Vr 18 mei 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Serie Kamerorkesten
Scottish Chamber Orchestra + Piotr Anderszewski Geliefde pianoconcerten van Mozart Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Kamerorkesten Vr 18 mei 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur
Scottish Chamber Orchestra + Piotr Anderszewski Geliefde pianoconcerten van Mozart
ca. 60 minuten voor de pauze ca. 30 minuten na de pauze
Piotr Anderszewski piano, dirigent (Mozart) Stephanie Gonley concertmeester, dirigent (Poulenc) Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) Pianoconcert nr. 17 in G KV 453 (1784) ·· Allegro ·· Andante ·· Allegretto Francis Poulenc (1899 - 1963) Sinfonietta (1947/1948) ·· Allegro con fuoco ·· Molto vivace ·· Andante cantabile ·· Très vite et très gai Pauze Wolfgang Amadeus Mozart Pianoconcert nr. 24 in c KV 491 (1786) ·· Allegro ·· Larghetto ·· Allegretto
Dit programma is mede mogelijk gemaakt door de Scottish Government
Met steun van Gavin en Kate Gemmell en The Binks Trust.
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Toelichting Mozarts populariteit piekte rond 1785. Zijn groeiende reputatie berustte vooral op zijn pianoconcerten, die hij meestal – net als vanavond Piotr Anderszewski – dirigerend van achter het klavier uitvoerde. Om zijn roem in stand te houden moest hij voortdurend nieuwe concerten schrijven en inspelen op de smaak van het verwende Weense publiek. In twee jaar tijd schreef hij maar liefst twaalf pianoconcerten. Vanavond horen we twee hoogtepunten uit die reeks. Het ene, Pianoconcert KV 453, is virtuoos en zit vol emotionele ambivalentie. Het andere, Pianoconcert KV 491, is overwegend somber en dramatisch. Als intermezzo horen we tussen deze twee concerten in Poulencs luchtige, wervelende en soms kolderieke Sinfonietta. Een potpourri van lekker klinkende melodieën in alle soorten en maten.
Wolfgang Amadeus Mozart Pianoconcert KV 453 ‘Morgen organiseert Herr Ployer een concert in Döbling. Fräulein Babette speelt dan het nieuwe pianoconcert in G. Ik speel daarna de pianopartij van het kwintet(KV 452 voor piano en blazers) en samen spelen we tenslotte mijn grote sonate voor twee piano’s (KV 448). Ik haal Paisiello op in mijn koets, want ik wil dat hij mijn leerlinge en mijn composities hoort’. Dit schreef Mozart aan zijn vader op 9 juni 1784. Herr Ployer was de Weense gezant van de aartsbisschop van Salzburg. Hij moet een vermogend man zijn geweest. Ten eerste was hij eigenaar van een buitenverblijf in
het charmante dorpje Döbling aan de rand van het Wiener Wald, en hij huurde voor het concert een orkest in. Bovendien had hij Mozart dik betaald om twee pianoconcerten voor zijn nicht Babette te schrijven. KV 449 in Es en het concert waar vandaag mee geopend wordt, KV 453 in G. Barbara, of Babette, zoals men haar noemde, was Mozarts sterleerling. Voor het uitvoeren van KV 453 moet je niet alleen technisch ver gevorderd zijn maar ook veel in huis hebben qua muzikaliteit. Mozart was blijkbaar trots op haar en zijn composities en wilde daarom dat Giovanni Paisiello aanwezig was bij dat concert. Paisiello was eind achttiende eeuw een wereldberoemde en invloedrijke operacomponist. Voor het uitschrijven van de partijen van zo’n pianoconcert huurde Mozart een paar kopiisten in. Dat gebeurde bij hem thuis – de vloer bezaaid met muziekpapier – onder Mozarts wakend oog, want hij had meer dan eens meegemaakt dat een kopiist een partituur had gestolen en aan een uitgever had verpatst. Het openingsdeel houdt de luisteraar bij de les door een subtiele mix van stemmingen. Veel aarzelingen en plotselinge koerswijzigingen stellen continu de vraag: ‘Hoe voel ik me vandaag?’ Enerzijds horen we juichende uitgelatenheid, maar die kan door modulaties en zuchtende strijkers en blazers zomaar veranderen in milde 3
Toelichting
weemoed. Die stemming duurt dan maar een paar maten. Kortom: we weten niet precies waar we aan toe zijn en willen graag weten hoe het verder gaat. Omdat stemmingswisselingen er bij Mozart nooit dik bovenop liggen maar via een understatement worden aangestipt, laat hij de luisteraar een deel van het werk doen. Die gaat zelf iets invullen na zo’n subtiele hint. Daarin ligt een deel van Mozarts kracht. In het langzame deel is de uitgelatenheid verdwenen. Ernst en diepgang voeren de boventoon, al helemaal als de solist begint. Het hoofdthema grenst aan het klaaglijke. Plotselinge modulaties naar ver verwijderde toonsoorten – vaak na een betekenisvolle denkpauze – maken het geheel soms mysterieus. De vrolijke finale zou zomaar kunnen fungeren als slot van een komische opera. Het thema, een eenvoudig volksliedje, wordt gevolgd door vijf variaties, zeer wisselend van karakter, en een uitgebreid coda. Kort voordat hij dit pianoconcert schreef had Mozart een spreeuw gekocht, die tijdens het componeren vaak in zijn kooitje voor het open raam stond. Spreeuwen staan erom bekend dat ze heel makkelijk melodieën kunnen leren. Het was Mozart gelukt om hem dit thema bij te brengen op één noot na die er maar niet goed uit wilde komen. Mozart heeft de versie van de spreeuw genoteerd en schreef erbij: ‘Das war schön!’. Hij was zo dol op die spreeuw dat hij na de dood van het beestje een uitgebreide begrafenisceremonie organiseerde en zelfs een gedicht voor hem schreef. 4
Francis Poulenc Sinfonietta Het openingsdeel van Mozarts Pianoconcert KV 453 is al een vat vol wisselende stemmingen, maar Poulencs Sinfonietta doet daar nog een schepje bovenop. Poulenc worstelde zijn hele leven met manisch-depressieve buien. Een scala aan stemmingen komen we tegen in dit stuk. Poulenc noemde het stuk Sinfonietta, oftewel kleine symfonie. Niet zozeer vanwege de lengte – het duurt ongeveer een half uur – maar omdat hij af wilde van het zware begrip symfonie, met daarin de traditionele vormvoorschriften en de onderlinge verwantschap van de vier delen. Hij zag de bui van de strenge recensenten al hangen en wilde ze voor zijn. Een keer heeft hij uitgeroepen: ‘Probeer mijn muziek vooral niet te analyseren, geniet er maar liever van’.
Poulenc wilde af van de traditionele voorschriften voor een symfonie In 1947 ging het Poulenc voor de wind. Ook internationaal kreeg hij erkenning. In Engeland, met al zijn koren, werden zijn religieuze composities vaak uitgevoerd. Poulenc trad kort na de Tweede Wereldoorlog ook een aantal keer op in
Toelichting
Londen, als liedbegeleider. Samen met Benjamin Britten voerde hij zijn eigen Concert voor twee piano’s uit. Het lag in de lijn der verwachting dat er ook compositieopdrachten zouden volgen uit Engeland. In 1947 kreeg hij inderdaad het verzoek om een orkestwerk te schrijven voor BBC Third Programme, de klassieke afdeling van de Engelse omroep. Poulenc droeg zijn Sinfonietta op aan collega-componist George Auric, die samen met onder anderen Arthur Honegger, Darius Milhaud en hemzelf het enigszins uit los zand bestaande groepje vormde, dat werd aangeduid als ‘Les Six’. Dat groepje nam Erik Satie als voorbeeld en zette zich af tegen de verfijnde en bloedserieuze impressionistische muziekcultuur in Frankrijk. Muziek moest volgens dit groepje helder, luchtig en onderhoudend zijn. Poulencs Sinfonietta ging in première in Londen in 1948. Drie melodieën eruit zijn afkomstig uit een strijkkwartet dat Poulenc ooit schreef. Toen hij dat een keer had laten doorspelen, was het voor hem overduidelijk dat deze muziek niet geschikt was voor strijkers, maar wel voor blazers, waarop hij het manuscript vernietigde.
gestructureerd. De strijkers mogen zich uitleven in virtuoze passages. En ook de blazers krijgen wat dat betreft ruimschoots hun deel en komen allemaal om de beurt aan bod. Het derde deel is zangerig en doet in de verte denken aan Brahms. Maar anders dan Brahms gaat Poulenc niet ingenieus goochelen met het thema. Hij introduceert liever nieuwe thema’s, waardoor het stuk het karakter krijgt van een potpourri van liederen. De finale dreigt in het begin weer net zo bijtend te worden als het eerste deel. Maar die eerste indruk wordt snel weggevaagd door het kolderieke en circusachtige vervolg. We horen flarden van de evergreen Ain’t she sweet en soms wat tangomuziek. Sommige passages zouden het goed doen als muziek bij een ouderwetse Hollywoodfilm, vooral die tegen het eind. Maar dat quasi-romantische kaartenhuis tuimelt in elkaar door Poulencs grap in de laatste maat.
Het snelle openingsdeel – Poulenc liet erbij zetten dat het nooit langzamer gespeeld mag worden dan 160-168 kwarten per minuut – begint met bijtende staccato’s en zit vol onaffe melodieën die over elkaar heen buitelen. De eerste violen brengen tijdelijk wat lyriek en wat meer rust. Maar daarna begint de wervelwind weer. Het deel eindigt quasi-sereen. Deel twee heeft het karakter van een scherzo en is wat meer
Vanaf 1784 is Mozart erg populair bij het Weense publiek, vooral door het zelf uitvoeren van zijn pianoconcerten op zijn abonnementsconcerten. Hij heeft het dan ook onwaarschijnlijk druk.
Wolfgang Amadeus Mozart Pianoconcert KV 491
Mozarts brieven aan zijn vader geven ons een fascinerende inkijk in zijn leven. Daarin verontschuldigt hij zich keer op keer omdat hij niet eerder heeft teruggeschreven. 5
Toelichting
‘Je kan je wel voorstellen dat ik weer iets nieuws nodig heb om te spelen en dat ik daarom moet componeren. Ik ben nu meestal de hele ochtend kwijt aan lesgeven en ik treed eigenlijk elke avond op als pianist’. Naast pianoconcerten schrijft hij in deze periode ook nog kerkmuziek, toneelmuziek, kamermuziek, solopianowerken, dansmuziek en niet te vergeten opera’s. Zo legt hij in maart 1786 de laatste hand aan zijn opera Le nozze di Figaro, die in mei in Wenen in première gaat. Tussen die drukke werkzaamheden door ontstaan er nog eens twee pianoconcerten, KV 488 en KV 491. Het zal niemand verbazen dat Mozart vaak op de rand van overspanning was. Als Mozarts schoonzus hem observeert tijdens deze periode, ziet zij dat hij er zelfs tijdens een gesprek onder vier ogen niet helemaal bij is. Zijn antwoorden zijn wel correct maar hij is duidelijk met iets anders bezig. Hij zit constant met zijn voeten te tikken en beweegt zijn handen alsof hij piano zit te spelen.
Mozart heeft het onwaarschijnlijk druk tijdens het schrijven van zijn Pianoconcert KV 491 Het manuscript van het Pianoconcert KV 491 bevat voor Mozarts doen veel doorhalingen, verbeteringen en zelfs aperte fouten. Normaal zat bij hem een compositie kant en klaar in zijn hoofd en hoefde hij hem 6
alleen maar op te schrijven, maar tijdens het componeren van dit stuk groeit de drukte hem kennelijk nogal boven het hoofd. Van al Mozarts pianoconcerten is dit concert het rijkst geïnstrumenteerd: dwarsfluit, twee hobo’s, twee klarinetten, twee fagotten, twee hoorns, twee trompetten, pauken en strijkers. Deze rijke instrumentatie past bij de emotionele kracht en de complexiteit van het stuk. Die toenemende complexiteit in Mozarts schrijfwijze zal uiteindelijk leiden tot onbegrip en afname van zijn populariteit. In het manuscript ontbreekt op diverse plaatsen de pianopartij, wat erop wijst dat Mozart die tijdens de première grotendeels improviseert. Dit zegt ook iets over de tijdsdruk waaronder hij werkt. Op 3 april 1786 verzorgt hij zelf die première tijdens een van zijn abonnementsconcerten. Ondanks een hier en daar opgetrokken wenkbrauw wegens letterlijk en figuurlijk ongehoorde klanken is het publiek over het algemeen enthousiast. Het langzame deel moet zelfs herhaald worden. Toen Ludwig van Beethoven later dit concert voor het eerst hoorde zat hij naast een collega die wij nog steeds kennen vanwege zijn vele piano-etudes, John Baptist Cramer. Hij stootte hem aan en zei: ‘Cramer! Cramer! Wij zullen hier nooit aan kunnen tippen’. Johannes Brahms, Gabriel Fauré en Ferruccio Busoni waren zo dol op dit concert dat ze er cadensen –onbegeleide, virtuoze solopassages – voor schreven. De strijkers zetten de toon van het hele concert met een sombere en onheilspellende melodie. Omfloerst drama horen we als de solist invalt. Ondanks momenten dat de
Toelichting
dramatische druk even afneemt blijft de sfeer het hele deel somber en dramatisch. Het kalme Larghetto, in majeur, brengt vrede. Trompetten en pauken zwijgen. Maar al vrij snel introduceren de blazers weer een mineurpassage. Er volgen variaties, zowel in mineur als majeur, en het deel eindigt weer sereen. Ook de in finale horen we een aantal variaties. Ditmaal gebaseerd op een treurig en ernstig thema. Soms schijnt de majeurzon even door het dikke wolkenpak, maar toch blijft de melancholische sfeer tot de laatste maat de overhand houden. Tekst toelichting: Thijs Bonger
7
Biografieën Componisten Wolfgang Amadeus Mozart Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) trok als componerend, viool- en pianospelend wonderkind tussen zijn zesde en zijn 23e jaar samen met zijn vader door Europa. Zijn enorme vermogen tot absorberen maakte dat deze reizen een diepgaande invloed hadden op zijn componeren. In Salzburg was hij aanvankelijk als hofmusicus in dienst van de aartsbisschop, maar in 1781 kwam het tot een breuk en Mozart vestigde zich in Wenen als eerste zelfstandige musicus in de geschiedenis. Daar werd hij beroemd en rijk maar gaf het geld te makkelijk uit, zodat hij toch altijd krap bij kas zat. Met zijn soloconcerten, zijn symfonieën, zijn opera’s en zijn kamermuziek wist hij twee soorten publiek te bedienen: het grote, 8
niet speciaal onderlegde publiek, en de ‘kenners’. Of het nu ging om de opera, de symfonie, het soloconcert, het strijkkwartet, de pianoliteratuur of om vocale werken, op alle gebieden leverde Mozart bijdragen die gelden als de beste en de bekendste in hun soort.
Biografieën
Francis Poulenc Francis Poulenc (1899 - 1963) was het rijkeluiszoontje van de directeur van een farmaceutische fabriek en had zijn leven lang geen geldzorgen. Zijn eerste pianolessen kreeg hij van zijn moeder, een uitstekende pianiste. Na een degelijke schoolopleiding nam hij op zijn zeventiende privé pianoles bij Ricardo Viñes en later compositieles bij Charles Koechlin. In diezelfde tijd maakte hij deel uit van de Groupe des six, een vriendengroep die zich liet zich inspireren door Erik Satie en Igor Stravinsky, en door populaire muziekgenres zoals de jazz, de muziek uit de music hall en het circus. Poulenc had in de jaren twintig veel succes met luchthartige maar tegelijkertijd verfijnde werken zoals het ballet Les biches en de liedcyclus Le bestiaire. Na de plotselinge dood van zijn vriend en liefdespartner zocht hij in de jaren dertig zijn heil bij
de door hem verwaarloosde katholieke kerk en begon hij ook religieuze werken te schrijven, waaronder een mis, een Stabat Mater en de opera Dialogues des Carmélites. In diezelfde tijd leerde hij de liedzanger Pierre Bernac kennen, voor wie hij veel van zijn liederen componeerde en met wie hij als pianist tot aan zijn dood een vast duo vormde. 9
Biografieën
Uitvoerenden Piotr Anderszewski Piano, dirigent De Pools-Hongaarse pianist Piotr Anderszewski (1969) wordt beschouwd als een van de meest begaafde musici van zijn generatie. In de afgelopen seizoenen gaf hij onder andere recitals in het Londense Barbican Centre, het Wiener Konzerthaus, Carnegie Hall New York en de Mariinsky Concert Hall in SintPetersburg. Anderszewski werkte onder meer samen met de Berliner Philharmoniker, het Chicago en London Symphony Orchestra, het Philadelphia Orchestra en het Koninklijk Concertgebouworkest. Anderszewski neemt sinds 2000 exclusief op voor Warner Classics / Erato (voorheen Virgin Classics). Zijn eerste opname voor het label waren Beethovens Diabellivariaties, waarvoor hij een Choc du Monde de la Musique en een 10
ECHO Klassik ontving. In 2006 ontving hij de Classic FM Gramophone Award voor de uitvoering van de pianowerken van zijn landgenoot Karol Szymanowski. Zijn opname gewijd aan solowerken van Robert Schumann ontving een ECHO Klassik in 2011 en twee BBC Music Magazine Awards in 2012, en werd gewaardeerd als ‘Recording of the Year’. Zijn laatste opname met Bachs Engelse Suites nrs. 1, 3 en 5 werd uitgebracht in november 2014 en ontving zowel een Gramophone Award als een ECHO Klassik in 2015. Voor zijn bijzonder originele interpretaties kreeg Piotr Anderszewski de prestigieuze Gilmore Award, die om de vier jaar wordt gegeven aan een pianist van uitzonderlijk talent. Hij was onderwerp van twee prijswinnende documentaires van de filmmaker Bruno Monsaingeon voor ARTE. In de eerste van deze, Piotr Anderszewski plays the Diabelli Variations (2001) wordt Anderszewski’s bijzondere relatie verkend met Beethovens Opus 120. De tweede documentaire,
Piotr Anderszewski, Unquiet Traveller (2008) geeft een portret van de kunstenaar, waarin Anderszewski ingaat op de muziek, zijn uitvoeringen en zijn PoolsHongaarse afkomst. Een derde film van Monsaingeon, Anderszewski Plays Schumann werd gemaakt voor de Poolse televisie en uitgezonden in 2010.
foto: Robert Workman | Virgin Classics
BiografieĂŤn
11
Biografieën
Stephanie Gonley Concertmeester, dirigent Violiste Stephanie Gonley heeft een brede carrière als solist, dirigent en kamermusicus. Ze is momenteel hoogleraar viool aan de Guildhall School of Music and Drama, waar ze zelf studeerde bij David Takeno. Ze vervolgde haar studie bij Dorothy DeLay (Juilliard) en Ilan Gronich (Hochschule, Berlijn). Gonley trad op als solist bij veel toonaangevende orkesten in het Verenigd Koninkrijk, waaronder het Royal Philharmonic Orchestra met Vladimir Ashkenazy, London Philharmonic Orchestra, BBC Symphony Orchestra en het Scottish Symphony Orchestra. Ze is leider van het English Chamber Orchestra en het Scottish Chamber Orchestra. Ze trad op met ensembles als het Nash Ensemble en het English Chamber Orchestra Ensemble. Ze dirigeerde onder andere het English Chamber Orchestra, 12
het Australian Chamber Orchestra, Academy of St. Martin in the Fields en de Lancashire Sinfonietta. Ze gaf concertoptredens buiten het Verenigd Koninkrijk met onder andere het Chamber Orchestra of Europe, de Hannover Radio Symphony, Orchestre de Chambre de Genève, Noord Nederlands Orkest, Hong Kong Philharmonic en het Norwegian Radio Symphony Orchestra. Als solist is ze te horen op de cd van Dvořáks Romance met het European Chamber Orchestra en Sir Charles Mackerras voor EMI en Sibelius’ Vioolconcert voor BMG/Conifer met dirigent Adrian Leaper. In haar rol als dirigent bracht ze een cd uit met barokrepertoire. Naast andere onderscheidingen was ze winnaar van de prestigieuze Shell-LSO National Scholarship.
foto: Marco Borggreve
BiografieĂŤn
13
Biografieën
Scottish Chamber Orchestra Het Scottish Chamber Orchestra (SCO) heeft als doel mensen van alle leeftijden te inspireren en te verbinden. Het levert een belangrijke bijdrage aan het Schotse leven, zowel op concertpodia als daarbuiten, via het SCO educatieprogramma op scholen en universiteiten, in ziekenhuizen, verzorgingstehuizen en gemeenschapscentra. Het orkest bracht meer dan 150 opnames uit. Hun laatste opname is Brahms: The Symphonies met Robin Ticciati. Eerder brachten ze Berlioz’ Symphonie Fantastique (2012), Les nuits d’été en La mort de Cléopâtre (2013), Wagners Siegfried Idyll (2014), Schumanns Symphonies (2014) en Haydns Symfonieën nrs. 31, 70 en 101 (2015) uit, allen op het label Linn. De langdurige samenwerking van het orkest met hun voormalige dirigent, wijlen Sir Charles 14
Mackerras, resulteerde in vele uitzonderlijke uitvoeringen en opnames, waaronder twee meermaals bekroonde albums voor de late symfonieën van Mozart. Daarnaast werkte het SCO met vele eminente gastdirigenten, waaronder Emmanuel Krivine, Joseph Swensen, Olari Elts, Andrew Manze, John Storgårds, Richard Egarr en François Leleux. Het orkest gaf opdracht aan vele vooraanstaande componisten, waaronder Martin Suckling, Sir Peter Maxwell Davies, Sir James MacMillan, Judith Weir, Sally Beamish, Karin Rehnqvist, Hafliði Hallgrímsson, Lyell Cresswell, Mark-Anthony Turnage, Einojuhani Rautavaara, John McLeod, Rolf Martinsson en Toshio Hosokawa. Het Scottish Chamber Orchestra wordt gesubsidieerd door de Schotse regering als een van de vijf National Performing Arts Companies in Schotland.
Eerste viool Stephanie Gonley Ruth Crouch Marciana Buta Aisling O’Dea Fiona Alexander Amira Bedrush-McDonald Carole Howat Catherine James Tweede viool Gordon Bragg Wen Wang Laura Comini Robert McFall Niamh Lyons Stewart Webster Altviool Simon Tandree Felix Tanner Brian Schiele Steve King Cello Richard Lester Su-a Lee Donald Gillan Eric de Wit Contrabas Nikita Naumov Adrian Bornet Fluit Alison Mitchell Brontë Hudnott
BiografieĂŤn
Hobo Rosie Staniforth Clara Perez Klarinet Maximiliano MartĂn William Stafford Fagot Higinio Arrue Alison Green Hoorn Alec Frank-Gemmill Harry Johnstone Trompet Peter Franks Shaun Harrold Pauken Pablo Escolano Harp Sharron Griffiths
foto: Marco Borggreve
15
Seizoen 2018-2019 Serie Kamerorkesten Kamerorkesten klinken nergens zo goed als in de Grote Zaal van het Muziekgebouw. In deze serie hoort u de internationale top waaronder Les Siècles, Academy of Ancient Music en Camerata Salzburg. Met in de kielzog topsolisten als pianist Alexander Lonquich en blokfluitiste Lucie Horsch, een van de grootste jonge muzikale talenten van nu. Puur genieten. di 9 okt 2018 Amsterdam Sinfonietta + Liza Ferschtman Ferschtmans Fratres zo 14 okt 2018 Orkest van de 18e Eeuw + Cappella Amsterdam Haydns Jaargetijden za 1 dec 2018 Concertgebouw Kamerorkest + Bram van Sambeek Fagotconcerten vr 12 jan 2019 Les Siècles Mozart meets Lachenmann zo 3 mrt 2019 Academy of ancient music + Lucie Horsch + Richard Egarr Bach en Vivaldi vr 22 mrt 2019 Nederlands Kamerorkest Romantische schoonheid met Mahler en Schönberg wo 8 mei 2019 Camerata Salzburg + Alexander Lonquich Pianist en dirigent
16
Verkoop 18/19 nĂş van start
Met o.a. De Leeuw & Andriessen 80 jaar
Met dank aan:
17
Verwacht
Mei wo 23 mei / 19.00 + 21.30 uur Earth Diver B’Rock + Muziektheater Transparant + ChorWerk Ruhr
zo 27 mei / 15.00 uur Ntjam Rosie Wat is het geheim van zingen? (8+)
di 29 mei / 20.30 uur Kleine Zaal Hailu Mergia Lala Belu
Juni
do 24 mei / 12.30 uur Lunchconcert Ism Conservatorium van Amsterdam
za 2 jun / 19.30 uur Pierre-Laurent Aimard De vogels van Messiaen
do 24 mei / 20.15 uur Sinfonietta Riga De Christina Cyclus van Klas Torstensson
zo 3 jun / 15.00 uur Cappella Amsterdam Boetepsalmen - De verfijnde details van Lassus
vr 25 mei / 19.00 uur college + 20.15 uur concert Cut Circle Josquins Missa Faisant regretz za 26 mei / 14.15 uur De IJ-Salon Tannhäuser light za 26 mei / 20.15 uur Cuarteto Latinoamericano Latijns-Amerikaanse strijkkwartettraditie 18
Holland Festival 7 juni t/m 1 juli
Zie voor meer informatie www.hollandfestival.nl / www.muziekgebouw.nl
Juli wo 4 jul / 19.30 uur Spr!tzl Tage 2018 I/O + Stopcontact + Teddy’s Last Ride
Augustus Dekmantel Festival wo 1 t/m do 2 aug
wo 1 aug / vanaf 12.00 uur Four Tet + Tangerine Dream do 2 aug / vanaf 13.00 uur James Holden & The Animal Spirits, John Maus, Yasuaki Shimuzi, Dazion, Khidja
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
19