Do 8 feb 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
Ralph van Raat Messiaen, Ligeti, Boulez
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Donderdag avondserie Do 8 feb 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur
Ralph van Raat Messiaen, Ligeti, Boulez
ca. 45 minuten voor de pauze ca. 35 minuten na de pauze
Ralph van Raat piano
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Claude Debussy (1862 - 1918) Étude retrouvée (1915; Nederlandse première) Pierre Boulez (1925 - 2016) Douze notations (1945) Olivier Messiaen (1908 - 1992) Morceau de lecture à vue (1934; Nederlandse première) La fauvette passerinette (1961; Nederlandse première) Pierre Boulez Une page d’ephemeride (2005) György Ligeti (1923 - 2006) L’arrache-coeur (1994, originele versie etude nr. 11, Nederlandse première) Pauze Claude Debussy Les soirs illuminés par l’ardeur du charbon (1917; Nederlandse première) Maurice Ravel (1875 - 1937) Menuet in cis (1904; Nederlandse première) Olivier Messiaen Uit Des canyons aux étoiles (1971) ·· Le cossyphe d’Heuglin ·· Le moqueur polyglotte Pierre Boulez Incises (1994/2001)
3
Toelichting De composities van Maurice Ravel, Claude Debussy, Olivier Messiaen, Pierre Boulez en György Ligeti behoren tot de kern van de twintigste-eeuwse muziek. Toch blijken er diverse vrijwel onontdekte parels tussen hun pianostukken te zitten, die vanavond deels voor het eerst in Nederland zullen klinken.
Claude Debussy Étude retrouvée Van het genoemde rijtje componisten kan Debussy’s oeuvre gezien worden als een van de belangrijkste fundamenten voor de moderne muziek, die de weg baande voor latere generaties componisten door de bevrijding van zowel harmonie als het ritme, en het denken in klankkleur in plaats van in melodie. Zijn twaalf late piano-etudes uit 1915 vormen hiervan een goed voorbeeld; door de ervaringen van de Eerste Wereldoorlog wilde Debussy muziek maken die niet direct op de werkelijkheid terugviel, maar die puur naar zichzelf verwijst en die een wereld op zichzelf vormt. Meer dan een halve eeuw na Debussy’s dood, vond pianist Roy Howat een schets van een etude, die de vierde in die collectie zou worden, maar die uiteindelijk volledig door Debussy in de ban gedaan is. De etude bleek Pour les arpèges composées te heten, net als de uiteindelijke elfde etude in de collectie, eveneens in As. Opvallend is het melodische, Chopin-achtige karakter, en het vloeiende karakter, zeker in tegenstelling tot de uiteindelijke etude met dezelfde naam. In het manuscript is duidelijk te zien hoe Debussy overtuigd lijkt van de eerste drie pagina’s, die volledig en netjes genoteerd zijn inclusief speelaanwijzingen, om in de 4
laatste pagina’s steeds meer te schrappen en te krassen, voortekens weg te laten totdat de laatste maten slechts schetsmatig weergegeven zijn. Hij raakte wellicht steeds minder overtuigd van het werk, dat minder baanbrekend is en meer op de traditie teruggrijpt dan de andere etudes. Toch heeft Debussy het gelukkig altijd bewaard, want het blijft een typisch werk van Debussy van grote kwaliteit. Les soirs illuminés par l’ardeur du charbon In 2001 werd nog een kort stuk van Debussy ontdekt, Les soirs illuminés par l’ardeur du charbon. Dit is naar alle waarschijnlijkheid zijn allerlaatste werk voor piano, geschreven in 1917, als dank aan een kolenboer die hem in een koude oorlogsnacht toch wist te voorzien van brandstof voor zijn kachel. In het kernachtige werk komen diverse referenties voor aan zijn eerdere Préludes (1909-1912), waardoor het een soort vingerafdruk is van Debussy’s late stijl.
Maurice Ravel Menuet in cis Ook Ravels Menuet in cis uit 1904 blijkt een vingerafdruk van zijn hoogstpersoonlijke componeerstijl. Om onbekende redenen
Toelichting
geschreven op de achterkant van een blaadje met oefeningen voor een compositieleerling, is de voor Ravel typerende diepgewortelde lyriek en het verfijnde gevoel voor harmonie evident in slechts één minuut muziek. Bovendien verwijst het stuk naar Ravels interesse in de Franse dansvormen, zoals hij die later opnieuw zou toepassen in onder andere het Menuet sur le nom de Haydn (1909) en in Tombeau de Couperin (1914 -1917).
Olivier Messiaen Morceau de lecture à vue Olivier Messiaen rekende Debussy en Ravel tot zijn grootste invloeden. In zijn korte Morceau de lecture à vue uit 1934, geschreven als prima vista (bladlees)examenoefening voor pianostudenten van de Schola Cantorum in Parijs, is de fascinatie voor klankkleur dan ook duidelijk hoorbaar. La fauvette passerinette Messiaen liet zich, evenals zijn Franse voorgangers, al vroeg inspireren door de natuur, maar hij deed dit op een veel meer letterlijke wijze, zoals het direct en exact vertalen van vogelzang naar instrumentale muziekstukken. De grote pianocyclus Catalogue d’oiseaux (1956-1958) is hier een voorbeeld van, maar ook het in 2012 door pianist Peter Hill ontdekte werk La fauvette passerinette (De baardgrasmus) is typerend. Het was waarschijnlijk bedoeld als startpunt
voor een vervolg op de eerder genoemde pianocyclus, maar door grote opdrachten – onder andere voor Expecto resurrectionem mortuorum in 1964 – had hij er geen tijd meer voor, en is hij het naar alle waarschijnlijkheid vergeten. In tegenstelling tot de stukken in de Catalogue, schetst hij in deze compositie geen natuurelementen meer, zoals water of gesteente, maar maakt hij slechts gebruik van abstracte vogelzang zonder context. De vogelzang is daardoor nog rijker geharmoniseerd, en het karakter van het gezang evolueert gedurende het stuk: de lyrische dialoog van twee baardgrasmussen aan het begin wordt steeds venijniger en agressiever naarmate het territorium wordt bedreigd door onder andere de klauwier, de boomleeuwerik en de zanglijster. Des canyons aux étoiles Ook in Messiaens latere grote cyclus voor piano solo en orkest, Des canyons aux étoiles (1974) staat vogelzang opnieuw centraal, tezamen met de schoonheid van het landschap rondom Bryce Canyon in de Verenigde Staten en de spirituele reis van de fysieke schoonheid naar de goddelijke schoonheid. Het stuk bezit twee delen volledig voor piano solo, die op zichzelf kunnen staan vanwege hun abstracte karakter, maar die vrijwel nooit als dusdanig uitgevoerd worden. Het zijn Le cossyphe d’heuglin (De witoorvliegenvanger), met uitsluitend vogelzang van deze ene vogel, en Le moqueur polyglotte (De spotvogel), waarin de spotvogel omringd is door enkele andere vogels die voorkomen in 5
Toelichting
het Californische landschap. Opvallend is opnieuw de rijke harmonisatie inclusief boventooneffecten, die gespeeld worden door het geluidloos aanslaan van toetsen met de gehele bovenarm. Maar vooral het optimistische karakter van de vogels valt op, gedurende alle delen: hemels, speels en lyrisch.
Pierre Boulez Douze notations Pierre Boulez behoort tot een van de bekendste en meest succesvolle studenten van Olivier Messiaen. Toen Boulez eind 1946 aan zijn Douze notations begon, was het echter de invloed van Anton Webern (1883 - 1945) die hem aanzette tot het schrijven van het werk. De titel van dit officiële opus 1 kan trouwens niet letterlijker opgevat worden: het was inderdaad een verzameling notities, die op diverse kladpapiertjes teruggevonden zijn, zoals op de achterkant van wat contrapuntoefeningen en op de achterkant van het manuscript van een heel ander vroeg pianowerk. Boulez had toentertijd zijn harmonielessen bij Olivier Messiaen aan het Parijse conservatorium net afgerond en hij kreeg privélessen van René Leibowitz, die hem al snel met het werk van Webern in contact bracht. Het aforistische, gefragmenteerde en geconcentreerde karakter van het oeuvre van Webern is direct terug te horen in de Douze notations, evenals de toepassing van een twaalftoonreeks met extreem wijde intervallen tussen de tonen. 6
Boulez gaat in de Douze notations uit van slechts één reeks voor alle twaalf delen; elk deel begint op een andere noot van deze reeks, en de relatie tussen de gebruikte reeks en een dergelijk vormaspect zou later een sleutelaspect van zijn werk worden. Hij gebruikt de reeks op verschillende manieren: van de simpelste basisvorm (zoals in Notation II) tot het gebruik van slechts cellen daarvan, op diverse verschillende toonhoogtes (Notation VI). De gebruikte harmonieën en de ritmiek doen vaak nog sterk denken aan zijn leermeester Messiaen; zelfs Messiaens exotisme is te horen in de drummende ritmiek van Notation II, en in Notation VIII, waar in het manuscript nog Afrique als titel genoemd staat. Het werk vormt eigenlijk een afsluiting van zijn studiejaren en de opening voor zijn volwassen stijl. Pas vele jaren na de compositiedatum – in 1985 – gaf Boulez toestemming tot publicatie van dit werk; vijf jaar na de première van orkestraties die hij van vier delen gemaakt had. Ondanks de vluchtige titel, bleek het werk bij nader inzien een belangrijk schakelmoment in het oeuvre van de componist. Incises Na het schrijven van drie grote, baanbrekende pianosonates en een groot stuk voor twee piano’s, schreef Boulez lange tijd geen pianowerken meer. Voor een lange periode ging zijn aandacht vooral uit naar het dirigeren en het componeren van grote orkestwerken, waarin hij de fascinatie voor resonantie, aangewakkerd door het
Toelichting
toetseninstrument, kon uitbouwen. In 1994 zorgde een opdracht van de Umberto Micheli Competition echter toch voor een nieuw pianowerk. Bedoeld als kort pianostuk voor de finalisten, werd de titel Incises voor hen voorzien van een uitleg: ‘INCISE, een ritmisch motief van een aantal noten, analoog aan een motief. […] Anderen beschouwen het als een ritmische groep.’ Het stuk heeft in de loop der tijd grote veranderingen en vooral uitbreidingen ondergaan: na de première werd het stuk van circa drie minuten uitgebouwd tot een werk van meer dan tien minuten, waarbij de uiteindelijke versie van 2001 nog een stuk virtuozer is dan de originele versie. De oorspronkelijk ‘stekelige’ stijl van de vroege werken van Boulez maakte plaats voor een buitengewoon eloquente, kleurrijke en muzikanteskvirtuoze toontaal.
Boulez gebruikte voor Incises een notenreeks gebaseerd op de naam van Paul Sacher Centraal in Incises staat het motief van de noten (E)S-A-C-H (Duitse benaming voor B)E-R(é) (Frans voor D). Dit is niet toevallig: het stuk was ook geschreven met de deadline van een andere compositieopdracht in gedachten voor de negentigste verjaardag van de grote muziekmecenas Paul Sacher (1906 - 1999). In het kader van deze opdracht zou hij Incises herschrijven tot Sur Incises
(1997-1998) voor piano’s, harpen en slagwerk. Het SACHER-notenreservoir wordt in Incises constant gepermuteerd via afgeleide melodische cellen. Deze componeermethode biedt veel meer muzikale vrijheden dan bijvoorbeeld het strenge serialisme, waar Boulez eerder mee experimenteerde en waarbij alle muzikale parameters op redelijk onwrikbare en rationele wijze aan elkaar verbonden waren. De meest opvallende ritmische motieven in het stuk zijn de snelle herhaling van akkoorden of noten, afgewisseld door beide handen, en de interrupties van de over het algemeen snelle, doorgaande puls door ornamenten. Het werk bestaat, naast de vrije openingssectie, uit de wisselwerking tussen twee contrasterende vormelementen: rappe ritmische secties en schijnbaar pulsloze secties van resonerende akkoorden. De uiterst donkere en sombere slotsectie heeft Boulez na de dood van Paul Sacher in 1999 ingevoegd; het doet denken aan doodsklokken. Une page d’ephemeride Une page d’éphéméride (2005), Boulez’ laatste pianowerk, is het resultaat van een compositie-opdracht van zijn uitgever Universal Edition voor een kort werk voor een bundel met moderne muziek voor pianostudenten. Het lijkt op een gecomprimeerde versie van Incises, hoewel de noten anders zijn. Toch bestaat ook dit werk uit enkele langzame secties rondom de resonantie van akkoorden, afgewisseld met zeer snelle passages. Het muzikale materiaal is gebaseerd op een cel van 7
Toelichting
vijf noten, die met een vaak toegevoegde zesde noot wederom regelmatig het SACHER-motief vormt. Het stuk bestaat uit allerlei ongebruikte notities voor andere composities, hetgeen de titel verklaart: ‘pagina uit een scheurkalender’.
komen wel terug in latere etudes – zoals het middendeel van nr. 13, L’escalier du diable – maar het kale, directe en dreigende karakter van dit werk is in deze context inderdaad uitzonderlijk. Tekst toelichting: Ralph van Raat
György Ligeti L’arrache-coeur De muzikale taal van Pierre Boulez heeft vanaf 1956 een beslissende invloed gehad op de stilistische ontwikkeling van de Hongaars-Oostenrijkse componist György Ligeti, die aanvankelijk vooral beïnvloed was door Béla Bartók (1881 - 1945). Ligeti ontwikkelde een volledig eigen toontaal, die vooral gebaseerd is op dichte klankweefsels en op ritmische polyfonie. Een van de hoogtepunten van zijn oeuvre wordt gevormd door de achttien piano-etudes. L’arrache-coeur (1994) (vertaald als ‘De hartevreter’, naar een psychologische roman uit 1953 van Boris Vian) was bedoeld als etude nr. 11, en is zelfs als dusdanig officieel in première gebracht. Toch heeft Ligeti na de première besloten het werk niet op te nemen in de volledige cyclus van etudes. Hij schreef er een nieuw werk voor in de plaats: En suspens. Gelijkend op de casus van de elfde étude van Debussy, correspondeert het klankbeeld nauwelijks met de overige etudes uit de cyclus: een studie van akkoorden in een langzaam tempo, sterk contrasterend in kleur en dynamiek, met een buitengewoon dramatische lading. Elementen hiervan 8
Biografieën Componisten Claude Debussy Claude Debussy (1862 1918) kon mede dankzij de steun van de schoonmoeder van de dichter Paul Verlaine en later Tsjaikovski’s weldoenster Nadjezjda von Meck uitgroeien tot een uitstekend pianist en een vernieuwend componist. Debussy vond zijn taal en vorm vooral nadat hij tijdens de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1889 veel Spaanse muziek en de Javaanse gamelan had gehoord. Hoewel Debussy vanwege zijn suggestieve werk vaak in één adem genoemd wordt met het impressionisme waren zijn vroegste inspiratiebronnen vooral de mystieke en mysterieuze literatuur. Om de sfeer van die werken te benaderen, schreef hij in een welhaast vrij improvisatorische vorm en bediende hij zich van een ‘zwevende’ tonaliteit. Met werken als Prélude á l’aprèsmidi d’un faune, La mer, Iberia, de opera Pelléas et
Mélisande en pianowerken als de Préludes en de Études was en is hij van blijvende invloed op het westerse componeren.
9
Biografieën
Maurice Ravel De Franse componist Maurice Ravel (1875 - 1937) had met een Zwitserse vader en een Baskische moeder een brede culturele achtergrond. Toch zijn het vooral de Spaanse wortels die later in zijn werk naar boven komen. Ravel krijgt zijn opleiding aan het Parijse Conservatorium en vestigt zijn naam met werken als Habanera en Pavane pour un infante défunte. Ravel, die in de Eerste Wereldoorlog als militair diende, koos vervolgens voor een leven zoveel mogelijk buiten de schijnwerpers en bleef actief als vrij componist. Wel trad hij geregeld op als pianist. In de jaren na de Eerste Wereldoorlog bevestigde hij zijn status als componist met werken als La Valse, de Bolero en de orkestratie van Moessorgsky’s Schilderijen van een tentoonstelling.
10
Biografieën
Olivier Messiaen De Franse organist, pianist en componist Olivier Messiaen (1908 - 1992) komt uit een creatief nest. Zijn moeder was de dichteres Cécile Sauvage en zijn vader, een docent Engels, vertaalde Shakespeare in het Frans. Zijn ouders stimuleerden het muzikale talent van hun zoon en Messiaen begon daardoor al jong met componeren. Op 11-jarige leeftijd studeerde hij aan het conservatorium van Parijs bij onder anderen Marcel Dupré en Paul Dukas. Op 22-jarige leeftijd kreeg hij een aanstelling als organist-titulair van de Église de la Sainte- Trinité in Parijs, een post die hij tot aan zijn zou dood bekleden. Met compositietechnische zaken als de ‘modes à transpositions limitées’, de ‘valeur ajoutée’ en de ‘rhytmes nonrétrogradables’ werd hij een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor de naoorlogse componisten. Vanaf 1942 trok hij als docent compositie aan het
Conservatoire National Supérieur de Paris vele componisten aan met zijn fameuze analyseklas. Pierre Boulez, Iannis Xenakis, Karlheinz Stockhausen, George Benjamin, Toru Takemitsu en Ton de Leeuw behoorden tot zijn leerlingen.
Door zijn composities, zijn compositiesysteem vastgelegd in het boek Technique de mon langage musical en zijn veertigjarige docentencarrière geldt hij als een van de meest invloedrijke figuren uit de recente muziekgeschiedenis. 11
BiografieĂŤn
Pierre Boulez Pierre Boulez (1925 - 2016) was een Franse componist en dirigent. Na zijn opleiding wiskunde aan de Ecole Polytechnique studeerde hij aan het Conservatorium te Parijs, onder meer bij Olivier Messiaen. Boulez was de belangrijkste vertegenwoordiger van de twaalftoonsmuziek in Frankrijk, mede door zijn voordrachten en artikelen over hedendaagse muziek. Ook organiseerde hij concerten in het Marignytheater, die van grote invloed waren op de moderne Franse componisten. Hij was oprichter en eerste directeur van het IRCAM (Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique), een onderzoeksinstituut voor moderne muziek in Parijs. In 1992 trok hij zich terug als directeur. In 1976 richtte hij het Ensemble intercontemporain op. Vanaf de jaren zestig werd Boulez steeds actiever als dirigent.
12
Biografieën
György Ligeti György Ligeti (1923 2006) werd geboren in Transsylvanië en studeerde vanaf 1942 in Boedapest. In 1956 ontvluchtte hij zijn land na de door de Russen neergeslagen Hongaarse opstand, en uiteindelijk werd hij Oostenrijks staatsburger. Ligeti groeide uit tot een van de belangrijkste componisten van de Europese avant-garde. Hij studeerde bij Ferenc Farkas en Sandor Veress, maar zijn belangrijkste inspirator was de in 1940 uit Boedapest vertrokken Béla Bartók. Net als zijn grote voorbeeld deed Ligeti onderzoek naar de Hongaarse en Roemeense volksmuziek en componeerde aanvankelijk in een aan Bartók verwant idioom. In de vroege jaren zestig verraste hij de complete westerse avantgarde met werken als Atmosphères en Lux Aeterna waarin micropolyfonie een belangrijke rol speelde en waarin de klanken behandeld werden als vlakken en als
klanknevels. Na een diepe crisis in de jaren zeventig ontstonden werken zoals de absurdistische opera Le grand macabre waarin de melodie weer een rol speelde. Ook begon het verleden via toespelingen door te dringen in zijn
muziek. In latere werken zoals de Piano études waren bovendien niet-westerse ritmes van invloed op zijn muzikale taal.
13
Biografieën
Uitvoerende Ralph van Raat Piano Nederlandse pianist en musicoloog Ralph van Raat (1978) studeerde zowel piano aan het Sweelinck Conservatorium bij Ton Hartsuiker en Willem Brons als Muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Beide studies sloot hij cum laude af. Voor zijn ontwikkeling als pianist waren vooral zijn verdere studies bij Claude Helffer in Parijs, Ursula Oppens in de Chicago en Pierre-Laurent Aimard in Keulen van belang. Zijn bijzondere aandacht voor de muziek van de twintigste en eenentwintigste eeuw viel al snel op. Deze resulteerde in prijzen bij onder andere de Internationale Ferienkurse für Neue Musik te Darmstadt (1998), het Internationale Gaudeamus Vertolkers Concours (1999) en de VSCD Klassieke Muziekprijs (2005). In 2006 had Van 14
Raat bij de NPS op Radio 4 een eigen serie over moderne muziek en de toegankelijkheid ervan. De pianist bracht verschillende cd’s uit en heeft sinds 2006 een exclusief contract met Naxos. Voor dit label nam Van Raat de complete pianowerken op van onder anderen John Adams, Magnus Lindberg en Sir John Tavener. Ook de opname van The people united will never be defeated van Rzewski was een internationaal succes. Op 25 oktober dit jaar zal Van Raat als een van de weinige Nederlandse pianisten spelen in Carnegie Hall in New York. Hij zal dan een compositie van Louis Andriessen speciaal voor hem geschreven en een nog niet eerder gespeeld werk van Pierre Boulez ten gehore brengen. Ralph van Raat is als docent hedendaagse pianomuziek verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam.
BiografieĂŤn
foto: Simon van Boxtel
15
Verwacht
Donderdag avondserie Do 15 feb 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Nieuw Ensemble An Evening of Today 2018 Met An Evening of Today presenteert het Nieuw Ensemble ieder jaar de talentvolste muzikale creatieve geesten van vandaag. Masterstudenten en net afgestudeerden van de conservatoria van Amsterdam en Den Haag krijgen carte blanche om hun stoutste muzikale droom te verwezenlijken. Een programma voor iedereen die nieuwsgierig is naar de muziek van een nieuwe generatie musici. In samenwerking met de zeer ervaren musici van het Nieuw Ensemble treedt een internationale garde jonge componisten buiten de bekende kaders. Zij gaan op zoek naar ongehoorde klanken en onverwachte verbindingen met andere disciplines. Zo levert An Evening of Today een kleurrijk beeld op van de muziek van nu. Programma: Kate Honey Anthropocene / Nuno Lobo – Wú / Alexandre Kordzaia Light Bulbs / Boris Bezemer Piece for Nieuw Ensemble / Il Hoon Son Rhythm Bomb / James Alexandropoulos-McEwan More Layers
16
Boris Bezemer
Verwacht
Ligeti Festival Za 24 feb 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Warm-Up Ligeti Festival
Met o.a. Pierre-Laurent Aimard en Reinbert de Leeuw Componist György Ligeti (1923-2006) hoort thuis in het selecte rijtje van de allergrootste 20e-eeuwse componisten als Bela Bartók en Igor Stravinsky. Zonder het te beseffen kennen veel mensen zijn muziek al van beroemde films als 2001 A Space Oddysey en The Shining. Als opmaat en smaakmaker voor het Ligeti Festival (5 t/m 8 april) vormt deze 1,5 uur durende talkshow mét live muziek de perfecte kennismaking met een van de meest fascinerende componisten van de 20e eeuw. Te gast zijn meesterpianist Pierre-Laurent Aimard en dirigent Reinbert de Leeuw. Weinigen hadden zo’n nauwe band met Ligeti als deze twee. Wat fascineert hen zo in zijn muziek? En wat voor een mens was Ligeti? Dat horen we van Aimard en De Leeuw. Daarnaast laten Aimard, het Dudok Quartet Amsterdam en violist Joseph Puglia in enkele sleutelwerken van Ligeti horen hoe fantastisch zijn muziek is.
György Ligeti foto: Schott Promotion-H.J. Kropp
Let op: deze avond is (deels) in het Engels
Programma: György Ligeti Fragmenten uit Vioolconcert (Joseph Puglia) / Delen 1, 5 en 7 uit Musica ricercata (Pierre-Laurent Aimard) / Etudes nr. 3 ‘Touches bloquées’, nr. 8 ‘Fém’ en nr. 10 ‘Der Zauberlehrling’ (Pierre-Laurent Aimard) / Strijkkwartet nr. 2 (Dudok Quartet Amsterdam)
Ligeti Festival mede mogelijk gemaakt door:
17
Verwacht
Februari vr 9 feb / 20.15 uur Nederlands Kamerorkest + Gordan Nikolic Stravinsky strings, Weill winds za 10 feb / 20.15 uur Holland Baroque + Lars Ulrik Mortensen + Claron McFadden Que l’amour
PurcellDag zo 11 feb
10.30 uur / Kleine Zaal PurcellScratch o.l.v. Peter Van Heyghen 11.00 uur Jean-Luc Ho Purcell en tijdgenoten 14.00 uur Alex Potter Purcell de singersongwriter 16.00 uur L’Achéron Magische Fantasia’s 20.15 uur Vox Luminis King Arthur UITVERKOCHT 18
wo 14 feb / 20.15 uur Façade: De wereld van Mata Hari Muziektheater Transparant do 15 feb / 20.15 uur Nieuw Ensemble An Evening of Today 2018 vr 16 feb / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Fazil Say After Wagner za 17 feb / 14.15 uur De IJ-Salon 3x Serenade za 17 feb / 20.15 uur Angelika Kirchschlager + James Sherlock Geliefde liederen van Schubert, Schumann en Brahms zo 18 feb / 15.00 uur Dominique Vleeshouwers Wat is het geheim van slagwerk? (8+) ma 19 feb / 20.30 uur / Kleine Zaal Circuit des Yeux + TALsounds Reaching for Indigo di 20 feb / 20.15 uur Rosanne Philippens + gastmusici Dedications
wo 21 feb / 20.15 uur Calefax Bachs Geschenk do 22 feb / 20.15 uur Asko|Schönberg Zappa’s playlist vr 23 feb / 20.15 uur Blackmail (1929) - Alfred Hitchcock Metropole Orkest za 24 feb / 20.15 uur Warm-Up Ligeti Festival Met o.a. Pierre-Laurent Aimard en Reinbert de Leeuw
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
19