Sheila Sitalsing

Econoom Sheila Sitalsing (1968) is freelance journalist en columnist bij de Volkskrant. Ze woont met haar man en twee kinderen in Delft.

Burgemeestersgen

Van het vrouwenquotum voor bestuursfuncties kun je van alles vinden – vrouwen zijn geen vissen, ik wil niet gevraagd worden vanwege mijn gender, o nee geen excuustruusquotum, et cetera, et cetera, ad infi nitum – maar zolang er geen overtuigende weerlegging kwam, was ik hartstochtelijk voor. Net als Neelie.

Totdat er dan toch een briljante weerlegging mijn berichtenbus binnen gleed. Hij komt van Kathalijne Buitenweg, GroenLinkspolitica en tegenwoordig staatsraad bij de Raad van State, en hij schittert van eenvoud. (Zelf zegt ze er overigens bescheiden bij dat ze ongetwijfeld niet de eerste en enige is die dit heeft bedacht, en enig googelen leert dat antropoloog Liza Mügge, die voor het ministerie van Binnenlandse Zaken onderzoek deed naar representatie van vrouwen aan de top al iets soortgelijks opperde.) Komt-ie: voer een quotum in voor mannen aan de top.

Met het woord quotum in de originele betekenis van het woord: een maximum dat je niet mag overschrijden, een plafond waar je heus onder mag blijven. Dat quotum kan op 70 procent worden gesteld – het diapositief van een ‘vrouwenquotum’ van 30 procent. Al zie ik weinig redenen om er geen 50 procent van te maken.

Achter het mannenquotum zit een ijzeren logica. Het richt de focus op het werkelijke probleem: er kleven erg veel mannen aan het pluche en daar zitten verontrustend veel middelmatige mannen tussen die met groot gemak zijn komen bovendrijven.

Gedenk het gemak waarmee Wopke (kaaklijn! Geschikt!) Hoekstra door vriend en vijand als uitdager van Rutte werd gezien. Terwijl: waar bleek eigenlijk uit, naast die kaaklijn en een weinig opzienbarend ministerschap op Financiën, dat hij een geschikte premier zou zijn?

Gedenk het gemak waarmee Sybrand (nul bestuurlijke ervaring, maar zoon uit een geslacht van bestuurders!) Buma burgemeester kon worden. En zet dat af tegen de weerstand die loskwam in alle gewesten toen Femke (o god, een vrouw!) Halsema ook burgemeester wilde worden. Háár moeder is lang wethouder geweest, maar waar bij een mannelijke Van Haersma Buma hartstochtelijk in de mythe van het erfelijke burgemeestersgen wordt geloofd, is er gek genoeg weinig geloof in overerving via de vrouwelijke lijn.

Wie een beperkt mannenquotum tot zijn beschikking heeft, zal extra zorgvuldig zijn in het selectieproces, denkt Buitenweg. Met als heilzaam gevolg dat het de kans verkleint dat alwéér de verkeerde man op de verkeerde plek terecht komt. Ik denk het inmiddels met haar mee.

Het gemak waarmee Wopke (kaaklijn! Geschikt!) Hoekstra door vriend en