08
NEVER GET A MIME TALKING, HE WON'T STOP.
ชื่อ O-N Magazine เกิดจากอักษรตัวแรก-ตัวสุดทายของชือ่ จริงนิตยสาร คือ OWNERATION ซึ่งเปนการนำคำ 2 คำมาประกอบกัน ไดแก Owner+Generation เราตองการสื่อวา ยคุ นี้เปน ยุคทคี่ นปลดปลอยความเปน ตัวเองออกมาอยางสรางสรรค โดยเราเชือ่ วาคนทีเ่ ปนนักสรางสรรคลวนเปน นักฝนมากกอ น จงึ เกิดเปนคำโปรยบนปกที่วา 'All Creators Are Dreamers'
- Marcel Marceau -
ความ จริงใจ "ภาษากายมักบอกอะไรเราได้ดีกว่าค�ำพูด" เป็นสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ตลอดมา ทั้งจากการบอกเล่าของ ผู้อื่นและจากการประสบด้วยตัวเอง สีหน้า ท่าทาง แววตา บอกความจริงแท้ มากกว่าค�ำพูดเป็นร้อยล้านค�ำ ละครใบ้เป็นนับว่าอีกศาสตร์และศิลป์หนึ่ง ที่สื่อสารด้วยสีหน้า ท่าทาง แววตา ร่างกายทุกส่วน ของผู้เล่นส่งผ่านมายังผู้รับ หากสิ่งเหล่านั้นที่ผู้แสดง ละครใบ้ส่งมามันไม่จริง คนนั่งดูก็สามารถรู้สึกได้ทันที ละครใบ้จึงต้องใช้ 'ความจริงใจ' ในการแสดงสูง และ ความจริงใจจากผู้เล่นนี่เองที่เป็นเสน่ห์ดึงผู้ชมเอาไว้ ได้ อยู่หมัดโดยไม่ต้องเอ่ยค�ำพูดใดๆ ออกมาให้ ได้ยิน คนบนปก O-N Magazine ฉบับนี้คือกลุ่ม ละครใบ้ที่ประกอบด้วย งิ่ง ธา และเกลือ ทั้งสามรวม ตัวกันในนาม Babymime ที่ ใช้ค�ำว่า Baby เพราะ ต้องการสื่อสารอะไรที่มันคล้ายเด็ก ไม่ว่าจะเป็นความ จริงใจ ใสซื่อ ตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม แถมยังมี จินตนาการที่ล�้ำอยู่เสมอ และ O-N ฉบับที่ 8 นี้ ได้ปรับเปลี่ยนคอลัมน์ และสร้างสรรค์รูปแบบใหม่ๆ มีทั้งคอลัมน์เก่าที่หายไป และคอลัมน์ ใหม่ที่เพิ่มเข้ามา เพื่อให้นิตยสารสามารถ Go On ต่อไปได้ ไม่มีอะไรไม่เปลี่ยนแปลง แต่สีหน้า แววตา ท่าทาง ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่อยู่ ภายในใจในขณะนั้นได้ จริงไหม? พิชญา เพ็งจันทร์ บรรณาธิการ waylaway1990@gmail.com contact us
facebook.com/ownerationmag ownerationmag@gmail.com
READ O-N
www.ebooks.in.th/ownerationmag issuu.com/ownerationmag
C O N T E N T without words The Owner
12
Babymime
04
Event from now on
11
A Poem I Feel
สุขสันตวันเกิดมิคาล
05
พื้นที่เล็กๆ
ความหมายของ มืออาชีพ
A Plant I Love
Banana ||
Scope on ครูละครใบไทย
How To Be O-N member 27
20
26
18
A Photo I Shoot
เงียบ
A Short Story I Write ความมืดของคืนไรจันทร
o
rc gra el p Ma hy rc ea u
09
Bi
เรื่องนี้เกี่ยวกับ คนชอบหลับ
19
เครื่องแตก/ รวมแบงคอัตโนมัติ
Your Space
DoGood 08
24
Pick-Up
Ma
06
25
A Thing I Dream
10
Bea - r Blur
ทอนไม
22
Away From Thailand
ทำการใหญ ใจตองนิ่ง (India) / Atlantic City (USA)
4
พื้นที่เล็กๆ เขียน : Ohmsiri Veerakul
5
Scope on By : กอง O-N
ครูละครใบ้ไทย 'ครูอั๋น'
ไพฑูรย์ ไหลสกุล
เมื่อปี พ.ศ. 2523 ครูอั๋นเห็นละครใบ้ครั้งแรกแล้วชอบเลย แล้วรู้สึกว่าอยากจะเล่นมันเป็นให้ ได้ บังเอิญไปเจอกับครูช่าง ก็ เลยให้เขาสอนให้ และประวัติศาสตร์ละครใบ้ ไทยเริ่มขึ้นตอนที่ครูอั๋นได้เรียนกับมิลาน สะลาเด็ก นักแสดงละครใบ้ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ชาวเยอรมัน โดยเรียนกับเขาตั้งแต่เช้าจรดเย็น เรียนเหมือนเรียนหนังสือเลย ประมาณ 10 กว่าวัน มีเพื่อนร่วมเรียน 8 คน ตัดสินใจท�ำละครใบ้
กว่าจะมาเป็นละครใบ้ ในประเทศไทย
หนึ่ง-เราชอบจริงๆ สอง-เราไม่มีทางเลือก ละครใบ้ มันแสดงให้เห็นถึงความสามารถของมนุษย์ที่ ไร้ขีดจ�ำกัด หยิบ จินตนาการมาเล่าได้ ท�ำให้คนดูรู้สึกและจินตนาการต่อไปได้
ละครใบ้ ในเมืองไทยเริ่มจากนักแสดงละครใบ้ 2 คน คือ จากมิลาน สะลาเด็ก (Milan Sladek) ที่เข้ามาสอน และ มาร์เซล มาร์ โซ (Marcel Marceau) เข้ามาแสดง นักข่าวถาม ให้เล่าถึงสิ่งที่เขาจะแสดง เขาพูดค�ำเดียวสั้นๆ “อยากรู้ ก็ ไปดู สิครับ” จบ ให้ข่าวแค่นั้น คืองานเขาเป็นงานที่ ไม่สามารถเล่า กันได้ เป็นเรื่องที่ต้องไปเสพเอาเอง
ความเงียบของละครใบ้ ที่ดังในใจ มันเป็นศิลปะที่ ใช้มนุษย์ได้คุ้มค่าที่สุด ในแง่การ ถ่ายทอด เราเป็นอมตะในความรู้สึกของคนดู เพราะเขาจ�ำเรา เป็นภาพ เวลาเล่น เราไม่ ได้พูด เวลาจ�ำเป็นภาพจะจ�ำได้นาน เหมือนกับเราอยู่ ในตัวเขา คือไม่ต้องใช้อะไรเลย เดินขึ้นไปบน เวทีแล้วก็เล่นๆๆ แล้วก็ลง 6
ประเทศเราเป็นประเทศที่หลุดโปรแกรม เงิน หากันเอง แต่ โชคดีที่ประเทศฝรั่งเศสช่วย
ต้องออก
พอหลังจากนั้น ก็เริ่มเล่นเป็น ตระเวนไปเล่นเรื่อยๆ
วิธีแก้ปัญหา
ลูกศิษย์
แก้ที่วิธีคิดของทุกคน ชีวิตคน ต้องมีอะไรบ้าง แล้วก็พูดทุกครั้งเมื่อมี โอกาส เพราะถ้าเราไม่คิด เราไม่พูดก็จบ คือง่ายๆ ถ้าเราไม่สนใจ เราก็อย่าเรียก ร้องให้รัฐบาลสนใจ
เป็นร้อยคน แต่ที่ยังท�ำละครใบ้ อยู่มี ไม่กี่คน เพราะมันเล่นยาก ไม่ ใช่ง่าย ไม่ ใช่ว่าแค่ขยันแล้วท�ำได้ ต้องใช้ความ อดทน และความเข้าใจ การเล่นให้คนดู รู้เรื่อง มันไม่เหมือนละครพูดที่คนดูจะ เข้าใจได้ง่ายกว่า
อุดมการณ์กับเงิน
ขอเขาเล่น เขาหาว่าบ้าบ้าง เล่นข้าง ถนนก็ โดนไล่ เลยไปปักหลักเล่นที่สนาม หลวง เล่นอยู่ประมาณ 2-3 ปี จนมี แฟนประจ�ำ เล่นศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จน รายการกระจกหกด้านมาสัมภาษณ์ออก ทีวี ตั้งแต่นั้นคนทั่วไปก็เริ่มรู้จัก แต่ยังไม่ ค่อยเป็นที่ยอมรับ เราใช้เวลาประมาณ 30 ปี ได้ Babymime และ Mute Mime มาซึ่งไปเล่นทัวร์ยุโรปด้วย คุณค่าของศิลปะ โดยตั ว ศิ ล ปะแล้ ว มั น มี คุ ณ ค่ า ของมัน เหมือนการวาดรูป หรือเล่น ดนตรี เรารู้ว่ามันดี เราก็เอามาถ่ายทอด ต่อให้คนในประเทศ เพราะศิลปะมัน ท�ำให้คนฉลาด ท�ำให้ชาติเจริญ ประเทศ ใดที่ ไม่สนับสนุนศิลปะ ประเทศนั้นไม่ เจริญหรอก
ถ้ า เราอยู ่ ภ ายใต้ เ งิ น เมื่ อ ไหร่ ทางเลือกเรามันจะน้อย บางทีรบกวน ศิลปะ อุดมการณ์คนสมัยนี้มันหมดเร็ว รอไม่ ไหว คิดเยอะ ในที่สุดก็เลิกท�ำ การ มีอุดมการณ์คือ คิดที่จะอยู่ด้วยมัน โดย โตไปพร้อมกับมัน อย่าให้สังคมครอบ สภาพสังคมมีผลต่อการสร้างงานไหม สังคมท�ำกับเรา เราก็ท�ำกลับ ไปยังสังคม ล้อเลียน เสียดสี ด่า ชม ล่าสุดเล่นเรื่อง ‘มนุษย์ผู้ชาย’ เรามีงาน เล่นอยู่เรื่อยๆ ปีละ 1-2 ครั้ง สถาบันคนหน้าขาว ผมท�ำละครใบ้ เพื่อสร้างคนให้ คิดที่จะเปลี่ยนแปลงสังคม พี่สอนให้ทุก คนคิดเป็น แล้วไปหาทางคิดต่อ กล้าคิด กล้าท�ำ ทุกคนโตได้ มีอาวุธไปสู้กับคนอื่น ได้ ลูกศิษย์ก็เลยแตกต่างกันไปตามทาง ของเขาเอง
พูดถึง Babymime ส า ม ค น เ ป ็ น ส ่ ว น ผ ส ม ที่ ดี จังหวะดี คม สวย พวกเขามีทักษะ และ มุมมองคนละแบบกัน เวลามามิ๊กซ์กัน จะ มีงานบางชิ้นลงตัว แต่บางชิ้นยังประดัก ประเด่ออยู่ ลองสลับบทบาทกันดู จะได้ มีอะไรแปลกใหม่ น่าจะดี ได้กว่านี้ พวก เขายังไปได้อีกไกล มองละครใบ้ประเทศไทยในอนาคต ในเมื อ งไทยละครใบ้ จ ะดี ขึ้ น เรื่อยๆ เพราะว่ามีคนยืนหยัด และลูก ศิษย์พี่มีฝีมือทุกคน ทุกคนยืนได้ด้วยตัว เอง คิดเองท�ำเอง มันจะแตกหน่อได้ แล้วเขาจะสอนลูกศิษย์เขาต่อๆ ไป และ มีงานที่แตกต่างออกไปจากเขา ด้วยวิธี คิดของการวางรากฐานละครใบ้ออกไป
ปัญหาของการท�ำงานศิลปะ ใ น เ รื่ อ ง ศิ ล ป ะ เ ร า ล ้ า ห ลั ง รัฐบาลไม่เคยพูดถึงศิลปะเลย ไม่เข้าใจ ว่ามันไร้ค่า หรือเขาคิดอย่างไร มันมี ความงามตรงไหน มีความส�ำคัญตลรง ไหน ควรจะพัฒนาศิลปะอย่างไร เรื่อง ของศิลปะต้องพูดกันยาว
ศิลปะมันทำ�ให้คน ฉลาด ทำ�ให้ชาติ เจริญ ประเทศ ใดไม่สนับสนุน ศิลปะ ประเทศ นั้นไม่เจริญหรอก 7
DoGood เล่าเรื่องโดย : กฤษณ์ สวงนปิยะพันธ์
ในยุ ค ที่ ก ารสื่ อ สารอยู ่ รอบตัวเราในทุกช่วงเวลา หันไป ทางใดก็เจอแต่พวกคนที่พยายาม สื่อสารอะไรบางอย่างกับเราอยู่ ลองอันนี้ยัง.. น่าไปนะ.. มีอะไรให้ ดู.. ไม่แพงหรอกหรอก.. ทุ ก คนคิ ด ว่ า เรื่ อ งที่ เ รา พูดมาทั้งหมดจริงเปล่า? โอย รู ้ ตั ว อี ก ที ตั ว เราก็ ก� ำ ลั ง ใช้ เ ครื่ อ ง มือของเรา สื่อสารกลับไปยังพวก เขาเช่นกัน!
เรื่องนี้ เกี่ยวกับคน ชอบหลับ
8
แสดงละครใบ้ เขาอยากเล่าให้คน ทั้งเมืองฟังว่าเขาเป็นคนที่หลับได้ ทุกที่ เมื่อถึงเวลาก่อนแสดงเขา เห็นคนจ�ำนวนมากที่มารอดู ทุกคน มีท่าทีที่อิดโรยมาก เขาเห็นอย่าง นั้ นจึ งรู ้ สึ กว่ าเรื่ อ งที่ เ ขาจะเล่า คง ไม่เกิดประโยชน์อะไร สุดท้ายเขา ตัดสินใจไม่เล่าเรื่องที่เขาอยากเล่า เขาเปลี่ยนเป็นเล่าเรื่องที่ควรเล่า แทน เขาเล่าถึงวิธีต่างๆ ที่ท�ำให้ เขาหลับได้ง่าย เพื่อให้ผู้คนได้เอา วิธีเขาไปใช้ ตั้งแต่นั้นมาทุกๆ คน ที่ ได้ฟังเรื่องนี้ก็หลับสบาย เมืองนี้ กลับมามีความสุขอีกครั้ง ไม่มี ใคร ที่หลับยากอีกเลย..
ในยุคที่เราท�ำอาชีพเป็น นักสื่อสารอยู่ บ้างรู้ตัว บ้างก็ ไม่รู้ตัว.. ตัวเราเองรู้ดีว่าเราก็เป็น หนึ่งในนักสื่อสาร เราใช้ “ละคร หลังจากการแสดงเรื่อง ใบ้” เป็นเครื่องมือหลักของเรา นีจ้ บลง เราได้รับเสียงปรบมือ เสี ย งหั ว เราะค่ อยๆ ดังมาจากทั่ว เราเริ่ ม สั ง เกตว่ า ทุ ก คนรอบตั ว เราอยากที่ จ ะเป็ น นั ก มุมห้อง รอยยิ้มของเด็กตัวน้อยๆ สื่อสารเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันคงน่า แน่นอนว่าพวกเขาเหล่านี้คงไม่อาจ ปวดหัวไม่น้อย หากวันหนึ่งเรา เข้าใจเรื่องที่เราต้องการจะสื่อสาร แต่เราเชื่อว่าว่า ต้องรับข้อมูลเต็มไปหมด เมื่อถึง หมดทุกอย่าง เวลานั้นเราจะรู้ตัวไหมว่าอะไรคือ เมล็ดที่เราค่อยๆ หย่อนลงไปในใจ สิ่งที่เราควรบอกคนอื่น? อะไรคือ พวกเขาจะค่อยๆ เจริญงอกงามขึ้น ถึงแม้จะต้องใช้เวลามากหน่อย แต่ สิ่งที่เราแค่อยากบอกออกไป? มันก็เป็นสิ่งที่เราควรรอ.. เรามี เ รื่ อ งสั้ น เรื่ อ งหนึ่ ง สุ ด ท้ า ยนี้ มั น คงจะดี ไม่ เคยน� ำ ไปแสดงในศู น ย์ ที่ พั ก ผิ ง น้อย หากการได้รู้ตัวเองว่าอะไร เมื่อครั้งน�้ำท่วมใหญ่ ในปี 53 คือสิ่งที่เราอยากท�ำ และแน่นอน เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการหา มั น คงจะดี ม ากขึ้ น อี ก ถ้ า สิ่ ง ที่ เ รา ทางออกของมนุษย์ตัวเล็กๆ ที่ อยากท�ำนั้น มันก็เป็นสิ่งที่ควรท�ำ ต้ อ งอยู ่ ร ่ ว มกั บ ผู ้ อื่ น ท่ า มกลาง ในฐานะของนักสื่อสาร ปัญหา เราใช้ชื่อเรื่องนี้ว่า “เรื่อง นี้เกี่ยวกับคนชอบหลับ” ..กาล คนหนึ่ง ที่ต้องอยู่ร่วมกับผู้อื่นใน ครั้งหนึ่ง ณ เมืองที่เต็มไปด้วย สังคมที่กว้างใหญ่นี้ ผู้คนที่นอนไม่หลับ มีชายคนหนึ่ง ที่หลับเก่งมาก วันหนึ่งเขาอยาก
It’s good to shut up sometimes
Biography เรื่อง : ภัทรานิษฐ์ พัฒน์ธนพร
-- มาร์เซล มาร์โซ (Marcel Marceau) -22 March 1923 – 22 September 2007 (aged 84)
เขาคือพ่อมดผู้ร่ายมนตร์ โดย ปราศจากเสียง และสร้างเสียง หัวเราะจากผู้คนได้ โดยไม่ต้องใช้ค�ำพูด
มาร์เซล มาร์ โซ คือ ศิลปินละคร ใบ้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษที่ 20 ผู้ผ่านชีวิตใน ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และมีประสบการณ์ รอดชีวิตจากการกวาดล้างของพวกนาซี เขา เกิดในเมืองสตราส์บูร์ก (Strasbourg) แคว้น อัลซาส (Alsace) ประเทศฝรั่งเศส ใน ครอบครัวยิวที่สนับสนุนศิลปะและดนตรี โดย พ่อของเขามีงานอดิเรกเสริมในการเป็นนักร้อง เสียงบาริโทน มาร์ โซมีความชื่นชอบในละคร ใบ้เป็นพิเศษตั้งแต่อายุ 5 ขวบ จากการที่ แม่ของเขาพาไปดูการแสดงของชาร์ลี แชปลิน (Charlie Chaplin) ในโรงภาพยนตร์
การทาหน้าขาวและสวมหมวกทรงสูง ที่ ต่อมารูปแบบนี้จะกลายเป็นรูปแบบที่ ได้รับ ความนิยมที่สุดในการแสดงละครใบ้ร่วมสมัย แต่ ถึงกระนั้น เขาก็ ไม่เคยก�ำหนดให้การแสดงของตน เป็นมาตรฐานการแสดงละครใบ้ แต่กลับสนับสนุน ให้นักแสดงคิดค้นวิธีการน�ำเสนอใหม่ๆ โดยไม่ต้อง ยึดติดกับขนบใดๆ ความสามารถด้านการแสดงของ เขาเป็นที่ยอมรับทั่วโลก เขาสามารถแสดงบทบาท ได้อย่างหลากหลายตั้งแต่เด็กไปจนถึงคนแก่ แสดง ได้ทั้งละครตลกขบขันและละครโศกสะเทือนอารมณ์ ท�ำให้ Compagnie de Mimodrame ของเขาเป็น บริษัทเพื่อการแสดงละครใบ้แห่งเดียวในโลกยุคนั้น ตลอดชีวิตการเป็นนักแสดง มาร์ โซไม่เคย หวาดหวั่นต่ออุปสรรคทางอายุ เขายังคงเปิดการ แสดงทั่วโลกอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งถึงปี 2006 โดยให้สัมภาษณ์กับ Associated Press (ส�ำนัก ข่าว AP) ว่า
ชีวิตของเขาต้องพบกับความ เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อเกิด สงครามโลกครั้งที่ 2 บิดาของเขาถูกส่ง ไปที่ค่ายกักกันเอาชวิตส์ (Auschwitz) และเสีย ชีวิตที่นั่น ในขณะที่เขาและน้องชายหลบหนี ไปเข้าร่วมกับ ขบวนการเสรีฝรั่งเศสเพื่อช่วยเด็กคนอื่นๆ หนี ไปยังประ เทศสวิตเซอร์แลนด์ที่วางตัวเป็นกลางในสงคราม โดยเขา ท�ำงานเป็นล่ามภาษาฝรั่งเศสและเจ้าหน้าที่ประสานงานใน กองทัพ เขาได้เปิดการแสดงครั้งแรกต่อหน้าผู้คนในกองทัพ นี้เองในตอนที่ปารีสได้รับการปลดปล่อยในเดือนสิงหาคม ปี 1944 และหลังสงครามจบลง เขาก็ ได้เข้าศึกษาในโรงเรียน สอนศิลปะการแสดงชาร์ลส์ ดูแลง (Charles Dullin’s Schoo of Dramatic Art) และมีเอเตียน เดอครูซ์ (Etienne Decroux) เป็นผู้ฝึกสอน โรงเรียนศิลปะการแสดงของเดอครูซ์นั้นเป็นสถาน ที่ซึ่งผลิตนักแสดงที่มีความสามารถมากมายในสมัยนั้น มาร์ โซเองก็เป็นหนึ่งในนักเรียนกลุ่มดังกล่าว การแสดงของ เขาได้รับแรงบันดาลใจทั้งจากชาร์ลี แชปลิน และบัสเตอร์ คีตัน (Buster Keaton) ซึ่งเขาได้สร้างรูปแบบการ แสดงที่เป็นของตัวเองโดยมีเอกลักษณ์ คือ
“ถ้าคุณหยุดท�ำมันตั้งแต่อายุ 70-80 คุณก็จะไม่มีทางพัฒนาตัวเองต่อได้ ดังนั้นสิ่งที่ คุณต้องท�ำคือ ท�ำมันต่อไป”
อ้างอิง : - The Guardian: http://www.theguardian.com/news/2007/sep/24/ guardianobituaries.france - The Paris Review: http://www.theparisreview.org/ blog/2014/07/09/the-many-poses-of-marcel-marceau/
9
BEAR-BLUR! ฺBY : ดามันสกี้ / ivan.damansky@gmail.com
10
ท่อนไม้
A Poem I Feel กลอนและภาพ : แก้วเกล้า
ÊØ¢Êѹµ Çѹà¡Ô´ÁÔ¤ÒÅ
“รอนอาวในคราวดึก เปดแอรจักเปนไร
รอนพิลึกเจาวาไหม เปดให ใจไดเย็นลง
ฉับพลันก็กมหนา โชวดีก็ดี ได
ระลึกวามีเทาใด ดวยฉากชักตระการตา
ลมเลเคยเร โบก น้ำเย็นจากตูคง
กลับลับโลกดั่งลืมหลง ชวยประโลมใหผอนคลาย”
กมลงฟงหัวใจ กระเปาไรเงินตรา
กมดูมืออันเหนื่อยลา และรองเทาก็เกาคร่ำ
“รอนจริงดั่งพี่บอก ผลักบานหนาตางระบาย
รอนใชหยอกคืนเดือนหงาย ให ไอรอนไดรำเพย
“ดูนี่เถิดคนดี รองเทาหนังยางย่ำ
รองเทานี้จะกลาวคำ จะแทนพอผูอาจหาญ”
สองเรามีเทานี้ คาไฟที่ลวงเลย
อยาลืมซีคุณพี่เอย ไหนคาบานยังคางเขา”
รองเทาเจาแกวใจ เปนแมผูออนหวาน
จะกรีดกรายอยางเชี่ยวชาญ และกรำงานแหงมารดา
ตรงหนามีเทียนไข สองเสียงก็เรงเรา
คอยใหแสงอันบางเบา ปรึกษาหาวิถีงาน
“เออนั่น ดูเขาที รองเทาเจามิคาล
ไหนมานี่มาชวยหา ไมเห็นมากวาหาป
สองนักละครใบ อีกคราตองคิดการณ
เคียงคู ใจมาเนิ่นนาน การแสดงในวันพรุง
พอเจาจำได ไหม ถาอยูคงแปดป
มิคาลเกิดพรุงนี้นี่ แตคนดีดวนจากไป
“อยางไรใหคนดู นำพาเราใหรุง
รองอูหูสะเทือนกรุง แลมีชื่อระบือไกล”
เราสามจะกลาวคำ เปนบานศิวิไลซ
ผานรองเทาที่เคลื่อนไหว ใหคนดูตลึงชม”
11
The Owner
BABY without สัมภาษณ์และเรียบเรียง : พิชญา เพ็งจันทร์, ธนวรรณ แสงวิสุทธิ์
วงการละครใบ้ในประเทศไทยคงไม่เป็นที่รู้จักหากปราศจาก 3 หนุ่ม ที่เล่นละครใบ้สไตล์คอมเมดี้ อะไรเราได้บ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวงการละครใบ้ในไทย การทำ�ละครใบ้เป็นอาชีพ อุดมการณ์ในO-N : ‘ละครใบ้’ คืออะไร
12
O-N : ละครใบ้ ในประเทศไทยมีกี่กลุ่ม
งิ่ง : ละครใบ้ คือ ใช้ร่างกายเป็นตัว งิ่ง : มี ไม่ถึง 10 กลุ่ม แต่ท�ำงานต่อเนื่อง สื่อสารให้คนเข้าใจ และให้คนคล้อยตาม ยังมีน้อย ได้ โดยที่เราไม่ ได้พูด ธา : มันคงจับต้องเรื่องปากท้องยากมั้ง ธา : ละครใบ้เหมือนเป็นภาษาพูด แต่เอา ครับ ไม่มีอะไรเป็นรูปธรรม จะมีอะไรให้ ร่างกายของเราทั้งหมดเป็นตัวเล่าแทน พอ ฉันท�ำไหม เหมือนหาทางไปต่อไม่ ได้ มีค�ำว่าละครอยู่มันเลยมีทั้งดราม่า แอ๊คชั่น เกิดขึ้นเป็นละครใบ้ สไตล์ Babymime เกลือ : เด็กรุ่นใหม่ที่มาฝึก รู้สึกว่ามันต้อง เป็นละครใบ้คอมเมดี้ เราเป็นคอมเมดี้ก็ ส�ำเร็จรูป เหมือนฝึกท�ำกับข้าวฝึกแล้วกลับ จริง แต่เราก็มีอะไรแฝงอยู่ ในขณะที่คุณ มาท�ำได้เลย แต่ละครใบ้ ไม่ ใช่ส�ำเร็จรูป อย่างนั้น ทุกคนอาจจะมีส่วนผสมเหมือน ตลกอยู่ มันก็มีปัญญาแทรกอยู่ด้วย กัน แต่หยิบมาใช้งานต่างกัน
O-N : ละครใบ้ ในต่างประเทศกับไทย งิ่ง: จริงๆ สิ่งที่เราเล่นเหมือนกัน แต่ วัฒนธรรมของแต่ละประเทศมันต่างกัน ธา : ละครใบ้มันคือการล้อเลียน การเลียน แบบพฤติกรรม ประเทศไหนเป็นยังไง เขา ก็จะเล่นในสิ่งนั้น เรารับรู้ ได้แต่อาจจะไม่ ลึกซึ้งเท่าคนในประเทศเขา มันต่างกัน ตรงที่บริบทวัฒนธรรม แต่เทคนิค วิธีการ เครื่องมือ เหมือนกัน
MIME words ภาพถ่าย : มนุษย์ห้องใต้หลังคา, 9chabaloon, Babymime
โดยใข้ชื่อกลุ่มว่า Babymime ประสบการณ์การทำ�ละครใบ้ 10 กว่าปีของพวกเขาน่าจะบอก การเล่นละครใบ้ ความฝันสูงสุดของพวกเขา และหมายรวมถึงละครใบ้ให้อะไรกับสังคมได้บ้าง O-N : Babymime รวมตัวกันได้อย่างไร ทางสายโฆษณา จริงจังกับโฆษณา จนถึง จุดๆ หนึ่ง คนที่พี่ฝึกงานกับเขา เขาบอกว่า งิ่ง : เราจบการจัดการโฆษณาจากที่ “ทา พอเหอะ ให้คนอื่นเขามาท�ำเหอะ ไม่ สวนดุสิต เป็นเพื่อนกับธาตอนเรียน ปวส. น่าจะใช่” เลยกลับมามองละครใบ้ของตัว พาณิชฯพระนคร ตอนที่เจอกันก็เริ่มรู้สึก เอง ท�ำไมเราไม่เคยจริงจัง ว่าสนุกดี แล้วก็คิดว่าน่าจะท�ำอะไรได้มาก ขึ้น ชอบพื้นฐานละครใบ้ มันมีเสน่ห์ดึงดูด เกลือ : เราเคยดูกลุ่มคนหน้าขาว เล่นกับวง อี๊ด ฟุตบาท ที่สนามหลวงเขาก็เปิดหมวก สามารถดูดเราไปอีกโลกหนึ่ง ก็เห็นพี่อั๋น เห็นละครใบ้ เขาเล่นเรื่องง่ายๆ ธา : ตอนแรกไม่ ได้ชอบละครใบ้ขนาดนั้น ตู้ โทรศัพท์ เกี่ยวกับสังคม เกี่ยวกับชีวิต แต่มันมีพื้นที่แสดงออก ตอนประมาณปี 2 รู้สึกประทับใจ อยากขอไปเรียนกับเขา เล่นเปิดหมวกกัน มันท�ำเงินให้เราได้ ก็เลย พอเข้ามหาวิทยาลัย เรียนออกแบบนิเทศ เรียนไปท�ำงานไป ก็ โอเคนะ เราเรียนมา ศิลป์ ช่วงนั้นก็หาตัวเองอยู่ แล้วก็ท�ำงาน
ศิลปะ ทาตัวขาว เล่นในมหาวิทยาลัย จน อาจารย์ยงยุทธ สกุลชาตรี แนะน�ำให้รู้จัก กับพี่อั๋นอีกที ก็เลยได้เรียนกับพี่อั๋น กลุ่มที่ เรียนอยู่เหลือเราคนเดียว ก็เลยได้มารวม กับกลุ่มทากับงิ่งที่เหลือกันสองคน
ละครใบ้เหมือนเป็นภาษาพูด แต่เอาร่างกายของเราทั้งหมด เป็นตัวเล่าแทน / ธา
O-N : คนอื่นๆ หายไปไหนกันหมด
ธา : พยายามท�ำให้เรียบง่ายที่สุด เวลา O-N : เสน่ห์ของละครใบ้อยู่ตรงไหน เราไปไหน เราจะไปได้ง่าย พยายามจะสื่อสารอะไรกับคนดู
งิ่ง : บางทีเขามาเรียนเอามุมมอง เอา ประสบการณ์แค่นั้น คือจริงๆ แล้วละคร เกลือ : หารค่าตัวกันสะดวกด้วยครับ ใบ้มันกว้างใหญ่กว่านั้น บางคนมาเรียนเอา (หัวเราะ) บุคลิกภาพก็มี
ธา : เป็นการสอนให้รู้จักร่างกายตัวเอง O-N : ไปแสดงที่ ไต้หวัน ก่อน คนก็เลยมาเรียนกัน งิ่ง : เล่าย้อนไปก่อนว่า ประมาณ 5 ปี ที่แล้ว พวกเราได้รู้จักกับกลุ่มคนที่งาน แม่สอด ตอนแรกเกลือไปเล่นกรุบกริบๆ ที่ O-N : ที่มาของชื่อ Babymime และ นั่น ไปเล่นคนเดียว คือมันเป็นชายแดนที่ หน้าที่ ในกลุ่ม มีปัญหามากมาย มีเด็กๆ ไร้สัญชาติ ไป ธา : ชื่อมี 2 ค�ำง่ายๆ คือ Baby กับ เล่นฟรี ให้เด็กดู แล้วมารู้ทีหลังว่ามันเกิด mime, Baby คือเด็กทารก mime แปลว่า ขึ้นได้เพราะมีองค์กรจากไต้หวัน Taipei ละครใบ้ วิธีการท�ำงานของเราคือ ท�ำให้ Oversea Peace Services (TOPS) เขา ซื่อ ง่าย สะอาด เด็กมันมีจินตนาการ เด็ก ก็ดูแลเรื่องการให้การศึกษาเด็กๆ ที่นั่น พอ มันใส มันสะอาด มันพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม พวกเราไปเล่นหลายๆ ปี ปุ๊บ เขาก็เริ่มเห็น เด็กมันท�ำอะไรง่ายๆ เพราะฉะนั้นเวลาท�ำ ว่ากลุ่มนี้มีศักยภาพ มีอุดมการณ์ ปีหนึ่งก็ ละครใบ้แล้วใช้จินตนาการแบบเด็ก มัน สัปดาห์หนึ่งไปอยู่ที่นั่น มันสะอาด เด็กๆ จริงใจกันดี พอท�ำไปนานๆ คนอื่นบอกเรา ทุกคนก็ดูได้ มันไม่มีภาษา มันเข้าใจได้ เขา ว่า “เวลามาดูพวกพี่ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ ก็เลยแนะน�ำให้รู้จักกับภิกษุณีท่านหนึ่ง มา เขาจะกลับกลายไปเป็นเด็กอีกครั้ง” จากกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย เลย งิ่ง : ส่วนหน้าที่งิ่งดูและประสานงานทั่วไป ได้ ไปเล่นโชว์เต็มๆ ที่นั่นก่อน ไปเล่นอยู่ ธาเป็นผู้ก�ำกับ เกลือเป็นอาร์ตไดเรกเตอร์ ประมาณ 4 ปี ทางไต้หวันก็เห็นว่ามัน หลักๆ เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเป็นโชว์ ใหญ่ก็ ท�ำได้ เขาอยากท�ำแบบนี้บ้าง ก็เลยได้ ไป ท�ำที่ ไต้หวัน 2 ปี เป็นโมเดลเดียวกัน ราย จะมีผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านมาช่วยเรา ได้มอบให้เด็กชายแดน เป็นการกุศล O-N : คนดูเข้าใจไหม
ธา : จริงๆ ละครใบ้ก็เป็นความบันเทิงรูป แบบหนึ่ง แต่ที่น่าสนใจมากกว่านั้น สมมติ เราเล่นเรื่องยานอวกาศระเบิดลง 50 ลูก เราก็ ส ามารถสร้ า งได้ ด ้ ว ยตั ว เราเองมั น ท�ำให้คนดูรู้สึกสนุกกับการใช้จินตนาการ กับเรา เกลือ : เรื่องของจินตนาการ คือการที่นัก แสดงสร้างสิ่งของจากอากาศให้คนดูเห็น สัมผัส รู้สึกไปกับสิ่งที่นักแสดงต้องการจะ เล่า เราพูดผ่านจินตนาการแล้วสื่อสารกัน รู้เรื่อง งิ่ง : ส�ำหรับเราคือความจริงใจและความ เรียบง่าย ถ้าตัดเรื่องอื่นๆ ใดๆ มันจะกลับ ไปสู่พื้นฐานดั้งเดิม คือ จะมีแต่คนดูกับ คนเล่น แล้วก็มันสามารถพูดถึงประเด็น ทางสังคมได้ อย่างเช่น เรื่องภาคใต้ มัน เป็นละครใบ้จะเข้าใจไหม ก็ลองท�ำดู คนก็ เข้าใจ ธา : บางเรื่องเป็นเรื่องที่พูดไม่ ได้ แต่ ใช้ ละครใบ้สื่อสารแทนได้ ในแง่ของศิลปิน ศิลปินก็ต้องสร้างงาน พูดถึงประเด็นสังคม บ้าง O-N : การสื่อสารในรูปแบบของ Babymime
ธา : มีทั้งงานเอนเตอร์เทน และประเด็น งิ่ง : ดีๆ เข้าใจนะ เพียงแต่วัฒนธรรมที่ สังคม ถ้างานเก็บบัตร เราพูดอะไรได้เยอะ เพราะมีสถานที่ กาลเวลาพอเหมาะ ที่ของ ต่างกัน เราก็ต้องปรับอะไรบางอย่าง เรา ก็พูดสิ เราพูดความในใจออกมา เขา เกลือ : เราไปใช้ชีวิตที่นั่นก่อน พฤติกรรม พร้อมที่จะฟังเรา การใช้ชีวิตของคนที่นั่นเป็นแบบไหน เราก็ ปรับ สังเกตพฤติกรรมการหัวเราะของคน ว่าคนหัวเราะกับมุกไหน วิธีการพูดก็ต่าง กัน ด้วยวัฒนธรรม ด้วยสังคม O-N : ประเทศต่างๆ ที่เคยไปเล่น งิ่ง : มีสิงคโปร์ เกาหลี มาเลเซีย ปีนี้ก็ จะได้ ไปเล่นสิงคโปร์อีกรอบนึง ชื่องาน Flipside Festival < ครูอั๋น ไพฑูรย์ ไหลสกุล
เราพูดผ่านจินตนาการ แล้วสื่อสาร กันรู้เรื่อง / เกลือ
Babymime ณ ต่างแดน
O-N : คนดู Babymime สะท้อนกลับ มาอย่างไรบ้าง งิ่ง : อยากท�ำให้มันเป็นบันเทิงน�้ำดีที่คน สัมผัสได้ เห้ย! มันสนุกนะ แล้วก็ ไม่ ได้มี อะไรที่มันรุนแรง พ่อแม่สามารถพาลูกๆ มาดูได้ บางทีเขาจะมองว่าเป็นไอดอล
ธา : เราทะเลาะกันก็เพราะว่าเราต้องการ มันอยู่ที่เราเอาไม้บรรทัดอะไรวัด เริ่มต้น งานที่ดีที่สุด สุดท้ายสิ่งที่ส�ำคัญ คือ เรา ที่ ได้เล่นละครใบ้ สิ่งอื่นที่ตามมาเป็นก�ำไร ยังมองดวงดาวดวงเดียวกันอยู่หรือเปล่า ทัง้ หมด มีความสุขกับคนดู มีแฟนคลับ เป็นหุ้นที่ขายไม่ ได้ งิ่ง: ในแง่การท�ำงาน มันก็จะมีสถานะที่ ทับซ้อนกัน ตรงนี้ปรับสมดุลยากเหมือนกัน เกลือ : เรารู้สึกว่ามันก็เพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆ เราเป็นเพื่อน มันไม่ ใช่งานที่มีหัวหน้า ลูก มันไปได้อีกครับ เราเพิ่งผ่านมาแค่ 12 ปี น้อง เราเท่ากัน แล้วเราจะยังไง เอง เด็ก 12 ปีก็พร้อมที่จะเจริญเติบโตขึ้น อีกเรื่อยๆ รู้สึกว่าโชคดี ได้ท�ำงานละครใบ้ ท�ำในสิ่งที่รัก แล้วสิ่งที่รักก็พาเราไปตามที่ O-N : มองความส�ำเร็จของ Babymime ต่างๆ ได้ ส�ำหรับ 10 กว่าปีที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง
ธา : ประมาณนั้นแหละ อาจจะเป็นเพื่อน ที่ดี ความรู้สึกเรา คือ นึกถึงโดเรมอน ถ้า เราเป็นพ่อแม่ เราก็กล้าปล่อยให้ลูกดูโดเรมอน แล้วตัวเราเองก็ยังสามารถนั่งดูโดเรมอนกับลูกได้ ต�ำแหน่งพวกเราไม่ ได้ต่างไป จากโดเรมอน งิ่ง : ส�ำหรับเรามันก็ โอเคนะ มีคนจ�ำเราได้ บ้าง เราสามารถอยู่รอดได้ด้วยอาชีพแบบ เกลือ : เสน่ห์ของเราก็คือสนุก นี้ มีเพื่อนฝูงที่น่ารัก ได้รับประสบการณ์ที่ ดีๆ ในระหว่างงานที่ท�ำ บางทีก็ ไม่สามารถ อธิบายเป็นค�ำพูดได้ แต่ก็ถือว่าเลือกทาง O-N : อุปสรรคในการท�ำงาน เดินชีวิตที่ถูก เกลือ : ก็บ่อย มีตัวกูของกู ความคิดที่แตก ธา : ถ้ามันเป็นหุ้น มันโคตรก�ำไรเลย เรา ต่างกัน อยากเล่นละครใบ้ ก็ ได้เล่น มีก�ำไรจากการ ได้มิตรภาพของเพื่อน ได้ท่องเที่ยวนี่ก็ก�ำไร
O-N : ตอนนี้เล่นละครใบ้กันอย่างเดียว เลยไหม งิ่ง : มีเป็นอาจารย์พิเศษ workshop ตาม มหาวิทยาลัยบ้าง ตอนนี้ก็มี workshop ของตัวเองเลยด้วย สอนการแสดงที่ ใช้เน้น การใช้ความคิดสร้างสรรค์ ธา : creative positive action-tive (หัวเราะ) 15
O-N : ละครใบ้แบบ Babymime ให้ O-N : ถ้าโลกใบนี้ ไม่มีละครใบ้ อะไรกับคนเล่น เกลือ : คงไม่มีเกลือแน่นอนเลยครับ เรา งิ่ง : ก็ ให้แทบทุกอย่างนะ อันที่มันชัดคือ รู ้ สึ ก อย่ า งนั้ น เหมื อ นโดนเลื อ กมาให้ เ ล่ น ละครใบ้ ถ้าไม่มีจริงๆ ก็อาจจะไปท�ำฉาก ท�ำให้เราเป็นคนที่ละเอียดขึ้น ละคร ท�ำพร็อพฯ เกลือ : ไม่ ได้ท�ำให้เราเสียอะไร ไม่ ได้ท�ำให้ เราได้อะไรนะ มันท�ำให้เรารู้สึกเป็นมนุษย์ ธา : ถ้าไม่มีละครใบ้ ก็คงไม่มีภาษากาย คนหนึ่งตัวเล็กๆ บนโลกใบนี้ เหมือนเป็น เราว่าคนก็คงคุยกันไม่สนุก เพราะถ้ามี หน้าที่ ในการขับเคลื่อนกลไกบนโลก เป็น ภาษากาย โลกก็คงมีสีสัน มีความสนุก หมากที่ โดนเลื อ กให้ เ ป็ น นั ก แสดงละคร ใบ้ ท�ำให้เรามองชีวิต เข้าใจชีวิตมากขึ้น งิ่ง : ถ้าไม่มีละครใบ้ ไม่รู้ แต่ถ้าไม่มี สุดท้ายแล้วไม่ว่าเราจะเป็นอะไร เราต้องมี Babymime โลกนี้อาจจะไม่สนุกก็ ได้นะ ความสุขกับสิ่งนั้นให้ ได้ ธา : ละครใบ้เป็นชีวิตเราแล้ว ถ้าไม่มีละคร ธา : ความเข้มแข็งในความเชื่อ พอมัน ใบ้ คงไม่มีพวกเรา 3 คน เป็นละครใบ้ มันไม่มีอะไรจับต้องได้มา ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว อะไรคือนักละครใบ้ คน ยังไม่รู้จักเลยว่านักแสดงละครใบ้คืออะไร O-N : อนาคตของ Babymime จะไป เราก็ต้องต่อสู้กับคนรอบข้างที่คอยเข้ามา ในทิศทางไหน “เห้ย! ท�ำอะไร ละครใบ้ ใช่เหรอ?” ก่อน หน้าที่จะมาท�ำละครใบ้ความคิดก็เปลี่ยน งิ่ง : ประมาณเมื่อหลายปีที่แล้ว ใน ไปเปลี่ยนมา แต่พอได้มาท�ำละครใบ้ มัน facebook แล้วมันจะมีช่องหนึ่งที่ถามเรา ท�ำให้ความเชื่อเราเข้มแข็งมากขึ้น จนทุก ว่า Babymime คืออะไร? แล้วก็มีน้อง วันนี้มันก็ยังจับต้องอะไรไม่ ได้ แต่เราก็รู้สึก ที่สนิทกันที่มาช่วยงานกัน เขียนค�ำจ�ำกัด ความขึ้นมาว่า “กลุ่มละครใบ้ที่มีชื่อเสียง ว่าเราก็ยังมีความสุขดีอยู่นะ อันดับหนึ่งของประเทศไทย” ตอนนั้นพวก งิ่ง : หมายถึงท�ำให้เรามั่นคงทางจิตใจ เราก็รู้สึกแบบมันใช่เหรอวะ เขินๆ นิดนึง มากขึ้นรึเปล่า แต่ถ้าถามอนาคตของ Babymime พวก เรา Worldwide แน่นอนครับ มันไม่ ได้จบ ธา : ใช่ครับ แค่ประเทศไทยแน่นอน เรารู้สึกอย่างนั้น O-N : อุดมการณ์ท�ำให้เราอยู่ ได้? ธา : ถ้าเอาอุดมการณ์มาเป็นที่ตั้ง เราอาจ จะอยู่ ไม่ ได้ก็ ได้ เพราะข้อจ�ำกัดมันเยอะ แต่ถ้าเราอยู่ ไปกับอุดมการณ์ เรามีแกน หลักของมัน เช่น ไม่ทุจริต เราก็จะเดินทาง ไปพร้อมกับอุดมการณ์บางอย่างได้ งิ่ง : ของ Babymime มีอุดมการณ์อัน หนึ่ง คือ เราจะไม่เล่นสินค้าที่มันเกี่ยวข้อง กับบุหรี่ เราไปเซ็นปฏิญญาเอาไว้ เราก็ ปฏิเสธเงินไปค่อนข้างหลายงานเหมือนกัน เพราะรู้สึกว่าเป็นที่สิ่งที่เราควรรับผิดชอบ ต่อสังคม
16
ธา : เป็นความท้าทายใหม่ๆ ดินแดน ละครใบ้เกิดขึ้นที่ยุโรป ถ้าเราได้เอาสิ่งที่ เราเป็นอยู่ ไปเล่นที่ โน่น มันน่าสนใจ เขาก็ จะได้เห็นละครใบ้ที่เติบโตมาในเอเชีย ใน ประเทศไทย กลับไปเล่นให้คนในประเทศ เขาดู ไม่ว่ามันจะส�ำเร็จหรือไม่ แค่ ได้ ไปถึง ได้ ไปท�ำ มันก็ฟินแล้ว
เกลือ : เคยแอบคิดเล่นๆ ว่า วันหนึ่ง Babymime จะมีตัวแทนขึ้นมา เช่น แอนนิเมชัน หรือวิดี โอคลิป นักแสดงอยู่ ได้ โดย ไม่ต้องไปตระเวนเล่นอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ยังมี เล่นสดอยู่ คือมีอะไรที่มันเพิ่มมูลค่าให้คน เห็นมากขึ้นว่าละครใบ้คืออะไร เราอาจจะ มี โรงละคร แล้วเขามาดูเรา เมื่อถึงเวลา ฐานเรามั่นคง อะไรมันก็คงจะดีขึ้น ตามประวัติละครใบ้ พอ 2025 ปียุคละครใบ้มันจะเปลี่ยนไป มันก็จะ มี อ ะไรเปลี่ ย นแปลงมั น อยู ่ ที่ ว ่ า เราจะยื น อยู่ ในยุคนั้นได้อย่างไร แล้วความร่วมสมัย มันก็จะตามมา ตรงนี้ส�ำคัญมาก พี่รู้สึก ว่าทิศทางของ Babymime มันปรับได้อยู่ ตลอดเวลา มันมีความร่วมสมัยในศิลปะที่ เราท�ำ O-N : ความฝันสูงสุดของการท�ำละคร ใบ้ งิ่ง : เมื่อก่อนเราตื่นเต้น แต่พอเราโตขึ้น เรารู้ว่าความฝันมันก็เรื่องหนึ่ง แล้วความ จริงมันส�ำคัญพอๆ กับความฝัน เกลือ : มันคือการเดินทางไปเรื่อยๆ เพราะ สิ่งที่ ได้เก็บเกี่ยวมาจากการเดินทาง มัน สามารถเอามาผลิตละครใบ้ของเราได้ สิ่ง นี้ โคตรก�ำไร ส�ำคัญว่าเราเก็บสิ่งเหล่านั้น มาได้มากน้อยแค่ ไหน ธา : ตอนอายุ 70-80 ปี ยังได้เล่นอยู่กับ เพื่อนๆ อาจเล่นให้น้อยลง แต่ความคมมัน ต้องมากขึ้น มันคงจะสวยงาม มีเพื่อนอยู่ ด้วยกัน เพราะความสุขจริงๆ คือการได้ เล่นนี่แหละครับ
พอเราโตขึ้น เรารู้ว่าความ ฝันมันก็เรื่องหนึ่ง แล้ว ความจริงมันสำ�คัญพอๆ กับความฝัน / งิ่ง
O-N : พูดถึง Baby(ไม่)mime Show งิ่ง : เกิดขึ้นจากที่พวกเราคุยกันว่า 10 ปี ที่ผ่านมา มันน่าจะมีอะไรที่มันเซอร์ไพรส์ หน่อย ถ้ามีสักปีเราเป็นละครพูดขึ้นมา มันจะสนุกไหม? ปีนี้รู้สึกว่ากาลเวลามันได้ ละ โชว์นี้ก็มีเวลาเตรียมตัวไม่ค่อยเยอะ มี พี่ๆ ที่รู้จัก สนิทกันมาช่วย อย่างพี่อิ๋วเป็น ผู้ก�ำกับ ก็รู้จักกันนานแล้ว อีกคนก็คือพี่ อ้น เป็นผู้ก�ำกับละครอินดี้ เขามีชื่อเสียง มาก แค่สองคนนี้ตกลงมาช่วยเราก็อยาก เล่นแล้ว ยังไม่รู้บทเลย แล้วอีกอย่างเราไม่ เคยท�ำแบบละครแบบพูด การที่เราจะได้ ท�ำอะไรใหม่ๆ ก็รู้สึกกระตือรือร้นมาก ทุก อย่างมันจะกลับมาที่ โชว์นี้ ธา : ถ้าเกิดคนที่ ไม่รู้จัก Babymime มาดูจะได้อะไร? มันไม่ ได้เกี่ยวกับแค่ Babymime สิ่งที่เราพูดทั้งหมด มันคือ เรื่องการเดินทาง การท�ำงาน มิตรภาพ ซึ่งมันเป็นความสากลมากๆ เราก�ำลังพูด ถึงเรื่องมนุษย์ครับ เพื่อนที่อยู่ด้วยกัน 10 ปี มันอยู่ด้วยกันได้ยังไง เคยเกลียดกัน ปะ เคยทะเลาะกันปะ ฉะนั้นถ้าคุณมีเพื่อน คุณมีพี่น้องที่อยู่ด้วยกันนานๆ มาดู มันคือ เรื่องเดียวกันครับมันเรียบง่ายมากๆ แต่ว่า มันลึกซึ้งมากๆ
O-N : ฝากถึงคนที่อยากเล่นละครใบ้ แล้วคิดว่าวงการนี้อยู่ ไม่ ได้หรอก ธา : ส�ำหรับน้องที่อยากเล่นละครใบ้ สิ่ง ส�ำคัญน้องควรจะถามตัวเองว่า รักมัน จริงๆ รึเปล่า? เพราะเด็กส่วนมากพูดค�ำ ว่ารัก แต่ ไม่เคยรักมันจริงๆ เราต้องรู้ว่า ละครใบ้ต้องมีข้อจ�ำกัดของมัน เราอาจจะ ไม่ ได้เป็นเศรษฐีที่รวยจากการเล่นละครใบ้ บางช่วงอาจจะไม่มีกินหรือเบื่อ แต่ถ้าน้อง รักมันจริงๆ มันจะหาวิธีของมันเอง เกลือ : ต้องลองลงมือท�ำดู แล้วเราจะรู้ ว่าสิ่งที่เราท�ำมันใช่แบบที่เราต้องการหรือ เปล่า ถ้าไม่ ใช่ ก็ต้องหาสิ่งที่ ใช่ ให้เร็วครับ เพราะจริงๆ แล้วเวลาชีวิตมันสั้น เราต้อง รีบค้นหาตัวเองให้เจอเร็วๆ เท่านั้นเอง ลองท�ำไปเถอะครับ ถ้ารู้สึกว่ามีความสุข ลองท�ำให้มันเต็มที่เท่านั้นเองครับ แล้ว สุดท้ายมันก็จะตอบเราเองครับ ว่าสิ่งนี้ คือสิ่งที่เรารักไหม เราชอบไหม เท่านั้นเอง ครับ
งิ่ง : พวกเรามีท�ำคลาสอยู่ คิดไว้ปีละครั้ง เข้มข้นหน่อย แต่คลาสเด็กน่าจะท�ำบ่อย หน่อย ถ้าคิดว่าอยากจะมาฝึกกัน ติดตาม ที่ Facebook fanpage : Babymime ก็ ได้ ครับ มีคนอยากให้เราสอนมานานละ เมื่อ เกลือ : อยากให้มาดูครับ เพราะเป็นอีก ก่ อ นเรารู ้ สึ ก ตะขิ ด ตะขวงใจว่ า เวลาเรา เรื่องหนึ่งที่พวกเราตั้งใจท�ำครับเป็นละคร สอนรู ้ สึ ก ไม่ มั่ น ใจว่ า เราจะพร้ อ มหรื อ ยั ง แต่พอผ่านไป 10 กว่าปีแล้วเราก็รู้สึกว่า ใบ้ที่มีฉากด้วยครับ อย่างน้อยสิ่งที่อยู่ ในตัวเรา 10 กว่าปีมันน่า จะมีประโยชน์กับคนอื่นๆ บ้าง
ธา ณัฐพล คุ้มเมธา
เกลือ ทองเกลือ ทองแท้
งิ่ง รัชชัย รุจิวิพัฒนา ผลงานอื่นๆ ของ Babymime มิวสิควีดิโอ •คนคิดมาก / Playground •เราเป็นคนไทย / เพชร โอสถานุเคราะห์ •ที่รัก(เธอ) / เอก สุรเชษฐ์
Babymime ณ ขณะซ้อม Baby(ไม่)mime Show
โฆษณา •กรุงเทพประกันภัย (แมลงสาบ) •B-Quick •กรุงศรี (รู้ ใจ) •watson (อย่าสวยแพ้ผู้ชาย) •TMB (ขึ้นรถ ลงเรือ) ฯลฯ Baby(ไม่)mime show เปิดแสดงตั้งแต่วันที่ 23 เมษายน - 4 พฤกษภาคม 2558 จัดแสดง ณ หอ ประชุมพูนศุข พนมยงค์ สถาบันปรีดี พนมยงค์ fb : Babymime 17
A Photo I Shoot ค�ำและภาพ : มนุษย์ห้องใต้หลังคา.
18
A Thing I Dream เรื่อง : วานิลลา ภาพ : รอหัน
เครื่องแตก/รวมแบงค์อัตโนมัติ เคยมั้ยคะ? เวลาจะขึ้นรถเมล์ อารมณ์เสีย โดนครกเขวี้ยยงใส่หัวอีก เฮ้อ เพียงไม่กี่สิบบาท แต่ ในกระเป๋าเงินดันมี มันคงจะดี ไม่น้อยเลยใช่มั้ยล่ะคะ แต่แบงก์สีม่วงหรือไม่ก็แบงก์สีเทาเสียนี่ ถ้าเกือบทุกๆ ป้ายรถเมล์มี ‘เครื่องแตก แบงก์อัตโนมัติ’ ตั้งอยู่บริเวณนั้น ไอ้เจ้า ท�ำไงดีล่ะ? เครื่องนี้จะท�ำงานคล้ายๆ กับเครื่องกด ถ้าจ่ายกระเป๋ารถเมล์ด้วยแบงก์ ATM เลยค่ะ เพียงแค่คุณใส่ธนบัตรที่คุณ พวกนั้นไป มีหวังโดนไล่ตะเพิดให้ลงจากรถ ต้องการจะแตกเข้าเครื่องไป จากนั้นคุณก็ แน่ จะไปขอแลกแบงก์ย่อยกับร้านค้าข้าง สามารถเลือกได้ตามใจชอบเลยว่า อยาก ทางก็เกรงใจ ดี ไม่ดี เจอแม่ค้าขายส้มต�ำ ได้แบงก์สีแดงกี่ ใบหรือว่าแบงก์สีเขียวกี่ ใบ
หรือถ้าอยากได้เป็นเหรียญเงินแทน ไอ้เจ้า เครื่องนี้ก็สามารถท�ำได้เช่นกันค่ะ ในทาง ตรงกันข้ามหากคุณมีแบงก์ย่อยหลายใบ แล้วอยากรวมกันให้เป็นแบงก์ ใหญ่หนึ่งใบ ไอ้เจ้านี่ก็สามารถท�ำได้เช่นกัน ;P
19
A Short Story I Write เรื่อง : นิรัติศัย บุญจันทร์ ภาพ : Kamonnut Kamda facebook.com/khidwad
20
21
Away From Thailand อินเดีย & อเมริกา
INDIA
เรื่องและภาพ : Wirada Kaoey
ทำ�การใหญ่ ใจต้องนิ่ง
บางคนอาจจะ อ่าว! แล้วจะชั้นท�ำไง? ก็ชั้นเติบโตมาใน ครอบครัวและสังคมผู้รากมากดี อ่านหนังสือสมบัติผู้ดีตั้งแต่เริ่มสะกด เป็น… เอิ่บ! ถ้าทุกข์ทนนักก็อย่ามามันเลยนะประเทศนี้ แต่ถ้าคุณ พร้อมจะยอมทิ้งสมบัติผู้ดี ไว้เมืองไทย เราจะให้คุณไปต่อด้วยกฎง่ายๆ ที่คุณต้องจ�ำและต้องท�ำดังนี้ 1. เมื่อคุณสนใจหรือต้องการสินค้าชิ้นไหน จงแค่มองด้วย หางตาและรักษาจริตไว้ อย่าแสดงอาการอยากครอบ ครองใจจะขาดอย่างเด็ดขาด 2. ท�ำทีเป็นถามราคา และท�ำหน้ายิ้มกริ่มอย่างเหนือกว่า เมื่อได้ค�ำตอบ เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับพูดว่า “แพงไป” หรือ “ชั้นรู้ราคาที่แท้จริงหรอกน่า” 3. ถ้าคุณไม่รู้ราคาในข้อที่แล้ว ขอให้แอ็บท�ำเป็นรู้ 4. ท�ำเป็นไม่สนใจ เฉไฉไปดูสินค้าชิ้นอื่น หรือเดินออกจาก ร้านไปได้ยิ่งดี (ถึงในใจคุณจะร�่ำร้องอยากครอบครอง มันซะเดี๋ยวนี้ก็ตาม เย็นไว้) 5. เมื่อเหตุการณ์ด�ำเนินถึงตรงนี้ ร้อยละร้อยของคนขาย (แขก)จะโผเข้าหาคุณ ฉุดรั้งคุณทุกวิถีทาง และถาม คุณว่า “เท่าไหร่” ...นั่นแปลว่าคุณมาถูกทางแล้ว 6. เป็นโอกาสของคุณที่จะบอกราคาที่คุณจะพอใจซื้อ จง บอกราคาที่ต�่ำกว่าคนขายบอก 50-60% ..ใช่ คุณอ่าน ไม่ผิดหรอก เช่นแขกบอกราคา 100 รูปี คุณต้องต่อให้ ราคามาอยู่ที่ 40-50 รูปี(หรือน้อยกว่านั้น)ให้ ได้ 7. อย่ากลัวโดนตบ เพราะเค้าตั้งราคามาให้คุณต่อ 8. ถ้าคนขายไม่ยอม ให้เดินหนีทันที ห้ามเซ้าซี้เว้าวอน นิ่ง ไว้ก่อน และห้ามมองย้อนกลับไป 9. คนขายร้อยละร้อย(แขก) ก็จะวิ่งตามคุณ ค่อยๆ ลด ราคาให้คุณลงทีละนิด อย่าใจอ่อน มั่นคงในราคาของ คุณไว้ สะกดจิตตัวเองว่า “ถ้าไม่ ได้ราคานั้นก็ ไม่เอา”
หนึ่งในสิ่งที่ ‘ต้องท�ำ’ ที่นี่ นั่นก็คือ ‘การต่อราคา’
22
ถึ ง ค่ า เงิ น รู ป ี ข องอิ น เดี ย จะถู ก กว่ า เงิ น บาทไทย เกือบเท่าตัว แต่ก็ ใช่ว่าคุณจะสามารถใช้จ่ายซื้อของที่นี่ ได้อย่างสบายใจนะจ๊ะ เนื่องจากคนอินเดียมีการตั้งราคา สินค้าแบบสูงไว้ก่อน(ไม่รู้ ใครสอนไว้) แน่ล่ะ! ดังนั้นสิ่งที่ คุณต้องท�ำจะมีอะไรดี ไปกว่าการต่อราคา คุณอาจจะเคย เหนียมอาย ต่อแบบกระมิดกระเมี้ยนพอเป็นพิธีด้วยกลัว อาญาแม่ค้าจะด่าทอเข้าให้ตอนอยู่เมืองไทย แต่ขอได้ โปรด ทราบไว้ตรงนี้เลยว่า ความอายและความเกรงใจใช้ ไม่ ได้ ใน ประเทศอินเดีย …
10. แขกแพ้ความเย็นชา และชัยชนะจะเป็นของคุณ ..ยินดี ด้วย คุณได้ของชิ้นนั้นในราคาที่คุณพอใจในที่สุด ป.ล. กฎนี้ ใช้ ไม่ ได้กับการซื้อของไปซะทุกสิ่ง จงพิจารณา ด้วยวิจารณญาณและคอมมอนเซนส์ ไม่ ใช่ว่าทุกอย่างในอินเดียจะต้อง ตัดราคาให้เหลือครึ่งนึงทุกอย่างไป ราคาเป็นความพอใจของทั้งผู้ซื้อ และผู้ขาย แค่ ให้มั่นใจว่าไม่มี ใครเอาเปรียบใคร การค้าขายก็จะจบลง ด้วยดี แฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย ไม่มี ใครบาดเจ็บล้มตายจากการซื้อขาย แน่นอน ถ้าไม่เชื่อบินมาลองวิชากันเลยสิ!
USA
เรื่องและภาพ : Rin Jenwarin ระบบเปิดเทอมปิดเทอมที่ Penn State เป็นระบบ 2 เทอมค่ะ มีเทอม 1 Fall semester หรือ ฤดูใบไม้ร่วงตอนปลาย ปี และ เทอม 2 Spring semester ฤดูใบไม้ผลิ (ไม่เห็นจะผลิต รงไหนเลย หิมะตกกระจายมากค่ะ) ซึ่งทั้งสองเทอมนี้จะมีหยุด ช่วงกลางๆ เทอมหนึ่งอาทิตย์ เรียกว่า Spring Break ถ้าใคร อยู่หอในมหาลัยก็จะต้องออกมาค่ะเพราะว่าหอปิด 55555 เด็กที่ มาจากที่นี่ก็จะกลับบ้านไปหาครอบครัวกันใน ขณะที่เด็กนักเรียนที่มาจากประเทศอื่นก็จะหาที่ ไปเที่ยวกันค่ะ รินกับเพื่อนๆ คนไทยก็รวมอยู่ ในกลุ่มที่สอง Spring Break ปีนี้เราก็ ไปที่ๆ ชื่อว่า Atlantic City ค่ะ ห่างจาก Penn State ไป 5 ชั่วโมงขับรถค่ะ (ถ้าไปจาก เมืองใหญ่ๆ จะประมาณ 4 ชั่วโมงขึ้นไป) เด็กดอยอย่างพวกเรา ก็ยกพวกกันไปค่ะ Atlantic City เป็นที่ โด่งดังในเรื่องคาสิโนค่ะ เหมือน เป็น Las Vegas ของฝั่งตะวันออก แต่หารซักสิบเท่า ฮ่าๆๆๆๆ เมืองคือไม่มีอะไรเลยค่ะ นอกจากคาสิโนกับที่ชอปปิ้ง (ให้คนที่ ได้เงินมาผลาญเงินได้อย่างทันตาเห็น) คาสิโนที่นี่ก็จะเป็นของโรงแรมแต่ละเจ้าไป ชั้นบนเป็น โรงแรม ส่วนชั้นลอบบี้ก็จะมีที่เล่นเป็นบ่อนกันอย่างจริงจังค่ะ มี เกมการพนันเกือบทุกแบบที่เคยเห็นในหนังเลย แต่เด็กอายุต�่ำ กว่า 21 เล่นไม่ ได้บวกกับห้ามดูอีกต่างหาก เพราะเขาจะมีคน มาคอยตรวจบัตรเช็คอายุเราเรื่อยๆ รินที่ยังอายุไม่ถึงก็เลยอด กันไปตามระเบียบ แต่มีรูปไปกินบุฟเฟ่ต์นะคะ กินปูกันไปเยอะ มาก เพราะเพิ่งลงกันมาจากดอย 5555555 แล้วถ้าหากรินอายุถึงแล้ว อาจจะกลับมาอีกรอบ ก็ ได้นะ ไม่มี ใครรู้ แฮ่ :P
Atlantic City
A Plant I Love เรื่องและภาพ : กิตติพงษ์ หาญเจริญ
BANANA ll กล้วย2 ซาหวัดดีจ้า มากันอีกแล้ว มากัน ทุกที เอิ้ว! เอิ้ว! หวังว่าเธอจะดี หวังว่าเธอจะชิล หวังว่าเธอจะมัน เอิ้ว! เอิ้ว! เรามาคุยกันเรื่อ งกล้วยๆ กันต่อนะจ๊ะ เธอเคยสงสัยมั้ยว่า ท�ำไมกล้วยถึง ไม่มีเมล็ด? ...แล้วถ้าไม่มีเมล็ดจะปลูกยังไง ล่ะ? นั่นสินะ งั้นเราต้องมาดูว่าเค้าชอบปลูก กันยังไง จริงๆ แล้วแม่กล้วยแกมีเมล็ดนะ จ๊ะ แต่คนกลับชอบปลูกด้วยหน่อมากกว่า คือ ขุดแล้วก็เอามาลงให้แตกกอแบบเดียว ที ขวาที ค่อยๆผุดกันออกมา จนกลาย กับพวกขมิ้น~ขิง~ข่าไรเงี้ย เป็นกอกล้วย..สุดยอดเขื่อนธรรมชาติ ที่มี ประสิ ท ธิ ภ าพยิ่ ง กว่ า เขื่ อ นคนสร้ า งหลาย ไม่แน่น้าาา นี่เองอาจท�ำให้ ขุม เพราะ มีระบบดูดน�้ำอัตโนมัติเข้าไปเก็บ จิตใต้ส�ำนึกของแม่กล้วยเริ่มคุยกับยีนของ ไว้ ได้ ในทุกๆส่วนของร่างกาย มีระบบคาย ตัวเองว่า “ไม่ต้องมีม้ง มีเม็ดแล่ว คนขี้เกียจ น�้ำอัตโนมัติสร้างความชุ่มเย็นในบรรยากาศ ถุย เดี๋ยวไงคนเค้าก็ขุดหน่อเราไปปลูกอยู่ดี แถมมีระบบชลประทานปล่อยน�้ำแก่พืชใกล้ แหละ” เคียงอัตโนมัติ เรียกได้ว่า ถ้ากลัวต้นไม้ตาย เธอลองสังเกตดิ แม่กล้วยฮิตๆ ที่ ตอนหน้าแล้ง แค่ปลูกกล้าไว้ตรงกอกล้วย ก็ อยู่กับคนมานาน แบบกล้วยน�้ำว้า กล้วยไข่ จะมีน�้ำหล่อเลี้ยงให้รอดไปถึงฝนหน้าได้เลย กล้วยหอมเงี้ย ไม่มีเม็ดเลย ส่วนกล้วยตานี ถ้าจะต้องเอาเงินประชาชนหลายล้าน ตัด กล้วยหักมุก กล้วยนาก กล้วยอินดี้ๆ หน่อย ไม้ ไล่สัตว์ป่า ถล่มภูเขาเอาปูนมาสร้างเขื่อน จะยังมีเม็ดอยู่ ยิ่งกล้วยป่าๆ ที่ต้องพึ่งพา เรามาปลูกกล้วย น่าจะกันน�้ำท่วม ลดโลก สัตว์ ให้มากิน แล้วอึเพื่อขยายพันธุ์ ให้ ยิ่ง ร้อนได้ดีกว่าเยอะ แถมมีกล้วยให้กินอีกด้วย จากนี้ ไปถ้าใครถามเธอว่า ”ถ้าไม่สร้างเขื่อน ต้องมีเม็ดเยอะเลย แล้วจะท�ำไง?” ตอบเค้าไปดังๆ เลยว่า ทีนี้เวลาแม่กล้วยแกออกลูกเสร็จ “ปลูกกล้วยเลยจ้ะ” แล้ว เราก็จะตัดต้นเก่าทิ้งถมให้เป็นปุ๋ยไป ลมพัดปลิว กิ่งใบพลิ้วสยาย เพราะ ปกติแล้วแม่กล้วยจะออกลูกรอบ ความงามของแม่ ก ล้ ว ยนั น ้ ฉายออกมาใน เดียว พอหมดเครือนั้นก็จะตายอยู่ดี เมื่อ ต้นแก่ร่วงไป ต้นใหม่ก็แทงหน่อขึ้นมา ซ้าย แบบแฉกๆ ห้อยๆ ถ้าไม่นับกล้วยพัดแล้ว ดู 24
เหมือนจะไม่ค่อยมี ใครอินกับความงาม ลีลานี้เท่าไหร่ ฉันไม่เคยได้ยินใครพูด เลยว่า “ปลูกกล้วยสิ สวยดีนะ” แต่ นั่ น คงไม่ ส� ำ คั ญ เท่ า กั บ คุณค่ามากมาย ที่แม่กล้วยมี ให้ลูกอย่าง เราๆตลอดมา ดั่งหญิงที่งามจากภายใน แม้เดินผ่านมาแล้วไม่ดึงดูดใจ แต่รู้จัก กันไป กลับน่ารักขึ้นทุกที ...ฮี้วววว ป.ล.ไม่เอาเขื่อน ปลูกกล้วย! ไม่เอาเขื่อน ปลูกกล้วย!
Pick-Up Movie : GUMBEAR Song : Wallfolwer T. Book : Boymeng Page fb : waylaway วาดภาพประกอบ : Boymang
Movie : Now you see me (2013)
Song : Quiet / Jason Mraz
คอนเสิร์ต An Acoustic Evening with Jason Mraz and Raining Jane เมื่อวันที่ 21 มี.ค. ที่ผ่านมา เป็นอะไรที่ประทับใจสุด ๆ เชื่อว่าคนที่ ไปดูวันนั้นคงประทับใจเพลง Quiet เหมือนเราแน่ ๆ ค่ะ เพลงนี้เป็นแทร็คที่ 7 ของอัลบั้ม Yes! ซึ่งเป็นเพลงที่เจสัน มราซมีส่วน ร่วมในการแต่งเนื้อร้องและเรียบเรียง เนื้อหาของเพลงก็ โรแมนติค มากทีเดียว เป็นความรู้สึกของคนคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ ในเมืองที่มีแต่ ความอึกทึกวุ่นวาย ตึกรามบ้านช่องและผู้คนที่เดินสวนกันก็ ไม่เคยซ�้ำ เดิม แต่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงที่ท�ำให้จิตใจว้าวุ่น การได้เดิน จับมือกับคนรักกลับท�ำให้รู้สึกสงบอย่างน่าประหลาด ราวกับเมืองที่ วุ่นวายกลายเป็นโลกอันแสนสงบ จึงเกิดค�ำถามขึ้นในใจ ณ วินาทีนั้น ว่าต่อให้ โลกจะหมุนไปอีกกี่รอบ สิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ ไหน เธอจะยังคงเป็น “โลกอันเงียบสงบ” ของฉันต่อไปได้ ไหม? เมื่อ เนื้อเพลงที่ลึกซึ้งมีดนตรีอะคูสติกเพราะ ๆ มาช่วยเสริม ประกอบกับ เสียงคอรัสใส ๆ ของสี่สาว Raining Jane “Quiet” จึงเป็นเพลงอะคู สติกที่มีองค์ประกอบครบลงตัวสุด ๆ เป็นอีกเพลงหนึ่งที่ขอแนะน�ำให้ ทุกคนฟังในวันที่ต้องการมุมสงบให้ชีวิตค่ะ
“ยิ่งคุณมองใกล้เท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นน้อยลงเท่านั้น”
Now you see me เป็นภาพยนตร์ว่าด้วยการรวม ตัวของนักมายากลระดับจับตัวยาก 4 คน ที่ต่างมีเทคนิกและ สไตล์การเล่นต่างกัน เล่นมายากลที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ระดับทุ่ม ทุนสร้างและเป้าหมายที่ซ่อนอยู่ซึ่งมากกว่าท�ำให้ผู้ชมประหลาด ใจ โดยส่วนตัวยังรู้สึกเฉยๆ กับกลที่แสดงในหนังเพราะเน้นไป ในทางการใช้อุปกรณ์มากกว่าความสามารถเฉพาะตัว แต่พล็อต เรื่องถือว่าดี ในระดับตื่นตาตาใจ เพราะการหักมุมที่เฉลยกลของ มายากลด้วยแล้วยังคลี่คลายปมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย ถือว่าไม่ ธรรมดา อันที่จริงถ้าในจ�ำพวกของภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับมายากล ก็ยังมีเรื่องอื่นที่ดูเหนือกว่า เจ๋งกว่าอีกหลายเรื่อง แต่ส�ำหรับ Now you see me อาจจะโดดเด่นกว่าในเรื่องความบันเทิง เพลิดเพลิน ตื่นตาตื่นใจ ในระดับสามารถเพลิดเพลินกับกลแล้ว ยังสามารถตามเนื้อเรื่องทัน ไม่ต้องเชื่อก็ ได้ ลองดูเอาเอง ไม่แน่ ว่าอาจจะสนุกกว่านั้น ไม่แน่ว่าผมอาจจะโดนหลอก
Book : สยาม ยิ้ม แสยะ / สะอาด สยาม ยิ้ม แสยะ ผลงานรวมการ์ตูนแก๊กข�ำขันเสียดสี ประเทศไทยจาก สะอาด ส�ำนักพิมพ์ Let’s Comic สร้างสรรค์ แยกออกมาเป็นหัวข้อต่างๆ อาทิ การเดินทาง ครอบครัว ไลฟ์ สไตล์ สิ่งแวดล้อม การศึกษา สังคม วัฒนธรรม ฯลฯ ที่ท�ำให้ คุณทั้งข�ำปนขมผสมขื่น พร้อมกระตุกสามัญส�ำนึกไทยๆ ออก มาให้เห็น การกวนตีนเต็มสิบ กัดจิกเต็มร้อย ผ่านมุขตลก 4 ช่องกระแน๊ะกระแหนสังคม อ่านไปคล้ายโดนตบกะโหลก ดั่ง ประโยคเกริ่นในค�ำน�ำที่ว่า “การ์ตูนแก๊กชุดนี้ ก็คงจะคล้ายๆ กับถาดที่เบิ๊ดหัวสังคมสยาม (บางด้าน) เพื่อเรียกเสียงฮาจาก คนอ่าน” กระทั่งบางทีอยากตบผู้เขียนกลับ แล้วถามว่า คุณ คิดได้ ไง! สิ่งหนึ่งที่ขอชื่นชมคือ แม้เป็นแค่การ์ตูน 4 ช่อง แต่ สัมผัสได้ถึงความตั้งใจมากกว่าการ์ตูนยาวบางเล่มเสียอีก เห็น ได้จากช่วงท้ายๆ ของเล่มที่พูดถึงเส้นทางการคิดมุก และความ ล�ำบากของผู้เขียนและนี่คืออีกหนึ่งนิยามความตลก ที่มิได้มีแต่ เสียงหัวเราะ แต่แฝงไปด้วยการเสียดสี แดกดัน ยียวน เฮฮา หรรษา ปรัญชา และแสบสันต์
Page Facebook : Alittle lifes Alittle life คือ เพจใน facebook ที่ ตั้งสถานะว่าเป็น ‘ชุมชน’ในนั้นบันทึกเรื่องราว ของผู้คนที่เขาได้พบเจอและสนทนาระหว่าง ทาง เข้าไปอ่านครั้งแรกแล้วรู้สึกเรียบง่าย ธรรมชาติ และอบอุ่น สัมผัสได้ถึงค�ำว่า ‘ชีวิต’ หากสนใจเพจอะไรท�ำนองนี้ ก็ขอแนะน�ำเพจ ‘มนุษย์กรุงเทพฯ’ และ ‘Human of New York’ เพิ่มละกันนะ
How to be
O-N Members
26
Your Space
27