Www irpdf com(8570)

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ‪:‬‬

‫ﺧُﻮن ﺑ‪‬ﺲ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪ :‬ﺧﺪاداد رﺿﺎﻳﻲ‬

‫‪١‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي ﻧﻤﺎﻳﺶ‬ ‫‪ -1‬ﻋﺒﺪو‬ ‫‪ -2‬ﻛﺪﺧﺪا‬ ‫‪ -3‬رﻣﻀﻮن‬ ‫‪ -4‬اﻟﻪ ﻛﺮم‬ ‫‪ -5‬ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ‬ ‫‪ -6‬اﻟﻴﺎس‬ ‫‪ -7‬اﺳﻜﻨﺪر‬ ‫‪ -8‬ﻏﻼم‬ ‫‪ -9‬ﻣﺼﻄﻔﻲ‬ ‫‪ -10‬ﻋﺒﺎس‬ ‫‪ -11‬ﻓﺎﻃﻮ‬ ‫‪ -12‬ﺷﻬﺮو‬ ‫‪ -13‬ﺧﻴﺮو‬ ‫‪ -14‬راوي‬ ‫‪ -15‬ﻣﺮاد‬ ‫) اﻗﺘﺒﺎس از ﻧﻤﺎﻳﺶ آرﻣﻮن ﻣﺠﻴﺪ اﻓﺸﺎرﻳﺎن (‬

‫ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ اﺟﺮاء ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﺟﺎزه ﻛﺘﺒﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه دارد ‪.‬‬ ‫ﺑﻮﺷﻬﺮ – ﺑﻬﻤﻨﻲ – داﻧﺸﮕﺎه ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس – داﻧﺸﻜﺪه ادﺑﻴﺎت – ﺧﺪاداد رﺿﺎﻳﻲ‬ ‫ﺗﻠﻔﻦ ‪09177723280 :‬‬

‫‪٢‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ‬

‫‪:‬‬

‫) ﻧﻮاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻣﺤﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ رو ﺳﺘﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان‬ ‫ده ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻳﻚ درب ﺑﺰرگ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺻﺤﻨﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد‬ ‫دروازه ده ﻣﻲ ﺷﻮد در ﻋﻤﻖ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ رﺷﺘﻪ ﻛﻮﻫــــﻲ اﺳﺖ و در وﺳﻂ‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ ﭘﻨﺠﺮه ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮان در ﺻﺤﻨﻪ ﻓﻴﻜﺲ و ﺣﺎﻟﺘﻲ از ﻛﺎر روﺳﺘﺎﻳﻲ را‬ ‫ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﻫﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮ راوي ﺑﺎ ﻫﻤﻨﻮاﻳﻲ از ﻓﻴﻜﺲ ﺧﺎرج و ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺣﺎﻟﺖ دو ﺑﺎره ﻓﻴﻜﺲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫راوي ‪ :‬اﻟﻘـــﺼﻪ ‪ .‬ﭼـــﺮخ ﭼﺮﺧﻴـــﺪ و ﭼﺮﺧﻴـــﺪ ‪ ،‬ﺷُـــﻮ رﻓـــﺖ و روز ﺳـــﺮ رﺳـــﻴﺪ ﺗـــﺎ ﭘﺮﻧـــﺪه و‬ ‫ﭼﺮﻧﺪه ‪ ،‬آدﻣﻴﺰاد و ﭘﺮﻳﺰاد و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ زﻳﺮ ﻃﺎق آﺳﻤﻮن اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ ﺳﺮ راس ﻛـﻨﻦ و ﺑـﺴﻢ اﷲ ﺑﮕـﻦ و‬ ‫ﻣﺎﺟﺮاي اﻣﺮوز وﻻت ﻣﺎ ﺷﺮوع ﺑﺸﻪ ) ﺑﻠﻨﺪ ( ﻳﺎ ﻋﻠﻲ ‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﻓﺮي ﻧﻜﻨﻪ اوﻧﭽﻪ ﻛﻪ اﻣﺮوز ﺑـﺮ ﺳـﺮ‬ ‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻴﺮه ‪ ،‬ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻛﻴﻪ ؟ ﺻﻠﻮات ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ) ﺻﻠﻮات ﻣﻴﺪﻫﻨـﺪ ( ﻛﻠﻮم ﺑﻪ ﻛﻠﻮم ﻗﺼﻪ‬ ‫ﺑﻜﺸﻢ ﺳﻴﺘﻮن از ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ و ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪ ،‬ﮔﻠﻨﺎر و ﻏﻼم ‪ ،‬ﻋﺒﺪو و ﻓﺎﻃﻮ ‪ ،‬رﻣﻀﻮن و ﺷـﻬﺮو و ﺧﻴـﺮو‬ ‫ﺻﻠﻮات ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ‪.‬‬ ‫) ﻫﻤﻪ ﺻﻠﻮات ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲ دﻫﻨﺪ و دو ﺑﺎره ﻓﻴﻜﺲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫اﻳﻨﺠﺎ وﻻﺗﻪ ‪ ،‬ﻣﻴﺪون وﻻت ‪ ،‬ﻫﺮ وﻻﺗﻲ ﺳﻲ ﻣﺮدﻣﻮﻧﺶ ﻋﺰﻳﺰه ‪ ،‬ﻣﺚ اي وﻻت ﻛﻪ ﻛـﻪ ﺳـﻴﺶ ﺧـﻮن ﻣﻴـﺪن‬ ‫ﻣﺮدﻣﻮﻧﺶ ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﻫﺮ ﻣ‪‬ﺨﻲ ﺗﻜﻮن ﺑﺨﻮره ﻫﺰار ﺗﺎ ﺷﻴﺮ ﻣﺚ رﻣﻀﻮن ري ﮔﻮردش ﻣـﻲ ﺧﻮﺳـﻪ ﺗـﺎ‬ ‫دس ﻫﻴﭻ ﻧﺎﻣﺮدي روﺷﻮن دراز ﻧﺸﻪ ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ وﻻﺗﻪ‬ ‫اﻣﺎ اوﻧﺠﺎ ‪ ،‬اوﻧﺠﺎ ﺷﻤﺎل وﻻت راس ﺟﺎده ﻫﺎ ﭘﺸﺖ رودﺧﻮﻧﻪ ‪ ،‬ﻫﺎ اوﺟﺎ ﻣﻴﮕﻨﺶ وﻻت ﺑﺎﻻﻳﻲ ‪ .‬اوﻧﺠﺎ ﻫﻢ‬ ‫ﺳﻲ ﻣﺮدﻣﻮﻧﺶ ﻋﺰﻳﺰن از ﻗﺪﻳﻢ و ﻧﺪﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺪه ﻧﺒﻴﺪه ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﺎ ﭼﻴﺶ اوﻧﺎ داﺷﺘﻪ و ﻧﻪ اﻳﻨﺎ ﻧﺎز اﻳﻨﺎ ﻛﺸﻴﺪه ‪ .‬ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻳﺎ ﻋﻠﻲ ﺗﺎ ﺳﻴﺖ ﺑﮕﻢ ﻗﺼﻪ اﻣﺮوز ﻣﺎ از ﭼﻪ ﻗﺮاره‬ ‫) ﻫﻤﻪ ﻳﺎ ﻋﻠﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ دو ﺑﺎره ﻓﻴﻜﺲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫اﻣﺮوز ﺳﻮاره ﺧﺎن وﻻت ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻫﺎ ﻋﺒﺪو ﺗﻮ ﺑﺎﻏﺸﻮن دﻳـﺪه و از ﺑـﺪ ﺣﺎدﺛـﻪ ﻟﻘﻤـﻪ ﭼﺮﺑـﻲ ﺷـﺪه ﺳـﻲ وﻻت‬ ‫ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻫﺎ ‪ .‬اﻣﺮوز ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻣﺚ ﻫﺮ روز ﻧﻴﺲ ‪ .‬ﺣﺮف زﻣﻴﻦ ﻧﻲ ‪ ،‬ﺣﺮف ﻳﻪ ﺑ‪‬ـﻞ ﺧﺮﻣـﺎ و ﭼﻬـﺎر ﻣـﻦ ﻏﻠـﻪ ﻧـﻲ‬ ‫ﺣﺮف ﻧﺎﻣﻮﺳﻢ ﻧﻲ ) ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ ( ﺣﺮف ﺣﺮف ﺧﻮﻧﻪ‬ ‫) ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ‪ :‬ﺧﻮن و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ آﻳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﺣﺮف ﺣﺮف ﺧﻮﻧﻪ و دو ﺑﺎره ﻓﻴﻜﺲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫ﺧﻮن ﻛﻪ رو ﺑﻴﻔﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮن ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﻴﺮه ‪ .‬ﺟﻮاب ﺧﻮن ﺧﻮﻧﻪ ‪ .‬اﻣﺎ رﺳﻢ و رﺳﻮم اي وﻻت‬ ‫ﺣﺮف دﻳﻪ داره‬

‫‪٣‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ‪ :‬ﺧﻮن ﺑﺲ‬ ‫راوي ‪ :‬ﺧﻮن ﺑﺲ ‪ .‬ﻗﺮاره دو ﺑﺎره ﺧﻮن رو ﺑﻴﻔﺘﻪ ‪ .‬ﻓﺮدا ﺷﻮ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ از ﭘـﺸﺖ ﻧﺨﻠـﺴﺘﻮن ﺑـﺎ دﻟـﻲ ﻏﻤـﻴﻦ ورار‬ ‫ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﺷﺮوه ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻪ و ﻣﺼﻄﻔﺎﺷﻮ از دﻳﺮ ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻪ ‪ .‬ﻓﺮداﺷﻮ درد دل ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻗـﺪ ﺗﻤـﻮم ﻋﺎﻟﻤـﻪ‬ ‫ﻛﻪ رﺳﻢ وﻻﺗﻪ ‪ .‬ﺧﻮن ﺑﺲ ﺣﺮف ﻧﺪاره و ﺣﺮف ﺧﺪان ‪ ،‬ﺣﺮف ﺧﺪا ﻫﻢ رو ﺣﺮف ﻧﺪاره ‪ .‬ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ‬ ‫ﺗﻤﻮم ﻧﻤﻴﺸﻪ ‪ .‬ﺧﻮن ﺑﺲ و ﻫﺰار اﺗﻔﺎق ﺑﻲ ﺧﺒﺮ‬ ‫) ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ درآﻣﺪه و ﺑﺎ ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ راوي ﺻﺤﻨﻪ را ﺗﺮك ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (‬

‫راوي ‪ :‬ﻳﺎ رﺣﻤﻦ‬ ‫دﻳﮕﺮان‬

‫‪:‬‬

‫ﻳﺎ رﺣﻤﻦ‬

‫راوي‬

‫‪:‬‬

‫ﻳﺎ ﻛﺮﻳﻢ‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬

‫ﻳﺎ ﻛﺮﻳﻢ‬

‫‪:‬‬

‫راوي‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬ ‫راوي‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬

‫آﻣﻴﻦ‬ ‫ﺳﻔﺮ ﺑﻲ ﺑﻼ ﺑﻮ‬

‫‪:‬‬

‫آﻣﻴﻦ‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬ ‫راوي‬

‫آﻣﻴﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺣﻖ ﻫﺰار ﻧﻮم ﺧﺪا‬

‫‪:‬‬

‫راوي‬

‫ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﻨﺎن‬

‫ري ﻣﺮدم وﻻﺗﻤﻮن‬

‫‪:‬‬

‫آﻣﻴﻦ‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫ﻳﺎد اﻳﺎم‬

‫دﻳﮕﺮان ‪:‬‬

‫ﻳﺎد اﻳﺎم‬

‫راوي‬

‫) ﻫﻤﻪ ار ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺻﺤﻨﻪ رو ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻲ رود (‬ ‫) ﻓﺎﻃﻮ زن ﻋﺒﺪو ﻣﺸﻐﻮل ﺟﺎرو ﻛﺮدن ﻣﻨﺰل اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺒﺪو ﺑﺎ زﻧﺒﻴﻞ ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﻛﻮل ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ و ﻫﺮاس وارد ﻣﻲ ﺷﻮد و‬ ‫آن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻮﺑﺪ (‬ ‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪ :‬ﻫﺎ ﭼﺘﻪ ﻋﺒﺪو ؟ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻠﻪ داري ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪ :‬دﻧﺒﺎﻟﻤﻦ ) آب ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺎ … ﺧﺎك ﺗﻮ ﺳﺮم ﻛﻲ ﻛﻴﺎ ؟ ﺣﺮف ﺑﺰن ﻋﺒﺪو‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻢ ‪ .‬اوﻧﺎ وﻻت ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻫﺎ‬

‫‪٤‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﭼﻪ ﺳﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺮد ‪ .‬ﺗﻮ دﻟﻢ ﺟﻮش اﻓﺘﺎده ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻲ ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﮔﺸﻨﻪ ﺑﻴﺪم ‪ ،‬ﭼﻲ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﻠﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺧﺐ ﺳﻲ ﭼﻪ ﻧﺸﺴﺘﻲ و ﻣﻮﻧﻮ ﺑ‪‬ﺮ و ﺑ‪‬ﺮ ﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪن ﺑﺎ اﺳﺐ اﷲ ﻛﺮم ﺑﺮو ﺟﻠﻮﺷﻮن‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ ؟ ﭘﺲ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻲ ﺗﺎ ﺑﻴﺎن ؟ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ آﺧﺮش ﻳﻪ روزي ﻛﺎر د‪‬س ﺧﻮد ﻣﻴﺪي ‪ .‬ﭼﻘﻪ ﺳﻴﺖ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﻮا ول ﻛﻦ اي ﺣﺮﻓﻮ ﻳﻪ ﻓﻜﺮي ﻛﻦ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﺮو ﻣﺮد ‪ .‬ﺑﺮو ﺧﺮﻣﺎﺷﻮﻧﻮ ﭘﺲ ﺑﺪه و ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻦ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ …‪ ..‬ﻧﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺧُﻢ ﻣﻲ رم ﺟﻠﻮﺷﻮن رود رود ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻧﺎﺧﻦ ﺑﺼﻮرﺗﻢ ﻣﻲ زﻧﻢ ‪ .‬دﻫﺎﺗﻲ دﻟﺶ ﺧﻴﻠﻲ رﺣﻤﻪ ‪.‬‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺑﺎرون ﻧﺰده ﺑﻲ ‪ ،‬ﻗﺤﻄﻲ ﺑﻲ ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﻃﺎﻗﺖ ﮔﺸﻨﮕﻲ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪،‬‬ ‫ﻣﻲ ﻫﻤﻴﻄﻮر ﻧﺒﻲ ؟‬

‫اﻣﻮن ﺑﮕﻴﺮ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺮد ﻧﻜﻦ اي ﻛﺎرو ﮔﻮش ﻧﮕﺮﻓﺘﻲ ‪ ،‬از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دل ﺑﻪ دل ﺑﻴﺪم ﺗﻮ ﻋﺮوﺳﻲ‬ ‫ﺧﺪارﺣﻢ ﺣﻮاﺳﻢ ﺳﺮ ﺟﺎش ﻧﺒﻲ ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻜﻨﻪ ﭼﻮب ﺑﻪ ﭘﺎي ﻛﻮﻛﺎم ﺑﺨﻮره و ﭘﺎش درد ﺑﮕﻴﺮه‬ ‫اﻣﺎ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ اي ﺗﺶِ دﻟﻢ ﺟﺎي دﻳﻪ ﺑﻴﺪه ‪.‬‬

‫دﻟﺶ ﻣﻲ ﺳﻮزه و ﭘﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﻲ ذاره ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ ﻣﻲ رم ‪.‬‬ ‫) ﻓﺎﻃﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮود ﻛﻪ ﻋﺒﺪو ﺟﻠﻮش ﺳﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫‪ :‬ﻣﻲ از ﺟﻮن ﺧﻮد ﺳﻴﺮ ﺷﺪي زن ‪ .‬اي ﺑﺮي ﺟﻠﻮﺷﻮن اﻟﺘﻤﺎس ﻛﻨﻲ ﺟﻮاب اي ﻃﻴﻔﻪ ﭼﻪ ﺑﺪم ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫ﺟﻮاب ﻣﺮدم اي وﻻﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﺪم ؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﻛﻨﻴﻢ ؟ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻛﻮه ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻴﻔﻪ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢ و ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺮدارﻳﻢ و ﺟﻠﻮﺷﻮن واﻳﺴﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺗﻔﻨﮓ ؟!‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﺎره اي ﻧﻲ ‪ ،‬ﻛﺎرﻳﻪ ﻛﻪ ﺷﺪه ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫آﺧﻪ اوﻧﺎ ﻧﻤﻴﮕﻦ ﺳﻲ ﭼﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫وﻗﺖ ﺧﻄﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﭘﺮﺳﻪ ‪ .‬ﻣﺎ از ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎ اﻳﻨﺎ دﺷﻤﻨﻲ داﺷﺘﻴﻢ ﻫﻮار ﺑﻜﺸﻲ و ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮاي‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫آﺧﻪ ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﺮﻳﺰه ﺑﻬﺘﺮه ﺗﺎ آﺑﺮوﻣﻮن ﺑﺮه‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻜﻦ ﻣﺮد ﺑﺮو ﺟﻠﻮﺷﻮن ﺧﺮﻣﺎ را ﭘﺲ ﺑﺪه و ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﻫﻤﺮات ‪.‬‬

‫اي ﻗﺤﻄﻲ ﻧﺒﻲ ‪ ،‬اي از ﻛﻮﻳﺖ ﻋﺒﺮم ﻧﻜﺮده ﺑﻴﺪن ‪ .‬اﻳﺴﻮ ﻛُﻢ ﮔﺸﻨﻪ ﻧﺒﻴﺪﻳﻢ و ﺑﻪ اي روز‬ ‫‪٥‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻧﻤﻲ اﻓﺘﺎدﻳﻢ ‪.‬‬ ‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻲ رم ﻳﻪ ﮔﻠﻴﻢ و ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﺧﺮت وﭘﺮت ﻛﻪ دارﻳﻢ ﻣﻲ ﻓﺮوﺷﻢ ‪ .‬ﺷﺮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﻜﻦ ﻣﺮد ‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﺪام ﺧﺮت و ﭘﺮت ؟ ﻣﺎ ﻛﻪ ﭼﻲ ﻧﺪارﻳﻢ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫روز ﺳﺨﺖ ﻣﻴﺎ و ﻣﻴﺮه ‪ .‬ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﻧﻲ ‪ .‬ﭼﺶ رو ﮔﺬاﺷﺘﻲ اوﻣﺪه و رﻓﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺸﻴﻨﻢ و ﻛُﻢ ﮔﺸﻨﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫دس ﺑﺮدار ﻋﺒﺪو‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫رﻣﻀﻮن‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺎ ……‪ .‬زن ﺧﺎﻟﻮ‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﺷﺪه زﻧﻜﺎ ؟‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﺘﻮن ﺷﺪه ؟‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺟﻠﻮ ﻋﺒﺪو ﺑﮕﻴﺮﻳﻦ ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ ﻛﻪ ﻋﺎﺟﺰم‬

‫رﻣﻀﻮن‬

‫‪:‬‬

‫ﺳﻲ ﭼﻪ ؟‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺧﻮن ﺑﭙﺎ ﻛﻨﻪ‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫) ﻣﻲ زﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ( واخ ﺧﺪا ﻣﺮﮔﻢ ﺑﺪه ﻣﻲ ﭼﻪ ﺷﺪه ؟‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮه‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫رﻣﻀﻮن‬

‫‪ :‬ﺧﺐ ……‬

‫) ﻣﻲ رود ﻛﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺮ دارد ﻓﺎﻃﻮ از ﭘﻨﺠﺮه ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ (‬

‫آﻫﺎي رﻣﻀﻮن …‪ .‬رﻣﻀﻮن … ﺷﻬﺮو ‪ ..‬ﺑﻪ دادم ﺑﺮﺳﻴﻦ ﺑﻴﭽﺎره ﺷﺪم‬ ‫) رﻣﻀﻮن ‪ .‬ﺷﻬﺮو و ﺧﻴﺮو وارده ﺷﺪه و ﻋﺒﺪو ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ اﻳﺴﺘﺎده ﻓﺎﻃﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﻫﺎ … ﺑﺎﻏﻲ ﻏﺎرت ﻛﺮدن ر‪‬د‪‬ﺷﻮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن دارن ﻣﻴﺎن اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺧﺒﺮ آوردن ﻛﻪ رد‪ ‬ﻳﺎﺑﻬﺎ دارن ﻣﻴﺎن اﻳﻨﺠﺎ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫رﻣﻀﻮن‬

‫‪:‬‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﺸﻪ ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻢ‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫اﻳﻨﺠﺎ ؟!‬

‫ﻫﻤﻲ ﻃﻮر ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎن اﻳﻨﺠﺎ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮن ﭘﻲ ﮔﻮر ﭘﺪرﺷﻮن ‪ .‬ﻣ‪‬ﻲ ﻣ‪‬ﻮ ﻣ‪‬ﺮدم ‪ ،‬ﻣ‪‬ﻨﻢ ﺑﺎت ﻣﻴﺎم‬ ‫ﻣﻲ رﻳﻢ ﻣﺮدم وﻻﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢ‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﭘﺪر ﺷﻮﻧﻮ در ﻣﻲ آرم ﻣﻲ ﺷﻬﺮ ﻫ‪‬ﺮﺗﻪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫اي واوﻳﻼ ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺷّﺮ ﻛﻢ ﻛﻨﻴﻦ ‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮش ﻛﻨﻴﻦ‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺸﻴﻨﻴﻢ و ﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺎن ﺑﺎ ﺳ‪‬ﻢ اﺳﺒﺸﻮن روﻣﻮن رد ﺑﺸﻦ‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺎ … ﻛﻮر ﺧﻮﻧﺪﻧﻪ ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣ‪‬ﺮده ﺑﺎﺷﻴﻢ‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﺷّﺮ ﺑﭙﺎ ﻧﻜﻨﻴﻦ ‪ .‬رﻣﻀﻮن ……‬

‫اي واﷲ‬

‫‪٦‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻳﺎ اﷲ راه ﺑﻴﻔﺖ ﻋﺒﺪو ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻧﺸﻮﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪم‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫) ﻋﺒﺪو و رﻣﻀﻮن ﺑﻴﺮون ﻣﻲ روﻧﺪ و از ﭘﺸﺖ ﻣﺮدم را ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ﻓﺎﻃﻮ و ﺷﻬﺮو ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (‬

‫ﻋﺒﺪو ‪ :‬آﻫﺎي اﻫﻞ وﻻت ﺑﻴﺎن ﺑﻴﺮون‬ ‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫آﻫﺎي اﻫﻞ وﻻت ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺧﻮان ﻏﺎرﺗﻤﻮن ﻛﻨﻦ‬ ‫آﻫﺎي ﻛﺪﺧﺪا ﻛﺠﺎﻳﻲ ﺑﻴﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ ،‬ﻫﻤﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮدﻫﺎ ﻃﺒﻞ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ و ﺷﻌﺮ ﻫﺎي ﺣﻤﺎﺳﻲ ﻣﺤﻠﻲ‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و زﻧﻬﺎ در ﺑﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻛ‪‬ﻞ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ر‪‬د ﻳﺎﺑﻬﺎ ﺑﺎ دو اﺳﺐ وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫اﻟﻴﺎس ‪ :‬ﻗﺼﺪ ﺟﻨﮓ ﻧﺪارﻳﻢ ﻛ‪‬ﻞ و ﻃﺒﻞ ﺳﻲ ﭼﻨﻪ ؟‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اي ﺳﻲ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﻮﻣﺪﻳﻦ ﭘﺲ ﻛﺎرﺗﻮن ﭼﻨﻪ ؟‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﺑﺎغ ﻣﺶ ﻏﻼﻣﺤﺴﻴﻦ ﻏﺎرت ﺷﺪه‬ ‫ﺧﺐ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪ :‬ر‪‬دﺷﻮ ﺗﻮ اي ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ ) اﺷﺎره ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﺪو (‬

‫ﻫﻤﻪ‬

‫‪ :‬اﻳﻨﺠﺎ ……‪.‬؟! ) ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻜﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﻋﺎﻣﻮ ‪ .‬ﻛﺪﺧﺪا ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮ ﻳﻪ دوﻧﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﻲ ‪ .‬اﻟﻜﻲ ﻣﻴﮕﻦ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻲ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺗﺮ از ﻣﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدﻳﻦ ؟‬ ‫) رو ﺑﻪ ﻋﺒﺪو ( آروم ﺑﺎش ) رو ﺑﻪ ﺳﻮاره ﻫﺎ ( د‪‬رﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺳﺎل ‪ ،‬ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻪ اﻣﺎ آدم اي وﻻت د‪‬س رو‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻛﺴﻲ دراز ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻦ‬ ‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫وﻟﻲ ر‪‬دﺷﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﺪﺧﺪا ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﺎ ﻧﻲ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اﻳﺴﻮ اي ﺧﺮﻣﺎ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻋﺒﺪو ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻦ ﺧُﺐ ﺑﺮدارﻳﻦ ﺑﺮﻳﻦ‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﻋﺎﻣﻮ ‪ .‬راه ﻋﻮﺿﻲ اوﻣﺪﻳﻦ ‪ .‬ﺧﻮش اوﻣﺪﻳﻦ‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫ﻧﻪ د‪‬رس اوﻣﺪﻳﻢ ‪ .‬از ﺑﺎغ ﻛﻪ راه اﻓﺘﺎدﻳﻢ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﺸﻮﻧﻲ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﻧﺸﻮن آﺧﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺪه ‪.‬‬

‫‪:‬‬

‫‪ :‬ﻛﺪوم ﻧﺸﻮن … ﻛﻮ ؟ ﻛﺪﺧﺪا ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ‪ .‬اي ﺧﺮﻣﺎ ﺗﻮﺧﻮﻧﻪ ﻣ‪‬ﻮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻦ ﺣﻼﻟﺘﻮن‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫ﺑﺮدارﻳﻦ و ﺑﺮﻳﻦ اي ﻧﺪﻳﺪﻳﻦ ﺧﺐ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ دارﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻲ زﻧﻴﻦ‬ ‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﻧﻲ ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﺗﻮ اي ﺧﻮﻧﻪ اوﻣﺪه‬ ‫ﺑﺒﻴﻦ ﻗﺼﺪ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ و ﻣﺮاﻓﻌﻪ ﻧﻲ ‪ .‬اوﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﺧﺮﻣﺎﻣﻮﻧﻮ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و راﻫﻲ ﺑﺸﻴﻢ‬

‫اﻣﺎ راﺳﺘﺶ وﻗﺘﻲ ﺻﺪاي ﻃﺒﻞ ﻣﺮدا و ﻛّﻞ زﻧﺎﺗﻮﻧﻮ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﺗﻌﺠﺒﻤﻮن ﺷﺪ ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺎ ﻗﺼﺪ دﻋﻮا‬ ‫ﻧﺪارﻳﻢ ‪ .‬ﺣﺎﺷﺎ ﻧﻜﻨﻴﻦ رﺳﻤﺶ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺧﺮﻣﺎ را ﭘﺲ ﺑﺪﻳﻦ و ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﻴﻦ و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻳﻢ‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬ ‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫اي د‪‬رﺳﻪ ﻛﻪ ﺳﺎل ‪ ،‬ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻪ اﻣ‪‬ﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ وﻻت ﺷﻤﺎﻧﻮ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺪﻳﻢ ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﻳﺪ ﭘﻲ ﻛﺎرﺗﻮن ‪ ،‬ر‪‬دو ﻋﻮﺿﻲ اوﻣﺪﻳﻦ‬ ‫ﻋﺒﺪو راس ﻣﻴﮕﻪ ﺑﺮﻳﻦ ﭘﻲ ﻛﺎرﺗﻮن‬

‫‪٧‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﻃﺒﻞ و ﻛّﻞ ﺳﻲ ﭼﻪ ﻣﻲ زدﻳﻦ ‪ .‬ﺑﺮﻧﻮ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﻲ ﭼﻪ ﺷﺪﻳﻦ ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اي ﻳﻪ رﺳﻤﻪ وﻗﺘﻲ ﺧﻄﺮي اي وﻻﺗﻮ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﻨﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ ﺟﻠﻮش وا ﻣﻲ اﻳﺴﻴﻢ‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﺒﻴﺪﻳﻢ ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬ﺑﺎﻏﻲ ﻏﺎرت ﺷﺪه ر‪‬دﺷﻮ اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻮ اي ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ‬

‫واﻟﺴﻼم اﻳﺴﻮ ﺧﺴﺎرت‪ ‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺎ ﻫﻢ زﺣﻤﺖ‪ ‬ﻛﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺮف ﺣﺎﻟﻴﺘﻮن ﻧﻲ ؟‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬرﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ ‪ .‬وﻟﻲ آدﻣﺎي وﻻت ﻣﺎ ﺣﺮﻓﺸﻮن اي ﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ و‬ ‫ﺻﻔﺎ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ آدﻣﺎي اي وﻻت ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﻗﺮآﻧﻨﺪ ‪ .‬ﻗﺴﻢ دروغ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرﻧﺪ ‪ .‬ﻛﻼم ﺧﺪا وﺳﻂ ﺑﻴﺎ ﻛﺴﻲ‬ ‫دروغ ﻧﻤﻲ ده ‪ .‬اﻳﺴﻮ ﻛﻪ راه‪ ‬ﻋﻮﺿﻲ اوﻣﺪﻳﻦ اي ﺧﺴﺘﻪ اﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻮن و اُوﻳﻲ ﻣﻬﻤﻮﻧﺘﻮن‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬ﺑﻪ اي دوﺳﺎﺗﻮن ﻫﻢ ﺑﮕﻴﻦ ﺑﻴﺎن ﺗﻮ ﺧﺴﺘﮕﻲ در ﻛﻨﻦ ‪.‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫وﻟﻲ ﻣﺎ ﺣﺘﻢ دارﻳﻢ ﻛﺪﺧﺪا‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫اﻳﺴﻮ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻴﺸﻪ‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫ﺑﺮﻳﺪ ﭘﻲ ﻛﺎرﺗﻮن ‪ .‬اي وﻻت ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻴﭽﺎرﮔﻲ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﺶ اﻓﺘﺎده ﺷﻤﺎ دﻳﻪ ﺑﺪﺗﺮش ﻧﻜﻨﻴﻦ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ‪ ،‬ﺑﺮﻳﻦ ﻗﺮآن ﺑﻴﺎرﻳﻦ ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺎورﺷﻮن ﺑﺸﻪ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻗﺮآن ؟!‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻗﺮآن ﺑﺨﻮرﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻤﻮﻣﻪ ‪ .‬ﻫﻤﻪ دﻳﮕﻪ ﺑﺎورﺷﻮن ﻣﻴﺸﻪ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺑﺮﻳﻦ ﻗﺮآن ﺑﻴﺎرﻳﻦ‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﺮﻛﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻗﺮآن ﻣﻲ ﺧﻮرﻳﻢ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ ﻫﻢ ﻗﺮآن ﻣﻲ ﺧﻮرم‬ ‫) ﺻﺪاي ﻃﺒﻞ و زﻧﻬﺎ ﻛّﻞ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺳﻴﻨﻲ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺮآن در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬ ‫زﻳﺮ ﻟﺐ ﺻﻠﻮات ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﺪ آﻫﺴﺘﻪ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻫﻤﻪ در اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻛﻴﺴﺖ ‪ ،‬ﻗﺮآن ﻫﻨﻮز ﺑﻪ وﺳﻂ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﻋﺒﺪو ﺑﺎ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد و ﮔﺮﻳﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و اﻫﻞ ﻣﺤﻞ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﻨﺪ (‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫د‪‬س ﺑﺮدارﻳﻦ ‪ ،‬ﻗﺮآن ﺧﺪا را ﺟﻠﻮ ﻧﻴﺎرﻳﻦ ﻣﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻴﻦ اي ﺑﻴﭽﺎره ﭼﻄﻮر داره ﺿّﺠﻪ ﻣﻲ زﻧﻪ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫دﻳﺪﻳﻦ ‪ ،‬ﺑﺮاﺗﻮن روﺷﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ دزد ﻛﻲ ﺑﻴﺪه‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫روﺷﻦ ﺷﺪ وﻟﻲ دﻟﻤﻮن ﺑﺪرد اوﻣﺪ‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫د‪‬س ﻣﺎ ﻧﺒﻲ ﺧﻮدﺗﻮن اﻳﻨﻄﻮر ﺧﻮاﺳﻴﻦ اي ﺣﺎﺷﺎ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدﻳﻦ ﻛﻠﻮم ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻴﻮن ﻧﻴﻮﻣﺪ ‪.‬‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻋﺒﺪو ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ‬

‫‪٨‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﻛﺪﺧﺪا ‪ ،‬اﺷﻚ ﺑﭽﻪ ﻫﺎم ﺑﻲ و ﻃﺎﻗﺖ ﻛُﻢ ﺧﺎﻟﻴﺸﻮﻧﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪ ) :‬ﺟﻠﻮ دو ﺳﻮاره ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ ( رو ﺳﻴﺎﻫﻢ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪاي رﺣﻤﺎن ﻛﻪ دﻧﺪون ﮔﻴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ او ﻗﺼﺪ دزدي‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد ‪.‬‬ ‫) ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻫﻤﺸﻴﺮه ‪ .‬ﺧﻮدﺗﻮ وارد ﮔ‪‬ﭗ ﻣﺮدا ﻧﻜﻦ ‪ .‬ﻗﻀﻴﻪ ﻳﻪ ﻃﻮري ﻓﻴﺼﻠﻪ داده ﻣﻲ ﺷﻪ‬ ‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ ‪ ،‬ﺗﺎ اﻣﻮن ﻧﮕﻴﺮم از اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻲ رم‬

‫ﻛﺪﺧﺪا‬

‫‪:‬‬

‫ﻳﻜﻲ ﺑﻴﺎ اي زﻧﻮ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮه‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﻣ‪‬ﻮ ﭼﻪ ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺗﻮ ﭼﺘﻪ ‪ ،‬ﺧُﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫) رو ﺑﻪ ﻓﺎﻃﻮ ( ﭼﺘﻪ زن ﺧﺎﻟﻮ؟ ﺟﻠﻮ ﻛﻲ زاﻧﻮ ﻣﻲ زﻧﻲ ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﺸﺖ آدم ﺑﻲ ﻏﻴﺮت ‪.‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﺑﻲ ﻏﻴﺮت ﻣﺎﻧﻴﻢ ﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ د‪‬س رو ﺑﺎغ ﻣﺮدم دراز ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻦ ؟‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫زﺑﻮن ﺑﻪ دﻧﺪون ﺑﮕﻴﺮ ﻧﺎﻧﺠﻴﺐ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺪا اي ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ رﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪاي وﻻﺗﺘﻮن ﺑﻲ ﺑﺮﻧﻮ ﺗﻮ ﺣﻠﻘﺖ ﻣﻲ ﭼﭙﻮﻧﺪم‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫ﺗﻮ ﺣﻠﻖ ﻣ‪‬ﻮ ؟ ﻫﻪ ‪ ..‬ﻛﻮر ﺧﻮﻧﺪي‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫آروم ﺑﺎش رﻣﻀﻮن‬

‫رﻣﻀﻮن ‪:‬‬

‫آﺧﻪ ﻣ‪‬ﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﻏﺮﺑﺘﻲ ﺑﻲ ﺳﺮو ﺑﻲ ﭘﺎ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر دارن ﺑﺪ و ﺑﻴﺮاه ﻣﻴﮕﻦ ‪.‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﻏﺮﺑﺘﻲ ﻫﻔﺖ ﺟ‪‬ﺪ و آﺑﺎدﺗﻪ‬ ‫) ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻞ آوﻳﺰ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺻﺪاي ﺗﻴﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ و رﻣﻀﻮن ﺗﻴﺮ ﺧﻮرده ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ‪ .‬ﺳﻮاره ﻫﺎ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻦ ‪ .‬ﺻﺪاي ﺳﻨﺞ و دﻣﺎم ‪ ،‬ﻫﻤﻪ در ﻋﺰاداري‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺷﺮوه ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻘﻴﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﻋﺰادار (‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫) ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ( وﻗﺘﻲ ﺧﻮن ﺑﭙﺎ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﻧﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮد ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﺮ رﻣﻀﻮن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺧﻮﻧﻲ از ﻃﻴﻔﻪ اوﻧﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﻧﺸﻪ ‪ ،‬اي ﻃﻴﻔﻪ آروم ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮه ‪.‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫اي ﻳﻪ رﺳﻤﻪ ﺧﻮن ﺑﺠﺎي ﺧﻮن‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اي ﻋﺒﺪو اي ﻃﻮري آﺑﺮوي اي وﻻﺗﻮ ﻧﺒﺮده ﺑﻲ و اﻳﻄﻮري ﺟﻠﻮ اوﻧﺎ ﺿّﺠﻪ ﻧﻤﻲ زه ﻣﺎ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﻤﻮن اﻳﻄﻮر ﻧﺒﻲ ‪.‬‬ ‫او آﺑﺮو ﺳﻲ ﻣﺎ ﻧﺬاﺷﺘﻪ‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا‬

‫‪ :‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﻛﻠﻪ ﺳﺤﺮ ﻣﺮدا رو ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﻦ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪوش ﻣﻲ رﻳﻢ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن ﺗﺎ‬ ‫ﻗﺎف ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ ﮔﻴﺮ ﺷﻮن ﻣﻴﺎرﻳﻢ ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻋﺒﺪو و ﻓﺎﻃﻮ در ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ (‬

‫‪٩‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ ‪ :‬ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻤﻮن ﻣﻲ زﻧﻦ‬ ‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺳﻨﮓ ؟‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎر ﻛﻦ ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺖ ﻣﻲ زﻧﻦ ﻣﻌﻨﻴﺶ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ وﻻت ﭼﻴﺶ دﻳﺪﻧﺘﻮ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺗَﺶ ﺗﻮ وﻻت اﻓﺘﺎده ﻓﺎﻃﻮ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﺰﻣﺶ ﺗﻮ ﺑﻴﺪي و ﺟﺮﻗﻪ اش ﻣﻮ زدم ﺗﺎ ﮔُﺮ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و ﺗﻦ اي ﻃﻴﻔﻪ را ﺳﻮزﻧﺪﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﻗﺮآن ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻠﻮ روم ﺷﺪ ﺗﻨﻢ ﺑﻪ ﻟﺮزه در اوﻣﺪ ﻓﺎﻃﻮ ‪ ،‬دﻳﺪم ﻛﻪ ﻣﺮدا ﺳﺮﺷﻮن ﺗﻮﺳﻴﻨﻪ‬

‫ﻧﺪارن‬

‫ﻫﺎﺷﻮن رﻓﺖ ﭼﺸﺎﻣﻮﺑﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﻮاري اي ﻃﻴﻔﻪ ﻧﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺧﺪا ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﻓﺎﻃﻮ ؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﺮو ﺳﺮاغ ﻣﺮدم و ﺑﮕﻮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮدم‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ اوﻧﺎ ازم رو ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدوﻧﻦ ‪ .‬ﺟﻮاب ﺳﻼﻣﻤﻮ ﻧﻤﻴﺪن اي ﺟﻮاﺑﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﺪن زﻳﺮ ﭘ‪‬ﻮزﻳﻪ ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ …‪.‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﺑﺬارم ﺑﻪ ﻛﻮه ‪ .‬ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻫﻞ وﻻﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ‪ ،‬ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﻛﻮه‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﻣﺎ ﭼﻪ ‪ .‬ﺑﻤﻮﻧﻴﻢ و د‪‬م ﺑﻪ د‪‬م ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻃﺎﻗﺖ زن زﻳﺎده وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻛﻤﺮ ﻣﺮد ﻣﻲ ﺷﻜﻨﻪ دﻳﮕﻪ ﻫﻴﻬﺎت ‪ .‬ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫اي واوﻳﻼ ‪ .‬ﺳﻴﺎه ﺑﻪ ﺗﻨﻤﻮن ﻧﻜﻦ ﻣﺮد ‪ .‬ﺑﺨﺘﻤﻮن ﺳﻴﺎه ‪ ،‬ﺳﻴﺎﻫﺘﺮش ﻧﻜﻦ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ … ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫) ﺻﺪاي ﻫﻤﻬﻤﻪ ﻣﺮدم از ﭘﺸﺖ ‪ .‬ﻓﺎﻃﻮ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻴﺮون را ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﺮد ‪ ،‬ﻣﺮدم وﻻت ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﺮن دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ ﻣﻴﮕﻢ ﻧﺮه ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻲ ﺑﺪوﺷﺶ ‪ .‬ﻣﺚ اﻳﻜﻪ ﺣﺮف ﺣﺎﻟﻴﺖ ﻧﻲ ‪ .‬اوﻧﺎ ﻣﺤﻞ ﺳﮓ ﻣﻴﺬارن ﻣﺤﻞ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ ﻧﻤﻲ ذارن ‪ .‬ﻣ‪‬ﻲ ﻋﻘﻞ از ﺳﺮت ﭘﺮﻳﺪه ﻓﺎﻃﻮ‬

‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و ﺑﺎ ﻧﻮر ﻛﻤﺘﺮي روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪ .‬ﻋﺒﺪو در وﺳﻂ ﻣﺮدم ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﮕﻲ ﺻﻮرﺗﻚ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺻﻮرت زده و ﺑﻪ دور او ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻨﺪ و ﺑﻪ او‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻧﺪ ﻋﺒﺪو ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ از ﺟﻤﻊ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺮدم او را ﺑﻪ وﺳﻂ ﻫﻞ‬ ‫ﻣﻲ دﻫﻨﺪ ‪ .‬ﻋﺒﺪو ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن و ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد (‬

‫) ﻓﺮﻳﺎد ( آﻫﺎي ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬اﻟﻪ ﻛﺮم ‪ .‬ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺳﻴﻞ ﻣ‪‬ﻮ ﻛﻨﻴﻦ رو ﺳﻴﺎﻫﻢ ﻣﻴﺪوﻧﻢ اﻫﻞ‬ ‫وﻻﺗﻮ ﺧﻔﺖ دادم ‪ .‬ﻣﻴﺪوﻧﻢ ﻫﺮ روزﺗﻮﻧﻮ ﺳﺨﺖ و ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻛﺮدم وﻟﻲ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﮔﺸﻨﻪ‬ ‫ﺑﻴﺪم ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدم ‪.‬‬

‫) ﻣﺮدان او را روي دﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده و ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪ (‬ ‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪ :‬راه دوره ‪ .‬ﭘﺎﻫﺎم ﻫﻤﻪ زﺧﻤﻪ ‪ ،‬ﺷُﻮ ﺳﻴﺎﻫﻪ ‪ .‬ﺧﻮﻧﺘﻮﻧﻮ ﮔُﻢ ﻛﺮدم ﻓﺎﻃﻮ ‪ .‬ﻛﺎﺷﻜﻲ ﻣﻲ ﻣ‪‬ﺮدم ‪.‬‬ ‫آﻫﺎي ﻓﺎﻃﻮ رود رود ﻧﻜﻦ ﺷُﻮﻳﺖ ﺷُﻮ دﻳﺪه ‪ .‬ﺳﻴﺎﻫﻪ ﻋﻴﻦ ﻣﻮﻫﺎت ‪.‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﻋﺒﺪو‬

‫‪١٠‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫اوﻣﺪي اي واوﻳﻼ دم اﺳﺒﺘﻮ ﺣﻨﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻴﺪي ﺳﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ‪ ،‬ﮔُﻞ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎت زده ﺑﻴﺪي ﺣﺎﻻ‬ ‫ﭼﻪ ؟ ﻋﺒﺪوﺗﺖ ﺑﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ روزي اﻓﺘﺎده ‪ ) .‬ﻓﺮﻳﺎد ( ﻓﺎﻃﻮ ﺑﮕﻮ وﻟﻢ ﻛﻨﻦ ‪ .‬ﻋﻘﺪه ﺗﻮﮔﻠﻮم ﺟﻤﻊ‬ ‫ﺷﺪه ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﻛﺸﻪ ‪ .‬ﻓﺎﻃﻮ ﺑﮕﻮ وﻟﻢ ﻛﻨﻦ ‪.‬‬ ‫) ﻋﺒﺪو را زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺬارﻧﺪ ﻣﺮدان ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪ ،‬ﻋﺒﺪو از آن ﻛﺎﺑﻮس‬ ‫وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺧﺎرج ﺷﺪه ‪ ،‬ﮔﻴﺞ و ﻣﺒﻬﻮت ‪ ،‬ﻋﺮق ﻛﺮده (‬

‫‪ :‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻗﺘﻲ ﺑﭽﻪ ﺧُﺮدي ﺑﻴﺪم د‪‬س ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺎري ﻣﻲ زدم ﻛﺘﻚ ﻣﻲ ﺧﻮردم ﺣﺎﻻ ﻫﻢ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫ﻛﻪ ﮔُﺖ ﺷﺪم ﺳﻲ وﻻت ﺑﺪ ﻧﻮﻣﻲ ﻣﻲ ﻳﺎرم ‪ .‬ﻓﺎﻃﻮ اي ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺑﻬﺘﺮه ‪ .‬ﻧﺒﻴﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ‪.‬‬ ‫ﺳﻲ ﭼﻪ ﻫﺮاﺳﻮﻧﻲ ﻋﺒﺪو ‪ .‬رﻧﮓ ﺑﻪ روت ﻧﻤﻮﻧﺪه ‪ .‬ﺑﺬار ﺳﻲ ﻣﺮدا ﺑﮕﻢ ﻣﺮدا ﻛﻪ ﻣﺮو‪‬ت از‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ …… رﻓﺘﻢ ﺳﺮ ﺻﻨﺪوق ﺗﻔﻨﮕﻢ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺗﻔﻨﮓ ﺳﻲ ﭼﻨﺘﻪ ؟ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮي ﺳﻲ ﺷﻜﺎل ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﺳﻲ ﺧُﻢ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺳﻲ ﺧﻮد ؟ ﻣﻲ ﻋﻘﻞ از ﺳﺮت ﭘﺮﻳﺪه ﻋﺒﺪو ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﭼﻴﺶ ﺗﻨﺪ ﻣﺮدم وﻻت ﺗﻮ ﭼﻴﺸﻢ ﻣﻲ اﻓﺘﻪ اُو ﻣﻲ ﺷﻢ ‪ .‬ﻧﻪ دﻳﻬﻨﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ اي وﺿﻊ ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫آﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻪ دادم ﺑﺮﺳﻴﻦ ‪ .‬ﻛﺪﺧﺪا‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫) وارد ﻣﻲ ﺷﻮد ( ﺑﻪ ﺳﺮت زده ﻋﺒﺪو ؟‬

‫دﻟﺸﻮن ﻧﺮﻓﺘﻪ ‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻢ ﺷﻮﻳﻢ داره از دﺳﻢ ﻣﻲ ره‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ‬ ‫)ﻋﺒﺪو ﻣﻲ رود ﻛﺎرد را ﺑﺮدارد ﻛﻪ ﺧﻮدرا ﺑﻜﺸﺪ ﻛﻪ ﻓﺎﻃﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺟﻴﻎ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ (‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ اﻫﻞ اي وﻻﺗﻮ ﺧ‪‬ﻔﺖ دادم ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ ﺧﻮن رﻣﻀﻮن رﻳﺨﺘﻢ ‪.‬‬

‫‪:‬‬

‫ﺧُﺐ ﻛﺎرﻳﻪ ﻛﻪ ﺷﺪه اﻳﺴﻮ ﺣﻖ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﮔﻠﻮﺗﻮ ﺑﺒﺮي ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﻢ‬ ‫ﻛﺎرد را ﺑﻨﺪاز و ﺑﺮو ﭘﻴﺶ اوﻧﺎ ‪ .‬اي اﻫﻞ وﻻت ﺑﻪ ﻣﺮد اﺣﺘﻴﺎج دارن ‪ .‬وﻗﺘﻪ ﺟﻨﮕﻪ ‪ .‬ﻣﻴﺮن دﻧﺒﺎل‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺧﻮن رﻣﻀﻮن ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮو ﻣﻌﻄﻞ ﻧﻜﻦ ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و روش – ﺻﺪاي ﻛ‪‬ﻞ و ﻃﺒﻞ ﻣﺮدان ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﻌﺮ ﺣﻤﺎﺳﻲ‬ ‫ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺪﺳﺖ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺪه و ﭘﺸﺖ در ﺑﺰرگ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻌﻨﻮان دروازﻫﺪﺷﻤﻦ ﻣﻲ اﻳﺴﺘﻨﺪ (‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اون ﺟﻮوﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻛﻞ رﻣﻀﻮن ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﺸﻮﻧﺪ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﺪﻳﻦ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺎص ﭘﺲ ﺑﺪه‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﻣﺎ ﻛﻪ از ﻋﻤﺪ ﻧﻜﺸﺘﻴﻢ ﻛﺪﺧﺪا‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫از ﻋﻤﺪ ﺑﻲ ﺣﺮف ﻣﻔﺖ ﻧﺰﻧﻴﻦ ‪ .‬ﻫﻤﻪ دﻳﺪن ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻦ و رﻣﻀﻮن ﻛﺸﺘﻴﺪ و اﻫﻞ اي‬ ‫وﻻﺗﻮ ﻋﺰادار ﻛﺮدﻳﻦ ‪.‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻣ‪‬ﻮ ﺑﺎ ﭼﻴﺶ دروﻣﺪه ﺧُﻢ دﻳﺪم ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﺸﺘﻴﻨﺶ ‪.‬‬

‫‪١١‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫) ﺷﻬﺮو و ﺧﻴﺮو وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫دﻳﺸﻮ ﺗﺎ اﻳﺴﻮ اﻫﻞ وﻻت ﺗﻮ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﻮن ﻧﻴﺴﻦ‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫اﻳﺴﻮ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﻨﻴﻦ ‪ .‬ﻧﺬارﻳﻦ ﺧﻮن ‪ ،‬ﺧﻮن ﺑﻴﺎره دﻧﺒﺎﻟﺸﻮ ول ﻛﻨﻴﻦ‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻄﻮر دﻧﺒﺎﻟﺸﻮ ول ﻛﻨﻴﻢ ‪ .‬داغ ﻛﻮﻛﺎﻣﻮ ﺑﻪ دﻟﻢ ﻧﺸﻮﻧﺪي‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪ :‬اي ﺧﺪا ذﻟﻴﻠﺘﻮن ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰﻣﻮ ازم ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ ) ﻫﻤﻪ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎغ ﻣﺎ ﻏﺎرت ﻛﺮد ﺑﻨﺎي اي ﺧﻮن ﻧﻬﺎد ﺗﺎ اﻳﻜﻪ اي ﺧﻮن راه اﻓﺘﺎد اﻳﺴﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮن‬ ‫ﺑﺲ ﻛﻨﻴﻦ و ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻨﻴﻦ‪.‬‬ ‫) ﻋﺒﺪو ﺳﺮش را زﻳﺮ ﻣﻲ اﻧﺪازد (‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺳﻲ ﭼﻪ ﻗﺼﻪ ﻣ‪‬ﻮ ﻗﺼﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ ‪ .‬اون ﺑ‪‬ﻮاي ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزﺷﻢ ﺗﻮ ﻫﻤﻲ راه ﺟﻮن داد ﺳﺮ‬ ‫ﻫﻴﭻ و ﻫﻴﭻ ‪ .‬اي ﭼﻪ روز ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺷﺪ ﺳﺮ ﺷﻬﺮو اي رود رود ………‪.‬‬ ‫ﺳﻲ ﻛﻨﻴﻦ ) اﺷﺎره ﺑﻪ ﺷﻬﺮو ( ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﮕﻴﺪ ﺑﺎ اي وﺿﻊ ﭼﻄﻮر ﻣﻴﺸﻪ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﺮد ‪ .‬اون‬ ‫ﻗﺎﺗﻠﻮ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﺪﻳﻦ و اﻫﻞ دو وﻻﺗﻮ ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻳﻦ و اﻻ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﻨﮕﻬﺎي ﻣﺎ ﭘﺮه ‪.‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎش دﺷﺖ‬ ‫ﭘﺮ ﺧﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﻛﻠﻮم آﺧﺮ اوﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮن ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮن ﺑﺒﻴﻨﻪ ‪ .‬ﻳﺎﷲ اوﺟﻮون ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫اون ﺟﻮون ﺣﺎﺿﺮه ‪ .‬اي اﻫﻞ وﻻت ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﻮﻣﺪن ﺧُﺐ ﻣﻴﺪﻳﻤﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﺎ رﻣﻀﻮن‬ ‫ﺷﻤﺎ زﻳﺮ ﮔ‪‬ﻠﻪ ‪ .‬ﻧﻨﻪ اﺷﻢ داره رود رود ﻣﻴﻜﻨﻪ ﺧُﺐ ﻧﺬارﻳﻦ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اي روز ﺑﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺧﻮن ﺑﺲ‬ ‫ﻛﻨﻴﻦ و ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻨﻴﻦ ‪.‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﭼﺎي آﻣﺎده اﺳﺖ ‪ .‬آﻫﺎي ﭼﺎي و ﻗﻠﻴﻮن آﻣﺎده ﻛﻨﻴﻦ‬ ‫ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﺷﻤﺎ ﻫﻴﻬﺎت‬ ‫ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﺧﻮﺗﻮن ‪ .‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﻦ ‪ .‬ﻣﻬﻤﻮن ﺣﺒﻴﺐ ﺧﺪاﺳﺖ ‪.‬‬ ‫ﻫﺎ … ﭼﻪ ﻣﻴﻞ دارﻳﻦ ؟‬ ‫) رو ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ( ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮﺗﻪ ؟ ) رو ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ( رﺳﻢ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻴﻦ ؟‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫اي ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻧﻤﻲ زدﻳﻢ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫) ﻣﺮاد را ﺑﻪ ﻛﻨﺎري ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ( ﻣ‪‬ﻲ ﻋﻘﻞ از ﺳﺮت ﭘﺮﻳﺪه ﻣﺮاد ؟ ﻛﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﻨﻪ ‪.‬‬ ‫ﻣﻲ ﺧﻮاي ﻫﻤﻴﻨﻄﻮري ﺑﮕﺬرﻳﻢ ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺗﻦ رﻣﻀﻮن زﻳﺮ ﮔ‪‬ﻞ ﮔﺮﻣﻪ ﻣﺮاد ‪.‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻓﺘﻮن ﻫﻤﻲ ﺑﺎﺷﻪ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﺧﻮن ﺑﺎ ﺧﻮن ﭘﺎك ﻣﻴﺸﻪ ‪.‬‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﺑﺰرﮔﻮن ﺑﺰرﮔﻮاري ﻛﻨﻦ ‪ .‬ﻣﺼﻴﺒﺘﻲ ﭘﻴﺶ اوﻣﺪه ﻳﻪ ﻃﻮري ﻓﻴﺼﻠﻪ ﺑﺪﻳﻦ ‪.‬ﻛﺪﺧﺪا ﺗﻮ ﻳﻪ ﻛﺎري‬ ‫ﻛﻦ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻣ‪‬ﻮ ﭼﻪ ﺑﮕﻢ واﷲ ‪ .‬ﺟﻠﻮ ﭼﺸﺎي اﻫﺎﻟﻲ ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪.‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻫﺎ راس ﻣﻴﮕﻪ‬ ‫‪١٢‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ رﺧﺼﺖ ﺑﺪﻳﻦ ‪ ،‬ﻣﺎ ﺟﻮونِ ﻣﻴﺎرﻳﻢ وﺳﻂ ﻃﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ‪ ،‬ﻗﺮآن و ﻛﺎرد ﻣﻲ ﮔﺬارﻳﻢ ﺗﻮ‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﺳﻴﻨﻲ ﻣﻲ دﻫﻴﻢ دﺳﺶ ﻳﺎ ﺗﻘﺎص ﻛﻨﻴﻦ ﻳﺎ ﺑﺒﺨﺸﻴﻦ ‪ .‬ﻛﺪﺧﺪا اﻣﻮن ﻣﻴﺪي اون ﺟﻮون ﺑﻴﺎد ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ‬ ‫) ﺳﻜﻮت ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻲ ﻛﺪﺧﺪا ؟‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ اﻣﻮن ﻣﻴﺪﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫) ﺻﺪاي ﻃﻴﻞ ‪ ،‬دروازه ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻋﺒﺎس ﺳﻴﻨﻲ ﺑﺪﺳﺖ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد‬ ‫ﺷﻬﺮو ﺗﺎ او را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻴﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬اﺳﻜﻨﺪر و اﻟﻴﺎس در وﺳﻂ‬ ‫دروازه اﻳﺴﺘﺎدﻫﺎﻧﺪ ‪ .‬اﻟﻪ ﻛﺮم ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺪﺧﺪا ﺟﻠﻮ ﻳﺶ‬ ‫را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪( .‬‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻣﺎ اﻣﻮن دادﻳﻢ ‪ .‬ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻦ اﻟﻪ ﻛﺮم ﻣﻲ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻗﺮآن ﺗﻮ د‪‬س داره‬

‫ﻋﺒﺎس‬

‫‪ :‬ﻣ‪‬ﻮ اﻳﻨﺠﺎم ﻣﻴﻮن ﺷﻤﺎ ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ و ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﻨﻴﺪ و ﻳﺎ ﺑﺎ اي ﻛﺎرد ﮔﻠﻮﻣﻮ ﺑﺒﺮﻳﺪ ‪.‬‬ ‫ﺑﺨﺪا د‪‬س ﺧﻮدم ﻧﺒﻲ ﻳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ د‪‬ﺳﻢ رﻓﺖ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﻪ ﺑﺮﻧﻮ ‪ .‬اﻳﺴﻮ ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣ‪‬ﻮ و اﻳﻦ ﺷﻤﺎ ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬واﷲ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺷﻬﺮو ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻪ ) ﻫﻤﻪ ﺧﻴﺮه ﺑﻪ ﺷﻬﺮو ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﻠﻮم ﻛﺪﺧﺪا ﻋﺰﻳﺰه ‪ ،‬اﻣﺎ رﻣﻀﻮﻧﻢ ﻋﺰﻳﺰ اي وﻻت ﺑﻴﺪه ‪ .‬اوﻣﺪﻳﻦ ﻗﺪﻣﺘﻮن رو ﭼﻴﺶ اﻣﺎ اي‬ ‫واﮔﺮدﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮه ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ا‪‬ه ……‪ ..‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺬارﻳﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺷﻬﺮو ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻪ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫اي ﺟﻮون رو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﺮده ﻛﺎرد ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻲ داره ﺧُﺐ ﮔﻠﻮﺷﻮ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺗﻘﺎص ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺗﺎ رﻣﻀﻮن‬ ‫ﺷﻤﺎ زﻧﺪه ﺑﺸﻪ ‪ .‬ﺳﻲ ﭼﻪ ﻣﻌﻄﻠﻴﻦ ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺧُﺐ زﻧﺪه ﻧﺸﻪ ‪ .‬ﻻاﻗﻞ دﻟﻤﻮن ﻛﻪ آروم ﻣﻴﮕﻴﺮه‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫آﺧﻴﺶ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺳﻲ ﭼﻪ ﻣﻌﻄﻠﻲ ﺷﻬﺮو ‪ .‬ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ ﺟﻮن اي ﺟﻮون دس ﺗﻮﻧﻪ ‪.‬‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫د‪‬س ﻣ‪‬ﻮ …‪ ..‬ﻧﻪ … ) ﺳﻜﻮت ‪ .‬ﻣﺒﻬﻮت ( د‪‬س ﺧﺪاﺳﺖ او ﻛﻪ ﺟﻮن داد ﺧﻮدﺷﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه‬ ‫) ﻣﻜﺚ – ﺷﻬﺮو در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن ( ﻣ‪‬ﻮ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪم‬

‫) ﺻﺪاي ﻧﻲ ﻫﻤﺒﻮن از ﭘﺸﺖ ﻫﻤﻪ وارد ﺷﺪه ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻮﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ (‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺑ‪‬ﺒﺮ اون ﺻﺪاي ﻧﻲ ﻫﻤﺒﻮﻧﺘﻮ ) ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻛﺪﺧﺪا ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ( اﻳﺴﻮ ﻛﻪ ﺷﻬﺮو‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺧﻮن ﺑﺲ ﻣﻲ ﺷﻪ اﻣﺎ ﺑﻪ رﺳﻢ وﻻت ﻣﺎ‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻲ رﺳﻢ و رﺳﻮم ﺑﺎﺷﻪ ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ رﺳﻢ ﺷﻤﺎ رو ﺳﺮﻣﻮن ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬ﻏﻼم ﺑﭽﻪ ﻛﻮﻛﺎي رﻣﻀﻮﻧﻪ ‪ ،‬او ﻣﻮﻗﻊ زﻧﺸﻪ ‪ .‬ﺗﻮ ﻃﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻲ ﻏﻼم دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ ﻗﺒﻮﻟﻪ ؟‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫ﻗﺒﻮﻟﻪ ‪ .‬اﺧﺘﻴﺎر ﻣﺎ د‪‬س ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻛﺪﺧﺪا ‪.‬‬

‫‪١٣‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﻫﺮ دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﺳﻲ ﻏﻼم اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻴﻢ رو ﭼﻴﺶ ﻣﺎ ﺟﺎ داره‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫رﺳﻢ ﻫﻤﻴﻨﻪ ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬ﺧﺪا ﻳﺎرﺗﻮن ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻴﺪ ﺣﻨﺎﺑﻨﺪون و ﺳﺮﺗﺮاﺷﻮن راه ﻣﻲ اﻧﺪازﻳﻢ ‪.‬‬

‫‪:‬‬

‫اي اﺟﺎزه ﺑﺪﻳﻦ زﻧﻬﺎي ﻣﺎ ﺑﻴﺎن ﺗﻮ وﻻت ﺷﻤﺎ و دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اي‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻗﺪﻣﺘﻮن رو ﺳﺮﻣﻮن ﺑﺮﻳﻦ ﺗﻮ ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ و ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻳﻲ ﻧﺮم ﻛﻨﻴﻦ ‪.‬‬

‫) رو ﺑﻪ داﺧﻞ ( آﻫﺎي ﻗﻠﻴﻮن و ﭼﺎي آﻣﺎده ﻛﻨﻴﻴﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﺎ دارن ﻣﻴﺎن ‪.‬‬ ‫) زﻧﺎن ﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬ ‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫) ﺟﻠﻮ ﺧﻴﺮو ( دﺧﺘﺮ ﻗﺸﻨﮓ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻴﻦ‬ ‫) ﺧﻴﺮو اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد ﺳﭙﺲ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ وارد ﺷﻮد ﻛﻪ اﻟﻪ ﻛﺮم دﺳﺖ او را‬ ‫ﻣﻲ ﻛﺸﺪ (‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم‬

‫‪ :‬ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪....‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺎ ﭼﻴﻪ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم‬

‫‪ :‬ﺑﻴﻮ ﻛﻨﺎر ﻛﺎرت ﺋﺎرم‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺰﻧﻴﻢ‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم‬

‫‪ :‬ﻧﻪ‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ‬

‫‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ .‬ﺑﮕﻮ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺧﻮن ﺑﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫اي ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺰا ﺧﻮن ﺑﺲ ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮده ﺑﻲ ﻳﻪ ﺣﺮف ﺑﻲ اﻣﺎ ﺷﻬﺮو ﻗﺒﻮل ﻛﺮده‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫اي ﺣﺮﻓﺎ ﭼﻴﻪ ﺧﺎﻟﻮ ‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ اي ﻋﺰا ﻳﻪ ﻃﻴﻔﻪ ‪ .‬ﻳﻪ وﻻﺗﻪ ‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻬﺮو ‪ .‬ﻣﻲ اﻳﻄﻮري ﻧﻲ‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫واﷲ ﭼﻪ ﺳﻴﺖ ﺑﮕﻢ ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﻛﺎر از ﻛﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ .‬زﻧﻬﺎ رﻓﺘﻦ دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻦ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﺧ‪‬ﻨﮕﻲ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪ .‬ﻫﻨﻮز راه داره راه‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫راه ؟! ﺧُﺐ ﭼﻪ راﻫﻲ ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﻳﻪ راﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻧﻜﺸﻪ‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫آﺧﻪ ﭼﻄﻮري ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫دﻧﺪون رو ﺟﻴﮕﺮ ﺑﺬار ﺳﻴﺖ ﻣﻴﮕﻢ‬

‫) ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ را ﺑﻪ ﻛﻨﺎر ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و ﭼﻴﺰي در ﮔﻮﺷﺶ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ .‬ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و روﺷﻦ ﻫﻤﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و از‬ ‫آﻧﺎن ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد (‬

‫) وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﻛ‪‬ﻞ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ( ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻋﺮوس ﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ‪.‬‬

‫زﻧﺎن‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪ ) :‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد ( ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ؟ ) ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (‬

‫‪١٤‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬رﺳﻢ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻲ ﻧﻪ ؟‬ ‫‪ :‬د‪‬رﺳﻪ اﻣﺎ ………‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اﻣﺎ ﭼﻪ …‪..‬ﺧُﺐ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻫﻢ ﻣﺚ دﺧﺘﺮ ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ وﻻﺗﻤﻮن‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫) از ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮه ( ﻧﻪ …‪ ..‬ﻧﻪ …‪.‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻛﻲ ﺑﻲ ؟‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫ﺻﺪاﺗﺘﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻜﻦ دﺧﺘﺮ‬ ‫ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻴﻦ ﺣﺮف ﺣﻨﺎ ﺑﻨﺪوﻧﻮ ﺑﺰﻧﻴﻢ ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪ :‬ﻣﻴﺪوﻧﻴﻦ ﻛﻪ ……‬

‫وﻟﻲ ﺧﻮدﺗﻮن ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻳﻦ ‪ .‬ﺧﻮن ﺑﺲ ﺑﻪ رﺳﻢ ﺑﺎﺷﻪ ‪.‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪ :‬ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻲ اﻣﺎ ……‬

‫اﻣﺎ ﭼﻲ ‪ .‬ﻣﺚ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﮕﻲ ﻣﻌﻄﻠﻲ ؟ زود ﺑﺎش ﺑﮕﻮ اﻟﻴﺎس‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫آﺧﻪ ﭼﻄﻮري ﺑﮕﻢ ؟ …ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮف ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ را ﺑﺰﻧﻴﻦ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺳﻲ ﭼﻪ ؟‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻨﺎم ﻳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ ‪ .‬ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﭽﻪ ﻣ‪‬ﻮ ‪ .‬ﺑﭽﻪ ﻋﺎﻣﻮ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻛﻪ اﻳﺴﻮ رﻓﺘﻪ ﺷﻬﺮ درس‬ ‫ﺑﺨﻮﻧﻪ‪.‬اي ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﻣﻴﺸﻪ ‪.‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪ :‬واﷲ اي اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻪ ……‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻪ‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻋﺮوس ﻣﺎ ﻣﻴﺸﻪ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫واﷲ ﺧﻮن ﺑﺲ ﺑﻲ ﺧﻮن ﺑﺲ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫اﻣﺎ اﻳﻄﻮري ﺧﻮن ﺑﺲ ﻧﻤﻴﺸﻪ ‪ .‬اي ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ دادﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮن ﺑﭙﺎ ﻣﻴﻜﻨﻪ ‪ ،‬ﺑﺎزم‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻣﻴﻮن ﻣﺎ راه ﻣﻲ اﻓﺘﻪ ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻪ درﺳﻪ اﻳﺠﻮري ﺧﻮن ﺑﺲ ﻧﻤﻴﺸﻪ‬

‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫اﺳﻜﻨﺪر‬

‫‪ :‬ﺣﺘﻤﺎً ﻗﺼﺪون اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻧﺸﻪ و اﻻ ﺑﻪ زﻧﺎﺗﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻨﺎم ﻳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ‬ ‫اﺳﺖ ‪ .‬اوﻧﺎ ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻦ ‪.‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫وﻟﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻪ …… ﻧﻲ ؟‬ ‫د‪‬رﺳﻪ اﻣﺎ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ د‪‬س رو ﻳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﻪ ﺑﺬارﻳﻦ‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﻳﺎ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻋﺮوس ﻣﺎ ﻣﻴﺸﻪ ﻳﺎ ﺧﻮن ﺑﺲ ﺑﻲ ﺧﻮن ﺑﺲ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫اﻳﺴﻮ ﭼﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺸﻪ ﭼﻪ ﻧﺸﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺪوﻧﻴﻢ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻫﻢ ﻛﺴﻲ ﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اي راﺣﺘﻲ دس از ﻣﺎه‬ ‫ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺮداره ‪.‬‬

‫‪١٥‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺧُﺐ ﺑﮕﻴﺪ ﭘﺎي آﺑﺮوي وﻻت ﺗﻮ ﻣﻴﻮن ﺑﻲ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫ﻣﺚ اﻳﻜﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺑﺎزي ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزﻧﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ او ﻗﺼﻪ ﻋﺒﺪو ﻛﻪ ﺑﺎﻏﻤﻮن زد ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﺴﻮ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﻮﻧﻲ ﺑﭙﺎ ﺷﺪه ﺧﺮﻣﺎ ﺣﻼﻟﺸﻮن ‪ .‬اﻳﻨﻢ ﻗﺼﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ .‬ﻣﻲ ﺣﺎﻟﻴﺘﻮن ﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻧﻮﻣﺰاد داره ؟‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ .‬ﻣﻲ ﺷﻤﺎ ﺷﺮط ﻣﺎ ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮدﻳﻦ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ ؟‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫اي ﻛﺎر ﺷﻤﺎ ﺑﻮ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻣﻴﺪه ‪.‬اي ﻫﻤﻪ دﺧﺘﺮ ﻳﻪ راس رﻓﺘﻴﻦ ﺳﺮاغ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ؟ ﺧﺐ اي راﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﮕﻴﻦ ﻳﻪ دﺧﺘﺮ دﻳﮕﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻴﺪ ‪.‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه‬

‫ﻫﻤﻪ‬

‫‪:‬‬

‫د‪‬رس ﻣﻴﮕﻪ دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪ :‬آﻫﺎي ﺣﻀﺮات رﻣﻀﻮن ﻛُﺸﺘﻦ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺗﻼﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﻮن ﺑﺲ ﻛﻨﻴﻦ اﻳﺴﻮ ﻛﻪ ﻣﺎ‬ ‫دﺧﺘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدﻳﻢ ﻣﻴﮕﻦ ﻧﻮﻣﺰاد داره ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻜﻠﻴﻔﻤﻮن روﺷﻦ ﺑﺸﻪ ‪.‬‬ ‫‪:‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻋﺮوس ﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫) از ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺠﺮه ( ﻧﻪ …‪ ..‬ﻧﻪ …‪..‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻛﻲ ﺑﻲ ؟‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﻛ‪‬ﭗ اي دﺧﺘﺮ ﺑﺒﻨﺪﻳﻦ ‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺟﻮاب ﻣﺼﻄﻔﻲ ﭼﻪ ﺑﺪم‬

‫) اﻟﻴﺎس اﺳﻜﻨﺪر را ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﻣﻲ ﺑﺮد و در ﮔﻮﺷﺶ ﭼﻴﺰي ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ﻓﺎﻟﮕﻮﺷﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬ ‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﺑﺎ اﻳﻜﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻢ ﺷّﺮ ﺑﭙﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻋﺮوس ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﺎ اﻫﻞ اي دو وﻻت ﺑﻪ ﻫﻢ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﻪ و ﺧﻮﻧﻲ ﻣﻴﻮن ﻣﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﻧﺸﻪ ‪.‬‬ ‫)ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺎرﻳﻚ و در ﻧﻮر ﻣﺮده اي روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻏﻼم در ﻟﺒﺎس ﺳﻔﻴﺪ داﻣﺎدي‬ ‫ﻛﻨﺎر ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﭘﺴﺮ اﺳﻜﻨﺪر از ﭘﺸﺖ ﻛﻮه در‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ در ﻋﻤﻖ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ رﻗﺺ و ﭘﺎﻳﻜﻮﺑﻲ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫آﻫﺎي ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻪ اون ﻏﻼم ﺑــﮕﻮ ﻛﻪ اي ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ از ﻋــﻤﺮم ﻣﻮﻧـﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﻧﻮ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﻲ دوزﻣﺖ ‪ .‬ﺑﮕﻮ اي ﺧﻴﺎﻟﺖ اﻳﻜﻪ ﻛﻪ ﺧﻮن ﺑﺲ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻛﻮر ﺧﻮﻧﺪي ‪ .‬ﻣﻮ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻪ ﻛﻮه‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﻪ ات ﻣﻴﺎم ﺗﺎ ﺷُﻮ ﻋﺮوﺳﻲ رو ﺳﻴﺖ ﻋﺰا ﻛﻨﻢ ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﻛﻤﻲ روﺷﻨﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد – ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﻣﻮﻧﺪه (‬

‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﺘﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ؟ ﻣﺎﺗﺖ ﻣﻮﻧﺪه‬ ‫ﻫﻴﭽﻲ‬ ‫ﺣﻨﺎت رﻧﮓ داده ؟‬ ‫ﺣﻨﺎي د‪‬ﺳﺎم ﺳﻴﺎه ﺷﺪه‬ ‫) ﺑﺎ ﺗﺮس ( ﺳﻴﺎه …… ؟‬

‫‪١٦‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫) ﻧﻮر دوﺑﺎره ﻛﻤﺘﺮ ﺷﺪه و دو ﺑﺎره ﻣﺼﻄﻔﻲ از ﭘﺸﺖ ﻛﻮﻫﻬﺎ (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪ :‬ﺑﺎ اﺳﺒﻢ ﭼﻬﺎر ﻧﻌﻞ ﻣﻲ ﺗﺎزم ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻪ ﻏﻼم او را ﺑﺎ ﺳ‪‬ﻢ اﺳﺒﻢ ﻣﻲ ﺑﻨﺪم و ﺑﻪ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﻲ ﻛﺸﻢ ﺗﺎ ﺧﺎر ﺗﻨﺸﻮ ﺳﻮراخ ﺳﻮراخ ﻛﻨﻪ و اوﻗﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازﻣﺖ ﺟﻠﻮ ﺳﮕﻬﺎ ﺗﺎ ﭼﻴﺸﺶ ﻛﻮر‬ ‫ﺑﺸﻪ و ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻣﻨﻮ ﻧﺒﻴﻨﻪ ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﺑﮕﻮ ﺑﺮﻧﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ ﺣﻠﻘﺖ ﺗﺎ ﺳﻲ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻣ‪‬ﻮ ﺷﺮوه ﻧﺨﻮﻧﻪ‬ ‫) ﻧﻮر روﺷﻨﺘﺮ و ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد (‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺳﻲ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﭘﺮﻳﺸﻮﻧﻪ ‪ .‬ﻫﺮ ﻃﺮف ﻛﻪ ﺳﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻮي ﻋﺰا ﻣﻴﺪه رﻧﮓ دﺳﺎﺗﻮ ﺳﻲ‬ ‫ﻛﻦ ﺳﻴﺎﻫﻪ ‪ .‬ﺳﻴﺎه ‪ .‬ﺳﻲ ﭼﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ؟‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺣﻨﺎﺑﻨﺪوﻧﻪ و ﺣﻨﺎ زدم ﺑﻪ د‪‬ﺳﻢ ﻛﻪ رﻧﮓ ﺑﮕﻴﺮه ﻗﺸﻨﮓ ﺑﺸﻪ اﻣﺎ ﻋﻴﻦ ﻛﻪ ذﻏﺎل ﺑﻬﺶ‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻛﺸﻴﺪه ﺑﺸﻲ ﺳﻴﺎﻫﻪ ‪ .‬ز‪‬ﺣﻠﻢ ﻣﻲ ره ﻏﻼم ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و دو ﺑﺎره ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻣﺼﻄﻔﻲ از ﭘﺸﺖ ﻛﻮﻫﻬﺎ (‬ ‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺳﻲ ﭼﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدي اي وﺻﻠﺖ ﺷﻮﻣﻪ ؟ ﻣﻴﮕﻲ د‪‬س ﺧُﻢ ﻧﺒﻲ ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ اﻣﺎ ﻣﺼﻄﻔﻲ‬ ‫ﻛﺴﻲ ﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اي راﺣﺘﻲ د‪‬س ﺑﺮداره ‪ .‬ﺑﻪ ﻏﻼم ﺑﮕﻮ ﻧﻤﻲ ذارم ﻋﺮوﺳﻲ ﺳﺮ ﺑﮕﻴﺮه‬ ‫) ﻧﻮر روﺷﻨﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﻛﻮ رﻧﮓ ﺣﻨﺎ ؟ ﻛﻮ …‪ .‬اي واوﻳﻼ‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﺻﺪاﺗﻮ ﺑﻴﺎر دوﻣﻦ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ .‬ﻃﻴﻔﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﺑﺪه‬ ‫دﺳﺎﻣﻮ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ؟ ﺑ‪‬ﺒﺮم ؟ ﺳﻲ ﻛﻦ ﻫﻲ ﺳﻴﺎﻫﺘﺮ ﻣﻴﺸﻪ ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻣﺼﻄﻔﻲ (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﺳﻲ ﭼﻪ دﺳﺎت ﺳﻴﺎﻫﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ ،‬ذﻏﺎل ﺑﺎر ﻛﺮدي ؟‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﺣﻨﺎ ﺑﺴﺘﻢ‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﺣﻨﺎ ؟!‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﺣﻨﺎي ﻋﺮوﺳﻲ …‪ .‬ﺣﻨﺎ ﺑﻨﺪوﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮ ﺳﺮﺗﺮاﺷﻮن ﻧﺮﻓﺘﻲ ؟‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﭼﺮا ‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻠﻤﻮﻧﻲ ﻣﻮﻫﺎﻣﻮ ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮدم ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺑﺎ ﺟﻮوﻧﺎ رﻓﺘﻴﻢ رودﺧﻮﻧﻪ دس و ﭘﺎﻣﻮ ﺷﺴﺘﻢ ‪.‬‬

‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و روﺷﻦ ‪ ،‬ﻫﻤﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ .‬ﻣﺮاد ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪي اﻳﺴﺘﺎده و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻴﺰﻧﺪ (‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫آﻫﺎي ﺷﺎﺑﺎش …‪ ..‬ﺷﺎﺑﺎش‬

‫ﺑﻘﻴﻪ‬

‫‪:‬‬

‫ﺷﺎﺑﺎش ‪ .‬ﺷﺎﺑﺎش‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻳﻪ ﻗﻠﻴﻮن ﻧﻘﺶ دار‬ ‫ﻗﻠﻴﻮن ﺗَﺮك دار ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ﺑﻨﻮﻳﺲ‬ ‫ﻧﻘﺶ دار‬ ‫ﺧُﺐ ﻧﻘﺶ دار‬ ‫ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻮﻳﺘﻲ‬ ‫‪١٧‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺲ اﻟﻪ ﻛﺮم ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻮﻳﺘﻲ ‪ .‬ﺧﺪا ﻋﻮﺿﺘﻮن ﺑﺪه‬ ‫ﻳﻪ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮش رﻧﮓ‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻛﺪﺧﺪا ﻳﻪ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮش رﻧﮓ‬

‫ﻳﻜﻲ از اﻫﺎﻟﻲ ‪:‬‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻳﻪ ﻛﻠﻪ ﻗﻨﺪ ﻣﺮودﺷﺖ‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﺷﻴﺮزاد ﻳﻪ ﻛﻠﻪ ﻗﻨﺪ ﻣﺮودﺷﺖ‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻣﺮاد ﻫﻢ ﻳﻪ ﺻﻨﺪوق آﺑﻨﻮس‬ ‫ﭘ‪‬ﺮ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﺮاد ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫اﻳﺸﺎﷲ ﺧﻮدﺷﻮن ﭘ‪‬ﺮش ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ) ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻧﺪ (‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫آﻫﺎي اﻫﻞ وﻻت ﻫﻤﺘﻮن ﻣﻴﺪوﻧﻴﻦ ﻛﻪ اﻣﺴﺎل ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻪ ‪ ،‬اي ﺑﺎرون ﻣﻲ زد ﻣﺎ ﺳﺮ اﻧﺠﺎﻣﻤﻮن‬ ‫اﻳﻄﻮر ﻧﺒﻲ ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻴﻒ و درﻳﻎ از ﻳﻪ ﭼﻜﻪ ﺑﺎرون‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫اي ﺑﻮا ﻋﺒﺪو اﻳﺴﻮ ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ اي ﺣﺮﻓﺎن ‪ .‬ﻧﺎﺳﻼﻣﺘﻲ ﻋﺮوﺳﻲ ﻧﻪ ﻋﺰا‬ ‫ﻋﺮوﺳﻲ ﻳﺎ ﻋﺰا ‪ .‬وﻗﺘﻲ د‪‬س و ﺑﺎﻟﺖ ﺧﺎﻟﻴﻪ و ﻧﺘﻮﻧﻲ ﺳﺮ راس ﻛﻨﻲ ﻋﺮوﺳﻲ و ﻋﺰا ﻓﺮق ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ ﺑﺪ‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻲ ﻋﺒﺪو ؟‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻳﻪ ﺑﺎر ﻫﻴﺰم ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻮل ﺧُﻢ ﺑﻴﺎرم ﺳﻲ زﻳﺮ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﺷُﻮم ﻋﺮوﺳﻲ‬

‫ﻣﻴﮕﻢ ؟‬

‫) ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ﻣﻲ زﻧﺪ زﻳﺮ ﺧﻨﺪه (‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ …‪ .‬ﻻاﻟﻪ اﻻاﷲ ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺘﻪ ‪ ..‬ﻣﺮاد ﺳﻲ ﭼﻪ ﻣﻌﻄﻠﻲ ﺑﻨﻮﻳﺲ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻛﺪﺧﺪا ‪ .‬ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻋﺒﺪو ﻳﻪ ﺑﺎر ﻫﻴﺰم ) ﭘﻮزﺧﻨﺪ ( دﻳﻪ ﻧﺒﻲ ؟‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪ 10‬ﻓﺸﻨﮓ ﺑﺮﻧﻮ‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪ 10‬ﻓﺸﻨﮓ …… ) ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ( ﻫﺎ …… ‪ 10‬ﻓﺸﻨﮓ ﺑﺮﻧﻮ ؟!‬ ‫ﻫﺎ …… ‪ 10‬ﻓﺸﻨﮓ ﺑﺮﻧﻮ ﻛﻪ از ﺑﺮﻧﻮ ﻛُﻞ ﺧُﻢ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎ اوﻧﻢ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻪ ﻏﻼم ‪.‬‬ ‫) ﻫﻤﻪ در ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺘﻌﺠﺐ دﻧﺒﺎل ﺻﺪا ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ (‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ُ :‬ﺷﻮ ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﺎغ و ﺣﻼل ﮔﺮﮔﻬﺎ ﻣﻴﺸﻢ زﻫﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرم ﺗﺎ ﺣﺠﻠﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﻧﺒﻴﻨﻢ ‪.‬‬ ‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫از دور ﺻﺪاي ﻧﻲ ﻫﻤﺒﻮن ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﻴﺎد ‪ .‬ﺑﺮّه زﻣﻴﻦ زدن ‪ .‬زﻧﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﻦ ‪ .‬ﻣﺮدا رو‬ ‫ﺳﻲ ﻛﻦ ﭼﻄﻮري ﭼﻮب ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﻦ ﺑ‪‬ﻮام ﺳﻲ ﻛﻦ د‪‬ﺳﺎش ﻫﻨﻮز ﻗﻮت ﻗﺪﻳﻢ داره ‪ .‬ﺑﻨﺎزﻣﺖ‬ ‫ﻋﺎﻣﻮ اﻟﻴﺎس ﺑﺰن ‪ ،‬ﺑﺰن ﻛﻪ ﺧﻮب ﻣﻲ زﻧﻲ ﺑﺰن ﻛﻪ ﺧﻮب رﻳﺸﻪ ﻣﻨﻮ زدي ‪.‬‬ ‫) ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻣﻲ رود ﺻﺤﻨﻪ روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد (‬

‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻋﺰا ﺑﻲ ‪ ،‬رﻣﻀﻮن ﺗﻮ ﺧﻮن ‪ ،‬ﻣﺮدا ﺗﻔﻨﮓ ﺑﻪ دس ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ از ﻋﺰاي رﻣﻀﻮن ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ ) :‬ﺳﺎﻛﺖ (‬

‫‪١٨‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻏﻼم‬

‫ﺳﻲ ﭼﻪ ﭼﻲ ﻧﻤﻲ ﮔﻲ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ؟ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﺑﭽﻪ ﻋﺎﻣﻮﺗﻲ و ﻗﺮار ﺗﻮ دﻟﺖ ﻧﻲ ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻮ ﭼﻪ‬

‫‪:‬‬

‫ﻛﻨﻢ ر‪‬ﺳﻢ ﻃﻴﻔﻪ اي ﺑﻲ‬ ‫اي ﻛﺎش ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻧﺒﻲ ‪ .‬ﻛﺎش زﻳﺮ ﮔ‪‬ﻞ رﻓﺘﻪ ﺑﻲ ‪.‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫زﺑﻮﻧﺖ ﮔﺎز ﺑﮕﻴﺮ دﺧﺘﺮ‬

‫‪:‬‬

‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎزي ﻏﺮﻳﺒﻲ داره اي اﻳﻦ روز ﻣﻴﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ رودﺧﻮﻧﻪ ﺧُﻢ ﻏﺮق ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺗﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﺑﺸﻢ و ﻧﺒﻴﻨﻢ اي روز ﺳﻴﺎﻫﻪ‬ ‫ﻏﻼم‬

‫) در ﻓﻜﺮ ( ﺑﺎﺷﻪ وﻗﺘﻲ اﻳﻄﻮره ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاي ﺑﺮو ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ .‬ﻏﻼم ﺗﻮ دﻟﺶ ﻏﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ .‬ﺑﺮو ﻛﻪ ﺗﻮ ﭼﻴﺸﻢ ﻋﻴﻦ د‪‬د‪‬ﻣﻲ ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ رﺳﻢ ﻃﻴﻔﻪ اي ﺑﻲ ) ﺳﻜﻮت ( اﻣﺎ ﻣ‪‬ﻮ ﻣﻲ ﺷﻜﻨﻤﺶ‬ ‫‪ .‬ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻪ ﻛﻮه ‪ .‬ﻣﻲ رم ‪.‬‬ ‫) ﺳﻜﻮت – ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻫﻴﺠﺎن زده از ﻣﺮداﻧﮕﻲ ﻏﻼم ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﺪ (‬

‫ﻛُﻮﻛﺎ…… ﻛُﻮﻛﺎ ﻏﻼم‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫ﻫﺎ …‪ .‬د‪‬د‪‬ه ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪ .‬ﺑﺮو د‪‬س ﺧﺪا ‪ .‬ﺳﻼم ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﭽﻪ ﻋﺎﻣﻮت ﺑﺮﺳﻮن ‪ .‬ﺑﺮو د‪‬س ﺧﺪا‬

‫‪:‬‬

‫‪.‬‬ ‫) ﻳﻜﻲ از زﻧﺎن از ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آﻳﺪ و ﭼﻴﺰي در ﮔﻮش ﻛﺪﺧﺪا ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ‪ .‬ﻛﺪﺧﺪا‬ ‫ﻫﻢ در ﮔﻮش اﻟﻪ ﻛﺮم و ﻛﻢ ﻛﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻨﺪ ‪ .‬ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد‬ ‫و ﻫﻤﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲ اﻳﺴﺘﻨﺪ (‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﭼﻪ …‪..‬؟ ﻏﻼم ﭼﻪ ﻛﺮده ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫) ﻧﺎراﺣﺖ ( آﺑﺮو اي وﻻﺗﻮ ﺑﺮده ‪ .‬اﻳﺴﻮ ﭼﻄﻮري ﺟﻠﻮ وﻻت ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﻴﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫اﻧﮕﺎر ﻋﺰا ﺗﻮ ﭘﻴﺸﻮﻧﻲ اي وﻻت ﻧﻮﺷﺘﻦ‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫) ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ( آﺧﻲ ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ …… ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪..‬‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﭼﺘﻪ و ﻣﺮض ‪ .‬ﻋﺠﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎري ﺷﺪﻳﻢ ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﺑﺎﻏﺶ ﺗَﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﻜﻲ ﭘﺎش ﺑﻼل ﻣﻲ ﭘﺰه ‪.‬‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺮ روز ﺳﻴﻤﻮن ﻳﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﻣﻴﺎد‬

‫ﻋﺒﺪو‬

‫‪:‬‬

‫اﻳﺴﻮ ﻏﻼم ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻪ ؟‬

‫ﻣﺮاد‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻴﮕﻦ رﻓﺘﻪ دﻳﮕﻪ ‪.‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬ ‫ﻣﺮاد‬

‫ﻛﺠﺎ ؟ زﻳﺮ ﮔ‪‬ﻞ ؟‬ ‫ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ واﷲ ‪ .‬ﻣﻴﮕﻦ دﻳﺪﻧﺶ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ ﻃﺮف ﻛﻮه ‪.‬‬

‫‪:‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫دﺧﺘﺮو ﺟﺎدوش ﻛﺮده‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫دﺧﺘﺮو ﻛﺠﺎﺳﺖ ؟‬

‫ﻣﺮاد‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺣﺮف ﻧﻤﻲ زﻧﻪ‬

‫‪:‬‬ ‫‪:‬‬

‫از ﻫﻤﻮن اول ﻛﻪ ﺣﻨﺎﺑﻨﺪون د‪‬ﺳﺎش ﺳﻴﺎه ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻲ ﺟﺎدو ﺑﻠﺪه‬

‫‪١٩‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪ :‬اي د‪‬ﺳﻢ ﺑﻪ ﻏﻼم ﺑﺮﺳﻪ ﺧُﻢ ﻣﻲ ﻛﺸﻤﺶ ‪ .‬ﻣﺮگ ﻫﻤﺘﻮن راس ﻣﻴﮕﻢ ‪ .‬اﻳﻄﻮري‬ ‫) ادا در ﻣﻲ آورد ( ‪.‬‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا‬

‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻦ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺗﺎ ﭘﻴﺪاش ﻛﻨﻦ و ﺑﻴﺎرﻧﺶ ‪.‬‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻴﮕﻢ ﻛﺪﺧﺪا ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺎﺑﺎش ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ ؟‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم‬

‫‪:‬‬

‫ﺷﺎﺑﺎش ﺑﺰﻧﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣ‪‬ﻮ ‪ .‬اوﻧﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﺑﻴﺪه ‪،‬ﺣﺎﻟﻴﺖ ﺷﺪ ؟ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻮن ﻧﻴﻮﻣﺪ‬

‫ﻓﺎﻃﻮ‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻳﻜﻲ ﻧﺒﻲ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻛﻪ ﻣﺮگ ﻏﻼم ﭼﻪ ﺑﻴﺪه ‪ .‬دﺧﺘﺮه ﻣﺚ دﺳﺘﻪ ﮔُﻞ ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺶ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا‬

‫‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﺑﻲ ﻛﻪ وﻟﺶ ﻛﺮده و زده ﺑﻪ ﻛﻮه ؟‬ ‫ﻳﻜﻲ از زﻧﺎ ﺑﺮه ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﻴﺎر ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻪ ؟‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫) ﻣﻲ رود ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲ ﺷﻮد ( ﻣ‪‬ﻮ ﻛﻪ ز‪‬ﺣﻠﻢ ﻣﻴﺮه ﺗﻮ ﭼﻴﺸﺶ ﺳﻲ ﻛﻨﻢ او ﺟﺎدوﮔﺮه‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﺣﺮف ﻣﻔﺖ ﻧﺰه ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﺧﺎﻛﻲ ﺗﻮ ﺳﺮم ﻣﻲ زﻧﻢ ‪ .‬ﺟ‪‬ﻠﺪي دﺧﺘﺮ ﺑﻴﺎرﻳﻦ‬ ‫) ﺧﻴﺮو ‪ ،‬ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ را وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻫﺎ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻛﻮ ﻏﻼم ؟‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻏﻼم ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻣﻴﮕﻦ زده ﺑﻪ ﻛﻮه‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻛُﻮﻛﺎ ﻏﻼم ﻣﺮد ﺑﺰرﮔﻴﻪ‬

‫ﻫﻤﻪ‬

‫‪:‬‬

‫) ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ( ﻛُﻮﻛﺎ ؟!!!!!‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫از ﻛﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻮﻛﺎت ﺷﺪه ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻲ ﺷﻮﻳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﻛُﻮﻛﺎت ؟‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻧﺨﻮاﺳﺖ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻛﻲ ؟‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﻛﻮﻛﺎ ﻏﻼم‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪ :‬ﻻاﻟﻪ اﷲ ﷲ ﺑﺎزم ﻣﻴﮕﻪ ﻛُﻮﻛﺎ ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺎس ) ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ (‬ ‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫آروم ﺑﺎش ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ) رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ( اﻳﺴﻮ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺷﺪه ؟‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﭼﻴﺶ د‪‬د‪‬ش ﺑﻪ دﻟﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬

‫ﮔﺮﮔﻌﻠﻲ ‪:‬‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻢ دﺧﺘﺮ ﺟﺎدوﮔﺮه ‪ .‬ﻳﺎ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺎس‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫آﻫﺎي ﻣﺮاد ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ اﺳﺒﺘﻮ زﻳﻦ ﻛﻦ و ﺗﻨﺪي اي دﺧﺘﺮو ﺑﻔﺮﺳﺖ وﻻﺗﺸﻮن‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮن ﺑﺲ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ ؟‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮو ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻦ وﻻﺗﺸﻮن ﺑﻌﺪ در ﺑﺎره اش ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻴﻢ‬

‫) ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﻤﺮاه زﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد ﻣﺮدﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻬﺮو ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ (‬ ‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫رﻣﻀﻮﻧﻢ ‪ .‬ﺟﻮن ﺑﻲ ﺑﻲ ﺟ‪‬ﻮﻣﻪ ﺧﻴﻨﻴﺘﻮ ﺳﻲ ﻫﻤﭽﻲ روزي ﺑﺮداﺷﺘﻢ ‪ .‬دل ﻣﺮدا ﺳﺮد ﺷﺪه اﻧﮕﺎر ﻧﻪ‬

‫‪٢٠‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫اﻧﮕﺎر ﻛﻪ ﺧﻮن ﺗﻮ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه رﻣﻀﻮن ‪ .‬ﺟﻮﻣﻪ ﺧﻴﻨﻴﺘﻮ ﺗﻮ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﻣﻲ ﺟﻮﺷﻮﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ دل اوﻧﺎ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﻗُﻞ ﻗُﻞ ﻛﻨﻪ ‪ .‬ﺗﺎ ﺧﻮن ﺗﻮ ﻳﺎدﺷﻮن ﻧﺮه ‪ .‬آﻫﺎي ﺧﺪا دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاد دو ﺑﺎره‬ ‫ﺻﺪاﺗﻮ ﺑﺸﻨﻮم رﻣﻀﻮن ‪.‬‬ ‫) ﺷﻬﺮو ﺿﺒﻂ و ﺻﻮﺗﻲ را از ﺑﻘﭽﻪ اش ﺑﻴﺮون آورده و آﻧﺮا روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪،‬‬ ‫ﺻﺪاي ﺷﺮوه رﻣﻀﻮن ‪ ،‬ﻣﺮدﻫﺎ ﺳﺮﻫﺎﻳﺸﺎن را ﭘﺎﺋﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻃﺎﻳﻔﻪ اﻟﻴﺎس ﺑﺎ ﻣﺼﻄﻔﻲ وارد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (‬ ‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﻫﺎ اوﻣﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزﻳﺘﻮن ﺑﻪ رﺧﻤﻮن ﺑﻜﺸﻴﻦ ؟‬

‫ﺧﻴﺮو‬

‫‪:‬‬

‫ﻫﺎ… دو ﺑﺎره ﭼﻪ ﺣﻴﻠﻪ اي ﺗﻮ ﺳﺮ دارﻳﻦ ؟ دﻳﻪ ﭼﻪ از ﺟﻮﻧﻤﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﺪ ؟‬

‫ﺷﻬﺮو‬

‫‪:‬‬

‫اوﻣﺪﻳﻦ داﻏﻤﻮن ﺗﺎزه ﺗﺮ ﻛﻨﻴﻦ ‪ .‬آخ …‪ .‬رﻣﻀﻮن‬

‫اﻟﻴﺎس ‪:‬‬

‫ﻧﻪ ﻋﺎﻣﻮ ‪ .‬اوﻣﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻃﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻦ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ‪.‬‬ ‫) اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺼﻄﻔﻲ ( اي ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﭽﻪ اﺳﻜﻨﺪره ‪ .‬ﺳﺮاغ ﻏﻼم ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺘﻴﻢ‬ ‫ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﻃﻴﻔﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮز ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ رﺳﻤﻪ ‪ ،‬ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ و ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻴﻢ‬

‫ﻛﺪﺧﺪا ‪:‬‬ ‫اﻟﻴﺎس‬

‫‪:‬‬

‫ﻧﻪ‬

‫ﻏﻼم ……‬

‫ﻫﺎ ‪ ..‬ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻏﻼم زده ﺑﻪ ﻛﻮه‬

‫اﻟﻪ ﻛﺮم ‪:‬‬

‫ﻫﺎ ﭘﺎ ﻗﺪم ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺮاي اي ﻃﻴﻔﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮﻛﺖ داﺷﺖ‬

‫اﺳﻜﻨﺪر ‪:‬‬

‫اي ﺑﭽﻪ ﻣﻮ ﻣﺼﻄﻔﻲ اوﻣﺪه ﺟﻮﻧﻤﺮدي ﻏﻼم ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻪ‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﻏﻼم ﻣﺜﻞ ﻛُﻮﻛﺎم ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ ﻣﻴﺮم دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﻲ آرﻣﺶ ‪.‬‬ ‫) ﻧﻮر ﺧﺎﻣﻮش و ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻓﺎﻧﻮس ﺑﺪﺳﺖ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻏﻼم ﻣﻲ ﮔﺮدد (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫آﻫﺎي ﻏﻼم ……‪ ) .‬ﺻﺪاﻳﺶ در ﻛﻮه ﻃﻨﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﻮد ( آﻫﺎي ﻏﻼم‬ ‫) ﺻﺪاي ﺷﺮوه ﻏﻼم از ﺑﻠﻨﺪي ﺑﮕﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺟﻮون اﻧﮕﺎر دﻟﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﻏﻼم ﻧﻴﺴﺘﻲ ؟‬ ‫) ﺻﺪاي ﺷﺮوه ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﮕﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ (‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ؟‬ ‫) ﺧﻮﺷﺤﺎل ( ﻫﺎ … اوﻣﺪم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﺒﺮﻣﺖ ‪ .‬ﻃﻴﻔﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻫﺴﺘﻦ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ رﺳﻢ ﻃﻴﻔﻤﻮ ﺷﻜﺴﺘﻢ‬ ‫رﺳﻢ و رﺳﻮم ﺑﺠﺎي ﺧﻮد ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺮف دﻟﺘﻮ ﺑﺰه ﻏﻼم‬

‫‪ :‬ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ……‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫ﮔﻮش ﻛﻦ ﻣ‪‬ﻨﻢ ﻣﺼﻄﻔﻲ ) ﺻﺪاي ﺷﺮوه ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد ( ﺗﻮ را ﺑﺨﺪا اي ﻏﻼم ﻫﺴﺘﻲ ﺟﻮاب ﺑﺪه‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻫﻨﻮز دﻟﺶ ……‪.‬‬ ‫) ﺣﺮﻓﺶ را ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ( ﻧﻪ او ﻣﺜﻞ د‪‬د‪‬م ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ‬ ‫‪٢١‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬ ‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﻫﺮ دﺧﺘﺮي از ﻃﻴﻔﻪ ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻲ رو ﺳﺮﻣﻮن ﻣﻲ ذارﻳﻢ ﺣﺘﻲ د‪‬د‪ ‬ه ﺧُﻢ ﮔﻠﻨﺎر‬ ‫ﮔﻠﻨﺎر ؟!‬ ‫ﻫﺎ ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻣ‪‬ﻮ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺧُﻢ ﺧﻮاﺳﻢ ﻛﺮدم‬ ‫ﮔﻮش ﻛﻦ ﻣ‪‬ﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﻧﻤﺮدي ﺗﻮﻧﻪ ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮ ﺣﻨﺎ ﺑﻪ دﺳﺎي ﮔﻠﻨﺎر ﻣﻲ ذارم و ﺗﻤﻮﻣﻲ‬ ‫وﺳﺎﺋﻠﺶ ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﻫﻤﺮاش‬

‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﻃﻴﻔﻪ ﻣﺎ ﭼﻲ ؟‬ ‫اوﻧﺎ ﺻﻼح ﺧﻮن رﻣﻀﻮن ﺑﺎ ﺧﻮن ﺑﺲ دﻳﺪن ﻣﺎ ﻫﻢ دﻟﻤﻮن ﺧﻮن ﻳﻪ ﺟﻮن دﻳﻪ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﺸﻪ ‪.‬‬ ‫اﻳﺴﻮ اي ﺗﻮ و اي ﮔﻠﻨﺎر ‪ .‬ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ ﻏﻼم ﺑﮕﻮ ﺗﻴﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ در ﻛﻨﻢ ؟‬

‫ﻏﻼم‬

‫‪:‬‬

‫ﮔﻠﻨﺎر ﺧﻮدش ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻪ ؟‬

‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪ :‬از وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪه اﻳﻨﻄﻮر از ﻣﺎه ﻣﻨﻴﺮ ﻛﻨﺎر رﻓﺘﻲ ﻣﻬﺮت ﺗﻮ دﻟﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ .‬رﺧﺼﺖ ﺑﺪه ﻏﻼم ﺗﺎ ﺗﻴﺮ‬ ‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ در ﻛﻨﻢ ‪ .‬ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ ﻏﻼم زدم ﻫﺎ ……‬

‫) ﻏﻼم ﭘﺎﺋﻴﻦ آﻣﺪه روﺑﺮوي ﻣﺼﻄﻔﻲ (‬ ‫ﻣﺼﻄﻔﻲ ‪:‬‬

‫ﻫﺎ …‪ .‬ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻏﻼم ؟‬ ‫) ﻏﻼم ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ .‬ﺻﺪاي ﻛﻞ و ﻧﻲ ﻫﻤﺒﻮن (‬

‫ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺧﺪاداد رﺿﺎﻳﻲ‬ ‫آﺑﭙﺨﺶ – ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ‪1378‬‬

‫ﺑﻮﺷﻬﺮ‬

‫‪٢٢‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫اﻳﺴﻮ ‪ :‬ﺣﺎﻻ‬

‫ﮔَﭗ ‪ :‬ﺣﺮف‬

‫ﭘﺎﺗﻴﻞ ‪ :‬دﻳﮓ‬

‫زﺣﻠﻪ ‪ :‬ﺗﺮس‬

‫ﻛُﻢ ‪ :‬ﺷﻜﻢ‬

‫ﭼﻴﺶ ‪ :‬ﭼﺸﻢ‬

‫ز‪‬ﻧﻜﺎ ‪ :‬زن ﺑﺮادر‬

‫ﻛُﭗ ‪ :‬دﻫﺎن‬

‫ﺑ‪‬ﻴﻞ ‪ :‬ﺑﮕﺬار‬

‫ﺳﻮا ‪ :‬ﻓﺮدا‬

‫ﻋﺎﻣﻮ ‪ :‬ﻋﻤﻮ‬

‫ﮔ‪‬ﻞ ‪ :‬ﺧﺎك‬

‫ﺧُﺮد ‪ :‬ﻛﻮﭼﻚ‬

‫ﺧﺎﻟﻮ ‪ :‬داﻳﻲ‬

‫ﻋﺒﺮ ‪ :‬اﺧﺮاج‬

‫‪ :‬ﻣﻦ‬

‫ﻣﻲ ‪ :‬ﻣﮕﺮ‬

‫ﺷﻮم ‪ :‬ﺷﺎم‬

‫ﻧﺒﻲ ‪ :‬ﻧﺒﻮد‬

‫دﻳﻪ ‪ :‬دﻳﮕﻪ‬

‫ﻛُﻞ ‪ :‬ﻛﻮﺗﺎه‬

‫ﺧُﻢ ‪ :‬ﺧﻮدم‬

‫ﮔُﺮ ‪ :‬ﺷﻌﻠﻪ ور‬

‫ﻣ‪‬ﺦ‬

‫ﺗَﺶ ‪ :‬آﺗﺶ‬

‫ﻣﺚ ‪ :‬ﻣﺜﻞ‬

‫ﭘﻴﺶ ‪ :‬ﺑﺮگ ﻧﺨﻞ‬

‫ﺑﻮا ‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ‬

‫زﻳﺮ ﭘﻮزي ‪ :‬زﻳﺮ ﻟﺒﻲ‬

‫ﺑ‪‬ﻞ‬

‫ﻃﻴﻔﻪ ‪ :‬ﻃﺎﻳﻔﻪ‬

‫ﺳﻴﻞ ‪ :‬ﻧﮕﺎه‬

‫ﮔُﻮرده ‪ :‬ﻛﻤﺮ‬

‫ﺳﻴﺖ ‪ :‬ﺑﺮاﻳﺖ‬

‫ﺷُﻮ‬

‫‪ :‬ﺷﺐ‬

‫‪ :‬آب‬

‫ﻛُﻮﻛﺎ ‪ :‬ﺑﺮادر‬

‫ﺷﻮﻳﺖ ‪ :‬ﺷﻮﻫﺮت‬

‫د‪‬د‪‬ه ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺮ‬

‫ﮔُﺖ ‪ :‬ﺑﺰرگ‬

‫ﻣ‪‬ﻮ‬

‫اُو‬

‫‪٢٣‬‬

‫‪www.IrPDF.com‬‬

‫‪ :‬ﻧﺨﻞ‬ ‫‪ :‬ﻇﺮف ﺧﺮﻣﺎ‬

‫دوﻣ‪‬ﻦ ‪ :‬ﭘﺎﺋﻴﻦ‬