Cartoon

HOTEL ADOPTEERT NAMEN VIJZELSTRAAT

DE EIGENAAR VANhet Dream Hotel aan de Amsterdamse Vijzelstraat benaderde kort voor het verschijnen van dit nummer het auschwitz comité. hij vroeg of het mogelijk was te achterhalen welke bewoners van de Vijzelstraat weggevoerd zijn tijdens de oorlog. Dat bleken er 26 te zijn geweest. Bijvoorbeeld Julius Essinger en zijn vrouw Edith Essinger-Morpurgo. Met hun twee jonge kinderen hebben ze nog geprobeerd naar zwitserland te reizen. Maar ze werden in België opgepakt en via Mechelen gedeporteerd naar Auschwitz. Vader, moeder en Eveline van 2 zijn daar vermoord. Alleen hun jongste kind heeft de oorlog overleefd. Of neem de in Hilversum geboren arts en schaker Benjamin Frank, die eind november 1942 op 50 jarige leeftijd vermoord werd in Auschwitz.

op nummer 53 woonde schoontje roos-blitz. haar man Hartog overleed in 1910. De weduwe Roos bleef daarna ongetrouwd. Op 14 augustus 1942 plaatste ze nog een kleine annonce in het Joodsche Weekblad, kennelijk op zoek naar een ongemeubileerde kamer.

Nog geen maand later werd ze vermoord in Auschwitz. Een weduwe van 75 jaar.

De weggevoerde bewoners van de Vijzelstraat zullen niet worden vergeten. Hun namen zijn nu allemaal geadopteerd door de heer Ali Taghlaoui, eigenaar van een hotel aan de Vijzelstraat.

COLOFON

A U S C H W I T Z B U L L E T I N

redactie Max Arian, Sarah Bremer, Bertje Leuw, Awraham Meijers, Theo van Praag, Walter van Rossum, Herbert Sarfatij, Fedde Schouten, Dirk Spits [beeldredactie] Yoka Verduin [correctie] redactiesecretariaat Postbus 74131, 1070 bc Amsterdam email redactie@auschwitz.nl

N E D E R L A N D S A U S C H W I T Z C O M I T É

secretariaat Postbus 74131, 1070 bc Amsterdam tel: 020 672 33 88 email info@auschwitz.nl www.auschwitz.nl

financiële administratie email financien@auschwitz.nl bank iban: nl53 abna 0414646282 bic: abnanl2a

abonnementenadministratie Postbus 74131, 1070 bc Amsterdam tel: 020 600 34 55 email abonnement@auschwitz.nl

database beheer Akrav-automatisering & Consultancy

vormgeving Fedde Schouten

druk Drukkerij Peters Amsterdam bv

het auschwitz bulletin is een uitgave van

het nederlands auschwitz comité

De activiteiten van het Nederlands

Auschwitz Comité worden mede mogelijk

gemaakt door het vfonds

HERINNEREN, HERDENKEN, HOOP, WAAKZAAM BLIJVEN

In dit nummer van het Auschwitz Bulletin komen we de woorden herinneren, herdenken, hoop, en waakzaam blijven wel ergens tegen in de artikelen.

Een Amsterdams hotel adopteert namen van weggevoerde Joodse bewoners van de Vijzelstraat. Dat geeft hoop.

In de lezingen van de Holocaust herdenking op 27 januari constateren Gerdi Verbeet, voorzitter van het Nationaal Comité 4 en 5 mei en Jacques Grishaver, voorzitter van het Auschwitz Comité dat er de laatste jaren een toenemend aantal jongeren bij herdenkingen aanwezig is. Dat zij zich werkelijk interesseren voor een periode waarvan de wonden nog steeds zichtbaar en voelbaar zijn.

Dat stemt hoopvol.

Dat moet ook. Want de overlevenden worden ouder en ouder en hun aantal neemt af en straks zijn ze er niet meer. Ook de tweede generatie die de verhalen, herinneringen uit de eerste hand heeft gehoord wordt ouder. Dus moeten we de jeugd inschakelen om te herinneren, te herdenken.

Want de jeugd moet de hartekreet ‘Vergeten zijn ze niet en nooit zullen ze vergeten worden’ verder uit dragen. Ervoor zorgen dat ze niet voor niets hebben geleefd. Of zoals Duco van Eijkelenburg, als jongere generatie en leraar Geschiedenis in opleiding, het benadrukte in zijn toespraak tijdens de herdenking. “Belangrijk dat wij jongeren inzien hoe onacceptabel en gevaarlijk vooroordelen en discriminatie zijn. Daar moeten wij tegen op staan en niet wegkijken zoals toen. Ik zie het als mijn taak om de gruwelen van de Holocaust over te brengen op mijn leerlingen en ze het besef bijbrengen wat wegkijken van uitsluiting en discriminatie teweeg kan brengen.”

Want dat is hard nodig gezien het feit dat actieve Jodenhaat in de openbare ruimte en vooral via de sociale media toeneemt en toeneemt. Daarom is het zo belangrijk dat er een Namenmonument komt. Ter herinnering aan al die vermoorde mensen, maar eveneens als waarschuwing wat er kan gebeuren als een groep mensen opzij wordt gezet. Uit de samenleving verdreven.

Dat een kleine groep mensen zich nog steeds verzet tegen de komst van het Namenmonument stemt me verdrietig. Waarom toch? Terwijl we precies de namen kennen van de 178 weggevoerde mensen die woonden op de Weesperstraat. Op de plek waar het monument zal komen…

We mogen ze niet vergeten. En gelukkig lijkt het of het vergeten aan de vergetelheid wordt ontrukt. Er zijn lezingen, tentoonstellingen, er verschijnen boeken. Ook dat stemt hoopvol. Maar we moeten ook waakzaam blijven. Dat is een steeds terugkerend thema. We hebben nog een lange weg te gaan.

— Walter van Rossum

Op 11 april overleed tot ons verdriet de befaamde en begaafde journalist Max van Weezel. Wij zullen in een volgend nummer bij zijn overlijden stilstaan.