Ough 01 Pantheon oct12

/ ΤΕΥΧΟΣ 01 /

www.ough.gr

Τ’ άπλυτα του μήνα ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

+ ,

,

15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ-15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

1

2

πόλη

Με τον Sebastien Tellier στην Ακρόπολη Ή το χρονικό μιας μόδας που δεν έγινε ποτέ. Το χρονικό της φωτογράφησης του Sebastien Tellier στην Ακρόπολη είχε απ’ όλα: και κυνηγητό με το ταξί να προλάβουμε την είσοδο ανοιχτή (κλείνει στις 6.30, εμείς φτάσαμε στις 6.10) και υστερικές αντιδράσεις φανατικών οπαδών που τον αναγνώρισαν στον ιερό βράχο και πόζες αλα Ντέμης Ρούσσος με θέα το Λυκαβητό και απορημένα βλέματα των υπαλλήλων που αναρωτιούνταν ποια ήταν αυτή η διασημότητα (περί διασημότητας, καμία αμφιβολία, το εκκεντρικό ντύσιμο αρκούσε). Κάποια Αγγλίδα που δεν είχε ιδέα ποιος ήταν, ζήτησε να δοκιμάσει την χρυσή κάπα του και φωτογραφήθηκαν αγκαλιά μπροστά στα Προπύλαια. Ο Σεμπαστιάν είναι 1,95 με μεγάλο εκτόπισμα και η Αγγλίδα ήταν 1 και 50 με τα χέρια στην ανάταση, οπότε έφτανε να του αγκαλιάσει το μπούτι (ή σχεδόν). Ο Σεμπαστιάν είναι τόσο φιλικός και ευπροσάρμοστος που δέχτηκε ακόμα και μόδα να κάνει για το ough!, αλλά τα ρούχα τού έμπαιναν μέχρι τον αστράγαλο (επειδή ως γνωστόν, τα ρούχα οι σχεδιαστές τα φτιάχνουν για μοντέλα καχεκτικά, που έχουν ρέψει από την ασιτία). Μπορεί να απογοητευτήκαμε προς στιγμήν επειδή χάσαμε την ευκαιρία να τον έχουμε στο εξώφυλλο, αλλά μάς αποζημίωσε το επόμενο βράδυ με ένα καταπληκτικό live που άφησε σε όλους τις καλύτερες ενυπώσεις. Άρεσαν και σ’ αυτόν πολύ και οι αντιδράσεις του κόσμου που τον αποθέωσε και το διήμερο στην Αθήνα, κι έτσι υποσχέθηκε να ξανάρθει του χρόνου να μας πει κι άλλα τραγούδια. Και ποιος ξέρει, ίσως αυτή τη φορά βρούμε ρούχα στο μέγεθός του για να κάνουμε τη μόδα που μας χρωστάει...

M.Hulot. Φωτο:Eftyhia Vlahou

3

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου

Μαρία Παππά |φωτό: Manteau Stam.

Μαρία Παππά, Φωτο: Manteau Stam.

έκθεση

Gitanos Internationales Stigma Lab, μέχρι 25.10 Ανδρέα Μεταξά 4 , Εξάρχεια live

Circassian Garageοψυχεδέλεια made in Greece

Οι Circassian παίζουν στις 17.10 στο An Club μαζί με τους Gevende και Sancho 003. Με 8 ευρώ. Το EP τους Procastinational θα είναι διαθέσιμο στις συναυλίες τους. Μπορείς να το ακούσεις στο bandcamp: http:// circassian.bandcamp.com

Οι Circassian γνωρίστηκαν στο σχολείο και έφτιαξαν το συγκρότημα το 2009, παίζοντας διασκευές σε κομμάτια των Nirvana. Ο Έντι, ο Ξενοφώντας, ο Δημήτρης και ο Νίκος μιλούν ασταμάτητα και δημιουργούν μια όμορφη βαβούρα, που είναι δύσκολο να ακολουθήσεις. Οι μουσικές επιρροές των τεσσάρων ποικίλουν από το hardcore μέχρι παραδοσιακή μουσική και αυτό φαίνεται από το δεύτερο τους EP τους, που είναι πολύ διαφορετικό από το πρώτο. «Στην αρχή είχαμε λίγο post-rock στυλ, alternative, αλλά δεν ήταν πολύ ξεκάθαρο τι έχουμε στο νου μας. Έχουμε όμως κατασταλάξει σε έναν ήχο που για κάποιο λόγο μας βγήκε έτσι. Έχουν περάσει και δύο χρόνια και έχουμε αλλάξει πολύ. Ποτέ δεν είχαμε την ιδεολογία πως πρέπει να ξέρουμε τι παίζουμε». Τα παιδιά πηγαίνουν ακόμη στο Πανεπιστήμιο και έτσι μπορούν να αφιερώνουν χρόνο στη μουσική «Η αλήθεια είναι ότι βρίσκουμε χρόνο για πρόβες. Έχουμε την πολυτέλεια ακόμη σε αυτό. Σε 3-4 χρόνια δεν ξέρουμε. Η ελληνική σκηνή έχει πάρει μπρος πάρα πολύ. Υπάρχουν ιντερνετικά περιοδικά και μπλογκς που την στηρίζουν και ξεφυτρώνουν μπάντεςσυνέχεια. Στο μόνο που πάσχουμε είναι η σωστή διαχείριση. Το χειρότερο πράγμα είναι η ξενομανία στη μουσική, βλέπεις το κοινό που ακούει έντεχνα να στηρίζει αυτό το είδος, ενώ η υπόλοιπη ελληνική σκηνή, που παίζει άλλου είδους μουσικές, δεν έχει την ίδια στήριξη. Δεν την ψάχνουν τόσο πολύ, γιατί δεν θεωρούν ότι μια ελληνική μπάντα που παίζει hard rock έχει το αντίστοιχο επίπεδο με μια γερμανική. Κυκλοφορεί κι αυτή η ατάκα που λέει ‘είναι πολύ καλοί για να είναι Έλληνες’, συνέχεια. Αν ξεπεράσουμε αυτή την νοοτροπία, τότε μπορεί κάτι να γίνει. Μέχρι το 2005 είχαμε μια πολιτισμική χούντα, είχαμε ερασιτεχνικές μουσικές. Επικεντρώνονταν σε ένα πράγμα το οποίο είχε γίνει τζέρτζελο, όπως π.χ. στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης των ’90s και ένα σωρό άλλα δεν βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια, γιατί απλά δεν ήταν προσιτά στο ελληνικό κοινό. Τώρα όμως με το ίντερνετ και με την παγκοσμιοποίηση της μουσικής υπάρχει μέλλον. Το μόνο κακό στην Ελλάδα είναι ότιδεν υπάρχει καμία οικονομική βοήθεια από πουθενά. Στη Σουηδία, αν φτιάξεις μπάντα, σού δίνουν 5000 ευρώ για να βγάλεις δίσκο και 2000 ευρώ για περιοδεία. Εδώ ούτε οι εταιρείες δεν κάνουν κάτι παραπάνω. Θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι στο ποδόσφαιρο, που μία ομάδα παίρνει τον παίκτη και τον κάνει όνομα που πουλάει. Δεν γίνεται προσπάθεια να βάλουν στην ζωή του κόσμου λίγες περισσότερες μουσικές και το ραδιόφωνο είναι ανύπαρκτο. Πιστεύω ότι αν μπορούσαμε κάποια στιγμή να ζούμε από αυτό, θα ήταν το ιδανικό. Όχι να γίνουμε τεράστιο όνομα, αλλά με την έννοια να έχουμε μια ποιότητα και να μπορούμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε, χωρίς να έχουμε τόσα προβλήματα όσα έχουμε τώρα. Η φιλοδοξία μας είναι να παίζουμε συνέχεια μουσική. Αν και είναι ψιλοδεδομένο ότι στην Ελλάδα, αν είσαι μουσικός καριερίστας, στην καλύτερη, για να βγάζεις τα λεφτά σου, πρέπει να γίνεις sessionίστας. Οπότε φιλοδοξούμε να είμαστε μαζί και να κάνουμε μουσική.» «Έχετε να πείτε κάτι κλείνοντας;» «Η ζωή είναι σαν το πλέξιμο, μια από την καλή μία από την ανάποδη».

4

Το «Gitanos Internationales» σημαίνει διεθνείς τσιγγάνοι στα ισπανικά και είναι ιδανικός τίτλος για την νέα έκθεση που παρουσιάζει μέχρι τις 25.10 το Stigma Lab. Στην έκθεση περιγράφεται η νομαδική ζωή στην Ισπανική ύπαιθρο 6 φίλων από διαφορετικές άκρες της γης, που γνωρίστηκαν στην Βαρκελώνη μέσω της κοινής τους αγάπης για το σκέιτ. Ο επιμελητής της έκθεσης, This is opium, μάς μίλησε για την γοητεία που ασκεί η Βαρκελώνη και γιατί θεωρείται πόλος έλξης για τους σκέιτερ όλου του κόσμου. «Κάνουμε μια έκθεση που λέγεται Gitanos Internationales, στην οποία συμμετέχω εγώ, άλλοι δύο Αθηναίοι, δύο Ισραηλινοί και ένας Παναμέζος. Οι τρεις είναι φωτογράφοι, ο ένας είναι γραφίστας και οι υπόλοιποι δύο κάνουμε γκραφίτι. Όλοι ήμασταν στη Βαρκελώνη και εκεί κάναμε διάφορες δουλειές μαζί. Η Βαρκελώνη είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του σκέιτ. Υπάρχει άπειρος κόσμος που μεταναστεύει εκεί γι’ αυτό το λόγο και υπάρχει μια πολύ μεγάλη και οικογενειακή κοινότητα. Αν και ο καθένας ασχολείται με διαφορετικά πράγματα, το σκέιτ έχει δώσει σε όλους το κίνητρο να πάνε εκεί, γι’ αυτό διαλέξαμε να το παρουσιάσουμε μέσω της έκθεσης. Έχει να κάνει με το σκέιτ, αλλά όχι με αυτό καθεαυτό, αλλά το πώς επιδρά σε κάποιον όταν το έχει ερέθισμα από μικρός. Το πώς επιδράει στην εξέλιξη του και το πώς τον κάνει να

κυνηγήσει το παραπάνω, να φύγει από το σπίτι του, να ζήσει στο δρόμο και να βρει ένα τρόπο να κάνει αυτό που θέλει και αυτό που του αρέσει με το δικό του τρόπο. Το σκέιτ είναι περισσότερο το όχημα. Η έκθεση έχει φωτογραφίες, καμβάδες, εγκαταστάσεις, γλυπτά και ένα βίντεο που εξηγεί μεταφορικά αυτό που λέω. Στη Βαρκελώνη είχα πάει για άσχετο λόγο. Σπουδάζω στo Πάντειο, στη σχολή Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών. Στην Βαρκελώνη βρέθηκα για το Erasmus, αλλά ασχολήθηκα περισσότερο με άλλα πράγματα. Έκανα διάφορες δουλειές και ταξίδια με τα παιδιά από την έκθεση. Ξεκίνησα να κάνω γκράφιτι όταν ήμουν πολύ μικρός, στα 12 μου. Αυτό κράτησε λίγο, βέβαια, αλλά με βρήκε αργότερα με άλλο τρόπο. Τώρα είμαι 22. Δεν νομίζω ότι ισχύει ότι το σκέιτ και το γκραφίτι είναι χόμπι μόνο των πλουσίων. Δεν

είναι upper-class χόμπι, είναι κάτι πιο άμεσο. Δεν θέλει και πολλά λεφτά για να το κάνεις. Στην έκθεση θα υπάρχει και ένα βίντεο στο οποίο φτιάχνουμε μια κατασκευή, ένα σπιτάκι λυόμενο σαν καλυβίτσα που έχει μια σκεπή σαν ράμπα που βγαίνει. Το σκεπτικό είναι να το κουβαλάει κάποιος, να βγάζει τη σκεπή και να κάνει σκέιτ. Παίζει πολύ ταξίδι στην κοινότητα των σκειτάδων, είναι 24 ώρες το 24ωρο στο δρόμο. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο κι εδώ, αν και εκεί είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Στην Βαρκελώνη μπορούν να επιβιώσουν σχετικά εύκολα και με λίγα. Το αρχιτεκτονικό τοπίο επίσης προσφέρεται πάρα πολύ. Οπότε, σιγά-σιγά, με τα χρόνια, έγινε πόλος έλξης. Από 12 χρονών, όλα τα βίντεο με σκέιτ που θυμάμαι έχουν γυρίσματα στη Βαρκελώνη. Και όταν πας εκεί, νοιώθεις πολύ άνετα».

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου τηλεόραση

Σειρές που αξίζει να δεις στην κρατική τηλεόραση Κι εκεί που ήταν νεκρή και έκλαιγε το μακαρίτη, η ΝΕΤ βάζει τα γυαλιά στα ιδιωτικά κανάλια, κλείνοντας σειρές πρώτης γραμμής που κάνουν την τηλεόραση ξανά ενδιαφέρουσα.

χορός

Kireru RootlessRoot feat. John Parish Μέχρι τις 28 Οκτωβρίου Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Κεντρική Σκηνή), Συγγρού 107-109 Η ομάδα RootlessRoot της Λίντας Καπετανέα και του Γιόζεφ Φρούτσεκ συμπράττουν με οκτώ χορευτές πέντε διαφορετικών εθνικοτήτων και τον μουσικό παραγωγό John Parish –γνωστό στο κοινό κυρίως από τις συνεργασίες του με την PJ Harvey και τους Eels-, σε παράσταση για την απώλεια ελέγχου στη σημερινή, πειθαρχημένη κοινωνία, για τα περιθώρια αντίδρασης στην κυρίαρχη λογική και τη δυνατότητα διαφυγής μας στον κόσμο των ονείρων. Το Kireru στα ιαπωνικά σημαίνει «ξέσπασμα οργής» και στην παράσταση των RootlessRoot η εσωτερική αγωνία για τον κόσμο εκφράζεται με μια διαρκή πάλη μεταξύ των χορευτών.

dvd

Rosemary’s Baby Roman Polanski, 1968 Criterion Το χολιγουντιανό ντεμπούτο του Ρομάν Πολάνσκι είναι μία ταινία ψυχολογικού τρόμου που παραμένει το ίδιο εντυπωσιακή όσο την εποχή που γυρίστηκε. Ένας εφιάλτης σε τέσσερις τοίχους με την νεαρή έγκυο Μία Φάροου να βιώνει τον τρόμο στο πρόσωπο του ηλικιωμένου ζευγαριού του γειτονικού διαμερίσματος, οι οποίοι είναι σατανιστές και θέλουν να της πάρουν το παιδί. Ερμηνείες, αισθητική, μουσική, όλα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Και ένα αλα γκαρσόν κούρεμα της Φάροου που τα επόμενα χρόνια έκανε εκατομμύρια γυναίκες να χάσουν την κοτσίδα τους.

sport Η κρατική τηλεόραση θυμίζει τον παλιό καλό της εαυτό, προβάλλοντας στη ΝΕΤ τέσσερις από τις πρόσφατες πιο πολυσυζητημένες σειρές της αγγλικής τηλεόρασης και μιας δανέζικης-outsider (που τυχαίνει να είναι η αγαπημένη του Ομπάμα). Ξεκινώντας με το πολύ δημοφιλές κι εκτός Αγγλίας Downton Abbey [Ο Πύργος του Ντάουvτον] του ITV που αφηγείται την ιστορία και τα πάθη της οικογένειας και του υπηρετικού προσωπικού ενός Λόρδου στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια από τις σπάνιες, πρωτότυπες σειρές της αγγλικής τηλεόρασης που δεν περιορίζεται αυστηρά σε κάποιο κλασικό κείμενο, το Downton συνδυάζει μοναδικά τη σαπουνόπερα και το ιστορικό κοινωνικό δράμα με μια κορυφαία ερμηνεία από την βετεράνο ηθοποιό Maggie Smith στο ρόλο της αριστοκράτισσας γιαγιάς που απογειώνει τη σειρά. Η φήμη του έχει περάσει πλέον και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αρπάζοντας όσα αμερικάνικα βραβεία Emmy δεν κέρδισε φέτος το Homeland. Την επιτυχία του μάλιστα ζήλεψε το BBC και απάντησε με το Upstairs/ Downstairs [Οι επάνω και οι κάτω] που μετατοπίζει τη δράση του στην εποχή του μεσοπολέμου και είναι η σύγχρονη μεταφορά μιας διάσημης αγγλικής σειρά της δεκαετίας του ’70, κάτι σαν το Downton Abbey 20 χρόνια μετά. Μια άλλη σειρά του BBC που έκλεψε τις καρδιές του αγγλικού τηλεοπτικού κοινού είναι το Call the Midwife [με ελληνικό τίτλο «Επειγόντως τη Μαμή»] που βασίζεται στα απομνημονεύματα μιας Αγγλίδας μαμής. Η πρεμιέρα του έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης με 9 εκατομμύρια τηλεθεατές. Η συμπαραγωγή του BBC με το αμερικάνικο HBO, το Parade’s End [Το τέλος της παρέλασης], βασίζεται σε ένα από τα κορυφαία –αλλά όχι τόσο γνωστά- αγγλικά μυθιστορήματα των αρχών 20ου αιώνα που έχει γράψει ο Ford Madox Ford. Το δακρύβρεχτο σενάριο υπογράφει ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Tom Stoppard. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Άπιστες γυναίκες, μαχητικές φεμινίστριες και στη μέση ένας Άγγλος αριστοκράτης με συντηρητικές αρχές. Η τελευταία επιλογή του κρατικού καναλιού για το χειμερινό πρόγραμμα του αποτελεί μια έκπληξη. Το Borgen [Μπόργκεν: Συνομωσίες Εξουσίας] μάς επαναφέρει στην σύγχρονη εποχή, τοποθετείται στη Δανία και είναι πολιτικό θρίλερ με φανατικό κοινό. Στα χνάρια του επίσης δανέζικου The Killing, το Borgen παρουσιάζει την άνοδο μιας φιλόδοξης νεαρής πολιτικού στην εξουσία και τις ίντριγκες και το σκοτάδι που κρύβει η καρέκλα του πρώτου πολίτη της χώρας. Το αμερικάνικο δίκτυο NBC έχει ήδη αγοράσει τα δικαιώματα του και ετοιμάζει την αμερικάνικη εκδοχή του.

Red Bull Cliff Diving

Βουτιά από τα 27 μέτρα επιχείρησαν οι καταδύτες στα πλαίσια του διαγωνισμού cliff diving της RedBull στο Wadi Shab, στο σουλτανάτο του Ομάν. Oι πρωταθλητές καταδύτες έκαναν βουτιές 3 δευτερολέπτων με εντυπωσιακά tricks, καταλήγοντας στο νερό με ταχύτητα 85 χιλιομέτρων την ώρα! Μεγάλος νικητής του διαγωνισμού αναδείχτηκε ο βρετανός Gary Hunt –για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

παπούτσια

Alicia Keys Reebok Classics FW ’12

Η νέα σειρά Reebok Classics που φέρει την υπογραφή της Alicia Keys επανακυκλοφορεί με μικρές πινελιές από την r’n’b καλλιτέχνη τα πιο κλασσικά street style κομμάτια της Reebok. Ξεδιπλώνοντας το δημιουργικό της ταλέντο, η Alicia Keys εργάστηκε με τη σχεδιαστική ομάδα της Reebok σε όλα τα στάδια δημιουργίας της συλλογής, από την επιλογή των αγαπημένων της Classics σχεδίων μέχρι την επιλογή συγκεκριμένων υλικών και χρωμάτων για να τα ανανεώσει. Το αποτέλεσμα της συλλογής περιλαμβάνει πολυτελή υφάσματα, μοντέρνα στυλ και υλικά που θα τραβήξουν όλα τα βλέμματα, ενώ είναι σίγουρο ότι θα γοητεύσει τους trendsetters αλλά και τους νοσταλγούς της μόδας των ‘80s.

Downton Abbey: Δευτέρα και Παρασκευή στις 21:00 μ.μ.

Call the Midwife: Τρίτη στις 22:05μ.μ.

Borgen: Πέμπτη στις 22:05μ.μ.

5

clubbing

Get Down Tonight βιβλίο

Γιάννης Μπαμπούλιας|Φώτο: Πολίνα Χριστοδήμου

Discordia: Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια μιας νεαρής Αγγλίδας δημοσιογράφου Η Laurie Penny έγραψε ένα βιβλίο για την ιστορία μιας χώρας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Εκτός από κρίση, η Laurie είδε και μια κουλτούρα που ανθίζει και κοιτάζει το μέλλον με αισιοδοξία και νέους ανθρώπους που παλεύουν σιωπηλά για το καλύτερο. Όλα αυτά σε ένα gonzo project με υπέροχη εικονογράφηση της Molly Crabapple.

6

Η Laurie και η Molly ήρθαν στην Αθήνα ένα μήνα μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Ήρθαν περιμένοντας να βρουν ταραχές, φωτιές και full αντιδράσεις για τις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας. Αντί για αυτό, βρήκαν μια πόλη σε βαθιά, εκκωφαντική σιωπή. Περάσαμε μια βδομάδα στην Αθήνα μέσα σε μια -κατά τα φαινόμενα- νέα ελληνική πραγματικότητα: ρατσισμός, φόβος, φτώχεια και άνθρωποι που, παρά την πρωτόγνωρη κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί, αρνούνται πεισματικά να ηττηθούν. Ζήσαμε την πεζότητα της καθημερινότητας και λατρέψαμε το εξωφρενικό, καταναλώσαμε ουίσκι και η Αθήνα μετατράπηκε σε κάτι που μοιάζει με σκηνικό για ταινία του Hunter S.Thompson. Το Discordia εκδόθηκε στις αρχές Οκτωβρίου. Από τότε, έχουν γίνει γι’ αυτό αναφορές στο Wired, στον Guardian και σε άλλες πρωτοκλασσάτες εκδόσεις. Και αυτό, όχι μόνο εξαιτίας της ποιότητας της γραφής της Laurie και την αύρα που τα σχέδια της Molly εγκλωβίζουν μοναδικά, αλλά επειδή επιπλέον προωθεί ένα νέο είδος δημοσιογραφίας, μια επαναφορά του Gonzo κινήματος και τις δυνατότητας του ηλεκτρονικού τύπου να προχωρήσει ένα βήμα πάρα πέρα την δημοσιογραφία. Η Laurie επέστρεψε στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, βολτάραμε στην πόλη και μάς είπε πώς είναι τα πράγματα σήμερα για έναν νεαρό δημοσιογράφο. Θες να συστηθείς σε εκείνους που ακούνε το όνομά σου για πρώτη φορά;

Είμαι δημοσιογράφος, συγγραφέας και αρθρογράφος από το Λονδίνο. Είμαι 26 χρονών και γράφω κυρίως στο New Statesman, στον Guardian και σε διάφορα αμερικάνικα έντυπα. Επίσης είμαι φεμινίστρια και comics nerd. Μπορείς να περιγράψεις το Discordia με λίγα λόγια; Το Discordia είναι ένα μικρό, δημοσιογραφικό ηλεκτρονικό βιβλίο, 25.000 λέξεων, εικονογραφημένο. Είναι ένα gonzo φεμινιστικό καλλιτεχνικόδημοσιογραφικό πρότζεκτ, γραμμένο από εμένα και την γνωστή Νεοϋορκέζα καλλιτέχνιδα Molly Crabapple. Ταξιδέψαμε στην Ελλάδα μαζί τον Ιούλιο και κάναμε διάφορες συνεντεύξεις με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για την πολιτική κατάσταση, όπως είναι πραγματικά. Πώς προέκυψε η ιδέα για το Discordia, και γιατί θεωρείς πως ήταν σημαντικό να γράψεις ένα βιβλίο για την Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι το επίκεντρο ενός παγκόσμιου καθεστώτος λιτότητας. Με την Molly θέλαμε εδώ και πολύ καιρό να κάνουμε μαζί ένα μεγάλο πρότζεκτ. Στο παρελθόν είχε εικονογραφήσει πολλά από τα ρεπορτάζ μου για διαδηλώσεις στο Μόντρεαλ και το Σικάγο, αλλά είχε έρθει η στιγμή να ταξιδέψουμε κάπου μαζί. Αισθανθήκαμε πως οποιαδήποτε ανάλυση του παγκόσμιου κινήματος διαμαρτυρίας που παρατηρήθηκε μέσα στο 2011-2012 θα ήταν ημιτελής, αν δεν ερχόμασταν στην Ελλάδα να δούμε από κοντά πώς είναι τα πράγματα. Η Molly και εγώ συναντηθήκαμε στο Occupy Wall Street και

το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς που κάνουμε μαζί είναι αυστηρά πολιτική. Τι σε εντυπωσιάζει περισσότερο στη σημερινή Αθήνα; Το αντιφασιστικό κίνημα είναι καλά οργανωμένο και απίστευτα θαρραλέο, απέναντι σε συνεχείς εκφοβισμούς και απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας από την αστυνομία και την Χρυσή Αυγή. Σέβομαι πολύ τη δουλειά που κάνουν αυτοί οι ακτιβιστές. Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου για το βιβλίο και όσα περιγράφονται σ’ αυτό μέχρι τώρα; Έχουμε πολύ θετικές αντιδράσεις. Αυτό που λένε οι περισσότεροι είναι ότι προσφέρει μια διαφορετική οπτική στην ελληνική κρίση, χωρίς να έχει το σοκ αυτοσκοπό, συνδυάζοντας τους αριθμούς και τα στατιστικά με εκ βαθέων συνεντεύξεις και αναλύσεις των συναισθηματικών επιπτώσεων της κατάστασης. Αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναγράψεις για την Ελλάδα, ποια πλευρά της χώρας θα ήθελες να εξερευνήσεις; Θα ήθελα να μπορέσω να μείνω για περισσότερο καιρό και να επισκεφτώ την Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές της χώρας. Νομίζω θα ήταν πολύ χρήσιμο να δω τα πράγματα και από την οπτική της επαρχίας. Από την άλλη θα ήθελα να είμαι και στο κέντρο των εξελίξεων για να βλέπω από κοντά όσα γίνονται. Το βιβλίο υπάρχει στο Amazon.com

Τη φετινή σαιζόν, τα Get down parties συμπληρώνουν δεκαπέντε χρόνια επιτυχημένης πορείας και θα τα βρίσκουμε κάθε Παρασκευή στο bar πάνω από το Bios. O DJ Noiz θα υποδέχεται έναν διαφορετικό guest DJ στα decks του πρώτου ορόφου με μουσικές επιλογές με βάση το hip hop. H είσοδος είναι ελεύθερη, μετά τις 23.00. Από το 2004 που ξεκίνησαν, τα Electricity parties του Cj Jeff, εξελίχθηκαν στα πιό επιτυχημένα ίσως dance parties της πόλης. Και αυτή τη χρονιά, κάθε Πέμπτη, ο resident και δημιουργός της βραδιάς υποδέχεται local και international guests. Στο υπογειο του Dybbuk στο Κολωνάκι, μετά τα μεσάνυχτα. Καινούργια κατάσταση το residency-σύμπραξη των Viton και Gus & Bonso στο Sixx club της οδού Αμερικής (πρώην Kalua). Σημαντικοί international guests από τοn ευρύτερο house/techno χώρο και βέβαια φιλοξενία πολλών Ελλήνων, κάθε Παρασκευή. Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου ο Σουηδός techno DJ και παραγωγός Adam Beyer. Το επόμενο χρονικό διάστημα ξεχωρίζουμε επίσης: Τη μετάκληση του Γερμανού DJ και παραγωγού Matthew Styles (Running Back, Ostgut Ton) στο Six Dogs, το Σάββατο 20 Οκτωβρίου. H εμφάνιση γίνεται στο πλαίσιο μιας ολοκαίνουργιας βραδιάς με τίτλο Echo. Μαζί του στα decks, οι δικοί μας Mr. Statik και Bodj. Σύγχρονο house και techno, στα καλύτερα του. Την εμφάνιση του Radikal Guru στο Bios front, το Σάββατο 27 Οκτωβρίου. Ο ‘μάγος’ των reggae-dubstep mashups θα μοιραστεί για δεύτερη φορά τα decks με την Anna Mystic, συνδυάζοντας μοναδικά reggae και dubstep. Η είσοδος είναι ελεύθερης επιλογής (εσείς επιλέγετε το αντίτιμο). Στις 22.30. Την ίδια μέρα (27.10) ένα πολύ πρωτότυπο event στήνεται στο φουαγιέ του κινηματογράφου Μικρόσκοσμος. Οι Black Athena και ο Runner, καλούν τον Νεοϋορκέζο Drew Lustman, κατά κόσμον FaltyDL (Planet Mu, Ninja Tune) για ένα crossover dj set ανάμεσα στο house, techno, garage και dubstep. Με την συνοδεία των Giganta και Dukem και ελεύθερη είσοδο. Το επόμενο Yes! it does sure it does την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στο Six dogs. To πιο δημοφιλές Αθηναικό mobile party υποδέχεται για δεύτερη φορά στην Αθήνα, τον Dan Avery από το Λονδίνο. Ο resident του Fabric θα αποδείξει και πάλι γιατί θεωρείται ανανεωτής του σύγχρονου club ήχου. Την ίδια μέρα, δίπλα ακριβώς, στο bar του Six dogs, Chevy & Blue Lagoon.

Top-5 του μήνα Αυτό το μήνα ο DJ Blend, ηγέτης του ελληνικού label Cast–a–blast recordings προτείνει: Collie Budz – Ganja Pipe Gappy Ranks & Winky D – Kings of Africa Konshens – Gal a Bubble Mad bwoy ft. Gregory Isaacs – Rumors Vybz Kartel & Di genius – I love you Κι ένα album: Busy signal – Reggae music again O Blend εμφανίζεται μαζί με τον Dressla από τους Jahtari, το Σάββατο 10 Νοεμβρίου, στο Bios front.

έκθεση

Δύο Φορές Ξένος Μέχρι 25.11 Μουσείο Μπενάκη-Κεντρικό κτίριο, Κουμπάρη 1 Είσοδος 6 ευρώ Μια περιήγηση στις μεγαλύτερες ανταλλαγές και εκτοπισμούς πληθυσμών του 20ού αιώνα, όταν εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους και μεταφέρθηκαν σε μια καινούργια πατρίδα. Η έκθεση είναι βασισμένη σε προσωπικές μαρτυρίες και σπάνιο κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό, φέρνοντας τον επισκέπτη πρόσωπο με πρόσωπο με όσους έζησαν τα τραυματικά γεγονότα.

gadget

Contour ROAM2

Ίσως η καλύτερη High Definition κάμερα ειδικά για extreme sports δίσκος videogame

Kingdom Rush http://armorgames.com/play/12141/kingdom-rush Ένα fantasy παιχνίδι στρατηγικής και υπεράσπισης πύργων για τα iPad, iPhone και iPod Touch. Μπορείς να το παίξεις δωρεάν στο διαδίκτυο, ενώ οι δημιουργοί του [Ironhide Game Studio] το αναβαθμίζουν συνέχεια, προσθέτοντας νέους χαρακτήρες και features. Δυστυχώς δεν μπορείς να παίξεις όλες τις πίστες χωρίς αντίτιμο. Είναι όμως τόσο καλό, που δεν σε πειράζει να τις επαναλάβεις.

Felizol Our Team Never Won Ntrop Recordings Το νέο 12ιντσο του Felizol “Our Team Never Won” δίνει το σύνθημα στους φιλάθλους της προγραμματικής χάους μουσικής. Στα τρία κομμάτια του δίσκου η πειραματική τέκνο/χάους, αλλοιώνει τα φωνητικά και στοιχειώνει την ατμόσφαιρα λες και από κάπου θα ξεπεταχτεί η Carrie να βάψει με αίμα και χυμένα σωθικά το dancefloor. To νέο ep του Felizol διατίθεται μόνο μέσω διαδικτύου στην Ελλάδα, στην διεύθυνση www.ntroprecordings.com .

7

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου

live

Neon Μια συζήτηση με τους Neon για τις μουσικές πρωτοπορίες της εποχής και την ποίηση στον καιρό της κρίσης, λίγο πριν την παρουσίαση του νέου τους δίσκου με μελοποίηση δέκα ποιημάτων του Καρυωτάκη. Δονύσης Ανεμογιάννης|Φωτό: Γιώργος Σειρηνίδης

Πώς θα χαρακτηρίζατε την μουσική που φτιάχνετε; Αυτό που προκύπτει από τους μουσικούς μας πειραματισμούς είναι συνήθως ήχος εσωτερικός. Μουσική που προϋποθέτει από τον ακροατή επαγρύπνηση και σκέψη. Είναι η φύση της ambient μουσικής τέτοια, που απαιτεί προσεκτική ακρόαση, δεν γίνεται να την ακούς και παράλληλα να ασχολείσαι με κάτι άλλο· μόνο έτσι μπαίνεις μέσα σε αυτή. Οι ζωντανές εμφανίσεις καλλιτεχνών πειραματικής μουσικής επιφυλάσσουν συνήθως άβολες καταστάσεις για το κοινό. Θέλει υπομονή η ακρόαση. Εσείς πώς βιώνετε τα live; Δεν διαχωρίζουμε το live από το στούντιο, γιατί και στις δύο στιγμές νοιώθουμε δημιουργοί. Ο παράγοντας του κοινού σίγουρα είναι σημαντικός, όμως στην ambient μουσική είναι πιο δύσκολο να κατανοήσεις τις αντιδράσεις του ακροατηρίου απ’ ότι στην χορευτική μουσική. Από τις εκφράσεις καταλαβαίνεις αν τους ενδιαφέρει η μουσική σου. Αν μιλάνε μεταξύ τους, έχεις χάσει το παιχνίδι, αν πάλι κοιμούνται, είσαι τουλάχιστον χαρούμενος γιατί τους προσέφερες έναν γλυκό ύπνο. Γιατί επιλέξατε να μελοποιήσετε Καρυωτάκη; Τον Καρυωτάκη τον δουλεύουμε εδώ και πέντε χρόνια. Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια χωρίς οργανωμένο σχέδιο, έκθεση

Errata

live

Accept Fuzz Club, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Πειραιώς και Χαμοστέρνας, με 32 ευρώ Είκοσι μήνες μετά τη sold out εμφάνιση τους στην Αθήνα οι Γερμανοί Θεοί του heavy metal επιστρέφουν στο Fuzz.

8

Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20 Μέχρι 3.11. Είσοδος Ελεύθερη Ο Γιώργος Λαζόγκας στην έκθεση Errata παρουσιάζει σχέδια σε μικρά σχήματα και μεγαλύτερα, τυπώματα, κολλάζ, κατασκευές, βίντεο και επανέρχεται στην ενότητα με τα «Σεντόνια». Τα έργα –παλιότερα και νεότεραγίνονται η αφορμή για παρεμβάσεις ή αναθεωρήσεις, μέσα στο πλαίσιο της έννοιας Λάθος. Η έκθεση Errata αναπτύσσεται πάνω στην ιδέα ότι ένα έργο ακόμα και αν έχει ολοκληρωθεί, επιδέχεται μετατροπές και διαφορετικές αναγνώσεις, επαναδιαπραγματευόμενο την αρχική του ταυτότητα.

χωρίς στόχο. Το κάναμε απλά επειδή μας άρεσε. Θυμάμαι πως όταν διάβασα πρώτη φορά Καρυωτάκη είπα: ‘Αυτό θέλω να το κάνω μουσική’. Η ποίηση του Καρυωτάκη έχει πολύ έντονη μουσικότητα που σπάνια συναντάς. Από την άλλη, ήταν θέμα τύχης, θα μπορούσε να ήταν ένας λιγότερο γνωστός ποιητής. Όλο το έργο του Καρυωτάκη, για έναν μυστήριο λόγο, έχει συνδεθεί με την αυτοκτονία του. Μπορείς άραγε, μελοποιώντας τον ποιητή, να αποφύγεις ένα αποτέλεσμα που θυμίζει ρέκβιεμ; Στην προσέγγισή μας στον Καρυωτάκη, προσπαθήσαμε να αγγίξουμε πτυχές διαφορετικές από την αυτοκτονία και τον θάνατο. Η μελαγχολία, ως αίσθηση, και η υπαρξιακή αγωνία είναι στοιχεία αναπόφευκτα. Όμως ποτέ δεν αποδεχτήκαμε το αδιέξοδο. Εμείς ανοίγουμε τις αρμονίες σαν να δείχνουμε διόδους στον ακροατή. Οι πτυχές αυτές υπάρχουν στον Καρυωτάκη απλά οι περισσότεροι επέλεξαν να θυμούνται το τέλος του. Η δημιουργία σε κάθε περίπτωση είναι αντίθετη έννοια στην αυτοκτονία. Οι Neon κυκλοφορούν τον δίσκο ‘Κάθε πραγματικότης, αποκρουστική’ από την Inner Ear. Η παρουσιάσή του γίνεται στις 18 Οκτωβρίου, στην Απανεμιά (Θόλου 4, Πλάκα). Στις 20.30.

θέατρο

Θεατρικές ομάδες πανεπιστημίων Φοιτητές-ερασιτέχνες ηθοποιοί, δωρεάν παραστάσεις.

σινεμά

Barbara του Κρίστιαν Πέτσολντ

δίσκος

Spectralfire Spectralfire Restless Wind Η ‘εγχορδοθορυβική μηχανή των MODREC’ -όπως τον έχουν αποκαλέσει- αλλά και ο περιζήτητος γαμπρός των Wedding Singers, Λάμπης Κουντουρόγιαννης είναι ο μουσικός που κρύβεται πίσω από το μουσικό πόνημα ‘Spectralfire’. Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει στις 23 Οκτωβρίου στο AN Club.

Μια όμορφη γιατρός στην ανατολική Γερμανία του ’80 προσπαθεί ν’ αυτομολήσει στη Δύση για να ζήσει μαζί με τον αγαπημένο της. Οταν οι αρχές την τοποθετούν σ’ ένα απομακρυσμένο επαρχιακό νοσοκομείο για πειθαρχία και επιτήρηση, η Μπάρμπαρα θεωρεί την εγκατάστασή της ένα διάλειμμα, ωσότου κάνει το βήμα για μια καλύτερη ζωή. Ομως η φροντίδα και… το σεξ απίλ του συναδέλφου της, η αλλοιωμένη πίστη της σε μια οικεία χώρα και η δική της προστατευτική φύση θα την κάνουν ν’ αμφισβητήσει την τολμηρή επιλογή της. Ενα καλοφτιαγμένο ρομάντζο σε πολιτικό περιτύλιγμα, η επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το φετινό Ξενόγλωσσο Οσκαρ.

θέατρο

Ο Ορφέας στον Άδη (Τ. Ουίλλιαμς) Σκην. Barbara Weber Εθνικό Θέατρο (Νέα Σκηνή), Αγ. Κωνσταντίνου 22-24 Ο Αμερικάνικος νότος σε παρακμή, ένας αρχαιοελληνικός μύθος, επιθυμίες, μοναξιά, καταπίεση και παράνομοι έρωτες. Η Barbara Weber, (συν)διευθύντρια του θεάτρου Neumarkt της Ζυρίχης και γνωστή σκηνοθέτης της κεντροευρωπαϊκής Ευρώπης, αφήνει στο πλάι τις ποπ εμμονές της - από τον Michael Jackson και την Britney Spears μέχρι την Μητέρα Τερέζα και την οργάνωση RAF - και σκηνοθετεί ένα από τα πιο ποιητικά και σκοτεινά έργα του Τενεσσή Ουίλιαμς. Μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου.

βιβλίο

Shoot Me [Ένα τελευταίο κλικ] Λουκάς Μέξης Εκδόσεις Ιβίσκος

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή πολύχρωμα κύματα φοιτητών δίνουν ζωή σε υπόγεια, παλιά γκρίζα αμφιθέατρα και ξεχασμένα κτίρια της πόλης. Μέσα σε αυτά απενοχοποιούν το παιχνίδι που για χρόνια τους μάθαιναν να θεωρούν δείγμα ανωριμότητας, βρίσκουν διεξόδους για να εκφραστούν και να δημιουργήσουν και, πάνω απ’ όλα, συνδιαμορφώνονται, μαθαίνουν την ομαδικότητα και αναπόφευκτα δημιουργούν φιλίες και ερωτεύονται. Ο λόγος φυσικά για τις ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες των φοιτητών τις Αθήνας που κάθε χρόνο δε σταματούν να δέχονται κόσμο δωρεάν και να παρουσιάζουν παραστάσεις υπό την αιγίδα ή μη των πανεπιστημίων, με χρηματοδότηση ή χωρίς, καλύπτοντας πολλές φορές ακόμα και τα έξοδα ενοικίασης του χώρου λειτουργίας τους. Αυτές τις μέρες ξεκινούν τις συναντήσεις τους! Θεατρική ομάδα Πανεπιστημίου Πειραιά: Η πρώτη τους συνάντηση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 22.10, στις 18:30, στο χώρο του ΠΑ.ΠΕΙ. Θεατρική Ομάδα ΕΜΠ: Η ομάδα ξεκινά τη λειτουργία της για φέτος την Παρασκευή 12.10 στις 21:00, στην αίθουσα της ομάδας στην Πολυτεχνειούπολη. Θεατρική Ομάδα Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών: Η πρώτη συνάντηση της ομάδας πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8.10, αλλά εξακολουθεί να δέχεται νέα μέλη κάθε Δευτέρα, Πέμπτη και Παρασκευή, 8-11 το βράδυ, στο Αμφιθέατρο Αντωνιάδου της ΑΣΟΕΕ. Π.Ο.Φ.Π.Α.: Ο Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (ανήκει στη φοιτητική λέσχη του ΕΚΠΑ), συμπεριλαμβάνει τρεις θεατρικές ομάδες, τους Άφαντους, τους Δρυς και τη Θεατροδίνη, οι οποίες κάθε χρόνο συμπεριλαμβάνουν στα μέλη τους από 20 έως 40 άτομα περίπου η κάθε μία. Φέτος οι εγγραφές θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 13.10 και ώρα 2 μ.μ., στον κινηματογράφο Ίριδα εντός της φοιτητικής λέσχης της οδού Ιπποκράτους 15. «Ούτε μια ούτε δύο, αλλά τριάντα απορρίψεις είχε το Shoot Me [ένα τελευταίο κλικ] μέχρι να εκδοθεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Κακή εποχή να είσαι συγγραφέας αυτή της κρίσης, όλες οι εκδοτικές ξαφνικά κατεβάζουν ρολά και ούτε που το σκέφτονται να εκδώσουν βιβλίο κάποιου που δεν θα πουλήσει με το καλημέρα σας δέκα χιλιάδες αντίτυπα. Κι όμως, το καλοκαίρι τελικά κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Λουκά Μέξη με τίτλο Shoot Me, ακολουθώντας στο στυλ το πρώτο που είχε βγει το 2010 με τίτλο Shoebox μια καλοκαιρινή κομπίνα]. Έχει να κάνει με τον Αλέξανδρο, wannabe φωτογράφο κοντά στα 30, που μόλις γύρισε Ελλάδα απο αποτυχημένη σχέση στο εξωτερικό. Το μισό βιβλίο διαδραματίζεται αλα Ίρβιν Γουέλς στην Μύκονο, το υπόλοιπο στην χιψτερική Ελλάδα μια εποχή που τα περιοδικά ακόμα πλήρωναν του φωτογράφους. Χωρισμένο σε κεφάλαια τα οποία είναι ουσιαστικά τα ονόματα των γυναικών που ο πρωταγωνιστής γνωρίζει, το βιβλίο διηγείται την ιστορία ενός από εμάς. Τώρα που βρίσκομαι στην Αυστραλία, στόχος είναι να προμοτάρω το βιβλίο και στους Έλληνες εδώ, γιατί στη τελική γεμάτο καλοκαίρι είναι, κοτζάμ Μύκονο έχει μέσα και τα λοιπά, μια χαρά θα τους αρέσει».

9

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου βιβλίο

Banksy You Are an Acceptable Level of Threat εκδ. Carpet Bombing Culture Η νέα αυτή συλλογή με φωτογραφίες των έργων του θρυλικού street artist Banksy θα μπορούσε να είναι η καλύτερη και πληρέστερη που έχει κυκλοφορήσει. Φιλοξενώντας όλα του τα έργα από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα, ο τόμος των 240 σελίδων πέρα από εργογραφία του καλλιτέχνη, αποτελεί χρονικό της αργής σήψης της καταναλωτικής Δύσης της προηγούμενης δεκαετίας μέχρι την Κρίση του σήμερα. live

Heroin in Tahiti Six Dogs [Αβραμιώτου 6-8, Αθήνα] Είσοδος 8 ευρω. Μαρία Παππά

Σπαγγέτι γουέστερν και ιταλικός νεορεαλισμός.

έκθεση

New Dawn Μέχρι 3.11 CAN, Christina Androulidaki Gallery, Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι Είσοδος Ελεύθερη Ο Γιώργος Σταμκόπουλος παρουσιάζει τη δεύτερη ατομική του έκθεση στην γκαλερί CAN. Επηρεασμένος από τα μουσικά του ακούσματα συνθέτει πολύπλοκα τοπία γεμάτα χρώμα, τα οποία στη συνέχεια βαφτίζει με τίτλους τραγουδιών.

O φετινός δίσκος των Heroin in Tahiti με τίτλο Death Surf είναι από τους πιο αξιοπρόσεκτους της χρονιάς. Ο Valerio Mattioli και ο Francesco De Figuereido που κρύβονται πίσω από το σχήμα είναι γέννημα θρέμμα της Ιταλίας και ο ήχος τους μοιάζει να έχει βγει από το σάουντρακ κάποιου κλασσικού spaghetti western του Sergio Leone. Μόνιμοι κάτοικοι της «σύγχρονης ανατολικής Ρώμης», αποτελούν βασικά μέλη μιας τοπικής καλλιτεχνικής κοινότητας, της “Borgata Boredom”.

ποτό

Γιατί Heroin και γιατί in Tahiti; Μάλλον επειδή ένας φυσικός παράδεισος ακούγεται σαν το τέλειο μέρος για να κάνεις βαριά ναρκωτικά. Είναι απλά ένα χαζό όνομα. Έχετε πάει ποτέ στη Ταϊτή; Όχι. Την έχουμε δει από καρτ ποστάλ. Πώς θα περιγράφατε την μουσική σας; Ένα ένρινο droneabilly για ξεχασμένα spaghetti western. Τι ακριβώς είναι η Borgata Boredom; Μια ομάδα φίλων που ζουν στην ίδια γειτονιά, πάνε στα ίδια μέρη και κάνουν μουσική και τέχνη με τους ίδιους ανθρώπους. Πόσο νομίζετε ότι έχει αλλάξει η αστική Ιταλία σε σχέση με τα νεορεαλιστικά φιλμ του Παζολίνι, του Βισκόντι κ.τ.λ.; Δύσκολη αυτή η ερώτηση. Στη Ρώμη μπορείς να νιώσεις ακόμα κάτι απ’ την ατμόσφαιρα του νεορεαλιστικού σινεμά, ειδικά στην ανατολική πλευρά της πόλης [όπου μένουμε και εμείς]. Τα πάντα βρίσκονται σε σήψη. Είναι βρώμικα και σκατά, σαν μεταπολεμική ταινία. Την

ίδια στιγμή η Ιταλία έχει αλλάξει δραματικά από τότε. Έγινε πλουσιότερη και –εχμ- «μοντέρνα», αλλά με πολλά άλυτα προβλήματα. Το 2012, η Ρώμη είναι ακόμα μισή Ευρώπη, μισός τρίτος κόσμος. Ποια βιβλία/φιλμ/εικόνες σας ενέπνευσαν για τη δημιουργία του “Death Surf”; Και αυτή δύσκολη ερώτηση. Παλιά ντοκιμαντέρ για αρχέγονους μύθους; Περίεργες ιστορίες στο στυλ των βιβλίων του Lord Dunsany; Αφίσες ριζοσπαστικής ιταλικής αρχιτεκτονικής από τα 70s; Ξέρεις, τέτοια πράγματα… Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στην Ελλάδα; Τι έχετε να πείτε για όσα συμβαίνουν τελευταία στην χώρα; Είναι σαν να παρατηρείς κάποιου είδους πείραμα. Πιστεύω πως ο φιλόσοφος Slavoj Zizek το έχει θέσει τέλεια: « Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι ο βασικός χώρος δοκιμής ενός νέου κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που εν δυνάμει θα έχει απεριόριστη εφαρμογή: μια απολιτική τεχνοκρατία στην οποία θα επιτρέπεται στους τραπεζίτες και τους

εμπειρογνώμονες να καταλύσουν την δημοκρατία. Σώζοντας την Ελλάδα από τους υποτιθέμενους σωτήρες της, σώζουμε την ίδια την Ευρώπη.» Επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι μετά την Ελλάδα θα ακολουθήσει η Ιταλία. Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή. Τουλάχιστον προς το παρόν… Μπορείτε να μου πειτε 5 αγαπημένους σου μουσικούς και άλμπουμ και γιατί τους επέλεξατε; Συγνώμη αλλά χρειαζόμαστε τουλάχιστον 6! Τον Miles Daves [συγκεκριμένα την ηλεκτρική του περίοδο] επειδή είναι σκοτεινός, έντονος και αλήτης. Τον Ennio Morricone [συγκεκριμένα την περίοδο Nuova Consonza/Giallo] επειδή η μουσική του είναι ανατριχιαστική, περίεργη και τρομαχτική. Τον Shackleton για οτιδήποτε έχει κάνει και επειδή είναι σαν να ακούς ήχους από τους δρόμους της Καλκούτα. Τον Kevin Drumm, απλά για το Hitting the Pavement on Sheer Hellish Miasma. Και μας αρέσουν επιλεγμένες ηχογραφήσεις από διάφορα μέρη του κόσμου.

Beefeater Inside London

Λίγο μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το Beefeater Gin με την επετειακή έκδοση Beefeater Inside London γιορτάζει τη ζωντάνια της γενέτειρας πόλης του. Στην επετειακή έκδοση, η χαρακτηριστική κόκκινη σιλουέτα του φρουρού Yeoman στο μπουκάλι του Beefeater γίνεται διαφανής, ως φόρος τιμής στην πόλη του Λονδίνου. Η συλλεκτική συσκευασία Beefeater Inside London κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό φιαλών για μικρό χρονικό διάστημα και σε επιλεγμένες κάβες, στην τιμή της κανονικής φιάλης.

To Beefeater ήταν επίσης, ο μεγάλος νικητής του Gin Trophy στο International Wine & Spirits Competition. Φράσεις όπως «απόλυτα κλασσικό», «θαυμάσια ώριμο αλλά φρέσκο και ζωντανό» από τον διαγωνισμό, επιβεβαιώνουν ότι παραμένει ο αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής γεύσης.

10

live

Λάκης Παπαδόπουλος & Vassilikos Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Ν. Κόσμος, με 10 ευρώ. Ξαναπαίζουν στις 26 Οκτωβρίου και Σάββατο 3 Νοεμβρίου. Δύο ιδιαίτεροι τραγουδοποιοί με διαφορετικές ηλικίες και αναφορές συναντώνται για μια σειρά συναυλιών στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου To ντοκιμαντέρ Anaparastasis’ για την ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου θα προβληθεί στο Μέγαρο Μουσική Αθηνών το Σάββατο 20 Οκτωβρίου στις 20:30. Πριν την προβολή, το κοινό θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την εισαγωγική ομιλία του σκηνοθέτη και το έργο του Γ. Χρήστου ‘6 T.S. Eliot Songs’ από την μέτζο σοπράνο Μ. Συγγενιώτου και την πιανίστρια Ν. Σεμιτέκολο.

προβολή

Πόρνη Αισθητική Εξομολογήσεις του Γιάννη Χρήστου, σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους avant-guard Έλληνες συνθέτες του προηγούμενου αιώνα. Η μουσική του παιδεία δεν κατάφερε να τον παγιδεύσει στην αναπαραγωγή κλασσικών φορμών, αλλά του έδωσε τα εφόδια για να ξεπεράσει την συμβατική δημιουργία και να δομήσει ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικο-φιλοσοφικό σύμπαν, ένα έργο ‘μουσικού σουρεαλισμού’ πρωτόγονης ενέργειας. Η ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ ‘Anaparastasis’ για την ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου επανέφερε τον διάλογο για το πρόσωπό του στο προσκήνιο. Λίγο πριν την προβολή του ‘Anaparastasis’ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο σκηνοθέτης του Κωστής Ζουλιάτης, απάντησε τις ερωτήσεις μας.

Πότε γεννήθηκε το ενδιαφέρον σου για τον Γιάννη Χρήστου; 1998, πρώτη επαφή με το έργο του μέσα από το υποχρεωτικό μάθημα της χορωδίας, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα έργα του με συνάρπασαν -όπως και πολλούς από τους μουσικούς που συμμετείχαν- σε βαθμό να απαιτείται μια σπουδή στο δημιουργικό και φιλοσοφικό σύμπαν του συνθέτη, προκειμένου να κατανοήσω την ουσία τους και να αφουγκραστώ τις ανάγκες τους. Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ δημιουργείται η εντύπωση ότι στην ταινία αναφέρονται ελάχιστα πράγματα σχετικά με την προσωπική ζωή του Χρήστου. Ήταν κάτι που έγινε σκόπιμα; Ο Χρήστου είναι μια ξεκάθαρη περίπτωση ολιστικού δημιουργού, που όχι μόνο αποπειράται γενναιόδωρα να συνενώσει τις τέχνες –και εν πολλοίς να ξεπεράσει τις επιμέρους εκφάνσεις τους- αλλά και να ταυτίσει την καλλιτεχνική πράξη του με μια στάση ζωής, κάτι που απαντάται κυρίως σε πρότυπα του αρχαίου κόσμου. Υπό αυτή την έννοια, το έργο του γίνεται η ίδια η ζωή του, η αγωνία του. Από μια άλλη πλευρά, μπορείς να πεις ότι είναι ήδη τόσο δραματική αυτή η μυθολογία, καθώς και η μουσική που τη συνοδεύει, που οι μικρές λεπτομέρειες μιας απόμακρης για εμάς καθημερινότητας είτε προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερη φόρτιση στο σκηνικό είτε πιθανώς και να δυσκολεύουν με διακλαδώσεις την αφήγηση που αισθάνομαι ότι έχουμε ανάγκη σήμερα. Κι αυτή αφορά το έργο που ο Χρήστου άφησε πίσω του και προσεγγίζοντάς το εμείς μπορούμε να μεγαλώνουμε και να μαθαίνουμε κάτι για τον κόσμο και τον εαυτό μας. Με αυτή την έννοια, το έργο του είναι αυτό που μπορεί, και έχει ουσιαστικό νόημα, να μας ενδιαφέρει σήμερα.

βιβλίο

Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ Θανάσης Σκρουμπέλος Εκδόσεις Τόπος Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ είναι η ιστορία της μαύρης γυναίκας που πουλάει το κορμί της στους δρόμους της Αθήνας, θύμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που ανέχεται τα πάντα και υποθάλπτει εγκληματίες που βρίσκουν ασυλία για τις πράξεις τους καλυμένοι κάτω από έναν γελοίο

θρησκευτικό-οικογενειακό μανδύα. Σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, δούλοι και δουλέμποροι, πορνεία, εκμετάλλεση, τσάκισμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και απάνθρωποι «πατριώτες» που κάνουν ή ανέχονται αίσχη κρυμένοι στην θαλπωρή μιας πλαστής ευημερίας.

στήλη

Frojen

by Pitsirikos Συνεχίζεται ο ενθουσιασμός των Ελλήνων για το frojen yogurt και τώρα όλοι περιμένουν τα Χριστούγεννα, για να απολαύσουν ένα υγιεινό παγωμένο γιαούρτι γαρνιρισμένο με κουραμπιέδες, τσουρέκια και μελομακάρονα, ενώ η παραδοσιακή βασιλόπιτα θα αντικατασταθεί από γιαουρτόπιτα, και αντί για φλουρί θα έχει αντιβιοτικό. Η μόδα του frojen yogurt έφτασε στην Ελλάδα με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση και οι Έλληνες βάλθηκαν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο, τρώγοντας μέσα σε μερικούς μήνες όσα γιαούρτια δεν έφαγαν τους προηγούμενους δέκα αιώνες. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως οι Έλληνες κάνουν την αυτοκριτική τους, αφού μέχρι πέρσι πετούσαν γιαούρτια σε πολιτικούς, και τώρα τα τρώνε οι ίδιοι. Τα yogurt bar είναι πλέον οι νέοι τόποι συνάντησης των Αθηναίων και θα συναντήσετε σε αυτά όλους αυτούς που θέλετε να γιαουρτώσετε αλλά –για κάποιον ανεξήγητο λόγο- αν και υπάρχουν άφθονα γιαούρτια, κανείς δεν γιαουρτώνει κανέναν. Όμορφα και καλοντυμένα μοντέρνα ζευγάρια απολαμβάνουν το γιαουρτάκι τους και φιλιούνται με τα γιαούρτια στo στόμα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που γνώρισαν το ταίρι τους σε ένα yogurt bar επειδή γοητεύτηκαν και ένιωσαν την καρδιά τους να φτερουγίζει, όταν την είδαν να σαβουρώνει με μοιραίο τρόπο ένα πρόβειο γιαούρτι. Πολλές σχέσεις ξεκίνησαν από μια τυχαία γνωριμία σε ένα yogurt bar μπροστά από δυο κεσεδάκια με αγελαδινό γιαούρτι και κατέληξαν σε γάμο, οπότε αυτά τα ζευγάρια στο μέλλον θα μιλάνε στα παιδιά τους για το μέρος που γνωρίστηκαν και θα προσπαθούν να τους μεταδώσουν αυτό το ρομαντισμό που έχει η γιαουρτίλα. Πολλά ζευγάρια παίρνουν γιαούρτι και για το σπίτι και πασαλείβονται, αφού το γιαούρτι κάνει καλό στο δέρμα και εξαφανίζει τα σπυράκια, ενώ έχει σώσει και πολύ κόσμο από τα εγκαύματα. Ένα από τα καλύτερα yogurt bar της Αθήνας είναι το Frokalo στο Γκάζι. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Βρασίδας Κατσικόπουλος σπούδασε την τέχνη του γιαουρτιού στις Ηνωμένες Πολιτείες, έμαθε τα μυστικά του και αποφάσισε να διδάξει στους Έλληνες την ξέφρενη απόλαυση του παγωμένου γιαουρτιού. Το Frokalo φημίζεται για το παγωμένο γιαούρτι με κόκα κόλα, ενώ πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το παγωμένο γιαούρτι με βενζινόκολλα και μαλλί της γριάς που λιώνει στο στόμα, ανάβει φωτιές στον ουρανίσκο και σβήνει με πυροσβεστήρα. Τις καρδιές των Αθηναίων έχει κατακτήσει και το Tsirlio Yogurt Bar που βρίσκεται στην οδό Μενάνδρου ανάμεσα στα μπουρδέλα. Αν δεν το βρίσκετε, ρωτήστε τους νταβατζήδες, τους εμπόρους ναρκωτικών ή τα πρεζόνια. Το Tsirlio Yogurt Bar έχει ξεχωρίσει για το στραγγιστό γιαούρτι του που σερβίρεται με παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού αλλά και με πατσά. Εξαιρετικό είναι και το παγωμένο γιαούρτι με αστακοσαγιονάρες που σερβίρεται σε κουβά με το φαράσι. Βασιλιάς του παγωμένου γιαουρτιού στη Θεσσαλονίκη είναι το κατάστημα Frogianagoustareis των αδελφών Γιογούρτογλου που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα. Το Frogianagoustareis είναι το μόνο που φτιάχνει την αξεπέραστη μπουγάτσα με παγωμένο γιαούρτι από γάλα αρκούδας -που έχει κάνει τους Θεσσαλονικείς να παραμιλούν-, ενώ υπέροχο είναι και το παγωμένο γιαούρτι με χταπόδι, τυροκαυτερή και γαλακτομπούρεκο. Παρ’ όλη την επιτυχία, οι ιδιοκτήτες των yogurt bar εκφράζουν ανησυχίες για την εμπορική απήχηση που θα έχουν τα καταστήματά τους τον χειμώνα, φοβούνται πως θα τους μείνουν τα γιαούρτια και ζητούν από το υπουργείο Ανάπτυξης να συμπεριληφθεί και το γιαούρτι στα ληγμένα τρόφιμα που θα μπορούν να πωλούνται σε χαμηλές τιμές, ώστε, όταν ζεστάνει πάλι ο καιρός να το σερβίρουν με μύκητες, μούχλα και σαπίλα.

11

Food talk

Στον Ιxθοίνο με ένα «Χαμένο Κορμί» «Απέναντι από το Υγεία, θα δείς μια μπλέ βάρκα στη Κηφισίας» ήταν οι σουρεάλ οδηγίες και σύντομα στεκόμασταν από κάτω της, παρέα με τον Θάνο τον Κόη -των Lost Bodies.

Silo|Φωτό: Eftihia Vlahou

Το καλωσόρισμα στον Ιχθοίνο γίνεται με ξινολάχανο τουρσί , πατατούλα βραστή, παγωμένη ρακί και Iron Maiden (!) στα ηχεια. Αφορμή της συνάντησης είναι η παράσταση «Το Βαπόρι» που ανεβάζουν οι Lost Bodies με την Όλια Λαζαρίδου στο Bios. Η συμπάθεια των Lost Bodies και της Όλιας Λαζαρίδου ήταν αμοιβαία. Οι μεν παρακολουθούσαν τις παραστάσεις της και η δε βρισκόταν συχνά πυκνά στις συναυλίες τους, οπότε η συνεργασία τους δεν ήταν παρά μια φυσικη εξέλιξη. Η πρόταση στο τραπέζι έπεσε απο την Όλια και η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά τον Ιούλιο στο Φεστιβάλ Φιλίππων. «Με την μελοποίηση ποιημάτων είχαμε ασχολήθει και παλιότερα, στο CD «Όσμωση», είχαμε μελοποιήσει το «Μότσαρτ» του Σαχτούρη, ενώ αντίστοιχες δουλειές έχουμε κάνει και με ποιήματα του Καβάφη» μού τόνισε ο Θάνος. «Η παράσταση διαρκεί 50 λεπτά και αποτελείται απο αρχή, μεσή και τέλος. Η μουσική φτιάχτηκε εξολοκλήρου για τη συγκεκριμένη περφόρμανς και δεν παίζει καθόλου το ρόλο ένος αδιάφορου χαλιού. Εγώ και η Όλια απαγγέλουμε ενώ το σκηνικό ολοκλήρωνουν τα visuals, φτιαγμένα κι αυτά από μας. Πάντως για αυτόν που θα έρθει να το δει είναι μια οπτικοακουστική εμπειρία, ένα ταξίδι 50 λεπτών που σε βυθίζει». Εν τω μεταξύ έχει αρχίσει η παρέλαση και γυαλιστερές, μύδια, πετροσωλήνες και αχινοί στριμώχνονται στο τραπέζι μας, όλα σε μερίδες που χορταίνει και ο πιο απαιτητικός λιχούδης. Φυσικά τα μαχαιροπίρουνα δεν έχουν θεση σε αυτό το μενού, η μάχη γίνεται με τα χέρια. Αξιοσημείωτη πάντως η πατέντα του Θάνου με τον αχινό σε σφηνάκι, έδειχνε μια εμπειρία που επιβεβαιώθηκε και απο τη συνέχεια της κουβέντας... «Έχω κάνει ό,τι δουλειά θες. Έχω δουλέψει στην οικοδομή, έκανα 12

origami και τα πουλούσα στο δρόμο, είχα μαγαζί με βάσεις ψυγείων και αργότερα με προικιά. Έκανα και μια μονάδα με καλλιέργεια οστράκων που πούλησα σε έναν Ελληνοαμερικάνο και με τα λεφτά που πήρα έφτιαξα ένα free press, το “Welcome to Athens”, όταν το free press ήταν ακόμη άγνωστη έννοια στην Ελλάδα. Είχε διανομή σε αεροδρόμια και άλλα σημεία, από εδώ μέχρι το Τόκυο. Ήταν πολύ προσεγμένη δουλειά, ο γραφίστας ήταν μεγάλο γατόνι και του ΄χα δώσει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, το layout ήταν πολύ πρωτότυπο και τα αφιερώματα που γράφαμε δεν ήταν τα κλασσικά... Όλα αυτά βέβαια μέχρι που οικονομικά δεν τράβαγε άλλο και το σταμάτησα το 2000». Όσον αφορά το μέλλον των Lost Bodies, εκτός απο «Το βαπόρι», έχουν πολλά άλλα πράγματα στα σκαριά. «Φέτος είμαστε και σε μια άλλη φοβερή παράσταση, τα «Χάρτινα Λουλούδια» όπου έχουμε κάνει τη μουσική επιμέλεια. Έν τω μεταξύ έχουμε έτοιμο και το καινούριο μας άλμπουμ, το οποίο αν δεν κυκλοφορήσει απο εταιρία, θα χαρούμε πολύ να κάνουμε πάλι τα εξώφυλλα ένα- ένα στο χέρι. Τέλος, είχαμε κάνει και μια παράσταση με τον Βελιώτη στο Camp που υπάρχει μια σκέψη να την ξαναπαρουσιάσουμε. Ήταν μια πάνκ-ροκ περφόρμανς με βιολιά, είχαμε και δύο τύπους απο την κρατική ορχήστρα, άλλα γατόνια κι αυτοί. Βιολιά, κουστούμια, κυρίλα και χώσιμο με το τουλούμι». Το φαγοπότι έκλεισε με το ροζέ- νέκταρ κρασί παραγωγής του Δημήτρη, που «οι γυναίκες το πίνουν και παθαίνουν» και μια φράση του Θάνου: Οι ουρανοί είναι δικοί μας! Salute! Μίλτος Σαχτούρης, Το βαπόρι, 19-21 Οκτωβρίου 2012, Παρασκευή ως και Κυριακή.

BIOS, Πειραιώς 84, 210 3425335

φαγητό

Ιχθοίνος Ο Δημήτρης πήρε τη βάρκα του από το Λαύριο, τη πάρκαρε στο Χαλάνδρι και μαγειρεύει ξυποληταρία ακούγοντας ροκ στη καινούρια του κουζίνα.

Πόσο καιρό έχει που άνοιξε ο Ιχθοίνος; Ποιά είναι η ιστορία από πίσω; Τον Ιχθοίνο τον άνοιξα πριν από ένα μήνα. ‘Ενας φίλος μου, που έχει μαγαζί εδώ κοντά, μού είπε για το κτίριο και έτσι πήρα τη βάρκα μου και ήρθα, να, εδώ απ’ έξω την έχω παρκάρει! Στο Λαύριο έχω εδώ και 18 χρόνια τον Ταρσανά club που είναι πάρκινγκ σκαφών και εκεί μέσα βρίσκεται η Ανεμοκοίτη, μια ροκ ταβέρνα πάνω στη θάλασσα, εξ’ ου και Ιχθοίνος του Ταρσανά. Δυο λόγια για το καινούριο χώρο; Στον καινούριο χώρο, τα χρώματα τα εμπνεύστηκα απο τη Σμαραγδή και την Ανατολή, δηλαδή το όνομα της κόρης μου και της κόρης του συνεργάτη μου. Στους τοίχους έχουμε ανά περιόδους διάφορες εκθέσεις και όποιος θέλει αγοράζει. Αυτή τη στιγμή έχουμε την έκθεση μιας φίλης, της Κωστοπούλου, που κάνει καμβάδες τα ξύλα που βρίσκω στη θάλασσα.

Στο μενού τι θα βρούμε; Παιδιά δεν υπάρχει μενού. Μιλάω κατά τη μια το βράδι με τους ψαράδες και έχουμε ό,τι έχει βγάλει η θάλασσα. Ούτε παραγγελίες παίρνουμε, το μόνο στάνταρ είναι οι σαλάτες. Κατά τα άλλα, δημιουργώ ανάλογα, μύδια θα μου πείς εσύ, μύδια και η παρέα δίπλα, αλλά άμα φας δεν θα είναι ίδια συνταγή. Επίσης έχουμε ρακί και ροζέ κρασί παραγωγής μου, στο λέω, οι γυναίκες ειδικά, τα πίνουν και παθαίνουν. Α, και κάτι άλλο, μουσική παίζει στο μαγαζί ό,τι θέλω εγώ να ακούω στη κουζίνα όταν μαγειρεύω. Ιχθοίνος, Λ. Κηφισίας 336, Χαλάνδρι (έναντι Νοσ. Υγεία), ανοιχτά 12.00 – 00.00, εκτός Δευτέρας, 210 6854004

Τα μύδια Ιχθοίνος που φάγαμε

2 κιλά μύδια πλυμμένα, καθαρισμένα 2 κρεμμύδια κομμένα ροδέλες 2 σκελίδες σκόρδο 1 ποτήρι λευκό κρασί 1 κρασοπότηρο τσίπουρο ½ ποτήρι μπύρα Κόλιανδρο (σπόρους) Ματζουράνα Ρίγανη Τσίλι πιπεριές Φέτα Ελαιόλαδο Εκτέλεση: Βάζουμε το λάδι να κάψει και όταν

είναι έτοιμο, ρίχνουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο, ίσα να πάρουν χρώμα και προσθέτουμε τα μύδια. Περιμένουμε να ανοίξουν και, όσα μείνουν κλειστά, τα πετάμε. Έπειτα, ρίχνουμε το λευκό κρασί, αφήνουμε 2 λεπτά και μετά προσθέτουμε την μπύρα και αφήνουμε για άλλα 2 λεπτά. Συνεχίζουμε βάζοντας τα μυρωδικά μας και την τριμμένη φέτα, σβήνουμε με το τσίπουρο και αφήνουμε μέχρι να εξατμιστεί το αλκοόλ.

dvd

Purple Noon René Clément, 1960 Criterion Υπάρχουν δύο ταινίες από την φιλμογραφία του Αλέν Ντελόν που αξίζει να δει κανείς. Η μία είναι το Le Samurai του Μελβίλ όπου παίζει τον σιωπηλό εκτελεστή. Η δεύτερη είναι το Purple Noon του Clement που στην Ελλάδα παίχτηκε ως «Γυμνοί στον Ήλιο»και είναι ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ στην πρώτη (και πολύ καλύτερη) version του 1960. Παίζει τον Τομ Ρίπλεϊ που έχει πάει στη Ρώμη με αποστολή να πείσει τον πλούσιο και μπον βιβέρ φίλο του να επιστρέψει στην Αμερική. Ξεκινάει σαν μια ταινία ξενοιασιάς μεταξύ φίλων, με «ντόλτσε βίτα» στις ομορφιές της Ιταλίας και ξαφνικά γίνεται ένα ψυχολογικό θρίλερ, με τον δολοφόνο Ντελόν να προσπαθεί αν ξεφύγει εξαπατώντας γνωστούς κι αγνώστους. Υπέροχη φωτογραφία, τοπία, χρώματα και κουστούμια, με τον Ντελόν στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.

σνακ

Merenda Crunchy Μπορεί το δίλημμα Merenda ή Noutella να προκαλεί διχασμό, αλλά η Merenda το έκανε πάλι το θαύμα της (που λέει και η διαφήμιση -από τα πιο απολαυστικά 60 δευτερόλεπτα της ελληνικής τηλεόρασης) και με την καινούργια Merenda Crunchy κερδίζει στα σημεία. Κομμάτια καραμελωμένων φουντουκιών βουτηγμένα στην πραλίνα κάνουν τον συνδυασμό ακαταμάχητο και το μικρό βαζάκι γίνεται κολασμένος πειρασμός. Έτσι και ξεκινήσεις, δύσκολα σταματάς. Τρώγεται με το κουτάλι και είναι το ιδανικό αντίδοτο στις βραδινές κρίσεις υπογλυκαιμίας.

13

Πλύσου επιτέλους! πόλη

Τα λερωμένα τ’ άπλυτα σε laundry πεταμένα Όποιος έχει ζήσει ως φοιτητής στο εξωτερικό ξέρει καλά από laundry και χαμένες κάλτσες και σώβρακα. Ή αλλιώς: αν δεν έχεις πλυντήριο στο σπίτι και η μάνα σου μένει μακριά, υπάρχει κι η λύση του self-service πλυντηρίου. Αρκεί να έχεις λεφτά στην τσέπη. Στην Αθήνα το laundry δεν ήταν πολύ διαδεδομένο, αλλά τώρα τελευταία τα self-service πλυντήρια ζουν «μέρες δόξας», γι’ αυτό ψάξαμε και βρήκαμε πέντε βολικά στο κέντρο, για να πλύνεις επιτέλους τα τζιν και τα T-shirt που μαζεύεις τόσο καιρό στην στοίβα... Ηλέκτρα Μαρινοπούλου & Αλεξάνδρα Πράσσα|Φωτό:Πολίνα Χριστοδήμου

Athens Laundry Διδότου 46 και Ζωοδόχου Πηγής, Εξάρχεια Το μαγαζί λειτουργεί από το 1968. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και είχε δει τα αντίστοιχα καταστήματα της Αμερικής. Τότε υπήρχαν πολλά πλυντήρια self service στην αθήνα, τα οποία αργότερα μειώθηκαν. Το κόστος για το πλύσιμο και στέγνωμα 5 κιλών είναι 12 ευρώ για εξυπηρέτηση από το κατάστημα, ενώ το πλυντήριο λειτουργεί και ως self service στην ίδια τιμή. Χρησιμοποιούμε επαγγελματικά απορρυπαντικά (π.χ. Rolko) αλλά και τα κλασσικά, όπως είναι το Ariel. Συνήθως οι πελάτες μας δεν θέλουν αρώματα στα ρούχα τους. Σε περίπτωση καταστροφής κάποιου ρούχου, γίνεται αντικατάσταση.

14

Κυριακή 21Οκτωβρίου

live

The Ex 6 D.O.G.S., Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, με 15 ευρώ. Η θρυλική underground κολεκτίβα των The Ex από την Ολλανδία επιστρέφει στην Αθήνα για να παντρέψουν noise, jazz, punk με απίστευτη ενέργεια επί σκηνής.

Laundro Express Πρατίνου 52, Παγκράτι Το μαγαζί λειτουργεί εδώ και 17 χρόνια, το άνοιξε ο αντιπρόσωπος των πλυντηρίων στην Ελλάδα. Εγώ ξεκίνησα ως υπάλληλος και είμαι ιδιοκτήτρια εδώ και 7 χρόνια. Τώρα με την κρίση μαζί με τους φοιτητές μειώθηκαν και τα έσοδα του καταστήματος. Είναι δύσκολο να υπολογίσω τα κέρδη, γιατί για να έχω σταθερή πελατεία, συχνά κάνω διευκολύνσεις σε άτομα με οικονομικά προβλήματα, ενώ προσφέρουμε και έκπτωση 10% σε φοιτητές και ένστολους. Οι τιμές ανέρχονται στα 6 ευρώ για το πλύσιμο και 2,75 ευρώ για το στέγνωμα όταν ο πελάτης αυτοεξυπηρετείται (self service) και σε 7,50 ευρώ για το πλύσιμο και 3,30 ευρώ για το στέγνωμα, όταν εξυπηρετείται από το κατάστημα. Τα απορρυπαντικά είναι επαγγελματικά, ενισχυμένα με λευκαντικές ουσίες και χρεώνονται ξεχωριστά, αλλά ο καθένας μπορεί να φέρει και το δικό του.

National Dry Cleaners and Laundry Service Απόλλωνος 17 Αναλαμβάνουμε τα πάντα, από κάλτσα μέχρι νυφικό. Το μαγαζί μας το προτιμούν τόσο οι κάτοικοι της περιοχής όσο και οι φοιτητές και οι τουρίστες. Είναι θέμα τέχνης και εμπειρίας, αλλά οικονομικά η κατάσταση είναι κάθε πέρσι και καλύτερα. Πάντως, η ειρωνεία είναι ότι στις εκλογές είχαμε δουλειά λόγω των δημοσιογράφων που έμεναν στα γύρω ξενοδοχεία. Όλη η Αθήνα είχε νεκρώσει, αλλά εμείς είχαμε δουλειά. Το πλύσιμο και στέγνωμα των ρούχων, που το αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κατάστημα, κοστίζει 4 ευρώ το κιλό. Το διαχωρισμό των ρούχων σε χρώματα και ποιότητες υφάσματος τον κάνουμε εμείς.

έκθεση

DesignWars Street Art & Graffiti Exhibition Καπνικαρέας 19, Πλάκα Μια πρωτοβουλία για τον πλουραλισμό των ιδεών με σύνθημα ‘Η Διέξοδος είναι η Δημιουργία’ αποπειράται η παρθενική έκθεση DesignWars. Οι μονομάχοι της έκθεσης, street artists με την ιστορία τους αποτυπωμένη σε τοίχους σε Ελλάδα και εξωτερικό, συμμετέχουν με βαρύ οπλισμό: ιδέες και εικόνες μιας καλύτερης ζωής στην Κρίση. Στην έκθεση που γίνεται στην οδό Καπνικαρέας στην Πλάκα, παίρνουν μέρος οι iNo, Lune82, Insane51 και Simon S. Μέχρι τις 17.12.

δίσκος

American Laundry& Dry Clean Euro Laundry Σποράδων 36 και Αγίου Μελετίου, Κυψέλη Το κατάστημα λειτουργεί εδώ και 13 χρόνια, και παρά την κρίση έχει όλο και περισσότερο κόσμο. Το πλύσιμοστέγνωμα κοστίζει 10 ευρώ για τα 5,5 κιλά ρούχων που χωράνε σε κάθε πλύση και είναι self service. Στις μεγάλες ποσότητες ρούχων γίνονται εκπτώσεις και κάνουν και delivery. Απορρυπαντικό υπάρχει εδώ, αλλά ο καθένας μπορει και να φέρει το δικό του από το σπίτι.

Καποδιστρίου 52, Αθήνα (Ομόνοια) Το κατάστημα λειτουργεί περίπου 8 χρόνια, εγώ δουλεύω εδώ τα τελευταία 5. Η κίνηση έχει πέσει τον τελευταίο καιρό, με την κρίση Το κόστος για πλύσιμο και στέγνωμα είναι 7,5 ευρώ για τα 6 κιλά ρούχα και 6,5 ευρώ για το self service. Το διαχωρισμό των ρούχων σε λευκά, χρωματιστά και τα λοιπά τον κάνουμε εμείς εδώ. Χρησιμοποιούμε επαγγελματικά απορρυπαντικά και αρωματίζουμε πάντα τα ρούχα με μαλακτικά [εκτός κι αν δεν το θέλει ο πελάτης]. Κάνουμε και σίδερο με 1 ευρώ για κάθε κομμάτι και θα ξεκινήσουμε και delivery.

Baby Trio Urban Jazz Puzzlemusic H δεύτερη κυκλοφορία του Γιώργου Κοντραφούρη με το Baby Trio, βρίσκει τα μωρά σε μεγάλη ηχητική ωριμότητα και χρωματίζει τον καμβά τους με τραγούδια σε ερμηνεία Dean Bowman –μορφής της Νεοϋορκέζικης jazz/funk. Ο Γιώργος Κοντραφούρης με έκδηλη την αγάπη του για το organ κερδίζει τις εντυπώσεις με το απρόσμενο αποτέλεσμα των συνθέσεων, ενώ ο Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι, δίνει το έναυσμα της απολαυστικής jazz συλλογής με το ομότιτλο ‘Urban Jazz’.

15

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου έκθεση

Ο κόσμος του Εμμανουήλ Βουρέκα 11.10-02.12.2012 Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, Είσοδος 2-10 ευρώ Έναν απ’ τους σημαντικότερους Έλληνες αρχιτέκτονες, δημιουργό των πιο χαρακτηριστικών κτισμάτων της Αθηνάς τιμά με αφιερωματική έκθεση το Μουσείο Μπενάκη. Στο έργο του περιλαμβάνονται κτίρια που διαμόρφωσαν τη μορφή και το ύφος της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής όπως το ξενοδοχείο Athens Hilton, οι τουριστικές εγκαταστάσεις στη Γλυφάδα, το Καβούρι, και τη Βουλιαγμένη. Χαράλαμπος Βασιλειάδης

Hilton, Το Αμερικάνικο Θηρίο Η δεκαετία του ‘50 στην Ελλάδα ήταν μια από τις πιο μουντές της ιστορίας της. Η πρωτεύουσα είχε αρχίσει να γιγαντώνεται ως αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου που είχε μόλις τελειώσει. Η Αθήνα πρόσφερε την προστασία της ανωνυμίας και την πιθανότητα μιας δουλειάς, όμως οι πιο πολλοί επαρχιώτες, πρόφυγες ή μετανάστες που είχαν καταφύγει σ’ αυτή, έμεναν συνήθως σε παράγκες, σε πολύ δυσμενείς συνθήκες, με ελάχιστα περιθώρια για διασκεδάσεις. Όταν στα τέλη αυτής της σκληρής ψυχροπολεμικής δεκαετίας του ‘50 αποφασίστηκε η κατασκευή ενός δεκατετραόρφου κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας γιια να στεγάσει το, αμερικανικών συμφερόντων, υπερπολυτελές ξενοδοχείο Χίλτον, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τα κύματα σοκ που δημιούργησε. Ήταν η εποχή του καραμανλικού οράματος για την ανάπτυξη του τουρισμού ως σωτηρία για τη χώρα. Λίγο πριν είχαν κατασκευαστεί το Μον Παρνές και είχε ξεκινήσει το πρόγραμμα Ξενία για την κατασκευή μικρών μοτέλ σε όλη τη χώρα (αμφότερα κρατικά). Όμως ένα αμερικάνικο μεγαθήριο στη θέση ενός παλιού στρατοπέδου ήταν, οπωσδήποτε, ένα σοκ για μερίδα του πληθυσμού. Θα έπαιρνε δε καιρό να χτιστεί κτίριο τόσο ψηλό στην Αθήνα (Πύργος των Αθηνών), και πάλι δεν θα έφτανε σε όγκο και πολιτική σημασία το Χίλτον. Το ξενοδοχείο Χίλτον των Αθηνών οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1958-1963, σε

έκθεση σχέδια των αρχιτεκτόνων Εμμανουήλ Βουρέκα (19051993), Προκόπη Βασιλειάδη (1912-1977) και Σπύρου Στάικου. Όταν ολοκληρώθηκε το 1963, μια ατμόσφαιρα μεγαλύτερης αισιοδοξίας είχε αρχίσει να απλώνεται στην πόλη (για να καταρρεύσει κι αυτή πολύ σύντομα) και το ξενοδοχειο, εκτός από τους πλούσιους ξένους πελάτες του, φιλοξενούσε και τους trendy ξενομανείς νέους της εποχής, τα ποπ συγκροτήματα, τους χορούς γιάνγκα, τις μίνι φούστες και την ανεμελιά. Για λίγο. Πολλοί το χαρακτήρισαν ως “το πρώτο σημείο οπτικής έξαρσης” στη μεταπολεμική Αθήνα ή, επίσης, το πρώτο δείγμα μιας “αρχιτεκτονικής γοήτρου”, που θα χαρακτήριζε τις νέες οικονομικές, πολιτισμικές και κοινωνικές δομές της εποχής εκείνης. Η διαμάχη που προκάλεσε η ανέγερσή του, στο αρχιτεκτονικό, πολεοδομικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο, παραμένει μνημειώδης, χωρίς προηγούμενο ή επόμενο, πιθανόν, στη νεοελληνική ιστορία. Οι αναλογίες με την ολυμπιακή ανάταση πριν το 2004 μοιάζουν προφανείς. Το όνομα του Εμμανουήλ Βουρέκα συνδέθηκε και με την κατασκευή των πολυτελών πολυκατοικιών της δεκαετίας του ‘60, κυρίως, όταν μια νέα αστική τάξη άρχιζε να απολαμβάνει τις σύγχρονες ανέσεις ενός αστικού τρόπου ζωής: ψυγείο, ηλεκτρική κουζίνα, στερεοφωνικό, αυτοκίνητο και εξοχικό στη Νέα Μάκρη...

Γιώργος Ξένος, Χίλιες εικόνες Μέχρι 4.11.2012 Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης τέχνης, Βασ. Γεωργίου Β’ 17 -19 & Ρηγίλλης Είσοδος Ελεύθερη Το ΕΜΣΤ παρουσιάζει την νέα εγκατάσταση του Γιώργου Ξένου “Χίλιες εικόνες…”. Κεντρικός πυρήνας της είναι το προσωπικό εικαστικό ημερολόγιο του καλλιτέχνη με τίτλο “Χίλια σχέδια…”. Πρόκειται για δύο χιλιάδες σχέδια που παρουσιάζονται στη φυσική τους μορφή, αλλά και ψηφιοποιημένα σε ένα slide show. Καθημερινά ο Γιώργος Ξένος δημιουργεί σχέδια με μελάνι σε χαρτί Α4, προσπαθώντας να καταγράψει με ταχύτητα τις φευγαλέες σκέψεις του όπως αυτές επηρεάζονται από τις καθημερινές του εμπειρίες, προσωπικές ή σχετικές με την επικαιρότητα. Στον χώρο της εγκατάστασης ακούγεται ο Θρήνος Νο 212, μια σύνθεση του Γιώργου Ξένου με κλαρίνο, βιολί, φωνή, κρουστά και loop sampler, την οποία ο καλλιτέχνης παραλληλίζει με τα σχέδια του. «Πάντα με ενδιέφερε ο ήχος και η μουσική» λέει. «Θεωρώ όμως την εικόνα κορωνίδα της επικοινωνίας. Και αυτό γιατί η εικόνα είναι το πιο γρήγορο μέσο, τρέχει με την ταχύτητα του φωτός».

θέατρο

Ψευδαισθήσεις (Ι. Βιριπάγιεφ) Σκην. Κατερίνα Ευαγγελάτου Θέατρο Οδού Κυκλάδων, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας Είδαμε τις Ψευδαισθήσεις πέρσι στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων και τις λατρέψαμε. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει στις Ρώσικες καταβολές της και μας παρουσιάζει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια. Ο θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης , κινηματογραφιστής και ηθοποιός, Ιβάν Βιριπάγεφ, γεννήθηκε στο Ιρκούτσκ της Ρωσίας και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της γενιάς του. Τα έργα του Οξυγόνο, Όνειρα και Γένεσις 2 καθώς και η ταινία του Ευφορία τον έχουν κάνει γνωστό τόσο στο θεατρικό, όσο και στο κινηματογραφικό κοινό. Στις Ψευδαισθήσεις ακροβατεί - με αστραπιαίες μεταπτώσεις – ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία, μέσα από το παιχνίδι της αφήγησης. Η πραγματικότητα αποκαλύπτεται ως αυταπάτη, τα βιώματα ως ψευδαισθήσεις. Τέσσερις νέοι ηθοποιοί μιλούν για δύο παντρεμένα ζευγάρια. Τον Ντάνι και την Σάντρα, τον Άλμπερτ και την Μάργκαρετ. Είναι φίλοι μεταξύ τους. Είναι πάνω από ογδόντα χρονών, παντρεμένοι πάνω από πενήντα, και στο κατώφλι του θανάτου αναζητούν την αλήθεια της ζωής τους, των σχέσεών τους, θέτοντας το θεμελιώδες για όλους ερώτημα: Αγάπησαν; Αγαπήθηκαν; 16

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου

live

Japandroids

ΑΝ Club, Σολωμού 13-15, με 18 ευρώ Το noise δίδυμο από το Vancouver του Καναδά έρχεται να αποδείξει αν αξίζει το buzz γύρω απ’ όνομα του.

Γεωργία Παπαστάμου|Εικονογράφηση: Ελισάβετ Ζιώγα

tip

Τόστ, μακαρόνια και βραστά αυγά Η Ηλέκτρα, κόρη του master chef Λευτέρη Λαζάρου, εξοπλίζει μια φοιτητική κουζίνα με τα απαραίτητα και δίνει τις τρεις βασικές συνταγές που θα χρειαστείς τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Κουζίνα Fancy με τρείς εστίες 135 ευρώ Ποτήρια (6) ISLANDE LUMINARC 22 Carrefour 1,20 ευρώ το τεμάχιο Κούπα Euro1Shop 1 ευρώ Κατσαρόλα Izzy Colori Κωτσόβολος 8,50 ευρώ Τηγάνι Izzy Colori Κωτσόβολος 8,50 ευρώ Κουτάλα σούπας KONCIS ΙΚΕΑ 2,49 ευρώ Μαχαιροπήρουνα (σετ 16 τεμαχίων) BONUS 3,99 ευρώ Τρίφτης ΙΚΕΑ IDEALISK 2,99 ευρώ Επιφάνεια κοπής ΙΚΕΑ LEGITIM (σετ δύο τεμαχίων) 2,99 ευρώ Ανοιχτήρι Euro1Shop 1 ευρώ Ταπεράκια IKEA REDA (5 τεμάχια) 2,99 ευρώ Φούρνος μικροκυμάτων Beko MWC 2000 40 ευρώ Ψυγείο United UND1010W Κωτσόβολος 129 ευρώ Πετσέτες κουζίνας Pennie Shops 0,99 ευρώ Μπρίκι Euro1Shop 1 ευρώ Σουρωτήρι FLACKIG IKEA 1,50 ευρώ Μπολ Sprinkle από Cook Shop 3,50 ευρώ Γκαζάκι UNIGREEN από bestprice.gr 14,50 ευρώ Πιάτα DINERA IKEA 1,20 ευρώ το ένα

Τοστ με τυρί (χωρίς τοστιέρα) Βάζεις δύο φέτες ψωμί με τριμμένο τυρί στη μέση κάτω από το γκριλ. Τις αφήνεις για 2-3 λεπτά. Πριν μαυρίσουν τις βγάζεις από τον φούρνο και αλείφεις με βούτυρο.

Πώς να φτιάξεις ένα βραστό αυγό Άσε το αυγό έξω απ’ το ψυγείο για λίγη ώρα πριν το βράσεις. Αν μπει κρύο στο καυτό νερό υπάρχει κίνδυνος να σπάσει. Γέμισε μια μικρή κατσαρόλα με νερό και περίμενε μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες μικρές φυσαλίδες στην επιφάνεια. Βάλε το αυγό στο νερό χρησιμοποιώντας μια μικρή κουτάλα και άφησέ το για ακριβώς 4 λεπτά αν το θες μελάτο ή για 7 λεπτά αν το θες σφιχτό.

Extra: Honey Boo Boo “Sketti” (Σπαγγέτι με συνταγή της Honey Boo Boo) Yλικά: μακαρόνια νούμερο δέκα, βούτυρο, κέτσαπ. Βράσε τα μακαρόνια. Πέτα ένα στο ντουλάπι της κουζίνας. Αν κολλήσει, κατέβασε τη κατσαρόλα απ’ τη φωτιά. Σούρωσέ τα και άφησέ τα στην άκρη. Γέμισε ένα μπολ με κέτσαπ και βούτυρο και βάλτο στον φούρνο μικροκυμάτων για λίγα λεπτά. Ανακάτεψε τη σάλτσα με ένα κουτάλι και ρίξε τη πάνω απ’ τα μακαρόνια.

17

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου

σινεμά

Killing Them Softly του Αντριου Ντόμινικ

Ο Νεοζηλανδός Αντριου Ντόμινικ κάνει μια θεαματικά βίαιη και στιλιζαρισμένη ταινία για τη βρώμικη καρδιά της Αμερικής. Η ατάκα της χρονιάς: «America is not a country. It’s a business!» Μεγάλες, απολαυστικά αργόσυρτες σκηνές, υπερβολικά στιλιζαρισμένες, με εκρηκτική βία και ήρωες μοναχικούς άντρες στη λάθος πλευρά του νόμου. Στη μεταφορά του μυθιστορήματος «Cogan’s Trade» του Τζορτζ Β. Χίγκινς, ο Τζάκι Κόγκαν είναι ένα πρωτοπαλίκαρο της μαφίας, που καλείται να «καθαρίσει» μια βρώμικη υπόθεση ληστείας σ’ ένα «προστατευμένο» παιχνίδι πόκερ. Μπραντ Πιτ, Ρίτσαρντ Τζένκινς και Τζέιμς Γκαντολφίνι πρωτοστατούν και, γύρω τους, ο Ρέι Λιότα, ο Σαμ Σέπαρντ κι ένα μάτσο σκληροί άντρες σε διαφορετικά επίπεδα παρακμής, γυναίκα ούτε για δείγμα, μόνο κάποιες πόρνες εδώ κι εκεί, όπως αρμόζει σε μια χαρακτηριστικά «αγορίστικη» ταινία. Μέσα στην επιμέλεια και την προθυμία, ωστόσο, του Ντόμινικ να φτάσει την κάθε του ιδέα στα άκρα, κι αυτή ακόμα η σύλληψη εξαντλείται γρήγορα, υπογραμμίζεται τόσο που γίνεται κουραστική. Μαζί και οι ασταμάτητοι διάλογοι των ηρώων, με ακίνητη κάμερα, συνήθως μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο. Το «Killing Them Softly» έχει μια εκπληκτική, κινηματογραφικά και πολιτικά, αρχή κι ένα αληθινά απολαυστικό τέλος. Το ενδιάμεσο είναι τόσο καλό, όσο μια πανέμορφη γυναίκα που δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα της κλειστό!

18

σινεμά

Lawless του Τζον Χίλκοουτ

Σενάριο του Νικ Κέιβ, πρωταγωνιστικό δίδυμο οι Σάια Λα Μπεφ και Τομ Χάρντι, με την Τζέσικα Τσαστέιν να κλέβει κάθε πλάνο. Ο σκηνοθέτης του «Proposition» και του «The Road» συνθέτει ένα αιματοβαμμένο γκανγκστερικό έπος, ανατινάζοντας τα προσχήματα για το πώς μπήκαν τα θεμέλια της Γης της Επαγγελίας: η Αμερική χτίστηκε από πίσσα και πούπουλα! Βασισμένη στην πραγματική ιστορία των αδελφών Μποντιούραντ, η ταινία παίζει με όλες τις αναφορές που έχει γεννήσει αυτή η χώρα (από το γουέστερν και το νουάρ, μέχρι το bluegrass στο σάουντρακ), κλείνοντας το μάτι στη σημερινή της καλογυαλισμένη επιδερμίδα. Το σεξ-απίλ των πρωταγωνιστών έρχεται ως μπόνους!

βιβλίο

gadget

Proof of Heaven

Windows 8 & Surface

Eben M.D. Alexander Simon & Schuster

Microsoft Ο Dr. Eben Alexander III δεν είναι τυχαίος. Είναι νευροχειρούργος καθηγητής στην Ιατρική σχολή του Χάρβαρντ με εμπειρία 25 χρόνων στη λειτουργία του εγκεφάλου και στον τρόπου που δημιουργεί εικόνες, συναίσθηση και ψευδαισθήσεις. Ήταν έτσι σκεπτικιστής και είχε τις αμφιβολίες του για τις μεταθανάτιες εμπειρίες των ασθενών του και τις θεωρούσε απλά δημιουργήματα του εγκεφάλου. Πριν από τέσσερα χρόνια όμως έπεσε σε κώμα, επειδή ένα μυστηριώδες βακτήριο τού έτρωγε τον εγκέφαλο. Όλες του οι λειτουργίες νέκρωσαν και τον διατηρούσαν στη ζωή με τεχνητά μέσα. Κι εκεί που όλοι τον είχαν ξεγράψει, την έβδομη μέρα συνήλθε και άρχισε να περιγράφει τον παράδεισο. Και όχι απλά τον περιέγραφε, αλλά έλεγε και λεπτομέρειες για πλάσματα που θύμιζαν αγγέλους, ουράνιες μελωδίες και άλλα τέτοια που στο Newsweek χρειάστηκαν δεκάδες χιλιάδες λέξεις για να τα περιγράψει. Και επειδή δεν έφταναν οι λεπτομέρειες, τις έγραψε με ακόμα πιο μεγάλη ακρίβεια σε ένα βιβλίο 208 σελίδων. Και είναι στα πιο καλοπουλημένα αυτή τη στιγμή παγκοσμίως (στην προπώληση!), επειδή όλοι οι άνθρωποι θέλουν μία γεύση από παράδεισο. Proof of Ολόκληρος ο τίτλος του βιβλίου είναι «Heaven: A Neurosurgeon’s Journey into the Afterlife».

Η νέα έκδοση των Windows κυκλοφορεί στις 26 Οκτωβρίου μαζί με μια νέα σειρά tablet Microsoft Surface. Πιο γρήγορα και φιλικά με νέο interface, app store και οθόνες αφής.

ποτό

Absolut Vodka Unique Edition

Η φιάλη της Absolut απόκτησε χρώμα και μάλιστα μοναδικό συνδυασμό σε κάθε μπουκάλι, προκειμένου να ανταποκριθεί στα διαφορετικά γούστα κάθε καταναλωτή. Η λεγόμενη, unique edition, της Absolut προηγήθηκε δημιουργική διαδικασία και σύνθετη αλληλεπίδραση ανθρώπινου και μηχανικού παράγοντα. Το αποτέλεσμα όπως δηλώνει και ο Jonas Tahlin, αντιπρόεδρος παγκόσμιου μάρκετινγκ της Absolut, θυμίζει ΄πείραμα τρελού επιστήμονα με πινελιές street art’. Η Absolut Unique κυκλοφορεί σε αλυσίδες σουπερμάρκετ και επιλεγμένες κάβες στην τιμή της απλής φιάλης.

Videogame

Dishonored Κυκλοφορεί σε: PS3, PC και Xbox 360 Τα πράγματα δεν πήγαν καλά για τον Corvo Attano, τον θρυλικό προστάτη της Αυτοκράτειρας και της κόρης της Emily. Σπείρα του υποκόσμου δολοφόνησε την βασίλισσα και απήγαγε την πριγκίπισσα, οδηγώντας τον Corvo να σαπίσει στην φυλακή. Μετά την απόδρασή του ο Corvo θα ζητήσει εκδίκηση για την ατίμωση που υπέστη και θα παλέψει για την αποκατάσταση της μικρής Emily στον θρόνο. Ο βασικός σχεδιαστής του Deus Ex, Harvey Smith, καταπιάνεται με την κατασκευή ενός steampunk περιβάλλοντος και ενός ήρωα, δεξιοτέχνη στο stealth που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς με τις αστείρευτες φονικές δυνατότητες του. Η δυνατότητα να συστέλλει και να διαστέλλει το χρόνο, να καταλαμβάνει ζωντανούς οργανισμούς αλλά και η δεξιοτεχνία του στα όπλα, υπόσχονται αίμα, φαντασία και ένα απολαυστικό storyline.

έκθεση

Athens Photo Festival 2012 Τεχνόπολις, Γκάζι. Συμπληρώνοντας 25 χρόνια συνεπούς παρουσίας στα διεθνή εικαστικά δρώμενα, το Athens Photo Festival επιστρέφει και πάλι στους χώρους της «Τεχνόπολις» από τις 19 Οκτωβρίου μέχρι τις 4 Νοεμβρίου. Με τη συμμετοχή φωτογράφων και επιμελητών από όλο τον κόσμο, το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει, εκτός από το τις καθιερωμένες εκθέσεις και προβολές, σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ξεναγήσεις, ομιλίες, φωτογραφικό μαραθώνιο, performances και άλλες εκδηλώσεις. Ο βασικός κορμός του εκθεσιακού προγράμματος, που φέρει τον τίτλο «Art/ Doc Intersection», θέτει ως στόχο να ενισχύσει τον αισθητικό και κοινωνικό διάλογο, διασταυρώνοντας επιλεγμένες καλλιτεχνικές πρακτικές που ακροβατούν ανάμεσα στην καλλιτεχνική φωτογραφία και τη φωτογραφία ντοκουμέντου.

live

Κ.Βήτα Απανεμιά, Θόλου 4, Πλάκα

θέατρο

Ωραίοι σαν Βερολινέζοι Σκην. Δημήτρης Τσιάμης BIOS, Πειραιώς 84

Μικρόφωνα, αποκριάτικες μάσκες, κάμερες που καταγράφουν και οθόνες που προβάλλουν ζωντανά τις δράσεις των ηθοποιών, Βερολίνο. Οι συντελεστές της PerTheater-Formance συγκεντρώνουν και παρουσιάζουν τα κλισέ του σύγχρονου θεάτρου σε μια performance που εξερευνά τα όρια της αυθεντικότητας, της επιρροής και της αντιγραφής στην τέχνη του θεάτρου. Μέχρι τις 18 Νοεμβρίου.

O μεγάλος ρομαντικός, K.Βήτα έκλεισε δέκα εμφανίσεις στην ιστορική μπουάτ Απανεμιά. Οι αποστάσεις μικραίνουν για τον κοινό και τον καλλιτέχνη στην μπουάτ που στάθηκε έμπνευση για την Οδό Ονείρων, αποτέλεσε χώρο ελεύθερης διάδοσης ιδεών κατά την διάρκεια της Χούντας, ενώ φιλοξένησε κατά καιρούς τους πάντες από τον Άσιμο μέχρι τον Τζαβέλλα. Το ακουστικό λάιβ του Κ. Βήτα κάνει στροφή στον εσωτερικό χώρο και υπόσχεται το πιο όμορφο ‘τυχερό αστέρι’ του φθινοπώρου. Κάθε Πέμπτη για δέκα εμφανίσεις.

19

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου

μουσική

We Sink: Σύγχρονοι χορευτικοί αστικοί ήχοι με @@ Το όνομα των We Sink είναι το πιο ταιριαστό που θα μπορούσαν να διαλέξουν για αυτή την εποχή, παρόλο που το διάλεξαν τυχαία. Οι We Sink είναι ένα «ηλεκτρονικό» ντουέτο, ο Δημήτρης και ο Νίκος, δυο φίλοι που γνωρίστηκαν πριν από τρία χρόνια στη σχολή (όπου σπούδαζαν electronic music production) και φτιάχνουν από τους πιο φρέσκους και σύγχρονους ήχους που μπορείς να πετύχεις αυτή τη στιγμή.

M.Hulot|Φωτo: Manteau Stam.

20

Το πρώτο EP τους που μόλις κυκλοφόρησε από την αγγλική Symbols Recordings, με τίτλο Marooned EP, έχει τον ήχο των αγγλικών πειρατικών φιλτραρισμένο μέσα από μία πολύ πιο «λουσάτη» παραγωγή και είναι κατά βάση μια updated μορφή του UK garage, με 8bit, 2step και όλα τα ατμοσφαιρικά στοιχεία που έχουν κάνει συναρπαστικό το είδος στην μετα-Burial εποχή: βαρύ μπάσο και πιτσαρισμένες, παραμορφωμένες φωνές. «Ο στόχος μας είναι να γίνουμε μουσικοί» λένε «και να είναι αυτή η δουλειά μας, να μπορούμε να ζούμε από αυτό». Και οι δύο ασχολιούνται με τη μουσική από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. «Είμαι 25 χρονών» λέει ο Νίκος «και μεγάλωσα με πανκ και hardcore. Eδώ και δέκα χρόνια παίζω σε πανκ συγκροτήματα. Και ακόμα ακούω, δηλαδή. Σε κάποια φάση με τράβηξαν κάτι φίλοι μου σε ένα πάρτι techno, κι εκείνη ήταν η πρώτη μου επαφή με ηλεκτρονική μουσική. Μέχρι τότε έλεγα “μπιτάκια” και “τι μαλακίες είναι αυτές” και τέτοια. Και πάω εκεί, βλέπω κόσμο να χορεύει, κι όπως είμαι ακίνητος ξαφνικά αρχίζω να κουνάω το κεφάλι και σκεφτόμουν “τι γίνεται ρε παιδιά εδώ; Κάτι συμβαίνει”, κι αρχίζω και χορεύω. Κι από τότε άρχισα να το κυνηγάω, να πηγαίνω σε πάρτι με τους φίλους μου, και από κει που τους έλεγα “τι μαλακίες είναι αυτές”, τώρα ρωτούσα “πότε θα πάμε;”. Κάπως έτσι ξεκίνησε και μπήκα στη σκηνή techno-house. Ώσπου και οι δύο ακούσαμε πρώτη φορά Mount Kimbie και δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας. Ήταν αυτό ακριβώς που θέλαμε να κάνουμε. «Εγώ μεγάλωσα στη Ρόδο» λέει ο Δημήτρης «και πέρασα από διάφορες φάσεις. Ως πιτσιρικάς άκουγα λίγο πανκ, αμερικανο-πανκ, Green Day, Nirvana κι από Παυλίδη, Ξύλινα Σπαθιά μέχρι ΖΝ και Τάκη Τσαν, Linkin Park, Korn, Slipknot. Kι έφτασα κι εγώ κάπως παρόμοια να ακούω techno ή house». Τα πρώτα κοινά κομμάτια τους άρχισαν να τα δουλεύουν πριν από καιρό και πέρασαν από αρκετά στάδια μέχρι να ολοκληρωθεί το EP τους. «Μάς πήρε τόσο χρόνο επειδή δουλεύαμε από απόσταση για μία περίοδο», συνεχίζει ο Νίκος. «Στέλναμε αρχεία ο ένας στον άλλο, γίνονταν συνέχεια μπερδέματα, ήταν λίγο περίεργο. Είχαμε κολλήσει κιόλας, writer’s block που λένε. Το ένα κομμάτι μάς πήρε πολύ λίγο, δύο βδομάδες, και το Marooned μάς πήρε έξι μήνες. Γενικά όμως, δεν είναι ότι την ψάξαμε κι ιδιαίτερα και στείλαμε ντέμο και τέτοια. Αυτό

είναι το αστείο με την όλη φάση. Έκατσε καλά. Στείλαμε σε μια Αμερικανίδα, την Tammyszu που έχει ένα channel στο youtube και ανεβάζει αυτής της σκηνής κομμάτια, το πρώτο κομμάτι που γράψαμε, το “The Landlubber” και ξετρελάθηκε. Μάς απάντησε “παιδιά, τέλειο, στείλτε ντέμο ό,τι έχετε” και το ανέβασε. Κι από εκεί άρχισε. Μάς έβρισκε κόσμος στο soundcloud, στο ίντερνετ γενικώς. Ώσπου μια μέρα, είμαστε στου Δημήτρη κι ακούγαμε τον Κastle (που τότε ξεκίναγε την εταιρία του) και μετά από μία βδομάδα βλέπω δικό του μήνυμα στο inbox στο soundcloud! Τρελαθήκαμε, δεν το πιστεύαμε. Θα θέλαμε ιδανικά να συνεχίσουμε να βγάζουμε κάποια αξιόλογα κομμάτια και να κλείνουμε κάποια gigs με λεφτά. Και να παίξουμε σε κάποιο φεστιβάλ, τρελαίνομαι για τέτοια πράγματα. Σκοπεύουμε να κάνουμε κι άλλα remixes και παραγωγές. Κάναμε ένα remix στο διαγωνισμό της Black Panda, indie ηλεκτρονικό, τελείως διαφορετικός ήχος, κερδίσαμε το διαγωνισμό και το κυκλοφόρησαν. Τώρα ξεκινάμε να δουλεύουμε με μια τραγουδίστρια Ελληνίδα. Άκουσε στο ίντερνετ τη μουσική μας και ζήτησε να συνεργαστούμε. Αυτά που γράφουμε είναι αυτά που ακούμε. Δεν προσπαθούμε να γράφουμε κάτι catchy επιτηδευμένα ή για να αρέσει, το κάνουμε επειδή γουστάρουμε οι μελωδίες να ’ναι πιασάρικες για να μένουν στο μυαλό σου». Πείτε μας 5 νέα κομμάτια που αξίζει να ψάξει κάποιος.

1. Lapalux - Forgetting and Learning Again (ft. Kerry Leatham), 2. Les Sins – Fetch, 3. Groundislava - Cool Party, 4. Andrea – Another, 5. Troy Gunner – Headlights, 6. Catching Flies – Sunrays, 7. AlunaGeorge - Your Drums, Your Love, 8. Volor Flex - Let Me Go, 9. LOL Boys - Changes (ft. Heart Streets), 10. Nosaj Thing Eclipse/Blue (ft. Kazu Makino) Οι We Sink εμφανίζονται μαζί με τους Disco Tocopilla x Fresh Things First και την Giganta την Παρασκευή 26.10 στο BIOS Front στις 22.30, με είσοδο ελεύθερης επιλογής.

We Sink, Marooned EP, www.symbolsrecordings.com, http://soundcloud.com/wesinkmusic

mp3

Melt Mountain Blossom Dream / Painted Root Sonic Playground Η διάθεση είναι πάντα ονειρική, σαν εκείνα τα πρωινά που στριφογυρνώντας στο κρεβάτι, ένας ολόκληρος κόσμος τυλίγεται κάτω από το σεντόνι σου, αναδιπλώνεται και ανοίγεται σαν ορίζοντας ενώ λαγοκοιμάσαι τα δέκα λεπτά παράτασης στο ξυπνητήρι. Τα δύο νέα τραγούδια των Melt Mountain (πρώην Monday Night Fever) διατίθενται δωρεάν από την Sonic Playground στην επίσημη σελίδα της. http://www.sonicplayground.gr/2012/10/08/ spd002-melt-mountain-blossom-dream-painted-root/

Η Stella McCartney παρουσιάζει το πρώτο της Τ-shirt, σχεδιασμένο με την καινοτόμο τεχνολογία DryDye. Με αυτόν τον τρόπο, συμμετέχει στην πρωτοβουλία της Αdidas με σκοπό τη βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της μείωσης των ποσοτήτων νερού που χρησιμοποιούνται κατά τη διαδικασία βαψίματος των ρούχων. Το Τ-shirt αποτελεί κομμάτι της συλλογής A/W ’12 και πωλείται ήδη στο Λονδίνο, ενώ το Φεβρουάριο του 2013 πρόκειται να διατεθεί και στην Ελλάδα.

T-shirt

έκθεση

Adidas T-shirt Άλογα και Αναβάτες

by Stella Μέχρι 4.11 McCartney Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα Είσοδος 3 - 6 ευρώ

Η νέα δουλειά του γλύπτη και ακαδημαϊκού, Γιάννη Παρμακέλη, με τίτλο “Άλογα και Αναβάτες 2000-2012” περιλαμβάνει 60 περίπου γλυπτά, επιτοίχια και σχέδια, από το 2000 έως το 2012, με έμφαση στη γεωμετρική τους απόδοση, χωρίς λεπτομερή και σχηματοποιημένη απόδοση των ανατομικών λεπτομερειών, με εξάρσεις και κοιλότητες, οι οποίες φαίνονται ρευστές-ευκίνητες και τονίζουν το περίγραμμά τους.

DVD/Blu-ray

Clannad/Clannad: Αfter Story Το Clannad αρχικά δίνει την εντύπωση ενός τυπικού σχολικού ρομάντζου με χαριτωμένα κορίτσια που περιτριγυρίζουν ένα προβληματικό αγόρι - τα γνωστά χαρέμια όπως τα αποκαλούν οι φαν των άνιμε – και γενικά δεν σε προετοιμάζει για κάτι ιδιαίτερο. Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς, αλλά στην Ιαπωνία. Μετά την χλιαρή όμως πρώτη σεζόν, έρχεται μια αριστουργηματική δεύτερη που το διαχωρίζει σημαντικά από παρόμοιες σειρές του είδους. Το After Story μεταμορφώνεται σε οικογενειακό δράμα για πολλά χαρτομάντιλα και αποτυπώνει με συγκλονιστικό τρόπο την προσωπική διαδρομή του πρωταγωνιστικού ζευγαριού προς την ενηλικίωση. Κι όσο περίεργο κι αν ακούγεται, βασίζονται και τα δύο σε ένα δημοφιλές διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι.

θέατρο

Οδύσσεια Σκην. Bob Wilson Εθνικό Θέατρο (Κεντρική Σκηνή), Αγ. Κωνσταντίνου 22-24

Όμηρος και Bob Wilson. Ή αλλιώς το θεατρικό φετίχ του χειμώνα. Η δεκαετής επιστροφή του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη παίρνει άλλη διάσταση στην παράσταση που ετοιμάζει το Εθνικό Θέατρο σε συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου. Ο βασιλιάς της εικόνας και της ακρίβειας σκηνοθετεί μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς μας σε μια παράσταση που φιλοδοξεί να περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τον Μάρτιο του 2013.

21

φαγητό

Διονύσης Ανεμογιάννης|Φωτο:Manteau Stam.

Λιγούρα για πεϊνιρλί Ο κ. Σπύρος είναι ένας συμπαθέστατος Eπτανησιώτης. Σπούδασε γραφιστική στην Βακαλό, όμως η ζωή τον έφερε πίσω από τον πάγκο του Mικρασιάτη πεθερού του, να διατηρεί ζωντανή την συνταγή για τα πιο νόστιμα και φρέσκα πεϊνιρλί της πόλης. Τα πεϊνιρλί της Πανόρμου δεν προλαβαίνουν να σταθούν στον πάγκο, σύντομα κάποιος θα βρεθεί να τα αγοράσει. «Δεν έκανα την παραμικρή κίνηση για να προωθήσω το μαγαζί», εξομολογείται ο κ. Σπύρος, «όλος αυτός ο κόσμος μάς έμαθε ‘στόμα με στόμα’. Αυτό μας ευχαριστεί. Να σε προτείνει κανείς στους φίλους του, να σου λένε ‘είναι καλό κυρ Σπύρο’, να στέκεσαι πίσω από τον πάγκο και, ενώ φτιάχνεις το πεϊνιρλί, να τους κοιτάς στα μάτια». Το πεϊνιρλάδικο του κύριου Σπύρου λειτουργεί εδώ και δώδεκα χρόνια στον κόμβο Αλεξάνδρας-Πανόρμου. Υπήρχε όμως ήδη από το 1936 στην Νέα Ιωνία, επιχείρηση που άνοιξε ο πεθερός του, πρόσφυγας τότε, όταν έπεσε η δουλειά στις βιοτεχνίες υφασμάτων και χαλιών, που παραδοσιακά απασχολούσαν τους πρόσφυγες της εποχής. «Ήταν αυστηροί οι Μικρασιάτες. Ξεκίνησα ξεσκονίζοντας με τη βούρτσα τα πεϊνιρλί. Έριξα πολύ ιδρώτα μέχρι να με αφήσουν να ζυμώσω». Η ζύμη του κ. Σπύρου μετά το ψήσιμο παίρνει το χρώμα της ώχρας, γίνεται σκληρή και τραγανή, έχει την σφραγίδα σπιτικής συνταγής. Για την παρασκευή της επιστρατεύονται αλεύρια σίτου δύο διαφορετικών μύλων. Αλεύρι, νερό, μαγιά και προζύμη –που δεν είναι άλλη από ζυμάρι που έχει μείνει επίτηδες στην άκρη, προκειμένου να πάρει μια ελαφρώς ξινή γεύση- και το μείγμα είναι έτοιμο. Εσείς πειστήκατε ότι αυτό ήταν όλο; Το πονηρό χαμόγελο του Ζακυνθινού συνομιλητή, μαρτυρά κάτι άλλο. «Υπάρχει και κάποιο μυστικό, όμως το μυστικό μπορεί να είναι και στον τρόπο που κοιτάς το μείγμα ή στα τραγούδια που του λες. Δεν είναι απαραίτητο ότι είναι μυστικό υλικό», λέει. Η διαδικασία ξεκινά με το ζύμωμα του αλευριού, στην οποία βασικό ρόλο παίζει ‘το μηχάνημα’. «Είναι το μοναδικό μηχάνημα που χρησιμοποιούμε, μιας και το ζύμωμα είναι κοπιαστική εργασία. Ωστόσο, κρατάμε το δημιουργικό κομμάτι για εμάς: μόλις το ζυμάρι βγει από το μηχάνημα, το πλάθουμε και το χωρίζουμε σε κομμάτια. Μόνο αν έχεις άμεση επαφή με το ζυμάρι, μπορείς να καταλάβεις αν έχει ζυμωθεί σωστά. Πολλές φορές η θερμοκρασία και η υγρασία επηρεάζουν τον μείγμα. Το πιάνεις και αντιλαμβάνεσαι από την υφή, αν είναι έτοιμο: πρέπει να έχει αίσθηση βελούδου». Μετά το πλάσιμο τα αφράτα ζυμάρια εναποτίθενται στον ξύλινο πάγκο και μένουν εκεί, για λίγη ώρα. «Είναι κάτι σαν τις παύσεις στην μουσική. Μετά από αρκετή ώρα ζυμώματος το μείγμα πρέπει να καθίσει, να φουσκώσει μόνο του, να ‘γίνει’». Φρεσκοψημένες πίτσες βγαίνουν από τον φούρνο και αχνιστά τυρόψωμα παρατάσσονται προκλητικά μπροστά μας. Πολλοί πελάτες χαιρετούν προσωπικά τον κ.Σπύρο, 22

άλλοι του παραγγέλνουν ‘το γνωστό’. Τον ρωτώ και εγώ με την σειρά μου, ποιες είναι οι πιο περίεργες παραγγελίες που έχει ετοιμάσει κατά καιρούς. «Υπήρχε μια κοπέλα που ήθελε πεϊνιρλί ανθότυρο με αυγό, δηλαδή το πιο άνοστο πράγμα στον κόσμο και μία άλλη φορά είχε περάσει ένας τύπος και αφού επιτήρησε τα υλικά που είχα στον πάγκο μου είπε, φτιάξε μου ένα πεϊνιρλί, και βάλε μέσα ‘μία απ’ όλα’. Στην αρχή δίστασα, αλλά μετά του το έφτιαξα». Πίσω από το πωλητήριο, γυμνός στα μάτια των πελατών, στέκεται ο πάγκος που γίνεται η προετοιμασία των πεϊνιρλί. Το ζυμάρι έχει φουσκώσει και η ώρα της γέμισης έχει φτάσει. Γρήγορες κινήσεις αρπάζουν τα ζυμάρια, τα παιδεύουν κατά βούληση, τα γεμίζουν φρέσκα υλικά, άλλοτε λαχανικά, άλλοτε τυρί, αλλαντικά και κρέας. «Ψωνίζουμε, χρόνια τώρα από το σούπερ μάρκετ, σαν όλο τον κόσμο. Μας πρότειναν να πηγαίνουμε στην λαϊκή προς το τέλος που είναι πιο φτηνά, όμως δεν μας αφορά κάτι τέτοιο. Όπως ψωνίζουμε για το σπίτι μας, έτσι και για το μαγαζί μας». Ανάμεσα στα υλικά ξεχωρίζουμε τον παστουρμά και το σουτζούκι, τον κιμά και ένα μείγμα ανθότυρου-φέτας-άνηθου-μαϊντανού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της τυρόπιτας. «Παλιότερα στην Μικρά Ασία αλλά και στην Αθήνα, έρχονταν οι νοικοκυρές με έτοιμη την γέμιση και σου ζητούσαν να γεμίσεις με αυτή τα πεϊνιρλί. Έτσι πλήρωναν μόνο το ζυμάρι και το ψήσιμο. Ερχόταν και η κυρά Γεσθημανή με την συνταγή αυτή του ανθότυρου και στο τέλος επειδή μας άρεσε, την υιοθετήσαμε και εμείς». Τα πεϊνιρλί περιμένει τώρα ο φούρνος. Πέτρινος, θολωτός, παραδοσιακός, με ξύλα να καίνε στο εσωτερικό του και μια λεία επιφάνεια που θερμαίνεται απ’ το καμίνι για να υποδέχεται τα ζυμωτά σκευάσματα. Τα πεϊνιρλί ακουμπούν σε λαδόκολλα και όχι σε άλλου είδους φόρμα «για να έρχονται σε άμεση επαφή με την επιφάνεια του φούρνου». Μετά από δέκα-δεκαπέντε λεπτά, είναι έτοιμα και αχνιστά προσθέτουν τα δικά τους αρώματα στην ατμόσφαιρα του ταχυφαγείου. «Από την οσμή καταλαβαίνεις ότι το αποτέλεσμα είναι καλό», καταλήγει ο ψήστης. Το πεϊνιρλί είναι έτοιμο ή σχεδόν, καθώς για τους μερακλήδες προσφέρεται και η επιλογή της επάλειψης με φρέσκο βούτυρο, όσο το πεϊνιρλί είναι ακόμα ζεστό. Η μέρα τελειώνει. Πόσα ζυμο-σκευάσματα πέρασαν σήμερα από αυτούς τους πάγκους; Τριακόσια; Μάλλον παραπάνω. Η ώρα είναι πέντε, το μαγαζί κλείνει: «να προλάβουμε να πάμε κανά σινεμά ή θέατρο», δικαιολογείται ο κ. Σπύρος και στέκει μπροστά μου με όλο τον κόπο της μέρας αποτυπωμένο στην γεμάτη ζυμάρια ποδιά του. «Λερωνόμαστε. Αυτό είναι το νόημα, το ζυμάρι στα χέρια». Πεϊνιρλί Ιωνίας Πανόρμου 3, τηλ. 210 6462854

Κυριακή 28 Οκτωβρίου live

Sad Lovers & Giants 6 D.O.G.S., Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, με 20 ευρώ. Οι Sad Lovers and Giants επανασυνδέονται και επισκέπτονται το αγαπημένο τους ελληνικό κοινό για να τους βυθίσουν στο νεοκυμαντικό σύμπαν της Βρετανίας της δεκαετίας του ’80.

μουσική

M.Hulot|Φωτο:Manteau Stam.

Parallel Worlds To Morphogenic που έφτιαξαν με τον Dave Bessell είναι ένα ηλεκτρονικό κομψοτέχνημα, μουσική για όνειρα και σουρεαλιστικά παραμύθια. Οι Parallel Worlds είναι δύο αδέρφια που έχουν σπουδάσει ιατρική. Ο Μπάκης ασχολείται με μαθήματα υγείας (διδάσκει σε ΙΕΚ) και ο Γιάννης είναι ψυχίατρος παιδιών και εφήβων. Και οι δύο ασχολούνται παράλληλα με τη μουσική εδώ και χρόνια, ίσως αυτή να είναι η εξήγηση για τους Παράλληλους Κόσμους (Parallel Worlds), το μουσικό alter ego τους και το όνομα που υπογράφουν τις κυκλοφορίες τους. Την επαγγελματική ιδιότητά τους μπορείς να την εντοπίσεις κάποιες φορές στη μουσική που φτιάχνουν, κι οι ίδιοι θεωρούν αυτή την (έστω ασυναίσθητη) σύνδεση αναπόφευκτη. «Τα κομμάτια μας είναι electronic αλλά προς το σκοτεινό», λένε. «Αλλά βγαίνει αυθόρμητα, δεν είναι ότι το κάνουμε επίτηδες να έχουμε ένα συγκεκριμένο αναγκαστικά προσανατολισμό. Προσπαθούμε να παίρνουμε εικόνες και από την καθημερινότητά μας, την οποία φέρνουμε και στο καλλιτεχνικό πεδίο. Ό,τι ερεθίσματα έχεις, από τους ανθρώπους που συναναστρλεφεσαι, από τη δουλειά σου. Γίνεται μια χαρτογράφηση όλων αυτών γίνεται στη μουσική. Οπότε το ένα συνδέεται και αλληλεπιδρά με το άλλο. Είναι αυτό που λένε οι διαιτολόγοι, το “είσαι ό,τι τρως”. Πολλές φορές αυτό που ακούς επηρεάζει άμεσα και την ποιότητά σου. Πιστεύω ότι είναι αμφίδρομη η σχέση. Δηλαδή επηρεάζεσαι από αυτό που έχεις στο κεφάλι σου στις επιλογές που θα κάνεις και μετά ό,τι ακούς σου δίνει μια ανάβαση, ένα feedback. Αν είναι πολύ βίαιο, σού ενισχύει τα πιο αρχέγονα βίαια αισθήματα. Είναι αμφίδρομο, γιατί αν ουσιαστικά σε βάλουν σε ένα κλουβί κι ακούς σκυλάδικα για δέκα χρόνια, όσο καλής ποιότητας άνθρωπος κι ας είσαι, θα επηρεαστείς». Ο καινούργιος δίσκος τους «Morphogenic» που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Αγγλική DiN είναι μία συνεργασία με τον Dave Bessell, τον βετεράνο Άγγλο μουσικό των Node και καθηγητή μουσικής τεχνολογίας στο πανεπιστήμιο του Plymouth. Ο σκοτεινός κινηματογραφικός ήχος του Μπάκη που δημιουργεί αποκλειστικά με αναλογικά όργανα και η κιθάρα του Bessell που τον συνοδεύει δημιουργώντας art rock ατμόσφαιρες, γίνονται πότε το σάουντρακ «για ένα σουρεαλιστικό παραμύθι και πότε

για ψυχολογικό θρίλερ». «Έχουμε αρκετές αναφορές στην ηλεκτρονική του ‘70», εξηγεί «αλλά μάς αρέσουν και πιο μοντέρνα: idm και electronica και post rock. Είναι δηλαδή ένας συνδυασμός από στοιχεία του ‘70, αρχέγονης ηλεκτρονικής, μαζί με μοντέρνα στοιχεία από idm ρυθμούς. Αλλά πάντα μ’ αρέσει να βάζουμε μελωδίες, γενικά, να μην είναι μόνο ρυθμός. Τον τίτλο τον σκεφτήκαμε μαζί με τον David Bessell, θέλαμε να βρούμε μία λέξη που να θυμίζει «μορφογένεση», χωρίς να είναι αυτό. Σαφώς μας έχουν επηρεάσει όλα αυτά που έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, όλα αυτά που έχουμε ακούσει, οι αντιδράσεις του κόσμου, το πρόβλημα της Ελλάδας κι όλου του ευρωπαϊκού νότου λόγω της διαφθοράς των πολιτικών και των τραπεζιτών. Επηρέασαν αρκετούς από τους στίχους των κομματιών. Δε θέλαμε βέβαια ένα άλμπουμ αντίδρασης, θέλαμε να είναι κάπως πιο ουδέτερο, οπότε κάποιοι τίτλοι είναι απλά περιγραφικοί, ή με κάποιο ονειρικό στοιχείο. Να μη φαίνεται απλά κατευθυνόμενο προς την αντίδραση. Το άλμπουμ χρειάστηκε ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί, από τον Απρίλιο του 2011 μέχρι τον Απρίλιο του ’12 και φτιάχτηκε με ανταλλαγή κομματιών, τα μισά κομμάτια μου τα έστελνε ο Bessell και τα ολοκλήρωνα εγώ και το ανάποδο. Κι είχαμε τη συμμετοχή από τον Ed Buller, ο οποίος έπαιξε moog σε ένα κομμάτι και μιας κοπέλας από την Πολωνία που τραγούδησε και έπαιξε φλάουτο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πια πολλές μπάντες που χρησιμοποιούμε hardware κανονικά μηχανήματα, δηλαδή χρησιμοποιούμε πολύ λίγο το κομπιούτερ και περισσότερο μηχανήματα που έχουν κανονικά κουμπιά και πλήκτρα που μπορείς να πιάσεις και να γυρίσεις. Έχω αρκετά παλιά μηχανήματα από τότε που ξεκίνησε η αυτή η μουσική, τέλη ‘60–αρχές ‘70. Και θέλω να διατηρήσω αυτό τον τρόπο, παρόλο που είναι πιο κουραστικός και χρονοβόρος, γιατί πιστεύω ότι δίνει άλλη αίσθηση στον ήχο, πιο οργανικό και πιο ζεστό ήχο». Το Morphogenic κυκλοφορεί από την Din στις 30 Οκτωβρίου.

live

Falty DL Mikrokosmos, Λ. Συγγρού 106, με ελεύθερη είσοδο. Ένας από τους πιο δραστήριους και δημιουργικούς παραγωγούς της ηλεκτρονικής σκηνής, ο Falty DL έρχεται από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα για ένα πολύ ιδιαίτερο event στο φουαγιέ του σινεμά Μικρόκοσμος. Ανοίγουν η Giganta και ο Duckem.

έκθεση

Δεινόσαυροι Παταγονίας Κέντρο Ιππασίας Γουδή δίπλα στο Badminton. Εισιτήριο για ενήλικες 7 ευρώ (παιδικό 4 ευρώ). Εικοσιπέντε δεινόσαυροι, άλλοι επιβλητικοί σκελετοί γιγάντιων δεινοσαύρων και άλλοι μικρόσωμοι, 3D αλλά και φυσικές αναπαραστάσεις, πρόκειται να φιλοξενηθούν στο Κέντρο Ιππασίας Γουδή μετά από πρωτοβουλία του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Κρήτης. Η έκθεση που εντυπωσιάζει παιδιά και μεγάλους αποπειράται να κάνει το πάρκο Γουδή ένα ελληνικό Jurassic Park γυρνώντας το χρόνο 200 εκατομμύρια πίσω. Μέχρι τις 21 Μαρτίου 2013.

23

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου

σινεμά

The Paperboy του Λι Ντάνιελς

σινεμά

Skyfall του Σαμ Μέντες Ακριβώς 50 χρόνια από την πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση (το «Dr.No» βγήκε στις αίθουσες το 1962), ο Τζέιμς Μποντ φτάνει στην 23η (επίσημη) περιπέτειά του, με τον Ντάνιελ Κρεγκ να έχει ανακηρυχθεί ο καλύτερος 007, τουλάχιστον μετά τον Σον Κόνερι και με απαραίτητα gadgets τον Χαβιέ Μπαρδέμ για κακό και δύο Bond Girls (Τόνια Σωτηροπούλου και Μπερενίς Μαρλό) έτοιμα να παραδοθούν στη γοητεία του διασημότερου μυστικού πράκτορα που πάτησε ποτέ το πόδι του στη Γη. Γύρω τους ο Ρέιφ Φάινς, η Τζούντι Ντεντς (αθάνατη Μ), ο Μπεν Γουίσο ως φρέσκος Q και η Adele που τραγουδάει δυνατά το ομώνυμο «Skyfall» στους τίτλους αρχής, στέλνοντας ήδη το φιλμ στην αιωνιότητα.

Έκθεση

Οι άνθρωποι του Ανδρέα Σχοινά Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου (Κυψέλη) Μέχρι τις 30 Νοεμβρίου.

Ο Ανδρέας Σχοινάς, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Φωτογραφικού Κύκλου του Πλάτωνα Ριβέλλη, είναι ίσως ο πιο τρυφερός φωτογράφος της νέας Ελληνικής (ασπρόμαυρης) σχολής. Πιστός στο αρχικό του κάδρο και στην επιθυμία του να φωτογραφίζει ανθρώπους, με όλες τις αδυναμίες, την τρέλα και τις ιδιορρυθμίες τους, ο Ανδρέας Σχοινάς παρουσιάζει μια μικρή επιλογή από το (πραγματικά) τεράστιο αρχείο του στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

24

Ή, αλλιώς, όποιος πρόλαβε, το κιλοτάκι της Νικόλ Κίντμαν είδε! Το αμφιλεγόμενο φιλμ του Λι Ντάνιελς («Precious») είναι μια συλλογή από εξωφρενικές στιγμές, υπερβολικούς χαρακτήρες, camp αισθητική και σκηνοθεσία που δε γνωρίζει τι σημαίνει αυτοσυγκράτηση. Δυο δημοσιογράφοι προσπαθούν να αποδείξουν την αθωότητα ενός άντρα που κατηγορείται για φόνο, με κινητήρια δύναμη τη Σάρλοτ, μια γυναίκα πρόθυμη να κάνει σεξ με οποιονδήποτε τη βοηθήσει στους σκοπούς της. Αστυνομική ιστορία στη Φλόριντα του ’69, με συμπρωταγωνιστές της Κίντμαν τους Ζακ Εφρον, Μάθιου ΜακΚόναχεϊ και Τζον Κιούζακ, η οποία μπορεί με ασφάλεια να χαρακτηριστεί ως cult αποτυχία, μια θριαμβευτική bad movie we love.

dvd

The Forgiveness of Blood Joshua Marston, 2011 Criterion Τη σύγχρονη βόρεια Αλβανία χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης Joshua Marston ως σκηνικό για το πρόσφατο δράμα του The Forgiveness of Blood. Δύο νεαρά αδέρφια, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι στην εφηβεία, βιώνουν την βία σε ένα περιβάλλον που η πρόοδος φτάνει με πολύ αργούς ρυθμούς και η παράδοση γίνεται γύρω τους ασφυκτική. Καταστάσεις που θυμίζουν ορεινή Κρήτη ή Μάνη, με οικογένειες να ξεκληρίζονται από βεντέτες που ξεκίνησαν για ένα κομμάτι γης.

Late Night Σκην. Blitz Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Μικρή Σκηνή), Συγγρού 107-109 Μέχρι τις 18 Νοεμβρίου. Μετά το Cinemascope, μια παράσταση-ντοκυμαντέρ για το τέλος του κόσμου, οι blitz επιστρέφουν στην ίδια θεματολογία και σκηνοθετούν ένα πάρτυ για το τέλος της εποχής μας. Σε μια παρακμιακή αίθουσα χορού αργά τη νύχτα, ταινίες του Lynch και του Cassavetes, ο Εξολοθρευτής Άγγελος του Buñuel και ο χορευτικός μαραθώνιος του Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν του Poitier αναμιγνύονται, ενώ μια απόκοσμη φωνή δίνει οδηγίες και παραγγέλματα και μια επιγραφή από νέον αναβοσβήνει διαρκώς.

φεστιβάλ

Yuria 2012 Μαρία Παππά|Artwork: Αριστομένης Θεοδωρόπουλος

Το καθιερωμένο φεστιβάλ νέας μουσικής ζωντανεύει για 9ο Νοέμβριο τη Διδότου.

Τι είναι τα Yuria; Το φεστιβάλ ξεκινάει επίσημα την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου και διαρκεί όλο το μήνα, κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή, τις μέρες δηλαδή που τα μαγαζιά είναι ανοικτά και το απόγευμα. Η ιστορία του όμως ξεκινάει πολύ πιο πίσω. Παλιά κάναμε ένα φεστιβάλ που λεγόταν «Ανεμιστήρια». Το κάναμε Ιούνιο, γεμίζαμε ανεμιστήρες το μαγαζί για να την παλέψουμε με τη ζέστη και διαρκούσε τρεις-τέσσερις μέρες. Το είχαμε κάνει δυο χρονιές. Την τρίτη φορά το καθυστερήσαμε πάρα πολύ και σκεφτήκαμε να το κάνουμε το Σεπτέμβρη, ακριβώς μετά το καλοκαίρι. Τελικά αποφασίσαμε να το κάνουμε τον Νοέμβρη και δεν είχε νόημα να το πούμε «Ανεμιστήρια» πια, αφού είχε περάσει το καλοκαίρι και δεν είχε τόσο ζέστη. Τότε σκεφτήκαμε το λογοπαίγνιο με τον Γιούρι, τον λευκό σκύλο που είχε υιοθετήσει ο Νεκτάριος. Έτσι βαφτίσαμε το φεστιβάλ “Yuria”, που έχει διττή έννοια, μία είναι για τον Γιούρι που ήταν κάτι σαν μασκότ του μαγαζιού και η άλλη έννοια είχε να κάνει με το «γιούρια» σαν λέξη, σαν να λέμε «πάμε γιούρια», αέρα, άτακτη επίθεση, ηρωική λίγο αλλά όχι ιδιαίτερα οργανωμένη. Αυτό είναι και το concept του φεστιβάλ, στήνουμε ένα live με ελάχιστα μέσα και όχι σε ένα συναυλιακό χώρο αλλά σε ένα δισκάδικο. Ξεκίνησαν το 2004 με τρία live και μερικά DJ set και αφορούσε μία στενή παρέα. Φέτος κλείνουμε 9 χρόνια.

Αν και αρχικά ήταν μια στενή οικογενειακή υπόθεση, του καταστήματος, δηλαδή, των μουσικών και των πελατών που σύχναζαν σε αυτό, τα τελευταία χρόνια τα Yuria προσελκύουν όλο και περισσότερο κόσμο. Καθόλου άσχημα για ένα φεστιβάλ που πήρε το όνομό του από τον Γιούρι, τον σκύλο που πρωταγωνιστεί στις περισσότερες από τις αφίσες του και που φέτος έκλεισε τα 10 του χρόνια. Από πρόπερσι, μάλιστα, απόκτησε και συμπρωταγωνιστή, μια μυστηριώδη γάτα με το όνομα Μπισμπιρίκος. Ζητήσαμε από τον Κωνσταντή, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το Vinyl Microstore και τα Yuria, να μάς μιλήσει για την ιστορία του φεστιβάλ και για τις φετινές εκπλήξεις.

Ποια θεωρείς highlights όλα αυτά τα χρόνια; Τις συναυλίες π.χ. που έγινε ο χαμός και δεν το περίμενες. Κάθε χρόνο υπάρχει κάτι για το οποίο μέσα στη χρονιά έχει γίνει ψιλοντόρος. Θυμάμαι τη συναυλία του Larry Gus που είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και ο Larry ήταν πολύ αγχωμένος και θεωρούσε ότι τα σκάτωσε λίγο και το πήρε κάπως κατάκαρδα και όταν τα μαζέψαμε, είχαμε μείνει οι δυο μας και ξενυχτήσαμε συζητώντας για την εμφάνιση. Ήταν ένα highlight όπως το έζησα προσωπικά. Ή οι Acid Baby Jesus που ήταν το δεύτερό live που είχαν κάνει ποτέ. Τους είχα δει στο Καταραμένο Συνδρομο και χωρίς να τους ξέρω τους είχα ζητήσει να παίξουν και είχαν γούσταρει πάρα πολύ τότε. Όταν ξανάπαιξαν εδώ ήτανε για τη παρουσίαση του δίσκου τους. Τότε είχε κλείσει η Διδότου. Τι θα δούμε φέτος; Δεν είναι έτοιμο το πρόγραμμα. Βασικά επεκτείνεται λίγο αυτή τη στιγμή. Πρώτα απ’ όλα όποιος παίζει στα Yuria, δεν ξαναπαίζει ποτέ. Αυτός είναι ο μοναδικός όρος του φεστιβαλ. Είναι κάτι μεταξύ σοβαρού και αστείου. Είναι μια ευκαιρία, μπορεί να την εκμεταλλευτείς, μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία. Υπάρχει και το ανέκδοτο που διάφοροι αλλάζουν ονόματα για να ξαναπαίξουν. Το έχουν κάνει 4-5 φορές οι drog_a_trek και το σταματήσαμε γιατί το πήραν χαμπάρι. Μια χρονιά κλείνανε ως Superta

Bigata νομίζω. Έχουν χρησιμοποιήσει κι άλλα ονόματα που δεν θυμάμαι τώρα. Από πέρσι όμως κάνουμε κάποια events και άλλες μέρες. Επίσης, όλο το Νοέμβρη θα έχουμε και μια έκθεση με έργα του Paranormale τα οποία θα πουλιούνται κιόλας. Πέρσι ξεκινήσαμε για πρώτη φορά έκθεση με έργα του Μάριου Περράκη. Την αφίσα φέτος θα φτιάξει ο Αριστομένης Θεοδωρόπουλος και το γραφιστικό της μέρος ο Γιώργος Αξιώτης. Φέτος τα Yuria ξεκινούν με Betty Loop Loop που είναι ο Άγγελος Κυρίου και ο Κτίρια τη Νύχτα. Επίσης θα εμφανιστούν οι Drug Free Youth, Rita Mosss, Golders Green, Social End Products, Chinese Basement, Holefold Diver, A Victim of Society, Virilio, The You and What Army Faction κι άλλοι που τώρα το κανονίζουμε. Θα γίνει επίσης το καθιερωμένο Yuria Cinema με ταινίες μικρού μήκους Ελλήνων δημιουργών, παρουσιάσεις δίσκων, ένα showcase του ελληνοσενεγαλέζικου label Teranga Beat, κ.α. Τα Yuria φέτος θα κλείσουν με ένα πάρτυ στο Six Dogs, με εκλεκτούς καλεσμένους από το Βερολίνο τον Βασίλη Κουλιγκά (PAN/dj set) και τον Heatsick, μια ζωντανή εμφάνιση που η αλήθεια είναι περιμένουμε με ανυπομονησία.

Vinyl Microstore, Διδότου 34.

25

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου

φεστιβάλ

14ο Διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Αθήνας

φεστιβάλ

53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

2-11 Νοεμβρίου στην Διπλάρειο Σχολή, πλατεία θεάτρου 3. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ θα βρίσκεται στον ιστότοπο www.aicf.gr . Το πιο παλιό φεστιβάλ κόμικς και η πρωτοβουλία της εκδοτικής Βαβέλ, επιστρέφει μετά από δύο χρόνια απουσίας – ελλείψει πόρων οικονομικών στήριξης του φεστιβάλ. Στο φετινό πρόγραμμα ξεχωρίσαμε το αφιέρωμα στα 30 χρόνια από τη δημιουργία του V for vendetta (με την υποδοχή του David Lloy) και τα 50 χρόνια από την εμφάνιση του γνωστού αντιήρωα των κόμικς, του Diabolik (με την φιλοξενία του εκλεκτού Giuseppe Palumbo). Την ίδια στιγμή στα πλαίσια του φεστιβάλ θα συναντήσουμε την έκθεση με σπάνια έργα του Λάζαρου Ζήκου καθώς και διάφορα μουσικά, θεατρικά και άλλα δρώμενα. Η Άννα Βαρούχα, project director του φεστιβάλ εξηγεί: «Ο χώρος των κόμικς είναι ιδιαίτερα ζωντανός και δημιουργικός, γι’ αυτό και μπορεί να υπολογίζει σε ένα πιστό κοινό. Η κρίση δεν επηρεάζει την ανάγκη έκφρασης των καλλιτεχνών. Για παράδειγμα, ο κόσμος του θεάτρου είναι εξαιρετικά δημιουργικός αυτή την εποχή. Για τους Έλληνες κομίστες η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, γιατί δεν υπάρχουν πια περιοδικά. Ευτυχώς υπάρχουν περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι διαθέσιμοι να εκδώσουν έργα τους καθώς και οι αυτοεκδόσεις». Το φεστιβάλ πέρα από την συνεισφορά του στην ανάδειξη της κουλτούρας των κόμιξ και των Ελλήνων δημιουργών, με την πρωτοβουλία του να στεγαστεί στην Διπλάρειο Σχολή, επιχειρεί να δώσει άλλη πνοή στο ιστορικό κτήριο της πλατείας Θεάτρου. «Νοιώθαμε την ανάγκη κάποιων αλλαγών. Το κτήριο της Διπλαρείου σχολής είναι χώρος εξαιρετικά ατμοσφαιρικός, με σημαντική ιστορία πίσω του. Έχει κανείς την εντύπωση πως έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ξεδίπλωμα και την επιμέλεια των εκθέσεων», επισημαίνει η κ. Βαρούχα. Ο γενικός τίτλος του φεστιβάλ είναι ‘αντοχή υλικών’, γιατί «η αντοχή δοκιμάζεται πάντα σε περιόδους κρίσης» και το φεστιβάλ της Βαβέλ μπορεί να το αποδείξει αυτό με τον πιο δημιουργικό τρόπο.

βιβλίο

Το πρόθυμο κοινό, οι ξεχωριστοί δημιουργοί απ’ όλον τον κόσμο, οι ταινίες, τα masterclasses και οι δυνατές συζητήσεις δίνουν ξανά το σταθερό τους ραντεβού, στο Ολύμπιον και στις Αποθήκες του λιμανιού, στη Θεσσαλονίκη, από τις 2 ως τις 11 Νοεμβρίου. Με επισκέπτες τον Ακι Καουρισμάκι, τον Κριστιάν Μουντζίου και τη νέα του ταινία, «Beyond the Hills», αφιερώματα στον Κώστα Ζάππα αλλά, φυσικά, και στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, με ό,τι πιο ενδιαφέρον από αναγνωρισμένους ή ολόφρεσκους σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους θεατές του, να τους εκπλήξει και να τους ανοίξει το μυαλό! Καθημερινή ενημέρωση στο www.filmfestival.gr.

The Unofficial Downton Abbey Cookbook Emily Ansara Baines Adams Media Η Έμιλι είναι Αμερικανίδα συγγραφέας που έχει πάθει ψύχωση με την αγγλική σειρά, αλλιώς δεν εξηγείται η μανία της με το Downton Abbey. Έφτιαξε ένα blog που ανεβάζει συνταγές που θα μπορούσαν να είναι γραμμένες και στο βιβλίο της αρχιμαγείρισσας των Crawley -αν ήξερε γράμματα και μπορούσε να γράφει. Η χλιδή και η αφθονία των υλικών στην αποικιοκρατική Αγγλία των αρχών του 20ού αιώνα δίνει στην συγγραφέα την άνεση να χρησιμοποιήσει μια τεράστια παλέτα υλικών για να αυτοσχεδιάσει, ή να παραθέσει απλά κλασικές συνταγές της εποχής. Το κάνει σε καθημερινή βάση και έχει τρελή επισκεψιμότητα και για να βγάλει και τα δολάρια που της λείπουν για να αγοράσει έπαυλη, τις μάζεψε σε ένα βιβλίο με τίτλο σιδηρόδρομο: «The Unofficial Downton Abbey Cookbook: From Lady Mary’s Crab Canapes to Mrs. Patmore’s Christmas Pudding - More Than 150 Recipes from Upstairs and Downstairs» και τις κυκλοφορεί στην Amazon. Έξυπνη κοπέλα. live

Το μυστήριο των Pistamashina Βios, Πειραιώς 84 Είναι λοιμώδης ιός, παραδοσιακό σπαθί νίντζα, επιφώνημα σε ακατάληπτο ειρμό που προκύπτει κατά την διάρκεια τροχαίου ατυχήματος, ή απλά εθιστικό τζαμάρισμα με παραμορφωμένα φωνητικά; Το δεδομένο για τους Pistamashina είναι ένα: είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει διασχίσει τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα το τελευταίο διάστημα. Μονίμως μασκαρεμένοι με στολές νίντζα και αρνητικοί σε κάθε είδους συνέντευξη, τα μέλη του σχήματος κρατούν καλά κρυμμένη την ταυτότητά τους. Με έμφαση στις ζωντανές εμφανίσεις τους, ξεχωρίζουν από την σύμπραξη drum machines και κανονικών ντραμς σε συνδυασμό με thrash φωνητικά, σε κομμάτια που διαδέχονται το ένα το άλλο δίχως παύση. Στην μοναδική τους διακήρυξη ξεκαθαρίζουν ότι δεν έρχονται από το διάστημα και ότι θα είναι πρωτοστάτες στην επανάσταση των ελεύθερων ψυχών.

26

θέατρο

Drama Perpetua Σκην. Γιώργος Φριντζήλας Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου (Κυψέλη) Μέχρι τις 25 Νοεμβρίου. Ένας κατά συρροή δολοφόνος, που έζησε στο Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα και καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί αποπλάνησε και σκότωσε 12 γαλλίδες, και μια 23άχρονη μάρτυρος που έζησε στην Καρθαγένη το 203 μ.Χ. Οι μαρτυρίες του Henri Désiré Landru και της Αγίας Perpetua ξετυλίγονται επί σκηνής σε μια παράσταση που επιδιώκει να διερευνήσει τις περιοχές της ανθρώπινης ψυχής που ξεφεύγουν από τον έλεγχο της λογικής και βυθίζονται στον κόσμο του ενστίκτου. Ένστικτα, ορμέφυτα, όνειρα, θεϊκή ουσία, σκοτάδι και φως στην πρώτη παράσταση που παρουσιάζεται στον καινούριο χώρο του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου

θέατρο

Χάνσελ + Γκρέτελ Σκην. Θέμελης Γλυνατσης Knot Gallery, Μιχαλακοπούλου 206 και Πύρρου (εισ. από Πύρρου). Για τρεις παραστάσεις στις 4, 11 και 18.11 Συνεχίζεται το Φεστιβάλ GRIMMKnot για τα 200 χρόνια από την πρώτη των παραμυθιών των αδερφών Γκριμ. Για τον μήνα Νοέμβριο, το πρόγραμμα έχει παιδικό θέατρο. Το παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ αφηγείται στους μικρούς και μεγάλους μας φίλους η Μαρία Αγγελίδου που έχει επιμεληθεί και την ελληνική μετάφραση. Η παράσταση θα έχει διαδραστικό χαρακτήρα. Η είσοδος κοστίζει 5 ευρώ για παιδιά κάτω των 15 ετών και 10 ευρώ για ενήλικες. έκθεση

Gilbert & George London Pictures Μέχρι 15.11 Bernier/Eliades Gallery, Επταχάλκου 11 Είσοδος Ελεύθερη Το καλλιτεχνικό δίδυμο από τη Βρετανία επιστρέφει στη χώρα μας τρία χρόνια μία σειρά έργων που δημιούργησαν αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη έκθεση στην Αθήνα. Η νέα τους ενότητα «London Pictures», αποτελείται από 292 έργα που αφήνουν το Λονδίνο να μιλήσει για τον εαυτό του, μέσα από τη γλώσσα 3712 πόστερ εφημερίδων, τις οποίες οι καλλιτέχνες έκλεβαν για περισσότερο από 6 χρόνια και στη συνέχεια ταξινομούσαν ανάλογα με το θέμα.

live

Ty Segall Band & Acid Baby Jesus An Club, Σολωμού 13-15, Εξάρχεια, με 18 ευρώ. Ο 25χρονος Ty Segall με 15 κυκλοφορίες στο ενεργητικό του, σίγουρα θεωρείται από τους μπροστάρηδες του πιο hot κιθαριστικού ήχου που έχει ξεπηδήσει από τον Σαν Φρανσίσκο τα τελευταία χρόνια. Άφθονες δόσεις νεό-garage, πανκ και ψυχεδέλειας σε μια συναρπαστική συναυλία. Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου.

σινεμα

Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού «Το σινεμά του Έκτορα Λυγίζου είναι λιτό, ασκητικό, όπως και ο ήρωάς του, όμως την ίδια στιγμή είναι ηλεκτρισμένο, ‘χορογραφημένο’, μεθυστικό. Σινεμά ρευστό, αλλά απόλυτα ακριβές, χωρίς καλλωπισμούς και περιττό λίπος και, γιατί όχι, ο χαρακτηρισμός ακούγεται τετριμμένος, αλλά του αξίζει απόλυτα: μπρεσονικό». Έτσι αξιολόγησε το Flix τη νέα, πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Εκτορα Λυγίζου, «Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού». Ο Εκτορας Λυγίζος είναι ένας από τους εξελισσόμενους Ελληνες δημιουργούς που σού προκαλούν ανυπομονησία: για το τι θα κάνουν, πού θα στραφούν, σε ποιους δρόμους θα σε παρασύρουν. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου, αλλά προς το παρόν έχει δουλέψει περισσότερο στο θέατρο, χτίζοντας το όνομά του με προσωπικό ύφος, γνώση και μια ευπρόσδεκτη διάθεση αυθάδειας. Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του, «Εσωτερικό Σπιτιού με Γυναίκα που Καθαρίζει Μήλα», τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας το 2002 και η δεύτερη, τα «Αγνά Νιάτα» του 2004 συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ. Η ταινία «Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού» έκανε την επίσημη πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Καρλόβι Βάρι, όπου και απέσπασε Ειδική Μνεία για τον πρωταγωνιστή της, Γιάννη Παπαδόπουλο, προβλήθηκε στο επίσημο πρόγραμμα των Φεστιβάλ του Τορόντο και του Λονδίνου κι ετοιμάζεται για την ελληνική της προβολή μέσα στο χειμώνα. Λίγο πιο πριν, ο Εκτορας Λυγίζος μοιράζεται τη δική του αίσθηση για την ταινία του. Ποια είναι η ιστορία της ταινίας και πώς την εμπνεύστηκες; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του βασικού σου ήρωα; Η ταινία αφηγείται τρεις μέρες από τη ζωή ενός 23χρονου αγοριού στη σημερινή Αθήνα που παλεύει να επιβιώσει, αλλά και να κρατήσει στη ζωή το καναρίνι του, κόντρα στις συνθήκες αλλά κυρίως κόντρα στο πείσμα και την περηφάνια του, κόντρα στην απόφασή του να μη ζητήσει από πουθενά βοήθεια και να τα βγάλει πέρα μόνος του. Πώς στήθηκε η παραγωγή, πόσο ανεξάρτητη είναι και πόσο περίπου κοστίζει; Η ταινία γράφτηκε για να γίνει με λίγα και να γυριστεί με μικρό συνεργείο. Θα ήθελα πολύ να υπήρχαν τα χρήματα να πληρωθούμε όσοι δουλέψαμε, αλλά τουλάχιστον έχω την ικανοποίηση πως η ταινία ανήκει σε όλους όσοι επέν-

δυσαν πάνω της είτε προσωπική εργασία είτε εξοπλισμό είτε το απαραίτητο ρευστό για να γυριστεί. Τι ρόλο παίζει στην ταινία η Αθήνα: καθοριστικό, ή γενικά μιας οποιασδήποτε μεγάλης πόλης; Δεν ξέρω αν παίζει καθοριστικό ρόλο, αλλά σίγουρα η βαριά ατμόσφαιρα που κουβαλάει τον τελευταίο καιρό η πόλη είναι αδύνατο να μη σε επηρεάσει και να μην καθορίσει σε μεγάλο βαθμό μια ταινία που το ένα τρίτο της είναι γυρισμένο στους δρόμους. Εκ των υστέρων πάντως κατάλαβα πως η ταινία είναι, από μια άποψη, κι ένα μικρό χρονικό για τη ζωή στην Αθήνα (τουλάχιστον όπως τη βιώνω εγώ.) Δώσε μας λίγα στοιχεία για τον πρωταγωνιστή σου: τι αναζητούσες, πώς τον επέλεξες, πώς συνεργαστήκατε. Δεν αναζητούσα κάποιον. Τον Γιάννη τον γνώρισα λίγο πριν γράψω το σενάριο, την εποχή που είχα πρωτοαποφασίσει να κάνω την ταινία. Και αυτό επέσπευσε όλη τη διαδικασία. Η ταινία γράφτηκε πάνω του. Και κάποιοι από τους βασικούς της άξονες ξεκίνησαν από κείνον. Τέλος πάντων, η ταινία δε θα είχε γίνει αν δεν είχα γνωρίσει τον Γιάννη, γιατί σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό είναι μια ταινία για κείνον. Τι αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει το σινεμά, στη διαδικασία της δουλειάς, σε σχέση με το θέατρο στο οποίο δουλεύεις με επιτυχία τα τελευταία χρόνια; Δεν περίμενα ότι θα μ’ αρέσει τόσο πολύ. Είχα και χρόνια να κάνω σινεμά. Ανακάλυψα, ή μάλλον θυμήθηκα πως το γύρισμα το λατρεύω. Είναι πολύ γαμάτος τρόπος ζωής. Και νομίζω πως αυτό που το κάνει τόσο γαμάτο, πέρα από το ότι είναι τόσο ομαδικό, σχεδόν σαν ομαδικό άθλημα, είναι πως, σε αντίθεση με το θέατρο, έχεις κάθε μέρα να κάνεις άλλη σκηνή. Οσο καλά ή σκατά και να έχει πάει η προηγούμενη μέρα πρέπει να το ξεχάσεις και να κάνεις όσο καλύτερα μπορείς τη σημερινή. Κάτι μου έμαθε αυτό ή μάλλον κάτι μου υπενθύμισε για την καθημερινή μου ζωή. Οπου κανονικά έχω την τάση να ξαναπροσπαθώ πάλι και πάλι κάτι προηγούμενο. Κινέζικα πορτρέτα, για μια καλύτερη αίσθηση της ταινίας: Αν η ταινία σου ήταν χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Αν ήταν τραγούδι, ποιο τραγούδι θα ήταν; Αν ήταν φαγητό, ποιο φαγητό θα ήταν; Γαλάζιο στις ασφαλείς στιγμές, μπεζ στις επικίνδυνες. Τραγούδι το «Erbarme dich» του Μπαχ. Το φαγητό είναι αυτονόητο. Σενάριο-σκηνοθεσία Eκτορας Λυγίζος, Παίζουν:Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Βαγγέλης Κομματάς, Χαράλαμπος Γωγιός, Κωνσταντίνος Βουδούρης.

σινεμα

The Hunt του Τόμας Βίντερμπεργκ Συγκλονιστικό αριστούργημα, ή υπεραπλουστευτικό κι εύκολο; Η νέα ταινία του Δανού σκηνοθέτη διχάζει, αλλά οπωσδήποτε συζητιέται έντονα! Ενας δάσκαλος νηπιαγωγείου κατηγορείται από ένα κοριτσάκι ότι έκανε πράγματα που δεν «θα έπρεπε να συμβούν ανάμεσα σε ένα παιδί κι έναν ενήλικα», με αποτέλεσμα ο άντρας να εξοστρακιστεί από τους κατοίκους της μικρής του πόλης

και τους φίλους του αβλεπεί, απλώς επειδή ο ευκολότερος τρόπος «να ανήκεις» στην κοινωνία των ανθρώπων είναι να βρίσκεσαι από την πλευρά των πολλών! Η πιο σύνθετη ταινία του Βίντερμπεργκ, με μια αριστοτεχνική ερμηνεία από τον Μαντς Μίκελσεν, που του χάρισε βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Καννών.

27

φαγητό Ξάνθης 25, Γέρακας 210 6654974

Οι τουλούμπες του Lezzet και τα ουρί του παραδείσου Στο υπόγειο εργαστήριό του στον Γέρακα ένας πρώην κούριερ παρασκευάζει ριγέ σιροπιαστές μπουκιές που είναι γαστρονομική εμπειρία. Γεωργία Παπαστάμου|Φωτο: Εftyhia Vlahou

28

Πόση απόσταση υπάρχει από το να σ’ αρέσει να τρως τουλούμπες, μέχρι το να παρατήσεις τη δουλειά σου και να γίνεις μαθητευόμενος ζαχαροπλάστης σε ένα παραδοσιακό εργαστήριο της Κωνσταντινούπολης, μαζί με πιτσιρίκια-μάστορες από όλη την Ανατολή; Ο Γιάννης Λυμπέρης, πρώην κούριερ, την διήνυσε μέσα σε λίγους μήνες και πλέον παρασκευάζει το τούρκικο γλυκό με την σωστή, αυθεντική συνταγή. Πάνω από τα καζάνια με το ζεστό λάδι, στο εργαστήριό του στο Γέρακα, μάς εξήγησε την διαδικασία, μάς μίλησε για την εμπειρία του στην Τουρκία που «είναι ντοκιμαντέρ από μόνη της» και για το χειμωνιάτικο βράδυ που ένα ποτήρι τσάι και δύο σιροπιαστά τον βοήθησαν να πάρει την απόφαση που του άλλαξε τη ζωή. Τι αλλιώτικο έχει η τούρκικη τουλούμπα; Εδώ λιμπίζεσαι μία, την τρως και μετά λες «τι το ‘θελα και έφαγα». Πολύ βαριά, πολύ λάδι. Ενώ εκεί μπορείς να φας και οκτώ και να μην σε λιγώσουν. Για να μην είμαι με το ένα πόδι εδώ και το ένα πόδι εκεί, επειδή είμαι και γεννημένος Τουρκία, πήγα βρήκα κάποιον με σκοπό να ξεκινήσω να κάνω εισαγωγή του γλυκού. Αυτός ήταν πολύ σοβαρός άνθρωπος, είχε μεγάλο εργαστήριο, και μου είπε «καλύτερα να έρθεις εδώ, να σου μάθω πώς το κάνουμε». Και πήγα. Πώς ήταν εκεί; Απίστευτα. Μου έδειξαν το εργαστήριο, τους κοιτώνες. Σκηνικό μουσουλμανικό, χωρίς παπούτσια, να τρώμε κάτω. Υπάρχουν συντεχνίες, δεν μπαίνει ο καθένας σε αυτά τα εργαστήρια. Παίρνουν τα παιδιά από πολύ μικρά. Αφήνουν το σχολείο και ξέρουν ότι μετά από δέκα χρόνια θα γίνουν μπακλαβατζήδες. Τον μάστορα εκεί τον έλεγαν Μουσταφάι. Είκοσι χρονών, με δέκα χρόνια προϋπηρεσία. Πώς φτιάχνεται η τουλούμπα; Ξεκινάει με πολλά αυγά. Πάρα πολλά αυγά. Μπορεί και να είμαι ο μεγαλύτερος καταναλωτής αυγών στην Αττική. Φτιάχνουμε τη ζύμη και το ειδικό μηχάνημα δίνει το σχήμα και το κατάλληλο μέγεθος. Στη συνέχεια θα πέσει στο πρώτο τηγάνι που είναι σε χαμηλή φωτιά, μετά κατευθείαν στο δεύτερο τηγάνι που είναι το τελικό ψήσιμο, και αμέσως μετά σιρόπιασμα –το σιρόπι είναι απλώς ζάχαρη και νερό- και είμαστε έτοιμοι. Ήταν εύκολο να αλλάξετε επάγγελμα; Δεν θέλω να ακουστώ περίεργος, αλλά –χωρίς να λείπουν και οι δύσκολες στιγμές- όλα κύλησαν κάπως μαγικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, χειμώνα, την περίοδο που σκεφτόμουν να ξεκινήσω την επιχείρηση. Ήμουν σαν χαμένος, έλεγα «τι πάω να κάνω»; Πήγα σε ένα ζαχαροπλαστείο και πήρα ένα μπακλαβά, μια τουλούμπα και ένα τσάι και πήγα και έκατσα έξω στο κρύο να τα φάω. Με τη πρώτη μπουκιά ένιωσα να ανατριχιάζω ολόκληρος, σαν να είχα πάρει ναρκωτικά. Εκεί ήταν το πήρα απόφαση και είπα εντάξει, αυτό θέλω να το κάνω.

strictly sex Ψάχνεις σύντροφο για σεξ; Στείλε mail με μια φωτογραφία σου και μια ηλεκτρονική διεύθυνση για να επικοινωνήσει όποιος-α ενδιαφέρεται στο sex@ ough.gr. Και καλή τύχη.

19χρονη, ξανθιά με γαλανά μάτια, αδύνατη, αναζητά κυρίους άνω των 30 για να την ταπεινώσουν στο σεξ. Πισωκολλητό δεκτό. tapinoola@gmai.com

Ποδολάγνος, εμφανίσιμος, προικισμένος από τη φύση, 24, ψάχνει 20χρονη με άψογο πεντικιούρ. Πληροφορίες στο dirtyfoot@yahoo.gr Αγόρι 23 χρονών με κοιλίτσα και δασύτριχο στήθος ψάχνει κοπέλα (ή κοπέλες). Είναι ευγενικό, γλυκό και τρυφερό. Παρακαλώ μόνο σοβαρές προτάσεις. antonio_89@hotmail.gr

Chubby γλυκούλα 20 χρονών αναζητεί τον δικό της Han Solo για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Όλα επιτρέπονται. frizie_ic@yahoo.com

Ψάχνω σωστό γκομενάκι οποιουδήποτε φύλου για παρέα με χαλαρή ατμόσφαιρα... Χωρίς αναστολές.» hoover_fanatic@yahoo.gr

Αγόρι 24 χρονών ψάχνει κοπέλα για συντροφιά και ό,τι προκύψει.Υπάρχει σπίτι στην περιοχή των Ανω πατησίων με 2 υπνοδωμάτια και μια τουαλέτα. Όχι inbox με πλάκες . dj_thanos_88@hotmail.gr

30χρονος, κομψός, αδύνατος, και με ωραίο κούρεμα, ψάχνει κοπέλα για σεξ τις μεσημεριανές ώρες κάθε Τρίτη με Πέμπτη. Προτιμούνται κοκκινομάλλες με κοντό κούρεμα και γνώσεις για τον σκανδιναβικό κινηματογράφο. alex_taslos@yahoo.com

1,85, 85kg, 30άρης, μελαχρινός, ωραίος, καλομάστορας γαμιάς με ωραίο και χορταστικό εργαλείο, για ξηγημένο, ακομπλεξάριστο θηλυκό που γνωρίζει ότι το μουνί του έχει φτιαχτεί για να γαμιέται και ξέρει να το απολαμβάνει. Αν έχει κάνει μουνί την κωλοτρυπίδα, ακόμα καλύτερα. Αν έχει εκπαιδευτεί και στο βαθύ λαρύγγι, σκέφτομαι σοβαρά το γάμο. Απαραίτητες πρϋποθέσεις: Πολύ καλή εμφάνιση, ολική αποτρίχωση παντού και ηλικία κάτω των 30. Υγεία, καθαριότητα, εχεμύθεια θεωρούνται απαραίτητα. Δε γουστάρω τις κορδέλες, ούτε το χρόνο μου να χάνω. Παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι. very_d-friend@hotmail. com

22χρονη με τάση στην κοπρολαγνεία και φετίχ στις τριχωτές γάμπες, αναζητώ άντρα ηλικιωμένο για να μοιράζεται το φετίχ μου και μετά να με ξεσκίζει από τον κώλο κάθε Τετάρτη! konstantinapetr@windowslive.com

Είμαι τριχωτό αγόρι 26 ετών και ψάχνω σκλάβες εμφανίσιμες από Αθήνα και προάστια να ηγηθώ αυτών. Θέλω να φτιάξω τον προσωπικό μου στρατό από παθιασμένες σκλάβες. Ελάτε μαζί μου. masterslave86@ymail.com

20χρονη με ωραία λευκά βυζιά (φαίνονται από το φεγγάρι) ψάχνει μεταλά να φασώνονται στις συναυλίες στο ΑΝ. ouggah@yahoo.com

Αγαπώ να γλείφω αντρικά πόδια. Δεν με ενδιαφέρει άλλου είδους επαφή. Είμαι 42 από Παγκράτι. footmanathens@hotmail.gr

Σε θέλω σαν τρελή αν γουστάρεις παχουλές. Στείλε τώρα: loukoumaki28@gmail.com

Το στόμα μου περιμένει τη δική σου πίπα. Έχω ταλέντο.

6948576830

25χρονος ποδολάγνος αναζητεί κοπέλα 18-30 ετών, γυμνασμένη, χωρίς ταμπού, με παπούτσια νούμερο 36. Επικοινωνήστε στο footjob@mailinator.com

Θέλω να κοιτάω. Θέλεις να δείχνεις; Στείλε μου υλικό. artcritic66@yahoo.gr Είμαι 25 ετών, μετρίου αναστήματος, μελαχρινός και με έντονη διάθεση για τη ζωή και ψάχνω νέο ανάλογων προσόντων για να μου γλείφει τις ρώγες. rocketmanchaos@ rocketmail.com

Ψάχνω κάποιον αρρενωπό και γερό ποτήρι να πηδιόμαστε τα Σάββατα βράδυ μεθυσμένοι και να εξαφανίζεται την επόμενη ημέρα κατά το μεσημεράκι. Κώστας, 35hweyfwoi4chbajshakljfhkah@gmail.com

22χρονος gay ενδιαφέρεται για group αποκλειστικά με μετανάστες. colej.j@hotmail.gr

Άντρας 29 ετών με μούσι ψάχνω κορίτσι που να γουστάρει το άγριο σεξ σε μπαλκόνια ή σε ταράτσες. cg.cracker@gmail.com

38χρονος παντρεμένος, τριχωτός, μετρίου αναστήματος, με μικρό εργαλείο ψάχνει σοβαρό και εχέμυθο κύριο για παιχνίδια. Τα Σάββατα διαθέτει δικό του χώρο. Στείλτε φωτο στο olariolara@gmail.com

Φρεσκοχωρισμένη 22άρα ψάχνει νεαρά αγοράκια για τρελές περιπέτειες. Ένα-ένα ή πολλά μαζί. sugahmama666@ mailinator.com

27χρονος γυμναστής ζητά ευτραφή κύριο από 37 και πάνω για να του μάθει τι θα πει γυμνασμένοι προσαγωγοί. Ενδιαφέρομαι και για αυταρχικό, όχι σημάδια. sexygymboy@mailinator. com

Ελεύθερος 29 ετών, σοβαρός, 1.86, 87 κιλά, μετακόμισα πρόσφατα στην Αθήνα και ψάχνω αγόρι που να μην τον ενδιαφέρουν οι τρικέφαλοι, οι δικέφαλοι, οι κοιλιακοί και ο κώλος. Δεν θα ένιωθα τόσο κολακευμένος αν σε κάποιον άρεσαν μόνο αυτά. johnastrox@gmail.com

Είμαι 37 ετών, δημοσιογράφος, ξανθιά, όμορφη, πολύ απογοητευμένη από τις σχέσεις με κακά παιδιά, δεν το βάζω κάτω, ψάχνω σχέση. katerinay54@yahoo.com

τον βαζω ολο στο στομα μου οσο μεγαλο κι αν τον εχεις!!δοκιμασε με!!! kaliopikaliopikaliopiax@ hotmail.gr

eimaste dyo files 25 & 26 pou den exoyme anastoles! eimaste to apolyto melahrino dydimo kai sygatikoyme... exoyme mathei oles tis staseis mones mas kai tora zhtame parea.... sthn pefkh poy menoyme den exei stash alla emeis tha thelame trenaki!!! psaxnoyme 2 h kai parapano agoria-vagonia mexri 35 gia na trexoyn pano stis rages mas... anna.catwoman666@ gmail.com

ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ... ΚΟΚΚΙΝΟ-ΣΓΟΥΡΟΜΑΛΛΑ ΖΟΥΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΙΓΙΣΤΗ ΑΝΥΠΟΜΟΝΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΛΟΥΣΕΙΣ ΜΕ ΜΠΥΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΝ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙ Α’Ι’ Α’Ι’ Α’Ι’!! ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΠΥΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΕΛ-ΦΑΣΤ!!!! oloolomesa@hotmail.gr

opoia antexei ton pono tis hdonhs mexri 40 as epikoinonisei mazi moy gia na perasoyme frikta...

34 psilos melaxrinos gerodemenos glorydick69@yahoo.gr

Είμαι νέος από Νέα Ιωνία, 29 ετών, με χόμπι την πολιτική, το διάβασμα και την ιστορία, ψάχνω σεξ με νέες. Δεν έχω αυτοκίνητο. lefteris.lefty@gmail.com 29

30

The oh-fuck moment Η Χάνα έγραψε το έργο και το σκηνοθέτησε στην Αγγλία. Η Γαβριέλλα το σκηνοθετεί και το μεταφέρει στην ελληνική πραγματικότητα. Κι αυτή είναι μία μοινή τους συνέντευξη, τρώγοντας γιαούρτια και μπουγάτσες στη Στάνη. Η Hannah Jane Walker έγραψε και σκηνοθέτησε το “The oh-fuck moment”, μία (βραβευμένη) παράσταση που μάζεψε μόνο διθυραμβικές κριτικές όταν ανέβηκε στην Αγγλία. Η Γαβριέλλα Τριανταφύλλη σκηνοθετεί την ελληνική μεταφορά του έργου που ανεβαίνει στο Bios –σε μετάφραση του Γιάννη Βογιατζή- για όλες αυτές τις στιγμές αμηχανίας που προκαλεί μία γκάφα, η οποία μπορεί απλά να σε ρεζιλέψει ή να σου καταστρέψει τη ζωή. Η συζήτηση -που ξεκίνησε με την ιστορία της Mary Bale του Κόβεντρι που πριν από δυο χρόνια έγινε πρωτοσέλιδη είδηση σε όλα τα βρετανικά μέσα, επειδή πέταξε μία γάτα μέσα σε κάδο ανακύκλωσης και έκλεισε και το καπάκι!- έγινε με τη συμμετοχή και των δύο, σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες, λίγες ώρες πριν η Χάνα επιστρέψει στην Αγγλία. Κι αυτά είναι ένα μέρος από όσα μας είπαν:

Μαρία Παππά & M.Hulot|Φωτο: Manteau Stam.

Mετάφραση: Γιάννης Βογιατζής Επιμέλεια χώρου και κουστουμιών: Ελένη Στρούλια Το μουσικό κομμάτι της παράστασης είναι των: Palov & Mishkin. Παίζουν: Γιούλα Μπούνταλη και Στέλιος Παρρής. Σκηνοθεσία: Γαβριέλλας Τριανταφύλλη. Είναι η πρώτη επίσημη σκηνοθεσία που υπογράφει η δημιουργική ομάδα bios.

Bios, 15 Νοεμβρίου–9 Δεκεμβρίου 2012 Παραστάσεις: Πέμπτη–Κυριακή στις 21.00 Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)

Χάνα Το “The oh-fuck moment” είναι το πρώτο θεατρικό έργο που σκηνοθέτησες; Έχω γράψει και παίξει μαζί με τον Chris Thorpe την Βρετανική εκδοχή του. Θα μπορούσες να πεις ότι το έχουμε σκηνοθετήσει και μαζί, αλλά δεν είναι η πρώτη παράσταση που έχουμε κάνει μαζί. Είχαμε κάνει ένα προηγούμενο έργο μαζί για το πώς ζητάς συγνώμη και για το τι είναι η απολογία. Έτσι είναι η δεύτερη φορά. Δουλεύω την ελληνική βερσιόν μαζί με την Γαβριέλλα αλλά δεν συμμετέχω πιο ενεργά.Με το θέστρο ασχολήθηκε κατά τύχη. Στην πραγματικότητα είμαι ποιήτρια. Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος; Σημαίνει τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έχεις κάνει ένα λάθος το οποίο δεν μπορείς να διορθώσεις με κανένα τρόπο. Όταν π.χ. σβήνεις κατά λάθος όλα τα αρχεία της δουλειάς σου από τον υπολογιστή ή όταν διαλύεις τη σχέση σου με ένα τρόπο που δεν υπάρχει γυρισμός ή τη στιγμή του προσωπικού τρόμου που νοιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι «Έκανα κάτι απαίσιο!» Στα αγγλικά το oh fuck θεωρείται η χειρότερη βρισιά. Αν έχεις μια μονάδα μεγέθους βρισίματος τότε το fuck είναι η χειρότερη. Εντάξει όχι η χειρότερη, χειρότερη αλλά μια από τις χειρότερες. Πώς σας ήρθε η ιδέα για την παράσταση; Ο Chris και εγώ είχαμε συνεργαστεί για το έργο της συγγνώμης. Είναι άνθρωπος του θεάτρου και εγώ ποιήτρια. Είχαμε μια μεγάλη συζήτηση για το τι γινόταν πέρα από τη συγγνώμη, αν η συγγνώμη αρκεί για να καλυτερεύσεις μια κατάσταση, για το τι γινόταν μετά από αυτό και το γεγονός πώς υπήρχαν μερικά πράγματα που ήταν πολύ σοβαρά έτσι ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις. Με ενδιέφερε η ιδέα να βάζω τους ανθρώπους να συμμετέχουν ενεργά σε κάτι και η διδασκαλία των παιδιών. Ο Chris ενδιαφερόταν πολύ για τα ατυχήματα και το πώς υπάρχει πάντοτε ένα άτομο που βρίσκεται στο κέντρο και το οποίο ευθύνεται κάθε φορά. Το έργο διαδραματίζεται γύρω από ένα τραπέζι και ζητάμε από το κοινό να κάνουμε μια συζήτηση μεταξύ μας. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση για όταν τα θαλασσώνεις. Η συζήτηση είναι του στυλ «όλοι το έχουμε κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μας αλλά θα ρωτήσουμε εσάς γι’ αυτό» επειδή το να μιλήσεις απλά σε κάποιον σημαίνει ότι ξέρεις την απάντηση ενώ στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό γι’ αυτό το λόγο βρίσκεσαι γύρω από ένα τραπέζι. Περιμένατε ότι θα κερδίζατε βραβείο στο Fringe Festival του Εδιμβούργου; Δεν το περιμέναμε καθόλου. Το Εδιμβούργο είναι ένα καταπληκτικό και συνάμα παράξενο μέρος το να πας με ένα έργο σου, επειδή υπάρχουν άπειρες παραστάσεις και ο καθένας πιστεύει σε αυτό που φέρνει μαζί του και όλοι αγωνιζόμαστε για το ίδιο κοινό. Το Fringe First βραβεύει παραστάσεις και τεχνικές που παρουσιάζονται για πρώτη φορά . Όχι απλά μια καινούργια παράσταση, αλλά μια πρωτότυπη άσκηση. Ήταν σαν κάποιος να σε επιβραβεύει και να σου λέει ότι δεν έκανες κανένα λάθος, ότι είσαι στο σωστό μονοπάτι και συνέχισε να το κάνεις. Νομίζω ότι μας έκανε να αισθανθούμε πιο σίγουροι γι’ αυτό που κάνουμε. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε στο ανέβασμα της παράστασης; Πιστεύω ότι συμβαίνει το ίδιο πράγμα παντού. Το κοινό είναι συνηθισμένο να συμμετέχει σε παραστάσεις, αλλά όχι με τον συγκεκριμένο τρόπο. Τους ζητάμε όχι απλά να συμμετέχουν, αλλά να εκτεθούν με κάποιο τρόπο που μπορεί να αισθανθούν ντροπή. Όταν πάω σε μια παράσταση και σου ζητούν π.χ. να βρεις κάποιον και να χορέψετε, είμαι του στυλ «όχι, δεν θέλω να το κάνω αυτό, θέλω απλά να δω το έργο και πολύ συχνά το κοινό αισθάνεται έτσι. Δεν μου αρέσει καθόλου κάτι τέτοιο και ήθελα να κάνω μια παράσταση όπου θα αισθανόμουν άνετα επειδή είμαι πολύ ντροπαλή. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να δώσουμε την εντύπωση ότι δεν παίζουμε απλά σε μια θεατρική παράσταση και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κοινού. Ποια ήταν η πιο αστεία ιστορία που ακούσατε; Δίνουμε μια υπόσχεση στην αρχή της παράστασης ότι δεν θα επαναλάβουμε τις ιστορίες του κοινού έξω από το δωμάτιο έτσι δεν μπορώ να διηγηθώ καμία. Ορισμένους βέβαια δεν τους πειράζει αν την επαναλάβεις. Πώς αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους που σας διηγούνται κάτι φρικτό; Με το να μην τους κρίνουμε, όχι σαν να βρισκόμαστε όμως σε θεραπευτική κοινότητα. Συχνά δεν χρειάζεται να συζητήσεις κάτι. Μερικές ιστορίες είναι πολύ αστείες έως γελοίες, αλλά μερικές φορές αφορούν πολύ σοβαρές καταστάσεις και αισθήματα που οι άνθρωποι κουβαλούν

μέσα τους. Η δουλειά σου όμως ως ηθοποιού δεν είναι να τους κρίνεις και επίσης όλοι οι υπόλοιποι στο δωμάτιο πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα σου. Υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος να αντιδράσεις όταν κάνεις κάτι απαίσιο; Όταν κάνεις κάτι τόσο φοβερό, είσαι τόσο αποσβολωμένος που σίγουρα δεν θα αντιδράσεις καλά. Είναι σαν δίκοπο μαχαίρι. Πιστεύω με το να μην το καλύψεις και να μην φοβηθείς να το πεις σε κάποιον. Γιατί να έρθει κάποιος να δει το έργο; Επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τα κάνει σαλάτα κάποια στιγμή και είναι ένας ωραίος τρόπος να περάσεις την ώρα σου με κάτι που συνήθως δεν θα έκανες.

Γαβριέλλα Γιατί διάλεξες αυτό το έργο σαν την πρώτη σου σκηνοθετική απόπειρα; Καταρχήν δεν νομίζω ότι είναι μια θεατρική παράσταση. Το βλέπω περισσότερο σαν μια ανοικτή συζήτηση ανάμεσα σε 20 άτομα κάθε φορά γύρω από ένα τραπέζι. Την πρώτη φορά που το είδα στο Εδιμβούργο πέρσι κατά τη διάρκεια του Fringe Festival, είχα ενθουσιαστεί με το γεγονός ότι δεν ήταν ακόμη ένα έργο που διαδραματίζεται σε μια θεατρική σκηνή. Είχα δει τόσες πολλές παραστάσεις μέσα σε 6 μέρες που αυτό ήταν αρκετό για να έχω τελείως διαφορετική διάθεση παίρνοντας το εισιτήριο μου από το ταμείο. Επίσης, μου ζητήθηκε να κάνω κάτι, να χρησιμοποιήσω δηλαδή το μυαλό μου για να κάνω κάτι και όχι απλά να περιφέρομαι σε ένα χώρο ή να μου δώσουν ένα ποτήρι κρασί και αυτή μόνο να είναι η μοναδική αλληλεπίδραση μου μέσα στο έργο. Ενθουσιάστηκα με το πόσο ποιητικό ήταν το κείμενο της παράστασης και που αφορούσε τις στιγμές που «τα κάνεις σαλάτα». Θεωρώ ότι είναι πολύ γενναίο το να μιλάς γι’ αυτές τις στιγμές πιο ανθρώπινα και τέλος νομίζω ότι περνάμε μια πολύ oh-fuck στιγμή εδώ στην Ελλάδα αυτή την περίοδο οπότε όλα έβγαζαν ένα νόημα. Πώς μπορείς να μεταφράσεις τον τίτλο στα ελληνικά; Η αλήθεια είναι ότι καμιά μετάφραση δεν του ταιριάζει ακριβώς, έτσι αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον τίτλου του έργου ως έχει, «The Oh Fuck Moment». Στο αγγλικό κείμενο του έργου χρησιμοποιείται με τόσο πολύπλευρους τρόπους που δεν γινόταν να μεταφραστεί με ακρίβεια και βασικά δεν ήθελα να χαλάσω την έκπληξη του πώς χρησιμοποιείται. Τι θεώρησες το πιο δύσκολο πράγμα σχετικά με την παράσταση; Καταρχήν, ότι δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση της συνθήκης στα Ελληνικά. Πρώτο Oh Fuck Μoment: η παράσταση που διάλεξα να κάνω, δεν μεταφράζεται. Τώρα σοβαρά, έπρεπε να πάρουμε κάποιες πρωτοβουλίες σε σχέση με το κείμενο, μιας και ένα μεγάλο μέρος του ήταν πολύ “αγγλικό”. Προσαρμόσαμε αρχικά ένα κομμάτι του κειμένου και, στη συνέχεια, αντικατατήσαμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της παράστασης με ιστορίες των δύο “ηθοποιών” μας. Σε αυτό μας έχει βοηθήσει η Χάνα πάρα πολύ. Νομίζω ότι μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε είναι το ελληνικό κοινό. Οι θεατές εδώ δεν έχουν ακόμα συνηθίσει να συμμετέχουν τόσο πολύ σε παραστάσεις και σαν αποτέλεσμα ίσως να μην ανοιχτούν κατά τη διάρκεια της παράστασης. Η ιδανική συνθήκη θέλει τους θεατές να μην κάθονται απλά γύρω από το τραπέζι, αλλά να συνεισφέρουν στην παράσταση. Φυσικά αν δεν θελήσουν να το κάνουν, δεν πειράζει. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μπορούν απλά να καθήσουν και να παρακολουθήσουν το τι συμβαίνει. Θυμάσαι κάποια αστεία ιστορία που είχες ακούσει όταν παρακολούθησες την παράσταση στο Εδιμβούργο; Όπως είπε και η Χάνα, υπάρχει η υπόσχεση να μην μεταφέρονται οι ιστορίες εκτός δωματίου. Παρ’ όλα αυτά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά Oh Fuck Moments που άκουσα στην παράσταση, μας επιτράπηκε να το πούμε αν θελήσουμε. Μια κυρία από την Αμερική μας διηγήθηκε ότι την είχαν προσκαλέσει σε μια επίσημη πρεμιέρα του Χόλυγουντ στην οποία έδειχνα το Pulp Fiction. Δεν της άρεσε καθόλου και σηκώθηκε να φύγει. Καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της αίθουσα προς την έξοδο σκόνταψε και κάποιος την βοήθησε να σηκωθεί και του είπε «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Το φιλμ είναι απαίσιο!» Αυτό το άτομο ήταν ο Quentin Tarantino. Οι άνθρωποι γενικά στην παράσταση μοιράζονται από πολύ μικρά πράγματα που μπορεί να μην τα θεωρείς εσύ σπουδαία αλλά είναι σημαντικά γι’ αυτούς, έως και για πολύ σοβαρά θέματα. Πράγματα που δεν θα περίμενες να είναι κανείς έτοιμος να μοιραστεί με άγνωστους.

31

32