AFSCHEID VAN MAARTEN GOORHUIS

AFSCHEID VAN MAARTEN GOORHUIS, TOT VOOR KORT SENIOR BELEIDSMEDEWERKER BIJ DE NVRD

WANNEER EN HOE KWAM JIJ IN DE AFVALBRANCHE TERECHT? Ik was 17 jaar en op zoek naar werk voordat ik naar de Sociale Academie zou gaan. Op het arbeidsbureau zag ik een advertentie hangen ‘schillenboer gezocht’. Dat sprak me wel aan en ik ben gaan praten met de voorman van de Ekologische Kringloop Stichting die met zijn paard en wagen langs de Arnhemse deuren trok om voedselresten te redden van de afvalverbranding. Ik raakte enthousiast en ben vervolgens twee jaar als vrijwilliger schillenboer geweest.

AAN WELKE DOSSIERS HEB JIJ BINNEN DE NVRD GEWERKT?

Toen ik begon bij de NVRD was het bureau nog jong en klein, en deed ik als de enige beleidsmedewerker alle dossiers. De UPV is lange tijd de rode draad in mijn werk geweest. Vanaf 2014 heb ik alle UPV-dossiers overgedragen en heb ik samen met VNG en RWS het eerste uitvoeringsprogramma VANG-HHA opgesteld en in 2015 ben ik de inbreng van de NVRD in dit programma gaan coördineren. Daarnaast heb ik me altijd beziggehouden met afvalstoffenwetgeving en -beleid en de redactie gevoerd op veel van de inbreng van de NVRD op nieuw beleid en wetgeving.

WAAROM IS DEELNAME AAN ISWA BELANGRIJK?

ISWA maakt zich er hard voor dat wat wij normaal vinden qua afvalbeheer, ook normaal wordt in andere delen van de wereld waar dat nu helaas vaak nog niet zo is. Goed afvalbeheer draagt ook bij aan de oplossing van het klimaatprobleem en aan grondstoffenbehoud. Allemaal zaken waar ISWA zich voor inzet en die mondiaal belangrijk zijn. Voor mij is ISWA belangrijk geweest omdat ik behoefte had aan uitwisseling met collega’s uit andere landen die met hetzelfde soort beleid en wetgeving te maken hadden, Municipal Waste Europe bestond toen nog niet.

BINNEN DE AFVALBRANCHE HEB JE HEEL WAT ONTWIKKELINGEN MEEGEMAAKT. WELKE ONTWIKKELING VIND JE TOT OP DE DAG VAN VANDAAG OPMERKELIJK?

Ik heb 40 jaar rondgelopen in de afvalwereld en in die tijd is er enorm veel veranderd en toch ook niet. Er zijn twee ontwikkelingen die wat mij betreft bemoedigend zijn en één die opmerkelijk is. Bemoedigend is dat de hoeveelheid restafval die we produceren mede tot maat der dingen is genomen. In het verleden keken we alleen naar scheidingspercentages, door ook naar restafval te kijken leggen we het vergrootglas op datgene wat we niet willen. Natuurlijk moet je alle mitsen en maren over kwaliteit daarbij niet uit het oog verliezen, maar vanaf 2015 is het ambitieniveau van gemeenten en bedrijven wel fors omhoog gegaan en hebben we de hoeveelheid restafval voor het eerst in 20 jaar significant zien dalen. Bemoedigend is ook dat Europa steeds meer ambitie toont. Tot dusver konden we alle Europese wetgeving fluitend en met twee vingers in de neus invoeren, we haalden alle doelstellingen toch al. In de komende jaren zal de vernieuwing echter vooral uit Europa komen. Opmerkelijk is dat de NVRD, na meer dan 20 jaar ervaring met het instrument van UPV, hier nog steeds voorstander van is. Een belangrijk deel van de beleidscapaciteit van het NVRD-bureau gaat intussen op aan het behartigen van de belangen van de leden in UPV-systemen. Bij de UPV voor verpakkingen lijkt onenigheid de regel te zijn geworden. Dat de NVRD vraagt om méér UPV-regelgeving lijkt dan ook een vorm van zelfkastijding. Opmerkelijk is overigens ook dat het ministerie hier nog steeds niet van lijkt te leren en elke keer weer hetzelfde soort UPV-regelgeving uit de hoed laat komen.

WELKE ROL ZIE JE WEGGELEGD VOOR DE NVRD IN DE KOMENDE 5 JAAR?

In de komende jaren worden de nieuwe Europese kaders geschapen voor het afval- en grondstoffenbeheer en productenbeleid, die in de jaren daarna leidend zijn voor de ontwikkeling van de circulaire economie en bepalend worden voor de kwaliteit van recycling. We moeten er nu voor zorgen dat hiervoor de juiste kennis en informatie op tafel komt, de NVRD kan daarin een belangrijke rol spelen.

JE GAAT NU VAN JE HOBBY JE WERK MAKEN. KUN JE DE AFVALBRANCHE WEL MISSEN?

Ik ben natuurlijk een vuilnisman in hart en nieren, dat zet je niet zomaar overboord. Al die tijd had ik eigenlijk twee banen, een betaalde bij de NVRD en een onbetaalde bij het Pieterpad. Om daar ook ruimte voor te hebben ben ik nooit fulltime in dienst geweest bij de NVRD. Ik ben nu ook niet fulltime in dienst bij de stichting Pieterpad, dus wellicht kan ik de balans omdraaien en niet alleen van mijn hobby mijn werk maken, maar ook van mijn werk mijn hobby.