Za 3 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Oude Muziek
Akademie fĂźr Alte Musik Berlin + Jean-Guihen Queyras Haydn versus Pleyel Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Oude Muziek Za 3 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.05 uur
Akademie fĂźr Alte Musik Berlin + Jean-Guihen Queyras Haydn versus Pleyel
ca. 40 minuten voor de pauze ca. 50 minuten na de pauze
Jean-Guihen Queyras cello
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Luigi Boccherini (1743 - 1805) Musica notturna delle strade di Madrid op. 30 nr. 6 in C (1780) ·· Il campane quando suonano l’Ave Maria ·· Il tamburo del quartier dei soldati ·· Minuetto dei ciechi ·· Il rosario ·· Passacalle ·· Il tamburo ·· Ritirata Joseph Haydn (1732 - 1809) Celloconcert nr. 2 in D Hob.VIIb:2 (1783) ·· Allegro moderato ·· Adagio ·· Rondo. Allegro Pauze Ignaz Josef Pleyel (1757 - 1831) Celloconcert in C B. 104 (1788-1789) ·· Allegro vivace ·· Adagio ·· Rondo. Allegro Joseph Haydn Symfonie nr. 52 in c Hob.I:52 (1771-1772) ·· Allegro assai con brio ·· Andante ·· Menuetto e trio – Allegretto ·· Finale – Presto
3
Toelichting De eerste afbeelding van een cello is te zien op een fresco van Gaudenzio Ferrari uit 1535, waarop een engel het instrument bespeelt. Het viersnarige instrument was voortgekomen uit de zogenaamde ‘violone’, de grote ‘beenviool’, die vooral in Frankrijk dienst deed als populair instrument in kroegen, bordelen en dansgelegenheden. Al eerder was de veel deftigere viola da gamba in zwang gekomen, een soortgelijk snaarinstrument met fretten en zes snaren. Beide instrumenten werden op dezelfde wijze aangestreken: ze werden tussen de benen geklemd. In de vroege barokmuziek werden ze voornamelijk ingezet om de muziek te ondersteunen met een basso continuo partij. De cello bleek echter wendbaarder en veel eenvoudiger te bespelen dan de viola da gamba en won in de zeventiende eeuw gaandeweg terrein. Instrumentenbouwers als Jacob Stainer uit Tirol en Matteo Gofrillor uit Italië maakten de eerste schitterende cello’s, waarop beroemde Italiaanse bouwers als Nicola Amati, Giuseppe Antonio Guarneri en Antonio Stradivarius voortborduurden.
wisten te waarderen en er als eersten onder de Europese componisten volwaardige solomuziek voor schreven. Daarnaast werd de cello steeds populairder in het genre van de kamermuziek. Vervulde de cello in de strijkkwartetten van Haydn aanvankelijk nog een dienende rol, al gauw kreeg ook de cello bij Haydn zijn eigen volwaardige stem, die verder werd uitgebouwd in de strijkkwartetten van componisten als Wolfgang Amadeus Mozart en Ludwig van Beethoven, en later Franz Schubert, Robert Schumann, Felix Mendelssohn en Johannes Brahms. Op het concert van vanavond staat de geboorte van de solo cello centraal, met Jean Guihen Queyras als ideale pleitbezorger.
Halverwege de achttiende eeuw was de opkomst van de cello als zangerig solo-instrument een feit. Vanuit steden als Bologna, Venetië, Rome en Napels verspreidden cellovirtuozen als de componerende en cellospelende Luigi Boccherini zich over heel Europa, om op cello de melodieuze Italiaanse muziek van componisten als Antonio Vivaldi, Alessandro Marcello, Pietro Nardini en vele anderen te promoten. Dat sloeg aan bij componisten als Johann Sebastian Bach, Joseph Haydn en Ignaz Josef Pleyel, die de zangerige kwaliteiten van de cello als instrument
Luigi Boccherini
4
Musica notturna delle strade di Madrid ‘Dit stuk is absoluut nutteloos, zelfs belachelijk buiten Spanje’, verklaarde componist en cellovirtuoos Luigi Boccherini tegen zijn Parijse uitgever over zijn strijkkwintet Musica notturna delle strade di Madrid voor twee violen, een altviool en twee cello’s: ‘Want het publiek zal nooit de betekenis van het stuk kunnen begrijpen, noch zullen de uitvoerders het kunnen spelen zoals het moet.’
Toelichting
Zodoende werd dit werk, dat vermoedelijk rond 1780 ontstond, pas na Boccherini’s dood uitgegeven. Boccherini’s broodheer, de Spaanse infante Lodewijk Anton, broer van koning Karel III van Spanje, was door zijn huwelijk met een Spaanse burgeres en andere ontoelaatbare zaken door zijn broer verbannen van het koninklijke hof in Madrid. In zijn kielzog nam Don Lodewijk zijn hofcomponist met zich mee naar het paleis in Arenas de San Pedro, een plaatsje in de provincie Avila, waar tot op de dag van vandaag hooguit zo’n 6000 mensen wonen. In een klap zag Boccherini zich beroofd van zijn kosmopolitische publiek in Madrid, waar zijn muziek gewaardeerd en goed verkocht werd. Om het een beetje goed te maken stond Don Lodewijk zijn hofcomponist in Avila toe zich zonder verdere verplichtingen te wijden aan zijn muziek, zodat er in deze periode zeker 100 composities zouden ontstaan. Musica notturna delle strade di Madrid ontleent zijn inspiratie aan de nachtelijke straatscènes van Madrid, die door Boccherini in zeven korte deeltjes werden ‘geschetst’. De muziek lijkt nostalgisch terug te blikken op het luiden van de kerkklokken voor het avondgebed, de modieuze dansjes van de jeugd, de blinde bedelaars die hun ‘viellas de rueda’ zingen en de soldaten van het lokale Madrileense garnizoen, die de avondklok afkondigen met hun appel voor de aftocht, de ‘ritirata’, het laatste deel van het werk, dat twee eeuwen later Luciano Berio in 1975 zou inspireren tot zijn Quattro versioni originali della ‘Ritirata notturna di Madrid’.
Joseph Haydn Celloconcert in D Van de vijf celloconcerten die Haydn geschreven zou hebben, worden vooral het Celloconcert in C en het Celloconcert in D regelmatig uitgevoerd. Beide werken ontstonden terwijl Haydn als kapelmeester in dienst was aan het hof van de Hongaarse prins Nikolaus Esterhazy. Daar werd de componist geacht ‘te componeren in opdracht, wekelijks concerten of opera’s te dirigeren en dagelijks met kamermuziek te assisteren.’ Volgens Haydn zelf was het een inspirerende omgeving: ‘Mijn prins was blij met al mijn werken, ik werd overal aanbevolen en met het orkest dat tot mijn beschikking stond kon ik experimenteren. Wat versterkte en wat verslapte een effect? Op grond van wat ik ontdekte kon ik de muziek verbeteren, passages vervangen, iets weglaten of er juist aan toevoegen, nieuwe dingen uitproberen. Ik was afgesneden van de wereld, er was niemand om me te misleiden of lastig te vallen, dus ik was wel gedwongen origineel te zijn.’ Het Celloconcert in D werd gecomponeerd voor de Boheemse cellist Anton Kraft, die van 1778-1790 eerste cellist van het Esterhazy-orkest was. Kraft, die zelf ook compositie studeerde bij Haydn, stond bekend om zijn prachtige cellotoon, zijn technische gemak en zijn expressieve spel. 5
Toelichting
Als componist liet Kraft diverse virtuoze sonates, duo’s, salonstukken en concerten na voor zijn instrument, zodat lang gedacht werd dat Kraft het Celloconcert in D zelf geschreven zou hebben. Maar de vondst van de autograaf met een handtekening van Haydn eronder in 1951 in de Nationale Bibliotheek van Oostenrijk, maakte een eind aan deze speculaties. Wel moet Haydn nauw hebben samengewerkt met Kraft, want het Celloconcert in D vergt technieken die in zijn eerdere Celloconcert in C nog niet voorkomen. Zo staat er in de 175e maat van het openingsdeel ‘flautino’, verwijzend naar een flageolet (natuurlijke fluittoon) hoog op de snaren. Ook staan er specifieke aanwijzingen voor bepaalde passages, die ‘sul G’ of ‘sul D’ moeten worden gespeeld, waarbij de solist passages in een hoger register op een lagere snaar dient te spelen om zo de klank te verrijken en verdiepen. Het lieflijke openingsdeel van het Celloconcert in D begint met een uiteenzetting van het eerste en tweede thema door het orkest. Pas na een lange inleiding zet de solist in om de thematiek over te nemen, te verfraaien en uit te breiden met zangerige solopassages, die doen vergeten dat de cello zich nog maar nauwelijks van een basso continuo instrument had geëmancipeerd tot een solo-instrument. In het lyrische Adagio opent de solist met een wijds en dromerig thema, dat zich op verschillende wijzen manifesteert vol wijsheid en schoonheid. In de Finale, die de atmosfeer ademt van een pastorale, kan de solist zich met kinderlijke speelsheid uitleven in onstuimige 6
ritmes, verfijnd passagewerk en levendige arpeggio’s, terwijl de thematiek toch garant staat voor muzikale diepgang en intensiteit.
Ignaz Josef Pleyel Celloconcert in C Ignaz Josef Pleyel was voorbestemd de geschiedenis in te gaan als een van de eerste pianobouwers in Parijs. Maar in de tweede helft van de achttiende eeuw behoorde hij ook tot de beroemdste componisten van Europa. Pleyel, die in 1757 werd geboren als 24e kind in het gezin van een arme Oostenrijkse schoolmeester in Ruppertsthal, leerde het vak van Johann Baptist Vanhal en later Haydn, wiens inventieve stijl en muzikale veelzijdigheid tot op zekere hoogte wortel schoten in de vriendelijke en onderhoudende muziek van Pleyel. In Londen gold Pleyel zelfs als Haydns grootste rivaal. Op de vlucht voor de Franse revolutie, vestigde Pleyel zich voor een aantal jaren in Londen, waar hij in 1791 en 1792 concerten organiseerde, precies in de tijd dat ook Haydn in Londen zijn opwachting maakte. Werden diens concerten doorgaans beter bezocht, volgens de recensenten won de muziek van Pleyel het inhoudelijk van de muziek van Haydn. Met het geld dat Pleyel in Londen verdiende, kocht hij onder meer een kasteel in de buurt van Straatsburg en een huis in Parijs, waar hij een pianofirma en een muziekuitgeverij
Toelichting
Joseph Haydn Symfonie nr. 52 De 52ste symfonie van ‘papa’ Haydn uit 1771 of 1772 markeert het einde van zijn Sturm und Drang-periode. Haydn was nog altijd ijverig aan het werk aan het hof van de Esterházy’s, waar hij zich uitleefde in een aantal symfonieën in mineur: de nummers 39, 44, 45, 49 en de Symfonie in c nr. 52. Ongetwijfeld zag Haydn in de mineur toonsoorten potentieel voor het uitdrukken van allerlei stormachtige en dramatische ‘affecten’, oftewel heftige gevoelens, die voor het eerst in de geschiedenis op een persoonlijke en theatrale manier in de muziek tot uiting kwamen. De beroemde Haydnbiograaf H.C. Robbins Landon zou Haydns vierdelige 52ste symfonie later omschrijven als ‘de grootvader van Beethovens Vijfde symfonie’, omdat ook in dit werk van Haydn de strijd tussen de mens en het noodlot
doorklinkt. De bezetting van het werk is oorspronkelijk voor strijkers, klavecimbel, twee hobo’s, één fagot en twee hoorns. Het openingsdeel, het Allegro assai con brio, begint met een energiek thema vol bijtende accenten, waarmee het meer lieflijke tweede thema contrasteert. Haydn werkte deze tegenstelling uit tot een deel vol spanning en stemmingswisselingen. Het Andante is een statige, tamelijk gemoedelijke dans, die wordt onderbroken door donkere passages. Met verrassende accenten en milde dissonanten verlevendigde Haydn het Menuetto e trio – Allegretto, waarna hij in de Finale – Presto opnieuw de spanning wist op te voeren met sterke accenten in mineur. Tekst toelichting: Wenneke Savenije
Gaudenzio Ferrari - Het concert van de engelen, 1534-36
begon. Onder de componisten van wie Pleyel muziek publiceerde, bevonden zich Beethoven, Haydn, Boccherini, Clementi, Méhul en Rossini. Net als zijn leraar Haydn schreef Pleyel maar liefst vijf celloconcerten, waarvan het driedelige Celloconcert in C in 1788 ontstond. De muziek is niet al te veeleisend geschreven en daarmee ook geschikt voor uitvoering door betere amateurs. De melodieën hebben een gemoedelijke uitstraling en het concert als geheel ligt aangenaam in het gehoor.
7
Biografieën Componisten Luigi Boccherini
De Italiaanse componist en cellist Luigi Boccherini (Lucca, 1743 - Madrid, 1805) was de zoon van een Italiaanse contrabassist, die hem zijn eerste muzieklessen gaf. In 1757 stuurde zijn vader hem naar Rome voor verder muziekonderricht. Na zijn terugkeer in Lucca speelde hij cello in het plaatselijke theaterorkest. Tot 1764 was hij vooral actief in Italië, hoewel hij 8
ook enkele jaren in Wenen verbleef. Boccherini maakte uitgebreide tournees door Oostenrijk en Frankrijk. In 1769 vestigde hij zich in Madrid, waar hij in 1778 als cellist werd aangenomen in het privéorkest van Don Luis (Don Lodewijk), de broer van koning Karel III van Spanje. Nadat deze in 1785 overleed, werd hij benaderd door Frederik Willem II, koning van Pruisen, die hem in 1786 aanstelde op basis van een vast jaarinkomen, in ruil waarvoor Boccherini zich verplichtte tot een reeks exclusieve composities. Boccherini liet veel kamermuziekwerken na, waaronder ruim honderd strijkkwintetten voor twee violen, viola en twee celli, bijna honderd kwartetten voor strijkers, talloze trio’s voor strijkers, sonates, en 1 opera. Ook componeerde hij symfonieën en celloconcerten. Boccherini overleed in armoede op 62-jarige leeftijd in Madrid, waar hij op 1 juni 1805 werd begraven.
Joseph Haydn
Joseph Haydn (Rohrau, 1732 Wenen, 1809) werd geboren in een arme Oostenrijkse familie. Op achtjarige leeftijd werd hij sopraan in het knapenkoor van de Stephansdom in Wenen. Toen zijn stem brak, probeerde zijn mentor Georg Reuter hem over te halen zich te laten castreren. Dat weigerde Haydn, zodat hem niets anders restte dan ontslag uit het koor. Haydn besloot componist te worden, tot wanhoop van zijn ouders, die meenden dat hun zoon voor het
Biografieën
priesterschap in de wieg was gelegd. Aanvankelijk hield hij zich met wat losse baantjes in leven. Hij speelde mee in ensembles, gaf muziekonderricht en begeleidde zangers als Nicola Porpora, die hem in contact bracht met bekende operacomponisten als Christoph Willibald Gluck, Georg Christoph Wagenseil en Karl Ditters von Dittersdorf. In 1755 kreeg Haydn een vaste betrekking als kapelmeester aan het hof van graaf von Morzin in Lukawitz. Toen dit orkest in 1761 werd opgeheven, trad Haydn in Eisenstadt in dienst van de familie Esterházy, waar hij tot 1790 zou blijven. Haydn kreeg er volop de gelegenheid muzikaal te experimenteren: hij stond aan de wieg van de sonatevorm, de klassieke symfonie en het strijkkwartet. Haydn liet een gigantisch oeuvre na, waaronder 108 symfonieën, 83 strijkkwartetten en 52 pianosonates. In de laatste jaren van zijn leven schreef hij vooral religieuze muziek, waaronder Die Schöpfung en Die Jahreszeiten.
Ignaz Josef Pleyel
De Oostenrijkse componist, pianobouwer en muziekuitgever Ignaz Josef Pleyel (Ruppersthal, 1757 - Parijs, 1831) was het 24e kind van de Oostenrijkse schoolmeester Martin Pleyel. Hij was een leerling van Joseph Haydn, met wie hij bevriend zou blijven. In de jaren 1780-1789 reisde Pleyel door Italië, waar hij onder andere zijn opera Ifigenia in Aulide componeerde. In 1783 vestigde Pleyel zich in Straatsburg. Hij verfranste zijn naam tot Ignace Pleyel en werd assistent van
kapelmeester František Xaver Richter aan de kathedraal van Straatsburg. Na diens dood in 1789 volgde hij Richter op als kapelmeester. In 1791 ging hij naar Londen en leidde er de ‘Professional Concerts’ van Wilhelm Cramer. Daarmee werd hij de concurrent van zijn leraar Haydn, die op dat moment een andere concertenreeks leidde, georganiseerd door Johann Peter Salomon. In 1795 verhuisde Pleyel naar Parijs waar hij een muziekuitgeverij begon. In 1807 begon Pleyel met de bouw van piano’s. Frédéric Chopin was in de wolken over zijn piano’s. In 1927 opende de firma Pleyel aan de rue du FaubourgSaint Honoré in Parijs een eigen concertzaal, de ‘Salle Pleyel’. Deze werd in 1934 overgenomen door Le Crédit Lyonnais en is nog steeds in gebruik. Ignaz Pleyel trok zich in 1824 terug op het platteland in de buurt van Parijs, waar hij in 1831 op 74-jarige leeftijd overleed. Hij werd begraven op het kerkhof Père-Lachaise in Parijs en liet onder andere 41 symfonieën, 70 strijkkwartetten, strijkkwintetten en vele andere kamermuziekwerken na. 9
Biografieën
foto: Marco Borggreve
Uitvoerenden Jean-Guihen Queyras Cello De Franse cellist JeanGuihen Queyras werd in 1967 geboren in Montreal. Toen hij 5 jaar oud was verhuisde hij naar Algerije en, na de scheiding van zijn ouders, drie jaar later naar Frankrijk, waar hij cello studeerde aan het Conservatoire de Lyon. Queyras voltooide zijn studie bij Timothy Eddy in de Verenigde Staten. 10
Terug in Frankrijk werd hij lid van het Ensemble intercontemporain van Pierre Boulez en het Musica Antiqua Köln, wat hem contacten opleverde met hedendaagse componisten als Luciano Berio, György Ligeti, György Kurtág en Karlheinz Stockhausen. In 2002 won hij in Toronto de Glenn Gould Protege Prize. Tegenwoordig is Queyras is professor aan de Musikhochschule Stuttgart en artistiek directeur van de Rencontres Musicales de Haute-Provence. Hij nam talloze cellowerken op voor Harmonia Mundi, die veelal werden bekroond. Met het Freiburger Barockorchester en de Akademie für Alte Musik Berlin speelt Queyras
regelmatig op een barokcello, maar hij verdedigt ook de hedendaagse muziek van Dallapiccola, Kurtag, Ligeti , Webern en anderen. Queyras maakt deel uit van het Arcanto Quartet, samen met Antje Weithaas, Daniel Sepec en Tabea Zimmerman, en hij werkt op vaste basis samen met het Ensemble Resonanz uit Hamburg, waarbij hij het ensemble zelf dirigeert vanachter zijn cello. Queyras verdeelt zijn tijd tussen solouitvoeringen, kamermuziek en soloconcerten in alle stijlen en genres. Sinds november 2005 bespeelt de cellist een cello van Gioffredo Cappa (1696), uitgeleend door het Mécénat Musical Société Générale.
BiografieĂŤn
Akademie fĂźr Alte Musik Berlin foto: Uwe Arens
11
Biografieën
Akademie für Alte Musik Berlin De Akademie für Alte Musik Berlin (Akamus) werd in 1982 in Berlijn opgericht en groeide uit tot een van ‘s werelds toonaangevende kamerorkesten op historische instrumenten. Van New York tot Tokio, Londen of Buenos Aires is Akamus een graag geziene gast en verschijnt regelmatig op de belangrijkste locaties in Europa en daarbuiten met tournees in de VS en Azië. Akamus heeft zich gevestigd als een van de pijlers van de culturele scene van Berlijn, heeft al meer dan dertig jaar een eigen concertserie in het Konzerthaus in Berlijn en werkte sinds 1994 samen met de Staatsoper Berlin aan hun barokrepertoire. Daarnaast heeft het ensemble sinds 2012 zijn eigen concertserie in het Prinzregententheater in München. Met wel honderd optredens per jaar treedt Akamus op in verschillende formaties, van kamermuziek tot symfonisch repertoire. 12
Naast het werken met gastdirigenten wordt het orkest vaak geleid door een van zijn drie concertmeesters: Bernhard Forck, Georg Kallweit of Stephan Mai. Het ensemble heeft een bijzonder nauwe en duurzame samenwerking met René Jacobs. Hun wederzijdse passie om nieuwe wegen te verkennen heeft geleid tot de herontdekking en nieuwe interpretaties van vele opera’s en oratoria, met grote internationale lovende kritieken. Hun opnames van Die Entführung aus dem Serail van Mozart en de Matthäus Passion en Johannes Passion ontvingen talloze onderscheidingen. Hun producties in het Theater an der Wien in Wenen zijn zeer geprezen door de internationale pers. www.akamus.de
Eerste viool Georg Kallweit Kerstin Erben Thomas Graewe Barbara Halfter Edburg Forck Tweede viool Dörte Wetzel Gudrun Engelhardt Uta Peters Stephan Mai Altviool Sabine Fehlandt Anja-Regine Graewel Clemens-Maria Nuszbaumer Cello Jan Freiheit Barbara Kernig Contrabas Walter Rumer Hobo Xenia Löffler Michael Bosch Fagot Christian Beuse Hoorn Erwin Wieringa Miroslav Rovensky
Verwacht
Serie Oude Muziek Vr 30 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Concerto Copenhagen De passie van Händel In 1712 schreef de Duitse dichter Barthold Heinrich Brockes Der für die Sünden der Welt gemarterte und sterbende Jesus; het lijdensverhaal van Christus op bijzonder dramatische wijze verwoord. Zowel Telemann als Händel zetten het verhaal direct op muziek. Vooral Händel maakte er een meesterwerk van vol aangrijpende aria’s. In dit concert in een wonderschone vertolking door Concerto Copenhagen, internationaal een van de meest interessante en vernieuwende barokorkesten. Johann Sebastian Bach achtte Händels Brockespassie zeer hoog. Hij ‘leende’ er stukken uit en het werk was van grote invloed op zijn eigen Johannes Passion. Met Concerto Copenhagen, het oudemuziekensemble van Lars Ulrik Mortensen, en fantastische solisten klinkt het lijden en de dood van Christus bijna als een meeslepende opera.
Barthold Heinrich Brockes
Programma: Georg Friedrich Händel Brockespassie
13
Verwacht
za 10 mrt / 14.15 uur De IJ-Salon Bach Bridges za 10 mrt / 20.15 uur Meccore String Quartet Meesterproef naast meesterwerk
Maart
Kijk Muziek! zo 11 mrt
zo 4 mrt / 12.00 uur Muziekgebouw Park Picknick
13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal Panama (2-4) Feikes Huis
zo 4 mrt / 20.15 uur The Tallis Scholars Geïnspireerd door de Sixtijnse Kapel
13.30 uur Wij gaan op berenjacht (4+) Silbersee + Theater Sonnevanck
wo 7 mrt / 20.15 uur Nils Mönkemeyer + William Youn Nachtgesänge wo 7 mrt / 20.30 uur / Muziekgebouw aan de Ring Laurel Halo The Rest is Noise do 8 mrt / 20.15 uur Silbersee Stimmung vr 9 mrt / 20.15 uur Yevgeny Sudbin Sudbins Danse macabre 14
zo 11 mrt / 20.15 uur Reinbert de Leeuw + Nederlands Kamerkoor + Holland Baroque Johannes Passion UITVERKOCHT do 15 mrt / 12.30 uur Lunchconcert Ism Academie van het Koninklijk Concertgebouworkest do 15 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Nicolas Altstaedt Hedendaagse Mariaverering
vr 16 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Nicolas Altstaedt Pärt en Tavener UITVERKOCHT za 17 mrt / 20.15 uur Reinbert de Leeuw + Nederlands Kamerkoor + Holland Baroque Johannes Passion UITVERKOCHT vr 23 mrt / 20.00 uur La morte d’Orfeo De Nationale Opera i.s.m. het Muziekgebouw
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15