1
Special 4 : Love is Blue [9] เจ้าของใบหน้าหวานที่ยนื เหม่ออยูห่ ลังเคาน์เตอร์หอ้ งครัวทอดสายตา ออกไปตรงซุม้ กุหลาบ แดดตอนใกล้เที่ยงไม่แรงนัก ท้องฟ้ าอึมครึ มเหมือนฝนจะตก ทั้งที่ไม่ใช่ฤดูของมันเลย กิ่งใบบอบบางไหวโอนเอนตามสายลมที่พดั โกรกเข้ามา “ อย่ าไปนอนที่ อื่นเลยนะเอริ กลับมาอยู่ที่บ้านเถอะ ” เขาพูดกับน้ องของ คนรั กเมื่อหลายวันก่ อนแต่ คาตอบกลับทาให้ นิ่งอึง้ “ เอริ อยู่ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ มีชินยะ ” ..ความรัก..มันจบลงได้ง่ายดายแบบนี้เชียวเหรอ.. ซายูริถอนใจเฮือก ก้มหน้าลงตอกไข่ไก่ใส่ถว้ ยตวง ร่ อนแป้ งแล้วก็หนั่ เนย ดวงตาสี เทาหม่นมองตามส่วนผสมในตาราขนม เมื่อเย็นวานอาโอะจังแอบโทรมา อ้อนว่าอยากกินทาร์ตผลไม้รวมแต่ติดตรงที่หมะม๊าฮานะสัง่ ให้คุมน้ าหนัก ไม่ง้ นั จะ อ้วนวิง่ ไม่ไหวเหมือนโซระจังที่ตกตุบ้ ลงจากต้นไม้จนขาแพลง “ ทาอะไรอยู่ ” เสี ยงทุม้ ต่าดังชิดข้างหู ริ มฝี ปากร้อนผ่าวทาบลงจูบตรง ซอกคอหอมผะแผ่ว ร่ างเล็กสะดุง้ ปั ดลูกกีวหี่ ล่นตุบ้ แต่พอ่ รู ปหล่อด้านหลังคว้าหมับเอาไว้ทนั เห็นผลไม้สดหัน่ เป็ นชิ้นวางเรี ยงรายแล้วก็เดาได้เลยว่าเจ้าเด็กอ้วนบ้านมุราคามิมา ปะเหลาะเมียเขาให้ทาขนมเลี้ยงตามเคย “ ใจดีจงั นะซายุเนี่ย ” จุนเล่นลูกอ้อน สอดแขนโอบเอวบางแล้วโน้มตัวเข้า แนบชิด เรื อนกายสูงใหญ่เบียดบังคนตัวเล็กกว่าจนแทบจะจมหาย ซายูริอมยิม้ กลิ่นน้ าหอมเย็นชื่นอบอวลไปทัว่ เห็นคนรักแต่งตัวเหมือนจะ ออกไปทางานทั้งที่เป็ นวันหยุดของผูบ้ ริ หารก็นึกสงสัย “ งานบริ ษทั เหรอ เหนื่อยแย่เลยนะ ” พึมพาแล้วก็กม้ ลงหยอดแป้ งใส่ แม่พิมพ์