Do 1 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
New European Ensemble
Debussy Caleidoscoop
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Donderdag avondserie Do 1 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.15 uur
New European Ensemble Debussy Caleidoscoop
ca. 40 minuten voor de pauze ca. 50 minuten na de pauze
Felicia van den End fluit
Foyerdeck 1 19.15 -1.45 uur
New European Ensemble: Felicia van den End fluit James Meldrum klarinet Astrid Haring harp Hanna Shybayeva piano JosĂŠ Pepe Garcia percussie Rada Ovcharova viool Emlyn Stam altviool Willem Stam cello
Inleiding
Hans Haffmans in gesprek met artistiek leider Emlyn Stam en componist Mikel Urquiza
Dit concert wordt opgenomen door NTR voor uitzending in het Avondconcert op dinsdag 6 maart NPO Radio 4
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Claude Debussy (1862 - 1918) Deux arabesques (1888-1891) bew. Henk Alkema ·· Andante commode ·· Allegretto scherzando Mikel Urquiza (1988) Les lueurs se sont multipliées (2015) ·· Prologue ·· Stanza di Livia ·· Clair de lune au bosco ·· Les lueurs se sont multiplies ·· Epilogue Kaija Saariaho (1952) Terrestre (2002) ·· Oiseau dansant ·· L’oiseau, un satellite infime Pauze Claude Debussy Sonate voor fluit, altviool en harp (1915) ·· Pastorale. Lento, dolce rubato ·· Interlude. Tempo di minuetto ·· Finale. Allegro moderato ma risoluto Tristan Murail (1947) Garrigue (2008) Claude Debussy Six épigraphes antiques (1914) bew. Karl Lenski ·· Pour invoquer Pan ·· Pour un tombeau sans nom ·· Pour que la nuit soit propice ·· Pour la danseuse aux crotales ·· Pour l’égyptienne ·· Pour remercier la pluie au matin 3
Toelichting Claude Achille Debussy geldt als de architect van de nieuwe Franse muziek aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Zijn vertrekpunt was het zogenaamde impressionisme, maar Debussy ging veel verder. Hij deed dat volgens velen voor het eerst werkelijk in 1894 met zijn beroemde Prélude à l’après-midi d’un faune dat begint met die kenmerkende fluitmelodie, en dat volgens onder anderen Pierre Boulez beschouwd moet worden als het begin van de nieuwe muziek. Daar zit wat in. Debussy ontwierp een suggestieve harmonische taal die voorbij ging aan de wetten van de klassieke tonaliteit, terwijl hij ondertussen gebruik maakte van bekende samenklanken.
Honderd jaar na zijn dood is de invloed van Debussy nog steeds onmiskenbaar Hoewel Debussy de Franse muziek zo een nieuwe impuls gaf en naar eigen zeggen voor het eerst sinds Jean-Philippe Rameau een werkelijk Frans geluid liet horen, had hij in eerste instantie geen echte navolgers. Debussy werkte niet met een compositiesysteem en had geen leerlingen om zijn wijze van componeren op over te brengen. Toch is nu, honderd jaar na zijn dood, de invloed van Debussy onmiskenbaar. Vooral in de tweede helft van de twintigste eeuw grepen componisten als Pierre Boulez – de oprichter van het Institut de Recherche et Coordination Acoustique/ Musique (IRCAM) waar de geest van Debussy een voorname rol speelt – en later Tristan Murail en de Finse Kaija Saariaho terug op het 4
gedachtegoed van Debussy. Ook een jongere componist als de Spanjaard Mikel Urquiza is schatplichtig aan Debussy. Dat is wat het New European Ensemble onderstreept met het programma van vanavond. Tussen Debussy’s op twintigjarige leeftijd geschreven Deux arabesques en de aan het eind van zijn leven gecomponeerde Six épigraphes antiques, zodanig bewerkt dat de fluit net als in het werk waar zijn zegetocht mee begon een belangrijke rol speelt, staan kenmerkende werken van Urquiza, Murail en Saariaho. En als hun werken iets vertellen dan is het wel dit: Debussy leeft en beïnvloedt nog steeds de klank, het karakter en de koers van de hedendaagse muziek.
Claude Debussy Deux arabesques Er wordt wel gezegd dat Debussy’s Deux arabesques, de twee werken die hij tussen 1888 en 1891 schreef, nog niet helemaal de stijl van de grote Debussy representeren. Hoewel het pas zijn tweede werk voor piano solo was, is alles wat hem later tot de grote vernieuwer zou maken al in de kiem aanwezig. En dat maakt de Deux arabesques, geschreven kort nadat hij zijn eerste opvallende werk de cantate La Damoiselle élue voltooid had, tot
Toelichting
twee mooie miniaturen die al veel onthullen van wat de Franse componist in petto had. Zo wijkt het harmonische schema nogal af van alles wat in die tijd gebruikelijk was en klinkt regelmatig de pentatonische toonladder waar Debussy ook later veelvuldig gebruik van zou maken. Met de titel ‘arabesque’ verwees de componist naar de versieringen van de art-nouveaubeweging in de beeldende en decoratieve kunst en naar de vele vormen in de natuur, die naar zijn idee ook al in de barokke periode naar muziek vertaald werden. Want de barok was naar zijn zeggen ‘de tijd van de prachtige arabesken omdat muziek onderworpen was aan de wetten van schoonheid die gedicteerd werden door figuren en bewegingen die in de natuur voorkomen’.
Mikel Urquiza Les lueurs se sont multipliées De jonge Spaanse componist Mikel Urquiza schreef Les lueurs se sont multipliées in 2015 in opdracht van het Festival Format Raisins in La Charité sur Loire. De enige eis die de opdracht stelde was dat het werk op enigerlei wijze gerelateerd moest zijn aan literatuur. Urquiza besloot het werk van de Franse auteur Michel Butor (1926 - 2016) als uitgangspunt te nemen. Butors tweede roman L’emploi du temps uit 1956 begint met de zin ‘Les lueurs se sont multipliées’ ( De stralen hebben zich vermenigvuldigd). Het verhaal is van een jonge Fransman die stage loopt in een imaginaire stad en heen en weer reist met de trein alwaar hij in flashbacks en andere spelletjes met tijd
en perspectief zijn dagboek bijhoudt. Urquiza had naar eigen zeggen een duister werk in gedachten, maar tijdens zijn verblijf in Villa Medici in Rome – na het winnen van de Prix de Rome – veranderde zijn perspectief, mede door de gedachte aan de rol van de trein in het boek La modification dat Butor in 1957 schreef (in het Nederlands vertaald als Retour Rome). Dit gaat over een zakenman die op de trein ParijsRome stapt om zijn maîtresse op te halen om met haar in Parijs te leven. Onderweg passeert zijn leven en blijken zijn gedachten de vorm van een boek aan te nemen. Het uiteindelijke werk van Urquiza is net als de boeken van Butor een caleidoscoop van invallen en gedachten die uiteindelijk toch samen blijken te hangen. Het werk bestaat uit een proloog en een epiloog en daartussen drie delen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar invallen, ritmes en kleuren delen en zo steeds vanuit een ander perspectief een zelfde verhaal lijken te vertellen.
Kaija Saariaho Terrestre Als er iemand genoemd moet worden die de erfenis van Claude Debussy met evenveel respect als fantasie heeft behandeld, dan is het wel de Finse Kaija Saariaho. Haar suggestieve muzikale taal zit vol nieuwe klankkleuren en haar harmonische taal heeft veel profijt gehad van haar verblijf en studie bij IRCAM. 5
Toelichting
Als een moderne Debussy vertelt zij verhalen in klank, schept zij beelden en gaat daar vervolgens aan voorbij. Een mooi voorbeeld daarvan is het in 2002 geschreven Terrestre, wat in feite een bewerking voor solofluit, viool, cello en percussie is van het gelijknamige tweede deel van haar fluitconcert Aile du songe. De inspiratie voor dit fluitconcert kwam van de gedichtenbundel Oiseaux van de Franse schrijver Saint-John Perse (1887 - 1975), die het beeld van de vogel gebruikt als metafoor voor de mysteries van het leven. Terrestre valt uiteen in twee delen. Oiseau dansant en L’oiseau, un satelite infime. Het eerste deel vergt een behoorlijke dosis techniek, longinhoud en bewegingsflexibiliteit van de fluitist die zingt en spreekt in het instrument, terwijl er nagenoeg tegelijkertijd aangeblazen noten moeten klinken. Het is gebaseerd op een mythe van de Australische Aboriginals waarin een dansende vogel een heel dorp leert hoe te dansen. In het tweede gedeelte komen de elementen uit Oiseau dansant en het eerste deel van het concert bijeen. De vogel (hier de fluit) is in de woorden van de dichter een kleine satelliet in een universele baan om de aarde die zaken aanstuurt en weer verdwijnt.
Claude Debussy Sonate voor fluit, altviool en harp In 1914 ontwikkelde Claude Debussy, aangemoedigd door zijn uitgever, het plan om een zestal sonates te schrijven voor verschillende instrumentcombinaties. De 6
sonates zouden grotendeels een eerbetoon worden aan achttiende-eeuwse Franse klavecinisten/componisten als François Couperin en Jean-Philippe Rameau. Ondanks zijn slechte gezondheid ging Debussy voortvarend van start en in 1915 voltooide hij de Sonate voor cello en piano en de Sonate voor fluit, altviool en harp. In 1917 kwam er nog een Sonate voor viool en piano bij. Daar bleef het bij door zijn dood in 1918. De Sonate voor fluit, harp en altviool is een combinatie die nog niet eerder toegepast was in de kamermuziek. Een goede keus, want de sonate met zijn melancholieke klanken en nietwesterse accenten was, ondanks het feit dat het harmonisch een van zijn meest moderne werken zou blijken, van meet af aan populair en inspireerde diverse andere componisten. Die populariteit dankt het werk aan de aansprekende lyriek en aan het gevoel van eenheid doordat diverse thema’s in alle drie de delen terugkeren.
Tristan Murail Garrigue De Franse componist Tristan Murail geldt als een van de grondleggers van de spectrale muziek, een compositietechniek waarbij de fundamentele eigenschappen van geluid zoals de boventoonreeks – de tonen die mee resoneren met een grondtoon en mede verantwoordelijk zijn voor de klankkleur – gebruikt worden als basis voor harmonie en meerstemmigheid.
Toelichting
Claude Debussy wordt wel eens beschouwd als de voorloper van de spectralisten omdat hij in zekere zin ook harmonieën opbouwde volgens boventoonreeksen. Voor Tristan Murail waren klankkleur en boventoonreeksen onderwerp van jarenlang onderzoek en in feite zijn al zijn composities min of meer beïnvloed door de ideeën over harmonie en muzikale relaties die deze boventoonstudie naar voren bracht. Ook Garrigue uit 2008, dat het vijfde deel is van een inmiddels zesdelige cyclus kamermuziekwerken met de titel Portulan. De cyclus is geschreven voor acht instrumenten die slechts in een enkel deel gezamenlijk spelen. De andere delen bestaan uit deelcombinaties. Zo is Garrigue geschreven voor fluit, viool, altviool en percussie. Murail noemt Portulan een virtuele autobiografie in die zin dat alle werken gerelateerd zijn aan zaken die een bijzondere betekenis voor de componist hebben. Zo is het eerste deel Feuilles à travers les cloches geïnspireerd op Claude Debussy en het Franse platteland. Ook Garrigue heeft met de natuur te maken. ‘Garrigue is een soort vegetatie die men vaak tegenkomt in het mediterrane deel van Frankrijk. Het bestaat uit struiken en opvallend geurende planten zoals tijm, rozemarijn en bonenkruid’, aldus de componist. ‘Ik vind het heerlijk om er te wandelen – in de zomer is de hitte extreem, maar aangenaam vanwege de droge atmosfeer – en de stilte is vol met miljoenen vibraties van krekels, cicaden. Ondertussen weerkaatst de verblindende zon op de witte kiezels van het pad dat eindeloos bergop gaat…’
Claude Debussy Six épigraphes antiques Hoewel de in 1914 voor piano vierhandig geschreven Six épigraphes antiques gerekend worden tot Debussy’s laatste werken, dragen ze sporen van een veel jongere componist. Al in 1901 schreef hij instrumentale theatermuziek voor twee fluiten, twee harpen en celesta bij declamaties en levende tableaus van de Chansons de Bilitis van Pierre Louÿs. Deze Chansons de Bilitis werden gepresenteerd als gedichten van Bilitis, een tijdgenoot en bekende van de ongeveer 600 voor Christus levende Griekse dichteres Sappho. De werken waren een sensatie, onder andere door de openlijke verwijzingen naar lesbische activiteiten, maar bleken uiteindelijk gewoon door Louÿs geschreven te zijn. Door zijn gebruik van archaïsche toonladders en dito harmonieën hield Debussy in zijn Six épigraphes antiques de verwijzing naar het oude Griekenland intact, al kleurde hij de zes delen met toenemende vormen van chromatiek. Door melodische cellen in alle delen terug te laten keren maakte Debussy van de Six épigraphes antiques een ware eenheid. In de jaren tachtig bracht Karl Lenski het werk weer dichter bij de originele theatermuziek door een bewerking voor fluit en piano. Tekst toelichting: Paul Janssen
7
Biografieën Componisten Claude Debussy
Claude Debussy (1862 1918) kon mede dankzij de steun van de schoonmoeder van de dichter Paul Verlaine en later Tsjaikovski’s weldoenster Nadjezjda von Meck uitgroeien tot een uitstekend pianist en een vernieuwend componist. Debussy vond zijn taal en vorm vooral nadat hij tijdens de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1889 veel Spaanse muziek en de Javaanse gamelan had gehoord. 8
Hoewel Debussy vanwege zijn suggestieve werk vaak in één adem genoemd wordt met het impressionisme waren zijn vroegste inspiratiebronnen vooral de mystieke en mysterieuze literatuur. Om de sfeer van die werken te benaderen, schreef hij in een welhaast vrij improvisatorische vorm en bediende hij zich van een ‘zwevende’ tonaliteit. Met werken als Prélude á l’après-midi d’un faune, La Mer, Iberia, de opera Pelléas et Mélisande en pianowerken als de Préludes en de Études was en is hij van blijvende invloed op het westerse componeren.
Mikel Urquiza De Spaanse componist Mikel Urquiza (1988) studeerde compositie in San Sebastian en Parijs en wordt ondersteund door de Peter Eötvös Contemporary Music Foundation. Urquiza won de prestigieuze Franse Prix de Rome en verbleef naar aanleiding daarvan drie maanden in Villa Medici in Rome.
foto: Susana Fernández Miravalles
Zijn werk wordt internationaal zeer gewaardeerd en uitgevoerd door gerenommeerde ensembles als Ensemble intercontemporain, het Smash Ensemble en het New European Ensemble. Hij was gastcomponist bij Royaumont Abbey en composer in residence van het C Barré Ensemble.
Kaija Saariaho De Finse componiste Kaija Saariaho (1952) studeerde in Helsinki aan de Sibelius Academie bij de Finse pionier Paavo Heiningen.
Biografieën
Ze was medeoprichter van de progressieve groep Ears Open waarvan ook componist Magnus Lindberg en dirigent/ componist Esa-Pekka Salonen deel uitmaakten.
Bovendien ontdekte ze in de Franse spectralisten geestgenoten die haar klankideaal verder vormgaven. Saariaho leerde er met behulp van de computer het complete klankspectrum beheersen en toe te passen in werken als Verblendungen (1984), Du Cristal (1989) en …à la Fumée (1990) waarin instrumentale klanken en elektronica zich vermengen. Sindsdien geldt ze internationaal als een veelgevraagd componiste met een eigen geluid.
IRCAM waar hij meewerkte aan de ontwikkeling van de Patchworkcompositiesoftware. Sinds 1997 is hij docent compositie aan de Columbia University in New York.
Tristan Murail Ze vervolgde haar studie in Freiburg waar ze compositielessen volgde bij onder anderen Brian Ferneyhough, maar haar uiteindelijke plek vond ze in Parijs, de Franse stad waar ze ook tegenwoordig nog woont. Bij het Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique ontdekte ze de kracht van de computer als hulp bij het componeren en maakte ze kennis met de zegeningen van de elektronische muziek.
De Franse componist Tristan Murail (1947) geldt als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de spectrale compositietechniek. Murail studeerde aanvankelijk economie en Arabisch. Uiteindelijk won de roep van de muziek en van 1967 tot 1972 studeerde hij bij Olivier Messiaen aan het Parijse conservatorium. Hij specialiseerde zich onder andere in computermuziek en gaf les aan het Parijse Conservatorium en aan het
foto: Elisabeth Schneider
Tot zijn belangrijkste werken behoren grote orkestwerken als Gondwana, Time en Again en later Serendib en L’esprit des dunes. Andere opvallende werken zijn Désintégrations voor 17 instrumenten en tape, Mémoire/Erosion voor hoorn en 9 instrumenten, Ethers voor fluit en ensemble en Vampyr! voor elektrische gitaar, waarbij hij uitdrukkelijk vraagt te spelen als een rockgitarist. 9
BiografieĂŤn
Uitvoerenden Felicia van den End Fluit De Nederlandse fluitiste Felicia van den End (1986) studeerde bij Abbie de Quant aan het Utrechts Conservatorium en studeerde cum laude af. In 2005 zette ze haar studie voort aan het Parijse Conservatorium en aan het Conservatoire de musique in Genève bij respectievelijk Pierre-Yves Artaud en Jacques Zoon. Ook behaalde ze een mastergraad bij het Centrum voor Studie en Documentatie van Latijns-Amerika van de Universiteit van Amsterdam. Al tijdens haar studie trad ze op in binnen- en buitenland en won ze diverse prijzen zoals de eerste prijs bij het internationale fluitconcours Jeunesse Musicales in Boekarest en de Elisabeth Evertsprijs. Samen met de Mexicaanse slagwerker Pepe Garcia heeft Van den End de muziek van Mexico en 10
foto: Hester Doove
andere Latijns-Amerikaanse landen tot een van haar specialiteiten gemaakt. Met de door hun opgerichte Sonoro Foundation organiseren zij sociale muziekprojecten in Mexico. Van den End is lid van het New European Ensemble.
Biografieën
foto: Joris-Jan Bos
New European Ensemble
muziek op een opwindende en expressieve wijze te vertolken.
Het New European Ensemble is een gezelschap van louter jonge topmusici gerekruteerd uit alle landen van Europa. Deze musici hebben zich ten doel gesteld om de kloof tussen nieuwe muziek en het publiek kleiner te maken door de twintigste- en eenentwintigste-eeuwse
Het in 2008 opgerichte ensemble vormt een flexibele groep die op kan treden in bezettingen van drie tot wel vijfentwintig musici. Het in Den Haag residerende ensemble heeft inmiddels in alle grote Nederlandse concertzalen opgetreden en is ook in het buitenland een graag gezien gezelschap. Het ensemble
heeft portretfestivals geëntameerd van Arnold Schönberg en Kaija Saariaho en speelt naast de belangwekkende twintigste en eenentwintigsteeeuwse werken veel nieuw opdrachtwerk. De Zweedse dirigent Christian Karlsen was van 2009 tot 2014 de vaste dirigent en artistiek leider. Tegenwoordig is altviolist Emlyn Stam artistiek coördinator.
11
Verwacht
Donderdag avondserie Serie Silbersee
Silbersee Stimmung
Do 8 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Een vocaal concert als een ritueel, in bedwelmend licht, gemaakt en uitgevoerd door muziektheateravonturiers Silbersee. Stimmung van Karlheinz Stockhausen is een zelden uitgevoerd meesterwerk; een gelaagde, minimalistische compositie, die volledig uit boventonen bestaat. Feilloos legt Stockhausen daarin de zielen van de zangstemmen bloot. Dit concert is het begin van een reeks van Silbersee waarin het draait om de schoonheid en breekbaarheid van de menselijke stem en haar vermogen de ziel te beroeren. De reeks Stimmung bestaat uit eigentijdse meerstemmige liederen, die tonen welke capriolen de menselijke stem kan uithalen. Het Muziekgebouw wordt voor dit concert omgetoverd tot klankkathedraal. Ook op het programma deze avond twee recente vocale werken van de Nederlandse Anthony Fiumara en de Koreaans-Amerikaanse Seung-Won Oh. Programma: Karlheinz Stockhausen Stimmung / Anthony Fiumara Graduales 1 & 2 / Seung-Won Oh Recollection for ChoHee
12
Karlheinz Stockhausen
Verwacht
Donderdag avondserie Serie Asko|Schönberg
Asko|Schönberg + Slagwerk Den Haag Exuberante ensemblemuziek
Ligeti Festival Do 5 apr 2018 Grote Zaal 20.15 uur
György Ligeti zelf noemde het Pianoconcert (1988) zijn meest complexe en virtuoze stuk. Het is een vijfdelige achtbaan van op elkaar gestapelde ritmes. Een feest voor de luisteraar, maar een tour de force voor solist én dirigent. Meesterpianist Pierre-Laurent Aimard en dirigent Reinbert de Leeuw zijn de gedroomde uitvoerders van dit exuberante meesterwerk: beide specialisten werkten intensief samen met Ligeti. Hetzelfde geldt voor Asko|Schönberg, dat alle vier de programmastukken met De Leeuw heeft opgenomen – onder notoir streng toezicht van Ligeti zelf. Melodien is een scharnierstuk tussen Ligeti’s vroege zogenaamde klankwolkmuziek en zijn latere polyritmiek. In Síppal, dobbal, nádihegedüvel vermengt hij avant-garde en volksmuziek. Als klap op de vuurpijl zet Joseph Puglia, dit seizoen zielsverwant van het Muziekgebouw, zijn tanden in het geweldige Vioolconcert. Voorafgaand aan het concert wordt het Ligeti Festival geopend met een bijzonder optreden in de Entreehal.
György Ligeti foto: Schott Promotion-H.J. Kropp
Ligeti Festival mede mogelijk gemaakt door:
Asko|Schönberg is ensemble in residence.
Programma: György Ligeti Pianoconcert / Síppal, dobbal, nádihegedüvel (Met fluiten, trommels en vedels) / Melodien / Vioolconcert 13
Verwacht
Februari vr 2 mrt / 19.00 uur Cross-linx Hooverphonic & Residentie Orkest, Joep Beving & Maarten Vos & Cappella Amsterdam, Poliça, Stargaze, This is the Kit, Wooden Elephant, Yenga, Intergalactic Lovers, Daniel Wohl, Daniel Brandt & Eternal Something, Brendan Faegre, Alistair Sung, Wouter DeWit, VONK, TEMKO extended, NeoFanfare 9x13 za 3 mrt / 20.15 uur Akademie für Alte Musik Berlin + Jean Guihen Queyras Haydn versus Pleyel zo 4 mrt / 12.00 uur Muziekgebouw Park Picknick
wo 7 mrt / 20.30 uur / Muziekgebouw aan de Ring Laurel Halo The Rest is Noise
do 8 mrt / 20.15 uur Silbersee Stimmung
vr 9 mrt / 20.15 uur Yevgeny Sudbin Sudbins Danse macabre
za 10 mrt / 14.15 uur De IJ-Salon Bach Bridges
za 10 mrt / 20.15 uur Meccore String Quartet Meesterproef naast meesterwerk
Kijk Muziek! zo 11 mrt
zo 4 mrt / 20.15 uur The Tallis Scholars Geïnspireerd door de Sixtijnse Kapel
13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal Panama (2-4) Feikes Huis
wo 7 mrt / 20.15 uur Nils Mönkemeyer + William Youn Nachtgesänge
13.30 uur Wij gaan op berenjacht (4+) Silbersee + Theater Sonnevanck
14
zo 11 mrt / 20.15 uur Reinbert de Leeuw + Nederlands Kamerkoor + Holland Baroque Johannes Passion UITVERKOCHT do 15 mrt / 12.30 uur Lunchconcert Ism Academie van het Koninklijk Concertgebouworkest do 15 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Nicolas Altstaedt Hedendaagse Mariaverering vr 16 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Nicolas Altstaedt Pärt en Tavener
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15