Serie Kamerorkesten
Wo 8 mei 2019 Grote Zaal 20.15 uur
Camerata Salzburg +Â Alexander Lonquich Pianist en dirigent
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Serie Kamerorkesten Wo 8 mei 2019 Grote Zaal 20.15 - 22.15 uur
Camerata Salzburg + Alexander Lonquich Pianist en dirigent
ca. 50 minuten voor de pauze ca. 50 minuten na de pauze
Alexander Lonquich dirigent, piano Giovanni Guzzo concertmeester, muzikale leiding Joseph Haydn (1732 - 1809) Symfonie nr. 49 in f ‘La Passione’ (1768) ·· Adagio ·· Allegro di molto ·· Minuet - Trio ·· Finale. Presto Dmitri Sjostakovitsj (1906 - 1975) Kammersinfonie in c op. 110a (1960, arr. Rudolph Barshai) ·· Largo ·· Allegro molto ·· Allegretto ·· Largo ·· Largo
Dit concert wordt live uitgezonden door de NTR op NPO Radio 4
Pauze Arvo Pärt (1935) Trisagion (1992/1994) Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) Pianoconcert nr. 9 in Es KV 271 ‘Jeunehomme’ (1777) ·· Allegro ·· Andantino ·· Rondo. Presto 2
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
Toelichting De avond opent met een symfonie die niet voor niets werd voorzien van de bijnaam La Passione. Haydn stopte zijn Symfonie nr. 49 vol met heftige emotie. De aanleiding tot Sjostakovitsj’ Achtste strijkkwartet, vanavond gespeeld in bewerking voor strijkorkest, was oorspronkelijk het gruwelijke bombardement van Dresden in 1945. Maar gaandeweg werd het kwartet een soort requiem voor hemzelf. Wrange en heftige muziek. Uiterst meditatief en zelfs licht hallucinerend klinkt het weidse Trisagion van Arvo Pärt. Mozarts Pianoconcert nr. 9 ‘Jeunehomme’ is een baanbrekend stuk. Door de orkestpartij te emanciperen, is er hierin voor het eerst sprake van een gelijkwaardige dialoog tussen pianosolist en orkest. ‘Mozarts allereerste meesterwerk’ schreef een bekende musicoloog over dit concert met zijn diep melancholische middendeel.
Joseph Haydn Symfonie nr. 49 ‘La Passione’ 1761 was een keerpunt in Joseph Haydns leven. Hij werd toen benoemd tot muzikaal manusje-van-alles aan het hof van de puissant rijke Vorst Esterhazy. Dat betekende keihard werken, want zijn taak was veelomvattend: componeren, lesgeven en het onderhoud van het instrumentarium. Ook moest Haydn met de viool onder de kin of van achter het klavecimbel leidinggeven aan het orkest. Muziek moest in die dagen
zo vers mogelijk zijn, daarom componeerde Haydn zich een ongeluk. Tijdens de eerste paar jaren van zijn aanstelling was alle muziek die hij schreef exclusief voor het vorstenhuis Esterhazy. Maar door soepel en diplomatiek te opereren, kreeg Haydn het voor elkaar dat de regels wat werden versoepeld. Rond 1765 was zijn muziek al bekend in heel Oostenrijk en uitgevers in Parijs, Amsterdam en Londen begonnen al goede zaken te doen met zijn partituren. Het ging dus goed met hem. In zijn eigen woorden: ‘De vorst was blij met alles wat ik deed. Als orkestleider kon ik experimenteren en erachter komen wat indruk maakte en wat niet. Ik was afgesneden van de rest van de wereld [het paleis lag vijftig kilometer van Wenen, anderhalve dag reizen] en daarom kon ik niet anders dan origineel worden.’ Tijdens het componeren van zijn Symfonie nr. 49 was hij intussen zeven jaar in dienst. De onmetelijk rijke vorst Nicolaus – niet voor niets bijgenaamd ‘De prachtlievende’ – had op tachtig kilometer van Wenen een nieuw zomerpaleis laten bouwen. Zo gigantisch was het, met onafzienbare romantisch aangelegde parken met tempels, beelden, fonteinen en kunstmatige watervallen, en zo vol kunstwerken, dat Keizerin Maria Theresia tijdens een bezoek ronduit jaloers was. Dat paleis – het heet Esterhaza – bestaat nog steeds. Drie verdiepingen hoog met 125 luxueuze vertrekken met prachtige plafondschilderingen, een kapel, 3
Toelichting
een bibliotheek met 75.000 boeken, een café met een biljart en een klein museum met schilderijen van Italiaanse en Hollandse meesters. Er is een concertzaal voor een paar honderd man publiek en een schouwburg, tevens operatheater, voor vierhonderd bezoekers. Haydn was daar dus verantwoordelijk voor alles wat met muziek te maken had. Dag en nacht was hij in touw. Hij zorgde zo goed voor de musici en de zangers dat hij op handen werd gedragen. Een van de manieren om musici aan zich te binden was het componeren van soloconcerten waarin ze konden schitteren. Hoe druk hij het had, kunnen we zien aan een ironische opmerking die hij schreef boven de partituur van een hoornconcert: ‘Geschreven tijdens mijn slaap’.
rol begonnen te spelen. Veel componisten probeerden met allerlei schokeffecten hun gehoor bij de lurven te pakken. Mineurtoonsoorten, heftige dynamiek en ruige melodieën met totaal onverwachte wendingen werden veelvuldig toegepast. Die ingrediënten vinden we dan ook volop in deze heftige symfonie, die vrijwel helemaal in de sombere toonsoort f klein staat, behalve het trio van het menuet. In de rusteloze snelle delen borstelen de strijkers er driftig op los, waardoor er bakkenvol koortsachtige energie vrijkomt. Haydn was dus blijkbaar niet van plan om de luisteraar enige ontspanning te gunnen, alleen even in het majeur trio van het menuet met zijn stralend hoge hoorns.
Tegen deze achtergrond ontstond in 1768 Haydns Symfonie nr. 49. De bijnaam La Passione is, zoals vaker, niet van Haydn zelf, maar heeft ofwel iets te maken met toneelmuziek, die hij in deze symfonie heeft gerecycled, of met het feit dat het stuk later een keer is uitgevoerd op Goede Vrijdag. Gezien het oerwoud van 104 Haydnsymfonieën werden bijnamen – hoe vergezocht ook – besprongen door uitgevers en publiek.
Dmitri Sjostakovitsj
Het is de laatste symfonie die Haydn schreef in de oude vorm van de Sonata da chiesa, dat wil zeggen in vier delen, langzaam - snel - langzaam - snel. Het stuk is duidelijk een product van de Sturm und Drang periode, waarin emoties, na jarenlange verwaarlozing onder invloed van het rationalisme, weer een 4
Kammersinfonie op. 110a (arr. Rudolph Barshai) Sjostakovitsj’ Kammersinfonie is een bewerking voor strijkorkest van zijn Achtste strijkkwartet. Sjostakovitsj componeerde dat kwartet in een recordtijd van drie dagen. Zomer 1960 logeerde hij in Dresden, waar hij muziek schreef voor een film over de Tweede Wereldoorlog. Die stad vormde daarvoor een perfect decor, omdat deze in 1945 door een geallieerd bombardement bijna volledig in de as was gelegd. Sjostakovitsj was hiervan zo onder de indruk dat hij besloot een kwartet te schrijven ter
Toelichting
nagedachtenis van de slachtoffers van het fascisme en de oorlog. Maar al componerend werd het stuk meer een persoonlijk requiem. Aan een vriend schreef hij daarover: ‘Ik dacht zo, dat na mijn dood niemand op het idee zou komen om een stuk ter nagedachtenis aan mij te componeren. Daarom heb ik besloten om zelf maar zoiets te schrijven’. Sjostakovitsj’ initialen DSCH vormen in het Duits een klaaglijk motief van vier noten: D, Es, C en B. De cello opent daarmee het kwartet en het motief komt in allerlei verschijningsvormen terug in de andere delen. Verder citeert Sjostakovitsj uitgebreid uit eigen composities. Zo horen we in het tweede deel de schrijnende, Joods klinkende melodie uit zijn Tweede pianotrio. In deel drie horen we een specialiteit van Sjostakovitsj, een navrante, ironische en enigszins groteske wals en een citaat uit zijn celloconcert. Het tweede thema van het vierde deel is gebaseerd op een Russisch revolutielied, Creperen in de gevangenis. De finale kijkt terug naar het openingsdeel. Het is een langzaam fugato over het Sjostakovitsj-motief.
Arvo Pärt Trisagion De beroemde Amerikaanse componist van minimal music Steve Reich schreef over Arvo Pärt: ‘Ik hou van zijn muziek. Hij is zo getalenteerd en vooral zo moedig. Hij trekt zich niets aan van de tijdgeest en is toch
onwaarschijnlijk populair. En dat inspireert me. Zijn muziek geeft voedsel aan een diep menselijke behoefte die niets met mode te maken heeft’. Een rake typering van Pärt, wiens muziek al jaren het meest wordt uitgevoerd van alle nog levende componisten. Maar de weg naar zijn huidige toegankelijke en een zeer breed publiek aansprekende stijl was hobbelig en zat vol haarspeldbochten. Zijn vroege werken staan onder de invloed van Sjostakovitsj, Sergej Prokofjev en Béla Bartók. Daarna stapte hij over op Arnold Schönbergs twaalftoonstechniek en kwam daarmee in botsing met de communistische autoriteiten. Want zijn geboorteland Estland was tot 1991 deelstaat van de SovjetUnie. In 1968 kwam hij weer in conflict met de atheïstische autoriteiten door een religieuze cantate te schrijven die begint met een thema van Bach en ontaardt in een kakofonische heksenketel. Daarna kwam er acht jaar lang heel weinig muziek uit zijn handen, omdat hij als componist niet meer wist wat hij wilde. Wel bestudeerde hij in die crisisperiode diepgaand muziek uit middeleeuwen en renaissance. Bovendien bekeerde hij zich tot het orthodoxe geloof. In 1976, schrijft hij een ogenschijnlijk zeer eenvoudig stuk voor piano, Für Alina, dat zich bedient van slechts één akkoord en één tempo. Het jaar daarop verschijnt het minimalistische Cantus in Memoriam Benjamin Britten. Na nog een paar conflicten met de autoriteiten krijgt hij in 1980 toestemming om te emigreren. Hij woont eerst in Wenen en daarna in Berlijn. Het in 5
Toelichting
hedendaagse muziek gespecialiseerde Duitse label ECM verkoopt al snel miljoenen cd’s met zijn muziek. Rond de eeuwwisseling keert hij terug naar Estland. Trisagion componeerde Pärt in 1992, ter gelegenheid van het vijfhonderdjarig bestaan van de Congregatie van de profeet Elijah in de Finse plaats Ilomantsi. De titel Trisagion komt uit het Grieks en betekent ‘driemaal heilig’, de openingswoorden van de orthodoxe liturgie. Het is gedragen, weidse muziek die licht hallucinerend werkt door herhaling van patronen en welluidende akkoorden met vaak een dissonante blindganger ertussen. En verschuivingen die heel langzaam en bijna ongemerkt plaats vinden.
Wolfgang Amadeus Mozart Pianoconcert nr. 9 ‘Jeunehomme’ In de toelichting bij de Haydnsymfonie konden we al lezen, waarom bijnamen van composities door uitgevers en publiek worden omarmd. Ze lichten de stukken uit de massa en zijn nu eenmaal makkelijker te onthouden dan opus- en KV nummers. Dat geldt voor Haydns 104 symfonieën – een getal waar je moedeloos van wordt – maar ook bij Mozarts 27 pianoconcerten is er sprake van keuzestress. Juist daarom zijn bijnamen zo hardnekkig en onuitroeibaar, ook al blijkt later dat ze van geen kanten kloppen, zoals de bijnaam voor Mozarts pianoconcert van vandaag. Ruim een eeuw 6
geleden hadden twee Franse Mozartbiografen in diens brieven gevonden dat hij dit pianoconcert schreef voor ene Jenomy. Mozarts vader Leopold had het over ‘Madame Genomai’. De twee biografen dachten dat de juiste spelling van die naam ‘Jeunehomme’ moest zijn en verzonnen een mooi verhaal over een virtuoze pianiste uit Parijs die Salzburg aandeed in 1776 en Mozart inspireerde. Hele generaties musicologen hebben daarna dit verhaal voor zoete koek geslikt en overgenomen. Pas in 2003 werd dit verhaal ontzenuwd. Mozart blijkt het concert te hebben geschreven voor Louise Victoire Jenamy, dochter van de grote Franse danser en choreograaf JeanGeorges Noverre, destijds zo beroemd dat hij de Shakespeare van de dans werd genoemd. Deze Noverre woonde jarenlang in Wenen en was bevriend met de familie Mozart. En hij had een dochter die zo te horen buitengewoon virtuoos op de piano was. Toen zij met haar vader op doorreis naar Parijs in Salzburg logeerde, componeerde Mozart dit concert voor haar. Hij hoopte dat ze het in Parijs zou uitvoeren. We weten echter niet of dat ook is gebeurd. Mozart componeerde het Jeunehomme pianoconcert in januari 1777 – hij was toen nog net twintig. Die leeftijd belette hem niet om een baanbrekend meesterwerk te creëren. Het galante, crowd pleasing element van zijn vorige pianoconcerten ontbreekt in dit stuk. Ook van de lengte van ruim een half uur zullen Mozarts tijdgenoten hebben opgekeken. Mozart zette de tot die tijd gangbare rolverdeling tussen solist
Toelichting
en orkest totaal op zijn kop. De rol van het orkest, en vooral van de blazers, is hier dermate belangrijk dat het pianoconcert oprukt richting symfonie. Hoornisten wisten niet wat hun overkwam en groeiden in hun belangrijke rol. Ze mogen soms zelfs samen met de piano een thema presenteren. Er is op veel momenten sprake van een volstrekt gelijkwaardige dialoog tussen solist en orkest, daarom was dit concert een wegbereider voor Beethoven en de generaties na hem.
Mozart zette de gangbare rolverdeling tussen solist en orkest totaal op zijn kop. Meteen al in het begin doet Mozart iets ongehoords. Normaal moest de solist wachten tot het orkest in de inleiding alle thema’s had gepresenteerd, maar hier doet de piano al zijn zegje in de tweede maat. Het tweede deel lijkt sterk op een treurige operaaria. De eerste en tweede violen spelen gedempt en zuchtend in canonvorm en striemende accenten geven het geheel een enigszins spookachtig karakter. De finale is grotendeels druk, rusteloos en uitgelaten en herbergt een complete verrassing. Middenin het deel horen we ineens een gracieus menuet. Misschien bedoeld als hommage aan de vader van de soliste voor wie Mozart het concert schreef – die was tenslotte een gevierd choreograaf. Tekst toelichting: Thijs Bonger
7
Biografieën Componisten Joseph Haydn
Joseph Haydn (1732 - 1809) werd geboren in een arme Oostenrijkse familie. Op achtjarige leeftijd werd hij sopraan in het knapenkoor van de Stephansdom in Wenen. Omdat hij de baard in de keel kreeg en hij maar kattenkwaad bleef uithalen, werd hij door de dirigent uit het koor gezet. Haydn besloot componist te worden. Hij speelde mee in ensembles, gaf muziekonderricht en 8
begeleidde zangers als Nicola Porpora, die hem in contact bracht met bekende operacomponisten als Christoph Willibald Gluck en Karl Ditters von Dittersdorf. In 1755 kreeg Haydn een vaste betrekking als kapelmeester aan het hof van graaf von Morzin in Lukawitz. Toen dit orkest in 1761 werd opgeheven, trad Haydn in Eisenstadt in dienst van de familie Esterházy, waar hij tot 1790 zou blijven. Haydn kreeg er volop de gelegenheid muzikaal te experimenteren en stond aan de wieg van de sonatevorm, de klassieke symfonie en het strijkkwartet. In de laatste jaren van zijn leven schreef hij vooral religieuze muziek, waaronder Die Schöpfung en Die Jahreszeiten.
Dmitri Sjostakovitsj Dmitri Sjostakovitsj (1906 1975) is een van de meest gewaardeerde en meest gespeelde Russische componisten van de twintigste eeuw. Sjostakovitsj kwam tot bloei onder het Sovjetregime waar
hij vervolgens veelvuldig mee in botsing kwam omdat zijn kleurrijke stijl niet voldeed aan de Russische eisen.
Het werk van Sergej Prokofjev, romantiek, neoclassicisme, Russische volksmuziek, het komt allemaal samen in het werk van Sjostakovitsj die in vele genres actief was. Hij schreef ook diverse filmscores om in zijn levensonderhoud te voorzien in tijden dat zijn vrije werk door de Russische machthebbers verboden was.
Arvo Pärt Het oeuvre van Arvo Pärt (1935) valt uiteen in twee
Biografieën
delen, gescheiden door een periode van stilte in de jaren zeventig. Voor die tijd schreef hij in stijlen die in de jaren veertig en vijftig gangbaar waren.
die klokken voortbrengen. Het merendeel van zijn composities heeft een religieuze lading. Hij is veruit de meest populaire Estlandse componist.
Daarna trad zijn Russischorthodoxe geloof in zijn werk op de voorgrond.
Wolfgang Amadeus Mozart
deel samen met zijn oudere zus Nannerl. In Salzburg was hij aanvankelijk als hofmusicus in dienst van de aartsbisschop, maar in 1781 kwam het tot een breuk en Mozart vestigde zich in Wenen als eerste zelfstandige musicus in de geschiedenis. Daar werd hij beroemd en rijk maar gaf het geld te makkelijk uit, zodat hij toch altijd krap bij kas zat. Met zijn soloconcerten, zijn symfonieën, zijn opera’s en zijn kamermuziek wist hij twee soorten publiek te bedienen: het grote, niet speciaal onderlegde publiek, en de ‘kenners’.
foto: Kaupo Kikkas
In zijn ‘stille’ jaren bestudeerde hij muziek uit de middeleeuwen en de renaissance. Sporen van die belangstelling zijn nog steeds in zijn composities terug te horen, enerzijds in het gebruik van eenvoudige melodielijnen die geïnspireerd zijn op het Gregoriaans, anderzijds in het toepassen van zijn zogeheten tintinnabuli-stijl – gebaseerd op de drieklank
Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) werd van de rebel van Salzburg de held van het klassieke Wenen. Onder de vleugels van zijn vader Leopold reisde Mozart van zijn zesde tot zijn 23e jaar als componerend, vioolen pianospelend wonderkind Europa door, voor een groot 9
BiografieĂŤn
Camerata Salzburg Camerata Salzburg werd in 1952 opgericht door docenten en studenten van het Mozarteum van Salzburg. De grondlegger van de Camerata was dirigent, muziekpedagoog en musicoloog Bernhard Paumgartner, tevens medeoprichter van het Salzburg Festival. foto: Francesco Fratto
Uitvoerenden Alexander Lonquich Dirigent, piano Alexander Lonquich (1960) werd geboren in Trier. Hij won op zestienjarige leeftijd de eerste prijs op de Casagrande Competitie in Terni. Lonquich was een leerling van de Oostenrijkse pianist Paul Badura-Skoda en wordt zeer gerespecteerd door vele dirigenten en instrumentalisten, zoals Philippe Herreweghe, 10
Nicolas Altstaedt en Christian Tetzlaff. Op het gebied van de kamermuziek is hij toonaangevend en hij speelde samen met verschillende befaamde instrumentalisten, waaronder de violisten Schlomo Mintz en Frank Peter Zimmermann, cellisten Steven Isserlis en Myklos Perenyi, altviolist Wolfram Christ en klarinettist Karl Leister. Als solist en dirigent werkt hij onder meer samen met het Mahler Chamber Orchestra, de Camerata Academica Salzburg en het Orchestra da Camera di Mantova. Lonquich geeft regelmatig masterclasses.
Camerata Salzburg is nog steeds een vast onderdeel van het Salzburg Festival en de Mozartweek. Het treedt daarnaast regelmatig op in andere zalen als het Konzerthaus Wenen, de Elbphilharmonie Hamburg, het Konzerthaus Berlin, het Festspielhaus Baden-Baden, het Festspielhaus Bregenz en neemt het deel aan het Karinthische zomerfestival en het Haydn-festival in Eisenstadt. Dirigenten die het kamerorkest dirigeerden zijn onder anderen Sandor VĂŠgh, Sir Roger Norrington en Leonidas Kavakos. Regelmatig speelt het orkest zonder dirigent onder leiding van solisten als Matthias Goerne, Elisabeth Leonskaja,
Biografieën
foto: Pia Clodi
András Schiff, Fazil Say en Patricia Kopatsjinskaja. Het repertoire van de Camerata Salzburg reikt van de barok over de Weense Klassiek tot de twintigste eeuw (Schönberg, Berg, Bartók, Stravinsky). Het kamerorkest maakte meer dan zestig opnames, die vele onderscheidingen kregen. Mijlpalen zijn de complete edities van pianoconcerten van Mozart met Géza Anda en András Schiff, en de complete opnames van de serenades en divertimenti van Mozart onder leiding van Sándor Végh.
Eerste viool Giovanni Guzzo, Nanni Malm, Yoshiko Hagiwara, György Acs, Gabor Papp, Neza Klinar Tweede viool Yukiko Tezuka, Silvia Schweinberger, Sonja Van Beek, Dagny Wenk-Wolff, Hermann Jussel Altviool Iris Elisabeth Juda, Ágnes Répászky, Claudia Hofert, Danka Nikolic
Cello Floris Mijnders, Shane Woodborne, Jeremy Findlay Contrabas Sepp Radauer, Christian Junger Hobo Marie Luise ModersohnMaintz, Laura Urbina Staufer Hoorn Bostjan Lipovsek, Josef Sterlinger
11
Seizoen 2019-2020 Serie Kamerorkesten Kamerorkesten klinken nergens beter dan in de kristalheldere akoestiek van onze Grote Zaal. Een avontuurlijke mix van internationale topensembles én fantastische solisten als violiste Patricia Kopatchinskaja, sopraan Anna Prohaska, pianist Alexander Melnikov en ster-countertenor Franco Fagioli. za 26 okt 2019 Amsterdam Sinfonietta + Harriet Krijgh Concerti Vivaldi wo 11 dec 2019 Camerata Bern + Patricia Kopatchinskaja + Anna Prohaska Maria Mater Meterix wo 22 jan 2020 Pynarello Uit de nieuwe wereld vr 14 feb 2020 Nederlands Kamerorkest + Dejan Lazić Sjostakovitsj en Beethoven vr 20 mrt 2020 Orkest van de 18e Eeuw + Alexander Melnikov Schumann Symfonicus vr 1 mei 2020 il pomo d’oro + Franco Fagioli Briljante barokaria’s
12
Steun het Muziekgebouw
Met een schenking of nalatenschap helpt u het Muziekgebouw bijzondere artistieke programma’s te realiseren én projecten mogelijk te maken op het gebied van educatie en talentontwikkeling.
foto: Adam Mork
Vriendschap Iedere bijdrage is van harte welkom; u kunt eenmalig doneren of structureel, door middel van een Vriendschap. Vanaf een jaarbijdrage van € 50,= bent u Vriend van het Muziekgebouw en ontvangt u verschillende tegenprestaties, zoals uitnodigingen voor speciale evenementen en de Vriendennieuwsbrief. Nalatenschap Het is ook mogelijk het Muziekgebouw op te nemen in uw testament. Dankzij de ANBI-status is het Muziekgebouw volledig vrijgesteld van erfbelasting, waardoor de schenking vanuit een erfenis volledig aan de doelstelling ten goede komt. Wilt u hierover meer weten, neem dan a.u.b. contact met ons op. Informatie? Meer informatie vindt u op www.muziekgebouw.nl/steunons. Neem voor vragen contact op met ons kantoor via vrienden@ muziekgebouw.nl of 020-7882010. 13
Verwacht
Mei do 9 mei / 20.15 uur Nieuw Ensemble Première Georges Aperghis Lost Connections vr 10 mei / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Anthony Marwood + Alexander Melnikov Wonderkinderen za 11 mei / 14.15 uur De IJ-Salon Klezmer & Co za 11 mei / 20.15 uur Schumann Quartett Chiaroscuro zo 12 mei / 11.00 uur / Kleine Zaal Carolina Eyck + Ere Lievonen + Wouter Snoei The Theremin Stories zo 12 mei / 15.00 uur Nederlandse Bachvereniging Café Zimmermann 14
wo 15 mei / 20.15 uur Nederlands Kamerkoor + Paul Van Nevel De schatkamer van Paul Van Nevel do 16 mei / 12.30 uur Artem Trio Lunchconcert ism NMF
do 16 mei / 20.00 uur / Paradiso Nederlands Blazers Ensemble Bach en Soefi do 16 mei / 20.15 uur Amsterdam Sinfonietta + Anthony Marwood + Alexander Melnikov Illumine me
Kijk Muziek! zo 19 mei
13.30 + 15.30 uur / Kleine Zaal Piccolino Filmconcert (2-4) Muziektheater Canti Vaganti 13.30 uur Rots! (6+) Slagwerk Den Haag
Andriessen Festival do 23 t/m zo 26 mei
do 23 mei / 20.15 uur Asko|Schönberg Drie decennia Andriessen vr 24 mei / 20.15 uur Ralph van Raat Andriessen en Stravinsky
Huil van de Wolff vr 17 mei / 20.15 uur Cappella Amsterdam Rachmaninov Vespers
vr 17 mei / 20.30 uur / Bimhuis The Necks The Rest is Noise @ Bimhuis za 18 mei / 20.15 uur Thomas Oliemans + Malcolm Martineau Beethoven, Wagner en Strauss
Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten die je niet mag missen
Foto: Erik van Gurp
Grand café 4’33 Kom voor het concert eten in Grand café 4’33. Reserveren: 020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiënten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15