Diplomat Special Issue on NATO

SPECIAL ISSUE

NATO, GEORGIA AND A NEW GLOBAL SECURITY ARCHITECTURE October 2023

Contents Features

5

ადაპტაცია მშვიდობისთვის: ნატოს ტრანსფორმაცია და საქართველოს მისწრაფებები - ინტერვიუ დევიდ ქუარისთან ADAPTING FOR PEACE: NATO’S TRANSFORMATION AND GEORGIA’S ASPIRATIONS - AN INTERVIEW WITH DAVID QUARREY

8

ნატო-საქართველოს ურთიერთობების გაძლიერება: ინტერვიუ საქართველოში ნატოს სამეკავშირეო ოფისის ხელმძღვანელთან, ალექსანდრე ვინიკოვთან STRENGTHENING GEORGIA-NATO RELATIONS: AN INTERVIEW WITH ALEXANDER VINNIKOV, HEAD OF NATO LIAISON OFFICE IN GEORGIA

14

ძლიერი პარტნიორობა და ბრძოლა დეზინფორმაციის წინააღმდეგ: ინტერვიუ ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტთან, სენატორ ჟოელ გარიო-მელამისთან COUNTERING DISINFORMATION AND STRENGTHENING PARTNERSHIPS: AN INTERVIEW WITH SENATOR JOËLLE GARRIAUD-MAYLAM, PRESIDENT OF THE NATO PARLIAMENTARY ASSEMBLY

19

ინტერვიუ აუდრონიუს აჟუბალისთან: ნატოს ღია კარის პოლიტიკის მნიშვნელობა დღევანდელ გეოპოლიტიკურ გარემოში INTERVIEW WITH AUDRONIUS AŽUBALIS: EXPLORING THE SIGNIFICANCE OF NATO’S OPEN DOOR POLICY IN TODAY’S GEOPOLITICAL CLIMATE

5

27 წინააღმდეგ ნატოსა და გლობალური წესრიგზე როგორ აისახა რუსეთის ომი უკრაინის

RUSSIA’S WAR AGAINST UKRAINE: ASSESSING THE IMPLICATIONS FOR NATO AND THE GLOBAL ORDER

30

8

14

უკრაინელი დეპუტატი ივანნა კლიმპუშ-ცინცაძე: უკრაინის მხარდაჭერა და გრძელვადიანი მშვიდობის გზა UKRAINIAN MP IVANNA KLYMPUSH-TSINTSADZE: SUPPORT FOR UKRAINE, AND PATH TO LASTING PEACE

რუსეთის განახლებული შეჭრის დროს 35 უკრაინაში საერთაშორისო სამართლის დარღვევების ინტერვიუ სენატორ როდრიგ დემუსთან:

დაუსჯელობის წინააღმდეგ ბრძოლა INTERVIEW WITH SENATOR RODRIGUE DEMEUSE: FIGHTING IMPUNITY FOR VIOLATIONS OF INTERNATIONAL LAW IN RUSSIA’S RENEWED INVASION OF UKRAINE გავლენისა და ეფექტურობის შეფასება: 40 სანქციების პროფესორ ჯულიან ჰინცის შეხედულებები რუსეთის წინააღმდეგ ბოლოდროინდელი

ASSESSING THE IMPACT AND EFFECTIVENESS OF RECENT SANCTIONS AGAINST RUSSIA: INSIGHTS FROM PROFESSOR JULIAN HINZ

46

27

30

სიფხიზლისკენ 46 CHINA’S GROWING INFLUENCE: A CALL FOR VIGILANCE ჩინეთის მზარდი გავლენა: მოწოდება

IN THE AFTERMATH OF RUSSIA’S AGGRESSION AGAINST UKRAINE

უზრუნველყოფა და ნატოს 58 უსაფრთხოების თავდაცვითი პოზიცია ზღვის ცვლილება: ბალტიისპირეთის ინტერვიუ ირუნ ვან ვენხაარდენთან

SEA CHANGE: ENSURING BALTIC SECURITY AND NATO’S EVOLVING DEFENSE POSTURE - AN INTERVIEW WITH JEROEN VAN WIJNGAARDEN

19 შიო მღვიმელის ქ. #15 საქართველო, თბილისი 0179

გამომცემელი Publisher ნინო შარაშიძე Nino Sharashidze info@observer.com.ge TEL: +995 558 519 519

გამოწერა და რეკლამის განთავსება Subscription & Advertising sales@observer.com.ge რედაქტორთა კოლეგია Editorial Commitette editor@observer.com.ge დაიბეჭდა შპს „ფორმა“-ში. www.forma.ge

2 DIPLOMAT

15 Shio Mghvimeli Str. Tbilisi 0179, Georgia

This publication is made possible by the generous support of British Embassy Tbilisi

მარკ კლეიტონი დიდი ბრიტანეთის ელჩი საქართველოში

MARK CLAYTON British Ambassador to Georgia

ვირფასო მკითხველო, ჩვენთვის, როგორც ნატოს საკონტაქტო საელჩოსთვის (რუმინეთთან ერთად) საქართველოში, დიდი პატივია, ჟურნალ „დიპლომატის“ ამ გამოცემის მხარდაჭერა ნატოს საკონტაქტო საელჩოს მანდატის ფარგლებში, ჩვენ მზად ვართ, კიდევ უფრო გავამყაროთ კავშირი ალიანსსა და საქართველოს, როგორც ნატოს გაძლიერებული შესაძლებლობების პარტნიორს, შორის. საქართველოს მიერ არჩეული ევროატლანტიკური გზა და ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანების მიზნები ახლა ისეთი მნიშვნელოვანია, როგორც არასდროს. რუსეთის უკანონო და სასტიკმა შეჭრამ უკრაინაში გაზარდა არასტაბილურობა ამ რეგიონში და მის ფარგლებს გარეთ, ამიტომ ევროკავშირისა და ნატოს წევრობით უზრუნველყოფილი სტაბილურობა და უსაფრთხოება ახლა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ოდესმე. ამრიგად, საქართველოში რუმინეთის საელჩოსთან ერთად, ჩვენი დროებითი მანდატის,ნატოს საკონტაქტო საელჩოების ფარგლებში, ვცდილობთ სარგებელი მოგიტანოთ ნატოსკენ მიმავალ გზაზე, უკეთ ავხსნათ ის ნაბიჯები, რომელიც ამ გზის გასავლელად არის საჭირო და გავაძლიეროთ ისინი, ვინც ამ მიზნების მიღწევაზე მუშაობენ. რაც შეეხება ორმხრივ თანამშრომლობას, გაერთიანებული სამეფოს მზარდი თავდაცვითი თანამშრომლობა მოწმობს იმ ძლიერ პარტნიორობას, რომელიც ჩვენ გვაქვს საქართველოსთან. ამ მხარდაჭერის დიდი ნაწილი მიმართულია ნატოსთან თავსებადობის ძალისხმევის გაძლიერებაზე და სხვა მოკავშირეების წახალისებაზე, რომ მათაც გააკეთონ იგივე. ეს კოლექტიური ძალისხმევა გაზრდის საქართველოს უნარს შეაკავოს და დაიცვას თავი საფრთხეებისგან - იქნება ეს კიბერსაფრთხეები, დეზინფორმაცია თუ რუსეთის მცოცავი ბორდერიზაცია. ჟურნალ „დიპლომატის“ ეს სპეციალური გამოცემა არის შესანიშნავი შესაძლებლობა, კიდევ ერთხელ გავიმეოროთ, თუ რაოდენ მნიშვნელოვანია, საქართველომ შეინარჩუნოს დემოკრატიული ერების ევროატლანტიურ ოჯახში გაწევრიანებისკენ აღებული გეზი. ასევე, მოვისმინოთ სხვადასხვა ექსპერტისა და აზრის ლიდერისგან საქართველოს წინაშე მდგარი გამოწვევებისა და შესაძლებლობების შესახებ, როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე მის ფარგლებს გარეთ, ამ მშფოთვარე პერიოდში. ჩვენმა მუდმივმა წარმომადგენელმა ნატოში, დევიდ ქუარიმ, რამდენიმე კვირის წინ დაასრულა თავისი მეორე ოფიციალური ვიზიტი საქართველოში. რა დროსაც მან გამონახა დრო და ისაუბრა ჟურნალ „დიპლომატთან“ აღნიშნული ვიზიტის შედეგებზე. იმედი მაქვს მოგეწონებათ მისი ინტერვიუ და სხვა შესანიშნავი ინტერვიუები და ანალიზი ამ სპეციალურ გამოცემაში. რუმინელ კოლეგასთან ერთად საქართველოს, ის 2023 წლის მარტში ეწვია, რათა დაგვხმარებოდნენ ნატოს საკონტაქტო საელჩოს მანდატით გათვალისწინებული ნატოს საინფორმაციო კამპანიის დაწყებაში. დაბოლოს, მოხარული ვარ გაცნობოთ, რომ ამ გამოცემაში თქვენ ასევე შესაძლებლობა გაქვთ, გაეცნოთ ნატოს შესახებ ახალგაზრდებს შორის ჩატარებული კონკურსის გამარჯვებულ ესეებს. ისინი ნამდვილად იმსახურებენ თქვენს ყურადღებას!

ძ

ear Readers, As the current NATO Contact Point Embassy (alongside Romania) in Georgia, we are honoured to sponsor this edition of The Diplomat Magazine.

During our NATO Contact Point Embassy tenure we are committed to building even closer ties between the Alliance and Georgia, as a NATO Enhanced Opportunity Partner.

Georgia’s chosen Euro-Atlantic path and its goals of NATO and EU membership are as important now as ever before.

Russia’s illegal and brutal invasion of Ukraine has increased instability in this region and beyond, therefore the stability and the security provided by EU and NATO membership is more important than ever.

So, together with the Embassy of Romania in Georgia, we are using our time as NATO Contact Point Embassies to communicate the benefits for Georgia of continuing on the path towards NATO, to better explain the steps involved, and to champion those who are working to achieve these goals.

Bilaterally, the UK’s growing defence cooperation is testament to the strong partnership we have with Georgia. A large part of this support is focused on enhancing NATO interoperability efforts and encouraging other Allies to do the same.

This collective effort will increase Georgia’s ability to deter and defend itself from threats – whether they be cyber, disinformation or Russia’s creeping borderisation.

This special edition of The Diplomat Magazine is an excellent opportunity to reiterate the importance of maintaining Georgia’s chosen trajectory within the Euro-Atlantic family of democratic nations. And also to hear from a wide variety of experts and thought leaders on the challenges and opportunities facing Georgia during a tumultuous time both at home and further afield.

Our very own Permanent Representative to NATO, David Quarrey CMG, concluded his second official visit to Georgia a few weeks ago. During which he took the time to talk to The Diplomat Magazine about his reflections from the visit. I hope you enjoy reading his interview and the other excellent interviews and analysis in this special addition. The Romanian and UK Permanent Representatives to NATO first visited Georgia in March 2023 and helped kick-off our NATO informational campaign, as part of our NATO Contact Point Embassy mandate.

And lastly, I’m delighted to announce that the winning essays

by Georgian students from the recent NATO competition are also featured in this edition. They’re well worth checking out!

D

DIPLOMAT 3

რაზვან როტუნდუ რუმინეთის ელჩი საქართველოში

RĂZVAN ROTUNDU Romanian Ambassador to Georgia

ვირფასო მკითხველო, მოხარული ვარ მოგესალმოთ ჟურნალ „დიპლომატის“ ნატოსადმი მიძღვნილი ნომრიდან. რუმინეთისთვის ნატოში გაწევრიანება ეროვნულ მიზნად იქცა მას შემდეგ, რაც ქვეყანამ მოიპოვა თავისუფლება, 1990 წელს. იმ დროს რუმინეთში არსებული პოლარიზებული პოლიტიკური გარემოს მიუხედავად, ამ მიზანს იზიარებდა ყველა პოლიტიკური პარტია. მიზანი მიღწეული იქნა 2004 წლის აპრილში, როდესაც ნატოს შტაბ-ბინაში რუმინეთის დროშა აღიმართა. ეს იყო ხანგრძლივი პროცესი, რომელიც საჭიროებდა მნიშვნელოვან რეფორმებს საზოგადოებისთვის შორსმიმავალი ეფექტით. ნატო, მისი ყველა წევრის მიერ გაზიარებული ღირებულებების ირგვლივ ჩამოყალიბებული ალიანსი, არის ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოების საუკეთესო გარანტია. სამწუხაროდ, შავი ზღვის ტერიტორია კონფლიქტის ზონად იქცა რუსეთის მიერ ყირიმის უკანონო ანექსიის და 2022 წლის თებერვალში აგრესიის განახლების შემდეგ. ამ ფონზე, საქართველოსთან უსაფრთხოების საკითხებში თანამშრომლობა ბუნებრივია. რუმინეთი იყო პირველი ქვეყანა, რომელმაც აღიარა საქართველოს დამოუკიდებლობა 1991 წლის 27 აგვისტოს.

1996 წელს დადებულ „მეგობრობის ხელშეკრულებაში“ უკვე იყო დებულებები უსაფრთხოების საკითხებზე თანამშრომლობის შესახებ და პროცესი ყოველგვარი დაბრკოლების გარეშე გაგრძელდა „სტრატეგიული პარტნიორობის და თავდაცვის სფეროში თანამშრომლობის ხელშეკრულების“ დასრულებამდე 2023 წელს. რუმინეთისა და გაერთიანებული სამეფოს საელჩოები არიან ნატოს საკონტაქტო საელჩოები საქართველოში და ამ კუთხით, ჩვენ ვეცდებით ალიანსის წარდგენას ფართო ქართული საზოგადოების წინაშე. იმავეს გავაგრძელებთ მომავალ წელსაც. ვიმედოვნებთ, რომ მოგეწონებათ შესანიშნავი ჟურნალ „დიპლომატის“, ეს საინტერესო ნომერი.

ძ

4 DIPLOMAT

D

ear reader, I have the pleasure to write the foreword of this issue of the Diplomat magazine, dedicated to NATO. For Romania the accession to NATO became a

national objective once the country has become free in 1990.

This objective was shared by all political parties even in the polarized landscape of Romania in that period. This objective was reached in April 2004 when the Romanian flag was raised at NATO HQ. It was a long process that required important reforms with far reaching effects for society.

NATO, an alliance formed around values shared by all its’ members is the best security guarantee for our country. Unfortunately the Black Sea area has become an area of conflict after the illegal annexation of Crimea by Russia and the resumption of the aggression in February 2022.

Against this background, the co -operation with Georgia in security issues is natural. Romania was the first country that recognized the independence of Georgia on 27th of August 1991. The Friendship Treaty concluded in 1996 already had provisions on co-operation on security issues and the process continued without any hurdles until the conclusion of Strategic Partnership and the Treaty of Defense Co-operation in 2023.

The Embassies of Romania and United Kingdom are NATO contact points for Georgia and, in this capacity we shall strive for presentation of the Alliance to the Georgian society at large.

We shall continue through the next year.

We hope you will enjoy this interesting issue of the excellent Diplomat magazine.

ადაპტაცია მშვიდობისთვის: ნატოს ტრანსფორმაცია და საქართველოს მისწრაფებები - ინტერვიუ დევიდ ქუარისთან

photo credit: Giorgi Ebanoidze

Adapting for Peace: NATO’s Transformation and Georgia’s Aspirations An Interview with David Quarrey მ ექსკლუზიურ ინტერვიუში ვესაუბრებით დიდი ბრიტანეთის მუდმივ წარმომადგენელს ნატოში დევიდ ქუარის, რათა სიღრმისეულად განვიხილოთ ნატოს როლი მშვიდობისა და სტაბილურობის ხელშეწყობაში, არა მხოლოდ ევროპაში, არამედ გლობალურადაც. მსოფლიო უსაფრთხოების სწრაფად ცვალებადი გარემოს ფონზე, ბ-ნი ქუარი განიხილავს ნატოს ყოვლისმომცველ ტრანსფორმაციის მცდელობებს, რომლებიც გამოწვეულია მთელი რიგი გამოწვევებით, მათ შორის რუსეთის შეჭრით უკრაინაში. გაფართოებიდან დაწყებული ახალი სტრატეგიული კონცეფციების ჩამოყალიბებითა და მზარდი საფრთხეების აღმოფხვრაზე მუშაობით დამთავრებული, აშკარაა ალიანსის ერთგულება ადაპტაციისა და გამძლეობისადმი. ეს ინტერვიუ, ასევე, ასახავს საქართველოს მისწრაფებებს ნატოში ინტეგრაციისკენ, ხაზს უსვამს ქვეყნის ერთგულებას ევროატლანტიკური სამყაროსადმი და მის ძალისხმევას ალიანსში ადგილის დასამკვიდრებლად.

ა

I

n this exclusive interview, we engage with David Quarrey CMG, the UK’s Permanent Representative to NATO, to gain profound insights into NATO’s pivotal role in promoting peace and stability, not only within

Europe but also on the global stage. Against the backdrop of a rapidly evolving security landscape, Mr. Quarrey discusses NATO’s comprehensive transformation efforts, driven by an array of challenges, including Russia’s invasion of Ukraine. From expanding its membership to formulating new strategic concepts and addressing emerging security threats, the alliance’s commitment to adaptability and resilience becomes evident. This interview also delves into the aspirations of Georgia to integrate into NATO, highlighting the nation’s commitment to the Euro-Atlantic world and its efforts to secure a place within the alliance.

DIPLOMAT 5

To begin, could you please share your thoughts on the role of NATO in promoting peace and stability, not only in Europe but also globally, and how the alliance continues to adapt to new security challenges?

NATO is going through what is really its biggest transformation since the end of the Cold War. And that is driven by changes in the global security environment, but particularly by what’s happening in the Euro-Atlantic region at the moment, especially Russia’s brutal and illegal invasion of Ukraine. But it’s a very impressive program of transformation that is underway at NATO. It’s both on the political side and on the military side.

We have seen Finland already joined the Alliance, and Sweden,

photo credit: Giorgi Ebanoidze

პირველ რიგში, გთხოვთ, გაგვიზიაროთ თქვენი მოსაზრებები ნატოს როლზე მშვიდობისა და სტაბილურობის ხელშეწყობაში, არა მხოლოდ ევროპაში, არამედ გლობალურად. როგორ ახერხებს ალიანსი უსაფრთხოების ახალ გამოწვევებთან ადაპტაციას? ნატო გადის იმას, რაც სინამდვილეში მისი ყველაზე დიდი ტრანსფორმაციაა ცივი ომის დასრულების შემდეგ. და ეს განპირობებულია ცვლილებებით გლობალური უსაფრთხოების გარემოში, მაგრამ განსაკუთრებით იმით, რაც ამჟამად ხდება ევროატლანტიკურ რეგიონში, რუსეთის სასტიკი და უკანონო შეჭრა უკრაინაში. მაგრამ სახეზეა ტრანსფორმაციის ძალიან შთამბეჭდავი პროგრამა, რომელიც მიმდინარეობს ნატოში. ის მოიცავს როგორც პოლიტიკურ, ასევე სამხედრო მიმართულებას. ჩვენ ვნახეთ, რომ ფინეთი უკვე შეუერთდა ალიანსს და იმედია, შვედეთიც მალე შეუერთდება. ვნახეთ ახალი სტრატეგიული კონცეფცია შარშან მადრიდის სამიტიდან, რომელიც ასახავს ნატოს ხედვას მსოფლიოზე, იმის შესახებ, თუ როგორ იზრდება საფრთხეები და გამოწვევები ზოგიერთ სფეროში. ჩვენ ნამდვილად ვნახეთ ცვლილებების უდიდესი პროგრამა თავდაცვის მხრივ, 30-ზე მეტწლიანი სტრატეგიით სამხედრო მიმრთულებით, ნატოს სამხედრო ძალების ორგანიზების ახალი გზებით და მრავალი ახალი გამოწვევის მოსალოდნელი პროგნოზირებით, როგორიცაა კიბერ და ჰიბრიდული საფრთხეები. საქართველოში ვიზიტის შესახებაც რომ გვესაუბროთ, როგორ აფასებთ საქართველოს ერთგულებას ნატოში ინტეგრაციისადმი და მის პროგრესს ამ კუთხით? ჩემი ვიზიტის დროს მოვისმინე ძალიან პოზიტიური გზავნილები, როგორც მთავრობისგან, ასევე ახალგაზრდებისგან, რომლებსაც პირადად შევხვდი, მათი სურვილის შესახებ, იყვნენ ევროატლანტიკური სამყაროს ნაწილი, დაინახონ თავიანთი მომავალი ნატოსა და ევროკავშირში. ჩვენ გვქონდა ძალიან კარგი შეხვედრები მთავრობასთან, სადაც ხაზგასმით აღვნიშნე ჩვენი მხარდაჭერა საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანებისადმი, მაგრამ ასევე, საქართველოს მხრიდან იმ რეფორმების გატარების აუცილებლობა, რაც ხელს შეუწყობს წევრობის მიღწევას. მე მივიღე ძალიან ძლიერი გზავნილი საქართველოს მთავრობის ევროატლანტიკური კურსის ერთგულების და საჭირო

6 DIPLOMAT

hopefully, will join soon. We have seen a new strategic concept from the Madrid Summit last year, setting out NATO’s view of the world and how the threats and challenges are increasing in some areas. And we’ve really seen the biggest program of change on the defense side, on the military side for 30 plus years with a new set of plans, new ways of organizing NATO’s military forces, and lots of programs to anticipate some of the new challenges that we face in the world, such as cyber and hybrid threats.

Could you please share your observations from your current visit to Georgia? How do you assess Georgia’s commitment to NATO integration and its progress in this regard?

So I’ve heard very positive messages during my visit, both from the government and also, interestingly, from a lot of young people that we met during the visit, about their desire to be part of the Euro-Atlantic world, seeing their future within NATO and the European Union. We had very good meetings with the government where I emphasized our support for Georgia’s membership in NATO, but also the need for Georgia to press on with the reforms that will help achieve that membership. I got a very strong message back about the commitment of the government of Georgia to the Euro-Atlantic trajectory and to doing the work necessary. So we would like to see that move forward.

What additional steps or reforms are necessary for Georgia to move closer to NATO membership?

Well, I think there are several areas that need attention.

Practical defense cooperation is important, and while NATO already conducts training and exercises with Georgia, there is more to be done in terms of building up defense capabilities.

Additionally, measures to reinforce democracy in Georgia are essential. NATO is an alliance of democracies, and we want to see further measures to reduce political polarization and reinforce the independent mechanisms that provide the backbone of democracies.

Georgia’s strategic location makes it a key player in regional security. How does NATO leverage Georgia’s geo-

strategic importance in its broader security and defense strategy?

NATO and the UK value Georgia as a partner, both through NATO and nationally. The UK has extensive training programs with the Georgian military and a history of working together.

Georgia has made important contributions to NATO, including its participation in Afghanistan. Georgia’s strategic location in a sensitive and often difficult neighborhood allows it to provide valuable insights and capabilities. There is a lot of concern about stability and security in the Black Sea, and Georgia has much to offer in terms of understanding and capabilities.

From your current and previous roles, you have a unique perspective on the evolving security challenges. What are the main security threats and trends that NATO should be addressing in Eastern Europe?

In the strategic concept that NATO agreed upon at the Madrid Summit last year, it became clear that the most immediate present threat to the alliance is from Russia. NATO poses no threat to Russia; we are a defensive alliance. However, the actions that Russia has taken in Ukraine and elsewhere pose a grave threat to stability and security in the Euro-Atlantic region. We’re also very concerned about the continuing threat of terrorism, which remains a significant challenge for all governments to deal with. NATO has a role there as well. An important aspect of the strategic concept was looking at the global picture and how that affects Euro-Atlantic security. China, for example, represents a challenge to our interests, security, and values, and NATO needs to make its own contribution to addressing those challenges.

photo credit: Giorgi Ebanoidze

სამუშაოს შესრულების შესახებ. ასე რომ, ჩვენ გვსურს ვიხილოთ პროგრესი ამ მიმართულებით. რა დამატებითი ნაბიჯები ან რეფორმებია საჭირო იმისათვის, რომ საქართველო მიუახლოვდეს ნატოს წევრობას? ვფიქრობ, არის რამდენიმე სფერო, რომელიც ყურადღებას საჭიროებს. თავდაცვის სფეროში პრაქტიკული თანამშრომლობა მნიშვნელოვანია და რადგან ნატო უკვე ატარებს წვრთნებს საქართველოსთან, მეტია გასაკეთებელი თავდაცვის შესაძლებლობების გაძლიერების კუთხით. გარდა ამისა, აუცილებელია საქართველოში დემოკრატიის განმტკიცების ღონისძიებები. ნატო არის დემოკრატიული ქვეყნების ალიანსი და ჩვენ გვინდა ვიხილოთ შემდგომი ზომები პოლიტიკური პოლარიზაციის შესამცირებლად და იმ დამოუკიდებელი მექანიზმების განსამტკიცებლად, რომლებიც წარმოადგენენ დემოკრატიის ხერხემალს. საქართველოს სტრატეგიული მდებარეობა, რეგიონულ უსაფრთხოებაში, მას მნიშვნელოვან მოთამაშედ აქცევს. როგორ იყენებს ნატო საქართველოს გეოსტრატეგიულ მნიშვნელობას და როგორ აისახება ეს მის ფართო უსაფრთხოებისა და თავდაცვის სტრატეგიაში? ნატო და დიდი ბრიტანეთი აფასებენ საქართველოს, როგორც პარტნიორს, ვგულისხმობ, როგორც ალიანსში, ისე ორმხრივ ურთიერთობებში. დიდ ბრიტანეთს აქვს ვრცელი სასწავლო პროგრამები ქართველ სამხედროებთან და ერთად მუშაობის ისტორია. საქართველომ მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა ნატოში, მათ შორის ავღანეთის მისიაში მონაწილეობის ჩათვლით. საქართველოს სტრატეგიული მდებარეობა, მგრძნობიარე და ხშირად რთულ სამეზობლოში, საშუალებას აძლევს მას, ალიანსს მიაწოდოს ღირებული შეხედულებები და შესაძლებლობები. არსებობს დიდი შეშფოთება შავ ზღვაში სტაბილურობისა და უსაფრთხოების შესახებ და საქართველოს ბევრი რამის შეთავაზება შეუძლია ამ საკითხების გაგებისა და შესაძლებლობების თვალსაზრისით. თქვენი ამჟამინდელი და წინა თანამდებობებიდან, გაქვთ უნიკალური ცოდნა და გამოცდილება უსაფრთხოების მიმართულებით მოსალოდნელი გამოწვევების კუთხით. რა არის ის ძირითადი საფრთხეები და ტენდენციები, რომელთა აღმოფხვრაზეც უნდა იმუშაოს ნატომ აღმოსავლეთ ევროპაში? სტრატეგიულ კონცეფციაში, რომელიც შარშან მადრიდის სამიტზე შეთანხმდა, ცხადი გახდა, რომ ალიანსის ყველაზე უშუალო საფრთხე რუსეთიდან მომდინარეობს. ნატო არ წარმოადგენს საფრთხეს რუსეთისთვის; ჩვენ ვართ თავდაცვითი ალიანსი. თუმცა, რუსეთის მიერ განხორციელებული ქმედებები უკრაინაში და სხვაგან სერიოზულ საფრთხეს უქმნის სტაბილურობასა და უსაფრთხოებას ევროატლანტიკურ რეგიონში. ჩვენ ასევე ძალიან შეშფოთებულები ვართ ტერორიზმის მუდმივი საფრთხის გამო, რომელიც რჩება მნიშვნელოვან გამოწვევად ყველა მთავრობისთვის. ნატოს როლი ამ მხრივაც მნიშვნელოვანია. სტრატეგიული კონცეფციის მნიშვნელოვანი ასპექტი იყო გლობალური სურათის დანახვა თუ როგორ აისახება ეს ევროატლანტიკურ უსაფრთხოებაზე. მაგალითად, ჩინეთი წარმოადგენს გამოწვევას ჩვენი ინტერესების, უსაფრთხოებისა და ღირებულებების მიმართ და ნატომ უნდა შეიტანოს საკუთარი წვლილი ამ გამოწვევების გადაჭრაში.

DIPLOMAT 7

ნატო-საქართველოს ურთიერთობების გაძლიერება: ინტერვიუ საქართველოში ნატოს სამეკავშირეო ოფისის ხელმძღვანელთან, ალექსანდრე ვინიკოვთან

photo credit: British Embassy Tbilisi

Strengthening Georgia-NATO Relations: An Interview with Alexander Vinnikov, Head of NATO Liaison Office in Georgia ატოს სამეკავშირეო ოფისის ხელმძღვანელთან საქართველოში, ალექსანდრე ვინიკოვთან ვსუბრობთ ნატოსაქართველოს ურთიერთობების ამჟამინდელ მდგომარეობაზე, საქართველოს ნატოში გაწევრიანების გზაზე არსებულ გამოწვევებზე, შავი ზღვის უსაფრთხოების დინამიკაზე, თანამშრომლობაზე არასამხედრო სფეროებში, საზოგადოების მხარდაჭერაზე ნატოში გაწევრიანების მიმართ და მის პრიორიტეტებზე მომავალი წლისთვის საქართველოს ევროატლანტიკური მისწრაფებების წინსვლის საქმეში.

ნ

8 DIPLOMAT

lexander Vinnikov, Head of the NATO Liaison Office in Georgia, provides valuable insights into the current state of Georgia-NATO relations, challenges on Georgia’s path to NATO membership, the Black Sea’s security dynamics, collaboration in non-military domains, public support for NATO in Georgia, and his priorities for the upcoming year in advancing Georgia’s Euro-Atlantic aspirations.

A

თითქმის ორი წელია რაც საქართველოში ნატოს სამეკავშირეო ოფისს ხელმძღვანელობთ. როგორია თქვენი საერთო შეფასება საქართველო-ნატოს ურთიერთობების დღევანდელი მდგომარეობის შესახებ? რა პროგრესი იქნა მიღწეული ამ პერიოდის განმავლობაში? საქართველო არის ნატოს ერთ-ერთი უახლოესი პარტნიორი და ურთიერთობა, რომელიც ჩვენ გვაქვს საქართველოსთან, ძალიან ღირებულია, მათ შორის იმ არაორდინარულ დროში, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ. ჩვენი მხარდაჭერა საქართველოსადმი, როგორც პოლიტიკური, ასევე პრაქტიკული, ასეთი ძლიერი ჯერ არასდროს ყოფილა და საქართველო კვლავაც სარგებლობს პარტნიორობის ინსტრუმენტების ფართო სპექტრით. ნატოს მხარდაჭერა მიზნად ისახავს საქართველოს თავდაცვისა და მასთან დაკავშირებული უსაფრთხოების სექტორის ინსტიტუტების შესაძლებლობების გაძლიერებას, ალიანსთან მისი თავსებადობისა და, შესაბამისად, ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობის გაძლიერებას. საბოლოო ჯამში, ჩვენი მხარდაჭერა ეხმარება საქართველოს ნატოში გაწევრიანების გზაზე, რომელიც რეფორმების მიმართულებით მნიშვნელოვან შემდგომ პროგრესს საჭიროებს, რათა შეძლოს ევროატლანტიკური სტანდარტებისა და პრინციპების დაკმაყოფილება, რაც თითოეულ ასპირანტს მოეთხოვება.

2022 წლის მადრიდის სამიტზე მოკავშირეებმა მხარი დაუჭირეს საქართველოსთვის, როგორც ნატოს ერთ-ერთი პარტნიორისთვის, რომელიც ყველაზე მეტად განიცდიდა გარე საფრთხეებსა და ჩარევას, უკრაინაში რუსეთის შეჭრის შემდეგ, მასზე მორგებულ დამატებითი მხარდაჭერის პაკეტს. ეს ზომები კიდევ უფრო აძლიერებს საქართველოს როგორც პოლიტიკურ, ასევე პრაქტიკულ მხარდაჭერას და მიზნად ისახავს გააძლიეროს მისი მედეგობა ჰიბრიდული საფრთხეების მიმართ. დამატებითი ზომები კი არის ნატოს ურყევი პოლიტიკური მხარდაჭერა საქართველოს მიმართ, კერძოდ, მისი სუვერენიტეტის, დამოუკიდებლობისა და ტერიტორიული მთლიანობის საკითხზე, ასევე მოკავშირეების ერთგულება 2008 წლის ბუქარესტის სამიტის გადაწყვეტილებების მიმართ საქართველოს საბოლოო წევრობის შესახებ და ნატოს ღია კარის პოლიტიკა. ეს კიდევ ერთხელ დადასტურდა ნატოს სტრატეგიულ კონცეფციაში გასულ წელს, ისევე როგორც ვილნიუსის სამიტის კომუნიკეში, რომელიც მიღებულ იქნა მიმდინარე წლის ივლისში. საქართველოში მაღალი დონის ვიზიტების რაოდენობა, ისევე როგორც რეგულარული დიალოგი უმაღლეს დონეზე ბრიუსელში და სხვაგან, კიდევ ერთხელ მოწმობს ჩვენი ურთიერთობების სიმტკიცეზე. და როგორც საქართველოს მეგობარი, ნატო ხელს უწყობს საქართველოს შემდგომ პროგრესს მისი ევროატლანტიკური მისწრაფებების შესაბამისად, მათ შორის დემოკრატიული რეფორმების სფეროში. საქართველოში ჩამოსვლამდე უკრაინაში გეკავათ იგივე პოზიცია, როგორ აღიქვამთ უკრაინაში მიმდინარე კონფლიქტს? ნატო უმკაცრესად გმობს რუსეთის სასტიკ და არაპროვოცირებულ აგრესიულ ომს უკრაინის წინააღმდეგ, რომელიც დამოუკიდებელი, დემოკრატიული და მშვიდობიანი ქვეყანა და ნატოს ახლო პარტნიორია. რუსეთს ეკისრება სრული პასუხისმგებლობა მის ქმედებებზე, რომლებმაც სერიოზულად შეარყიეს ევროატლანტიკური და გლობალური უსაფრთხოება. ყირიმის უკანონო ანექსიას 2014 წელს, მოჰყვა სრულმასშტაბიანი აგრესია უკრაინის მიმართ 2022 წელს.

As the Head of the NATO Liaison Office in Georgia, you have been in office for over a year and a half now. Could you share your overall assessment of the current state of Georgia-NATO relations? What progress has been made during this period?

Georgia is one of NATO’s closest partners, and the relationship we have with Georgia is very valuable, including in the extraordinary times we are living through. Our support for Georgia, both political and practical, is as strong as ever, and Georgia continues to benefit from a wide range of partnership tools. NATO’s support is aimed at strengthening the capabilities of Georgia’s defence and related security sector institutions, its interoperability with the Alliance, and thus the country’s capacity to defend itself. Ultimately, our support helps Georgia on the path towards eventual NATO membership; a path that requires significant further progress in the area of reforms, so that Georgia can meet the Euro-Atlantic standards and principles required of every aspirant.

At the 2022 Madrid Summit, Allies endorsed a set of additional, tailored support measures for Georgia, as one of NATO’s partners most directly affected by external threats and interference in the wake of Russia’s invasion of Ukraine. The measures further step up both political and practical support to Georgia, and is designed to strengthen its resilience against hybrid threats. The additional measures are a visible expression of NATO’s unwavering political support for Georgia, and in particular its sovereignty, independence and territorial integrity, as well as Allies’ commitment to the 2008 Bucharest Summit decisions on Georgia’s eventual membership, and NATO’s opendoor policy. These were further reconfirmed in NATO’s Strategic Concept last year as well as the Vilnius Summit communiqué adopted last July.

The high number of senior-level visits to Georgia, as well as regular dialogue at the highest levels in Brussels and elsewhere, is further testimony to the strength of our relations. And as a friend of Georgia, NATO encourages Georgia’s further progress in line with its Euro-Atlantic aspirations, including in the area of democratic reforms.

Having previously held the same position in Ukraine, how do you perceive the ongoing conflict in Ukraine?

NATO condemns in the strongest possible terms Russia’s brutal and unprovoked war of aggression against Ukraine – an independent, democratic and peaceful country, and close NATO partner. Russia bears full responsibility for its actions, which have gravely undermined Euro-Atlantic and global security.

Its full scale aggression of Ukraine in 2022 followed its illegal annexation of Crimea in 2014.

NATO and Allies continue to provide Ukraine with unprecedented levels of support, helping to uphold its fundamental right to self-defence under the UN Charter, and we will continue to do so for as long as it takes.

At the most recent NATO Summit in Vilnius, Allies demon-

DIPLOMAT 9

ნატო და მოკავშირეები აგრძელებენ უკრაინის უპრეცედენტო დონის მხარდაჭერას, ეხმარებიან გაეროს წესდების მიხედვით თავდაცვის ფუნდამენტური უფლების დაცვაში და ჩვენ ამას გავაგრძელებთ მანამ, სანამ ამის საჭიროება იქნება. ვილნიუსში ნატოს სამიტზე მოკავშირეებმა კვლავ გამოხატეს მხარდაჭერა იმის გამეორებით, რომ უკრაინა გახდება ნატოს წევრი. გარდა ამისა, მოკავშირეებმა მიიღეს უპრეცედენტო მრავალწლიანი არსებითი დახმარების პაკეტი, რათა დაეხმარონ უკრაინას მიაღწიოს ნატოსთან სრულ თავსებადობას, ჩამოაყალიბეს ნატო-უკრაინის საბჭო (სადაც მოკავშირეები და უკრაინა იკრიბებიან, როგორც თანასწორნი), და მოკავშირეები შეთანხმდნენ, რომ უკრაინისთვის მოიხსნება გაწევრიანების სამოქმედო გეგმის ე.წ. მაპის მოთხოვნა, რითაც უკრაინის საბოლოო გაწევრიანება ორსაფეხურიანი პროცესიდან ერთსაფეხურიან პროცესზე გადავიდა. ყველა ეს პუნქტი კიდევ ერთხელ აღინიშნა გასულ კვირას ბრიუსელში ნატოს თავდაცვის მინისტრების შეხვედრაზე. უკრაინის თავდაცვის ძალებისა და მოსახლეობის გასაოცარმა გამძლეობამ და გმირობამ შთააგონა მსოფლიო. შთამაგონებელია ისიც, რომ ომის დროსაც კი, უკრაინა აგრძელებს რთული რეფორმების გატარებას და ამით პროგრესის მიღწევას როგორც ევროპულ, ისე ევროატლანტიკურ გზაზე. მანამდე მართლაც ვიმსახურე კიევში (2015 წლიდან 2021 წლამდე უკრაინაში ნატოს წარმომადგენლობის ხელმძღვანელად), სრულ სოლიდარობას ვუცხადებ ჩემს ყოფილ კოლეგებს, პარტნიორებსა და მეგობრებს, რომლებიც აგრძელებენ თავიანთი ქვეყნის დაცვას. უკრაინა ჩვენს საერთო ღირებულებებსაც იცავს და იმსახურებს ჩვენს სრულ და ურყევ მხარდაჭერას. საქართველო უკვე რამდენიმე წელია აქტიურად ცდილობს ნატოში გაწევრიანებას. რაში ხედავთ საქართველოს მთავარ დაბრკოლებებსა თუ გამოწვევებს ნატოში გაწევრიანების გზაზე და როგორ შეიძლება ამ გამოწვევების დაძლევა? წლების განმავლობაში საქართველომ გაატარა რეფორმების შთამბეჭდავი სპექტრი, მათ შორის, როდესაც საქმე ეხება მის თავდაცვის ძალებს და უსაფრთხოების უფრო ფართო სექტორს. თუმცა, მეტის გაკეთებაა საჭირო, თუნდაც ამ რთულ დროს. მე განსაკუთრებით გამოვყოფდი უსაფრთხოების სექტორის დემოკრატიული საპარლამენტო ზედამხედველობის საკითხს. ასევე კრიტიკულია რეფორმები კანონის უზენაესობის, საარჩევნო რეფორმებისა და მედიის თავისუფლების სფეროში. კიდევ მეტია გასაკეთებელი, რომ საქართველოს სისტემა ნატოს წევრი ქვეყნების დემოკრატიულ ღირებულებებსა და პრინციპებს მოერგოს. ჩვენ მოვუწოდებთ საქართველოს აღადგინოს რეფორმების იმპულსი. ნატო კი განაგრძობს საქართველოს დახმარებას ამ გზაზე, მათ შორის, ყოველწლიური ეროვნული პროგრამის მეშვეობით. საქართველომ გაატარა სხვადასხვა რეფორმა ნატოს სტანდარტებთან და ღირებულებებთან შესაბამისობის მისაღწევად. შეგიძლიათ გამოყოთ რამდენიმე მნიშვნელოვანი რეფორმა, რომელიც ბოლო პერიოდში განხორციელდა საქართველოში და მათი გავლენა ქვეყნის ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის პერსპექტივაზე? ნატოში გაწევრიანების გზაზე პროგრესის შესაფასებლად, საქართველოს გააჩნია ყოველწლიური ეროვნული პროგრამა (ANP),

10 DIPLOMAT

strated their support again by reiterating that Ukraine will become a member of NATO. In addition, Allies adopted an unprecedented multi-year substantial package of assistance to help Ukraine achieve full interoperability with NATO, established the NATO-Ukraine Council (where Allies and Ukraine meet as equals), and Allies agreed to remove the requirement for a Membership Action Plan, thus moving Ukraine’s eventual accession from a two-step process to a one-step process. All these points were reiterated at last week’s Meeting of NATO Defence Ministers in Brussels.

The extraordinary resilience and heroism of Ukraine’s defenders and population have inspired the world. What is also inspiring is that even in wartime, Ukraine continues to pursue difficult reforms and thus make progress on both the European and Euro-Atlantic tracks. Having indeed previously served in Kyiv (as Head of the NATO Representation to Ukraine from 2015 to 2021), I stand in full solidarity with my former colleagues, partners and friends who continue to defend their country. Ukraine is also defending our common values, and deserves our fullest and unwavering support.

Georgia has been actively pursuing NATO membership for several years. What do you see as the main obstacles or challenges for Georgia on its path towards NATO membership, and how can these challenges be overcome?

Over the years, Georgia has carried out an impressive range of reforms, including when it comes to its defence forces and the wider security sector. However, more needs to be done, even in these complex times.

I would highlight, in particular, the issue of democratic parliamentary oversight of the security sector. Also critical are reforms in the area of the rule of law, electoral reforms and freedom of media. There is still more that should be done to align the Georgian system with the democratic values and principles of NATO member states. We encourage Georgia to recover the momentum in its reforms. And NATO is helping Georgia on this path, including through the Annual National Programme.

Georgia has implemented various reforms to align itself with NATO standards and values. Could you highlight some of the notable reforms that have taken place in Georgia recently, and their impact on the country’s Euro-Atlantic integration prospects?

To track and galvanise progress on its path to NATO membership, Georgia has an Annual National Programme (ANP), a document focused on comprehensive democratic, security and defence reforms which is developed annually by Georgia in consultation with NATO. Popular support in Georgia for the country’s Euro-Atlantic integration is currently near an all-time high, and the aspiration of joining the Euro-Atlantic family has long been a driving force behind Georgia’s foreign policy and domestic reforms.

Georgia has been a regional frontrunner in democratization for the past two decades and NATO Allies took note of the steps

photo credit: NATO Liaison Office Georgia

დოკუმენტი, რომელიც ორიენტირებულია ყოვლისმომცველ დემოკრატიულ, უსაფრთხოებისა და თავდაცვის რეფორმებზე, რომელსაც ყოველწლიურად შეიმუშავებს საქართველო ნატოსთან კონსულტაციით. სახალხო მხარდაჭერა საქართველოში ქვეყნის ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციისთვის ამჟამად თითქმის ყველა დროის ყველაზე მაღალ მაჩვენებელზეა და ევროატლანტიკურ ოჯახში გაწევრიანების სწრაფვა დიდი ხანია არის საქართველოს საგარეო პოლიტიკისა და საშინაო რეფორმების მამოძრავებელი ძალა. საქართველო ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში დემოკრატიზაციის კუთხით რეგიონში ლიდერი იყო და ნატოს მოკავშირეები ხედავენ საქართველოს მიერ გადადგმული ნაბიჯებს, მათ შორის დაინახეს „უცხოეთის აგენტების“ კანონის უკან გაწვევა.

2022 წლის ივნისში საქართველოს ევროკავშირმა მიანიჭა ევროპული პერსპექტივა და 12 რეკომენდაცია. ნატომაც წარუდგინა მთავრობას რეკომენდაციები ANP-ის მეშვეობით. ამ ორ რეკომენდაციას შორის ბევრი დამთხვევაა. შესაბამისად, ნებისმიერი პროგრესი, რომელსაც საქართველო მიაღწევს ევროკავშირში გაწევრიანების გზაზე, მას ნატოს წევრობასთანაც დაახლოებს. ჩვენ მოვუწოდებთ ჩვენს ქართველ პარტნიორებს გააგრძელონ ძირითადი რეფორმების შემდგომი განხორციელება, გააძლიერონ დემოკრატიული ინსტიტუტები და გადაჭრან სისტემური გამოწვევები. ნატო რჩება საქართველოსთან თანამშრომლობის შემდგომი გაღრმავებისა და საქართველოს ამბიციური რეფორმების პროგრამის მხარდასაჭერად ერთობლივად მუშაობის ერთგული. შავი ზღვის რეგიონს აქვს სტრატეგიული მნიშვნელობა როგორც ნატოსთვის, ასევე რუსეთისთვის. უკრაინაში თქვენი

undertaken by Georgia, including the recent withdrawal of the “foreign agents” law.

In June 2022, Georgia was granted a European perspective by the EU, and 12 recommendations of priority areas to be addressed. NATO has also provided recommendations to the Georgian government through the ANP. There is significant overlap between these recommendations. Therefore, any progress Georgia makes towards EU membership will also bring Georgia closer to NATO membership.

We encourage our Georgian partners to continue the further implementation of key reforms, strengthen democratic institutions and solve systemic challenges. NATO remains committed to further deepening its cooperation with Georgia and to working together in support of Georgia’s ambitious reform programme.

The Black Sea region holds strategic importance for both NATO and Russia. Given your experience in Ukraine and your current position in Georgia, how do you perceive the security dynamics in the Black Sea region, and what role can NATO play in ensuring stability and security?

The Black Sea region is of strategic importance for the Alliance. Three of the littoral states in the Black Sea are NATO Allies (Bulgaria, Romania and Türkiye), and two are very close partners (Georgia and Ukraine). The importance of Black Sea has been highlighted in the new Strategic Concept, NATO’s second most important document. Allies agreed that they will continue to support the Euro-Atlantic aspirations of interested

DIPLOMAT 11

გამოცდილებიდან და საქართველოში თქვენი ამჟამინდელი პოზიციიდან გამომდინარე, როგორ აღიქვამთ უსაფრთხოების დინამიკას შავი ზღვის რეგიონში და რა როლის შესრულება შეუძლია ნატოს სტაბილურობისა და უსაფრთხოების უზრუნველყოფაში? შავი ზღვის რეგიონს სტრატეგიული მნიშვნელობა აქვს ალიანსისთვის. შავი ზღვის სანაპიროს სამი სახელმწიფო ნატოს მოკავშირეა (ბულგარეთი, რუმინეთი და თურქეთი), ხოლო ორი ძალიან ახლო პარტნიორია (საქართველო და უკრაინა). შავი ზღვის მნიშვნელობა ხაზგასმულია ახალ სტრატეგიულ კონცეფციაში, ნატოს მეორე ყველაზე მნიშვნელოვან დოკუმენტში. მოკავშირეები შეთანხმდნენ, რომ გააგრძელებენ ამ რეგიონში დაინტერესებული ქვეყნების ევროატლანტიკური მისწრაფებების მხარდაჭერას, გააძლიერებენ მცდელობებს მათი შესაძლებლობების გასაძლიერებლად, მათ წინაშე არსებული მკაფიო საფრთხეებისა და გამოწვევების გადასაჭრელად და გაზრდიან მათ მედეგობას მესამე მხარის მავნე ჩარევისა და იძულების წინააღმდეგ. ბოლო კვირების განმავლობაში ჩვენ ვნახეთ რუსეთის თავდასხმების ზრდა უკრაინაზე შავ ზღვაში. ჩვენ ვგმობთ რუსეთის განმეორებით თავდასხმებს სამოქალაქო ინფრასტრუქტურაზე, როგორიცაა უკრაინული მარცვლეულის საწყობები, მათ შორის რუმინეთთან სიახლოვეს და ვგმობთ რუსეთის მცდელობებს შეაჩეროს უკრაინის მარცვლეულის ექსპორტი, რომელზეც ასობით მილიონი ადამიანია დამოკიდებული მთელ მსოფლიოში. ეს უპასუხისმგებლო ქმედებები საფრთხეს უქმნის გლობალურ სასურსათო უსაფრთხოებას, ნაოსნობის უსაფრთხოებას და მოკავშირეთა უსაფრთხოებას. უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის აგრესიული ომის საპასუხოდ, ნატომ მნიშვნელოვნად გაზარდა თავისი წარმომადგენლობა რეგიონში, მათ შორის ორი ახალი საბრძოლო ჯგუფის შექმნით ბულგარეთსა და რუმინეთში. ჩვენ ასევე გავაძლიერეთ მეთვალყურეობა შავ ზღვაზე. და შეერთებულმა შტატებმა განათავსა დამატებითი ამერიკული F-16ები რუმინეთში ნატოს საჰაერო პატრულის გასაძლიერებლად. ეს არის წინდახედული და არაესკალაციური ნაბიჯები. ისინი ჩვენი შესაძლებლობების და გადაწყვეტილების კონკრეტული დემონსტრირებაა, დავიცვათ ყველა მოკავშირე. სამხედრო თანამშრომლობის გარდა, საქართველო ნატოსთან თანამშრომლობს სხვადასხვა სფეროში, როგორიცაა ტერორიზმთან ბრძოლა, კიბერუსაფრთხოება და მედეგობა. რა გზებით თანამშრომლობს საქართველო ნატოსთან ამ არასამხედრო სფეროებში და რა მიღწევებს გამოყოფდით ამ მიმართულებით? ნატოს მხარდაჭერა კიბერ უსაფრთხოების სფეროში ტრადიციულად ორიენტირებულია თავდაცვის სამინისტროსთან ერთად შესაძლებლობების განვითარებაზე ნატო-საქართველოს არსებითი პაკეტის (SNGP) კიბერ თავდაცვის ინიციატივის ფარგლებში. ნატოს სხვა ინსტრუმენტებმაც შეუწყვეს ხელი საქართველოში კიბერუსაფრთხოების განვითარებას. მადრიდის სამიტზე შეთანხმებული საქართველოსთვის მორგებული მხარდაჭერის ღონისძიებებით, ნატო და საქართველო ამჟამად ავრცელებენ კიბერთანამშრომლობას თავდაცვის სამინისტროს მიღმა, ეროვნულ დონეზე, გაძლიერებული (და სახელწოდებაშეცვლილი) „SNGP კიბერუსაფრთხოების ინიციატივის“ ფარგლებში. ნატოში გაწევრიანების გზაზე საზოგადოების მხარდაჭერა მნიშვნელოვანი ფაქტორია. როგორ შეაფასებდით ნატოსადმი საზოგადოების მხარდაჭერის დონეს საქართველოში და რა

12 DIPLOMAT

photo credit: NATO Liaison Office Georgia countries in these regions, enhance efforts to bolster their capabilities to address the distinct threats and challenges they face, and boost their resilience against malign third-party interference and coercion.

We have seen a surge of Russian attacks on Ukraine in the Black Sea in recent weeks.

We condemn Russia’s repeated attacks on civilian infrastructure, such as Ukrainian grain storage facilities, including those close to Romania and we condemn Russia’s attempts to stop Ukraine’s grain exports on which hundreds of millions of people depend worldwide. These irresponsible actions jeopardize global food security, safety of navigation, and Allied security.

In response to Russia’s war of aggression against Ukraine, NATO has significantly increased its presence in the region, including with two new battlegroups in Bulgaria and Romania.

We have also stepped up surveillance over the Black Sea. And the US has deployed additional US F-16s to bolster NATO air policing in Romania. These are prudent and non-escalatory steps. They are concrete demonstrations of our capability and resolve to defend every Ally.

Beyond military cooperation, NATO emphasizes partnerships in various areas, such as counterterrorism, cybersecurity, and resilience. In what ways has Georgia been collaborating with NATO in these non-military domains, and what are the main achievements so far?

NATO support in the area of cyber has traditionally focused on capacity building with the Ministry of Defence under the Substantial NATO-Georgia Package (SNGP) ’s Cyber Defence Initiative. Other NATO tools have also supported the development of cyber security in Georgia. With the tailored support measures for Georgia agreed at the Madrid Summit, NATO

შეიძლება გაკეთდეს ნატოს როლისა და სარგებლის შესახებ საზოგადოების ინფორმირებულობის ასამაღლებლად? საზოგადოებრივი აზრის ბოლო გამოკითხვები აჩვენებს, რომ საქართველოს მოქალაქეების აბსოლუტური უმრავლესობა მხარს უჭერს ქვეყნის ევროატლანტიკურ მისწრაფებებს. საქართველომ მკაფიო არჩევანი გააკეთა და საქართველო ეკუთვნის ევროატლანტიკურ თანამეგობრობას. ნატო მტკიცედ უჭერს მხარს და პატივს სცემს თითოეული სუვერენული ქვეყნის უფლებას აირჩიოს საკუთარი უსაფრთხოების ზომები და შეუერთდეს თუ არა რომელიმე ხელშეკრულებას ან ორგანიზაციას. ნატო ძალიან მკაფიო იყო რუსეთთან: ჩვენ არ წავალთ კომპრომისზე ჩვენს ძირითად პრინციპებზე; ჩვენ არ წავალთ კომპრომისზე უკრაინის ან საქართველოს სუვერენიტეტსა და ტერიტორიულ მთლიანობაზე. მაგრამ ალიანსში გასაწევრიანებლად, მოელიან, რომ ერი პატივს სცემს ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ღირებულებებს და დააკმაყოფილებს გარკვეულ პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და სამხედრო მოთხოვნებს. მართლაც, მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ნატოში არ შედის მხოლოდ თავდაცვის სამინისტრო ან შეიარაღებული ძალები, არამედ, მთელი ქვეყანა. დაბოლოს, როგორც საქართველოში ნატოს სამეკავშირეო ოფისის ხელმძღვანელს, რა პრიორიტეტები გაქვთ მომავალი წლისთვის საქართველო-ნატოს ურთიერთობების წინსვლისა და საქართველოს ევროატლანტიკური მისწრაფებების მხარდაჭერის თვალსაზრისით? საქართველოში ნატოს სამეკავშირეო ოფისის პრიორიტეტები მოიცავს დიალოგისა და ურთიერთობების შენარჩუნებასა და შემდგომ განვითარებას ყველა შესაბამის დაინტერესებულ მხარესთან. ამ კუთხით, ჩვენ ვაგრძელებთ საქართველოს მთავრობისთვის რჩევების მიცემას და დახმარებას ევროატლანტიკური ინტეგრაციისთვის საჭირო სამოქალაქო და სამხედრო რეფორმების მხარდასაჭერად, მათ შორის უსაფრთხოებისა და თავდაცვის დემოკრატიული ზედამხედველობის სფეროში. ჩვენ ასევე გავაგრძელებთ პრაქტიკული დახმარების გაწევას და ხელშეწყობას, რომელიც ხორციელდება ძირითადად SNGP-ის სხვადასხვა ინიციატივების, ასევე შესაძლებლობების განვითარების პროგრამების მეშვეობით, პროფესიული განვითარების, თავდაცვის დაგეგმვის, თავდაცვის განათლების, საქართველოს უსაფრთხოების სტრუქტურებში და ინსტიტუტებში კარგი მმართველობის განვითარების, მეცნიერებისა და თანამშრომლობის სხვა პროგრამულ მიმართულებებზე. NLO-ს კიდევ ერთი პრიორიტეტია საქართველოში ქალების, მშვიდობისა და უსაფრთხოების დღის წესრიგის განხორციელების მხარდაჭერა ადვოკატირების, რჩევებისა და შესაძლებლობების განვითარების გზით. დაბოლოს, ჩვენთვის პრიორიტეტულია სახალხო დიპლომატია. ჩვენ ვართ მუდმივ კავშირზე ქართულ საზოგადოებასთან, რათა ხელი შევუწყოთ ნატოს შესახებ ცნობიერების ამაღლებას ზოგადად, და კერძოდ, ნატო-საქართველოს თანამშრომლობას, ასევე ნატოს სამეკავშირეო ოფისის მუშაობას. ჩვენ განსაკუთრებულ აქცენტს ვაკეთებთ საქართველოს სხვადასხვა რეგიონებში გაცნობით შეხვედრებზე, რათა პირადად შევხვდეთ დაინტერესებულ ოფიციალურ პირებს, ჟურნალისტებს, სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლებს, თემის ლიდერებს, მასწავლებლებს, სტუდენტებსა და სხვა დაინტერესებულ მხარეებს.

and Georgia have are currently extending cyber cooperation also beyond the Ministry of Defence, to a national level, under an enhanced (and renamed) SNGP Cyber Security Initiative.

Public support for NATO membership is an essential factor for success. How would you assess the level of public support for NATO in Georgia, and what can be done to further enhance public awareness and understanding of NATO’s role and benefits?

Recent public opinion polls show that an overwhelming majority of Georgian citizens support the country’s Euro-Atlantic aspirations. Georgia has made a clear choice, and Georgia belongs in the Euro-Atlantic community of nations. NATO strongly supports and respects the right of every sovereign country to choose its own security arrangements, and whether to join any treaty or organization. NATO has been extremely clear with Russia: we will not compromise on our basic principles; we will not compromise on the sovereignty and territorial integrity of Ukraine or Georgia. But to join the Alliance, a nation is expected to respect the values of the North Atlantic Treaty, and to meet certain political, economic, and military requirements. Indeed, it is important to remember that it is not only the Ministry of Defence or Armed Forces that join NATO; it is the entire country.

Finally, as the Head of the NATO Liaison Office in Georgia, what are your priorities for the upcoming year in terms of advancing Georgia-NATO relations and supporting Georgia’s Euro-Atlantic aspirations?

The priorities of the NATO Liaison Office in Georgia include maintaining and further increasing dialogue and relations with all relevant stakeholders. In this regard, we continue to provide advice and assistance to the government of Georgia in support of civilian and military reform efforts required for Euro-Atlantic integration, including in the area of democratic oversight of security and defence.

We will also continue to support and facilitate the provision of practical assistance, delivered primarily through the various SNGP Initiatives, as well as through other capacity-building programmes in the areas of professional development, defence planning, defence education, the development of good governance within the Georgian security structures and institutions, science, and other cooperation programmes. Another priority for the NLO is supporting the implementation of the Women, Peace and Security agenda in Georgia through advocacy, advice and capacity-building.

And last but certainly not least, we prioritize public diplomacy. We engage directly with the Georgian public on a continuous basis to promote awareness of NATO in general, and NATO-Georgia cooperation as well as the work of the NATO Liaison Office in particular. We place a particular emphasis on outreach to the various regions of Georgia, to meet in person with interested officials, journalists, civil society representatives, community leaders, teachers, students, and other interested stakeholders.

DIPLOMAT 13

ძლიერი პარტნიორობა და ბრძოლა დეზინფორმაციის წინააღმდეგ: ინტერვიუ ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტთან, სენატორ ჟოელ გარიო-მელამისთან Countering Disinformation and Strengthening Partnerships: An Interview with Senator Joëlle Garriaud-Maylam, President of the NATO Parliamentary Assembly

photo credit: NATO PA

მ ინტერვიუში ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის პრეზიდენტთან, საფრანგეთის რესპუბლიკის სენატორ ჟოელ გარიო-მელამისთან, ვსაუბრობთ უსაფრთხოების წინაშე არსებულ მწვავე გამოწვევებზე უკრაინაში მიმდინარე მოვლენების კონტექსტში. უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის აგრესიის გათვალისწინებით, პრეზიდენტი განიხილავს რეგიონში არსებულ ვითარებას და ხაზს უსვამს უკრაინის მხარდასაჭერად ერთად დგომის მნიშვნელობას. ის, ასევე, საუბრობს საქართველოს პროგრესზე ნატოში გაწევრიანებისკენ მიმავალ გზაზე და კონკრეტულ სფეროებზე, რომლებიც საჭიროებენ ყურადღებას და რეფორმების გა-

ა

14 DIPLOMAT

n this interview with the President of the NATO Parliamentary Assembly, Senator of the French Republic Joëlle Garriaud-Maylam, we delve into the pressing security challenges faced by NATO in the context of the ongoing developments in Ukraine. With Russia’s aggression against Ukraine in mind, the President discusses the strategic implications for the region and the importance of standing together in support of Ukraine. We also explore the progress of Georgia in its pursuit of NATO membership and the specific ar-

I

ნხორციელებას. პრეზიდენტი გვიზიარებს თავის მოსაზრებებს რუსული დეზინფორმაციული კამპანიების წინააღმდეგ საბრძოლველად და ხაზს უსვამს ნატოს პარტნიორობის გაძლიერების მნიშვნელობას სხვა ქვეყნებთან და საერთაშორისო ორგანიზაციებთან საერთო საფრთხეების დაძლევისა და კოლექტიური უსაფრთხოების გაძლიერების მიზნით. საქართველოში არსებულ ვითარებას მნიშვნელოვანი სტრატეგიული გავლენა აქვს. შეგიძლიათ გაგვიზიაროთ თქვენი ხედვა საქართველოს წინაშე არსებული გამოწვევებისა და სირთულეების შესახებ, განსაკუთრებით რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში?

2022 წლის 24 თებერვალს უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის აგრესიის დაწყების შემდეგ, საქართველო - ისევე როგორც ნატოს მოკავშირეები - აღმოჩნდნენ ღრმად შეცვლილ უსაფრთხოების გარემოში. რუსეთი როგორც საფრთხე საქართველოსთვის ახალი არ არის. 2008 წლიდან მას უკანონოდ აქვს ოკუპირებული საქართველოს ტერიტორიის დაახლოებით 20%, რაც ჩვენმა ასამბლეამ არაერთხელ დაგმო. მაგრამ რუსეთის სრულმასშტაბიანმა ომმა უკრაინის წინააღმდეგ გამოავლინა მისი იმპერიალისტური ამბიციები და მისი გადაწყვეტილება, დაუპირისპირდეს საერთაშორისო წესებზე დაფუძნებულ წესრიგს. მან კიდევ ერთხელ დაგვანახა სისტემური გამოწვევა, რომელსაც ავტოკრატიები უქმნიან დემოკრატიას. რუსეთი თავდასხმით ცდილობდა უკრაინას არ გაეკეთებინა თავისი თავისუფალი არჩევანი, როგორც სუვერენულ ერს, მისი მომავლის განსაზღვრისათვის: ჰქონოდა დემოკრატიული მომავალი ევროპულ და ევროატლანტიკურ ოჯახებში. ეს სერიოზულად შემაშფოთებელი უნდა იყოს საქართველოსთვის, სადაც მთავრობები იმეორებდნენ თავიანთ ერთგულებას დემოკრატიული გზისადმი და სურვილს, შეუერთდნენ ამ ორ ოჯახს. ყველა დემოკრატიული ქვეყანა ერთად უნდა დადგეს უკრაინის მხარდასაჭერად და რუსეთის აგრესიის შესაჩერებლად. უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომის დაწყებიდან, ნატომ და ჩვენმა ასამბლეამ კიდევ ერთხელ დაადასტურეს მხარდაჭერა საქართველოს მიმართ. ნატომ გააძლიერა მხარდაჭერა საქართველოსთვის, რათა დაეხმაროს მას თავდაცვისა და მდგრადობის გაძლიერებაში რუსეთის დესტაბილიზაციის წინააღმდეგ. ამავდროულად, ნატომ და ჩვენმა ასამბლეამ ნათლად განუცხადეს ჩვენს ქართველ მეგობრებს, რომ ამ კრიტიკულ მომენტში კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია დემოკრატიული რეფორმების კურსის შენარჩუნება. პრესკონფერენციაზე თქვენ ახსენეთ რამდენიმე ძირითადი ფაქტორი, რომელიც გავლენას ახდენს საქართველოს ნატოში გაწევრიანების გზაზე. შეგიძლიათ დაწვრილებით განგვიმარტოთ ეს ფაქტორები და მათი პოტენციური გავლენა საქართველოს მისწრაფებებზე? წლების განმავლობაში ჩვენი ასამბლეა მტკიცედ უჭერდა მხარს საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებსა და ტრაექტორიას. ასამბლეამ - და პირადად მე, რომელიც ვიკავებდი სხვადასხვა თანამდებობას ამ წლების განმავლობაში - ვაღიარეთ საქართველოს პროგრესი და გამოვთქვით ჩვენი მხარდაჭერა საქართველოს ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის მიმართ, როგორც ჩვენს მრავალრიცხოვან ანგარიშებში, ისე ჩვენს განცხადებებსა და რეკომენდაციებში, ასევე ჩვენი შეხვედრების დროს ქართველ პარლამენტარებთან, ნატოს საპარლამენტთაშორისო საბჭოსა და სხვა ფორმატებში. ჩვენ, პარლამენტარები, ბუნებით პირდაპირები ვართ და შეგვიძლია ვიყოთ უფრო გულწრფელები ჩვენს უახლოეს პარტნიორებთან. სწორედ ამიტომ, წლების განმავლობაში, ჩვენს ქართველ კოლეგებთან ურთიერთობისას, ვახერხებდით ნებისმიერი საკითხის ღიად წამოწევას მეგობრებსა და პარტნიორებს შორის. დღეს ჩვენ უნდა ვაღიაროთ, რომ მოკავშირეებს აქვთ გარკვეული შეშფოთება ქართული დემოკრატიის კონსოლიდაციასთან დაკავშირებით. ზოგიერთი მათგანი უშუალოდ ჩვენს ქართველ კოლეგებსაც

eas requiring attention in implementing necessary reforms. The President shares insights on countering Russian disinformation campaigns and emphasizes the significance of strengthening NATO’s partnerships with other countries and international organizations to address common threats and enhance collective security.

The situation in Georgia has significant strategic implications. Could you provide us with an overview of the current challenges and complexities faced by Georgia, particularly in the context of regional security?

Since the start of Russia’s aggression against Ukraine on 24 February 2022, Georgia – like NATO Allies – finds itself in a profoundly changed security environment. Russia is not a new threat to Georgia. Since 2008, it has illegally occupied some 20% of Georgian territory – an occupation our Assembly has denounced time and again. But Russia’s full-scale war against Ukraine has laid bare its imperialistic ambitions and its determination to challenge the international rules-based order. It has highlighted, once again, the systemic challenge which autocracies pose to democracy. With its assault, Russia sought to prevent Ukraine from exercising its free choice, as a sovereign nation, to determine its future: a democratic future within the European and Euro-Atlantic families. This should be of grave concern to Georgia, where successive governments have reiterated their continued commitment to a democratic path and their wish to join these two families as well. Faced with Russia’s challenge, all democracies must stand together in support of Ukraine and join forces to help defeat Russia’s aggression.

Since the start of Russia’s war against Ukraine, NATO and our Assembly have reaffirmed our support for Georgia as well. NATO has stepped up its assistance to Georgia to help it strengthen its defences and its resilience against Russia’s destabilising activities. At the same time, NATO and our Assembly have made clear to our Georgian friends, that staying the course of democratic reforms is even more important at this critical moment.

During the press conference, you mentioned several key factors affecting Georgia’s path towards NATO membership.

Could you elaborate on these factors and their potential impact on Georgia’s aspirations?

Over the years, our Assembly has strongly supported Georgia’s Euro-Atlantic aspirations and trajectory. The Assembly – and I personally in my various roles over the years – have recognised Georgia’s progress and expressed our support for Georgia’s Euro-Atlantic integration in numerous reports, statements and policy recommendations as well as through our engagement with the Georgian parliamentarians in the Georgia-NATO Interparliamentary Council and other formats.

As parliamentarians, we tend to be direct by nature. And we can be even more frank with our closest partners. This is why, over the years, in our exchanges with our Georgian colleagues, we have been able to raise any issues openly, amongst friends and partners.

Today, we must recognise that Allies have some concern with regard to the consolidation of Georgian democracy. I have my-

DIPLOMAT 15

გავუზიარე: პოლიტიკური გარემოს მუდმივი პოლარიზაცია, ამ წლის დასაწყისში „უცხოეთის აგენტების“ კანონის ამოქმედების მცდელობა, ყოფილი პრეზიდენტის მიხეილ სააკაშვილისადმი დამოკიდებულება, საერთაშორისო სანქციებთან არ მიერთება და რუსეთსა და საქართველოს შორის პირდაპირი ფრენების აღდგენა. საერთო დემოკრატიული ღირებულებები ალიანსის საფუძველია. თუ მთავრობას და პარლამენტს სურთ აჩვენონ საქართველოს მზადყოფნა ნატოში გაწევრიანებისთვის, მათ არ უნდა გადაუხვიონ დემოკრატიული რეფორმებისა და დემოკრატიული კონსოლიდაციის გზიდან. როგორც ყოველთვის, ასამბლეა მზადაა მხარი დაუჭიროს საქართველოს, მაგრამ საქართველომ უნდა შეასრულოს თავისი დავალება. როგორ აფასებთ საქართველოს მიერ მიღწეულ პროგრესს ნატოს სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად საჭირო რეფორმების განხორციელების გზაზე? რომელია ის სფეროები, რომლებიც კიდევ მეტ ყურადღებას საჭიროებენ? ნატო-საქართველოს პარტნიორობა ფართე და ღრმაა, ისევე როგორც ნატოში ინტეგრაციის აბსოლუტური პოპულარული მხარდაჭერა, რომელიც საოცრად თანმიმდევრული და მრავალპარტიული იყო წლების განმავლობაში. ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში საქართველომ დიდი ნაბიჯები გადადგა ნატოს სტანდარტების დანერგვის მიმართულებით. მან მოახდინა თავდაცვისა და უსაფრთხოების სექტორის მოდერნიზება, მათ შორის შეიარაღებულ ძალებზე სამოქალაქო და საპარლამენტო კონტროლის გაძლიერებით. მან ნატოს მისიებსა და ოპერაციებში შეტანილი წვლილით გადააჭარბა დადგენილს - წვლილით, რომელმაც რეალური განსხვავება შეიტანა ჩვენს საერთო უსაფრთხოებაში. დღეს, ისეთ ინსტრუმენტებს, როგორიცაა მორგებული დახმარების ზომები, ნატო-საქართველოს არსებითი პაკეტი, წლიური ეროვნული პროგრამა და ნატო-საქართველოს ერთობლივი წვრთნისა და შეფასების ცენტრი, ისევე როგორც რეგულარული ერთობლივი წვრთნები, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს რეფორმების გაგრძელებისა და საქართველოსა და ნატოს ძალების ურთიერთთავსებადობის მიღწევაში. ამ ხნის განმავლობაში საქართველომ ასევე განიცადა მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ტრანსფორმაცია. ნატოს ნებისმიერი ასპირანტისთვის აუცილებელია დემოკრატიული სტანდარტების მიღება და კონსოლიდაცია. იმიტომ, რომ ნატო არ არის მხოლოდ სამხედრო ორგანიზაცია. ეს არის დემოკრატიის, თავისუფლებისა და კანონის უზენაესობის ერთგული ერების პოლიტიკური ალიანსი - როგორც ნატოს დამფუძნებელი ხელშეკრულება ცხადყოფს. როგორც უკვე აღვნიშნე, დღეს არის ჭეშმარიტი შეშფოთება, რომ ამ პოლიტიკურ გზაზე საქართველო უკან იხევს გასული ორი ათწლეულის ზოგიერთ მიღწევებთან შედარებით. საქართველოს პარტნიორები იმედოვნებენ, რომ არსებული ხელისუფლება ამას მოაგვარებს. უკრაინაში მიმდინარე მოვლენებში თქვენი გამოცდილების გათვალისწინებით, როგორია თქვენი შეხედულებები არსებულ ვითარებაზე, მის გავლენაზე რეგიონულ უსაფრთხოებაზე და ნატოს როლზე რეგიონში? რუსეთის კრიმინალურმა და არაპროვოცირებულმა ომმა სუვერენული ქვეყნის წინააღმდეგ შოკი გამოიწვია ჩვენს კონტინენტზე და მის ფარგლებს გარეთ. ნატოს მოკავშირეები ერთიანები და მტკიცენი არიან რუსეთის აგრესიაზე საპასუხოდ. ჩვენმა ქვეყნებმა გასწიეს უპრეცედენტო რაოდენობით სამხედრო, ფინანსური და ჰუმანიტარული დახმარება. ჩვენ მზად ვართ ვიყოთ უკრაინის გვერდით რამდენი ხანიც არ უნდა დასჭირდეს მის გამარჯვებას. ამავე დროს, ნატო ასევე გადის ღრმა ადაპტაციას. მან ნათლად აჩვენა თავისი გადაწყვეტილება, დაიცვას მოკავშირეთა ტერიტორიის ყოველი სანტიმეტრი და აძლიერებს თავის შეკავებასა და თავდაცვას. ომის შედეგი განსაზღვრავს არა მხოლოდ უკრაინის მომავალს, არამედ წესებზე დაფუძნებული საერთაშორისო წესრიგის მომავალს. ყველა ქვეყანას, რომელსაც სჯერა სამყაროსი, რომელსაც მართავს

16 DIPLOMAT

self raised some of these directly with our Georgian members: the ongoing polarisation of the political environment, the attempt earlier this year to enact a “foreign agents” law, the treatment of former President Mikheil Saakashvili, the importance of full implementation of international sanctions on Russia and the resumption of direct flights between Russia and Georgia.

Shared democratic values are the foundation of the Alliance.

If the government and parliament want to demonstrate Georgia’s readiness to join NATO in the future, they must not stray from the path of democratic reform and democratic consolidation.

As ever, the Assembly stands ready to support Georgia. But Georgia must do its homework.

How do you assess the progress made by Georgia in implementing necessary reforms to meet NATO standards?

What are the specific areas that require attention?

The breadth and depth of the NATO-Georgia partnership is quite extraordinary, as is the overwhelming popular support for NATO integration, which has been remarkably consistent and cross-party over the years.

Over the past two decades, Georgia has made huge strides towards adopting NATO standards. It has modernised its defence and security sector, including by strengthening civilian and parliamentary control of the armed forces. It has punched above its weight in its contributions to NATO missions and operations – contributions which have made a real difference to our shared security. Today, instruments such as the tailored support measures, the Substantial NATO-Georgia Package, the Annual National Programme and the NATO- Georgia Joint Training and Evaluation Centre as well as regular joint exercises are crucial in continuing to drive reforms and build interoperability of Georgian and NATO forces.

During this time, Georgia has also undergone a remarkable political transformation. Adopting and consolidating democratic standards is essential for any NATO aspirant. Because NATO is not just a military organisation. It is a political alliance of nations committed to democracy, freedom and the rule of law – as NATO’s founding treaty makes clear.

As I just mentioned, there are genuine concerns today that, on this political track, Georgia is going back on some of the achievements of the past two decades. Georgia’s partners are looking to its authorities to address these.

Given your expertise in the ongoing developments in Ukraine, what are your insights on the current situation and its implications for regional security and NATO’s role in the region?

Russia’s criminal and unprovoked war against a sovereign country has sent shockwaves across our continent and beyond.

NATO Allies have been united and resolute in their response to Russia’s aggression. Our nations have delivered unprecedented amounts of military, financial and humanitarian assistance. And we are committed to standing with Ukraine for however long it takes for it to prevail.

At the same time, NATO is undergoing a profound adaptation too. It has made clear its determination to defend every inch of Allied territory and is building up its deterrence and defence.

The outcome of the war will define not just Ukraine’s future,

photo credit: NATO PA

თავისუფალი ნება და არა ძლევამოსილება, უნდა დადგეს უკრაინის გვერდით და ხელი შეუწყონ რუსეთის აგრესიის მოდელის დასრულებას. ფსონები ძალიან მაღალია საქართველოსთვისაც, გამარჯვებული რუსეთი გათამამდება თავის იმპერიალისტურ ამბიციებში. აქედან გამომდინარე, საქართველოს ინტერესშია, რომ ყველაფერი გააკეთოს უკრაინის მხარდასაჭერად. ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის დემოკრატიისა და უსაფრთხოების კომიტეტის ანგარიში თქვენი ავტორობით, სახელწოდებით „რუსული ომი სიმართლის წინააღმდეგ: მოკავშირე და პარტნიორი დემოკრატიების დაცვა კრემლის დეზინფორმაციული კამპანიებისგან“, ხაზს უსვამს დეზინფორმაციასთან ბრძოლის მნიშვნელობას. როგორია თქვენი შეხედულება ამ ანგარიშის მნიშვნელობაზე და როგორ შეუძლია ნატოს ეფექტურად გაუმკლავდეს რუსეთის მიერ წარმოებულ დეზინფორმაციულ კამპანიებს? რუსული დეზინფორმაცია ორმაგ საფრთხეს უქმნის მოკავშირე საზოგადოებებს: როგორც უსაფრთხოების ისე დემოკრატიის მიმართულებით. დღეს არსად ჩანს ეს საფრთხე ისე მკაფიოდ, როგორც უკრაინაში, სადაც რუსეთმა გააძლიერა მცდელობები დეზინფორმაციის გასავრცელებლად უკრაინაში უკანონო და სასტიკი განახლებული შეჭრის მზადების პარალელურად. კრემლის დეზინფორმაციული ქმედებების მიღმა მიზნები მრავალფეროვანია. ისინი მიზნად ისახავს დემოკრატიული საზოგადოებების შესუსტებას და სოციალური ერთობისთვის ძირის გამოცლას, ძირს უთხრის მოკავშირე მოქალაქეების ნდობას დემოკრატიული ინსტიტუტებისა და პროცესების მიმართ და ასევე უზრუნველყოს რუსეთის რეჟიმის გადარჩენას. ალიანსი ვერ იქნება უმოქმედო კრემლისა და მისი მარიონეტების მცდელობების წინაშე, მოახდინოს დესტაბილი-

but also the future of the rules- based international order. All nations which believe in a world ruled by right over might must stand with Ukraine and help bring Russia’s pattern of aggression to an end.

The stakes are very high for Georgia too. A victorious Russia would be emboldened in its imperialistic ambitions. It is therefore also in Georgia’s interest to do all it can to support Ukraine.

The report of the NATO PA Committee on Democracy and Security, titled ‘The Russian War on Truth: Defending Allied and Partner Democracies Against the Kremlin’s Disinformation Campaigns,’ and authored by you highlights the importance of countering disinformation. What are your views on the significance of this report, and how can NATO effectively address the disinformation campaigns conducted by Russia?

Russian disinformation poses a dual threat to Allied societies: a security threat and a democratic threat. Nowhere is this threat more visible today than in Ukraine where Russia intensified its efforts to spread disinformation in preparation for and in parallel to its illegal and brutal renewed invasion of Ukraine.

The objectives behind the Kremlin’s disinformation operations are manifold. They aim to weaken democratic societies and erode social cohesion, undermine the confidence of Allied citizens in democratic institutions and processes as well as ensure the Russian regime’s survival. The Alliance cannot afford to stand idly by in the face of attempts by the Kremlin and its puppets to destabilise our countries by inundating them with false

DIPLOMAT 17

ზაცია ჩვენი ქვეყნების ცრუ ინფორმაციით წალეკვის გზით. მოკავშირეებმა უკვე მიიღეს მთელი რიგი ზომები რუსული დეზინფორმაციის მიმართ მათი საზოგადოებების გამძლეობის გასაძლიერებლად. თუმცა, ამ სფეროში დესტაბილიზაციის მცდელობების გაზრდის გათვალისწინებით, გადამწყვეტია, რომ მათ ძალისხმევა გააორმაგონ. ამ შემთხვევაში, დემოკრატიული მედეგობის ცენტრის შექმნა ნატოში სასარგებლო რესურსი იქნება. მოკავშირეებმა ასევე უნდა გააძლიერონ პარტნიორებთან თანამშრომლობა, რათა უკეთესად ებრძოლონ დეზინფორმაციას. თქვენი აზრით, როგორ შეუძლია ნატოს გააძლიეროს პარტნიორობა სხვა ქვეყნებთან და საერთაშორისო ორგანიზაციებთან კოლექტიური უსაფრთხოების გაძლიერებისა და საერთო საფრთხეების აღმოსაფხვრელად? ნატოს პარტნიორობა უკვე დიდად უწყობს ხელს ნატოს მოკავშირეებისა და პარტნიორების საერთო უსაფრთხოებას. თუმცა, როგორც სტრატეგიულმა კონცეფციამ აღიარა, ნატოს ასევე შეუძლია უკეთ გამოიყენოს თავისი პარტნიორობა ალიანსის ღირებულებებისა და მიზნების მხარდასაჭერად. პარტნიორობამ ხელი უნდა შეუწყოს საერთო დემოკრატიულ ღირებულებებს და წესებზე დაფუძნებულ საერთაშორისო წესრიგს. ამ კუთხით, ნატოს უნიკალური სტრატეგიული პარტნიორობის შემდგომი განვითარება ევროკავშირთან აუცილებელია. ალიანსის დიალოგისა და თანამშრომლობის გაღრმავება დამკვიდრებულ პარტნიორებთან ალიანსის სამეზობლოში - აღმოსავლეთიდან სამხრეთისკენ - ასევე კავშირების გაძლიერება, ახალ და არსებულ, თანამოაზრე პარტნიორებთან მთელს მსოფლიოში, წესებზე დაფუძნებული საერთაშორისო წესრიგის დასაცავად, ავტორიტარული ქვეყნების, როგორიცაა ჩინეთი და რუსეთი, მზარდი მცდელობებისგან, შეარყიონ ეს პრინციპები. დაბოლოს, ალიანსის კარი ღია უნდა დარჩეს ყველა ევროპული დემოკრატიისთვის, რომელიც იზიარებს მის ღირებულებებს. ჩვენ მოუთმენლად ველით შვედეთს, როგორც ნატოს 32-ე წევრს, და იმედია, ეს ძალიან მალე მოხდება. როგორც საფრანგეთის სენატის წევრი, როგორ აღიქვამთ საფრანგეთის როლს ნატოში და მის წვლილს ალიანსში? როგორი მოლოდინი გაქვთ საფრანგეთის ჩართულობისა და ნატოსთან თანამშრომლობის შესახებ უახლოეს წლებში? საფრანგეთი არის ალიანსის ერთ-ერთი დამფუძნებელი წევრი და არის სანდო, პასუხისმგებლიანი და ერთგული მოკავშირე. 2022 წელს უკრაინაში რუსეთის განახლებული შეჭრის შემდეგ, საფრანგეთმა კიდევ უფრო გაზარდა თავისი წვლილი რუსეთის აგრესიული და უკანონო ქმედებებისგან ყველაზე მეტად დაუცველი მოკავშირეების უსაფრთხოებაში. მან განათავსა ახალი კონტინგენტები რუმინეთსა და ესტონეთში და მოიერიშე თვითმფრინავები პოლონეთში საჰაერო პოლიციის საქმიანობის განსახორციელებლად. ამავდროულად, საფრანგეთი, უკრაინას ძლიერ, მრავალმხრივ მხარდაჭერას უწევს. ნატოს ძალისხმევის სრული შემადგენლობით, საფრანგეთი ხელს უწყობს ევროპული ინიციატივების განვითარებას, რომლის მეშვეობითაც ევროპელი მოკავშირეები უფრო მეტ ინვესტიციას განახორციელებენ თავდაცვაში და განავითარებენ სამხედრო ეფექტურობასა და შესაძლებლობებს. ევროატლანტიკური საზოგადოების წინაშე არსებული მრავალჯერადი საფრთხის პირობებში, საფრანგეთი შეინარჩუნებს მტკიცე ერთგულებას ალიანსის მიმართ. ჩვენმა სენატმა ახლახან მიიღო თავდაცვის პროგრამირების კანონპროექტი 2024-2030 წლებისთვის. ეს კიდევ უფრო გააძლიერებს ჩვენს წვლილს ევროატლანტიკურ და გლობალურ უსაფრთხოებაში მომდევნო წლების განმავლობაში.

18 DIPLOMAT

information. The Allies have already taken a range of measures to strengthen the resilience of their societies against Russian disinformation. However, given the increase in destabilising attempts in this area, it is crucial that they redouble their efforts.

Here, the creation of a Centre for Democratic Resilience within NATO would be a useful resource. Allies must also strengthen their collaboration with partners in order to better combat disinformation together.

In your opinion, how can NATO strengthen its partnerships with other countries and international organizations to enhance collective security and address common threats?

NATO’s partnerships already contribute greatly to the shared security of NATO Allies and partners. However, as the Strategic Concept has recognised, NATO can also better leverage its partnerships to support Alliance values and goals. Partnerships must promote shared democratic values and the rules-based international order. In this regard, continuing to further develop NATO’s unique strategic partnership with the European Union is essential.

Deepening the Alliance’s dialogue and cooperation with established partners across the Alliance’s neighbourhood – from East to South – as well as strengthening links with new and existing like-minded partners across the globe is also critical to defend the rules-based international order in the face of increasing attempts by authoritarian countries, such as China and Russia, to undermine its tenets.

Lastly and importantly, the Alliance’s door must remain open for all European democracies that share its values. We look forward to welcoming Sweden as the 32nd member of NATO hopefully very soon.

As a member of the Senate of France, how do you perceive the role of France in NATO and its contributions to the alliance? What are your expectations for France’s engagement and cooperation with NATO in the coming years?

France is one of the founding members of the Alliance and is a reliable, responsible, and committed Ally. Following Russia’s renewed invasion of Ukraine in 2022, France has further strengthened its contribution to the security of Allies most exposed to Russia’s aggressive and illegal actions. It deployed new contingents in Romania and Estonia and fighter aircraft in Poland to carry out air policing activities. At the same time, France is providing robust, multifaceted support to Ukraine.

In full complementary with NATO’s own efforts, France contributes to the development of European initiatives through which European Allies invest more in their defence and develop their military effectiveness and capacity.

In the face of the multiple threats facing the Euro-Atlantic community today, France will maintain its strong commitment to the Alliance. Our Senate just passed the defence programming bill for the years 2024-2030. This will further strengthen our contribution to Euro- Atlantic and global security for the years to come.

ინტერვიუ აუდრონიუს აჟუბალისთან: ნატოს ღია კარის პოლიტიკის მნიშვნელობა დღევანდელ გეოპოლიტიკურ გარემოში

photo credit: NATO PA

Interview with Audronius Ažubalis: Exploring the Significance of NATO’s Open Door Policy in Today’s Geopolitical Climate მ ინტერვიუში ჩვენ ვესაუბრებით ლიეტუვის პარლამენტის წევრს, ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის პარტნიორობის ქვეკომიტეტის (PCNP) მომხსენებელს, აუდრონიუს აჟუბალისს, რათა განვიხილოთ ნატოს ღია კარის პოლიტიკა და მისი მნიშვნელობა დღევანდელ გეოპოლიტიკურ გარემოში. აჟუბალისი გვიზიარებს თავის მოსაზრებებს პოლიტიკის ამჟამინდელ სტაგნაციაზე, ნატოს გაფართოების აუცილებლობაზე და უკრაინის პოტენციური წევრობის გამოწვევებსა და შესაძლებლობებზე. ის ასევე ეხება საქართველოში არსებულ ვითარებას, ევროპელი ლიდერების როლს უკრაინასა და რუსეთს შორის კონფლიქტში, ნატოს რეფორმის აუცილებლობას და ნატოს ეკონომიკის მომავალს.

ა

I

n this interview, we sit down with Lithuanian Member of Parliament, Rapporteur of the Sub-Committee on NATO Partnerships (PCNP), Audronius Ažubalis, to discuss the NATO Open Door Policy and its sig-

nificance in today’s geopolitical climate. Ažubalis shares his thoughts on the current stagnation of the policy, the need for NATO expansion, and the challenges and opportunities presented by Ukraine’s potential membership. He also addresses the situation in Georgia, the role of European leaders in the conflict between Ukraine and Russia, the need for NATO reform, and the future of NATO’s economy.

DIPLOMAT 19

photo credit: NATO PA

დავიწყოთ ნატოს ღია კარის პოლიტიკისა და მისი მნიშვნელობის განხილვით დღევანდელ გეოპოლიტიკურ გარემოში. რა აზრის ხართ ამ საკითხზე? მე მჯერა, რომ ღია კარის პოლიტიკა ამჟამად გარკვეულ სტაგნაციას განიცდის მსოფლიოში არსებული პარადოქსული სიტუაციის გამო. სამწუხაროდ, მსოფლიო ლიდერები, მათ შორის ნატოს ლიდერები, არასწორად თვლიან, რომ ნატოს გაფართოებამ შეიძლება გამოიწვიოს რუსეთის ან სხვა ქვეყნების პროვოცირება. მე ვფიქრობ, რომ ეს აღქმა ნაკლოვანი და გონივრულობას მოკლებულია. ნატოს გაფართოება არის პოზიტიური ნაბიჯი, რომელიც ეხმარება რეგიონში სტაბილურობისა და უსაფრთხოების უზრუნველყოფას. შემაშფოთებელია ყოყმანი და ლიდერობის ნაკლებობა ამ მხრივ. მაგალითად, გაბატონებულია ფიქრი უკრაინისთვის იარაღის მიწოდებაზე, მაგრამ არა გადამწყვეტი ქმედებების განხორციელებაზე. ეს მიდგომა მცდარია, რადგან არ გააჩნია ყოვლისმომცველი პოლიტიკური განზომილება და უგულებელყოფს პოლიტკორექტულობის საჭიროებას. ჩვენ არ შეგვიძლია უბრალოდ დაველოდოთ კონფლიქტის დასრულებას. ჩვენ უნდა გვქონდეს გამბედაობა, გადავდგათ აუცილებელი ნაბიჯები. თუ გადავხედავთ ფინეთთან არსებულ ვითარებას, ვიცით, რომ მისი ნატოში გაწევრიანება ძირეულად არ შეცვლის რუსეთთან გეოპოლიტიკურ სურათს. გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ისეთი ქვეყნების დიფერენცირებას, როგორიცაა უკრაინა, საქართველო და ბალტიისპირეთის ქვეყნები. რუსეთი ამ ქვეყნებს განიხილავს, როგორც მისი გავლენის სფეროს, და ნატოს ღია კარის პოლიტიკა ეჭვქვეშ აყენებს ამ აღქმას. მიუხედავად ამისა, ამ ქვეყნებს შორის არსებობს გარკვეული განსხვავებები და ისტორიული მეხსიერება. ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის თქვენი ბოლო ანგარიში მოუწოდებს ნატოს წევრებს მიიღონ უკრაინა ნატოში და მიიღონ გადაწყვეტილება ამ საკითხზე. შეგიძლიათ წარმოადგინოთ თქვენი არგუმენტები უკრაინის მიღებასთან დაკავშირებით? დიახ, ნამდვილად. მე მხარს ვუჭერ ბიძგს, რომელიც მომართავს ქვეყნებსა და ლიდერებს გადამწყვეტი პოლიტიკური ქმედებებისკენ, მოიწვიონ უკრაინა ნატოში. ეს ძლიერ მესიჯს გაუგზავნის პრეზიდენტ

20 DIPLOMAT

Let’s start by discussing the NATO Open Door Policy and its significance in today’s geopolitical climate. What are your thoughts on this matter?

I believe the Open Door Policy is currently experiencing some stagnation due to a paradoxical situation in the world. Unfortunately, world leaders, including NATO leaders, wrongly believe that NATO expansion could provoke Russia or other countries.

I think this perception is flawed and lacks wisdom.

Expanding NATO is a positive step that helps ensure regional stability and security. The hesitation and lack of leadership in this regard are concerning. For example, there is prevailing thinking about providing weaponry to Ukraine but not taking decisive action. This approach is flawed as it lacks a comprehensive political dimension and ignores the need for political correctness.

We cannot simply wait and expect a peaceful resolution. We must have the courage to take necessary steps.

If we look at the situation with Finland, we know that its NATO membership would not fundamentally change the geopolitical picture with Russia. It is crucial to differentiate between countries like Ukraine, Georgia, and the Baltic states. Russia views these countries as belonging to his sphere of influence, and NATO’s Open Door Policy challenges that perception. Despite this, some differences and historical memory persist among these countries.

Your recent NATO PA report is urging NATO members to accept Ukraine and make a decision on the matter. Can you provide more insight into your arguments and your feelings regarding the acceptance of Ukraine?

პუტინს, რომ უკრაინის გაწევრიანება მოლაპარაკებას არ ექვემდებარება და უკვე გადაწყვეტილია. იმისათვის, რომ პროცესი უფრო მართვადი გახდეს გარკვეული წევრი ქვეყნებისთვის, ჩვენ ვთავაზობთ ეტაპობრივ მიდგომას, რომელიც შეიძლება დაიწყოს ვილნიუსში და იმპულსი მოიპოვოს ვაშინგტონის სამიტზე. ამას შეიძლება მოჰყვეს შემდგომი ნაბიჯები. თუმცა, როგორც ჩანს, ამჟამინდელი ხელმძღვანელობა ამ მოსაზრებას არ ეთანხმება იმის შიშით, რომ რუსეთის პროვოცირება არ მოვახდინოთ. ხშირად მაინტერესებს, ამაზე მეტი შედეგი რაღა უნდა ჰქონდეს რუსეთის პროვოცირებას. ვეთანხმები ჰენრი კისინჯერის შეფასებას, რომ დასავლეთმა სერიოზული შეცდომა დაუშვა, როცა უკრაინას სამხედრო დახმარება გაუწია ადექვატური პოლიტიკური მხარდაჭერის გარეშე. ანგარიშში ხაზგასმულია რამდენიმე არგუმენტი, რომელიც ხაზს უსვამს მოქმედების საჭიროებას ახლა, ჩვენს წინაშე არსებული გამოწვევების გათვალისწინებით. თქვენს ანგარიშში ახსენეთ გამოწვევა, რომელსაც დასავლეთი უკრაინასთან დაკავშირებით უნდა შეხვდეს. შეგიძლიათ დაწვრილებით დააკონკრეტოთ ეს გამოწვევა და ვისთვის არის ის? დასავლეთისთვის გამოწვევაა კომფორტის ზონიდან გამოსვლა, გათვლილი რისკების აღება და ამომრჩევლის დარწმუნება სიტუაციის მნიშვნელობაში. მახსოვს, როდესაც მე შევთავაზე უკრაინის სპეციალური ოპერაციების ძალების ნაწილობრივი დაფარვა, ზოგიერთმა მკითხა, ომისკენ ხომ არ ვუბიძგებდი მათ. ეს რეაქცია წარმოიშვა იმის გაუგებრობით, რომ ჩვენი ამჟამინდელი უმოქმედობა არის სწორედ აგრესიის გაგრძელება და არა შემდგომი აგრესიის შეკავება. ეს გაგება ნელ-ნელა ფეხს იკიდებს და პროგრესი თანდათანობით ხდება. ბოლო დისკუსიებისა და დებატების დროსაც კი შევამჩნიე, რომ ზოგიერთი ქვეყანა აღარ ეწინააღმდეგება ამ იდეას, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ისინი იწყებენ თავიანთი პოზიციების გადახედვას. ექვსი თვის წინ ასე არ იყო. ჩვენ უნდა დავუპირისპირდეთ გაბატონებულ წარმოდგენას უკრაინის ნატოში ინტეგრაციის შესახებ და გულმოდგინედ ვიმუშაოთ აზრის შეცვლასა და საქმის ხელშეწყობაზე. რუსეთის ქმედებებმა არ უნდა შეაფერხოს ჩვენი პროგრესი. ნატო, როგორც ორგანიზაცია, იმედგაცრუებლად ნელი ტემპით მოძრაობს, რაც არ მოხდებოდა ნატო რომ კომერციული ორგანიზაცია იყოს, რადგან უბრალოდ გაკოტრდებოდა. ჩვენ გვაქვს საკმარისი რესურსი და შესაძლებლობა ვიმოქმედოთ გადამწყვეტად, მაგრამ ნატოში გადაწყვეტილების მიღების პროცესი ნელია. ჩვენ გვაკლია ჭეშმარიტი ლიდერობა, რომელსაც შეუძლია მკაფიო მიმართულების მიწოდება. ოპონენტები კამათობენ კომპრომისზე და საერთო ენის პოვნაზე, ვარაუდობენ, რომ ჩვენმა უთანხმოებამ შესაძლოა შეასუსტოს ნატოს აღმოსავლეთი ფლანგი. ჩემი აზრით, ასეთი აზროვნება მხოლოდ რუსეთს და ჩინეთს მოუტანს სარგებელს და არა ჩვენს კოლექტიურ ინტერესებს. ჩვენ არ უნდა გაუგებრობა ან ყოყმანი, ეფექტურ სტრატეგიაში არ უნდა აგვერიოს. შეგიძლიათ წარმოადგინოთ იმ ქვეყნების სია, რომლებიც, თქვენი აზრით, მხარს უჭერენ უკრაინის ნატოში გაწევრიანებას, გარდა ბალტიისპირეთის ქვეყნებისა და პოლონეთისა? დიახ, მე მჯერა, რომ პოლონეთის ხელმძღვანელობა მხარს უჭერს, ნაწილობრივ ჩეხეთი და სლოვენია. თუმცა, მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ნატოს გაფართოების მომხრეები ყველა ქვეყანაში არიან, მაგრამ პოლიტიკური ძალების ბალანსი განსხვავებულია. მაგალითად, იტალიაშიც არიან მხარდამჭერები, მაგრამ გაურკვეველია, სად არის ძალთა ბალანსი. იგივე ეხება დიდ ბრიტანეთს და გერმანიას. გადა-

Yes, indeed. I am advocating for a push to prompt countries and leaders to take decisive political action by issuing an invitation to Ukraine. This would send a strong message to President Putin that Ukraine’s membership is not up for negotiation and has already been decided.

To make the process more manageable for certain member countries, we propose a gradual approach that could commence in Vilnius and gain momentum at the Washington summit. This could be followed by further steps. However, it seems that the current leadership is reluctant to accept this invitation due to concerns about provoking Russia. I often wonder how we could provoke Russia any further.

I agree with Henry Kissinger’s assessment that the West made a grave mistake by providing military assistance to Ukraine without matching it with adequate political support.

The report highlights several arguments emphasizing the need for action now, considering the challenges we face.

In your report, you mention the challenge that the West needs to face regarding Ukraine. Could you elaborate on this challenge and whom it poses it for?

The challenge for the West is to rise above its comfortable position, take calculated risks, and persuade voters of the importance of the situation. I recall that when I proposed partially covering Ukrainian Special Operations Forces, some people asked if I was pushing us towards war. This reaction stemmed from a lack of understanding that our current inaction is a continuation of aggression and failure to deter further aggression.

This understanding is slowly gaining ground, although progress is gradual. Even during recent discussions and debates, I have noticed some countries no longer opposing the idea, indicating that they are starting to reconsider their positions.

This was not the case six months ago. We need to challenge the prevailing perception regarding Ukraine’s integration into NATO and work diligently to change minds and promote the cause.

Russia’s actions should not hinder our progress. NATO, as an organization, moves at a disappointingly slow pace, which would be unsustainable in a business context. We have ample resources and the capability to act decisively, yet the decision-making process within NATO is slow. We lack true leadership that can provide clear direction.

Opponents argue for compromise and finding common ground, suggesting that our disagreements might weaken NATO’s eastern flank. In my opinion, such thinking only benefits Russia and China and not our collective interests. We should not confuse misunderstanding or hesitation as an effective strategy.

Can you provide a list of countries that you believe support Ukraine’s membership in NATO, aside from the Baltic

DIPLOMAT 21

მე მჯერა, რომ ღია კარის პოლიტიკა ამჟამად გარკვეულ სტაგნაციას განიცდის მსოფლიოში არსებული პარადოქსული სიტუაციის გამო. სამწუხაროდ, მსოფლიო ლიდერები, მათ შორის ნატოს ლიდერები, არასწორად თვლიან, რომ ნატოს გაფართოებამ შეიძლება გამოიწვიოს რუსეთის ან სხვა ქვეყნების პროვოცირება. მე ვფიქრობ, რომ ეს აღქმა ნაკლოვანი და გონივრულობას მოკლებულია. ნატოს გაფართოება არის პოზიტიური ნაბიჯი, რომელიც ეხმარება რეგიონში სტაბილურობისა და უსაფრთხოების უზრუნველყოფას.

states and Poland?

წყვეტილების მიღების შენელება საზიანოა უკრაინისთვის და ამოწურავს გლობალურ საზოგადოებრივ აზრს. რაც შეეხება იმ ლიდერებს, რომლებიც გადაწყვეტილად არ ემხრობიან, გაუგებარია, რატომ არიან ისინი უკრაინის წევრობის წინააღმდეგი, რადგან წარმოდგენილი არგუმენტები ხშირად უსაფუძვლოა და მოკლებულია პოლიტიკურ ნებას. თქვენს მოხსენებაში ნატოს, ჯერჯერობით საქართველოს წევრად მიღებას არ ურჩევთ, მაგრამ რუსეთის მხრიდან ზეწოლისა და აგრესიის გათვალისწინებით, როგორ ფიქრობთ, საქართველომ როგორ უნდა შეასრულოს საჭირო მოთხოვნები? მართალია, რუსეთი ქმნის დაძაბულობას და ზეწოლას საქართველოში არსებული სიტუაციის მანიპულაციის მიზნით. ზოგიერთი არამეგობრული ძალა მიზნად ისახავს რუსეთთან ურთიერთობების აღდგენისკენ სწრაფვას, რაც მნიშვნელოვან გამოწვევას წარმოადგენს. რაც შეეხება საქართველოს საშინაო საქმეებს, ჩემი განსასჯელი არ არის, მაგრამ არსებობს მტრული პოლიტიკური გარემოს შემაშფოთებელი ნიშნები, რომელიც არ შეესაბამება ევროპულ ღირებულებებს. მაგალითად, საქართველომ ვერ მიიღო მრავალი სანქცია რუსეთის წინააღმდეგ, რაც აჩენს კითხვებს მის ვალდებულებებთან დაკავშირებით. გარდა ამისა, ყოფილი პრეზიდენტის სააკაშვილის მიმართ მოპყრობა გვაფიქრებს და შესაძლოა აღქმული იყოს როგორც ევროკავშირისა და ნატოს უარყოფითი რეაქციების პროვოცირების მცდელობა. საქართველოში გარკვეული ძალების ეს ქმედებები კონტრპროდუქტიულია და ხელს უშლის ქვეყნის ევროპულ მისწრაფებებს. საქართველოს მთავრობა რუსეთთან პირდაპირი ფრენების აღდგენის გასამართლებლად არგუმენტებს წარმოაჩენს და აცხადებს, რომ ისეთ ქვეყნებს, როგორიცაა ისრაელი და თურქეთი, აქვთ რუსეთთან პირდაპირი ფრენები. როგორ უპასუხებდით ამ არგუმენტებს? მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ პოლიტიკური რეალობა და კონტექსტი. მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სხვადასხვა არგუმენტების მოძიება, მთავარი ის არის, რომ საქართველო მიზნად ისახავს დასავლეთთან დაახლოებას, რომ გახდეს უფრო მყარი დასავლური პარტნიორი. ისრაელთან ან თურქეთთან შედარება არ გამოდგება, რადგან საქართველოს არ გააჩნია იგივე გეოპოლიტიკური პოზიცია ან გავლენა. მეტიც, პროვოკაციების ან რუსეთის პოტენციური რეაქციების შიშით, საქართველომ არ უნდა შეაფერხოს წინსვლა. ქვეყანამ

order to manipulate the situation in Georgia. Certain unfriendly

22 DIPLOMAT

Yes, I believe that Poland’s leadership is supportive, as well as partially Czech Republic and Slovenia. However, it’s important to note that there are supporters of NATO enlargement in every country, but the balance of political power varies. For example, in Italy, there are supporters, but it’s uncertain where the balance of power lies. The same goes for the UK and Germany.

The slowness in decision-making is detrimental to Ukraine and exhausts global public opinion. As for those leaders who are undecided, it’s unclear why they are against Ukraine’s membership, as the arguments presented are often baseless and lacking political will.

In your report, you do not recommend Georgia’s membership to NATO, but considering the pressure and aggression from Russia, how do you think Georgia can fulfill the necessary requirements?

It is true that Russia is creating tensions and pressures in forces aim to push for a restoration of relations with Russia, which poses a significant challenge. Regarding Georgia’s internal affairs, it is not for me to judge, but there are concerning indications of a hostile political landscape that does not align with European values. For instance, Georgia has failed to accept numerous sanctions measures against Russia, which raises questions about its commitment. Additionally, the treatment

I believe the Open Door Policy is currently experiencing some stagnation due to a paradoxical situation in the world.

Unfortunately, world leaders, including NATO leaders, wrongly believe that NATO expansion could provoke Russia or other countries. I think this perception is flawed and lacks wisdom.

Expanding NATO is a positive step that helps ensure regional stability and security.

of former President Saakashvili raises eyebrows and may be perceived as an attempt to provoke negative reactions from the EU and NATO. These actions by certain forces in Georgia are counterproductive and hinder the country’s European aspirations.

Georgian government presents arguments to justify resuming direct flights to Russia, claiming that countries like

Israel and Turkey have direct flights with Russia too. How would you respond to these arguments?

It is important to acknowledge the political reality and context. While one can find various arguments, the main point is that Georgia aims to align itself with the West and become a more solid Western partner. Comparisons to Israel or Turkey are not applicable since Georgia does not possess the same geopolitical position or influence. Moreover, the concerns about provocation or potential Russian reactions should not hinder Georgia’s progress. The country has made significant strides in developing its democracy and armed forces, with substantial support from NATO. It is crucial to remember that the current military focus for Russia is in Ukraine, and launching an attack on Georgia would be irrational and counterproductive.

Some argue that imposing sanctions on Russia would have a minimal impact and could provoke further aggression. What is your response to this line of thinking?

It is important to consider the bigger picture. While it is true

photo credit: NATO PA

მნიშვნელოვანი ნაბიჯები უნდა გადადგას თავისი დემოკრატიისა და შეიარაღებული ძალების განვითარებაში ნატოს მხარდაჭერით. მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ რუსეთის ამჟამინდელი სამხედრო აქცენტი უკრაინაზეა და საქართველოზე თავდასხმის დაწყება ირაციონალური და კონტრპროდუქტიული იქნება. ზოგიერთი ამტკიცებს, რომ რუსეთისთვის სანქციების დაწესება მინიმალურ გავლენას მოახდენს რუსეთზე, სამაგიეროდ კი, შეიძლება შემდგომი აგრესიის პროვოცირება მოახდინოს. როგორია თქვენი პასუხი ამ მოსაზრებაზე? მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ უფრო დიდი სურათი. მართალია, საქართველოს ინდივიდუალურ სანქციებს შეიძლება ჰქონდეს მინიმალური გავლენა, ისინი ხელს უწყობენ უფრო ფართო საერთაშორისო ძალისხმევას რუსეთის აგრესიის დასაძლევად და შემდგომი დესტაბილიზაციის შეკავებაში. სანქციებთან შეერთებით საქართველო ავლენს სოლიდარობას საერთაშორისო თანამეგობრობის მიმართ და მკაფიო გზავნილს უგზავნის რუსეთს. არგუმენტი იმის შესახებ, რომ სანქციების დაწესება რუსეთის პროვოცირებას მოახდენს, მცდარია, რადგან ის გულისხმობს, რომ რუსეთის აგრესიული ქცევა შეუმჩნეველი უნდა დარჩეს. გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს აგრესიის წინააღმდეგ დგომას და დემოკრატიული ღირებულებების დაცვას, თუნდაც ინდივიდუალური სანქციების გავლენა შეზღუდული იყოს. რაც შეეხება საქართველოს, როგორ ფიქრობთ, რუსეთს შეუძლია გამოიყენოს ნატოს ყოყმანი იმ იდეის გასავრცელებლად, რომ ნატოს არ სჭირდება საქართველო, განსაკუთრებით იმ დეზინფორმაციისა და პროპაგანდისტული კამპანიის გათვალისწინებით, რომელსაც ისინი აწარმოებენ? შესაძლებელია, რომ რუსეთმა გამოიყენოს ნატოს შეყოვნება, მხარი დაუჭიროს საქართველოს გაწევრიანებას, როგორც მტკიცებულება იმისა, რომ ნატო არ არის დაინტერესებული. დეზინფორმაციული და პროპაგანდისტული კამპანიები, რომლებსაც ისინი აწარმოებენ საქართველოში, როგორიცაა მოსაზრება, რომ რუსეთი საქართველოს დაუბრუნებს ცხინვალის რეგიონს და აფხაზეთს, კი-

that Georgia’s individual sanctions may have a minimal impact, they contribute to the broader international effort to address Russia’s aggression and deter further destabilization. By joining sanctions, Georgia demonstrates solidarity with the international community and sends a clear message to Russia. The argument that imposing sanctions would provoke Russia is flawed because it implies that Russia’s aggressive behavior should go unchecked. It is crucial to stand up against aggression and defend democratic values, even if the impact of individual sanctions may be limited.

When it comes to Georgia, do you think Russia could use NATO’s hesitation to promote the idea that NATO doesn’t need Georgia, especially considering the disinformation and propaganda campaigns they’re running?

It is possible that Russia could exploit NATO’s reluctance to support Georgia’s membership as evidence that NATO is not interested. The disinformation and propaganda campaigns they are running in Georgia, such as promoting the idea that Russia will return South Ossetia and Abkhazia to Georgia, further complicate the situation. These campaigns may affect public opinion and create a dangerous narrative.

Could intensifying the case for Georgia and urging NATO member countries to consider its membership be a better approach rather than the current realistic and objective assessment that Georgia is not ready for NATO yet?

The report’s main goal is to provide a clear picture, even if it may not be completely objective. It aims to present an honest opinion rather than a blurred image that hinders decision-making. While the current assessment suggests that Georgia is not

DIPLOMAT 23

დევ უფრო ართულებს სიტუაციას. ამ კამპანიებმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს საზოგადოებრივ აზრზე და შექმნას საშიში ნარატივი. შეიძლება თუ არა საქართველოს საკითხის გააქტიურება და ნატოს წევრი ქვეყნების მოწოდება, განიხილონ მისი გაწევრიანება, უკეთესი მიდგომა იყოს, ვიდრე დღევანდელი რეალისტური და ობიექტური შეფასება, რომ საქართველო ჯერ არ არის მზად ნატოსთვის? ანგარიშის მთავარი მიზანია მკაფიო სურათის შექმნა, თუნდაც ის არ იყოს სრულიად ობიექტური. ის მიზნად ისახავს წარმოადგინოს გულწრფელი აზრი და არა ბუნდოვანი სურათი, რომელიც აფერხებს გადაწყვეტილების მიღებას. მიუხედავად იმისა, რომ ამჟამინდელი შეფასება ვარაუდობს, რომ საქართველო არ არის მზად ნატოს წევრობისთვის, საქართველოს გაწევრიანების საქმის გააქტიურება და ნატოს წევრი ქვეყნების განხილვისკენ უბიძგება, შეიძლება საფუძველი დაუდოს უფრო ყოვლისმომცველ და ინფორმირებულ დისკუსიას. როგორ ფიქრობთ, რამდენად ესმით ევროპელ ლიდერებს, თუ რა საფრთხეს უქმნის უკრაინასა და რუსეთს შორის კონფლიქტი ევროპის უსაფრთხოებას? სამწუხაროდ, ყველა ევროპელი ლიდერი სრულად ვერ იაზრებს საფრთხის სიდიდეს. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ქვეყანა, ისევე როგორც შეერთებული შტატები, ავლენს ყოვლისმომცველ გაგებას, სხვები ნაკლებად იცნობენ უსაფრთხოების გამოწვევების ურთიერთდაკავშირებულ ბუნებას. შემაშფოთებელია პარლამენტარებთან შეხვედრა, რომლებიც ვერ აცნობიერებენ კონფლიქტის პოტენციურ შედეგებს. მათ შეიძლება აღიქვან თავი კონფლიქტისგან დაშორებულებად, მაგრამ ვერ აცნობიერებენ, რომ გადამდები ეფექტები, როგორიცაა ლტოლვილთა ნაკადები და ვაჭრობის შეფერხებები, შორსმიმავალი შედეგების მომტანია. გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ევროპელ ლიდერებს შორის საერთო გაგების ჩამოყალიბებას, რომ არც ერთი ქვეყანა არ შეიძლება დარჩეს იმუნური რეგიონული კონფლიქტების ტალღოვანი შედეგებისგან. რას ელოდით ევროპელი ლიდერების ქმედებებთან დაკავშირებით, როდესაც კონფლიქტი დაიწყო? რამდენად გამართლდა თქვენი მოლოდინები? თავდაპირველად ეჭვი მეპარებოდა, მაგრამ ევროპელი ლიდერების საერთო რეაქცია მისასალმებელი იყო. ზოგიერთმა ლიდერმა, მაგალითად, ბატონმა ბორელმა, გამაოცა თავისი გადამწყვეტი და აქტიური ქმედებებით. მათი ლიდერობა აშკარა იყო და მათ ეფექტურად უპასუხეს სიტუაციას. დახმარების ფონდის შექმნა პოზიტიური ნაბიჯი იყო, მიუხედავად იმისა, რომ თავდაპირველად იგი სხვადასხვა მიზნებს ემსახურებოდა. მიუხედავად სანქციებისა და ლობისტების ზეწოლისა, ევროკავშირმა მოახერხა თავისი 27 წევრი ქვეყნის გაერთიანება სხვადასხვა ეკონომიკითა და ინტერესებით. მიუხედავად იმისა, რომ ყოველთვის არის გაუმჯობესების ადგილი, გარემოებების გათვალისწინებით, მე მჯერა, რომ მათ აქამდე თავისი გასაკეთებელი გააკეთეს. როგორ ფიქრობთ, არის თუ არა ნატოში რეფორმის საჭიროება? შეგიძლიათ დაწვრილებით დააკონკრეტოთ თქვენი აზრები არსებული სტრუქტურისა და თავდაცვის ალტერნატიული ფორმატების შექმნის შესახებ? დიახ, ნატოში რეფორმის საჭიროებაა. ამჟამინდელ სტრუქტურას აქვს თავისი შეზღუდვები და ნაკლოვანებები, რაც გამოიხატება თავდაცვის ალტერნატიული ფორმატების შექმნით. ნატოს ორგანიზაციამ უნდა მოაგვაროს ეს საკითხები, რათა უზრუნველყოს მისი გამართული ფუნქციონირება. მაგალითად, რამშტეინის ფორმატის გაჩენა, რომელიც ნატოს გარკვეული ქვეყნების გვერდის ავლით ცდილობს,

24 DIPLOMAT

ready for NATO membership, intensifying the case for Georgia’s membership and pushing NATO member countries to consider it could offer a more comprehensive and informed discussion.

Do you think European leaders understand the threat posed by the conflict between Ukraine and Russia to European security?

Unfortunately, not all European leaders fully grasp the magnitude of the threat. While some countries, like the United States, demonstrate a comprehensive understanding, others remain less attuned to the interconnected nature of security challenges. It is disconcerting to encounter parliamentarians who fail to recognize the potential consequences of the conflict. They might perceive themselves as distant from the conflict, but they fail to acknowledge that the spillover effects, such as refugee flows and disruptions to trade, have far-reaching implications. It is crucial to cultivate a shared understanding among European leaders that no country can remain immune to the ripple effects of regional conflicts.

What were your expectations regarding the actions of European leaders when the conflict started? Have they met your expectations or fallen short?

Initially, I had doubts, but the overall reaction of European leaders was commendable. Some leaders, such as Mr. Borrell, surprised me with their decisive and proactive actions. Their leadership was evident, and they responded effectively to the situation. The establishment of the foundation for providing assistance was a positive step, even though it initially served different purposes. Despite facing sanctions and pressure from lobbyists, the European Union managed to unite its 27 member countries with diverse economies and interests. While there is always room for improvement, considering the circumstances, I believe they have done well thus far.

Do you think there is a need for reform within NATO? Can you elaborate on your thoughts regarding the current structure and the creation of alternative defense formats?

Yes, there is a need for reform within NATO. The current structure has its limitations and shortcomings, as demonstrated by the creation of alternative defense formats. The NATO organization should address these issues to ensure its proper functioning. For example, the emergence of the Ramstein format, which seeks to bypass certain NATO countries, indicates that something is amiss. Although any reforms would require unanimous decisions rather than vetoes, it is evident that NATO’s current approach falls short. The focus should shift from political wrangling to practical concerns such as ensuring medi-

photo credit: NATO PA

მიუთითებს იმაზე, რომ რაღაც, ისე ვერ არის. მიუხედავად იმისა, რომ ნებისმიერი რეფორმა საჭიროებს ერთსულოვან გადაწყვეტილებებს და არა ვეტოს, აშკარაა, რომ ნატოს ამჟამინდელი მიდგომა სწორი არ არის. საჭიროა აქცენტი პოლიტიკური დაპირისპირებიდან პრაქტიკულ საკითხებზე გადაიტანოს, როგორიცაა სამედიცინო მარაგებისა და ჰუმანიტარული დახმარების უზრუნველყოფა. აუცილებელია ამ ხარვეზების გამოსწორება და ძლიერი და ეფექტური ნატოს შენარჩუნება, რომელსაც შეუძლია გაუმკლავდეს უსაფრთხოების თანამედროვე გამოწვევებს. როგორი უნდა იყოს ნატოს ეკონომიკის მომავალი, თუ გავითვალისწინებთ რუსეთის ტენდენციას ომის დროს ეკონომიკისკენ და თავდაცვის უზრუნველყოფის აუცილებლობის გათვალისწინებით? ნატოსთვის გადამწყვეტია ეკონომიკის რეკონსტრუქცია ომის დროს საჭიროებებზე ფოკუსირებით. რუსეთის გადასვლა ომის დროს ეკონომიკისაკენ ხაზს უსვამს სიტუაციის აქტუალურობას. მხოლოდ წევრი ქვეყნების ფინანსური კონტრიბუციებზე დაყრდნობა საკმარისი არ არის, რადგან ჩვენ არ უნდა ველოდოთ, რომ უკრაინა ან რომელიმე სხვა ქვეყანა მხოლოდ ბრძოლის ტვირთს იტვირთავს. აუცილებელია თავდაცვის ინდუსტრიის მხარდაჭერის საერთო გაგება და ვალდებულება. პოლიტიკური სიგნალები უნდა გაეგზავნოს თავდაცვის მრეწველობას, რაც მათ დამოუკიდებელი შეიარაღებისა და მომარაგების მდგრად მხარდაჭერაში დაარწმუნებს. სანდო შეიარაღებული ძალების შენარჩუნება მოითხოვს მუდმივ ინვესტიციებს და შესყიდვებს. აუცილებელია ვაღიაროთ, რომ თავდაცვის წარმოება არ შეიძლება შეჩერდეს შემთხვევით შესყიდვებზე. ეს არის უწყვეტი პროცესი, რომელიც მოითხოვს თანმიმდევრულ ინვესტიციას გრძელვადიან პერსპექტივაში. იყო დისკუსია ღია კარის პოლიტიკის მომავალზე. რა იმედები და წინადადებები გაქვთ უკრაინის ნატო-ში გაწევრიანებასთან დაკავშირებით? ღია კარის პოლიტიკის დისკუსიები აჩენს მნიშვნელოვან კითხვებს მომავლის შესახებ. საბოლოო ჯამში, უკრაინის წარმატება განსაზღვრავს მოქმედების კურსს. ზოგიერთი ქვეყანა შეიძლება ყოყმანობს ახალი წევრების მიღების რისკებზე და მიუხედავად იმისა, რომ მათ შეიძლება მხარდაჭერა გამოხატონ საჯაროდ, ეჭვები შეიძლება დარჩეს ზედაპირზე. უკრაინისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ნატოსთვის გარდაუვალ გამოწვევად იქცეს თავისი დემოკრატიული

cal supplies and humanitarian aid. It is essential to rectify these shortcomings and maintain a strong and effective NATO that can address contemporary security challenges.

What should be the future of NATO’s economy, considering Russia’s trend towards a wartime economy and the need to secure defenses?

It is crucial for NATO to reconstruct its economy with a focus on wartime needs. Russia’s shift towards a wartime economy highlights the urgency of the situation. Merely relying on financial contributions from member countries is not enough, as we cannot expect Ukraine or any other country to solely bear the burden of fighting. A common understanding and commitment to supporting the defense industry are necessary. Political signals should be sent to defense industries, assuring them of sustained support for independent armament and supply. Maintaining credible armed forces requires ongoing investment and procurement.

It is essential to acknowledge that defense production cannot be halted or reduced to occasional purchases. It is a continuous process, demanding consistent investment for the long term.

There have been discussions about the future of the Open Door Policy. What are your hopes and suggestions regarding Ukraine’s potential NATO membership?

The Open Door Policy discussions raise important questions about the future. Ultimately, the success of Ukraine will determine the course of action. Some countries may be hesitant to take the risk of accepting new members, and even though they may publicly express support, doubts might linger beneath the surface. It is crucial for Ukraine to become an unavoidable challenge by showcasing its democratic values, adherence to the rule of law, and commitment to NATO standards. Ukraine must eliminate any factors that could be used by opponents

DIPLOMAT 25

ღირებულებების, კანონის უზენაესობის და ნატოს სტანდარტებისადმი ერთგულების წარმოჩენით. უკრაინამ უნდა აღმოფხვრას ნებისმიერი ფაქტორი, რომელიც შეიძლება გამოიყენონ ოპონენტებმა მისი კანდიდატურის შელახვის მიზნით. აქცენტი უნდა იყოს პოლიტიკურ სტაბილურობაზე და არა ეკონომიკურ კეთილდღეობაზე, რადგან ოპონენტები უპირველეს ყოვლისა აქცენტს აკეთებენ პოლიტიკურ ვითარებაზე. ქვეყანაში წესრიგის დამყარება მნიშვნელოვანი გამოწვევაა, რომელიც უნდა გადაიჭრას. ეს შეიძლება მარტივად ჟღერდეს, მაგრამ სინამდვილეში, ეს მოითხოვს გულმოდგინე ძალისხმევას. მახსენდება საუბარი დასავლეთის ქვეყნიდან გამოჩენილ პოლიტიკოსთან 1990 წელს. როდესაც ჩვენ გამოვთქვით სურვილი გავმხდარიყავით ნატოს ასოცირებული წევრები, მათი პასუხი იგნორირება იყო. ეს ხაზს უსვამს ნატოს ფორმატის მნიშვნელობას და მუდმივი ძალისხმევის აუცილებლობას ამგვარი ბარიერების დასაძლევად. მიუხედავად დაბრკოლებებისა, ერთიანობა იყო გაბატონებული თემა. ნატოს აუცილებლობის შესახებ კონსენსუსის მიღწევა და ევროკავ-

to undermine its candidacy. The focus should be on political stability rather than economic prosperity, as opponents primarily target the political situation. Establishing order within the country is a significant challenge that must be addressed. It may sound

Unfortunately, not all European leaders fully grasp the magnitude of the threat.

While some countries, like the United States, demonstrate a comprehensive understanding, others remain less attuned to the interconnected nature of security challenges. It is disconcerting to encounter parliamentarians

სამწუხაროდ, ყველა ევროპელი ლიდერი სრულად ვერ იაზრებს საფრთხის სიდიდეს. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ქვეყანა, ისევე როგორც შეერთებული შტატები, ავლენს ყოვლისმომცველ გაგებას, სხვები ნაკლებად იცნობენ უსაფრთხოების გამოწვევების ურთიერთდაკავშირებულ ბუნებას. შემაშფოთებელია პარლამენტარებთან შეხვედრა, რომლებიც ვერ აცნობიერებენ კონფლიქტის პოტენციურ შედეგებს. მათ შეიძლება აღიქვან თავი კონფლიქტისგან დაშორებულებად, მაგრამ ვერ აცნობიერებენ, რომ გადამდები ეფექტები, როგორიცაა ლტოლვილთა ნაკადები და ვაჭრობის შეფერხებები, შორსმიმავალი შედეგების მომტანია. შირში ინტეგრაცია ყოველთვის იყო უპირველესი მიზანი. მიუხედავად იმისა, თუ რა პოლიტიკური პარტიები არიან ხელისუფლებაში, აქცენტი რჩება იმავე მიმართულებით მოძრაობაზე. პარლამენტის ბოლო რეზოლუციები, როგორიცაა უკრაინის ერთსულოვანი მოწვევა, ადასტურებს ამ ერთიანობასა და მონდომებას, მიუხედავად განსხვავებული მოსაზრებებისა. ჩვენ შეგვიძლია შთაგონება მივიღოთ ბალტიისპირეთის ქვეყნებისა და უკრაინის მაგალითებიდან, ვისწავლოთ მათი გამოცდილებიდან და მიღწევებიდან. როგორ ფიქრობთ, რა ჩაითვლება უკრაინის გამარჯვებად? გამარჯვების განმარტება თავად უკრაინელმა ხალხმა უნდა განსაზღვროს. თუმცა, ჩემი აზრით, გამარჯვება იქნება უკრაინის საზღვრების დაცვას 1991 წელს არსებული სიტუაციის მიხედვით. უკრაინის მომავალი და მოვლენების მიმდინარეობა გაურკვეველია, მაგრამ ჩემთვის ნამდვილი გამარჯვება მთელი ქვეყნის თავისუფლებისა და ტერიტორიული მთლიანობის უზრუნველყოფაა.

26 DIPLOMAT

who fail to recognize the potential consequences of the conflict. They might perceive themselves as distant from the conflict, but they fail to acknowledge that the spillover effects, such as refugee flows and disruptions to trade, have farreaching implications. simple, but in reality, it requires diligent efforts.

Looking back, I recall a conversation with a prominent politician from a Western country in 1990. When we expressed our desire to become associated members of NATO, their response was one of ignorance. This highlights the importance of a NATO format and the need for ongoing efforts to overcome such barriers. Despite obstacles, unity has been a prevailing theme. Reaching a consensus on the need for NATO and EU integration has always been a primary goal. Regardless of the political parties in power, the focus has remained on moving in the same direction. Recent resolutions in Parliament, such as the unanimous invitation to Ukraine, demonstrate this unity and determination, despite differing opinions. We can draw inspiration from the examples set by the Baltic States and Ukraine, learning from their experiences and achievements.

How would you define victory for Ukraine?

The definition of victory should be determined by the Ukrainian people themselves. However, in my opinion, victory would entail securing Ukraine’s borders according to the situation that existed in 1991. The future of Ukraine and the course of events remain uncertain, but for me, true victory lies in ensuring the freedom and territorial integrity of the entire country.

როგორ აისახა რუსეთის ომი უკრაინის წინააღმდეგ ნატოსა და გლობალური წესრიგზე

photo credit: NATO PA

Russia’s War against Ukraine: Assessing the Implications for NATO and the Global Order მ ინტერვიუში ჩვენ გვაქვს პატივი განვიხილოთ ტომას ვალასეკის ანგარიშის დასკვნები უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომის შესახებ. ბ-ნმა ვალასეკმა, სლოვაკეთის ეროვნული საბჭოს წევრმა და ნატო-ს საპარლამენტო ასამბლეის პოლიტიკური კომიტეტის გენერალურმა მომხსენებელმა, მოგვაწოდა ღირებული ინფორმაცია კონფლიქტისა და მისი შედეგების შესახებ ნატოსა და გლობალურ წესრიგზე. ჩვენ მიმოვიხილავთ მის მოხსენებაში ხაზგასმულ ძირითად პუნქტებს და ვადარებთ წინა წლის დასკვნებს, განვითარებული მოვლენების გასაანალიზებლად.

n this interview, we have the honor of discussing the findings of Tomas Valasek’s report on Russia’s war against Ukraine. Mr. Valasek, a member of the Slovak National Council and the General Rapporteur of the Political Committee of NATO MP has provided valuable insights into the conflict and its implications for NATO and the global order. We will explore the key points highlighted in his report and compare them to the previous year’s findings, shedding light on the evolving political landscape.

გაგვიზიარეთ უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომის შესახებ თქვენი ანგარიშის ძირითადი პუნქტები და როგორ შეადარებდით მას გასული წლის ანგარიშს? ეს მოხსენებები ეხება ყველაზე აქტუალურ პოლიტიკურ თემებსა და საკითხებს, რომელიც დგას ნატოსა და მისი მოკავშირეების წინაშე. მიმდინარე ანგარიში ხაზს უსვამს უკრაინაზე „გადაღლის“ საკითხს, რადგან უკვე წელიწადზე მეტი გავიდა კონფლიქტის დაწყებიდან. მიუხედავად იმისა, რომ მოკავშირეებმა თავდაპირველად შესანიშ-

What are the key points of your report on Russia’s war against Ukraine, and how does it compare to last year’s report?

These reports serve as snapshots of the most pressing political themes and issues faced by NATO and its allies. The current report highlights the issue of Ukraine fatigue, as it has been over a year since the conflict began. While the Allies initially

ა

I

DIPLOMAT 27

photo credit: NATO PA

ნავად უპასუხეს და უკრაინას მნიშვნელოვანი სამხედრო დახმარება გაუწიეს, ახლა თითქოს ეს ძალისხმევა სუსტდება. ზოგიერთმა სამშვიდობო მოლაპარაკების იდეაც წამოაყენა, მაგრამ მოხსენებაში ხაზგასმულია, რომ ახლა არ არის იმის დრო, რომ უკრაინას მხარდაჭერა შევუმციროთ. ანგარიში ამტკიცებს, რომ სანამ უკრაინას გადაწყვეტილი აქვს და შეუძლია ბრძოლა, ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ მათი მხარდაჭერა. საუბარია არა მხოლოდ მსხვერპლის აგრესორის წინააღმდეგ დახმარებაზე, არამედ სხვა ქვეყნებისთვის, მათ შორის საქართველოსთვის პრეცედენტის შექმნაზე, ასევე საკუთარი უსაფრთხოების უზრუნველყოფაზე. ასე რომ, მოხსენების მთავარი გზავნილია, შევინარჩუნოთ მხარდაჭერა უკრაინის მიმართ და ვაღიაროთ, რომ ომის დასრულება მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენს ევროპის უსაფრთხოების წესრიგზე. რა ხელშესახებ შედეგებს შეიძლება ველოდოთ უკრაინაში? უკრაინის სამხედრო მხარდაჭერის შესახებ დისკუსიები ყოველდღიურად მიმდინარეობს, 50-ზე მეტი ქვეყანა იკრიბება რამშტეინის ფორმატში, რომელიც სცილდება ნატოს ფარგლებს. ევროკავშირი ასევე არის ჩართული და გულუხვი უკრაინისთვის მაკროეკონომიკური დახმარების გაწევაში. ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ცვლილება, რომელიც კვლავ გაურკვეველია, იქნებოდა ნათელი სიგნალი ვილნიუსში ალიანსისგან, რომ ჩვენ გავცდით ბუქარესტის სამიტს უკრაინის ნატოში გაწევრიანების თვალსაზრისით. 2008 წლიდან ჩვენ ვიმეორებთ იგივე მანტრას და ვაცხადებთ, რომ უკრაინა საბოლოოდ გახდება ალიანსის წევრი. თუმცა, პრაქტიკაში ცოტა რამ გაკეთდა, რომ ეს რეალობად იქცეს. ამ პოლიტიკამ რუსეთს გაურკვევლობისა და დაუცველობის სიგნალი გაუგზავნა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ის საბოლოოდ დაკარგავს უკრაინას. ერთიანი ქმედების ნაკლებობამ ხელი შეუწყო რუსეთის აგრესიას საქართველოსა და უკრაინის წინააღმდეგ. ჩვენ ხელიდან გავუშვით შესაძლებლობა ბუქარესტში, გამოგვეგზავნა ძლიერი გზავნილი, რომ მზად ვართ დავიცვათ საქართველო და უკრაინა. ამიტომ, მნიშვნელოვანია, რომ იგივე შეცდომა არ გავიმეოროთ მომავალში. პასუხისმგებლობა ახლა მოკავშირეებს ეკისრებათ, თავიდან აიცილონ რუსეთის შემდგომი აგრესია უკრაინის უსაფრთხოების გარანტიების მიწოდებით ნატოში გაწევრიანების გზით. როგორც ნატოს გაფართოების ყოფილმა ოპონენტმა, თავად ჰენრი კისინჯერმა აღიარა, არ არსებობს უსაფრთხოების უკეთესი გარანტია, ვიდრე ნატოში გაწევრიანებაა. უკრაინის ნატოში შეყვანა ახლა აუცილებელია მორიგი ომის თავიდან ასაცილებლად და მუდმივი უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. ჩემი მოლოდინი არის, რომ მოკავშირეები გავლენ ბუქარისტის სამიტის ფარგლებიდან და ნათლად გამოკვეთენ უკრაინის გზას ნატოში გაწევრიანებისკენ ომის დასრულების შემდეგ.

28 DIPLOMAT

responded admirably and provided significant military support to Ukraine, there is a growing sense of waning resolve. Some have suggested negotiating a peace track, but the report emphasizes that now is not the time to relent in our support for Ukraine. The report argues that as long as Ukraine remains resolved and capable of fighting, we must continue supporting them. It is not only a matter of helping the victim against the aggressor, but also of setting a precedent for other countries, including Georgia, as well as ensuring our own security. So the main message of the report is to maintain our support for Ukraine and recognize that how the war ends will have significant implications for the European security order.

What tangible results can we expect for Ukraine, and what are your expectations?

Discussions regarding military support for Ukraine take place on a daily basis, with over 50 countries meeting in a Ramstein format, which extends beyond NATO. The EU is also heavily engaged and generous in providing macroeconomic aid to Ukraine.

One potential game changer, which remains uncertain, is a clear signal from the Alliance in Vilnius that we have moved beyond the Bucharest Summit in terms of Ukraine’s NATO membership.

Since 2008, we have been repeating the same mantra, stating that Ukraine will eventually become a member of the Alliance.

However, little has been done in practice to make this a reality.

This policy has sent a signal of uncertainty and vulnerability to Russia, implying that it will eventually lose Ukraine. This lack of unified action has contributed to the Russian aggression against Georgia and Ukraine. We missed an opportunity in Bucharest to send a strong message that we are committed to protecting Georgia and Ukraine. Therefore, it is crucial not to repeat the same mistake in the future. The responsibility now lies with the Allies to prevent further Russian aggression by providing Ukraine with security guarantees through NATO membership.

As former opponent of NATO enlargement, Henry Kissinger himself acknowledged, there is no better security guarantee than NATO membership. Bringing Ukraine into NATO now is necessary to prevent another war and ensure lasting security.

My expectation is that the Allies will move beyond Bucharest and clearly outline the path towards Ukraine’s NATO membership

როგორც წესი, უკრაინის ნატოში გაწევრიანების საჭიროებაზე აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები საუბრობენ. როგორ ფიქრობთ, არის თუ არა დასავლეთ ევროპაში პარტნიორების დარწმუნების საჭიროება, უკრაინის წევრობის მხარდაჭერის მნიშვნელობის შესახებ? პერსპექტივების განსხვავება ბუნებრივია, ნატოს შიგნით პასუხისმგებლობების ბალანსის გამო. დასავლეთის ქვეყნები, განსაკუთრებით შეერთებული შტატები, უფრო დიდია და მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ უსაფრთხოების გარანტიების უზრუნველყოფაში. მათ აქვთ ამ გარანტიების მხარდასაჭერად საჭირო შესაძლებლობები. თუმცა, ჩვენ ვხედავთ ცვლილებას, როდესაც პოლონეთის მსგავსი ქვეყნები ზრდიან თავდაცვის ხარჯებს და თავად ხდებიან უსაფრთხოების გარანტიების მიმწოდებლები. მეორეს მხრივ, აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები, მათ შორის სლოვაკეთი, ლიეტუვა და პოლონეთი, უფრო ხმამაღლა უჭერენ მხარს უკრაინის გაწევრიანებას, რადგან ისინი რუსეთის აგრესიის უფრო მყისიერი რისკის წინაშე დგანან. გეოგრაფიული სიახლოვე თამაშობს როლს მათ ძლიერ ადვოკატირებაში. რაც შეეხება დასავლეთ ევროპას, მიმდინარეობს დიალოგი და დისკუსიები უსაფრთხოების გარანტიებისა და ნატოს წევრობის მნიშვნელობის გაგების უზრუნველსაყოფად. თავად ომი ამ გარანტიების საჭიროების მძლავრ შეხსენებას წარმოადგენს. როგორ აფასებთ საქართველოში არსებულ ვითარებას, თუ გავითვალისწინებთ ხელისუფლების პოზიციებს რუსეთთან მჭიდრო ურთიერთობებზე და მათ ქმედებებზე, რომლებიც შესაძლოა არ ემთხვეოდეს ნატოში ინტეგრაციის მისწრაფებებს? საქართველოში მთავარი საზრუნავი არის ხალხის უფლების შენარჩუნება, თავად აირჩიონ სად და ვის გვერდით სურთ დგომა. მნიშვნელოვანია, პატივი ვცეთ მათ გადაწყვეტილებას, იქნება ეს ევროკავშირთან, ნატოსთან, თუ სხვა არჩევანთან. რუსეთს არ აქვს უფლება უარყოს ეს თავისუფლება. თუმცა, არანაკლებ მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოს მთავრობა ასახავდეს ხალხის ნებას და არ მოახდინოს არჩევნების გაყალბება საკუთარი დღის წესრიგის სასარგებლოდ. თუ ქართული საზოგადოება მკაფიოდ არის განზრახული ევროკავშირსა და ნატოში გაწევრიანებაზე, ხელისუფლება ხალხის ნებას უნდა შეუერთდეს და უზრუნველყოს გამჭვირვალე და სამართლიანი არჩევნები. როდესაც ომი დაიწყო, კეთდებოდა განცხადებები, რომ ეს არ არის მხოლოდ უკრაინის საკითხი, არამედ მთელი ევროპის საზრუნავი. როგორ ფიქრობთ, როგორ აღიქვამენ დასავლეთ ევროპელები საფრთხეს და რამდენად ესმით ისეთი ქვეყნების მხარდაჭერის მნიშვნელობა, როგორიცაა უკრაინა და სხვა აღმოსავლეთ ევროპის მოკავშირე ქვეყნები? მიუხედავად იმისა, რომ კონფლიქტის გავლენა შეიძლება განსხვავდებოდეს გეოგრაფიის მიხედვით, ევროპის ვერცერთი ქვეყანა ვერ აცდება უკრაინაში რუსული აგრესიის შედეგებს. დასავლეთ ევროპის ქვეყნებმა შეიძლება იგრძნონ ნაკლებად მყისიერი გავლენა კონფლიქტისგან სიშორების გამო, მაგრამ მათ კარგად იციან, რომ რუსეთის ექსპანსიონიზმზე ძლიერი პასუხის გარეშე, შედეგები საგრძნობი იქნება მთელ კონტინენტზე. იქნება ეს ენერგეტიკული შანტაჟი თუ მიწოდების შეფერხება, შედეგები ყველა ჩვენგანს შეგვეხება. მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რომ უკრაინისადმი ჩვენი მხარდაჭერის შეწყვეტა მხოლოდ გაამხნევებს რუსეთს და გამოიწვევს შემდგომ კონფლიქტებს. ამიტომ, ნატოს ყველა მოკავშირის საუკეთესო ინტერესშია მკაფიო ხაზის დადგენა და ასეთი ქცევის წინააღმდეგ ერთიანი დგომა.

once the war ends.

Usually when these reports are written, or when we advocate for Ukraine’s NATO membership, it’s primarily countries from Eastern Europe that speak out. Do you think there is a need to reassure partners in Western Europe about the importance of supporting Ukraine’s membership?

The difference in perspectives is natural due to the balance of responsibilities within NATO. Western European countries, particularly the United States, are larger and play a significant role in providing security guarantees. They have the capabilities needed to back those guarantees. However, we are seeing a shift in the security landscape, with countries like Poland increasing their defense spending and becoming providers of security guarantees themselves. On the other hand, countries in Eastern Europe, including Slovakia, Lithuania, and Poland, are more vocal about supporting Ukraine’s membership because they face a more immediate risk of Russian aggression. The geographic proximity plays a role in their strong advocacy. As for Western Europe, there is ongoing dialogue and discussions to ensure that the importance of security guarantees and NATO membership is understood. The war itself serves as a powerful reminder of the need for these guarantees.

How do you assess the current situation in Georgia, considering the government’s stance on closer relations with Russia and their actions that may not align with support for NATO integration?

The main concern in Georgia is to preserve people’s right to choose their alignment. It is important to respect their decision, whether it is to align with the EU, NATO, or any other choice they make. Russia has no right to deny them that freedom.

However, it is equally important for the government of Georgia to reflect the will of the people and not manipulate elections to favor their own agenda. If Georgian society is clearly set on joining the EU and NATO, the government should align with the will of the people and ensure transparent and fair elections.

When the war started, there was a realization that it is not just Ukraine’s issue, but a concern for the entire Europe.

How do you think Western Europeans perceive the threat and understand the importance of supporting countries like Ukraine and other Eastern European allies?

While the impact of the conflict may differ depending on geography, no country in Europe has been spared the consequences of Russian aggression in Ukraine. Western European countries may feel a lesser immediate impact due to their distance from the conflict, but they are fully aware that without a strong response to Russian expansionism, the repercussions will be felt across the continent. Whether it is energy blackmail or the disruption of supplies, the consequences would be significant for all of us. It is crucial to recognize that relenting on our support to Ukraine would only embolden Russia and lead to further conflicts. Therefore, it is in the best interest of all NATO allies to draw a clear line and stand united against such behavior.

DIPLOMAT 29

უკრაინელი დეპუტატი ივანნა კლიმპუშცინცაძე: უკრაინის მხარდაჭერა და გრძელვადიანი მშვიდობის გზა

Ukrainian MP Ivanna Klympush-Tsintsadze: Support for Ukraine, and Path to Lasting Peace photo credit: NATO PA

კრაინელ დეპუტატ ივანა კლიმპუშ-ცინცაძესთან, ვსაუბრობთ მიმდინარე მცდელობებზე, დასავლეთ ევროპის ქვეყნებისა და ნატოს მოკავშირეებისგან, უკრაინის მხარდაჭერის მოსაპოვებლად. უკრაინის უსაფრთხოებისა და დასავლურ ინსტიტუტებთან ინტეგრაციის ერთგული დამცველი, კლიმპუშ-ცინცაძე გვიზიარებს ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის სესიის მნიშვნელოვან გზავნილებს, ხაზს უსვამს პოზიტიურ მოვლენებს და საუბრობს იმ მიმართულებებზე, რომლებიც შემდგომ გაუმჯობესებას საჭიროებს.

უ

როგორი შთაბეჭდილებით ხართ ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის საგაზაფხულო სესიაზე? გამართლდა თუ არა თქვენი მოლოდინი და რა პოზიტიური გზავნილები იყო ამ დღეების განმავლობაში? კიდევ რომელი მიმართულებით ხედავთ გააქტიურების მნიშვნელობას? ნატოს საპარლამენტო ასამბლეამ აჩვენა ლიდერობა იმით, რომ იყო პირველი ასამბლეა, რომელმაც გააძევა რუსული დელეგაცია 2014 წელს, რითაც აჩვენა მტკიცე პოზიცია ცხრა წელზე მეტი ხნის განმავლობაში მიმდინარე კონფლიქტის შესახებ. ჩვენი მოლოდინი იყო, რომ ეს პოლიტიკური ასამბლეა დაგვეხმარებოდა ვილნიუსის სამიტის ამბიციური დღის წესრიგის მიღწევაში. ჩვენ ვიმედოვნებდით, რომ საგაზაფხულო სესიაზე წარმოდგენილ რეზოლუციებსა და მოხსენებებს შეეძლოთ განესაზღვრათ დამატებითი ნაბიჯები უკრაინასა და ნატოს შორის ურთიერთობების გასაუმჯობესებლად. მიუხედავად იმისა, რომ რეზოლუცია არის ძლიერი, მხარდამჭერი და ყოვლისმომცველი, მაინც ნაკლებად ამბიციურია, ვიდრე ჩვენ ვისურვებდით. საკვანძო პუნქტები, რომელთა ნახვაც გვსურს რეზოლუციაში, მოიცავს მკაფიო გზას უკრაინის მომავალი წევრობისკენ ნატოში, რადგან მიგვაჩნია, რომ ეს აუცილებელია ევროპაში გრძელვადიანი და მდგრადი მშვიდობისთვის. ჩვენ ვაღიარებთ, რომ 15 წლის წინ ბუქა-

30 DIPLOMAT

n this interview, we sit down with Ivanna Klympush-Tsintsadze, an Ukrainian MP, to discuss the ongoing efforts to garner support for Ukraine from Western European countries and NATO allies. As a staunch advocate for Ukraine’s security and integration with Western institutions, Klympush-Tsintsadze shares her impressions of the NATO PA session, highlights positive developments, and outlines areas that require further improvement.

I

What was your impression of the NATO PA spring session? Did it meet your expectations, and what were some positive developments during those days? What areas would you like to see improvements in?

The NATO Parliamentary Assembly has shown leadership by being the first assembly to expel the Russian delegation in 2014, demonstrating a strong understanding of the ongoing conflict that has lasted over nine years. Our expectation was that this political assembly could help us achieve an ambitious agenda for the Vilnius Summit. We hoped that resolutions and reports presented during the spring session could outline additional steps to upgrade the relationship between Ukraine and NATO. The resolution although it is strong, supportive, and comprehensive, is still less ambitious than we would have preferred.

While it is a step forward, it may not be as ambitious as Ukraine requires at this moment. The key points we would have liked to see in the resolution include a clear path towards Ukraine’s future membership in NATO, as we believe this is necessary for durable and sustainable peace in Europe. We acknowledge that there is little appetite to go beyond the lan-

რესტის სამიტის შეთანხმების მიღმა გასვლის სურვილი არ არსებობს, სადაც ნათქვამია, რომ უკრაინა და საქართველო გახდებიან ნატოს წევრები. შემდეგი ლოგიკური ნაბიჯი არის წევრობის სამოქმედო გეგმის (MAP) მინიჭება. თუმცა, ჩვენ გვჯერა, რომ MAP ამ ვითარებაში სრულიად შეუსაბამოა, თუ გავითვალისწინებთ ქვეყნების გამოცდილებას, როგორიცაა ფინეთი, რომელიც მაპის გარეშე შეუერთდა ალიანსს და იმედია შვედეთიც მალე გახდება წევრი. სამწუხაროდ, პოლიტიკურ დონეზე ასევე არ არის მზადყოფნა, რომ უკრაინა-ნატოს ურთიეთობები ახალ ეტაპზე გადავიდეს და ის ალიანსში მიიღონ. რეალისტურად, ჩვენ გვესმის გამოწვევები ამ ეტაპზე ამ უმაღლესი მიზნის მიღწევაში. მიუხედავად ამისა, ჩვენ გავაგრძელებთ მუშაობას სხვადასხვა ქვეყნებთან და დელეგაციებთან მათი პოზიციების გასაგებად. სესიაზე წარმოდგენილი იყო რამდენიმე მოხსენება სხვადასხვა კომიტეტის მიერ, სადაც მკაფიო გზავნილები იყო რუსეთის მიერ უკრაინის წინააღმდეგ ომის შესახებ. ეს მოხსენებები ხაზს უსვამს ომის გავლენას უკრაინის საზოგადოებაზე. მნიშვნელოვანია, რომ ეს გაგება ფართოდ იყოს აღიარებული, გაანალიზებული და ყურადღების ცენტრში. ამ ომის შედეგები სცილდება ჩვენს კეთილდღეობას და ევროპულ კონტინენტს, რაც თავისუფალი სამყაროს მასთან ბრძოლას და დაპირისპირებას აუცილებელს ხდის. ამიტომ, წარმოუდგენლად პოზიტიური იყო თითოეული კომიტეტის განხილვა ამ ომთან დაკავშირებულ კონკრეტულ საკითხებზე და ხაზს უსვამდა შემდგომი ყურადღებისა და მოქმედების აუცილებლობას. ჩვენ შევამჩნიეთ, რომ უკრაინის დამცველები ხშირად მიმართავენ ისეთი ქვეყნების გამოცდილებას, როგორიცაა საქართველო და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები, როდესაც ეძებენ მხარდაჭერას დასავლეთ ევროპის ქვეყნებიდან. როგორ ფიქრობთ, რატომ არის ასე და როგორ აპირებთ აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებთან ერთად მუშაობას მეტი მხარდაჭერის მოსაპოვებლად, მათ შორის აშშ-სგან? მართალია, უკრაინის დამცველები ხშირად ამახვილებენ ყურადღებას ისეთი ქვეყნების გამოცდილებაზე, როგორიც არის საქართველო და სხვა აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები, როდესაც ეძებენ მხარდაჭერას დასავლეთ ევროპის ქვეყნებიდან. ეს მიდგომა მომდინარეობს საერთო გამოწვევებიდან და ისტორიული კონტექსტიდან, რომელსაც ეს ქვეყნები შეხვდნენ რუსეთის აგრესიასა და ჩარევასთან გამკლავებისას. აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების ბრძოლებისა და წარმატებების ხაზგასმით, ჩვენ მიზნად ვისახავთ შევქმნათ სოლიდარობის გრძნობა და ვაჩვენოთ, რომ უკრაინის ბრძოლა თავისუფლებისა და უსაფრთხოებისთვის არის უფრო ფართო რეგიონული კონტექსტის ნაწილი. აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებთან ერთად მუშაობისთვის ჩვენ უნდა გავაძლიეროთ თანამშრომლობა და კოორდინაცია ჩვენს ერებს შორის. ჩვენი ძალისხმევისა და გამოცდილების გაზიარებით და ერთმანეთის მხარდაჭერით, ჩვენ შეგვიძლია ერთიანი ძალა წარვუდგინოთ დასავლეთ ევროპის ქვეყნებსა და საერთაშორისო საზოგადოებას. ეს სოლიდარობა ხელს შეუწყობს უკრაინის მხარდაჭერის აუცილებლობისა და მნიშვნელობის გადმოცემას მშვიდობის, სტაბილურობისა და დასავლურ ინსტიტუტებთან ინტეგრაციის სწრაფვაში. გარდა ამისა, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს დასავლეთ ევროპის ქვეყნების და შეერთებული შტატების, კონსტრუქციულ დიალოგში ჩართვას. ჩვენ ვაფასებთ მხარდამჭერ კომენტარებს, რომლებიც მოვისმინეთ აშშ-ს დელეგაციისგან. მეტი მხარდაჭერის მოსაპოვებლად, ჩვენ ხაზი უნდა გავუსვათ უკრაინის ბრძოლის მნიშვნელობას უფრო ფართო რეგიონული უსაფრთხოებისა და სტაბილურობის კონტექსტში.

guage agreed upon in the Bucharest summit 15 years ago, which stated that Ukraine and Georgia would become NATO members. The next logical step is granting a Membership Action Plan (MAP). However, we believe that the MAP is currently irrelevant, given the experiences of countries like Finland and hopefully Sweden. Unfortunately, there is also a lack of readiness at the political level to provide guidance to governments on upgrading the relationship between Ukraine and NATO, such as extending an invitation.

Realistically, we understand the challenges in reaching this higher point at this stage. Nonetheless, we will continue to work towards it engaging with different countries and delegations to understand their perspectives.

During the session, there were several reports presented by different committees that provided clear explanations of Russia’s war against Ukraine. These reports highlighted the impact of the war on various aspects of Ukrainian society and different regions. It is crucial that this understanding is widely recognized, analyzed, and kept in focus. The consequences of this war extend beyond our well-being and the European continent, making it essential for the free world to address and confront it. Therefore, it was incredibly positive to see each committee addressing specific issues related to this war and emphasizing the need for further attention and action.

We have noticed that advocates for Ukraine often refer to the experiences of countries like Georgia and Eastern European nations when seeking support from Western European countries. Why do you think this is the case, and how do you propose working together with Eastern European countries to garner more support, including from the US? It is true that advocates for Ukraine often draw attention to the experiences of countries like Georgia and other Eastern European nations when seeking support from Western European countries. This approach stems from the shared challenges and historical context that these countries have faced in dealing with Russia’s aggression and interference. By highlighting the struggles and successes of Eastern European nations, we aim to create a sense of solidarity and demonstrate that Ukraine’s fight for freedom and security is part of a broader regional context.

To work together with Eastern European countries, we need to strengthen cooperation and coordination among our nations.

By aligning our efforts, sharing experiences, and supporting each other, we can present a united front to Western European countries and the international community. This solidarity will help convey the urgency and importance of supporting Ukraine in its quest for peace, stability, and integration with Western institutions.

Furthermore, it is crucial to engage Western European countries, including the United States, in a constructive dialogue. We appreciate the supportive comments we have heard from the US delegation. To garner more support, we must emphasize the significance of Ukraine’s struggle in the context of broader

DIPLOMAT 31

დასავლეთ ევროპის ქვეყნებზე და მთლიანად თავისუფალ სამყაროზე პოტენციური გავლენის ხაზგასმით, ჩვენ შეგვიძლია ხელი შევუწყოთ უკეთეს გაგებას და მივიღოთ უფრო ძლიერი მხარდაჭერა უკრაინის მისწრაფებებისთვის. რამდენად ხედავთ პოზიტიურ ცვლილებას უკრაინის მხარდაჭერაში დასავლეთ ევროპის ქვეყნებისა და ალიანსის მხრიდან? დიახ, ჩვენ ვნახეთ წარმოუდგენელი პოზიტიური ევოლუცია უკრაინისადმი დასავლეთის მხარდაჭერაში გასული წლის განმავლობაში. ჩვენ ღრმად ვაფასებთ გაზრდილ მხარდაჭერას სამხედრო, ჰუმანიტარულ, ფინანსურ და სანქციების სფეროებში. მზარდი აღიარება ხდება იმ საფრთხის შესახებ, რომელსაც რუსეთი უქმნის კონტინენტის უსაფრთხოებას და იზრდება იმის გაცნობიერება, რომ უკრაინის წარმატება გადამწყვეტია მათი უსაფრთხოებისთვის. დასავლეთ ევროპის ქვეყნების უფრო მეტი წარმომადგენელი გამოხატავს უკრაინის გამარჯვებისა და რუსეთის დამარცხების აუცილებლობას. აზროვნების ეს ცვლილება მნიშვნელოვანია და აჩვენებს უკრაინის უფრო ძლიერ მხარდაჭერას. რა გამოწვევების წინაშე დგახართ დასავლეთის ქვეყნების მხარდაჭერის მოპოვებისას და როგორ უმკლავდებით ამ გამოწვევებს? ერთ-ერთი გამოწვევა, რომლის წინაშეც ვდგავართ, არის ესკალაციის და რუსეთის პროვოცირების შიში. ზოგიერთი ქვეყანა ყოყმანობს უკრაინისთვის დამატებითი იარაღის მიწოდებაზე, იმის შიშით, რომ ამან შესაძლოა რუსეთის შემდგომი პროვოცირება მოახდინოს. თუმცა, მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რომ რუსეთს არ სჭირდება პროვოკაცია თავდასხმისთვის, უკრაინა კი თავის დასაცავად საჭირო თავდაცვით შესაძლებლობებს მოითხოვს. ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ ხაზგასმა, რომ ერთიანობა და მხარდაჭერა აუცილებელია რუსეთის მხრიდან შემდგომი აგრესიის თავიდან ასაცილებლად. კიდევ ერთი გამოწვევა არის ბიზნეს ინტერესების გავლენა, რომელიც ძირს უთხრის უკრაინის მხარდაჭერის გაერთიანებულ ძალისხმევას. ზოგიერთი ქვეყანა ალიანსების სიძლიერესა და ერთიანობას ნატოსა და ევროკავშირში, რუსეთთან ეკონომიკურ კავშირებს ამჯობინებს. ყველა წევრი სახელმწიფოსთვის, მათ შორის დასავლეთის ქვეყნებისთვის, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ამ გამოწვევას, იპოვონ გადაწყვეტილებები, რომლებიც პრიორიტეტს ანიჭებს კოლექტიური დღის წესრიგს და მთელი ბლოკის უსაფრთხოებას. როგორ აფასებთ დასავლეთის ქვეყნების მხარდაჭერის ამჟამად და კიდევ რისი გაკეთება შეუძლიათ მათ უკრაინის დასახმარებლად? დასავლური ქვეყნების მხარდაჭერის დონემ პოზიტიური ტენდენციები აჩვენა, მაგრამ ჯერ ნაადრევია შესრულებული სამუშაოს განხილვა. ჩვენ ჯერ კიდევ გვჭირდება დამატებითი დახმარება, განსაკუთრებით დამატებითი შეიარაღების კუთხით. გადაწყვეტილების მიღებისა და მიწოდების პროცესები იარაღის მიწოდებისთვის უნდა დაჩქარდეს, რათა გადაიჭრას გადაუდებელი საჭიროებები მშვიდობიანი მოსახლეობის სიცოცხლისა და უკრაინის შეიარაღებული ძალების ეფექტურობის უზრუნველსაყოფად. შეფერხებული იყო დისკუსიები და მზადება მნიშვნელოვანი აღჭურვილობისთვის, როგორიცაა ტანკები და F-16. ეს შეფერხებები იწვევს დროის დაკარგვას და ხელს გვიშლის ჩვენი ჯარების ადეკვატურად მომზადებაში. უკრაინის ეფექტური მხარდაჭერისთვის საჭიროა დასავლეთის სამხედრო ინდუსტრიაში წარმოების შესაძლებლობების გაზრდა, რათა უზრუნველყოფილი იყოს საჭირო ინსტრუმენტების დროული ხელმისაწვდომობა. მეტიც, არსებობს დამატებითი მოქმედების საჭიროება სანქციე-

32 DIPLOMAT

regional security and stability. By highlighting the potential impact on Western European countries and the free world as a whole, we can foster a better understanding and gain stronger backing for Ukraine’s aspirations.

Do you believe there has been a positive shift in the support for Ukraine from Western European countries and NATO allies?

Yes, we have seen an incredible positive evolution in the Western support for Ukraine over the past year. We deeply appreciate the increased support in military, humanitarian, financial, and sanctions areas. There has been a growing recognition of the threat that Russia poses to the security of the continent and a realization that Ukraine’s success is crucial for their own security. More representatives from Western European countries are expressing the need for Ukraine to win and for Russia to be defeated. This shift in thinking is significant and demonstrates a stronger backing for Ukraine.

What are some challenges you still face in garnering support from Western countries, and how can these challenges be addressed?

One of the challenges we face is the fear of escalation and provoking Russia. Some countries are hesitant to provide Ukraine with additional weapons, fearing it may provoke Russia further. However, it is important to understand that Russia does not need provocation to attack, and Ukraine requires the necessary defensive capabilities to protect itself. We must continue to emphasize that unity and support are essential to prevent further aggression from Russia.

Another challenge is the influence of business interests that undermine the united effort in supporting Ukraine. Some countries prioritize their economic ties with Russia over the strength of alliances and unity within NATO and the EU. It is crucial for all member states, including Western countries, to address this challenge and find solutions that prioritize the collective agenda and the security of the entire bloc.

How do you assess the current level of support from Western countries, and what more can they do to assist Ukraine?

The level of support from Western countries has shown positive tendencies, but it is too early to consider the job done. We still need further assistance, particularly in terms of additional weaponry. The decision-making and delivery processes for providing weaponry need to be expedited to address the urgent needs of protecting civilian lives and ensuring the efficiency of the Ukrainian armed forces.

There have been delays in discussions and preparations for important equipment, such as tanks and F-16s. These delays result in lost time and prevent us from adequately preparing and training our troops. To support Ukraine effectively, there needs to be an upscaling of production capabilities in the Western military industry to ensure the timely availability of necessary instruments.

Moreover, there is room for further action in terms of sanc-

photo credit: NATO PA

ბის კუთხით. ძლიერმა და ერთიანმა სანქციებმა, გამონაკლისების ან სუსტი რგოლების გარეშე, შეიძლება მნიშვნელოვანი გავლენა იქონიოს. ხარვეზების აღმოფხვრა, სანქციების სექტორების გაფართოება და რუსეთის ატომური ელექტროენერგიის გამომუშავების სექტორზე ზეწოლის გაზრდა არის ის სფეროები, რომლებიც შეიძლება მოვიაზროთ. გარდა ამისა, ნავთობის ფასის ლიმიტის შემცირებამ და G7-ის მიღმა უფრო ფართო სანქციების განხორციელებამ შეიძლება შემდგომი ზეწოლა მოახდინოს რუსეთის ფედერაციაზე. რომ შევაჯამოთ, დასავლეთის ქვეყნებს შეუძლიათ გააგრძელონ უკრაინისადმი მხარდაჭერის გაძლიერება იარაღის მიწოდების დაჩქარებით, წარმოების შესაძლებლობების გაძლიერებით და მკაცრი და ერთიანი სანქციების განხორციელებით, რათა რუსეთმა პასუხი აგოს მის ქმედებებზე. ყველას აინტერესებს, როდის დასრულდება ომი და თქვენ როგორი მოლოდინი გაქვთ ამჟამინდელი მხარდაჭერის გათვალისწინებით? ჩვენ ვართ ის ერი, რომელიც ყველაზე მეტად არის დაინტერესებული მშვიდობას რაც შეიძლება მალე მივაღწიოთ. არცერთი სხვა ერი ან პოლიტიკოსი ისე არ გამოხატავს შეშფოთებას ხალხის მკვლელობისა და ტანჯვის დასრულებასთან დაკავშირებით, როგორც ჩვენ. თუმცა, ჩვენ გვესმის, რომ მშვიდობის მიღწევა შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც რუსეთი დამარცხებული, იზოლირებული და დასუსტებულია იმ დონემდე, რომ მას აღარ შეეძლოს განახორციელოს მორიგი თავდასხმა რომელიმე ქვეყანაზე. ეს არ ეხება მხოლოდ უკრაინას; თუ რუსეთი პასუხს არ აგებს, ის საფრთხეს შეუქმნის სხვებსაც. პირველი ნაბიჯი იქნება რუსული ჯარების სრული გაყვანა უკრაინის საერთაშორისოდ აღიარებული ტერიტორიიდან. მაშინ, შეიძლება მოლაპარაკებები წარიმართოს, რათა უზრუნველვყოთ რუსეთის დასუსტება და მზადყოფნა, გადაიხადოს კომპენსაციები მის მიერ გამოწვეული ნგრევისთვის. მხოლოდ მაშინ შეიძლება ველოდოთ ომის დასრულებას. საქართველოსთან დაკავშირებით, ჩვენი წინა საუბრისას გქონდათ გარკვეული იმედგაცრუება ნაკლებადგამოხატული მხარდაჭერის შესახებ. როგორ აფასებთ საქართველოსთან ამჟამინდელ ურთიერთობას და უკრაინის მთავრობის ქმედებებს, როგორიც არის ქვეყნიდან ელჩის გაწვევა?

tions. Strong and unified sanctions, without exemptions or weak links, can have a significant impact. Closing loopholes, expanding sanction sectors, and increasing pressure on Russia’s nuclear power generation sector are some areas that could be explored. Additionally, lowering the price cap for oil and implementing wider sanctions beyond the G7 can exert further pressure on the Russian Federation.

In summary, Western countries can continue to enhance their support for Ukraine by expediting the delivery of weaponry, strengthening production capabilities, and implementing robust and unified sanctions to hold Russia accountable for its actions.

Everyone asks when the war will be over and what is your sense considering the current support?

We are the nation that is most interested in achieving peace as soon as possible. No other nation or politician expresses concern about ending the killing and suffering of people as deeply as we do. However, we understand that peace can only be achieved when Russia is defeated, isolated, and weakened to the point where it cannot launch another attack on any country.

It’s not just about Ukraine; if Russia is not held accountable, it poses a threat to others as well. The first step would be the complete withdrawal of Russian troops from all internationally recognized Ukrainian territories. Then, hopefully, negotiations can take place to ensure Russia’s weakness and willingness to pay reparations for the destruction it caused. Only then can we expect to see an end to the war.

Regarding Georgia, there was some frustration expressed in our previous conversation about the level of support. What is your assessment of the current relationship with Georgia and the actions taken by the Ukrainian government, such as withdrawing the ambassador?

DIPLOMAT 33

უნდა ითქვას, რომ საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება, როგორც ჩანს, ცდილობს რამდენიმე პოზიციის ერთდროულად დაბალანსებას, რაც არ არის პრაქტიკული მიდგომა. კონფლიქტი რუსეთსა და უკრაინას შორის აშკარაა, ისევე როგორც შავი და თეთრი და ბრძოლა სიკეთესა და ბოროტებას შორის. ქართველმა ხალხმა გამოავლინა თავისი სოლიდარობა უკრაინის მიმართ, თუმცა, მთავრობა უნდა შეესაბამებოდეს თავისი ხალხის გრძნობებს. მე ვაფასებ, რომ საქართველოს მთავრობა მუდმივად უჭერს მხარს უკრაინას

ჩვენ გვესმის, რომ მშვიდობის მიღწევა შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც რუსეთი დამარცხებული, იზოლირებული და დასუსტებულია იმ დონემდე, რომ მას აღარ შეეძლოს განახორციელოს მორიგი თავდასხმა რომელიმე ქვეყანაზე. ეს არ ეხება მხოლოდ უკრაინას; თუ რუსეთი პასუხს არ აგებს, ის საფრთხეს შეუქმნის სხვებსაც. პირველი ნაბიჯი იქნება რუსული ჯარების სრული გაყვანა უკრაინის საერთაშორისოდ აღიარებული ტერიტორიიდან. მაშინ, შეიძლება მოლაპარაკებები წარიმართოს, რათა უზრუნველვყოთ რუსეთის დასუსტება და მზადყოფნა, გადაიხადოს კომპენსაციები მის მიერ გამოწვეული ნგრევისთვის. მხოლოდ მაშინ შეიძლება ველოდოთ ომის დასრულებას.

I must say that the current government of Georgia seems to be trying to balance multiple positions simultaneously, which is not a practical approach. The conflict between Russia and Ukraine is clear-cut, black and white, and a battle between good and evil. The people of Georgia and its society have shown their solidarity with Ukraine and its efforts to defend itself. However, the government needs to align with the sentiments of its people.

I do appreciate that the Georgian government consistently supports Ukraine on the international stage, and we can count on them in various fora. Yet, I believe Georgia could be more proactive in joining sanctions and countering Russian propaganda.

There is an ongoing concern about Russia’s offer to reopen communication channels, and I strongly urge Georgia to reject this suggestion as it seems like a trap. Russia should withdraw

We understand that peace can only be achieved when Russia is defeated, isolated, and weakened to the point where it cannot launch another attack on any country.

It's not just about Ukraine; if Russia is not held accountable, it poses a threat to others as well.

The first step would be the complete withdrawal of Russian troops from all internationally recognized Ukrainian territories. Then, hopefully, negotiations can take place to ensure Russia's weakness and willingness to pay reparations for the destruction it

საერთაშორისო ასპარეზზე და ჩვენ შეგვიძლია მათი იმედი გვქონდეს სხვადასხვა ფორუმებზე. მიუხედავად ამისა, მე მჯერა, რომ საქართველო შეიძლება იყოს უფრო პროაქტიული, შეუერთდეს სანქციებს და დაუპირისპირდეს რუსულ პროპაგანდას. არსებობს მუდმივი შეშფოთება რუსეთის შეთავაზებაზე საკომუნიკაციო არხების ხელახლა გახსნის შესახებ და მე მტკიცედ მოვუწოდებ საქართველოს უარყოს ეს წინადადება, რადგან ეს ხაფანგს ჰგავს. რუსეთმა კავშირების აღდგენამდე თავისი ჯარები სამხრეთ ოსეთიდან და აფხაზეთიდან უნდა გაიყვანოს. სამწუხაროდ, როგორც ჩანს, საქართველოში არ არის სიცხადე და ერთიანობა პრიორიტეტებთან და გადაწყვეტილების მიღებასთან დაკავშირებით. ასევე შეშფოთებული ვარ, რომ საქართველოს მთავრობას არ მიუღია რაიმე ქმედება უკრაინის კონფლიქტს გამორიდებული რუსების ქვეყანაში ყოფნის შეზღუდვის მიზნით, რაც საქართველოს მოსახლეობის უკმაყოფილებას იწვევს. გადამწყვეტია, რომ მთავრობამ გადაჭრას ეს საკითხები, რათა თავიდან აიცილოს პოტენციური დაძაბულობა ქვეყანაში. რაც შეეხება უკრაინის ელჩის გაწვევას, მე პირადად არ ვეთანხმები უკრაინის პრეზიდენტის ამ გადაწყვეტილებას. მიმაჩნია, რომ უკრაინამ უნდა შეინარჩუნოს მაღალი დონის წარმომადგენლობა და უწყვეტი დიალოგი საქართველოსთან, იმის გათვალისწინებით, რომ საქართველო უკრაინის არა მხოლოდ სტრატეგიული პარტნიორია, არამედ ძვირფასი მეგობარიც.

34 DIPLOMAT

caused. Only then can we expect to see an end to the war. its troops from South Ossetia and Abkhazia before any restoration of connections. Unfortunately, there seems to be a lack of clarity and unity within Georgia regarding priorities and decision-making. I am also concerned that the Georgian government has not taken any action to limit the stay of Russians fleeing from the conflict in Ukraine, which is causing dissatisfaction among the Georgian population. It’s crucial for the government to address these issues to prevent potential societal tensions.

As for the withdrawal of the Ukrainian ambassador, I personally disagree with the decision made by the President of Ukraine.

I believe Ukraine should maintain a high-level presence and continuous dialogue with Georgia, considering that Georgia is not only a strategic partner but also a dear friend to Ukraine. s faced by NATO and its allies. The current report highlights the issue of Ukraine fatigue, as it has been over a year since the conflict began. While the Allies initially

ინტერვიუ სენატორ როდრიგ დემუსთან: უკრაინაში რუსეთის განახლებული შეჭრის დროს საერთაშორისო სამართლის დარღვევების დაუსჯელობის წინააღმდეგ ბრძოლა

photo credit: NATO PA

Interview with Senator Rodrigue Demeuse: Fighting Impunity for Violations of International Law in Russia’s Renewed Invasion of Ukraine მ ინტერვიუში ბელგიის სენატის წევრი სენატორი როდრიგ დემუსი განიხილავს ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის ფარგლებში გამოქვეყნებულ ანგარიშს, რომელიც ეხება უკრაინაში მომხდარ საერთაშორისო სამართლის დარღვევებს და ხელშესახები რეაგირების გადაუდებელ აუცილებლობას. სენატორი დემუსი ხაზს უსვამს დაუსჯელობის წინააღმდეგ ბრძოლის მნიშვნელობას და იმის უზრუნველყოფას, რომ ყველა დამნაშავე დასჯილია მათი ქმედებებისთვის. ინტერვიუში ის, ასევე საუბრობს პარლამენტარების როლზე ამ პროცესების მხარდასაჭრად და მოითხოვს ქმედითი ნაბიჯების გადადგმას, მათ შორის უკრაინის მართლმსაჯულების სისტემის მხარდაჭერას და საერთაშორისო ტრიბუნალის შექმნის ადვოკატირებას. განიხილავს წინა შემთხვევებიდან მიღებულ გაკვეთილებს, საქართველოს მაგალითზე და სასამართლო გადაწყვეტილებების აღსრულებასთან დაკავშირებულ გამოწვევებს.

ა

სანამ თავად ანგარიშის დეტალებს ჩავუღრმავდებით, მსურს ვიკითხო მისი შექმნის პროცესის შესახებ. შეგიძლიათ გვითხრათ ვინ იყო ჩართული და როგორ ხორციელდებოდა მასზე მუშაობა? რა თქმა უნდა. მოხსენება მომდინარეობს ჩვენი შეშფოთებიდან უკრაინაში ყოველდღიურად მომხდარ მრავალრიცხოვან დარღვევასთან დაკავშირებით. ჩვენ მიზნად დავისახეთ ამ დარღვევების აღმოფხვრა

n this interview, Senator Rodrigue Demeuse, a member of the Senate of Belgium, discusses the creation of a report within the framework of the NATO Parliamentary Assembly that addresses the violations occurring in Ukraine and the urgent need for tangible responses. Senator Demeuse emphasizes the importance of fighting impunity and ensuring that all perpetrators are held accountable for their actions. The interview delves into the role of parliamentarians in addressing these crimes and proposes actionable steps they can take, including supporting Ukraine’s justice system and advocating for the establishment of an international tribunal.

Lessons learned from previous cases, such as the situation in Georgia, are examined, along with the challenges involved in implementing court decisions.

I

Before we delve into the details of the report itself, I’d like to inquire about the process behind its creation. Could you tell us who was involved and provide some background information?

Certainly. The report originated from our concerns regarding

DIPLOMAT 35

და ხელშესახები რეაგირება. თავდაპირველად, გამაკვირვა კონფლიქტის პირველ თვეებში ჩატარებული ეფექტური სამართლებრივი ზომებისა და კვლევების სიმცირემ. ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის გუნდის დახმარებით, რომელმაც მნიშვნელოვანი ძალისხმევა დაუთმო ანგარიშს, ჩვენ ვაღიარეთ იმ გამოწვევების ყოვლისმომცველი შესწავლის აუცილებლობა, რომელთა წინაშეც ვდგავართ დაუსჯელობის წინააღმდეგ ბრძოლაში. მე მინდოდა მოხსენებას მოეცვა როგორც პოლიტიკური, ასევე იურიდიული ასპექტები და არ ვფოკუსირებულიყავით მხოლოდ ერთ მათგანზე. საკანონმდებლო სირთულეებში ზედმეტად ღრმად ჩაღრმავებით, ჩვენ შეიძლება დაგვეკარგა ჩვენი უპირველესი მიზანი: ვებრძოლოთ დაუსჯელობას და უზრუნველვყოთ ყველა დანაშაულის ჩამდენი პირისთვის პასუხისმგებლობის

თუ ჩვენ მივაღწევთ მშვიდობას და უგულებელყოფთ სამართლიანობას, ჩვენ უბრალოდ გავახანგრძლივებთ ძალადობას და ომი აუცილებლად აღდგება, როგორც უკრაინაში, ასევე სხვაგან. ამ დანაშაულის ჩამდენი პირების პასუხისმგებლობის უგულებელყოფით, ჩვენ ვაგზავნით საშიშ გზავნილს, რომ ადამიანის უფლებების დარღვევა შეიძლება დაუსჯელი დარჩეს. ეს ხსნის კარს მსგავსი სისასტიკეებისთვის მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში.

the numerous violations occurring daily in Ukraine. We aimed to address these violations and provide tangible responses. Initially, it surprised me to see the scarcity of effective legal measures and research conducted in the early months of the conflict. With the assistance of the NATO PA team, who dedicated significant effort to the report, we recognized the need for a comprehensive examination of the challenges we face in combating impunity. I wanted the report to encompass both political and legal aspects, rather than focusing solely on either one. By delving too deeply into the legal intricacies, we risked losing sight of our primary goal: to fight impunity and ensure that all perpetrators of crimes are held accountable, regardless of the specific legal avenues pursued. This perspective guided our approach. We consulted with specialists and conducted extensive research to explore all available options for achieving our objectives. However, it is important to note that this is by no means an easy task. Nevertheless, there have been some attempts and opportunities, as evidenced by the growing number of reports emerging on this topic. Naturally, the situation continues to evolve rapidly, even after the initial draft of the report was nearly completed.

For instance, there was recently an ICC warrant issued against

If we pursue peace while neglecting justice, we are merely perpetuating violence, and the war will inevitably resurface, either in Ukraine or elsewhere. By failing to hold accountable the perpetrators of

დაკისრება, განურჩევლად კონკრეტული სამართლებრივი გზებისა. ეს მსჯელობა დაედო საფუძვლად ჩვენს მიდგომას. ჩვენ კონსულტაციები გავმართეთ სპეციალისტებთან და ჩავატარეთ ვრცელი კვლევა ჩვენი მიზნების მისაღწევად ყველა არსებული ვარიანტის შესასწავლად. თუმცა, მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ეს არ არის ადვილი ამოცანა. მიუხედავად ამისა, იყო გარკვეული მცდელობები და შესაძლებლობები, რასაც მოწმობს ამ თემაზე მოხსენებების მზარდი რაოდენობა. ბუნებრივია, ვითარება აგრძელებს სწრაფად განვითარებას, მას შემდეგაც, რაც ანგარიშის პირველადი პროექტი თითქმის დასრულდა. მაგალითად, ახლახან პუტინის წინააღმდეგ გაცემული იქნა სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლოს ორდერი, რაც მნიშვნელოვანი განვითარება იყო. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ეს მოკლედ განვიხილეთ ანგარიშის პროექტში, საბოლოო ვერსია უფრო დიდ აქცენტს გააკეთებს ამ გადამწყვეტ მოქმედებაზე. მთლიანობაში, მე მჯერა, რომ ეს ანგარიში არის დროული და შესაბამისი დღევანდელ ვითარებასთან. რისი გაკეთება შეუძლიათ პარლამენტარებს ამ დანაშაულებისა და დარღვევებზე დაუსჯელობის აღმოსაფხვრელად? არსებობს რამდენიმე ქმედება, რომელიც პარლამენტარებს შეუძლიათ განახორციელონ ამ საკითხებთან დაპირისპირების მიზნით. უპირველეს ყოვლისა, ჩვენთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს უკრაინის მხარდასაჭერად მტკიცე პოზიციას ჩვენს შესაბამის პარლამენტებში. ეს აჩვენებს ჩვენს ურყევ ერთგულებას სამართლიანობისადმი. სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რომ ამ პრინციპზე კომპრომისზე

36 DIPLOMAT

these crimes, we send a dangerous message that human rights violations can go unpunished. This opens the door for similar atrocities to occur in different parts of the world.

Putin, which constituted a significant development. While we briefly addressed this in the draft report, the final version will place greater emphasis on this crucial action. Overall, I believe this report is timely and relevant to the current circumstances.

What can parliamentarians do to address these crimes and violations?

There are several actions that parliamentarians can take to confront these issues head-on. Firstly, it is crucial for us to adopt a strong stance within our respective parliaments in support of Ukraine. This demonstrates our unwavering commitment to justice. It is vital that we do not compromise on this principle because true peace cannot be achieved without justice. If we pursue peace while neglecting justice, we are merely perpetuating violence, and the war will inevitably resurface, either in Ukraine or elsewhere. By failing to hold accountable the perpetrators of these crimes, we send a dangerous message that human rights

არ წავიდეთ, რადგან სამართლიანობის გარეშე ჭეშმარიტი მშვიდობა ვერ მიიღწევა. თუ ჩვენ მივაღწევთ მშვიდობას და უგულებელყოფთ სამართლიანობას, ჩვენ უბრალოდ გავახანგრძლივებთ ძალადობას და ომი აუცილებლად აღდგება, როგორც უკრაინაში, ასევე სხვაგან. ამ დანაშაულის ჩამდენი პირების პასუხისმგებლობის უგულებელყოფით, ჩვენ ვაგზავნით საშიშ გზავნილს, რომ ადამიანის უფლებების დარღვევა შეიძლება დაუსჯელი დარჩეს. ეს ხსნის კარს მსგავსი სისასტიკეებისთვის მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში. ამიტომ, ჩემი პირველი რეკომენდაციაა, რომ ჩვენ მტკიცე ვიყოთ სამართლიანობის ძიებაში, სისხლის სამართლებრივი დევნა და სასჯელი ყველა იმ პირს, ვინც პასუხისმგებელია ომის დანაშაულებებზე, კაცობრიობის წინააღმდეგ ჩადენილ დანაშაულებზე და პოტენციურ გენოციდზე, თუ ეს დამტკიცდება. ეს მოიცავს ყველა მონაწილეს, დაწყებული ყველაზე დაბალი რანგის ჯარისკაციდან ვლადიმირ პუტინითა და ბელორუსის ხელისუფლებით დამთავრებული. თუ ამას ვერ მოვახერხებთ, მომავალში ასეთი მოვლენების განმეორების საფრთხის წინაშე დავდგებით. გარდა ამისა, ჩვენ, როგორც პარლამენტარებს, შეგვიძლია მხარი დავუჭიროთ საერთაშორისო ტრიბუნალის შექმნას, რომელიც კონკრეტულად აგრესიის დანაშაულს ეხება. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ვიცით მასთან დაკავშირებული სამართლებრივი გამოწვევების შესახებ, ჩვენ უნდა გამოვიკვლიოთ კრეატიული გადაწყვეტილებები ამ დაბრკოლებების დასაძლევად. ამასთანავე, ჩვენ უნდა გამოვყოთ საკმარისი ბიუჯეტი საერთაშორისო მართლმსაჯულების ძალისხმევის დასაფინანსებლად და უკრაინის სასამართლო სისტემის მხარდასაჭერად. უკრაინის მართლმსაჯულების სისტემის გაძლიერებით, ჩვენ მათ ვუზრუნველყოფთ მტკიცებულებების შეგროვების, სამართლიანი სასამართლოს და მათი იურისდიქციის ფარგლებში ჩადენილი დანაშაულების დევნის საშუალებებით. ეს გადამწყვეტია, რადგან ისინი წარმოადგენენ რეგიონში სამართლიანობის უპირველეს გზას. ჩვენ უნდა ვისწავლოთ წარსულის შეცდომებზე, როგორიცაა 15 წლის წინ საქართველოს მიმართ არაადეკვატური მხარდაჭერა და უზრუნველვყოთ, რომ არ გავიმეოროთ ისინი. როგორც პარლამენტარებს,

გაეროს გენერალური ასამბლეის მეშვეობით ტრიბუნალის შექმნას დასჭირდება უშიშროების საბჭოს ძალაუფლების შელახვის პოტენციური პრობლემის დაძლევა, რაც ზოგიერთი ქვეყანისთვის შესაძლოა გამოწვევა აღმოჩნდეს. თუმცა, თუ გვინდა ვიმოქმედოთ რუსეთის ვეტოს რისკის გარეშე, ეს შეიძლება იყოს ერთადერთი ეფექტური ვარიანტი. ჩვენ ასევე შეგვიძლია დავეხმაროთ სამოქალაქო საზოგადოებას უკრაინაში მტკიცებულებების შეგროვებისა და ჰუმანიტარული დახმარების გაწევის გზით. ეს ერთობლივი ზომები ხელს შეუწყობს ჩვენს კოლექტიურ ბრძოლას დაუსჯელობის წინააღმდეგ. რა გაკვეთილები ვისწავლეთ წინა შემთხვევებიდან, როგორიცაა საქართველო და როგორ შეიძლება სხვანაირად მივუდგეთ

violations can go unpunished. This opens the door for similar atrocities to occur in different parts of the world. Therefore, my first recommendation is for us to stand firm on the pursuit of justice, prosecuting and punishing all those responsible for war crimes, crimes against humanity, and potentially genocide, if proven. This includes everyone involved, from the lowest-ranking soldier to Vladimir Putin himself, as well as the Belarusian authorities. If we fail to do so, we run the risk of witnessing a

Creating a tribunal through the UN General Assembly would require overcoming the potential problem of undermining the power of the Security Council, which some countries may find challenging.

However, if we want to proceed without the risk of a Russian veto, this may be the only viable option. recurrence of such events in the future.

In addition, as parliamentarians, we can advocate for the establishment of an international tribunal specifically addressing the crime of aggression. While we are aware of the legal challenges associated with this, we must explore creative solutions to overcome these obstacles. Furthermore, we need to allocate sufficient budgets to finance international justice efforts and support the judicial system in Ukraine. By empowering Ukraine’s justice system, we provide them with the means to collect evidence, conduct fair trials, and prosecute crimes within their jurisdiction. This is crucial because they represent the primary avenue for justice in the region. We must learn from our past mistakes, such as our inadequate support for Georgia 15 years ago, and ensure that we do not repeat them. As parliamentarians, we can also assist civil society in Ukraine by supporting their evidence-gathering efforts and providing humanitarian aid.

These collaborative measures will contribute to our collective fight against impunity.

What are the lessons learned from previous cases, such as Georgia, and how can we approach the situation in Ukraine differently?

The attention and global response to the situation in Ukraine have been significantly greater than what we witnessed in the case of Georgia, for instance. This is an important distinction.

The Ukrainian context offers an opportunity to not only apply the lessons learned from the Georgian case but also improve upon them. In terms of Georgia, one of the major lessons is that the international community did not provide sufficient support to the Georgian jurisdiction. To avoid a similar outcome, we must provide greater assistance to Ukraine’s legal system. This will involve relying on internal justice systems to prosecute the crimes, as the International Criminal Court (ICC) alone does not have

DIPLOMAT 37

უკრაინაში არსებულ ვითარებას? ყურადღება და გლობალური რეაგირება უკრაინაში არსებულ ვითარებაზე გაცილებით მეტი იყო, ვიდრე ჩვენ ვიხილეთ, მაგალითად, საქართველოს შემთხვევაში. ეს მნიშვნელოვანი განსხვავებაა. უკრაინული კონტექსტი იძლევა შესაძლებლობას არა მხოლოდ გამოიყენოს საქართველოს შემთხვევიდან მიღებული გაკვეთილები, არამედ გააუმჯობესოს მიდგომები. საქართველოს კუთხით, ერთ-ერთი მთავარი გაკვეთილი არის ის, რომ საერთაშორისო საზოგადოებამ საკმარისი მხარდაჭერა არ გაუწია საქართველოს იურისდიქციას. მსგავსი შედეგის თავიდან ასაცილებლად, ჩვენ უფრო დიდი დახმარება უნდა გავუწიოთ უკრაინის სამართლებრივ სისტემას. ეს გულისხმობს დანაშაულების დევნისთვის შიდა მართლმსაჯულების სისტემებზე დაყრდნობას, რადგან მხოლოდ სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლოს (ICC) არ აქვს შესაძლებლობა განიხილოს ყველა საქმე. ამიტომ, ჩვენ უნდა უზრუნველვყოთ, რომ უკრაინის მართლმსაჯულების სისტემამ მიიღოს საჭირო რესურსები და საერთაშორისო მხარდაჭერა. ეს არის პირველი გადამწყვეტი გაკვეთილი. მეორე გაკვეთილი, რაც საქართველოდან შეგვიძლია ვისწავლოთ, არის მტკიცებულებების უზრუნველყოფისა და შენარჩუნების მნიშვნელობა. საქართველოში მტკიცებულებები არ იყო სათანადოდ დაცული რეგიონში არსებული სახიფათო და არასტაბილური პირობების გამო. შესაბამისად, დანაშაულის დევნა და დამნაშავეების პასუხისგებაში მიცემა მნიშვნელოვანი გამოწვევა გახდა. უკრაინაში ჩვენ პრიორიტეტი უნდა მივანიჭოთ მტკიცებულებების უსაფრთხო შეგროვებას და დაცვას, ასევე უნდა გავარჩიოთ სანდო და არასანდო წყაროები ყალბი ამბების გავრცელების ფონზე. ეს ზედმიწევნითი მიდგომა კრიტიკული იქნება. დაბოლოს, ჩვენ უნდა არ უნდა დაგვავიწყდეს ICC-ის იურისდიქციული შეზღუდვები აგრესიის დანაშაულზე რუსეთის პასუხისმგებლობასთან დაკავშირებით. უკრაინის შემთხვევაში, ჩვენ შეგვიძლია გამოვიკვლიოთ საერთაშორისო ტრიბუნალის შექმნა გაეროს გენერალური ასამბლეის ან ალტერნატიული გზით. აღსრულების კუთხით, როგორია თქვენი გამოცდილება და მოსაზრება საერთაშორისო სასამართლოების მიერ მიღებული გადაწყვეტილებების აღსრულების გამოწვევებთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით იმ შემთხვევებში, როდესაც რუსეთი დამნაშავედ ცნეს? ეს მართლაც ძალიან რთული საკითხია ექსპერტებს შორის მრავალრიცხოვანი დისკუსიებით, თუ როგორ უნდა მოგვარდეს აღსრულების პრობლემა. ჩემი აზრით, პრიორიტეტი უნდა მივანიჭოთ დაზარალებულებისთვის რეალური და ადეკვატური კომპენსაციის მოპოვებას. საერთაშორისო სასამართლოების, როგორიცაა ICC და ICJ, კომპენსაციები შეიძლება არ იყოს საკმარისი, თუ გავითვალისწინებთ ზარალის მასშტაბებს ისეთ საქმეებში, როგორიცაა უკრაინა და საქართველო. დამატებითი ვარიანტები შეიძლება მოიცავდეს გაეროს კომპენსაციის კომისიის მსგავსი სისტემის შექმნას ქუვეითისთვის ყურის ომის შემდეგ. თუმცა, ყოველთვის არის ვეტოს რისკი, რაც მოითხოვს გენერალური ასამბლეის ჩართვას პროგრესის უზრუნველსაყოფად. კიდევ ერთი ვარიანტი, რომლის შესწავლაც ღირს, არის რუსი ოლიგარქების აქტივების გამოყენება უკრაინის აღსადგენად და რუსული და ბელორუსული ძალების მიერ მიყენებული ზარალის კომპენსაციისთვის. ეს არის პოტენციური გადაწყვეტილებები, თუმცა მნიშვნელოვანია იმის აღიარება, რომ არ არსებობს სრულყოფილი მიდგომა. სწორედ ამიტომ, მე მტკიცედ ვუჭერ მხარს უკრაინაში აგრესიის დანაშაულის დევნას სპეციალური საერთაშორისო ტრიბუნალის

38 DIPLOMAT

the capacity to handle all cases. Therefore, we need to ensure that Ukraine’s justice system receives the necessary resources and international support. This is the first crucial lesson.

The second lesson we can learn from Georgia is the importance of securing and preserving evidence. In Georgia, evidence was not adequately protected due to the unsafe and volatile conditions in the region. Consequently, prosecuting crimes and holding perpetrators accountable became a significant challenge. In Ukraine, we must prioritize the secure collection and protection of evidence, while also discerning between reliable and unreliable sources amidst the proliferation of fake news.

This meticulous approach will be critical.

Lastly, we should address the jurisdictional limitations of the ICC regarding Russian responsibility for the crime of aggression.

In the Ukrainian case, we can explore the creation of an international tribunal through the UN General Assembly or alternative.

In terms of execution, what is your experience and opinion regarding the challenges faced in implementing decisions made by international courts, especially in cases where Russia has been found guilty?

It is indeed a very complex issue with numerous discussions among experts on how to address the problem of execution.

In my opinion, we must prioritize finding real and adequate compensation for the victims. The compensations provided by international courts like the ICC and ICJ may not be sufficient, considering the scale of damages in cases like Ukraine and Georgia. Additional options could include establishing a system similar to the UN Compensation Commission for Kuwait after the Gulf War. However, there is always the risk of a veto, which requires involvement of the General Assembly to ensure progress.

Another option worth exploring is utilizing the assets of Russian oligarchs to rebuild Ukraine and compensate for the damages caused by Russian and Belarusian forces. These are potential solutions, although it’s important to acknowledge that there is no perfect approach. That is why I strongly advocate for the creation of a special international tribunal dedicated to prosecuting the crime of aggression in Ukraine. Such a tribunal would ensure that individuals, including Russian and Belarusian authorities, cannot evade their responsibility by claiming innocence for their orders to invade Ukraine. Personal accountability could be brought before this tribunal, and one of its advantages is that there would be no statute of limitations, allowing prosecution for these crimes for many years to come. This approach is crucial to ensure that all those guilty of their actions face punishment and are held accountable. I believe it is the only viable option if we genuinely want to eliminate impunity.

You mentioned the creation of a new tribunal. Could you provide insights into the current stage of this idea? Who are the advocates, and are there any opposing viewpoints?

Ukraine strongly supports the idea of creating an international tribunal, and many countries share this strong support. However, there is no unanimity on the matter yet. The Parliamentary Assembly of NATO has passed multiple resolutions calling for

შექმნას. ასეთი ტრიბუნალი უზრუნველყოფს, რომ პირები, მათ შორის რუსეთისა და ბელორუსის ხელისუფლება, ვერ აცდნენ პასუხის გებას უკრაინაში შეჭრის ბრძანების გამო. პერსონალური პასუხისმგებლობის აღძვრა შეიძლება ამ ტრიბუნალის წინაშე და მისი ერთ-ერთი უპირატესობა ის არის, რომ არ იქნება ხანდაზმულობის ვადა, რაც ამ დანაშაულებისთვის სისხლისსამართლებრივი დევნის საშუალებას იძლევა მრავალი წლის განმავლობაში. ეს მიდგომა გადამწყვეტია იმისთვის, რომ დაისაჯოს ყველა ვინც დამნაშავეა. მე მჯერა, რომ ეს არის ერთადერთი ეფექტური ვარიანტი, თუ ჩვენ ნამდვილად გვინდა აღმოვფხვრათ დაუსჯელობა. თქვენ ახსენეთ ახალი ტრიბუნალის შექმნა. შეგიძლიათ წარმოადგინოთ ინფორმაცია ამ იდეის მიმდინარე ეტაპზე? ვინ არიან მომხრეები და არის თუ არა რაიმე საპირისპირო მოსაზრებები? უკრაინა მტკიცედ უჭერს მხარს საერთაშორისო ტრიბუნალის შექმნის იდეას და ბევრი ქვეყანა იზიარებს ამ ძლიერ მხარდაჭერას. თუმცა, ამ საკითხზე ერთსულოვნება ჯერ არ არსებობს. ნატოს საპარლამენტო ასამბლეამ მიიღო მრავალი რეზოლუცია ასეთი ტრიბუნალის შექმნის მოთხოვნით და სხვა ორგანიზაციებმაც იგივე გააკეთეს. დებატები, უპირველეს ყოვლისა, მიმდინარეობს მისი შექმნის შესაბამისი მექანიზმის განსაზღვრაზე. მიუხედავად იმისა, რომ თითქმის ყველა ქვეყანა დარწმუნებულია იმაში რომ რუსეთის აგრესია უნდა დაისაჯოს, რჩება კითხვა, თუ რომელი ინსტრუმენტი უნდა იქნას გამოყენებული. ამ დებატში მონაწილეობენ არა მხოლოდ ექსპერტები, არამედ თავად ქვეყნებიც. გაეროს გენერალური ასამბლეის მეშვეობით ტრიბუნალის შექმნას დასჭირდება უშიშროების საბჭოს ძალაუფლების შელახვის პოტენციური პრობლემის დაძლევა, რაც ზოგიერთი ქვეყანისთვის შესაძლოა გამოწვევა აღმოჩნდეს. თუმცა, თუ გვინდა ვიმოქმედოთ რუსეთის ვეტოს რისკის გარეშე, ეს შეიძლება იყოს ერთადერთი ეფექტური ვარიანტი. კიდევ ერთი ალტერნატივა შეიძლება იყოს რეგიონალური შეთანხმების დამყარება უკრაინასა და საერთაშორისო ორგანიზაციას შორის, როგორიცაა ევროკავშირი ან ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაცია (ეუთო). თუმცა, ეს აჩენს ლეგიტიმურობისა და იურისდიქციის საკითხებს, ასევე იმუნიტეტის საკითხს. ამ საკითხების განხილვისას და საერთაშორისო დონეზე ანგარიშვალდებულების უზრუნველყოფის მიზნით, მე მჯერა, რომ გაეროს გენერალური ასამბლეის მეშვეობით ტრიბუნალის შექმნა საუკეთესო პასუხია. მიუხედავად ამისა, ზოგიერთი ექსპერტი ვარაუდობს, რომ უკრაინას შეუძლია პუტინისა და სხვა პასუხისმგებელი პირების სისხლისსამართლებრივი დევნა იმუნიტეტის გვერდის ავლით თავდაცვის არგუმენტების გამოყენებით, თუმცა ეს მოითხოვს საერთაშორისო სამართლის პროგრესულ ინტერპრეტაციას. გმადლობთ ამ თემაზე თქვენი შეხედულებების გაზიარებისთვის. არის კიდევ რაიმე, რისი თქმაც გსურთ? მინდა გავიმეორო, რომ არცერთ დანაშაულსა და დარღვევას, რომელიც ყოველდღიურად ხდება უკრაინაში, არ უნდა მიეცეს უფლება დაუსჯელი დარჩეს. ეს არის მხოლოდ სამართლიანობის საკითხი, ეს ყველაფერი შემდგომი პრევენციისთვის კეთდება, რომ იგივე არ განმეორდეს არც უკრაინაში და არც არსად სხვაგან. ამიტომ დაუსჯელობის წინააღმდეგ ბრძოლას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს და დიდად ვაფასებ, რომ თქვენს ჟურნალში ამ უმნიშვნელოვანესი საკითხის განხილვის შესაძლებლობა მომეცა.სვამს უკრაინაზე „გადაღლის“ საკითხს, რადგან უკვე წელიწადზე მეტი გავიდა კონფლიქტის დაწყებიდან. მიუხედავად იმისა, რომ მოკავშირეებმა თავდაპირველად შესანიშ

photo credit: NATO PA the establishment of such a tribunal, and other organizations have done the same. The debate primarily revolves around determining the appropriate mechanism for its creation. While almost all countries condemning the Russian aggression are convinced of the necessity, the question remains as to which tool should be used. This debate involves not only experts but also countries themselves.

Creating a tribunal through the UN General Assembly would require overcoming the potential problem of undermining the power of the Security Council, which some countries may find challenging. However, if we want to proceed without the risk of a Russian veto, this may be the only viable option. Another alternative could be establishing a regional agreement between Ukraine and an international organization like the European Union or the Organization for Security and Cooperation in Europe (OSCE). However, this raises questions of legitimacy and jurisdiction, as well as the issue of immunity. Addressing these concerns and ensuring accountability on an international level, I believe that creating a tribunal through the UN General Assembly would provide the best answer. Still, some experts suggest that Ukraine could prosecute Putin and other responsible individuals by using self-defense arguments to bypass immunity, although this would require a progressive interpretation of international law.

Thank you for sharing your insights on this topic. Is there anything else you would like to mention that we haven’t discussed?

I would like to reiterate that no perpetrator of crimes and violations, such as those occurring daily in Ukraine, should be allowed to escape their responsibility. It is a matter of justice, but it also aims to prevent such acts from happening elsewhere in the future. Therefore, fighting impunity is of utmost importance.

I appreciate the opportunity to discuss this crucial issue, as it requires our unwavering commitment.

DIPLOMAT 39

photo credit: NATO PA

რუსეთის წინააღმდეგ ბოლოდროინდელი სანქციების გავლენისა და ეფექტურობის შეფასება: პროფესორ ჯულიან ჰინცის შეხედულებები

Assessing the Impact and Effectiveness of Recent Sanctions Against Russia: Insights from Professor Julian Hinz მ ინტერვიუში ჩვენ ვესაუბრებით პროფესორ ჯულიან ჰინცს, ბილეფელდის უნივერსიტეტისა და კიელის მსოფლიო ეკონომიკის ინსტიტუტის ექსპერტს, რუსეთის წინააღმდეგ ბოლოდროინდელი სანქციების გავლენის შესახებ. პროფესორი ჰინცი გვთავაზობს თავის შეფასებას სანქციების პაკეტის შესახებ და მათი ეფექტურობის იმედს იტოვებს. ჩვენ ჩავუღრმავდებით სანქციების კომპლექსურ დინამიკას, მათ დროზე დამოკიდებულების ეფექტებს და გვერდის ავლის როლს. გარდა ამისა, საუბრობს რუსეთის ურთიერთობებზე ჩინეთთან, სანქცირებული პროდუქტების შერჩევაზე, ისტორიულ შედარებებსა და შემდგომი ქმედებების პოტენციალზე.

ა

40 DIPLOMAT

n this interview, we speak with Professor Julian Hinz, an expert from Bielefeld University and the Kiel Institute for the World Economy, to gain insights into the impact of recent sanctions against Russia. Professor Hinz offers his assessment of the sanctions package and shares his hopes for their effectiveness. We delve into the complex dynamics of sanctions, their time-dependent effects, and the role of circumvention. Additionally, we explore Russia’s relations with China, the selection of sanctioned products, historical comparisons, and the potential for further action.

I

როგორ აფასებთ ევროკავშირის სანქციების მე-11 პაკეტს, განსაკუთრებით იმ ასპექტში, რომ ის გავლენას ახდენს მესამე ქვეყნებზე, რომლებიც დაეხმარნენ რუსეთს წინა სანქციების თავიდან აცილებაში? ზოგადად როგორ აფასებთ დაწესებულ სანქციებს? ფიქრობთ რომ საკმარისია, თუ უფრო მკაცრი უნდა იყოს? სანქციების გავლენა განსხვავდება კონკრეტული ზომების მიხედვით. ზოგიერთი ღონისძიება მიზნად ისახავს დაუყოვნებელი ზემოქმედების მიღწევას, ხოლო ზოგს დრო სჭირდება შედეგის მისაღწევად, მათი რთული ხასიათის გამო. მხოლოდ გარკვეული პერიოდის შემდეგ შეგვიძლია შევაფასოთ არის თუ არა კორექტირების საჭიროება. მეთერთმეტე სანქციების შემთხვევაში, ისინი ეხებიან მესამე ქვეყნების მიერ გვერდის ავლის საკითხს, რაც წინა რაუნდში სათანადოდ არ იყო განხილული. გერმანულ და ევროპულ მედიაში ბოლოდროინდელმა ცნობებმა ხაზი გაუსვა გარკვეული სანქციების წარუმატებლობას და მათთვის გვერდის ავლის მცდელობებს. თუმცა, ეს მოსალოდნელი იყო და გონივრულია ამ საკითხების მოგვარება და საჭირო კორექტივების შეტანა. გლობალური ღირებულების ჯაჭვები და სავაჭრო კავშირები განვითარდა მრავალ ქვეყანას შორის ბოლო ათწლეულების განმავლობაში. ევროპასა და დასავლეთის ქვეყნებსა და რუსეთს შორის კავშირების გაწყვეტის გამო, ალტერნატიული გზები შეიძლება მოიძებნოს კავკასიისა და ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნებში, რომლებსაც აქვთ კავშირები როგორც რუსეთთან, ასევე დასავლეთის ქვეყნებთან. არსებობს ძლიერი სტიმული ყველა ჩართული მხარისთვის, რათა მოძებნონ გზები თავიანთი საქმიანობის გასაგრძელებლად, მაგალითად, რუსული ფირმები, რომლებიც იღებენ რესურსებს სხვა ქვეყნებიდან და ევროპული/დასავლური ფირმები, რომლებიც იკვლევენ ახალ ბაზრებს. მე მჯერა, რომ ეს მოსალოდნელი იყო და გვერდის ავლის მასშტაბები ხშირად გაზვიადებულია. მე-11 პაკეტი მიზნად ისახავს ერთი წლის წინ დანერგილი მთლიანი სისტემის კიდევ უფრო გაძლიერებას. ლუქსემბურგში ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის სესიაზე ერთ-ერთმა მომხსენებელმა აღნიშნა, რომ სანქციები მუშაობს, მაგრამ დრო სჭირდება. თუმცა, ჩვენ ასევე ვხედავთ, რომ რუსეთი ამ დროში პოულობს ალტერნატიულ გზებს თავისი ეკონომიკის გასაძლიერებლად. როგორ მუშაობს ეს ორი ფაქტორი ერთად? ეს კარგი კითხვაა. როგორც უკვე აღვნიშნე, ზოგიერთი ღონისძიება შექმნილია იმისთვის, რომ ჰქონდეს მყისიერი გავლენა, როგორიცაა აქტივების გაყინვა, მოგზაურობის აკრძალვა და გარკვეული იმპორტის შეზღუდვები დასავლური მხრიდან. ეს ზომები პირდაპირ გავლენას ახდენს მიზნობრივ ეკონომიკაზე. მეორეს მხრივ, 2014 წლიდან დაწესდა უფრო მკაცრი საექსპორტო შეზღუდვები, განსაკუთრებით სპეციალიზებულ პროდუქტებზე, რომლებიც გამოიყენება ნავთობისა და გაზის მოპოვებაზე. გასულ წელს ექსპორტზე მეტი შეზღუდვა და აკრძალვა დაწესდა. თუმცა, რუსეთი ჩვეულებრივ ინახავს ამ პროდუქტების მარაგს, რაც მათ ალტერნატიული ბაზრების მოძიების საშუალებას აძლევს. თქვენ მართალი ხართ, როდესაც მიუთითებთ სანქციების ძალაში შესვლის დროსა და რუსეთის ძალისხმევაზე თავისი ეკონომიკის გასაძლიერებლად. ახალი ზომები მიზნად ისახავს მესამე ქვეყნებისთვის ან ფირმებისთვის ამ კონკრეტული ნივთების მიწოდება კიდევ უფრო რთული გახადოს, რითაც გაართულებს რუსეთის ალტერნატიული წყაროების ძიებას. გასაკვირი არ უნდა იყოს, რომ ეს გამოწვევები

How do you assess EU’s 11th package, especially as it affects third countries that helped Russia avoid previous sanctions? What are your hopes for the sanctions? Should they be tougher or are they sufficient?

The impact of sanctions varies depending on the specific measures. Some measures aim for an immediate impact, while others take time to play out due to their complex nature.

It is only after some time that we can evaluate the need for adjustments. In the case of the latest sanctions, they address the issue of circumvention by third countries, which was not adequately addressed in the previous round. Recent reports in German and European media highlighted the failure of certain sanctions and attempts to bypass them. However, this was to be expected, and it is sensible to address these issues and make necessary adjustments. Global value chains and trade links have been developed between many countries over the past decades. As ties between Europe/Western countries and Russia are severed, alternative routes may be sought through countries in the Caucasus and former Soviet Union that have links to both Russia and Western countries. There are strong incentives for all parties involved to find ways to continue their activities, such as Russian firms sourcing inputs from other countries and European/Western firms exploring new markets.

I believe this was expected and that the scale of circumvention is often exaggerated. The 11th package aims to strengthen the overall system that was put in place a year ago.

During NATO PA session in Luxembourg, one speaker mentioned that sanctions work but require time. However, we also see that Russia finds alternative routes during this time to strengthen its economy. How do these two factors work together as time passes?

That’s a good question. As I mentioned earlier, some measures are designed to have an immediate impact, such as freezing assets, travel bans, and certain import restrictions from the Western side. These measures directly affect the targeted economy. On the other hand, there have been stronger export restrictions in place since 2014, particularly on specialized products used in oil and gas drilling. More restrictions and bans on exports were imposed last year. However, Russia usually maintains stock and inventory of these products, allowing them to continue for some time while seeking alternative suppliers.

You are correct in pointing out the trade-off between the time it takes for sanctions to take effect and Russia’s efforts to strengthen its economy. The new measures aim to make it even more challenging for third countries or firms to supply these specific items, thus complicating Russia’s search for alternative sources.

It should not come as a surprise that these challenges arise, as it is extremely difficult to anticipate all potential issues. Reacting and making adjustments once these issues become apparent is the appropriate approach in such circumstances.

How do you assess Russia’s relations with China, considering China’s significant economic importance? There have been numerous agreements signed between the two

DIPLOMAT 41

წარმოიქმნება, რადგან ძალიან რთულია ყველა პოტენციური საკითხის წინასწარ განსაზღვრა. რეაგირება და კორექტირება, როგორც კი ეს საკითხები აშკარა გახდება, შესაძლებელი იქნება. როგორ აფასებთ რუსეთის ურთიერთობას ჩინეთთან, ჩინეთის ეკონომიკური მნიშვნელობის გათვალისწინებით? ორ ქვეყანას შორის არაერთი შეთანხმება გაფორმდა, რაც მათ კავშირებს გააღრმავებს. რამდენად მნიშვნელოვანია სანქციებში ჩინეთის გათვალისწინება? ჩინეთი დიდ როლს თამაშობს რუსეთთან სავაჭრო ურთიერთობებში. ის იყო რუსეთის ერთ-ერთი უმსხვილესი სავაჭრო პარტნიორი. ევროპასა და რუსეთს შორის ეკონომიკური კავშირების შემცირების გათვალისწინებით, ჩინეთის მნიშვნელობა გაიზარდა როგორც შედარებით, ისე პოტენციურად თუნდაც აბსოლუტურ მაჩვენებლებში. თუმცა, გეოგრაფიული სიშორისა და ლოგისტიკის გათვალისწინებით, რუსეთისთვის უფრო ადვილია საქონლის ევროპულ ბაზრებზე გატანა, ვიდრე ჩინეთში. ეს გულისხმობს დამატებით ხარჯებს რუსეთისთვის ექსპორტისა და იმპორტის თვალსაზრისით. ამრიგად, ევროპასთან ურთიერთობების ჩანაცვლება მარტივი არ არის. გარდა ამისა, ევროპული კომპანიები აწვდიდნენ უაღრესად სპეციალიზებულ პროდუქტებს, განსაკუთრებით რუსეთში ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიისთვის. ეს პროდუქტები ადვილად ჩანაცვლებადი არ არის და ხშირად მოიცავს მაღალტექნოლოგიურ კომპონენტებს, რომლებიც წარმოებულია მხოლოდ ორი ან სამი კომპანიის მიერ მთელ მსოფლიოში, რომლებიც დასავლეთში მდებარეობს. ჩინეთს ან ნებისმიერ სხვა ქვეყანას დრო სჭირდება ამ პროდუქტების წარმოების შესაძლებლობების განვითარებისთვის. უფრო მეტიც, რუსეთს აქვს არაერთი მილსადენი ევროპისკენ, მილსადენების მშენებლობა ჩინეთისკენ ხანგრძლივი პროცესი იქნება. ეს მნიშვნელოვან გამოწვევას უქმნის რუსეთის ეკონომიკას. იმ ჰიპოთეტურ მომავალშიც კი, სადაც კონფლიქტი დასრულებულია და პოლიტიკური და ეკონომიკური ურთიერთობები გაუმჯობესებული, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ევროპული ეკონომიკა დაუბრუნდეს რუსულ მილსადენებზე ადრინდელ დამოკიდებულებას. ევროპამ დივერსიფიკაცია მოახდინა ენერგიის იმპორტში LNG ტერმინალების საშუალებით, რაც რუსეთის ეკონომიკისთვის გრძელვადიან პრობლემას ქმნის. ამის საპირისპიროდ, სავარაუდოდ, ჩინეთი ამ საკითხში რუსეთს არ გაყვება, რადგან ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი მოახდენენ LNG ტერმინალების დემონტაჟს და ახალ მილსადენებს ააშენებენ. შესაბამისად, რუსეთის პოზიცია საგრძნობლად შესუსტუბულია და მოსალოდნელია რომ ასეც დარჩება. სანქციებთან დაკავშირებით, როგორ ხდება გადაწყვეტილების მიღება იმის თაობაზე, თუ რომელ პროდუქტზე დაწესდეს? მაგალითად, გაზზე სანქცია არ არის დაწესებული ევროკავშირის რუსეთზე დამოკიდებულების გამო. არის თუ არა რაიმე მითითება, რომ ეს შეიძლება შეიცვალოს და რომ ევროკავშირი შეამცირებს თავის დამოკიდებულებას? გარდა ამისა, იყო შემთხვევები, როდესაც გარკვეული პროდუქტები, როგორიცაა ბრილიანტები, აიკრძალა, მაგრამ მათი გაყიდვა მაინც შეიძლებოდა სხვა ქვეყნების გავლით, როგორიცაა ინდოეთი. რა ლოგიკა დგას არჩევანის უკან, თუ რომელი პროდუქტების დასანქცირება უნდა მოხდეს? უპირველეს ყოვლისა, უნდა აღინიშნოს, რომ ევროპის, განსაკუთრებით კი გერმანიის, ენერგეტიკულად მხოლოდ რუსეთზე დამოკიდებულების მითი გასულ წელს დაიმსხვრა. ზოგადად, დამოკიდებულება ორმხრივია, ვინაიდან რუსეთის შემოსავალი ჩერდება გაზის

42 DIPLOMAT

countries, deepening their ties. How important is it to consider China in the sanctions?

China plays an outsized role in trade relations with Russia.

It has been one of Russia’s largest trading partners. Given the reduction in economic ties between Europe and Russia, China’s importance has increased both relatively and potentially even in absolute terms. However, when considering the geographic distances and logistics, it is easier for Russia to ship goods to European markets than to China. This implies added costs for Russia in terms of exporting and importing. Thus, it is not a simple replacement of relations with Europe. Additionally, European companies have supplied highly specialized products, particularly for the oil and gas industry in Russia. These products are not easily replaceable and often involve high-tech components produced by only two or three companies worldwide, which happen to be located in the West. It takes time for China or any other country to develop the capacity to produce these items. Moreover, Russia has extensive pipelines to Europe, building pipelines to China would be a lengthy process. This poses a significant challenge for the Russian economy. Even in a hypothetical future where the conflict has ended and political and economic relations are improving, it is highly unlikely that European economies will revert to their previous reliance on Russian pipelines. Europe has diversified its energy imports through LNG terminals, which poses a lasting problem for the Russian economy. In contrast, China is not expected to follow the same path, as they are unlikely to build pipelines and dismantle their LNG terminals. Hence, the Russian position has considerably weakened and is expected to remain so.

Regarding the sanctions, how do authorities decide which products to sanction? For instance, gas has not been sanctioned due to the EU’s dependency on Russia. Are there any indications that this may change and that the EU will reduce its dependence? Additionally, there have been cases where certain products, like diamonds, were banned, but they could still be sold through other countries like India. What is the logic behind choosing which products to sanction?

Firstly, it should be noted that the idea of Europe, particularly Germany, being solely dependent on Russia for energy has been challenged in the past year. The dependency goes both ways since Russia’s revenue stops when gas or oil deliveries cease. Additionally, Russia has faced difficulties in selling oil and gas at the previous rates. The selection of sanctioned products is a highly political decision. There are considerations of what will harm the targeted economy, in this case, Russia. It is evident when we observe the range of instruments targeting the oil and gas industry, among other products. However, there are also instances where certain products that one might expect to be sanctioned are not. This decision involves a cost-benefit analysis. The “benefit” here refers to the cost that can be imposed on the targeted economy. Simultaneously, it takes into account the costs it imposes on one’s own economy. Lobbying groups play a role in shaping this decision. Last year, we witnessed various

ან ნავთობის მიწოდების შეწყვეტის შემდეგ. გარდა ამისა, რუსეთს შეექმნა სირთულეები ნავთობისა და გაზის გაყიდვაში წინა ტარიფებით. სანქცირებული პროდუქტების შერჩევა უაღრესად პოლიტიკური გადაწყვეტილებაა. არსებობს მოსაზრებები, თუ რა დააზარალებს მიზნობრივ ეკონომიკას, ამ შემთხვევაში რუსეთს. ეს აშკარაა, როდესაც ჩვენ ვაკვირდებით ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიაზე მიმართული ინსტრუმენტების სპექტრს, სხვა პროდუქტებს შორის. თუმცა, არის შემთხვევებიც, როდესაც გარკვეული პროდუქტები, რომლებიც შეიძლება სანქცირებული იყოს, არ არის. ეს გადაწყვეტილება მოიცავს ხარჯ-სარგებლის ანალიზს. „სარგებელი“ აქ გულისხმობს ხარჯებს, რომელიც შეიძლება დაწესდეს მიზნობრივ ეკონომიკაზე. ამავდროულად, ის ითვალისწინებს იმ ხარჯებს, რომლებსაც აკისრებს საკუთარ ეკონომიკას. ამ გადაწყვეტილების ფორმირებაში როლს თამაშობენ ლობისტური ჯგუფები. გასულ წელს ჩვენ ამ ლობირების მოწმენი ვიყავით სხვადასხვა ინდუსტრიაში, რომლებიც ამტკიცებდნენ, რომ გაზის ემბარგო კატასტროფული იქნებოდა ზოგიერთი ევროპული ეკონომიკისთვის, რაც საბოლოოდ ასე არ იყო. ეს აჩვენებს პოლიტიკურ მოსაზრებებს, რომლებიც დაკავშირებულია სანქცირებული პროდუქტების შერჩევაში. ეს არ არის პროდუქციის შემთხვევითი შერჩევის მარტივი პროცესი. როგორც ახლა ვხედავთ, ევროპის ქვეყნებიდან რუსეთში რუსული ექსპორტის საერთო ემბარგო მნიშვნელოვნად შემცირდა, მაგრამ არა 100%-ით. რუსეთთან ჯერ კიდევ არის მნიშვნელოვანი სავაჭრო ურთიერთობები, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ არ მომხდარა კავშირების სრული გაწყვეტა. და როგორ ფიქრობთ, ეს მოხდება მომავალში? ანუ ვაჭრობის ამ ზომამდე შემცირება? გაქვთ ამის მოლოდინი? არ ვიცი. მე ვფიქრობ, რომ ეს შესაძლებელია, მაგრამ დარწმუნებული არ ვარ, არის თუ არა ეს ის მიმართულება, რომლისკენაც მივდივართ. მე მჯერა, რომ უფრო მნიშვნელოვანი იქნება იმის განხილვა, თუ რომელი პროდუქტები აზიანებს მიზნობრივ ეკონომიკას, ვიდრე ფოკუსირება ვაჭრობის სრულ აკრძალვაზე. ამ ეტაპზე, ვფიქრობ, ჯერ კიდევ შორს ვართ ასეთი მკვეთრი ზომების განხორციელებისგან. როდესაც შარშან რუსეთს სანქციები დაუწესეს, როგორი იყო თქვენი მოლოდინი რუსეთის ეკონომიკაზე მათი გავლენის შესახებ? გამართლდა თუ არა თქვენი მოლოდინები ან იყო თუ არა ეფექტები მოსალოდნელზე მეტ-ნაკლებად საზიანო? ძნელია ზუსტი შედეგების პროგნოზირება, მით უმეტეს, რომ დაწესებული სანქციები არ იყო ის, რასაც თავიდან ველოდი. მაგალითად, რუსეთის ცენტრალურ ბანკზე დაწესებულმა შეზღუდვებმა მნიშვნელოვანი და მძიმე გავლენა მოახდინა პირველ რამდენიმე კვირაში. თუმცა, რუსეთის ცენტრალური ბანკის რეაქცია იყო პროფესიონალური და გადამწყვეტი როლი ითამაშა რუსეთის ეკონომიკის სტაბილიზაციაში. ნავთობის, გაზისა და ბუნებრივი რესურსების ექსპორტზე შეზღუდვების კუთხით, მე ვიტყოდი, რომ მთლიანი გავლენა ჩემს მოლოდინებს შეესაბამება. რუსეთის ეკონომიკა ალტერნატიული ბაზრების პოვნაში არსებული მილსადენების გამო გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში მათ მოახერხეს სხვა ვარიანტების კორექტირება და შესწავლა. აღსანიშნავია, რომ რუსეთთან ჯერ კიდევ არსებობს მნიშვნელოვანი სავაჭრო ურთიერთობები, რადგან ევროპული ქვეყნებიდან რუსეთში ექსპორტის შემცირება დაახლოებით 50%-ს შეადგენდა, რაც არ არის სრული შეჩერება. ისტორიული მაგალითებისა თუ შედარებების თვალსაზრისით, რომელი შემთხვევასთან გაავლებდით პარალელს? რა გაკვეთილები შეგვიძლია ვისწავლოთ წინა სანქციებიდან, როგორიც

industries arguing that a gas embargo would be catastrophic for certain European economies, which ultimately turned out not to be the case. This demonstrates the political considerations involved in selecting which products to sanction. It is not a simple process of randomly picking products. As we see now, the overall embargo on Russian exports from European countries to Russia has decreased significantly but not by 100%. There are still substantial trade relations with Russia, indicating that it is not a complete severance of ties.

And do you think that this will happen in the future?

That’s, like reducing this number of trade? Or you’re not expecting that?

I don’t know. I think it could be possible, but I’m not sure if that’s the direction we’re heading in. I believe it would be more important to consider which products would harm the targeted economy rather than focusing on a complete trade ban. At this point, I think we are still far from implementing such drastic measures.

When the sanctions were imposed on Russia last year, what were your expectations regarding their impact on the Russian economy? Were your expectations met or were the effects more or less harmful than anticipated?

It’s difficult to precisely predict the outcomes, especially since the actual sanctions imposed were not what I initially expected.

The restrictions placed on the Russian central bank, for example, had a significant and severe effect in the first few weeks.

However, the reaction by the Russian Central Bank was professional and played a crucial role in stabilizing the economy. In terms of restrictions on oil, gas, and natural resource exports, I would say that the overall impact aligned with my expectations.

The Russian economy faced challenges in finding alternative markets due to existing pipelines, but over time, they managed

DIPLOMAT 43

იყო მაგალითად ირანისთვის დაწესებული? რაც შეეხება სანქციების ეფექტურ გამოყენებას, ერთ-ერთი გამორჩეული შემთხვევაა ირანი. ირანზე დაწესებულმა სანქციებმა ფაქტობრივად ქვეყნის იზოლირება მოახდინა გლობალური ეკონომიკის დიდი ნაწილისგან ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში. თუმცა, მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ თეირანის რეჟიმი ხელუხლებელი რჩება და არსებობს მინიშნებები ბირთვული პროგრამის გაგრძელების შესახებ. სანქციების ეფექტურობის შეფასება დამოკიდებულია სასურველ მიზნებსა და კონტრფაქტულ სცენარზე. სანქციები ზღუდავს სამიზნე ქვეყნის ეკონომიკურ და პოლიტიკურ ჩართულობას. თუმცა, მათი წარმატება დამოკიდებულია კონკრეტულ მიზნებსა და სასურველ შედეგებზე. სანქციები დიპლომატიურ და პოლიტიკურ ინსტრუმენტთა ნაკრების მხოლოდ ერთი ინსტრუმენტია. შეიძლება თუ არა რუსეთი მივიჩნიოთ ყველაზე სანქცირებულ ქვეყნად, რაც აქამდე ყოფილა?

ჩვენ უნდა მივმართოთ გვერდის ავლის საკითხს. აუცილებელია სანქციების გვერდის ავლით გამოყენებული მეთოდების იდენტიფიცირება და დაძლევა. გასათვალისწინებელი ერთ-ერთი პოტენციური ინსტრუმენტია სავაჭრო პოლიტიკაში „დანიშნულების წესების“ დანერგვა. «წარმოშობის წესების» მსგავსად, ეს წესები უზრუნველყოფს საქონლის ჭეშმარიტად დანიშნულების ადგილამდე მიღწევას და არ გადაიგზავნება რუსეთში. არა, რუსეთი არ უნდა მივიჩნიოთ ისტორიაში ყველაზე სანქცირებული ქვეყნად. არის მაგალითები, როდესაც ქვეყნებს შეექმნათ სრული ემბარგო ან იზოლაცია დანარჩენი მსოფლიოსგან. ჩრდილოეთ კორეამ, მაგალითად, რუსეთთან შედარებით ბევრად უფრო მკაცრი სანქციები განიცადა. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ სანქციების გავლენის შედარება შეიძლება რთული იყოს რუსეთის ეკონომიკის სიდიდისა და მისი შედარებითი თვითკმარობის გამო. მიუხედავად მათი საექსპორტო შემოსავლების ძირითად წყაროებზე შეზღუდვებისა, რუსეთი ეკონომიკურად არ დაიშალა. შედარებისთვის, ჩრდილოეთ კორეა ათწლეულების განმავლობაში განიცდიდა იზოლაციას და ეკონომიკურ გამოწვევებს, თუმცა მან მოახერხა თავის შენარჩუნება გარკვეულწილად. რა წინადადებები გაქვთ სანქციებთან დაკავშირებით? სად ხედავთ შესაძლებლობას შემდგომი ქმედებისთვის, ან გჯერათ, რომ ევროპამ მაქსიმუმი გააკეთა? გაქვთ თუ არა რამე რეკომენდაცია დამატებითი ზომების შესახებ? მე ვხედავ ორ მიმართულებას, სადაც შემდგომი მოქმედება შეიძლება. უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ უნდა მივმართოთ გვერდის ავლის საკითხს. აუცილებელია სანქციების გვერდის ავლით გამოყენებული მეთოდების იდენტიფიცირება და დაძლევა. გასათვალისწინებელი ერთ-ერთი პოტენციური ინსტრუმენტია სავაჭრო პოლიტიკაში „და-

44 DIPLOMAT

to adjust and explore other options. It’s worth noting that there are still significant trade relations with Russia, as the decrease in exports from European countries to Russia was around 50%, not a complete halt.

In terms of historical examples or comparisons, which cases would you consider the best to analyze? What lessons can we learn from previous sanctions, such as those imposed on Iran?

When it comes to effective use of sanctions, one case that stands out is Iran. The sanctions imposed on Iran effectively isolated the country from a large part of the global economy for more than a decade. However, it is important to note that the regime in Tehran remains intact, and there are indications of a continued nuclear program. Assessing the effectiveness of sanctions depends on the desired goals and the counterfactual scenario. Comparing the current world with sanctions against the hypothetical world without sanctions helps us understand that sanctions do restrict the targeted country’s economic and political engagement. However, their success depends on the specific goals and desired outcomes. Sanctions are just one tool in the diplomatic and political toolkit.

Can we consider Russia as the most sanctioned country we have experienced so far?

We need to address the issue of circumvention. It's essential to identify and tackle the methods used to bypass sanctions. One potential tool to consider is implementing "rules of destination" in trade policies. Similar to "rules of origin," these rules would ensure that goods are genuinely reaching their intended destination and not being transshipped to Russia.

No, I don’t believe Russia can be considered the most sanctioned country in history. There are examples where countries have faced complete embargoes or isolation from the rest of the world. North Korea, for instance, has experienced far more severe sanctions compared to Russia. It’s important to note that comparing the impact of sanctions can be challenging due to the size of the Russian economy and its relative self-sufficiency.

Despite the restrictions on their main sources of export revenue, Russia has not collapsed economically. In comparison, North Korea has faced decades of isolation and economic challenges, yet it has managed to sustain itself to a certain extent.

What are your suggestions regarding the sanctions? Where do you see room for further action, or do you believe Europe has reached its maximum capacity? Are there any suggestions

ნიშნულების წესების“ დანერგვა. «წარმოშობის წესების» მსგავსად, ეს წესები უზრუნველყოფს საქონლის ჭეშმარიტად დანიშნულების ადგილამდე მიღწევას და არ გადაიგზავნება რუსეთში. ასეთი წესების აღსრულება მოითხოვს ქვეყნებს შორის ფრთხილად განხილვას და კოორდინაციას. მიუხედავად იმისა, რომ დანიშნულების ადგილის წესები შეიძლება იყოს უფრო რთული შესასრულებელი, ვიდრე წარმოშობის წესები, მათ შეუძლიათ ხელი შეუწყონ სანქციების გვერდის ავლის აღმოფხვრას. მეორეც, რუსეთი დიდად ეყრდნობა გემებს თავისი ნავთობისა და გაზის გასაყიდად და ბევრი ევროპული გადამზიდავი კომპანია,

სანქციების გასამყარებლად შეიძლება მომგებიანი იყოს ქვეყნების მიერ არამხოლოდ რუსული ნავთობის იმპორტისა და ექსპორტის შეზღუდვა, არამედ იმ კომპანიების სანქცირებაც, რომლებიც ხელს უწყობენ რუსეთიდან გადაზიდვას. ეს იქნება დამატებითი ბერკეტი სანქციების გამკაცრებისა და ეფექტის მისაღწევად. განსაკუთრებით საბერძნეთიდან და კვიპროსიდან, ჩართულია ამ ვაჭრობაში. სანქციების გასამყარებლად შეიძლება მომგებიანი იყოს ქვეყნების მიერ არამხოლოდ რუსული ნავთობის იმპორტისა და ექსპორტის შეზღუდვა, არამედ იმ კომპანიების სანქცირებაც, რომლებიც ხელს უწყობენ რუსეთიდან გადაზიდვას. ეს იქნება დამატებითი ბერკეტი სანქციების გამკაცრებისა და ეფექტის მისაღწევად. გაჩნდა კითხვები სანქციების გავლენის ვადებთან დაკავშირებით, ზოგიერთი პროგნოზით ვარაუდობენ რუსეთის ეკონომიკის კოლაფსს 2024 წლის ბოლოსთვის. შესაძლებელია თუ არა ასეთი პროგნოზების გაკეთება და როგორია თქვენი მოლოდინი? ზუსტი პროგნოზების გაკეთება ძალიან რთულია ეკონომიკის დინამიური ბუნებისა და ეკონომიკური აგენტების არაპროგნოზირებადი ქცევის გამო. ადამიანები, განურჩევლად მდებარეობისა, კრეატიულნი არიან თავიანთი მიზნების მისაღწევად გზების მოძიებაში. მიუხედავად იმისა, რომ პროგნოზები შეიძლება მიუთითებდეს რუსეთის ეკონომიკის კოლაფსზე 2024 წლის ბოლოსთვის, ისინი ხშირად ითვალისწინებენ გარკვეულ პირობებს და გზებს, რომლებიც მიდიან ამ შედეგამდე. თუმცა, ძნელია იმის პროგნოზირება, იპოვის თუ არა რუსეთი იმპორტის ალტერნატიულ წყაროებს, განავითარებს თუ არა შიდა წარმოების შესაძლებლობებს, ან გადალახავს მათ წინაშე არსებულ გამოწვევებს. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ეკონომიკებმა, მათ შორის ევროპულმა ეკონომიკებმა, გამოიჩინეს მდგრადობა მნიშვნელოვანი ცვლილებების მიმართ. მაგალითად, გერმანიამ წარმატებით შეამცირა ენერგორესურსების იმპორტი რუსეთიდან, შედარებით მოკლე პერიოდში, მის ეკონომიკაზე მნიშვნელოვანი უარყოფითი გავლენის გარეშე. აქედან გამომდინარე, გაურკვეველია, როგორ წარიმართება რუსეთის ეკონომიკა და სავარაუდოა, რომ პოლიტიკურმა ფაქტორებმა მნიშვნელოვანი როლი ითამაშონ ეკონომიკურ ფაქტორებთან ერთად.

for additional measures?

I see two areas where further action can be taken. Firstly, we need to address the issue of circumvention. It’s essential to identify and tackle the methods used to bypass sanctions.

One potential tool to consider is implementing “rules of destination” in trade policies. Similar to “rules of origin,” these rules would ensure that goods are genuinely reaching their intended destination and not being transshipped to Russia. Enforcing such rules would require careful consideration and coordination among countries. Although rules of destination may be more challenging to implement than rules of origin, they could help mitigate the circumvention of sanctions.

Secondly, Russia relies heavily on shipping to sell its oil and gas, and many European shipping companies, particularly from Greece and Cyprus, are involved in this trade. To strengthen sanctions, it could be beneficial to restrict not only the import and export of Russian oil by countries but also the involvement of companies facilitating Russian shipping. This would be an additional lever to make the sanctions more stringent and effective.

There have been questions about the timeframe for the sanctions to have an impact, with some predictions suggesting the collapse of the Russian economy by the end of 2024. Can such prognoses be made, and what are your expectations?

Making precise prognoses is exceedingly challenging due to the dynamic nature of economies and the unpredictable reactions of economic agents. People, regardless of their location, are creative in finding ways to achieve their goals. While pre-

To strengthen sanctions, it could be beneficial to restrict not only the import and export of Russian oil by countries but also the involvement of companies facilitating Russian shipping. This would be an additional lever to make the sanctions more stringent and effective. dictions may suggest a collapse of the Russian economy by the end of 2024, they often assume certain conditions and paths leading to that outcome. However, it is difficult to anticipate if Russia will find alternative import sources, develop domestic production capabilities, or overcome the challenges they face. It’s important to note that economies, including European economies, have shown resilience to significant changes. For example, Germany successfully reduced its energy imports from Russia within a relatively short period without a substantial negative impact on its economy. Therefore, it is uncertain how the Russian economy will fare, and it’s likely that political factors will play a significant role alongside economic considerations.

DIPLOMAT 45

ჩინეთის მზარდი გავლენა: მოწოდება სიფხიზლისკენ

photo credit: NATO PA

China’s Growing Influence: A Call for Vigilance in the Aftermath of Russia’s Aggression Against Ukraine მ ინტერვიუში რუმინეთის პარლამენტის წევრი ანა-მარია კატაუტა განიხილავს ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის ანგარიშს ჩინეთის გლობალურ როლზე უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის აგრესიის შემდეგ. კატაუტა ხაზს უსვამს მოხსენების მთავარ მიგნებებს და აუცილებლობას, რომ დასავლური დემოკრატიები ყურადღებით დააკვირდნენ ჩინეთის მზარდ გავლენას და მოსალოდნელ ეფექტს საერთაშორისო უსაფრთხოებასა და დემოკრატიულ ღირებულებებზე.

n this interview, Ana-Maria Catauta, a member of the Romanian parliament, discusses her NATO Parliamentary Assembly report on China’s global role in the aftermath of Russia’s aggression against Ukraine. Ms. Catauta highlights the key findings of the report, emphasizing the need for Western democracies to closely monitor China’s growing influence and its implications for international security and democratic values.

თქვენი ანგარიშით დავიწყოთ, რა არის მისი ძირითადი სათქმელი? და რომ შევაჯამოთ, როგორია ამჟამინდელი მდგომარეობა ჩინეთსა და რუსეთს შორის? რა მნიშვნელოვან საფრთხეებს ხედავთ?

To start with the report, what are the key highlights of the report? And to summarize, what is the current situation between China and Russia? What significant threats do you see?

ა

46 DIPLOMAT

I

დაახლოებით 10 წლის წინ, ჩინეთმა დაიწყო საერთაშორისო სამყაროსა და გლობალური ორგანიზაციების ნორმების მიღმა გაფართოების მზარდი ტენდენცია. ჩინეთი სულ უფრო გავლენიანი ხდება, აქტიურ კავშირებს ამყარებს აფრიკასა და ლათინურ ამერიკასთან და ინტერესს გამოხატავს არქტიკული ოკეანის მიმართ. უფრო მეტიც, ჩინეთმა დიდი ინვესტირება მოახდინა თავის სამხედრო შესაძლებლობებში და ამჟამად გააჩნია შეერთებული შტატების, ნატოს მთავარი მოკავშირის შესაძლებლობების მსგავსი სამხედრო შესაძლებლობები. მათ გამოიყენეს დასავლური კომპანიების არსებობა, რომლებმაც დააარსეს საწარმოები ჩინეთის ქალაქებში, რაც მათ საშუალებას აძლევს შეიძინონ ტექნოლოგია. ამ ტექნოლოგიის საფუძველზე, ჩინეთი გახდა მნიშვნელოვანი მოთამაშე საერთაშორისო პატენტებში, რომლის 90%-ზე მეტს ჩინური ან ამერიკული კომპანიები ფლობენ. მიუხედავად იმისა, რომ ჩინეთი ჯერ კიდევ არ არის დასავლეთის მოწინააღმდეგე, ის არის მზარდი ძალა, რომელიც ცდილობს გაზარდოს თავისი გავლენა სხვადასხვა დონეზე. დასავლური დემოკრატიები ყურადღებით უნდა დავაკვირდეთ ჩინეთის მზარდ ამბიციებს. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია იმის აღიარება, რომ ქვეყნები, როგორიცაა ჩინეთი, რუსეთი და გარკვეულწილად, ირანი, ცდილობენ ხელი შეუწყონ საზოგადოების მოწყობის ალტერნატიულ მოდელს. ამ ქვეყნების მიზანია შეცვალონ დემოკრატია ავტოკრატიით, გამოიყენონ ისეთი ტაქტიკა, როგორიცაა ყალბი ამბები და დეზინფორმაცია დემოკრატიული რეჟიმების ხარვეზების ხაზგასასმელად. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ვაღიარებთ, რომ დემოკრატიულ სისტემებს აქვთ ნაკლოვანებები, აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა და უნდა გვესმოდეს, რომ ეს არ არის მხოლოდ კონკურენცია დიდ სახელმწიფოებს შორის. ის წარმოადგენს კონფლიქტს სახელმწიფო მოწყობის ორ მოდელს შორის. ეს არის ის რამდენიმე ძირითადი პუნქტი, რომელიც ხაზგასმულია ანგარიშში. როგორ ფიქრობთ, რამდენად კარგად ესმის დასავლეთს ეს და რა რეაქცია აქვთ? თქვენი აზრით, რა უნდა გააკეთონ კიდევ უფრო ძლიერი რეაგირებისთვის? მე მჯერა, რომ ერთ-ერთი გაკვეთილი, რომელიც ჩვენ ვისწავლეთ რუსეთის მიერ უკრაინაში უკანონო შეჭრის შედეგად, არის ის, რომ ჩვენ ვერ ვუკეთებთ სათანადო შეფასებას ავტორიტარულ ლიდერებს. მრავალი წლის განმავლობაში დასავლური დემოკრატიები უგულებელყოფდნენ პუტინს და მისი რეჟიმის იმპერიალისტურ ტენდენციებს, მიუხედავად იმისა, რომ რუმინეთი და საქართველო ამახვილებდნენ ყურადღებას მათ ქმედებებზე და საერთაშორისო ნორმებიდან გადახრილ დისკურსზე. ეკონომიკურმა მიზეზებმა არაერთხელ აიძულა მრავალი დასავლური დემოკრატია თვალი დაეხუჭა ამ გამაფრთხილებელ ნიშნებზე. თუმცა, ჩვენ ახლა ვისწავლეთ ჩვენი გაკვეთილები და უფრო ფრთხილები ვართ ჩინეთთან და პეკინის რეჟიმთან ურთიერთობაში. ეს ახლად აღმოჩენილი სიფრთხილე ვლინდება სხვადასხვა გზით, როგორც აშშ-ს, ისე ევროპის დონეზე. მიმდინარეობს ძალისხმევა ჩინეთში წარმოებულ ჩინურ საქონელზე დამოკიდებულების შესამცირებლად. ევროკავშირში მიმდინარეობს დისკუსია ევროპის ქვეყნებში პროდუქციის, განსაკუთრებით ნედლეულზე დაფუძნებული პროდუქტების წარმოების შესაძლებლობების გაზრდის აუცილებლობის შესახებ. აშშ-ს მთავრობამ ასევე გადადგა ნაბიჯები, როგორიცაა მიკროჩიპების მწარმოებელი კომპანიების დაარსება ადგილობრივად. უნდა აღვნიშნო, რომ ეს არ ეხება ამ ქმედებების ტემპს, არამედ ჩინეთზე ნაკლები დამოკიდებულების განზრახვას. მაგალითად, რუმინეთში და ევროპის რამდენიმე სხვა

About 10 years ago, China began showing a growing tendency to expand beyond the norms of the international world and global organizations. China has become increasingly influential, actively engaging with Africa, Latin America, and even expressing interest in the high north and the Arctic Ocean. Moreover, China has heavily invested in its military capabilities and now possesses similar capabilities to that of the United States, the main ally within NATO. They have leveraged the presence of Western companies that established production facilities in Chinese cities, allowing them to acquire technology. Building upon this technology, China has become a significant player in international patents, with over 90% being owned by Chinese or American companies. While China is not yet an adversary of the West, it is a rising power seeking to increase its influence on various levels. As Western democracies, we must closely monitor China’s evolving ambitions. Additionally, it is crucial to recognize that countries like China, Russia, and to some extent, Iran, are attempting to promote an alternative model of societal organization.

These countries aim to replace democracy with autocracy, employing tactics such as fake news, disinformation, and misinformation to emphasize the flaws within democratic regimes.

While we acknowledge that democratic systems have their imperfections, it is essential to exercise caution and understand that this is not merely a competition between great powers. It represents a conflict between two models of state organization.

These are some of the key points we highlighted in the report.

How well do you think the West understands this, and what reactions have you observed? If there are no significant reactions, what suggestions would you make for a stronger response?

I believe that one of the lessons we learned from Russia’s illegal invasion of Ukraine is that we can no longer underestimate autocratic leaders. For many years, Western democracies disregarded Putin and his regime’s imperialistic tendencies, despite countries like Romania and Georgia drawing attention to their actions and discourse deviating from international norms.

Economic reasons often led many Western democracies to turn a blind eye to these warning signs. However, we have now learned our lessons and are more cautious in our relationship with China and the regime in Beijing. This newfound caution is evident in various ways, both at the US and European levels.

Efforts are being made to decrease dependency on Chinese goods manufactured in China. Discussions are underway within the European Union regarding the need to boost production capabilities for products, particularly those based on raw materials, within European countries. The US government has also taken steps, such as establishing microchip production companies domestically. I should note that this isn’t about the pace of these actions but rather the intent to rely less on China.

In Romania and several other European countries, for example, we have made the decision to no longer accept Huawei products in telecommunications. Even components used for 3G

DIPLOMAT 47

ქვეყანაში, ჩვენ მივიღეთ გადაწყვეტილება, აღარ მივიღოთ Huawei-ს პროდუქტები ტელეკომუნიკაციებში. 3G და 4G ქსელებისთვის გამოყენებული კომპონენტებიც კი იცვლება ევროპულ ქვეყნებში ან დასავლური ალიანსების ქვეყნებში წარმოებული კომპონენტებით. ლიდერებს შორის ვხედავთ მსჯელობას და პრაქტიკული ზომებს ჩინეთში წარმოებული პროდუქტებისგან დისტანცირების მიზნით. ზოგიერთი მკვლევარი ამტკიცებს, რომ ჩინეთისა და რუსეთის ავტოკრატიული რეჟიმები არ არის ძალიან თავსებადი ერთმანეთთან, მიუხედავად მათი გაღრმავებული სავაჭრო ურთიერთობებისა და გაზრდილი შეთანხმებებისა. რა აზრის ხართ ამაზე? მე მჯერა, რომ ჩინეთი და რუსეთი მოკავშირეები არიან, მაგრამ ისინი არ არიან მეგობრები. როდესაც უკრაინა გაბედულად იბრძოდა დამოუკიდებლობისთვის რუსეთის აგრესიის შედეგად, მოსალოდნელი იყო, რომ რუსეთი სხვა მოკავშირეებს მოძებნიდა. თუმცა, ისინი არ ელოდნენ დასავლეთისგან ძლიერ რეაქციას და სანქციებს. მაგალითად, ბერლინის მიერ მიღებულმა გადაწყვეტილებამ რუსული გაზის იმპორტის შემცირების თაობაზე გააფრთხილა ისინი. ამან აიძულა ისინი, გამოიკვლიათ სხვა გზები თავიანთი შემოსავლის ძირითადი წყაროს, გაზის ექსპორტისთვის. თუ რუსეთსა და ჩინეთს შორის სავაჭრო ბალანსს განვიხილავთ, შეიძლება დავინახოთ მნიშვნელოვანი ზრდა ზოგიერთ სფეროში, რაც რუსეთს საშუალებას აძლევს გადაამისამართოს თავისი გაზის ექსპორტი. ჩინეთი გრძელვადიან თამაშს თამაშობს და სარგებლობს რუსეთის ამჟამინდელი სისუსტეებით, რათა ხელი შეუწყოს მის საერთაშორისო დღის წესრიგს და ავტოკრატიულ მოდელს. მიუხედავად იმისა, რომ მათ შეუძლიათ იპოვონ ერთობლივი მუშაობის გზები, ჩინეთი არასოდეს მოექცევა რუსეთს, როგორც თანაბარ პარტნიორს და გამოიყენებს მათ სისუსტეებს საკუთარი სარგებლისთვის. როგორია თქვენი აზრი უკრაინის ომის საპასუხოდ დასავლეთის რეაქციაზე? გჯერათ, რომ საკმარისი გაკეთდა, თუ ფიქრობთ, რომ მეტი უნდა გაკეთდეს? რადგან რუმინეთს უკრაინასთან ყველაზე გრძელი საზღვარი აქვს, მე ღრმად ვარ ჩახედული ამ საკითხში. როდესაც უკრაინის მოქალაქეებმა, განსაკუთრებით ქალებმა და ბავშვებმა, დაიწყეს უკრაინიდან გაქცევა და რუმინეთის გავლით ევროპის სხვა ქვეყნებში გადასვლა, რუმინელმა ხალხმა გამოიჩინა წარმოუდგენელი კეთილშობილება და სტუმართმოყვარეობა, შესთავაზეს თავიანთი სახლები და დახმარება. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ომამდე რუმინეთსა და უკრაინას შორის დაძაბულობა იყო, განსაკუთრებით უკრაინის პარლამენტში მიღებულ უმცირესობათა კანონთან დაკავშირებით. მიუხედავად იმისა, რომ კანონის სამიზნე ეთნიკური რუსები იყვნენ, ის ასევე შეეხო სხვა უმცირესობებს, მათ შორის რუმინულ უმცირესობას. მიუხედავად ამისა, ჩვენ ვაღიარეთ, რომ უკრაინის წინააღმდეგობა წარმოადგენს დემოკრატიის მედეგობას ჩვენს რეგიონში. დასავლეთის პასუხი უკრაინის ომზე იყო სწრაფი, ძლიერი და მრავალმხრივი. იგი მოიცავდა სამხედრო, ეკონომიკურ და სოციალურ ზომებს. უკრაინელი სამხედროები დასავლეთის ქვეყნებთან, მათ შორის კანადასთან და შეერთებულ შტატებთან, 2014 წელს ყირიმში შეჭრის შემდეგაც გადიოდნენ წვრთნებს. ნატოს მოკავშირეების მიერ მოწოდებულმა სამხედრო აღჭურვილობამ გადამწყვეტი როლი ითამაშა უკრაინის მხარდასაჭერად. თუმცა, მკაცრი რეაგირების მიუხედავად, ომი გრძელდება და რუსეთი აგრძელებს უკრაინის ტერიტორიების ოკუპაციას. მეტის გაკეთების თვალსაზრისით, მე მჯერა, რომ ჩვენ უნდა ჩა-

48 DIPLOMAT

and 4G networks are being replaced with those produced within European countries or countries aligned with Western alliances.

There is both conversation among leaders and practical measures being taken to distance ourselves from products manufactured in China.

Some scholars argue that the autocratic regimes of China and Russia are not very compatible, despite their deepening trade relations and increased agreements. What are your thoughts on this?

I believe that China and Russia are allies, but they are not friends. When Ukraine fought bravely for its independence and faced Russian aggression, it was expected that Russia would seek other allies. However, they were not anticipating the strong reaction and sanctions imposed by the West. The decision made

by Berlin, for instance, to reduce imports of Russian gas caught them off guard. This compelled them to explore other avenues for exporting their main source of income, which is gas. If we examine the trade balance between Russia and China, we can observe significant growth in some areas, which allows Russia to redirect its gas exports. China plays a long-term game and is taking advantage of Russia’s current weaknesses to promote its international agenda and the autocratic model they favor.

While they can find ways to work together, China will never treat Russia as an equal partner and will leverage their weaknesses to their own advantage.

What is your opinion on the Western reaction to the war in Ukraine? Do you believe enough has been done, or do you think more should be done?

As Romania shares the longest border with Ukraine, I have been deeply involved in this issue. When Ukrainian citizens, especially women and children, started fleeing Ukraine and passing through Romania towards other European countries, the Romanian people displayed incredible generosity and hospitality, offering their homes and support to those in need. It is important to note that tensions existed between Romania and Ukraine even before the war, particularly regarding the minority law passed in the Ukrainian parliament. While the law targeted Russian ethnics, it also affected other minorities, including the Romanian minority. Nonetheless, we recognized that Ukraine’s resistance represents the endurance of democracy in our region.

The Western response to the war in Ukraine was swift, strong, and multifaceted. It included military, economic, and societal measures. Ukrainian military personnel have trained with Western countries, including Canada and the United States, even after the 2014 invasion of Crimea. The military equipment provided by NATO allies has been crucial in supporting Ukraine.

However, despite the robust response, the war continues, and Russia persists in occupying Ukrainian territories.

To do more, I believe we should seize the funds Russia has in other countries and allocate them to the reconstruction of Ukraine. The country will require significant economic recon-

photo credit: NATO PA

მოართვათ ის თანხები, რომლებიც რუსეთს აქვს სხვა ქვეყნებში და გამოვყოთ ისინი უკრაინის აღდგენისთვის. ქვეყანას მნიშვნელოვანი ეკონომიკური რეკონსტრუქცია დასჭირდება. ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ უკრაინის სამხედრო დახმარების მიწოდება და მხარდაჭერა. გარდა ამისა, ჩვენ უფრო ეფექტურად უნდა ვისაუბროთ რუსეთში ცხოვრების რეალობებზე. როგორც ევროკავშირის წევრებმა და მოქალაქეებმა, ჩვენ უფრო ღრმად უნდა გავიგოთ ის ბრძოლები, რომლებსაც რუსეთის მოქალაქეები აწყდებიან ომის შედეგად გამოწვეული ეკონომიკური პრობლემების გამო. მხოლოდ პოლიტიკურ და სამხედრო გადაწყვეტილებებზე ფოკუსირება არასაკმარისია. ჩვენ გვჭირდება ცნობიერების ამაღლება იმ გამოწვევების შესახებ, რომლებსაც აწყდებიან ავტოკრატიული რეჟიმების ქვეშ მცხოვრები მოქალაქეები, იქნება ეს საუბარი ჩინეთზე თუ რუსეთზე. ჩვენ უნდა ვიყოთ უფრო ღია და აგრესიული პროპაგანდის წინააღმდეგ, რომელიც ასახავს დასავლურ დემოკრატიებს დეგრადირებულად და ხაზს უსვამს ჩვენს ერთგულებას იმ ღირებულებებისადმი, რომლებიც ჩვენთვის ძვირფასია. ძალიან მნიშვნელოვანია ვიყოთ შეგნებული და გადამწყვეტი ამგვარ ნარატივებთან ბრძოლაში. როგორ ფიქრობთ, რატომ ვერ ხდებიან საქართველო და უკრაინა ნატოს წევრები? როცა ნატოში გაწევრიანებისკენ რუმინეთის მიერ განვლილ გზაზე ვფიქრობ, მახსენდება დაუცველობის შეგრძნება და იმედგაცრუება, რომელიც თან ახლდა 1997 წელს ნატოს წევრობაზე უარის მიღებას. თუმცა, საბოლოოდ, რუმინეთი ნატოს წევრი გახდა 2003 წელს, რამაც შვება და დაცულობა გვაგრძნობინა. განვლილი გზა ადვილი არ იყო, მაგრამ საბოლოოდ ჩვენ ეს შევძელით. რაც შეეხება ქვეყნებს, როგორიცაა უკრაინა, საქართველო და მოლდოვა, მათი დაგვიანებული გაწევრიანების მიზეზები რთული და მრავალმხრივია. ეს მოითხოვს ფაქტორების ერთობლიობას, მათ შორის პოლიტიკურ მოსაზრებებს, რეგიონულ დინამიკას და ნატოს მიერ დადგენილ აუცილებელ კრიტერიუმებს. მე არ შემიძლია კონკრეტულად ვისაუბრო არსებულ ვითარებაზე, თუმცა მჯერა, რომ დამსახურებულ ერებს უნდა ჰქონდეთ წვდომა ნატოს მიერ მოწოდებულ უსაფრთხოებაზე.

struction. We should continue providing military assistance to Ukraine and offer support. Additionally, we should communicate more effectively about the realities of life in Russia. As European Union members and citizens, we should gain a deeper understanding of the struggles Russian citizens face due to the economic problems caused by the war. Focusing solely on political and military decisions is insufficient. We need to raise awareness about the challenges faced by citizens living under autocratic regimes, whether discussing China or Russia. We should be more open and aggressive in countering propaganda that portrays Western democracies as degraded, emphasizing our commitment to the values we hold dear. It is crucial to be conscious and resolute in our fight against such narratives.

Why do you think some countries have not yet obtained NATO membership, such as Georgia and Ukraine?

Reflecting on the experience of Romania’s journey to NATO membership, I recall the disappointment and longing for security that accompanied the rejection in 1997. However, Romania eventually became a NATO member in 2003, which brought a sense of relief and protection. The process was not easy, but it eventually happened. Regarding countries like Ukraine, Georgia, and Moldova, the reasons for their delayed NATO membership are complex and multifaceted. It requires a combination of factors aligning, including political considerations, regional dynamics, and fulfilling the necessary criteria set by NATO. While I can’t speak specifically to the current situation, I understand the longing for protection and the belief that deserving nations should have access to the security provided by NATO. So, I understand the disappointment and challenges faced by countries aspiring to join NATO. The accession process is not easy, requiring unanimous agreement from all member states.

DIPLOMAT 49

ასე რომ, მე მესმის ნატოში გაწევრიანების მსურველი ქვეყნების იმედგაცრუება და გამოწვევები. გაწევრიანების პროცესი ადვილი არ არის, ის მოითხოვს ყველა წევრი სახელმწიფოს ერთსულოვან შეთანხმებას. თუმცა, მე მოვუწოდებ ამ ქვეყნებს, არ თქვან უარი ნატოში გაწევრიანებაზე. გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს პოლიტიკური, სამხედრო და ეკონომიკური ქმედებების განხორციელებას, რათა დაარწმუნონ მოკავშირე წევრი ქვეყნები, რომ ისინი იმსახურებენ ნატოს შემადგენლობაში ყოფნას. მთავარია ერთიანობა, განურჩევლად მმართველი პარტიისა თუ პოლიტიკური კუთვნილებისა. ნატოში გაწევრიანებისკენ სწრაფვა უნდა იყოს ეროვნული პროექტი, რომელიც მოიცავს მთელ ქვეყანას. ევროპული უსაფრთხოების პერსპექტივიდან გამომდინარე, რატომ არის კარგი რომ საქართველოსა და უკრაინის მსგავსი ქვეყნები ნატოს წევრებად ყავდეს?

ამ ქვეყნების მიზანია შეცვალონ დემოკრატია ავტოკრატიით, გამოიყენონ ისეთი ტაქტიკა, როგორიცაა ყალბი ამბები და დეზინფორმაცია დემოკრატიული რეჟიმების ხარვეზების ხაზგასასმელად. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ვაღიარებთ, რომ დემოკრატიულ სისტემებს აქვთ ნაკლოვანებები, აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა და უნდა გვესმოდეს, რომ ეს არ არის მხოლოდ კონკურენცია დიდ სახელმწიფოებს შორის. ის წარმოადგენს კონფლიქტს სახელმწიფო მოწყობის ორ მოდელს შორის. შავი ზღვის რეგიონი, მათ შორის უკრაინა და საქართველო, სულ უფრო მეტად იძენს სტრატეგიულ მნიშვნელობას ევროპის უსაფრთხოებისთვის. ყირიმის კრიზისის გავლენამ ხაზი გაუსვა შავი ზღვის რეგიონის მნიშვნელობას. უკრაინის მარცვლეულის კრიზისმა, მაგალითად, აჩვენა, თუ როგორ შეიძლება მოჰყვეს რეგიონში შეფერხებებს შორსმიმავალი შედეგები. ევროპის მრავალი დედაქალაქი თანდათან აცნობიერებს იმ სტრატეგიულ როლს, რომელსაც უკრაინა და საქართველო ასრულებენ. თუმცა, ამ მზარდი გაგების გარდა, პოლიტიკური გადაწყვეტილებები და ქმედებებია საჭირო. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ პოლიტიკურმა მოსაზრებებმა და საარჩევნო ციკლებმა შეიძლება ზოგჯერ ხელი შეუშალოს პროგრესს. ევროპულ დედაქალაქებს შორის უფრო ფართო პოლიტიკური გაგებისა და გადაწყვეტილების მიღების საჭიროებაა, თუმცა მედიის გავლენა და შეშფოთება რუსეთთან დაკავშირებით ჯერ კიდევ არსებობს. რუსეთის ტრანსფორმაცია, პარტნიორიდან მოწინააღმდეგედ, ართულებს გადაწყვეტილების მიღების პროცესს. როგორ ფიქრობთ, უკრაინაში მიმდინარე ომი თუ რუსეთის ფაქტორი იწვევს ყოყმანს ამ ქვეყნების ნატოში გაწევრიანებასთან დაკავშირებით? სიფრთხილე არსებობს როგორც ევროპულ, ისე ნატოს დონეზე და აღარ არის ორიენტირებული რუსეთის პროვოცირების თავიდან აცი-

50 DIPLOMAT

However, I urge these countries not to give up on their objective of NATO membership. It is crucial to take decisive political, military, and economic actions to convince allied member states that they deserve to be part of NATO. Persistence, regardless of the governing party or political affiliation, is key. The pursuit of NATO membership should be a national project embraced by the entire country.

From a European security perspective, why is it better to have countries like Georgia and Ukraine as NATO members?

The Black Sea region, including Ukraine and Georgia, has increasingly gained strategic importance for European security.

The impact of the Crimea crisis highlighted the significance of the Black Sea region. The Ukrainian grain crisis, for instance, demonstrated how disruptions in the region can have far-reaching consequences. Many European capitals are gradually recognizing the strategic role that Ukraine and Georgia play.

However, despite this growing understanding, political decisions and actions are still required. It’s important to note that political considerations and electoral cycles can sometimes hinder progress. There is a need for broader political understanding and decision-making among European capitals, although media influence and concerns about Russia still persist. The transformation of Russia from a partner to a perceived adversary adds complexity to the decision-making process.

These countries aim to replace democracy with autocracy, employing tactics such as fake news, disinformation, and misinformation to emphasize the flaws within democratic regimes. While we acknowledge that democratic systems have their imperfections, it is essential to exercise caution and understand that this is not merely a competition between great powers. It represents a conflict between two models of state organization.

Do you think the ongoing war in Ukraine or Russia’s shifting stance is causing hesitation regarding NATO membership for these countries?

Cautiousness exists at both the European and NATO levels, no longer centered around avoiding provoking Russia. Since Russia’s invasion of Ukraine, it has become evident to all that they will use whatever pretext necessary to promote their expansionist tendencies. The decision-making process now revolves more around the pace and timing of admitting these countries.

ლებაზე. რუსეთის მიერ უკრაინაში შეჭრის შემდეგ, ყველასთვის ცხადი გახდა, რომ ისინი გამოიყენებენ ნებისმიერ საბაბს, რაც საჭიროა მათი ექსპანსიონისტური მიზნების მისაღწევად. გადაწყვეტილების მიღება ამჯერად ხდება იმაზე თუ რამდენად სწრაფად უნდა მოხდეს ამ ქვეყნების მიღება. ჩემი კოლეგებიდან არ შემხვედრია ვინმე, ვინც საქართველოს ან უკრაინის ევროპასა და ნატოში გაწევრიანების წინააღმდეგია. დისკუსიები, პირველ რიგში, რეფორმების სისწრაფეზეა ფოკუსირებული, განსაკუთრებით მართლმსაჯულებისა და კანონის უზენაესობის კუთხით. ნატო არ არის მხოლოდ სამხედრო ორგანიზაცია; ის ასევე არის საერთო ღირებულებებზე აგებული პოლიტიკური და დემოკრატიული ორგანიზაცია. ყველა წევრმა სახელმწიფომ უნდა უზრუნველყოს საერთო გაგება და თანასწორობა. აქედან გამომდინარე, საუბარი არაა „კი თუ არა“-ზე, არამედ იმაზე, თუ როდის და როგორ გახდებიან ეს ქვეყნები ნატოს წევრები. და ბოლოს, ჩემი შეკითხვა ეხება თქვენს შეკითხვას ლუქსემბურგის საგაზაფხულო სესიაზე იმის თაობაზე, თუ რატომ არ მიიღო საქართველომ ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსი. თქვენ პარალელები გაავლეთ უნგრეთთან, რომელიც ამჟამად ევროკავშირსა და ნატოს შეშფოთებას იწვევს. მსურს უფრო ღრმად ჩავუღრმავდე თქვენს მოსაზრებას კანდიდატის სტატუსზე და შედარებაზე უნგრეთთან. მიმაჩნია, რომ უსამართლო იყო საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის არ მინიჭება მაშინ, როცა ისეთმა ქვეყნებმა მიიღეს როგორიც არის მოლდოვა და უკრაინა. კანდიდატის სტატუსის მინიჭება არ გულისხმობს დაუყოვნებლივ წევრობას, არამედ პროცესის დაწყებას. ახსნა, რომელიც მივიღე საქართველოს რუსეთთან და ევროკავშირთან ურთიერთობის ამბივალენტურობასთან დაკავშირებით, შეიძლება მართებული იყოს, მაგრამ მე კარგად არ ვარ გათვითცნობიერებული საქართველოს საშინაო პოლიტიკაში. თუმცა, კატეგორიულად არ ვეთანხმები ორმაგ სტანდარტებს. თუ უნგრეთი, ევროკავშირის წევრი, ინარჩუნებს ჰეჯირების პოზიციას რუსეთის მიმართ, განსაკუთრებით ისეთ სფეროებში, როგორიცაა ენერგეტიკა, მიზანშეწონილია მოვითხოვოთ, რომ გაწევრიანების მსურველმა ქვეყნებმა თავი შეიკავონ მსგავსი პოზიციისგან? თუ ჩვენ მივიჩნევთ, რომ ევროკავშირი არის საერთო რწმენისა და იდეების გაერთიანება, მაშინ უნგრეთმა უნდა აგოს პასუხი რუსეთის მიმართ მის ქცევაზე. მათი ხელმისაწვდომობა ევროპულ ფონდებზე და ეროვნული მდგრადობის გეგმაზე უნდა ასახავდეს მათ ერთგულებას ევროკავშირის შიგნით მიღებული გადაწყვეტილებების მიმართ. იმედის გამაცრუებელი იყო იმის გაგება, რომ არსებობს ორმაგი სტანდარტები, ეს მიუღებელია. არის კიდევ რაიმე, რისი თქმაც გსურდათ და არ გკითხეთ? თქვენ ძალიან ბევრ რამეს შეეხეთ. მხოლოდ ჩემს ანგარიშზე შეჯამებისთვის ვიტყვი, რომ ჩინეთის გავლენა ვრცელდება აფრიკისა და ლათინური ამერიკის ფარგლებს გარეთ და სულ უფრო მეტად არის გავრცელებული ევროპაში დიდ ინფრასტრუქტურულ პროექტებში. ამის გაგებამ თვალი აუხილა ჩვენს ზოგიერთ კოლეგას, მათ შორის ნორვეგიიდან, რომელმაც არ იცოდა ჩინეთის პროექტების მასშტაბების შესახებ ბალკანეთში. მიუხედავად იმისა, რომ ჩინეთი არ არის ჩვენი მოწინააღმდეგე, ის წარმოადგენს გამოწვევას და ჩვენ უნდა მოვერიდოთ რუსეთთან დაშვებული შეცდომების გამეორებას. ჩვენ უნდა ვიყოთ ფხიზლად, მივიღოთ დროული გადაწყვეტილებები და დავიცვათ დემოკრატიული ღირებულებები, მიუხედავად იმ მცირე ხარვეზებისა რაც მას გააჩნია. ეს არ არის ადვილი ამოცანა, მაგრამ უკრაინის ომის ფონზე მსოფლიოში მიმდინარე ცვლილებების პარალელურად, ჩვენ უნდა დავრწმუნდეთ, რომ ჩვენი წინადადებები დემოკრატიულ პრინციპებს ემყარება.

In my conversations, I haven’t encountered anyone expressing a desire to exclude Georgia or Ukraine from European or NATO membership. The discussions primarily focus on the speed of reforms, especially regarding justice and the rule of law. NATO is not only a military organization; it is also a political and democratic organization built on shared values. All member states must ensure a common understanding and alignment. Therefore, it is not a matter of if but rather a matter of when and how these countries will become NATO members.

And finally, my question is about your inquiry during the spring session in Luxembourg regarding Georgia not receiving the EU candidate status yet. You drew parallels with Hungary, which is currently causing concerns for the European Union and NATO. I would like to delve deeper into your thoughts on the candidate status and your comparison with Hungary.

I believe it was unjust for Georgia to be denied the candidate status while countries like Moldova and Ukraine received it.

Granting candidate status does not imply immediate membership but rather signifies the start of the process. The explanation I received regarding the ambivalence in Georgia’s relationship with Russia and the European Union might be valid, but I am not well-versed in the internal politics of Georgia. However, I strongly disagree with the double standards at play. If Hungary, a member of the European Union, maintains a hedging position towards Russia, particularly in areas like energy, it is unreasonable to demand that aspiring members refrain from a similar stance.

If we believe that the European Union is a union of shared beliefs and ideas, then Hungary should be held accountable for its behavior towards Russia. Their access to European funds and the national resilience plan should reflect their adherence to decisions made within the EU. It was disheartening to learn that double standards exist, and this is not acceptable.

Is there anything else you would like to mention that hasn’t been asked?

You have covered a lot in our discussion. Currently, I am working on a report on China for the upcoming fall session in Copenhagen. In the report, I aim to emphasize that Chinese influence extends beyond Africa and Latin America and is increasingly prevalent in large infrastructure projects in Europe.

This realization was eye-opening for some of our members, including our Norwegian colleague who was unaware of the extent of Chinese projects in the Balkans. While China is not our adversary, it presents a challenge, and we must avoid repeating the mistakes made with Russia. We need to remain vigilant, make timely decisions, and safeguard democratic values, flawed as they may be. It’s not an easy task, but with the realignment of the world amid the war in Ukraine, we must ensure that our proposals uphold democratic principles.

DIPLOMAT 51

ადამ კინზინგერი საერთაშორისო საზოგადოებას უკრაინის მხარდაჭერისკენ მოუწოდებს და საქართველოს რუსეთთან ეკონომიკური ურთიერთობების გამო შეშფოთებას გამოხატავს

Adam Kinzinger Urges International Support for Ukraine and Highlights Concerns Over Georgia’s Economic Relations with Russia დამ კინზინგერი, ყოფილი ამერიკელი პოლიტიკოსი და CNN-ის უფროსი პოლიტიკური კომენტატორი, საუბრობს F-16 თვითმფრინავებზე უკრაინელი მფრინავების მომზადების საკითხზე. კინზინგერი ხაზს უსვამს, რომ ომი უკრაინასა და რუსეთს შორის არაპროვოცირებულია და ადექვატურ საერთაშორისო მხარდაჭერას საჭიროებს. აღნიშნავს რომ არ შეიძლება პუტინის მსგავსმა აგრესიულმა ლიდერებმა თავისი გაიტანონ და თვლის, რომ ნატოში გაწევრიანება ან თავდაცვის ასოციაცია გადამწყვეტია უკრაინისთვის. საქართველოსთან დაკავშირებით ის არ ეთანხმება მთავრობის ეკონომიკურ ურთიერთობას რუსეთთან და ხაზს უსვამს, რომ საქართველოს მომავალი დასავლეთშია.

ა

dam Kinzinger, former American politician and CNN senior political commentator, provides updates on the training of Ukrainian pilots on the F-16 aircraft.

Kinzinger emphasizes that the war between Ukraine and Russia is unprovoked and urges adequate international support. He warns against appeasing aggressive leaders like Putin and believes NATO membership or a defense association is crucial for Ukraine. Regarding Georgia, he disagrees with their government’s economic relations with Russia, emphasizing that the future lies with the West.

A

Can you provide an update on the training of Ukrainian pilots on the F-16 aircraft? How long did the process take,

შეგიძლიათ გაგვაცნოთ რა ეტაპზეა უკრაინელი მფრინავების მომზადება F-16 თვითმფრინავებზე? რამდენ ხანს გაგრძელდება პროცესი და როდის შეიძლება ველოდოთ F-16-ების ხილვას უკრაინაში? კარგი ამბავია, რომ F-16-ებზე სწავლება საბოლოოდ დაიწყო,

52 DIPLOMAT

and when can we expect to see F-16s in Ukraine?

Well, it’s good news that the training on F-16s has finally started, although it would have been preferable if it had happened earlier. The procedure took approximately one year to put in place. Currently, it appears that we can train a well-qual-

თუმცა სასურველი იქნებოდა უფრო ადრე მომხდარიყო. პროცედურის განხორციელებას დაახლოებით ერთი წელი დასჭირდა. ამჟამად, როგორც ჩანს, ჩვენ შეგვიძლია მოვამზადოთ კვალიფიცირებული უკრაინელი პილოტი დაახლოებით ოთხ თვეში, რაც არის სტანდარტული ვადა სხვა თვითმფრინავზე გადასვლისას იმ პილოტებისთვის, რომლებმაც უკვე იციან ფრენა. დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენ შეგვიძლია ამის მიღწევა. ამ პილოტებისთვის ტრენინგის დაწყებიდან, დაახლოებით ოთხი თვე სჭირდება მათ კვალიფიკაციას F-16-ების მართვისთვის. თუმცა, ლოგისტიკური საკითხები, როგორიცაა ტრენინგი, მექანიკა და სხვა ფაქტორები, ასევე უნდა იქნას გათვალისწინებული. რეალურად, ჩვენ შეგვიძლია ვიხილოთ F-16-ები უკრაინის სამსახურში ოთხიდან ექვს თვეში, იმისდა მიხედვით, თუ როგორ გაერთიანდება კოალიცია. უნდა არსებობდეს ქვეყანა, რომელსაც სურს უარი თქვას F-16-ებზე, რათა ჩაანაცვლოს F-35-ებით. იმედი მაქვს, ეს მალე მოხდება, რადგან ეს არა მხოლოდ სარგებელს მოუტანს მიმდინარე კონფლიქტს, არამედ გააძლიერებს უკრაინის თავდაცვას პოტენციური მომავალი აგრესიისგან. ბოლოს და ბოლოს, F-16 მაღალკვალიფიციური თვითმფრინავია. მოდით განვიხილოთ ომი უკრაინასა და რუსეთს შორის. შეგიძლიათ განმარტოთ სიტუაცია და შეაფასოთ მიღებული საერთაშორისო მხარდაჭერა? გჯერათ რომ ადეკვატურია? რუსეთმა ნათლად გამოხატა თავისი განზრახვები თავისი იმპერიის გაფართოებასთან დაკავშირებით. ისინი ხშირად იყენებენ დასაბუთებებს, როგორიცაა ეთნიკური რუსების დაცვა ან წარმოების კრიზისები თავიანთი მიზნების მისაღწევად. თუმცა, მნიშვნელოვანია შევხედოთ რას ამბობს თავად ვლადიმერ პუტინი. მას დიდი ხანია სურდა უკრაინის კონტროლი ან მისი მთავრობის დესტაბილიზაცია. მეორე მხრივ, უკრაინას არაფერი გაუკეთებია ამ კონფლიქტის პროვოცირებისთვის. მაშინაც კი, როდესაც მისი ტერიტორიის ნაწილი, ყირიმი, ანექსირებული იქნა, უკრაინა განაგრძობდა მშვიდობიანი მოლაპარაკებების შესაძლებლობების ძიებას. სამწუხაროდ, COVID-ის გამო იზოლაციის პერიოდის შემდეგ, ვლადიმერ პუტინმა მიიღო გადაწყვეტილება ამ ომის წამოწყების შესახებ. თუმცა, ის ახლა ხვდება, რომ სამშობლოს დამცველი მტკიცე ადამიანების დამარცხება იარაღით ადვილი არ არის. უკრაინა მტკიცედ იდგა და სწრაფად შეეგუა მის წინაშე მდგარ გამოწვევებს, მათ შორის ნატოს სტანდარტების აღჭურვილობის გამოყენებას, როგორიცაა პატრიოტის სარაკეტო სისტემა. დასავლეთის და პრო-უკრაინული მხარდაჭერა, როგორც ჩანს, მტკიცეა და ჩვენ ვიმედოვნებთ, რომ ის ასე გაგრძელდება. მხოლოდ ის მადარდებს, რომ პოლიტიკურ დინამიკაში ცვლილებებმა შესაძლოა შეასუსტოს დასავლეთის გადაწყვეტილება უკრაინის მხარდასაჭერად. მიუხედავად ამისა, დარწმუნებული ვარ, რომ როგორც კი შესაბამისი დახმარება მათთან მიაღწევს, მათ შეუძლიათ არა მხოლოდ წინააღმდეგობა გაუწიონ რუსეთს, არამედ მიაღწიონ გამარჯვებასაც. ამ კონფლიქტის ადამიანური დანაკარგი მნიშვნელოვანია, ამიტომ არის სასურველი მისი სწრაფი გადაწყვეტა. ეს სიტუაცია გაკვეთილია ისეთი ქვეყნებისთვის, როგორიცაა უკრაინა, მოლდოვა და საქართველო. ერთიანობის დემონსტრირებით, რუსეთის შემოჭრის ან თავდასხმის ალბათობა მცირდება, რადგან ვლადიმერ პუტინმა იცის, რომ საბოლოოდ მაინც დამარცხდება.

ified Ukrainian pilot in about four months, which is a standard timeframe when transitioning to a different aircraft for pilots who already know how to fly. I am confident that we can accomplish this. Once we initiate the training for these pilots, it will take around four months for them to become qualified to operate the F-16s. However, logistical considerations, such as training, mechanics, and other factors, need to be taken into account as well. Realistically, we could start seeing F-16s in the service of Ukraine within four to six months, depending on how the coalition comes together. There must be a country willing to relinquish their F-16s to make room for F-35s as replacements. I hope this happens soon because it not only benefits the ongoing conflict but also strengthens Ukraine’s defense against potential future aggression. The F-16 is a highly capable aircraft, after all.

Let’s discuss the war between Ukraine and Russia. You mentioned the term “unprovoked war” in your Twitter posts.

Can you elaborate on the situation and evaluate the international support received? Do you believe it is adequate?

Russia has made its intentions clear regarding the expansion of its empire. They often use justifications like protecting ethnic Russians or manufacturing crises to achieve their goals.

However, it’s important to look at what Vladimir Putin himself has been saying. He has long desired to take control of Ukraine or destabilize its government. Ukraine, on the other hand, has done nothing to provoke this conflict. Even when part of its territory, Crimea, was annexed, Ukraine continued to seek peaceful negotiations. Unfortunately, after a period of isolation due to COVID, Vladimir Putin made the decision to wage this war. However, he is now realizing that determined people defending their homeland cannot be easily overcome by machines or weapons.

Ukraine has stood strong and adapted rapidly to the challenges it faces, including the use of NATO-standard equipment such as the Patriot missile system. Western and pro-Ukrainian support appears to be holding firm, and we hope it continues to do so. My concern is that changes in political dynamics might weaken the West’s resolve to support Ukraine. Nonetheless, as long as Ukraine receives the necessary support, I am confident they can not only resist Russia but also achieve victory. The human cost of this conflict is significant, so a swift resolution is desired. This situation serves as a lesson for countries like Ukraine, Moldova, and Georgia. By demonstrating unity, setting aside differences, and calling out aggression, the likelihood of a Russian invasion or attack decreases because Vladimir Putin knows he will ultimately lose.

Some people draw parallels between the current situation in Ukraine and the events preceding World War II. What is your perspective on this, especially from the Western point of view?

The lessons from history are clear when dealing with strong leaders like Vladimir Putin. We must pay attention to their words and actions. When Putin expresses his desire to rebuild aspects

DIPLOMAT 53

ზოგიერთი ადამიანი პარალელებს ავლებს უკრაინაში არსებულ მდგომარეობასა და მეორე მსოფლიო ომისწინა მოვლენებს შორის. როგორია თქვენი ხედვა ამასთან დაკავშირებით? ისტორიიდან მიღებული გაკვეთილები ნათელია, როდესაც საქმე გვაქვს ისეთ ძლიერ ლიდერებთან, როგორიცაა ვლადიმირ პუტინი. ყურადღება უნდა მივაქციოთ მათ სიტყვებსა და ქმედებებს. როდესაც პუტინი გამოთქვამს სურვილს აღადგინოს სსრკ, ჩვენ ამას სერიოზულად უნდა მივუდგეთ. ჯერ კიდევ 2014 წელს, როდესაც ის თავს დაესხა უკრაინის აღმოსავლეთ რეგიონებს და მოახდინა ყირიმის ანექსია, საერთაშორისო რეაგირება არ იყო სწრაფი. ეს მოგვაგონებდა რეაქციას რუსეთის მიერ სამხრეთ ოსეთის ოკუპაციაზე საქართველოში. პუტინი ჭკვიანი პიროვნებაა, მიუხედავად იმისა, თუ როგორი აზრის ვართ მასზე. მას ესმის, რომ არ შეუძლია დაამარცხოს დასავლეთის სამხედრო ძალა და უკრაინელუ ხალხი, რომელთაც გადაწყვეტილი აქვთ დაიცვან თავიანთი მიწა. თუ მას გზაზე არაფერი გადაეღობება, რატომ არ გააგრძელებს ის აგრესიულ ქმედებებს? აქ იგივე გაკვეთილია, რაც ჩვენ ვისწავლეთ 80 წლის წინ მიუნხენის შეთანხმების დროს. არ შეიძლება ძლიერ ლიდერთან დათმობებზე წასვლა. ეს არ ნიშნავს, რომ ჩვენ აქტიურად ვეძიებთ ომს ან კონფლიქტებს. შეერთებულ შტატებს და ზოგადად დასავლეთის ქვეყნებს ომი არ სურთ. თუმცა, ისტორიამ აჩვენა, რომ თუ აგრესიას არ დავუპირისპირდებით, როცა ამის გაკეთება შედარებით ადვილია, მომავალში აუცილებლად უფრო მძიმე ვითარების წინაშე აღმოვჩნდებით. უბრალოდ გადახედეთ წარსულ შემთხვევებს, როდესაც ჰიტლერმა დაიკავა ავსტრია, საფრანგეთისა და დიდი ბრიტანეთისგან პასუხს ელოდა, მაგრამ როდესაც მათ ვერ იმოქმედეს, ამან მხოლოდ გაათამამა იგი. იგივე ეხება ვლადიმერ პუტინის ამბიციებს. როდესაც ომი დაიწყო უკრაინაში, პირველი გზავნილები რაც გაჟღერდა იყო, რომ უკრაინა მხოლოდ თავისთვის კი არ იბრძვის, არამედ მთლიანად დასავლური სამყაროსთვის. თუმცა, წელიწადზე მეტი გავიდა და ზოგიერთმა დასავლურმა ლიდერმა და საზოგადოებამ შეიძლება ეს ვერ აღიქვას საფრთხედ. მათ სჯერათ, რომ რადგან ეს ხდება დისტანციაზე, ეს ხდება სადღაც შორს. როგორია თქვენი ხედვა ამასთან დაკავშირებით? როგორ აღიქმება სიტუაცია აშშ-ში? აშშ-ს მოსახლეობა მხარს უჭერს უკრაინას და ყველას, ვინც ამ აგრესიას ეწინააღმდეგება. თუმცა, პოლიტიკური კუთხით, ამ მომენტში ყველაფერი ცოტა უცნაურია, არა მხოლოდ აშშ-ში, არამედ მთელ მსოფლიოში. როგორც ჩანს, ნაციონალიზმისა და იზოლაციონიზმის შემაშფოთებელი შტამი იპყრობს ყურადღებას, განსაკუთრებით ისეთ პლატფორმებზე, როგორიცაა Twitter. ეს არის ის, რაც მაწუხებს. მაგალითად, თუ დონალდ ტრამპი კვლავ გახდება პრეზიდენტი (რაც არამგონია მოხდეს), ან გარკვეულწილად, რონ დესანტისი ან სხვა რესპუბლიკელები, რომლებიც უკრაინის მხარდამჭერები არიან, მოვლენ ხელისუფლებაში, ეს დადებითი იქნება. პრეზიდენტი ბაიდენის მსგავსი ლიდერებისთვის გადამწყვეტია ამ საკითხის განხილვა ამერიკელ ხალხთან. ჩვენ ვდებთ მნიშვნელოვან თანხას და ევროპაც იგივეს აკეთებს. მნიშვნელოვანია შევახსენოთ ხალხს, რატომ ვაკეთებთ ამას.

21-ე საუკუნეში, სადაც ყველაფერი ურთიერთდაკავშირებულია, როგორც ვნახეთ COVID-19 პანდემიის დროს, საზღვრები აღარ არის

54 DIPLOMAT

of the USSR, we should take it seriously. Back in 2014, when he attacked the eastern regions of Ukraine and annexed Crimea, the international response was slow. This was reminiscent of the lackluster reaction to the Russian occupation of South Ossetia in Georgia. Putin is a smart individual, regardless of one’s opinion of him. He understands that he cannot defeat the military might of the West or the determination of people to defend their land.

If there are no obstacles in his way, why wouldn’t he continue his aggressive actions? The lesson here is similar to what we learned 80 years ago during the Munich Agreement. We cannot appease a strong leader. This doesn’t mean that we actively seek war or conflicts. The United States and the Western countries, in general, do not desire war. However, history has shown that if we do not stand up against aggression when it is relatively easy to do so, we will inevitably face a much harder situation in the future. Just look at past instances where Hitler occupied Austria, expecting a response from France and the UK, but when they failed to act, it only emboldened him. The same applies to Vladimir Putin’s ambitions.

And when the war started in Ukraine, the first messages were that Ukraine is not just fighting for itself, but for the Western world as a whole. However, over a year has passed, and some Western leaders and societies may not perceive this as a threat that they need to address. They believe that because it’s happening at a distance, it’s happening somewhere far away. What is your perspective on this? How is the situation perceived in the US? Well, the US population is still very much behind the Ukrainians and anyone who stands up against this aggression.

However, on the political side, things are a little strange at the moment, not just in the US but also around the world. There seems to be a concerning strain of nationalism and isolationism gaining attention, particularly on platforms like Twitter. This is

ბარიერები. თუ ჩვენ გვჯერა, რომ ის, რაც უკრაინაში ხდება, არასოდეს იმოქმედებს შეერთებულ შტატებზე, ვცდებით. ვფიქრობ, ამერიკელთა უმეტესობამ ისწავლა ეს გაკვეთილი. ამიტომ, ჩვენთვის აუცილებელია მხარი დავუჭიროთ უკრაინას, როდესაც ისინი მზად არიან იბრძოლონ და დაიცვან თავი. ჩვენ არ გვჭირდება აშშ-ს ან ნატოს ჯარების გაგზავნა ან ომის ესკალაცია. თუ უკრაინას სურს დაიცვას საკუთარი თავი, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს მათთვის საჭირო იარაღის მიწოდებას, რომ შემდეგ ჩვენ არ მოგვიწიოს ჯარების გაგზავნა. რაც შეეხება ნატოს წევრობას? გჯერათ, რომ ეს შეიძლება იყოს გამოსავალი, თუ საკმარისია მხოლოდ სამხედრო დახმარების გაწევა? ჯადოსნური ჯოხი რომ მქონდეს, დღეს საქართველოს და უკრაინას ერთი ხელის აქნევით ნატოს წევრებად ვაქცევდი. თუმცა, ასევე უნდა გავითვალისწინოთ ის რეალობა და გამოწვევები, რომლებიც დაკავშირებულია სასაზღვრო დავებთან. ნატოს წესდების მიხედვით, ასეთი დავების არსებობის შემთხვევაში, გაწევრიანება არ ხდება. მიუხედავად ამისა, მე მჯერა, რომ როგორც კი ეს ომი დასრულდება, უკრაინის გზა ნატოში გაწევრიანებისკენ ძალიან სავარაუდო გახდება, ან თუნდაც უსაფრთხოების გარკვეული კონსტრუქცია, რომელიც აკმაყოფილებს მათ საჭიროებებს და ხელს უწყობს ინვესტიციების მოზიდვას აღმშენებლობისთვის. ყოველთვის არის ომის განახლების რისკი, რაც ართულებს რეკონსტრუქციისთვის გარე დაფინანსების მოზიდვას. ამიტომ, მაშინაც კი, თუ ეს არ არის ნატოს სრულუფლებიანი გაწევრიანება, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ასოცირების რაიმე ფორმას, რომელიც საშუალებას მისცემს უკრაინას დაიცვას თავი მსგავს შემთხვევებში. როგორია თქვენი ხედვა ამ ომზე, თუ გავითვალისწინებთ თქვენს სამხედრო გამოცდილებას და ამ სფეროს ცოდნას? რაც შეეხება ამ ომის სამომავლო პროგნოზს, მე ვხედავ ორ ვარიანტს. ყველაზე უარესი სცენარი არის მუდმივი ჩიხი დიდი მსხვერპლით და შეზღუდული ტერიტორიული მიღწევებით რუსეთისთვის, რაც პირველი მსოფლიო ომის ასპექტებს წააგავს. ამ სიტუაციაში, თუ ვლადიმერ პუტინი ხარ, ძალაუფლების დაკარგვა გაწუხებს. ადამიანთა სიცოცხლეს დროის გასაყვანად იყენებ, ომის გახანგრძლივებასთან ერთად მას ნაკლებად ემუქრება საფრთხე. თუმცა, როდესაც ეს ომი საბოლოოდ რუსეთის დამარცხებით დასრულდება, ადრე თუ გვიან, ის საფრთხეს უქმნის პუტინის მომავალს, რადგან რუსი ხალხი არ იქნება ასეთი შედეგის მხარდამჭერი. მეორე მხრივ, ჩემი იმედი და რაც სავსებით შესაძლებელია, არის რუსული არმიის დაშლა. არავის სურს სიკვდილი უშედეგო საქმისთვის და თუ ჯარისკაცები ვერ ხედავენ გამარჯვების იმედს, ან თუ მათი ლიდერები მიატოვებენ მათ შიდა კონფლიქტების ფონზე, როგორიცაა ვაგნერის ძალებსა და რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს შორის, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი სიცოცხლეს გაწირავენ. ასეთ სცენარში, რუსეთის არმია შეიძლება მთლიანად ჩამოიშალოს, რაც გამოიწვევს სრულ განადგურებას და საბოლოოდ აუცილებლობას, რომ რუსეთმა ეძიოს მშვიდობა. იდეალურ შემთხვევაში, უკრაინა დაიბრუნებს კონტროლს როგორც აღმოსავლეთ პროვინციებზე, ასევე ყირიმზე, რომელიც კანონიერად მათ ეკუთვნის. ახლა საქართველოზე ვისაუბროთ. თქვენ ყურადღებით

something that worries me. For example, if Donald Trump were to become President again (which I don’t think will happen), or to some extent, if Ron DeSantis or other Republicans who are supportive of Ukraine come to power, it would be positive. It’s crucial for leaders like President Biden to continue discussing this issue with the American people. We are investing a significant amount of money, and Europe is doing the same. It’s important to remind people why we are doing so. In the 21st century, where everything is interconnected, as we’ve seen with the COVID-19 pandemic, borders are no longer barriers.

If we believe that what happens in Ukraine will never affect the United States, we are mistaken. I think most Americans have learned that lesson. Therefore, it’s essential for us to support Ukraine when they are willing to fight and defend themselves.

We don’t have to send US or NATO troops or escalate the war.

If Ukraine is willing to defend itself, it’s crucial to provide them with the necessary weapons so that hopefully, we can avoid having to send troops.

What about NATO membership? Do you believe it could be a solution, or is providing military aid enough?

If I could wave a magic wand, I would make Georgia and Ukraine members of NATO today. However, we must also consider the realities and challenges associated with border disputes. According to NATO’s charter, membership is off the table when such disputes exist. Nevertheless, I believe that once this war is over, Ukraine’s path to NATO membership becomes highly likely, or at least some security construct that fulfills their needs and helps attract investment for rebuilding.

There is always a risk of the war resuming, making it difficult to attract outside funding for reconstruction. Therefore, even if it’s not full NATO membership, some form of association that enables Ukraine to defend itself in similar cases is crucial.

What is your outlook on this war, given your military background and understanding of the situation?

As for the future prognosis of this war, I see two possibilities.

The worst-case scenario is a continued stalemate with high casualties and limited territorial gains for Russia, resembling aspects of World War One. In this situation, if you are Vladimir Putin, you are concerned about losing power. Using human lives as a means to buy time, he becomes less threatened as the war prolongs. However, when this war ultimately ends in defeat for Russia, whether sooner or later, it will pose a threat to Putin’s future because the Russian people will not be supportive of such an outcome. On the other hand, my hope, and something that is quite possible, is the collapse of the Russian army. No one wants to die for a futile cause, and if soldiers see no hope of victory or if their leaders abandon them amidst internal conflicts, such as those between Wagner forces and the Russian Defense Ministry, it becomes less likely for them to put their lives on the line. In such a scenario, the Russian army could collapse entirely, resulting in a complete rout and the eventual necessity

DIPLOMAT 55

ადევნებთ თვალს საქართველოში განვითარებულ მოვლენებს და ხშირად გამოთქვამთ თქვენს მოსაზრებებს ამ საკითხთან დაკავშირებით. ამჟამად რუსეთსა და საქართველოს შორის ფრენები მიმდინარეობს და საქართველოს მთავრობა აცხადებს, რომ მათ სურთ რუსეთთან ეკონომიკური ურთიერთობების დამყარება. ისინი ამტკიცებენ, რომ ეს არის მხოლოდ ბიზნესი და ეკონომიკა. როგორია თქვენი შეხედულება ამ ვითარებასთან დაკავშირებით? უპირველეს ყოვლისა, მე მჯერა, რომ ქართველი ხალხის უმრავლესობა მხარს არ უჭერს მათი ხელისუფლების პოზიციას ამ საკითხთან დაკავშირებით. მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება ითქვას, რომ ეკონომიკური ურთიერთობები შეიძლება იყოს მომგებიანი, მათ შორის რუსეთთან, მნიშვნელოვანია აგრესიის წინააღმდეგ დგომა, განსაკუთრებით ისეთი ქვეყნისთვის, როგორიც საქართველოა, რომელმაც პირადად განიცადა ტერიტორიების დაკარგვა და ოკუპაცია. ეს ნაბიჯი, როგორც ჩანს, სანქციების დარღვევაა და გასაკვირია, რატომ სურს საქართველოს მთავრობას, კონკრეტულად კი „ოცნების“ პარტიას, მოსწონდეს რუსეთი. რუსეთი წარუმატებელი ქვეყანაა და უკრაინის ომშიც რომ მიაღწიონ წარმატებას (რაც ძალიან მეეჭვება), მათი სამომავლო პერსპექტივები, დემოგრაფიულად და სხვაგვარად, სავალალოა. დასავლეთთან უფრო მჭიდრო ურთიერთობის ნაცვლად რუსეთის არჩევას აზრი არ აქვს, თუ არ არსებობს ფარული მოტივები. მე მესმის საქართველოს ნატოში გაწევრიანებისა და ინტეგრაციის საკითხებთან დაკავშირებული იმედგაცრუება. თუმცა, შეერთებულმა

for Russia to seek peace. Ideally, Ukraine would regain control over both the eastern provinces and Crimea, which rightfully belong to them.

Let’s discuss Georgia now. You have been following the events in Georgia closely, and you often express your opinions on the matter. Currently, there are flights between Russia and Georgia, and the Georgian government states that they want to have economic relations with Russia with-

My hope, and something that is quite possible, is the collapse of the Russian army. No one wants to die for a futile cause, and if soldiers see no hope of victory or if their leaders abandon them amidst internal conflicts, such as those between Wagner forces and the Russian Defense Ministry, it becomes less likely for them to put their lives on the line. In such a scenario, the Russian army could collapse entirely, resulting in a complete rout and the eventual necessity for Russia to seek peace.

ჩემი იმედი და რაც სავსებით შესაძლებელია, არის რუსული არმიის დაშლა. არავის სურს სიკვდილი უშედეგო საქმისთვის და თუ ჯარისკაცები ვერ ხედავენ გამარჯვების იმედს, ან თუ მათი ლიდერები მიატოვებენ მათ შიდა კონფლიქტების ფონზე, როგორიცაა ვაგნერის ძალებსა და რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს შორის, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი სიცოცხლეს გაწირავენ. ასეთ სცენარში, რუსეთის არმია შეიძლება მთლიანად ჩამოიშალოს, რაც გამოიწვევს სრულ განადგურებას და საბოლოოდ აუცილებლობას, რომ რუსეთმა ეძიოს მშვიდობა. შტატებმა და დასავლეთმა ნათლად განაცხადეს, რომ საქართველო მიაჩნია პარტნიორად და მოკავშირედ. ჩვენ გავუწიეთ დახმარება და წვრთნა და ჩვენი ჯარები ავღანეთში ქართველ ჯარებთან ერთად ვარჯიშობდნენ. მოსაზრება, რომ აშშ ტოვებს საქართველოს, მცდარი და არაკეთილსინდისიერია, რასაც ქვეყნის ხელმძღვანელობა ავრცელებს. თანაბრად აბსურდია იმის ვარაუდი, რომ შეერთებულ შტატებს სურს საქართველოს ჩათრევა რუსეთთან ომში. ჩვენი მიზანია მხარი დავუჭიროთ უკრაინას ტერიტორიული მთლიანობის შენარჩუნებაში და მშვიდობის მიღწევაში და არა კონფლიქტის ესკალაცია.

56 DIPLOMAT

out implying a lack of support for Ukraine. They argue that it’s purely business and economics. What is your take on this situation? What has been happening since the war?

First and foremost, I believe that the majority of the Georgian people do not support their government’s stance on this issue.

While it can be argued that economic relations can be beneficial, including with Russia, it’s important to stand against aggression, especially for a country like Georgia that has experienced firsthand the loss of territory and occupation. This move seems to be in violation of sanctions, and it’s puzzling why the Georgian government, specifically the Dream Party, is so eager to please Russia. Russia is a failing country, and even if they were to succeed in the war in Ukraine (which I highly doubt), their future prospects, demographically and otherwise, are grim. Choosing Russia over a closer relationship with the West makes no sense to me, unless there are hidden motives at play.

I understand the frustration regarding Georgia’s NATO membership and integration issues. However, the United States and the West have made it clear that they consider Georgia a partner and an ally. We have provided aid and training, and our troops have trained alongside Georgian troops in Afghanistan.

The notion that the US is abandoning Georgia is false and disingenuous, propagated by the country’s leadership. It is equally absurd to suggest that the United States wants to drag Georgia into a wider war with Russia. Our objective is to support Ukraine in maintaining its territorial integrity and achieving peace, not

მოდით ვისაუბროთ თქვენს ახალ ორგანიზაციაზე, „Country First“. რა არის მისი მისია და რა ადგილი უკავია აშშ-სა და საერთაშორისო პოლიტიკაში? ჩვენი ხედვაა, რომ ქვეყანა პარტიულ ინტერესებზე მაღლა უნდა იდგეს. მე ღრმად ვარ დაინტერესებული დემოკრატიითა და დემოკრატიის აშენებით, რის გამოც საქართველოს დიდ პატივს ვცემ. ქართველმა ხალხმა გამოიჩინა უდიდესი გამბედაობა თავისუფლებისკენ სწრაფვისას. დემოკრატიები არ უნდა განისაზღვროს მხოლოდ მათი ცუდი დღეებით, არამედ იმით, თუ როგორ აღდგება და იცავს თავის დემოკრატიულ ღირებულებებს. ჩვენი ორგანიზაცია მიზნად ისახავს ასწავლოს ინდივიდებს, დააყენონ თავიანთი ქვეყნის ინტერესები, პოლიტიკური პარტიის ინტერესებზე წინ. მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ შეიძლება იდენტიფიცირება როგორც რესპუბლიკელი, დემოკრატი ან დამოუკიდებელი, მაგრამ ერის კეთილდღეობა ყოველთვის უნდა ანაცვლებდეს პარტიულ ლოიალობას. ჩემი საბოლოო მიზანია გავაფართოვო ეს მისია შეერთებული შტატების ფარგლებს გარეთ სხვა ქვეყნებში, უფრო ფართო პერსპექტივის ხელშეწყობა, რომელიც ხაზს უსვამს ქვეყნის მომავალს და არა კონკრეტულ პირებს ან მხარეებს. ბევრი დემოკრატია ებრძვის ამ საკითხს, მათ შორის ჩვენი, და მე მჯერა, რომ გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ქვეყნის პირველ ადგილზე დაყენებას და იდეებზე ფოკუსირებას, და არა პიროვნებებზე. არის კიდევ რაიმე, რისი თქმაც გსურდათ და არ გვისაუბრია? კიდევ ერთხელ მინდა აღვნიშნო, რომ შეერთებული შტატები დიდ სიყვარულს გამოხატავს საქართველოს მიმართ. საჭიროა მხოლოდ გადახედოთ დახმარებას, ტრენინგს და პარტნიორობას, რომელსაც საქართველო იღებს აშშ-სგან, რათა გავიგოთ, რა დონის ყურადღება ეთმობა მას ჩვენგან. პირადად მე ძალიან მიყვარს საქართველო. როდესაც თქვენი ლიდერები ვარაუდობენ, რომ არსებობს ფარული დღის წესრიგი საქართველოს უფრო ფართო ომში ჩართვისთვის, გთხოვთ, უგულებელყოთ ასეთი პრეტენზიები, როგორც უსაფუძვლო. ის რაც აშშ-ს ნამდვილად არ სურს, არის კონფლიქტის ესკალაცია საქართველოში. კიდევ ერთხელ უნდა აღვნიშნო, რომ რუსეთი არ არის საქართველოს მომავალი. მომავალი დასავლეთს ეკუთვნის, იქნება ეს შეერთებული შტატები, საფრანგეთი, გერმანია თუ რომელიმე სხვა დასავლური ქვეყანა. რუსეთი წარუმატებელი ქვეყანაა და საქართველოს ხელმძღვანელობამ უნდა აღიაროს ეს და წარმართოს ერი უკეთესი მომავლისკენ, რომელიც არ მოიცავს რუსეთს. გარდა ამისა, მსურს მივმართო ზოგიერთი დასავლელი პოლიტიკოსის მიერ წამოჭრილ შეშფოთებას საქართველოს ამჟამინდელი ორიენტაციის შესახებ. მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება არსებობდეს სკეპტიციზმი საქართველოს ორიენტაციის მიმართ, აშშ-სთვის და დასავლეთისთვის მნიშვნელოვანია იმის გაგება, რომ ხელისუფლების მიერ გამოთქმული შეხედულებები შესაძლოა სულაც არ წარმოადგენდეს ქართველი ხალხის შეგრძნებებს. მშვიდობიანი დემონსტრაციები აუცილებელია თქვენი ხმის გამოხატვისთვის და იმის გასაგებად, რომ თქვენი ლიდერები არ გამოხატავენ თქვენს ნებას. სოციალური მედიით თუ სხვა საშუალებებით, მნიშვნელოვანია ხაზგასმით აღვნიშნოთ, რომ ქართული პოლიტიკა უნდა ტრიალებდეს ხალხისა და ქვეყნის მომავლის ირგვლივ, ვიდრე ორიენტირებული იყოს პარტიების მაკონტროლებელ კონკრეტულ პიროვნებებზე. არჩევნებში მონაწილეობით და მთავრობაზე ზეწოლით, რომ დარჩეს დასავლეთთან კავშირში, თქვენ მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენთ.

to escalate the conflict.

Let’s talk about your new organization, Country First.

What is its mission, and where does it stand in US and international politics?

The mission of Country First revolves around prioritizing the interests of the country over partisan interests. I am deeply interested in democracy and democracy-building, which is why I hold Georgia in high regard. The people of Georgia have shown immense courage in their pursuit of freedom. Democracies should not be defined solely by their bad days, rather, they are defined by how they recover and uphold their democratic values. Country First aims to teach individuals to prioritize their country’s interests above those of their political party. I want to emphasize that one can identify as a Republican, Democrat, or Independent, but the well-being of the nation should always supersede partisan loyalties. My ultimate goal is to expand this mission beyond the United States to other countries, fostering a broader perspective that emphasizes the future of the country rather than specific individuals or parties. Many democracies struggle with this issue, including our own, and I believe it is crucial to place the country first and focus on ideas rather than personalities.

Is there anything else you would like to mention that we haven’t discussed?

I want to reiterate that the United States holds great affection for the country of Georgia. One only needs to look at the aid, training, and partnership Georgia receives to understand the level of attention given by the US. Personally, I have a deep love for Georgia. Whenever your leaders suggest there is a hidden agenda to involve Georgia in a wider war, please disregard such claims as baseless. The last thing the US desires is to escalate the conflict in Georgia. I must stress again that Russia is not the future for Georgia. The future lies with the West, whether it be the United States, France, Germany, or any other Western country. Russia is a failing country, and the Georgian leadership should recognize this and guide the nation toward a better future—one that does not involve Russia.

Additionally, I would like to address the concerns raised by some Western politicians about Georgia’s current orientation.

While there may be skepticism regarding Georgia’s alignment, it is crucial for the United States and the West to understand that the views expressed by the government may not necessarily represent the sentiments of the Georgian people. Peaceful demonstrations are essential for expressing your voice and making it clear that your leaders do not speak for you on this matter.

Whether through social media or other means, it is important to emphasize that Georgian politics should revolve around the people and the future of the country, rather than being centered around specific personalities or individuals controlling the parties. By participating in every election and putting pressure on the government to stay aligned with the West, you can make a significant impact.

DIPLOMAT 57

ზღვის ცვლილება: ბალტიისპირეთის უსაფრთხოების უზრუნველყოფა და ნატოს თავდაცვითი პოზიცია ინტერვიუ ირუნ ვან ვენხაარდენთან

photo credit: NATO PA

Sea Change: Ensuring Baltic Security and NATO’s Evolving Defense Posture - An Interview with Jeroen van Wijngaarden მ ინტერვიუში ჩვენ ვესაუბრებით ნიდერლანდების პარლამენტის წევრს და ნატოს საპარლამენტო ასამბლეის ტრანსატლანტიკური თავდაცვისა და უსაფრთხოების თანამშრომლობის ქვეკომიტეტის (DSCTC) მომხსენებელს ირუნ ვან ვენხაარდენს. მან მოამზადა ანგარიში სათაურით “ზღვის ცვლილება: ბალტიისპირეთის უსაფრთხოების სწრაფი ევოლუცია უკრაინაში რუსეთის შეჭრის შემდეგ”. ჩვენი დისკუსია იკვლევს მოხ-

ა

58 DIPLOMAT

A

n this interview, we speak with Jeroen van Wijngaarden, Member of the Parliament of the Netherlands and Rapporteur of the Sub-Committee on Transatlantic Defence and Security Cooperation (DSCTC) at

the NATO Parliamentary Assembly. Mr. van Wijngaarden has recently prepared a report titled “Sea Change: The Rapid Evo-

სენების ძირითად გზავნილებსა და რეკომენდაციებს, განვიხილავთ ისეთ თემებს, როგორიცაა ნატოს მზადყოფნა, ბალტიის ზღვის რეგიონში უსაფრთხოების საკითხები და საქართველოსა და უკრაინის ევროატლანტიკური მისწრაფებები. დავიწყოთ თავად მოხსენებით. რა არის ამ მოხსენების მთავარი გზავნილი? მოხსენება ყურადღებას ამახვილებს ნატოს თავდაცვის პოზიციაზე ბალტიის ზღვის რეგიონში, განსაკუთრებით ბალტიის ქვეყნებში. ამჟამად, ნატოს მიდგომა შეიძლება შეფასდეს, როგორც მავთულხართული თავდაცვითი პოზიცია (რომელიც რეაგირებს შეხებაზე), სადაც შენარჩუნებულია მოკრძალებული სამხედრო ყოფნა რეგიონში, იმ მოლოდინით, რომ დამატებითი ჯარები ნატოს ტერიტორიაზე იქნებიან გაფრთხილებული და გაძლიერებული რუსეთის შემოჭრის შემთხვევაში. თუმცა, ამ მიდგომას აქვს თანდაყოლილი სისუსტეები ბალტიის ზღვის რეგიონის გეოგრაფიული მდებარეობის გამო, რომელიც გარშემორტყმულია რუსეთის მიერ. მოხსენება აღიარებს განგაშის ზარს, რომელიც გამოწვეულია რუსეთის მიერ უკრაინაში შეჭრით და განიხილავს რუსეთის შეჭრის შესაძლებლობას ბალტიისპირეთის ქვეყნებში. იმის გათვალისწინებით, რომ ბალტიის ქვეყნები უკრაინაზე პატარაა და უფრო ძლიერი რუსული სამხედრო წარმომადგენლობის წინაშე დგას, ანგარიში რეკომენდაციას უწევს რეგიონში სამხედრო ყოფნის გაძლიერებას. იგი ასევე მიესალმება ფინეთის გაწევრიანებას და შვედეთის მომავალ გაწევრიანებას ნატოში, ძალთა უკეთესი ბალანსის მისაღწევად. ანგარიშში ხაზგასმულია რეგიონში სათვალთვალო და აღმოჩენის შესაძლებლობებში, ასევე კონტრშეტევის შესაძლებლობებში და სამხედრო ყოფნაში (მარაგების ჩათვლით), ინვესტირების მნიშვნელობა. ფინეთისა და შვედეთის ჩართვა ამ ძალისხმევაში წარმოადგენს მნიშვნელოვან სამხედრო შესაძლებლობას. მთლიანობაში, ანგარიში მხარს უჭერს პარადიგმის შეცვლას ნატოს მიდგომებში, ბალტიის ზღვის რეგიონთან მიმართებით, რომელიც პასუხობს ბალტიისპირეთის ქვეყნების დაუცველობაზე დაფუძნებულ ახალ რეალობას. როგორც ჩანს, თქვენ ფიქრობთ მოვლენების იმგვარ განვითარებაზე, რომ უკრაინის პოტენციურმა დამარცხებამ რუსეთთან, შეიძლება გამოიწვიოს რუსეთის თავდასხმა ბალტიისპირეთის ქვეყნებზე. სწორად გავიგე? არა, ბოდიშს ვიხდი გაურკვევლობისთვის. მე არ ვფიქრობ, რომ უკრაინა ომს წააგებს. თუმცა, რაც ჩვენ ვისწავლეთ უკრაინიდან არის ის, რომ სრულმასშტაბიანი სახმელეთო შემოჭრა არ არის გამორიცხული. ამის გაცნობიერება ხაზს უსვამს მომზადების აუცილებლობას, რაც ამჟამად ბალტიის ზღვის რეგიონში არ გვაქვს. ამიტომ, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ჩვენი თავდაცვის ადაპტირებას ახალ რეალობასთან. ეს ეხება არა მხოლოდ უკრაინას, არამედ უფრო პროაქტიულ და მტკიცე მიდგომას ბალტიისპირეთის ქვეყნების უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. გჯერათ, რომ ნატო არ იყო სათანადოდ მომზადებული უკრაინაში შექმნილი სიტუაციისთვის? ნატო არ იყო საკმარისად მომზადებული. მიუხედავად იმისა, რომ

lution of Baltic Security After Russia’s Invasion of Ukraine.” Our discussion delves into the key messages and recommendations of the report, exploring topics such as NATO’s preparedness, security concerns in the Baltic Sea region, and the aspirations of countries like Georgia and Ukraine to join NATO. Let’s start with the report itself. Could you provide a brief summary of its key message and main recommendations for the upcoming summit?

The report focuses on the defense posture of NATO in the Baltic Sea region, particularly the Baltic states. Currently, NATO’s approach can be described as a tripwire defense posture, where a modest military presence is maintained in the region, with the expectation that additional troops from within NATO territory would be alerted and reinforced in the event of a Russian invasion. However, this approach has inherent weaknesses due to the geographic location of the Baltic Sea region, which is surrounded by Russia. The report acknowledges the wake-up call presented by Russia’s invasion of Ukraine and accepts the possibility of a Russian invasion in the Baltic States. Recognizing that the Baltic States are smaller than Ukraine and face a stronger Russian military presence, the report recommends reinforcing military presence in the region. It also welcomes the future accession of Finland and Sweden to NATO as a means to achieve a better balance of power. The report emphasizes the importance of investing in surveillance and detection capabilities, as well as counter-strike capabilities and military presence, including stockpiles, in the region. The inclusion of Finland and Sweden in these efforts presents a significant military opportunity. Overall, the report advocates for a paradigm shift in NATO’s approach to the Baltic Sea region, addressing the vulnerability of the Baltic States based on the new reality that has emerged.

It seems that you are presenting this viewpoint and overview due to concerns that a potential loss for Ukraine in its conflict with Russia could lead to an attack on the Baltic states. Is that a correct interpretation?

No, I apologize for any confusion. I am not afraid that Ukraine will lose the war. However, what we have learned from Ukraine is that a full-scale land invasion cannot be ruled out. This realization highlights the need to be prepared, which we currently are not in the Baltic Sea region. Therefore, it is crucial to adapt our defense posture to the new reality that has emerged. It is not solely about Ukraine but about adopting a more proactive and robust approach to ensure the security of the Baltic States.

Do you believe that NATO was not adequately prepared

DIPLOMAT 59

უკრაინის კონფლიქტის საპასუხოდ იყო გარკვეული მზადყოფნისა და ერთიანობის დემონსტრირება, ეს არ იყო საკმარისი. არსებული ვითარება მოითხოვს, რომ ჩვენი იარაღის ქარხნები და რესურსები უფრო მეტ წარმოებაზე გადავიყვანოთ, რათა მოვლენათა განვითარების ტემპს არ ჩამოვრჩეთ. სანამ ჩვენ ყურადღებას ვამახვილებთ ბალტიისპირეთის ქვეყნების უსაფრთხოებაზე, არ უნდა დავივიწყოთ ისეთი ქვეყნები, როგორიც საქართველოა, რომლებიც ისწრაფვიან გახდნენ ნატოს წევრი. თქვენ სესიაზე აღნიშნეთ, რომ საქართველოს პოზიცია ჯერ კიდევ გაურკვეველია რუსული პროპაგანდისა და ზეწოლის გავლენით. როგორ ფიქრობთ, რა უნდა გააკეთოს ნატომ ამ შემთხვევაში? მნიშვნელოვანია ეტაპობრივი მიდგომის მიღება. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ინდიკატორი შეიძლება მიუთითებდეს, რომ საქართველო მიისწრაფის ნატოსა და ევროპისკენ, ზოგი შეიძლება მიუთითებდეს სხვა მიმართულებით სხვადასხვა ფაქტორების, მათ შორის რუსეთის გავლენის გამო. ნატო-სთვის და ევროკავშირისთვის

for the situation in Ukraine?

NATO was not sufficiently prepared. Although there was a certain level of preparedness and unity demonstrated in response to the conflict in Ukraine, it was not enough. The current situation requires us to push our arms factories and resources into overdrive in order to keep up with the pace of events.

While we focus on the security of the Baltic states, we must not forget countries like Georgia, which aspire to become NATO members. You mentioned that Georgia’s position is still unclear, influenced by Russian propaganda and pressure. What do you think NATO should do in this case?

It is important to adopt a step-by-step approach with countries like Georgia. While some indicators might suggest they are moving towards NATO and Europe, others might point in a different direction due to various factors, including influence from Russia. It is crucial for NATO and the European Union to be critical of these countries and the steps they take. For instance,

გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ჩვენი თავდაცვის ადაპტირებას ახალ რეალობასთან. ეს ეხება არა მხოლოდ უკრაინას, არამედ უფრო პროაქტიულ და მტკიცე მიდგომას ბალტიისპირეთის ქვეყნების უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად.

in the case of Serbia, we observe a minority that feels associated with Russia, which is their right. However, we must be clear in our expectations and make it known that if these countries want to join us, they need to make a serious commitment. We cannot allow them to have conflicting allegiances or circumvent sanctions through actions that undermine our collective security.

This approach should also apply to countries like Georgia.

it is crucial to adapt our მნიშვნელოვანია ასეთი ქვეყნების თითოეულ ნაბიჯს სიფრთხილით და კრიტიკულად მიუდგნენ. მაგალითად, სერბეთის შემთხვევაში, ჩვენ ვხედავთ რომ საზოგადოების ნაწილი თავს გრძნობს ასოცირებულად რუსეთთან, რაც მათი უფლებაა. თუმცა, ჩვენ მკაფიო უნდა ვიყოთ ჩვენს მოლოდინებში და ვამტკიცოთ, რომ თუ ამ ქვეყნებს სურთ ჩვენთან შეერთება, მათ სერიოზული ვალდებულება უნდა აიღონ. ჩვენ არ შეგვიძლია დავუშვათ, რომ მათ ჰქონდეთ ურთიერთსაწინააღმდეგო დამოკიდებულება სანქციების გვერდის ავლით და სხვა ისეთი ქმედებებით, რომლებიც ძირს უთხრის ჩვენს კოლექტიურ უსაფრთხოებას. ეს მიდგომა საქართველოზეც უნდა გავრცელდეს. რაც შეეხება უკრაინას, რა რეკომენდაციები გაქვთ ნატოს სამიტზე უკრაინის მხარდაჭერის კუთხით? როგორ ფიქრობთ, უახლოეს მომავალში ვიხილავთ უკრაინას, როგორც ნატოს წევრს, თუ არის კონკრეტული პირობები, რომლებიც უნდა დაკმაყოფილდეს? უკრაინის ნატოში გაწევრიანების საკითხი სცილდება ჩემი ანგარიშის ფარგლებს. თუმცა, აშკარაა, რომ უკრაინა ნატოსგან სტატუს კვოზე მეტს ელის. ყველა ქვეყანას აქვს უფლება განსაზღვროს თავისი გზა და გამონაკლისი არც უკრაინაა. თუ უკრაინა დააკმაყოფილებს აუცილებელ მოთხოვნებს, მას შეუძლია ნატოში გაწევრიანდეს.

60 DIPLOMAT

defense posture to the new reality that has emerged. It is not solely about Ukraine but about adopting a more proactive and robust approach to ensure the security of the Baltic States.

Regarding Ukraine, what recommendations do you have for the NATO Summit in terms of support for Ukraine? Do you believe we will see Ukraine as a NATO member in the near future, or are there specific conditions that need to be met?

The question of Ukraine’s NATO membership goes beyond the scope of my report. However, it is evident that Ukraine expects more than the status quo from NATO. Every country has the right to determine its own path, and Ukraine is no exception. If Ukraine meets the necessary requirements, it can join NATO.

ფინეთის მძიმე გზა ნატოსკენ

Finland’s Arduous Journey to NATO Membership

photo credit: NATO

ZURAB KOCHLADZE 023 წლის 4 აპრილს ნატოს ახალი წევრი შეემატა ფინეთის სახით, რაც ნატოს შეფასებით, ლოგიკური, მაგრამ ამასთანავე, მოულოდნელი მოვლენა იყო, რადგან ფინეთი ყოველთვის ცდილობდა, შეენარჩუნებინა ნეიტრალიტეტი და არავინ მოელოდა, რომ ის ერთ დღეს ნატოს წევრი ქვეყანა გახდებოდა. მაგრამ რუსეთის შეჭრამ უკრაინაში ქვეყნის საგარეო პოლიტიკა შეცვალა და დღეს ის სამხედრო ბლოკის წევრი ქვეყანაა, რამაც ევროპის გეოპოლიტიკა საგრძნობლად შეცვალა.

2

იმისთვის, რომ გავიაზროთ, რატომ არ უერთდებოდა ფინეთი ამდენი ხნის განმავლობაში ბლოკს და რა იყო მისი გეოპოლიტიკური როლი აუცილებელია მისი ისტორიის გაანალიზება. მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ, 1947 წლის 12 ივლისს პარიზში იმართება კონფერენცია ევროპულ ეკონომიკურ თანამშრომლობაზე, სადაც მოწვეულია ევროპის სხვადასხვა ქვეყანა, რომლებსაც სურთ მარშალის გეგმაში ჩართვა. ერთ-ერთი მათგანი არის ფინეთი, რომელიც ძალიან დიდი გამოწვევის წინაშეა, დაესწროს თუ არა კონფერენციას, რადგან არ იცის, თუ როგორი იქნება მისი მეზობლის, საბჭოთა კავშირის რეაქცია. თავდაპირველად, ფინეთის მაშინდელი პრეზიდენტი იუჰო პაასიკივი ფიქრობდა, რომ ფინეთს უნდა მიეღო დახმარება შტატებისაგან და ეს უბრალოდ ეკონომიკური დახმარება იქნებოდა და არაფერი სხვა, მაგრამ 8 ივლისს მას ოფიციალურად ატყობინებენ, რომ მოსკოვი ელოდება ფინეთის მხრიდან თავშეკავებას კონფერენციაზე დასწრებასთან დაკავშირებით. პრეზიდენტს არცთუ ისე სახარბი-

A

n April 4, 2023, NATO welcomed a new member into its fold – Finland. This move, according to NATO, was both logical and surprising, as Finland had long maintained a stance of neutrality, and its alignment with

the alliance was unexpected. However, it was Russia’s invasion of Ukraine that reshaped Finland’s foreign policy and led it to become a NATO member, significantly altering the geopolitical landscape of Europe.

To fully grasp why Finland resisted joining the alliance for so long and understand its geopolitical role, we must delve into its history. Following the conclusion of World War II, on July 12, 1947, a conference on European Economic Cooperation was convened in Paris, inviting various European nations seeking Marshall Plan assistance. Finland was among the attendees, faced with a dilemma: whether to participate, given the uncertain reaction of its neighbor, the Soviet Union.

Initially, the then Finnish President, Juho Paasikivi, believed that Finland’s engagement at the conference would primarily entail economic assistance. However, on July 8, he received official word that Moscow expected Finland to abstain from the event. Although the president’s initial response was unfavorable,

DIPLOMAT 61

ელო რეაქცია ჰქონდა, მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ ფინეთის პრეზიდენტისთვის და პოლიტიკოსებისთვის, რომლებიც რეალპოლიტიკის სკოლას მიჰყვებოდნენ, ცხადი იყო, რომ ფინეთს არ ჰქონდა რესურსი მეზობელთან კონფლიქტისა, ეს მომენტი შეიძლება ჩაითვალოს ფინეთში ფინლანდიზაციის დასაწყისად. საერთაშორისო ურთიერთობებში ფინლანდიზაცია ითვლება პროცესად, როდესაც ძლიერი სახელმწიფო მასზე სუსტ სახელმწიფოს აიძულებს, რომ არ გაატაროს ისეთი საგარეო პოლიტიკა, რომელიც მისთვის ხელსაყრელი არ არის. ფინეთს მოუწია, დარჩენილიყო ნეიტრალური მთელი ცივი ომის პერიოდში. ნეიტრალიტეტი კონსტიტუციაში ოფიციალურად არ ჩაწერილა, მაგრამ 1948 წლის ხელშეკრულებაში ფინეთსა და საბჭოთა კავშირს შორის, ჩაიწერა, რომ ფინეთი არ ჩაერთვებოდა დიდი სახელმწიფოების კონფლიქტში და არ მისცემდა დასავლეთის ქვეყნებს უფლებას შემოეყვანა ჯარი თავის ტერიტორიაზე, რომელიც საბჭოთა კავშირის წინააღმდეგ გაილაშქრებდა და ამასთანავე, არ მისცემდა საბჭოთა ჯარს უფლებას, ფინეთის ტერიტორიაზე ყოფნისა, მთავრობის თანხმობის გარეშე.

1940-იანების დასასრულს ფინეთი ეკონომოკური განვითარების მიზნით ხდება მსოფლიო ბანკისა და მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციის წევრი. ფინეთის მთავრობა ცდილობს, რომ თავი აარიდოს ისეთ სიტუაციების, რომლებიც საბჭოთა კავშირს მისცემს საშუალებას, დაასკვნას, რომ ფინეთი ცდილობს დასავლეთთან დაახლოებას.

1960-იანების დასაწყისში ფინეთი აღიარებულია დასავლეთისა და აღმოსავლეთის ქვეყნების მიერ ნეიტრალურ ქვეყნად. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდგომ ფინეთის ნეიტრალიტეტის იდეამ მნიშვნელოვანი ცვლილება განიცადა. ქვეყანა ევროკავშირის წევრი ხდება და ნეიტრალიტეტი შემოიფარგლა იმით, რომ ის არ უერთდება არცერთ სამხედრო ბლოკს, რადგან არც მთავრობა, არც მოსახლეობა თვლის ამას საჭიროდ. თუმცა ფინეთი ხდება ნატოს „პარტნიორობა მშვიდობისთვის“- პროექტის წევრი და ფაქტობრივად ნატოს ყველა მისიაში იღებს მონაწილეობას, მათ შორის ბოსნია და ჰერცოგოვინისა და კოსოვოს მისიებში. ფინეთის 2009 წლის ეროვნული თავდაცვის პოლიტიკის თანახმად, ქვეყნის სამხედრო აღჭურვილობის სტანდარტი ემთხვევა ნატოს სტანდარდს. 2014 წელს კი, რუსეთის ყირიმში შეჭრის შემდგომ ფინეთი აწერს ხელს ურთიერთგაგების მემორანდუმს ნატოსთან, რომლის თანახმადაც ფინეთსა და ნატოს შეუძლიათ ჩაატარონ ერთობლივი წვრთნები ფინურ მიწაზე და ასევე, ნატოს აძლევს დახმარების უფლებას კატასტროფულ, ზიანის მომტან ან ქვეყნის უსაფრთხოებისთვის დარღვევის სიტუაციებში. თუ როდის დაარღვევდა ფინეთი ნეიტრალიტეტს, ამ კითხვაზე პასუხს ჯერ კიდევ 1960-იანებში ფინეთის მაშინდელი პრეზიდენტი ურჰო კეკონენი პასუხობდა. მისი პასუხი არცთუ ისე ჩამოყალიბებული იყო. 1965 წელს, მოსკოვში ვიზიტის დროს ის ამბობს, რომ მშვიდობა ევროპის კონტინენტზე აუცილებელია იმისთვის, რომ ფინეთი იყოს ნეიტრალური და თუ არ იქნება მშვიდობა, ფინეთი შეიცვლის პოზიციას, მაგრამ ამავდროულად, 2 წლის შემდეგ ის სხვა განცხადებას აკეთებს და ამბობს, რომ დიდი სახელმწიფოებისა და მოსკოვის სამხედრო დაპირისპირების შემთხვევაში ფინეთი მაინც შეინარჩუნებს ნეიტრალიტეტს. ფინეთის მოსახლეობის გამოკითხვებმაც აჩვენა, რომ ფინელებს ნეიტრალიტეტის დათმობა მხოლოდ გაზრდილმა სამხედრო საფრთხემ აიძულა. 2008 და 2014 წლებში რუსეთის მიერ შეჭრამ ჯერ საქართველოში და მერე, უკრაინაში, ყირიმში, არ გაზარდა ფინელთა მოსახლეობის ის ნაწილი, რომელსაც ნატოში გაწევრიანება სურდა.

2008 წელს ეს მაჩვენებელი - 28%, ხოლო 2014 წელს 30% იყო. თუმცა 2022 წლის თებერვალში, უკრაინაში რუსეთის სამხედრო შეჭრის შემდეგ, მდგომარეობა ფინეთში მნიშვნელოვნად შეიცალა და ნატოში შესვლის მომხრეთა რაოდენობა ჯერ 53%-მდე, ხოლო

62 DIPLOMAT

it gradually became evident to Finnish leaders, following the realpolitik doctrine, that Finland lacked the means to engage in a confrontation with its powerful neighbor. This marked the inception of Finlandization within the country.

In international relations, Finlandization signifies a process where a stronger state compels a weaker state to adopt a foreign policy aligned with its own interests. Throughout the Cold War, Finland had to maintain neutrality, though it was not explicitly codified in the constitution. The 1948 treaty between Finland and the Soviet Union committed Finland to avoid involvement in great power conflicts, prohibited the entry of Western troops onto its territory for actions against the Soviet Union, and required government consent for the presence of Soviet troops on Finnish soil.

In the late 1940s, Finland joined the World Bank and the World Trade Organization to promote economic development while avoiding actions that could suggest an alignment with the West. By the early 1960s, both Western and Eastern countries recognized Finland as a neutral nation, restricting its military alliance participation.

After the collapse of the Soviet Union, the idea of Finland’s neutrality underwent a significant change. The country became a member of the European Union, and neutrality remained limited to the fact that it did not join any military bloc, as neither the government nor the population considered it necessary. Nonetheless, Finland engaged in NATO’s “Partnership for Peace” project and actively participated in NATO missions, including those in Bosnia and Herzegovina and Kosovo. By 2009, Finland’s military equipment standards were on par with NATO, and in 2014, following Russia’s annexation of Crimea, Finland signed an agreement with NATO, allowing joint exercises on Finnish soil and permitting NATO assistance in disaster, damage, or security breach situations.

The question of when would Finland abandon its neutrality was addressed by Finland’s President at the time, Urho Kekkonen, during the 1960s. Kekkonen’s stance was somewhat fluid. In 1965, during a visit to Moscow, he asserted that Finland’s neutrality was contingent on peace in Europe, but two years later, he stated that even in the event of a military confrontation between major powers and Moscow, Finland would still maintain its neutrality.

Surveys of the Finnish population indicated that Finns were inclined to relinquish their neutrality only in response to an increased military threat. Russia’s incursions into Georgia in 2008 and Ukraine and Crimea in 2014 did not significantly shift the proportion of the Finnish population favoring NATO membership.

In 2008, this figure stood at 28%, and in 2014, it rose to 30%.

However, in February 2022, after Russia’s military intervention in Ukraine, the situation in Finland underwent a substantial transformation, with the number of NATO supporters climbing to 53% and eventually reaching 76%. The formal outbreak of

შემდგომ 76%-მდე გაიზარდა. ევროპის კონტინენტზე ოფიციალურად დაირღვა სიმშვიდე და მეორე მსოფლიო ომის მერე ყველაზე დიდი ომი დაიწყო, რაც გვაბრუნებს კეკონენის 1965 წლის განცხადებასთან, რომ ფინეთის ნეიტრალიტეტისთვის აუცილებელია ევროპის კონტინენტზე მშვიდობა. ნატო ატარებს ღია კარის პოლიტიკას, რაც გულისხმობს იმას, რომ ევროპის ყველა ქვეყანას აქვს, უფლება განაცხადოს სურვილი გაწევრიანებისა, მათ შორის, რასაკვირველია, იგულისხმება ფინეთიც. ნატოს გენერალურმა მდივანმა, იენს სტოლტენბერგმა განაცხადა, რომ ნატოს ყველა წევრი ქვეყანა თბილად მიიღებდა ფინეთს, მათი სურვილის შემთხვევაში. 17 მაისს კი ფინეთის პარლამენტმა ოფიციალურად დაუჭირა მხარი ნატოში გაწევრიანებას და მომდევნო დღეს მთავრობამ უკვე ბრიუსელში, ნატოს სათაო ოფისში, გააგზავნა თავისი აპლიკაცია. მაგრამ სტოლტენბერგის მოსაზრება არ გამართლდა და ალიანსში იყო ქვეყანა, კერძოდ თურქეთი, რომელიც არ უჭერდა ფინეთის (და არც შვედეთის) გაწევრიანებას მხარს, რადგან, მისი მოსაზრებით, ჩრდილოეთის ქვეყნები „ბევრი ტერორისტული ორგანიზაციის სახლია“, ნატო კი თავის მხრივ ტერორიზმის წინააღმდეგ იბრძვის, ამიტომ თურქეთი ფინეთისაგან ითხოვდა ტერორისტული ჯგუფების მხარდაჭერის შეწყვეტას, სამხედრო ემბარგოს მოხსნას და ასევე დეპორტაციას თურქეთში ტერორიზმში ეჭვმიტანილი პირებისა.

2022 წლის ივნისში გაფორმდა მემორანდუმი, რომლის მიხედვითაც ფინეთი იღებდა პასუხისმგებლობას ამ საკითხების შესრულებაზე. ხოლო 2023 წლის მარტში თურქეთმა მხარი დაუჭირა ფინეთის გაწევრიანებას და აპრილში ფინეთი ოფიციალურად გახდა ნატოს წევრი. რუსეთის რეაქცია, რასაკვირველია, დადებითი არ იყო, მაგრამ შეიმჩნეოდა დაბნეულობა, როდესაც პუტინმა ჯერ განაცხადა, რომ ეს პრობლემური არ იყო, და ფინეთს აქვს უფლება, სადაც უნდა, იქ გაწევრიანდეს, მაგრამ არ დადგას სამხედრო ტექნიკა, ხოლო ერთი წლის შემდეგ ფინეთის ოფიციალურად გაწევრიანების შემდეგ, ოფიციალურმა რუსეთმა განაცხადა რომ ეს იყო ისტორიული შეცდომა ფინეთის მხრიდან და ამით მან დაკარგა ხმა საერთაშორისო ასპარეზზე, ამასთანავე გააკეთა ცუდი თავისი პირადი ინტერესებისთვის და დაკარგა „მეგობარი“ რუსეთის სახით, სინამდვილეში კი შეიძლება ითქვას, რომ ბალტიის ზღვაზე რუსეთმა ფაქტობრივად დაკარგა გეოპოლიტიკური გავლენა. რატომ ნატო? რა ემატება ფინეთს გაწევრიანებით? პირველ რიგში, უცხო ქვეყნის მიერ თავდასხმის შემთხვევაში აქტიურდება ნატოს მეხუთე მუხლი, რომლის მიხედვითაც ნატოს 30 სხვა ქვეყანაც ჩაერთვება ფინეთის დაცვაში, რომელიც აერთიანებს 5 მილიონზე მეტ სამხედრო პერსონალს, აქედან 3 მილიონ აქტიურ ჯარისკაცს. ასევე გაძლიერდება უსაფრთხოება ბალტიის ზღვის რეგიონში მყოფი ქვეყნებისთვის (რუსეთის გარდა). ასევე ეს არის გზავნილი, რომ რუსეთის თავდასხმა უკრაინაზე შეცდომა იყო და რუსეთის ამ თავდასხმამ დასავლეთი უფრო გააერთიანა. თავის მხრივ ნატოს კი წვდომა უჩნდება 5G-ის ინფრასტუქტურის მწარმოებელ ნოკიასთან და ყინულმჭრელი გემის მთავარი მწარმოებელ ქვეყანასთან, მაშასადამე ნატოს არსენალი ამ მიმართულებითაც გაძლიერდება. შეჯამებისას შეიძლება ითქვას, ფინეთმა საგრძნობლად დიდი გზა და გამოწვევები გაიარა, სანამ საბოლოოდ დაასრულებდა თავის ნეიტრალიტეტს და შეურთდებოდა ნატოს. ფინეთის შეერთებით ნატო გაძლიერდა არა მხოლოდ ჯარით, არამედ ინფრასტუქტურითაც. ასევე გაიზარდა ნატოს გეოპოლიტიკური როლი, რამაც რუსეთს დაანახა, რომ დასავლეთი უკრაინის თავდასხმის შემდგომ უფრო ერთიანია, ფინეთს კი თავის მხრივ უსაფრთხოების გარანტი გაუჩნდა, რაც მას ჰპირდება, რომ რუსეთის აგრესიის შემთხვევაში ის მარტო არ იბრძოლებს. ასევე გახდა მაგალითი იმ ქვეყნისა, რომელიც მიჰყვება აწყმოს და არა - წარსულს, ერთიანდება თავისნაირი ღირებულების ქვეყნებთან, რომლებსაც მშვიდობის დამკვიდრება სურთ.

major conflict in Europe, the most significant since World War II, led Finland to reevaluate its neutrality, echoing Kekkonen’s statement from 1965 about the necessity of European peace for Finland’s neutrality.

NATO upholds an open-door policy, allowing all European countries, including Finland, to apply for membership. NATO Secretary General Jens Stoltenberg expressed warm reception for Finland’s aspirations. On May 17, 2023, the Finnish Parliament officially endorsed NATO membership, and the following day, the government submitted its application to NATO headquarters in Brussels. Nonetheless, not all NATO members were on board with Finland’s entry. Turkey, a member of the alliance, expressed reservations about Finland (and Sweden) joining due to its concerns regarding the presence of alleged terrorist organizations in the northern countries. Turkey demanded that Finland cease support for such groups, lift its military embargo, and extradite individuals suspected of terrorism to Turkey.

In June 2022, a memorandum was signed, with Finland assuming responsibility for addressing these issues. By March 2023, Turkey had voiced support for Finland’s accession, leading to Finland’s official NATO membership in April. Russia’s reaction, predictably, was not favorable. Initially, Putin suggested that Finland’s membership was not a problem and that Finland had the right to choose its alliances. However, a year after Finland’s formal accession, Russia declared it a historical mistake on Finland’s part, contending that Finland had forfeited its international voice and undermined its own interests. This development, however, effectively eroded Russia’s geopolitical influence in the Baltic Sea region.

Why did Finland choose NATO? What does it stand to gain?

First and foremost, in the event of an external threat, Finland can invoke Article 5 of NATO, bringing 30 NATO countries to its defense, totaling over 5 million military personnel, with 3 million of them serving actively. This not only bolsters Finland’s security but also enhances the security of Baltic Sea countries (excluding Russia). It serves as a signal that Russia’s actions in Ukraine were a mistake and have brought the West closer together. Moreover, Finland’s membership grants NATO access to Nokia, a major 5G infrastructure producer, and a leading icebreaker manufacturer, strengthening the alliance’s capabilities in these areas.

In conclusion, Finland traversed a lengthy and challenging path before relinquishing its neutrality and joining NATO. Finland’s membership strengthened NATO, both in terms of military resources and infrastructure. It underscored the unity of Western nations following the Ukrainian crisis and established Finland as a security partner, ensuring it would not stand alone in the face of Russian aggression. It serves as an exemplar of a country that prioritizes peace and cooperation with like-minded nations.

DIPLOMAT 63

შვედეთი ნატოში: როგორ გააძლიერებს ეს ალიანსს

Sweden in NATO: How It Will Strengthen the Alliance

photo credit: NATO

MARIAM ABESADZE რდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაცია (ნატო) მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, 1949 წელს შეიქმნა და დღემდე რჩება აშშ-ევროპის სამხედრო თანამშრომლობის მთავარ საყრდენად. ნატოს მთავარი, უცვლელი მიზანია დაიცვას მისი წევრების უსაფრთხოება და თავისუფლება არსებული სამხედრო და პოლიტიკური საშუალებებით.

ჩ

რუსეთის შეჭრამ უკრაინაში, ნატოს არაწევრ ქვეყანაში, ევროპის უსაფრთხოება დიდი გამოწვევების წინაშე დააყენა, რამაც ალიანსშიც გამოიწვია ცვლილებები. დიდი ხნის პარტნიორმა ქვეყნებმა - ფინეთმა და შვედეთმა ნატოში სრულად გაწევრიანება მოითხოვეს. ფინეთი უკვე გახდა ორგანიზაციის 31-ე წევრი, ხოლო შვედეთი ჯერ კიდევ 64 DIPLOMAT

T

he North Atlantic Treaty Organization (NATO) was founded in 1949 in the aftermath of the Second World War and remains the primary cornerstone of US-European military cooperation. NATO’s enduring mission

is to safeguard the security and freedom of its member states through military and diplomatic means.

Russia’s military aggression against Ukraine, a non-NATO nation, has presented significant challenges to European security and prompted adaptations within the alliance. Longstanding

პასუხის მოლოდინშია. შვედეთისა და ნატოს ურთიერთობა 1994 წელს დაიწყო, როდესაც შვედეთი შეუერთდა „პარტნიორობას მშვიდობისთვის“, რომლის მიზანიც ევროპაში ნატოსა და არაწევრ ქვეყნებს შორის თანამშრომლობის გამყარება და ნდობის ამაღლება იყო. 1997 წელს ასევე შვედეთი გახდა ევროატლანტიკური პარტნიორობას საბჭოს წევრი, რომელიც ერთგვარ ფორუმს წარმოადგენს ნატოსა და პარტნიორ ქვეყნებს შორის.

1990-იანი წლებიდან შვედეთი და ნატო ერთობლივად კიდევ უფრო მეტ პროექტში ჩაერთვნენ - შვედეთის შეიარაღებული ძალები მონაწილეობდნენ ნატოს ოპერაციებში ლიბიასა და ერაყში, ავღანეთში და სხვა ქვეყნებში, ქვეყანამ არაერთხელ მიიღო ნატოს წვრთნებში მონაწილეობა, რითიც სამხედრო ძალები მოერგნენ ნატოს სტანდარტებს. 2016 წელს შვედეთმა ხელი მოაწერა Host Nation Support Agreement-ს (მასპინძელი ქვეყნის მხარდაჭერის შეთანხმება). შეთანხმება გულისხმობდა, რომ კრიზისის ან ომის დროს ნატო უზრუნველყოფდა როგორც გარკვეულ სამხედრო, ისე სამოქალაქო მხარდაჭერას, ასევე დაეხმარებოდა ლოჯისტიკურ საკითხებში. გარდა ამისა, მასპინძელი ქვეყნის სტატუსი ქვეყანას საშუალებას აძლევს, რომ საერთაშორისო წვრთნების მაპინძელ ქვეყანად მოგვევლინოს. დღეს კი ორსაუკუნოვანი სამხედრო ნეიტრალიტეტის შვედეთი, ფინეთის შემდეგ, ყველაზე ახლოს არის ნატოში გაწევრიანებისთან, ამით ის ორგანიზაციის 32-ე წევრი გახდება. თურქეთის თავიდან უარყოფითი პოზიცია შეიცვალა და დარჩენილია რატიფიცირების პროცესი, რომელიც, საბოლოოდ, აქცევს შვედეთს ალიანსის წევრად. ეს გზას უხსნის ჩრდილოეთ ევროპის უსაფრთხოებას და რისკების შემცირებას, რომელიც რუსეთის უკრაინაში შეჭრის შემდეგ ასეთი აქტუალური გახდა. შვედეთის წევრობით ნატო ახალ და სტრატეგიულ პარტნიორს გაიჩენს - ეს კი გააძლიერებს მის შესაძლებლობებს არქტიკაში და ბალტიის ზღვაში, სადაც კუნძული გოტლანდი და შვედეთის საზღვაო ძალების წყალქვეშა ფლოტი, ბალტიისპირეთის ქვეყნებისთვის და პოლონეთისთვის მნიშვნელოვან თავდაცვის გარანტს შექმნის. შვედეთი არ წარმოადგენს დიდ სამხედრო ძალას. სტოკჰოლმა ნეიტრალიტეტის პოლიტიკა ნაპოლეონის ომების შემდგომ მიიღო. ცივი ომის შემდეგ კი დემილირატიზაციის პროცესი წამოიწყო, მინიმუმამდე შეამცირა სამხედრო ხარჯები და სამხედრო შენაერთები მთელ ტერიტორიაზე დაიშალა. 2005 წელს კი კუნძული გოტლანდი საბოლოოდ დატოვა შვედეთის ჯარმა - ის აღარ წარმოადგენმა ქვეყნისთვის სტრატეგიული მნიშვნელობის ადგილს, რადგან რუსული საფრთხე აღარ არსებობდა. თუმცა შვედეთის მეზობელი ქვეყნების აზრით, ეს ნაბიჯი არასწორი იყო, რადგან რუსეთის თავდასხმის შემთხვევაში, კუნძული ოკუპაციის რისკების ქვეშ დგებოდა. შვედეთის პოლიტიკა 2014 წელს შეიცვალა, როდესაც რუსეთმა ყირიმის ანექსია მოახდინა. ამის საპასუხოდ, შვედეთმა გაზარდა შეიარაღების დაფინანსება, აღადგინა გაწვევა ქალებისთვისა და კაცებისთვის, გაგზავნა ლეგიონები გოტლანდში და დაიწყო ზრუნვა კუნძულის უსაფრთხოებაზე. 2022 წლის იანვარში, რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყებამდე, თითქმის ათასი შვედი ჯარისკაცი განთავსდა ტერიტორიის უსაფრთხოებაზე კონტროლის გასაძლიერებლად, ბოლოს კი სტოკჰოლმში მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ 163$ მილიონი გამოიყოფოდა გოტლანდიის სამხედრო გაძლიერებისთვის.

რატომ არის კუნძული გოტლანდი ასეთი მნიშვნელოვანი? გოტლანდი კალინინგრადიდან, პოლონეთისა და ლიეტუვას მოსაზღვრე ადგილიდან, დაახლოებით 300 კილომეტრში მდებარეობს. რუსეთის ბალტიის ფლოტი კი, სწორედ, რომ კალინინგრიდანშია განთავსებული. ამ წყლებში მთელი წლის განმავლობაში უწყვეტი

partner countries Finland and Sweden applied for full NATO membership. Finland has already become the 31st member of the organization, while Sweden awaits a response.

The relationship between Sweden and NATO was initiated in 1994 when Sweden joined the Partnership for Peace program, designed to foster collaboration and trust between NATO and non-member European countries. In 1997, Sweden also joined the Euro-Atlantic Partnership Council, serving as a forum for interaction between NATO and partner countries.

Since the 1990s, Sweden and NATO have engaged in multiple joint ventures. The Swedish armed forces have actively participated in NATO operations in regions such as Libya, Iraq, Afghanistan, and other nations. Sweden has consistently taken part in NATO exercises, aligning its military forces with NATO standards. In 2016, Sweden entered into a Host Nation Support Agreement with NATO, entailing military, civilian, and logistical support during crises or wartime. This status also permits the country to host international exercises.

Sweden, after two centuries of military neutrality, is now on the verge of becoming NATO’s 32nd member, following in Finland’s footsteps. Turkey’s initial reservations have been overcome, and the ratification process is underway, ultimately securing Sweden’s place within the alliance. This development has significant implications for Northern European security and risk mitigation, especially in the wake of Russia’s aggression in Ukraine. Sweden’s membership in NATO will establish a new and strategic partnership, strengthening NATO’s presence in the Arctic and the Baltic Sea. The island of Gotland and the Swedish Navy’s submarine fleet will provide essential defense guarantees for the Baltic countries and Poland.

Sweden is not a major military power, its policy of neutrality was established after the Napoleonic wars. Post-Cold War, the country embarked on demilitarization, reducing military expenditures and disbanding military units across its territory. In 2005, the Swedish army withdrew from Gotland, deeming it strategically unimportant due to the diminished Russian threat.

However, neighboring countries viewed this move as a mistake, as Gotland would be vulnerable to occupation in the event of a Russian attack.

Sweden’s stance shifted in 2014 following Russia’s annexation of Crimea. In response, Sweden increased defense spending, reintroduced conscription for both women and men, stationed troops on Gotland, and prioritized the island’s security.

In January 2022, prior to the Russia-Ukraine conflict, nearly a thousand Swedish soldiers were deployed to reinforce security, with an additional $163 million allocated for strengthening Gotland’s defense.

DIPLOMAT 65

ნაოსნობა და გადაადგილებაა, ყოველდღიურად ზღვა 1500-ზე მეტ გემს ატარებს. გამოდის რომ გოტლანდი უდიდესი სტრატეგიული ადგილია და იძლევა დომინირების საშუალებას სამხრეთ ბალტიის საჰაერო და საზღვაო სივრცეში. გოტლანდის ნატოს ტერიტორიად ქცევა პირდაპირ ნიშნავს პოლონეთის, ესტონეთის, ლატვიისა და ლიეტუვის გაძლიერებას, რუსეთის თავდასხმის რისკების შემცირებას და ამ ქვეყნების დაცვას აგრესიისგან. შვედეთის სამხედრო ბლოკში შეერთება ბალტიის ზღვას ნატო-ს კონტროლის ქვეშ აქცევს, განსხვავებით ცივი ომის დროისა, როდესაც ზღვის სანაპიროების უმეტესი ნაწილი ან ნეიტრალური იყო ან საბჭოთა კავშირს ექვემდებარებოდა. რა თქმა უნდა, გოტლანდი ერთადერთი განსახილველი საკითხი არ არის, როდესაც ნატოს გაძლიერებაზე ვსაუბრობთ. შვედეთს აქვს კიდევ ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი რამ და ეს მისი ფლოტია, რომელიც ჩვეულებრივი წყალქვეშა ნავებითაა დაკომპლექტებული (Conventional Submarines). ბალტიის ზღვაში აშშ-ის ბირთვული გემები ვერ მოქმედებენ, რადგან მას სიღრმე ჭირდება, ბალტიის ზღვის საშუალო სიღრმე კი მხოლოდ 57 მეტრია. შვედეთი 1904 წლიდან ახორციელებს წყალქვეშა მიმოსვლას ბალტიის ზღვაში, რეგიონის არცერთი ქვეყანა არ არის ისეთი აქტიური ამ მხრივ, როგორც შვედეთი. წყალქვეშა გემების უმეტესობა არაბირთვული ბატარეით მუშაობს და წყალქვეშ დარჩენა კვირების განმავლობაში შეუძლიათ, თუმცა წყლის ზედაპირზე დაბრუნება აუცილებელია დიზელის ძრავის ხელახალი დატენვისთვის. შვედურ წყალქვეშა ნავებს კი ბატარეების დატენვის საშუალება სიღრმიდან ამოსვლის გარეშეც შეუძლიათ, რაც ნატოსთვის ძალიან მიმზიდველ და სტრატეგიული მნიშვნელობის ფაქტს წარმოადგენს.

WHY IS THE ISLAND OF GOTLAND SO IMPORTANT? The strategic importance of Gotland lies in its proximity to Kaliningrad, a region situated on the border between Poland and Lithuania and home to the Russian Baltic fleet. The area witnesses year-round maritime activity, with over 1,500 ships passing through daily. Consequently, Gotland occupies a pivotal strategic position, enabling control over the air and sea space in the southern Baltic.

Incorporating Gotland into NATO’s territory directly benefits Poland, Estonia, Latvia, and Lithuania, reducing the risk of Russian aggression and safeguarding these nations. Sweden’s NATO membership empowers NATO to assert control over the Baltic Sea, a stark contrast to the Cold War era when much of the coastline remained either neutral or under Soviet control.

In addition to Gotland, Sweden offers another significant asset – its fleet of conventional submarines. US nuclear vessels cannot operate in the shallow Baltic Sea due to its limited depth, which averages just 57 meters. Sweden has been active in submarine operations in the Baltic Sea since 1904 and possesses a strong presence in the region. Most Swedish submarines are non-nuclear and battery-powered, allowing them to remain submerged for weeks. They can recharge their batteries without surfacing, a strategically attractive feature for NATO.

ახალი ფლანგი ალიანსში ბალტიის ქვეყნებთან ერთად, შვედეთის მომავალი წევრობა და უკვე ახლად გაწევრიანებული ფინეთი ახალ ფლანგს შექმნის ალიანსისთვის. ორი სკანდინავიური ქვეყნის გაერთიანება ნატოსთვის მომგებიანი და მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იქნება რუსეთის მუდმივი აგრესიის ფონზე და მითუმეტეს მაშინ, როდესაც მოსკოვმა თავისი არქტიკული ამბიციების გაძლიერება დაიწყო. ასე, ნატო კიდევ ერთხელ გაიმყარებს თავის პოზიციებს რუსეთთან მიმართებით და შესაბამისად, გახდება მშვიდობის დამცველი უფრო მეტ ქვეყანაში, ვიდრე აქამდე იყო. შვედეთი სიდიდით მეექვსე წევრი იქნება ნატოში. ქვეყანას დაახლოებით 25,000 ჯარისკაცი ჰყავს და 35,000 რეზერვისტი. შვედეთი ზრუნავს განავითაროს ქვეყანაში სამხედრო ინდუსტრია, მუშაობს საბრძოლო თვითმფრინავების შექმნაზე, ტანკებსა და თავდაცვის სისტემებზე. წარსულში ამტკიცებდნენ, რომ შვედეთის ნატოში გაწევრიანება გამოიწვევდა რუსეთის გაღიზიანებას, თუმცა დღეს უკრაინაში ომმა ეს მოსაზრებები გააქარწყლა. ნატოს ჭირდება მეტი და მეტი დასაყრდენი და მოკავშირე რუსეთის წინააღმდეგ, მან უნდა გააძლიეროს საკუთარი თავი ყველა არსებული საშუალებით. შვედეთის ნატოში გაწევრიანება კიდევ ერთხელ ცხადყოფს ალიანსის ძალას და გავლენას მსოფლიოზე და ევროპის რეგიონზე. რუსეთის განუსაზღვრელი და ხშირად არაპროგნოზირებადი აგრესიის ფონზე, ალიანსს სჭირდება საკუთარი ძალის დემონსტრირება და რუსეთისთვის იმის ჩვენება, რომ დემოკრატიული და მშვიდობის დამცველი სახელმწიფოები ყოველთვის ერთად იდგებიან აგრესორის წინააღმდეგ. სტოკჰოლმში სჯერათ, რომ თურქეთის პარლამენტი ბოლომდე მიიყვანს ერდოღანის სიტყვას და მოახდენს რატიფიცირებას, რაც შეიძლება სწრაფად. საბოლოო გადაწყვეტილებას ამ შემოდგომაზე ელოდებიან, თუმცა პროცესი შეიძლება კიდეც გაიწელოს.

66 DIPLOMAT

A NEW WING IN THE ALLIANCE With Sweden and the recently admitted Finland, NATO will establish a new wing within the alliance. The addition of these two Nordic nations presents a vital step for NATO in countering ongoing Russian aggression, particularly in light of Moscow’s expanding Arctic interests. This strengthens NATO’s position against Russia and transforms it into a guardian of peace across a broader spectrum of countries than before.

Sweden, as the sixth-largest NATO member, maintains approximately 25,000 troops and 35,000 reservists. The country actively nurtures its military industry, with ongoing projects for combat aircraft, tanks, and defense systems.

While past arguments suggested that Sweden’s NATO membership might provoke Russia, the war in Ukraine has invalidated this viewpoint. In the face of Russia’s recurring aggression, NATO requires more bases and allies to strengthen itself through all available means. Sweden’s accession to NATO underscores the alliance’s global influence and power, demonstrating that democratic and peace-loving states will unite against aggressors.

It is anticipated that the Turkish parliament will expedite the ratification process, as President Erdogan has indicated. A final decision is expected in the fall, though the process may face delays.

შავი ზღვის რეგიონში ნატო-ს მზარდი ძალა და გამოწვევები რუსეთის იმპერიალისტური პოლიტიკის კონტექსტში

NATO's Raising Influence in the Black Sea Region and Challenges in the Face of Russian Imperialist Policies

photo credit: NATO

LIZA BARBAKADZE აქართველოს მთავარ სტრატეგიულ ამოცანებს შორის ევრო-ატლანტიკური ინტეგრაცია ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესია. ლორდმა ისმეიმ, ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციის პირველმა გენერალურმა მდივანმა, ნატო-ს დაფუძნების მთავარი მიზანი აღწერა როგორც „Keep the Soviet Union out, the Americans in, and the Germans down“. მიმდინარე გეოპოლიტიკური სიტუაციიდან გამომდინარე, ნატო-ს მნიშვნელობა და ფარგლები მსოფლიოში მშვიდობისა და სტაბილურობის შენარჩუნებისათვის სწრაფი ტემპით გაიზარდა. ასევე, ძირეულად შეიცვალა ამ ორგანიზაციის ფუნქციები. ამის მიუხედავად, ალიანსი კვლავ ინარჩუნებს ტრანს-ატლანტიკური უსაფრთხოების მთავარი ინსტრუმენტის სტატუსს და რჩება მისი საერთო დემოკრატიული ღირებულებების დაცვის გამოხატულებად.

ს

შავი ზღვის რეგიონის ქვეყნების უსაფრთხოებისათვის, რომელშიც NATO-ს სამი წევრი თურქეთი, რუმინეთი და ბულგარეთი ჰყავს, არანაკლებ მნიშვნელოვანია ამ ორგანიზაციის როლი. განსაკუთრებით

T

he Euro-Atlantic integration stands as one of Georgia's utmost strategic priorities. Lord Ismay, the inaugural Secretary General of the North Atlantic Treaty Organization, succinctly encapsulated NATO's initial

aim as "Keep the Soviet Union out, the Americans in, and the Germans down." In light of the current geopolitical landscape, NATO's role in preserving global peace and stability has surged in significance. The organization's functions have also evolved substantially. Nevertheless, it steadfastly maintains its role as the primary instrument for transatlantic security and upholds the defense of shared democratic values.

For the security of Black Sea region countries, which includes three NATO members – Turkey, Romania, and Bulgaria

DIPLOMAT 67

კი ისეთი ქვეყნისათვის, როგორიც საქართველოა, მასთან პოლიტიკური კავშირების ზრდა არა მხოლოდ სარგებლის მომტანი ინტერესი, არამედ სასიცოცხლო მნიშვნელობის მქონე მიზანიცაა. ამ ორმხრივი ურთიერთობებისათვის უმნიშვნელოვანესი მოვლენა იყო 2008 წლის 3 აპრილს ბუქარესტის სამიტზე მიღებული გადაწყვეტილება, რომლის მიხედვითაც „საქართველო ნატო-ს წევრი სახელმწიფო გახდება“. საქართველოს წინააღმდეგ რუსეთის მიერ წამოწყებულმა 2008 წლის ომმა და უკრაინის 2014 წლის მოვლენებმა ცხადყო, რომ ალიანსის წევრებს შორის რუსეთის მიმართ არსებული არაერთგვაროვანი დამოკიდებულება პოლიტიკური განხეთქილების საბაბს ქმნიდა. საერთო პოლიტიკური პოზიციის არარსებობასთან ერთად, მნიშვნელოვანი პრობლემა იყო თავდაცვითი ინვესტიციების შემცირება. ევროპის ზოგიერთი სახელმწიფო, კერძოდ საფრანგეთი ეწინააღმდეგებოდა ნატო-ს მანდატის გაფართოების იდეას. ასევე, რუსეთი მიიჩნეოდა მთავარ „სტრატეგიულ პარტნიორად“, რომელთანაც პრაგმატული თანამშრომლობა შესაძლებელი იყო. რუსეთის მხრიდან ევრო-ატლანტიკური უსაფრთხოების დესტაბილიზაციის მცდელობებმა სრულიად შეცვალა ამ ორგანიზაციის დღის წესრიგი. შავი ზღვის რეგიონი კვლავ მოექცა ევრო-ატლანტიკური ქვეყნების ყურადღების ეპიცენტრში და საქართველოსთვის გაჩნდა ახალი შესაძლებლობების ფანჯარა. 2022 წლის მადრიდის სამიტის შედეგად დასრულდა „მტრის ხატის“ შექმნა და ალიანსის წევრი სახელმწიფოების ბუნდოვანი პოზიცია რუსეთის მიმართ რადიკალურად შეიცვალა. ამ ქვეყნის სტატუსი განისაზღვრა, როგორც „ყველაზე მნიშვნელოვანი და პირდაპირი საფრთხე მოკავშირეების უსაფრთხოებისთვის და ევრო-ატლანტიკურ ზონაში მშვიდობისა და სტაბილურობისთვის“. ნატო კი თავის თავდაპირველ მისიას დაუბრუნდა - შექმნას და გააძლიეროს კოლექტიური თავდაცვის მექანიზმები რუსეთის წინააღმდეგ. „ისტორიის შემქმნელი სამიტი“ - როგორც მადრიდის სამიტს პრეზიდენტმა ჯო ბაიდენმა უწოდა, ორ ძირითად მიზანს - უკრაინის ომის საპასუხოდ შემდგომი დაუყოვნებელი ზომების მიღებას და მოძველებული სტრატეგიული კონცეფციის ახლით ჩანაცვლებას ემსახურებოდა, რათა ხელი შეეწყოთ ჩრდილოატლანტიკური ალიანსის ადაპტაციისათვის მეტად საშიშ და კონკურენტულ სამყაროში. მოკავშირეებმა ნატო-ს ახალ სტრატეგიულ კონცეფციაში განაცხადეს, რომ შავი ზღვის რეგიონი მნიშვნელოვანია ალიანსის უსაფრთხოებისათვის. საინტერესოა ისიც, რომ აქამდე ეს რეგიონი არცერთ სტრატეგიულ კონცეფციაში არ ყოფილა გამოყოფილი. სამიტზე მიღებული შეთანხმებით, ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაცია გაზრდის სამხედრო შესაძლებლობებს, გააღრმავებს პარტნიორობას ბოსნია-ჰერცეგოვინასთან, საქართველოსთან და უკრაინასთან. მხარდაჭერის პაკეტის გაძლიერებასთან ერთად, იგეგმება უკრაინისათვის მხარდაჭერა ომის შემდგომი რეფორმების გზაზეც. ვფიქრობ, რომ ეს ასპექტი არანაკლებ მნიშვნელოვანია, რადგან ახალი მოცემულობა, რომელიც ნატო-მ უკრაინას სამიტის შემდგომ შესთავაზა, შესაძლოა, ერთგვარ მოდელად იქცეს საქართველოსთვის, რომელიც მსგავსი გამოწვევების წინაშე დგას. თავის მხრივ, ჩვენი ქვეყნის მიერ უნდა მოხდეს სწორი და წინდახედული პოლიტიკის იმპლემენტაცია, რათა ეს შესაძლებლობები, რომელსაც მიმდინარე გეოპოლიტიკური სიტუაცია გვაძლევს, არ დავკარგოთ და ისტორიული ამოცანების შესასრულებლად გამოვიყენოთ. ნატო-ს მზარდი ძალის ფონზე რუსული პროპაგანდისტული ნარატივიც გააქტიურდა. ვრცელდება აზრი, რომ ნორდიკული გაფართოება არღვევს რუსეთთან დადებულ შეთანხმებას. რეალურად კი მითი, რომლის მიხედვითაც ნატო-მ რუსეთს მსგავსი ტიპის დაპირება მისცა, არ შეესაბამება სიმართლეს, რადგან დაარსების დღიდანვე ამ ორგანიზაციის კარი ღიაა ახალი წევრებისთვის და ეს პოლიტიკა არასდროს შეცვლილა. ალიანსის დამფუძნებელი წესდების ე. წ. „ვა-

68 DIPLOMAT

– NATO's role is equally vital. For Georgia, in particular, fostering stronger political ties with NATO is not merely a matter of strategic interest but a critical imperative. A pivotal moment in these bilateral relations transpired during the 2008 Bucharest summit, where it was determined that "Georgia will become a member state of NATO." The 2008 Russo-Georgian war and the 2014 events in Ukraine underscored the discord among NATO member states regarding their stance on Russia and underscored the deficiency in defense investments. Some European nations, most notably France, resisted the notion of expanding NATO's mandate.

Russia was also viewed as the primary "strategic partner" with whom pragmatic cooperation was feasible. However, Russia's endeavors to destabilize Euro-Atlantic security have dramatically shifted NATO's agenda. The Black Sea region has once again captured the attention of Euro-Atlantic countries, creating a new window of opportunity for Georgia. As a result of the 2022 Madrid summit, the groundwork for designating Russia as the "most significant and direct threat to the security of the Allies and to peace and stability in the Euro-Atlantic area" was laid, reaffirming NATO's original mission to establish and strengthen collective defense mechanisms against Russia.

The Madrid summit, as referred to by President Joe Biden as a "history-making summit," pursued two primary objectives: to implement immediate measures in response to the conflict in Ukraine and to replace an outdated strategic concept with a new one that enables the North Atlantic Alliance to adapt to a more perilous and competitive world.

In NATO's new strategic concept, member states recognized the significance of the Black Sea region to the Alliance's security. It is worth noting that, until now, this region had not been explicitly emphasized in any strategic concept. According to the agreements reached at the summit, NATO will augment its military capabilities and deepen its partnerships with Bosnia-Herzegovina, Georgia, and Ukraine. In tandem with strengthening support packages, efforts will be made to aid Ukraine in post-war reforms. This aspect holds significant importance as the model NATO offers to Ukraine after the summit could potentially serve as a blueprint for Georgia, which faces similar challenges. Concurrently, Georgia must pursue a judicious and astute policy to maximize the opportunities presented by the current geopolitical environment and fulfill its historical objectives.

Amid NATO's growing influence, Russian propaganda narratives have gained traction. Claims that NATO's expansion into the Nordic region violates agreements with Russia are widespread. However, it is essential to dispel the myth that NATO ever made a comparable promise to Russia. Since its inception, NATO has maintained an open-door policy for new members, a principle enshrined in its founding charter. According to Article

შინგტონის ხელშეკრულების“ მე-10 მუხლის მიხედვით, „ნებისმიერ სხვა ევროპულ სახელმწიფოს, რომელსაც შეუძლია გააძლიეროს ამ ხელშეკრულების პრინციპები და ხელი შეუწყოს ჩრდილო ატლანტიკის უსაფრთხოებას“ შეუძლია მიმართოს წევრობას. ამ კრიტერიუმებით, როგორც უკრაინას, ასევე საქართველოს შეუძლიათ გახდნენ ალიანსის წევრი ქვეყნები. იმავე მიზეზით პოტენციური საფრთხის აღმოცენება რუსეთის მხრიდან საერთაშორისო სამართლის დარღვევა იქნება. მეტიც, ვფიქრობ, ამ ნარატივის გავრცელება რუსული პროპაგანდის ნაწილია, რომელიც მიზნად ისახავს ნატო-ში ინტეგრაციის პროცესებისადმი ნეგატიური განწყობისა და შიშის დანერგვას. 1997 წელს ბილ კლინტონმა უარყო ბორის ელცინის შეთავაზება „ჯენტლმენთა შეთანხმების“ შესახებ, რომლის მიხედვითაც არცერთი ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკა არ უნდა შეერთებოდა ალიანსს, რადგან, მისივე თქმით, „ნატო კონსენსუსით მოქმედებს“. მივიჩნევ, რომ აღნიშნულ ორგანიზაციასთან დაკავშირებული მითების მსხვრევა მნიშვნელოვანია მიმდინარე მოვლენების ადეკვატური ანალიზის, ანტიდასავლური დეზინფორმაციის გამოვლენისა და ამავდროულად, სწორი სახელმწიფო პოლიტიკის შემუშავებისათვის. საქართველოსათვის ნატო-ში ინტეგრაცია არის უსაფრთხოების ერთადერთი გარანტია, რომ რუსული აგრესიის შემთხვევაში, მას გვერდით 31 განვითარებული და ძლიერი სახელმწიფო დაუდგება. ამ შესაძლებლობის გამოყენებაზე უარის თქმა კი ჩვენი სახელმწიფოს მსგავსი ქვეყნის მხრიდან არაგონივრული გადაწყვეტილება იქნება. მნიშვნელოვანია ისიც, რომ საზოგადოებრივი აზრი ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციის მიმართ ღრმა ინფორმირებულობით არ განისაზღვრება. როგორც თავდაცვის სამინისტროს სამოქალაქო ოფისის ხელმძღვანელი - საქართველოს მისიაში ნატო-სა და ევროკავშირში, ჩემთან პირად ინტერვიუში აცხადებდა, რეგიონში მცხოვრებo ადამიანები, რომლებიც ყოველდღიური საჭიროებებისათვის ეკონომიკურ სიდუხჭირეს ებრძვიან, რთულია დაინტერესდნენ ასეთი კომპლექსური გამოწვევების ანალიზით. საქართველოს განსხვავებულ რეგიონში სხვადასხვა ტიპის პრობლემები არსებობს ამ კუთხით. მაგალითისათვის, იქ, სადაც ანტითურქული განწყობები ჭარბობს, ეს ნატო-ს მიმართ ნეგატიური დამოკიდებულებითაც ვლინდება ხოლმე. ასევე, მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ეკონომიკური ფაქტორიც, რომლის გამოც ზოგიერთი ადამიანი რუსული ბაზრისკენ უფრო იხრება, ვიდრე ევროპულისაკენ, რადგან ამ უკანასკნელის სტანდარტების დაკმაყოფილება მათთვის სირთულეებთან ასოცირდება. აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანია, რომ არა მხოლოდ სახელმწიფო ინსტიტუტები, არამედ საზოგადოებრივი ორგანიზაციებიც ინტენსიურად მუშაობდნენ ინფორმირებულობის ზრდასა და მედიაწიგნიერების გაძლიერებისათვის. დასკვნის სახით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ახალმა გეოპოლიტიკურმა ვითარებამ ნატო აიძულა, დაბრუნებოდა თავის პირვანდელ მისიას - დაიცვას ევროპა აგრესიული და უაღრესად მილიტარიზებული რუსული საგარეო პოლიტიკისგან. მადრიდის სამიტზე მიღებული გადაწყვეტილებით, ალიანსი, ერთი მხრივ, გააძლიერებს კოლექტიური თავდაცვის მექანიზმებს რუსეთის წინააღმდეგ, თუმცა, ამავდროულად, განაგრძობს შეკავებისა და თავდაცვის პოლიტიკას, რათა მოკავშირეების ინტერესების, სტაბილურობის და მშვიდობის გარანტირება უზრუნველყოს. ამ პირობებში, საქართველოს ყველა სექტორი თავისი პროაქტიული პოლიტიკითა და ჩართულობით უნდა ეცადოს არსებული შესაძლებლობების გამოყენებას, რადგან ეს ალიანსი მართლაც არის „ევრო-ატლანტიკური უსაფრთხოების ქვაკუთხედი“. საქართველო კი 2015 წლიდან „მტკიცე მხარდაჭერის“ მისიაში მონაწილე ქვეყნებს შორის ერთ სულ მოსახლეზე რიგით პირველი კონტრიბუტორია, რომელიც თავისი მზარდი მისწრაფებებით, გონივრული პოლიტიკის შემთხვევაში, აუცილებლად გახდება ნატო-ს და ევროკავშირის წევრი.

10 of the Washington Treaty, "any other European state which can strengthen the principles of this treaty and contribute to the security of the North Atlantic" may seek membership. Consequently, both Ukraine and Georgia meet these criteria, and any perceived threat from Russia would constitute a breach of international law. Spreading these narratives is part of Russian propaganda aimed at instilling negative perceptions and fear of NATO integration processes. President Bill Clinton rejected Boris Yeltsin's 1997 offer of Gentlemen's Agreement to bar former Soviet republics from joining the alliance, stating that "NATO operates by consensus." Dispelling myths surrounding the organization is crucial for a sound analysis of current events, the identification of anti-Western disinformation, and the development of sound state policies. For Georgia, NATO integration remains the sole assurance of security, as it ensures that 31 developed and powerful states would stand by its side in the event of Russian aggression. Refusing to capitalize on this opportunity would be an imprudent decision for a country such as ours.

Moreover, it is essential to acknowledge that public opinion may not be well-informed about the North Atlantic Treaty Organization. As the head of the Civilian Office of the Ministry of Defense within Georgia's mission to NATO and the European Union articulated in a personal interview with me, the people in the region, grappling with daily economic challenges, may find it challenging to engage deeply with the complexities of such issues. Different regions within Georgia have distinct concerns, with some harboring anti-Turkish sentiments, which at times manifest as unfavorable attitudes toward NATO. Economic factors also play a significant role, with some individuals leaning toward the Russian market due to the perceived difficulties in meeting European standards. Consequently, it is crucial for both government institutions and civil organizations to work ardently to enhance awareness and strengthen media literacy.

In conclusion, the evolving geopolitical landscape has compelled NATO to return to its original mission of safeguarding Europe from an aggressive and highly militarized Russian foreign policy. The Madrid Summit's decision encompasses a dual approach: strengthening collective defense mechanisms against Russia while pursuing a policy of deterrence and defense to safeguard the interests, stability, and peace of NATO member states. Under these circumstances, all sectors of Georgia should seize the existing opportunities through proactive engagement, as this alliance genuinely serves as the cornerstone of Euro-Atlantic security. Since 2015, Georgia has been the leading contributor per capita among countries involved in the Resolute Support Mission. With its growing ambitions and judicious policies, it has the potential to become a member of both NATO and the European Union.

DIPLOMAT 69

70 DIPLOMAT