼﺮا ﮐﻪ درواﻗﻊ ،ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﺎ درﺟﻪ وﻗﻮف ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻫﺪاف و ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ،ﻣﻌﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﻣﺎ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﮐﻪ در ﺗﻈﺎﻫﺮاﺗﺶ ،در ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ و اﻋﻼﻣﯿﻪ ﻫﺎﯾﺶ ،ﺻﺮﻓﺄ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي اﺳﺖ ،اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻗﻀﺎوت دﻗﯿﻘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي از ﻟﺤﺎظ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده و اﺑﺘﺪاﺋﯽ اﺳﺖ .در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ در ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ و ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﺧﻮدش ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ ي ﻣﺜﻼ ﻣﺮدﻣﯽ و ﯾﺎ ﺷﻮراﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﺰات و ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺑﺎﺷﺪ و روي ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ازﻧﻈﺮ ﯾﮏ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﯽ ﻃﺮف ،اﯾﻦ ﻧﺸﺎن رﺷﺪ ﺳﯿﺎﺳﯽ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ.
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
187
_______________________________________________
در ﺟﻮاﻣﻊ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﭼﻮن اﻣﮑﺎن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﺗﺒﻠﯿﻎ آزاد اﺣﺰاب و آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد ﻧﺪارد ،ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻫﻤﻮاره ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ در ﺳﻄﺢ ﮐﻠﯽ و ﻧﺎ روﺷﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ،و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﮐﺞ راﻫﻪ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ اﻫﺪاف ﺧﻮد را ﻣﺤﻘﻖ ﺑﮑﻨﻨﺪ، ﺑﺎزﯾﭽﻪ دﺳﺖ ﻃﺒﻘﺎت ﻏﯿﺮ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ. درس ﺳﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ در اﺛﺮ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺗﻤﺮﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﯾﮏ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺒﺎرزه و ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻣﯿﺎن ﻃﺒﻘﺎت اﺳﺖ. در ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ از ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ،وﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﭼﺎر ﺑﺤﺮان ﻣﯽ ﺷﻮد و ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮔﺮدد ،ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ اي درﭘﯽ اﯾﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ آن ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ و ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ اش را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ را ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد .اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ زور ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺑﺎ وﺳﺎﺋﻞ ﻧﻈﺎﻣﯽ ،ﺑﻪ زور اﻗﺘﺼﺎدي ،ﺑﻪ زور ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺑﻪ زور ﺑﺴﯿﺞ ﻧﯿﺮو. در اﯾﻦ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻃﺒﻘﻪ اي ﭘﯿﺮوز اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮده ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدش ﺑﺴﯿﺞ ﮐﻨﺪ و آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ ﺧﻮدش را ﻣﻘﺒﻮل ﻣﺮدم ﻗﺮار دﻫﺪ ،ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﻮﯾﯽ و ﭼﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﺮدم ،ﯾﺎ آﻧﺮا ﺑﻮﺳﺎﺋﻞ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺷﻤﺎ در اﻧﻘﻼب 57ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮدﯾﺪ ﮐﻪ اﺳﻼﻣﯽ ﻫﺎ و ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻤﯿﻨﯽ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
188
_______________________________________________
درﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮده ﻣﺮدم را از روي ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻔﺮﯾﺒﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﻼﻣﯽ ﯾﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﺪل اﻟﻬﯽ ﺑﻨﻤﺎﯾﻨﺪ، ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ .اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎ ﺑﻪ درﺟﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻮده ﻣﺮدم را ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ و از اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد و ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻃﺒﻘﺎت دﯾﮕﺮ و آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎي آﻧﺎن را ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎن درﺟﻪ ،ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ،ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺒﺎرزه و زورآزﻣﺎﯾﯽ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ .ﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮﻫﺎ و ﻃﺒﻘﺎت ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎر و ﺗﻼش ﮐﺮده اﻧﺪ و در اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﻓﻖ اﻧﺪ .ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ از اﯾﻦ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻓﺎﻗﺪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﯾﻢ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ را از ﻣﺤﺘﻮاي ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ اش ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺗﮑﻨﯿﮑﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺜﻼ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﺜﻞ ادب اﺳﺖ .اﮔﺮ ﮐﺴﯽ دﻣﮑﺮات ﻧﺒﻮد ،ﻣﺜﻞ آدم ﺑﯽ ادﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﯾﮏ ﮐﻤﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﭼﻪ ﺟﻮر ﻏﺬا ﺑﺨﻮرد و ﭼﻪ ﺟﻮر ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺳﻼم ﻋﻠﯿﮏ و ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﮑﻨﺪ .اﯾﻨﻬﺎ ﺑﺮداﺷﺖ ﻫﺎي ﻏﯿﺮ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ،ﺳﻄﺤﯽ ،و ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ از ﻣﺴﺌﻠﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ .ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻫﺎﺋﯽ ،ﺧﻮد اﯾﻦ اﻓﺮاد ،ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ، ﻣﺴﺌﻠﻪ را از ﺑﺴﺘﺮ اﺳﺎﺳﯽ آن ﺟﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ اﻧﺤﺮاف ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﻨﺪ.
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
189
_______________________________________________
اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ از اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻧﺘﯿﺠﻪ دﯾﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻣﺴﺌﻠﻪ ي اﺻﻠﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮد آن ﺻﻒ آراﯾﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ ،ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﻦ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ اﺳﺖ .در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺑﺤﺮﯾﻦ و ﯾﻤﻦ ﻫﻨﻮز ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي ﺑﺮﮐﻨﺎري دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪه اﺳﺖ .در ﯾﻤﻦ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .در ﺑﺤﺮﯾﻦ ﻫﻢ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و آن ﻓﺎﺟﻌﻪ اي ﮐﻪ درﯾﮑﯽ از ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ رخ داده اﺳﺖ ﯾﺎد آور ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﮐﺮده و ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .در ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ﻣﻘﺮراﺗﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﻌﻀﯽ ﺧﯿﺮات و ﻣﻨﮑﺮات ،ازﺣﺮﮐﺖ آﻧﻬﺎ از ﭘﯿﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﺑﺸﻮد .در ﺳﻮرﯾﻪ ﻫﻢ در ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ .در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻟﯿﺒﯽ و ﯾﻤﻦ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺣﺎد ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ ،در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺳﻮرﯾﻪ و ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ،ﻣﺒﺎرزه در ﺣﺎل آﻏﺎز ﺷﺪن ،ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي و ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﺖ. در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه در ﮔﺎم ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ اش ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر را ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﮔﯿﺮ و ﮔﺮﻓﺖ روﺑﯿﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﺑﻘﺎﯾﺎي ﻧﻈﺎم ﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ در ﻗﺪم ﻫﺎي اول ﻗﺎدرﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎﯾﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺎﺻﺮ دور و ﺑﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎي ﺳﺎﺑﻖ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد،
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
190
_______________________________________________
ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ ﻫﺎي ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ،ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺟﺪﯾﺪ ،ﮔﺮدد. در ﻣﺼﺮ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ واﻗﻌﻪ ي ﺧﻨﺪه داري رخ داد .زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺼﺮ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪ و دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻃﯽ اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﻓﺎﺳﺪ ﻗﺒﻠﯽ را ﻣﻨﺤﻞ ﮐﺮده و ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﺟﺪﯾﺪي را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ درواﻗﻊ ﯾﮏ ﮐﻼه ﺑﺰرگ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ .ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﻏﯿﺮ ﻓﺎﺳﺪ ﻫﻢ وﺟﻮد دارد .اﯾﻦ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﻣﺎ را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻣﻨﺤﻞ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﯾﺎ اﮔﺮ در ﺑﺨﺸﻬﺎﯾﯽ ﺿﺮورت دارﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻮراﯾﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻨﺘﺮﻟﺸﺎن در دﺳﺖ ﻣﺮدم ﻗﺮار ﮔﯿﺮد .ﻣﺎ اﺻﻮﻻ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﻧﺪارﯾﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﭙﺮدازد و ﻫﻤﺎن ﮐﺎري را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺤﻼل ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ و ﺳﺎزﻣﺎن دادن ﻣﺠﺪد آن ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺎن اﻓﺮاد ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﮏ ﮐﻼه ﺑﺰرگ و ﺧﻨﺪه داري اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﮐﻼه ﻣﯽ رود .ﻣﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ و ﻟﯿﺒﯽ و ﻏﯿﺮه را ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ واﻗﻌﺄ ﺑﺎ اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
191
_______________________________________________
اﻧﺘﻈﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﺮدم اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺮﺳﺪ و ﺗﺄﺛﯿﺮي ﺑﺮ ﻣﺒﺎرزه آﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬارد .اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﺑﺮاي اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺮاي اﻧﻘﻼب ﺧﻮدﻣﺎن درس اﻧﺪوزي ﮐﻨﯿﻢ و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﺮدا اﮔﺮ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ ،اﮔﺮ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮد، ﻫﻤﺎن ﮐﻼه ﮔﺸﺎدي ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ و ﺗﻮ ﻧﺲ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ ،ﺳﺮ ﻣﺎ ﻧﺮود. ﺷﻤﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ در ﻣﺼﺮ ﻋﻠﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ و ارﺗﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮﯾﺶ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻔﻆ ﺑﮑﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻧﯿﺴﺖ ،ﻣﻌﻀﻞ اﺻﻠﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ .اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻢ رخ ﺑﺪﻫﺪ و اﻧﻘﻼب ،ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻫﻤﻪ ﻓﺪاﮐﺎري ﻫﺎ و ﮐﺸﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داده اﺳﺖ ،ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺮﺳﺪ .ﺑﺮدن اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم در ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﻘﻼب ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﺑﺎز در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ دﻗﺖ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ و رادﯾﮑﺎﻟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﻣﯽ داﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﻵن در ﻣﺼﺮ و ﺗﻮﻧﺲ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺷﮑﻞ دﻫﯽ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻫﺎ و ﺷﻮراﻫﺎي ﮐﺎرﮔﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺟﺮﯾﺎن دارد .آن ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ دوﻟﺖ را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ را ﻣﻨﺤﻞ ﮐﻨﺪ ﻫﻤﺎن ﻧﯿﺮوﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .وﻟﯽ ﭼﺮا ﺗﻼش ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ از آن آﻧﻄﻮري ﮐﻪ در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮ
ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ
ﺳﻪ آﻟﺘﺮﻧﺎﺗﯿﻮ در ﺗﺎرﯾﺦ
192
_______________________________________________
ﻋﻠﯿﻪ ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮد ،ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ .ﭼﻮن ﻧﺎ آﮔﺎه اﺳﺖ .ﭼﻮن ﺑﻪ ﺿﺮورت اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد. ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻫﺎ و اﺣﺰاب ﺟﺪﯾﺪ در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﺑﺮ آورده ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،آﻧﻮﻗﺖ دوﺑﺎره ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ آﻧﻬﺎ را ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪ .ﭼﻮن ﻟﺤﻈﺎت ﺧﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ اﻧﺴﺎن ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺂﺳﺎﻧﯽ ،ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ،ﺑﻮﺟﻮد ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ .ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺑﺮاي ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﯽ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﺻﺒﺮ ﮐﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﻣﺎ از ﯾﮏ ﺟﻬﺖ در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻣﻮرد ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ دارﯾﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﻣﻮرد آن از ﻟﺤﺎظ آﮔﺎﻫﯽ ﺿﻌﯿﻒ اﺳﺖ و اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺪارد .ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﺷﻨﻪ آﺷﯿﻞ اش را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد و ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺨﻮرد و ﺗﻤﺎم دﺳﺖ آوردﻫﺎﯾﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ.
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ و ﺗﻔﺎوت ﻣﯿﺎن آن دو
ﺑﺤﺚ اﻣﺮوز اداﻣﻪ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﻣﻮرد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ،و درواﻗﻊ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي آزادي ﺧﻮاﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ و آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺳﻌﯽ دارﯾﻢ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺮاي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻪ در داﺧﻞ اﯾﺮان در ﭘﯿﺶ دارﯾﻢ آﻣﺎده ﮐﻨﯿﻢ ،از اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ،از ﺧﻄﺎﻫﺎي آن ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻨﯿﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن را ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ اﺑﺰار ﻻزم ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﺻﺤﯿﺢ در ﻣﺴﯿﺮ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻨﻤﺎﺋﯿﻢ. ﻣﺎ در ﻫﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮔﻮﺷﻪ اي از ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺎز ﮐﻨﯿﻢ .در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﻣﺮوز ﻣﻦ ﺿﻤﻦ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﻤﯽ در ﻣﻮرد دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ در ﻟﯿﺒﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ،اﮔﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺌﻮاﻟﯽ ﮐﻪ در روز ﺷﻨﺒﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﯿﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻄﺮح ﮐﺮد و ﻓﺮﺻﺖ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
194
_______________________________________________
ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ آن ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪ را ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻢ .اﯾﻦ ﺳﺌﻮال ﮐﻪ ﺗﻔﺎوت دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ،ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮي دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟ و ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ دارﻧﺪ. ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺑﺤﺚ را از اﯾﻨﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،ﻫﻤﻪ آزادي ﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ ،آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ اش را در ﻏﺮب ﺷﺎﻫﺪﯾﻢ ،آزادي ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﻣﺒﺎرزه ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺮدم و ﺑﺨﺼﻮص ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﻧﺪ .اﯾﻦ ﺗﺼﻮر ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ اﮔﺮ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺟﻨﮓ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ دﯾﮕﺮي ﻧﻈﺎم ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ را ﺳﺎﻗﻂ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﻧﻈﺎم ﻣﻄﻠﻮب ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﺒﯿﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﺎ در ﻏﺮب ﺷﺎﻫﺪ آﻧﯿﻢ ،ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آزادي ﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در آن ،در اﯾﺮان ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﺎﻃﻞ و ﺗﻮﻫﻤﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ .ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،در ﺧﻮد ﻏﺮب ﻫﻢ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ آزادي ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ ،ﺑﺮﺧﻼف ﻣﯿﻞ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،و ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر و ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﻧﺪ. اﯾﻦ ﻫﺎ ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻓﺎﮐﺖ ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،اﯾﻦ ﻫﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آﻧﻬﺎ را رد ﮐﻨﺪ .ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ،در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم دﺳﺘﺎوردﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﮐﻪ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﯽ اﻣﺮوز ﺷﺎﻫﺪ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
195
_______________________________________________
اﯾﻦ دﺳﺘﺂوردﻫﺎ ﺟﺰوي از ﺧﻮد ﻧﻈﺎم ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و از اﺑﺘﮑﺎرات ﺑﻮرژوازي اﺳﺖ و ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻮرژوازي ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻫﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ ،ﻫﻤﮕﯽ در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﻧﺪ. در ﻫﻤﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ،ﭼﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﯽ و ﭼﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ،ﺣﺪاﮐﺜﺮ دﺳﺖ آورد و ﺗﻼش ﺑﻮرژوازي ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻓﺮدي ﺑﻮده اﺳﺖ. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﻮرژوازي در ﭘﺲ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻫﻢ ،در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ راﺿﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤﺪود و دم ﺑﺮﯾﺪه اي را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ .ﻓﺮاﺗﺮ از آن ،ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ در اﺛﺮ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم و ﺗﻼش آﻧﻬﺎ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻮرژوازي ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻏﺮب ﻫﻤﻮاره ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﺑﻮده و ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ از ﯾﮏ ﻃﺮف ،و ﻣﺮدم و ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎرﮔﺮ از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ،ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺳﺨﺘﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ،اﮔﺮ ﻣﺮدم در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ،در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ،و در ﻫﺮ ﺟﺎي دﯾﮕﺮي از اﯾﻦ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ دﻓﺎع ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻮرزﻧﺪ ،ﺑﺴﯿﺎري از آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻮرژوازي ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻣﺮوزه ،ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺒﺎرزه ﮐﺎرﮔﺮان اﯾﺎﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮق اﺗﺤﺎدﯾﻪ اي ﺧﻮد ﻫﺴﺘﯿﻢ .ﺷﻤﺎ از آن اﻃﻼع دارﯾﺪ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن را اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ. ﻣﻈﺎﻓﺄ ﺑﻪ اﯾﻦ ،اﮔﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
196
_______________________________________________
ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻌﻀﯽ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺒﺎرزه ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ ،وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮرژوازي و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ ،در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ،ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﻢ راﺿﯽ ﻧﺒﻮده و ﻫﻤﻮاره ﻣﺪاﻓﻊ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﮑﻨﯿﺪ ،در ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎ ،ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﯾﻢ ﯾﮏ دوﻟﺖ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣﺮدم ،ﺑﻬﻤﺎن ﻣﻌﻨﺎي ﺑﻮرژواﺋﯽ اش را ﻫﻢ ،ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﯿﺎورﯾﻢ ،ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻫﺎ ،ﮐﻮدﺗﺎﻫﺎ و ﺿﺪﯾﺖ ﻫﺎي دول اﺳﺘﻌﻤﺎري روس و اﻧﮕﻠﯿﺲ و آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه اﯾﻢ .ﻣﺎ اﯾﻦ را در اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻫﻢ دﯾﺪﯾﻢ. در ﺣﮑﻮﻣﺖ رﺿﺎﺧﺎن ﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ رﺿﺎﺧﺎن را ﮐﻪ ﺑﺘﻤﺎم ﻣﻌﻨﺎ ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺑﻮد ،ﺧﻮد اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻫﺎ ﺳﺮ ﮐﺎر آوردﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮدﺷﺎن او را از ﮐﺎر ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺴﺮش را ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري وي ﻫﻢ ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮب ﺑﻮد. اﻣﺮوزه ﻫﻢ ،ﺑﺎ وﻻﯾﺖ ﻓﻘﯿﻪ ،اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﺬﻫﺒﯽ ،ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺎن ﻧﯿﺴﺖ ،ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ورزﻧﺪ ،وﻟﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ وﺟﻮدي ﭼﻨﯿﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺗﻨﺎﻗﺾ و ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ و ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار در ﻏﺮب ،در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در داﺧﻞ ﻫﻤﻪ آزادي ﻫﺎي دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻣﻨﺪرج در آن را ﺑﺎﻻﺟﺒﺎر و زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﮐﺎرﮔﺮان ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﮐﺮاﻫﺖ ﻗﺒﻮل ﮐﺮده اﺳﺖ ،اﻣﺎ در ﺧﺎرج
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
197
_______________________________________________
از ﻣﺮزﻫﺎي ﺧﻮد ،ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﺗﺎرﯾﺦ ،ﻫﻤﻮاره ﻣﺪاﻓﻊ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﺑﻮده اﺳﺖ. اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﭼﺮا در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ،در ﻃﯽ ﻣﺎه ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ،آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ و ﺳﺮان ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﺮﻋﻠﯿﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺻﺤﺒﺖ از آزادي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ اﺻﻼ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ اﯾﺪه را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا زﻣﺎن ﺑﻮش در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﮐﻤﭙﯿﻨﯽ از ﻃﺮف دوﻟﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي ﺑﺮﻗﺮاري دﻣﮑﺮاﺳﯽ و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد در ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،آﻏﺎز ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺺ در ﻣﺼﺮ ،ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك زﯾﺮ ﻓﺸﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاد راه ﺑﯿﺎﻧﺪازد و ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻓﺮدي ﺧﻮدش را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﻨﺪ. ﺧﺐ ،ﻃﺒﯿﻌﺘﺄ ،ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺷﻌﺎر اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و دﻣﮑﺮاﺳﯽ را داده اﺳﺖ در واﻗﻊ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻌﻬﺪش ﺑﻪ آزادي در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب ﺑﻮده اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ اﺳﺘﺪﻻل اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه در درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت در ﻣﺼﺮ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﺜﺎل آن اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﻨﯿﻢ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻃﻮﻓﺎن ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﺑﺮاﻧﺪاز ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮﯾﺪ و ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع را ﺑﮑﻠﯽ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﯿﺪ .ﮐﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق در اﯾﻦ ﯾﮑﯽ دو ﻣﺎه اﺧﯿﺮ رخ داد. وﻟﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ دﯾﺪﯾﻢ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را ﯾﮏ ﮐﻤﯽ ﺳﺴﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ،ﭼﻮن در
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
198
_______________________________________________
اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت اﺧﻮان اﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ در ﺣﺎل ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن ﺑﻮد ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﺎط اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻫﺪاﺋﯽ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻧﺪ و آﻣﺮﯾﮑﺎ از ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﻮد دﺳﺖ ﺑﺮ داﺷﺖ و ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺧﻮد آﻣﺮﯾﮑﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت را در ﻧﯿﻤﻪ راه ﺑﻪ ﻫﻢ زد و دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮدش را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد .ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﻔﺴﺮﯾﻦ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﯾﮏ ﻣﻘﺪار ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را ﺳﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﺪ ،اوﻻ در ﭘﯽ ﮐﻨﺎر زدن دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﺘﺶ اﯾﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ را ﮐﻤﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮ و ﮐﻤﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﺪ و دوم اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ راه ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺛﺒﺎت و ﮐﻨﺘﺮل را دارد از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ ،دﺳﺖ از ﮐﺎر اوﻟﯿﻪ ﺧﻮدش ﺑﺮداﺷﺘﻪ و دوﺑﺎره دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻗﺒﻠﯽ را ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ. در ﻣﺼﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ آن را دﯾﺪﯾﻢ .در اﯾﺮان ﻫﻢ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﮐﺮات اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ .اﮔﺮ ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ،در 15ﺧﺮداد ،42ﻗﺒﻞ از آن، آﻣﺮﯾﮑﺎ در ﭘﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺷﺎه دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺧﻮدش را اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﮐﻤﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه و ﻣﺪرن ﻧﮑﻨﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻌﺪأ ﺑﺎ اﻧﻔﺠﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻃﻮﻓﺎن اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﺑﺨﺼﻮص وﺟﻮد دوﻟﺖ ﺷﻮروي در ﻣﺮزﻫﺎي ﺷﻤﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻄﺮاﺗﯽ ﺟﺪي ﺑﺮاي ﻧﻔﻮذ آﻣﺮﯾﮑﺎ در اﯾﺮان و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﯿﺎورد .از اﯾﻨﺮو ،ﺷﺎه را ،ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻣﯿﻞ وي ،وادار ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري را
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
199
_______________________________________________
ﺳﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ ،ﮐﻨﺘﺮل از دﺳﺖ دﺳﺘﮕﺎه ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﯿﺎم ﺧﺮداد ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺸﺪت ﺳﺮﮐﻮب و ﺧﻔﻪ ﺷﺪ ،و ﺑﻌﺪ ،دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺷﺎه ،ﺣﺘﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ،ﺑﺮ ﻗﺮار ﺷﺪ .از اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻓﺮاوان اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﺑﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ دم از آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي زﯾﺮ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮدﺷﺎن زدﻧﺪ ،اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺧﻮاﻫﯽ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب و از دﺳﺖ دادن ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺮ اوﺿﺎع ﺑﻮده اﺳﺖ ،و اﮔﺮ ﻫﻢ ﮔﺎﻫﯽ در اﯾﻦ راه ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻪ اﻧﺪ در ﻧﯿﻤﻪ راه ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪه، ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺘﺮل و ﺛﺒﺎت ،دوﺑﺎره ﺑﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﭘﻨﺎه ﺑﺮده اﻧﺪ. اﮔﺮ ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ در ﺷﺮوع ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ در ﻣﺼﺮ ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك و ﺑﺮﮐﻨﺎري او ﻧﺒﻮد .آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺗﻦ در ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮد را ﮐﻤﯽ ﺳﺴﺖ ﮐﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در واﻗﻊ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺣﻔﻆ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻨﺘﻬﺎ در ﯾﮏ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻌﺘﺪل ﺗﺮ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮ ﺑﻮد .وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ اﻣﮑﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪن اﻣﺜﺎل ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﻫﺎ در ﻗﺪرت وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ،ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻬﺮه ﻫﺎ و اﻓﺮاد ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ،آﻧﻬﺎ را رﻫﺎ ﮐﺮد،
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
200
_______________________________________________
ﭼﺮا ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻧﺎﺷﯽ از اﻧﻘﻼب رواﺑﻂ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ ،اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻔﻮذش را در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ روﻧﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ را در ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ .در اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از روي اﺟﺒﺎر رواﺑﻂ اش را ﺑﺎ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺮﮐﻨﺎري آﻧﻬﺎ ﺷﺪ. ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻫﻤﻮاره ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻬﺮه ﻫﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ و دﯾﮕﺮ ﺣﻔﻆ آﻧﻬﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ،ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺑﯽ رﺣﻤﯽ رﻫﺎ ﮐﺮده اﻧﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن دﺳﺖ آن ﻫﺎ را رﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﻌﺮ دره ﺳﻘﻮط ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ،اﻋﺘﺒﺎرﺷﺎن را از دﺳﺖ ﻣﯽ دادﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد دارﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎه ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ و دﺳﺘﻮر آﻣﺮﯾﮑﺎ از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺷﺪ ،آﻣﺮﯾﮑﺎ او را ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر ﺧﻮدش ﻫﻢ راه ﻧﺪاد ،ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎه دﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻣﻬﺮه ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﺑﺎزرﮔﺎن رواﺑﻂ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ ،ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻣﯿﻠﺶ ،ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺎه ﻧﺸﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ او را ﺑﺎ ﺑﯿﺮﺣﻤﯽ ﺑﺤﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﮐﺮد .اﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻫﻤﻮاره در رواﺑﻂ ﺑﺎ دﯾﮑﺎﺗﻮرﻫﺎ ،دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع ﻫﺴﺘﻨﺪ از آﻧﻬﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﮔﻪ ﮔﺎه ﻧﯿﺰ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب و از دﺳﺖ دادن ﮐﻨﺘﺮل اوﺿﺎع ،اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
201
_______________________________________________
دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ را ﺑﺮاي ﺳﺴﺖ ﮐﺮدن ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ .وﻟﯽ ﻫﺮ ﺑﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي آزادي ﺧﻮاﻫﯽ و ﺧﻄﺮ از دﺳﺖ دادن ﺛﺒﺎت و ﮐﻨﺘﺮل ،دوﺑﺎره ﺑﻪ وﺿﻊ اول ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ .اﯾﻦ ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻫﻢ ﺟﺮﯾﺎن دارد. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ وﺟﻮد اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ و ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎص ﭘﺮﭼﻢ آزادي ﻃﻠﺒﯽ را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ اﻣﺮوزه ،ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ وﺟﻮد ﺑﻦ ﻻدن و ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ي اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ اﻣﮑﺎن اﯾﻦ را ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ژﺳﺖ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ ﺑﮕﯿﺮد ،در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻫﻢ اﮔﺮآﻣﺮﯾﮑﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻏﺮﺑﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﺮﭼﻢ دار آزادي ﺧﻮاﻫﯽ ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻣﺮدم اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ را ﻣﯽ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪ ،اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﺪد دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ .دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺰﺑﻮر ﺑﻮده اﻧﺪ. از اﯾﻨﺮوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻮاره ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﻧﯿﺎت واﻗﻌﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺼﻠﺤﺘﯽ و ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ و ﻣﺪﻋﯿﺎت آزادي ﺧﻮاﻫﯽ آﻧﻬﺎ واﻗﻒ ﺑﮑﻨﯿﻢ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ .ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻓﺮﺻﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻧﺪارﻧﺪ .در اﯾﻦ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
202
_______________________________________________
ﮐﺸﻮرﻫﺎ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي را ﻋﻠﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،و ﺑﻮاﺳﻄﻪ آن، ﻣﺮدم را در وﺿﻌﯿﺘﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮار از دﺳﺖ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺑﻪ وﻋﺪه ﻫﺎي ﭘﻮچ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﺪاﻓﻊ ﻣﺮدم ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،دل ﺳﭙﺮده ،ﻓﺮﯾﺐ آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﻮرﻧﺪ و ﻧﺘﯿﺠﺘﺎ ﺑﺎ ﻗﺒﻮل دﺧﺎﻟﺖ آﻧﻬﺎ ،دﺳﺖ آوردﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﻮد ﺷﺎن را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻗﺪرﺗﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ،ﻣﺪاﻓﻊ اﺻﻠﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻣﺮوزه ﻣﺨﺎﻟﻒ آن ﻫﺎ و ﻣﺪاﻓﻊ آزادي و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻃﻠﺐ ﺷﺪه اﻧﺪ. اﯾﻦ ،درﺿﻤﻦ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺣﯿﻠﻪ ﮔﺮي آﻧﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ،و دﯾﮕﺮ ﺑﻘﺎي آن ﻫﺎ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺳﻌﯽ دارﻧﺪ ﺑﺎ رﻫﺎ ﮐﺮدن اﯾﻦ ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﺳﻮﺧﺘﻪ ،ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت داده ،دوﺳﺖ و ﻣﺪاﻓﻊ ﻣﺮدم ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻋﺘﺒﺎر ﺧﻮد را در ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮده ،ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮ روﻧﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻧﻘﺶ ﻗﺪرت ﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯿﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ، ﺑﺨﺼﻮص در ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ را ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﻢ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ،ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ادﻋﺎﻫﺎﯾﺸﺎن، ﻫﻤﻮاره ﺳﻌﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ ﮐﻪ از ﭘﺮوﺳﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﺑﮑﻨﻨﺪ .ﭼﻮن ﺑﻪ درﺟﻪ اي ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪه و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺧﻮد ﺑﺪﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎن درﺟﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
203
_______________________________________________
ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﻏﺮﺑﯽ و اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺑﺮ روي آﻧﻬﺎ دﺷﻮار ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد .اﮔﺮ ﻫﻢ در ﻣﻮاﻗﻌﯽ اﯾﻦ ﻫﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ اﺑﺘﮑﺎراﺗﯽ ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﻣﺤﺪود دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي زده اﻧﺪ ،اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺗﺮس اﻧﻘﻼب ،ﺗﺮس اﻧﻔﺠﺎر و ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮد ﺑﺮ اوﺿﺎع ﺑﻮده اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﮕﺮدي ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﭘﺮوﺳﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ .اﯾﻦ را ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻣﻦ در ﺑﺤﺚ ﻗﺒﻠﯽ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ،در ﺟﻨﺒﺶ آزادي ﺧﻮاﻫﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺣﺰاب و دﺳﺘﻪ ﺟﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﯾﺎ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻗﺪرت دور ﻣﯽ اﻓﺘﻨﺪ ،ﻟﺬا ﺑﺮاي ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﻧﯿﺮو ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻣﺮدم ،ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ آزادي ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .از اﯾﻨﺮو ،ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را از ﻧﻔﻮذ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﺼﻮن ﺑﺪارﯾﻢ ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺮدم را ﻣﺪام ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ اﯾﻦ اﺣﺰاب و ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ آزادي ﺧﻮاه آﮔﺎه ﮐﻨﯿﻢ. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻗﻮل ﺻﺤﺒﺖ در ﻣﻮرد آﻧﺮا دادم ،اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﯿﮕﯿﺮ ،ﯾﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ وﺟﻮد دارد .ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ وﺟﻮد دارد. اوﻟﯿﻦ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﺗﻤﺎﯾﺰ اﯾﻦ دو ﻧﻮع دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،و در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻔﺎوت روي
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
204
_______________________________________________
آن دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ،اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ﯾﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ ،ﻧﯿﺮوي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﺳﺮﮐﻮب ﻧﻤﺎﯾﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد .ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺗﺎرﯾﺦ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻓﻘﺪان دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻣﺼﺎدف ﺑﺎ ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮده اﺳﺖ. در ﺗﺎرﯾﺦ ،اﻧﺴﺎن آزادي ﻫﺎي ﺧﻮد را درﺳﺖ از ﻫﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ از دﺳﺖ داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﻧﯿﺮوي ﺟﺪا از ﺗﻮده ﻣﺮدم ،ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل آن دﯾﮕﺮ در دﺳﺖ ﻣﺮدم ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ،ﺳﺮ ﺑﺮ آورده ،و در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻗﺪرت ﻫﺎي ﺣﺎﮐﻤﻪ آزادي را از ﺗﻮده ﻣﺮدم ﺳﻠﺐ ﮐﺮده اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،اوﻟﯿﻦ ﮔﺎم در ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ، دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﮐﺮدن اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮار دادن ﮐﻨﺘﺮل اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ در دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺮدم و در دﺳﺖ ﺧﻮد ﺳﺮﺑﺎزان اﺳﺖ .ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .ﻃﺒﯿﻌﺘﺄ در ﻫﺮ ﺟﻨﮕﯽ ﯾﮏ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻻزم اﺳﺖ، وﻟﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮراﻫﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺎﺷﺪ .ﺧﺐ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﯽ ﺑﯿﻦ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ آن را دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯿﻢ ﺑﺎ اﻧﻮاع دﯾﮕﺮ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ .دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ،ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ،ﺷﻮراﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .ﭼﻪ در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ،ﭼﻪ در اداره ،ﭼﻪ در ﻣﺤﻠﻪ و ﭼﻪ در ﺷﻬﺮ و ﭼﻪ در ﮐﺸﻮر. ﺷﻮراﻫﺎ ﻇﺮف ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي و اﻋﻤﺎل اراده ﺗﻮده ي ﻣﺮدم اﻧﺪ.
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
205
_______________________________________________
ﺷﻮراﻫﺎ ﺗﺠﻤﻊ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻧﺪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﮐﺎر ،ﯾﺎ در ﯾﮏ ﻣﺤﻠﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮده ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﺮد ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ،ﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ،راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻮراي ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻮرد ﮐﻞ ﮐﺸﻮر ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد .ﻣﮕﺮ از ﻃﺮﺑﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد در ﺷﻮراي ﺑﺎﻻﺗﺮ .ﺷﻮراي ﺳﺮﺑﺎزان در ﯾﮏ ﮔﺮوﻫﺎن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻮرد ﮐﻞ ﺟﻨﮓ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را ﺑﺮﮐﻨﺎر ﺑﮑﻨﺪ ،ﻣﺜﻼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻮرد درﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﺪارد ،ﯾﺎ ﻋﺎﻣﻞ دﺳﺖ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ اﺳﺖ ،اﻗﺪام ﻧﻤﺎﯾﺪ ،وﻟﯽ در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و دﯾﮕﺮان از او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ واﻗﻌﺄ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﻮرژواﯾﯽ در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ،ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم اﺳﺖ .ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ اﺑﺰار ﺳﺮﮐﻮب آزادي و از ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﺷﻮد .ﺑﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﺒﺎر ﭘﺮوﺳﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ رود و ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ را در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺗﻔﺎوت دوﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو دﻣﮑﺮاﺳﯽ وﺟﻮد دارد ،اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞ ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻃﺒﻘﻪ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
206
_______________________________________________
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار اﺳﺖ ،ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ در ﺑﺴﯿﺎري از ﻧﻘﺎط ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ ،وﻗﺘﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮدﺗﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ،اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﻋﺰل ﮐﻨﯿﺪ .آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺷﻤﺎ ﻗﺪرت را ﺑﺮاي ﭼﻬﺎر ﯾﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺑﻪ دﺳﺖ آن ﻫﺎ ﻣﯽ دﻫﯿﺪ .در ﻧﺘﯿﺠﻪ ،آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ وﻋﺪه ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده اﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺷﻤﺎ ﺣﻖ ﻋﺰل آﻧﻬﺎ را ﻧﺪارﯾﺪ. ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻌﻀﻞ اﺳﺎﺳﯽ در اﯾﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﺪاران ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﻗﻮل ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻪ راي دﻫﻨﺪه ﮔﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ،وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻣﯽ رﺳﻨﺪ ،آﻧﻬﺎ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ اش ﺧﻮد اوﺑﺎﻣﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯽ اﻣﯿﺪ در دل ﻣﺮدم آﻣﺮﯾﮑﺎ آﻓﺮﯾﺪ .اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎ و ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﺑﺰرگ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺤﺮان اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﺎﻟﯽ آﻧﻬﺎ را ﮐﻢ ﮐﻨﺪ ،و ...وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ را ﻧﮑﺮد ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﺑﺰرگ را در ﮐﺎخ ﺳﻔﯿﺪ ﮔﺮد ﺧﻮد آورد و ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از وﻋﺪه ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﻣﺮدم داده ﺑﻮد ،ﺟﺰ ﻣﻮارد ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ،ﻋﻤﻠﯽ ﻧﺴﺎﺧﺖ .در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ،ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن و رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮرﯾﯽ را ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده اﯾﺪ ﺧﻠﻊ ﮐﻨﯿﺪ.
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
207
_______________________________________________
ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﻫﻢ اﺑﺰار ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي اﻋﻤﺎل اراده ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﺮدم اﺳﺖ .اﺑﺰار ﺑﻬﺘﺮي اﺳﺖ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻈﺎرت ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻣﺮدم ﺑﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن را ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺤﺪود ﻣﺤﻘﻖ ﻣﯽ ﮔﺮدد ،ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻈﺎرت داﺋﻤﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ﯾﮏ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ﺗﻔﺎوت ﺳﻮم در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻗﻮاي ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ .وﻟﯽ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ اﯾﻦ ﻗﻮا ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻗﻮه ﻗﻀﺎﺋﯿﻪ ،ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ ،و ﻗﻮه اﺟﺮاﺋﯿﻪ ﺳﻪ ﻗﻮه ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﯾﮏ دﯾﮕﺮﻧﺪ و در اﻣﻮر ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﯾﯽ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻗﺪرت ﻫﺎ در دﺳﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن واﺣﺪي ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻣﺮدم اﻧﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻮرا ﻫﻢ ارﮔﺎن ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺰار اﺳﺖ ،ﻫﻢ ارﮔﺎن اﺟﺮاﺋﯽ ،و ﻫﻢ ارﮔﺎن ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻨﺪه. ﺧﺐ ،اﯾﻦ ﺑﺮ ﺗﺮي اش در ﭼﯿﺴﺖ؟ در ﻧﻈﺎم ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﻮاي ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﭼﯿﺰي ﮐﻪ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﺑﻪ آن ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﻧﺎزد و آن را ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺧﻮدش ﻣﯽ داﻧﺪ ،ﯾﮑﯽ ﻫﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدم از ﻃﺮﯾﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﺮ ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪﻧﺪ ،اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي ﺑﻼواﺳﻄﻪ ﺑﺮ ﻗﻮه ﻣﺠﺮﯾﻪ و ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﺸﻮد. ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺖ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
208
_______________________________________________
در ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي اﺳﺖ .اﮔﺮ آن را از ﭼﻨﮓ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ در آورﻧﺪ ،اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﭙﺮ دﻓﺎﻋﯽ اش را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ .ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ در ﻏﺮب ،وﻗﺘﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم و ﺟﻨﺒﺶ ﮐﺎرﮔﺮي ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ رأي را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﺪ ،ﻗﻮاي اﺟﺮاﯾﯽ و ﻗﻀﺎﯾﯽ را ﺑﻌﻨﻮان ﻗﻮاي ﺟﺪا از ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ در دﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ و آﻧﻬﺎ را از ﻫﻢ ﻣﻨﻔﮏ ﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ از آن ﺷﻮد ﮐﻪ از دﺳﺖ دادن ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ از دﺳﺖ دادن ﻫﻤﻪ ي ﻗﺪرت ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺎرﻟﻤﺎن آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ دوﻟﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﻮد و اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ در ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺮدم ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن واﻗﻌﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ،ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻣﺤﺘﻤﻞ اﺳﺖ و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﮔﺎﻫﯽ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ،اﮔﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ ﺳﻨﮕﺮ از دﺳﺖ ﺑﻮرژوازي ﺧﺎرج ﺷﻮد، ﻓﻮرا رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﯾﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎن ارﺗﺶ ﭘﺎرﻟﻤﺎن را ﻣﻨﺤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻗﺎل ﻗﻀﯿﻪ را ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .اﯾﻦ ﮐﺎر داﺋﻤﺎ در ﺗﺮﮐﯿﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده و در ﻫﺮ ﮐﺸﻮر ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان اﻣﻨﯿﺖ ﻣﻠﯽ و ﺗﺤﺖ ﻫﺮ ﻋﻨﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﺷﻮد ،ﻗﻮاي ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻮدﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﯾﮑﺸﺒﻪ ﺑﺴﺎط ﭘﺎرﻟﻤﺎن را ﺑﺮ ﻣﯽ ﭼﯿﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺟﺪﯾﺪي راه ﺑﯿﺎﻧﺪازد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻗﻮاي ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ در ﻧﻈﺎم دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ،در واﻗﻊ ،ﺑﺮاي ﻣﺼﻮن داﺷﺘﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ارﮔﺎن دوﻟﺘﯽ ﯾﻌﻨﯽ
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
209
_______________________________________________
ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ،از دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺮدم ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻗﻮا ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺑﻮرژوازي ،ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻓﺮدي ﻣﺠﺪدا ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد. ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ در اﻧﻘﻼﺑﺎت ﻗﺮون ﻫﺠﺪه و ﻧﻮزده ،وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﺷﺎه ﻗﯿﺎم ﮐﺮد ،آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺧﻮد داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ، ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﮐﻪ ﺷﺎه ﺑﻮد ﺑﮑﻨﺪ .ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ،اﯾﻦ اﻧﻘﻼﺑﺎت، اﻧﻘﻼﺑﺎت دﻣﮑﺮاﺗﯿﮑﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻗﺪرت ﻣﻄﻠﻘﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﯾﮑﺒﺎر اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺒﻌﯿﻀﯽ در ﺣﻖ آﻧﻬﺎ ﺑﺸﻮد ،ﺧﻮدﺷﺎن را ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داران و ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ را ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ .ﯾﺎدﺗﺎن ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ در آﻏﺎز ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ رأي ﺑﺪﻫﺪ. اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎه راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ آن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ،ﺧﻮد ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﻌﻼوه، ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن رژﯾﻢ ﺟﺪﯾﺪ ،ﻗﺪرت را ﺑﯿﻦ ارﮔﺎن ﻫﺎ و ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺑﺎز دوﺑﺎره ﻗﺪرت ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﻔﺘﺪ و ﻫﻤﺎن آش و ﻫﻤﺎن ﮐﺎﺳﻪ ﺑﺮ ﻗﺮار ﺷﻮد .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﺟﺪاﯾﯽ ﻗﻮاي ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ در دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮدم و آزادي ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮده ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ،ﺗﺎ آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از
ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ
دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﭘﺎرﻟﻤﺎﻧﯽ و دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺷﻮراﺋﯽ
210
_______________________________________________
ﭘﯿﺸﺮوي آﻧﻬﺎ در اﻣﺮ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،و اﺑﺰاري ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺳﻠﻄﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب ﮐﯿﺎﻧﻨﺪ
اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﻦ در ﯾﮑﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي اوﻟﯿﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﺎت از ﻫﻢ درس ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺳﻪ درس ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﺑﺨﺼﻮص ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ از ﺟﻨﺒﺶ دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ اﯾﺮان ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﯾﮑﯽ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ،ﯾﻮﺗﻮپ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان در اﺑﻌﺎد وﺳﯿﻊ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺻﻔﺎك ﺗﺮﯾﻦ و ﺧﻮﻧﺨﻮارﺗﺮﯾﻦ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮد و ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ .دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ اﯾﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي ﺟﺪﯾﺪ ،ﻓﯿﺲ ﺑﻮك ،ﯾﻮﺗﻮپ و اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ را در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺒﺎرزه اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﺮار داد و درس دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻫﻢ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ،ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺨﺼﻮص اﺣﻤﺪي ﻧﮋاد ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ژﺳﺖ ﻫﺎي ﺿﺪ اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺧﻮد در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﻋﺮب ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭼﻬﺮه و ﺷﺨﺼﯿﺖ و
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٢
_______________________________________________
ﻗﺪرت ﺿﺪ اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ،ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮاﻧﻪ ي دوﻟﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺮدم ،ﺑﺨﺼﻮص ﺟﻮاﻧﺎن ،ﻓﺮو رﯾﺨﺖ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻼﻓﺼﻞ اش اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ اﺳﻼﻣﯽ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻧﻔﻮذ و ﻗﺪرت و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد . اﯾﻦ ﻫﺎ درس ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ و ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ، ﮐﻪ اﻏﻠﺐ از ﻣﻠﻞ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﻧﺪ ،از ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﯾﺮان ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺧﺐ، ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺟﻨﺒﺶ اﯾﺮان اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و ﺟﺮأت ﺑﺮوز ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ،درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ. در واﻗﻊ ﻫﻢ ،در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﯾﮑﯽ دو ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ دارﯾﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ ،دارﯾﻢ ﺑﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ آن ﭼﻪ ﮐﻪ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ و ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻢ در آﯾﻨﺪه ﺗﮑﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،اﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ در آﯾﻨﺪه ﮔﺎم ﻫﺎي درﺳﺘﯽ ﺑﺮدارﯾﻢ و اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت آﻧﻬﺎ را ﺗﮑﺮار ﻧﮑﻨﯿﻢ . ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ،در ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ رخ داده اﻧﺪ ،ﻫﻨﻮز اﺗﻔﺎق ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده اﺳﺖ .ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ روي آن دﺳﺖ ﺑﮕﺬارﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﻮﻧﺲ و ﻣﺼﺮ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ وﻟﯽ دﺳﺘﮕﺎه دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. در ﻣﺼﺮ دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ،ﺣﺘﯽ اﻣﺮوزه ،ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات و ﺗﺠﻤﻌﺎت ﻋﻈﯿﻢ و اﻋﺠﺎب اﻧﮕﯿﺰ ،ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﻈﺎﻫﺮاﺗﯽ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮده
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٣
_______________________________________________
اﺳﺖ .ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪي ﭘﯿﺶ در ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮات ﭘﺮاﮐﻨﺪه و ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺳﻠﻄﻪ ارﺗﺶ از ﻃﺮف ﻧﯿﺮوﻫﺎي آﮔﺎه و ﻣﺘﺮﻗﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ،ﭼﻨﺪﯾﻦ زن را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت ارﺗﺶ آﻧﻬﺎ را ﺷﮑﻨﺠﻪ دادﻧﺪ ،ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺷﻮك اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ وارد ﮐﺮدﻧﺪ ،دﺳﺖ درازي ﺟﻨﺴﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ي آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻸ وﺟﻮد داﺷﺖ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي واﻗﻌﺎ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه .ﭼﺮا؟ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮده ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن دﻣﮑﺮاﺳﯽ و آزادي و اﻧﻘﻼب را ﻫﻨﻮز ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪاده اﻧﺪ . وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ارﺗﺶ ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮدم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻠﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر رﻓﺖ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ ،ﭼﻮن ﻧﺎ آﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ .اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﮐﻼﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﯽ و ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ . ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ،در ﻟﯿﺒﯽ ،در واﻗﻊ رﺋﯿﺲ آن ﺷﻮراﯾﯽ ﮐﻪ دررأس اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﻣﺮدم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﮑﯽ از وزراي ﻣﺴﺘﻌﻔﯽ ﺧﻮد ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺬاﻓﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺼﻮرت ﻣﺨﺎﻟﻒ او در آﻣﺪه اﺳﺖ .ﺧﯿﻠﯽ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮد ﯾﮏ ﻓﺮد ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﺳﺖ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﺪ در دﺳﺘﮕﺎه ﻣﺮد دﯾﻮاﻧﻪ و ﺧﻮن آﺷﺎﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺬاﻓﯽ ﺗﺎ ﺣﺪ وزارت ﺑﺎﻻ ﺑﺮوﯾﺪ ،ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت را ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﺎﺷﯿﺪ .ﺑﺎرﻫﺎ ﺣﻘﻮق ﻣﺮدم را زﯾﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺰاران ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮده
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٤
_______________________________________________
ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﯾﺎ در آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺘﻪ اﯾﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ،ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮدي در رأس اﻧﻘﻼب و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم ،ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺼﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ،ﺗﺎ ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮدم ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﻧﻈﺎم دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ،ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ، اﻧﮕﻠﯿﺲ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ . واﺿﺢ اﺳﺖ ﻣﺮدم ﻫﻢ در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ و ﻣﺒﺎرزه ﺷﺮﮐﺖ دارﻧﺪ .ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺷﻮراﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ،ﮐﻪ ﺑﻌﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ،اﯾﻦ ﺷﻮراﻫﺎ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪﻫﻨﺪ، ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺪار آﮔﺎﻫﯽ و ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ را در ﻣﻮرد دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن دﯾﺮوز دﻣﮑﺮاﺳﯽ را ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﻟﺒﺎس آزادي ﺧﻮاﻫﯽ در آﻣﺪه اﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻔﻮف ﺧﻮدﺷﺎن راه ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن ﻫﻤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎ در اﻧﻘﻼب 57اﯾﺮان آﻣﺪ .ﭼﻮن در ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در ﺳﺎل 57ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ ،در واﻗﻊ ،در اﺑﺘﺪا اﯾﻦ ﺗﻮده ﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﻓﺎع از اﻧﻘﻼب اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎي ﻟﯿﺒﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﻘﺎﯾﺎي ﻧﻈﺎم ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﮑﺎري ﻣﯽ زدﻧﺪ ،ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ رﻫﺒﺮﯾﺶ در دﺳﺖ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻢ ﮐﻢ از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻧﺪ ،و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ارﮔﺎﻧﻬﺎي
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٥
_______________________________________________
ﺳﺮﮐﻮب ﺣﺰب اﷲ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺸﺘﻨﺪ. ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺷﻮراي ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻔﺖ را ﻫﻢ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا ﻧﯿﺮوي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻤﺮ رژﯾﻢ ﺷﺎه را ﺷﮑﺴﺖ .وﻟﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ دﯾﺪ روﺷﻨﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ و ﻧﻈﺎم اﺳﻼﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ،ﺳﺮ اﻧﺠﺎم زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ آن ﺷﺪ و ﺷﯿﺮ ﻫﺎي ﻧﻔﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد .ﻣﺜﻞ ﻣﺮدم اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺣﺴﻨﯽ ﻣﺒﺎرك ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ ،آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ ﺷﺎه دﺳﺖ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺗﻼش آن اﻗﻠﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در ﺷﻮراي ﻧﻔﺖ و ﺷﻮراﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ ،در اﺛﺮ ﻋﺪم ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﺮدم ﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺮﺳﯿﺪ .ﻣﺎ ﺣﺘﯽ در ﯾﻤﻦ ﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ .ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺗﻌﺪادي از ﺳﺮان ارﺗﺶ ،ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﻫﻤﺎن دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺮﮐﻮﺑﮕﺮي ﮐﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ را ﺳﯽ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ،اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﺎﺻﻄﻼح ﺑﻪ ﻣﺮدم ،ﯾﮑﺸﺒﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ رﻫﺒﺮان ﺟﻨﺒﺶ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻣﺬاﮐﺮه ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﻮﺟﻮد ،ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻔﻪ ﮐﺮدن ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه و ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺘﺎن . اﯾﻦ ﻫﺎ درس ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .اﻣﺮوزه ﺑﺴﯿﺎري از ﺷﻤﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﺎن در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻘﻪ در اﯾﺮان را ﺗﮑﺎن دﻫﺪ و ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ،ﮐﻤﯽ دﻟﺴﺮد ﺷﺪه ﺑﺎﺷﯿﺪ .وﻟﯽ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻟﺴﺮدي
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٦
_______________________________________________
درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﯾﮏ ﭼﯿﺰ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد .ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﺎﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺟﻨﺒﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ دردﻧﺎك اﺳﺖ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮاي آن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ اﯾﻦ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺷﺐ و روز رﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﻮﯾﻘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،وﻟﯽ ﺣﺪاﻗﻞ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و آن ﺧﻄﺎﻫﺎ را ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﻮﯾﻢ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ دردﻧﺎك ﺗﺮ از ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺟﻨﺒﺶ ،ﺑﻪ ﻫﺪر رﻓﺘﻦ زﺣﻤﺎت ﺗﻮده ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان آﻣﺪه اﻧﺪ ،ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮده ا ﻧﺪ و ﮐﺸﺘﻪ داده اﻧﺪ ،وﻟﯽ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮرده و ﺗﻼش ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺮ آب ﺷﺪه اﺳﺖ .در ﺑﺤﺮﯾﻦ ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻻ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد . ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره اﺣﺰاب و ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﻨﺒﺶ را ﺑﻪ زور ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻓﻮرا ﺑﻪ رﻧﮓ ﺟﻨﺒﺶ در آﻣﺪه ،ﻣﺎﺳﮏ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ زده ،ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻨﺒﺸﯽ را ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ از رو ﺑﻪ رو ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ ،از درون ﻣﻨﺤﺮف ﺳﺎزﻧﺪ .رﻓﺘﻦ ﻓﻘﻂ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ،ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪن ارﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮدش ،و ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺪﯾﻤﯽ .اﯾﻦ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺗﺮﯾﻦ اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻟﮑﻮﻣﻮﺗﯿﻮ اﻧﻘﻼب در آن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ اﻧﻘﻼب ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ،ﻧﺪارد . اﻧﻘﻼب 57ﻧﻤﻮﻧﻪ روﺷﻦ ﭼﻨﯿﻦ اﻧﺤﺮاف و ﻓﺮﯾﺒﯽ ﺑﻮد .ﻣﺎ در واﻗﻊ در 57ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ را ﮐﻨﺎر زدﯾﻢ و ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﺳﯿﺎه
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٧
_______________________________________________
ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﮐﺮدﯾﻢ .ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ . ﭼﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﺮﯾﺎن اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش را در اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺷﺎه ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﯾﮏ ﺟﺮﯾﺎن ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺷﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ رژﯾﻢ ﺷﺎه ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ،ﺑﺎ آﻧﻬﻢ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و آن را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم اﻓﺸﺎ ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﯾﻢ. وﻇﯿﻔﻪ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ ﺻﻔﻮف ﺧﻮد را از ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس اﻧﻘﻼﺑﯽ ﮔﺮي ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده اﻧﺪ ،ﺗﺼﻔﯿﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ اﺻﺎﻟﺖ و ﺷﺎداﺑﯽ و ﻗﺪرت ﺧﻮدش را ﺣﻔﻆ ﺑﮑﻨﺪ .ﺑﻪ درﺟﻪ اي ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺰاب ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و در ﺟﻨﺒﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﻬﻤﺎن درﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﻣﺰي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺒﺎرزه ﺗﻮده ﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .ﭼﺮا ﮐﻪ ﺷﻌﺎر اوﻟﯿﻪ و ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اﯾﻦ ﻫﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺐ اﻣﺘﯿﺎزات را ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ ،ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ . درﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺗﻤﺎم ﺗﻼش ﺷﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از آﻣﺪن ﺗﻮده ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﺑﮑﻨﻨﺪ و اﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ،ﺗﻼش ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻄﻮر ﺑﻼوﻗﻔﻪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻣﺎﻧﻌﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺑﻪ ﻣﯿﺪان آﻣﺪن ﺗﻮده ﻫﺎ ،اﺑﺘﮑﺎرات آﻧﻬﺎ ،و ﻗﺪرت ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺎن ،ﮔﺬارده ﻣﯽ ﺷﻮد ،ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﯿﻢ و ﺑﺨﺶ ﺑﺰرگ اﯾﻨﮑﺎر در ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺰاب را اﻓﺸﺎ ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ . ﻫﻤﺎن ﻃﻮرﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ،اﮔﺮ ﻫﺪف از اﻧﻘﻼب دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٨
_______________________________________________
ﮐﺮدن ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﺎ در ﻫﺮ ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ راه ﺑﺮ دارﯾﻢ، اﯾﻨﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮي اﯾﻨﮑﺎر را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ،در آﻧﺠﺎ ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ،ﺧﺐ ،دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ .ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺘﺎن .دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر را ﻓﺮاري ﻣﯽ دﻫﯿﻢ ،ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ،دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر رﻓﺖ ،ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﯾﺪ ﭘﯽ ﮐﺎرﺗﺎن .دوﻟﺖ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه از دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري را ﺑﺮﮐﻨﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ،اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و اﻟﻤﺜﻨﺎي ﻫﻤﺎن دوﻟﺖ را از درون ﺻﻨﺪوق اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورﻧﺪ و ﺗﺤﻮﯾﻠﻤﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ،ﻫﺮ ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮدارﯾﺪ ،ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ زور ،و اﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﯾﺎ ﻓﺮﯾﺐ و ﮐﻼه ﺑﺮداري ،ﺷﻤﺎ را در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ . اﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻼه ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ و ﻣﺮدم ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻫﺎ درس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺣﺎﺻﻞ از ﻧﺎﺗﻮﻓﯿﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ .اﻧﻘﻼب ﮐﺎر ﯾﮏ ﺷﺐ و دو ﺷﺐ ﻧﯿﺴﺖ ،آن اﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ و ﯾﺎ دو ﻫﻔﻘﺘﻪ ﻃﻮل ﺑﮑﺸﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺳﺮش ﮐﻼه رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ،و ﻣﺎ اﯾﻨﺮا اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎز در ﻣﻮرد ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ،و اﮔﺮ از آﻧﻬﺎ درس ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ ،ﺑﺎز ﻫﻤﺎن ﻣﻠﺖ ﻧﺎدان و ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺨﻤﺎن ﺑﺎرﻫﺎ اﻧﻘﻼب ﮐﺮده اﯾﻢ و ﺑﺎز ﺳﺮﻣﺎن ﮐﻼه ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،از ﭼﺎﻟﻪ در آﻣﺪه اﯾﻢ و ﺑﻪ ﭼﺎه اﻓﺘﺎده اﯾﻢ . ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳﺎﺳﯽ اﻧﻘﻼب ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت و دادن آن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم اﺳﺖ .اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎي دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ .ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﻗﺪرت را ﺑﺎ زور ﺧﻮدﺗﺎن ﻫﻢ
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢١٩
_______________________________________________
ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ،وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﯿﺪ ،اﯾﻦ اﺣﺰاب ﺣﻘﻪ ﺑﺎز را ﻧﺸﻨﺎﺳﯿﺪ ،ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪﻫﯿﺪ ،آﻧﺮا دو دﺳﺘﯽ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﺣﺰاب ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﻦ اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ اﻧﻘﻼب ،ﺷﺨﺺ ﺑﺎ دو دﺳﺖ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،ﺑﺎ ﯾﮏ دﺳﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ دﺷﻤﻦ اﺻﻠﯽ را ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ ،دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﯿﺸﺮوي ،دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻗﺪرت ﯾﺎﺑﯽ ﻣﺮدم اﺳﺖ ،و ﺑﺎ دﺳﺖ دﯾﮕﺮ ،وﻟﯽ ﺑﻼوﻗﻔﻪ و ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ،ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ دﺷﻤﻨﺎنِ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ دوﺳﺖ ﻣﺮدم و اﻧﻘﻼب را اﻓﺸﺎ و از ﺻﻔﻮف آﻧﻬﺎ ﺧﺎزج ﮐﻨﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪارد ژﻧﺮال ﻫﺎ و وزراﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ دﯾﺮوز در دﺳﺘﮕﺎه دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﺑﯽ آﯾﻨﺪ و آزادي ﺧﻮاه ﺑﺸﻮﻧﺪ . ﺣﺎﻻ ﺑﺎز اﮔﺮ در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﯾﯽ راه اﻓﺘﺎده اﻧﺪ ،اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ در اﺑﺘﺪا ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ و ﺧﻮد اﻧﮕﯿﺨﺘﻪ اي ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪا ﻣﻮرد ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده اﺣﺰاب و ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﺑﺎ رﻫﺒﺮي ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﺑﺸﺪت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ .ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﯿﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮي از ﺧﻮد ﻗﺪرت ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ،ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺰو ﺧﻮد اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻨﺎﺻﺮ در ﻗﺪرت ،اﺧﺘﻼف اﻓﺘﺎد ،اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪﻧﺪ ،و ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﻮت رﻫﺒﺮان ﺟﻨﺒﺶ آزادﯾﺨﻮاﻫﯽ در آﻣﺪﻧﺪ و دﯾﮕﺮ ﺟﺎﺋﯽ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و ﻣﺮدم
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٠
_______________________________________________
را ﻓﺮﯾﺐ دﻫﻨﺪ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ . اﻟﺒﺘﻪ ،ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﻮاﻧﻊ اﺻﻠﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻘﺪري ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده و ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻧﺴﯽ دراﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در راس ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻧﺪارﻧﺪ .ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ درواﻗﻊ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻪ اﻧﺪ .اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮان اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﮐﺜﺮا ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﻫﯿﭻ ارﻣﻐﺎﻧﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﻣﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪا اﺣﺰاب رﻧﮕﺎرﻧﮓ و ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮي را ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﭘﯿﺸﺮوي ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﺟﻬﺖ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن آﻧﺮا ﺳﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﻣﺮدم ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﯾﻦ ﻫﻮﺷﯿﺎري را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﻧﮕﺬارﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و آب را ﮔﻞ آﻟﻮد ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺨﻞ آن ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮود . اﮔﺮ اﻧﻘﻼب ﻣﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ وﻟﯽ در ﻋﻮض ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﯾﮏ ﮔﺎم ﺟﻠﻮﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ رخ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺑﺮود ،اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺰرگ و درﺳﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺑﻪ ي ﺧﻮد ،ﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ،اﻧﻘﻼﺑﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ درس ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و از ﻫﻢ درس ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ.ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان درس ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻼ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎز درس ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ .اﯾﻦ در ﻣﻮرد ﻫﻤﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺻﺎدق اﺳﺖ .
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢١
_______________________________________________
ﺟﻨﺒﺶ زﻧﺎن ﻧﯿﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ دﯾﮕﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ در ﻣﻮرد آن ﻫﻢ ﮐﻤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮد .ﺟﻨﺒﺶ زﻧﺎن ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﯾﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﯾﮏ دﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻧﯿﺰ در آن وﺟﻮد دارﻧﺪ .ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﻪ اﻣﺘﯿﺎزاﺗﯽ ﮐﻪ از ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ زﻧﺎن را ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﻨﺪ و ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ در اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎ اﻓﺸﺎي آﻧﻬﺎ داﺋﻤﺎ ﺑﻪ زﻧﺎن اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ را ﺑﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ آزادي ﮐﺎﻣﻞ ﺟﻠﻮ ﺑﺮوﻧﺪ . ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ داﺳﺘﺎن را دارد .اﻣﺮوزه ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ را ،ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .اﯾﻨﻬﺎ از ﻣﻮﺿﻊ ﻣﻠﯽ ﺑﺎ اﺳﻼم ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ،ﯾﻌﻨﯽ از ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻊ ارﺗﺠﺎﻋﯽ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺳﻼﻣﯽ ﻫﺎ در اﻧﻘﻼب 57ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺟﺮﯾﺎن ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ رژﯾﻢ ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺷﺎه ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﭼﻮن ﻣﺎ دﻧﺒﺎل آن ﻣﺒﺎرزه راه اﻓﺘﺎدﯾﻢ ،ﮐﻼه ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺮﻣﺎن رﻓﺖ .ﺣﺎﻻ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻼه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه ﻣﻠﯽ ﺳﺮﻣﺎن ﺑﺮود .از اﯾﻨﺮو ،ﻣﺎ در ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺮﯾﺎن ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﻠﯽ -ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﻋﺮب ،ﻧﮋادي و ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﻓﺎﺷﯿﺴﯿﺘﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ ،و ﺗﻤﺎم دﺳﺖ آورد ﻫﺎي اﻧﻘﻼب آﺗﯽ ﻣﺎ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد . ﻣﻌﯿﺎر ﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﭼﯿﺴﺖ؟ واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ .ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ و روﺷﻨﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٢
_______________________________________________
ﻫﺴﺘﯿﻢ ،ﻻزﻣﻪ اﯾﻦ اﯾﻦ اﻣﺮ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﺣﺰاب ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ارﺗﺶ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﻮد .ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﮑﻞ؟ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺷﻮراﯾﯽ .ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺪرت در دﺳﺖ ﺗﻮده ﻣﺮدم و ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ .اﮔﺮ ارﺗﺶ ﻣﺼﺮ ﺷﻮراﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان و ﺑﺮادران ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ارازل و اوﺑﺎش را ﺑﯿﺎورﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدم در ﻣﯿﺪان اﻟﺘﺤﺮﯾﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﯾﺎ زﻧﺎن دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺷﺪه را ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ . ﻣﺜﻞ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻨﻪ اي زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﺮدم ﮐﻨﺎر ﺑﺮود وﻟﯽ ﻫﻤﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران و ﺑﺴﯿﺞ و ﻏﯿﺮه ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﻣﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﺐ آﻧﺎن ﻧﺰﻧﯿﻢ .اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﺧﻨﺪه آور اﺳﺖ ﻣﺴﺨﺮه اﺳﺖ ،و اﻧﺴﺎن ﺣﯿﺮان ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﭼﻘﺪر ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎآﮔﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻀﺤﮑﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺗﻦ در ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و ﺳﺮ از ﮐﺎر آن در ﻧﻤﯽ آورﻧﺪ. آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ روﺷﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ ﻗﺎﺑﻞ رد ﮐﺮدن ﻧﯿﺴﺖ ،ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﺎب دو دوﺗﺎ ﭼﻬﺎرﺗﺎ ﺳﺖ .ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ را رد ﮐﻨﺪ و ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ .اﻟﺒﺘﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺷﻖ اﻟﻘﻤﺮ ﻧﯿﺴﺖ .ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده اﺳﺖ .دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻨﯽ دارد ،اﮔﺮﻣﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﻄﻮر ﺳﺎده ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﻢ ،ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻋﻈﯿﻤﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺣﺮﮐﺎت ﺑﻌﺪي ﻫﺮ ﺟﺎ
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٣
_______________________________________________
ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺰاب ﻓﺮﯾﺒﮑﺎر و دو رﻧﮓ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ دﻫﻨﺪ و ﻧﺘﺎﯾﺞ اﻧﻘﻼﺑﺎﺗﺸﺎن را ﺑﺮ ﺑﺎد دﻫﻨﺪ ،ﻣﺮدم ﺟﻠﻮ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ. وﻟﯽ آﯾﺎ از اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﺑﮕﻮﯾﺪ ،آﯾﺎ اﻧﻘﻼب ﻣﺎ ﭘﯿﺮوزﯾﺶ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد؟ و از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻓﺮﯾﺐ ﮐﺎري ﻫﺎ و ﺑﻪ اﻧﺤﺮاف رﻓﺘﻦ ﻫﺎ ﻣﺼﻮن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؟ ﻧﻪ ،ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ را ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ اﮐﺜﺮﯾﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﯾﺎدي دارﻧﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ،اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ را ﻫﻢ ﺑﮑﻨﻢ ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﺼﺮي ﻓﻌﺎل در ﺗﺮوﯾﺞ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﻮﯾﺪ ،ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻮﺛﺮي ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد .ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺘﺤﺮك و ﻓﻌﺎﻟﯽ در ﺗﺮوﯾﺞ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﮕﺮي ﻫﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ .اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﺮوﯾﻢ و ﺑﺎ رژﯾﻢ ﺑﺠﻨﮕﯿﻢ .ﻫﺮﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺿﺮوري ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ،اﻣﺎ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺪرت ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺿﺨﯿﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺪﻫﺎ را ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ،ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮوﯾﺪ ،اﯾﻦ ﻗﺪرت ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ ﺳﻮد و ﻧﺘﯿﺠﻪ ا ي ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ .آﮔﺎﻫﯽ در ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺮ اﻧﻘﻼب ﻗﺮار دارد و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اﻓﺘﺎده ﺗﺎ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ ،ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ ،ﺗﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي درﺳﺘﯽ ﺑﺠﻠﻮ ﺑﺮدارد . ﺗﺎ ﻣﺎ دﻗﯿﻘﺎ ﻧﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ،ﺑﻌﻨﻮان ﻗﺪم اول در راه
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٤
_______________________________________________
اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ،ﺗﺤﺖ ﭼﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺸﻮد، ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ .ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻓﺮاد ﺑﺮوﯾﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ .ﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺰﻧﯿﻢ و ﺑﮕﻮﺋﯿﻢ اﯾﻨﺴﺖ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ،ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ،ﺷﯿﻄﺎن ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﯾﮏ ﻓﺮد ﻣﺘﺮﻗﯽ و اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن روﺷﻦ ﺑﺸﻮد و ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ اﻋﻼم ﺑﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ از دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن دوﻟﺖ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽ روﯾﻢ ،از دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽ روﯾﻢ ،از دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﮐﺮدن داﻧﺸﮕﺎه و ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽ روﯾﻢ و ﺣﺘﯽ ارﺗﺶ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮج و ﺑﺎروي ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﯽ ﮐﻪ در آن ﺣﺮﻓﺶ ﭼﺮا ﻧﺪارد ،را ﻫﻢ دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و اﻋﻼم ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎي ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،و ورودﺷﺎن ﺑﻪ ﺻﻒ ﻣﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽ ﺷﻮد ،آن وﻗﺖ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن اﻧﻘﻼب ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﻣﻌﻠﻮم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .آﻧﻮﻗﺖ دﯾﮕﺮ آن ژﻧﺮال ارﺗﺶ ﮐﻪ ﺗﺎ دﯾﺮوز دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺮدم ﻣﯽ زد، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯽ ﭘﺎﺋﯽ از ﻗﺪرت ﺑﯿﺮوﻧﺶ ﻣﯽ اﻧﺪازﻧﺪ و از ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎري ﺑﻪ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪد ،ﺗﺤﺖ ﻫﯿﺞ ﻋﻨﻮاﻧﯽ ،ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺪم در ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺎ ﺑﮕﺬارد .ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺷﻮراﯾﯽ ﺷﺪن ارﺗﺶ ﺑﺪﻫﺪ .ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻗﺪﻣﺶ ﻣﺒﺎرك. ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻫﺮ ﻓﺮدي ﮐﻪ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻓﮑﺮ و ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ،ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺳﺎﺑﻘﻪ اش ،ﯾﮏ ﻓﺮد اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﺟﺰو ﺻﻒ اﻧﻘﻼب
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٥
_______________________________________________
اﺳﺖ .ﺻﻒ اﻧﻘﻼب ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ؟ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺷﺮح دادم و ﮔﻔﺘﻢ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮاﺳﺘﺎر دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺷﻮراﯾﯽ ﺷﺪن ارﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺪرت از دﺳﺖ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﺮود ،ﻧﻪ از دﺳﺖ ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ﺑﻪ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر دﯾﮕﺮ ،ﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ دوﻟﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﻓﻮﮐﻮل ﮐﺮاواﺗﯽ ﻟﯿﺒﺮال ،ﺟﺰو ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ و ﻣﺮدﻣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻧﻈﺎم ﺷﻮراﯾﯽ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ .ﻧﻈﺎم ﺷﻮراﯾﯽ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺪ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ و ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ دﻣﮑﺮاﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ آن رﺳﯿﺪه .ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻗﺎﻧﻊ ﺑﮑﻨﺪ ،ﻣﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﯿﺮو آن ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ . ﻣﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت اﯾﻦ ﻧﻈﺎم را ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادم و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮاﻫﻢ داد .ﻣﺮدم ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﺸﺎن ﺑﺮاي دﻣﮑﺮاﺳﯽ دﻗﯿﻘﺎ ﭼﯿﺴﺖ .آن ﻧﻮﻋﯽ از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭼﯿﺴﺖ و ﺗﻔﺎوت و ﺗﻤﺎﯾﺰ آن ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﻮرژواﯾﯽ، دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آﻗﺎي اوﺑﺎﻣﺎ و ﺑﻮش دﻧﺒﺎل آن ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﮐﺪام اﺳﺖ و ﭼﻪ ﺗﻤﺎﯾﺰي ﺑﺎ آن دوﻟﺖ ﻫﺎي اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ آﻗﺎي ﮐﺮوﺑﯽ ،ﻣﺤﯿﻂ و آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ دارد .و ﻓﻘﻂ داﻧﺴﺘﻦ آن ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ .ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺗﻼش وﻗﻔﻪ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﺮاي آﮔﺎه ﮐﺮدن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده اﻧﺪ .ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻧﻘﻼب ﺑﻌﺪي ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻒ ﺑﯿﻦ دﻣﮑﺮاﺳﯽ واﻗﻌﯽ واﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٦
_______________________________________________
ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ را ﻫﻢ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﯿﺮوﻫﺎي آﮔﺎه و اﻧﻘﻼﺑﯽ ،دارﯾﻢ داﺋﻤﺎ اﯾﻦ ﺻﻒ را ﺑﺮاي ﻣﺮدم روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻐﺮض ﯾﺎ ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ ﺧﺎك ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم و ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻨﺪ و داﻧﻤﺎ راه را ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ اﻣﺜﺎل ﮐﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي را وارد اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﮑﻨﻨﺪ ،آب و ﺟﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ، آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻣﺮوز ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮ آن ﺗﺄﮐﯿﺪ دارم ،ﻓﻘﻂ روﺷﻦ ﺷﺪن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺖ ،ﭼﻮن اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ روﺷﻦ ﺷﺪه اي ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﭼﯿﺰ ﭘﯿﭽﯿﺪه اي ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻼش ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي روﺷﻦ ﮐﺮدن دﯾﮕﺮان اﺳﺖ ،از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﺜﯿﺮ ﻓﺎﯾﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي ﺳﺎﯾﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ ﻣﻦ دو ﺳﺎﻟﯽ اﺳﺖ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ..اﯾﻦ ﻓﺎﯾﻞ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﯽ دي ﺗﮑﺜﯿﺮ ﺑﮑﻨﯿﺪ ،اﯾﻤﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺮاي دﯾﮕﺮان ،ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ ،ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ ،ﺑﺼﻮرت ﻧﻮﺷﺘﺎري در ﺑﯿﺎورﯾﺪ. ﻫﯿﭻ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺑﺪون ﺗﻼش ﻋﻈﯿﻢ و آﮔﺎه ﮔﺮاﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ .وﻗﺘﯽ ﺗﺎرﯾﺦ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ،اﯾﻦ را ﺑﻄﻮر ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ . ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻮﻓﻘﯽ در ﭘﺸﺘﺶ ﯾﮏ دوران ﻋﻈﯿﻢ آﮔﺎه ﮔﺮي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ .ﺷﻤﺎ اﻧﻘﻼب ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ .ﻓﻼﺳﻔﻪ روﺷﻨﮕﺮي دوﯾﺴﺖ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از آن در ﺗﻌﺮﯾﻒ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﻮرژواﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .ﺷﻤﺎ اﻧﻘﻼب ﺑﻠﺸﻮﯾﮑﯽ را ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ،ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل از اﮐﺘﺎﺑﺮﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ دﻣﮑﺮات ﻫﺎي اﻧﻘﻼﺑﯽ و
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٧
_______________________________________________
ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﺑﻨﺎﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﭼﺮﻧﯿﺸﻔﺴﮑﯽ ،ﺑﻠﯿﻨﺴﮑﯽ و ﺗﻮﻟﺴﺘﻮي ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ .ﺟﺎﻣﻌﻪ اي ﮐﻪ در ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ وﺟﻮد دارد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻇﺮف ﭼﻬﺎر و ﯾﺎ ﭘﻨﺞ روز ﺑﺎ زدن ﯾﮏ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮر ،ﺧﻮدش را دﻣﮑﺮاﺗﯿﺰه ﺑﮑﻨﺪ. اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﯽ اﺳﺖ. ﺳﺆال :ﺷﻤﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﺪ .اﻻن دﺷﻤﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﻧﯿﺴﺖ .آﻧﻬﺎ از اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ .از ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ در راس آن دارﻧﺪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺣﺮف ﮐﯽ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ .اﻻن ،دﺷﻤﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ آﻗﺎي ﮐﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي ﻫﺴﺘﻨﺪ .آﻧﻬﺎ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ آﻗﺎي ﮐﺮوﺑﯽ و ﻣﻮﺳﻮي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ دﺷﻤﻦ ﻣﻦ .دﺷﻤﻦ دﺷﻤﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ. ﭘﺎﺳﺦ :ﺧﺐ ،اﯾﻦ ﻫﻤﺎن اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ داﻧﻤﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎه ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد .ﻣﮕﺮ داﺋﻢ ﻣﺮدم را دﻋﻮت ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ؟ آﯾﺎ او دوﺳﺖ اﻧﻘﻼب ﺑﻮد؟ ﻧﻪ او دﺷﻤﻦ اﻧﻘﻼب ﺑﻮد .ﻣﺎ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ او دﺷﻤﻦ اﻧﻘﻼب ﺑﻮد؟ وﻗﺘﯽ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اش ﭼﯿﺴﺖ .اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺴﺖ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ رژﯾﻢ ﺷﺎه ﮐﻨﺪ .وﻗﺘﯽ آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺜﻞ زﻣﺎن ﺧﻤﯿﻨﯽ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ،ﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ از آن، ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ دﻋﻮت ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن آﻣﺪن ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي ﻫﻢ ﺑﺮﺳﺪ ،ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ آورد .ﻫﻤﺎن ﺟﻤﻬﻮري
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٨
_______________________________________________
اﺳﻼﻣﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ .اﯾﻦ ﺣﺴﺎب دو دو ﺗﺎ ﭼﻬﺎرﺗﺎﺳﺖ .ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺮا ﻧﻤﯽ ﭘﺬﯾﺮﯾﺪ. ﺳﺆال -ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ارﺟﺎع ﻣﯽ دﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي آﻗﺎي ﻣﺸﯿﺮي و آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﻣﺤﯿﻂ .ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﯾﻦ اﻗﺎﯾﺎن ﮔﻮش ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ ﺷﺮح ﻣﯽ دﻫﻨﺪ .ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﮔﻮش دﻫﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺟﻮاب :ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺤﺚ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ .اﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯿﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪارﯾﺪ .ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮدﺗﺎن را در ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻣﻦ روﺷﻦ ﮐﻨﯿﺪ .اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﺳﺎده را ﮐﻪ آﻗﺎ ﺟﺎن ،ﻣﻼك اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﻋﻀﺎي اﻟﻘﺎﻋﺪه ﻣﮕﺮ ﻣﺒﺎرزه ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻤﺐ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن و ﺧﻮد را ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺎﻻﺗﺮ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد .آﯾﺎ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣﻼك اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد اﻧﻘﻼﺑﯽ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .وﻗﺘﯽ آﻗﺎي ﻣﻮﺳﻮي ﺧﻮدش اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮﻗﺮاري ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ، ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ،در اﯾﻦ راه ﺷﻬﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺸﻮد ﯾﮏ ﻓﺮد ارﺗﺠﺎﻋﯽ اﺳﺖ. ﺳﺆال :ﺧﺐ ،ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ .در ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ دو ﺗﺎ ﺑﻨﺪ ﻫﺴﺖ :ﯾﮑﯽ ازادي ﺗﻈﺎﻫﺮات ،و دﯾﮕﺮي ازادي ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت .ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ دو ﺗﺎ اﮔﺮ اﺟﺮا ﺑﺸﻮد ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺮ ﺿﺮب ﺳﺎﻗﻂ ﻣﯽ ﺷﻮد.
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٢٩
_______________________________________________
ﺟﻮاب :ﻣﻦ ﺣﺮف ﺷﻤﺎ را ﻗﺒﻮل دارم .وﻟﯽ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ ،اﯾﻦ آﻗﺎﯾﺎن دارﻧﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ را ﮐﻼه ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ .اون دو ﺑﻨﺪي را ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯿﺪ آﻧﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ اﺧﺮش را ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ .ﻧﻪ دﮐﺘﺮ ﻣﺤﯿﻂ و ﻧﻪ ﻣﻮﺳﻮي و ﮐﺮوﺑﯽ .در اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ازاد ﺑﻪ ﺑﯿﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪ اش اﺳﺖ ،ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﻋﻘﯿﺪه اش ﺑﺎ اﺳﻼم ﺗﻨﺎﻗﺾ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.1 ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻫﻢ ﺑﻬﻤﯿﻦ ﺷﺮط ﻣﺠﺎز اﺳﺖ ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺸﺮط آﻧﮑﻪ ﺑﺎ اﺳﻼم ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .2ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ،ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ آﻗﺎﯾﺎن ﻫﻤﮕﯽ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺣﻘﻪ ﺑﺎز اﻧﺪ .اﯾﻨﻬﺎ اﯾﻨﻘﺪر ﺻﺪاﻗﺖ ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ دو ﺑﻨﺪ را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ ،ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮش را ﻫﻢ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ . .اﯾﻨﻬﺎ از ﻫﻤﯿﻦ اﻻن دارﻧﺪ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ را ﮐﻼه ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ . ﺳﺆال -ﻣﻦ ﯾﮏ ﺳﺆال دﯾﮕﺮ از ﺷﻤﺎ دارم .در ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ دﯾﮑﺘﺎﺗﻮري ﻣﻄﻠﻖ وﺟﻮد دارد .ﺗﻮي اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﻄﻠﻖ دو ﺗﺎ ﺷﻤﻊ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺗﻮﺳﻂ اﯾﻦ آﻗﺎﯾﺎن روﺷﻦ ﺷﺪه .وﻇﯿﻔﻪ ﻣﺎ ﭼﯿﻪ؟ وﻇﯿﻔﻪ ﻣﺎ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﺷﻤﻊ زﻫﺮ آﻟﻮد را ﺗﻮي ﻇﺮف آﺷﻐﺎل ﺑﯽ اﻧﺪازﯾﻢ و ﺧﻮدﻣﺎن آﺗﺶ روﺷﻦ ﮐﻨﯿﻢ ،ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﯿﻢ .ﺷﻤﺎ ﻗﺪرت ﻣﺮدم را دﺳﺖ ﮐﻢ ﻧﮕﯿﺮﯾﺪ.
١
ﭘﺎﯾﺎن
اﺻﻞ - 24ﻧﺸﺮﯾﺎت و ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت در ﺑﯿﺎن ﻣﻄﺎﻟﺐ آزادﻧﺪ ﻣﮕﺮ آن ﮐﻪ ﻣﺨﻞ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﻧﯽ اﺳﻼم ﯾﺎﺣﻘﻮق ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻔﺼﯿﻞ آن را ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻌﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ٢ اﺻﻞ -٢٧ﺗﺸﻜﯿﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت و راه ﭘﯿﻤﺎﯾﻲ ھﺎ ،ﺑﺪون ﺣﻤﻞ ﺳﻼح ،ﺑﮫ ﺷﺮط آن ﻛﮫ ﻣﺨﻞ ﺑﮫﻣﺒﺎﻧﻲ اﺳﻼم ﻧﺒﺎﺷﺪ آزاد اﺳﺖ.
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٣٠
_______________________________________________
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
٢٣١
_______________________________________________
آﺛﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه زن و ﺳﮑﺲ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻓﺎرﺳﯽ ،ﭼﺎپ ﭼﮭﺎرم. ﺗﺮورﯾﺴﻢ اﺳﻼﻣﯽ ،اھﺪاف و اﻧﮕﯿﺰه ھﺎ ،ﭼﺎپ ﭘﻨﺠﻢ. ) Ben Laden, the only Real Muslimﺗﺮﺣﻤﮥ ﺗﺮورﯾﺴﻢ اﺳﻼﻣﯽ ﺑﮫ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ(
ﺗﺎرﯾﺦ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪة اﺳﻼم ،ﺟﺮﯾﺎن ﭘﯿﺪاﯾﺶ و ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ، ﺧﺎﻧﻮاده و دوﻟﺖ در ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ،در دو ﺟﻠﺪ. راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ،ﻣﺎ ﮐﺠﺎ اﯾﺴﺘﺎده اﯾﻢ و ﺑﮫ ﮐﺪام ﺳﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮوﯾﻢ؟ ﺑﺎزﯾﮕﺮان ﻋﺼﺮ ﺗﻤﺪن ،ﮐﻮرش ،ﻣﺤﻤﺪ ،ﭼﻨﮕﯿﺰ
ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺘﺎب در ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ ) (310-477-7477و در ﺗﻮرﻧﺘﻮ ﺑﻪ ﺳﺮاي ﺑﺎﻣﺪاد )( 905-780-5947
و ﺑﺮاي ﺳﻔﺎرش ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ آدرس ﻫﺎي زﯾﺮ در ﺗﻮرﻧﺘﻮ و ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ. ) 905-237-6661ﺗﻮرﻧﺘﻮ( info@siamacsotudeh.com ) 0049-178-7310-596ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت(
٢٣٢
ﻣﻼك اﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮدن
ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ
_______________________________________________
www.azadieiran2.wordpress.com