VINCENT VAN AMSTERDAM
INVENTIO
BACH · COUPERIN · SCARLATTI
DOMENICO SCARLATTI (1685-1757) 1. Sonata in B-flat major, K. 202 06'29 CARL PHILIPP EMANUEL BACH (1714-1788) 2. 12 Variations in D minor on ‘Die Folie d’Espagne’, Wq.118/9, H. 263
Fantasia in F-sharp minor, Wq. 67, H. 300 10'11
Les Petit Moulins à Vent, Pièces de clavecin, Livre 3, XVIIème Ordre, No. 2 01'51
Tic-toc-choc ou Les Maillotins, Pièces de clavecin, Livre 3, XVIIIème Ordre, No. 6 02'32
PHILIPP EMANUEL BACH Württemberg Sonata No. 1 in A minor, Wq.49/1, H. 30
II. Andante 03'43
III. Allegro assai 05'20
Play Time: 78'14
For me, one of the main attributes that connects these three composers, Scarlatti, Couperin and C.P.E. Bach, is their quick penmanship. The lightness of their writing makes it feel as though they have put their improvisations on paper. They write with such inspiration, with such great ‘Inventio’, that you are compelled to listen closely.
Scarlatti’s music goes back to my youth and is a central part of my musical career. His pieces have great energy and spirit, full of bravura, and he doesn’t shy away from raw virtuosity. His ‘in between/preclassical’ style gave him a lot of freedom and he was not afraid to experiment on the keyboard and try out new technical and harmonic possibilities. It is difficult to choose from over 500 sonatas, but I knew that in any case I wanted to include K. 87 and K. 386, two pieces with widely different characters.
Les Rozeaux by Couperin was also a given from an early point in making this album. A small gem with a left hand suggesting relaxing, sloshing water while the right hand is roaming free as a small songbird. The other pieces from Couperin all have inspiring and theatrical names that tickle the imagination. These warm and soothing pieces by one of the great composers and teachers from Paris nicely compliment the other two composers. His teachings and books are highly admired by all, including C.P.E. Bach, and his light and colourful writing gives a nice contrast to the firm German and more spirited Italian style. A triangle of musical inspiration: Berlin, Paris and Madrid.
After the great success of my Odradek Goldberg album I began thinking about a follow-up recording. In 2022, my ear and eye fell on the music of C.P.E. Bach. I was immediately captivated by his Fantasia in F-sharp minor, a piece of music that has so many surprises in its harmonies and has a great texture, almost like a theatrical monologue. The Württemberg Sonata, written around the same time as the Goldberg Variations in 1741–42, sounds at times a bit like Haydn or Mozart, but in his Fantasia and his La Folia, Emanuel’s own ‘Sturm und Drang’ style is fully developed. This style has so much temperament and colour that you can hear a clear line towards Beethoven or Mendelssohn.
For me this album is about experimenting, finding the edge of the ‘rules’ and going over them. All three composers have their own sound and style but all were unafraid to experiment and find new ways to express themselves, and to be very bold in the execution of that approach.
Vincent van Amsterdam
His first CD with Odradek Records, on which accordionist Vincent van Amsterdam recorded the Goldberg Variations, is now followed by Inventio. It was the discovery of the music of Carl Philipp Emanuel Bach that led the Dutch musician to tackle this project, which also includes pieces by Domenico Scarlatti and François Couperin.
Born in Naples, Domenico Scarlatti was the sixth of ten children and the younger brother of Pietro Filippo Scarlatti, who, like his father Alessandro, was also a musician. After longer stays in Venice, Rome, Lisbon and southern Spain, he settled permanently in Madrid in 1733 and worked as a music teacher to the Portuguese Infanta Bárbara de Braganza, who had married the then Prince Ferdinand (later Ferdinand VI) in 1729.
Scarlatti’s sonatas are his main musical legacy, with a volume of approximately 550 pieces, many of them composed in Madrid, which explains the proximity to certain Spanish dances and the assimilation of some popular airs of the time. Beyond this, they represent a constant search for new possibilities for the harpsichord which, as is well known, place Scarlatti at the forefront of the Spanish school of harpsichordists of the 18th century.
Far from forming a homogeneous and repetitive body, despite being essentially bipartite pieces, this fabulous series contains a very rich, expressive range that harbours technical difficulties of all kinds. As a consummate master of the harpsichord and a tireless experimenter, Scarlatti expands on these techniques, placed at the service of a musical ear that does not shy away from audacious harmonic twists and modulations that were unusual for his time. From the rhythmic-thematic point of view, his sonatas are beyond any virtuosity, concealed under the cloak of the popular. So much so, that the transcendence of his contributions paved the way for other composers towards Classicism as the Baroque era came to an end.
The Sonata in B-flat major, K. 202, opens this album, and it does so with the harmonic audacity we have just mentioned, reaching distant tonalities by means of enharmonies. Vincent says: “K. 202 is surprisingly long for Scarlatti and contains many different sonorities. The beginning, in a vibrant 3/8, is like an overture and the central part in 6/8 has a pastoral air”.
K. 455 in the radiant key of G major is undoubtedly one of the composer’s most famous sonatas due to its jovial character, which has always captivated audiences, while performers find here a perfect place to showcase their technical-musical skills. The melancholic K. 481 contrasts with the previous one and offers the listener the possibility of wandering between faint chords which, contrary to what one might expect, do not resolve at the end. The bouncy K. 386 with its swiftly ascending chromatic scales leads us to K. 146, the last sonata in this block of four framed between the Folia d’Espagne and C.P.E. Bach’s Fantasia in F-sharp minor. For Vincent, K. 386 also took its place very early in his selection of sonatas for this recording: “The echo and imitation effect of the right and left hand is very interesting and very demanding for the player. Together with K. 481, I created a small diptych in F minor with one sonata slow and melodic and the other fast and lively. K. 455 and K. 146 are in G major and have a joyful spirit. The former is presented as an energetic dance and the latter as a bonbon, as swift as a summer breeze or the flight of a little bird that briefly visits your garden. These two sonatas contrast with C.P.E. Bach’s more demanding pieces. His Fantasia in F-sharp minor sounds even more terrifying after the little sweetie in G major”.
K. 87 and K. 397, again joined together in a small block, complete the present selection of Scarlatti’s sonatas. K. 87 has always been one of Vincent’s favourite sonatas: “It is so ductile and therefore difficult to grasp. Like water. The warm sound and the harmonies work even better thanks to the air and sustain of the accordion. K. 397 represents a bridge between Scarlatti and Couperin. The sonata shares a spirit that is both light-hearted and folkloric at the same time. Its relatively simple formal structure and its rhythmicmelodic profile fit perfectly with those of Couperin’s Tambourins”.
At the beginning of this note, we mentioned Domenico Scarlatti in connection with his father and older brother. This is no coincidence, and reflects the deeply rooted custom of passing on a craft from generation to generation. In some cases, this led to the creation of family lines that practised their art over the centuries. In addition to the Scarlattis, the Couperins could also be cited as an example of a dynasty that played a decisive role in shaping musical life in France during the 17th and 18th centuries. But no family of musicians stands out in the firmament like the Bach family; and certainly not only because of the omnipresence of the all-powerful patriarch, J.S. Bach, but also because of the innovative contributions of some of his sons, as can be seen in the case of Carl Philipp Emanuel Bach.
C.P.E. Bach, known as the Bach of Berlin or Hamburg, shares with Scarlatti the fact that he is considered an essential link between Baroque and Classicism. His 12 Variations on the Folia d’Espagne are based on a type of dance first mentioned in the play Auto de Sibilla Cassandra (1503) by the Portuguese
playwright Gil Vicente, which is why it is thought to be of Lusitanian origin, where according to this source it appears as a dance performed by shepherds. C.P.E. Bach here pours all his musical imagery into a compendium of variations with unusual modulations, rhythmic changes and other compositional devices that were rare for his time. Something similar could be said of his Fantasia in F-sharp minor, in which the composer is once again ahead of his time as a pivot between two well-defined historical periods. His Württemberg Sonata No. 1 belongs to the group of sonatas that C.P.E. Bach dedicated to his pupil the Duke of Württemberg and, together with the Preussische Sonaten, occupies a privileged place in the repertoire for keyboard instruments between the periods of his father Johann Sebastian and Haydn. This opened the door to the “Empfindsamer Stil”, which in turn pointed towards Romanticism.
As for Couperin’s pieces, Vincent chose works of a different character, each with an inspiring title and colouring. Some, like Les Tambourins, have an air of folk dance; others like La Couperin are innovative, especially in a harmonic sense, something Couperin shares with the other two composers represented on this release. Tic-toc-choc is a virtuosic piece that has two layers intertwined. The accordion with its two keyboards makes a nice stereo and polyphonic interpretation, similar to that of some harpsichords. Le Petit Moulin is quite a fast piece. As the accordion is effectively a wind instrument, it is almost a natural choice to capture the sonic qualities of this windmill. Les Rozeaux has always been one of Vincent’s favourite pieces, so elegant and flowing: “You can hear the reeds and the murmur of the water, and somewhere there is a bird singing a song”, he says.
The accordion has two keyboards. Both have more or less the same range as a harpsichord keyboard, and from each side the sound is projected at a slightly different angle so that you get a nice stereo effect. The capacity to play melodic lines in the left hand as well, called ‘free-bass’, makes it possible to play Bach, Scarlatti or indeed any other composer. Together with the registration (like an organ), one can arrange pieces and make them fit the instrument and musical style to great effect. In the slow part of Couperin’s Tic-toc-choc you may hear this effect more clearly. The feeling of flowing water in Les Rozeaux can be achieved thanks to the aforementioned technique: another example of a beautiful effect that allows Vincent to play this well known repertoire in an original and fresh way.
Antonio Gómez Schneekloth
Vincent Van Amsterdam likes to be inspired by compositions that transcend the instrument, making pure music the centre of attention. His repertoire includes: Tombeau pour Ton de Leeuw by Daan Manneke, The Old Man and the Sea by Aart Strootman, Trembling Music by Maxim Shalygin and Aardverschuivingen by Bianca Bongers. In 2023, the Quintet for String Quartet and Accordion by Christiaan Richter, dedicated to Vincent, was premiered, as well as a Sextet for String Quintet and Accordion by Willem van Merwijk (a.k.a. Guillermo Lago), a composition at the interface of classical, jazz and tango. Other concert premieres written especially for Vincent include those by Mathilde Wantenaar (with the ORF Vienna Radio Symphony Orchestra in 2023 and with the Residentie Orkest in 2024) and by Wim Henderickx.
As a soloist, Vincent gave the world premiere of Willem Jeths’ Accordion Concerto with the Netherlands Chamber Orchestra in 2019, and played concertos by Václav Trojan (Prohadka), Ole Schmidt and Hugo Hermann, among others. He has performed Piazzolla’s Aconcagua Concerto with the Netherlands Chamber Orchestra, the Residentie Orkest and the Bochumer Symphoniker.
The accordion’s versatility and Vincent’s chameleonic qualities also show themselves in various ensembles. The Van Amsterdam Duo (since 2004) with sister Jeanine on violin alternates transcriptions of works by Piazzolla, Vivaldi, Kreisler and Sarasate with newly composed duo repertoire. When the accordion meets Quirine Viersen’s cello, lyricism resounds in Saint-Saëns, Stravinsky and Pärt. In orchestral songs by Mahler, the accordion breathes along with mezzo-soprano Esther Kuiper’s voice, like a ‘one-man orchestra’. At Astori Amsterdam, which focuses on Argentine tango, the accordion alternates its roles: sometimes as piano, sometimes as bandoneon.
As organiser of the international Van Amsterdam Summer Course, Vincent shares his love and expertise with fellow teachers, conservatoire students and talented accordion students.
Vincent has recorded seven solo and ensemble albums to date. Of the recording Red, Dark and Blue, which includes highlights from three centuries of music, the Nederlands Dagblad wrote: “A CD of the very highest level.” Of his transcription and performance of Bach’s Goldberg Variations, Trouw wrote: “Remarkably multicoloured; sometimes like an organ or harmonium, then again like a piano or harpsichord.”
De ongeremde schrijfstijl die zowel Scarlatti als Couperin en C.P.E. Bach hebben is een van de verbindende elementen in dit album. Alle drie geven ze mij het gevoel alsof ze hun eigen improvisaties met een geweldige snelheid op papier hebben gezet. Ze schrijven met zo’n bezieling, met zo’n ‘Inventio’, dat je gedwongen wordt om verder te luisteren.
De muziek van Scarlatti brengt mij terug naar mijn jeugd en is een centraal onderdeel in mijn muzikale carrière. Zijn stukken hebben veel energie en pit, zitten vol bravoure en hij schuwt rauwe virtuositeit niet.
Zijn ‘pre klassieke/tussenperiode-’ stijl geeft gaf hem veel muzikale vrijheid en hij was niet bang om te experimenteren en nieuwe technische en harmonische mogelijkheden op het klavier uit te proberen. Het was moeilijk om een keuze te maken uit de meer dan 500 sonates, maar ik wist dat ik in ieder geval K.87 en K.386 wilde opnemen, twee stukken met zeer verschillende karakters.
Les Rozeaux (Het riet) van Couperin was ook al vroeg in het maakproces van deze CD een favoriet. Een klein juweeltje met in de linkerhand het ontspannende kabbelende water en waarbij de rechterhand vrij rond trippelt als een kleine zangvogel. De andere stukken van Couperin hebben ook allemaal inspirerende en theatrale namen die tot de verbeelding spreken. Deze warme en rustgevende stukken van een van de grote componisten en docenten uit Parijs vormen een mooie aanvulling op de andere twee componisten. Zijn boeken werden door iedereen bewonderd, inclusief door C.P.E. Bach, en zijn lichte en kleurrijke schrijven vormt op dit album een mooi contrast met de meer stevige Duitse stijl van Bach en de meer pittige Italiaanse stijl van Scarlatti. Een driehoek van muzikale inspiratie: Berlijn, Parijs en Madrid. Na het succes van mijn CD Goldberg Variations van J.S. Bach begon ik na te denken over een vervolgCD. In 2022 viel mijn oor en oog op de muziek van C.P.E. Bach. Ik was meteen gefascineerd door zijn Fantasia in fis-mineur, een muziekstuk dat bijna een theatrale monoloog is, met gedurfde en verrassende harmonieën en textuur. De Württemberger Sonate, geschreven rond dezelfde tijd als de Goldbergvariaties in 1741-42, klinkt soms een beetje als Haydn of Mozart, maar in zijn Fantasia en zijn ‘La Folia’ heeft C.P.E. z’n eigen stijl ‘Sturm und Drang’ volledig ontwikkeld. Deze stijl heeft zoveel temperament en kleur dat je een duidelijke lijn naar Beethoven of Mendelssohn kunt horen.
Voor mij gaat deze CD over het experiment en expressie, het opzoeken van de rand van de ‘regels’ en daar overheen gaan. Alle drie de componisten hebben een uitgesproken eigen geluid en stijl, en ze waren allemaal niet bang, zowel als componist en als als uitvoerder, om te experimenteren en nieuwe manieren te vinden om zichzelf uit te drukken.
Vincent van Amsterdam
Zijn eerste CD bij Odradek Records, waarop accordeonist Vincent van Amsterdam de Goldbergvariaties opnam, wordt nu opgevolgd door Inventio. De muziek van Carl Philipp Emanuel Bach bracht de Nederlandse musicus ertoe dit project, dat ook muziek van Domenico Scarlatti en François Couperin bevat, te beginnen.
Domenico Scarlatti werd geboren in Napels en was de zesde van tien kinderen. Zijn oudere broer
Pietro Filippo Scarlatti en zijn vader Alessandro waren ook musicus. Na langere verblijven in Venetië, Rome, Lissabon en Zuid-Spanje vestigde Domenico zich in 1733 definitief in Madrid en werkte hij als muziekdocent van de Portugese Infanta Bárbara de Braganza, die in 1729 met de toenmalige prins Ferdinand (later Ferdinand VI) was getrouwd.
Zijn sonates vormen zijn belangrijkste muzikale erfenis, met ongeveer 550 stukken. Vele daarvan zijn in Madrid gecomponeerd, wat de assimilatie van enkele populaire Spaanse melodieën en dansen uit die tijd verklaart. Daarnaast belichamen deze composities een voortdurende zoektocht naar nieuwe mogelijkheden voor het klavecimbel, wat Scarlatti tot de voorloper van de Spaanse school van klavecinisten uit de 18e eeuw maakt.
Deze fantastische serie stukken omvat een zeer rijk expressief bereik dat technische moeilijkheden van allerlei aard herbergt. Als volmaakte meester van het klavecimbel en onvermoeibaar experimentator, breidt Scarlatti deze technieken uit, ten dienste van een muzikaal oor dat niet terugdeinst voor gedurfde harmonische wendingen en modulaties die ongebruikelijk waren voor zijn tijd. Zijn sonates zijn vanuit een ritmisch-thematisch oogpunt zeer virtuoos en droegen bij aan de overgang naar het classicisme toen de barok ten einde liep.
De Sonate in Bes majeur, KV 202, opent deze CD, en doet dat met de harmonische stoutmoedigheid die we zojuist hebben genoemd, waarbij verre tonaliteiten worden bereikt door middel van enharmonisatie. Vincent zegt: “202 is verrassend lang voor Scarlatti’s doen en bevat veel verschillende karakters. Het begint in een levendige 3/8e die doet denken aan een ouverture, en het centrale deel in 6/8 heeft een pastorale sfeer”.
K. 455 in de stralende toonsoort G majeur is ongetwijfeld een van de beroemdste sonates van Scarlatti vanwege het joviale karakter en de technisch-muzikale vaardigheden die de uitvoerder tentoon moet spreiden. De melancholische K. 481 contrasteert met het vorige stuk en biedt de luisteraar de mogelijkheid weg te dromen bij de zachte akkoorden die, in tegenstelling tot wat men zou verwachten, uiteindelijk niet oplossen. De stuiterende K. 386 met zijn snelle oplopende chromatische toonladders leidt ons naar K. 146, de laatste sonate in dit blok van vier, ingelijst tussen de Folia d’Espagne en Fantasia in F# mineur van C.P.E. Bach. Voor Vincent behoorde K. 386 al vroeg tot de selectie voor deze CD: “Het echo- en imitatie-effect van de rechter- en linkerhand is heel interessant en veeleisend voor de speler. Samen met K. 481 creëerde ik een klein tweeluik in f-mineur met één sonate langzaam en melodieus en de andere snel en levendig. K. 455 en K. 146 staan in G-majeur en hebben een vrolijke inborst. De eerste wordt gepresenteerd als een energieke dans en de tweede als een kleine bonbon, zo vluchtig als een zomerbriesje of een vogeltje dat even je tuin bezoekt. Deze twee sonates contrasteren met de meer doorwrochte stukken van C.P.E. Bach. Zijn Fantasia in F#-mineur klinkt nog angstaanjagender na het mooie wijsje in G-majeur”.
K. 87 en K. 397, opnieuw samengevoegd in een klein blok, zijn de laatste twee sonates in de selectie. K. 87 is altijd een van Vincents favoriete sonates geweest: “Het is zo’n fluïde en rekbaar stuk en daarom moeilijk te grijpen. Als water. De warme klanken en harmonieën werken nog beter op het accordeon dankzij de diepte en flexibele klank van het instrument. K. 397 vormt een brug tussen Scarlatti en Couperin.
De relatief eenvoudige structuur en het ritmisch-melodische profiel vormen een perfecte overgang naar Couperins luchtige en folkloristische “Tambourins”.
Het ambacht van musicus werd vaak van generatie op generatie doorgegeven. In sommige gevallen leidde dit tot het ontstaan van familielijnen die hun kunst door de eeuwen heen beoefenden. Aan het begin van deze tekst noemden we de vader en broer van Domenico Scarlatti, maar ook de Couperins zijn een voorbeeld van een familie die een beslissende rol speelde in het vormgeven van het muziekleven, in dit geval in Frankrijk in de 17e en 18e eeuw. Maar geen enkele familie van muzikanten springt zo in het oog als de familie Bach; en zeker niet alleen vanwege de beroemde Johann Sebastian, maar ook vanwege de innovatieve bijdragen van enkele van zijn zonen, zoals in het bijzonder van Carl Philipp Emanuel Bach.
C.P.E. Bach, bekend als de Bach van Berlijn of Hamburg, wordt net als Scarlatti beschouwd als een essentiële schakel tussen barok en classicisme. Zijn Twaalf variaties op de ‘Folia d’Espagne’ zijn gebaseerd op een type dans dat voor het eerst wordt gevonden als herdersdans in het toneelstuk Auto de Sibilla Cassandra (1503) van de Portugese toneelschrijver Gil Vicente. C.P.E. Bach giet al
zijn muzikale beeldspraak in een variatiereeks met ongewone modulaties, ritmische veranderingen en andere compositietechnieken die voor zijn tijd zeldzaam waren. Iets soortgelijks kan gezegd worden van zijn Fantasia in F# mineur, waarin de componist zijn tijd opnieuw vooruit is, als spil tussen twee goed gedefinieerde historische periodes. Zijn Württemberger Sonate nr. 1 behoort tot de bundel sonates die C.P.E. Bach opdroeg aan een van zijn leerlingen, de hertog van Württemberg. Deze neemt samen met de Preussische Sonaten een belangrijke plaats in in het repertoire voor toetsinstrumenten, tussen de barok en klassieke stijl. Deze composities openden de deur naar
C.P.E.’s “Empfindsamer Stil”, die op zijn beurt alweer vooruit wees naar de romantiek.
Wat Couperins stukken betreft, koos Vincent stukken met een inspirerende titel en contrasterende karakters. Sommige, zoals Les Tambourins, hebben een zweem van volksdans, andere, zoals La Couperin, zijn in harmonische zin gedurfd, iets wat Couperin deelt met de andere twee componisten op deze cd. Tic-toc-choc is een virtuoos stuk met twee lagen die met elkaar verweven zijn. Het accordeon met zijn twee klavieren zorgt voor een mooie stereo- en polyfone interpretatie, vergelijkbaar met wat sommige klavecimbels doen. Le Petit Moulin is een vrij snel stuk. Omdat de accordeon een blaasinstrument is, wordt “de kleine windmolen’’ als het ware door de accordeon aangeblazen. Les Rozeaux is altijd een van Vincents favoriete stukken geweest, zo elegant en vloeiend: “je kunt de rietkraag en het water horen deinen in de wind, en ergens is er een vogel die een liedje zingt’’, zegt hij.
Het accordeon heeft twee klavieren die samen min of meer hetzelfde bereik hebben als een dubbelklavierig klavecimbel. Bij het accordeon wordt het geluid in een iets andere hoek geprojecteerd, zodat je een mooi stereo-effect krijgt. Door middel van registratie (zoals op een orgel) kun je de muziek orkestreren, zodat de adaptatie naar accordeon nog beter bij het instrument en de muziekstijl past. In Couperins Tic Toc Choc kun je het stereo effect mooi horen, alsook in Les Rozeaux waarbij de handen ieder een eigen kleur en karakter krijgen. Met dit soort effecten en adaptaties krijgt bekend repertoire weer een hele nieuwe en frisse impuls.
Antonio Gómez Schneekloth
Dit werk van Antonio Gómez Schneekloth (Vertaling Vincent van Amsterdam) / Odradek Records, LLC is gelicentieerd onder een Creative Commons-Naamsvermelding- GeenAfgeleideWerken-4.0 Internationale Licentie. Permissies buiten het bereik van deze licentie kunt u aanvragen via www.odradek-records.com.
Vincent laat zich graag inspireren door composities die het instrument weten te overstijgen, waardoor de pure muziek het centrum van de aandacht is. Voor Vincent werd onder andere gecomponeerd: Tombeau pour Ton de Leeuw van Daan Manneke, The Old man and the Sea van Aart Strootman, Trembling Music van Maxim Shalygin en Aardverschuivingen van Bianca Bongers. In 2023 wordt het tevens aan Vincent opgedragen Kwintet voor strijkkwartet en accordeon van Christiaan Richter in première gebracht, als ook een sextet voor strijkkwintet en accordeon van Willem van Merwijk (a.k.a. Guillermo Lago), een compositie op het grensvlak van klassiek, jazz en tango. Concertpremières, speciaal voor Vincent geschreven, zijn die van Mathilde Wantenaar (met het ORF Vienna Radio Symphony Orchestra in 2023 en met het Residentie Orkest in 2024) en van Wim Henderickx.
Als solist gaf Vincent in 2019 de wereldpremière van Willem Jeths’ Accordeon Concert met het Nederlands Kamerorkest en speelt hij concerten van o.a. Václav Trojan (Prohadka), Ole Schmidt en Hugo Hermann. Piazzolla’s Aconcagua Concerto voerde hij uit met het Nederlands Kamerorkest, het Residentie Orkest en de Bochumer Symphoniker.
De veelzijdigheid van het accordeon en Vincents kameleontische kwaliteiten tonen zich ook in diverse ensembles. Het Van Amsterdam Duo (sinds 2004) met zus Jeanine op viool wisselt vertaling van werken van Piazzolla, Vivaldi, Kreisler, Sarasate af met nieuw gecomponeerd duorepertoire. Wanneer het accordeon samenkomt met de cello van Quirine Viersen klinkt de lyriek in Saint-Saëns, Stravinsky en Pärt. In orkestliederen van Mahler ademt het accordeon als een ‘one man orchestra’ mee met de stem van mezzosopraan Esther Kuiper. Bij Astori Amsterdam, dat zich richt op de Argentijnse tango, wisselt het accordeon zijn rollen af: soms als piano, dan weer als bandoneon.
Als organisator van de internationale Van Amsterdam Summer Course deelt Vincent zijn liefde en expertise met mede-docenten, conservatoriastudenten en getalenteerde accordeonleerlingen.
Vincent maakte tot heden zeven solo- en ensemble-CD’s. Over de opname Red, Dark and Blue dat hoogtepunten uit drie eeuwen muziek omvat, schreef het Nederlands Dagblad: ‘Een CD van het allerhoogste niveau.’ Over zijn vertaling en uitvoering van Bachs Goldbergvariaties schreef Trouw: ‘Opvallend veelkleurig; soms als een orgel of harmonium, dan weer als een piano of klavecimbel.’
Assistant
Translations
Photos: Hugo Thomassen
Graphics: marcoantonetti.com
odradek-records.com
vincentvanamsterdam.com