one year o-n
เพราะชีวิตคือการเดินทาง [ Life is a journey ] เขียน : IMATOMS
{ September 2014 - August 2015 }
one year o-n
[ one year o-n ] คือ โปรเจกต์เล็กๆ ที่รวบรวมเนื้อหาแต่ละคอลัมน์ของนิตยสาร o-n ในรอบ 1 ปีที่ผ่านมาให้มาอยู่ ในที่แห่งเดียวกัน
เพราะชีวิตคือการเดินทาง คือ คอลัมน์บทความที่ผู้เขียนชวนผู้อ่านออกเดินทางไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการออกเดินทางไปในโลกกว้างภายนอก หรือการกลับมาเดินทางส�ำรวจพื้นที่ภายในจิตใจของตัวเอง
BACK TO BASIC
คุณยังจ� ำวันแรกตอนทีค่ ณ ุ เริ่ มฝึ กเขี ยน ก ข ค ง ได้มยั้ ?
คุณยังจ� ำครัง้ แรกตอนทีค่ ณ ุ ฝึ กกลัน้ หายใจในน�้ำก่อนทีค่ ณ ุ จะว่ายน�้ำเป็ น ได้มยั้ ?
คุณยังจ�ำความรู้สึกแรกทีม่ ือของคุณสัมผัสกับพวงมาลัย ก่อนทีค่ ณ ุ จะใส่เกียร์ เดิ นหน้า ตอนทีค่ ณ ุ หัดขับรถ ได้มยั้ ? ถ้ าคุณจ�ำมันไม่ได้ หรื อไม่ได้ สนใจทีจ่ ะจ�ำมัน ลองกลับไปนึกถึงมันอีกครัง้ ในเวลาทีค่ ณ ุ ต้ องการที่จะเริ่ มต้ นท�ำอะไรใหม่ๆ หรื อแม้ กระทัง่ ในเวลาที่คณ ุ ‘กลัว’ ที่จะต้ องเริ่ มต้ นกับการท�ำ สิง่ ใหม่ๆดูสิ หลายครัง้ บางสิง่ บางอย่างในชีวิต ที่มนั ไม่เกิดขึ ้นตามหวัง มันไม่ใช่เพราะคุณท�ำมัน ไม่ได้ หรอก แต่เป็ นเพราะคุณยังไม่ได้ ท�ำมันมากพอต่างหาก...
คนทีป่ ระสบความส�ำเร็จ คุณมักจะเห็นพวกเขาแค่ตอนอยูบ่ นเวทีเท่านันแหละ...แต่ ้ นนั่ มันตอนทีพ่ วกเขาท�ำส�ำเร็จแล้ ว คุณเคยเห็นรอยฟกช� ้ำตรงเบื ้องหลัง ตอนทีพ่ วกเขาก�ำลังง่วนหรือ พยายามท�ำมันหรื อเปล่าล่ะ? อาจารย์สอนภาษาอังกฤษท่านหนึง่ เคยบอกกับฉันว่า “อย่ามาถามผมว่าท�ำไมคุณถึง ยังจ� ำค�ำศัพท์ค�ำนีไ้ ม่ได้...ถ้าคุณยังไม่เคยท่องมันถึง 1,000 ครัง้ !!” ทุกวันนี ้ ถ้ าคุณสามารถร้ องเพลงหรื อชมนกชมไม้ ในขณะที่คณ ุ ขับรถไปด้ วยได้ ...ไม่มี ่ ่ ่ ่ ่ อะไรหรอกที่คณ ุ จะท�ำไม่ได้ ! เมือไหร่ ก็ตามทีคุณท�ำสิงหนึงสิงใดได้ โดยที่คุณไม่ ต้องใช้ ความพยายามในการท�ำมันอีกต่ อไปแล้ ว เมื่อนั้นล่ ะ! คุณได้ ผ่านการล้ มลุกคลุกคลาน มาแล้ ว ไม่ตา่ งอะไรจากบรรดาวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ทงหลาย ั้ แต่คณ ุ ...จะเกิดมาเพื่อภูมิใจเพียงแค่ร้ ูวธิ ีการหายใจเพื่อไม่ให้ สำ� ลักน� ้ำในขณะที่ก�ำลัง ว่ายน� ้ำ? คุณจะเกิดมาเพื่อภูมิใจเพียงแค่วนั นี ้คุณสามารถขับรถได้ โดยไม่ต้องนัง่ เกร็ งตัวอีกต่อ ไปแล้ ว? ในเวลาสองหมื่นกว่าวันในชีวิตคุณ เรื่ องที่คณ ุ จะภูมิใจที่ได้ ใช้ ความพยายามกับมัน... มีเพียงแค่นี ้เองหรอ?
ไม่หรอก!
คุณรู้...ว่าคุณมีอะไรมากกว่านัน!!! ้
ว่าแต่ตอนนี ้...เวลาในชีวิตคุณ ผ่านมากี่วนั แล้ วล่ะ?
ที่มา : O-N issue 01 | เราไม่ ใช่คนกู้ โลก
ความเป็นมนุษย์
“พวกเธอต้ องเรี ยนรู้ ความเป็ นมนุษย์ ก่อน...แล้ วจึงเรี ยนศิลปะ” ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี เนื่องในโอกาสร� ำลึกครบรอบวันศิลป์ พีระศรี 122 ปี ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ.2557 ที่ผา่ นมา รวมถึงข่าวการสูญเสียศิลปิ นแห่งชาติคนส�ำคัญ ‘อ.ถวัลย์ ดัชนี’ ผู้กล่าวได้ วา่ เป็ นลูก ศิษย์ก้นกุฏิคนหนึง่ ของอาจารย์ฯ ผู้เขียนจึงอยากขอร� ำลึกการเดินทางผ่านตัวอักษรในหนังสือ เล่มใหญ่ที่ใช้ ชื่อว่า ‘อาจารย์ศลิ ป์กับลูกศิษย์’ ซึง่ มีอทิ ธิพลต่อการใช้ ชีวติ ของผู้เขียนอย่างมากนับ แต่อดีตจนถึงปั จจุบนั คนจ�ำนวนมากกล่าวว่า อาจารย์ศิลป์เป็ นปูชนียบุคคลที่ส�ำคัญของเมืองไทย หลาย คนบอกว่า อาจารย์ศลิ ป์เป็ นบิดาแห่งศิลปะร่วมสมัย ลูกศิษย์อาจารย์ศลิ ป์ เชื่อฟั ง ย�ำเกรง และ เคารพรักท่านประดุจดัง่ เทพฯ เทวาลัย แต่สำ� หรับผู้เขียน อาจารย์ศลิ ป์เป็ นเพียงมนุษย์ธรรมดา.. ที่มีความสมบูรณ์ในความเป็ นมนุษย์มากที่สดุ คนหนึง่ ครัง้ หนึง่ เมื่อครัง้ อาจารย์ถวัลย์ยงั เป็ นนักศึกษาฯ ที่แม้ จะท�ำงานหนักอย่างบ้ าคลัง่ แต่ ก็ยงั คงสอบตกซ� ้ำแล้ วซ� ้ำเล่าแทบทุกวิชา.. อาจารย์ศลิ ป์บอกกับอาจารย์ถวัลย์วา่ “นายคนภูเขา นายมันโง่แล้วขยัน ไม่ดีนะนาย นายยิ่ งท�ำงานหนัก ยิ่ งล่มจม...นายหัดคิ ดเสียบ้าง อย่าเอาแต่ ท�ำ ขยันเกิ นไป โง่เกิ นไป ท�ำปุ๋ ยก็ยงั ไม่ดีนาย..” หลังจากได้ กลับไปทบทวน ไตร่ตรอง ในปี ถัดมา งานของอาจารย์ถวัลย์ ได้ คะแนนดีเลิศและยึดครองบอร์ ดนักศึกษาในทุกวิชา ต่อมาอาจารย์ถวัลย์ได้ ส่งผลงานเข้ าแสดงในงานศิลปกรรมแห่งชาติ แต่กลับถูกคัด ออกทังหมด!! อาจารย์ ้ ศิลป์บอกกับอาจารย์ถวัลย์วา่ “นายคนภูเขา งานของนายมีแต่ถกู ต้ อง
มันเป็ นงานเรี ยน เป็ นอะคาเดมิคนะนาย มันไม่มีชีวิต ปลาของนายว่ายน� ้ำไม่ได้ ไม่มีกลิน่ คาว ม้ าของนายตายแล้ ว ยืนตาย วิ่งไม่ได้ ร้ องไม่ได้ วัดของนายเหมือนฉากลิเก ฟ้าของนายไม่มี อากาศ หายใจไม่ได้ ...นายไม่เข้ าใจนะ นายคนภูเขา” ในเวลานัน้ อาจารย์ถวัลย์ไม่อาจเข้ าใจได้ ด้ วยเหตุที่วา่ รูปเขียนปลาของรุ่นพี่ที่ได้ แสดงในงานศิลปกรรมครัง้ นันได้ ้ คะแนน 15 ในขณะที่ งานของอาจารย์ถวัลย์ได้ คะแนน 90 แต่กลับถูกคัดออก? หลังจากนัน้ อาจารย์ถวัลย์ยงั คงถูกเคี่ยวกร�่ ำโดยบุคคลผู้ซงึ่ อาจารย์รักและเทิดทูนดุจ ดัง่ เทพเจ้ า...ผู้สง่ ต่อให้ ได้ มาเป็ น ‘ถวัลย์ ดัชนี’ ดังที่เรารู้จกั กันในวันนี ้ อาจารย์ศิลป์ พีระศรี ไม่เพียงแต่เป็ นบุคคลผู้อทุ ิศตนให้ กบั งานที่รักและท�ำงานอย่าง หนักจวบจนตลอดชีวติ หากแต่ยงั คงถ่ายทอดและส่งต่อความดี ความงาม และความเป็ นมนุษย์ ได้ อย่างลึกซึ ้งผ่านถ้ อยความค�ำสอน และการประพฤติปฏิบตั ิตนผ่านรู ปแบบการด�ำรงชีวิตที่ สมถะ เรี ยบง่าย แต่สง่างาม จึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่ลกู ศิษย์ของท่านจะล้ วนแต่เป็ นผู้รังสรรค์ผลงานล� ้ำค่าและมี คุณูปการอย่างมากต่อสังคมไทย และคงจะไม่เป็ นการกล่าวเกินจริ งมากนัก หากจะบอกว่า อาจารย์ศิลป์เป็ นครู ผ้ ปู ระสิทธิ์ประสาทลูกศิษย์ให้ กลายเป็ นศิลปิ นแห่งชาติมากที่สดุ ในสังคม ไทย ถ้ าจะมีมนุษย์ผ้ หู นึ่งผู้ใด ที่ตลอดการเดินทางในชีวิตนี ้ของผู้เขียนจะเคารพ ยกย่อง อย่างไม่มีข้อกังวลสงสัย คงไม่ใช่ใครอื่น... ‘อาจารย์ศลิ ป์ พีระศรี ’ มนุษย์ผ้ เู กิดมาเพื่อถ่ายทอด จิตวิญญาณ ความดี ความงาม และความเป็ นมนุษย์ “นาย...ถ้ าฉั นตาย...นายนึกถึงฉั น นายรั กฉั น นายไม่ ต้องไปท�ำอะไร...นาย ท�ำงาน” - Silpa..Bhirasri -
ที่มา : O-N issue 02 | ส�ำรวจความคิดผ่านการเดินทาง
สำ�รวจโลก
คนจ�ำนวนไม่ น้อยเข้ าใจว่ า ‘การเดินทาง’ คือ การใช้ ‘เท้ า’ ออกก้ าวเดิน
แต่ ส�ำหรั บฉัน ‘การเดินทาง’ คือการใช้ ‘หัวใจ’ ออกก้ าวเดินต่ างหาก
สมัยเรี ยน..ฉันมีรุ่นพี่ที่สนิทมากคนหนึง่ ชื่อพี่ป๊อป เขาเป็ นนักเดินทางตัวฉกาจ วิธีการ เดินทางของเขา คือการอ่านหนังสือ!? พี่ป๊อป บอกกับฉันเสมอว่า “เวลาพีอ่ ยากไปเทีย่ วทีไ่ หน พีก่ ็จะซื ้อหนังสือท่องเทีย่ วหรื อ หนังสือประวัติเกี ย่ วกับประเทศนัน้ ๆ มาอ่าน ทุกครัง้ ทีพ่ ีไ่ ด้อ่านพร้อมกับได้ดูรูปภาพประกอบ พี ่ ก็รู้สึกราวกับว่า พีไ่ ด้เดิ นทางไปในประเทศนัน้ จริ งๆ” เรื่ องราวการเดินทางในแบบของพี่ป๊อปจึงไม่ใช่การเดินทางเพื่อน�ำตัวเองไปแปะไว้ กบั สถานที่สำ� คัญๆ หรื อแลนด์มาร์ ก ฉายเก็บออกมาเป็ นรูปภาพ แล้ วเดินทางกลับบ้ าน...หากแต่
เป็ นการเดินทางที่ใช้ หวั ใจเข้ าไปสัมผัสและดูดซับเรื่ องราวต่างๆ ผ่านตัวอักษร ไม่วา่ จะเป็ นภูมิ หลังหรื อประวัตศิ าสตร์ พี่ป๊อปส�ำหรับฉันจึงเปรี ยบเสมือนคลังหนังสือท่องเที่ยวเดินได้ ที่ไม่วา่ ฉันจะอยากรู้เรื่ องราวที่ไหน ก็ถามหาประสบการณ์อนั น่าตื่นเต้ นเร้ าใจเหล่านันได้ ้ อย่างไม่ต้อง เสียสตางค์ตีตวั๋ เครื่ องบินเลยซักกะบาท การออกเดินทางที่ฟังดูลมๆ แล้ งๆ ช่างฝั นแบบนี ้ ใครจะรู้ หล่ะว่า วันหนึ่งมันจะเป็ น เหมือนกระสวยอวกาศน�ำพาให้ ชายหนุม่ นักกฎหมายช่างจินตนาการผู้นี ้ได้ เดินทางไปยืนอยูบ่ น เวทีอนั ทรงเกียรติอย่างองค์การนาซ่า!! ยังมีเรื่องราวการเดินทางทีน่ า่ สนใจอีกมากมาย ทีฉ่ นั อยากชวนคุณมาร่วมลุ้นกันต่อใน ฉบับหน้ า ระหว่างนี ้...คุณจะไม่ลองส�ำรวจดูหน่อยเหรอว่า...เรื่ องราวการเดินทางในแบบฉบับ ของคุณ เป็ นแบบไหนกันนะ?
ที่มา : O-N issue 03 | เพราะเราคือเรา
สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 1
การเดินทางที่เราส่วนใหญ่ค้ นุ เคย มักเป็ นการใช้ ร่างกาย ก้ าวออกจากบ้ าน เราถนัดกับ การใช้ เท้ าเยื ้องย่างไปในที่ต่างๆ มันเกื ้อหนุนให้ เราสามารถใช้ ผสั สะสัมผัสกับโลกภายนอกได้ อย่างเต็มที่ โดยมาก เรามักจะต้ องเสียเงินไปกับค่าใช้ จา่ ยต่างๆ ไม่วา่ จะเป็ นค่ารถ ค่าเรื อ ค่าตัว๋ เครื่ องบิน ไปจนถึงค่าที่พกั ค่าเข้ าชม ฯลฯ การออกเดินทางในรู ปแบบนี ้ ถ้ าตระเตรี ยมการเป็ นอย่างดี โดยมากก็จะราบรื่ น สนุกสนาน และไม่ต้องพบกับอุปสรรคขวากหนามให้ วนุ่ วายใจ ไม่นานมานี ้...ฉันพบว่า มีการออกเดินทางอยูร่ ูปแบบหนึง่ ที่ไม่เสียเงินหรื อค่าใช้ จา่ ย ใดๆ แต่หนทางนันกลั ้ บขรุขระอย่างมาก..และเมื่อแรกออกเดินทาง ก็ออกจะไม่สบายตัวเอาซะ ด้ วย
แน่หล่ะ...ของฟรี ไม่มีในโลก! ในเมื่อไม่เสียเงินแลกมา..ไหนเลย..จะได้ รับความสะดวก สบาย แต่การเดินทางในรูปแบบนี ้..ดราม่ากว่าที่คณ ุ คิด!! เพราะต่อให้ มีเงินคุณก็ซื ้อมันมาไม่ได้
ใช่ แล้ ว...เราก�ำลังพูดถึง ‘การเดินทางภายใน’
การเดินทางในแบบที่คณ ุ ไม่ต้องใช้ ร่าง ออกเดินทางไปไหน ไม่ต้องจองที่พกั ที่เที่ยว และไม่ต้องวางแผนอะไร เป็ นการเดินทางในรู ปแบบใหม่ ที่ท้าทายนักผจญภัยอย่างฉันมากที เดียว โดยเฉพาะเมื่อฉันพบว่า อุปสรรคที่หนักหนาที่สดุ ของการเดินทางครัง้ นี ้ กลับเป็ น ‘ตัวฉัน เอง’
แล้ วจะยังไงต่อดีละ่ ?
ที่มา : O-N issue 04 | จังหวะชีวิตในห้องสมุด
สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 2
เป็ นเรื่ องง่ าย ทีเ่ ราจะมองเห็นความชั่วร้ ายในตัวคนอื่น แต่ มันไม่ ง่าย ทีเ่ ราจะ มองเห็นความชั่วร้ ายในตัวเราเอง เหตุผลง่ายๆ คงเป็ นเพราะเราชอบเดินทางออกไปข้ างนอก มากกว่าที่จะเดินทางอยู่ ภายในตัวเราเอง รูปธรรมมักจับต้ องง่ายกว่านามธรรมเสมอ เราตัดสินคนมากมายจากผลผลิต ของการกระท�ำ โดยอาจยังไม่เคยรู้ เลยว่า เบื ้องหลังของความคิดแบบนัน้ มันมีต้นตอมาจาก อะไร? สิง่ ที่นา่ สนใจมาก คือเราท�ำได้ เพียงแค่ท�ำนายจากสมมติฐานที่วา่ เค้ าน่าจะกระท�ำมา จากความคิดเบื ้องหลังแบบนี ้นะ แต่เชื่อฉันเถอะว่า คุณไม่มีทางรู้วา่ การพิสจู น์สมมติฐานของ คุณนัน้ มันถูกต้ อง 100% ทางเดียว ที่คณ ุ จะได้ ร้ ูจกั ตัวต้ นตอความคิด ตัณหา หรื ออารมณ์แบบ นันจริ ้ งๆ คือคุณต้ องกลับมาพิสจู น์กบั สิง่ ที่มนั เกิดขึ ้นในตัวคุณเอง มันอาจไม่งา่ ยนักส�ำหรับคน ที่เพิ่งเริ่ มต้ น เพราะคุณอาจจะทนอยูก่ บั ตัวเองนานๆ ไม่ได้
โดยปกติ มันมักจะอยูเ่ ป็ นส่วนหนึง่ กับตัวคุณ และคุณก็มกั จะถูก ‘มัน’ ควบคุมอยูต่ ลอด
ในชีวิตประจ�ำวันอีกด้ วย ถ้ าคุณลองอดทน เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงการเดินทางของความคิด อารมณ์ ความรู้สกึ ที่เกิดขึ ้นภายในตัวคุณเองอย่างตังใจจริ ้ งๆ คุณจะพบว่ามันคุ้มค่า เพราะเมื่อ ไหร่ก็ตามที่คณ ุ เริ่ มส�ำรอกความน่ารังเกียจของตัวคุณเองออกมาได้ นัน่ แหละถือว่าเป็ นการเริ่ ม ต้ นหรื อนิมิตรหมายที่ดีแล้ ว เงื่อนไขอย่างเดียวของการเดินทางครัง้ นี ้ คือ คุณต้ องรักการเรี ยนรู้ และคุณต้ องจริ งใจ ต่อความรู้สกึ ของคุณเองมากๆ อารมณ์หรื อปรากฏการณ์ตา่ งๆ ที่เกิดขึ ้นต่อหน้ าคุณนัน้ คุณแค่ ต้ องรับรู้มนั อย่างตรงไปตรงมา ไม่ตอ่ เติม ไม่ดดั แปลง ไม่ให้ คา่ ความดี ความเลว แล้ วคุณจึงจะ ได้ ร้ ูจกั กับ ‘มัน’ จริ งๆ ลองนัง่ หลับตาส�ำรวจ ‘มัน’ ดูซกั ตัง้ คุณอาจพบว่า คนทีน่ ่าจับตามองและน่าเฝ้ าระวัง ทีส่ ดุ อาจเป็ นตัวคุณเอง!!
ที่มา : O-N issue 05 | ไปดีมาดี
สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาค 3
การเดินทางของชีวิตมักไม่งา่ ยนัก เพราะกับดักหลากชิ ้น
รัว้
‘เครื่องปรุงแต่ง’ เป็ นหนึง่ ในกับดักชิ ้นใหญ่ทคี่ ล้ ายกับเครื่องกีดขวางของนักกีฬาวิง่ ข้ าม
หลายครัง้ การปรุงแต่งก่อให้ เกิดอรรถรส ในขณะเดียวกัน ก็อาจเป็ นตัวท�ำให้ เราสะดุด ล้ มหน้ าคะม�ำไม่เป็ นท่าได้ เหมือนกัน การมีสมาธิจดจ่ออยูก่ บั สิง่ ที่ท�ำ และมีสติระลึกรู้เป็ นระยะ ไม่ขาดสายต่อเนื่องไปนัน้ จึงเป็ นเสมือนเครื่ องมือที่ดีที่สดุ ในการวิ่งและกระโดดก้ าวผ่านเครื่ อง กีดขวางต่างๆ ในชีวิตได้ แน่นอนว่า เราอาจต้ องวิง่ สะดุดบ้ าง ชนบ้ าง ล้ มบ้ าง นัน่ เป็ นเรื่ องธรรมดา สิง่ ส�ำคัญอยู่ ที่วา่ ท�ำอย่างไรให้ สมาธิที่หลุดดิ ้นออกไปนันคื ้ นกลับมาได้ อย่างรวดเร็ ว
ถ้ าชีวติ สามารถดูเทปย้ อนหลังและท�ำภาพช้ าได้ อย่างกีฬาการแข่งขันคงจะดี โดยเฉพาะ ภาพการท�ำงานของจิต ช่วงจังหวะที่สมาธิหลุดไปจากสิง่ ที่เราก�ำลังท�ำอยู่ บางทีมนั ไม่ใช่แค่การ หลุด แล้ วหลงไปท�ำอย่างอื่นในทันทีทนั ใด โดยมากมันมักจะมีกระแสบางอย่างที่แทรกกลางเข้ า มาจูงมือเราไป ก่อให้ เกิดความเผลอไผลอย่างไม่ร้ ูตวั ... ใช่แล้ว ‘ตัวปรุงแต่ง’ เพือ่ นร่ วมเดิ นทาง (ภายใน)ไปกับเรา ทีม่ าอยู่เป็ นเพือ่ นเราอย่างไม่รู้จกั เหน็ดไม่รู้จกั เหนือ่ ย เมื่อสมาธิหลุด การปรุงแต่งจะเข้ าแทรก มันจะท�ำหน้ าที่คลุกเคล้ าอารมณ์ความรู้สกึ ต่างๆ ทีซ่ อ่ นอยูภ่ ายในและน�ำทางเราให้ หลงใหลไปได้ อย่างไร้ ทศิ ทาง สติจะไม่ทำ� งาน เกิดอาการ ไม่ร้ ูตวั แต่คดิ ว่ารู้สกึ ตัวอยู่ เพียงเพราะลืมตา เพียงเพราะยังหายใจ... ตัวเราอยูต่ รงนี ้ แต่ใจเราเดินทางไปพร้ อมกับเพื่อนใหม่ในที่ไกลแสนไกลเสียแล้ ว บ้ าง ก็เป็ นเพื่อนที่ชื่อความกลัว บ้ างก็เป็ นเพื่อนที่ชื่อความวิตกกังวล บ้ างก็เป็ นเพื่อนที่ชื่อความตื่น ตระหนก ฯลฯ
คุณเชื่อสุภาษิตนี ้หรื อไม่?
“คบเพื่อนเช่ นใด ย่ อมเป็ นคนเช่ นนั้น”
ที่มา : O-N issue 06 | with love, girl band, you rock!
สำ�รวจโลก(ภายใน) : ภาคจบ
“ตานอกใส – ตาในมืด”
อาการของโลกภายนอกกับโลก(โรค)ภายในที่ตา่ งไม่สมั พันธ์กนั
บ่อยครัง้ เรามักเข้ าใจว่าสิ่งที่เราเห็นกับสิ่งที่ตาเห็นเป็ นสิ่งเดียวกัน และแทบจะเป็ น ธรรมดาที่ในชีวิตประจ�ำวัน เราจะไม่สนใจความสัมพันธ์ของสองสิง่ นี ้ ต้ นทุนความซับซ้ อนในชีวติ ทีม่ อี ยูเ่ ป็ นทุนเดิมนัน้ มักท�ำให้ เราหลบเลีย่ งทีจ่ ะเผชิญหน้ า กับมันเป็ นปกติไปเสียแล้ ว แต่แน่หล่ะ ในความเงียบ...มีความเคลื่อนไหว ลองหลับตา...อยูก่ บั มันอย่างตังใจ ้
ยิ่ งตาในท�ำงานได้ชดั เท่าไหร่
ตานอกจะสว่างสดใสเพียงไร
ก็อาจเห็นไม่ชดั เท่าตาในเสียแล้ว...
ที่มา : O-N issue 07 | ในโลกอีกใบที่ ใช้ ใจบันดาลแรง
/// หลายครัง้ การปรุงแต่งก่อให้ เกิดอรรถรส ในขณะเดียวกันก็อาจ เป็ นตัวท�ำให้ เราสะดุดล้ มหน้ าคะม�ำไม่เป็ นท่าได้ เหมือนกัน การมีสมาธิจดจ่ออยูก่ บั สิง่ ที่ท�ำ และมีสติระลึกรู้เป็ นระยะไม่ ขาดสายต่อเนื่องไปนัน้ จึงเป็ นเสมือนเครื่ องมือที่ดีที่สดุ ในการวิ่ง และกระโดดก้ าวผ่านเครื่ องกีดขวางต่างๆ ในชีวิตได้ ///
- IMATOMS [ Columnist : เพราะชีวิตคือการเดินทาง ]