nederlands auschwitz comité Duitse w e e k Duitse w e e k
j u l i - a u g.
maandblad nr. secr. r. cheval, volkerakstraat
volk in
het
26'
bankrek.: amsterdamsche bank van baerlestraat amsterdam z.
deze voorportalen van de vernietigingskampen. De Duitsers stonden toe, dat de mannen brieven schreven aan hun vrouwen en kinderen thuis en omdat zij geen nare dingen schreven, hoopte men, dat er niets ergers zou gebeuren. Slechts van één groep mannen werd niets vernomen, behalve zo nu en dan een clichébriefkaartje. Dat was de groep mannen, die naar Ellecom in Gelderland werden gebracht. Om deze groep heerste een vreselijk stilzwijgen. De onthulling echter kwam gedurende de Duitse week van oktober 1942 te Rotterdam. Op 2 oktober 1942, het was een vrijdagavond, en de Duitsers gebruikten vrijdagavond bij voorkeur om dc joden te sarren, werden alle gezinnen van de mensen, die in de hel van Ellecom werkten, van huis gehaald en naar
O P E N Aan het Nederlandse en al zijn gezagsdragers, rechterlijke macht.
7-8
amsterdam-z., postgiro 29 30 87
1964 1942
Nu de initiatiefnemers van de Duitse week 1964 de Duits-Nederl. Kamer van Koophandel te Rotterdam, een Westduitse instanlie, evenals in dc jaren voor de oorlog en tijdens de oorlog de mond vol heeft van „Kultur" en „toenadering", is het nuttig eens na te gaan, wat deze Duitse rimram in liet verleden voor ons betekende. In het voorjaar van 1942 werden de mannelijke Joden boven dc 18 jaar opgeroepen „nuttig" werk te gaan verrichten in werkkampen binnen ons land. Dit waren nog geen „polizeiliche" werkkampen. De mensen zouden slechts behoeven te werken en de vrouwen en kinderen werden dan ook financieel , .verzorgd". De oproepen werden gedaan via de gewestelijke arbeidsbureaus. Alhoewel bij velen reeds angstige voorgevoelens ontstonden, werd in het algemeen nog niet begrepen, wat de Duitsers voor hadden met
1964
bijzonder
BRIEF van
de
Met bezorgdheid, die steeg tot verontrusting, hebben wij geconstateerd, dat de uitlating, dat een medeburyer vergast had dienen te worden, door een politierechter en een advocaat-generaal te Amsterdam niet ernstig genoeg werd geacht voor een straf. In één geval, omdat straf ndet menselijk zou zijn, terwijl de schuldige ook in de rechtzaal geen spijt kon opbrengen. Waar blijft de menselijkheid ten aanzien van de slachtoffers der gaskamers en hun nabestaanden, van hen, die hun leven gaven voor onze bevrijding van de naziterreur en voor het beschermen* van vervolgden, ten aanzien van de Februari-stakers en de ongetelde Anne Franks ? De misdadigers van Auschwitz cn Trebhnka profiteren nog dagelijks juisi van het ongehoorde van hun mis-
Westerbork gebracht. Daar ontmoetten zij hun mannen en vaders, maar in welke toestand! De meeste mannen wogen niet meer dan 70 pond. Ellecom was namelijk geen arbeidskamp, maar een opleidingsschool voor de SS. Achter de onschuldige facade van het arbeidskamp stond de hel en de duivelse tronie van het concentratiekamp met zijn beestachtige bewakers. Maar het was niet genoeg. De „actie" in Rotterdam had te weinig opgeleverd. Vrijdag 2 oktober 1942 was slechts de inzet van de Duitse week van dat jaar. Er moest een „Grossaktion" komen. Daarom werden in die week honderden mensen, die gedwongen waren met de ster te lopen, zo van de straat meegenomen. Dit gebeurde in de omgeving van de Statenlaan. Aan h t einde van de week werden gedurende 2 dagen honderden mensen opnieuw uit hun woningen gehaald. Die week werden 2000 mensen uit Rotterdam naar de vernietigingskampen gedeporteerd. Het was een zesde deel van de Joodse bevolking van Rotterdam. Vele slachtoffers zouden na deze Duitse week volgen. Voor de
Vervolg
op pag.
daad, omdat geen wetgever zich ooit tevoren iets dergelijks heeft kunnen indenken. Moeten zij, die zich solidair verklaren met de moordenaars, die de zwaarste misdaad uit de geschiedenis bedreven, nu ook bevoorrecht worden door straffeloosheid? Geen kwart eeuw geleden immers kon niemand zich oen verwensing als „ze hebben je vergeten te vergassen" of ,,ze hadden jou ook moeten vergassen*' zelfs in een nachtmerrie voorstellen, laat staan de miljoenenvoudige verwezenlijking ervan. Is dit geen belediging in de zin der wet, omdat geen wet van deze gruwel voor 1940 weet had? Deze uitlatingen en hun vergoelijking zijn een grievende belediging voor allen, die het dodenkamp aam den lijve ondergaan hebben of erdoor werden bedreigd, evenals van de Nederlandse en in het bijzonder dc heldhaftige Amsterdamse traditie. Diep geschokt protesteert het Nederlands Auschwitz Comité tegen geringschatting van dc schanddaad, die nooit meer kan worden goedgemaakt. Des te grievender is zulk een houding bij hen, die zijn aangesteld om het recht te handhaven. Het Nederlands Volkerakstraat
Auschwitz Comité, 26 , Amsterdam Z. l
3