4 minute read
Shakur zit weer lekker in zijn vel
Shakur Zuidmeer is 22 jaar en woont aan de Landsheerlaan. Hij beweegt zich daar ontspannen, heeft zijn eigen plek en neemt en krijgt de ruimte die hij nodig heeft. Je kan stellen dat het goed gaat met Shakur. Echter, dat is niet altijd zo geweest. Korte tijd geleden waren er dusdanig veel zorgen rondom het welbevinden van hem dat er externe hulp is ingeroepen.
Advertisement
Moeilijk accepteren De moeder van Shakur, Monique Zuidmeer, en Lotte Van Baal, orthopedagoog binnen de Stichting zijn bijeengekomen op de Niloka om hier over te praten. Voor het gesprek wordt nog even een mooie foto van Monique en Shakur gemaakt in het late najaarszonnetje. Monique: ‘Shakur was ongeveer 8 maanden oud toen hij vanuit het niets heftige stuipen kreeg. Dat was enorm schrikken. Hij is toen opgenomen in het ziekenhuis. De epileptische aanvallen bleven en dat heeft hem een behoorlijke ontwikkelingsachterstand opgeleverd. Hij kon niet eens meer zitten. Hij is toen voor revalidatie naar het Medisch Kleuterdagverblijf in Haren gegaan. Het was voor mij een angstige en emotionele periode. Je hebt voortdurend zorgen over je kind en weet niet welke effecten het voor de toekomst heeft. We zijn toen verhuisd naar Zwolle en zo kwam Shakur op de Kameel terecht. Ik vond dat moeilijk te accepteren want je ziet kinderen die veel meer gehandicapt zijn dan hij. Is dat dan waar hij bij hoort? Gelukkig zag ik dat de tijd op de Kameel hem veel gebracht heeft. Hij is daar echt gegroeid.’
Woonplek ‘Shakur werd ouder en groter en bij mij thuis werd het moeilijker om hem te verzorgen. Het werd lichamelijk zwaar en als hij soms een boze bui had werd het lastig om te hanteren. Ook voor zijn jongere zusje. We zijn toen het traject ingegaan richting een woonplek. Dat vond ik erg moeilijk. We hebben hem eerst laten logeren op de Landsheerlaan. En toen hij zich daar thuis leek te voelen hebben we daar een woonplek van gemaakt. Gelukkig woon ik vlakbij, dus ik kan hem vaak bezoeken.
Toen kwam er een periode waarin we heel langzaam zagen dat het niet goed ging met Shakur. Hij was steeds moeilijker te bereiken in contact. Bleef hangen in zijn fantasie en was weinig in het hier en nu. Hij zat allesbehalve lekker in zijn vel. De boze buien namen toe, zowel bij mij thuis, als bij de Landsheerlaan en de Niloka. De arme jongen, ik had zo met hem te doen. Ik neem het hem niet kwalijk, hij overziet het niet in zijn hoofd. Hij kan zich niet uiten als hij het niet op een rijtje krijgt.’
Inzet CCE Lotte: ‘Het baarde ons best zorgen. Shakur was niet gelukkig en dan wil je het liefst met zijn allen er voor zorgen dat hij zich prettiger voelt. We kwamen er niet goed uit met elkaar waar de zere plek was om een vinger op te leggen. Samen met moeder hebben we besloten om het CCE in te schakelen, het Centrum voor Consultatie en Expertise. Het is een bureau waar verschillende disciplines zijn ondergebracht die je kan inschakelen als je een casus hebt waar je niet uitkomt of waarbij je graag iemand mee wilt laten kijken. Er moest iets gebeuren in het geval van Shakur. Hij was amper nog in staat om binnen de dagbesteding tot zijn programma te komen.
Vanuit het CCE kwamen we in contact met CCE consulent Wietske. We hebben vele gesprekken gevoerd, observaties gedaan en filmbeelden gemaakt. Dit om een zo compleet mogelijk beeld te krijgen. We hebben soorten en hoeveelheden medicatie uitgeprobeerd en hebben gekeken naar zijn prikkelgevoeligheid. Het gaat te ver om hier alle overwegingen te vertellen, maar we kwamen tot de conclusie dat Shakur teveel last had van het ontbreken van eenduidigheid. We zijn hard aan het werk gaan om overal, op alle plekken, zoveel mogelijk dezelfde benaderingswijze te hanteren. Hoe reageer je op een bepaalde spanningsfase. De grootste winst is de eenduidigheid van benaderen. Dat is ons, samen met het CCE, goed gelukt.’
Dankbaar Monique: ‘Ik was ook erg blij met Wietske. Ik heb heel veel begrip bij haar gevoeld. En ik ben natuurlijk iedereen dankbaar die zich inzet voor het welzijn van mijn zoon. Het gaat nu weer goed met hem, dus ook beter met mij. Zijn pop is zijn houvast en dat hebben we allemaal omarmd en geaccepteerd dat het voor hem van wezenlijk belang is.
Veranderingen en onvoorspelbaarheid blijven lastig voor hem, maar als ik zie hoe hij de verhuizing van de dependance van de Kameel naar de Niloka heeft gedaan, dan ben ik daar trots op en opgelucht over. Hij geeft al veel meer zelf aan en dat is knap. Ik hoop dat het goed blijft gaan met Shakur. Ik gun hem dat zo enorm!
