do 11 feb 2016 donderdagavond serie serie amsterdam sinfonietta grote zaal / 20.15 uur
Amsterdam Sinfonietta Larcher & Queyras
PROGRAMMA
do 11 feb 2016 donderdagavond serie serie amsterdam sinfonietta Grote Zaal / 20.15-21.55 uur DUUR: ca. 40 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
Amsterdam Sinfonietta Larcher & Queyras
inleiding
Candida Thompson leiding en viool Jean-Guihen Queyras cello Paolo Giacometti piano (Mumien)
foyerdeck 1 / 19.15-19.45 uur
Thea Derks in gesprek met Thomas Larcher
* Het nieuwe werk van Thomas Larcher is geschreven in opdracht van Amsterdam Sinfonietta/Muziekgebouw aan ’t IJ (met steun van stichting AMMODO), Swedish Chamber Orchestra, Lausanne Chamber Orchestra, Norwegian Chamber Orchestra, Munich Chamber Orchestra en Hong Kong Sinfonietta.
Tekst toelichting: Noortje Zanen
Thomas Larcher (1963) Mumien (2001; Nederlandse première) voor cello en piano I. Tempo giusto II. Schneller III. Langsam Friedrich Cerha (1926) Konzert für Streicher (1947-1949; Nederlandse première) I. Praeludium II. Nachtstück III. Finale concertante Hugo Wolf (1860-1903) Italiaanse Serenade (1887) PAUZE Alban Berg (1885-1935) Sonate op. 1 voor strijkorkest (1908) arr. Wijnand van Klaveren Thomas Larcher Ouroboros (2015; wereldpremière)* voor cello en kamerorkest I. Allegro II. Allegro infuriato III. Adagio – Allegro
TOELICHTING De Oostenrijker Thomas Larcher is een van de meest vooraanstaande componisten van dit moment. Zijn muzikale taal is diep geworteld in de traditie en heeft tegelijkertijd een ontroerende en meditatieve kracht. Speciaal voor Amsterdam Sinfonietta en de Franse meestercellist Jean-Guihen Queyras schreef hij het celloconcert Ouroboros. Speelplezier, virtuositeit en verfijning typeren het spel van Queyras. In dit programma is hij niet alleen solist in het nieuwe celloconcert van Larcher, maar speelt hij ook samen met pianist Paolo Giacometti de Nederlandse première van Larchers compositie Mumien. Van drie andere Oostenrijkse componisten, Alban Berg, Friedrich Cerha en Hugo Wolf, klinken werken voor strijkorkest.
Nederlandse première van Mumien, een duet voor piano en cello uit 2001/2002. De Italiaanse pianist Paolo Giacometti speelt de uitdagende pianopartij die vol met aanwijzingen staat voor bijzondere klankeffecten, zoals het plaatsen van rubberen dempers en stukjes tape. In beide partijen klinken afwisselend opgewonden, ritmische patronen en zachte, mysterieuze akkoorden. Na een aantal heftige climaxen in het eerste en tweede deel eindigt het werk verstild met een kort, langzaam deel met open klanken in een langzame puls en fluisterzachte pizzicati. Larcher heeft zelf een kunstzinnige toelichting bij deze muziek geschreven, een soort gedicht over een mummie. Het gedicht verwijst niet letterlijk naar de muziek van Mumien, maar eerder naar de gedachten van de componist. In 1991 werd er vlakbij Larchers woonplaats Innsbruck een ijsmummie gevonden onder het gesmolten ijs van de Alpen, de oudste menselijke mummie die ooit in Europa is gevonden. Destijds was er veel commotie rond deze vondst, toen bleek dat deze mummie zelfs nog een paar honderd jaar ouder was dan de piramide van Cheops: deze mens leefde ongeveer 3300
Thomas Larcher Mumien
Kamermuziek heeft altijd een belangrijke rol gespeeld voor Larcher: ‘Alles wat ik als musicus heb geleerd, heb ik geleerd door zelf kamermuziek te maken en te schrijven: luisteren, ademen, een goede balans zoeken, en leven en werken met en voor een kleine gemeenschap’. Meer in het algemeen is kamermuziek volgens Larcher altijd al het meest ideale genre geweest voor componisten om te experimenteren met nieuwe muzikale ideeën. Vanavond klinkt de 4
toelichting
jaar voor Christus. Dat inspireerde Larcher tot filosofische gedachten over de kosmos, de indrukwekkendheid van de bergen en de vergankelijkheid van de mens.
inderdaad een tijd lang zeer geïnteresseerd was in de muziek van Berg en de andere componisten van de Tweede Weense school gaat het te ver om Berg zijn inspirator te noemen. Cerha schreef het Konzert für Streicher tijdens zijn studie in de jaren 1947-1949. Dat Cerha in deze periode naast compositie en muziekeducatie ook viool studeerde aan de Academy of Music and Drama in Wenen is goed hoorbaar in deze originele, aantrekkelijke muziek voor strijkers. Vanavond brengt Amsterdam Sinfonietta de Nederlandse première.
Mumien mumifiziert - eingehüllt- verborgen vertrocknet - ausgedörrt- lederne Erinnerungsspuren sezieren - öffnen kaum Quadratzentimeter grosser Stellen Hollerbeeren im Magentrakt Gewebeproben - unter dem Mikroskop explodiert der Nanokosmos
Hugo Wolf
Italiaanse serenade
Friedrich Cerha
Konzert für Streicher
Hugo Wolf schreef de Italiaanse serenade in een paar dagen tijd, in dezelfde periode dat hij ook bezig was met zijn liederen op gedichten van Joseph von Eichendorff. In dit komische stuk voor strijkers is vooral veel ruimte voor humor en ironie.
Friedrich Cerha, die deze maand zijn negentigste verjaardag viert, speelt al een halve eeuw een belangrijke rol in de eigentijdse muziekscene van Oostenrijk. Niet alleen als componist, maar ook als uitvoerend musicus, docent en muziektheoreticus.
Vermoedelijk was Eichendorffs gedicht Der Soldat I (over een soldaat die te paard langs een kasteel rijdt waar hij een meisje ontmoet) een belangrijke bron, net zoals diens novelle Aus dem Leben eines Taugenichts (over een vrolijke, rondtrekkende violist). De sfeerbeelden die
Buiten Oostenrijk staat hij vooral bekend als de man die de opera Lulu van Alban Berg voltooide in 1979. Sindsdien wordt zijn muzikale idioom vaak vergeleken met Bergs stijl. En hoewel Cerha 5
toelichting
Wolf verklankt nodigen uit tot het fantaseren over een verhaal dat bij deze karakteristieke muziek past, al dan niet gestuurd door de teksten van Eichendorff. Hugo Wolf voltooide in 1892 ook nog een versie van de Italiaanse serenade voor kamerorkest, maar Amsterdam Sinfonietta speelt de oorspronkelijke versie voor strijkkwartet met een contrabaspartij van arrangeur Marijn van Prooijen.
te voegen, maar er diende zich geen geschikt materiaal aan. Schönbergs reactie hierop was eenvoudig: ‘Nou, dan heb je alles gezegd wat er te zeggen was’. De eerste uitvoering vond plaats op 24 april 1911 in Wenen. Op verzoek van Amsterdam Sinfonietta schreef Wijnand van Klaveren een nieuwe versie van deze pianosonate voor strijkorkest. Sinfonietta speelde in 2011 de wereldpremière van deze strijkorkestbewerking. Wijnand van Klaveren karakteriseerde de Sonate op. 1 destijds als volgt: ‘Het stuk is dermate meerstemmig, met zulke orkestrale climaxen, dat het soms eerder een piano-uittreksel van een orkestwerk lijkt. Veel stemmen komen wellicht geïnstrumenteerd zelfs beter tot hun recht dan op piano.’
Alban Berg Sonate op. 1
Alban Berg was aanvankelijk een groot bewonderaar van de liederen van Hugo Wolf die hem inspireerden tot het schrijven van eigen liederen. Onder invloed van zijn leraar Arnold Schönberg ontwikkelde Berg in de jaren 19041908 echter een geheel nieuw idioom, duidelijk hoorbaar in de Sonate op. 1.
Thomas Larcher Ouroboros
Tot slot spelen Amsterdam Sinfonietta en Jean-Guihen Queyras de wereldpremière van Thomas Larchers nieuwe celloconcert Ouroboros. De titel verwijst naar het mythische symbool voor de eeuwige cirkel, herkenbaar aan de afbeelding van een slang of een draak die in zijn eigen staart bijt – ouroboros is het oude Griekse woord voor staarteter – en op die manier een eeuwige cirkel vormt.
Berg concentreerde zich op puur instrumentale muziek en hij experimenteerde met nieuwe compositietechnieken zoals chromatiek, variatietechnieken en complexe ritmes. De eendelige pianosonate ontstond waarschijnlijk in de zomer van 1908, ter afsluiting van zijn compositiestudie bij Schönberg. Oorspronkelijk was Berg van plan om er nog meer delen aan toe 6
toelichting
Larcher heeft deze titel tijdens het componeren van zijn nieuwe concert bedacht: ‘Toen ik met het derde deel bezig was en ik me realiseerde dat ik graag wilde terugkeren naar het begin van het eerste deel moest ik denken aan ouroboros, de eeuwige cirkel. Het stuk staat vol met duidelijk herkenbare motieven die telkens terugkeren. Zo ontstaan er kleine en grote cirkels en uiteindelijk keer ik helemaal terug naar het begin.’
instrument moet gebruiken en dat kan afleiden van de structuur van de muziek. De bezetting van Ouroboros is veel overzichtelijker. Ik gebruik nu geen olieverf, maar ik heb een soort grafische tekening gemaakt. Volgens mij is de vorm zo duidelijk herkenbaar, en dat vind ik belangrijk.’ De complexe ritmische patronen van Ouroboros vereisen opperste concentratie van de orkestleden die moeten spelen en luisteren alsof ze kamermuziek maken. ‘Dat past dat ook heel erg goed bij Amsterdam Sinfonietta. Deze musici werken zonder dirigent. Iedereen moet alert zijn en iedereen moet op elkaar kunnen vertrouwen, net zoals in een strijkkwartet. Juist voor zo’n orkest wilde ik geen saaie begeleidingspartij schrijven. De solopartij is helemaal geïntegreerd met de orkestpartijen en de solist is meer een initiator van processen dan het virtuoze middelpunt. Zelfs in de cadens in het tweede deel speelt de solist niet alleen, ik heb daar ook een pianopartij bij geschreven en af en toe klinken er korte interrupties van het orkest. De solist is enerzijds onderdeel van het orkest, maar daarnaast is hij ook de inspirator en initiator.’ Een dubbelrol die Jean-Guihen Queyras ongetwijfeld goed zal liggen. Queyras karakteriseert het nieuwe celloconcert als volgt: ‘De structuur is in feite allesbepalend, maar tegelijkertijd klinkt de muziek heel lyrisch en intuïtief’.
De solist in Ouroboros is enerzijds onderdeel van het orkest, maar daarnaast ook inspirator en initiator Deze structuur past volgens Larcher goed bij de compacte bezetting van het celloconcert. ‘Ik wilde niet krampachtig op zoek gaan naar zo veel mogelijke verschillende klanken voor strijkers, slagwerk en piano. Ik wilde juist laten horen wat het effect is van een bezetting zonder blaasinstrumenten, door dezelfde patronen meerdere keren te herhalen. Ik vergelijk het graag met de schilderkunst: als ik voor een symfonieorkest schrijf lijkt het alsof ik met olieverf werk met duizenden verschillende kleuren. Soms is het dan best lastig om een keus te maken welke klankkleur je voor welk 7
BIOGRAFIEËN COMPONISTEN
foto: Richard Haughton
Thomas Larcher
De Oostenrijkse componist Thomas Larcher (1963) is een van de meest vooraanstaande componisten van dit moment. Larcher groeide op in Tirol en studeerde compositie en piano in Wenen. Al gedurende zijn studie werd hij bekend als pianist van eigentijdse muziek en verzorgde optredens met dirigenten als Claudio Abbado, Pierre Boulez, Dennis Russell
Davies en Franz WelserMöst. Hij werkte samen met componisten als Heinz Holliger, Olga Neuwirth, Isabel Mundry en Johannes Maria Staud. In 1994 was hij oprichter van het festival Klangspuren in de Oostenrijkse deelstaat Tirol, een platform voor interpretaties van eigentijdse muziek, dat hij tot 2003 ook leidde. Verder richtte hij in 2004 met steun van de Swarovski Kristallwelten het festival Musik im Riesen in Wattens op. Onlangs ontving hij een prestigieuze compositieprijs voor zijn kamermuziekwerken van het Lincoln Center in New York. Het juryrapport prijst hem om zijn ‘zeer communicatieve en compromisloze muziek’.
Na de oorlog studeerde Cerha aan de Akademie für Musik und Darstellende Kunst in Wenen. Hij componeerde in veel verschillende stijlen en werd bekend doordat hij de laatste akte orchestreerde van Alban Bergs opera Lulu. Alban Berg had die opera nog niet af toen hij overleed in 1935.
Friedrich Cerha
In 1958 richtte hij het ensemble Die Reihe op, dat eigentijdse composities uitvoert. De groep ontwikkelde zich tot een van de meest toonaangevende ensembles voor nieuwe muziek in Europa. In 2011 won Cerha de Musikpreis Salzburg. In 2012
De Oostenrijkse componist en dirigent Friedrich Cerha (1926) begon in 1935 al met componeren. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog maakte een abrupt einde aan zijn jeugd. 8
biografieën
ontving Cerha de prestigieuze Ernst von Siemens muziekprijs vanwege zijn grote verdiensten voor de nieuwe muziek.
Hugo Wolf
hem later fataal zou worden. Rond 1888 ontdekte hij zijn ware kracht in het schrijven van liederen. Nog geen tien jaar was hem gegund: met koortsachtige werkdrift wijdde hij zich aan zijn liedoeuvre. Van zijn instrumentale werken heeft eigenlijk alleen de meesterlijke Italiaanse serenade voor strijkkwartet repertoire gehouden. In 1897 was het afgelopen en de laatste zes jaar van zijn leven bracht hij door in een krankzinnigengesticht waar hij op drieënveertig jarige leeftijd stierf.
Alban Berg Hugo Wolf (1860-1903) leerde viool en piano spelen van zijn vader. Op zijn vijftiende ging hij naar het conservatorium in Wenen. Wegens ‘gebrek aan discipline’ werd hij al na twee jaar van het conservatorium verwijderd, waarna een moeizaam leven begon als autodidact en muziekcriticus. Vele vrienden ontfermden zich over hem. Helaas introduceerde een van hen hem in de Weense bordelen waar hij een syfilisinfectie opdeed die
De Oostenrijkse componist Alban Berg (1885-1935) was net als Anton Webern een leerling van Arnold Schönberg. Samen met Schönberg en Webern vormde hij het boegbeeld van de Tweede Weense School, de componisten die de tonaliteit achter zich lieten ten gunste van de door Schönberg ontwikkelde twaalftoonsmuziek. Van deze drie componisten bleek Berg uiteindelijk de componist die de nieuw 9
ontwikkelde mogelijkheden het meest toepaste vanuit het gedachtegoed van de late negentiende eeuw.
Het leidde tot een zeer persoonlijke en dramatische taal die Berg met terugwerkende kracht verhief tot een van de sleutelfiguren op de drempel van de twintigsteeeuwse muziekgeschiedenis. En dat niet alleen. Want werken als zijn Vioolconcert, de opera Wozzeck en de Lyrische Suite vinden tot op de dag van vandaag hun weg steeds makkelijker naar het publiek.
biografieĂŤn
UITVOERENDEN Jean-Guihen Queyras Cello
De liefde voor de historische uitvoeringspraktijk werd uitgebouwd in Frankrijk tijdens de zomercursus van Anner Bijlsma. Van 1990 tot 2001 was hij lid van het Ensemble Intercontemporain waar nieuwe muziek van componisten zoals Boulez, Stockhausen en Ligeti werd uitgevoerd onder leiding van de componisten zelf. Tegenwoordig opereert Queyras op alle kleine en grote wereldpodia als solist en kamermusicus in een repertoire waarin oud en nieuw wordt verbonden. Hij is leraar aan het conservatorium in Stuttgart, artistiek leider van het festival Rencontres Musicales, lid van het Arcanto Kwartet, en sinds 2010 artist
foto: Marco Borggreve
Jean-Guihen Queyras (1967) arriveerde op zijn achtste met zijn ouders via Canada en Algerije in Forcalquier, Zuid-Frankrijk. Zijn conservatoriumopleiding begon hij in Lyon en vervolgde hij in Freiburg en New York.
in residence bij Ensemble Resonanz. Queyras was regelmatig in Nederland te horen, onder andere tijdens de Amsterdamse Cello BiĂŤnnale in het Muziekgebouw.
10
biografieën
Paolo Giacometti Piano
Giacometti soleerde met dirigenten als Frans Brüggen, Jaap van Zweden en Kenneth Montgomery en werkte met onder anderen Pieter Wispelwey, Gordon Nikolich, Alois Brandhofer, Janine Jansen, Bart Schneemann en Emmy Verhey. Samen met violiste Candida Thompson en celliste Xenia Jankovic vormt hij het Hamlet pianotrio. Zijn indrukwekkende discografie behelst de veelgeroemde opname van het complete piano-oeuvre van Rossini voor het label Channel Classics: ‘Rossini has finally found his pianist,’ oordeelde de kritiek; het derde deel hiervan kreeg bovendien een Edison Classical Music Award. Voor zijn Schumann-cd (Humoreske, Fantasiestücke en de Toccata) ontving Giacometti de BBC Music Magazine’s Benchmark and Performance of Outstanding Quality distinctions, terwijl de Schubert-cd die hij samen
foto: Jonas Sacks
De Italiaanse pianist Paolo Giacometti (1970) studeerde bij Jan Wijn aan het Sweelinck Conservatorium Amsterdam.
met cellist Pieter Wispelwey maakte de Choc du Monde de la Musique ontving. Paolo Giacometti is hoofdvakdocent piano aan de Robert Schumann Musikhochschule in Düsseldorf.
11
biografieën
Candida Thompson Leiding en viool
Candida Thompson studeerde bij de vermaarde pedagoog David Takeno aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen, waar zij haar solistendiploma met onderscheiding behaalde. Daarna studeerde Candida Thompson verder aan het Banff Centre for the Arts in Canada. Ze behaalde diverse prijzen op concoursen, onder meer op het Internationale Jeunesses Musicales te Belgrado. Als solist speelde ze met diverse orkesten in Europa, de Verenigde Staten en het Verre Oosten. Candida Thompson is een gepassioneerd kamermusicus. Zij speelde samen met musici als Isaac Stern, Janine Jansen, Julian Rachlin, Isabelle Faust en Bruno Giuranna. Met celliste Xenia Jankovic en pianist Paolo Giacometti vormt zij het Hamlet pianotrio. Sinds 2003 is Candida Thompson artistiek leider van Amsterdam Sinfonietta. Bij het aanvoeren van een project hecht zij grote waarde aan de individuele inbreng van alle orkestleden. Haar muzikale benadering
vraagt een maximale inzet en grote betrokkenheid van de musici. Onder haar leiding nam Amsterdam Sinfonietta inmiddels tien cd’s op. De allereerste opname Verdi Tsjaikovski werd direct verkozen tot ‘Editors Choice’ door het toonaangevende muziektijdschrift The Gramophone. De daaropvolgende cd Beethoven Walton werd zelfs gekroond tot ‘Disc of the Month’. Over de cd Britten (2013) schreef de Volkskrant: ‘Verbazingwekkend hoe ruim de kleurenwaaier is (…)’. Na de bejubelde cd Shostakovich Weinberg (2013) waarop Candida het zelden gespeelde Concertino van Weinberg speelt, verscheen in 2014 The Argentinian Album waarop ze soleert in de Vier Seizoenen van Astor Piazzolla. ‘Piazzolla prikt en bruist … Misschien wel de mooiste opname tot nu toe’, schreef NRC Handelsblad. Candida Thompson woont sinds 1992 in Amsterdam en bespeelt een viool van JeanBaptiste Vuillaume.
12
foto: Marco Borggreve
biografieĂŤn
13
biografieën
Amsterdam Sinfonietta Amsterdam Sinfonietta is al 25 jaar het enige professionele strijkorkest in Nederland en treedt op over de hele wereld. Het ensemble werd in 1988 opgericht met Lev Markiz als eerste artistiek leider. In de afgelopen jaren maakte Amsterdam Sinfonietta tournees door Europa, China, Amerika en Australië. Het strijkorkest trad op in concertzalen als Barbican Hall in Londen, Cité de la Musique in Parijs, National Centre of Performing Arts in Beijing en Konzerthaus in Berlijn. Het ensemble dat uit 22 strijkers bestaat, wordt geleid door violiste en artistiek leider Candida Thompson. Daarmee onderscheidt Amsterdam Sinfonietta zich van gangbare orkesten. Zonder dirigent spelen vergt een grote inzet en betrokkenheid van alle musici. In het orkest zitten dan ook musici die spelen op solistenniveau. Het repertoire omvat uiteenlopende muzikale stijlen, van barok tot hedendaags. Naast de uitvoeringen van bekend repertoire breekt het orkest ook een lans voor onbekend
gebleven of nieuw repertoire. Zo speelde Amsterdam Sinfonietta recentelijk premières van David Matthews, Sofia Goebaidoelina, Michel van der Aa, Tigran Mansurian en P ¯eteris Vasks. Momenteel schrijven onder meer Thomas Larcher en Sally Beamish werken in opdracht van Amsterdam Sinfonietta. Amsterdam Sinfonietta werkte samen met gerenommeerde musici zoals Sergei Khachatryan, Barbara Hannigan, David Fray, Janine Jansen, Dejan Lazi c, ´ Steven Isserlis, Isabelle Faust, Alexander Melnikov, Nino Gvetadze, Christianne Stotijn, Bobby McFerrin en Wende. In de afgelopen seizoenen maakte het orkest tournees met Sol Gabetta, Patricia Kopatchinskaja en Martin Fröst. Begin 2014 reisde het ensemble met de Amerikaanse bariton Thomas Hampson langs twaalf Europese concertzalen met een bijzonder liedprogramma. In seizoen 2016-2017 staat een Europese tournee gepland met gitarist Miloš Karadagli c. ´ www.sinfonietta.nl
14
foto: Marco Borggreve
biografieën
Viool 1 Candida Thompson Ingrid van Dingstee Arnieke Ehrlich Nicoline van Santen Karen Segal Bob van der Ent Viool 2 Jacobien Rozemond Petra Griffioen Frances Thé Inki Varga Nina de Waal Floor Le Coultre
Altviool Tomoko Akasaka Roeland Jagers Els Goossens Ernst Grapperhaus Anne-Bartje Fontein Cello Kaori Yamagami Maarten Mostert Michiel Weidner Örs Köszeghy
15
Contrabas Ying Lai Green Servaas Jessen Piano Kimball Huigens (alleen in Ouroboros) Slagwerk Barry Jurjus (alleen in Ouroboros)
VERWACHT
do 18 feb 2016 donderdagavond serie Serie nieuw ensemble grote zaal / 20.15 uur
Nieuw Ensemble
An Evening of Today 2016 Het Nieuw Ensemble is altijd nieuwsgierig naar de muziek van de toekomst. Voor jonge componisten en musici is een brug naar die toekomst van levensbelang. Met An Evening of Today biedt het Nieuw Ensemble daarom jaarlijks ruimte aan de talentvolste muzikale creatieve geesten van vandaag. Een internationale garde jonge componisten treedt in samenwerking met de zeer ervaren musici van het ensemble buiten de bekende kaders en gaat op zoek naar ongehoorde klanken en onverwachte verbindingen met andere disciplines. Zo levert An Evening of Today een kleurrijk beeld op van de muziek van nu. PROGRAMMA: Nieuw werk (wereldpremières) van de volgende componisten: Darragh Kearns-Hayes (Ierland) Is Cuimhin liom / Rick van Veldhuizen (Nederland) de formation / Seán ó Dálaigh (Ierland) (negative space) / Lam Lai (Hong Kong) Piwogana voor ensemble en video / Carmen Vanderveken (Canada) Pinky Blood voor ensemble en video / Haukur Þór Harðarson (IJsland) From which one can not turn away voor ensemble en elektronica
16
Rick van Veldhuizen
verwacht
VERWACHT
VR 11 mrt 2016 SERIE AMSTERDAM SINFONIETTA grote zaal / 20.15 uur
Amsterdam Sinfonietta Beamish and the Classics
Al sinds de oprichting van Amsterdam Sinfonietta, meer dan 25 jaar geleden, delen dit strijkorkest en pianist Ronald Brautigam het podium. Speciaal voor deze gelegenheid maakt de Schotse componiste Sally Beamish in opdracht van het orkest een concert voor piano en strijkers. Brautigam vertolkt daarnaast Mozarts Zeventiende pianoconcert. Van Beamish’ eilandgenoot Sir Edward Elgar klinkt het virtuoze Introduction & Allegro, een duivels lastig werk voor strijkkwartet en strijkorkest. De ‘ochtendsymfonie’ van Haydn opent met de betoverendste zonsopgang die een componist ooit schreef. PROGRAMMA: Joseph Haydn Symfonie nr. 6 ‘Le Matin’ / Wolfgang Amadeus Mozart Pianoconcert nr. 17 / Sally Beamish Opdrachtwerk voor piano en strijkorkest (wereldpremière) / Edward Elgar Introduction & Allegro
17
Sally Beamish
VERWACHT
Februari vr 12 feb / 20.15 uur
Jazz Orchestra of the Concertgebouw invites Fuse Rhythm Changes
di 16 feb / 20.30 uur / Kleine Zaal
vr 26 feb / 19.00 uur / hele gebouw
Jerusalem in My Heart The Rest is Noise
Cross-linx
wo 17 feb / 20.15 uur
Orkest van de 18e eeuw Faust speelt Beethoven
za 13 feb / 20.15 uur
Elias String Quartet + Jonathan Biss Beethoven, Britten en Brahms
do 18 feb / 20.15 uur
Nieuw Ensemble An Evening of Today 2016 vr 19 feb / 20.15 uur
zo 14 feb
Kindermiddag
Nederlands Kamerorkest + Nederlands Kamerkoor Memento Mori
13.30 uur
Eric Robillard + Asko|Schönberg Couscous & Kaas (6+)
za 20 feb / 20.15 uur
13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal
zo 21 feb / 15.00 uur
Compagnie sQueezz Wonderzoekers (2-4)
Barokorkest Il Fondamento ism Sweelinck Barokorkest Vier heuvels: Liefde in tijden van oorlog
14.30 uur / Bimhuis
Chitose Trio (Japan) Gagaku, toeval en stilte
Lilian Vieira di 23 feb / 20.30 uur ma 15 feb / 20.15 uur
Anne Sofie von Otter + Kristian Bezuidenhout Het klassieke lied met fortepiano
Oneohtrix Point Never The Rest Is Noise
Neil Finn & Glenn Kotche’s Unlimited Orchestra | Andrew Bird | The Notwist | Son Lux | Peter Buck (R.E.M.) | Third Coast Percussion | Emilie & Ogden | On Fillmore | Aart Strootman | Yuri Landman | Luke Deane & Ragnar Olafsson | Dawn of Midi | Diamanda Dramm | Konstantyn Napolov Unieke jubileumwandeling Muziekgebouw met app Curvices Speciaal voor ons 10-jarig bestaan maakte componiste Rosalie Hirs de poëzie- en klankinstallatie Curvices Amsterdam. Een unieke muzikale rondwandeling waarvoor u de gratis Curvicesapp kunt downloaden via de App Store, Google Play of iTunes. De app schakelt in zodra u rondom het gebouw een van de wandelzones betreedt. Een cadeautje van de componist waarvan u het hele jubileumseizoen kunt profiteren! Meer info: muziekgebouw.nl/ festival/10jaar
do 25 feb / 12.30 uur
Leiermann Ensemble Lunchconcert ism NMF 18
Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Muziekgebouw aan ‘t IJ / foto: Erik van Gurp
MUZIEKGEBOUW AAN ’T IJ Piet Heinkade 1 / 1019 BR Postbus 1122 / 1000 BC Amsterdam Kaartverkoop T 020 788 2000 ma t/m za 12.00 -18.00 uur Kantoor T 020 788 2010 F 020 788 2020 E post@muziekgebouw.nl Zakelijke evenementen T 020 788 2023
Restaurant Zouthaven bevindt zich op de begane grond van het Muziekgebouw. Voor een heerlijke start van uw concertavond. Openingstijden en reserveren www.zouthaven.nl of T 020 788 2090 WORD VRIEND Steun het Muziekgebouw al vanaf € 75 per jaar. Lees meer op : muziekgebouw.nl/steunons
PARTNERS De activiteiten van het Muziekgebouw aan ’t IJ komen tot stand door steun van:
Gelieve te zorgen dat uw mobiele telefoon uit staat tijdens het concert. Camerabeeld- en geluidsopnamen alleen toegestaan met toestemming vooraf.
Mediapartner:
Pauzedrankje (indien inbegrepen) serveren wij op tafels bij de uitgang van de zaal.
Druk binnenwerk:
EARLY BIRD TICKETS Voor jongeren tot 30 jaar, bijna alle concerten € 10. Wees snel: hoe eerder, hoe meer kans. Lees meer op: www.muziekgebouw.nl/earlybirds
Reserveren en openingstijden restaurant Zouthaven: www.zouthaven.nl. Centraal Station (10-15 min lopen) is met tram 26 bereikbaar tot 00.00 uur. Taxicentrale Amsterdam: T 020 677 7777. De Piet Heinparkeergarage onder Muziekgebouw aan ’t IJ is 24 uur per dag open. Informatie + online kaarten bestellen www.muziekgebouw.nl. Ook voor onze nieuwsbrief.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX