PANOS FOURTOULAKIS

Ο Πάνος Φουρτουλάκης είναι επιμελητής και παραγωγός με έντονη δραστηριότητα στο Λονδίνο και το Άμστερνταμ. Είναι επιμελητής του Courtyard, ένα online project space που δημιουργήθηκε με την υποστήριξη της γκαλερί Rodeo ενώ πριν λίγους μήνες παρέα με τον Titus Nouwens παρουσίασαν ένα νέο pop-up project space που φιλοξενήθηκε στον off-site χώρο του Haus N στην πλατεία Βάθης.

Panos Fourtoulakis is a curator and producer with vigorous activity in London and Amsterdam. He is the curator of Courtyard, an online project space that was created with Rodeo Gallery’s support, while a few months ago along with Titus Nouwens they presented a pop-up project space that was entertained in the off-site space of Haus N in Vathi’s Square.

Ζώντας στην Αθήνα την περασμένη χρονιά, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με ανθρώπους που με βοήθησαν να αφουγκραστώ καλύτερα την ζωή εδώ και να εξερευνήσω ερωτήματα σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω μας ετοιμάζοντας την επιμέλεια και παραγωγή καινούριων έργων και εκθέσεων. Οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκα, με διάφορους τρόπους, αποτυπώνουν και αντικατοπτρίζουν τους ρυθμούς της πόλης, συχνά μέσω των εικόνων. Είτε κινούμενες, είτε στατικές, αυτές οι εικόνες αποκαλύπτουν στοιχεία που τείνουν να περνούν απαρατήρητα όταν βιώνονται, επιτρέποντας μου μαζί με άλλους πρόσβαση σε χώρους ονειρικούς και ταυτόχρονα αυτο-ανακλαστικούς. Η απόσταση μεταξύ εικόνας και θεατή, οι προσωρινές -συνήθως- συλλογικές συναντήσεις που συμβαίνουν στους χώρους θέασης, διαμορφώνουν καθοριστικά την εμπειρία ενός έργου και είναι αυτό που με γοητεύει: η περιπλοκή αυτής της διαδρομής μεταξύ του θεατή και του εκθέματος και ο επαναπροσδιορισμός της απόστασης μεταξύ τους.

Κεντρικό ενδιαφέρον στη δουλειά μου έχει η σχέση της τέχνης με τον κινηματογράφο και οι διευρυμένες παρουσιάσεις έργων κινούμενης εικόνας, δράσεων και εγκαταστάσεων. Όσο καιρό βρίσκομαι εδώ διαπιστώνω με έκπληξη ότι παρά την ισχυρή σινεφίλ παράδοση της Αθήνας υπάρχει μια απόσταση με την υπόλοιπη καλλιτεχνική κοινότητα και η παρουσίαση της κινούμενης εικόνας ως καλλιτεχνικό μέσο είναι περιορισμένη. Θέλω μέσα από την δουλειά μου να καλλιεργήσω και να περιπλέκω αυτές τις σχέσεις, να συνεχίσω να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που θαυμάζω και να αναπτύξω σχέδια και συνεργασίες που εμπνέουν, δρομολογούν και διευκολύνουν διαλόγους και συλλογικές συναντήσεις κυρίως ανάμεσα σε όσους -συνήθως- δε συναντιούνται.

Living in Athens last year, I had the chance to collaborate with people, which helped me to ‘listen’ to life here in a better way and to explore questions regarding everything that happens around us while preparing new projects’ and exhibitions’ editing and production. The artists which whom I worked with, in various ways, imprint and reflect the city’s rhythms, often through images. Whether they are moving or still, these images uncover elements that tend to go by unnoticed when experienced, allowing me among others access to dreamy places while at the same auto-reflective. The distance between image and viewer, the temporary -usually- collective meeting that takes place in viewing areas, determines a project’s experience and that is something that charms me: the mystification of that path between viewer and exhibit and that distance’s redefinition. The relationship between art and cinema constitutes a central interest in my work, along with the widened presentations of moving images’, expositions’ and instalments’ projects. While I am here I realise to my surprise that even though there is a strong cinephile tradition in Athens, there is a distance from the rest of the artistic community and the presentation of moving images as means of art is limited. I want, through my work, to cultivate and embroil those relationships, to keep on cooperating with artists that I admire, and to develop plans and collaborations that inspire, initiate, and enable conversations and collective meetings, especially among those who they -usuallydon’t meet each other.