Serie Kamermuziek internationaal
Za 13 apr 2019 Grote Zaal 20.15 uur
Chamber Music Society Lincoln Center Vogelvlucht door de muziekgeschiedenis Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma Chamber Music Society Lincoln Center Vogelvlucht door de muziekgeschiedenis
Serie Kamermuziek internationaal Za 13 apr 2019 Grote Zaal 20.15 - 22.05 uur ca. 50 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
Chamber Music Society Lincoln Center: Tommaso Lonquich klarinet Wu Qian piano Arnaud Sussmann viool Yura Lee altviool Nicholas Canellakis cello
Dit concert wordt opgenomen door de Concertzender voor een latere uitzending.
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
2
Programma
Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) Strijktrio op. 9 nr. 2 in D (1797/1798) voor viool, altviool en cello
I. Allegretto II. Andante quasi allegretto III. Menuetto: Allegro IV. Rondo: Allegro Claude Debussy (1862 - 1918) Rapsodie (1909/1910) voor klarinet en piano
Brett Dean (1961) Seven Signals (2019; Nederlandse première) voor klarinet, viool, cello en piano
1. Impulse Study 2. Beacon (flowing, floating, and delicately luminous) 3. Morse 1 4. Body Language (Pas de deux) 5. Semaphore 6. Tallying 7. Morse 2 Pauze Johannes Brahms (1833 - 1897) Pianokwartet nr. 1 in g op. 25 (1861) voor viool, altviool, cello en piano
I. Allegro II. Intermezzo. Allegro non troppo III. Andante con moto IV. Rondo alla zingarese. Presto
3
Toelichting Vrijdag 5 april jl. kreeg Brett Dean groot applaus na de vuurdoop van zijn kersverse compositie voor klarinet, viool, cello en piano in de Alice Tully Hall van het Lincoln Center aan de Hudson. Vandaag zet het feest zich voort met de Nederlandse première in het Muziekgebouw. Upper West Side Manhattan viert volgend seizoen het halve eeuwfeest van de Chamber Music Society van Lincoln Center met een waaier van ‘milestones’ in de kamermuziek. De geserveerde werken reiken van Corelli tot nu, pivoterend rond een complete lezing van alle strijkkwartetten van Beethoven; je zal er als componist van onze tijd maar tussen staan. In Seven Signals grijpt Dean zijn kans. Met de focus op non-verbale signalen presenteert hij een alternatief voor vruchteloos gezwatel in de politiek en op sociale media. Topmusici uit New York omlijsten Deans première met Beethoven, Debussy en Brahms, bakens van vernieuwing in de zee van de muziekgeschiedenis. Welkom bij componisten die deuren voor ons openen zonder er ook maar een woord aan vuil te maken.
Ludwig van Beethoven Strijktrio op. 9 nr. 2 We treffen Ludwig van Beethoven als aanstormend pianist in Wenen met ver over de grenzen van het Habsburgse rijk reikende ambities. Niettemin zou een trits concerten in Praag de laatste buitenlandtournee blijken te zijn. Gehoorproblemen belemmerden al gauw zijn expansie als pianovirtuoos. 4
Het Praagse publiek hoorde hem in oktober 1798. Datzelfde jaar verschenen zijn Strijktrio’s op. 9. In het tweede strijktrio uit opus 9 zoekt Beethoven de intimiteit. Het openingsdeel presenteert evenveel thema’s als spelers. De linkerhand van de cellist kruipt in de dramatische verwerking ervan richting kam naar het hoogste register. Er volgt een speels langzaam deel met pizzicato begeleiding. De tweede deun is lichter van karakter. Het dansdeel, menuetto, verruilt de deftige pasjes waarmee aristocraten zich over de dansvloer bewogen voor ‘Sturm und Drang’, spanning en sensatie. Het slotdeel geeft ruim baan aan de cello, terwijl de altviolist het refreinthema van deze rondofinale meesterlijk omspint. Van ambitie en geestdrift getuigt de vierdelige vorm naar het grondplan van Haydns symfonieën. Bewust of niet zette Beethoven in zijn opus 9 al stappen in de richting van latere symfonieën. In de uitgave eerde Beethoven zijn opdrachtgever als de ‘Belangrijkste mecenas van zijn [Beethovens] Muze’ (Première Mécène de sa Muse). Graaf Johann Georg von Browne kan er postuum heel blij mee zijn.
Claude Debussy Rapsodie Terwijl Beethoven na zijn dood almaar hoger op zijn sokkel werd gehesen, noemde
Toelichting
nieuwkomer Claude Debussy het icoon gekscherend ‘de oude dove’ (le vieux sourd). Aan de Franse conservatoria werd studenten de Weense klassieke muziek ten voorbeeld gesteld. Debussy luisterde liever naar wind en zee dan naar een schoolse muziektheoreticus in een klaslokaal. In zijn eigen muziek wist Debussy met succes te ontsnappen aan de suprematie van het Duitse componeren. Debussy vierde het proeven van de klank zelf en liet zich daarbij inspireren door bronnen zo uiteenlopend als de nieuwste Russische muziek, het even ontspannen als exotische klankenpalet van de Javaanse gamelan, Japanse kunst, vroege jazzvormen als de cakewalk – rond 1900 een dansrage in Parijs – en de verfijnde muziek van klavecinisten en componisten uit de rococo als Couperin en Rameau. Al die rebellie ten spijt ontstond de Rapsodie niettemin op verzoek van het conservatorium van Parijs: of Debussy een werk kon leveren voor het graadexamen van de klarinettisten. De klarinet krijgt in de Rapsodie volop de kans zich zowel van haar elegische als ritmisch vlotte kant te laten zien. Subtiel gedoseerd wisselt een brede lyrische toon zich af met New Orleans. De brandhaard van de vroege jazz bood Debussy materiaal voor vurige spontaniteit. Cakewalks en minstrel shows waaiden uit Amerika over. Het conservatorium van Parijs voer intussen een gunstiger koers met Gabriel Fauré aan het roer. Deze collega wist Debussy er zelfs toe over te halen met enig gemor plaats te nemen in de jury voor het klarinetexamen.
Op ‘quatorze juillet’ 1910 hoorde Debussy acht jonge klarinettisten voorspelen. Aan ‘de gezichten van mijn collega’s’, schreef hij zijn uitgever, viel af te lezen dat de Rapsodie ‘een succes was’ [...] ‘een van de kandidaten, Vandercruyssen, speelde het stuk uit zijn hoofd en heel muzikaal’.
Brett Dean Seven Signals Brett Dean liet zich in Seven Signals inspireren door de evocatieve kracht van toeters, lichtbakens, vlaggen en morseseinen uit de scheepvaart. Binnen dat spectrum kiest Dean voor momenten waarop de tijd stil staat en loze woorden tekort schieten: laatste tekenen van leven op de zinkende Titanic, vertwijfelde krassen op de celwand van gevangenen die in eenzame opsluiting hun dagen tellen. De klarinet blaast soms kunstig akkoorden met de techniek van ‘multiphonics’. Impulse Study opent het zevenluik als een prelude, met verdwaalde klanken omslaand in nerveuze klarinetloopjes en furieuze uitbarstingen met referenties aan klezmer en rock. Debussy is dichtbij in Beacon. Breekbare flageoletten wekken de suggestie van vuurtorenlicht opflakkerend door mistbanken. De primarius seint noodsignalen in Morse 1. Het stuwende ritme dat daaruit ontstaat is rechtstreeks afgeleid van het laatste bericht dat de Titanic uitzond 5
Toelichting
alvorens het schip in zee verdween in de nacht van 14 op 15 april 1912. Vertwijfeld wisselde ene Jack Philipps CQD -.-. --.- -.. af met SOS ...---... destijds nog pas enkele jaren in gebruik. Het oudere CQD is fonetisch ‘SéCu’ (van sécurité) met de D van distress. Body Language zoomt uit en biedt verzachting met klokklanken in de piano. Recensent David Wright (newyorkclassicalreview.com) hoorde hierin referenties aan Charles Ives. Vlagsignalen vormen de inspiratie voor Semaphore. Onregelmatige ritmes en exact afgepaste stiltes bepalen het betoog, rijk aan kwarttonen, ‘multiphonics’ op de klarinet en acrobatiek met strijkstokhout en paardenhaar. Tallying symboliseert met een pulse van kwarttonen het turven der dagen van gevangenen met loodrechte strepen op klamme cel-muren. Een rapsodische versnelling lijkt de voorbode van felbegeerde vrijheid. In het afsluitende deel Morse 2 stijgen de seinen van rampspoed uit de vleugel in een helende halo van boventonen. Zacht strijken stokken over gedempte snaren. De hymne Nearer my God to thee doemt eruit op. Als bekend was dit de laatste muziek die de amusementsmusici van de Titanic speelden alvorens ze met instrument en al door het water werden verzwolgen. Seven Signals ontstond in opdracht van de Chamber Music Society of Lincoln Center en Wigmore Hall Londen.
6
Johannes Brahms Pianokwartet nr. 1 In 1964 presenteerde het New York City Ballet een ballet ‘dronken van wijn en rozen[geur]’, aldus Lincoln Kirstein, een van de oprichters van het dansgezelschap. Zijn collega George Balanchine tekende voor de choreografie op het Eerste pianokwartet van Brahms. Het werk ging in de orkestratie uit 1918 van Arnold ‘Schoenberg’, zoals de Amerikanen het spellen. Hier horen we het origineel dat – ook zonder orkestratie – direct symfonische ambities verraadt met de mammoetafdruk van het eerste deel. Eerste schetsen ontstonden in 1857, vier jaar later bereikte Brahms de eindstreep. Clara Schumann waagde zich aan de première in Hamburg. Het tweede deel raakte haar direct. De titel Intermezzo komt uit haar koker. Door de verpletterende finale raast zigeunerbloed. Na tournees met de Hongaarse vluchteling en vioolvirtuoos Ede Reményi, raakte Brahms voorgoed verknocht aan zigeunerbandjes. Hoor hoe hamerkoppen ratelen op pianosnaren als waren het de stokjes van de cimbalist. Tekst toelichting: Huib Ramaer (met dank aan Kerstin Schüssler-Bach voor de toelichting bij Brett Dean)
Biografieën Componisten Ludwig van Beethoven
Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) kreeg als kleine jongen in Bonn pianoles van zijn vader en leerde daarnaast ook viool en altviool spelen. Zijn favoriete instrument bleef echter de piano. In Wenen werd hij vanaf 1792 allereerst beroemd als pianovirtuoos en improvisator. Een jaar lang kreeg hij compositieles van Joseph Haydn en veel in
zijn vroege kamermuziek en zijn pianosonates wijst op de invloed van Haydn. Al snel liet Beethoven de achttiende eeuw achter zich en begon zich te manifesteren als een vroege romanticus voor wie zijn eigen innerlijk de juiste koers was. Vanaf 1798 had Beethoven gehoorproblemen en in 1808 was zijn gehoor zo slecht geworden dat hij niet meer in het openbaar als pianist kon optreden. Dirigeren deed hij nog wel. Zijn laatste pianosonate (op. 111) dateert uit 1822, daarna schreef hij nog vijf strijkkwartetten die behoren tot de top van de hele strijkkwartetliteratuur.
Claude Debussy Claude Debussy (1862 - 1918) had geen schoolopleiding maar kreeg als kind pianoles van de schoonmoeder van schrijver Paul Verlaine. Vanaf zijn elfde studeerde hij piano aan het Parijse conservatorium, en op zijn achttiende begon hij compositie te studeren.
Ondanks zijn eigenzinnige ideeën werd zijn grote talent erkend en kreeg hij zelfs de Prix de Rome. Na zijn verblijf in Rome begon hij zich te ontplooien tot de grote, vernieuwende componist van orkestwerken zoals Prélude à l’après midi d’un faune (1894), dat onmiddellijk werd gezien als een meesterwerk. Hierna ontstond de opera Pelléas et Mélisande die al bij de eerste uitvoering in 1902 een sensatie veroorzaakte. Zelden is een zo vernieuwende componist zo goed begrepen door zijn tijdgenoten als Debussy. Zijn persoonlijke leven was turbulent met steeds wisselende minnaressen, tot 7
Biografieën
hij rond 1903 Emma Bardac leerde kennen met wie hij trouwde en een dochtertje kreeg. Terwijl de Eerste Wereldoorlog nog om hem heen woedde, stierf Debussy, veel te vroeg, op zijn 56ste aan darmkanker. Zijn invloed was groot en is nog tot op heden relevant.
Brett Dean
Van 1985 tot 1999 was hij altviolist van de Berliner Philharmoniker. In 2000 koos hij voor een freelancebestaan en keerde hij terug naar Australië. Al sinds 1988 arrangeert en componeert hij en na 2000 vestigde hij zijn naam met het ballet One of a kind en het klarinetconcert Ariel’s Music. Sindsdien krijgt hij vele opdrachten en wordt zijn werk wereldwijd uitgevoerd. In het seizoen 2016-2017 was hij composer in residence van het National Symphony Orchestra van Taiwan en dit seizoen is Dean composer in residence van het Rundfunk Sinfonieorchester Berlin.
Johannes Brahms
De Australische componist Brett Dean (1961) begon zijn muzikale leven met vioollessen in zijn geboortestad Brisbane. Hij studeerde altviool aan het Queensland Conservatorium en trok daarna naar Europa. 8
De Duitse componist, dirigent, organist en pianist Johannes Brahms (1833 1897) begon zijn leven in een sloppenwijk van Hamburg. Zijn muzikale kwaliteiten werden al snel onderkend door zijn vader die freelance musicus was. Brahms ontwikkelde zich tot een begenadigd pianist en een hartstochtelijk
verzamelaar van volksmuziek. Op zijn twintigste werd hij als componist ontdekt door het echtpaar Robert en Clara Schumann dat hem omarmde als de nieuwe stem van Duitsland.
Met zijn hang naar de muziek van onder anderen Beethoven en Bach werd hij beschouwd als een conservatief componist en een tegenpool van de ‘nieuwlichters’ Liszt en Wagner. Niet alle werken van Brahms zijn bij hun eerste uitvoeringen goed ontvangen, maar uiteindelijk gold hij in zijn tijd zeker als een succesvol componist en raakte hij financieel in goede
Biografieën
doen. Naast het componeren bleef Brahms actief als dirigent, als virtuoos pianist en uitvoerder van eigen en andermans werk. Ook heeft hij veel lesgegeven. Brahms legde de lat erg hoog voor zichzelf maar schreef toch een omvangrijk oeuvre bijeen met vier symfonieën, twee pianoconcerten, een vioolconcert, koorwerken, liederen, kamermuziek en werken voor piano solo.
Lonquich is soloklarinetist bij Ensemble MidtVest, een kamermuziekensemble gevestigd in Denemarken. Met dit ensemble werkte hij samen met beeldend kunstenaars, dansers, theatergezelschappen en ontwerpers. Hij is ook lid van de Chamber Music Society van Lincoln Center in New York, waarmee hij optreedt in de Verenigde Staten en de wereld rondtourt.
Wu Qian Piano
Wu Qian werd geboren in Shanghai. Op jonge leeftijd werd ze gevraagd om te studeren aan de Yehudi Menuhin School in Engeland en speelde op haar vijftiende in de Queen Elizabeth Hall in Mozarts Pianoconcert nr. 14.
Uitvoerenden Tommaso Lonquich foto: Anna Grudinina
Klarinet Tommaso Lonquich studeerde aan de universiteit van Maryland (VS) en aan de Escuela Superior de Musica Reina Sofía (Madrid).
Hij treedt regelmatig op als soloklarinettist bij Orchestra Leonore (Italië) en was te gast bij het Kamerorkest van Mantua, Aarhus Sinfonietta (Denemarken) en Plural Ensemble (Spanje).
In 2000 gaf ze haar eerste solorecital in de Purcell Room van het Southbank Centre in Londen en gaf sindsdien daar meerdere concerten, waaronder een uitzending op BBC Radio 3. Ook was ze te horen in concertzalen 9
BiografieĂŤn
in Hamburg, New York, Koblenz, Hong Kong en Toronto. Ze maakt deel uit van het Sitkovetsky Trio dat meerdere keren in de prijzen viel. Qian wordt ondersteund door de Keyboard Charitable Trust.
Arnaud Sussmann Viool
Sussmann trad op met veel toonaangevende musici waaronder Itzhak Perlman, Menahem Pressler, Gary Hoffman, Shmuel Ashkenazi, Wu Han, David Finckel, Jan Vogler en leden van het Emerson String Quartet. Hij werd geboren in Straatsburg, Frankrijk en woont in New York. Zijn opleiding volgde hij het Conservatoire de Paris en de Juilliard School in New York. Hij geeft les op de Stony Brook University op Long Island en werd onlangs benoemd tot onderdirecteur van het International Chamber Music Program van Music@Menlo, een kamermuziekfestival en -instituut in San Francisco.
Lee werd toegelaten tot de European Concert Hall Organization (ECHO) en gaf concerten door heel Europa. Ze speelde als solist met orkesten als New York Philharmonic, Chicago Symphony, Los Angeles Philharmonic en Tokyo Philharmonic.
Yura Lee foto: Giorgia Bertazzi
Altviool
Arnaud Sussmann is winnaar van de Avery Fisher Career Grant van het Lincoln Centre (2009) en onderscheidt zich met zijn unieke geluid, waarmee hij de aandacht trekt over heel de wereld. 10
Ook altvioliste Yura Lee ontving de Avery Fisher Career Grant nadat ze eerder op 12-jarige leeftijd als jongste musicus ooit de prijs voor Debut Artist of the Year won bij de Performance Today Awards van de National Public Radio in New York.
Ze studeerde aan de Juilliard School (New York City), New England Conservatory (Boston), Salzburg Mozarteum (Austria) en Kronberg Academy (Germany). Ze geeft vioolen altvioolles aan de Mason Gross School of the Arts in New Jersey en woont in Portland, Oregon.
Biografieën
Nicholas Canellakis Cello
foto: Matt Dine
Nicolas Canellakis studeerde af aan het Curtis Institute of Music in Philadelphia en New England Conservatory in Boston. Hij maakte deel uit van Ensemble Connect, een tweejarig fellowship, van de Carnegie Hall. Canellakis trad op in de Carnegie Hall met het American Symphony Orchestra en gaf concerten met Albany Symphony, Erie Philharmonic, Pan-European
Philharmonia in Griekenland en New Haven Symphony als artist in residence. In 2018 was hij artistiek directeur van Chamber Music Sedona. Naast muziek is Canellakis ook geïnteresseerd in filmen en acteren en hij produceerde enkele korte films en muziekvideo’s waaronder zijn webserie Conversations with Nick Canellakis te vinden op zijn website www. nicholascanellakis.com.
The Chamber Music Society of Lincoln Center
en prestigieuze locaties in Europa en Azië. Veel concerten worden live gestreamd op hun website, uitgezonden op radio en televisie of opgenomen voor cd- en dvd-producties. Zo bereikt het CMS duizenden luisteraars over heel de wereld. Educatie is erg belangrijk en het CMS heeft een speciaal programma ontwikkeld om kamermuziek dichterbij musici van verschillende leeftijden en niveaus te brengen. Volgend seizoen viert het CMS hun 50-jarig seizoensjubileum. www.ChamberMusicSociety.org
De Chamber Music Society of Lincoln Center (CMS) brengt de beste internationale musici samen om zo een lans te breken voor de kamermuziek. Het staat bekend om de kwalitatief hoge uitvoeringen met bijzondere programmeringen. De musici treden zowel in de eigen Alice Tully Hall in Lincoln Center in New York op als op toonaangevende podia in Noord-Amerika 11
Verwacht Prijswinnaarsconcert 2019 Winnaars Nederlands Vioolconcours + Nationaal Cello Concours + YPF Pianoconcours
Serie Kamermuziek internationaal Wo 1 mei 2019 Grote Zaal 20.15 uur
De drie winnaars van de drie belangrijkste nationale concoursen, het Nederlands Vioolconcours, het Nationaal Cello Concours en het YPF Pianoconcours staan samen op ĂŠĂŠn podium tijdens dit Prijswinnaarsconcert 2019. De beste Nederlandse jonge violist, cellist en pianist voeren uiteraard een pianotrio uit maar schitteren ook als solist en in duetten. De prijswinnaars stellen zelf het programma samen: de kans voor een kennismaking met drie zeer getalenteerde jonge musici. De drie prijswinnaars zijn inmiddels allemaal bekend. Niek Baar won op 20 januari 2018 de Eerste Prijs tijdens het Nederlands Vioolconcours categorie Oskar Back. Eline Hensels won op 26 oktober 2018 de Eerste Prijs en de Publieksprijs van het Nationaal Cello Concours. Tot slot won op 10 februari 2019 Yang Yang Cai de YPF Piano Competition 2019. Programma: Claude Debussy Sonate voor cello en piano (Eline Hensels + Yang Yang Cai) / Johann Sebastian Bach Chaconne voor viool solo uit Partita nr. 2 in d (Niek Baar) Karol Szymanowski Variaties op. 3 in bes (Yang Yang Cai) Ludwig van Beethoven Pianotrio nr. 6 in es, opus. 70 nr. 2
12
Niek Baar
Seizoen 2019-2020 Serie Kamermuziek internationaal Kamermuziek in het Muziekgebouw is kamermuziek met een twist. Grote solisten in bijzondere samenstellingen spelen gekend klassiek repertoire naast zelden gehoorde en nieuwe werken. Een intiem muziekavontuur van het allerhoogste niveau. do 26 sep 2019 Olli Mustonen + Ian Bostridge + Steven Isserlis Hemellichten za 16 nov 2019 Javier Perianes + Cuarteto Quiroga Ginastera, Granados en Brahms wo 18 dec 2019 Liza Ferschtman + Enrico Pace Van Beethoven tot Enescu wo 8 jan 2020 Alexander Melnikov + Isabelle Faust + Jean-Guihen Queyras Beethoven-trio’s vr 3 april 2020 Doric String Quartet + Alina Ibragimova + CÊdric Tiberghien Franse topstukken
13
Verwacht
April zo 14 apr / 11.00 uur / Kleine Zaal Jan Hage Jan Hage bedwingt het 31-toonsorgel zo 14 apr / 20.15 uur Nederlands Studenten Kamerorkest Nesko van de kaart! wo 17 apr / 20.15 uur Cappella Mariana De passie van Schütz do 18 apr / 20.15 uur Cafe Zimmermann + Vox Luminis Johannes Passion
do 25 apr / 20.15 uur Asko|Schönberg + SWR Vokalensemble Die Hamletmaschine-oratorio vr 26 apr / 20.15 uur Michael Schade + Malcolm Martineau Die schöne Müllerin
Mei wo 1 mei / 20.15 uur Prijswinnaarsconcert 2019 Winnaars Nederlands Vioolconcours + Nationaal Cello Concours + YPF Pianoconcours do 2 mei / 12.30 uur Rubens Consort Kamermuziek Lab Lunchconcert i.s.m. Prinses Christina Concours
zo 5 mei / 18.30 uur Vrije Noten Componistendiner wo 8 mei / 20.15 uur Camerata Salzburg + Alexander Lonquich Pianist en dirigent do 9 mei / 20.15 uur Nieuw Ensemble Première Georges Aperghis Lost Connections vr 10 mei / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Anthony Marwood + Alexander Melnikov Wonderkinderen
Huil van de Wolff
za 20 apr / 20.30 uur Apparat European Live Tour 2019
do 2 mei / 20.30 uur / Bimhuis Irreversible Entanglements The Rest is Noise @ Bimhuis
Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff
wo 24 apr / 20.15 uur Alexandre Kantorow Jonge pianosensatie
vr 3 mei / 20.15 uur Collegium Vocale Gent Madrigalen van Monteverdi
Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
vr 19 apr / 20.15 uur Ragazze Quartet + Paul van Tongeren Zeven laatste woorden
14
do 2 mei / 20.15 uur Nederlands Kamerorkest Piazzolla door Vincent van Amsterdam
Foto: Erik van Gurp
Grand café 4’33 Kom voor het concert eten in Grand café 4’33. Reserveren: 020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiënten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15