1
Chapter 27 นัยน์ตาอ่อนโยนทอดลงมองร่างขาวนวลในอ้ อมแขน ปอยผมเส้ นเล็กตก ระลงมาปรกแก้ มนุม่ รัง้ ให้ ยกนิ ้วขึ ้นเกลีย่ ออกไปทัดข้ างหูแล้ วโน้ มลงจูบบางเบาเป็ น การบอกอรุณสวัสดิใ์ นความฝั นเมื่อเช้ าวันใหม่มาเยือน จนเมื่อเจ้ าของตัวนุม่ นิม่ ขยับไปมาด้ วยความอึดอัด คนทีต่ ื่นตลอดทังคื ้ นถึงได้ แสร้ งทาเป็ นหลับตาลง จะบอกทุกอย่างที่มนั เก็บซ่อน รบกวนจิตใจมาตลอดเวลา พยายามค้ นหา ว่ามันคืออะไร จนวันนี ้ถึงได้ ร้ ูวา่ ทาไมไม่พอใจ ทาไมโกรธแทบบ้ าเมื่อนายหายไป กับคนอื่น ทาไมถึงอยากให้ อยูด่ ้ วยกันแล้ วขังไว้ ให้ อยูเ่ พียงกรงทอง ..คาตอบมีแค่อย่างเดียว..และเมือ่ ตัดสินใจแล้ ว.. ..มันจะไม่มีวนั เปลีย่ นแปลง.. ดวงตากลมกะพริ บปริ บ สัมผัสอบอุน่ ที่โอบกอดอยูแ่ นบตัวทาให้ ต้องยัน ตัวเองขึ ้น ใบหน้ าคมหลับตานิ่งห่างไปไม่ถึงคืบจนรู้สกึ ได้ ถงึ ลมหายใจระหว่างกัน มือบางดันตัวออกแต่แขนหนักทีค่ ล้ องอยูต่ รงเอวกลับดึงเข้ ามากอด กระชับก่อนจะดันต้ นคอขาวให้ ก้มลงมาซบแล้ วกักตัวไว้ อย่างนันไม่ ้ ปล่อย ฮานะนอนนิ่ง แก้ มซุกอยูก่ บั คนตรงหน้ า แนบอกซ้ ายทีม่ ีแรงสะท้ อนจาก ภายในดังก้ อง นิ ้วเรียวลูบลงกับต้ นแขนแกร่งด้ วยเสียงหัวใจที่ไม่เต้ นรัวเหมือนเคย ถึงจะร้ องบอกว่ารักแค่ไหน แต่ใจของพี่เคย์ก็ไม่เคยตอบกลับมาว่ารักอยู่ แล้ ว ตอนนี ้..คงจะกาลังเรี ยกร้ องถึงใครอีกคนที่ไม่ได้ อยูก่ บั ตัว พี่เคยเห็นเป็ นแค่ตวั น่าราคาญ เป็ นแค่ตวั เกะกะ ตอนนี ้จะมาดึงให้ รองรับอารมณ์แล้ วตอกย ้าให้ เป็ นแค่ ตัวแทน..ฮานะเหนื่อยแล้ ว ขอลบเงาทีม่ ีแต่พคี่ นเดียวออกไปซะที “ ฮานะ ” เสียงทุ้มเรี ยกพร้ อมกับรัง้ ข้ อมือเรียวเข้ ามาหาเมื่ออีกฝ่ ายทาท่า จะลุกออกไป