Do 15 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
Amsterdam Sinfonietta +Â Nicolas Altstaedt Hedendaagse Mariaverering
Programma
Donderdag avondserie Serie Amsterdam Sinfonietta
Amsterdam Sinfonietta +Â Nicolas Altstaedt Hedendaagse Mariaverering Candida Thompson leiding en viool Nicolas Altstaedt cello
Do 15 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur ca. 40 minuten voor de pauze ca. 45 minuten na de pauze
Inleiding Foyerdeck 1 19.15 - 19.45 uur Thea Derks in gesprek met cellist Nicolas Altstaedt en Willem de Bordes, artistiek coĂśrdinator en programmeur Amsterdam Sinfonietta
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Arvo Pärt (1935) Greater Antiphons (1888/2015; Nederlandse première) ·· O Wisdom ·· O Adonai ·· O Root of Jesse ·· O Key of David ·· O Morning Star ·· O King of all People ·· O Emmanuel Dmitri Sjostakovitsj (1906 - 1975) Kammersinfonie op. 110a (1960) arr. Rudolf Barshai (1974) ·· Largo ·· Allegro molto ·· Allegretto ·· Largo ·· Largo Pauze John Tavener (1944 - 2013) The Protecting Veil voor cello en strijkorkest (1987) ·· The Protecting Veil ·· Annunciation ·· The Incarnation ·· Lament of the Mother of God at the Cross ·· Christ is risen! ·· The Dormition of the Mother of God ·· The Protecting Veil
3
Toelichting De Baltische componist Arvo Pärt voltooide een paar jaar geleden een nieuw meesterwerk dat deze avond te horen is: Greater Antiphons. Zijn minimalistische klanksculpturen vormen de opmaat voor het requiem dat Dmitri Sjostakovitsj voor zichzelf schreef. Met zijn Kammersinfonie dalen we af naar de donkerste spelonken van zijn ziel. De bron van het aangrijpende werk bestaat uit vier kale noten, die samen de initialen van de componist vormen. The Protecting Veil voor cello en strijkorkest is een warme omhelzing in muziek, of zoals de Britse componist Tavener zelf zei ‘een lyrisch icoon’. Pärts betoverende muziek staat vaker op de lessenaars bij Amsterdam Sinfonietta. Een hoogtepunt was de viering van de tachtigste verjaardag van Arvo Pärt op 11 september 2015 in het Muziekgebouw, toen het orkest samen met Cappella Amsterdam drie meesterwerken van Pärt uitvoerde: Tabula Rasa, Cantus in memoriam Benjamin Britten en Kanon Pokajanen. De veelzijdige cellist Nicolas Altstaedt maakt deze maand zijn debuut bij Amsterdam Sinfonietta. Niet met een van de grote standaardwerken voor cello – zoals bijvoorbeeld de celloconcerten van Haydn, Dvořák en Schumann – maar met het onconventionele instrumentale werk The Protecting Veil voor cello en strijkorkest van John Tavener. Tavener is vooral bekend is geworden met zijn religieuze koorwerken. Wie deze Britste componist niet kent, heeft onbewust misschien toch wel eens naar zijn muziek geluisterd: zijn aangrijpende Song for Athene werd uitgevoerd tijdens de begrafenis van Lady Diana en Paolo Sorrentino gebruikte het lied The Lamb – dat vaak als kerstlied wordt gezongen – in zijn succesvolle film La grande bellezza. 4
Arvo Pärt Greater Antiphons De Estse componist Arvo Pärt behoort tot een van de bekendste hedendaagse componisten. Zijn rustige en meditatieve muziek is populair bij een groot publiek. Belangrijke inspiratiebronnen voor zijn muzikale stijl zijn kerkelijke, polyfone gezangen en de tradities van de Russischorthodoxe kerk, het geloof waartoe Pärt zich bekeerde in de jaren zeventig. Greater Antiphons voor strijkorkest is opgedragen aan Gustavo Dudamel en de Los Angeles Philharmonic die samen de wereldpremière brachten in 2016. Toen Pärt de compositieopdracht aannam, herinnerde hij zich de prachtige strijkersklank van dit orkest tijdens de uitvoering van zijn Vierde symfonie voor strijkorkest, harp, pauken en percussie. Dat bracht hem op het idee om zijn eerder geschreven a capella koorwerk Seven Magnificat-Anthiphons (1988) te arrangeren voor strijkorkest. In het oorspronkelijke werk zingt een gemengd koor alle zeven ‘Grote Antifonen’, die in de
Toelichting
liturgie op de laatste zeven avonden voor de kerstnacht voorafgaand aan het Magnificat worden gezongen. Elke antifoon begint met de aanroeping van de nieuwgeboren Heer, steeds met een andere naam, voorafgegaan door de uitroep ‘O’.
Beethoven strijkkwartet werd het werk een ware hit. Het Strijkkwartet opus 110 werd door de hele Sovjet Unie gespeeld en er verschenen zelfs tal van ongeautoriseerde bewerkingen van het werk.
In de nieuwe instrumentale versie van Greater Antiphons vallen de typische stijlkenmerken van Pärt misschien nog wel meer op dan in de oorspronkelijke vocale versie: plechtige en rustgevende muziek die soms doet denken aan kerkelijke gezangen en aan minimal music, maar die altijd een unieke eigen uitstraling heeft. Pärt weet met weinig middelen contrasterende klankkleuren tevoorschijn te toveren, bijvoorbeeld door het gebruik van losse snaren en flageoletten, de afwisseling van grote en kleine tertsen, het eindeloos herhalen van eenzelfde noot (met als extreemste voorbeeld de tweede vioolpartij in het zesde deel) en het gebruik van stiltes. Opvallend zijn ook de dissonanten in de laagste partijen, die op sommige plekken onheilspellend klinken. Uiteindelijk overheerst een sacrale en meditatieve stemming.
De dirigent Rudolf Barshai maakte een bewerking voor strijkorkest van het Achtste strijkkwartet en legde die aan de componist voor. Sjostakovitsj autoriseerde het arrangement meteen en doopte het werk Kammersymfonie opus 110a. Later zou Barshai met instemming van Sjostakovitsj ook het Tiende strijkkwartet bewerken voor strijkorkest.
Dmitri Sjostakovitsj Kammersinfonie Het meest aangrijpendste en bekendste werk van Dmitri Sjostakovitsj is misschien wel zijn Achtste strijkkwartet. Na de première door het destijds beroemde
Over de bron van dit kwartet bestaat verwarring. In tegenstelling tot de autograaf, staat bovenaan iedere gedrukte partituur dat het strijkkwartet is geschreven ‘ter nagedachtenis aan de slachtoffers van fascisme en oorlog’. Daardoor is het kwartet lange tijd in verband gebracht met de Tweede Wereldoorlog. Dit werd versterkt door de omgeving waarin Sjostakovitsj dit kwartet schreef. In de zomer van 1960 reisde Sjostakovitsj naar de DDR om in de buurt van Dresden de muziek voor de oorlogsfilm De vijf dagen en nachten te voltooien. In die tijd waren de zware verwoestingen ten gevolge van de oorlog nog goed zichtbaar. Eerder schreef Sjostakovitsj naar aanleiding van de horror en vernietiging van dezelfde oorlog al zijn Zevende en Achtste symfonie. Vlak na de première van het Achtste strijkkwartet zei 5
Toelichting
Sjostakovitsj in een kort interview dat hij dit kwartet op wilde dragen ‘ter nagedachtenis aan de slachtoffers van fascisme en oorlog’. Maar uit latere bronnen bleek dat Sjostakovitsj deze uitspraak waarschijnlijk deed om de werkelijke toedracht te camoufleren. In 1960 maakte Sjostakovitsj een zware depressie door. Hij had na jaren verzet toegegeven aan de druk van de overheid om toe te treden tot de Communistische partij. Hij zag dit zelf als een moreel doodvonnis en schaamde zich. ‘Je weet niet hoe ze me hebben opgejaagd’, zei hij tegen een goede vriend. Uit correspondentie van die tijd blijkt dat Sjostakovitsj er zelfs over dacht om zelfmoord te plegen. Zijn dochter Galina herinnerde zich dat haar vader op een zomerdag in 1960 het huis uitkwam, de tuin inliep en aankondigde dat hij net een werk had afgemaakt ter nagedachtenis aan hemzelf. Kortom het ‘slachtoffer van fascisme’, waaraan het kwartet was opgedragen, dat was Dmitri Sjostakovitsj zelf. In een brief aan de componist Isaac Glickman werpt de componist meer licht op dit autobiografische werk: ‘Ik dacht dat er na mijn dood wel niemand zou zijn die een werk ter nagedachtenis van mij zou componeren, dus ik kon er maar beter zelf een schrijven. Het titelblad zou de volgende opdracht kunnen dragen: ‘Ter nagedachtenis aan de componist van dit kwartet’. Het hoofdthema van het kwartet wordt gevormd door de 6
tonen D-Es-C-H, ofwel mijn initialen dus. In het kwartet komen ook thema’s voor uit mijn eigen composities alsmede het revolutielied Zamuchen tyazholoy nevolyey (Gemarteld door zware gevangenschap). De thema’s uit mijn eigen werken zijn de volgende: Uit de Eerste symfonie, de Achtste symfonie, het Tweede pianotrio, het Celloconcert, en Lady Macbeth. Er zitten flarden van Wagner in (de begrafenismars uit Götterdämmerung) en Tsjaikovski (het tweede thema van het eerste deel uit de Zesde symfonie). Ja, ik vergat te noemen dat er nog iets van mezelf inzit, uit de Tiende symfonie. Best een aardig mengelmoesje. Het is een pseudo-tragisch kwartet, in zoverre dat ik tijdens het componeren zoveel tranen heb vergoten als ik zou moeten pissen na het nuttigen van een half dozijn biertjes. Toen ik thuiskwam probeerde ik het een paar keer door te spelen, maar ik eindigde telkens weer in tranen.’
John Tavener The Protecting Veil Taveners muziek wordt vaak omschreven als relatief eenvoudig en sober. Net als Arvo Pärt trad Tavener in de jaren zeventig toe tot de Russisch-orthodoxe kerk en dat was bepalend voor zijn ontwikkeling als componist. Voor die tijd liet hij zich vooral inspireren door componisten als Stravinsky en
Toelichting
Messiaen, daarna is zijn interesse voor christelijke mystiek duidelijk aanwezig en vertoont zijn muziek overeenkomsten met het idioom van Arvo Pärt en met minimal music. Tavener schreef The Protecting Veil in eerste instantie op verzoek van de cellist Steven Isserlis. Isserlis vroeg om een compositie voor cello geïnspireerd op de Russisch-orthodoxe kerk. Tavener combineerde het verzoek met een compositieopdracht van de BBC. Het resultaat is een soort ode op de orthodoxe kerk, geïnspireerd op het orthodoxe feest The Protection of the Mother of God: het feest dat de verschijning van Maria in de kerk in Vlacherna (Constantinopel) in de vroege tiende eeuw herdenkt, waar Maria de Griekse Christenen met haar sluier zou hebben beschermd tegen een aanval van de Saracenen. In het eerste en het laatste deel van The Protecting Veil verwijst Tavener expliciet naar deze Marialegende. De overige vijf delen verwijzen naar de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van Maria. In al deze zeven delen gebruikt Tavener de bijbehorende Byzantijnse toonsystemen. De solopartij representeert Maria en haar ‘gezang’, haar oneindige gebed voor de Christenen. Het begeleidende strijkorkest is, in de woorden van Tavener zelf, ‘een gigantische uitbreiding van haar oneindige gezang’. De bezetting van het strijkorkest wisselt steeds, variërend van een rijke tutti strijkersklank tot de minimale bezetting van twee celli. Alleen in het vierde deel zwijgt het orkest volledig en huilt de
cello zonder begeleiding. Opvallend zijn de steeds terugkerende luid gonzende klokken, herkenbaar aan fel gestreken en geaccentueerde akkoorden. In het laatste deel verwijzen de glissandi van de solist en de overige strijkers naar de tranen van Maria.
Tavener: ‘Ik wilde graag een lyrisch icoon maken met muziek van de cello.’ In de toelichting bij zijn celloconcert heeft Tavener eens gesuggereerd dat het ook mogelijk is om zonder al deze voorkennis naar The Protecting Veil te luisteren als ‘pure, absolute muziek’. Maar tegelijkertijd heeft hij aangegeven dat het wel helpt als de luisteraar op de hoogte is van zijn inspiratiebronnen. Daarmee refereerde hij niet alleen aan de inhoud van de verhalen over Maria, maar ook aan het eeuwenoude gebruik van de orthodoxe kerk om het leven van Maria af te beelden op iconen, prachtige met goud beschilderde houten panelen. Tavener: ‘Ik wilde graag een lyrisch icoon maken, niet van hout maar in klanken. En niet met een penseel, maar met muziek van de cello. Dit werk voor cello en strijkorkest is sterk gestileerd, geometrisch gevormd en meditatief van karakter.’ Tekst toelichting: Noortje Zanen (Pärt en Tavener) Willem de Bordes (Sjostakovitsj)
7
Biografieën Componisten Arvo Pärt
foto: Kaupo Kikkas
Het oeuvre van Arvo Pärt (1935) valt uiteen in twee delen, gescheiden door een periode van stilte in de jaren zeventig. Voor die tijd schreef hij in stijlen die in de jaren veertig en vijftig gangbaar waren. Daarna trad zijn Russisch-orthodoxe geloof in zijn werk op de voorgrond. In zijn ‘stille’ jaren bestudeerde hij 8
muziek uit de middeleeuwen en de renaissance. Sporen van die belangstelling zijn nog steeds in zijn composities terug te horen, enerzijds in het gebruik van eenvoudige melodielijnen die geïnspireerd zijn op het Gregoriaans, anderzijds in het toepassen van zijn zogeheten tintinnabuli-stijl – gebaseerd op de drieklank die klokken voortbrengen. Het merendeel van zijn composities heeft een religieuze lading. Hij is veruit de meest populaire Estlandse componist.
Dmitri Sjostakovitsj
Dmitri Sjostakovitsj (1906 1975) is een van de meest gewaardeerde en meest gespeelde Russische componisten van de twintigste eeuw. Sjostakovitsj kwam tot bloei onder het Sovjetregime waar hij vervolgens veelvuldig mee in botsing kwam omdat zijn kleurrijke stijl niet voldeed aan de Russische eisen. Het werk van Prokofjev, romantiek, neoclassicisme, Russische volksmuziek, het komt allemaal samen in het
Biografieën
werk van Sjostakovitsj die in vele genres actief was. Hij schreef ook diverse filmscores om in zijn levensonderhoud te voorzien in tijden dat zijn vrije werk door de Russische machthebbers verboden was.
John Tavener
In 1977 trad Tavener toe tot de Russisch-orthodoxe Kerk en kreeg zijn muziek steeds meer een spiritueel karakter. Later ging Tavener zich interesseren voor de islam en het boeddhisme. In Taveners relatief sobere muziek is een versmelting van westerse en oosterse muziek te zien. Hierbij valt zowel de invloed van Olivier Messiaen te onderkennen, als verwantschap met Arvo Pärt en de stroming van de minimal music. In 2000 werd Tavener in de adelstand verheven en mocht hij zich Sir John laten noemen.
John Tavener (1944 – 2013) was een van de meest vooraanstaande Britse componisten van de twintigste en eenentwintigste eeuw. Tavener studeerde piano, orgel en koordirectie aan het Royal College of Music en trad enige malen op als solist in pianoconcerten. Later stapte hij over naar compositie en kreeg les van onder anderen Lennox Berkeley. Hij brak door met zijn compositie The Whale, naar het Bijbelboek Jona. 9
Biografieën
Uitvoerenden Nicolas Altstaedt Cello De Duits-Franse cellist Nicolas Altstaedt (1982) ontving de Borletti Buitoni Trust Fellowship in 2009. Hij won een duizelingwekkend aantal concoursen en prijzen, waarvan de German Music Competition (2005), de Adam International Cello Competition (NieuwZeeland, 2006) en de Credit Suisse Young Artist Award (2010) er maar enkele zijn. Laatstgenoemde prijs lanceerde zijn internationale carrière nadat hij debuteerde met de Wiener Philharmoniker onder leiding van Gustavo Dudamel bij het Lucerne Festival. Als BBC New Generation Artist 20102012 soleerde hij met alle BBC-orkesten en ook met de belangrijkste orkesten in andere Europese landen, Rusland, Zuid-Amerika, 10
Japan, Australië en NieuwZeeland. In 2012 werd hij artistiek leider van het Lockenhaus Chamber Music Festival, op aanbeveling van zijn voorganger Gidon Kremer. Altstaedt brengt veel nieuwe muziek in première van componisten als Thomas Adès, Jörg Widmann, Thomas Larcher, Matthias Pintscher, Bryce Dessner, Nico Muhly en Fazil Say. Zijn recente opname van de concerten van Carl Philipp Emanuel Bach op Hyperion met Arcangelo en Jonathan Cohen ontving de BBC Music Magazine Concerto Award 2017. Ook bracht hij een recitalcd uit met Fazil Say bij Warner. Eerdere opnames van celloconcerti door Haydn, Schumann, Ligeti, Shostakovich en Weinberg zijn wereldwijd geprezen. Nicolas Altstaedt bespeelt een Italiaanse cello van Giulio Cesare Gigli uit 1760.
foto: Marco Borggreve
BiografieĂŤn
11
Biografieën
Candida Thompson Leiding en viool Candida Thompson studeerde bij de vermaarde pedagoog David Takeno aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen, waar zij haar solistendiploma met onderscheiding behaalde. Daarna studeerde Candida Thompson verder aan het Banff Centre for the Arts in Canada. Ze behaalde diverse prijzen op concoursen, onder meer op het Internationale Jeunesses Musicales te Belgrado. Als solist speelde ze met diverse orkesten in Europa, de Verenigde Staten en het Verre Oosten. Candida Thompson is een gepassioneerd kamermusicus. Zij speelde samen met musici als Isaac Stern, Janine Jansen, Julian Rachlin, Isabelle Faust en Bruno Giuranna. Met celliste Xenia Jankovic en pianist Paolo Giacometti vormt zij het Hamlet pianotrio. Sinds 2003 is 12
Candida Thompson artistiek leider van Amsterdam Sinfonietta. Bij het aanvoeren van een project hecht zij grote waarde aan de individuele inbreng van alle orkestleden. Haar muzikale benadering vraagt een maximale inzet en grote betrokkenheid van de musici. Onder haar leiding nam Amsterdam Sinfonietta inmiddels elf cd’s op. De allereerste opname Verdi Tsjaikovski werd direct verkozen tot ‘Editors Choice’ door het toonaangevende muziektijdschrift The Gramophone. Na de bejubelde cd Shostakovich Weinberg (2013) waarop Candida het zelden gespeelde Concertino van Weinberg speelt, verscheen in 2014 The Argentinian Album waarop ze soleert in de Vier Seizoenen van Astor Piazzolla. Begin 2017 verscheen de nieuwst cd Tides of Life met liederen van Schubert, Wolf, Brahms en Barber gezongen door bariton Thomas Hampson. The Guardian bekroonde de cd met vijf sterren.
Candida Thompson woont sinds 1992 in Amsterdam en bespeelt een viool van Jean-Baptiste Vuillaume.
BiografieĂŤn
foto: Marco Borggreve
13
Biografieën
Amsterdam Sinfonietta Amsterdam Sinfonietta werd in 1988 opgericht met Lev Markiz als eerste artistiek leider. Candida Thompson is sinds 1995 als concertmeester verbonden aan het orkest, sinds 2003 is ze tevens artistiek leider. In de afgelopen jaren maakte Amsterdam Sinfonietta tournees door Europa, China, Amerika en Australië. Het strijkorkest trad op in concertzalen als Barbican Hall in Londen, Cité de la Musique in Parijs, National Centre of Performing Arts in Beijing en Konzerthaus in Berlijn. Het ensemble dat uit 22 strijkers bestaat, wordt geleid door violiste en artistiek leider Candida Thompson. Daarmee onderscheidt Amsterdam Sinfonietta zich van gangbare orkesten. Zonder dirigent spelen vergt een grote inzet en betrokkenheid van alle musici. In het orkest zitten dan ook musici die spelen op solistenniveau. 14
Het repertoire omvat uiteenlopende muzikale stijlen, van barok tot hedendaags. Naast de uitvoeringen van bekend repertoire breekt het orkest ook een lans voor onbekend gebleven of nieuw repertoire. Amsterdam Sinfonietta speelde in de afgelopen seizoenen premières van onder meer Jörg Widmann, Thomas Larcher, John Zorn, Sofia Goebaidoelina, Joey Roukens, Michel van der Aa en Sally Beamish. Met de eductatieve voorstelling KleuterSinfonietta bereikt Amsterdam Sinfonietta jaarlijks duizenden kinderen in Nederland. Daarnaast organiseert het orkest de Sinfonietta Strijkersdagen waarin jonge strijkers deelnemen aan workshops en in speciaal geformeerde strijkorkesten optreden voor publiek. Amsterdam Sinfonietta werkte samen met gerenommeerde musici zoals Sergei Khachatryan, Barbara Hannigan, David Fray, Janine Jansen, Dejan
Lazić, Steven Isserlis, Isabelle Faust, Alexander Melnikov, Nino Gvetadze, Christianne Stotijn, Bobby McFerrin en Wende. In de afgelopen seizoenen maakte Amsterdam Sinfonietta internationale tournees met Sol Gabetta, Patricia Kopatchinskaja, Janine Jansen en Thomas Hampson. In september 2017 maakte het orkest een succesvol debuut in Zuid-Amerika samen met het Nederlands Kamerkoor. Voor de komende seizoenen staan enkele tournees gepland door Europa. www.sinfonietta.nl
Biografieën
foto: Marco Borggreve
viool 1 Candida Thompson Saskia Otto Karen Segal Nicoline van Santen Arnieke Ehrlich Ingrid van Dingstee viool 2 Jacobien Rozemond Frances Thé Petra Griffioen Diet Tilanus Stella Zake Inki Varga
altviool Daniil Grishin Anne-Bartje Fontein Els Goossens Maria Körner Ernst Grapperhaus cello Kaori Yamagami Maarten Mostert Örs Köszeghy Michiel Weidner
contrabas Ying Lai Green Servaas Jessen licht en geluid Stefan Dijkman Hendrik Walther
15
Verwacht
Donderdag avondserie Do 29 mrt 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Nieuw Ensemble Thirty Situations Een hoogtepunt van de Cello Biënnale 2016 was de première van Nomaden van Joël Bons door cellist JeanGuihen Queyras en het Atlas Ensemble. Het stuk werd als ‘meesterwerk’ en ‘ontroerend’ onthaald. En dirigent Ed Spanjaard noemde het ‘een van de indrukwekkendste premières sinds 2000’. Het bracht Spanjaard op het idee om Bons te vragen opnieuw een avondvullend werk te componeren. Thirty Situations heeft als onderwerp het contrast tussen fragmentatie en continuïteit. Voortdurend ervaren we het leven als fragmentarisch en toch is het een doorgaande stroom. Zo is het stuk zowel een aaneenschakeling van fragmentarische elementen als één groot continuum – een mozaïek van allerlei ‘situaties’ in afwisselende muzieken. Het nieuwe werk is op het lijf geschreven van de musici van het Nieuw Ensemble en een aantal solisten, onder wie sopraan Keren Motseri en jazzdrummer Tristan Renfrow. Ruimtelijke elektronica verrijken het klankbeeld. Programma: Luciano Williamson Scherzo e Trio / Erqing Wang Song of the Tree / Joël Bons Thirty Situations (wereldpremière)
16
Joël Bons foto: Eddy Posthuma de Boer
Seizoen 2018-2019 Serie Amsterdam Sinfonietta Amsterdam Sinfonietta behoort tot de absolute wereldtop van de strijkorkesten. Altijd spelen de musici staand en zonder dirigent, wat een zeldzame dynamiek en intensiteit geeft. Mede dankzij de uitmuntende aanvoerders van de verschillende instrumentgroepen, treden internationale topsolisten graag met het orkest op. Het repertoire omvat uiteenlopende muzikale stijlen, van barok tot hedendaags. vr 5 + di 9 okt 2018 Amsterdam Sinfonietta + Liza Ferschtman Ferschtmans Fratres za 3 nov 2018 Amsterdam Sinfonietta + Harriet Krijgh + Claron McFadden Andriessen & Moore do 6 dec 2018 Amsterdam Sinfonietta + Marc-André Hamelin Klavierstück Hamelin za 8 dec 2018 Amsterdam Sinfonietta + Marc-André Hamelin Quartetto Serioso vr 15 feb 2019 Amsterdam Sinfonietta + Ray Chen Duivelskunstenaar Ray Chen za 30 mrt 2019 Amsterdam Sinfonietta + Beatrice Rana Nachtmuziek vr 10 mei 2019 Amsterdam Sinfonietta + Anthony Marwood + Alexander Melnikov Wonderkinderen do 16 mei 2019 Amsterdam Sinfonietta + Anthony Marwood + Alexander Melnikov Illumine me 17
Verwacht
Maart vr 16 mrt / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Nicolas Altstaedt Pärt en Tavener UITVERKOCHT vr 16 mrt / 23.00 / Nationale Opera & Ballet Pan Daijing & Torus The Rest is Noise x Opera Foreward Festival za 17 mrt / 20.15 uur Reinbert de Leeuw + Nederlands Kamerkoor + Holland Baroque Johannes Passion UITVERKOCHT vr 23 mrt / 20.00 uur La morte d’Orfeo De Nationale Opera i.s.m. het Muziekgebouw zo 25 mrt/ 11.00 uur / Kleine Zaal Alexander Moosbrugger + Ned McGowan Op avontuur met Moosbrugger zo 25 mrt / 14.00 uur La morte d’Orfeo De Nationale Opera i.s.m. het Muziekgebouw 18
ma 26 mrt / 20.00 uur La morte d’Orfeo De Nationale Opera i.s.m. het Muziekgebouw di 27 mrt/ 20.15 uur Orkest van de 18e Eeuw + Thomas Zehetmair Een historische Brahms wo 28 mrt/ 20.15 uur Momo + Mari Kodama Vier handen uit Japan do 29 mrt / 20.15 uur Nieuw Ensemble Thirty Situations vr 30 mrt / 20.15 uur Concerto Copenhagen De passie van Händel za 31 mrt/ 20.15 uur Nederlands Kamerorkest Honegger - Symfonie nr. 2
April Kijk Muziek! zo 1 apr
13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal Aadje Piraatje viert feest (2-4) Ton Meijer + Nederlands Philharmonisch Orkest
13.30 uur + 15.30 uur Zapp Mattheus (8+) Amsterdams Bach Consort wo 4 apr / 21.00 uur Joshua Abrams’ Natural Information Society The Rest is Noise @ Bimhuis
Ligeti Festival 5 t/m 7 apr
Volledig programma, tickets en randprogramma: muziekgebouw.nl/ligeti do 5 apr 19.45 uur / Entreehal Slagwerk Den Haag – Car Horn Prelude
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
19