nederl ïds ailSChv itZ Cv
O
IÏX
X
l
d e c e m b e r
(3
s e c r
-
e
-
n e t e r
'
1962
waterlooplein 4 8 '
amsterdam-c, postgiro
Het
Nederlands
Auschwitz
293087
Comité
spreekt zich uit tegen de poging om
B U D E L G E E N B A S I S B U N D E S W E H R Bij de Westduitse politie zitten nog meer S S - e r s dan in het leger, zei B u n desminister Strauss. SS-ers van S t r a u s s ' departement waren 'ook de actieve lieden, die het vuile werk in de Spiegel-affaire opknapten: en deze affaire betreft weer de „competentie" en „eerlijkheid" van de opperchef von Foertsch, een tot 2 5 jaar veroordeelde, maar opnieuw „ f ü h r e n d e " oorlogsmisdadiger. W a a r o m wij dit in ons land aanhal e n ? Omdat het hier de commandanten betreft van de troepen, die zich al hebben geïnviteerd. I n B o n n is aangekondigd, dat komend voorjaar, tegelijk met de narcissen en 2 3 jaar na hun voorafgaand bezoek, de heren officieren met een nieuwe^lichting soldaten, de zoons van hen die gelukkig bij Stalingrad en E l A l a m a i n vielen, ons land zullen opzoeken. M e n wil
W i j lazen krant:
in
de
Eifadhovense
Duits onderdeel in g a r n i z o e n Eindhoven Legerplaats Oirschot, 2 2 nov. Voor het eerst na de oorlog bevindt zich op het ogenblik een Duits troepenonderdeel in het garnizoen Eindhoven . Het is een zogenaamde „Sanitatskompagnie" (compagnie Geneeskundige troepen), die onder leiding van een nederlandse officier-arts oefeningen houdt in de buurt van de Legerplaats Oirschot. De Duitsers zijn gelegerd op het terrein tegenover de legerplaats. M e n oordele zelf. Mogen wij dit accepteren?
een basis van de Bundeswehr, van het nieuwe Duitse leger, in het B r a bantse dorp Budel. O p de eerste annonce — een uitgegooid peilvisie misschien — volgde een storm van protest. Alles op zijn tijd, moeten Strauss, von Foertsch en h u n makkers in de misdaad, Heusinger en Speidel, gedacht hebben. M a a r wij vragen: hoe ver is het met ons land gekomen? Nog is zelfs niet gepoogd — al is het maar symbolisch — de wonden te helen, die de nazihorden ons hebben toegebracht en reeds staan nieuwe horden, onder dezelfde aanvoerders, voor de deur. E n ze zouden ditmaal zowaar nog met een „entreebiljet" kunnen zwaaien, wanneer wij allen niet duidelijk m a ken, dat dergelijke entreebiljetten nooit of te nimmer geldig kunnen zijn. D i t plan is een hoon voor alle Nederlanders, die de Heusingers en h u n chefs, zoals Globke, hebben leren kennen. M t ' n bewijst jippeuuieii&i aan de. gevallenen, de vermoorden en gemartelden of laat een klein vlammetje te hunner eer branden. Zou Nederlands grondgebied worden opengesteld voor een Wehrmachtsbasis, om hier een veel grotere en dan alles vernietigende vlam, een nieuwe wereldoorlog te ontsteken? W i j hebben nog pas kunnen zien welke gevaren een buitenlandse basis in een land kan opleveren. W a t de Bundeswehrmacht, zijn generale staf en zijn nasleep betekenen weten wij allang — en nog steeds. Laat niemand achterblijven! Spreekt met U w omgeving over deze schande. Leg het uit aan de jongeren, die de oorlog zelf niet hebben meegemaakt, maar ons land geen nest van nazioeneraals en Feldwebels willen zien worden. W i j s t allen, die van de duistere plannen nog niet weten, daarop.
in Budel door legering .van Westduitse troepen een D u i t s militair punt te scheppen. Het
doet
steundit
op
grond van het plechtige „Nooit meer Auschwitz", dat wij allen hebben gezworen.
En
tot
de
misdaad
van
Auschwitz b a a n d e de D u i t s e militaire macht de weg.
Bij de dood van koningin Wilhelmina '
Niet voor niets is bij de dood van prinses Wilhelmina, die een halve eeuw Nederlands staatshoofd is geweest, de meeste aandacht besteed aan de vijf jaren van haar ballingschap. Toen toonde zij zich verbonden met hen, die het werkelijke Nederland uitmaakten, met hen, die streden en leden onder de bezetting. Zij heeft die band niet verloochend, ook niet na haar terugkeer als koningin en vervolgens na het terugtreden uit haar functie. Dit bleek onder meer uit de krans, die zij vele jaren bij de Dokwerker liet neerleggen, als de Februari-staking werd herdacht en uit het devies „Standvastig, vastberaden, barmhartig", dat zij de stad Amsterdam uit erkentelijkheid voor diezelfde staking schonk. Zij kenschetste de onderdrukking der Joden door de nazi's als een „onrecht, onszelf aanged a a n " ; zij verklaarde tenslotte — en het is na haar dood niet veel aangehaald — dat er voor de verraders en nazi-helpers na de oorlog geen plaats meer zou zijn in Nederland. Aan ons te zorgen, dat die woorden niet met de wind verwaaien. Zij ruste in vrede.