Motornews Magazine - Όνειρα Θερινής Νυκτός

2016 SUMMER EDITION

Όνειρα Θερινής Νυκτός s w e n r Moto Finest

#Editorial

Με χαρακτήρα Από τα αυτοκίνητα που περνούν από τα χέρια μας κάθε χρόνο, δεν μπορούμε να πούμε πως είναι πολλά αυτά που μας «αφήνουν κάτι». Τα περισσότερα, μόλις τα επιστρέψουμε στη βάση τους, πρέπει να κρατήσουμε σημειώσεις για να μην τα ξεχάσουμε. Είναι όμως και κάποια, λίγα, που τα έχουμε στο μυαλό για πολύ καιρό. Και τα συζητάμε, τα σχολιάζουμε και μερικές φορές, αναπολούμε τις χάρες τους. Το αφιέρωμα που ακολουθεί, ακριβώς τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει. Τα μοντέλα που μας έκαναν να αισθανθούμε πως θα θέλαμε να έχουμε για πολύ καιρό στο γκαράζ μας. Το Cactus για τον easy going χαρακτήρα του, το Civic γιατί είναι ένα race ready μοντέλο και το Peugeot γιατί είναι αποτελεσματικό σε sport διάθεση, όσο και ικανό να καλύψει πιθανές οικογενειακές ανάγκες μετακίνησης. Το Clubman γιατί είναι τόσο μα τόσο στυλάτο οικογενειακό αυτοκίνητο και αρκετά σβέλτο και η GLC γιατί σου δίνει την αίσθηση πως μέσα σε αυτή μπορείς να αντιμετωπίσεις άνετα ακόμα και πυρηνική καταστροφή. Με το Corsa «πήγαμε πίσω» και θυμηθήκαμε τα νιάτα μας που περιείχαν πολύ Punto GT, όπως και με τη Mustang που μας πήγε ακόμα πιο πίσω όταν παίζαμε με Matchbox. Αντίθετα, η i8 ήταν μια εξώκοσμη εμπειρία για εμάς και μας έδωσε κάποιες εικόνες από το μέλλον- που αν έχει ψήγματα BMW, τότε θα είναι μάλλον καλύτερο από ότι περιμένουμε. Κωνσταντίνος Μποϊδάνης

#BMW

#i8

Στο αφιέρωμά μας, έχουμε μερικά αυτοκίνητα, κάποια δίκυκλα και 1 διαστημόπλοιο. Ετούτο εδώ το αριστούργημα από τη BMW, δε μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς και προφανώς δε μπαίνει σε καμία σύγκριση με τα υπόλοιπα τετράτροχα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Το γλυπτό σχήμα του, οι διαστάσεις του και η τεχνολογία που κουβαλάει, είναι πράγματα που το στέλνουν στην στρατόσφαιρα της αυτοκίνησης- τουλάχιστον για εμάς εδώ που μιλάμε ελληνικά και έχουμε το “δικό μας Θεό”, καθώς συνυπάρχουμε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μόνο γεωγραφικά.

Οι πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω, ο ήχος της εκκίνησης των συστημάτων πατώντας το Start (άντε, και του κινητήρα) και ο αντίκτυπος που προκύπτει από την κυκλοφορία της i8 ανάμεσα στα υπόλοιπα, πεζά, αυτοκίνητα στο δρόμο, είναι στοιχεία μοναδικά. Και αποτελούν μεγάλο σοκ που καλείσαι να διαχειριστείς, πριν καλά καλά φτάσεις στην ουσία του αυτοκινήτου, που δεν είναι άλλη από τις ικανότητες και την αποτελεσματικότητά του. Είναι τέτοιου επιπέδου τα προαναφερθέντα, που χρειάζεσαι free pass για χαμηλή πτήση από τις ανοιχτές της Υλίκης για να “νιώσεις” τη διαφορά που κάνει η τεχνολογία αλλά και για να σε “νιώσει” και το αυτοκίνητοότι τουλάχιστον προσπαθείς να το ζορίσεις. Όλες οι άλλες συνθήκες, είναι απλά understatement για το κόσμημα αυτό της BMW με την ψαγμένη αεροδυναμική και τα εξωτικά υλικά.

Εξωτικές είναι και οι αντιδράσεις του κόσμου στο πέρασμά του. Τι selfie, τι video, τι προσκυνήματα και σταυροκοπήματα, όλα έγιναν τις ημέρες που περάσαμε μαζί, και μάλιστα από όλες τις ηλικίες. Η i8 θέτει τους δικούς της ξεχωριστούς κανόνες και σε κάνει να φαίνεσαι εξωγήινος -κι εσύ- όταν απαντάς πως ο κινητήρας της είναι 3κύλινδρος 1,5 λίτρων. Κι ας ακούγεται σαν 6κύλινδρος (αλήθεια, πως το έχουν καταφέρει αυτό;). Και ας συμβάλλει με 218 από τους συνολικά 370 ίππους του αυτοκινήτου. Είναι και αυτός μέρος της μαγείας της i8- της πιο ξεχωριστής των BMW. Δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι πιο νορμάλ. Μόνο με την Mercedes GTS AMG με τον biturbo V8 και προφανώς όχι σε επιδόσεις και απόδοση αλλά σε exoticness. Που όσο να ‘ναι, σε αυτά τα επίπεδα τιμής, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.

#Ford

#Mustang 2.3 317 ps Η έλευση της σύγχρονης εκδοχής του pony car, έφερε αρκετά καλή διάθεση σε όλους όσοι ζουν και αναπνέουν από (και για) τα αυτοκίνητα. Σίγουρα, η εμφάνιση της νέας Mustang και στην “από ‘δω μεριά του Ατλαντικού”, είναι ένα καλοδεχούμενο side effect της παγκοσμιοποίησης. Μόνο που ως τέτοιο, δεν έχει μόνο καλά επιμέρους στοιχεία. Βλέπεις την κόκκινη αυτοκινητάρα μπροστά σου και αισθάνεσαι πως είσαι ξανά 15 χρονών. Εντυπωσιάζεσαι με την αισθητική και την αίσθηση πως πρόκειται για ένα Matchbox (αλήθεια, τα θυμάστε;) σε κλίμακα 1:1. Μπαίνεις μέσα και το όνειρο συνεχίζεται. Πολύ ωραία καθίσματα από τη Recaro, με “μπόλικο” αφρώδες- και γενικά πολύ ογκώδη, που όμως αγκαλιάζουν τα σώματα των εμπρός, με τρόπο εξαιρετικό. Το περιβάλλον είναι εντυπωσιακό, με τα όργανα πίσω από το τιμόνι ευανάγνωστα και μια συνολική αισθητική πολύ ενδιαφέρουσα. Την κεντρική κονσόλα και το σύστημα ψυχαγωγίας τα έχεις ξαναδεί στο B-Max αλλά οι μεταλλικοί διακόπτες στη βάση της κονσόλας, προσδίδουν έναν άλλον αέρα στη συνολική εικόνα. Τα πλαστικά είναι φθηνά στην αίσθηση. Κατεβάζεις το κάθισμα του οδηγού και στο τέρμα, ο μοχλός σου μένει στο χέρι. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι ενδεικτικό της χαμηλής ποιότητας συναρμολόγησης που για τα σημερινά δεδομένα, δείχνει πολύ μακριά από κάθε ανταγωνιστική πρόταση. Γιατί είπαμε, με τα ούτε 50 χιλιάρικα της τιμής, ρίχνεις και τις απαιτήσεις σου σε πολλούς τομείς. Η ποιότητα όμως, όπως και να το κάνουμε,

#Ford

είναι θεμελιώδης απαίτηση να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Τουλάχιστον σε υψηλότερα από αυτά που “σερβίρει” η Mustang. Ο κινητήρας των 2,3 λίτρων, αποδίδει 317 ίππους και δεν είναι τόσο γεμάτος όσο τον φαντάζεσαι. Το turbo κάνει τη δουλειά του μια χαρά και δεν έχεις πολλά περιθώρια για παράπονα σε επίπεδο απόδοσης. Όμως, για Mustang μιλάμε. Είναι πολύ βαρύ το όνομα, πως να το κάνουμε. Η Mustang θέλει το V8 της. Και μια 500άρα άλογα να πορεύεται. Τέλος. Και ας μην μπορεί επί της ουσίας να τα διαχειριστεί, κάνοντας τον οδηγό νευρικό στο “περίμενε” του ξεκολλήματος, το οποίο γίνεται σχετικά βίαια. Το τιμόνι έχει μέτρια αίσθηση, όπως μέτρια είναι και η αίσθηση από τον πίσω άξονα, που στο δρόμο δεν είναι και τόσο πολιτισμένος στις αντιδράσεις του- όχι όσο περιμένεις με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά του. Έχεις λοιπόν το μέτριο τιμόνι στα χέρια σου, το βαρύ επιλογέα -που κάνει πολύ heavy duty- αλλά είναι θετικότατος και ακριβής στις αλλαγές. Βλέπεις την καπουδάρα εμπρός να απλώνεται αρκετά μπροστά- τόσο που σε δυσκολεύει στις διασταυρώσεις και σε βάζει μονίμως να τσεκάρεις όταν φτάνεις στον προορισμό σου, μήπως έχεις μαζέψει κάνα Smart

μπροστά και το έχεις πάρει μαζί χωρίς να το καταλάβεις. Με το δεξί πεντάλ στέλνεις πολύ δύναμη στους πίσω τροχούς, με ωραίο ήχο εκεί στις μεσαίες όπου μπορείς και διακρίνεις το μπάσο παράλληλα με το σφύριγμα του turbo και γίνεσαι το θέμα συζήτησης για τη γειτονιά. Αυτό και μόνο, δεν το αγοράζεις σε καμία άλλη περίπτωση με τόσο “λίγα” χρήματα.

#Honda

#Civic Type R Το περιμέναμε καιρό. Όχι μόνο εμείς. Όλοι όσοι θέλουν να λέγονται petrolheads. Και η Honda μας κράταγε όλο αυτόν τον καιρό “στην τσίτα”: το Type R αυτό, το Type R εκείνο, ο καλύτερος χρόνος στο ‘Ring, η μεγαλύτερη απόδοση από δίλιτρο βενζινοκινητήρα, κόλαση ο συνδυασμός VTEC- Turbo και άλλα χαριτωμένα μας κράταγαν συντροφιά, γεμίζοντάς μας περιέργεια και ανυπομονησία. Ήρθε όμως και η ώρα που το πράγμα το οδηγήσαμε. Και δώσαμε δίκιο στη Honda για τις “υπερβολές” της. Διότι το Type R ήταν όπως ακριβώς το είχαμε ονειρευτεί. Ψέματα. Ήταν καλύτερο. Είναι ένας συνδυασμός racing κιβωτίου ταχυτήτων, με κοντές σχέσεις και συγκλονιστικό κούμπωμα, με μπλοκέ διαφορικό που το νιώθεις, πισταδόρικο στήσιμο από την ανάρτηση και ένα εκπληκτικό μπροστινό. Με τη συνταγή του Revo Knuckle της Ford, το μπροστινό του Civic (Dual Axis το λένε στη Honda) αλλάζει επίπεδο και δίνει στο μοντέλο ό,τι χρειάζεται για να διαχειριστεί ιδανικά τους 310 ίππους του κινητήρα. Εντάξει, συμβάλλουν και οι 19άρες με τα ελαστικά που έχουν εξελιχθεί ειδικά από την Continental για το μοντέλο (εξ ου και η περιορισμένη

διάρκεια ζωής τους, αν το οδηγείς όπως του πρέπει και επισκέπτεσαι και καμιά πίστα που και που). Πάντως το σύνολο είναι μούρλια. Μεθυστικό. Ειδικά σε ελεγχόμενο περιβάλλον όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε την πίστα, το Type R σε κάνει να μην θέλεις τίποτα άλλο. Κυνηγάς τον καλύτερό σου χρόνο με ακρίβεια και συνέπεια, γύρο με το γύρο, χωρίς να αισθάνεσαι πως τα πάντα φθίνουν με το πέρασμα των γύρων. Τα φρένα είναι εξαιρετικά και σε αντοχή αλλά και σε αποτελεσματικότητα, με γραμμικό πεντάλ που παραπέμπει σε competition κατασκευές. Το turbo με το VTEC συνδυάζονται ιδανικά και το αποτέλεσμα είναι να σε βγάζουν σηκωτό. Οι καθισματάρες της Recaro αλλά και γενικότερα το εσωτερικό του Type R (με το shift light να είναι πραγματικό αριστούργημα και να σου δημιουργεί την

ψευδαίσθηση πως αγωνίζεσαι) σε κάνουν να μην θέλεις να βγεις, ακόμα και όταν το αυτοκίνητο δεν κινείται. Χώρια που από μέσα, τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα, μια και δε θα λείψουν αυτοί που θα κατηγορήσουν ως υπερβολικό το aero kit του αμαξώματος. Χάρη στο οποίο όμως από την άλλη, το Type R δεν περνάει πουθενά απαρατήρητο. Άσε που ξεχνάς μια και καλή πως είναι πεντάθυρο.

#Mercedes

#GLC 250 211ps Από τη στιγμή που η Mercedes αποφάσισε να “μπει” στο χορό των πολυτελών SUV, έκανε σε πολλές περιπτώσεις τον κόσμο του αυτοκινήτου να παρακολουθεί με δέος. Ο ανταγωνισμός σε πολλές περιπτώσεις ακολουθούσε, αφού όταν η Mercedes κάνει “τα δικά της”, όλοι παρακολουθούν και όσοι μπορούν ακολουθούν. Με την περίπτωση της GLC, νομίζουμε πως η Γερμανική εταιρεία, το τερμάτισε. Το μοντέλο είναι πληρέστατο από κάθε άποψη και μπορεί να καλύψει προφανώς, με πολύ πειστικό τρόπο, τις ανάγκες μιας οικογένειας. Και όχι μόνο, θα προσθέταμε, αφού η Merc έχει τον τρόπο της να καλύπτει και τις υπέρμετρες απαιτήσεις του ευαισθητοποιημένου που θέλει το καλύτερο σε ασφάλεια, άνεση και (μάλλον) αξιοπιστία. Με το off road τετρακίνητο μοντέλο της, η Mercedes είδε τις πωλήσεις να ξεπερνούν ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

#Mercedes

Προσφέροντας τα πολυτελή εκείνα χαρακτηριστικά που κάνουν τα αυτοκίνητα του Γερμανού κατασκευαστή να ξεχωρίζουν, σε συνδυασμό και με τις καλές για τα δεδομένα της κατηγορίας ικανότητες εκτός δρόμου κίνησης αλλά και την κορυφαία ποιότητα υλικών και συναρμολόγησης, η Mercedes λάνσαρε την πρόταση που δείχνει να αξίζει περισσότερο από όσο κοστίζει. Στο εσωτερικό της GLC, οι χώροι για τους επιβάτες είναι αρκετά καλοί και μπορούν να φιλοξενήσουν για μεγάλες αποστάσεις τέσσερις ενήλικους με συνοδεία πλήρους πακέτου αποσκευών (550 λίτρα- έως 1.600 λίτρα με την αναδίπλωση του πίσω καθίσματος). Πέραν αυτού, η GLC διατηρεί αυτούσια τα χαρακτηριστικά εκείνα που διακρίνουν όλα τα επιβατικά μοντέλα της Mercedes. Είναι εύκολη στους χειρισμούς, άνετη στο ταξίδι, ενώ και η εξελιγμένη μόνιμη τετρακίνηση, δίνει λύσεις είτε πρόκειται για δυσμενείς καιρικές συνθήκες και προβληματική ως εκ τούτου πρόσφυση, είτε για τη διάθεση του οδηγού και της παρέας του για εκδρομή και επίσκεψη σε δύσβατα σημεία, χωρίς άσφαλτο.

Με τον turbo κινητήρα των 2,0 λίτρων να υποστηρίζεται ιδανικά από το 9άρι αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων (για την εξέλιξη του οποίου η Mercedes συνεργάστηκε με τη ZF) προκειμένου οι επιδόσεις να είναι παραπάνω από αξιοπρεπείς, αφού οι 211 ίπποι γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης με τρόπο ολιστικό. Η λειτουργία του μηχανικού συνόλου είναι πολιτισμένη και η απόδοσή του όπως είπαμε παραπάνω, αξίζει την προσοχή μας. Με 7,2” για τα 100 χλμ./ ώρα από στάση και 223 χλμ./ώρα τελικής, η GLC 250 είναι πολύ πιο ικανή από όσο δείχνει, παρά και το βάρος των σχεδόν 1,7 τόνων της. Το θέμα είναι πως συνολικά, έχουμε να κάνουμε με μια πολιτισμένη κάψουλα μεταφοράς που εξυπηρετεί 5 ενήλικους με άνεση, τους κρατάει ασφαλείς και ξεκούραστους ακόμα και αν αποφασίσουν να κάνουν το γύρο της Πελοποννήσου. Για τον οδηγό είναι μια ευχάριστη έκπληξη η αίσθηση της στιβαρής κατασκευής και η ακρίβεια (σχεδόν) sport αυτοκινήτου που εισπράττει από το σύστημα διεύθυνσης και το πλαίσιο με την καλορυθμισμένη ανάρτηση. Όλα τα παραπάνω, για εμάς είναι αρκετά προκειμένου να ξεχωρίσουμε την Mercedes GLC 250 και να τη φέρουμε στο short list των καλύτερών μας μέχρι στιγμής.

#Opel

#Corsa OPC

To Corsa OPC δεν μας άρεσε. Δεν μας άρεσε με τους όρους των σύγχρονων μικρών βομβών. Δεν είναι άνετο, δεν σε κρατάει ξεκούραστο, καίει πολύ και σε κρατάει στην πρίζα- που σημαίνει πως δεν μπορείς να κάνεις μια χαλαρή βόλτα με το κορίτσι σου. Ακόμα και αν έχεις την πλέον χαλαρή διάθεση του κόσμου, η σκληρή ανάρτηση σε κρατάει στην τσίλια και ο 1.600άρης με τους 207 ίππους, δε θα σε αφήσει “ν’ αγιάσεις”. Το πιθανότερο είναι πως θα τσακωθείς με το κορίτσι σου, αφού κάποια στιγμή και εκείνη θα “σπάσει” και θα σου την πει (στην καλύτερη) ή θα αναζητήσει εναλλακτικό τρόπο επιστροφής στο σπίτι (στη χειρότερη). Και αυτό είναι που μας αρέσει πολύ στο Corsa OPC! Ανήκει σε εκείνη τη γοητευτική, παλαιάς κοπής κάστα μικρών αυτοκινήτων “τούμπανων” (βρωμόγκαζα τα λέγαμε παλιότερα) που έχει ένα σκοπό: να σε ξεμυαλίσει. Να θέλεις να ακούς το “φούσκωμα” του turbo και να δοκιμάζεις τις αντοχές των χεριών σου στο κοντρόλ του “τραβήγματος” από τους μπροστινούς τροχούς. Είναι από αυτά τα αυτοκίνητα που όταν τα οδηγήσεις για αρκετή ώρα και φτάσεις κάπου ή απλά αποφασίσεις να σταματήσεις για λίγο (πιθανότατα για βενζίνη) έχεις την υπερένταση να σε κρατάει όρθιο- σαν καφεΐνη. Είναι από τα αυτοκίνητα εκείνα που με την ίδια ευκολία που θα πας το πρωί στη δουλειά σου, θα πας το σαββατοκύριακο στα Μέγαρα (ή στις Σέρρες

για τους πιο τυχερούς) και θα λυσσάξεις. Πατώντας εν πολλοίς και πάνω στην καλή και ανθεκτική κατασκευή που αφήνει μόνο τα ελαστικά εκτεθειμένα σε ασύμμετρη φθορά. Με το Performance Pack και το μπλοκέ που αυτό περιλαμβάνει, το πακέτο γίνεται ακόμα πιο race oriented και σε προκαλεί. Με ένα τρόπο που δεν συναντάται εύκολα στα σύγχρονα μικρά. Για να είμαστε ακριβέστεροι, δύο είναι αυτά που ξεχωρίζουν: Το Opel Corsa OPC και το Ford Fiesta ST. Και μπορεί το Opel να χάνει κατά κράτος

σε αίσθηση τιμονιού και πλαισίου, σε σχέση με το μαεστρικά στημένο ST, είναι όμως πιο “ωμό” και σου δίνει την αίσθηση του άθραυστου, ότι χοντράδα και να του κάνεις στο ελεγχόμενο περιβάλλον μιας πίστας. Οπότε, η ψήφος μας πάει μάλλον στο OPC, που δίνει και λίγο περισσότερους χώρους για να χρησιμοποιήσεις στην καθημερινότητά σου. Η οποία, είπαμε: έχει σταθερά “άρωμα” OPC. Κι ας είναι πιο διακριτικό σε σχέση με το προηγούμενο, από το οποίο σε φάση εξέλιξης, δεν απέχει και πολύ. Ή καλύτερα, δεν απέχει καθόλου. Αλλά και αυτό είναι μέρος της γοητείας του, τουλάχιστον στα δικά μας μάτια.

#Citroen

#C4 Cactus 1.6 e-Hdi 90 ps ETG Μην απορείτε. Όλο το κατεβατό από πάνω, είναι η καλύτερη περιγραφή για την έκδοση του Cactus που κέρδισε το σεβασμό και την αγάπη μας. Δεχτήκαμε στα πρώτα χιλιόμετρα μαζί του, την ψυχρολουσία ενός αυτοματοποιημένου κιβωτίου, που μας έκανε εντύπωση με την χαλαρότητα και τη ραθυμία του. Στη συνέχεια όμως και όσο οι διαδρομές μας μαζί του αυξάνονταν, τόσο το Cactus μας “γύριζε”. Είναι όλο το πακέτο που (σε εμάς τουλάχιστον) θυμίζει έντονα και όσο κανένα άλλο Citroen, το κλασσικό και πολυαγαπημένο 2CV. Είναι οικονομικό, όπως ήταν και εκείνο στην εποχή του, είναι άνετο και ασφαλές σε οδική συμπεριφορά και σου μεταδίδει μια suis generis διάθεση που όμοιά της δεν έχουμε συναντήσει σε σύγχρονο αυτοκίνητο. Το 6άρι αυτοματοποιημένο κιβώτιο, κάνει τις αλλαγές με το πάσο του, ανάλογα με το πόσο επίμονος είναι με το γκάζι ο οδηγός, ενώ το λογισμικό του του επιτρέπει να είναι ταχύτατο στις αλλαγές όταν η κίνηση αφορά ανοιχτό δρόμο. Είτε με τα paddles, είτε με το kick down, το ETG ανταποκρίνεται

#Citroen

ικανοποιητικά στις απαιτήσεις και καλύπτει κάθε πιθανή ανάγκη. Όμως, η λατρεία με το αυτοκίνητο, αρχίζει από το ύφος και το χαλαρό χαρακτήρα του και συνεχίζεται με τις επιδόσεις του σε επίπεδο κατανάλωσης καυσίμου και με την άνεση που προσφέρει στους επιβάτες του. Είναι αυτές οι ανοιχτές και μαλακές καθισματάρες του, που κρατούν ξεκούραστους τους επιβάτες όσο μακρινό κι αν είναι το ταξίδι αλλά και η ρύθμιση της ανάρτησης που έχει πρώτο μέλημά της την απομόνωση των κραδασμών του δρόμου από την καμπίνα. Σημειολογικά, τα πίσω παράθυρα που ανοίγουν ελάχιστα (στο 2CV δεν άνοιγαν καθόλου) και η έλλειψη υπερβολικού εξοπλισμού, είναι μια παραπομπή στο παρελθόν. Είναι τόσο ωραία όμως και η σύλληψη και η εκτέλεση, που μας έκαναν να αναθεωρήσουμε και να θέλουμε ένα Cactus με το αυτόματο κιβώτιο, για να μας συνοδέψει για τα επόμενα χρόνια της ζωής μας. Χώρια που θέλουμε και άλλα ρετρό στοιχεία εξοπλισμού, που να το κάνουν ακόμα πιο πολύ “2CV”, όπως είναι μια μεγάλη υφασμάτινη (άντε, και σκληρή με “περσίδες” μας κάνει...) ηλιοροφή αλλά και ένα safari παρμπρίζ, που να ανοίγει προς τα έξω το κάτω μέρος του. Ακραίο ε; Γιατί αν σας λέγαμε πριν λίγα χρόνια πως θα υπήρχε αυτοκίνητο με “φουσκώματα” λαστιχένια γύρω γύρω για να μην έχει πρόβλημα εκδορών από μικρο-επαφές θα το πιστεύατε;

# Mini

#Clubman S H ευχάριστη έκπληξη της σεζόν, είχε κάποιες πόρτες παραπάνω από τα συνηθισμένα. Όπου “συνηθισμένα”, βάζετε τρίθυρα hot hatch και δικαιολογείτε και τον πληθυντικό στις πόρτες, μια και ένα από τα σύγχρονα trends είναι και οι 5θυρες περιπτώσεις δυναμικών μοντέλων. Αυτό εδώ το Mini όμως, έχει άλλη άποψη. Το clue της υπόθεσης Clubman, είναι αυτή η σχεδιαστική ιδιαιτερότητα

(με σεβαστό κόστος) με τις δύο πόρτες στο πορτ μπαγκάζ που απογειώνουν το στυλ του. Οι πόρτες είναι που προκαλούν και τα πρώτα σηκώματα φρυδιού στον οδηγό, όταν μέσα από τον εσωτερικό καθρέπτη αυτού του Mini, συνειδητοποιεί πόσο απέχει από αυτές. Βέβαια, για να βάλουμε και κάποια πράγματα στη θέση τους, το Clubman μόνο μίνι δεν το λες. Είναι maxi και με τα όλα του- και δε μιλάμε για τις 6 πόρτες του. Οι διαστάσεις του είναι που το τοποθετούν την κορυφή της κλίμακας, ως το μεγαλύτερο που έχει παραχθεί μέχρι στιγμής. Ο διλιτρος κινητήρας με τους 192 ίππους είναι ότι πρέπει για να υποστηρίξει το μέγεθος αλλά και τον οδηγό που το επέλεξε για τον ξεχωριστό του χαρακτήρα. Μπορεί να μην είναι ένα συνηθισμένο Mini, είναι όμως ένα πολύ ικανό. Τα “ανοιχτά” μεταξόνια- μετατρόχια, ορίζουν ένα

πολύ σίγουρο πάτημα που επιτρέπει στον οδηγό να εκμεταλλευτεί την απόδοση του turbo κινητήρα. Το παραπάνω συνιστά απόλαυση για τον οδηγό που έχει στα χέρια του το στιβαρό μπροστινό, μέσω του τιμονιού που είναι όσο βαρύ πρέπει και αρκετά άμεσο. Από εκεί και πέρα, αρχίζουν τα ωραία για τον οδηγό, που στα πατημένα της Εθνικής, έχει ότι χρειάζεται για να περάσει πάρα πολύ γρήγορα και προφανώς, με στυλ. Στην καμπίνα του Clubman, η premium αίσθηση συναντά το ξεχωριστό ύφος και ο συνδυασμός κάνει το μοντέλο πραγματικά ιδιαίτερο.

Ιδιαίτερο γίνεται και για έναν ακόμα λόγο. Καθώς οι διαστάσεις το επιτρέπουν, το Clubman είναι με διαφορά το πιο φιλόξενο σαλόνι στη γκάμα της Mini, με χώρους που (άκουσον άκουσον για Mini) μπορούν να εξυπηρετήσουν ακόμα και πέντε ενήλικους, με ύψος άνω του 1.80 μ. Όντας ιδιαίτερο, το Clubman αφήνει στην άκρη τις “συνδέσεις” με τα υπόλοιπα μοντέλα της εταιρείας και γίνεται μια ξεχωριστή, αυτόφωτη περίπτωση που πραγματικά κερδίζει συμπάθειες, ακόμα και αν συνολικά τα Mini τα απορρίπτεις.

#Peugeot

#308 GTi Ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη το GTi. Το 308, σε όλες του τις εκδόσεις, μας άρεσε- με αποκορύφωμα την έκδοση GT- με εκείνο το δίλιτρο diesel των 180 ίππων (και την ψηφιακή επέμβαση στον ήχο του κινητήρα, έτσι ώστε να θυμίζει βενζινοκίνητο V6). Με το 308 GTi όμως, πραγματικά

ξεφύγαμε. Με πολύ από την παλιά καλή Peugeot κάτω από το σύγχρονο μανδύα, και πολύ ψυχωμένη απόδοση από τον βενζινοκινητήρα των 1.6 λίτρων που αποδίδει 270 ίππους και είναι επισήμως το δυνατότερο σύνολο αυτής της χωρητικότητας που παράγεται. Δεν είναι μόνο το Βαρουφάκειο “WOW” από το συσχετισμό χωρητικότηταςαπόδοσης. Είναι και ο τρόπος με τον οποίο η ισχύς αυτή προσφέρεται στον οδηγό. Οι 19άρηδες φροντίζουν για την περίσσεια πρόσφυσης, υποστηρίζοντας ιδανικά το πλαίσιο που έχει σαφώς σκληρότερη ρύθμιση στην ανάρτηση αλλά όχι τόσο που να γίνεται κουραστικό, ή αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, “ειδικής χρήσης”. Το 308 GTi είναι όσο φιλικό φαντάζεσαι πως θα είναι ένα γρήγορο 308, με το μικρό του το τιμόνι και τις ωραίες διαδρομές του επιλογέα να συμπληρώνουν την καλή εικόνα, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα φοβερά καθίσματα με την υπογραφή της Peugeot Sport, που σου κάνουν μέχρι και μασάζ. Πατώντας το πλήκτρο “Sport” πίσω από τον επιλογέα και δεξιά του “Start- Stop” του κινητήρα, τα όργανα “κοκκινίζουν” και ο ήχος αποκτά πιο άγρια χροιά. Τα απότομα “άσε” του γκαζιού, μετά από “φόρτωμα”, συνοδεύονται από σκάσιμο στην εξάτμιση και τον ήχο της βαλβίδας

ανακούφισης του turbo. Το σύνολο σε καμία στιγμή δε θυμίζει πουσαρισμένο 1.600άρι αλλά σε κάνει να βάζεις το χέρι σου στη φωτιά πως είναι δίλιτρο και μάλιστα πολύ καλά ρυθμισμένο για απόδοση σε όλο το φάσμα των στροφών λειτουργίας. Το εντυπωσιακό στοιχείο του 308 GTi, είναι η συνολική εικόνα που σου δίνει από το δρόμο. Η πρόσφυση είναι σε επίπεδα που δεν συναντάς εύκολα σε αυτοκίνητο της κατηγορίας. Ακόμα και όταν βάλεις τον όρο hot hatch στην εξίσωση, πάλι δε μπορείς να φανταστείς την αποτελεσματικότητα του 308 σε ανοιχτές καμπές και μέτριες στροφές, από όπου περνάει με πραγματικά τρομαχτική ταχύτητα για τα δεδομένα της κατηγορίας. Ναι, έχουμε κι άλλες προτάσεις σε αυτή την κλάση. Ναι, είναι πολύ ωραίες όλες και η καθεμιά με τον τρόπο της. Αυτό εδώ όμως το Γαλλικό αριστούργημα, σε σημαδεύει όταν το οδηγήσεις. Το flair του ένδοξου Peugeot Sport παρελθόντος είναι εκεί και αναβιώνει στα δυναμικά περάσματα από την αγαπημένη σου διαδρομή- αφού έχεις αφήσει τα παιδιά στο σχολείο και τη σύζυγο στο γραφείο. Και αυτό το τελευταίο, μας λείπει πολύ τώρα τελευταία.

#Motorial

Στην παρουσίαση της Suzuki για το SV650 συνειδητοποίησα ένα σημαντικό πράγμα: το πόσο λατρεύω τις μοτοσικλέτες! Η βία της καθημερινότητας με έχει παρασύρει δυστυχώς με αποτέλεσμα να πιάνω τον εαυτό μου να οδηγώ ένα νέο μοντέλο ή την προσωπική μου μοτοσικλέτα και να μην σκέφτομαι την οδήγηση… να σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο εκτός από το να απολαμβάνω το δίτροχο που έχω ανάμεσα στα πόδια μου. Το «χαστούκι» που δέχτηκα όταν άρχισα να οδηγώ ελεύθερα και συγκεντρωμένα το SV «μου» ήταν τεράστιο. Το μυαλό δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο εκτός από την επόμενη στροφή, ποια είναι η καλύτερη γραμμή, πότε θα πάρω το γκάζι, εδώ θα φρενάρω λίγο πιο βαθιά, εκεί θα γείρω λίγο περισσότερο… τίποτα άλλο δηλαδή από καθαρή οδήγηση. Και αυτό ακριβώς είναι που είχα ξεχάσει – το πόσο λατρεύω να οδηγώ, να απολαμβάνω μια όμορφη διαδρομή, μια καλή μοτοσικλέτα χωρίς να σκέφτομαι τίποτε άλλο. Αυτή την απόλυτη συγκέντρωση και την αδρεναλίνη που τη συνοδεύει θα την χαρακτήριζα ως ζωή. Ναι, αν θα μπορούσα να απαντήσω στο ερώτημα τι είναι ζωή να είστε σίγουροι ότι η στιγμή της απόλυτης συγκέντρωσης πάνω σε μια μοτοσικλέτα οδηγώντας σβέλτα είναι ένα κομμάτι ζωής!

Γιάννης Πετρόχειλος

#Ducati

#Multistrada Το καλύτερο Multi ever! Η Ducati κατασκεύασε την καλύτερη Multistrada στην ιστορία της απλά βάζοντας προτεραιότητα στην ουσία Αυτό που αναρωτιέσαι λίγο πριν οδηγήσεις μια μοτοσικλέτα τόσο ακριβή όπως η Ducati Multistrada 1200S είναι για ποιόν λόγο κάποιος να δώσει 21.100€ για να κάνει δική του μια sportadventure μοτοσικλέτα όταν ο ανταγωνισμός έχει να προσφέρει αν μη τι άλλο φθηνότερες λύσεις; Πως θα πρέπει να συμπεριφερθείς προκειμένου να μην αισθάνεσαι μειονεκτικά και σε… κοροϊδέψει όντας εκείνη μια πλούσια ντίβα και εσύ ένας κοινός θνητός; Η απάντηση είναι απλή και έχει να κάνει

με τα μοναδικά ένστικτα που διαθέτει ένας μοτοσικλετιστής. «Και αυτή έχει δυο ρόδες, ένα μοτέρ και ένα τιμόνι», σκέφτεσαι και παίρνεις ανάσα. Μόλις όμως πατήσεις το μπουτόν της μίζας τα άγχη φεύγουν και η απόλαυση ξεκινάει. Ξεχνάς πόσο κάνει και τον απίθανο εξοπλισμό της και απλά την οδηγείς – μάλλον δεν την οδηγείς, την απολαμβάνεις!

Η μοτοσικλέτα είναι πανέμορφη, ένα έργο τέχνης πάνω σε δυο τροχούς. Και δεν είναι μόνο όμορφη είναι και εξαιρετικά καλή σε όλους τους τομείς. Ο κινητήρας; Καλύτερος από ποτέ χάρη στο σύστημα DVT το οποίο εξομαλύνει την απόδοσή του. Πλαίσιο-Αναρτήσεις; Ξεχειλίζουν από ποιότητα και στοχευόμενη απόδοση. Πακέτο ηλεκτρονικών; Δεν θα βρεις άλλο… Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία όταν πραγματικά οδηγήσεις αυτήν την Ducati. Η μοτοσικλέτα είναι ένα διαμάντι στο δρόμο, κάνει τα πάντα πάρα πολύ καλά και ειλικρινά δεν χρειάζεται κανένα απολύτως ηλεκτρονικό βοήθημα για να οδηγηθεί γρήγορα. Οι Ιταλοί έστησαν αυτήν τη Multistrada, την έβγαλαν στο δρόμο, την απόλαυσαν και μετά είπαν με βαριά καρδιά: «Άντε ας βάλουμε και ηλεκτρονικά για να μην μας παρεξηγήσουν»… Ένα «bravo» στο Borgo Panigale παρακαλώ!

#BMW #S1000XR

Simply the best! Η S1000XR έχει κάψει καρδιές από τότε που κυκλοφόρησε και σίγουρα η BMW πρέπει να αισθάνεται περήφανη για το δημιούργημά της

Το συμπέρασμα ήταν απλό έπειτα από μια εβδομάδα συνύπαρξης με το BMW S1000XR: Είναι η καλύτερη μοτοσικλέτα που έχω οδηγήσει τα τελευταία χρόνια! Δεν είναι απλά μια μοτοσικλέτα η οποία διαθέτει ένα απίθανο κινητήρα προερχόμενο από το S1000RR, δεν είναι απλά μια μοτοσικλέτα που συμπεριφέρεται σαν supersport 600 στο δρόμο, δεν είναι καν μια μοτοσικλέτα

με ένα άπαιχτο πακέτο ηλεκτρονικών, αλλά είναι μια μοτοσικλέτα που κάνει όλα τα παραπάνω άνετα, εύκολα και απροβλημάτιστα. Η BMW για να ανταγωνιστεί τη νέα «μόδα» των υψηλής απόδοσης adventure μοτοσικλετών επέλεξε σοφά να μην «χαλάσει» το GS της και να ακολουθήσει διαφορετικό μονοπάτι. Έχτισε λοιπόν γύρω από την σειρά S μια εκπληκτική μοτοσικλέτα η οποία δημιούργησε και ένα νέο κοινό στη γκάμα της BMW. Πριν καν το οδηγήσεις σου τρέχουν τα σάλια, όταν

το οδηγήσεις ξεχνάς τα πάντα και όταν κατέβεις από τη σέλα του πας για αλλαγή εσώρουχου. Τόσο απλά, τόσο ωραία. Οι Άγγλοι έγραψαν «Διάολε, πόσο καλό είναι το XR;», οι Αμερικανοί πρόσθεσαν: «Αυτή η μοτοσικλέτα κάνει τον αναβάτη πιο γρήγορο από ότι είναι», ενώ οι Αυστραλοί συμπλήρωσαν: «Για τόσα λεφτά ελπίζω αυτή η μοτοσικλέτα να είναι αξεπέραστη! Και μαντέψτε… είναι!». Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως πρόκειται για την καλύτερη συνολικά μοτοσικλέτα που μπορεί κάποιος να αγοράσει σήμερα.

#Suzuki

#GSX-S1000

Η πατέντα είναι πλέον γνωστή: Δανείζεσαι έναν superbike κινητήρα, τον ρυθμίζεις να είναι πιο φιλικός στην απόδοση και μετά τον τοποθετείς σε ένα καλό πλαίσιο στο οποίο δημιουργείς μια πιο όρθια θέση οδήγησης και πιο άνετη εργονομία… και μιας που δεν θα κυνηγήσεις την pole position σε αγώνα GP δεν χρειάζεται τα κορυφαία ηλεκτρονικά ή τις πανάκριβες αναρτήσεις. Αυτή η συνταγή μας έχει παραδώσει μερικά πολύ δυνατά μοντέλα με πιο φρέσκο το Suzuki GSX-S1000.

Το πρώτο και ίσως σημαντικότερο κομμάτι του GSX-S είναι βασικά ο κινητήρας του ο οποίος είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Δανεισμένος από το GSX-R 1000 Κ5 ο τετρακύλινδρος σε σειρά είναι πολύ ισχυρός και παράλληλα πολύ φιλικός φτιάχνοντας ίσως το καλύτερο μείγμα για χρησιμοποίηση από γήινους ανθρώπους. Οι 145 ίπποι είναι μεν αρκετοί, αλλά μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις και αυτό κάνει το GSX-S απολαυστικό. Επόμενο εντυπωσιακό στο Suzuki είναι το μέγεθός του το οποίο είναι εξαιρετικά μικρό. Σαν άλλο 250άρι ανεβαίνεις πάνω του και χάνεται ανάμεσα στα πόδια σου και καταλαβαίνεις τι είναι μόνο όταν το θέσεις σε λειτουργία και ακούσεις τη βαριά μελωδία των 999cc. Το GSX-S δεν έχει πολλά-πολλά όσον αφορά τα ηλεκτρονικά του καθώς μόνο το Traction Control είναι η ουσιαστική προσθήκη. Απαλλαγμένο από τα βοηθήματα είναι ικανό να διασκεδάσει τον έμπειρο αναβάτη και εκτοξεύσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Θέλει σεβασμό το Suzuki και αν του τον δώσεις θα σε κάνει άντρα… ευτυχισμένο άντρα!

#Honda

#Africa Twin Η Honda έριξε μεγάλο βάρος στο καινούριο της Africa Twin και πώς να μην το κάνει άλλωστε καθώς μία – τουλάχιστον – γενιά αναβατών περίμενε… μια ζωή να έρθει επιτέλους το νέο μοντέλο. Η αναμονή άξιζε άραγε; Η αλήθεια είναι πως υπήρχε καχυποψία όσον αφορά το νέο μοντέλο καθώς πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν. Η πραγματικότητα όμως δικαιώνει τους ανθρώπους της Honda καθώς πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή μοτοσικλέτα. Χωρίς να διαθέτει τα εξεζητημένα μηχανικά μέρη ή τα φαντεζί ηλεκτρονικά προσφέρει ότι ακριβώς χρειάζεται ένας σύγχρονος ολοκληρωμένος αναβάτης: ποιότητα. Δυνατό σημείο της μοτοσικλέτας είναι σίγουρα η οδική της συμπεριφορά καθώς τόσο στην άσφαλτο όσο και στο χώμα συμπεριφέρεται άψογα. Ειδικά στο χώμα έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από τους Ιάπωνες οι οποίοι έχουν μελετήσει σωστά την ισορροπία ανάμεσα σε ευκολία

και διασκέδαση. Το Africa είναι η μοτοσικλέτα η οποία θα σε πάει εύκολα στην άλλη γωνία για τσιγάρα αλλά με την ίδια ακριβώς ευκολία και ποιότητα θα κάνεις τον γύρο της Ελλάδας μαζί της. Αυτό είναι το μαγικό συστατικό της που την κάνει να ξεχωρίζει και διατηρεί ζωντανό τον θρύλο του μοντέλου.