vr 25 okt 2013 serie piano Grote Zaal / 20.15 uur
alexander melnikov Duitse romantiek met een Russische ziel
PROGRAMMA
vr 25 okt 2013 serie piano Grote Zaal / 20.15-22.00 uur
ALEXANDER MELNIKOV
DUUR: ca. 50 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
Duitse romantiek met een Russische ziel Alexander Melnikov piano Franz Schubert (1797-1828) Drei KlavierstĂźcke D. 946 (1828) Allegro assai - Andante - Tempo I - Andantino - Tempo I Allegretto Allegro Johannes Brahms (1833-1897) 7 FantasieĂŤn op. 116 (1892) Capriccio. Presto energico in d Intermezzo. Andante in a Capriccio. Allegro passionato in g Intermezzo. Adagio in E Intermezzo. Andante con grazia ed intimissimo sentimento in e Intermezzo. Andantino teneramente in E Capriccio. Allegro agitato in d PAUZE Aleksandr Skrjabin (1872-1915) Fantasie in b op. 28 (1900) Sergej Prokofjev (1891-1953) Sonate nr. 6 in A op. 82 (1940) Allegro moderato Allegretto Tempo di valzer lentissimo Vivace
Tekst toelichting: Stephen Westra
TOELICHTING Het liefst geef je musici de vrije hand. Kunstenaarschap is vrijheid, toch? Dit jaar is de Russische pianist Alexander Melnikov artist in residence bij Muziekgebouw aan ’t IJ. Zes concerten heeft hij tot zijn ‘beschikking’, in te vullen naar eigen smaak en voorkeur: twee solorecitals, één optreden met orkest en een hele zaterdag, 9 februari, met maar liefst drie concerten waarop hij zich in het gezelschap van muzikale vrienden laat horen: Melnikov & Friends. Je kunt musici als Alexander Melnikov gerust die vrijheid geven, juist omdat ze daarbinnen heel bewust hun eigen keuzes weten te maken. De afgelopen seizoenen blonk Melnikov uit op twee gebieden. Allereerst – het verwondert niet met zijn nationaliteit – de Russische muziek. In seizoen 2011-2012 was voor wie erbij was ‘zijn’ uitvoering van de complete 24 Preludes en fuga’s van Sjostakovitsj een onvergetelijke ervaring. Vanavond zet hij twee Russische broertjes van Sjostakovitsj op het programma: de bijna impressionistische Aleksandr Skrjabin en Sergej Prokofjev. De laatste was de grootste Russische pianist-componist van de twintigste eeuw, met een piano-oeuvre dat vijf soloconcerten, tien sonates en een ware hoorn des overvloeds aan kortere stukken bevat. Van Skrjabin hoort u de Fantasie op. 28, van Prokofjev de Zesde sonate, een van zijn meest geliefde.
Melnikovs residence-schap niet ontbreken. Beurtelings teer en hartstochtelijk, deze 7 Fantasieën op. 116. Maar Melnikov begint met Franz Schubert, die je als een soort voorloper van Brahms kunt zien; in ieder geval, wat de bijna griezelige afwisseling tussen tederheid en wanhopige passie betreft, doen Schuberts Drei Klavierstücke niet voor de composities van zijn latere collega onder. En zoals bij Brahms, behoorde ook deze muziek tot het laatste wat de componist op papier zette.
Melnikovs andere pijler, zo bleek, is de Duitse romantiek. Zo mooi waren hier in Amsterdam zijn Brahms-sonates. Het hoogtepunt van Brahms’ pianomuziek, de korte pianostukken die hij tegen het eind van zijn loopbaan schreef, mochten daarom op dit openingsconcert van 3
TOELICHTING
Franz Schubert
Klavierstück: het Andantino-gedeelte heeft Schubert doorgestreept. Waarschijnlijk was dat geen muzikale maar een praktische beslissing. Schubert was wel vaker verplicht in te grijpen in zijn continue inspiratiestroom om zijn werk voor het publiek aantrekkelijk en beknopt te houden. Tegenwoordig doet natuurlijk iedere Schubertnoot er toe, zeker als het om de aangrijpende muziek uit zijn laatste scheppingsjaar gaat. Daarom wordt Schuberts coupure heel gewoon genegeerd.
Drei Klavierstücke
Geen groter postuum oeuvre dan dat van Franz Schubert. Toen hij in november 1828 stierf, waren ongeveer honderd van zijn composities uitgegeven, zo’n 10%. In de hele negentiende eeuw dook er nog muziek van hem op. Zo ontdekte men bijvoorbeeld pas in 1865 de Unvollendete symfonie. Ook voor Johannes Brahms, trouwe behoeder van het Duitse muzikale erfgoed, bleef er nog wat te ontdekken over. Op de zolder van Schuberts broer Ferdinand in Wenen vond hij op een dag een stapeltje beschreven notenpapier dat geen ander opschrift droeg dan ‘Mai 1828’. Brahms gaf er de wat betere, hoewel nog altijd te sobere, titel Drei Klavierstücke aan en publiceerde ze in 1863. Waarschijnlijk schreef Schubert de werken op verzoek van zijn uitgever, als een soort vervolg op zijn succesvolle series Impromptus en Moments musicaux voor piano. Juist in het jaar van Schuberts dood namelijk begon zijn uitgever Schott eindelijk in te zien dat hij met een genie van doen had en spoorde hem aan veel eenvoudige pianomuziek te schrijven waarmee hij hem, behalve in Wenen, misschien ook in Parijs en Duitsland zou kunnen introduceren.
Johannes Brahms 7 Fantasieën
1892. Johannes Brahms, pas 59 jaar oud, voelt zich een oude man. Iemand die eigenlijk al afscheid heeft genomen. Zijn grote werken liggen achter hem. De grandioze Vierde symfonie is alweer zes jaar geleden en hij heeft absoluut geen behoefte er ooit nog een vijfde aan toe te voegen. En zijn Tweede strijkkwintet op. 111 heeft hij bij zijn uitgever aangekondigd als ‘mijn laatste werk’. Brahms verblijft in het lieflijke plaatsje Bad Ischl in de Salzkammergut in Oostenrijk. Bergen, witte toppen in de verte en aan het eind van het dal schemert de blauwe Wolfgangsee. Brahms brengt er al twaalf jaar de zomer door. Hij huurt de eerste verdieping van een mooi wit huis, halverwege een flauwe helling. Een brede zandweg voert erheen, vanuit de ramen aan de voorkant kijk je in de diepte waar een klein riviertje stroomt. Een favoriete zomerbestemming, ook voor de Habsburgse keizer Frans Josef en zijn gemalin Elisabeth,
Misschien omdat hun titel niet bijster tot de verbeelding spreekt, leiden de Drei Klavierstücke nog altijd een wat obscuur bestaan. Het is de vraag of ze wel echt af zijn. Het derde stuk is in vergelijking met het eerste tweede erg kort; misschien had er nog een afsluitend vierde, groter stuk op moeten volgen. Onduidelijk is ook de definitieve vorm van het eerste 4
TOELICHTING
ook vriend van Sergej Rachmaninov, had over aandacht en erkenning zeker niet te klagen.
keizerin Sisi. Is er wel reden om je op zo’n mooie plek oud en moe te voelen? Jazeker, voor een gevoelig man als Brahms wel. Een paar maanden eerder overleed een hele goede vriendin van hem, Elisabeth von Herzogenberg, nog maar 44 jaar oud. Hij mist haar warme en vrijmoedige intelligentie en haar brieven die regelmatig kwamen. ‘En zo verlaten allen die we liefhebben ons, de een na de ander, en wordt het steeds leger om ons heen,’ schrijft Clara Schumann hem, een andere vriendin met wie Brahms zijn sombere gemoedstemming deelt.
Maar Skrjabin was nog niet overleden – hij overleefde op zijn 43ste de operatie aan een feitelijk nogal onschuldig abces op zijn bovenlip niet – of hij werd vergeten. En verguisd. In de jaren 30 bijvoorbeeld weigerde de BBC een programma aan hem te wijden; men vond Skrjabin ‘kwalijke muziek’. De musicoloog Gerald Abraham noemde de componist ‘een triest pathologisch geval, erotomaan en egoïstisch op het manische af.’
Het is een weemoedige Brahms die in de zomer van 1892 in Bad Ischl de intieme 7 Fantasieën op. 116 schrijft. Tóch nog schrijft, moet je eigenlijk zeggen, want hij had immers al afscheid genomen. Deels zijn het stukken waarvan hij al fragmenten en ontwerpen in de la had liggen. Ze grijpen hem aan, gekit aan emoties waarvan hij dacht ze te boven te zijn. Sommige stukken zijn vurig, hij noemt ze ‘capriccio’ (grillig stuk). Andere stukken zijn mijmerend en peinzend, hen past de bescheiden naam ‘intermezzo’ (tussenspel). Brahms zal in die tijd nog drie van zulke bundels pianowerken schrijven, overwegend melancholiek van toon. ‘Wiegeliederen van mijn smart’ noemde Brahms zijn laatste oogst.
Wie heeft de waarheid in pacht? Gezegd dient dat Skrjabin een wat aparte kerel was. Sluit zijn vroege muziek nog aan bij de toen modieuze composities van Frédéric Chopin en Franz Liszt, later gaat hij zacht gezegd ongebaande wegen. Tonaliteit en traditionele harmonieën laat hij los. De klank blijft zelfs niet zomaar klank maar verwijst naar iets ‘anders’, naar iets ‘hogers’, een ideale wereld, het ‘niet-stoffelijke’. ‘Ik ben de apotheose van de schepping. Ik ben het doel der doelen, het eind aller einden’ – zulke ideeën zwierven er door zijn overigens geniale hoofd. De laatste jaren van zijn leven werkte hij aan een oratorium door de filosofie van Nietzsche en de theosofie van Madame Blavatsky beïnvloed. Iets immens’ dat Mysterium had moeten heten, met geluid, geur, dans en kleur. Het moest ‘een grandioze religieuze synthese van alle kunsten’ worden die ‘de geboorte van een nieuwe wereld zal betekenen’, op zeven achtereenvolgende etmalen uit te voeren in een Indiase tempel. Skrjabin kocht voor dit doel in 1908 zelfs alvast een stukje land aan de voet van de Himalaya. Het oratorium bleef echter onvoltooid.
Aleksandr Skrjabin Fantasie in b
‘De ware manifestatie van genialiteit. Niemand was in zijn tijd beroemder dan hij.’ Dat zei de beroemde schrijver Lev Tolstoj over Aleksandr Skrjabin. De in 1872 geboren Skrjabin, bijnaleeftijdgenoot, studiegenoot en aanvankelijk 5
TOELICHTING
Iets ‘onstoffelijks’ kleeft grappig genoeg ook aan een tamelijk down-to-earth werk als de Pianofantasie op. 28. Een vrij vroeg stuk nog; zijn inspiratie is Chopin en daarnaast klinkt het vaak, zeker in het begin, zo echt donker Russisch. Skrjabin schreef het werk in 1900 toen hij leraar was aan het Moskous conservatorium. Het werd veel gespeeld door de grote virtuozen, maar gek genoeg vergat Skrjabin zelf volkomen dat het bestond. Op een dag speelde de pianist Leonid Sabanejev er in Skrjabins flat in Moskou een stukje uit voor. ‘Hé, wie schreef dit?’ riep Skrjabin, die zich in een andere kamer bevond. ‘Het komt me zo bekend voor.’ ‘Het is uw Fantasie.’ ‘O. Welke Fantasie?’
met zijn gedachten bij de drie pianosonates die hij onderhanden had, zijn Zesde, Zevende en Achtste die samen een trilogie vormden. Hierin kwam tot uitdrukking wat hem echt bezigheid en wat hij aan de medemens wilde overbrengen. Ze worden soms Prokofjevs ‘oorlogssonates’ genoemd – te vergelijken met de oorlogstrilogie van de symfonieën 7-9 van zijn collega Sjostakovitsj. Er is wat voor te zeggen: ze ontstonden tussen 1939 en 1944 en zijn behoorlijk rauw, met grimmige dissonanten, razende ritmes en brute passages ‘con pugno’ (met de vuist). Ook wat de pianist Svjatoslav Richter erover zei snijdt hout: ‘Je voelt je meegenomen naar een wereld die uit balans is. Chaos en onzekerheid heersen. De krachten van dood en vernietiging woeden voor de ogen van de mens, die echter overtuigd blijft dat wat het leven de moeite waard maakt zich staande houdt.’ Maar toch: een oorlogstrilogie? Prokofjev ontwierp de sonates in 1939, en de Zesde voltooide hij in 1940: dus vóór de SovjetUnie zich in de Tweede Wereldoorlog mengde en zijn ‘Grote Patriottische Oorlog’ tegen de Duitsers begon. Dat gehamer met de vuisten mag dreigend klinken, naar eigen zeggen schreef Prokofjev zulke passages ‘om grootmoedertje te laten schrikken.’ En, motorische ritmes en dissonanten kwamen in zijn muziek al veel eerder in ruime mate voor.
Sergej Prokofjev Sonate nr. 6
Was het iets om blij mee te zijn? Op een dag werd Sergej Prokofjev verrast door zijn elfjarige zoontje Oleg dat het huis kwam binnenrennen en riep: ‘Papa, overal in de stad klinkt uit de luidsprekers jouw muziek!’ Het jochie fantaseerde niet. In de winter van 1939 waren inderdaad in elke straat en op elk plein in Moskou Prokofjevs noten te horen: Zdravitsa, een ode aan Josef Stalin, geschreven voor de zestigste verjaardag van deze Grote Leider. Maar Prokofjev was niet blij. Hij had het de communistische oren strelende koorwerk met grote tegenzin geschreven, onder druk van de omstandigheden. Omdat je indertijd als je je onafhankelijk van het regime opstelde, je leven niet zeker was. Hij reageerde onverschillig op de mededeling van zijn zoon. Veel liever was hij
Je komt niet zo makkelijk bij Prokofjevs precieze intenties. Hij leefde in een land waar het verstandiger was om een beetje verstoppertje te spelen dan luidkeels je mening en gevoel uit te dragen. Dat is aan de wispelturigheid waarmee de autoriteiten de sonates ontvingen, goed 6
toelichting
af te lezen. De tweede sonate uit de trilogie, nr. 7, bijvoorbeeld kreeg weliswaar de Stalinprijs maar een paar jaar later, uit het niets, werd tijdens een aanval van ‘zuivering’ door de Componistenbond de hele trilogie in de ban gedaan.
7
BIOGRAFIEËN COMPONIST Franz Schubert
zo’n zeshonderd, wist hij bij een select publiek grote naam te maken. Door zijn trouwe vrienden, regelmatig bijeen in ‘Schubertiades’, leerde hij steeds nieuwe dichters kennen die hem inspireerden tot zijn liedcomposities. Schubert stierf op 31-jarige leeftijd aan de gevolgen van syfillis en buiktyfus.
Johannes Brahms
Franz Schubert (1797-1828), zoon van een muzikale schoolmeester, leerde in zijn jeugd zingen, viool en piano spelen. Hij werd opgeleid aan het Stadskonvikt, de beste onderwijsinstelling van Wenen. Op zijn zestiende begon hij liederen te componeren. Alleen al in 1815 was het aantal rond 150. Zijn orkestwerken, religieuze muziek, opera’s en kamermuziek werden nauwelijks uitgevoerd, maar vooral met zijn liederen, totaal
De Duitse componist, dirigent, organist en pianist Johannes Brahms (1833-1897) begon zijn leven in een sloppenwijk van Hamburg. Zijn muzikale kwaliteiten werden al snel 8
onderkend door zijn vader die freelance musicus was. Hij ontwikkelde zich tot een begenadigd pianist en een hartstochtelijk verzamelaar van volksmuziek. Op zijn twintigste werd hij als componist ontdekt door het echtpaar Robert en Clara Schumann die hem omarmden als de nieuwe stem van Duitsland. Hij schreef een omvangrijk oeuvre met vier symfonieën, twee pianoconcerten een vioolconcert, koorwerken, liederen, kamermuziek en werk voor piano solo. Met zijn hang naar de muziek van onder anderen Beethoven en Bach werd hij beschouwd als een conservatief componist en een tegenpool van de ‘nieuwlichters’ Liszt en Wagner.
Aleksandr Skrjabin Aleksandr Skrjabin (1872‑1915) kreeg zijn eerste pianolessen op zijn elfde. Op het conservatorium van Moskou studeerde hij
biografie
piano bij Vasili Safonov en compositie bij Anton Arenski. Hij studeerde in 1892 af en kreeg de Kleine Gouden Medaille voor piano.
Skrjabin was werkzaam als componist en concertpianist Hij had lange tijd financiële problemen, maar zijn composities en concerten brachten hem op het eind van zijn leven grote roem en de nodige welstand. Nadat hij eerst sterk beïnvloed was door componisten als Chopin, Liszt en Wagner voltrok zich een omwenteling in zijn composities naar de nieuwe Russische toonkunst, die ook anticipeerde op de Tweede Weense School van Alban Berg, Arnold Schönberg en Anton Webern. Zijn interesse voor theosofie en oosterse religie is in zijn werken terug te horen.
Sergej Prokofjev
Sergej Prokofjev (1891‑1953) werd geboren in de Oekraïne als enig kind van een landbouwkundig ingenieur. Hij was een ‘wonderkind’ dat al op zijn elfde twee opera’s had gecomponeerd. Zijn studietijd aan het conservatorium van St. Petersburg vond hij ‘saai’ en de meeste inspiratie kreeg hij al tijdens zijn jeugd van de Russische componist Reinhold Glière, en later van Nikolaj Mjaskovski. Hij maakte naam als jonge componist met heftig dissonante en virtuoze pianomuziek, en werd beroemd met zijn Scythische suite (1915) voor orkest. Na de Revolutie vertrok Prokofjev naar het buitenland en 9
verbleef onder andere in de VS, Duitsland en Parijs. In 1936 keerde hij wegens geldgebrek terug naar Rusland waar hij, evenals zijn tijdgenoten, onder druk werd gezet door het regime. Hij stierf in 1953 op dezelfde dag als Stalin.
biografie
UITVOERENDE Alexander Melnikov Piano
Alexander Melnikov, dit jaar artist in residence bij Muziekgebouw aan ’t IJ, werd in 1973 geboren. Hij studeerde aan het Moskous conservatorium bij Lev Naumov. Hier trok hij ook de aandacht van de grote pianist Svjatoslav Richter die de jonge Melnikov uitnodigde op te treden op zijn festivals in Rusland en Frankrijk. Daarnaast bekwaamde Melnikov zich in de historische uitvoeringspraktijk bij Andreas Staier. Hij was amper twaalf jaar oud toen hij zijn debuut maakte met het Eerste pianoconcert van Beethoven. Zijn doorbraak kwam toen hij in 1991, achttien jaar oud, de Koningin Elisabeth Wedstrijd in Brussel won. Sindsdien treedt Melnikov op in de grote zalen ter wereld – solo, in kamermuziekverband en met orkesten als het Philadelphia Orchestra, het Russisch Nationaal Orkest en het Koninklijk Concertgebouworkest onder
leiding van dirigenten als Mikhail Pletnev, Paavo Järvi en Valery Gergjev. Ook trad hij op met ‘oude muziek’ensembles als de Akademie für Alte Musik Berlin. Musici met wie Melnikov een intensieve kamermuzikale relatie onderhoudt, zijn onder anderen de cellisten Alexander Rudin en Jean-Guihen Queyras en de bariton Georg Nigl. Met violiste Isabelle Faust vormt hij een vast duo; in 2010 kreeg hun opname van de complete viool/ pianosonates van Beethoven zowel de Gramophone Award als de ECHO Klassik en de cd wordt sindsdien als een mijlpaal beschouwd. Alexander Melnikov staat bekend om zijn eigenzinnige artistieke beslissingen. Zo maakte hij samen met Andreas Staier een bijzonder ‘dialoog’-programma: Staier op klavecimbel een selectie uit Bachs Das wohltemperierte Klavier, Melnikov op piano preludes en fuga’s van Sjostakovitsj. Met Sjostakovitsj heeft Melnikov overigens een bijzondere band: zijn opname van diens pianoconcerten samen met het Mahler Chamber Orchestra, oogstte 10
grootse bijval van de kritiek terwijl zijn registratie van de complete 24 Preludes en fuga’s onder andere de Choq de classica en de Jahrespreis der Deutschen Schallplattenkritik kreeg. Bovendien verkoos BBC Music Magazine de cd in 2012 tot een van ‘The 50 Greatest Recordings of all Time’.
foto: Marco Borggreve
11
VERWACHT
za 21 DEC 2013 serie piano grote zaal / 20.15 uur
TAMARA STEFANOVICH
Spraakmakende sonate van Boulez
Stefanovich is zeer goed thuis in de muziek van Pierre Boulez, een van de belangrijkste componisten van de afgelopen eeuw. ‘Boulez klonk nog nooit zo overtuigend,’ aldus Gramophone toen Stefanovich het integrale pianowerk opnam. Zij speelt ook bagatellen van om beurten Beethoven en Bártok – kleine, spitse, veelzeggende stukjes waarin de twee componisten elkaar in dit concert de bal lijken toe te spelen.
12
Foto: Alexander Rümmele
De Tweede sonate van Boulez is een spraakmakend werk met een duizelingwekkende partituur. Berucht veeleisend en met per maat soms evenveel aanwijzingen voor de speler als in een heel sonatedeel van Beethoven bij elkaar. De zeer getalenteerde jonge Servische pianiste Tamara Stefanovich – excellente leerling van meesterpianist Pierre-Laurent Aimard – gaat in dit concert de uitdaging aan. Menig gevierd pianist zal haar hierom bewonderen.
Tamara Stefanovich
VERWACHT
do 14 nov 2013 donderdagavond serie serie Asko|schönberg young pianists festival grote zaal / 20.15 uur
ASKO|SCHÖNBERG
Twee pianoconcerten en een straattheater Een nieuw pianoconcert van Klaas de Vries en Ligeti’s razend virtuoze pianoconcert bewijzen dat het pianoconcert in de twintigste en eenentwintigste eeuw niets aan klankpracht en verbeeldingskracht heeft ingeboet. Twee eveneens zeer indrukwekkende Etudes voor piano van Ligeti vormen de grondstof voor een bewerking voor ensemble door de Deense componist Hans Abrahamsen. Tussen het pianogeweld van Ligeti en De Vries vormt Gougal o¯ n van de Koreaanse Ligeti-leerlinge Unsuk Chin een gelaagd en gevarieerd ensemblewerk. Met humor en momenten van ontroering verwerkt ze een jeugdherinnering aan Koreaanse straatartiesten tot ‘imaginaire volksmuziek’. In 2011 voerde Asko|Schönberg dit laatste werk al eens met veel succes uit. Asko|Schönberg is ensemble in residence
13
Klaas de Vries
VERWACHT
Oktober za 26 okt / 20.15 uur
Nederlands Kamerorkest Cloud and Light zo 27 okt / 13.30 uur
Arno Bornkamp + Ivo Janssen + Gregor Bak De Schilderijententoonstelling (4+)
wo 30 okt / 20.15 uur
vr 8 nov / 20.30 uur
Lavinia Meijer + Attacca Ensemble Glass op harp
Bang on a Can All-Stars + Lee Ranaldo Field Recordings
do 31 okt / 20.15 uur
za 9 nov / 20.15 uur
Nieuw Ensemble Soldaat op weg naar huis
John Scofield Return of the Überjam Project
November
zo 10 nov / 15.00 uur za 2 nov / 20.15 uur
zo 27 okt / 13.30 uur Bimhuis
Tin men & The Telephone Een jazzconcert waar veel te kijken valt (10+) zo 27 okt / 13.30 + 15.30 uur
Werner Güra + Christoph Berner Haydn
Ivo Janssen Wat is het geheim van de piano? 8+ zo 10 nov / 20.15 uur
Ensemble Klang Walden
Hugo Ticciati + Torleif Thedéen + Henrik Måwe Hommage à Rameau
wo 6 nov / 19.30 uur
di 12 nov / 20.15 uur
Cappella Amsterdam + Holland Baroque Society Requiem
Amsterdam Sinfonietta Hels en Hemels
di 5 nov / 20.15 uur
Kleine Zaal
Theater De Spiegel Bramborry (2+) zo 27 okt / 21.45 uur
Midlake Paradiso presenteert in Muziekgebouw aan ‘t IJ ma 28 okt / 20.15 uur
Dianne Reeves Muziekgebouw en Bimhuis presenteren
wo 13 nov / 20.15 uur do 7 nov / 20.15 uur
Remix Ensemble Casa da Música Klassiekers uit het Remixrepertoire
14
Miguel Poveda ArteSano
Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Muziekgebouw aan ‘t IJ / foto: Erik van Gurp
MUZIEKGEBOUW AAN ’T IJ Piet Heinkade 1 / 1019 BR Postbus 1122 / 1000 BC Amsterdam Kaartverkoop T 020 788 2000 ma t/m za 12.00 -18.00 uur Kantoor T 020 788 2010 F 020 788 2020 E post@muziekgebouw.nl Zakelijke evenementen T 020 788 2023
Restaurant Zouthaven bevindt zich op de begane grond van het Muziekgebouw. Voor een heerlijke start van uw concertavond. Openingstijden en reserveren www.zouthaven.nl of T 020 788 2090 WORD VRIEND Steun het Muziekgebouw al vanaf € 50 per jaar. Lees meer op : muziekgebouw.nl/steunons
PARTNERS De activiteiten van het Muziekgebouw aan ’t IJ komen tot stand door steun van:
Gelieve uw mobiele telefoon tijdens het concert uit te schakelen. Camerabeeld- en geluidsopnamen alleen toegestaan met toestemming vooraf.
Mediapartner:
Pauzedrankje (indien inbegrepen) serveren wij op tafels bij de uitgang van de zaal.
Druk binnenwerk:
EARLY BIRD TICKETS Voor jongeren tot 30 jaar, bijna alle concerten € 10. Wees snel: hoe eerder, hoe meer kans. Lees meer op: www.muziekgebouw.nl/earlybirds
Reserveren en openingstijden restaurant Zouthaven: www.zouthaven.nl. Centraal Station (10-15 min lopen) is met tram 26 bereikbaar tot 00.00 uur. Taxicentrale Amsterdam: T 020 677 7777. De Piet Heinparkeergarage onder Muziekgebouw aan ’t IJ is 24 uur per dag open. Informatie + online kaarten bestellen www.muziekgebouw.nl. Ook voor onze nieuwsbrief.