www.Parsbook.Org
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دارﻳﻮشﺑﺰرگ دارﻳﻮش ﭘﻮر ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ ﭘﻮر آرﺷﺎم ﭘﻮر آرﻳﺎرﻣﻦ ﭘﻮر ﭼﻴﺶ ﭘﻴﺶ ﺑﻮد ﻛﻪ رﺷﺘﺔ ﺗﺒﺎرش درﺳﻪﭘﺸﺖ ﺑﻪﺗﺒﺎر ﻛﻮروش ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ .ﭼﻴﺶ ﭘﻴﺶ در ﺣﺪود ﺳﺎل 640پم ﭘﺎرس و اﻧﺸﺎن را ﻣﻴﺎن دوﭘﺴﺮش ﻛﻮروش )ﺟﺪ اﻋﻼي ﻛﻮروش ﺑﺰرگ( و آرﻳﺎرﻣﻦ )ﺟﺪ اﻋﻼي دارﻳﻮش ﺑﺰرگ( ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد .ﺑﻌﺪﺗﺮ ﺑﻪﻃﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ از آن اﻃﻼع ﻧﺪارﻳﻢ ﭘﺪران ﻛﻮروش ﭘﺪران دارﻳﻮش را از ﺻﺤﻨﻪ ﻛﻨﺎر زده ﺑﻪدرﺟﺔ دوم ﭘﺎﺋﻴﻦ آورده ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن ﭘﺎرس و اﻧﺸﺎن ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .از ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻧﺪاﻧﻲ ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ ﭘﺪر دارﻳﻮش دﺳﺖ ﻛﻤﻲ از ﻛﻮروش ﻧﺪاﺷﺖ .زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮروش درﮔﺬﺷﺖ ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ و ﭘﺪرش ارﺷﺎم ﻫﺮدو زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻨﺎ ﺑﻪرواﻳﺖ دارﻳﻮش ﺑﺰرگ در ﺑﻐﺴﺘﺎن ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﭘﻴﺶ ازاو ﻫﺸﺖ ﺗﻦ از ﺧﺎﻧﺪان او ﺷﺎه ﺑﻮدهاﻧﺪ ،ارﺷﺎم ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ درﻣﻘﺎم ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻮده وﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ دوم ويرا ﻛﻨﺎر زده ﺑﺎﺷﺪ .آﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮان ﺗﺮدﻳﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ارﺷﺎمِ ﭘﻴﺮ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺗﺮ از ﭘﺴﺮان ﻛﻮروش ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻪ؟ آﻳﺎ ﺑﻌﺪ از ﻛﻮروش زﻣﺎن آن ﻓﺮارﺳﻴﺪه ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﻓﺮزﻧﺪان ﻛﻮروش ﻫﻤﺎن ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎي ﻛﻮروش ﺑﺎ ﻧﻴﺎي دارﻳﻮش ﻛﺮد؟ اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ازﻧﻈﺮ دور داﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺪر دارﻳﻮش درﻣﻴﺎن ﺧﺎﻧﺪاﻧﻬﺎي ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺒﺮِ ﺳﻨﺶ ازاﺣﺘﺮام ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد و ﺣﺮﻓﺶ ﺧﺮﻳﺪار داﺷﺖ .ﻫﺮدو ﭘﺴﺮ ﻛﻮروش )ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ و ﺑﺮدِﻳﻪ( درﭘﻲ ﻫﻢ ازﻣﻴﺎن رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪان آرﻳﺎرﻣﻦ ﺑﺮ اورﻧﮓ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲﺋﻲ ﻛﻪ ﻛﻮرش ﺑﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮش ﺗﺸﻜﻴﻞ داده ﺑﻮد ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ. ﭼﻮن دارﻳﻮش ﺑﻪﺷﺎﻫﻲ رﺳﻴﺪ ﻧﺎم اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮادة ﻛﻮروش ازﺻﺤﻨﻪ ﻛﻨﺎر رﻓﺖ و در ﻧﺒﺸﺘﻪﻫﺎي دارﻳﻮش ﻧﻪ از ﻛﻮروش ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬار ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ و آﻓﺮﻳﻨﻨﺪة ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪدﺳﺖ دارﻳﻮش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺠﻠﻴﻠﻲ ﺷﺪ و ﻧﻪ از ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﺗﻘﺪﻳﺮي ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪ ،و ﻫﺮﺟﺎ ﻛﻪ ﻻزم ﺑﻮد ﻧﺎﻣﻲ ازﻛﻮروش ﺑﻪﻣﻴﺎن آﻳﺪ ﺑﻪﺳﺎدﮔﻲ از او ﻳﺎد ﺷﺪ ﺑﺪون آﻧﻜﻪ اﺷﺎره ﺷﻮد ﻛﻪ او ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬار ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﺮﻳﻨﺔ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ و ﺑﺮدِﻳﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﺷﺪﻧﺪ و اﻟﻘﺎب اﻳﻦ دوﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﺳﭙﺮده ﺷﺪ ﺗﺎ ازﺧﺎﻃﺮﻫﺎ زدوده ﺷﻮد .دارﻳﻮش در ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن داﺳﺘﺎن ﺑﺮدِﻳﻪ و ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ و ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ و ﺑﻪﺳﻠﻄﻨﺖ رﺳﻴﺪن ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎن ﻣﻴﺪارد: وﻗﺘﻲ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻪﻣﺼﺮ رﻓﺖ ،ارﺗﺶ و ﻣﺮدم در اﻳﺮان از ﺑﺮدِﻳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺷﺎﻳﻌﻪﻫﺎﺋﻲ
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 188
ﭘﺮاﻛﻨﺪﻧﺪ ﻛﻪ دال ﺑﺮ ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ از او ﺑﻮد .از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ از اﻳﺮان ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ ،ﺑﺮادرش ﺑﺮدِﻳﻪ را ﺳﺮﺑﻪﻧﻴﺴﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد وﻛﺴﻲ ﻫﻢ از اﻳﻦ اﻣﺮ اﻃﻼع ﻧﺪاﺷﺖ ،ﻣﻐﻲ ﺑﻨﺎم ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺮدِﻳﻪ ﺧﻮاﻧﺪه دﺳﺖ ﺑﻪﻛﻮدﺗﺎ زد و ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﻗﺒﻀﻪ ﻛﺮد .در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﻫﻢ درﮔﺬﺷﺖ .ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ ﻫﻤﺔ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻴﺪاد ويرا ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و اﻣﺮش را اﻓﺸﺎ ﻛﻨﻨﺪ ازﻣﻴﺎن ﺑﺮد و ﭼﻨﺎن ارﻋﺎﺑﻲ درﻛﺸﻮر ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮد ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺮأت ﻧﻤﻴﻜﺮد ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ. ﭼﻮن دارﻳﻮش ﺑﻪاﻳﺮان ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ را ازﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ؛ ﺑﻨﺎﻫﺎﺋﻲ را ﻛﻪ او وﻳﺮان ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﺎزﺳﺎزي ﻛﺮد ،اﻣﻼك و اﻣﻮاﻟﻲ را ﻛﻪ او از ﻣﺮدم ﻣﺼﺎدره ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺸﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ، و ﻛﺸﻮر را ﺑﻪاوﺿﺎع ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎزآورد. دارﻳﻮش دراﻳﻦ ﮔﺰارش ﻣﻔﺼﻞ از ﺷﺶ ﺗﻦ ﺳﭙﻬﺪار و ﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﻲ ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮد ﻛﻪ دﺳﺘﻴﺎران او در ﻛﻮدﺗﺎﻳﺶ ﺑﻮدهاﻧﺪ .اﻳﻨﻬﺎ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ از :وﻳﻨﺪﻓَﺮﻧﻪ ﭘﻮر وﻳﺴﭙﺎر ،اوﺗَﻦ ﭘﻮر ﺛﻮﺧﺮه، ﮔﺎﺋﻮﺑﺮووه ﭘﻮر ﻣﺮدوﻧﻴﻪ ،ويدرﻧﻪ ﭘﻮر ﺑﻐﺎﺑﻴﻐﻨﻪ ،ﺑﻎﺑﻮﺧَﺶ ﭘﻮر دادوﻫﻴﻪ ،اَردوﻣﻨِﺶ ﭘﻮر وﻫﻮﻛﻪ. رواﻳﺘﻲ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ورود اﻳﻦ ﺷﺶ ﺗﻦ ﻫﻤﺮاه دارﻳﻮش ﺑﻪﻛﺎخ را ﻧﻘﻞ ﻣﻴﻜﻨﺪ وﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن اورﻧﮓﻧﺸﻴﻦِ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﺮان را ﺑﻴﺎن ﻣﻴﺪارد ،ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻃﻲ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ و ازﭘﻴﺶ ﻃﺮحﺷﺪه دﺳﺖ ﺑﻪﻳﻚ ﻛﻮدﺗﺎ زدﻧﺪ .رواﻳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﺗﻦ ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ازﺷﺎم ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻌﻨﻮان دﻳﺪار ﺑﺎ ﺷﺎه ﺟﺪﻳﺪ و ﻋﺮض ﮔﺰارش وارد ﻛﺎخ ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻨﻬﺎ ﺳﺮﻛﺮدﮔﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎزه داﺷﺘﻨﺪ ﻫﺮﮔﺎه و ﺑﻲﮔﺎه وارد ﻛﺎخ ﺷﺪه ﺑﻪﺣﻀﻮر ﺷﺎه ﺑﺮﺳﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻊ و رادﻋﻲ ﺑﺮﺳﺮ راﻫﺸﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ .ﻫﻤﻴﻦ رواﻳﺘﻬﺎ ﺣﻜﺎﻳﺖ از آن دارد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ در درون ﻛﺎخ و درون ﻛﻮﺷﻚ زﻧﺎن ﺑﻪﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ »ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ و ﺑﺮادرش« ﻧﺎﻣﻴﺪهاﻧﺪ ﺣﻤﻠﻪور ﺷﺪه و آﻧﻬﺎ را ﻛﺎﻣﻼ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﻛﺮدﻧﺪ .در ازﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺳﺨﻦ از ﺷﻮرش رﻓﺘﻪ و ﻧﻪ ﻣﺪاﺧﻠﺖ ارﺗﺶ و ﻧﻪ ﺟﻨﮓ و درﮔﻴﺮي .ﻛﺴﻲﻛﻪ ﺑﺮدِﻳﻪي دروﻏﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه در اﻃﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﭘﺲ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪدﺳﺖ دارﻳﻮش و دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ ،و اﻋﻼم ﺷﺪ ﻛﻪ او ﺑﺮدِﻳﻪ ﻧﺒﻮده ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻐﻲ ﮔﻮشﺑﺮﻳﺪه ﺑﻪﻧﺎم ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ﺑﻮده ﻛﻪ ﻫﻤﻪ اورا ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ؛ ﺑﺮدِﻳﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﻪﻓﺮﻣﺎن ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮده وﻛﺴﻲﻛﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻗﺘﻞ ﺑﺮدِﻳﻪ ﺑﻮده ﻧﻴﺰ ﺧﻮدش را ﻫﻤﻴﻦ اﻛﻨﻮن ﻛﺸﺘﻪ اﺳﺖ ،و ﻗﺼﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ .ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﺎر ،ﺷﺶ ﺳﺮﻛﺮدة ﭘﺎرﺳﻲ ﻛﻪ ﻳﺎران دارﻳﻮش ﺑﻮدﻧﺪ او را ﺑﺮ اورﻧﮓ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﺮان ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ. وﻟﻲ اﺳﺘﻘﺮار ﺳﻠﻄﻨﺖ دارﻳﻮش ﺑﻪﺳﺎدﮔﻲ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ .ﻧﺨﺴﺖ آﻧﻜﻪ او ،ﺑﻪﻋﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﺎرﻳﺦﻧﮕﺎر ﻗﺎﺑﻞ درك اﺳﺖ ،ﻫﻴﭽﮕﺎه ﺑﻪﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد )ﭘﺎرسارﮔﺎد( -ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺳﻨﺘﻲ و ﻣﺮﻛﺰ اداري دوﻟﺖ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ -ﻧﺮﻓﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ از آﻏﺎز ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﺷﻬﺮ ﺷﻮش در ﺧﻮزﺳﺘﺎن را ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺧﻮﻳﺶ
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 189
ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ،و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ اﺳﺘﺨﺮ را ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎ دور از ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﺑﻮد ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ اداري ﻛﺸﻮرش ﻛﺮد .دﻳﮕﺮ آﻧﻜﻪ او ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺷﻮرﺷﻬﺎي ﮔﺴﺘﺮده ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﭘﺎرﺳﻴﻬﺎ و ﻣﺎدﻳﻬﺎ ازﻛﻮدﺗﺎ و روي ﻛﺎر آﻣﺪن او ﺑﻮد .ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻮرﺷﻬﺎ ﺣﻜﺎﻳﺖ ازآن دارﻧﺪ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ و ﺑﺮدِﻳﻪ و ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔﻲ ﻛﻪ در ﮔﺰارﺷﻬﺎي دارﻳﻮش ﻣﻄﺮح ﺷﺪه ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﺑﺴﻴﺎري از ﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﻲ ازﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺮ آﮔﺎﻫﻲ داﺷﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﺎ دارﻳﻮش ﺑﻪﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪاﻧﺪ .ﮔﺰارش ﺳﺮﻛﻮب ﺷﻮرﺷﻬﺎي داﺧﻠﻲ اﻳﺮان در ﻛﺘﻴﺒﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن ﭼﻨﻴﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ:
1
در ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم آﺗﺮﻳﻨﺎ ﺑﺎ ادﻋﺎي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺳﺮ ﺑﻪﺷﻮرش ﺑﺮداﺷﺖ .در ﺑﺎﺑﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﻧﻴﺪﻳﻦﺗﺎﺑﻴﻞ ﻣﺪﻋﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ اﺳﺖ و ﻣﺮدم را ﺑﻪدور ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮد آورده ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ ﺧﻮاﻧﺪ .آﺗﺮﻳﻨﺎ را ﺳﭙﺎه اﻋﺰاﻣﻲ دارﻳﻮش ﺷﻜﺴﺖ داده ازﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ. ﺑﺮاي ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺷﻮرش ﺑﺎﺑﻞ دارﻳﻮش ﺷﺨﺼﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﻣﺪﻋﻲ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﺑﻞ را ﻃﻲ ﺳﻪ دور ﻧﺒﺮد ﺑﻪﺷﻜﺴﺖ ﻛﺸﺎﻧﺪه دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮده ﻣﻌﺪوم ﺳﺎﺧﺖ .در ﻫﻤﻴﻦ اﺛﻨﺎء در ﭘﺎرس ،ﺧﻮزﺳﺘﺎن ،ﻣﺎد ،ﺑﺎﺑﻞ، ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،ﭘﺎرت ،ﮔﺮﮔﺎن ،ﻣﺮو ،ﺳﻨﺪ ،و ﺳﻴﺴﺘﺎن ﺷﻮرﺷﻬﺎﺋﻲ ﺑﻪراه اﻓﺘﺎد .دارﻳﻮش ﭘﺲ از ﻓﺮوﻛﻮﻓﺘﻦ ﺷﻮرش ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻟﺸﻜﺮ ﻛﺸﻴﺪ ،وﻟﻲ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﺑﻪﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﺮﺳﺪ ﻣﺪﻋﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮرش دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺷﺪ و ﻛﺸﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪ .در ﻣﺎد ﻣﺮدي از ﺧﺎﻧﺪان ﺷﺎﻫﻲ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻪﻧﺎم ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ .دارﻳﻮش ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻪﻣﺎد ﻓﺮﺳﺘﺎد ،وﻟﻲ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻫﻮاداران ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮدﻧﺪ اﻳﻦ ﺳﭙﺎه ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻛﺎري ازﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮد ،و دارﻳﻮش ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﺎ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺑﻪﻣﺎد ﺑﺮود .ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎم ارﻣﻨﺴﺘﺎن ﻧﻴﺰ دارﻳﻮش ﻟﺸﻜﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد .اﻳﻦ ﻟﺸﻜﺮ ﭘﺲ ازﭼﻨﺪﻳﻦ دور ﻧﺒﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻮرش ارﻣﻨﺴﺘﺎن را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﺪ .دارﻳﻮش در ﻣﺎد ﻓﺮهورﺗﻴﺶ را ﺷﻜﺴﺖ داد و ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﺑﻪري ﮔﺮﻳﺨﺖ .ﺳﭙﺎه اﻋﺰاﻣﻲ دارﻳﻮش ويرا در ري ﺷﻜﺴﺖ داده دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻪﻣﺎد ﻓﺮﺳﺘﺎد و او در ﻫﻤﺪان ﺑﻪدار آوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ .در ﺳﺎﮔﺎرﺗﻴﻪ )اﻳﺮان ﻣﺮﻛﺰي( ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﭼﻴﺘﺮَنﺗَﺨﻤﻪ ﺑﺎ ادﻋﺎي اﻳﻨﻜﻪ از ﺧﺎﻧﺪان ﺷﺎﻫﻲ ﻣﺎد اﺳﺖ ﻗﻴﺎم ﻛﺮد .اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﭙﺎه اﻋﺰاﻣﻲ دارﻳﻮش ﺷﻜﺴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮ و ﺑﻪﻣﺎد ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه در اِرﺑﻴﻞ )اﻛﻨﻮن ﺷﻤﺎل ﻋﺮاق( ﺑﻪدار آوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ .زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﺮهورﺗﻴﺶ در ﻣﺎد ﻗﻴﺎم ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﺮدم ﭘﺎرت و ﮔﺮﮔﺎن از او ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ وﮔﺸﺘﺎﺳﭗ -ﭘﺪر دارﻳﻮش -ﻛﻪ ﺷﻬﺮﻳﺎر ﭘﺎرت ﺑﻮد را ﺑﻴﺮون راﻧﺪﻧﺪ .دارﻳﻮش ﻧﻴﺮوي اﻣﺪادي ﺑﺮاي ﭘﺪرش ﻓﺮﺳﺘﺎد وﮔﺸﺘﺎﺳﭗ ﭘﺲ از دوﺟﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺷﻮرﺷﻴﺎن را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮد وآراﻣﺶ را ﺑﻪﭘﺎرت وﮔﺮﮔﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ .در ﻣﺮو ﻧﻴﺰ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﻓَﺮاده ﻗﻴﺎم ﻛﺮد وﻣﺮدم ﺑﻪدور او ﮔﺮد آﻣﺪﻧﺪ .اﻳﻦ -1ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ در ﻣﺘﻦ ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 190
ﺷﻮرش ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻪﺗﺪﺑﻴﺮ دارﻳﻮش و ﺑﻪدﺳﺖ ﺳﭙﺎه اﻋﺰاﻣﻲ او ﺑﻪﺷﻜﺴﺖ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ .در ﭘﺎرس ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم وهﻳﺰدات ﻣﺪﻋﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮدِﻳﻪ اﺳﺖ و ﺑﺨﺶ ﻋﻈﻴﻤﻲ از ﭘﺎرﺳﻴﻬﺎ از او ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻋﺰاﻣﻲ دارﻳﻮش ﭘﺎﻳﺪاري ورزﻳﺪﻧﺪ .اﻳﻦ ﻣﺮد و ﻫﻮاداراﻧﺶ در ﺳﻪ ﻣﻮﺿﻊ و ﺳﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺷﻜﺴﺖ ﻳﺎﻓﺖ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪﻓﺮﻣﺎن دارﻳﻮش در ﭘﺎرس ﺑﻪدار آوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ. در ﺳﻴﺴﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﻣﻲ از وهﻳﺰدات ﻫﻮاداري ﻛﺮده ﺳﺮ ﺑﻪﺷﻮرش ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ .ﺳﭙﺎه دارﻳﻮش در ﺳﻴﺴﺘﺎن ﺳﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﺷﻮرﺷﻴﺎن داﺷﺖ ،و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻮرش را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮده آراﻣﺶ را ﺑﻪﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧَﺪ .درﻣﻴﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻬﺎي دارﻳﻮش در ﭘﺎرس و ﺷﺮق ﻛﺸﻮر ،ﺑﺎﺑﻞ ﻣﺠﺪدا ﺷﻮرﻳﺪ و ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم اَرﺧَﻪ ﺑﺎ ادﻋﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧَﺼﺮ دوم اﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪ .ارﺧﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ دﻳﮕﺮ ﺷﻮرﺷﻴﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﭙﺎه اﻋﺰاﻣﻲ دارﻳﻮش ﺷﻜﺴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ و او را در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪدار آوﻳﺨﺘﻨﺪ. دارﻳﻮش ﺑﺰرگ ﭘﺲ از ﺷﺮح اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ رﻫﺒﺮان ﺷﻮرﺷﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ و دروغ ﻣﺮدم را ﺑﻪدور ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﺮد آورده ﺑﻮدﻧﺪ ،وﻟﻲ ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﺑﻪاو ﻛﻤﻚ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ دروﻏﮕﻮﻳﺎن و ﻓﺮﻳﺒﻜﺎران را ﻳﻜﻲ ﭘﺲ ازدﻳﮕﺮي ازﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد .او ﺳﭙﺲ ﺑﻪﻫﻤﺔ ﺷﺎﻫﺎن آﻳﻨﺪه ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ از دروغ و ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻮاﻗﺐ دروغ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. دارﻳﻮش ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻗﺎﻃﻊ و ﺑﻲﮔﺬﺷﺖ ﺑﻮد .او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﺳﺮﻛﺸﺎن و ﺷﻮرﺷﮕﺮان ﻣﺪارا ﻧﻤﻴﻜﺮد و ﭼﻮن ﺑﺮآﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ درﻣﺠﺎزاﺗﺸﺎن ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﻴﻜﺮد .درآوردن ﭼﺸﻢ و ﺑﺮﻳﺪن ﮔﻮش و ﺑﻴﻨﻲ و ﺑﻪﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﻬﺎدن ﻣﺬﻟﺖآﻣﻴﺰ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺷﻜﺴﺘﺨﻮردة ﺳﻠﻄﻨﺖ از روﺷﻬﺎي ﻛﻴﻔﺮدﻫﻲ او ﺑﻮد .روﺷﻬﺎي رﻋﺐاﻧﮕﻴﺰ دارﻳﻮش درﺳﺎﻟﻬﺎي آﻏﺎز ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺳﺮاﺳﺮي را درﻛﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎور او ﻛﻪ ﻣﻴﺮاث ﻛﻮروش وﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮده ﺳﻠﻄﻨﺖ اورا ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪاو اﻣﻜﺎن داد ﻛﻪ در ﻏﻴﺎب ﻫﺮ ﺻﺪاي ﻣﺨﺎﻟﻔﻲ ﻛﻮس ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻨﻮازد و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﺪاي ﺟﻬﺎن ﺑﻨﺎﻣﺪ .در ﮔﺰارش ﺑﻐﺴﺘﺎن ،او ﻫﻤﺔ ﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺶ ﺑﻮدﻧﺪ را ﭘﻴﺮوان دروغ ﻣﻴﻨﺎﻣﺪ و ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪدروغ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪاﺳﻤﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻛﻪ ازآنِ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ ،و آنﻛﺲ ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .او ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﮕﺮد ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪﻣﺮدم اﻟﻘﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺑﺮﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎت ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،و اﻳﻨﺎن ﻛﺴﺎن دﻳﮕﺮﻧﺪ و ﺷﻴﺎد و ﻣﺮدمﻓﺮﻳﺒﻨﺪ و دروغ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪدور ﺧﻮدﺷﺎن ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪﻣﻘﺼﺪﺷﺎن ﺑﺮﺳﻨﺪ .ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﮕﺮدِ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪدروﻏﮕﻮﻳﻲ و ادﻋﺎي ﻧﺎﺣﻖ ﺷﺪ ﺑﺮدِﻳﻪ ﺑﻮد ،ﻛﻪ دارﻳﻮش ويرا ﺑﺮدِﻳﻪي دروﻏﻴﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪ و اورا ازﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ. دارﻳﻮش در ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن ﻫﻤﺔ ﭘﻴﺮوزﻳﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪارادة اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﺴﺒﺖ داده وﻛﻮﺷﻴﺪه
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 191
اﺳﺖ واﻧﻤﻮد ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻫﺪﻓﺶ اﺟﺮاي ارادة اﻫﻮراﻣﺰدا در ﺑﺮﻗﺮاري ﻋﺪل و راﺳﺘﻲ و درﺳﺘﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ ،اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﻤﻮاره ﻳﺎور و ﺣﺎﻣﻲ او ﺑﻮده و درﻫﻤﺔ ﺟﻨﮕﻬﺎ و درﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻤﺔ دﺷﻤﻨﺎن ﺑﻪﭘﻴﺮوزي رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ .او ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺗﻨﻬﺎ ذات ﺷﺎﻳﺴﺘﺔ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدن ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﺮده ،و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮده ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم روي زﻣﻴﻦ وﻇﻴﻔﻪ دارﻧﺪ از او ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي اﻫﻮراﻣﺰدا را ،ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮﻗﺮاري ﻧﻈﻢ و اﻣﻨﻴﺖ و آراﻣﺶ را در ﺟﻬﺎن ﺑﻪاﺟﺮا درآورد .وي در ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ ﻧﻘﺶرﺳﺘﻢ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ: ﻣﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﻛﺮدهام ﺑﻪﻳﺎري اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻮده ﻛﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻣﻦ ﺑﻮده و ﻣﺮا ﻛﺎﻣﻴﺎب ﮔﺮداﻧﻴﺪه اﺳﺖ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎري ﻛﺮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ .او ﻳﺎور و ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻦ ﺑﺎدا ،و ﻛﺸﻮرم را از ﺑﻼﻫﺎ در اﻣﺎن ﺑﺪاراد .ﻣﻦ اﻣﻮر ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪارادة اﻫﻮراﻣﺰدا واﻣﻴﮕﺬارم و اﻣﻴﺪوارم ﻛﻪ رﺳﺘﮕﺎري ﻧﺼﻴﺒﻢ ﻛﻨﺎد .اي ﻣﺮدم! دﺳﺘﻮرﻫﺎي اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻛﻪ ﺑﻪﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ رﻫﺎ ﻣﻜﻨﻴﺪ و از راه راﺳﺖ و درﺳﺖ روﮔﺮدان ﻣﺸﻮﻳﺪ. اﻧﺴﺎن وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﻴﺸﻨﻮد ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺑﺎاﻳﻤﺎن و ﭘﺎرﺳﺎ و دادﮔﺮ و ﻣﻬﺮﭘﺮور از دارﻳﻮش درﻧﻈﺮش ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻴﺸﻮد و ﺑﻪاﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ دادﮔﺴﺘﺮاﻧﻪ و ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻛﮋﻳﻬﺎ و ﺑﺪﻳﻬﺎ و ﺑﺮﻗﺮاري راﺳﺘﻴﻬﺎ و درﺳﺘﻴﻬﺎ ﻫﺮ ﺷﻴﻮهﺋﻲ را ﻛﻪ ﺻﻼح ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﻨﺪد و ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن راﻫﺶ را ﺑﻪﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭘﻨﺪارد ازﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد .وﻟﻲ ﻟﺤﻈﺔ دﻳﮕﺮ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻲآورد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻮدﺳﺘﺎﺋﻴﻬﺎ را ﻳﻚ زورﻣﻨﺪ ﺧﺸﻢآور آﺗﺶﺷﮕﺎف 1ﺑﺮزﺑﺎن آورده ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺴﻲ اﺟﺎزه ﻧﻤﻴﺪاده درﺑﺮاﺑﺮ او ﺟﺰ »ﻟﺒﻴﻚ« ،و »ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن« ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﺮزﺑﺎن آورد؛ و ﻫﻤﻪﻛﺲ را ﺣﺘﻲ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻛﺸﻮري و ﻟﺸﻜﺮي را ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ ﭼﺸﻢوﮔﻮشﺑﺴﺘﺔ ﺧﻮدش ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ .دارﻳﻮش در ﻛﺘﻴﺒﺔ ﻣﻌﺮوف ﺑﻐﺴﺘﺎن ﻓﻘﻂ از ﺷﺶ ﺗﻦ رؤﺳﺎي ﺧﺎﻧﺪاﻧﻬﺎي ﺑﺰرگ ﭘﺎرﺳﻲ ﻛﻪ اورا ﺑﺮاي ﺣﺼﻮل ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﻳﺎوري ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﻪﻧﺎم »دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ« ﻳﺎد ﻛﺮده ،وﻟﻲ ﺟﺰاﻳﻨﻬﺎ از ﺗﻤﺎم اﻣﺮاي ارﺗﺶ و ﻛﺎرﮔﺰاران دوﻟﺘﺶ ﺑﺎﻋﺒﺎرت »ﻣﻨﺎ ﺑﻨﺪﻛﺎ« )ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ ﻣﻦ( ﻧﺎم ﺑﺮده اﺳﺖ .اﻳﻦ ﺷﺶ ﺗﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﭙﻬﺪاران ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ روي ﻛﺎر آﻣﺪن او اﻋﻀﺎي ﺷﻮراي ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺗﺸﻜﻴﻞ دادﻧﺪ و -1ﻣﻮﻟﻮي روﻣﻲ داﺳﺘﺎﻧﻲ را ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ :ﺷﺎه ﺑﺎ دﻟﻘﻚ ﻫﻤﻲ ﺷﻄﺮﻧﮓ ﺑﺎﺧﺖ؛ زود ﻣﺎﺗﺶ ﻛﺮد وﺧﺸﻢ ﺷﻪ ﺑﺘﺎﻓﺖ .ﮔﻔﺖ ﺷﻪ ﺷﻪ! و آن ﺷﻪ ﺧﺸﻢ آورش ،ﻳﻚ ﻳﻚ آن ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻣﻴﺰد ﺑﺮﺳﺮش؛ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﺮاﻳﻨﻚ ﺷﻬﺖ اي ﻗﻠﺘﺒﺎن … ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮﻣﻮد ﻣﻴﺮ؛ و او ﺷﺪه ﻟﺮزان ﭼﻮﻋﻮد از زﻣﻬﺮﻳﺮ .ﺑﺎﺧﺖ دﺳﺖ دﻳﮕﺮ و ﺷﻪ ﻣﺎت ﺷﺪ؛ وﻗﺖ ﺷﻪ ﺷﻪ ﮔﻔﺘﻦ و ﻣﻴﻘﺎت ﺷﺪ .دﻟﻘﻚ از ﺟﺎ ﺟﺴﺖ و در ﻛﻨﺠﻲ ﺧﺰﻳﺪ ،ﻳﻚ ﻟﺤﺎف و ﺷﺸﻨﻤﺪ ﺑﺮﺧﻮد ﻛﺸﻴﺪ .ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻫﺶ :ﻫﺎن ﭼﻪ ﻛﺮدي ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ؟ ﮔﻔﺖ :ﺷﻪ ﺷﻪ ،ﺷﻪ ﺷﻪ ،اي ﺷﺎه ﮔﺰﻳﻦ! ﺑﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺧﺸﻢ آور آﺗﺶ ﺷﮕﺎف ،ﻛﻲ ﺗﻮان ﺣﻖ ﮔﻔﺖ ﺟﺰ زﻳﺮ ﻟﺤﺎف.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 192
ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﺮ دوﺷﺸﺎن ﻧﻬﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭘﺲ ازآن ﻫﺮﻛﺪام در ﺑﺨﺸﻲ از ﻛﺸﻮر ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﺷﺎﻫﻲ ﻛﺮدﻧﺪ .دارﻳﻮش ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮﻳﺶ را درﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺪﻳﻮن اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻮد و اﮔﺮ اﻳﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ او ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ را از دﺳﺖ ﻓﺮزﻧﺪان ﻛﻮروش ﺑﻴﺮون آورد و ﺑﻪﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دﻫﺪ .ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺮِ ﻛﺎﻣﺒﻮﺟﻴﻪ و ﺑﺮدِﻳﻪ را ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺶ ﺗﻦ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ .دارﻳﻮش ﺑﻪﭘﺎس ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺶﺗﻦ ﺑﻪاو ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎﻣﻬﺎﻳﺸﺎن را ﻳﻜﻲﻳﻜﻲ در ﻛﺘﻴﺒﻪاش ذﻛﺮ ﻛﺮده و ﺳﺘﻮده و از ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن آﻳﻨﺪه ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ و ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﻨﻬﺎ را ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﺪارﻧﺪ و ﻫﻤﻮاره در زﻳﺮ ﭼﺘﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ .اﻳﻦ ﺷﺶ ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮﺧﺎﺻﻲ ﻫﻤﺮاه دارﻳﻮش -ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮه -وارد ﻛﺎخ ﺷﺪﻧﺪ و اورﻧﮓﻧﺸﻴﻦِ ﺳﻠﻄﻨﺖ اﻳﺮان را ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮده ﻛﺸﺘﻨﺪ )ﻣﻬﺮﻣﺎه 522پم( .ﺑﻌﺪ از آن داريوﻫﻮش ﭘﻮر وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ )دارﻳﻮش ﭘﺴﺮ ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ( ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﻳﺮان ﺷﺪ ،ﺗﺎ ﻫﻤﺎن راﻫﻲ را ﻛﻪ ﻛﻮروش ﺑﺰرگ آﻏﺎز ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺪون ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻠﻲ اداﻣﻪ دﻫﺪ ،و از ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﻧﻈﻢ و اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶِ ﺟﻬﺎن ﺑﻪﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﭘﺎﺳﺪاري ﻛﻨﺪ.
ﺟﻬﺎﻧﺪاري دارﻳﻮش ﺑﺰرگ دارﻳﻮش ﺳﻪﺳﺎل ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ را ﺻﺮف ﺳﺮﻛﻮب ﺷﻮرﺷﻬﺎي داﺧﻠﻲ و ﺗﺜﺒﻴﺖ اوﺿﺎع اﻳﺮان و ﻣﻴﺎﻧﺮودان و ارﻣﻨﺴﺘﺎن ﻛﺮد .او درﺳﻨﺪ ﺑﻐﺴﺘﺎن ﮔﺰارش ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻔﺼﻠﻲ درﺑﺎرة ﻳﻜﺎﻳﻚ ﺷﻮرﺷﻬﺎ اراﺋﻪ ﻛﺮده و ﻫﻤﻪ را ﻧﺎﺷﻲ از ارادة اﻫﻮراﻣﺰدا داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ .او در اﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻛﺮده ﻛﻪ در ﻣﺼﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺿﺪ او دﺳﺖ ﺑﻪﺷﻮرش زدهاﻧﺪ .داﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﺷﻮرش ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮن دارﻳﻮش ﺑﻪﺳﻠﻄﻨﺖ ﻧﺸﺴﺖ آرﻳﺎﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﭘﺎرﺳﻲ ﻣﺼﺮ ﻛﻪ ﻣﻨﺼﻮب ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ او ﺑﻪﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و در ﺻﺪد ﺑﺮآﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﺮ را ازﺣﻴﻄﺔ ﻧﻈﺎرت دارﻳﻮش ﺧﺎرج ﺳﺎزد .او ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺪف ﺳﻜﺔ ﻧﻘﺮة ﺗﻤﺎمﻋﻴﺎر ﺑﻪﻧﺎم ﺧﻮدش زد 1،و رواﺑﻄﺶ را ﺑﺎ دارﻳﻮش ﻗﻄﻊ ﻛﺮد .ﭼﻮن اﻳﻦ اﻗﺪام ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﺔ ﻣﻘﺪﻣﻪﭼﻴﻨﻲ ﺑﺮاي ﺷﻮرش ﺑﺮﺿﺪ دارﻳﻮش ﺑﻮد ،دارﻳﻮش درﺣﻮاﻟﻲ ﺳﺎل 517پم ﺑﻪﻣﺼﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﻛﺸﻴﺪ .آرﻳﺎﻧﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﻛﻪ درﺑﺮاﺑﺮ دارﻳﻮش ﭼﻨﺪان ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ؛ و ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ دارﻳﻮش درآﻣﺪه ﻣﺠﺪدا درﻣﻘﺎﻣﺶ اﺑﻘﺎ ﮔﺮدﻳﺪ. دارﻳﻮش در ﻣﺼﺮ دﺳﺖ ﺑﻪﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺻﻼﺣﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي زد ﺗﺎ رﺿﺎﻳﺖ ﻣﺮدم آن ﻛﺸﻮر را ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ .ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ ﻛﺮد آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻮن در آن ﻫﻨﮕﺎم ﻛﺎﻫﻨﺎن در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺑﺮاي آﭘﻴﺲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ درآن اواﺧﺮ درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد 2،در ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺰاي آﭘﻴﺲ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﻮد و -1ﻫﺮودوت.187 / 4 ، -2آﭘﻴﺲ ،ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮕﻲ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺮﺑﻊ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮﭘﻴﺸﺎﻧﻲ و ﻧﻘﺶ ﻳﻚ ﻋﻘﺎب ﺑﺮﭘﺸﺖ و ﻧﻘﺶ ﻳﻚ ﺧﺰوك
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 193
ﻫﺰﻳﻨﻪﺋﻲ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﺑﺮاي »ﻛﺸﻒ و ﺗﻌﻴﻴﻦ« آﭘﻴﺲ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻘﺮرﻛﺮد .او ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪرﺳﻢ ﻓﺮﻋﻮﻧﺎن ﺑﻪﺣﻀﻮر ﺧﺪاﻳﺎن ﻣﺼﺮي رﻓﺖ و ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺒﺎدت ﺑﻪﺟﺎي آورد و ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮﻋﻮﻧﺎنْ آﻧﻬﺎ را ﭘﺪر ﺧﻄﺎب ﻛﺮد ﺗﺎ ﺗﻘﺪس ﺧﻮﻳﺶ را درﻣﺼﺮ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﻨﺪ .ﺑﻌﻼوه او ﺑﻪﻫﺰﻳﻨﺔ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻳﻚ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺰرگ ﺑﺮاي آﻣﻮن )ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﻣﺼﺮ( آﻏﺎز ﻛﺮد و ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺗﻲ ﺑﻪآن اﺧﺘﺼﺎص داد .اﻳﻦ ﻛﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺪام از ﻓﺮﻋﻮﻧﺎن ﭘﻴﺶ از او اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ و دارﻳﻮش ﻧﻴﺰ ﻛﻪ اﻳﻨﻚ ﻓﺮﻋﻮن ﻣﺼﺮ ﺷﻤﺮده ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪاد .دارﻳﻮش ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ درﻣﺼﺮ دﺳﺖ ﺑﻪﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺻﻼﺣﺎت اﻗﺘﺼﺎدي زد و از آﻧﺠﻤﻠﻪ ﻣﻴﺎن ﺷﺎﺧﺔ ﺷﺮﻗﻲ دﻟﺘﺎي ﻧﻴﻞ و درﻳﺎي ﺳﺮخ ﺑﻪدﺳﺘﻮر او ﺗﺮﻋﻪﺋﻲ ﺣﻔﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻴﻬﺎي ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از آن ﻋﺒﻮرﻛﻨﻨﺪ و از درﻳﺎي ﺳﺮخ ﺑﻪﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ .اﻳﻦ ﺗﺮﻋﻪ ﺳﻮاﺣﻞ ﺷﻤﺎﻟﻲ آﻓﺮﻳﻘﺎ و ﻧﻴﺰ ﺳﻮاﺣﻞ ﺟﻨﻮﺑﻲ اروﭘﺎ را ازراه درﻳﺎي ﺳﺮخ ﺑﻪﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس و ﺷﺮق آﺳﻴﺎ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻴﺪاد و ﺑﻪروﻧﻖ ﺗﺠﺎرت ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﻤﻚ ﻣﻴﻜﺮد و ﻣﺼﺮ را ﺑﻪﺣﻠﻘﺔ وﺻﻞ ﻣﻴﺎن ﺷﺮق و ﻏﺮب ﻣﺒﺪل ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻲ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﺼﺮ ﻣﻴﺸﺪ .اوﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺼﺮي دﺳﺘﻮر داد ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺪﻧﻲ و ﺟﺰاﻳﻲ ﻣﺼﺮ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺣﻜﺎم ﻓﺮﻋﻮﻧﺎنِ ﺳﺎﺑﻖ )ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺷﺮﻋﻲ ﻣﺼﺮ(، ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻫﺪاف اﻣﻨﻴﺖﮔﺴﺘﺮاﻧﺔ او ﺗﺪوﻳﻦ ﻛﻨﻨﺪ ،و دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﺼﺮ را ﻧﻮﺳﺎزي ﻛﺮد ﺗﺎ رﻋﺎﻳﺎي ﻣﺼﺮي ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ازآن ﺑﺮدﮔﺎن ﻓﺮﻋﻮن ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻲ ﺟﺰ ﺣﻖ زﻳﺴﺘﻦ و ﺑﻬﺮه دادن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ازﺣﻘﻮق اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪآزادي ﺑﺮﺳﻨﺪ .ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺎﺋﻲِ ﻣﺪرﺳﺔ ﺑﺰرگ ﻃﺒﻲ ﻣﺼﺮ -ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد -ﻧﻴﺰ ﺑﻪاودﺟﺎﻫﻮر رﻳﺴﻨﺖ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ داده ﺷﺪ ﻛﻪ از ﻫﻤﺔ ﺗﻮان ﺧﻮد ﺑﺮاي ادارة اﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻬﻢ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺟﻬﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ،ﭘﺰﺷﻜﺎن و ﻛﺎرﻣﻨﺪان ﺳﺎﺑﻖ را ﺑﻪﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧَﺪ ،و ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎاﺳﺘﻌﺪاد را درﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮاي آﻣﻮزشﻳﺎﺑﻲ ﺑﭙﺬﻳﺮد .اودﺟﺎﻫﻮر رﻳﺴﻨﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ را در ﻧﻮﺷﺘﺔ ﻳﺎدﮔﺎري ﺧﻮﻳﺶ آورده اﺳﺖ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ »ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻓﺮﻣﺎن داد ﻛﻪ ﻫﻤﻪﭼﻴﺰِ ﺧﻮب ﺑﻪآﻧﻬﺎ ]ﻳﻌﻨﻲ داﻧﺶآﻣﻮزان[ داده ﺷﻮد ﺗﺎ ﭘﻴﺸﻪ و ﻛﺎرداﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﻮرزﻧﺪ … .ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد زﻳﺮا 1
ﻓﻀﻴﻠﺖ اﻳﻦ ﻋﻠﻢ ]ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻠﻢ ﭘﺰﺷﻜﻲ[ را ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ«.
اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ دارﻳﻮش ﺑﺰرگ در ﻣﺼﺮ اﻧﺠﺎم داد ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﺛﻤﺮ ﺑﻮد و ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ اﻳﺮان ﺑﺮ ﻣﺼﺮ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ دوام داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .او ﺑﺎ اﻗﺪاﻣﺎت دﻳﻨﻴﺶ روﺣﺎﻧﻴﺖ ﻣﺼﺮ را ﺑﻪﺣﺎﻣﻴﺎن ﺑﺮ ﭘﻮزه و ﺑﺎ دﻣﻲ دوﺷﺎﺧﻪ ،ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻘﻴﺪة ﻣﺼﺮﻳﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آذرﺧﺶ ازآﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﻣﻲآﻣﺪ ]ﻫﺮودوت .[29 / 3 ،اﻳﻦ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺗﻮﺗﻢ ﻣﺼﺮﻳﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن و ﻣﺎدر زﻣﻴﻦ و ﻣﻠﺖ و ﻛﺸﻮر ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻴﺮﻓﺖ و ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ واﻗﻊ ﻣﻴﺸﺪ .ﻫﺮوﻗﺖ ﻳﻚ آﭘﻴﺲ ﻣﻴﻤﺮد )ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻴﻜﺮد( ،ﻣﺮدم ﻣﺼﺮ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪاﻧﺘﻈﺎر ﻇﻬﻮر دوﺑﺎرة او ﻣﻴﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ اورا ﻣﻲﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،و در روزِ ﻇﻬﻮرِ او ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﺸﻨﻬﺎ را ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﺪاﺷﺘﻨﺪ. -1ا.ت .اوﻣﺴﺘﺪ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ،ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻘﺪم )اﻣﻴﺮﻛﺒﻴﺮ ،ﺗﻬﺮان.195 -194 :(1378 ،
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 194
ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺪل ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﺳﻠﻄﺔ اﻳﺮان را در ﻣﺼﺮ اﺳﺘﺤﻜﺎم ﺑﺨﺸﻴﺪ ،ﺑﻪﮔﻮﻧﻪﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻬﺎي درازي ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺘﻘﻼلﻃﻠﺒﺎﻧﺔ ﻗﺎﺑﻞ ذﻛﺮي در ﻣﺼﺮ ﺑﺮوز ﻧﻜﺮد. درﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ازدورﺗﺮﻳﻦ دوران ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺎ اﻣﺮوز ،دﻳﻦ و روﺣﺎﻧﻴﺖ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺶ را در زﻧﺪﮔﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺎزي ﻛﺮدهاﻧﺪ .روﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺤﻜﻢ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻴﺶ و ﺑﺤﻜﻢِ ﺧﺼﻴﺼﺔ اﻗﺘﺪارﻃﻠﺒﻴﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ درﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪﺋﻲ ﻣﻴﻜﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﻬﻤﻲ از ﻗﺪرت و اﻣﺘﻴﺎز ﻧﺎﺷﻲ ازآن را ﺑﻪﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﺧﺘﺼﺎص دﻫﺪ و از ﻣﺰاﻳﺎي آن ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدد .ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮاره از ﻗﺪﻳﻤﺘﺮﻳﻦزﻣﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻛﻪ ازﺗﺄﺛﻴﺮ ﻓﻌﺎل روﺣﺎﻧﻴﺖ درﺑﺴﻴﺞ اﻓﻜﺎرِ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻋﺎﻣﻲ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ،روﺣﺎﻧﻴﻮن را ﺑﻪﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮده ﺑﺎ اﻋﻄﺎي اﻣﺘﻴﺎز ﻣﻠﻤﻮس ﻣﺎدي ﺣﻤﺎﻳﺖ و اﻃﺎﻋﺘﺸﺎن را ﺟﻠﺐ ﻛﺮدهاﻧﺪ .آﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻣﻐﻮﻻن و ﺗﻴﻤﻮرﻳﺎن و اﻋﻘﺎﺑﺸﺎن ﺑﺮاي ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪﭼﻬﺎر ﻗﺮن در اﻳﺮان ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﺷﻮﻧﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ درك آﻧﻬﺎ ازﻧﻘﺶ ﻣﺘﻮﻟﻴﺎن دﻳﻦ و ﺧﺮﻳﺪن وﻓﺎدارﻳﻬﺎي آﻧﻬﺎ و اﺳﺘﻔﺎده ازآﻧﻬﺎ در ﺗﺄﻣﻴﻦ اﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮدهﻫﺎي ﺗﺤﺖ ﺳﺘﻢ و درﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪﺣﺎﻛﻤﻴﺘﺸﺎن در اﻳﺮان ﺑﻮد .اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ درزﻣﺎن ﻣﻐﻮﻟﻬﺎ اﻳﻨﻘﺪر دارودﺳﺘﮕﺎه ﻋﺮﻳﺾ و ﻃﻮﻳﻞ ﺑﻪﻧﺎم ﻣﺮاﻛﺰ ﺗﺼﻮف در اﻳﺮان روﺋﻴﺪ ﻧﺎﺷﻲ ازﻫﻤﻴﻦ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺘﮕﺮانِ ﺳﺘﻢﭘﻴﺸﺔ ﻣﻐﻮل از ﻣﺘﻮﻟﻴﺎنِ دﻳﻦ و ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻣﻲآوردﻧﺪ -ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺟﺰ ﺗﻨﺒﻞﭘﺮوري و ﺗﻠﻘﻴﻦ دﻧﻴﺎﮔﺮﻳﺰي درﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻴﺪادﻧﺪ؛ و در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻋﺎﻣﻲ را از اﻣﻮر دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻣﻨﺼﺮف ﻣﻴﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻐﻮﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻴﺎل آﺳﻮده ﺑﻪﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺗﺎراجﮔﺮاﻧﻪ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ .اﮔﺮ روﺣﺎﻧﻴﺖ در ﻧﻈﺎﻣﻬﺎي ﻓﺎﺳﺪ و ﻣﺘﺠﺎوز درراه اﺟﺮاي ﻧﻘﺸﻪﻫﺎي ﺣﻜﻮﻣﺘﮕﺮانِ ﺿﺪﻣﺮدﻣﻲ ﻧﻘﺶ ﺿﺪﻣﺮدﻣﻲ اﻳﻔﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ ،ﺣﺎﻛﻤﺎنِ ﻣﺮدمﮔﺮا ﻧﻴﺰ اﮔﺮ ﺑﺮﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ازآﻧﻬﺎ در ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮدم اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻨﺪ؛ زﻳﺮا ﻛﻪ روﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪﺣﻜﻢ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺧﺎﺻﺶ ﻫﻤﻴﺸﻪ اﺑﺰار دﺳﺖِ ﻛﺴﺎن وﮔﺮوﻫﻬﺎﺋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ اورا ﺑﻪﺑﻬﺘﺮﻳﻦ وﺟﻬﻲ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ،وﻛﺎري ﺑﻪاﻳﻦ ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺟﻬﺘﮕﻴﺮي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﻦ ﻛﺴﺎن ﻳﺎ ﮔﺮوﻫﻬﺎ ﺑﻪﻧﻔﻊ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻪزﻳﺎنِ ﺟﺎﻣﻌﻪ .ﺑﻪزﺑﺎنِ دﻳﮕﺮ روﺣﺎﻧﻴﺖ درﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺎ ﺑﻮده ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮﺟﻴﻪﮔﺮِ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺣﺎل اﮔﺮ ﻧﻴﻜﺎﻧﻲ ﺑﺮﺳﺮِ ﻗﺪرتِ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ درﺟﻬﺖ ﺧﻴﺮ و ﺻﻼح ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ ،روﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺘﻬﺎ و اﻣﺘﻴﺎزﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ازاﻳﻦ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪﮔﺮِ ﻫﻤﻴﻦ وﺿﻊِ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺸﻮد و ﺗﻮدهﻫﺎي ﻋﺎﻣﻲ را ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ در راﻫﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖِ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺴﻴﺞ ﻣﻴﻜﻨﺪ؛ وﻫﺮﮔﺎه ﻫﻢ ﺣﻜﺎم ﺳﺘﻢﭘﻴﺸﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎن از ﺳﻠﻄﺔ ﺳﻴﺎﺳﻲ روز ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ .اﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺘﻮﻟﻴﺎن دﻳﻦ ﺑﻮده و ﻫﺴﺖ و ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد؛ زﻳﺮا ﻛﻪ دﺳﺘﮕﺎهِ ﺳﻠﻄﻪ -ﺑﻪﻫﺮﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ- ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮدش را ﻧﮕﻬﺒﺎن دﻳﻦِ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺪاﻧﺪ و از ﻣﺘﻮﻟﻴﺎن دﻳﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺗﺎ ازآﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان اﺑﺰار
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 195
ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻋﺎﻣﻲ ﺑﻪﺗﺒﻌﻴﺖ از ﺧﻮدش اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ. ﻫﻢ ﻛﻮروش و ﻫﻢ دارﻳﻮش ﺑﺎ درك اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻘﺶ روﺣﺎﻧﻴﺖ در ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺧﺪاﻳﺎن و ادﻳﺎن اﻗﻮام زﻳﺮﺳﻠﻄﻪﺷﺎن را ﺑﻪرﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻣﻌﺎﺑﺪ و روﺣﺎﻧﻴﻮن را زﻳﺮﭼﺘﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﻓﻌﺸﺎن را ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻴﻜﺮد ﺑﺎ آن ازدرِ ﺳﺎزش درﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ آن را درﻣﻴﺎن ﺗﻮدهﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ،و ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺎج و ﺧﺮاج ﺑﻪدرﺑﺎر اﻳﺮان در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﻪراﺣﺘﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ ،و ﻛﺎرﮔﺰاران اﻳﺮان ﻗﺎدر ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺛﺒﺎت و اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶ را در اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش اﻳﺠﺎد ﻳﻚ ﺟﻬﺎن ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮآراﻣﺶ و آﺳﺎﻳﺶ ﺑﺮاي ﻫﻤﮕﺎن و ﺑﺪون ﺟﻨﮓ و ﺳﺘﻴﺰ و ﻧﺎاﻣﻨﻲ و وﻳﺮاﻧﮕﺮي ﺑﻮد .و اﻳﻦ ﻫﻤﺎن آرزوﺋﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ زرﺗﺸﺖ در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ روي آن ﺗﺄﻛﻴﺪ ورزﻳﺪه ﺑﻮد .ﭘﺎﺳﺪاري از ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮدن آراﻣﺶ و اﻣﻨﻴﺖ در ﺟﻬﺎن ﭘﻬﻨﺎوري ﻛﻪ زﻳﺮﭼﺘﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش ﺑﻮد ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ را ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﺪ .و ﺗﻨﻬﺎ راه ﺗﺄﻣﻴﻦ اﻳﻦ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻬﺎﺋﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ وﻣﺮدم اﻳﺮان ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪدرﺑﺎر اﻳﺮان ﺑﭙﺮدازﻧﺪ .آﻧﭽﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﻳﻦ ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻬﺎ را اﺳﺘﻤﺮار ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ وﻓﺎداري ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻣﺘﻨﻔﺬ در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪدرﺑﺎر اﻳﺮان ﺑﻮد .روﺣﺎﻧﻴﺖ ﻫﺮﻛﺸﻮري ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺶ را در دوام اﻳﻦ وﻓﺎداري اﻳﻔﺎ ﻣﻴﻜﺮد .درﻛﺘﻴﺒﻪﺋﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺼﺮي ﺑﻪﻳﺎدﮔﺎر اﻗﺪاﻣﺎت دارﻳﻮش ازﺧﻮد ﺑﺮﺟﺎ ﻧﻬﺎدهاﻧﺪ ،دارﻳﻮش را ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﻴﺖ )ﺧﺪاي درﻳﺎﻫﺎ( و ﺑﺮادر رع )ﺧﺪاي آﺳﻤﺎن( ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ .در اﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﭘﻴﺮﻧﻴﺎ در ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن آورده 1،ﭼﻨﻴﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ: دارﻳﻮش ﻛﻪ زادة ﻧﻴﺖ و ﻣﺘﻮﻟﻲ ﺳﺎﺋﻴﺲ )ﺷﻬﺮ ﺧﺪاﻳﺎن ﻣﺼﺮي( اﺳﺖ ﻛﺎرﻫﺎﺋﻲ را ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪارادة ﺧﻮﻳﺶ آﻏﺎز ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ )ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮﭼﻪ در ﻣﺼﺮ ﻛﺮد ،ﻫﻤﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻮد( … .وﻗﺘﻲ ﻛﻪ او در ﺷﻜﻢ ﻣﺎدرش ﺑﻮد ،ﻧﻴﺖ ويرا ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮﻳﺶ داﻧﺴﺖ … ،دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻛﻤﺎن ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ ﺑﺮد ﺗﺎ دﺷﻤﻨﺎنِ ويرا ﺑﺮاﻧﺪازد ،ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد »رع« ﻛﺮده ﺑﻮد … .او ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ اﺳﺖ و دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ را درﻫﻤﺔ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻴﻜﻨﺪ .ﺷﺎه ﻣﺼﺮ ﻋﻠﻴﺎ و ﻣﺼﺮ ﺳﻔﻠﻲ دارﻳﻮش ،ﻛﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﺎوﻳﺪ ﺑﻤﺎﻧﺎد ،ﺷﺎه ﺑﺰرگ، ﭘﺴﺮ وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ،ﭘﺴﺮ او )ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺖ( اﺳﺖ ،و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ اﺳﺖ. ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي دور ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺎي ﺧﻮد رو ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ ﻣﻲآورﻧﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ. دارﻳﻮش آرزوﻣﻨﺪ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ واﺣﺪ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﺪ و ﻛﻞ ﺟﻬﺎن آﻧﺮوز -1ﭘﻴﺮﻧﻴﺎ ،ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن. 570 :
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 196
را ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮﻳﺶ درآورد .او درﺗﻌﻘﻴﺐ اﻳﻦ ﻫﺪف اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﺳﺎل 514پم ﺑﻪاروﭘﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﻛﺸﻴﺪ و ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ ﺷﺒﻪﺟﺰﻳﺮة ﺑﺎﻟﻜﺎن )ﺗﺮاﻛﻴﻪ ،ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ،ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﻳﻮﻧﺎن ﺑﻪﺟﺰ آﺗﻦ( ،ﺑﻪاﺿﺎﻓﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻛﺸﻮر اوﻛﺮاﻳﻦ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻣﺘﺼﺮف ﺷﺪ 1.ﻫﺪف دارﻳﻮش از اﻟﺤﺎق ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي ﺷﻤﺎﻟﻐﺮب درﻳﺎي ﺳﻴﺎه آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪﻣﻌﺎدن ﻧﺎﺣﻴﺔ اورال ﻛﻪ در ﻳﻮﻧﺎن ﺷﻬﺮت ﻓﺮاوان داﺷﺖ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ و ازآﻧﻬﺎ در ﺟﻬﺖ درآﻣﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺒﺮد ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ .ﻫﺪف دﻳﮕﺮ او آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪﺟﻨﮕﻠﻬﺎي ﻣﺎوراي داﻧﻮب دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ؛ زﻳﺮا ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﭼﻮب اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ در ﺻﻨﻌﺖ ﻛﺸﺘﻲﺳﺎزي در درﻳﺎي ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ﺑﻪﻫﺪف ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻴﺮوي درﻳﺎﻳﻲ اﻳﺮان در اروﭘﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ .ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻛﻪ درﺑﺎرة اﻳﻦ ﻫﺮدو ﻣﻮرد آﮔﺎﻫﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪدارﻳﻮش ﻣﺸﻮرﺗﻬﺎي ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ داده ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﺑﻪﻟﺸﻜﺮﻛﺸﻲ ﺑﻪآن ﻧﻮاﺣﻲ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﻮﺿﻮع دﻳﮕﺮي را ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮان در اﻧﮕﻴﺰة دارﻳﻮش ﺑﻪﻟﺸﻜﺮﻛﺸﻲ ﺑﻪاﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺴﻴﺎر دور از ﻣﺮاﻛﺰ ﺗﻤﺪﻧﻲ ﻳﺎﻓﺖ :درﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﺮودوت از ﺳﻨﺘﻬﺎ وآداب و رﺳﻮم ﻗﺒﺎﺋﻞ اﺳﻜﻴﺖ ﻛﻪ درﻧﺎﺣﻴﺔ ﺷﻤﺎﻟﻐﺮب درﻳﺎي ﺳﻴﺎه ﺳﺎﻛﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ آﻧﻬﺎ آداب و رﺳﻮﻣﻲ ﺑﺴﻴﺎر وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ داﺷﺘﻨﺪ ،و در ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ را زﻧﺪه زﻧﺪه ﺑﻪﻫﻮا ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮروي ﻧﻴﺰهﺋﻲ ﻛﻪ درزﻣﻴﻦ ﻓﺮوﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮوﻧﺸﻴﻨﻨﺪ .اﻳﻨﻬﺎ ﻛﺎرﻫﺎي وﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﻮد ،و دارﻳﻮش ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﻴﻜﺮد ﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪ دارد ﭼﻨﻴﻦ اﻗﻮاﻣﻲ را ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ازﻣﺮزﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن دور ﺳﺎزد .ﻳﻚ ﮔﺰارش ﻫﺮودوت ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ دارﻳﻮش ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد اﻳﻦ ﻗﻮم را ﺑﻪﻃﺮف ﺷﺮق در ﺳﻮاﺣﻞ درﻳﺎي ﺳﻴﺎه ﺗﺎ ﻧﻮاﺣﻲ ﻗﻔﻘﺎز دﻧﺒﺎل ﻛﻨﺪ .اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را از اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻴﺘﻮان درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪﻧﻮﺷﺘﺔ ﻫﺮودوت ،دارﻳﻮش ﭘﺲ ازﻋﺒﻮر از داﻧﻮب ﮔﺮوﻫﻲ از ﻳﻮﻧﺎﻧﻲﻫﺎ را در ﻛﻨﺎر داﻧﻮب ﮔﻤﺎﺷﺖ و ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ او ﺗﺎ 60روز ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﭘﻞ را ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﺮده ﺑﻪﻳﻮﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ .ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻛﻪ او ﻛﺮده ﺑﻮده ،اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد اﺳﻜﻴﺘﻬﺎ را ﺑﻪﻃﺮف ﺷﺮق ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﺪ ﻫﻴﭽﮕﺎه ﺑﻪﻏﺮب ﺑﺮﻧﻤﻴﮕﺸﺖ ﺑﻠﻜﻪ از راه ﻗﻔﻘﺎز و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪاﻳﺮان ﻣﻴﺮﻓﺖ؛ و اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺗﺎ زﻣﻴﻨﻬﺎي دوردﺳﺘﻲ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻨﺪ ﺑﻴﺶ از دوﻣﺎه وﻗﺖ اورا ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺖ .وﻟﻲ ﺗﻌﻘﻴﺐ اﺳﻜﻴﺘﻬﺎ ﺑﻪﻃﺮف ﺷﻤﺎل ﺑﻮد و او ﺗﺎ رود وﻟﮕﺎ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ و وﻗﺘﻲ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﻮمِ وﺣﺸﻲ ﺑﻪﺣﺪ ﻛﺎﻓﻲ ازﻣﺮاﻛﺰ ﺗﻤﺪﻧﻲ دور ﺷﺪهاﻧﺪ دﺳﺖ ازﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻪاروﭘﺎي ﺷﺮﻗﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪاﻳﺮان را درﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ .ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖِ او ﺑﻪداﻧﻮب درﺳﺖ درﻫﻤﺎن زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﻬﺎي ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﻞ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد. -1ﻫﺮودوت.144 -83 / 4 ،
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 197
دارﻳﻮش ﺑﺰرگ در ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﺗﺸﻜﻴﻞ دوﻟﺖ واﺣﺪ ﺟﻬﺎﻧﻲ در ﺳﺎل 512پم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺮق ﺷﺪ و ﮔَﻨﺪارا و ﺳِﻨﺪ را ﺿﻤﻴﻤﺔ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺳﺎﺧﺖ .اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻓﻌﻠﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ،ﻣﻴﺮاﺛﺒﺮ ﺷﻜﻮﻫﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺗﻤﺪﻧﻬﺎي ﻫﻨﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻮد ،و ﻫﻨﺮ و ﻓﺮﻫﻨﮓ در آن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻪﻣﺮﺣﻠﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺋﻲ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ،و ﺑﻨﺎدر ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺳﻨﺪ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮاﻛﺰ ﺗﺠﺎرت ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻴﺎن ﺷﺮق و ﻏﺮب ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ .ﺑﺎ ﺗﺴﺨﻴﺮﮔﻨﺪارا و ﺳﻨﺪ ﻣﺮزﻫﺎي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﺮان درﺷﺮق ﺑﻪﭘﻬﻨﺎورﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺧﻮد رﺳﻴﺪ ،و در ﻏﺮب ﺗﻤﺎم دﻧﻴﺎي ﻣﺘﻤﺪن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه را درﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ .در دﻫﺔ آﺧﺮ ﻗﺮن ﺷﺸﻢ پم اﻳﺮان ﺣﺎﻛﻢ واﺣﺪ و ﺑﻼﻣﻨﺎزع ﻛﻞ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن ﺧﺎرج از ﭼﻴﻦ و ﻫﻨﺪ ﺑﻮد و ﺑﺮﺳﺮاﺳﺮ درﻳﺎﻫﺎي ﺷﺮق و ﻏﺮب ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺖ. دارﻳﻮش ﻣﺜﻞ ﻛﻮروش ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ و ﭼﻪ ﻫﺪﻓﻲ را دﻧﺒﺎل ﻣﻴﻜﻨﺪ .او ﻫﻢ ﻳﻚ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮد ﻫﻢ دﻳﺪِ ﻛﺎﻣﻼ ﺷﻔﺎف و روﺷﻨﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪآﻳﻨﺪة اﻫﺪاف ﺧﻮدش داﺷﺖ. ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش ﺑﺮاي دوﻟﺖِ اﻳﺮان اﺑﺪاع ﻛﺮدﻧﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻬﺎن ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎن ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻫﻤﺔ ﺟﻬﺎﻧﺪاران ﺑﺰرگ ﺗﺎرﻳﺦ ﺷﺪ و ﺗﺎ ﻗﺮﻧﻬﺎي ﻣﺘﻤﺎدي ﻛﻢ و ﺑﻴﺶ ﺑﻪﻫﻤﺎن ﺷﻜﻞ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ .او ﺑﻪﻗﺼﺪ روﻧﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ، ﺑﺰرﮔﺮاﻫﻬﺎي ﺷﺎﻫﻲ از ﻗﺒﻴﻞ ﺑﺰرﮔﺮاه 450ﻓﺮﺳﻨﮕﻲ ﺷﻮش ﺑﻪﺳﺎرد )ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﻏﺮب ﺗﺮﻛﻴﻪ( اﻳﺠﺎد ﻛﺮد .اﻳﻦ ﺟﺎده ﺷﻮش را ازراه ﻫﻤﺪان و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪارﻣﻨﺴﺘﺎن وﺻﻞ ﻣﻴﻜﺮد ،و ازآﻧﺠﺎ وارد ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻛﺎﭘﺎدوﻛﻴﻪ ﻣﻴﺸﺪ ،از روي ﻛﻴﻠﻴﻜﻴﻪ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ،ﻓﺮﻳﮕﻴﻪ را ﻃﻲ ﻣﻴﻜﺮد و در ﻟﻴﺪﻳﺎ ﺑﻪﺳﺎرد ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺷﺪه ﺑﻪﻛﺮاﻧﺔ درﻳﺎي اﻳﮋه ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ .ﻫﺮودوت ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ درﻃﻮل اﻳﻦ راه 111ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺪاد ﻛﺎرواﻧﺴﺮا و ﻣﻨﺰﻟﮕﺎه ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ و ﻳﻚ ﻛﺎروان ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﺪت 90روز ﻣﺴﻴﺮ ﺳﺎرد ﺑﻪﺷﻮش را ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﺪ 1.ﺟﺎدة دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﻳﻚ ﺷﺎﺧﻪاش ازﺷﻮش و ﺷﺎﺧﺔ دﻳﮕﺮش از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﻃﺮف ﻫﻤﺪان ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد اﻳﻦ دوﺷﻬﺮ را ازراه ﻫﻤﺪان ﺑﻪاﺳﭙﻬﺎن و ازآﻧﺠﺎ ﺑﻪري و ﺳﭙﺲ ﺑﻪﮔﺮﮔﺎن و ﺧﻮارزم وﺻﻞ ﻣﻴﻜﺮد و از ﺧﻮارزم ﺑﻪﺳﻐﺪ ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺖ و ﺷﻬﺮﻫﺎي آﺳﻴﺎي ﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺑﻪﺷﻬﺮﻫﺎي درون اﻳﺮان ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻴﺪاد .ﺟﺎدة دﻳﮕﺮي از ري ﺑﻪﺟﺎﺋﻲ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺸﺎﺑﻮر اﺳﺖ وﺻﻞ ﻣﻴﺸﺪ و ازآﻧﺠﺎ ﺑﻪﻫﺮات وﻣﺮو و ﺳﭙﺲ ﺑﻪﺑﻠﺦ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ .اﻳﻦ ﺟﺎده از ﺑﻠﺦ ﺑﻪﻛﺎﺑﻞ و ازراه ﺗﻨﮕﺔ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻪدرون ﻫﻨﺪ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪﻃﺮف ﺟﻨﻮب ﺗﺎ ﺟﻨﻮﺑﻲﺗﺮﻳﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺳﻨﺪ ﺑﺮﻛﺮاﻧﺔ درﻳﺎي ﺳﻨﺪ اﻣﺘﺪاد داﺷﺖ .ﺟﺎدة دﻳﮕﺮي از ﺷﻮش ﺑﻪاﺳﺘﺨﺮ و ازآﻧﺠﺎ ﺑﻪﻛﺮﻣﺎن وﺻﻞ ﻣﻴﺸﺪ و ازراه ﻛﺮﻣﺎن ﺑﻪزرﻧﮓ و ﺳﻴﺴﺘﺎن و ﻣﻚﻛﺮان و آﺑﺎدﻳﻬﺎي ﻛﺮاﻧﺔ درﻳﺎي ﻋﻤﺎن ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻳﻚ ﺷﺒﻜﺔ ﻋﻈﻴﻢ از ﺟﺎدهﻫﺎي -1ﻫﺮودوت. 64 / 5 ،
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 198
ﻛﺎرواﻧﺮو ﻛﻪ درﻣﺴﻴﺮ آﻧﻬﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻛﺎرواﻧﺴﺮا و ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮاﺳﺮ ﺧﺎك ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ را ﺑﻪﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻴﺪاد. دارﻳﻮش ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ادارة ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ دوﻟﺘﺶ ﻛﺸﻮر را ﺑﻪ 23ﺷﻬﺮﻳﺎري )ﺑﻪ زﺑﺎن آﻧﺮوز: ﺧﺸَﺘﺮهﭘﺎو( ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد و ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎري را ﺑﺼﻮرت ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺘﻲ ﻣﻨﻈﻢ درآورد ﻛﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺗﺤﺖ ادارهاش را ﺑﻪﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮة ﻣﻤﻜﻦ اداره ﻣﻴﻜﺮد .ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﻘﺘﺪراﻧﻪ از ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻲ ارﺗﺶ واﺣﺪ و ﻣﻨﻀﺒﻂ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ داد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﻞ آن دردﺳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮد و در ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎري )ﺧﺸﺘﺮهﭘﺎو( ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻣﺤﻞ اداره ﻣﻴﺸﺪ؛ ﭘﺎدﮔﺎﻧﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪدي در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮد و ﺑﺮاي ارﺗﺶ ﻣﺴﺘﻤﺮي ﺛﺎﺑﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮد .دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﻳﻲ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺪﻧﻲ و ﺟﺰاﻳﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﺮدﻧﺪ ،ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﻣﻮرﺧﺎن ﻳﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﺎ اِﻋﺠﺎب ازآن ﻳﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ ،و ﻣﺮدم ﻳﻮﻧﺎن وﻗﺘﻲ از ﻗﻮاﻧﻴﻦِ ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ و ﻣﻮرد اﻃﺎﻋﺖ ﻫﻤﮕﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ »ﻗﺎﻧﻮن ﭘﺎرس« )اﻳﺮان( و »ﻗﺎﻧﻮن ﺷﺎه« را ﻣﺜﺎل ﻣﻴﺰدﻧﺪ. دارﻳﻮش ﺑﻪﻫﺪف ﺑﺮﻗﺮاري ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ازﻇﻠﻢ و اﺟﺤﺎف ﻛﺎرﮔﺰاران ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻲ ،دﺳﺘﮕﺎه ﻣﻨﻈﻢ ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻲ و درﻛﻨﺎر آن دﺳﺘﮕﺎه ﺑﺎزرﺳﻲ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪﭘﻴﺮَدزﻳﺶ )ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻲ :ﺑﺮﻳﺪ( ﺑﻪوﺟﻮد آورد؛ و ﺳﻜﻪﻫﺎي واﺣﺪ و ﻫﻤﻮزن ﺑﻪﻧﺎم زرﻳﻚ درﻛﺸﻮر رواج داد ﻛﻪ از ﻃﻼي ﻧﺎب ﺑﻮد 1.درﻛﻨﺎر ﻫﻤﺔ اﻳﻨﻬﺎ دﺳﺘﮕﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش ﺗﺸﻜﻴﻞ دادﻧﺪ ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ را ﺑﻪﺷﻴﻮهﺋﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﭘﺪراﻧﻪ اداره ﻣﻴﻜﺮد .ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﻣﻜﺎن اﺟﺤﺎف ﻛﺎرﮔﺰاران دوﻟﺘﻲ ﺑﻪرﻋﺎﻳﺎ ﻧﻈﺎم ﻧﻈﺎرت ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺋﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﺔ آن را ﻣﻴﺘﻮان از راه ﺑﺎزﺧﻮاﻧﻲ ﻫﺰاران 2
ﭘﺮوﻧﺪة ﺧﺸﺘﻲ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه در آرﺷﻴﻮ ﺗﺨﺖﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻗﺮار داد.
دارﻳﻮش ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﭘﺎﺳﺪار ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﻣﺴﺌﻮل آﺑﺎدﻛﺮدن ﺟﻬﺎن ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ و ﻫﻤﻮاره در اﻳﻦ راه ﻛﻮﺷﺎ ﺑﻮد .درﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﻮارد ﻣﺘﻌﺪدي ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺪف او از ﺟﻬﺎﻧﮕﺸﺎﻳﻲ ﭼﻴﺰي ﺟﺰاﻳﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ .ﻫﺮودوت ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ درﺟﺰﻳﺮة ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻣﻠﻴﺘﻮس ﻫﺮج وﻣﺮج ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮد وﻛﺸﺎورزي از روﻧﻖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد .ﻛﺎرﮔﺰار اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺰرﮔﺎن ﺟﺰﻳﺮه را دﻋﻮت ﻛﺮد و ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ :اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﺘﺎن را آﺑﺎد ﺑﺪارﻳﺪ و اﻣﻨﻴﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻴﺪ ،ﻣﺎ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﻬﺎي دﻳﮕﺮي را ﻛﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮدﺷﺎن را آﺑﺎد ﻛﺮدهاﻧﺪ ﺑﻪاﻳﻦ ﺟﺰﻳﺮه ﺧﻮاﻫﻴﻢ آورد ﺗﺎ ﺑﺮﺷﻤﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ .وي اداﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﻴﻬﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶ را درﺟﺰﻳﺮه ﺑﺮﻗﺮار -1ﻫﻤﺎن.189 / 4 ، -2رﺟﻮع ﺷﻮد ﺑﻪ» :از زﺑﺎن دارﻳﻮش« ،ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻫﺎﻳﺪ ﻣﺎري ﻛﺦ ،ﺗﺮﺟﻤﺔ ﭘﺮوﻳﺰ رﺟﺒﻲ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 199
ﻛﺮدﻧﺪ.
1
دارﻳﻮش ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻫﺎن ﺳﺎﻣﻲ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش را ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪاي آﺳﻤﺎن ﺑﻨﺎﻣﺪ و ﻧﻮﻋﻲ ﺧﺪاﻳﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد ،ﻣﺮدم ﻗﺒﻮل ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ .اﻣﺎ او ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺰداﻳﺴﻨﺎ ﺑﻮد ،ﺑﻪرﻏﻢ ﻫﻤﺔ ﺷﻜﻮه و ﻏﺮورش ﺧﻮدش را ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد و درﺻﺪد ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻟﻘﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﺧﺪاي آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﻳﺎ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺎﻟﺔ ﺗﻘﺪس دﻳﻨﻲ ﺑﻜﺸﺪ .او ﺷﺎه ﺑﻮد؛ ﭼﻨﺎن ﺷﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﺷﺎﻫﺎن زﻣﻴﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ او ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪاﺟﺮا در ﻣﻲآوردﻧﺪ .وﻟﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺷﺎﻫﻲ ﻫﻴﭻ ﻗﺪﺳﻴﺘﻲ را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﻴﻜﺮد .اﻧﺴﺎن وﻗﺘﻲ ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎي دارﻳﻮش را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ در ﺻﺪاﻗﺖ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي وي ﻛﻤﺘﺮ ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪﺧﻮد راه ﻣﻴﺪﻫﺪ؛ زﻳﺮا ﻟﺤﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي او ﺑﻪﺣﺪي ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن را از ﺗﻪ دل ﺑﻪﺗﺼﺪﻳﻖ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي او واﻣﻴﺪارد. ﻓﻘﻂ درﻣﻮﺿﻮع ﺑِﺮدﻳﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪﺧﻮدش ﺣﻖ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﺋﻲ ازﺧﻮدش ﺑﻜﻨﺪ؛ وﻟﻲ ازوﻗﺘﻲ ﻛﻪ او اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶ را درﻛﺸﻮر ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮد و ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻛﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﺴﺎزي ﭘﺮداﺧﺖ، دﻳﮕﺮ اﻧﺴﺎن دﻟﻴﻠﻲ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ درﺑﺎرة ادﻋﺎﻫﺎي او ﺷﻚ ﻛﻨﺪ .او ﻳﻚ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﺰداﻳﺴﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻤﺎن ﻋﻤﻴﻘﻲ داﺷﺖ و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ دارد از ﺧﺪا اﺳﺖ ،و اﮔﺮ ﺧﺪاي ﺟﻬﺎن ﺑﻪاو ﻛﻤﻚ ﻛﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺟﻬﺎن ﺷﻮد ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﻴﺪه و اﻳﻤﺎن ﭘﺎﻛﺶ ﺑﻪﺧﺪا و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻴﺖ ﺧﻴﺮش ﺑﻮده ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺻﻠﺢ و اﻣﻨﻴﺖ و ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺪارد .دﻟﻴﻠﻲ ﻫﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪ او در اﻳﻦ ادﻋﺎ ﺻﺎدق ﻧﺒﻮده اﺳﺖ .او ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﺧﺪا داﺷﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﺧﺪا ﺑﻪاو ﻣﺤﻮل ﻛﺮده اﺳﺖ؛ و آن ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻛﺠﻴﻬﺎ و ﺑﺪﻳﻬﺎ و ﻧﺸﺮ راﺳﺘﻴﻬﺎ و ﻧﻴﻜﻴﻬﺎ ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه را در ﻧﻘﻮش ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺋﻲ ﻛﻪ در ﺑﻨﺎي ﺗﺨﺖﺟﻤﺸﻴﺪ ﺑﺮﺟﺎ ﻧﻬﺎده ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ .درآﻧﺠﺎ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﻳﺮان را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧُﻤﺎدِ )ﺳﻤﺒﻞ( ﺑﺪي ﻛﻪ ﺑﻪﺷﻜﻞ ﺟﺎﻧﻮر ﻏﻮلﭘﻴﻜﺮ و اﻓﺴﺎﻧﻪﻳﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺪه درﺟﻨﮓ اﺳﺖ و درآﺳﺘﺎﻧﺔ ﭘﻴﺮوزي ﺑﺮآن ﻗﺮار دارد .او ﻛﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺑﻪﺣﻘﺎﻧﻴﺖ راه ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻤﺎن داﺷﺖ و ﺧﻮد را ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﺮﺣﻖ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ﻣﻴﺸﻤﺮد در ﻛﺘﻴﺒﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﺑﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ .اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ. اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺸﻮرﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﻳﺎري اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﺗﺴﺨﻴﺮ ﻣﻦ درآﻣﺪهاﻧﺪ )ﻧﺎم 23ﻛﺸﻮر در اﻳﻨﺠﺎ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ( .ﻫﻤﻪ ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا از ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ،ﺑﺎﺟﻬﺎﻳﺸﺎن را ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﻲآورﻧﺪ ،و ﻫﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻢ ،ﭼﻪ ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ روز ،ﺑﻪﻣﻮرد اﺟﺮا ﻣﻲﻧﻬﻨﺪ .در -1ﻫﺮودوت.34 / 5 ،
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 200
اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﻫﺮﻛﺲ دوﺳﺖ ﺑﻮد ﺑﻮﺳﻴﻠﺔ ﻣﻦ ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﻫﺮﻛﺲ دﺷﻤﻦ ﺑﻮد ﺑﺮ او ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﺑﻪﻳﺎري اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ اﺣﻜﺎم ﻣﺮا ﺑﻪﻣﻮرد اﺟﺮا در ﻣﻲآورﻧﺪ و ﺑﺪاﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻴﺪﻫﻢ رﻓﺘﺎر ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ .ﺳﻠﻄﻨﺖ را اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ و اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎري ﻛﺮده ﺗﺎ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﺑﻪاﻃﺎﻋﺖ ﻣﻦ درآﻳﻨﺪ … .ﻫﻤﺔ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﻪﻫﻤﺖ ﺧﻮد ﻣﻦ و ﺑﻪﻳﺎري اﻫﻮراﻣﺰدا و دﻳﮕﺮ ﺧﺪاﻳﺎن ﻛﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ ،ﺣﺎﺻﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ .اﻫﻮراﻣﺰدا و اﻳﺰدان دﻳﮕﺮ ازاﻳﻦرو ﻣﺮا ﻳﺎوري دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺳﺘﻤﮕﺮ ودروﻏﮕﻮ و ﻓﺮﻳﺒﻜﺎر وﻣﺘﺠﺎوز ﻧﺒﻮدم؛ ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﺪاﻧﻢ ﺳﺘﻢﭘﻴﺸﻪ ﻧﺒﻮدﻳﻢ و زﻳﺮدﺳﺘﺎن را ﻧﻴﺎزردﻳﻢ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻃﺒﻖ اﺣﻜﺎم و ﻗﻮاﻧﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﻛﺮدﻳﻢ و ﻇﻠﻢ و زورﮔﻮﻳﻲ را ﺑﺮاﻓﻜﻨﺪﻳﻢ … .اي ﻛﻪ ﭘﺲ ازﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮاﻫﻲ رﺳﻴﺪ! دروﻏﮕﻮﻳﺎن و ﺳﺮﻛﺸﺎن را ﻣﭙﺮور ،ﺑﻠﻜﻪ آﻧﺎن را ﺗﺒﺎه و ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻦ. دارﻳﻮش در اﻳﻦ ﻛﺘﻴﺒﻪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮده ﻛﻪ ﺗﺎ آﻧﺮوز درﺟﻬﺎن ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮد ،وآن اﺑﺮاز اﺣﺘﺮام ﺑﻪﻫﻤﺔ ﺧﺪاﻳﺎنِ اﻗﻮام ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪاش ﺑﻮد )ﻳﺎري اﻫﻮراﻣﺰدا و دﻳﮕﺮ ﺧﺪاﻳﺎن ﻛﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ( .اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ دارﻳﻮش ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﺧﺪاﻳﺎن و دﻳﻨﻬﺎي اﻗﻮام زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮده و ﺑﺮاي اﺑﺮاز اﻳﻦ اﺣﺘﺮاﻣﺶ در اﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺑﻪوﺟﻮد ﺧﺪاﻳﺎن ﻫﻤﺔ اﻗﻮام ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮده اﺳﺖ .اﮔﺮ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﺘﺮاﻓﻲ ازﻃﺮف ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺖِ آﺳﻴﺎي ﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺷﻤﺎل آﻓﺮﻳﻘﺎ و ﺑﺨﺸﻲ از اروﭘﺎي ﺷﺮﻗﻲ را زﻳﺮﻧﮕﻴﻦ دارد و اﺧﺘﻴﺎردار ﺟﺎن وﻣﺎل ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ اﺳﺖ، آﻧﻮﻗﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ در ﻗﺒﺎل آزادي ﻋﻘﻴﺪة دﻳﻨﻲ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ ،و اﻗﻮام زﻳﺮ ﺳﻠﻄﺔ اﻳﺮان ﺗﺎﭼﻪ اﻧﺪازه از آزادي ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدهاﻧﺪ .اﻳﻦ ﺑﻴﺎن دارﻳﻮش ،و ﻧﻴﺰ ﺳﻨﺪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﻛﻮرش و ﺑﺴﻴﺎري اﺳﻨﺎد دﻳﮕﺮ ﻛﻪ از دارﻳﻮش ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ،ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان در آنروزﮔﺎران ،ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ اﻣﺮوز ،ﻳﻚ دوﻟﺖِ ﺑﻪﺗﻤﺎمِ ﻣﻌﻨﺎ ﻻﺋﻴﻚ ﺑﻮده ،ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ و ادﻳﺎن ﻣﺮدم درون ﻛﺸﻮر ﻛﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺣﺎﻣﻲِ ﻫﻤﺔ ادﻳﺎن و ﻋﻘﺎﻳﺪِ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ )و اﻳﻦﻳﻜﻲ را ﻣﺘﻦ ﺗﻮرات ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻴﺪﻫﺪ(. دارﻳﻮش درﻛﺘﻴﺒﺔ ﻧﻘﺶ رﺳﺘﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪان ﻫﺪف ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ راﺳﺘﻲ را درﺟﻬﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺪارد و ﻧﺎراﺳﺘﻲ را از ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﻧﺪازد و دادﮔﺮي و درﺳﺖﻛﺮداري را ﺑﻪﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺎﻣﻮزد .وي در اﻳﻦ ﻛﺘﻴﺒﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ: ﺧﺪاي ﺑﺰرگ اﺳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا .او اﻳﻦ ﺷﻜﻮه را اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪﭼﺸﻢ دﻳﺪه ﻣﻴﺸﻮد .او ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ را ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن آﻓﺮﻳﺪ .او ﺑﻪدارﻳﻮشﺷﺎه ﺧﺮد و ﻛﺎرداﻧﻲ ﻋﻄﺎ ﻛﺮد .دارﻳﻮشﺷﺎه
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 201
ﮔﻮﻳﺪ :ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻳﺎر آﻧﻬﺎﻳﻢ ﻛﻪ راﺳﺘﻲ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ ،و ﻳﺎر آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻧﺎراﺳﺘﻲ را دوﺳﺖ دارﻧﺪ .ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ زورﻣﻨﺪان ﺑﻪﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن ﺑﺪي ﻛﻨﻨﺪ. ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن ﺑﻪزورﻣﻨﺪان ﺑﺪي ﻛﻨﻨﺪ .آﻧﭽﻪ راﺳﺖ اﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ .ﻣﻦ ﻳﺎر ﻛﺴﻲﻛﻪ ﭘﻴﺮو دروغ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ .ﻣﻦ ﺧﺸﻢآور ﻧﻴﺴﺘﻢ .ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪوﻗﺖ ﺧﺸﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮوز ﻛﻨﺪ ﺑﻪﻧﻴﺮوي ﻓﻜﺮم آنرا ﻣﻬﺎر ﻣﻴﻜﻨﻢ .ﻣﻦ ﺑﻪوﻗﺖِ ﺧﺸﻢ ﺑﺮ ﺧﻮدم ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺴﻠﱠﻄَﻢ .ﻛﺴﻲﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﺪ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻫﻤﻜﺎرﻳﺶ ﺑﻪاو ﭘﺎداش ﻣﻴﺪﻫﻢ. ﻛﺴﻲﻛﻪ آﺳﻴﺐ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺮ وﻓﻖ آﺳﻴﺒﻲ ﻛﻪ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ اورا ﻛﻴﻔﺮ ﻣﻴﺪﻫﻢ .ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺴﻲ ﮔﺰﻧﺪي ﺑﺮﺳﺪ .ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲﻛﻪ ﮔﺰﻧﺪي ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻲﻛﻴﻔﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ .ﻫﺮﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺮﺿﺪ ﻛﺴﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدن ﻣﻦ دﻟﻴﻞ و ﺑﺮﻫﺎن ﺑﻴﺎورد .ﻫﺮﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪﻗﺪر ﺗﻮاﻧﺶ ﺑﺮاي ﺧﺸﻨﻮدي ﻣﻦ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻣﺮا ﺷﺎد و ﺧﺸﻨﻮد ﻣﻴﺴﺎزد. در اﻳﻦ ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎ دارﻳﻮش ﻳﻚ زرﺗﺸﺘﻲ ﺗﻤﺎمﻋﻴﺎر ﺟﻠﻮه ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺸﺮ ﻧﻴﻜﻲ و راﺳﺘﻲ و درﺳﺘﻲ و ﻋﺪاﻟﺖ ﻇﻬﻮر ﻛﺮده و ﺧﺪا اورا ﻳﺎري رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ .اﻣﺎ ﺷﮕﻔﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﻴﭻﺟﺎ او ﻧﺎﻣﻲ از زرﺗﺸﺖ ﺑﻪﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎورده اﺳﺖ .ﻣﺎ ﻋﻼﻗﻪ دارﻳﻢ از ﺧﻮد ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﺗﻌﻤﺪي از ذﻛﺮ ﻧﺎم زرﺗﺸﺖ آن ﺑﻮده ﻛﻪ دارﻳﻮش ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﻧﺎم ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮدي را ﺟﺰ ﻧﺎم اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻛﻨﺎر ﻧﺎم ﺧﻮد ﺑﺒﻴﻨﺪ ،ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻧﺎم ﺑﻪزرﺗﺸﺖ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ در اﻳﻨﻜﻪ او زرﺗﺸﺖ را ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪ و ﭘﻴﺮو ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮده ﺟﺎي ﻫﻴﭻ ﻣﺠﺎدﻟﻪﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ .ﺳﺨﻨﺎن او ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪﺳﺨﻨﺎن زرﺗﺸﺖ دارد ،و اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﺗﻌﺒﻴﺮﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ او در ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﻪﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮده ﻋﻤﻮﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ آﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﻳﻚ زرﺗﺸﺘﻲ ﺑﻮده و زرﺗﺸﺖ را ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ .اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل را ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻘﺪس ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﻨﻮز در اﻳﺮان ﻣﺮﺳﻮم ﻧﺒﻮده ،و آن ﺗﻘﺪﺳﻲ ﻛﻪ زرﺗﺸﺖ درﻋﻬﺪ ﺳﺎﺳﺎﻧﻲ ﻛﺴﺐ ﻛﺮد ﻫﻨﻮز در اﻳﺮان رواج ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮده ،وﻫﻤﺔ ﺗﻘﺪﺳﻬﺎ ازآنِ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻮده ،و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻫﻢ دارﻳﻮش ﻧﺎﻣﻲ از زرﺗﺸﺖ ﺑﻪﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎورده اﺳﺖ .اﮔﺮ اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل را از ﻧﻈﺮ دور ﺑﺪارﻳﻢ ،ﺣﻖ دارﻳﻢ ﻛﻪ از ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﻛﻪ آﻳﺎ ﺑﺮاي دارﻳﻮش ﻫﻤﻪﻛﺲ و ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ ﻫﻴﭻاﻧﺪ و او ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ؟ او در ﻛﺘﻴﺒﺔ ﺑﻐﺴﺘﺎن در ﻋﻴﻦ اﻳﻨﻜﻪ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﺳﺮﻛﻮب ﺷﻮرﺷﻬﺎ ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮد ،ازآﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮان دوﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﺎرت ﺑﻨﺪك )ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ( ﻳﺎد ﻣﻴﻜﻨﺪ .او در اﻳﻦ ﻛﺘﻴﺒﻪ ﺗﺼﺮﻳﺢ دارد ﻛﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎﻳﺶ را ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺧﻮدش و ﺑﻪﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮده ،ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﻲ درآن ﺣﺪ ﻧﺒﻮده ﻛﻪ او را ﻳﺎري دﻫﺪ؛ و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎور او اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻮده و ﺑﺲ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 202
ﭘﻴﺮوزي ﻏﺮور ﻣﻲآورد و ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ ﺧﻮدش را از ﻫﻤﻪﺣﻴﺚ ﺑﺮﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮ از دﻳﮕﺮان ﺑﭙﻨﺪارد و ﺗَﻔَﺮﱡدِ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد .اﻳﻦ ﻏﺮور از ﺧﺼﺎﻳﺺ ذاﺗﻲ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﻓﺮدي در روي زﻣﻴﻦ از آن ﻣﺒﺮا ﻧﻴﺴﺖ .وﻟﻲ ﻓﻀﻴﻠﺖ ازآنِ اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪرﻏﻢ ﻏﺮور ﭘﻴﺮوزي و اﺣﺴﺎس ﺗﻔﺮد و ﻳﻜﺘﺎﻳﻲ و ﺑﻲﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ،ﺧﻮدش را ﺑﺖ ﻧﻜﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎن ويرا ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دارﻳﻮش ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﺔ زورﻣﻨﺪان ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺮدي را ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻫﺴﺘﻨﺪ .آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻧﺸﺎن از ﻳﺎري دﻳﮕﺮان ﻣﺪد ﻣﻴﺠﻮﻳﻨﺪ و وﻗﺘﻲ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﺔ ﭘﻴﺮوزي را ازآنِ ﺧﻮد ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ ،و ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي را در ﭘﻴﺮوزيﺷﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. وﻟﻲ درﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺳﻨﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮده ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ ازﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺘﻲ ﺑﺴﺎزد وآن ﺑﺖ را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ و از ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ آن را ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ .ﺑﻪﻫﺮﻛﺪام از ﺳﻠﻄﻪﮔﺮان ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ درﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮد روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮاي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدن ﻣﻲﭘﻨﺪارد و ﻫﻤﻪﻛﺲ و ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮدش ﻫﻴﭻ ﻣﻲاﻧﮕﺎرد ،و ﺑﺎ اﻳﻦ دﻳﺪ از ﻫﻤﮕﺎن ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ اورا ﺑﺴﺘﺎﻳﻨﺪ و ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ .اﮔﺮ او ﻣﺪﻋﻲ اﻳﻤﺎﻧﺪاري و ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﻲ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،و ﻗﻠﺒﺎ ﻫﻢ ﺧﺪاﺷﻨﺎس و ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ،و درﻋﻤﻞ ﻫﻢ ﻣﺒﻠّﻎ و ﺣﺎﻣﻲ اﻧﺼﺎف و ﻋﺪل ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎز ﻫﻢ وﻗﺘﻲ ﺑﻪاﻋﻤﺎق روﺣﺶ ﻏﻮرﻛﻨﻴﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ ﻛﻪ او دردرون ﺧﻮدش ازﺧﻮدش ﻳﻚ ﺧﺪاﺋﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ و از ﻫﻤﮕﺎن اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻋﻼوه ﺑﺮﺧﺪاي آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺧﺪاﺋﻲ ﻛﻪ در او ﻫﺴﺖ را ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ .ﻫﺮﻛﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺖ او ﻧﺸﻮد درﻧﻈﺮ او ﻣﺨﺎﻟﻒ ارادة ﺧﺪا اﺳﺖ؛ زﻳﺮا او ﺧﻴﺎل ﻣﻴﻜﻨﺪ آﻧﭽﻪ دارد ﺧﺪا ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺪادوﺳﺘﻴﺶ ﺑﻪاو داده اﺳﺖ و ﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ اورا ﻧﺴﺘﺎﻳﻨﺪ و ﻧﭙﺮﺳﺘﻨﺪ ،ﭼﻮن ارادة ﺧﺪا را ﻛﻔﺮان ﻛﺮدهاﻧﺪ درﺧﻮر ﺗﻜﻔﻴﺮ و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪناﻧﺪ و ﺑﺎﻳﺪ از ﺻﺤﻨﺔ روزﮔﺎر ﻣﺤﻮ ﺷﻮﻧﺪ .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دردﻧﻴﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻠﻜﻪ اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ .آن ﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ ﺑﺎ ادﻋﺎي ﺗﻮﻟﻴﺖ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ دﻳﻦ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﺧﺪا وارد ﺻﺤﻨﺔ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ و ﻣﺪﻋﻲاﻧﺪ ﻛﻪ آﻣﺪهاﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را ﺑﺮاﻧﺪازﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﺑﺴﺘﺮي را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮدي ﺟﺰ ﺧﺪا ﻗﺪﺳﻴﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮدﻫﺎﻳﺸﺎن در زﻣﺎن ﻗﺪرﺗﻤﺪاري ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﺧﻮاه و ﻧﺎﺧﻮاه ﺧﻮدﺷﻴﻔﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪﺟﺎي ﺧﺪا ﻧﻬﺎدهاﻧﺪ و ﺧﺪاﺋﻲ ﻛﻪ از او ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻧﻔﺲِ اَﻣﺎرة ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ؛ و از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اﻧﺘﻈﺎر دارﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ را ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ و ﺑﻲﭼﻮن و ﭼﺮا در اﻃﺎﻋﺖ او ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﭼﺸﻢ وﮔﻮشﺑﺴﺘﻪ از ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي او ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﺮﭼﻪ او ﺗﻌﻠﻴﻢ داد را اﺟﺮا ﻛﻨﻨﺪ. ﻓﻀﻴﻠﺖ دارﻳﻮش درآن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم ﻏﺮوري ﻛﻪ داﺷﺖ ازﻣﺮدم ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﻛﻪ اورا
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 203
ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻫﻤﺔ رﻋﺎﻳﺎﻳﺶ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻜﺮد ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺑﺴﺘﺎﻳﻨﺪ و ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻮن او دادﮔﺮ و ﻣﻬﺮﭘﺮور ﺑﺎﺷﻨﺪ و دروغ و ﺳﺘﻢ و زورﮔﻮﻳﻲ را در ﺧﻮد راه ﻧﺪﻫﻨﺪ و راﺳﺘﻲ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻮرد ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﺪاي ﺟﻬﺎن واﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ .اﮔﺮ او ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﺗﻜﺮار ﻣﻜﺮر ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ دارد و ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪدﺳﺖ آورده ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻮده اﺳﺖ ،در واﻗﻊ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪاﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اﻳﻦ درس را ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪﭼﻴﺰ از اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ و اﻧﺴﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﻴﭻ اﺳﺖ ،ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ اﻧﺴﺎنْ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﭼﻮن دارﻳﻮش ﺑﺎﺷﺪ .وي درﺷﺮح ﭘﻴﺮوزﻳﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮدﺷﻤﻨﺎن و ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻫﻴﭻﺟﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪم ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎرﺑﺎر ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﺮا ﺑﻪﭘﻴﺮوزي رﺳﺎﻧﺪ و اﻫﻮراﻣﺰدا دﺷﻤﻦ ﻣﺮا ﺷﻜﺴﺖ داد .اﻧﺴﺎن زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪﻓﻀﻴﻠﺖ دارﻳﻮش ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮد ﻛﻪ اورا ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﭼﻮن اﺳﻜﻨﺪر ﻣﻘﺪوﻧﻲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﺪ .اﺳﻜﻨﺪر -ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ درﺟﺎي ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ -ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪ ،ﺻﺮاﺣﺘﺎ ﺧﻮدش را ﺧﺪا ﻧﺎﻣﻴﺪ و از اﻓﺴﺮاﻧﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ اورا ﻣﺜﻞ ﺧﺪا ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ .او ﺣﺘﻲ اﻧﺘﺴﺎب ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪﭘﺪرش را ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻲ ﻛﺮد و ادﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﺪا ازآﺳﻤﺎن ﭘﺎﺋﻴﻦ آﻣﺪه ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﻫﻤﺒﺴﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ و او ﺗﺨﻤﺔ ﺧﺪاي آﺳﻤﺎن اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﮕﺎن ويرا ﺧﺪا ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ .ﻟﻴﻜﻦ دارﻳﻮش در ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎﻳﺶ ﻫﻴﭻﺟﺎ ادﻋﺎ ﻧﻜﺮد ﻛﻪ ﺧﺪازاده اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا ارﺗﺒﺎط دارد ،ﻳﺎ داراي ﺗﻘﺪﺳﻲ ﺧﺎص اﺳﺖ ،ﻳﺎ از ﻃﺮف ﺧﺪا ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﻲ دارد .ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻪﺟﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﭼﻮن ﻣﻄﻴﻊ ﺧﺪا اﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻪاو ﻋﻨﺎﻳﺖ دارد و ﻫﻤﺔ ﭘﻴﺮوزﻳﻬﺎﻳﺶ ﺑﺪان ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺎﺻﻞ آﻣﺪه ﻛﻪ درﺳﺖﻛﺮدار و راﺳﺖﮔﻮ ﺑﻮده و ﺑﺎ ﺑﺪﻳﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ورزﻳﺪه و ﻫﺪﻓﺶ آن ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺪي را از ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﻧﺪازد .ﻳﻌﻨﻲ او در ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎرﺑﺎر ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ او ﺳﺘﺎﻳﻨﺪة ﻧﻴﻜﻴﻬﺎ و ﺳﺘﻴﺰﻧﺪة ﺑﺪﻳﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ .دارﻳﻮش ﻫﻢ اﮔﺮ ﻣﺜﻞ اﺳﻜﻨﺪر ادﻋﺎي ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﻳﺎ اﮔﺮ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻫﺎن ﺳﺎﻣﻲ ادﻋﺎي ﻧﻴﻤﻪﺧﺪاﻳﻲ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮي ﻛﺮده ﺑﻮد، ﻛﺴﻲ ﺑﻪاو اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻧﻤﻴﻜﺮد؛ وﻟﻲ او ﻳﻚ اﻳﺮاﻧﻲ و ﻳﻚ ﻣﺰداﻳﺴﻨﺎ ﺑﻮد و ﻫﻴﭽﮕﺎه ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش را از ﺣﺪ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺪاﻧﺪ .او ﻫﻤﺔ ﺣﻘﺎﻧﻴﺘﻬﺎ را ازآنِ ﺧﻮدش ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ،ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .او در ﻫﻤﻪﺟﺎ ﺧﻮدش را ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻣﺰداﭘﺮﺳﺖ و ﻳﻚ ﺑﻨﺪة راﺳﺘﻴﻦ ﺧﺪا و ﻳﻚ ﺷﺎه ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﻣﻄﺎع ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻧﻤﻮده و ﺟﺰ اﻳﻦ ﻫﻴﭻ ادﻋﺎﺋﻲ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ. ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺎن اﻳﺮان ﺑﺮﺷﺎﻫﺎن ﺟﻬﺎن ﻗﺪﻳﻢ داﺷﺘﻪاﻧﺪ در ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﺔ ﻇﺮﻳﻒ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ،و اﻳﻦ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺼﻮص ﺷﺎﻫﺎن اﻳﺮان اﺳﺖ .ﺟﺰ ﺷﺎﻫﺎن اﻳﺮان ﻫﻤﺔ ﺷﺎﻫﺎن ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ از ﺷﺎﻫﺎن ﺑﺰرگ ﺑﺎﺑﻞ ،آﺷﻮر ،ﻛﻠﺪه ،و ﻣﺼﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺎن ﻛﻮﭼﻚ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺳﻮرﻳﻪ و ﻟﺒﻨﺎن و اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺧﻮدﺷﺎن را ﺧﺪازاده و ﺧﺪا ﻳﺎ ﻧﻴﻤﭽﻪ ﺧﺪا و ﻓﺮﺳﺘﺎدة وﻳﮋة ﺧﺪا ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻪ و ﺑﻪآن ادﻋﺎ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻣﻴﻜﺮدهاﻧﺪ .ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل داوود و ﺳﻠﻴﻤﺎن -دوﺗﻦ از ﻣﻌﺮوﻓﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻫﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ -ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 204
ﻣﺄﻣﻮران ﺑﻼواﺳﻄﺔ ﺧﺪاﻳﺸﺎن ﻳﻬﻮه ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺧﺪا ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ و راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﺗﺤﻮﻳﻠﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪاﺟﺮا ﺑﮕﺬارﻧﺪ .ﭘﻴﺶ از آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺔ ﺷﺎﻫﺎن ﻛﻠﺪه و آﺷﻮر ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪاي ﺧﻮدﺷﺎﻧﻨﺪ و از ﭘﻴﺶ ﺧﺪاﻳﺸﺎن اﻟﻮاح آﻣﺎده ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺑﺮاﺳﺎس دﺳﺘﻮرﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺷﺎﻫﺎنْ ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻌﺪ ازاﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﻛﺪام از ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﺔ ﺳﺎﻣﻲ ﻛﻪ درﺻﺪد ﻛﺴﺐ ﻗﺪرت ﺑﻮده ﺧﻮدش را ﻓﺮﺳﺘﺎدة ﺧﺪاي آﺳﻤﺎن اﻋﻼم ﻣﻴﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﻪاﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺗﻘﺪﺳﻲ آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻛﺴﺐ ﻣﻴﻜﺮده اﺳﺖ. اﻳﺮان در زﻣﺎن دارﻳﻮش ﺗﻨﻬﺎ اﺑﺮﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﻬﺎن و ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻼﻣﻨﺎزع ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﻮد. ﻣﺮزﻫﺎي اﻣﭙﺮاﻃﻮري دارﻳﻮش از ﺳﻴﺮدرﻳﺎ )ﺳﻴﺤﻮن( و ﭘﻨﺠﺎب در ﺷﺮق ،ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻜﺎن و ﺳﻮاﺣﻞ و ﺟﺰاﺋﺮ ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ و درة ﻧﻴﻞ در ﻏﺮب ،و از ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي دوﺳﻮي درﻳﺎي ﺧﺰر درﺷﻤﺎل ﺗﺎ ﻳﻤﻦ و ارﻳﺘﺮه و ﻧﻴﻤﻲ از ﺳﻮدان در ﺟﻨﻮب ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد .اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺸﻮرﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ دارﻳﻮش درﻛﺘﻴﺒﺔ ﻧﻘﺶ رﺳﺘﻢ ازآﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان اﻳﺎﻻت ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮد :ﭘﺎرس ،ﻣﺎد ،ﺧﻮزﺳﺘﺎن ،ﭘﺎرت ،ﻫﺮات ،ﺑﺎﺧﺘﺮ )ﺑﻠﺦ( ،ﺳﻐﺪ )ﻣﺎوراءاﻟﻨﻬﺮ( ،ﺧﻮارزم ،زرﻧﮓ )ﺳﻴﺴﺘﺎن( ،رﺧﱠﺞ )ﻧﺎﺣﻴﺔ ﺷﺮق ﻛﺮﻣﺎن( ،ﻫﻨﺪوش )ﺳﻨﺪ( ،ﺗﺘﮕﻮش )ﭘﻨﺠﺎب( ،ﮔﻨﺪارا )ﻛﺎﺑﻞ و ﭘﺸﺎور( ،ﺳﻜﺎ ﻫﻮمﺧﻮار) 1ﻧﻮاﺣﻲ ﺷﺮق ﺳﻴﺤﻮن( ،ﺳﻜﺎ ﺗﻴﺰﺧﻮد )ﻧﻮاﺣﻲ ﺷﺮق درﻳﺎي ﺳﻴﺎه( ،ﺑﺎﺑﻞ و آﺷﻮر )ﻋﺮاق و ﺷﺎم( ،ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ،ﻣﺪراﻳﻪ )ﻣﺼﺮ و ﺳﻮدان( ،ارﻣﻨﺴﺘﺎن، ﻛﺖﭘﺘﻮﻛﻪ )ﻛﺎﭘﺎدوﻛﻴﻪ( ،ﻟﻴﺪﻳﺎ ،اﻳﻮﻧﻴﻪ )ﺳﻮاﺣﻞ وﺟﺰاﺋﺮ درﻳﺎي اﻳﮋه( ،ﺳﻜﺎي ﭘﺎردرﻳﺎ )ﻧﻮاﺣﻲ اوﻛﺮاﻳﻦ و ﻏﺮب آن ﻛﺸﻮر( ،ﺳﻜﻮدرا )ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ( ،اﻳﻮﻧﻴﻪ ﺗﻜﺎﺑﺮا )ﺗﺮاﻛﻴﻪ /ﺑﻠﻐﺎرﺳﺘﺎن و روﻣﺎﻧﻲ( ،ﭘﻮﺗﺎﻳﺎ )ﻟﻴﺒﻲ( ،ﻛﻮﺷﻴﺎ )ﺳﻮدان( ،ﻣﻜﺎ )ﻣﻜﺮان( ،ﻛﺮﻛﺎ )ﻗﺮﻃﺎﺟﻨﻪ /ﺗﻮﻧﺲ( .ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪﻛﺸﻮرﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ در ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﻴﻼدي درﺟﻬﺎن ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪﻧﺪ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪﻋﻈﻤﺖ ﻛﺸﻮر دارﻳﻮش ﭘﻲ ﺑﺒﺮﻳﻢ. ﻛﺸﻮرﻫﺎي اﻣﺮوزي ﻛﻪ درآن روزﮔﺎر و ﺗﺎ 170ﺳﺎل دﻳﮕﺮ در درون ﻣﺮزﻫﺎي ﻛﺸﻮر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﺮان ﻗﺮار ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺟﺰو ﻻﻳﺘﺠﺰاي دوﻟﺖ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :ﺗﺎﺟﻴﻜﺴﺘﺎن، ازﺑﻜﺴﺘﺎن ،ﺗﺮﻛﻤﻨﺴﺘﺎن ،اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ،ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ،اﻳﺮان ،آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،ﮔﺮﺟﺴﺘﺎن ،ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،ﺗﺮﻛﻴﻪ، ﺑﻠﻐﺎرﺳﺘﺎن ،ﻗﺒﺮص ،ﻧﻴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺎك ﻳﻮﻧﺎن اﻣﺮوزي ﺑﻪاﺿﺎﻓﻪ ﺟﺰاﻳﺮ ﻛﺮﻳﺖ و ﻣﺎﻟﺖ و رودس و ﺟﺰاﺋﺮ » -1ﻫﻮم« ﮔﻴﺎه ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﻛﻪ در اوﺳﺘﺎ ازآن ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ؛ »ورگ« )ﺑﺮ وزن ورق( ﺑﻪﻣﻌﻨﺎي ﺧﻮردن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ درزﺑﺎن ﺑﻠﻮﭼﻲ اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﻴﺸﻮد .اﻳﻨﻬﺎ ﺷﺎﺧﻪﺋﻲ از ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻛﻬﻨﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در ﮔﺎﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم »ﺗﻮرﻫﻴﺎ« ازآﻧﻬﺎ ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد ،و دراﺳﺎﻃﻴﺮِ ﻣﺎ »ﺗﻮران« ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪﻧﺪ .ﺷﺎﺧﻪﺋﻲ ازاﻳﻦ ﻗﺒﺎﺋﻞ در آﻳﻨﺪه ﺑﻪﻧﺎﺣﻴﺔ ﺧﻀﺪار و ﻛﻮﻳﺘﻪ ﻛﻮچ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻧﺎم ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺮآن ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﻃﻼق ﻛﺮدﻧﺪ .اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن ﺑﻌﺪ از ﻓﺘﻮﺣﺎت اﺳﻼﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﺎم ﺗﻮران را ﺑﺮﺧﻮد داﺷﺖ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 205
درﻳﺎي اﻳﮋه ،ﻋﺮاق ،ﺳﻮرﻳﻪ ،ﻟﺒﻨﺎن ،اﺳﺮاﺋﻴﻞ ،ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ،اردن ،ﻣﺼﺮ ،ﻟﻴﺒﻲ ،ﺗﻮﻧﺲ. دارﻳﻮشﺑﺰرگﻛﻪ ﺑﻪﮔﻮاﻫﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﻜﻲ از درﺧﺸﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﭼﻬﺮة ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﻬﺎن ،و ﺑﺎﺗﺪﺑﻴﺮﺗﺮﻳﻦ، ﻗﺎﻃﻌﺘﺮﻳﻦ ،و ﭘﺮﻗﺪرتﺗﺮﻳﻦ ﭘﺪﺷﺎﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﺑﻪﺧﻮد دﻳﺪه اﺳﺖ ،درآن ﻣﺮﺣﻠﺔ زﻣﺎﻧﻲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﭘﻬﻨﺎوري ﺑﻮد ﻛﻪ درزﻳﺮِ ﻧﮕﻴﻦ داﺷﺖ .او ﺧﻮدش اﻫﻤﻴﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ درك ﻣﻴﻜﺮد .ﺷﺎﻳﺪ اﻗﺪام او ﺑﺮاي ﺑﺮاﻧﺪازي ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺪاﻟﺘﮕﺮاي ﺑﺮدِﻳﻪ و ﺣﺎﻣﻴﺶ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ،ﻋﻼوه ﺑﺮ رﻗﺎﺑﺖ ﺧﺎﻧﺪاﻧﻲ ،ﻧﺎﺷﻲ از ﻫﻤﻴﻦ درك او ﺑﻮده اﺳﺖ. دارﻳﻮش ﺑﻌﻨﻮان ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺷﺎه ﺟﻬﺎن و ﻣﺎﻟﻚ زﻣﻴﻦ و ﺧﺰاﺋﻦ وﮔﻨﺠﻴﻨﻪﻫﺎي روي زﻣﻴﻦ ﺑﻪﺧﻮدش ﺣﻖ ﻣﻴﺪاد ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺔ ذﺧﺎﻳﺮ ﻣﻮﺟﻮد درﮔﻨﺠﺨﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﻬﺎن را ﺑﻪﮔﻨﺠﺨﺎﻧﺔ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻧﺘﻘﺎل دﻫﺪ و آﻧﻬﺎ را در ادارة اﻣﻮر ﺟﻬﺎن ﺑﻪﻛﺎر ﮔﻴﺮد؛ او ﺑﻪﺧﻮدش ﺣﻖ ﻣﻴﺪاد ﻛﻪ از اﻗﻮام ﺗﺎﺑﻌﺶ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺨﺸﻬﺎﺋﻲ از ﺛﻤﺮة ﻛﺎر و ﺗﻼﺷﺸﺎن را ﺑﻌﻨﻮان ﺑﺎج و ﺧﺮاج ﺑﻪدرﺑﺎر او ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن را ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ درارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ و اداي وﻇﻴﻔﻪ درﺣﻔﻆ ﺻﻠﺢ و اﻣﻨﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ دراﺧﺘﻴﺎر او ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﺗﺎ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺗﻤﺪن ﺑﺸﺮي و ارزﺷﻬﺎي ﺗﻤﺪﻧﻲ ﭘﺎﺳﺪاري ﻛﻨﺪ ،و اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶ را ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ اوازﻣﺮدم ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﺑﻬﺎي ﺛﺒﺎت وآراﻣﺸﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او در ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮده ﺑﻮد .او ﺣﺘﻲ ﺧﻮدش را ﭘﺪر ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺗﺼﻮر ﻣﻴﻜﺮد و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ او ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻠﻬﺎﺋﻲ ﻣﻠﻞ ﺗﺎﺑﻌﻪ را از ﺑﺴﻴﺎري ازﻛﺎرﻫﺎي ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪ و ﺿﺪﺗﻤﺪﻧﻲ ﻣﻨﻊ ﻣﻴﻜﺮد .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻨﻮﺷﺘﺔ ژوﺳﺘﻴﻦ ،دارﻳﻮش ﺑﺰرگ وﻗﺘﻲ ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻲ درﺷﻤﺎل آﻓﺮﻳﻘﺎ درﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺒﺎديﺷﺎن ﻛﻮدﻛﺎﻧﺸﺎن را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺪاﻳﺎﻧﺸﺎن ﻣﻴﺪارﻧﺪ و ﺑﺨﺎﻃﺮ رﺿﺎي ﺧﺪاﻳﺎﻧﺸﺎن ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ،و ﺷﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﻲ در آﻧﺠﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﺳﮓ ﻣﻴﺨﻮرﻧﺪ ،ﻣﺄﻣﻮراﻧﻲ را ﺑﻪﻗﺮﻃﺎﺟﻨﻪ درﺷﻤﺎل آﻓﺮﻳﻘﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﻪﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن و ﻓﻴﻨﻴﻘﻴﻬﺎي ﺳﺎﻛﻦ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ دﺳﺘﻮر داد ﻛﻪ ازﺧﻮردن ﮔﻮﺷﺖ ﺳﮓ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮدن اﻧﺴﺎن در ﭘﻴﺸﮕﺎه ﺧﺪاﻳﺎن ﺧﻮدداري ﻛﻨﻨﺪ.
1
ﮔﺮﭼﻪ او درﺳﺎﻟﻬﺎي ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ درﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺷﻮرﺷﻬﺎ ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺮد و ﺗﻤﺎم ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺧﻮد را )ﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ آﻧﻬﺎ را دروﻏﮕﻮﻳﺎن و ﻣﺮدمﻓﺮﻳﺒﺎن ﺧﻮاﻧﺪ( ﺳﻨﮕﺪﻻﻧﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎﺧﺖ؛ اﻣﺎ ﭘﺲ ازﺗﺜﺒﻴﺖ ﻗﺪرﺗﺶ ﺷﻴﻮة ﻋﻄﻮﻓﺖآﻣﻴﺰ ﻛﻮروش را درﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ،آزادﻳﻬﺎي ﻋﻘﻴﺪﺗﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اﻗﻮام زﻳﺮﺳﻠﻄﻪ را ﺑﻪﻫﻤﺎن ﻧﺤﻮي ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻛﻮروش ﺑﻮد ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻮد ،و ﺧﺪاﻳﺎن وآداب و رﺳﻮم و ﻓﺮﻫﻨﮕﻬﺎي اﻗﻮام دﻳﮕﺮ را ﺑﻪرﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻗﺮار داد .اﺣﺘﺮام او ﺑﻪﻋﻘﺎﺋﺪ و آداب و رﺳﻮم اﻗﻮام زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﻪﺣﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪدﺳﺘﻮر او در اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﺔ ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﻣﻌﺒﺪﻫﺎ ﺑﺮﭘﺎ -1ﭘﻴﺮﻧﻴﺎ.1527 ،
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 206
ﻣﻴﺸﺪ ،و ﺑﻪدﺳﺘﻮر او ﺑﺮاي ﻣﻌﺎﺑﺪ اﻣﻮال و اﻣﻼك وﻗﻔﻲ درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ .ﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎ ﺣﺘﻢ دارﻳﻢ ﻛﻪ دارﻳﻮش اﻳﻦ ﺷﻴﻮه را ﺑﻘﺼﺪ ﺟﻠﺐ اﻃﺎﻋﺖ و ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺮدم و رﻫﺒﺮان دﻳﻨﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎي زﻳﺮِﺳﻠﻄﻪ درﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ،اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﻴﻮه از آزاداﻧﺪﻳﺸﻲ ﺷﺨﺺ دارﻳﻮش ﻧﺎﺷﻲ ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﺰداﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮد .ﺗﺄﺛﻴﺮي ﻛﻪ ﺷﻴﻮة آزادﻣﻨﺸﺎﻧﺔ او داﺷﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﺑﻮد و از او در ﻣﻴﺎن ﻫﻤﺔ اﻗﻮام ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺘﺪﻳﻦ و ﺧﺪاﺷﻨﺎس و ﻣﻘﺪس و ﻃﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎن اورا ﻗﻠﺒﺎ دوﺳﺖ ﻣﻴﺪاﺷﺘﻨﺪ .اﻳﻦ ﺑﺪاﻧﺠﻬﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻋﺎدت ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ازﻣﻴﺎن ﺑﺮدن ادﻳﺎن و ﺧﺪاﻳﺎن ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪﻃﻮر داﺋﻢ در ﺳﺘﻴﺰ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺷﻴﻮة اﻧﺴﺎندوﺳﺘﺎﻧﻪ و آزادﻣﻨﺸﺎﻧﻪ و ﭘﺪراﻧﺔ دارﻳﻮش ﺑﺰرگ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪﺋﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻗﻮﻣﻲ ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ دارﻳﻮش ﺑﺮ دﻳﻦ او اﺳﺖ و از ﺧﺪاي او ﭘﻴﺮوي ﻣﻴﻜﻨﺪ .در اﺛﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺼﺮ اورا ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﻴﺖ و ﺑﺮادر رع و از ﺗﺒﺎر ﻓﺮﻋﻮﻧﺎن داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻓﺮﻋﻮن ﻣﻘﺪس ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺮار دادﻧﺪ؛ و در ﻳﻮﻧﺎن او را ﻛﻢ و ﺑﻴﺶ ﻫﻤﭙﺎﻳﺔ ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺷﻤﺮده »ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن« و »ﺷﺎه ﺑﺰرگ« ﻟﻘﺐ دادﻧﺪ )و اﻳﻦ ﻟﻘﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻳﻮﻧﺎن ﻣﺨﺼﻮص زﺋﻮس ﺑﻮد( ،و اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪان ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ويرا ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺳﺘﻮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ﻛﻮروش ﺑﺰرگ ﻫﻴﭻ رﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ را در ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻬﺎن ﺳﺮاغ ﻧﺪارﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪاﻧﺪازة دارﻳﻮش از ﻃﺮف اﻗﻮام زﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﮕﺎن در ﻫﻤﻪﺟﺎ ﭼﻬﺮة ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﻣﻘﺪس را دراو دﻳﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻋﻠﺖ اﻳﻦ ﺗﻘﺪس و اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻮروش و دارﻳﻮش ﻧﻈﺎﻣﻲ را درﻛﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎورِ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﻨﻴﺖ وآراﻣﺶ وآﺳﺎﻳﺶ را ﺑﺮاي ﻫﻤﮕﺎن ﺑﻪارﻣﻐﺎن آورد و ﺑﻪدوران ﺳﺘﻴﺰهﻫﺎي داﺋﻤﻲ اﻗﻮام و ﻣﻠﻞ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﺎﻳﺎن داد ،و ﺻﻠﺢ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ را ﺑﺮﻗﺮار ﻛﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﮕﺎن در ﺳﺎﻳﺔ اﻳﻦ آراﻣﺶ و اﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪﻛﺎر و ﺳﺎزﻧﺪﮔﻲ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ.
ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ دارﻳﻮش ﺑﺰرگ در ﺑﻐﺴﺘﺎن )ﺑﻴﺴﺘﻮن( ﻣﻨﻢ دارﻳﻮش ،ﺷﺎه ﺑﺰرگ ،ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن ،ﺷﺎه ﭘﺎرس ،ﺷﺎه ﻛﺸﻮرﻫﺎ ،ﭘﻮر وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ ،ﻧﻮة ارﺷﺎم، ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺪر ﻣﻦ وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ ،ﭘﺪر وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ اَرﺷﺎم ،ﭘﺪر ارﺷﺎم اَرﻳﺎرﻣﻦ ،ﭘﺪر ارﻳﺎرﻣﻦ ﭼﻴﺸﭙﻴﺶ ،ﭘﺪر ﭼﻴﺸﭙﻴﺶ ﻫﺨﺎﻣﻨﺶ ]ﺑﻮد[ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ازاﻳﻦرو ﺑﻪﻣﺎ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ .اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺳﺮور ﺑﻮدهاﻧﺪ .از اﻳﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮﻫﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ ﺷﺎه ﺑﻮدهاﻧﺪ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ 8 :ﺗﻦ از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﻦ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ ﺷﺎه ﺑﻮدهاﻧﺪ .ﻣﻦ ﻧﻬﻤﻴﻦام .ﻣﺎ ﭘﺸﺖ اﻧﺪر ﭘﺸﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﻮدهاﻳﻢ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻦ ﺷﺎﻫﻢ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﺑﻪﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮده اﺳﺖ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻣﻦ رﺳﻴﺪﻧﺪ .ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮ اﻳﻨﻬﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻢ:
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 207
ﭘﺎرس ،ﺧَﻮﺟِﻴﻪ )ﺧﻮزﺳﺘﺎن( ،ﺑﺎﺑﻞ ،آﺷﻮر ،ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ،ﻣﺪراﻳﻪ )ﻣﺼﺮ( ،ﭘﺸﺖدرﻳﺎ ،ﻟﻴﺪﻳﺎ ،اﻳﻮﻧﻴﻪ ،ﻣﺎد، ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،ﻛﺖﭘﺘﻮﻛﻪ )ﻛﺎﭘﺎدوﻛﻴﻪ( ،ﭘﺎرت ،زرﻧﮕﺎن ،ﻫﺮات ،ﺧﻮارزم ،ﺑﺎﺧﺘﺮ ،ﺳﻐﺪ ،ﮔﻨﺪارا ،ﺳﻜﺎﺋﻴﻪ، ﭘﻨﺠﺎب ،اَرخوﺗِﻴﻪ )رﺧَﺪ /رﺧَﺞ( ،ﻣﻜﺮان -ﺟﻤﻴﻌﺎ 23ﻛﺸﻮر .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا در اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻨﻨﺪ .ﺑﺎج ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﻲآورﻧﺪ .ﭼﻪ روز وﭼﻪ ﺷﺐ ،ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻧﺪر اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﻣﺮدي ﻛﻪ وﻓﺎدار ﺑﻮد ﺑﻪاو ﭘﺎداش دادم .آﻧﻜﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺑﻮد ﺑﻪﺳﺰا ﻛﻴﻔﺮ دادم .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ ﺑﻪﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﻣﻴﮕﺬارﻧﺪ و ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد ﻫﻤﺎﻧﮕﺎه اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ: اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺑﻪﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮد .اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺸﺖ ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ )ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎوري ﻛﺮد( ﺗﺎ اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ را در دﺳﺖ دارم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﭘﺲ ازوﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه ﺷﺪم .ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﻧﺎم ﭘﻮر ﻛﻮروش از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺷﺎه ﺑﻮد .ﺑﺮادر آن ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﺮدِﻳﻪ ﻧﺎم ﺑﻮد ،ﻫﻢﻣﺎدر و ﻫﻢﭘﺪرِ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ. ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﺮدِﻳﻪ را ﻛﺸﺖ .وﻗﺘﻲ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﺮدِﻳﻪ را ﻛﺸﺖ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺖ ﻛﻪ او ﺑﺮدِﻳﻪ را ﻛﺸﺘﻪ اﺳﺖ .ﺳﭙﺲ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻪﻣﺼﺮ رﻓﺖ .وﻗﺘﻲ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻪﻣﺼﺮ رﻓﺖ ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ .ﭘﺲ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ را دروغ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﻫﻢ ﭘﺎرس ﻫﻢ ﻣﺎد ﻫﻢ دﻳﮕﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ را .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ﻳﻚ ﻣﺮدي ﻣﻎ ﺑﻮد ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ﻧﺎم .او ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ از ﭘﻴﺸﺎﺋﻮواده؛ ﻛﻮﻫﻲ ﺑﻨﺎم ارﻛﺪرﻳﺶ؛ آﻧﺠﺎ ﻣﻴﺰﻳﺴﺖ .از ﻣﺎه وِﻳﺨﻨَﻪ )اﺳﻔﻨﺪ( 14روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .ﭼﻮن ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ ﺑﻪدروغ ﺑﻪﺳﭙﺎه ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﺑﺮدِﻳﻪ ﭘﺴﺮﻛﻮروش ﺑﺮادر ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﻫﺴﺘﻢ .ﭘﺲ ﻫﻤﺔ ﺳﭙﺎه ﺑﺮﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ او رﻓﺘﻨﺪ؛ ﻫﻢ ﭘﺎرس ﻫﻢ ﻣﺎد ﻫﻢ دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ .ﺳﻠﻄﻨﺖ را او ﮔﺮﻓﺖ .از ﻣﺎه ﮔﺮﻣﺎﭘﺪه )ﺗﻴﺮﻣﺎه( 9روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. آﻧﻮﻗﺖ او ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﮔﺮﻓﺖ .ﺳﭙﺲ ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﺑﻪﻣﺮگ ﺧﻮدش ﻣﺮد .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻛﻪ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ از ﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﮔﺮﻓﺖ اﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ از ﭘﻴﺸﺘﺮ درﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ ﺑﻮد .ﭘﺲ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ازﻛﺎمﺑﻮﺟﻴﻪ ﮔﺮﻓﺖ .ﻫﻢ ﭘﺎرس ﻫﻢ ﻣﺎد ﻫﻢ دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ او ازآنِ ﺧﻮدش ﻛﺮد .او ﺷﺎه ﺷﺪ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻧﺒﻮد ﻣﺮدي ﻧﻪ ﭘﺎرﺳﻲ ﻧﻪ ﻣﺎدي ﻧﻪ از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ ﻛﺴﻲﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن ﺳﻠﻄﻨﺖ را از ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ ﺑﺎزﮔﻴﺮد .ﻣﺮدم ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ او آن ﺷﻤﺎر از ﻛﺴﺎﻧﻲﻛﻪ ﺑﺮدِﻳﻪ را ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻜﺸﺪ .ازاﻳﻦرو ﻣﺮدم را ﺑﻜﺸﺪ ﻛﻪ ]ﺑﮕﻮﻳﺪ[ آﻧﻬﺎ ﻣﺮا ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮدِﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮروش ﻧﻴﺴﺘﻢ. ﻛﺴﻲ ﺟﺮأت ﻧﻤﻴﻜﺮد ﭼﻴﺰي درﺑﺎرة ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ ﺑﮕﻮﻳﺪ .ﺗﺎ وﻗﺘﻲﻛﻪ ﻣﻦ رﺳﻴﺪم .ﻣﻦ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﻳﺎوري ﻃﻠﺒﻴﺪم .اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺸﺖ ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ )ﻣﺮا ﻳﺎوري ﻛﺮد( .از ﻣﺎه ﺑﺎﻏﻴﺎدﻳﺶ )ﻣﻬﺮﻣﺎه( 10روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮدانِ اﻧﺪﻛﻲ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ را ﻛﺸﺘﻢ و آن ﻋﺪه ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎدار ﺑﻪاو
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 208
ﺑﻮدﻧﺪ .دژي ﺑﻪﻧﺎم ﺳﻴﻜﺎﻳﺎﺋﻮوﺗﻴﺶ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻧﻴﺴﺎﻳﻪ در ﻣﺎد ،آﻧﺠﺎ ﻣﻦ اورا ﻛﺸﺘﻢ .ﻣﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ را از او ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻦ ﺷﺎه ﺷﺪم .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺑﻪﻣﻦ داد. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﻠﻄﻨﺘﻲﻛﻪ ازﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻢ .ﻣﻦ آنرا ﺑﺮﺷﺎﻟﻮدهاش ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد اﺳﺘﻮار ﻛﺮدم .ﻣﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ وﻳﺮان ﻛﺮده ﺑﻮد را ﺑﺎزﺳﺎﺧﺘﻢ .ﻣﻦ ﭼﺮاﮔﺎﻫﻬﺎ و رﻣﻪﻫﺎ و ﺑﺮدﮔﺎن و ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﺋﻲ را ﻛﻪ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ از ﻣﺮدم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪﻣﺮدم ﺑﺎزدادم .ﻣﻦ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم را ﺑﺮﺟﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺸﺎﻧﺪم ،ﭘﺎرس و ﻣﺎد و دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻫﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد .ﻣﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﺎزآوردم .ﻣﻦ اﻳﻦ را ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻛﺮدم .ﻣﻦ ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﺧﻮدم را ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﺮﻗﺮار داﺷﺘﻢ .ﻣﻦ ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﺮدم .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ را ﺑﮕﻴﺮد .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﭘﺲ از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه ﺷﺪم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭼﻮن ﻣﻦ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎي ﻣﻎ را ﻛﺸﺘﻢ آﻧﮕﺎه ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم آﺗﺮﻳﻨﺎ ﭘﺴﺮ اوﭘﺪرم -او در ﺧَﻮﺟِﻴﻪ )ﺧﻮزﺳﺘﺎن( ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ .او ﺑﻪﻣﺮدم ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﺷﺎه ﺧَﻮﺟﻴﻪ ﻫﺴﺘﻢ .ﭘﺲ ﻣﺮدم ﺧَﻮﺟﻴﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ آن آﺗﺮﻳﻨﺎ رﻓﺘﻨﺪ .او ﺷﺎه ﺧﻮﺟﻴﻪ ﺷﺪ .ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺎﺑﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ ﭘﺴﺮ آﻳﻨﻴﺮا -او در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ ،ﻣﺮدم را ﻓﺮﻳﺐ داد ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﭘﺴﺮ ﻧﺒﻮﻧﻬﻴﺪ ﻫﺴﺘﻢ .ﭘﺲ ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ آن ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ رﻓﺘﻨﺪ .ﺑﺎﺑﻠﻴﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ .ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﺑﻞ را اوﮔﺮﻓﺖ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﻪﺧﻮﺟﻴﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدم و آن آﺗﺮﻳﻨﺎ دﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ آورده ﺷﺪ و اورا ﻛﺸﺘﻢ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﻣﻦ ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﺟﻨﮓ ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد رﻓﺘﻢ .ﻟﺸﻜﺮ ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ دﺟﻠﻪ را ﺑﻪدﺳﺖ داﺷﺖ .در آﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﻧﺎوﻫﺎﺋﻲ داﺷﺖ .ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻲ از ﻟﺸﻜﺮم را ﺑﺮ ﺑﺎر ﻣﺸﻜﻬﺎي ﭘﺮﺑﺎد ﻛﺮدم .ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﻲ دﻳﮕﺮ اﺳﺐ آوردم .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد. ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا از دﺟﻠﻪ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ .آﻧﺠﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ روﺑﺮو ﺷﺪم .از ﻣﺎه اَﺗَﺮﻳﺎدﻳﻪ )آذرﻣﺎه( 26روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدﻳﻢ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﻣﻦ ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ رﻓﺘﻢ .ﻫﻨﻮز ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ ﻧﺮﺳﻴﺪه ،ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم زازاﻧﻪ در ﻛﻨﺎر ﻓﺮات -آﻧﺠﺎ آن ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪ ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ آﻣﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﻨﺪ .آﻧﮕﺎه ﺟﻨﮓ ﻛﺮدﻳﻢ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻟﺸﻜﺮ ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ را ﺷﻜﺴﺖ دادم .ﺑﻘﻴﻪ در آب اﻓﻜﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ .آﻧﻬﺎ را آب ﺑﺮد .از ﻣﺎه اﻧﺎﻣﻜﻪ )ديﻣﺎه( 2روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﮕﺎه ﺟﻨﮕﻴﺪﻳﻢ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ از اﺳﺐ ﺳﻮارانْ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ رﻓﺖ .ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ رﻓﺘﻢ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﻢ ﺑﺎﺑﻞ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻫﻢ آن ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ را ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﺳﭙﺲ آن ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ را ﻣﻦ در ﺑﺎﺑﻞ ﻛﺸﺘﻢ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 209
دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :وﻗﺘﻲ ﻣﻦ در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮدم ،اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ: ﭘﺎرس ،ﺧﻮزﺳﺘﺎن ،ﻣﺎد ،آﺷﻮر ،ﻣﺼﺮ ،ﭘﺎرت ،ﻣﺮو ،ﭘﻨﺠﺎب ،ﺳﻜﺎ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﻣﺮﺗِﻴﻪ ﭘﻮر ﭼﻴﻦﭼﻴﺨﺮاي ،ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻛﻮﮔـَﻨَﻜﺎ در ﭘﺎرس ،آﻧﺠﺎ او ﻣﻴﺰﻳﺴﺖ .او در ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻪﻣﺮدم ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ اﻳﻤﺎﻧﻴﺶ ﺷﺎه ﺧَﻮﺟﻴﻪ ﻫﺴﺘﻢ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :درآن ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدم ﺑﻪﺧﻮﺟﻴﻪ .ﻣﺮدم ﺧﻮﺟﻴﻪ از ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ .آﻧﻬﺎ آن ﻣﺮﺗﻴﻪ را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ رﻫﺒﺮﺷﺎن ﺑﻮد و اورا ﻛﺸﺘﻨﺪ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﻓﺮهورﺗﻴﺶ از ﻣﺎد ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ ،ﺑﻪﻣﺮدم ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﺧﺸَﺘﺮﻳﺘَﻪ از ﺧﺎﻧﺪان ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮَه ﻫﺴﺘﻢ .آﻧﻮﻗﺖ ﺳﭙﺎه ﻣﺎد ﻛﻪ در ﻛﺎخ ﺑﻮد ﺑﺮﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ آن ﻓﺮهورﺗﻴﺶ رﻓﺘﻨﺪ .او ﺷﺎه ﻣﺎد ﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺎه ﭘﺎرس و ﻣﺎد ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻮد ،اﻧﺪك ﺑﻮد .ﭘﺲ ﻣﻦ ﻟﺸﻜﺮي ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم وﻳﺪﻣﻪ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم .ﺑﻪآن ﻟﺸﻜﺮ ﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ ،آن ﺳﭙﺎه ﻣﺎد ﻛﻪ ﺧﻮدش را از ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﺪ در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .در آﻧﺠﺎ اﻳﻦ وﻳﺪﻣﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه رﻓﺖ .ﭼﻮن ﺑﻪﻣﺎد رﺳﻴﺪ ،ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻣﺎروش در ﻣﺎد ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮد .آن ﻣﺎدي ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﻮد ،او آﻧﻮﻗﺖ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎوري ﻛﺮد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ آن ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه اَﻧﺎﻣﻜﻪ )ديﻣﺎه( 27روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم. ﭘﺲ از آن اﻳﻦ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﻦ ،ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم ﻛﻢﭘﺪه در ﻣﺎد ،آﻧﺠﺎ آن ﺑﻪاﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪﻣﺎد رﺳﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻳﻚ ارﻣﻨﻲ ﺑﻪﻧﺎم دادرﺷﻴﺶ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ارﻣﻨﺴﺘﺎن .ﺑﻪاو ﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﻪ ﺧﻮدش را از ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ را در ﻫﻢ ﻛﻮب .آﻧﮕﺎه دادرﺷﻴﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪارﻣﻨﺴﺘﺎن رﺳﻴﺪ .ﭘﺲ آن ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺑﻪﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ و ﺑﺮاي روﻳﺎروﺋﻲ ﺑﺎ دادرﺷﻴﺶ ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻧﺪ و ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .ﺟﺎﺋﻲ ﺑﻪﻧﺎم زوزاﻳﻪ در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎوري ﻛﺮد. ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ آن ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه ﺗﻮرهوﻫﺎره )ارديﺑﻬﺸﺖ( 8 روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﮕﺎه ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﺑﺎرِ دوم ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎن ﺑﻪﻫﻢ ﺑﺮآﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎ دادرﺷﻴﺶ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ .دژي ﺑﻪﻧﺎم ﺗﻴﮕﺮه در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ. اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه ﺗﻮرهوﻫﺎره )ارديﺑﻬﺸﺖ( 18روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﺎن ﺟﻨﮕﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﺳﻮﻣﻴﻦﺑﺎر ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎن ﺑﻪﻫﻢ ﺑﺮآﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮﺿﺪ دادرﺷﻴﺶ ﺑﻪﺟﻨﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ .دژي ﺑﻪﻧﺎم اوﻳﻤﺎ در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ آن ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه ﺗﺎﻳﮕﺮﭼﺌﻴﺶ )ﺧﺮداد( 9روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﮕﺎه ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 210
ﭘﺲ دادرﺷﻴﺶ در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﻣﺎد رﺳﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم وﺋﻮﻣﻴﺴﻪ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺑﻪارﻣﻨﺴﺘﺎن .اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪاوﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدش را از ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﺪ ،آﻧﻬﺎ را در ﻫﻢ ﻛﻮب .ﭘﺲ از آن وﺋﻮﻣﻴﺴﻪ ﺑﻪراه اﻓﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪارﻣﻨﺴﺘﺎن رﺳﻴﺪ .ﭘﺲ ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺑﻪﻫﻢ ﺑﺮآﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ ﺑﺎ وﺋﻮﻣﻴﺴﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ .ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم اﻳﺰَﻻ در آﺷﻮر ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه اَﻧﺎﻣﻜﻪ )ديﻣﺎه( 15روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﺑﺎر دوم ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺑﻪﻫﻢ ﺑﺮآﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ وﺋﻮﻣﻴﺴﻪ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ .ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻨﺎم اَﺋﻮﺗِﻴﺎره در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .روز آﺧﺮ ﻣﺎه ﺗﻮروﻫﺎره )ارديﺑﻬﺸﺖ( .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم .ﺑﻌﺪ ازآن وﺋﻮﻣﻴﺴﻪ در ارﻣﻨﺴﺘﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﻣﺎد رﺳﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ازآن ﻣﻦ از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﻣﺎد رﻓﺘﻢ .وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﻣﺎد رﺳﻴﺪم ،ﻳﻚ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻛﻮدوروش در ﻣﺎد ،آن ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺷﺎه ﻣﺎد ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﭙﺎﻫﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺠﻨﮕﺪ .ﺑﻌﺪ از آن ﻣﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﻨﮕﻴﺪﻳﻢ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻓﺮهورﺗﻴﺶ را ﻣﻦ درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪم .ازﻣﺎه ادوﻛﻪﻧَﻴﺸﺎ 25روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدﻳﻢ .دارﻳﻮش ﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ آن ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ از اﺳﺐﺳﻮاران ﮔﺮﻳﺨﺖ .ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم رﮔﺎ )ري( در ﻣﺎد ،ﺑﻪآﻧﺠﺎ ﮔﺮﻳﺨﺖ .ﺑﻌﺪ از آن ﻣﻦ ﺳﭙﺎﻫﻢ را ﺑﻪﺗﻌﻘﻴﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻓﺮهورﺗﻴﺶ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ .اورا در ﺟﻠﻮم راﻧﺪم .ﺑﻴﻨﻲ و ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺶ را و زﺑﺎﻧﺶ را ﺑﺮﻳﺪم .و ﻳﻚ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﻴﺮون آوردم .او ﺑﺮدروازة ورودي ﻛﺎخ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ .ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم اورا دﻳﺪﻧﺪ .ﺳﭙﺲ در ﻫﻤﺪان اورا ﺑﻪﺷﻤﺸﻴﺮ ﻛﺸﺘﻢ .و ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪاو وﻓﺎدار ﺑﻮدﻧﺪ ،آﻧﻬﺎ را در دژ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮدار زدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﭼﻴﺘﺮَنﺗَﺨﻤﻪ ،ﻳﻚ ﺳﺎﮔﺎرﺗﻲ ،او از ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ. اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪﺳﭙﺎه ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ در ﺳﺎﮔﺎرﺗﻴﻪ ﺷﺎه ﻫﺴﺘﻢ ازﺧﺎﻧﺪان ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه .ﭘﺲ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺳﭙﺎه ﭘﺎرﺳﻲ و ]ﻳﻚ ﺳﭙﺎه[ ﻣﺎدي ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻳﻚ ﻣﺎدي ﺑﻪﻧﺎم ﺗَﺨﻢاَﺳﭙﺎد )ﺗﻬﻤﺎﺳﭗ( -ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ -اورا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺸﺎن ﻛﺮدم .ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ .ﺳﭙﺎه دﺷﻤﻦ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ازﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ ،ﺳﺮﻛﻮب و ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎزﻳﺪ .ﭘﺲ ﺗﺨﻢاَﺳﭙﺎد ﺑﺎ ﺳﭙﺎه رﻓﺖ ﺑﺎ ﭼﻴﺘﺮَنﺗَﺨﻤﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﺮد .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ﭼﻴﺘﺮنﺗﺨﻤﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻪ درﺑﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد .ﻣﻦ ﺑﻴﻨﻲ و ﻫﺮدوﮔﻮش اورا ﺑﺮﻳﺪم و ﻳﻚ ﭼﺸﻤﺶ را درآوردم .او در ﺑﺮاﺑﺮ دروازة ورودي ﻛﺎخِ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺷﺪ وﻫﻤﺔ ﻣﺮدم اورا دﻳﺪﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ازآن اورا در ارﺑﻴﻞ ﺑﻪﺷﻤﺸﻴﺮ ﻛﺸﺘﻢ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 211
دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ ﻣﻦ درﻣﺎد ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺎرت و ﻫﻴﺮﻛﺎﻧﻴﺎ )ﮔﺮﮔﺎن( ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ ،ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﻄﻴﻊ ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ .وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ ﭘﺪرم ،او درﭘﺎرت ﺑﻮد .اورا ﻣﺮدم ﺑﻴﺮون ﻛﺮدﻧﺪ ،ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ .ﭘﺲ وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻪاو وﻓﺎدار ﺑﻮد رﻓﺖ .ﻳﻚ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم وﻳﺸﭙﻪاوزاﺗﻴﺶ در ﭘﺎرت ،آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﺎرﺗﻴﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪ. اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ آن ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ازﻣﺎه ويﻳﺨﻨﻪ )اﺳﻔﻨﺪ( 22روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ،آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﭘﺎرﺳﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺑﺮاي وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ ،از رﮔﺎ )ري( .وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻪﻧﺰد وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ رﺳﻴﺪ، وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ آن ﻟﺸﻜﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪراه اﻓﺘﺎد .ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﭘﺘﻴﮕﺮَﺑﻨﺎ در ﭘﺎرت ،آﻧﺠﺎ او ﺑﺎ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎن ﺟﻨﮓ ﻛﺮد .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎوري ﻛﺮد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا وﻳﺸﺘﺎﺳﭙﻪ آن ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه ﮔﺮﻣﺎﭘﺪه )ﺗﻴﺮﻣﺎه( 1روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ،آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ازآنﭘﺲ آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ازآنِ ﻣﻦ ﺷﺪ .اﻳﻦ اﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﭘﺎرت ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﻣﺮﻏﻮش )ﻣﺮو( -ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ .ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﻓﺮاده ،ﻳﻚ ﻣﺮﻏﻮﺷﻲ -اورا آﻧﻬﺎ رﻫﺒﺮﺷﺎن ﻛﺮدﻧﺪ .ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم دادرﺷﻴﺶ ،ﭘﺎرﺳﻲ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،ﺷﻬﺮﻳﺎر ﺑﺎﺧﺘﺮﻳﻪ ،را ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻣﻦ ﺑﻪاو ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ آن ﺳﭙﺎه را ﻛﻪ ﺧﻮدش را ازآنِ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﺪ در ﻫﻢ ﺑﻜﻮب .ﭘﺲ دادرﺷﻴﺶ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه رﻓﺖ ،ﺑﺎ ﻣﺮﻏﻮﺷﻲ ﺟﻨﮕﻴﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻦ ﻳﺎوري ﻛﺮد .ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .از ﻣﺎه اَﺗﺮﻳﺎدﻳﻪ )آذرﻣﺎه( 23 روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ازآنِ ﻣﻦ ﺷﺪ .اﻳﻦ اﺳﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﺑﺎﺧﺘﺮﻳﻪ ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم وهﻳﺰدات ،ﻳﻚ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﺗﺎروا ،ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم ﻳﺌﻮﺗِﻴﺎ در ﭘﺎرس ،او آﻧﺠﺎ ﻣﻴﺰﻳﺴﺖ .او دوﻣﻴﻦ ﺷﻮرش را در ﭘﺎرس ﻛﺮد .ﺑﻪﺳﭙﺎه ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﺑﺮدِﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮروش ﻫﺴﺘﻢ .ﭘﺲ ﺳﭙﺎه ﭘﺎرس ﻛﻪ در ﻛﺎخ ﺑﻮد ،ﻗﺒﻼ از اﻧﺸﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد ،ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ ،و ﺑﺎ آن وهﻳﺰدات رﻓﺖ .او ﺷﺎه ﭘﺎرس ﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﭘﺎرﺳﻲ و ﻣﺎدي را ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم ارﺗﻪوردﻳﻪ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﺎن ﻛﺮدم .ﺑﻘﻴﺔ ﺳﭙﺎه ﭘﺎرﺳﻲ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻪﻣﺎد رﻓﺖ .ﭘﺲ از آن ارﺗﻪوردﻳﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺑﻪﭘﺎرس رﻓﺖ .وﻗﺘﻲ ﺑﻪﭘﺎرس رﺳﻴﺪ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم رﺧﺎ در ﭘﺎرس ،آﻧﺠﺎ وهﻳﺰدات ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮدِﻳﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺑﻪﻣﻘﺎﺑﻠﺔ ارﺗﻪوردﻳﻪ آﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺑﺠﻨﮕﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه وهﻳﺰدات را در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ازﻣﺎه ﺗﻮرهوﻫﺎره )ارديﺑﻬﺸﺖ( 12روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم .دارﻳﻮشﺷﺎه
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 212
ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﭙﺲ آن وهﻳﺰدات ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ از ﺳﻮاران ﮔﺮﻳﺨﺖ .او ﺑﻪﭘﻴﺸﺎﺋﻮواده رﻓﺖ .از آﻧﺠﺎ او ﻳﻚ ﺳﭙﺎﻫﻲ ﺑﻪدﺳﺖ آورد .ﺑﻌﺪﺗﺮ او ﺑﻪﻣﻘﺎﺑﻠﺔ ارﺗﻪوردﻳﻪ آﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ او ﺑﺠﻨﮕﺪ .ﻳﻚ ﻛﻮﻫﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﭘﺮﮔﻪ، آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه وهﻳﺰدات را درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ازﻣﺎه ﮔﺮﻣﺎﭘﺪه )ﺗﻴﺮﻣﺎه( 5روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪم .وآن وهﻳﺰدات اﺳﻴﺮ ﺷﺪ وآﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻪاو وﻓﺎدار ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ازآن ﻣﻦ آن وهﻳﺰدات وآﻧﻬﺎ ﻛﻪ وﻓﺎداران او ﺑﻮدﻧﺪ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ،ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻪﻧﺎم اووديﭼﻴﻪ در ﭘﺎرس ،آﻧﺠﺎ ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را ﻛﺸﺘﻢ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﭘﺎرس ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آن وهﻳﺰدات ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮدِﻳﻪ ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪ ﻳﻚ ﺳﭙﺎﻫﻲ را ﺑﻪﻫﺮَوﺗِﻴﻪ )ﻫﺮات( ﻓﺮﺳﺘﺎد .ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻫﺮوﺗﻴﻪ ﻣﺮدي ﺑﻮد ﺑﻪﻧﺎم وﻳﻮاﻧﻪ ،ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ .او ﻳﻚ ﻣﺮدي را ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﻛﺮد .او )وهﻳﺰدات( ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ ،وﻳﻮاﻧﻪ و ارﺗﺶ آنﻛﺲ ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺷﺎه دارﻳﻮش ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ﭘﺲ آﻧﮕﺎه اﻳﻦ ﺳﭙﺎه ﺑﻪراه اﻓﺘﺎد ﻛﻪ وهﻳﺰدات ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ وﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺠﻨﮕﺪ .دژي ﺑﻪﻧﺎم ﻛﺎﭘﻴﺸﻪﻛﺎﻧﻴﺶ ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ آن ﺳﭙﺎه ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن را درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ازﻣﺎه اﻧﺎﻣﻜﻪ )ديﻣﺎه( 13روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﺷﻮرﺷﻴﺎن ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ و درﺑﺮاﺑﺮ وﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ .ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم ﮔﻨﺪوﺗَﻮه ،آﻧﺠﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري داد. ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﭙﺎه ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﺷﻮرﺷﻲ را درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ازﻣﺎه ويﻳﺨﻨﻪ )اﺳﻔﻨﺪ( 7روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ آن ﻣﺮد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آن ﺳﭙﺎه ﺑﻮد ﻛﻪ وهﻳﺰدات ﺑﻪﺳﻮي وﻳﻮاﻧﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ اﻧﺪﻛﻲ از اﺳﺐﺳﻮاران ﮔﺮﻳﺨﺖ و رﻓﺖ ،ﻳﻚ دژ ﺑﻪﻧﺎم اَرﺷﺎدا در ﻫﺮوﺗﻴﻪ ،ﺑﻪﭘﺸﺖ آن رﻓﺖ .ﺑﻌﺪ ازآن وﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺑﻪﺗﻌﻘﻴﺐ آﻧﻬﺎ رﻓﺖ ،و درآﻧﺠﺎ ويرا و ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎدار ﺑﻪاو ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮد وﻛﺸﺖ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ازآنﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ازآنِ ﻣﻦ ﺷﺪ .اﻳﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﻫﺮوﺗﻴﻪ ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :وﻗﺘﻲ ﻣﻦ در ﭘﺎرس و ﻣﺎد ﺑﻮدم ،ﺑﺎز ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﺑﺎﺑﻠﻴﻬﺎ ﺷﻮرﻳﺪﻧﺪ .ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم اَرﺧﻪ ،ﻳﻚ ارﻣﻨﻲ ﭘﺴﺮ ﻫﻠﺪﻳﺘﻪ ،او در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ .ﻳﻚ آﺑﺎدي ﺑﻪﻧﺎم دوﺑﺎﻟﻪ ،از آﻧﺠﺎ او ﺑﻪدروغ ﺑﻪﺳﭙﺎه ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﭘﺴﺮ ﻧﺒﻮﻧﻬﻴﺪ ﻫﺴﺘﻢ .آﻧﮕﺎه ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ از ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ، ﻫﻤﺮاه آن ارﺧﻪ رﻓﺘﻨﺪ .او ﺑﺎﺑﻞ را ﮔﺮﻓﺖ .او در ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺎه ﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ﻣﻦ ﺳﭙﺎه ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم وﻳﺪهﻓَﺮﻧﻪ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم .ﮔﻔﺘﻢ :ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻦ آن ﺳﭙﺎه ﺑﺎﺑﻠﻲ را ﻛﻪ ﺧﻮدش را ازﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ درﻫﻢ ﻛﻮب .ﭘﺲ وﻳﺪهﻓﺮﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه ﺑﻪﺑﺎﺑﻞ رﻓﺖ .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 213
ﻳﺎوري داد .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا وﻳﺪهﻓﺮﻧﻪ ﺑﺎﺑﻠﻴﻬﺎ را درﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ و ﺗﺎر وﻣﺎرﻛﺮد .از ﻣﺎه ورﻛﻪزﻧﻪ )آﺑﺎن؟( 22روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد .آﻧﻮﻗﺖ آن ارﺧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪدروغ ﺧﻮدش را ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪاو وﻓﺎدار ﺑﻮدﻧﺪ ،او ﻫﻤﻪ را اﺳﻴﺮ ﮔﺮﻓﺖ .ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم .اﻳﻦ ارﺧﻪ و ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪاو وﻓﺎدار ﺑﻮدﻧﺪ ،در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪﺗﻴﻎ ﺳﭙﺮده ﺷﺪﻧﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﺴﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ در ﺑﺎﺑﻞ ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﺴﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻧﺠﺎم دادم ،ﺗﻨﻬﺎ در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل و ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ ﺷﺎه ﺷﺪم 19ﺟﻨﮓ ﻛﺮدم .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﻤﻪ را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮدم و 9ﭘﺎدﺷﺎه را ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﻳﻜﻲ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ ﻧﺎم ]داﺷﺖ و ﻳﻚ[ ﻣﻎ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮدِﻳﻪ ﭘﺴﺮﻛﻮروش ﻫﺴﺘﻢ. او ﭘﺎرس را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ اﺗﺮﻳﻨﻪ ﻧﺎم ،ﺧﻮزﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﺎه ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻫﺴﺘﻢ .او ﺧﻮزﺳﺘﺎن را از ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺪﻳﻨﺘﺎﺑﻴﻞ ﻧﺎم ،ﺑﺎﺑﻠﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧَﺼﺮ ﭘﺴﺮﻧﺒﻮﻧﻬﻴﺪ ﻫﺴﺘﻢ .او ﺑﺎﺑﻞ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ﻣﺮﺗﻴﻪ ﻧﺎم ،ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎﻧﻴﺶ ﺷﺎه ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻫﺴﺘﻢ .او ﺧﻮزﺳﺘﺎن را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ﻓﺮهورﺗﻴﺶ ﻧﺎم ،ﻣﺎدي ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺧﺸَﺘﺮﻳﺘَﻪ از ﺧﺎﻧﺪان ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه ﻫﺴﺘﻢ .او ﻣﺎد را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ﭼﻴﺘﺮَنﺗَﺨﻤﻪ ﻧﺎم ،ﺳﺎﮔﺎرﺗﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﺎه ﺳﺎﮔﺎرﺗﻴﻪ ﻫﺴﺘﻢ از ﺧﺎﻧﻮادة ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه. او ﺳﺎﮔﺎرﺗﻴﻬﺎ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ﻓﺮاده ﻧﺎم ،ﻳﻚ ﻣﺎرﻏَﻮهﻳﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﺎه ﻣﺎرﻏﻮه )ﻣﺮو( ﻫﺴﺘﻢ .او ﻣﺎرﻏﻮهﻳﻴﻬﺎ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ وهﻳﺰدات ﻧﺎم ،ﻳﻚ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮدِﻳﻪ ﭘﺴﺮﻛﻮروش ﻫﺴﺘﻢ .او ﭘﺎرس را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .ﻳﻜﻲ ارﺧﻪ ﻧﺎم ،ارﻣﻨﻲ ﺑﻮد .او ﺑﻪدروغ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧَﺒﻮﺧَﺬﻧﺼﺮ ﭘﺴﺮ ﻧﺒﻮﻧﻬﻴﺪ ﻫﺴﺘﻢ .او ﺑﺎﺑﻞ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦ 9ﭘﺎدﺷﺎه را ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻢ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ .دروغ آﻧﻬﺎ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻛﺮد .اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺮدم را ﻓﺮﻳﺐ دادﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ازآن اﻫﻮراﻣﺰدا آﻧﻬﺎ را ﺑﻪدﺳﺘﻬﺎي ﻣﻦ داد ،ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪﻛﺎﻣﻢ ﺑﻮد ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺗﻮ ﻛﻪ از اﻳﻦﭘﺲ ﭘﺎدﺷﺎه ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ،ﺧﻮدت را در ﺑﺮاﺑﺮ دروغ ﻧﮕﺎه دار. ﻛﺴﻲﻛﻪ ﭘﻴﺮو دروغ ﺑﺎﺷﺪ را ﺑﻪﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﻛﻴﻔﺮ ﺑﺪه اﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻲ ﻛﻪ ﻛﺸﻮر ﻣﻦ ﭘﺮ اﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﺴﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل .ﺗﻮ ﻛﻪ از اﻳﻦﭘﺲ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را ﺧﻮاﻫﻲ ﺧﻮاﻧﺪ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪآﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش .آﻳﺎ ﭘﻨﺪاري ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ دروغ اﺳﺖ؟ دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻣﻦ ﺑﻪاﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻴﺨﻮرم ،اﻳﻨﻬﺎ راﺳﺖ اﺳﺖ و دروغ ﻧﻴﺴﺖ .ﻣﻦ در ﻫﻤﺎﻧﺴﺎل اﻧﺠﺎم دادم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎري
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 214
دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را در اﻳﻦ ﻧﮕﺎرش ﻧﻨﻮﺷﺘﻪام .ازاﻳﻦرو آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﻧﻨﻮﺷﺘﻪام ﻛﻪ ﻛﺴﻲﻛﻪ از اﻳﻦﭘﺲ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻨﻬﺎ دروغ اﺳﺖ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺷﺎه ﺑﻮدهاﻧﺪ ،ﺗﻮﺳﻂ آﻧﻬﺎ آﻧﻘﺪر ﻛﺮده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻫﻤﺎﻧﺴﺎل ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﻚ ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪآﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ دور ﻫﺴﺘﻨﺪ .آﻧﻬﺎ را ﻣﭙﻮﺷﺎن .اﮔﺮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﻲ ،آنرا ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﻳﻲ ،اﻫﻮراﻣﺰدا دوﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎدا و ﺧﺎﻧﻮادهات ﻫﻤﻮاره اﺳﺘﻮار ﺑﺎدا و ﻋﻤﺮت دراز ﺑﺎدا .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﮔﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻲ ،آنرا ﺑﻪﻣﺮدم ﻧﮕﻮﻳﻲ ،اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪة ﺗﻮ و ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪة ﺧﺎﻧﻮادهات ﺑﺎدا .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻦﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻛﺮدم. اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري ﻛﺮد ،و ﺧﺪاﻳﺎن دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ازاﻳﻦرو اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا ﻳﺎوري ﻛﺮد ،و ﺧﺪاﻳﺎن دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻛﺎر ﻧﺒﻮدم ،ﭘﻴﺮو دروغ ﻧﺒﻮدم ،زورﮔﻮ و ﺳﺘﻤﮕﺮ ﻧﺒﻮدم؛ ﻧﻪ ﻣﻦ و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮادهام .ﺑﺮﻃﺒﻖ راﺳﺘﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﺮدم .ﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﺿﻌﻴﻔﺎن و ﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﻧﻴﺮوﻣﻨﺪان ﺳﺘﻢ ﻧﻜﺮدم .ﻛﺴﻲﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادة ﻣﻦ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﺮد ﻣﻦ او را ﺑﻪﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﭘﺎداش دادم .ﻛﺴﻲﻛﻪ ﮔﺰﻧﺪ رﺳﺎﻧﺪ اورا ﻛﻴﻔﺮ دادم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺗﻮ ﻛﻪ از اﻳﻦﭘﺲ ﺷﺎه ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ،ﻛﺴﻲﻛﻪ ﭘﻴﺮو دروغ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻛﺴﻲﻛﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎ آﻧﻬﺎ دوﺳﺖ ﻣﺒﺎش ،آﻧﻬﺎ را ﺑﻪﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﻛﻴﻔﺮ ﺑﺪه. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺗﻮ ﻛﻪ ازاﻳﻦﭘﺲ اﻳﻦ ﻧﮕﺎرش را ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪام ﺧﻮاﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ آﻧﻬﺎ را از ﺑﻴﻦ ﻣﺒﺮ .ازاﻳﻦﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮان داري آﻧﻬﺎ را ﻧﮕﺎه دار .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﮔﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ را درﻳﺎﺑﻲ و ﺗﺎ ﺗﻮان داري آﻧﻬﺎ را از ﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮي و آﻧﻬﺎ را ﻧﮕﺎه داري ،اﻫﻮراﻣﺰدا دوﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎدا ،و ﺧﺎﻧﻮادهات اﺳﺘﻮار ﺑﺎدا ،و ﻋﻤﺮت دراز ﺑﺎدا ،و ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻜﻨﻲ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﻮرا ﻛﺎﻣﻴﺎب ﻛﻨﺎد .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﮔﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را درﻳﺎﺑﻲ ،و ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ درﻗﺪرت ﻫﺴﺘﻲ آنرا از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮي ﻳﺎ آنرا ﺣﻔﻆ ﻧﻜﻨﻲ، اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﺎﺑﻮدﻛﻨﻨﺪة ﺗﻮ و ﺧﺎﻧﻮادهات ﺑﺎدا ،و ﻫﺮﭼﻪ اﻧﺠﺎم دﻫﻲ اﻫﻮراﻣﺰدا آنرا ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺎد. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮداﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﮔﺎﺋﻮﻣﺎﺗﺎ را ﻛﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮدِﻳﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﺸﺘﻢ .آﻧﻮﻗﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدان ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان وﻓﺎداران ﻣﻦ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﺮدﻧﺪ .وﻳﻨﺪهﻓَﺮﻧﻪ ﻧﺎم ﭘﻮر واﻳﺴﭙﺎره ﭘﺎرﺳﻲ .اوﺗﺎﻧﻪ )ﻫﻮﺗﻦ( ﻧﺎم ﭘﻮر ﺛﻮﺧﺮه )ﺳﻮﺧﺮا( ﭘﺎرﺳﻲ .ﮔﺎﺋﻮﺑﺮووه ﻧﺎم ﭘﻮر ﻣﺮدوﻧﻴﻪ ﭘﺎرﺳﻲ .وﻳﺪرﻧﻪ ﻧﺎم ﭘﻮر ﺑﻐﺎﺑﻴﻐﻨﻪ ﭘﺎرﺳﻲ .ﺑﻐﻪﺑﻮﺧﺸﻪ ﻧﺎم ﭘﻮر داﺗﻮوﻫﻴﻪ ﭘﺎرﺳﻲ .اردوﻣﻨﻴﺶ ﻧﺎم ﭘﻮر وﻫﺌﻮﻛﻪ ﭘﺎرﺳﻲ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺗﻮﻛﻪ از اﻳﻦﭘﺲ ﺷﺎه ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ،اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﺪان اﻳﻦ ﻛﺴﺎن را در ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﮕﻴﺮ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 215
دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻨﺴﺖ ﻧﮕﺎرﺷﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم .ﺟﺰ اﻳﻦ ]ﻧﺴﺨﻪﺋﻲ[ ﺑﻪزﺑﺎن آرﻳﺎﻳﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺖ )ﻃﻮﻣﺎر ﭘﻮﺳﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ( ﺑﻮد ،و ﺑﺮ ﭼﺮم )ﻃﻮﻣﺎر ﭼﺮم ﮔﺎو( ﺑﻮد .ﺟﺰ آن ﻳﻚ ﭘﻴﻜﺮي از ﺧﻮدم ﻛﺮدم .در ﻛﻨﺎر آن ﺷﺠﺮهﻧﺎﻣﺔ ﺧﻮدم ﻛﺮدم .و اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ .ﺑﻌﺪﺗﺮ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ را ﻣﻦ ﺑﻪﻫﻤﻪﺟﺎ ﺑﻪﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎي ﺗﺎﺑﻌﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻳﻨﺴﺖ آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم در دوﻣﻴﻦ و ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﺲ از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه ﺷﺪم .ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪﻧﺎم ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ .ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم اَﺗَﻤﻴﺘَﻪ ،ﺧﻮزي ،آﻧﻬﺎ ويرا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻛﺮدﻧﺪ .ﭘﺲ از آن ﻣﻦ ﻟﺸﻜﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدم .ﻳﻚ ﻣﺮدي ﺑﻪﻧﺎم ﮔﺎﺋﻮﺑﺮووه ﭘﺎرﺳﻲ ،ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ،اورا ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم .ﭘﺲ ﮔﺎﺋﻮﺑﺮووه ﺑﺎ ﺳﭙﺎه ﺑﻪﺧﻮزﺳﺘﺎن رﻓﺖ .او ﺑﺎ ﺧﻮزيﻫﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪ .آﻧﺠﺎ ﮔﺎﺋﻮﺑﺮووه ﺧﻮزيﻫﺎ را ﺷﻜﺴﺖ داد و در ﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺸﺎن را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮد .او ويرا ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ آورد. ﻣﻦ اورا ﻛﺸﺘﻢ .از آنﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ازآنِ ﻣﻦ ﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آن ﺧﻮزيﻫﺎ ﺑﺪﻛﺮدار ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻫﻮراﻣﺰدا را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻤﻴﻜﺮدﻧﺪ .ﻣﻦ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻧﻄﻮرﻛﻪ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻮد )دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ( ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آﻧﻜﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ رﺣﻤﺖ ﺧﺪاﻳﻲ ﺑﺮاواﺳﺖ ﻫﻢ درﺣﻴﺎت ﻫﻢ در ﻣﻤﺎت. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﭘﺲ ازآن ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﺑﻪﺳﻜﺎ رﻓﺘﻢ .ﭘﺲ ازآن ]ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ[ ﺳﻜﺎﻳﻴﻬﺎي ﺗﻴﺰﺧﻮد ]رﻓﺘﻢ[ .اﻳﻦ ﺳﻜﺎﻳﻴﻬﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﺑﻪدرﻳﺎ )ﻳﻌﻨﻲ رودﺧﺎﻧﻪ( رﺳﻴﺪم از ﺑﺮاﺑﺮم دور ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪﭘﺸﺖ درﻳﺎ رﻓﺘﻨﺪ .آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه از درﻳﺎ )ﻳﻌﻨﻲ رودﺧﺎﻧﻪ( ﮔﺬﺷﺘﻢ .ﭘﺲ از آن ﻣﻦ ﺳﻜﺎﻳﻴﻬﺎ را ﺑﻪﺳﺨﺘﻲ ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮدم .ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮدم .اﻳﻦ ﻳﻜﻲ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ آوردﻧﺪ ،اورا ﻛﺸﺘﻢ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺸﺎن اﺳﻜﻮﺧﻪ ﻧﺎم ،اورا دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪﻧﺰد ﻣﻦ آوردﻧﺪ .ﻣﻦ دﻳﮕﺮي را ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﻬﺎ ﻛﺮدم آﻧﻄﻮرﻛﻪ دﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ .از آنﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ازآنِ ﻣﻦ ﺷﺪ .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آن ﺳﻜﺎﻫﺎ ﺑﺪﻛﺮدار ﺑﻮدﻧﺪ و اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻧﻤﻲﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ .ﻣﻦ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻢ .ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﺮﭼﻪ دﻟﻢ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ آﻧﺎن ﻛﺮدم .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :آﻧﻜﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ رﺣﻤﺖ ﺧﺪاﻳﻲ ﺑﺮ او ﺑﺎد ﻫﻢ در ﺣﻴﺎت ﻫﻢ در ﻣﻤﺎت.
ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﺔ دارﻳﻮش ﺑﺰرگ در ﻧﻘﺶرﺳﺘﻢ ﺧﺪاي ﺑﺰرگ اﺳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا .او اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ را آﻓﺮﻳﺪ .او آن آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ را آﻓﺮﻳﺪ .او ﻣﺮدم را آﻓﺮﻳﺪ .او ﺷﺎدي را ﺑﺮاي ﻣﺮدم آﻓﺮﻳﺪ .او دارﻳﻮش را ﺷﺎه ﻛﺮد .ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن .ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن .ﻣﻨﻢ دارﻳﻮشﺷﺎه ﺑﺰرگ ،ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن ،ﺷﺎه ﻛﺸﻮرﻫﺎي داراي ﻣﺮدﻣﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ،ﺷﺎه اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎور ﺗﺎ دوردﺳﺘﻬﺎ ،ﭘﻮر وﻳﺸﺘﺎﺳﭗ ،ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ،ﭘﺎرﺳﻲ ﭘﻮر ﭘﺎرﺳﻲ ،آرﻳﺎﻳﻲ از ذات آرﻳﺎﻳﻲ.
www.Parsbook.Org
www.Parsbook.Org 216
دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون از ﭘﺎرس ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺑﺮآﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪم ،ﺑﺎج ﺑﻪﻣﻦ آوردﻧﺪ ،ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ،ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را در ﺛﺒﺎت ﻧﮕﺎه داﺷﺖ .ﻣﺎد ،ﺧﻮزﺳﺘﺎن ،ﭘﺎرت ،ﻫﺮات ،ﺑﺎﺧﺘﺮ ،ﺳﻐﺪ ،ﺧﻮارزم ،زرﻧﮕﺎن ،اَرخوﺗﻴﻪ ،ﭘﻨﺠﺎب، ﮔﻨﺪارا ،ﺳﻨﺪ ،ﺳﻜﺎ ﻫﻮﻣﻜﺎر ،ﺳﻜﺎ ﺗﻴﺰﺧﻮد ،ﺑﺎﺑﻞ ،آﺷﻮر ،ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ،ﻣﺪراﻳﻪ )ﻣﺼﺮ( ،ارﻣﻨﺴﺘﺎن، ﻛﺎﭘﺎدوﻛﻴﻪ ،ﻟﻴﺪﻳﺎ ،اﻳﻮﻧﻴﻪ ،ﺳﻜﺎﻫﺎي ﻣﺎوراي درﻳﺎ )ﺳﻮاﺣﻞ ﺷﻤﺎل درﻳﺎيﺳﻴﺎه ﺗﺎ رود داﻧﻮب( ،ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ، ﺗﺮاﻛﻴﻪ ،ﻟﻴﺒﻲ ،ﺣﺒﺸﻪ ،ﻣﭽﻴﺎ ،ﻛﺮﻛﺎ )ﺗﻮﻧﺲ( .دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :اﻫﻮراﻣﺰدا وﻗﺘﻲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎ را در اﺧﺘﻼف دﻳﺪ آﻧﮕﺎه آنرا ﺑﻪﻣﻦ داد .ﻣﺮا ﺷﺎه ﻛﺮد .ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺷﺎه ﻫﺴﺘﻢ .ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار دادم .ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﻪآﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ آﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ. اﻳﻨﻚ اﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺷﺎه دارﻳﻮش داﺷﺖ ،ﺑﻪاﻳﻦ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺑﻨﮕﺮ ﻛﻪ ﺗﺨﺖ را ﺑﺮدوش دارﻧﺪ ،آﻧﮕﺎه ﺑﺪاﻧﻲ؛ آﻧﮕﺎه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮي ﻛﻪ ﻧﻴﺰة ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﻲ ﭼﻪ دور رﻓﺘﻪ اﺳﺖ .آﻧﮕﺎه ﺑﺪاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﻲ ﭼﻪ دور ازﭘﺎرس ﺟﻨﮕﻴﺪه اﺳﺖ. دارﻳﻮشﺷﺎه ﮔﻮﻳﺪ :ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻛﺮدم ﺑﻪﻋﻨﺎﻳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻛﺮدم .اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻣﻦ ﺑﻮد در ﻫﺮﭼﻪ ﻛﺮدم .اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا و اﻳﻦ ﺧﺎﻧﺪان ﺷﺎﻫﻲ را و اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ را ازﮔﺰﻧﺪ در اﻣﺎن ﺑﺪاراد ،ﻣﻦ اﻳﻦرا از اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ ،ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا اﻳﻦرا ﺑﻪﻣﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﻨﺎد .اي اﻧﺴﺎن! آﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ را اﻫﻤﺎل ﻣﻜﻦ .راه راﺳﺖ را رﻫﺎ ﻣﻜﻦ ،و ﻧﺎاﻣﻨﻲ اﻳﺠﺎد ﻣﻜﻦ. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺧﻨﺠﻲ
www.Parsbook.Org
www.irantarikh.com