SPECIAAL
n e d e r l a n d s
'
HERDENKINGSNUMMER
a u s c h w i t z
j a n u a r i
c
secr. e. neter. waterlooplein 4 8 .
o
m
i
t
é
- 1 9 62
anisierdam-c, postgiro
293087
ZO BEGON DE VRIJHEID Jh^EN schaduw glijdt over mij heen. •* Met .-grote moeite open ik de ogen. . Een groot, ruw, mannengezicht heeft zich over mij heen gebogen ' * Mijn ogen sluiten zich weer. ' — * Ik ben koud, onvoorstelbaar koud. . * >. Ik kan geen woorden vinden om uit tc drukken hoe moe ik'mij voelde. ' Ik dwing mijzelf om mijn ogen weer te openen Nu zie ik 'alleen maar ogen boven mij. Hele zachte blauwe ogen in een vriendelijk, jong gezicht. Zijn mond
beweegt, maar ïk.hoor niet wat hij zegt. Heel langzaam dringen de 'klanken tot mij door. .„Roeski, roeski". D e man zegt nog meer,,maar ik begrijp het niet. t
] \ O G kort tevoren had ik het gevoel dat de buitenwereld zijn betekenis voor mij had verloren. Ik was opgenomen in een duistere ruimte die deel uitmaakte van het niets. Alles was verloren. Ik had mij er mee verzoend. Het .begin van het vergaan was begonnen. Uit déze lethargie werd ik gewekt door de woorden „Roeski, roeski". De man tilt mij heel voorzichtig op en draagt my uit de donkere barak naar buiten, waar de ,sneeuw in dichte, vlokken neerdaalt. Hy legt mij zachtjes in een open vrachtwagen De soldaat gaat terug en brengt andere verkleumde en verhongerde vrouwen. Als de laat^ ste uit de barak in de auto is gebracht, begint de wagen te'rijden. De wind langs de open wagen strijkt over mijn gezicht. Wij kijken om ons heen. Het is een vreemde gewaarwording.'Links en rechts glijden de vele barakken aan ons .voorbij. Wij 'rijden langs eindeloze hagen prikkeldraad en langs wachttorens zonder gehelmde groene bewakers. Het kamp is leeg en verlaten In de sneeuw-Iigt 'alles verloren. Wij waren dë-laatste levenden die de Russen hier aantroffen en meenamen naar. de vrijheid „Vrijheid;'. Het besef van hetgeen er geb.eurt» dringt langzaam tot óns door. Wij kunnen het haast niet geloven. Wij grijpen eikaars handen om te voelen dat wij leven. Wij willen weten dat het waar is en geen verdwaalde droomtoestand van verlangen, zoals wij zo vaak hebben gedroomd. • v
Boven ons hoofd zwiepen takken van bomen heen en weer. De sneeuw valt op ons gezicht. Zo begon voor ons de vrijheid.
n
/«
G R E E T VAN AMSTEL.
Detail o n t w e r p Auschwitz
monument