nederlands auschwitz comité
maandblad
november 19 6 3 ? e jaargang no. 11 secr. r. cheval, volkerakstraat 2 6 . amsterdam-2., postgiro 2 9 3 0 8 7
Frankfort:
Om het wereldgeweten Op 2 0 december zal te Frankfort a . M . een aantal beulen van het kamp Auschwitz voor een rechter staan, precies 1 8 jaar, tien maanden en drie weken na de bevrijding van het kamp, d.w.z. sinds hun vlucht. E e n kwart eeuw verstreek sinds de Kristallnacht, dat vurige teken aan de wand der Jodenvervolging. Misschien ontvangen dan juist enkele nabestaanden van heel enkelen hunner slachtoffers een schamel duitje als „vergoeding" voor het ondergane leed, m a a r zeker is dat niet. Alleen dat leed, al die jaren geleden door hen, die overbleven, nooit geboet door de bedrijvers, staat vast. Zeker zullen sommige, ook trouwe lezers, zover gekomen, hun schouders ophalen en dit blad wegleggen. W a a r om, zullen zij leggen, nu nog dat proces beginnen en er nog over schrijven ook. D e „ m e d i c u s " Mengele, die deskundige moordenaar, loopt nog vrij in Zuid-Amerika rond, R i c h a r d Baer heeft kalm in voorarrest kunnen sterven, voor Lages gaan zelfs hier barmhartige stemmen op, ongetelde kampbeulen slapen elke nacht rustig na een dag winstgevend zakendoen. D a t is allemaal waar en toch hebben zij, die zo spreken, ongelijk. W a n t het moge gaan om het zg. Auschwitz-proces, er mogen honderden Auschwitzers als getuigen zijn opgeroepen ( h e t lijkt veel, m a a r het zijn honderden op evenzovele m i l j o e n e n ) , de moordenaars van onze eigen ouders en kinderen, broers en zusters mogen hier terecht staan, deze zaak gaat niet a l leen, niet eens in de eerste plaats ons, oud-gevangenen en nagelaten betrekkingen der vermoorden aan. I n D u i t s l a n d spreekt men vaak over de „Bewaltigung der Vergangenheit", het te boven komen van het verleden. E e n gunstig voorbeeld daarvan is het proces-Globke: de beklaagde was een ambtenaar der nazi's, de rechters evenwel nazi-slachtoffers, zodat onze getuigen zich daar, n a a r zij vertelden, op hun gemak konden voelen. Dezelfde Globke echter, die te Berlijn werd veroordeeld, ( e n even later opnieuw onderscheiden en door de paus o n t v a n g e n ) trad als getuige a décharge op ten gunste van de voormalige Gestapochef en burgemeester van Lodz, Bradfisch, die zich verdedigde met de fraaie zet, dat men door zulk een rechtzaak nooit over het Duitse
verleden heen zou komen . . . Bradfisch, zijn kompaan Fuchs en Globke hebben een hooggeleerde voorvechter, de Hamburger psycholoog Hofstatter, die de verbluffende theorie ontwikkelt: oorlogsmisdadigers straffen zou betekenen, dat de gehele Duitse samenleving zich vrij van schuld zou voelen. Oplossing: algemene amnestie voor oorlogsmisdadigers; laat ze maar ( a l l e m a a l en voor altijd) loslopen! E n nu keren wij weer naar Frankfort terug. D a a r wil de procureur-generaal dr. B a u e r , die de massamoordenaars opsloot en laat berechten, de grote misdaad van het D u i t s e verleden liquideren op de enig mogelijke wijze, door deze misdaad te noemen en de misdadigers als zodanig te behandelen. M e n zou denken, dat hierover geen verschil van mening k a n bestaan. M e n zou denken, dat tegenover de misdaad van Auschwitz maar twee meningen mogelijk zijn: die v a n de daders, van hen, die nu eindelijk worden berecht, en van de rest van het mensdom. T e n hoogste k a n men onder de eersten de opperbeulen en de beulsknechten onderscheiden. W a a r ook jonge mensen de feiten horen, laten zij a a n h u n opvatting in deze geen twijfel bestaan. Auschwitz, heeft Odette E l i n a eens op een herdenking gezegd, is het graf van de mensheid. D e mensheid is hier door de nazi-barbarij geschonden, de mensheid roept de schenners ter verantwoording. D e rechter, die hen verhoort, treedt op namens de vergaste grijsaards en de verbrande kinderen, in naam van doodgemartelde m a n n e n en aan experimenten bezweken vrouwen. Het is alleen maar zinvol, als hijzelf het nazidom uit ervaring kent.
Januari - herdenkingsmaand Opnieuw zal de bevrijding van het kamp Auschwitz in ons land op de meest waardige wijze worden herdacht. D e maand der herinnering zal op 11 januari worden geopend met een bijzondere avond te Amsterdam. Houdt deze avond alvast vrij! D e n Haag en Rottesdam zullen volgen. O n s blad zal, een goede traditie getrouw, aan het eind van de maand met een herdenkingsnummer verschijnen. Brengt U w omgeving alvast op de hoogte! Het is een aanfluiting van het recht en van de huidige rechtspleging in D u i t s land, als hij, al is het maar een stilzwijgende, goedprater van de nazigruwel is. Daarom bevreemdde en benauwde ons het bericht, dat de senaats-president F r i t z Forester, die het proces had zullen leiden, als zodanig is afgezet, uit vrees dat de aangeklaagde S S - e r s hem „vooringenomen" zouden vinden. Rechter Forester heeft er zich n.l. aan bezondigd door het nazi-regiem, dus door de trawanten van Himmler, Baer en hun levende vrienden, te zijn vervolgd. E r is intussen een vervanger aangewezen, Hans Hofmeyer. M i s schien behoeft het gerechtshof te zijnen aanzien niets te „ v r e z e n " . M a a r wij vragen ons af welke D u i t s e rechter beter kan zijn dan één, die weet, wat Hitier deed en dus ook k a n begrijpen, wat Auschwitz betekent. W a n t dat is belangrijk. D e wereld kijkt n a a r Frankfort, omdat het Auschwitz-proces het wereldgeweten a n n o 1 9 6 3 raakt. Het zou een vaag teken zijn, als het proces zou uitsluitend gelden als de zaak van het I n ternationaal Auschwitz Comité ( a l houdt dit zich onder de toegewijde leiding van prof. J a n S e h n al geruime tijd met de voorbereiding bezig) of van de zeer vele getuigen, een half jaar lang. Of uitsluitend van alle landen en naties, die mensen in B i r k e nau verloren. Het proces moet worden het onweerlegbaar overwinnen van het Duitse verleden, opdat de mens een toekomst heeft.