Miłosz Nowakowski o Katarzynie Wyszkowskiej

Katarzyna Wyszkowska, studentka z roku wyżej po przejściach warszawskiej i krakowskiej konserwacji. Mijana od czasu do czasu kolorowo ubrana dziewczyna, jakby zamyślona. Liczne wystawy, wywiady i opisy w internecie, są bardzo pomocne w sytuacji, w jakiej zostałem postawiony. Jest to jednak ogólnodostępna wiedza i przez każdego zainteresowanego zapewne została już pochłonięta. Katarzyna Wyszkowska ubiera myśli i obserwacje w formy dziwne i złożone, zwane potocznie instalacjami. Twory te okraszone są filmem, fotomontażem, rzeźbą ceramiczną czy jak nakazuje kierunek studiów – obrazem na płótnie techniką olejną. Tematyka społeczna, ekologiczna, gender i płci, czyli współczesna „Lambada”, przed którą my wszyscy młodzi ludzie zostaliśmy postawieni. Są to pojęcia ważne, trudne i złożone, od których ja sam próbuję uciekać, i przy tym patrzę z podziwem na odwagę Katarzyny i jej sprytne przetłumaczenie na język prosty i czytelny (Lady Kebab). Wyczuwam także subtelny i umiejętnie wpleciony komizm, szczególnie widocznym w pracach Księstwo góralskie czy Depigeonator. Używając wyolbrzymienia i jak w karykaturze wytyka zjawiska i postawy ludzkie. Cykl Climate depression – czyli przemiana mieszkań w świątynię ku czci wyidealizowanej i boskiej formy krajobrazu wraz z prezentacją relikwii zachodzącego słońca z tekturowego pudełka. Obrazy olejne na płótnie – syntetyczne w rozbielonej gamie barw przedstawiają ocierające się o abstrakcję, oniryczne sceny. Są to przetworzone wycinki z obserwacji – surrealistyczne i psychodeliczne kolaże ze ściśle zdefiniowaną liryką. Widoczna jest znajomość i swobodne posługiwanie się warsztatem malarskim. Wszystkie prace młodej twórczyni zamykają się w jednej spójnej estetyce ze szczyptą rokoka. Odczuwalna jest też dziwna aura prac, odczucie wyważenia i harmonii estetyki, która na swój odmienny sposób posiada cząstkę piękna. Pozostaje jedynie subiektywna szkoda, że niekiedy w odbiorze forma przygnieciona zostaje treścią