Deepavali malar 2 (recovered) by Parthasarathy Srinivasan

ப ொருளடக்கம் 1) வாழ்த்துரை --------------------------------------------------------------------------------------------------3 2) முன்னுரை --------------------------------------------------------------------------------------------------4 3) வவங்கடநாதரைப் பாடிய வவங்கடநாதன்----------------------------------------------6 4)

GLORY OF BALAJI-----------------------------------------------------------------------------------------------13

5 )AzhwAr , AchArya anubhavams of ThiruvenakatamudayAn -------------------------------------------20 6) Ananthazhwan ---------------------------------------------------------------------------------------------------27 7)வகாவிந்த நாமம் --------------------------------------------------------------------------------------------33 8) திருவவங்கடமுரடயானும் திருமரைநம்பிகளும்-----------------------------------38 9) திருவவங்கடமுரடயானும் நடாதூைம்மாளும்------------------------------------------43 10) Azhwargal Aruliya ----------------------------------------------------------------------------------------------47 11) திருமரை திருப்பதி--------------------------------------------------------------------------------------51` 12) தாள்ளபாக்க அன்ைம்மாச்சாரி--------------------------------------------------------------------57 13) ஆழ்வார்கள்ஆச்சார்யர்கள்--------------------------------------------------------------------------66 14) நம்மாழ்வார்-------------------------------------------------------------------------------------------------74 15) ஆழ்வார்------------------------------------------------------------------------------------------------------ 79

16) Lord Thiruvengadamudaiyan---------------------------------------------------------------------------------85 17) வபயாழ்வாரும் வவங்கடவவற்பும்-------------------------------------------------------------88 18) நன்றியுரை--------------------------------------------------------------------------------------------------100

வாழ்த்துரைகள். adiyEn is very happy to learn that Sri VaishNavism will be bringing out a special DeepaawaLi issue this year as well . It is delightful to know that this issue will be dedicated to the Azhwaaras’ and AchAryaas’ MangaLAsAsanams of ThiruvenkatamudayAn . The Parabrahmam on top of the Seven Hills of Thiruvenkatam for the AzhwArs and the AchAryaas is the divya jyOthi , the Cosmic light that ChAndhOgya Upanishad (III.13.7) and Brahma Sutram (I.1.24) refer to. The Upanishad clearly says that this Cosmic light “ which shines above this heaven , higher than all, higher than everything , in the highest realms (worlds ) beyond which there are no other worlds , that is the same light , which is within the man ”. AzhwArs and AchAryas saw this jyOthi on top of Thiruvenkatam hills and inside their heart lotuses and celebrated this ParmaAtman through their Paasurams and stOtrams . Ten Azhwars made a collective samarpaNam of 202 Paasurams . Inspired by AzhwAr Paasurams and the saatvika PurANams ( VarAha , BrahmANDa PurANams), the AchAryAs like Swamy Desikan , PrativAdhi Bhayankaram Annan placed Sri Sooktis in Sanskrit at the sacred feet of Lord VenkatEsa of Thirumalai. Great Naada Yogis like Purandara Daasa, AnnamAchArya ( one of the pradhAna sishyAs of Adhi VaNN SaThakOpa Jeeyar) , Mutthuswami Dikshitar and Saint ThyagarAja climbed the Thiruvenkatam hills , enjoyed the sevai of Sri VenkatAchalapathi and performed their naadhAnjalis through moving kritis . This tradition continues and crores of PanditAs and PaamarAs from all parts of the world climb these sacred hills and offer their homage . It is therefore appropriate and most welcome that a special issue on DeepAwaLi is released this year by SrI VaishNavism and that many bhaktAs of Kaliyuga Varadhan , Sri VenkatEsan are contributing articles and are enriching the Malar . NamO SrI VenaktesAya, Daasan ,

Oppilaippan Koil VaradAchAri Sadagopan **********************************************************************************

அன்புள்ள வாசகர்களுக்கு, அடிவயன் ஸ்ரீரவஷ்ணவிஸம் கணிைி வாை இதரை ஆைம்பித்தவத ஒரு சுரவயாை

நிகழ்ச்சி.

வகாண்டவுடன்

அடிவயன்

ஆன்மிக

வவரையிைிருந்து

விஷயமாை

பை

ஓய்வு

புத்தகங்கரளப்

எடுத்துக்

படித்வதாம்.

பைைது உபந்யாஸங்கரளயும் வகட்வடாம். பிறகு ரவஷ்ணவ சம்மந்தமாை கட்டுரைகரள எழுதி அரவ பை தமிழ் மாத ஆன்மிக பத்திரிரககளில் வவளி வைவவ ஊக்கம் அதிகமாகியது. நாவம ஏன் கடல் கடந்து வாழும் நம் ரவஷ்ணவர்களுக்காக கணிைி மூைம் ஒரு பத்திரிரகரய ஆைம்பிக்கக் கூடாது என்ற எண்ணம் எைவவ 2004 ஆண்டு இந்த வாை பத்திரிரகரய துவங்கிவைாம். பைத்வாஜ்

ஆைம்ப

நாட்களில்

ஸ்வாமிகளும்,

மும்ரபவாழ்

திருப்பல்ைாணி

வாழ்

திரு.

அக்காைக்கைி

திரு.

ைகுவர்தயாள் ீ

ஸ்வாமிகளும் தங்கள் உதவிக்கைம் நீட்ட, பின்பு ஸ்ரீைங்கஸ்ரீ, ஒப்பிைியப்பன், ஆண்டவன் வபான்ற யாஹூ குழுமங்களுடன் அடிவயரையும் இரணத்துக் வகாண்டு, அவர்கள் ஆதைவில் பத்தரிரக வவளி வை ஆைம்பித்தது. பிறகு வில்ைியம்பாக்கம்

திரு. வகாவிந்தைாஜன்

ஸ்வாமிகள், வபங்களூரூ

திரு.

ஸ்ரீதர் ஸ்வாமிகள், அரும்புைியூர் திரு. ைங்கைாஜன் ஸ்வாமிகள் பக்க பைமாக இருக்க,

30க்கும்

கட்டுரைகரள

வமற்பட்ட

வைங்கி

வை,

எழுத்தாளர்கள் இன்று

வதாடர்ந்து

நம்பத்திரிரக

தங்கள்

எம்வபருமான்

கருரணயாலும், ஆச்சார்ய வபருமக்களின் ஆசீ ர்வாதங்களாலும், உங்கரளப் வபான்ற நல்ை வாசகர்களின் வபைாதைவிைாலும் 10 யாஹூ, 14 வபஸ்புக் ரவணவ

குழுமங்களின்

மூைம்

வவளி

வந்து

வகாண்டிருக்கின்றது

என்பதரை வபரு மகிழ்ச்சியுடன் கூறிக் வகாள்கிவறாம். வமலும்

அத்துடன்

நில்ைாமல்

2010ம்

ஆண்டு

முதல்

ஏதாவது

ஒருதரைப்பில், தீபாவளி மைரையும் வைங்கி வருகிவறாம் . இந்த ஆண்டு 4

தீபாவளி மைர் தரைப்பு என்ை ரவப்பது என்று நிரைத்துக்வகாண்டிருந்த வபாது,

நாளுக்கு

நாள்

திருமரைக்கு

வரும்

பக்தர்கள்

கூட்டம்

வபருகிக்வகாண்வட வபாவரதப்வபான்று அந்த எம்வபருமாைின் அருளால், நம் ஸ்ரீரவஷ்ணவிஸம் வாை இதழ் உைக அளவில் வபசப்படுவதுடன், பை ஆயிைக்கணக்காை ஆண்டு

தீபாவளி

வாசகர்கரள மைர்

“

வபற்றிருக்கின்வறாம்.

வவங்கடவரை

அனுபவித்த

ஆச்சார்யர்களும்“என்ற தரைப்பில் பை எழுத்தாளர்கள் வபருரமகரள

பரைசாற்ற

ஆகவவ

வில்ைியம்பாக்கம்

இந்த

ஆழ்வார்களும், வவங்கடவைின்

Dr.திரு. வகாவிந்தைாஜன்

ஸ்வாமிகள் வடிவரமத்தக் வகாடுக்க உங்கள் முன் காட்சியளிக்கின்றது . படித்து

மகிழ்வதுடன்

நில்ைாமல்

உங்கள்

வமைாை

கருத்துக்கரளயும்

எங்களுக்கு எழுதி அனுப்ப வவண்டுகின்வறாம். தாஸன்,

வபாய்ரகயடியான்.

**********************************************************************************

கைியுகத்தில் கண்கண்ட வதய்வமாக திகழ்பவர், ஏழுமரையான், பாைாஜி, திருமரையப்பன், திருவவங்கட முரடயான் என்வறல்ைாம் மக்களால் வகாண்டப் படும் ஒவை வதய்வம் வவங்கடநாதன். இவரை பகழ்ந்து பாடாதவர்கவள இல்ரைவயைைாம். ஆழ்வார்களில், மதுைகவியார், வதாண்டைடிப்வபாடி இவர்கள் இருவரைத் தவிர்த்து மற்றவர்கள் பாடியிருக்கிறார்கள். வபாய்ரகயாழ்வார் – 10, பூதத்தாழ்வார் – 9, வபயாழ்வார் – 18, திருமைிரச – 15, நம்மாழ்வார் – 52, குைவசகைர் – 11, வபரியாழ்வார் – 7, ஆண்டாள் – 18, திருமங்ரகயாழ்வார் – 60, திருப்பாண்ஆழ்வார் – 2 எை வமாத்தம் 202 பாடல்களில் அவர்கள் அந்த வவங்கடநாதன் புகரையும், அவன் குடிவகாண்டிருக்கும் மரைரயரயயும் புகழ்ந்து பாடியிருக்கிறார்கள். ஆதிசங்கைர், வவங்கடவரைப்பற்றி “ விஷ்ணு பாதாதி , வகச ஸ்வதாத்ைம்

“

என்றும் பாடியிருக்கின்றார்.

ஒருசமயம், திருமரையில், ரசவர்கள் ஸ்ரீநிவாஸன் எங்களுக்வக வசாந்தம், அவர்கள் எங்கள் வதய்வம், என்று வபரியதிருமரைநம்பிகளுடன் வாதிட்டு வந்த வநைம்.

சிைர் சிவனுரடய சின்ைங்கரளவய வபருமாள் தாங்கியிருக்-

கிறார் என்று வாதிட்டைர்.

பாஷ்யகாைர் “ இன்றிைவு, உங்கள் தம்பிைான்

சின்ைங்களாை சூைம், டமரு வபான்றரவகரளயும், எங்கள் எம்வபருமான், சின்ைங்களாை

ஆைி,

சங்கம்

ஆகியவற்ரறயும்

வபருமாள்

சந்நதியில்

ரவத்து விட்டு

கர்பக்ருஹத்ரதப்பூட்டி, இருதைப்பிைரும் காவல் காத்து

வைவவண்டியது.

மறுநாள் காரை ஸ்வாமி எந்தச் சின்ைங்கரளத் தாங்கி

இருக்கிறாவைா அதரைவய ஏற்றுக் வகாள்ள வவண்டும் “ என்கூறிைார்.

எல்வைாரும்

சம்மதிக்க

அதுவபாைவவ

இைவுகாவல் இருந்தைர்.

வசய்ய,

இருதைப்பிைரும்

அன்று

மறுநாள், ஸூர்வயாதயம் ஆைதும், திருகாப்பு

நீக்கி, உள்வளச் வசன்று வசவித்தைர்.

என்வை ஆச்சர்யம் !

எம்வபருமான் வவங்கடவன் திருக்கைங்களில் சங்கும், சக்ைமும் வஜாைிக்க,

சூைம்,

டமரு

ஆகியரவ

உரடபட்ட

நிரையில்

அங்கு கிடந்தரதக் கண்டு அரைவரும் வியந்தைர். மத்வாசாரியும் கூட வவங்கடவரைப் புகழ்ந்திருக்கின்றார். அதுமட்டுமா, பை ஆசார்யர்களும், கவிஞர்களும் கூட பை வமாைிகளில் அவரைப் புகழ்ந்து பாடி இருக்கிறார்கள். அதுசரி, நீங்கள் கட்டுரையின் தரைப்ரப “ வவங்கடநாதரைப்பாடிய வவங்கடநாதன் “ என்று தந்திருக்கின்றீவை ! திருவவங்கடமுரடயான் தன்ரைத்தாவை பாடியிருக்கிறாைா ? அது எப்வபாது ! என்ை பாடல் ! என்றுதாவை வகட்கிறீர்கள். வமவை படியுங்கள். “ தூப்புல் “, என்ற அக்ஹாைம், காஞ்சீ புைத்தில் திருதண்கா என்ற திவ்யவதஸத்தின் அருகாரமயில் உள்ளது. என்று வபாருள்.

அதரை விச்வாமித்ைம் ( தர்பம் ) என்றும் கூறுவர். அங்கு

அநந்தவஸாமயாஜி வாழ்ந்து குமாைர்,

தூப்புல் என்றால் பரிசுத்தமாை புல்

வந்தார்.

என்பவர்

யஜ்ஞங்கரள

அவருரடய

அநந்தஸூரி

குமாைைாை,

என்பவர்.

அனுஷ்டித்துக் புண்டரீகாக்ஷ

அவருக்கு, 7

வகாண்டு தீக்ஷதரின்

ஸ்ரீைங்காச்சாரியின்,

குமாைத்தியும், அப்பிள்ளாரின் ஸவகாதரியுமாை,வதாதாைம்பாரவ திருமணம் வசய்து

ரவத்தைர்.

அவர்களுக்குச்

இந்த

சிைகாைம்

தம்பதிகள்

இைிவத

குைந்ரதயில்ைாமல்

வாழ்ந்து

வந்தைர்.

இருந்தது.

அவர்கள்

ஸ்வப்ைத்தில் திருவவங்கடமுரடயான்,

வதான்றி,

“ நீங்கள்

திருமரையில்,

எம்

சந்நி-

தாைத்திற்கு வாருங்கள் உங்களுக்கு புத்ை பாக்யம் சித்திக்கும் “ என்று கூற இருவர்கைவிலும் ஒருவசை வவங்கடவன் வந்த காைணத்தால் இருவரும் சந்வதாஷப்

பட்டைர்.

எம்வபருமான்

கருரணத்

தங்கள்

பக்கம்

இருக்கின்றது எை மகிழ்ந்து உடவை திருமரைக்கு யாத்திரை கிளம்பிைர். வவங்கடத்திற்கு நிகைாை வக்ஷத்ைமும் கிரடயாது, வவங்கடவனுக்கு நிகைாை வதய்வமும் கிரடயாது. அவன் இந்தக் கைியுகத்தின் கண்கண்ட வதய்வம்.

ஸ்ரீரவகுண்டத்ரத விட்டு, ஸ்வாமி புஷ்கைணி தீைத்தில்

பிைாட்டியுடன் நித்யவாசம் புரிகின்றான்.

கைியுகத்தில் பாவம்

வசய்தவர்களுக்கு இவரையன்றி வவறு புகைிடம் கிரடயாது என்பரத நாம் எல்வைாரும் அறிந்தவத.

அத்தகய ப்ஸித்தி வாய்ந்த திருமரைக்கு, அந்த

தம்பதிகள் வந்து வசர்ந்தைர்.

அங்கு ஸ்வாமி புஷ்கைணியில் தீர்தாமாடி,

நித்ய கர்மானுஷ்டாைங்கரள முடித்துக்வகாண்டு, ஸ்ரீநிவாஸரை பாதாதி வகசம் வசவித்தைர்.

பிறகு தாங்கள் தங்கியிருந்த இடத்திற்கு வந்து

உணவருந்தி, அன்று இைவு அங்வகத் தங்கிைர்.

என்வை ஆச்சர்யம், ஒரு ஒரு பாைகன் திருவவங்கடமுரடயான் ஸந்நிதியிைிருந்து வவளிப்பட்டு வந்து, “ ஸ்ரீைாமா-நுஜஸித்தாந்தத்ரதப் பைப்ப இருக்கும் ஒரு புத்ை ைத்ைத்ரத உங்களுக்குத் தந்வதாம் வபற்றுக் வகாள்ளுங்கள் “ என்று கூறி, வகாயில் திரு மணிரய அநந்த ஸூரியிடம் தை, அவர் ரதத் தம் மரைவியிடம் தை, அந்த அம்ரமயார் அதரை வாங்கி வாயில் வபாட்டு விழுங்கிைார்.

ஸ்வப்ைம் கரைந்த

வைாய் அநந்தஸூரி பரதபரதத்து எழுந்திருந்து பார்க்க, அவர் மரைவியாரும் பரதபரதப்புடன் எழுந்திருந்தார் காைணம் ! அவத வபான்ற கைரவ அவரும் கண்டதாவைவய. பரிமாறிக்வகாண்டைர்.

இருவரும் தாங்கள் கண்டக் கைரவப்

அருகில் இருந்து அவற்ரறக் வகட்டவர்களும்

ஆச்சர்யத்தில் மூழ்கிைர். மறுநாள் காரை, வகாயில் ஸந்நிதி திறக்கப்பட்டதும், உள்வள “ கண்ரட“ ( மணி ) யில்ைாதரத அர்ச்சகர் கண்டு அைறிைார். வகாயில்

அதிகாரிகள்

அஜாக்ைரதவய ஆைால்

காைணம்

அப்வபாது

வவங்கட

மணி

காணாமல்

என்று

அருவக

முரடயான்,

வபாைதற்கு

அவர்கரளத்

இருந்த

இதரை அறிந்த

தண்டிக்கத்தீர்மாைித்தைர்.

திருமரைஜீயர்

ஒருபாைகைாக

அர்ச்சகர்களின்

தம்

ஸ்வாமிகள், “ திரு திருமணிரய

ஒரு

தம்பதிகளுக்குத்தை, அந்த மணிரய அப்வபண்மணி வாங்கி விழுங்குவது வபாை கைவு கண்வடாம் “ என்று கூறிைார். தாங்களும்

அது

வபான்வற

தண்டரையிைிருந்து

கண்டதாகக்

தப்பிைார்.

அநந்தஸூரிரயயும், அவர்களும்

கைவு

அங்கு இருந்த வவறு சிைரும்

வதாதாைம்பா

அதுவபான்ற

கூறவவ

வகாயில் ரவயும்

கைவு

அரைத்துக்

அர்ச்சகர்

அதிகாரிகள் வகட்ட

வபாது,

தங்களுக்கு

வந்ததாகக்கூறிைர்.

அரதக்வகட்ட அரைவரும் வாயரடத்து நின்றைர்.

அந்த நாளிைிருந்து

வதாதாைம்ரபயார் கர்பவதியாைார். சாதாைணமாகப்

வபண்கள்

பத்து

மாதம்தான்

கர்பம்

தரிப்பர்.

ஆைால்,

வதாதாைம்ரமவயா கர்பம் தரித்த பன்ைிைண்டாவது மாதம்தான் அதாவது விபவ வருஷம் ( 1269 A.D

)

புைட்டாசிமாதம், ச்ைவண நக்ஷத்ைத்தில் திரு

வவங்கடமுரடயாைின் தீர்த்தவாரி திைத்தன்று, அதி வதஜஸ்வியாை ஒரு ஆண்குைந்ரதரயப்

வபற்வறடுத்தார்.

திருமரையப்பைின்

மணியின்

அவதாைமாகப் பிறந்த இந்த குைந்ரதக்கு,” வவங்கடநாதன் “ என்று வபயர் சூட்டி மகிழ்ந்தைர்.

யதாகாைத்தில் முரறவய வவங்கடநாதனுக்கு அன்ை

ப்ைாசைம் சிறப்பாக நடத்தப்பட்டது. அன்று

வபைருளாளன்

வபருந் வதவித்

தாயாரை

குைந்ரதரய, வகாயிலுக்கு அரைத்துச் வசன் றைர். கும் வபாழுது, அர்ச்சகர்

வாயிைாக

தரிசிக்க,

வபற்வறார்கள்

அங்கு தீபாைத்தி நடக்

வைதைாஜப் வபரு மாவள “ ைாமாநுஜ

ரைப்வபான்று இந்த குைந்ரதயும் தர்ஸை ஸ்தாபகைாக விளங்குவான் “ என்றார்.

அது

வகட்ட

வபற்வறார்களும்,

சுற்றியிருந்தவர்களும் வபருமகிழ்ச்சி அரடந்தைர். தம்

அவதாைத்திற்கு

முக்ய

காைணமாக

திருவவங்கடமுரடயாரை

விளங்கிய

தரிசிக்கவவண்டுவமன்று

ஸ்வாமிகள் எண்ணி யாத்ரை புறப்பட்டார் ஸ்வாமி

புஷ்கைணியில்

வகாண்டு,

முதைில்

ஸந்நிதிக்கு

எழுந்தருளி

தீர்த்தப்ைஸா தங்

நீைாடி,

புறப்பட்டார். ஸ்ரீர்நித்ய

கர்மா-நுஷ்டாைங்கரள

ஸ்ரீவைாஹரை பாதாதிவகசம்

கரள

வஸவித்துவிட்டு, கண்

களால்

வபற்றுக் வகாண்டார்.

தரயரயப்பற்றி இயற்றிைார்.

நித்ய

முடித்துக்

ஸ்ரீநிவாஸன்

அனுபவித்து விட்டு

திருவவங்கடமுரடயான்

“ தயாசதகம் “ என்ற நூறு ஸ்வைாகங் கரள

பிறகு சிைநாட்கள் அங்கு தங்கியிருந்து, திரும்ப மைமின்றி ஸ்ரீநிவாஸைின்

மங்களமாக

விபவம்

ஒன்றும்

இருக்கவவண்டுவமன்று

குரறவின்றி

நித்ய

“ ப்ைஸமிதகைிவதாஷம்

“என்ற ஸ்வைாகத்ரத அருளிச்வசய்து மங்களாசாஸைம் வசய்தார். அந்த

தயாசதகத்தில்

ஸ்வாமி

வதசிகன்,

வவங்கடவைின்

கருரணரய,

அதாவது தயாகுணத்ரத ஒரு வபண்பாைாக வருணித்து பாடியிருக்கிறார். தமிழ்

இைக்கணத்தின்

படி,

தரய

என்ற

குணம்

வபண்பாைாகத்தான்

வகாள்ளப்படுகின்றது. அதற்கு காைணம், தயாகுணம், அதாவது இைக்க குணம் வபண்களிடம்தான் அதிகமிருக்கும் என்ற காைணத்தாவைா, என்ைவவா ! ஸ்வாமிகள்

திருமரைரயயும்,

வவங்கடவைின் 108

தயாகுணத்திரையும்

பாடல்கள்

மூைம்

அைகாக

தம்

முதல்

வவங்கடவன்

என்ற

வர்ணித்திருக்கிறார். பாடைிவைவய,

“

தம்

கருப்பஞ்சாவை, நதியாகப்வபருகி, பின் கட்டியாகி, திருமரையாக ஆைவதா ” என்று வர்ணிக்கின்றார். பிறகு

இைண்டாம்

குருபைம்பரைரய

ஸ்வைாகம்

துவங்கி

வணங்கிவிட்டு,

வபருரமகரளக்கூறியவர்,

எட்டு

பிறகு

தம்

ஸ்வைாங்கள்

ஸ்ரீ,பூ,நீளாவதவிமார்களின்

ஒன்பதாவது 10

வரை,

ஸ்வைாகத்தில்,

வவங்கடவைின் கருரணரயப் புகழ்ந்தைர், பத்தாவது ஸ்வைாகம் முதல் வவங்கடவைின் தயாகுணத்ரத வர்ணிக்கத்வதாடங்குகின்றார் கீ ழ்கண்படி..

பிறகு அவர் பக்தியற்றவர்களும் எப்படி பைமபதம் எய்துகிறார்கள் என்பரத ,

இப்படி

அந்த

வவங்கடவன்

தரயயிருந்தால்

வபாதும்

என்பதரை

இந்த

ஸ்வைாகம் முழுவதும் வர்ணிக்கின்றார் ஸ்வாமி வதசிகன்.

சுபம் *********************************************

GLORY OF BALAJI Anbil Ramaswamy =============================================================================

As the Lord took Avataara as Lord Ranganatha, Gajendra Varada and Nrisimha in Krita-yuga, as He did as Sri Rama in TrEtaa-yuga, and as Lord Krishna in Dvaapara-yuga, He appears as VenkaTeswara in this Kali-yuga in Archa form (till His Avataara as Kalki). There is a famous Sloka, which says KritE nrusimha bhoothsou TrEtaayaam Raghunandana:/ DvaaparE Vaasudevas Cha Kalou Venkata naayaka:// Another Sloka attests to the importance of “VenkaTaachalam” mountain itself. KritE Vrishaadrim vakshyanthi TrEtaayaam anjanaachalam/ DvaaparE Sesha sailEthi Kalou Sree VenkaTaachalam // It is said that the mountains of Vrishabaadri, Anjanaachalam, Seshasailam and Venkataachalam are the reputed ones during Krita, TrEta, Dvaapara and Kali Yuga respectively. It is said that in the olden days, people used to crawl all the way up, without setting foot on the divine mountain. Later on, people used to prostrate before climbing the mountain chanting “VenkaTa vaasinE namah”. Indeed, a salutation to the very inhabitants of the holy hills! Today, we have automobiles to carry us to the top of the hills. May be, not in the distant future, we will have not only cable cars but also even choppers to take us up! SWAMI DESIKA in his “Dayaa Sathakam” says that the “TiruvenkaTam udaiyaan is the Sugarcane; His mercy is the juice; It is He who raises the crop and allows it to flow and solidify into sugar cube in the form of the seven hills”. He goes one step further and says that Thaayaar is compassion incarnate and Daya can tolerate sins but the Tirumalai Mountain itself destroys sins! PrapadhyE thum girim praaya: Sreenivaasa anukampayaa/ Ikshusaara sravanthyEva yanmoorthyaa sarkaraayitham // BHAGAVAD RAMANUJA says that Lord Sreenivaasa stands on top of Upanishads and proclaims His protection: “Sruthi sirasi BrahmaNI SreenivaasE”. Without “Sree”, “nivaasa” will be meaningless! BHEESHMA PITAAMAHA in Sri Vishnu Sahasranaamam emphasizes the role of “Sri” when he repeats this “Sri” 9 times: “Sreedha:, Sreesa:, Sreenivaasa:, Sreenidhi, Sreevibhaavana:, Sreedhara:, Sreekara:, SrEya:, Sreemaan”

MADHWAACHARYA also visualizes that the Lord seems to have climbed to the very top of the mountain and stands there looking with His compassion in all directions to protect the world: Drishtvaa Disi Disi sveeyaan dayayaa paalayan iva/ vardhathE viswathas Chakshu: VenkatE VenkaTEswara:// The word “TiruvenkaTam” can mean both “Tiru” and “VenkaTam” or “VenkaTam” blessed by “Tiru”. The word “Vem” means “sins” “kaTam” means “to destroy”. There is a solitaire in Tamil that says: “Vem koDum PaavangaL ellaam VenthiDa seivathaal Nalla MangaLam porundhum seer VenkaTa malai aanadhu” “Because the mountain incinerates all our sins, it has acquired the auspicious name of VenkaTam” AZHWARS’ ANUBHAVAMS Of the 108 Divyadesams, most of Azhwars' "Mangalaasaasanam" have been on TiruvenkaTam (202) next only to Srirangam (247). Almost all Azhwars (except Madhurakavi, (who sang only on his Acharyan Kurugoor SaTakopan) have sung on TiruvEmkaTam. There is not a single word or even a punctuation mark that does not carry some deep significance in the Paasurams of Azhwars. It is extremely difficult to choose one Paasuram over the others because every one of them is a gem by itself and brings forth a new experience. It will not be possible to dwell on all these in a short presentation like this. Therefore, we will attempt to allude to a few anubhavams by way of random sampling. (1)Periyazhwar's anubhavam in periyazwar tirumozhi "SenniyOngu” (5.4.1) In this the Azhwar says that the Lord takes Avataaras for protecting the virtuous, destroying evil and establishing Dharma in the world and this is precisely the purpose in his Archaa roopam as TiruvEmkaTam udaiyaan. (2)Andal's anubhavam in Naachiyaar Tirumozhi “madha yaanai pOl” (8.9) When she deputes the clouds to inform her Lord of her plight, she asks the clouds to tell him whether the words of Her Lord who reclines on a serpent can ever become false. She seems to imply that the serpent has two tongues, the Lord reclining on it has also perhaps developed two tongues - promising one thing and doing just the opposite. Has He forgotten that here is a poor, pathetic girl for whom He had promised protection? If He literally kills me by His indifference, will not the world blame Him of duplicity? Go, tell Him". In 8.10 "naagathiNaiyaanai” she also has a dig at her Lord saying “If He is "VenkatakkOne", she was no ordinary girl. She is the daughter of another "kOne - Puduvaiyar kOne", Vishnuchittar.

3). Tiruppaanazwar's anubhavam in Amalanaadhipiraan ”mandhipaai vaDa vEmkata maamalai” (8) The dusk colored garment and the shining navel above it that created the four faced Brahma – on them my mind and soul rest. There is a subtle suggestion here. The reddish color of His dress "andhi pOl niratha aaDaiyum" set the celestials thinking it was already dusk and prompted them to do "Saayam Sandhya" -"vaanavargaL Sandhi seyya ninraan" (4). Kulasekara Azhwar”s anubhavam in his “Perumal Tirumozhi” In decad 4 he asks "Can I be born?" he asks “as a kurugu bird in the Tirumalai forest, or as a fish in the pond, or as a temple spittoon vessel for the Lord, or as a flower at his feet, or as a pillar, or as a flowing rivulet, or as a rock or even as a stepping stone leading to the innermost sanctum sanctorum in the temple of the Lord on which the Bhaktas would place their holy feet- all in the sacred TiruvenkaTam?” and finally, as “anything” in TiruvEmkaTam!” It is a heartrending prayer that he offers to the Lord. (5) Tirumangai Azhwar’s naichyanusanthanam in Periya Tirumozhi Tirumangai Azhwar comes to TiruvEmkaTam in the fond hope of conversing with the Lord. When the Lord did not respond, he thinks that his sins were responsible for the Lord’s indifference. He prays to the Lord through an appeal to Thaayaar. In all the Paasurams of Decade 1, the Azhwar brings out his “Naichya anusanthaanam” and prays to the Lord at VenkaTam to save him. For example – In “theriyEn baalaganaai”, (1.9.7) he says: “As a child, I committed lot of sins without even knowing what I was doing! When I grew up to youth, I squandered my youth toiling all through in providing for family and relatives. I have now taken refuge at your feet. Please accept me” (6) Tirumazhisai Azhwaar in Naanmukhan Tiruvantadhi “vEnkaTamE ViNNOr” (48), he says vEnkaTam is where Devas congregate to offer worship; vEnkaTam really burns even interminable sins (relating to both the soul and the body (mei nOi and vinai nOi) that can be used up only by experiencing their effects; vEnkaTam is the place where the Lord stands to save His devotees with His disc ready at hand. (7) Poigai Azhwaar in Mudal Tiruvantadi “ULan KaNDaai” (99) says “Oh! My heart! You know that the Lord of TiruvEnkaTam is the Supreme Being (uthaman). He is always with us. He is not only in the milky ocean and TiruvEnkaTam but also in the hearts of those who have Him in their heart. So, please always remember Him” (uLLam is heart, not mind - because the heart can show the right path while the mind will run after worldly pleasures)

(8) Bhudath Azhwar in “Irandam Tiruvantadhi “verpenru irum sOlai” (54) says “Oh! Lord of TiruvEmkaTam! I know that you have made my heart your favorite temple (Moola sthaanam) just like Tirumaalirum SOlai and TiruvEnkaTam. I would advise you not to abandon the milky ocean. Remember that it is also your “Baalaalayam- (ILam Kovil)” - temporary resting place” (9) Pey Azhwar in “Moonraam Tiruvantadhi” almost repeats “ULan KaNDaai” (40) “Oh! My good heart! This Lord of TiruvEmkaTam is known to come into the hearts of those who think of Him. That is why He abandoned His permanent abode and has taken shelter under this mountain with peaks touching the heavens and which is full of beautiful waterfalls; He is the one ever anxious to save those who resort to Him. Did He not take back His own earth from Mahaabali after assuring Himself of the correctness of its measurements? When He has come into my heart, what more is there for me to desire?” (10). Namm Azhwar in Tiruvoimozhi Nammazhwar’s 4 works are considered to be the essence of the 4 Vedas. Of these, Tiruvoimozhi takes the pride of place as the essence of SaamaVedam. They convey not only the emotional and sentimental outpourings of the Azhwar but also contain deep inner esoteric meanings of the eternal truths (tattvas) central to Srivaishnavam. While all the verses are gems leaving no scope for choosing one over the other, we are compelled to limit ourselves to the enjoyment of only a few of these verses dedicated to TiruvEmkaTam. (i)Ozhivil kaalamellaam uDanaai manni vazhuvilaa aDimai seyya vENDum naam (3.3) This verse is the very life - breath of Srivaishnava Sampradaya. The Azhwar desires that he should render Vazhuvillaa Adimai (faultless service) without interruption (Ozhivil) forever (Kaalam ellaam) being always with the Lord (Udanaai Manni). He desires to do service like what Lakshmana did in the forest and what Bharata did in Ayodhya. ”Kaalam Ellaam” might mean including the past. How is it possible to do service retrospectively? The implication is that the service done from now on should be so intense and so dedicated as to make up for the opportunity lost in the past. Well. That was in TrEtaa Yuga. What about Kali Yuga when the Azhwar lived? Precisely for giving an opportunity for devotees like Azhwar that the Lord had come all the way down to the earth in Tiru VEnkaTam. The service one expects to do in SrivaikuNTam can be done HERE AND NOW and the Lord would in His Soulabhyam be prepared to accept it. It would appear that Azhwar Tiruvaranga Perumal Araiyar while reciting this verse was so overwhelmed by emotion that he would go on repeating “Ozhivil Kaalam ellaam, Kaalam ellaam, Kaalam ellaam” for long without proceeding further. 16

(ii) sonnaal virOdham idhu aagilum solluvEn! kENminO! (3.9.1) "Friends! Poets! Countrymen! Lend me your ears” Azhwar seems to say. “You might feel offended if I say this. But, I cannot help telling the truth for your good! You folks are running after petty pleasures and silly satisfactions wasting your energies by singing paeans of praise of unworthy entities. I, for one, would never misuse my tongue in such pursuits but would dedicate all my hymns at the feet of my father, the Lord of TiruvEmkaTam who is majestic like the mighty elephant and in whose place bees hum his glory ". The Azhwar says that we should use the faculties granted by the Lord only for His purpose and not waste on others. The Azhwar feels sorry for those who use their literary talents to suppressing their defects (suppressio veri) and invent non-existent qualities in people (suggestio falsi) - all for “a few dollars more” or for currying some silly gains from them. He asks them to give up this unholy habit and unavailing exercise and turn to sing about the Lord who has all the auspicious qualities and who is totally devoid of any blemishes and who alone can grant more than what one could wish for, even in their wildest imagination. Seeing the apathy of people to this appeal, he turns to himself and says at least for his part, he would practice what he preached. Nampillai says that the Azhwar's regaining composure in this thought is like a pilgrim in a party who was somehow spared and let off with his possessions while all the rest in the party were plundered by highway robbers. The Azhwar seems to imply –“I was thinking that only my objective in life was to attain Him. But, He seems to think that His only objective is to hear me singing about Him and that is why He is standing in Tirumalai not minding the pain and cramp affecting His legs by standing indefinitely for this!” What an Anubhavam! (iii) agalakillEn iraiyum’ - enru alarmEl mangai urai maarbhaa! (6.10.10) “Oh! Lord of TiruvEmkaTam! Your fame in protecting your devotees is nonpareil. Your suzerainty over the three worlds is equally well known. You are my Lord. It is also known that Celestials and Sages come in droves yearning to have your Darsanam. The fact that the ever compassionate Thaayaar Mahaalakshmi always rests on your chest saying that she will never ever leave her seat in your heart but will stay put there. This is so reassuring to me that I have taken the liberty to surrender at your feet as my ONLY refuge. I have no other go. O! Lord of TiruvEmkaTam! Only you have to save me” In the previous decad, the Azhwar invoked the Lord and therefore, it is considered the essence of Tirumantram. In this decad, he invokes the PiraaTTi who is always and without interruption residing in the heart of Bhagavaan to exercise her Purushaakaara to one who surrenders. This is, therefore, considered to be the essence of Dvaya Mantra. It is this “Purushaakaaram” that saved the ‘raven’. It is the absence of “Purushaakaaram” that led to the downfall of ‘RavaN’.

The word “AgalakillEn” suggests that PiraaTTi is inseparable from the Lord both in “Upaaya dasa” (means) and “Praapti dasa” (goal). Both the expressions at the alpha and omega of Tiruvoimozhi viz. “SuDar aDi” and “aDik keezh” blast the concept of the “niraakaara, niravayava Brahmam” espoused by Advaitins. Another interesting point to note in this verse is to remind how the Lord of TiruvEmkaTam shows his feet with his right palm as the refuge and how His pose of protective embrace indicated by his left hand is so reassuring. ---------------------------------------------------------------------------SWAMI DESIKA’S ANUBHAVAMS: As every Slokam of “Dayaa Sathakam” is a multifaceted gem flashing a wealth of meanings and significance, it is not possible in a short write up to present them in full. We, however, try to savor a few of the Slokams by random sampling of how Swami Desika enjoys his anubhavam. (i) “KarunE durithEshu mAmakEshu prathikArAnthara durjayEshu khinna: (Slokam 28) "Oh! DayA DEvi! Do you know why the Lord is wearing a kavacham? The Lord considered my sins as His enemies and desired to rout them. But, alas! My sins are too powerful that even He could not succeed. They continued to pierce His heart like poisonous arrows. He found in you an effective shield to protect Himself from the shafts of my sins. Then, He armed Himself with His Saaranga bow (and arrows). Still, He had to find a fortress. So, He took His abode in TiruvEmkaTam Mountain. Now, what is the nature of this mountain? By its very nature, the mountain is capable of destroying all my sins. So, He eternally lives there with you as his protective shield" What a combination of forces and precautions the Lord had to take, just to ward off the darts of powerful sins of Swami! - He had to wear a Kavacham for 'defense'- He had to arm Himself with Saaranga bow and arrows for 'offense'. (ii) “aham asmi aparAdha chakravarthee (Slokam 30) Oh! DayA DEvi! I am the emperor of all offenses (aparAdhas). My empire consists of all sins. You are the empress queen of all auspicious qualities. When both of us are thus equal in status, each in our own way, why not you invade my kingdom, take me prisoner of war (POW) and imprison me at the feet of your Lord Vrishasaila Eswara? The slOkam begins with "aham" which means "I"- There seems to be a purpose in this. Swami dexterously demonstrates how retaining the very word 'aham', it could be sublimated into "sAtvika aham-kaaram" in 'spirit' by equating 'aham' with 'aparAdha chakravarthi". To wit, from 'SOham" to DAsOham," which latter does retain the 'aham' part of it but without the odium attached to it. The more powerful the vanquished enemy, the greater is the valor of the victor. What avail is it for the 'sArvabhoumee' to confront petty and weak chieftains, when she can cover herself with greater acclaim only by an equally 18

powerful Chakravarthi? So, the Swami dares Dayaa DEvi to use all these weapons and meet his challenge! A clever way to invite the 'kaTAksham' of DayA DEvi! (iii) In Sthaana VisEsha Adhikaaram, Swami Desika has beautifully summarized the glory of TiruvenkaTam Mountain thus: “KaNNan aDiyiNai emakkuk kaaTTum verpu” - This is the mountain that shows us the way to the pair of lotus feet of the Lord. - This is the mountain that banishes the strong pair of sins (Sanchitha and Praarabda) - This is the mountain that stands confirmed as the ultimate refuge for us. - This is the mountain filled with bodies of crystal clear and cool waters. - This is the mountain that is renowned as verily the abode of all spiritual merit. - This is the mountain that lets us enjoy here itself all the bliss that are the exclusive domain of the golden city of God’s own country. - This is the mountain to which both the celestials and the terrestrials love to flock. - This is the mountain of Vedas personified known as TiruvenkaTam Mountain.

சு

சகுனங்கள் : கன்ைி, பசு, பக்ஷிகள், புஷ்பம், குதிரை,

யாரை, கல்யாண ஊர்வைம், சுமங்கைி, இைட்ரட ப்ைாஹ்மணர், குரட, கரும்பு, வநருப்பு இரவகரளப்பார்த்தல் மற்றும் வவத ஒைி, வாத்யம், சங்கநாதம், கழுரத கரைப்பு, நரி ஊரள, நல்வாக்கு ஆகிய ஒைிகரளக் வகட்டல்.

**********************************************************************************

SrI:

The tributes paid by the AzhwArs and AchAryAs on the divya MangaLa Vigraham and anantha KalyANa guNams of ThiruvenkatanAthan are profound and the depth of their anubhavams flows like an eternal river that chases away our samsaara taapams on immersion . AchAryaaL’s anubhavams Among AchAryas , Swamy Desikan stands out . His SrI Dayaa Satakam with 108 slOkams set in ten different meters from simple anushtup to rare ones like natkutakam , SimhOnnatA and others is matchless . Dayaa satakam is a celebration of the dayaa guNam of the Lord of the Seven Hills . Swamy Desikan declares that Lord SrinivAsan of TirumalA has limitless kalyANa guNams and yet all of these guNams attain their high status due to His One GuNam (Viz.,) Dayaa /Anukampa/KaruNaa . Swamy Desikan casts this Dayaa guNam as a Devi of the Lord and dialogs with Her and identifies Her as the Lord’s Instrument for the protection for the suffering SamsAris. Swami states that the Lord of Venkata Giri is under Her (Dayaa Devi’s) total spell and He will fulfill any wish of Hers such as forgiving the multitudinous apachArams of the samsAris and lifting them up from the turbulent ocean of SamsAram . In a slOkam set in the meter of Oupacchandasikam , Swamy Desikan compares himself as the king of all sins (aham aparAdha chakravarti) and describes Dayaa devi as the Empress of all auspicious guNams ( KaruNE ! Tvam cha guNEshu saarvabhoumi ). He points out that Dayaa devi knows his despicable status and that She should place him on Her own at the sacred feet of Her Lord : aham asmi aaparAdha chakravarti KaruNE tvam cha guNEshu saarvabhoumee vidhushee sthitimeedhruSeem svayam maam VrushaSailESvara padasAt kuru In the very first slOkam of SrI Dayaa Satakam , Swamy Desikan identifies the Venkata Giri as the embodiment of the Dayaa GuNam of the Lord and 20

offers His salutations right away to the mountain ( Giri) of TiruvEnkatam representing the embodiment of the Lord’s Dayaa : prapadhyE tamm girim prAya: SrInivAsAnukampayaa ikshusArasravantyEva yanmoortyA SarkarAyitam (Meaning): adiyEn performs prapatti ( Atma-Atmeeyam) to the sacred mountain of Venkatam , which is the embodiment of the dayaa guNam of ThiruvenkadamudayAn . Typically poets do not start their slokams with a verb . We meet a similar situation when Swamy Desikan salutes the BrundAvana lOlan , GOpAlan in his GopAla vimsati stOtram : “VandE Brundhavana charam vallavi janavallabham “. These are exceptional cases , where the poet’s bhakti takes precedence over the conventional poetic modes of expression . The Meanings and commentaries of the 108 slOkams of Dayaa satakam are archived in the Sunsdarasimham ebooks portal (http://www.ibiblio.org/sadagopan/sundarasimham) as the 15th ebook . The Vaibhavams of Lord VenkatESan are extensively covered there. Sri PrathivAdhi Bhayankaram Annan’s tributes: The AchAryan of SrI Annan , SrI MaNavALa MaamunikaL gave the niyamanam to His sishyan to compose a SuprabhAtham ( ThiruppaLiyezhucchi) ,Stotram , Prapatti and MangaLam for Lord of the Venkatam hills . These four compositions are drenched in Sri Annan’s bhakti for SeshAchala Naayakan and are recited every day at the Lord’s sannidhi . The Text , Meanings and commentaries on these four Sri Sooktis are housed as the Sri VenkatESa SrI Sooktis in the Sundarasimham ibiblio portal as the 94th ebook . The Tributes by BrahmANda and VarAha PurANams: There are two ashtOttarams and one Sahasra Naamam on Lord VenkatESa .The ashtOttaram from VarAha PurAnam and the sahasra nAmam from BrahmANDa PurANam are recited every morning in front of the Lord of Seven Hills . The countless auspicious attributes of the Vrusha Giri ViSvambharan , the Protector of all the worlds and their beings residing on to of Tirumalai , are celebrated in these two stuthis .The ashtOttarams from the two PurAnams and the Sahasra NaamAms from the BrahmANDa PurANam have been covered in their entirety as ebooks 95, 96 and 101. The

Sanskrit Text , Meanings and commentaries as well as the many images of Lord SrinivAsan can be enjoyed there. The Tributes by the ten Azhwars : The ten AzhwArs have performed MangaLAsAsanam of the Lord of Thirumalai with 202 Paasurams . Sri Ranganatha Pativratai , ThoNDardippodi AzhwAr and Madhura kavi are the only two AzhwArs , who have not sung about the SeshAdri NaaThan . The number of Paasurams associated with the ten AzhwArs are : Thirumangai(62), Swamy NammazhwAr (52) , pEy (19) , ANDAL (16), Thirumazhisai (15), Kulasekarar(10), Poygai (10) ,BhUtam (9), PeriyAzhwAr (7) and ThiruppAnar (2) . We shall now enjoy first the bhakti of AzhwArs for the Mountain of Thiruvenkatam itself . Thirumangai Mannan salutes this mountain of TiruvEnkatam as “ ulakuku yellaAm dESamAy tikazhum malai Tiruvenkatam “ and begs his manas to get there . Elsewhere Thirumangai addresses the malai as the magnificently mighty malai ( Venkata Maamalai) because of its links to the birthless One ( PiRappili Perugum idam ) . Tirumangai salutes this sacred malai further as “ KuLir maamalai , gana maamalai , ViNNOr thozhum Venakta Maamalai, yengum Vaanavar dhAnavar niRaintEtthum Venkatam , aNNal Malai”

Poygai salutes this Vada Venkatam as : “ thozhuvAr , vinaicchudarai nanthuvikkum Venkatam “ , the One who destroys the karmAs of those , who worship Him . This AzhwAr also points out the antaNar ( Brahmins) from every direction come to worship Venaktam Hills and the One standing on top of this sacred hill (disai disayin vEdhiyarkaL senRu iRainjum Venkatam). Poygai’s adoration of this sacred giri of Venkatam takes him one step further . He says that it is the mountain of the Lord , who measured the earth and heavens with His feet during His TrivikramAvatAram and this mountain without fail would give Moksham to those , who worship it ( “ PazhutonRum vaarAta vaNNamE viNN kodukkum , maNNaLantha seerAn Thiruvenkatam “) . AzhwAr affirms that there will be no hindrances to Moksham for those , who worship Venkatam .

BhUtam asserts that the one mountain he covets as the source of his redemption from the samsAric sorrows is only Venkatam ( “VenkatamE yaam virumpum veRpu”).

PEy AzhwAr links the Venkatam mountain with BhU VarAha

kshEtram that it is ! He reminds us that Venkatam is the sacred mountain , where the Lord lifted up BhUmi Devi on His tusk during His VarAhAvatAram in another Yugam and chose it as His permanent abode ( veNN kOttu muttutirkkum VenkatamE , mEloru nALL , maNN kOttuk koNDAn malai”) . In another paasuram , pEy AzhwAr links the Venkatam malai with KrishNavatAram and reminds the Lord who resides at Venkata Malai as the One , who threw VatsAsuran hiding in the form of a calf against a Wood apple tree (ViLA maram) and killed him and his associates ( VenkatamE, mEnAL viLankanikkuk-kanReRintAn VeRpu “. While reflecting on the VeNu Gaanam of Lord KrishNa , pEy Azhwar states that Venkatam is the hill (silampu) , where the madhura naadam from the divine flute of KaNNan , the cow herd , was heard (mEloru naaL teenkuzhal vaay vaitthAn silampu) . In a moving Tiruviruttha Paasuram , Swamy NammAzhwar in the role of Foster Mother of parAnkuSa Naayaki , states how helpless the young ParAnkusa Naayaki is : “even in this yet-to-grow–to maturity age , she chants the name of Thiruvenkatam , it being her habit from birth” ( “ivaL paramE PerumAn malayO , ThiruvenkatamenRu kaRkinRa vaachakamE” ) . In number of Thiruvaimozhi Paasurams , Swamy NammAzhwAr celbrates the vaibhavam of Thiruvenkatam and the Lord , who presdies over this divya desam. AzhwAr addresses the Lord as “ ThituvenkatatthuLL ninRAy “ . We will enjoy three excerpts form ThiruvAimozhi extolling the Thirumalai: 1) vEmkadangaL meymmEl-vinai muRRavum taangaL tangatkku nallanavE seyvAr VenkatatthuRaivArkku namavennalaam kadamai , athu sumantArkatkkE -- ThiruvAimozhi 3.3.6 (Meaning): The name VenkatAchalam arises from the fact that all the sins (vEm) are burnt (kata) on the mere darsanam of the Venkatam hill. All the sins linked to Prakruti sambhandham are burnt this way. “ Say NamO 23

VenkatESAya ! Enough. The rest is His. Adopt a service to Him , suitable to your capabilities. Sins past will just get burnt in this act of chanting the mantra . Future acts will not in any manner cling to you. The Lord of Thiruvenkatam sees to it . 2) --- vaanavar kOnudum , namenRezhum Thiruvenkatam nangatkku saman koLL veedU tarum-tadankunRamE –Thiruvaimozhi 3.3.7 (meaning): Nityasooris arrive at Thiruvenkatam carrying saamagriyais for the Lord’s ArAdhanam.They store the meaning of “nama: “ saBdham in their hearts and maintain their svaroopa Jn~Anam as Seshans of the Lord all the time and perform kaimakryams with conviction that such devoted kaimkaryams at Thiruvenkadam hills will please the Lord and lead them to Moksha phalan of Brahma saamyam ( “niranjana: Paramam saamyamupaiti”— MuNdaka Upanishad ) . 3) ---paran , senRu sEr Thiru Venkata maamalai , ONRUME thozha namm vinaiyOyumE—Thiruvaimozhi:3.3.8 (Meaning): Oh Men of the world ! Please worship the Thiruvengatam hills. By that act , all the two kinds of Vianis ( Paapa-PuNyams) will be destroyed. After that only Moksham can result. This will do. The lord who took avatArams as Vaamana and KrishNa is stationed on top of the Tiruvenkatam hills. If you can not reach Him there, the sacred hill will be sufficient to attain your goals of deliverance from samsAram.

PeriyAzhwAr enjoys ThiruvenkatamudayAn as the crawling BaalagOpAlan ,asking the Moon ( ambuli) to come down and play with Him .YasOdha pleads to the Moon to come down quickly to the court yard of her home : “ vittakan VenakatavANan unnai viLikkinra , kaittalam nOvAmE ambulee ! kaditOdi vaa “ YasOdha says: My infant is frantically waving at you to come down and play with Him. Please do not let His little hands get tired from inviting You .

ANDAL starts Her NaacchiyAr Thirumozhi with a prayer to Manmathan to unite Her with the Lord of Venkatam : “ ananga dEvA ! VenkatavaRkennai vitikkiRRiyE “. In Her conversations with the nightingale in Her garden ( Kuyirpatthu) to sing enchantingly for the arrival of the Lord of Venkatam : “ isai paadum kuyilE ! tenn Venakatavan varakkUvAy “ Andal devotes the entire 8th decad ( Mega vidu Toothu) to

“ Venaktat-tenthirumAl “ . She sends the clouds rushing towards the seven hills to stop there and describe the precarious state that she is in because of Her passion to unite with ThiruvenkatamudayAn. She asks the clouds to remind the Lord that the citizens of the world would not like the way in which He is causing mental torture to a helpless young girl : “ Ohr PeNN kodiayi , vathai seythAn yennum soll vyakatthAr matiyArE “.

KulasEkharar recorded his intense desire to be any thing on the golden hiils

of Thiruvenkatam (a Bird or a fish or a flower or a wild river stream, a stepping stone at His sannidhi to enjoy the beauty of His coral red lips ) : “ EmperumAn ponn malai mEl yEthEnum aavEnE “.

Thirumazhisai instructed us in one of his Thirucchnada Viruttham paasuram to seek refuge at the sacred feet of the Lord of Thiruvenkatam and be redeemed forever : “ Venkatam adaintha maal paatamE adainthu naaLUm uymminE “ . In more than ten Naanmukhan TiruvandAthi Paasurams , Thirumazhisai performed MangaLAsAsanam for the Lord of Thiruvenkatam and revealed to us He is the treasure for the earthlings and the celestials : “ TaNnaruvi VenkatamE , VaanOrkkum MaNNOrkkum Vaippu”.

ThiruppANar eulogized Venkatavan in two of the ten paasurams of His Prabhandham , AmalanAdhipirAn devoted to saluting Lord RanganAthan of Srirangam . As ThiruppANar focused on the lotus feet of Sri RanganAthan , ViNNavarkON VirayAr pozhil Venkatavan competed for attention and outpoured the the first two lines of his Prabhandham : “ amalanAdhipirAn adiyArkkennai aatpaduttha vimalan ViNNavarkOn VirayAr Pozhil Venkatavan” The AzhwAr anubhavams of the anga soundharyam , atimAnusha chEshtitams and the matchless dayaa guNams of the Kaliyuga Varadan , ThiruvengatamudayAn inspired our AchAryAs to create their own samarpaNams to the Lord of the Seven Hills . Swamy Desikan sums up the glory of the Thiruvenkata Malai in His inimitable way in the 43rd Paayiram of AdhikAra Sangraham : KaNNan adi iNai yemakku kaattum VeRpu kaduvinayar iruvinayum katiyum VeRpu tiNNamitu veedenna t-tikazhum veRpu teLintha perum teertangaL seRintha veRpu PuNNIyatthin pukal ithu yenap-pukazhum veRpu 25

ponnlakiR bhOgamellAm puNarkkum veRpu viNNavarum MaNNavarum virumpum veRpu VenkataveRpu yena viLangum Veda VeRpE (Meaning): The Sacred mountain of ThiruvEnkatam is capable of revealing the holy feet of the Lord to His adiyArs. It is powerful to remove all the sins of those , who reside in places nearby .It does not matter how huge their sins are .This Malai has the glory of being identified with SrI VaikunTham. It is rich with the sacred waters like KonEri , PaapanAsam and others. It is the abode of all PuNyams.It can grant all the paripoorNa BrahmAnandam that one normally enjoys at the Parama Padam. It is the hill , which is chosen as a place of preferred residence by the nitya sooris and the BhaagavatAs of this world. It is celebrated by the VedAs. It is therefore the fittest place of residence by the BhaagavatAs. NamO SrI VenkatESAya, RaamAnuja Daasan ,

Oppiliappan Koil VaradAchAri Sadagopan *******************************************************************************************************************

தமிழ் வருடங்கள்:- தமிழ் வருடங்கள் பமொத்தம் அறு து அவவ . . .1.ப்ர வ 2.வி வ 3.சுக்ல 4.ப்ரமமொதூத 5.ப்ரம

ொத் த்தி 6.ஆங்கீ ரஸ 7.ஸ்ரீமுக 8. வ 9.யுவ

10.தொது(தொத்ரு) 11.ஈச்வர 12.பவகுதொன்ய 13.ப்ரமொதி 14.விக்ரம 15.விஷு 16.சித்ர ொனு 17.ஸு ொனு 18.தொரண 19. ொர்த்தி 20.வ்யய 21.ஸர்வ

ித் 22.ஸர்வதொரி 23.விமரொதி 24.விக்ருதி

25.கர 26.நந்தன 27.வி

ய 28.

ய 29.மன்மத 30.துன்முகி

31.மேவிளம் ி 32.விளம் ி 33.விகொரி 34.சொர்வொரி 35.ப்லவ 36.சு க்ருது 37.மசொ க்ருது 38.க்மரொதி 39.விச்வொவஸு

40. ரொ வ 41.ப்லவங்க 42.கீ லக 43.பஸளம்ய 44.ஸொதொரண 45.விமரொதிக்ருத் 46. ரிதொ ி 47. ிரமொதீச 48.ஆனந்த 49.ரொக்ஷஸ 50.நள 51. ிங்கள 52.கொளயுக்தி 53.ஸித்தொர்த்தி 54.பரளத்ரி 55.துன்மதி 56.துந்து ி 57.ருத்மதொத்கொரி 58.ரக்தொக்ஷி 59.க்மரொதன 60.அக்ஷய. 26

Ananthazhwan It is impossible to think about Lord Srinivasa of Thiruvengadam without thinking about Sri Ananthazhwan; a prominent acharya in the Sri Vaishnava Guru Parampara who was steeped in acharya bakthi that, he was considered to be another Madhurakavi Azhwar. He has written many granthams like the Goda Chatusloki, Ramanuja Chatusloki and Sri Venkatesa Ithihasa malai. Adiyen wishes to present below the Vaibhavam of Sri Ananthazhwan.

The Appearance Of Ananthazhwan

The gentle breeze from the Cauvery River filled the air with divine fragrance of tulasi leaves and jasmine, the divine fragrance carried from the garland of Namperumal. The streets around the temple looked charming. The sweet smell of the agnihothram fire enhanced the serene atmosphere. Parrots and peacocks flocked to the surrounding orchards while, spotted deer played in the orchards and woods. Pious men and women walked through the streets well decorated with beautiful rangoli with eagerness to attend the kalakshepam rendered by Swami Ramanujar. The kalakshepam hall was packed with eager disciples who concentrated on each and every word uttered by the great Acharya. They didn't only focus their mind on the words of their acharyan but, paid attention to the expression on Swami Ramanujar’s face in order to understand the essence of the commentaries on the Thiruvaimozhi pasurams. Swami Ramanujar had started to explain the ten verses on Thiruvenkadam composed by Swami Namazhwar with the intention of seeking nithya kaimkaryam. ‘enthai thanthai thanthai* thanthai thanthaikkum munthai,* vaanavar* vaanavarkOnodum,* sinthupoo makizum* thiruvENG kadatthu,* antha milpugazk* kaarezil aNNalE. ‘ While reciting the above pasurams, all the disciples noticed tears flowing from Swami Ramanujar’s eyes. They looked at one another trying to decipher the reason for the tears in the eyes of the great acharyan. Was it tears of joy or sorrow? Which line in the above verse provoked the Acharya to shed tears? The attentive disciples correctly determined that the line ,’ sinthupoo makizum* thiruvENG kadatthu’ had caused Swami Ramanujar to shed

tears. They wished to know if Swami cried because he was feeling happy or because he was feeling depressed. ‘We wish to know the reason for the tears in your eyes while reciting the line “sinthupoo makizum thiruveng kadatthu” ‘ ‘I feel dejected at the thought of the flowers growing on the Thiruvengadam hills which fall to the ground because there is no one there who is dedicated to gather the flowers and offer them to the Lord of Thiruvengadam. Is there anyone amongst you who is willing to go to Thiruvengadam and do pushpa kaimkaryam to the Lord of Seven Hills?’ The disciples looked at one another. They understood the need for someone to do service to the Lord of Tirumala. In the time period of Swami Ramanujar, it wasn’t an easy task to travel to Thiruvengadam. The roads were treacherous, crawling with fierce thieves and wildlife. Some disciples refrained from volunteering as they were worried about living in a remote area quite far from civilization. Others felt distress even at the thought of leaving Sri Rangam. They felt great love for Lord Ranganatha and couldn’t bear the thought of not being able to worship Namperumal every day. The disciples who were very close to Swami Ramanujar felt distress at the thought of leaving their acharyan. They would even give up Lord Ranganatha but, they couldn’t even think about staying away from their dear acharyan. While the disciples were fidgeting and trying to avoid looking at their acharyan lest they should be nominated by him, Sri Ananta Suri got up, walked towards Swami Ramanujar, paid his obeisance and said, ‘if it would please you, I wish to go to Thiruvengadam and offer pushpa kaimkaryam to Lord Srinivasa.’ His words struck wonder at the hearts of everyone who had gathered there. ‘You are Ananthan Pillai!’ Swami Ramanujar exclaimed as he embraced Sri Ananta Suri. From that moment, Sri Ananta Suri came to be known as Ananthan Pillai or Ananthazhwan. ‘You are the only one in this assembly who is courageous enough to undertake this task.’ ‘When do you plan to leave?’ Asked a disciple. ‘Immediately, with the permission of our acharyan.’ ‘Don’t start immediately,’ advised another. ‘Wait till your wife gives birth as she is not in a condition to undertake a trek to Thiruvengadam.’ ‘What you say is true but, it would be much difficult to travel with an infant and we shouldn’t put off following the command of our acharyan for even a second. I will start to Thiruvengadam immediately with my wife.’ Thus, without wavering, for even a second, Sri Ananthazhwan left behind the beautiful island town of SriRangam which hosted the blue sapphire called Ranganatha. He volunteered to leave his acharyan behind in order to put his acharyan’s mind at peace by offering service to Lord Srinivasa. The couple trekked to Thiruvengadam with joy. After all, they had been given a chance to serve their acharyan. They soon arrived at Thiruvengadam.

The Lord’s Pranayakopam

They gathered flowers from the surrounding hills and Sri Ananthazhwan would tie them into a beautiful garland for Lord Srinivasa. He had a beautiful garden constructed close to the temple. The seedlings grew very fast nourished by Sri Ananthazhwan. He grew jasmine, rose, Spanish Cherry (Magizham poo), Screw Pine (Thazham poo), Ylang-Ylang (manoranjitham), Indian Magnolia (shenbagappoo), marukozhundhu (sweet marjoram) and holy basil (tulasi).He raised flowers in neat rows. He spent his mornings gathering the flowers with great care and by tying them into huge flower garlands with the help of strings taken from the banana tree. One day, it occurred to Sri Ananthazhwan that the trees would stop flowering once the rainy season comes to an end. He felt concerned at the thought that, after a few months with no rain, there wouldn’t be any flowers to offer to the Lord. He decided to construct lakes and pond to store the rain water for his garden. The water from the artificial lake would be sufficient to water the garden to nourish the flowering plants. It was one thing to make plans about digging a lake and totally another to actually carry out the plan. With no help available, Sri Ananthazhwan himself had to dig the lake while his wife volunteered to carry the excavated dirt in baskets to be dumped at a far off site. Lord Srinivasa watched with joy the services the couple were performing to please their acharyan. He looked with compassion at the wife of Sri Ananthazhwan who was pregnant and in no condition to haul the dirt away from the excavated lake. The compassionate Lord Srinivasa decided to help the couple by taking part in the kaimkaryam which was being carried out with the intention of pleasing Swami Ramanujar. Sri Ananthazhwan filled a basket with excavated earth and passed the basket to his wife. Sri Ananthazhwan’s wife started to walk with the basket to the site which had been selected by them for dumping the earth. It was quite far from their garden. She had to walk along the weather-beaten pathways that wound through the hills. As she turned a corner, she heard someone who asked her to stop. As she turned around, she saw a hunter. He looked as dark as the rain bearing clouds. He had decorated His coiffure with peacock feathers. He carried a bow with a quiver bag for His arrows. On His waist belt hung a conch and a sword. ‘You shouldn’t be carrying such heavy load in your condition. I have been watching you. I know where to dump the earth.’ Without waiting for her response, He snatched the basket from her and ran towards the dump site. Ananthazhwan’s wife returned to the excavation site.

‘You have returned very soon. Did you dump the earth in the location I showed you or did you dump it somewhere nearby?’ ‘I didn’t get a chance to go to the site. A hunter snatched the basket from me saying that, I shouldn’t be working in my condition and ran away towards the dump site. I didn’t have the strength to stop Him.’ ‘I will deal with the hunter,’ said Sri Ananthazhwan as he tossed his spade down. ‘Let us go and find Him.’ ‘There He is,’ showed Sri Ananthazhwan’s wife. They saw the hunter walk towards them with the empty basket. ‘Why did you snatch the basket from this lady?’ questioned Sri Ananthazhwan. ‘Don’t you know it’s wrong to prevent people from serving the Lord?’ ‘I do not know anything about your rules. All I know is that it is not right to let a woman in her condition to do such laborious task.’ ‘What do you know about us?’ thundered Sri Ananthazhwan. ‘Don’t pretend to be compassionate and hinder the service we are performing for the Lord. I command you to leave us alone. If you further thwart our work, I will hit you with my spade!’ The hunter hurried away without arguing with Sri Ananthazhwan. ‘He won’t hamper you anymore. I have filled another basket for you to carry.’ Sri Ananthazhwan’s wife carried the second basket and walked slowly towards the dump site. As she neared the same corner where she had met the hunter earlier, she was startled by Him as He once again grabbed the basket from her without giving her a chance to speak. She once again, returned and complained to Sri Ananthazhwan. ‘Is He still troubling you?’ roared Sri Ananthazhwan. ‘I will teach Him a lesson.’ So saying, he grabbed his spade and went in search of the hunter. He soon came across the hunter along the forest path. ‘Didn’t I warn you to leave us alone? How dare you show your face here again!’ The hunter did not wait to reply. He threw down the basket and started to run towards the temple with Sri Ananthazhwan pursuing Him through the jungle path. They soon came within the temple premises. The hunter started running around the temple. Unable to keep up with the hunter, Sri Ananthazhwan threw his spade at the hunter with the intention of stopping him. The spade hit the hunter on His jaw. The hunter rubbed His jaw as He ran away without stopping to look at Sri Ananthazhwan. The hunter turned a corner and vanished from view. He was nowhere to be seen. Sri Ananthazhwan gave up his pursuit and returned to his wife. ‘The hunter won’t trouble us anymore.’ He looked at the Sun and realized that the excavation had to wait till the next day since he had to tie the flowers he had gathered from the garden for Lord Srinivasa. Lord Srinivasa, who had appeared in the form of a hunter before Sri Ananthazhwan, wished to reveal His leelai to Sri Ananthazhwan. He commanded a Sri Vaishnava at the temple to bring Sri 30

Ananthazhwan with him to the sanctum. The Sri Vaishnava found Sri Ananthazhwan in his garden tying flowers. He paid his obeisance to Sri Ananthazhwan and conveyed the Lord’s message. He expected Sri Ananthazhwan to start with him to the temple immediately, but, to his surprise, Sri Ananthazhwan refused to come. ‘I have to tie these flowers for the Lord. If I delay, they will wilt before they can be offered to the Lord. Please let Perumal know that I will see Him when I come with the flower garland.’ The messenger stood speechless. He looked at the mound of flowers which by themselves resembled a hill.’ How long will it take to tie these flowers?’ wondered the messenger. He did not know of anyone who would refuse to obey the lord’s command. The messenger returned to the temple and conveyed that Sri Ananthazhwan would only pay the Lord a visit after he had tied together all the flowers into a garland. ‘Go tell Him that, the flowers can wait. I do not care if they wilt. Tell him that I commanded him to appear before me immediately!’ ‘I have already told you once that I cannot abandon my pushpa kaimkaryam. Let the Lord know that, I cannot come before Him now!’ replied Sri Ananthazhwan to the perplexed messenger. Once again the messenger carried Sri Ananthazhwan’s refusal to Lord Srinivasa. Perumal feigned anger and responded heatedly. ‘Ask him for whom is he tying the garland? If he doesn’t come this instant, tell him that, I will not accept his garland!’ ‘Tell Lord Srinivasa that I do not care if He accepts my garland or not. It is my duty to tie the garland and I will not neglect my duty!’ The Lord once again responded angrily. ‘Ask him, to please whom, is he tying the garland?’ ‘I am only tying this garland to please my acharyan Swami Ramanujar!’ The messenger once again brought Lord Srinivasa’s message in reply to Sri Ananthazhwan’s. ‘The lord doesn’t want you to stay at Thiruvengadam for even a second; since, you do not obey His divine command.’ To the messenger’s surprise, Sri Ananthazhwan remained cool and composed. ‘tell the Lord that He too is a visitor to these hills like me. He has come here few thousand years ago from Vaikuntam while I have come here recently. This makes both of us visitors to this hill which means that, He doesn’t have the right to evict me. Moreover, I came here to serve my acharyan. Unless my acharyan asks me to return, I will not leave these hills, even if it is the will of the Lord to send me away!’ Lord Srinivasa smiled when He heard Sri Ananthazhwan’s reply. He felt very happy to witness Sri Ananthazhwan’s acharya bakthi. He waited eagerly to see Sri Ananthazhwan. After tying the garlands, Sri Ananthazhwan walked to the temple carrying the garlands in a basket on his head. ‘The Lord will be very angry with me,’ he thought. ‘It is better that I do not meet the Lord’s eyes today. I should give Him a chance to cool down.’

Sri Ananthazhwan entered the sanctum, but, without even looking at Lord Srinivasa, he left the basket at the Lord’s feet and turned to go. ‘Don’t you wish to see me wear your garland?’ Sri Ananthazhwan turned around when he heard the divine voice and to his shock, saw a gash on the Lord’s jaw. ‘I wished to show you that I had appeared before you as the hunter.’ Sri Ananthazhwan felt horrified when he realized that he had hit the Lord with a spade. ‘I can get a doctor to cure human beings whose bodies are Prakruthik in nature, but, how can I find a cure to heal your aprakruthik Divya Managala Vigraham? Oh! What have I done! I came here to please my acharyan by serving you but, alas! I have instead hurt you! What will I tell my acharyan?’ Lord Srinivasa consoled Sri Ananthazhwan. He asked for a paste made out of the foot dust of His devotees to be applied on His chin to heal the wound. To this day, this paste is offered to devotees and is called “Sripada Renu”.

Conclusion The sojourn of Sri Ananthazhwan on Earth came to an end on Thiradipooram day. Last rites for him were performed under a maghizham tree in his garden at Tirumala. To this day, Lord Srinivasa visits the tree to offer His garland to the tree in memory of Sri Ananthazhwan. Lord Srinivasa also visits the tree during the Thirunakshatram of Sri Ananthazhwan on Chitra month on the day of Chitra star. The great Acharya won the heart of Perumal with his Acharya bakthi. He was definitely another Madurakavi Azhwar and surprisingly, he also shared the same birthday as Sri Madurakavi Azhwar. He led his life in such a way that every act he performed, taught us the importance of Acharya bakthi and Bagawatha paratantriyam. Let us pray to Sri Ananthazhwan who composed the Venkatesa Ithihasa Mala.

By :

Swetha Sundaram.

*********************************************

எத்தவனமயொ நொமங்கள் நொமமம

அவனுக்கு

ப ருமொளுக்கு, இருந்தொலும் அதில்

மிகவும்

விருப் மொகும்,

மகொவிந்த

நொமத்திற்க்கு

லவித அர்த்தங்கள் உண்டு. 1. "மகொ" என்றொல் மகொவில், "விந்தன்" என்றொல் மீ ட்டல். பூமிவய வரொக அவதொரம்

எடுத்து

2. "மகொ" என்றொல்

சு "விந்தன்" என்றொல் கொப் ொற்றியவன். கிருஷ்னொ

அவதொரத்தில்

மீ ட்டவன்

மகொவர்த்தன

மகொவர்கவளயும் 3.

மவதொந்த

கிரிவய

மகொவிந்தன்.

தூக்கி

மகொவினத்வதயும்

கொப் ொற்றியவன்

உலகில்

"மகொ"

என்றொல்

மகொவிந்தன்.

வ ீ ொத்மொ

நிவறந்தவன்,

"விந்தன்"

என்றொல்

வ ீ ொத்மொவொய்

நிவறந்த

ரமொத்மொ

மகொவிந்தன்.

4. "மகொ" என்றொல் நல்ல சுயமொன வொழ்க்வக "விந்தன்"

என்றொல்

உவரப் வன்

உலகம்

வொழ விஸ்வரூ ம் எடுத்து "கீ த உ மதசம்" உவரத்தவன் மகொவிந்த

மகொவிந்தன். நொமத்தின்

ப ருவம

வொக்கிற்க்கும்,

மனதிற்கும்,

எட்டொததொகும்.

மஷத்திர

பகொடிய

ொவி

உ மதசமொய்

கண்களுக்கும் ந்துரு

மகொவிந்த

ப ற்று,

விவணகவளத்தீர்த்தொன்

நம் என்ற

நொமத்வத

உவரத்து என்கிறது

ொவ மசத்திர

ந்து. ஸ்ரீ மவங்கிமடசனின் மகொவிந்த நொமம் தொன், நம்வம சிறப் ொன

ொவதயில்

வழி நடத்தி பசல்கிறது. திபரள தி கதறிய மகொவிந்த நொமத்வத அவளது மொனத்வத கொப் ொற்றியது ஏன் மகொவிந்தவன விட மகிவமகள் மிகக்பகொண்டது மகொவிந்த நொமமம. ஏழு

மவலயொமன,

அடிக்பகொருமுவறயும்,

மவங்கடரமணொ

மகொவிந்தொ..

டிக்பகொருமுவறயும் மகொஷம் மகட் து மகொவிந்தொ..

மகொவிந்தொ..ஆ த் ொண்டவொ, அனொவத மகொவிந்தொ..

மகொவிந்தொ..

ரட்சகொ

மகொவிந்தொ...ஸ்மதொத்திரம்

ஸ்ரீபவங்கமடசொ மகொவிந்தொ".

மகொவிந்தொ..

"ஸ்ரீனிவொசொ

மகொவிந்தொ.. மகொவிந்தொ

( விவனச்சுடவர நந்துவிக்கும் மவங்கடம் ! )

எழுவொர் விவடபகொள்வொர் ஈன்துழொ யொவன, வழுவொ வவகநிவனந்து வவகல் - பதொழுவொர், விவனச்சுடவர நந்துவிக்கும் மவங்கடமம, வொமனொர் மனச்சுடவரத் தூண்டும் மவல. ப ொய்வகயொழ்வொர் கொஞ்சி ஸ்ரீ

முதல்

ிரதிவொதி

திருவந்தொதி

ொசுரம்

யங்கரம் அண்ணங்கரொசொர்ய சுவொமியின் விளக்க உவர.

கீ ழ்ப்

ல

வி வொவதொர

ொசுரங்களில்

மசஷ்டிதங்கவளப்

அநு வித்த

ஆழ்வொர்,

கழிந்த

ம சி

என்வறக்மகொ

அவ்வதொரங்களின்

திருக்குணங்கள்

இன்வறக்கும்

விளங்குமொறு * மசொதியொக

நன்கு

ின்னொனொர் வணங்குஞ்

மஸவவ

ஸொதித்தருள்கின்ற

அர்ச்சொவதொரங்கவளயும்

அநு விக்க

ஆவசபகொண்டு, திருமவங்கடமவலயிமல திருவுள்ளஞ் பசன்று அவ்விடத்வதப்ம சி அநு விக்கிறொரிப் ொட்டில். எம்ப ருமொனிலுங்கொட்டில் எம்ப ருமொமனொடு ப ொருள்கமள

ரம

உத்மதச்யபமன்று

திருமவங்கடமுவடயொன்

வவரயில்

திருமவலமயொமட

திருமவல

எப் டிப் ட்டபதன்றொல்

விரும்புமவர்கமளொடு விவனகவளயும்

பகொள்ளுகிறவர்களொவகயொமல

ம ொகொமல்

ப ற்றதொன

அவனுவடய

நின்று

லவனப்

ஸம் ந்தம்

அநு விக்கிறொர். ப்ரமயொ

அநந்யப்ரமயொ நமரொடு

ம ொக்கிப்

ஸம் ந்தம்ப ற்ற

வொசியற

நொந்தரங்கவள எல்லொருவடய

ப றுவிக்குமது;

இதவனமய

மூன்றடிகளில் அருளிச்பசய்கிறொர். எழுவொர் என்றொல் எழுந்தும ொகிறவர்கவளயும் பசொல்லும்; மமன்மமலும் ஆவசப்ப ருக்கமுவடயவர்கவளயும்

பசொல்லும்.

இரண்டு

டியொலும்,

ஐச்வர்யொர்த்திகவளச் பசொல்லுகிறது இங்கு, ‘எங்களுக்கு ஐச்வர்யத்வதத் தரமவணும்’ என்று

ிரொர்த்தித்து அது வகப் ட்டதும் எம்ப ருமொவனவிட்டு

எழுந்தும ொகிறவர்கள் மமமல

என்றொவது,

ிரொர்த்திக்குமவர்கள்

விவனச்சுடவர

ஐச்வரியம்

என்றொவது

நந்துவிக்வகயொவது-

ஐச்வர்ய

மவணுபமன்று

பகொள்க. ப்ரொப்திக்கு

மமமல

இவர்களுவடய விமரொதியொன

ொவங்கவளத்

பதொவலத்து

ஐச்வர்ய

விருப் த்வத

நிவறமவற்றுவக.

விவட பகொள்வொர் என்றொல் விட்டு நீ ங்குகிறவர்கள் என்வக; ஸந்தர்ப் ம் மநொக்கி

இங்மக

வகவல்யொர்த்திகவளச்

பசொல்லுகிறது.

அவர்களுவடய

விவனச்சுடவர நந்துவிக்வகயொவது – ஆத்மொநு வத்திற்கு விமரொதியொன ொவங்கவளத்

பதொவலத்து

வகவல்யொ

நு வத்வத

நிவறமவற்றுவக.

ஈன்துழொயொவன வழுவொ வவக நிவனந்து வவகல் பதொழுகிறவர்கள் ரவமகொந்திகளொன நந்துவிக்வகயொவது தீவிவனகவளத் மவண்டின

கவத் க்தர்கள்; –

மொறி

கூறினவமக்கு

ல ிறப்பும்

முத்தியளிக்வக.

அநிஷ்ட

பசய்விக்கவல்லது [விவனச்சுடவர

மொறிப்

பதொவலத்து

டிமய

அவர்களுவடய ஆக,

நிவ்ருத்திவயயும்

இணங்க

ொவங்கவள

பநருப் ொக

நந்துவித்தல்-

(பநருப்வ )அவணத்தல். [வொமனொர்மனச் சுடவரத் தூண்டும்மவல.] – ஒரு

பநருப்வ

அவணக்கும்;

அ ிவிருத்தி

சமத்கொரமொக

பசய்யும்

அருளிபசய்கிறொர்.

மனச்சுடவரத்

ஒரு என்று

வொமனொர்

தூண்டுவகயொவது-

ரம தத்திமல

ரத்வகுணத்வத

அநு வித்துக்பகொண்டிருக்கிற நித்யஸூரிகவள , இங்குவந்து பஸளலப்ய பஸளசீல்யொதி அநு விக்குமொறு

குணங்கவள உத்ஸொேமூட்டுதலொம்.

திருமவங்கடமவலயின்

தன்வம

இப் டிப் ட்டபதன்று அநுஸந்தித்தொரொயிற்று. ( ணிந்ததுவும் விறல்மவங்கடவவனமய !)

துணிந்தது சிந்வத துழொயலங்கல், அங்கம் அணிந்தவன்ம

ருள்ளத்துப்

ல் கொல், - ணிந்ததுவும்

மவய் ிறங்கு சொரல் விறல்மவங் கடவவனமய, வொய்திறங்கள் பசொல்லும் வவக.

மவண்டுமவொர் என்றதொயிற்று.

“நந்துவிக்கும்”

எனப் ட்டது;

ிறக்கும் டியொன

இஷ்டப்ரொப்திவயயும்

திருமவங்கடம் நந்துவிக்கும்]-

விவனச்சுடவர

ரூ ித்துக்

பூதத்தொழ்வொர்

கொஞ்சி ஸ்ரீ

ிரதிவொதி

இரண்டொம்

திருவந்தொதி

ொசுரம்

யங்கரம் அண்ணங்கரொசொர்ய சுவொமியின் விளக்க

உவர. “யத் ேி மநஸொ த்யொயதி தத் வொசொ வததி தத் கர்மணொ கமரொதி” என்று மவதத்திற் பசொல்லுகிற டிமய முதலில் சிந்வத சிந்திப் து வொய்

பசொல்லுவது, அதன் ிறகு

பமய்களின் மூன்று

பசயல்முவறவம

கரணங்களும்

உடல்

பசய்வது என்றிப் டி மனபமொழி

ஏற் ட்டிருக்கும்

கவத்

ிறகு

விதமொகத்

விஷயத்தில்

தமக்கு

அந்த

அவகொேித்த டிவயக்

கீ ழ்ப் ொசுரத்திற் ம சினர்; இந்த முவறவமயின் டிமய ஒழுகொது, வொக்குக்கு முன்மன

சரீரம்

முன்மன

நொன்

முந்துகிற டிவய முன்மன’

விஷயொநு வத்துக்கு

இப் ொசுரத்தில்

என்று

பமொழிகின்றொர்.

தம்முவடய

முற் டும் டிவயத்

‘நொன்

இந்திரியங்கள்

பதரிவித்தவொறு.

கவத்

கீ ழ்ப் ொட்டில்

மனபமொழி பமய்கவள வரிவசயொகச்பசொல்லி, இப் ொட்டில் ‘சிந்வத, அங்கம், வொய்,

என்று

மொறு டக்

கூறியிருத்தல்

கொண்க.

ிறங்கு சொரல்” என்ற விமசஷணம் ‘மவங்கடவவன என் தில் ஏக

“மவய்

மதசமொன

மவங்கடத்தில்

அந்வயிக்கும்;

‘விறல்’

என்ற

விமசஷணம்

மவங்கடவனுக்கு அந்வயிக்கும். விறல் - ப ருவம, வலி, வரம், ீ பவற்றி. திறம்

குணம்,

சொமர்த்தியம்,

முதலியன.

தன்வம,

மமன்வம

திருமவங்கடமுவடயொனுவடய

ஸ்வரூ குண

விபூதிகவளச்

பசொல்லிக்

பகொண்டிருப் திமல வொய்துணிவு பகொண்டபதன்வக பவற்ப ன்று மவங்கடம்

ொடிமனன் வடொக்கி ீ

நிற்கின்மறன் நின்று நிவனக்கின்மறன் - கற்கின்ற நூல்வவலயில்

ட்டிருந்த நூலொட்டி மகள்வனொாொா

கொல்வவலயில்

ட்டிருந்மதன் கொண்!

(40 - நொன்முகன் திருவந்தொதி) உலகீ ொ! திருமவலகள் திருமவல

என்று

லவற்வறயும் நொன் திருமவங்கடத்வதமய

ொடும் ம ொது, குறித்தும்,

சிறப் ித்தும்

ொடிமனன். இவ்வொறு

ொடுவமத

உ ொயம்

என்று

எண்ணி,

வடும ீ ற்றிவன

அவடவதுதொன் முடிந்த முடிபு என்று உறுதியொக நிற்கும் நிவலவய அவடந்மதன்.அவ்வொறு

நின்று,

நொன்

ஆரொய்கிமறன்.

ப ற்ற

ம ற்றின்

சிறப்வ

நொள்மதொறும் ஓதுகின்ற மவத சொஸ்திரங்களொகிய நூல் வவலயினுள் அகப் ட்டிருக்கும்

ப ொாிய

ிரொட்டியின்

திருவடிகளொகிய

வவலயில்

நொயகனொன

கட்டுண்டு

நொன்

நொரொயணனின்

உய்வு

ப ற்மறன்!

என்கிறொர் திருமழிவசயொழ்வொர்.. நல்லூர் ரொமன் பவங்கமடசன்

விஷ்ணு

பக்தன்

ஒருவன்

தைது

பூவைாக

வாழ்ரவ

முடித்து

ரவகுண்டம்

வசன்றான். விஷ்ணு அவனுரடய பூவைாக வாழ்க்ரகயில் வசய்த நன்ரமகரளப் பாைாட்டி, “நீ

வசய்த

நன்ரமகளால்

உைக்கு

ரவகுண்ட

வாழ்வு

கிரடத்திருக்கிறது.

இங்கு

நீ

மகிழ்ச்சியாக இருக்கைாம்” என்றார். அந்த பக்தன் விஷ்ணுவிடம், “இரறவவை! எைக்குப் பூவைாகத்தில் பை வகள்விகளுக்கு விரட கிரடத்தாலும், ஒவை ஒரு வகள்விக்கு மட்டும் விரட

வதரியாமல்

என்

மைம்

சிறு

குரறபாட்டுடன்

இருக்கிறது.

அந்தக்

குரறரய

நீங்கள்தான் வபாக்கி உதவ வவண்டும்” என்றான். மைக்குரறரய

"அவனுரடய

விஷ்ணு

அறிந்திருந்த

வபாதிலும்

அரத

வவளிக்காட்டிக்

வகாள்ளாமல், “அப்படியா? ரவகுண்ட வாழ்ரவப் வபற்ற உைக்கு எந்தக் குரறயும் இருக்கக் கூடாவத... உன் மைக்குரறரயச் வசால். அந்தக் குரறரய உடவை தீர்த்து ரவக்கிவறன்” என்றார். நான்

“இரறவவை! வபரியவைா?

பூவைாகத்தில்

என்கிற

அவர்களுக்கிரடவய

இருந்த

நிரைவய

வமாதல்கள்

வபாழுது

அதிகமாக

கூட

மக்களிடம்

நீ

இருந்தது.

வதாடர்ந்து

இருந்து

வபரியவைா? நான்

இந்தக்

வகள்வியால்

வகாண்டிருந்தை.

இன்னும்

அப்படித்தான் இருக்கிறது. பூவைாகத்தில் கடல்,மரை என்று வபரிது வபரிதாக எத்தரைவயா இருந்த

வபாதிலும்,

வகாள்கிறார்கவள...!

இந்த

மக்கள்

தாங்கள்தான்

தாங்கவள

வபரியவர்கள்

உண்ரமரயச்

வசால்ை

என்று

வவண்டும்.

வபாற்றிக்

பூவைாகத்தில்

உயர்ந்தவர் யார்?” என்றான். "விஷ்ணு சிரித்தபடி, “நீ வசால்வதுதான் உண்ரம. கடலும், மரையும்தான்

வபரியரவ”

குறுமுைிவைாை

அகத்தியர்

என்றார். "அந்த கடரைவய

பக்தன், “நீங்கள்

வாரிக்

குடித்து

வசால்வது

விட்டார்.

சரிவயன்றாலும்,

கிைஞ்ச

மரைரயவய

முருகன் தகர்த்து எறிந்து விட்டார். பூவைாகத்தில் நடந்த இந்த வசயல்கரளப் பார்க்கும் வபாது, அரவகரளயும்

வபரியரவ

என்று

ஏற்றுக்

வகாள்ள

முடியவில்ரை”

என்றான்.

“அப்படியாைால் நீ யார் வபரியவர் என்று நிரைக்கிறாய்?” “பூவைாகத்ரதப் வபாறுத்தவரை இரறவைாகிய தாங்கவள வபரியவர்” “இல்ரை.உன்னுரடய கருத்தில் உண்ரமயில்ரை...” “தாங்கள் வாமை அவதாைம் எடுத்த வபாது, பூவைாகத்ரத தங்களுரடய சிறு பாதத்தால் ஒவை அடியில்

அளந்து

நீங்கள்தான்

விட்டீர்கள்.விண்ரணயும்

வபரியவர்”

“உைகில்

ஒவை

வபரியவர்கள்

அடியில் என்று

அளந்து

விட்டீர்கள்.

வபாற்றக்

எைவவ

கூடியவர்கள்

பைர்

இருக்கின்றைர். அவர்கள் உன்ரைப் வபான்ற பக்தர்கள்தான். உைகில் யார் மிக உயர்ந்த பக்தி

வசலுத்துகிறார்கவளா, என்ை

எவ்வளவு

வசாகம்

ஏற்பட்டாலும்

நடந்தாலும் என்ைால்

கடவுவள

வந்தது

கதி

என்று

இருக்கிறார்கவளா,

நிரைக்கிறார்கவளா

அவவை

உயர்ந்தவர்” “உங்கரள வணங்கக் கூடிய பக்தர்கள்தான் வபரியவர்கள் என்று எப்படி ஏற்றுக் வகாள்வது?” உடவை

விஷ்ணு

“அந்தக்

அங்கிருந்த

கண்ணாடியில்

வதவவைாகக்

உன்

கண்ணாடிரய

மார்புப்பகுதிரயப்

எடுத்து

பார்”

வைச்

வசான்ைார்.

என்றார்

விஷ்ணு.

அந்தக் கண்ணாடிக்குள் வதரிந்த அவைது மார்புக்குள் விஷ்ணுவின் உருவம் சிறிய அளவில் வதரிந்தது. விஷ்ணு, “கண்ணாடியில் இதயத்திற்குள்

சிறியதாக

பார்த்தாயா? உைரகவய அரடத்துக்

வகாண்டு 37

ஒரு

அடியில்

விட்டாய்.

அளந்த அப்புறம்

என்ரை

உன்

எப்படி

நான்

வபரியவைாக இருக்க முடியும்? எைவவ நீதான் உைகின் மிகப்வபரியவன். உன்ரைப் வபான்ற பக்தர்கள்தான் அந்த பக்தன் மகிழ்ந்து வபாைான்.

மிகப்வபரியவர்கள்”

என்றார்.

ஸ்ரீமவத ைாமானுஜாய நம:

பிதாமஹஸ்யாபி பிதாமஹாய ப்ைாவசதஸாவதசபைப்ைதாய ஸ்ரீபாஷ்யகாவைாத்தம வதசிகாய ஸ்ரீரசைபூர்ணாய நவமா நமஸ்தாத் பகவத்

பாகவத

ரகங்கர்யவம

ரகங்கர்யங்களில்

சிறந்தது

என்று

சான்வறார்

கூறியதற்கு

இருந்தவபாதிலும்,

ஏற்ப

பகவத்

பாகவத

ரகங்கர்யவம

சிறந்தது என்பதற்கு சான்றாக பை வபரிவயார்களின் சரிதம் உள்ளதாரகயால், பகவத்

ரகங்கர்ய

வபரியதிருமரை

சிவைஷ்டர்களில் நம்பிகள்

ஒருவைாை

ஆற்றிய

ஸ்ரீரசைபூர்ணர்

வதாண்டுகரளக்

எைப்படும்

குறித்து

சிறிது

சிந்திக்கைாம் என்று எண்ணிவய அடிவயன் இக்கட்டுரைரய எழுதுகின்வறன்.

வகாயில்,

திருமரை,

வபருமாள்வகாயில்

வக்ஷத்திைங்களில்

ஒன்றாை

திருமரை

எழுந்தருளியுள்ள

வவங்கடநாதைின்

என்று

என்கின்ற

வகாவிைில்

வபாற்றப்படும் வைாஹ

ரகங்கர்யம்

திவ்ய

வக்ஷத்திைத்தில் வசய்து

வந்த

திருமரை நம்பிகள் நல்ைவதாரு ரவஷ்ணவ சம்பிைதாயத்தில் பைம்பரையாக ஈடுபட்ட குடும்பத்தில் அவதரித்தவர். ஸ்ரீரவஷ்ணவ உைகத்திற்வக உரித்தாை தமிழ் வவதம் என்று வபாற்றப்படுகின்ற நாைாயிை திவ்ய பிைபந்த பாசுைங்கரள

இரசயுடன்

வகாணர்ந்த

நாதமுைிகளின்

குமாைர்,

ஸ்ரீஈச்வை

முைிகளின்

திருக்குமாைர் ப்ைஸித்தி வபற்ற ஸ்ரீஆளவந்தார். இவர் ரவணவத்திற்கு ஆற்றிய வதாண்டு

யாவரும்

அறிந்தவத!.

ஆளவந்தார்

என்கிற

யாமுைாசார்யாரின்

திருக்குமாைர் வதவைாஜா என்கின்ற வதய்வத்துக்கைசு நம்பி. வதய்வத்துக்கைசு நம்பி தன் தந்ரதயின் வசாற்படி தன் துரணவியாருடன் வதச யாத்திரை

வசய்துவரும்

திருவவங்கடவரைத்

காைத்வத

தரிசித்து

திருவவங்கடமரையில்

வரும்வபாது

வவகுகாைம்

தங்கி கைித்து

ஸ்ரீரசைபூர்ணர் என்கிற திருமரை நம்பி அவதரித்தார். அவர் தந்ரத துறவறம் வமற்வகாண்ட பின்ைர் தைது இரு சவகாதரிகரளயும் அவர் ஆதரித்து வந்து அதில்

ஒரு

சவகாதரியாை

காந்திமதிரய

ஸ்ரீவபரும்பூதூரில்

ச்வைஷ்டைாக

விளங்கிய வகசவ வசாமயாஜிக்கு திருமணம் வசய்து ரவத்தார். அவர்களுக்கு ரவஷ்ணவ சம்பிைதாயத்திற்வக தூணாக விளங்கும் ஆதிவசஷைின் அம்சமாை பகவத் இைாமானுஜர் அவதரித்தார். திருமரை நம்பிகள் வாழ்நாள் முழுவதும் திருமரையில் தங்கி ஸ்ரீ ஸ்ரீைிவாச வபருமாளுக்கு

தீர்த்த

ரகங்கர்யம்

வசய்த

காைத்தில்

தன்னுரடய

சவகாதரியாை

ஸ்ரீவதவியின்

(வபரியபிைாட்டி)குமாைைாை வகாவிந்தன் அத்ரவதியாை குரு யாதவப்பிைகாசரின் தூண்டுதைின் வபரில்

அத்ரவதியாகி

உள்ளங்ரக வகாணர்ந்த நாயைார் என்ற

வபயருடன்

காளஹஸ்தி

வகாவிைில்

ரகங்கர்யம்

வசய்வரதயறிந்து வகாவிந்தரை

, ரவணவத்தில்

ஈடுபடுத்தவவண்டும்

என்ற

இைாமனுஜரின் திருவுள்ளத்தின்வபரில் காளஹஸ்தி

வசன்றார்.

அப்படி

கண்டு பரைவவாரையில் புைப்படும்படி

விட்டுச்

வசல்லும்வபாது

வகாவிந்தன்

வருவரதக்

எழுதப்பட்ட பாசுைம் ஒன்ரற அவர் கண்ணுக்கு

வசன்றார்.

அந்த

பாசுைமாை (2/2/4)

பாசுைமாைது

திருவாய்வமாைி

வதவும் எப்வபாருளும் பரடக்கப் பூவில் நான்முகரைப் பரடத்த வதவன் எம்வபருமானுக் கல்ைால் பூவும் பூசரையும் தகுவமா? அரதக் கண்ணுற்ற வகாவிந்தன் அரதப் படித்துவிட்டு காளஹஸ்தி ஈசனுக்கு தீர்த்தம் வகாணர்ந்து திரும்புரகயில் வபரிய திருமரை நம்பிகள் அங்குள்ள வசாரையில்

இப்பாசுைத்திற்கு

அருளிய

இழுக்கப்பட்ட இரும்புத்துண்டு திருமரை

நம்பிகளுக்கு

வபால்

விவாதம்

காைவக்ஷபம்

ஈர்க்கப்பட்டு நடக்க,

வகட்டு

பிறகு

வபரிய

காந்தத்தால்

வகாவிந்தனுக்கும்

திருமரை

நம்பிகள்

வகாவிந்தரை ரவணவத்திற்கு திரும்பும்படி திருத்திப் பணி வசய்தார். ஸ்ரீ திருமரை நம்பிகள் பிறகு திருமரை திரும்பி வவங்கடமுரடயானுக்கு திருமஞ்சைத்திற்காக அங்கிருந்து சுமார் 6 ரமல் வதாரைவிலுள்ள பாபநாசம் என்னும்

அருவியிைிருந்து

தீர்த்தம்

வகாணர்ந்து

வந்து

ரகங்கர்யம்

வசய்துவகாண்டிருந்தார். ஒரு சமயம் அப்படி தீர்த்தம் வகாணர்ரகயில் ஒரு வவடன்

அவரை

என்றரைத்து

அணுகி “தாத்தா” தைக்கு

மிகவும்

தாகமாய் இருப்பதால் ரகயிலுள்ள தீர்த்தத்ரத

தருமாறு

திடுக்கிட்ட

வகட்க நம்பிகள்,

திருவவங்கடமுரடயாைின் திருமஞ்சைத்திற்காக வசல்ைப்படும்

வகாண்டு

தீர்த்தத்ரத

தை

இயைாவதை மறுத்து முன் வசல்ை, அந்த

வவடவைா

அவரைப்

பின்

வதாடர்ந்து வந்து அவர் எடுத்துச் வசன்ற தீர்த்தக்குடத்தில் தன் அம்பிைால் ஓட்ரட வசய்து நீரைப் பருகிைான். இரதப் பார்த்த நம்பிகள் “இப்படி ஒரு அபசாைம்

வசய்துவிட்டாவய”

அம்வபய்தான். உடவை வசல்லும்

அதிைிருந்து

வவடன்,

இைி

எைக்கூறி

ஸ்ரீநிவாஸவை

எை

வருந்த

வவடன்

ஒரு

அதிவவகமாக

தீர்த்தம்

பிைவஹித்து

வந்தது.

தீர்த்தத்ரத

எடுத்துச்

இதிைிருந்து

மரறய,

என்பரத

வபருமாளுக்கு

வந்தது

உணர்ந்த

வவடன்

திருமரை

அன்று,

குன்றின்

சாக்ஷாத்

நம்பிகளும்

வமல்

அந்த

அதிைிருந்து

திைமும் தீர்த்தம் எடுத்து ரகங்கர்யத்ரத வசய்து வந்தார். இன்றும் திருமரை நம்பிகளின் வம்சத்திைர் இந்த ரகங்கர்யத்ரத வதாடர்ந்து வசய்து

வருகிறார்கள்.

இந்த

ரவபவத்ரத

அனுபவிக்கும்

வபாருட்டு

பிைம்வமாத்சவ

காைத்தில்

மரியாரதகளுடன் தீர்த்தத்ரத நம்பி

தன்

நம்பிகள்

வகாண்டு குமாைர்

அத்ரவதிகளுக்கு ஸ்ரீைாமானுஜரும்,

திைமும்

வந்து

வம்சத்தார்கள் வபருமாளுக்கு

“பிள்ரள

எதிைாக பிள்ரள

காரையில்

மாடவதி ீ நம்பி”

–ரய

விவாதங்களில்

அவர்கரளத்

வதாைைாகப்

ஸகை

பிைதக்ஷிணமாக

சமர்ப்பிக்கிறார்கள்.

திருமரை

நடத்தும்

திருக்வகாவிைில்

திருமரை

ஸ்ரீைாமானுஜர்

உதவும்படி

நியமிக்க

பிைகடைப்படுத்தியதால்,

பிள்ரள திருமரைநம்பி மதொழப் ர் என்றரைக்கப்பட்டு இன்று வரை அவர் வம்சத்திைர் வதாைப்பர் என்று அரைக்கப்படுகின்றைர். திருமரை

நம்பிகளின்

சரிதத்தில்

ஒரு

முக்கிய

நிகழ்வாக

எம்வபருமாைாரின்

சந்திப்பு ஏற்பட்டது. திருமரை நம்பிகள் ஸ்ரீமத் ைாமாயணத்தில் உள்ள ைஹஸ்யார்த்தங்கரள பைவிதமாக

வ்யாக்யாைங்கள்

அனுபவித்து உரடயவர்

வந்தார்.

மூைம்

இரதயறிந்த

கீ ழ்திருப்பதியில்

தங்கியிருந்த

காைத்தில் அந்த ைஹஸ்யார்த்தங்கரள அறிய விரும்பவவ, திருமரை

அவரின்

விருப்பத்ரத

நம்பியும்

பதிவைட்டு காைவக்ஷபம்

வசய்ய

ஒப்புதல்

அளித்தார்.

ஏற்று

ைாமாயணத்தின்

ைஹஸ்யார்த்தங்கரள ைாமானுஜர்

மரை

வமல்

ஏறத்

தயங்கியதால், திருமரை நம்பிகள் பகவத் ரகங்கர்யம் வசய்து முடித்துவிட்டு கீ ைிறங்கி

வந்து

ரகங்கர்யத்திற்கு

உபவதசித்தார். சிறு

சிறு

இருப்பினும்

தடங்கல்கள்

இரடவிடாத

ஏற்படவவ

அவரின்

இைாமானுஜர்

வமல்

திருப்பதி வசல்ை முடிவு வசய்தார். திருமரைவய ஆதிவசஷைின் அம்சம் என்பதால் எம்வபருமாைார் மரைவமல் தன் கால்படுதல் அபசாைம் எைக்கருதி தன் முைந்தாள்களால் ஏற, இரதயறிந்த திருமரை நம்பி பாதிதூைம் தான் இறங்கிவந்து தற்வபாது பாதாள மண்டபம் என்ற இடத்தில் இருவரும் தங்கி காைவக்ஷபத்ரத வதாடர்ந்தார். திருமரை நம்பிகள் தான் வசய்து வரும் தீர்த்த ரகங்கர்யம் தரடபடுகிறவத எை வருந்த, ஸ்ரீநிவாஸ வபருமாவை வநரில் வதான்றி பகவத் இைாமானுஜருக்கு அருளப்படும் காைவக்ஷப இடத்தில் தானும் இருப்பதால் வவதரை வகாள்ள வவண்டாம்

இவ்விடத்தில்

தரடப்படவில்ரை

என்றும்

தானும் அருளிைார்.

இருப்பதால் இதற்கு

பகவாைின் திருவடி அங்கு பதிந்திருப்பரத காணைாம்.

ரகங்கர்யம்

அத்தாட்சியாக

இன்று

திருமரை

நம்பிகள்

ரகங்கர்யத்ரத அறிந்தார்.

வயது

முதிர்ந்து

வதாடர்ந்து

பின்ைர்

பைகீ ைமரடந்து

வசய்ய

முடியாத

நம்மாழ்வாரின்

தம்முரடய

நிரை

கீ ழ்க்கண்ட

நித்ய

ஏற்பட்டுவிட்டரத

பாசுைத்ரத

அன்வயித்து

எம்வபருமாைிடம் விண்ணப்பித்தார். தம்முரடய ரகங்கர்யத்ரத வதாடர்ந்து நடத்த

ஒருவரை

அருள

வவண்டும்.

என்று

பகவாைிடம்

மரறமுகமாக

எடுத்துக்கூறிைார். நீயரைவய சிறு பூவாய்! வநடுமாைர்க்கு என் தூதாய்! வநாவயைது நுவவைன்ை, நுவைாவத இருந்வதாைிந்தாய் சாயவைாடு மணிமாரம தளர்ந்வதன் நான் இைியுைது, வாயுைகில் இன்ைடிசில் ரவப்பாரை நாடாவய! ( திருவாய்வமாைி – 1/4/8) அன்பு ரமைாவவ பிரிவுத்துயரிைால் எைக்கு ஏற்பட்டுள்ள கிவைசத்ரத பற்றி

எடுத்துக்கூறி

எண்டுரைய

தூதாக

நீ

எம்வபருமாைிடம்

வசன்று

உரைக்கும்படி எடுத்துக்கூறிவைன். ஆைால் நீ கூறாது இருந்துவிட்டாய்!நாைது எைது நிறத்ரதயும் அைரகயும் இைந்துவிட்வடன். ஆரகயால் நீ ஒருவரை உைக்கு

உணாளிக்கப்

அக்வகாவிைில் தான்

பார்த்துக்

இருந்வதார்கள்,

ஏவதனு திருமரை

பணியாளர்கள்

அவர்களிடம்

க்ஷமித்தருளவவண்டுமாய் எய்திைார்.

வகாள்வாயாக!

கூறிைார்.

அரைவரையும்

வாழ்ந்த

தியாைத்தில் மாளிரக

பிறகு

அரைத்து,

அபசாைப்பட்டிருந்தால்

ப்ைார்த்தித்து

நம்பி

என்று

அமர்ந்து

திருமரையின்

தம்ரம பைமபதம் வதற்கு

மாடவதியில் ீ உள்ள முதல் கட்டிடமாகும், அவர் காைத்திறு பின்ைர் அங்கு திருமரை நம்பியின் அர்ச்சாவிக்ைஹம் ப்ைதிஷ்ரட வசய்யப்பட்டு திருமரை நம்பிகள் திருக்வகாவில் எழுப்பப்பட்டது. ஸ்ரீரசை பூர்ணர் திருவடிகவள சைணம் எம்வபருமான் திருவடிகவள சைணம். திருமதி சீதொலக்ஷ்மி..

***********************************************************************************************************************

ஸ்ரீமவத ைாமானுஜாய நம:

வந்வதஹம் வைதார்யம் தம் வத்ஸாபி ஜநபூஷணம் பாஷ்யாம்ருத ப்ைதாநாத்ய ஸஞ்ஜீவயதி மாமபி

ஸ்ரீ

நடாதூர்

அம்மாள்

குருபைம்பரை ஆழ்வாைின்

(1165

ஆசார்யகளுள் திருப்வபைர்

–

1275

ஒருவர்.

ஆவார்.

) ஸ்ரீ

நடாதூர்

நம்முரடய நடாதூர்

ஸ்ரீரவஷ்ணவ

அம்மாள்

ஆழ்வான்

ஸ்ரீ

நடாதூர்

ைாமானுஜரின்

இரளய சவகாதரி ஸ்ரீமதி கமைாம்பாளின் குமாைர் ஆவார். ைாமானுஜரின் பிரியமாை

மருமானும்

எழுந்தருளிைவபாது நியமிக்கப்பட்ட

ஆவார்.

எம்வபருமாைார்

ஸ்ரீபாஷ்யத்திரை

எழுபத்து

நான்கு

பைவச்

திருநாடு

வசய்வதற்காக

சிம்ஹாசைாதிபதிகளில்

ஒருவைாக

நியமிக்கப்பட்டவர் ஆவார். அப்படிப்பட்ட ைாமானுஜ பைம்பரையில் உதித்தவைாை ஸ்ரீநடாதூர் அம்மாள் காஞ்சிக்கு

அருகில்

வபயரிடப்பட்டார்.

உள்ள

காஞ்சி

நடாதூரில் வைதைின்

பிறந்தவர்.

அருளாலும்

வைதன்

என்று

எங்களாழ்வாைின்

உபவதசத்தாலும் ஞாைம் வபற்றவர், காஞ்சி வைதர் வகாவிைில் ஸ்ரீபாஷ்யம் காைவக்ஷபம்

வசய்த

காைத்வத

இவருரடய

காைவக்ஷபங்களால்

ஈர்க்கப்பட்டு பைர் இவருரடய சிஷ்யர்கள் ஆைார்கள். வைதரைக் குைந்ரதயாக அனுபவித்து தைது தாயிரை ஒத்த பரிவவாடு அவருக்கு

பாைிரை

சரியாை

பதத்தில் 43

ஊட்டியதால்

வைதைாவைவய

அம்மா

என்று

அம்மாள்

என்று

என்றும்

வபயைாவைவய

“அம்மாள்

ஸ்ரீசுதர்சை

அன்றிைிருந்து

அவருக்கு

அரைக்கப்பட்டார்.

பாைாட்டப்வபற்றார்.

ஆழ்வானும் அம்மாள்

அரைக்கப்பட்டவர்.

அவருரடய

ஆசார்யன்” பட்டருக்கும்

என்று

நடாதூர்

வாத்ஸ்ய

வைதன்

ஆசார்யைாை வபாற்றப்வபற்றார்.

(கூைத்தாழ்வாைின்

எங்கள் நடாதூர்

வகாள்ளுப்வபைன்)

மற்றும் ஸ்ரீஅப்புள்ளாருக்கும் (ஸ்வாமி வதசிகைின் மாமா) ஆசார்யாைாகத் திகழ்ந்தவர். அவருரடய நூல்களாவை 1. தத்துவசாைம் 2. ப்ைபன்ை பாரிஜாதம் 3. ப்ைவமயமாைா 4. ஆைாதைக்ைமம்’ 5. ப்ைவமயசாைம் 6 மங்களாசாசைம் 7. ஞாைசாைம் 8.வஜயந்திதர்ப்பணம் 9.வஹதிபுங்கவ ஸ்வதாத்ைம் 10. வஹதிைாஜ ஸ்தவம் 11. ைஹஸ்ய சங்க்ைஹம் 12. சதுர் ைக்ஷண சங்க்ைஹம் 13. பைதத்துவ நியமைம் 14.த்ைமிவடாபநிஷத் சங்க்ைஹம் 15.ஸ்ரீபாஷ்ய சங்க்ைஹம் ஒருமுரற திவ்யவதச யாத்திரையாக திருமரைக்குச் வசன்றிருந்தார். அவர் காஞ்சியில்

இருந்து

திருவமைிப்வபாைிவால் கந்தாவைன்

திருமரை பைர்

அக்காைத்திய

ஈர்க்கப்பட்டு ைடா

இக்காட்சியிைால்

எரிச்சைரடந்து

ஆைம்பித்தார்.

தடங்கல்கரள

பை

வசல்லும்

காைத்வத அவரைத்

வம்சத்ரதச் அவர்கரளத் உருவாக்கிைார்.

அவருரடய வதாடர்ந்தைர்.

வசர்ந்தவர், வதாந்தைவு ஒரு

சமயம்

அவர் வசய்ய தைது

மாந்த்ரீக சக்தியிைால் அம்மாளின் சிஷ்யர்கரள மயங்கி விைச்வசய்தார். ஸ்ரீ

அம்மாள்

ஸ்ரீ

ஸ்வதாத்திைத்ரத

ஸுதர்சை இயற்றிப்

மூர்த்திரயத்

பாட

அவர்கள் 44

தியாைித்து

வஹதிபுங்கவ

அம்மாந்த்ரீகத்தில்

இருந்து

விடுபட்டைர். வசய்ய

இதைால்

அதில்

சைணரடந்தான். வசய்து

வதாற்று அவரை

ரவத்து

பணித்தார்.

வகாபமரடந்த

அவரைவய

அவனுக்கு

தர்மம்

அவருக்கு

அவருடன்

ஆசார்யைாகக்

மன்ைித்தவதாடு

ஸ்ரீரவஷ்ணவ

கந்தாவைன்

பிறைாது

அளித்த

வாதம் வகாண்டு

பஞ்சசம்ஸ்காைம் வதாண்டு

வபரும்

வசய்ய

வசல்வத்திரைக்

வகாண்டு ைதாக்ருஹம் என்று ஒரு கிைாமத்திரை நிர்மாணித்தார், பின்ைர் திருமரைக்கு பயணத்ரத வதாடர்ந்தார்.

நடாதூர் அம்மாள் திருக்வகாவில் - ைாடவைம் திருச்சானூர்

அருவக

வசன்று

வகாண்டிருந்தவபாது

மதிய

வவயிைின்

வகாடுரமயால் ஒரு வட்டின் ீ திண்ரணயில் அமர்ந்திருந்தார். கடுரமயால் பசி

வவறு.

அச்சமயம்

தங்கப்பாத்திைத்தில்

ஒரு

ஸ்ரீரவஷ்ணவர்

ததிவயான்ைத்ரதத்

வதான்றி

தந்து

இது

அவரிடம் “

ஒரு

வபருமான்

ஸ்ரீநிவாஸைின் நியமைம் என்றார். அம்மாளும் அவருரடய சிஷ்யர்களும் அரதவயற்று அமுது வசய்தபின் அத்தங்கபாத்திைமும் அரதக் வகாணர்ந்த ஸ்ரீரவஷ்ணவரும் மரறந்தார்கள். 45

இது

அந்த

திருமரையப்பைின்

திக்குமுக்காடிைார்.

அவத

காருண்யவம

சமயம்

என்றுணர்ந்த

திருமரையில்

தங்கப்பாத்திைம்

அம்மாள்

வபருமாைின்

மரறந்ததும்

வதான்றியதும்

கண்டு

உள்ளிட்ட

பின்ைர்

அங்கிருந்த

அர்ச்சகர்

பணியாளர்கள்

வியந்தைர்.

பின்ைர்

வபரிதும்

எம்வபருமாவை

தாவை

இரதச் வசய்தது எை அருளிச் வசய்தார். வமலும்

வபருமான்,

பரிசாைகர்களிடம் திருச்சானூர் அரைத்து

அங்கிருந்த

சகை

வசன்று

வரும்படி

அவ்வாவற இதைால்

வசன்று

சன்ைிதி

மரியாரதகளுடன்

நடாதூர்

அம்மாரள

பணிக்க,

அவர்களும்

அரைத்து

வநக்குருகிய

வந்தைர்.

நடாதூர்

அம்மாள்

வமய்சிைிர்க்க கண் பணிக்க வந்து வபருமாரை திவ்ய ஸ்வதாத்திைங்களால் மங்களாசாசைம் வசய்தார்.

பின்ைர்

காஞ்சி திரும்பிைார்.

இதுவல்ைவவா

அந்த திருமரை நாயகன் ஆசார்யர்களிடத்தில் காட்டிய வபைன்பு!

திருமதி..கீ தொரொகவன்

சுப்ைபாதம் என்பதன் வபாருள் என்ை ??

பா எைில் வவளிச்சம். ப்ைபாதம் எைில் காரைப்வபாழுது. சுப்ைபாதம் எைில் இைிய காரைப்

வபாழுது

என்று

வசால்லுக்கு

முன்ைர்

இதுவபான்று

சுப்ைபாதம்

அர்த்தம்.

வடவமாைியில்

வசர்க்கப்பட்டால்

வார்த்ரதகள், சுபாக்ஷிதம்-நல்வார்த்ரதகள். என்பது

நல்ை

சு

உயர்ந்வபாருரள

எனும்

எழுத்து

நல்கும்.

கன்யா-வபண், சுகன்யா-நல்ைப்

இைிய

காரைப்

வபாழுது.

ஒரு

பாக்ஷிதம்வபண்.

காரையில்

கடவுரள இந்துதிகளால் வைிபடுவதன் மூைம் நாம் கடவுளுக்கு காரை வணக்கம் வசால்வதாகவும், இரவ கடவுளுக்கு மட்டுமல்ைாமல் அரைத்து ஜீவைாசிகரளயும் எழுப்பும்

விதமாகவும்

உண்ரம.இரவ

இதைால்

அரைத்து

நாமும்

கடவுளுக்கும்

புத்துணர்ச்சி

பை

மகான்கள்

வபறுவதும்

அனுபவ

அருளியிருக்கிறார்கள்.

இவற்ரற காரையில் வகட்பவத உயர்ந்தது. எைினும், மற்ற காைங்களில் கடவுளின் நாமாவளிகளின்

வதாகுப்பு

என்ற

மட்டில்

வகட்கைாம்

விடியற்காரையில் வகட்பவத வபாருத்தமாைது...

தவறில்ரை.

எைினும்,

Nammazhwar composed 1102 pasurams in Thiruvaimozhi . in 6.10. 10 pasuram Azhwar says as Agalagillen iraiyum enru Alarmel mangai urai marban that he does not want to be separated from Sri Venkateswara even for a fraction of a second. Because,Sri Alamelumangai Thayar is ever residing in His chest. His fame is so much that He cannot be compared on any other thing, as He only keeps and rules the three worlds. Sri Venkatesa resides in Thirumala hills which is favorite place to all nithyasuris and devas. Azhwar started Thiruvaimozhi as Uyarvara uyar nalam udayavan as Sriman narayana is one who has the highest happiness and best characters. In 6.10.1 Azhwar continues as Ulagam unda peruvaya, as Sriman narayana swallowed the worlds during deluge period. He says that He is the symbol of Pancha boothams, Brahma, Siva, Son and moon and His place is with full of gold ,pearls, and gems. He is blessing all by inviting all to surrender before Him. Nammazhwar in Thiruvaimozhi 3.3.1 and 2 says ozhivu il kalam ellam udanai as We have to do permanently all services humbly to Thiruvenkatamudaiyan without any errors and break. He is great great grandfather to all of us with limitless shining and is present in the fresh water flowing falls area which is Thirumala hills,.In 3.3.9 says as He is one who gives relief to all our diseases. When we totally surrender before Him he will also make us to be free from birth and death. In 3.3.10 Azhwar asks us to go to this hill when we are in possession of good health in the early years. As many have a feeling that going to temple is only for the old people, the decaying or dying. It is meant for everyone who are on the threshold of life. A visit to Thirumala hills is sure to get more achievements, happiness, and success in our life. Similar to this there are many encomiums, legends, stories and compositions of Sri Venkateswara or Srinivasa or Sri Balaji. Varaha puranam and other such puranas describe the sanctity and fame of the Great Thirumalai hills and other Theerthams in that area. Sri Venkatesa Mahathmiyam clearly informs the manifestation in detail. In Nalayira Divya prabhandam we can see number of Pasurams on Sri Venkatachalapathi. We can observe Sri Thirumalaippan temple is hymned by ten 47

Azhwars viz; Poigaiazhwar ,Boothathazwar, Peyazhwar,Thirumazhisai Azhwar, Periazhwar, Andal, Nammazhwar,Thirumangai Azhwar, Thiruppanazhwar and Kulasekara Azhwar. Thondaradi podi Azhwar sang Thiruppalli ezhuchi and Thirumalai in praise of Sri Ranganatha of Sri Rangam . Still we are able to hear Thiruppalli ezhuchi being recited daily in the early hours in Thirumala hills. Madurakavi Azhwar sang only on Nammazhwar, and not on any shrines. Thirumazhisai Azhwar with intensive bhakthi came to be known as bhakthisara. He declares that the lord before he was born stood on Venkatam,sat in paramapadam and laid Himself in ksheerabdi or the sea of milk as nirpathum oor Verkapathu in Thiruchanda virutham 65th pasuram. In this year 2015, there are two Brahmotsavams in Thirumalai temple, 16th Sept to 24 Sept and again in Navarathri period from 14 th Oct to 22 Oct. We observe large crowds of gathering during such festival times, and many lakhs of devotees get the satisfaction of enjoying and worshipping through live telecast and other recorded programmes. Peyazhwar in Moondram Thiruvanthathi says Thiruvenkatamudayan,in the pasuram Thazh sadaiyum neel mudiyum , says in this the two different strange appearance without shankam and chakram but with long hair is unique only with HIm. Sriman Narayana in archavatharam blesses all in various temples in India, and nowadays we notice more temple activities in many foreign countries also. Thirumalai hill is the sacred place which was preferred by Sriman Narayana like Gokulam of Gopasthrees in Krishnavatharam. Thirumala is the safe and effective ship to cross the samsara ocean. Thirumangai Azhwar in Peria Thirumozhi dedicated about forty pasurams ten each in 1.8,.1.9,.1.10 and 2.1 Thirumozhis exclusively on Thruvenkatam and in some other pasurams in other Thirumozhis. . Azhwar emphasize in many pasurams comparing the incarnations and archavathara moorthis are similar to Sri Venkatesa. Hence devotees will have the satisfaction of getting the blessings through such shrines and so called as 'Iruppidam Vaikuntam' . Azhwar says Thirumalai Temple where large clouds gather and being sung by Azhwar in sweet Tamil language will be a heaven to those who render the same as Vallarku idam aagum vaan ulage. Thirumangai Azhwar viewed Sri Venkateswara as Sri Rama as arakkar ulam kettu avar mala and Sri Krishna as aalam ilam thalir mel thuiyil He also viewed Sri Balaji as thoon aay ariyai vandhu Sri Narasimha giving benediction to Prahlada, and in lines Kondai kuralai nilam eradiyal indicating Vamanavataram.In Thirusempon seykoil pasuram 4.3.8, He says as Venkata malai mel meviya veda nalvilakke , in which Thirumalaiappan's His valor to use Chakrayutham to fall all the shoulders of 48

Varanasura. On Thiruvellakkulam Annan koil perumal pasuram in 4.7.5 it is said as Vedu aar Thiruvenkatam meya vilakke informs about the hunters living together in Thirumala and worhiping Srinivasa. In Thiruvellarai pasuram 5.3.4 as Thiruvenkatap poruppa which deals with bamboo forest filled Thirumala God who helped Pandavas in getting kingdom, by killing the horses and kings. Srirangam the first of 108 divya desam has got the credit of 247 pasurams by eleven Azhwars . Thirumangai Azhwar in 5.4 to 5.8 Thirumozhi composed On Thiruvarangam temple. Even in that 5.5.1 Mangalasasanam pasuram, Azhwar says as his daughter just telling as venkatame venkatame . In 5.6.7 the lines enathu manathu iruntha vada malai expressing Sriman Narayana in Thirumalai is ever present in his mind and never leave him for a second. . Andal in the very first pasuram in Nachiar Thirumozhi says as Venkatavarku ennai vithikkiraiye pleads to do all personal services to Sri Venkatesa who is holding chakra in His hand. In 1.1.3 the lines as Govindan enbathor per ezhuthi vithagan venkatavan is again her desire to utter Govinda namas and join Him in the glorious shrine. Andal appeals to cuckoo bird to be on vigilant watch for venkateswara's appearance and announce His arrival then and there. Kulasekara Azhwar most humbly requested Him to bless him to enjoy HIS beauty as a step of the temple as Padiyai kidanthupavalavai kana. He hates the human birth and instead started requesting his birth as narai, fish in the falls, golden vattil vessel, shenbagam flower , or just as a bush, or passage and finally as a step. On this request only the steps to the shrine is called as Kulasekaran padi. In line with all the Azhwarâ&#x20AC;&#x2122;s advices, It is seen that many people worship in Thirumala hills very often, once in a month or year or during festival times and immediately after or before an auspicious functions, business activities , occupying positions. It is also being followed in constructing temples of Sri Venkateswara in all parts of the world. Even in SriRangam people after waiting for hours to worship Sri Ranganatha , everyone starts uttering only Govinda namas loudly and Ranga namas then followed. In any Upanyasams the lecturer says first as Govinda nama sankeerthanam and then listeners tell as Govinda Govinda. In Thiruppavai Andal says as Koodarai Vellum seer Govinda, Kurai onrum illatha Govinda , Endru kan Govinda in 27 to 29 pasurams only about Sri Venkatavan.In this connection, my small request, is general public to avoid usage of Govinda when some disappointment has caused,( which is in practice by many) . Also, One should 49

not talk ill of any deity.There are many deities in Hinduism and nobody should indulge in reviling another man's faith or the deity another man worships. There are many temples in India where proper maintenance is lacking. Even in 108 divyadesams, there are some temples with very minimum devotees daily. But on certain occasions people throng there for a day. Sriman Narayana is sure to bless us all when we sincerely pray Him in every temple. It is always good to pray our family deity first, Perumal in the home town and in our native place. All the retired people may first opt for settling in a house near village temples and help in conducting daily poojas cleaning and keeping the temple with large devotees. Sri Vishnu Sahasranama parayanam, Azhwar's Prabhandam may be recited daily. Thirumangai Azhwar fortunately did mangalasasanams in many temples and says as Nan kandukonden narayana ennum namam. Similarly we can also try to worship in all nearby temples and get the satisfaction of worshiping Thiruvenkatamudaiyan and can say as Nan kandukonden Thiruvenkatamudaiyanai. I just conclude this Sri VishnuSahasranama concluding sloka of “ If I have committed a mistake by the omission or elongation ,by leaving or adding a word or line or letter please forgive Purushothama” ( Kshamatva purushothama Venkatesa)

Arumbuliyur Jagannnathan Rangarajan

வவகுண்டம் ம ொகமவண்டுமொ..? கார்த்திரக மாத வசாமவாைங்களில் ஒவ்வவாருவர் வட்டில் ீ உள்ள நீரிலும் ஸ்ரீமன்

நாைாயணன்

கார்த்திரக

அம்மாதத்தில்

வசய்யப்படும்

இப்பூரஜயால்

பாவங்கள்,

மாதத்தில்

பூரஜ

வறுரம

திைமும்

ஆயிைம்

எழுந்தருள்கிறார்.

மடங்கு

விைகுவதுடன்;

பைன்

வளமாை

தரும். வாழ்வும்

வபறைாம். கார்த்திரக மாதத்தில் கஸ்தூரியால் அபிவஷகம் வசய்து, தாமரை மைைால் அர்ச்சரை வசய்தால் மகா விஷ்ணுரவவிட்டு, ைட்சுமிவதவி நம் வட்டில் ீ

நிைந்தைமாகத்

பூஜிப்பவர்களுக்கு

தங்கிவிடுவாள்.

மறுபிறவி

வில்வ

இல்ரை.

இரையால்

விஷ்ணுரவ

கார்த்திரக

மாதத்தில்

சாளக்கிைாமத்ரத துளசியால் அர்ச்சித்தால் ரவகுண்டம் வசல்லும் பாக்யம் கிட்டும்.

ஆையத்தில்

வசய்வார்கள்.

சுவாமிக்கு

இதரை

வதாற்றத்ரதயும், தீபாைாதரைரய

வவறும்

ஒடுக்கத்ரதயும் வைிபட

முன்

பூரஜ

சடங்காக காட்டும்

வவண்டும்.

தீபாைாதரை

நிரைக்கக்கூடாது. குறியீடாகக்

அதைால்

கிட்டும்.

வநைத்தில்

உைகின்

கருதி

சுகவபாகமும்

இந்த

ஞாைமும்

திருமரை வசன்று திரும்பிைால், வாழ்க்ரகயில் திருப்பம் வரும் என்று வபரிய வர்கள் வசால்ைியிருப்பது உண்ரமவய. திருமரை திருவவங்கடவரை பற்றி பன்ைிரு ஆழ்வார்களில் ஒரு ஆழ்வாரைத் தவிை மற்ற ஆழ்வார்கள் திவ்யப்பிைபந்தத்தில் பாசுைங்களாக பாடி பைவசமரடந் து, நம் அரைவரையும் பைவசப்படிதி உள்ளார்கள். குைவசகை

ஆழ்வார் இவர் வசை

நாட்டில்

திருவஞ்சிக்

களத்தில்

மாசி

மாதம் புைர்பூச நட்சத்திைத்தில் அவதரித்தவர் இவர் அருளிச் வசய்த திவ்வியப் பிைபந்தம் ‘வபருமாள்திருவமாைி’ 105 பாசுைங்கள். முதல்

திருவமாைியில்

வணங்க

திருவைங்கத்தில்

ஏங்குபவைாகத்

உரறயும்

தன்

அைங்கரைக்

ஏக்கத்ரதப்

கண்டு

புைப்படுத்தும்

பாடல்கரளப் பாடியுள்ளார். திருப்பதி

வவங்கடவன்

மீ து

வகாண்ட

வபரும்

ஈடுபாட்டிைால், அவர் திருவவங்கடம் வசன்று அங்கு உரறயும் இரறவரை வணங்கித் துதிப்பவதாடு மட்டும்

தன்

அவாரவ

நிரறவு வசய்து

வகாள்ளவில்ரை அங்வகய திருமரையிவைவய தான் பிறக்க வவண்டும் எை அவாவுறுகிறார் . அது மாந்தைாக மட்டுமல்ை, பை வரகயாை பிறவிகரள

இதுவாகவவா, அதுவாகவவா

பிறக்க

வவண்டும்

எைப்

பத்துப்

பாடல்களில் வசால்ைிச் வசால்ைி ஏங்குகிறார். அவர்

பிறக்க

விரும்புவதாக

மாைிடைாய்ப் பிறத்தல்

முதைில்

அரிது

கூறுவது

என்று

நாரையாக!

அரிதரிது

வசால்ைப்பட்டாலும், மாைிடப்

பிறவியாைது வபைாரச உரடயதாக உள்ளது என்பதாவைா என்ைவவா, ஊவைறு வசல்வத்து

உடல்

மரையில்

உள்ள

வகாவைரி

வாழும்

பிறவி ஏரியில்

யான்

வவண்வடன்

நாரையாகப்

குருகாய்ப்

என்று கூறித்

பிறக்க

பிறப்வபவை!

திருவவங்கட

விரும்பி, வவங்கடத்துக் என்று

தன்

பிறவி

ஆவரை வவளிப்படுத்துகிறார். நாரையாய்ப் பிறக்க வவண்டிைாலும் அவருக்குள் ஓர் ஐயம் ஏற்பட்டு விட்டது வபாைிருக்கிறது. நாரை என்பது பறந்து வசல்ைக்கூடிய பறரவ. ஏவதனும் ஓர்

அவாவிைால்

எங்வகனும் வவளிவய

பறந்து வபாய்

விட்டால்…? திருவவங்கடத்

வதாடர்பல்ைவா அற்றுப்வபாகும்! என்ை வசய்வது? எைவவதான்

வவறு

முடிவுக்கு

வந்து

அடுத்த

பாடைில்

திருவவங்கட

மரையிலுள்ள சுரையில் ஒரு மீ ைாகப் பிறக்க விரும்புவரதக் கூறுகிறார். திருவவங்கடச் கருதுகிறார். மங்ரகயர்

சுரையில்

குரறயாத சூை

பிறப்பரதப்

வபரும்

வபறாகக்

வசல்வத்துடன் வதவ

வதவருைகத்ரத

ஆளும்

வாய்ப்பாைாலும் சரி, நிைவுைகம் முழுவரதயும் குரடக்கீ ழ் சரி

ஆளும்

அவற்ரற

ஒரு

வாய்ப்பாைாலும்

நான் விரும்பவில்ரை.

அவற்ரறவிடத்

திருவவங்கடச்

சுரையில் மீ ைாகப் பிறக்கும் வாய்ப்வப வமன்ரமயாைது என்கிறார். மீ ைாகப்

பிறப்பரதப்

வபரும்

கருதியவர், வமலும்

வபறாகக்

சிந்திக்கிறார்.

மீ ைாக இருந்தால், முற்கூறிய நாரைவயா, பிற பறரவகவளா, மைிதர்கவளா, விைங்குகவளா பிடித்துத் விடைாம். சுரை நீர்

வற்றிப் வபாைால் இறந்து

தின்று விட வநரிடும். சுரைக்குள்

இருந்தால் வவங்கடவரைக் கண்டு துதித்து இன்புற இயைாது. வவங்கடவரை நாளும் கண்டு இன்புறும் வபற்றிற்கு வமல் வவவறாரு வபரும் வபறு உண்வடா? இவைது

திருவமாைிகளில்

குறிப்பிடத்தக்கது

நான்காம்

திருவமாைியாை

திருப்பதியில் பிறக்க அவாவுறுதல் என்பதாகும். இவர் திருமரை ஆண்டவன் சன்ைிதியில்

ஆண்டவைின்

பவளவாரய

எக்காலும்

பார்த்துக்வகாண்வட

இருக்கவவண்டுவமன்றும், அதற்காக தன்ரை அவர் வகாயில் வாசற்படியாகவவ ரவத்துக்வகாள்ளவவண்டுவமன்றும் குைவசகைர் மைமுருக வவண்டிக்வகாண்ட பாசுைம்: வசடியாய் வல்விரைகள் தீர்க்குந்திருமாவை வநடியாவை வவங்கடவா ! நின் வகாயிைின் வாசல் அடியாரும் வாைவருமைம்ரபயரும் கிடந்தியங்கும் படியாய்க்கிடந்துன் பவளவாய் காண்வபவை.

இதைால்

இன்றும்

வவங்கவடசப்

வபருமாளின்

வாசற்படிக்கு

குலமசகரப் டி என்ற வபயர் வைங்குகிறது. இவர் திருவவங்கடவைிடம் இவ்வாறு வவண்டிநின்றாலும் ஆண்டவன் எங்கும் நீக்கமற நிரறந்திருப்பவன் என்ற காைணத்தால் ஸ்ரீைங்கநாதன் வகாயிைிலும் கர்ப்பகிருகம் முன்ைிருக்கும் படி குைவசகைன் படி என்று அரைக்கப்படுவரதப் பார்க்கைாம். திருமங்ரகயாழ்வார், திருமங்ரகயாழ்வார் திருநகரிக்கு

அருகில்

கார்த்திரக

இருக்கின்ற

நட்சத்திைத்தில்

பிறக்கும் வபாழுது

வசாை

நாட்டில் உள்ள

திருவாைி

திருக்குரறயலூரில் கார்த்திரக அவதரித்தவர் .திருமங்ரக

கரிய நிறம்

உரடயவைாய்

மாதம் ஆழ்வார்

இருந்ததால்

வபற்வறார்கள் நீைன் என்னும் திருநாமம் சூட்டிைார் .வசாை மன்ைன் ஆழ்வாரின் வைத்ரதப் ீ வபாற்றி, அவரைத் திருவாைியின் குறுநிை மன்ைன் ஆக்கிைான். இவர் திருவவள்ளக் வகாயிைில் குமுதவல்ைிரயக் கண்டு காதல் வகாண்டார் . அம்ரமயார், ஒருவருடம் 1008 ரவணவர்களுக்கு

அமுது

வசய்விக்க வவண்டும்

எைப் பணித்தார். அடியார்களுக்கு மன்ைனுக்கு பரடயுடன்

அமுது வரி வந்து

வசய்யவவ வசலுத்தப்

பணம் பணம்

திருமங்ரகரயச்

தீர்ந்தது. இல்ரை.

சிரறப்பிடித்தான்.

வசாை அைசன் காஞ்சி

வைதைாசப்

வபருமான்

தருவதாகச்

இவர்

கைவில்வதான்றி, பணம்

வசால்ைி, மரறந்தார்.

பணத்தில்

வரி

வசலுத்தியரத

இரறவன் அறிந்த

வகாடுத்த

மன்ைன்

பணத்ரதத்

திருமங்ரகயாரிடம் திரும்பக் வகாடுத்தான். எட்படழுத்து மந்திரம் திருமங்ரக, வகாள்ரள வவண்டும்

அடித்தாவது

என்னும்

வகாள்ரக

உரடயவர்

வபருமான், மணக்வகாைத்தில் இருந்த காைில்

நரகரயக்

வபருமாைால், கைியன்

(பைம்

அரைக்கப்பட்டார். அடியாைால்

பறித்தார்.

காைணத்ரத

கைற்ற

அவர்களிடம்

இயைாமல்

மணமகன்

பல்ைால்

கடிக்க,

மிக்கவன்)

எை கவர்ந்த

வசல்ை

அந்தணர்

எட்வடழுத்து

ஒருமுரற

அப்வபாழுது

அவர்களிடம்

எடுத்துச்

வபண

ஆைார்.

வை, ஆழ்வார்

வபாருள்கரளப் உள்ள

அடியார்கரளப்

முடியவில்ரை.

வடிவில்

மந்திைம்

வந்த

அதற்காை

வபருமாைிடம்

(ஓம்

உபவதசிக்கப்பட்டு, திவ்வியப்

வபாருள்கரள

நவமா

பிைபந்தங்கரள

வகட்க,

நாைாயணாய) அருளும்

வபறு

வபற்றார். நாடிவைன்; நாடி

நான்

நாைாயணா என்னும் நாமம் எை

அச்வசால்

கண்டு

வகாண்வடன்

(948:4)

எதுவவைக்

காட்டி, வபரிய

திருவமாைிரய

ஏக்கத்துடனும் மைநிரறவுடனும் வதாடங்குகின்றார் புள்ளில்( கருடன் )ஊர்ந்து

திரிவான் வபான்மரைரயக் வதாண்டர்க்கு

இைியவரைக் பற்றிய

மாரை

சங்வகந்தும்

வகட்க

வபச்சாக

கண்கள் வவண்டும் . வபச்சு

இருக்க

அணிந்தவரை

ரகயாரைத்

நிரைக்க

எருதுகரள அல்ைர்

வவண்டும்(

என்று

வவண்டும் . பாட்டு

வதாை

வபருரம

நறுந்துைாய்

பாடவவண்டும் . ரககள்

வவண்டும் .உள்ளம்

அவரை

.2012-2019) நப்பின்ரைக்காக

ஏழு

வவன்றவனுக்கு என்

திருமாைின்

ஆர்வத்தால்

உள்ள (நிரைக்க) வவண்டும் .வநஞ்சு

காணவவண்டும் . வசவிகள்

மைத்வத

பக்தியின் எல்ரைக்வக வசன்று விடுகின்றார்.

மைரிட்டு

ஆட்படாதவர்கள் ‘மாைிடவர்

ரவத்வதவை’

இவ்வாறு மாைிட உறுப்புக்களின் பயன்கரளப் பற்றி பாடுகிறார்.

அவரை

(2020) எைப்

முைிரய வாைவ ைால் வணங்கப்படும் முத்திரைப் பத்தர்தாம் நுகர் கின்றவதார் கைிரயக் காதல் வசய்து என்உள்ளங் வகாண்ட கள்வரை இன்று கண்டு வகாண்வடவை என்று வபருமாளின் திருவடிகரள சிக்வகை பிடிக்கிறார் ஆழ்வார் . ‘வபற்ற

மக்கள்

என்பது

வபண்டிர்

அறிந்வதன்.

வபாருந்திய

நீ

வாரள

எறிந்து

பணித்த

அருள்

தன்ரை

ஒளி இடர்தீை ஆன்மா

விரைந்த

வபற்ரறப்

அந்வதா!

கல்ைா

அவற்றிைிருந்து

தமிழ்

என்னும்

வவண்வடன்.

அரடந்வதன். ‘சுடர்வபால்

வவதவை’ எைத்

உதவார்

வசறிந்வதன்’ எை

வவண்வடன்.

பாடாய்ப்படுத்துகின்றை

பின்

ஐம்புைன்கள்

கைக்க

பிறவிப்பிணி

வாழ்க்ரக

எறிந்வதன்.

நின்ைடிரயச் இைண்டறக்

பாடுகின்றார்.

சைண்

இவர்கள்

உருவி

வந்து

இரறவனுடன்

என்று

மரை

ஐம்புைன்களும்

விடுபட்டு

என்

உன்ரைச்

மைத்தில்

மாரையால்

திருமாரை

இருந்த ஆட்படுத்திக்

வகாள்கிறார் ஆழ்வார். மக்கள் கருவில் என்ரைத் வதாற்றுவிப்பாவயா' எை அஞ்சும் ஆழ்வார் ஆற்றங் கரைவாழ் மைம்வபாை அஞ்சுகின்வறன் காற்றில்

அகப்பட்ட

நடுங்குகின்வறன்

ஒரு

புகச்

கூரையில்

உருகும்

மாட்டிக் இடும்ரபக்

வபாக்க ஆழ்வார்

சிக்கிக்

அைகிய

வசய்வாய்

எைக்

வாழ்வது

வநருப்பு விைச்

வகாண்ட

தடுமாறுகின்றது

வவண்டிப்

(கைவர்)

எறும்புவபால்

குைியில்

அஞ்சி ‘வவள்ளத்திரட உள்ளம்

வகாண்ட

மைம்வபால்

(கூட்டில்)

அஞ்சுகின்றது’ இருபக்கமும்

வகாள்ளியில்

என்

உள்ளவர்

பிறவிக்கண்

கருதி ‘பாம்வபாடு மைம்

கைத்தில்

உவரமகரளப்

எரிகிற என்

உள்ளம்

வசய்வாய் நரிக்கூட்டம்

என்வறல்ைாம்

வபருமாரளக்

வபாை

வகஞ்சும்

எை வபாை பிறப்ரபப்

திருமங்ரக

வபய்து, அவற்றின்

வைித்

படிப்வபாரை

பக்தி

தம் நிரைரயயும் உணை ரவக்கின்றார். ஆழ்வாரின்

அச்சம்

பாசுைங்கரளப்

உைகுக்கு அரைத்துச் வசல்லும் ஆற்றல் மிக்கரவ.

பிள்ரளப் வபருமாரளயங்கார். இவர்

அஷ்ட

அரைப்புைவன் அவைின்றி மறந்தும்

பிைபந்தம் என்பது

வவறு

இயற்றிைார் .அஷ்ட

பிைபந்தம்

பைவமாைி .இவர் வைங்கைாதருக்வக

வதய்வமில்ரைவயன்று

புறந்வதாைாைாயிருந்தார் .அவர்

பிற

படித்தவன் வதாண்டைாகி

வதய்வத்ரதத்

அைங்கநாதரைப்

வதாைாது

பற்றி

மாரை,

கைம்பகம், அந்தாதி, ஊசல் பாடிய வபாது திருவவங்கடமுரடயான் தன்வபரிலும் இவர் பாடிய

பாடவவண்டுவமை வாயால்

அதிகமாகத்

ஒரு

தாவம

கைவில்

குைங்கரைப்

திரியும்

வந்துரைக்க

பாவடன்

இவர்

அைங்கரைப்

என்றார்( .குைங்கன் - குைங்குகள்

வவங்கடமரையில்

இருப்பவன் .மந்திபாய்-

வடவவங்கடமாமரை )திருவவங்கடமுரடயான்

எவ்வாறாயினும்

இவர்

வாயால் பாடவவண்டுவமை உண்டாக்க

அதைால்

திருவவங்கடத்தான் நீங்க

விரும்பி

இவருக்கு

துன்புற்ற

வமல்

திருவவங்கடமாரை

கண்டமாரை

இவர்

அபசாைப்பட்டவத

என்னும்

இதற்கு என்று

திருவவங்கிடத்தான்

துதி

வநாரய

காைணம்

தான்

அறிந்து, அவ்வபசாைம் ஆகியவற்ரறப்

பாட

வவங்கடத்தானும், காட்சி வகாடுத்து வநாய் நீக்கி இன்ைருள் புரிந்தார். இவ்வாறு

ஒவ்வவாரு

ஆழ்வார்களும்

திருப்பதி

எழுமரையாரை

தங்கள்

பாசுைங்களில் பாடி பைவசமரடந்து, நம்ரமயும் பைவசப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். நன்றி

திருமதி. பூமா வகாதண்டைாமன் ஸ்ரீ ைக்ஷ்மிவய எங்கள் இஷ்டைக்ஷ்மிவய அஷ்டைக்ஷ்மிவய மகா விஷ்ணு ைக்ஷ்மிவய சகை சக்தியும் தந்திடுவாள் வைைக்ஷ்மிவய ீ சர்வ துக்கம் தீர்த்திடுவாள் சுபைக்ஷ்மிவய வைமாை ீ வவற்றி தரும் விஜயைக்ஷ்மிவய தாைியங்கள் விருத்தி வசய்யும் தான்யைக்ஷ்மிவய விஷ்ணு மார்பில் அமர்ந்திருக்கும் மகாைக்ஷ்மிவய வகட்கும் வைங்கள் தந்திடுவாள் வைைக்ஷ்மிவய வசல்வம் பை தந்திடுவாள் வசார்ண ைக்ஷ்மிவய சித்தி புத்தி தந்திடுவாள் சீ தாைக்ஷ்மிவய பிள்ரளப் வபரறக் வகாடுத்திடுவாள் சந்தாைைக்ஷ்மிவய சர்வவைாகம் காத்திடுவாள் வஜாதிைக்ஷ்மிவய இதயத்தில் குடியிருப்பாள் இைாஜைக்ஷ்மிவய இருரள நீக்கி அருரளப் வபாைியும் தீபைக்ஷ்மிவய.

தாள்ளபாக்க

அன்ைமாச்சார்யா

வாழ்ந்த

முதல்

வதலுங்கு

வகாண்ட

துறவியாகவவ

(அன்ைரமயா)

வாக்வகயக்காைர்.

வாழ்ந்தவர்.

15ஆம்

அவர்

நூற்றாண்டில்

ஒரு

அதுமட்டுமல்ை

ஆத்ம

பைம்

வவங்கடவன்

மீ து

வகாண்ட பக்திப் வபருக்கால் அவர் மீ து பாடிய பாடல்கள் சுமார் 32000. இவற்ரற "சம்கீ ர்த்தைம்" (கீ ர்த்தைம்) என்று வதலுங்கில் கூறுவர். வதலுங்கு வமாைியில் முதன் முதைில் இவ்வாறு கீ ர்த்தரைகரள பாடி இயற்றிய வபருரமக்குரியவர்.

இவரை

"வதலுங்கு

பாடக

பிதாமஹர்"

"பதகவித

பிதாமஹுடு" என்வற அரைப்பர், இந்த வருட தீபாவளி மைரில் இவரை பற்றி வசகரித்த சிை சுவாைசியமாை சம்பவங்கரள

உங்கவளாடு

பகிர்கின்வறன்.

வமலும்

இவர்

வவங்கடவவைாடு உரையாற்றுவது வபால் அரமந்த பாடல்கள், மற்றும் அவைின் புகழ் பாடும் விதமாய் அரமந்த கீ ர்த்தைங்கரளயும் வமவை பார்ப்வபாம். திரு.நாைாயண என்னும்

சூரி

மற்றும்

புண்ணிய

குைந்ரத

தம்பதியருக்கு

வபறு

ஸ்ரீைிவாச

வதான்றி

தைது

ைக்கமாம்பா நீண்ட

இல்ைாததால்

வபருமாரை

திருமரைக்கு திருமால்

திருமதி.

நாள் அந்த

வவண்டி

வசன்றிருந்த

அன்றிைவு

அவர்கள்

வாளிரை

பரிசாக

வபாது, கைவில் வகாடுத்து

மரறந்தார். கி.பி 1408 வம மாதம் 9 ஆம் வததி விசாக நக்ஷத்திைம் சுத்த வபௌர்ணமி மாவட்டம்

திதியில்

சர்வாதாரி

ைாஜம்வபட்ரட

வவங்கடவைின்

"நந்தகம்"

வருடம்

வட்டம்

ஆந்திை

தாள்ளபாக்க

என்னும்

அவதரித்தார்.

வாளின்

மாநிைம்

என்னும்

அம்சமாக

கடப்பா

கிைாமத்தில் அன்ைரமயா

அன்ைமாச்சார்யாவின் சரித்தைம் அவைது வபைன் சின்ைண்ணா இயற்றிய "ஸ்ரீ

அன்ைமாச்சார்யா

சரித்திைமு"

என்ற

திவிபத

கவிநரடயில்

தான்

நமக்கு கிரடத்துள்ளது. அவைது சிறு வயது முதவை திருமாரை பற்றிய பாடல்கரள வகட்பதிலும் பாடுவதிலும்

மிக

ஆர்வத்வதாடும்

அதுமட்டுமல்ைாது

பக்திவயாடும்

சந்வதாஷமாக

வவரைகரள

வட்டில் ீ

வசல்ைப்பிள்ரளயாகவும் பசுவிற்கு

புல்

வசன்றிருந்த நிரைத்து

பாடிக்

வசய்தார்.

தைக்கு

இருந்தார். அளிக்கப்படும்

வசய்வார். வளர்ந்தார்.

வசகரிப்பதற்காக

அவர்

ஒரு

நாள்

காட்டிற்கு

வபாது

,திருமரை

நாயகரை

வகாண்வட

வகாடுத்த

வவரைரய

தன்ரை

மறந்து

பாடிக்வகாண்டிருந்த

வவரளயில் அரிவாள் அவர் ரகரய பதம் பார்த்து விட்டது. வைி வபாறுக்காது "ஹரி ஸ்ரீ ஹரி" என்றார். அந்த வைியால் ,ஏன் இந்த வைி ஏற்பட்டது? இதற்க்கு யார் காைணம்? என் வசாந்த பந்தங்களா? இவர்கள் மீ து அன்பு ரவத்ததால் என்ை பயன்? என்ற வகள்விகள் மைதில் வபாங்க ஸ்ரீ ஹரிவய இந்த சம்சாை சாகைத்தில் இருந்து என்ரை

விடுவிக்கும்

வல்ைரம

உரடயவன்.

அவைிடம்

சைணாகதி

அரடந்தால் மட்டுவம நம் உடரையும் மைரதயும் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்று

அழுத்தமாக

வதவ

காந்தாரி

ைாகத்தில்

அரமந்த

இந்த

ரவத்தால்

அது

கீ ர்த்தரையில் கூறுகிறார்.

வமலும்

கூர்ரமயாை

வகாடாரிரய

தண்ணரில் ீ

மிருதுவாை நிைரம வபறாது. வதரள அன்வபாடு மடியில் ரவத்தாலும் அது வகாட்ட தான் வசய்யுவம தவிை அதன் தன்ரம மாறாது அல்ைவா? நாம் இந்த மாதிரி மாறா தன்ரம உரடயவது வமல் ஆரச வகாள்ளாமல் 58

அந்த

திருவவங்கடவைிடம்

ஆரச

வகாண்டால்

நமக்கு

எந்த

குரறயும்

வைாது என்கிறார். அப்வபாது திருமரைக்கு பாத யாத்திரையாக வசல்லும் பாக்தர்கவளாடு வடு ீ மக்கள்

எை

அரைத்ரதயும்

குண்டு,

வபத்த

வயக்குடு,

மரைகரள

துறந்து

கற்பூை

கடந்து

கலுவா,

மயங்கி

அைர்வமல்மங்ரக

தாயார்

இதற்க்கு

வமல்

வமாக்ஷ

,தரைவயறு

பர்வதம்

என்னும்

வசன்றார்.

வசார்ந்து,

வமற்வகாண்டு

அப்வபாது அங்வக

அவருக்கு

காைணி

பிைசாதம்

இன்றி

அளித்து

வசன்றால்

தரிசிக்க

இயலும்

வபால்

தான்

என்று

கூறி

அைவரணத்து

உணவளித்து

மரறந்தார்.

அந்த அவர்

வசல்ை

வழ்ந்தார். ீ

வவங்கடமுரடயாரை தாரய

அைிபிரி

திருமரைக்கு

வமாக்ஷ பர்வதத்தில் மிகவும் முடியாமல்

வசன்றார்.

வநாடியில் எல்ைா

வசார்வும் நீங்க வபற்று கவித்திறரை

பரிசாக

வபற்று அைர்வமல்மங்கா

சதகம்

உத்பாைமாைா

மற்றும்

சம்பகமாைா என்னும் வதலுங்கு இைக்கண முரறயில் இயற்றிைார். அங்வக புஷ்கைணியில் நீைாடி சங்கு சக்கைத்வதாடு பட்டு பீதம்ப்ைதாரியாை திருவவங்கடைவைின்

ரூபத்ரத

கண்டு

வமய்மறந்து

அவன்

புகரை

திருமரையில் தன் கண்ட ஒவ்வவாரு மரைரயயும் திருவவங்கடவைின் பாதாைவிந்தம் முதல் திருமுடி வரை அைரகயும் இந்த பூபாள ைாகத்தில் அரமந்த கீ ர்த்தரைரய பாடிைார். அன்று முதல் திருமரைரய தைது வடாக ீ எண்ணி வாழ்ந்தார். கைக

ைத்திைங்கள்

பார்த்வதன், பார்த்வதன்.

பதித்த

வபான்ைால்

இரணயில்ைாத வபருமாள்

அணிந்த

வசய்யப்பட்ட

மணிகளால் வபான்ைால் 59

கதவின்

வசய்யப்பட்ட ஆை

ஒளிரய கிரீடத்ரத

வஸ்திைம்,

வைிரம

வாய்ந்த சங்கு சக்கைம் ,ஸ்ரீஹரியின் இரணயில்ைாத அபய ஹஸ்தத்ரத காணுகின்ற வபறு வபற்வறன் என்று பக்திவயாடு பாடுகிறார்

ஒரு

நாள்

அன்ைரமயா

வவங்கடமுரடயாரை

தரிசிக்க

வகாவிலுக்கு

வசன்ற வபாது வகாவிற் கதவுகள் மூடபட்டிருந்தை. அவரை காண ஆர்வம் வகாண்டு

வவங்கவடஸ்வை

சதகம்

பாட

மூடிய

கதவுகள்

தாைாக

தாள்

திறந்தது. அன்ைரமயா பகவத் ைாமானுஜர் வைிவந்த சம்பிைதாயத்தில் ஸ்வாமி அவைது

மூழ்கி

உரடயவரின்

திரளத்தவர். சிஷ்யர்கரளயும்

வகாள்ரககரளயும்

மைமாை

வபாற்றி

வாயாை கவி பாடியுள்ளார். 11ஆம் நூற்றாண்டில் வவங்கடவைின் மாவபரும் பக்தர் திருமரை மாமன் வைிக்கு

நம்பி.

இவர்

மட்டுமல்ைாது ஒரு

பகவத் அவருக்கு

வபரும்

ைாமானுஜருக்கு

ைாமானுஜரின்

விசிஷ்டாத்ரவத்த

முன்வைாடியாைவர்.

ைாமாயண

தாய்

ைகசியங்கரள

இவர்

வதரிவித்த

இடத்திற்கு "ஸ்ரீவாரி பாடலு" என்று வபயர். ஒரு முரற திருமரை நம்பி வபருமாளுக்கு ரகங்கரியம் வசய்ய வபாவதற்கு தாமதம் ஆகிவிட்டதால் இன்றும்

இந்த

திருவவங்கடவவை இடத்ரத

பாத

ரூபத்தில்

திருமரையில்

நாம்

காட்சி

வகாடுத்தார்.

வசவிக்கைாம்.

அந்த

நிகழ்ரவ நிரைவுகூரும் வண்ணம் முகாரி ைாகத்தில்

என்ற

இந்த

உன்னுரடவய

கீ ர்த்தரைரய இந்த

பாடியுள்ளார். பாதம்

அதாவது

வவங்கடவவை

பிைம்மவதவைால்

அபிவஷகம்

வசய்யப்படுகின்றது, உைகத்ரத அளந்த பாதம், அகைிரகரய காத்த பாதம் 60

,பிைாடியால் அன்வபாடு வருடும் பாதம், எை வமாை, ைாம, கிருஷ்ண, கல்கி அவதாைங்கரளயும் வபாற்றி அரைத்து உயிரிைங்கரளயும் காக்கும் பாதம் என்று பாடுகிறார். "ைங்கவை வதய்வம் வபாங்கவை பிைசாதம்" என்று ஒரு கூற்று உண்டு, அவத வபால் மரைவய அவர் மாளிரக என்றும், வவங்கடவவை அவர் உைகம் என்று வாழ்ந்து வந்தார். அவரை காணாது வபற்வறார்கள் திருமரைக்கு வந்தைர். பக்தர்கள் புரட சூை தன்ரை மறந்து மரையப்பரை நிரைத்து அன்ைரமயா

பாடும்

காட்சிரய

கண்டைர்.

பின்

அவரை

தம்வமாடு

வருமாறு அரைக்க, அதரை மறுத்துவிட்டார் அன்ைரமயா. பின் குருவின் வற்புறுத்தைால்

அவர்கவளாடு

வசன்றார்.

அவருரடய

வபற்வறார்கள்

திம்மக்கா,

அக்கைம்மா

என்று

வபண்கரள

இரு

மணம்முடித்து ரவத்தைர். இல்ைறத்தில் இருந்தாலும் ஹரியின்

மீ து

ஸ்ரீ வகாண்ட

பக்தி குரறயவில்ரை. அன்ைமாச்சார்யாரின் புகரை

வகள்விப்பட்டு

நர்சிங்கைாயர் அைசர்

என்ற இவரை

தன்னுரடய அரவக்கு அரைத்து சிறப்பு வசய்தார், அைசர் அல்ைவா ஆரச யாரை

விட்டது.

வவங்கடவரை

புகழ்வது

வபாை

தன்ரையும்

புகழ்ந்து

ஒரு பாடல் பாடுமாறு கட்டரளயிட்டார். அதற்க்கு அன்ைரமயா கடவுரள பாடும் நாவால் உன்ரை பாவடன் என்று கூற அைசன் அவர் வமல் வகாபம் வகாண்டு ரக விைங்கிட்டு சிரறயில் அரடத்தான்.

எந்த

துன்பத்திலும்

எந்த

நிரையிலும்

பசிவயடுத்து

வசார்வரடந்த

நிரையிலும் பரகவர்கள் நம்ரம சிரற ரவத்த நிரையிலும் பிறர் நம் மீ து பைி சுமத்தும் வவரளயிலும் ஏன் நம்ரம வகாரை வசய்ய முயலும் சமயத்திலும் கூட ஸ்ரீ ஹரியாை திருவவங்கடமுரடயாைின் நாமம் ஒன்று தான் நம்ரம இத்துன்பங்களில்ைிருந்து காப்பாற்றும் வல்ைரம உரடயது. வவறு

எந்த

ைாகத்தில்

கடுரமயாை

இந்த

முயற்சியும்

கீ ர்த்தரைரய

பாடி

பைைளிக்காது

முடித்தவுடன்

என்று

ரக

முகாரி

விைங்குகளும்

சிரற கதவுகளும் தாைாக உரடந்தை. இவர் வவங்கடவரை பற்றி இயற்றிய பாடல்கள் மக்கள் இடத்வத வபரும் வைவவற்ப்ரப

வபற்றது.

வபான்ற

ஸ்ரீ

"சைணாகதி" ரவஷ்ணவ

தத்துவங்கரளயும் தமது கீ ர்த்தரைகள் மூைம்

மக்களுக்கு

பாடிைார். வபசிய

மக்கள்

புரியும் அந்த

நரடமுரற

ரவத்தும்,

வண்ணம் காைத்தில்

வமாைிரயவய

நாட்டுபுற

முரறயிலும்

கீ ர்த்தரைகள்

பாடிைார்.

இவைது

கீ ர்த்தரைகரள

சிருங்காை

(நாயிக்கா

பாவம்) நரட மற்றும் தத்துவ பாவம்)

நரட

தன்ரை

தரைவியாகவும்

நாயகரை

என்று

பிரிக்கைாம்.

தரைவைாகவும்

நாயிக்கா

(பக்தி

திருமரை பாவித்து

பாவத்தில்

பாடிய

கீ ர்த்தரைகள் ஏைாளம். சின்ை திருமரைச்சார்யா என்பவர் இவைது கீ ர்த்தரைகளின் சாைத்திரை ஒவை பாடைில் வதாகுத்துள்ளார்.

அர்த்தம்:

இவைது

கீ ர்த்தரைகள்

மூைம்

நாம்

வவதங்களில்

கூறப்பட்டிருக்கும் உண்ரமகள், கருத்துக்கள், நமது புைாண கரதகள், வவத வியாசரின்

புைாணங்களின்

கரதகள்,

மந்திைங்களின்

சைணாகதியின் மகத்துவம் எை அரைத்ரதயும் முடியும் என்று கூறுகிறார். எடுத்துக்காட்டாக

எளிதாக

அர்த்தங்கள் புரிந்துவகாள்ள

என்று

வைாளி

ைாகத்தில்

அரமந்த

இந்த

கீ ர்த்தரையில் வபருமாரள ஒரு பூதம் வபால் வர்ணிக்கிற வதாகுத்து

அைகாய்

பாடியுள்ளார்,

அவத

சமயம்

முடிவாய்

இந்த

தசவதர்கரளயும்

பூதம்

திருவவங்கட

மரையில் வமல் குடிவகாண்டுயிருக்கிறது என்கிறார். அன்ைரமயாவின் கீ ர்த்தரைகள் வபரும்பாலும் திருவவங்கடவைிடம் அவர் வகாண்ட

பூைண

பக்தியும்

என்பதில்

சைணாகதியின்

வவளிப்பாடகவவ

மாற்று

இருக்கிறது

கருத்தில்ரை.

அவர் ரவணவ குருபைம்பரைரய நன்கு அறிந்தவர் என்பதிற்கு சான்றாய் பகவத்

ைாமானுஜரின்

கட்டரளக்கிைங்க

திருமரையில்

புஷ்பா

ரகங்கரியம்

வசய்த

அைந்தழ்வாரை புகழ்வதாய் அரமந்த

இந்த

பாடவை

சான்று. அன்ைரமயாச்சாரியாரின் கீ ர்த்தரைகளில்

நாம்

ஆழ்வார்கரளயும் ஆண்டாரளயும் முடிகிறது. இவவைா

ஆண்டாள்

வாைணமாயிை

திருவவங்கடமுரடயாரை

பாடைில் கைவில்

கண்ணரை கண்டார்.

காண கண்டாள்.

அவத

வபால்

ஆண்டாள் திருப்பாரவயில் "வபாய பிரையும் புகுதருவான் நின்றைவும் 63

தீயிைில்

தூசாகும்

வசப்பு"

என்கிறாள்.

அன்ைமாச்சரியாரும்

எங்கும்

பைவியிருக்கும் பாவம் என்ற இருரள வபாக்குவது ஸ்ரீஹரி நாமவம என்று இந்த கீ ர்த்தரையில் கூறுகிறார்.

இவரும் ஸ்ரீ ரவஷ்ணவர் என்பதற்கு சான்றாய் எைது வதாள்களில் சங்கு சக்கைம் உள்ளதால் பிறப்பு என்ற பந்தவம என்ரை விட்டு விைகுவாயாக என்கிறார்.

இவர்

ஸ்ரீ

பாகவத

என்கிறார்.

பிைபாவத்ரத

அடியார்கள்

கருதிைார்."வபாைகம்

வசய்த

"தாஸுை

உண்ட

மீ தி

வசடம்

சைண

தூளி

உணரவ

தருவவல்

நாங்ைாைமு" வபாகியமாய்

புைிதமன்வற"

என்று

வதாண்டைடிப் வபாடியாழ்வார் இவத கருத்திரை அருளி வசய்தார், இவ்வாறு

அன்ைமாச்சாரியாரின்

புைாணங்கள்,

ஆழ்வாரின்

கீ ர்த்தைங்கரள

திருவாக்குகள்,

ஆைாய்ந்தால் நம்

நாம்

ஆச்சாரியாரின்

திருவாக்குகரளவய அடிவயாற்றிச் வசல்வரத காணைாம்.

இன்றும் என்றும் நம் மைதில் அவைது வபயரை

வகட்டவுடன்

ஒைிக்கும்

நாட்டுப்புற

நரடயில்

அரமந்த

இந்த

பாடல், அவர் திருவவங்கடவைின் புகரை எல்ைாரும் எளிதாய் அறியும் வண்ணம் பாடியதற்கு சான்று.

இவைது கீ ர்த்தரைகள் ஒரு சாகைம், சம்சாை சாகைத்ரத கடக்க ஸ்ரீஹரியின் துரண

எப்படி

நமக்கு

வவண்டுவமா,அவதவபால்

இவைது

எல்ைா

கீ ர்த்தைங்கரளயும் ஆைாய திருவவங்கடவைின் துரண வவண்டும். முடிந்த அளவு

அவன்

துரண

வகாண்டு

ஆைாய்வவாம்

அனுபவிப்வபாம்

திருவவங்கடவைின் மகிரமகரள. நன்றி!

மதவிஸ்ரீ சுந்தர்ரொ ன் விளக்மகற்றும்ம ொது பசொல்லமவண்டிய ஸ்மலொகம். விளக்மக திருவிளக்மக மவதமுடன் நற் ம

ிறப்ம

ொதி விளக்மக ஸ்ரீமதவி ப ண்மணிமய

அந்தி விளக்மக அலங்கொர நொயகிமய கொந்தி விளக்மக கல்யொணித் தொயொமர சும் ப ொன் விளக்கு வவத்து

ஞ்சு திரி ம ொட்டு

குளம் ம ொல பநய்விட்டு மகொலமுடன் ஏற்றிமனன் ஏற்றிமனன் பநய் விளக்கு எந்பதன் குடி விளங்க வவத்மதன் திருவிளக்கு மொளிவகயில் நொன் விளங்க மொளிவகயில் ம மொங்கல்ய சந்தொன

ொதியுள்ள மொதொவவ கண்டு பகொண்மடன்

ிச்வச மடி

ிச்வச தொரும் அம்மொ

ிச்வசயுடன் தனங்கவளயும் தொரும் அம்மொ

ப ட்டி நிவறய பூஷணங்கள் தொருமம்மொ ொட்டி நிவறய அல்லும்

ொல்

சுவவ தொருமம்மொ

கலும் என் அண்வடயிமல நிலுமம்மொ

மசவித் பதளிந்து நின்மறன் மதவி வடிவம் கண்மடன் வஜ்ர கிரிடம் கண்மடன் வவடுரி மமனி கண்மடன் முத்து பகொண்வட கண்மடன் முழு

ச்வச மொவல கண்மடன்

ச ரி முடி கண்மடன் தொழ் மடல் சூடக் கண்மடன் ின்னல் அழகு கண்மடன்

ிவற ம ொல பநற்றி கண்மடன்

சொந்துடன் பநற்றி கண்மடன் தொயொர் வடிவும் கண்மடன் கமல திரு முகத்தில் கஸ்தூரி ப ொட்டும் கண்மடன் கொலில் சிலம்பு கண்மடன் கொலொழி

ீஃலீ கண்மடன்

மங்கள நொயகிமய உன்வன மனம் குளிர கண்டு மகிழ்ந்மதன் அன்வனமய அருந்துவணமய அருகில் இருந்து கொரும் அம்மொ வந்த விவன அகற்றி மகொ

ொக்யம் தொரும் அம்மொ

தொயொமர உந்தன் தொழடிமய சரணம் என்மறன் மொதமவ உந்தன் மலரடியில் நொன்

ணிந்மதன்

தந்வதயும் தொயும் நீமய தற்கொக்கும் ரட்சகி நீமய அன் ருக்கு உதவும் நீமய ஆதொரமும் நீமய உன்வன உறவொக நம் ி உற்றொவர வகவிட்மடன் தொமய சந்தொன பசௌ ொக்யம் தந்து சத்துக்கள் மசவவ எனக்கு அளிப் ொய் க்தியுள்ளமனம் எனக்கு தந்து

ரமதவி கிருவ யுடமன அருள்வொய்.

ஆழ்வார்கள் ககாஷ்டியில், த ாண்டரடிப்த ாடியாழ்வார் மற்றும் மதுரகவிகள் விர்த்து மற்றைய எல்லா ஆழ்வார்களும் திருகவங்கடமுறடயாறை அநு வித்து உள்ளார்கள் - ம் ாசுரங்களில் . "பீ கவாறடப் பிராைார் பிரம குருவாகி வந்து" என் ற்ககற் அந் எம்த ருமாகை ஆசார்யர்களாய் வந்து அவ ரிக்கின்ைான். "அன்று இவ்வுலகிறை ஆக்கி அரும் த ாருள் நூல் விரித்து, நின்று ன் நீள் புகழ் கவங்கட மாமறல கமவி , பின்னும் தவன்றிப் புகழ் திருகவங்கடநா ன் எனும் குருவாய்" என்று அந் திருகவங்கடமுறடயாகை நம் தூப்புல் குலமணியாய் அவ ரித் ருளிைான். த்து ஆழ்வார்கள் திருகவங்கடமுறடயாறை எப் டி அநு வித் ார்ககளா, அக க ால் நம் ஆசார்ய வள்ளலும் அநு வித் ார்.  "கவ ப் த ாருகள என் கவங்கடவா" என்று த ரியாழ்வார் ாடியற " கண்ணன் அடியிறை எமக்குக் காட்டும் தவற்பு" (चरणौ शरणं) என்றும்,  "நின்று விறை தகடுக்கும்" என்று திருமழிறசயாழ்வார் ாடியற "கடுவிறையர் இருவிறையும் கடியும் தவற்பு" என்றும்,  "ஒழிவில் காலதமல்லாம் உடைாய் மன்னி, வழுவிலா அடிறம தசய்ய கவண்டும் நாம், த ழி குரலருவித் திருகவங்கடத்து எழில் தகாள் கசாதி எந்ற ந்ற ந்ற க்கக" என்று நம்மாழ்வார் ாடியற "திண்ணம் இது வீதடன்ைத் திகழும் தவற்பு" என்றும்,  "த ண் நீர் ாய் கவங்கடத்து" என்று ஆண்டாள் ாடியற , "த ளிந் த ரும் தீர்த் ங்கள் தசறிந் தவற்பு” என்றும்,  "அறடதநஞ்சகம" என்றும்”, “வந்து அறடந்க ன்" என்றும் திருமங்றகஆழ்வார் ாடியற ," புண்ணியத்தின் புகல் இத ைப் புகழும் தவற்பு" என்றும் 66

 “திருகவங்கடம் என்னும் எம்த ருமான் த ான்மறலகமல் ஏக னும் ஆவேவே" என்று குலகசகர ஆழ்வார் ாடியற "த ான்னுலகில் க ாகதமல்லாம் புணர்க்கும் தவற்பு" என்றும்  "மந்தி ாய் வட கவங்கட மாமறல, வாைவர்கள் சாந்தி தசய்ய நின்ைான்" என்ை திருப் ாணாழ்வார் ாடியற "விண்ணவரும் மண்ணவரும் விரும்பும் தவற்பு" என்றும்  "கவங்கடத்து கமயானும் உள்ளத்தின் உள்ளான்" என்று த ாய்றகயாழ்வார் ாடியற ,  "கவங்கடகம யாம் விரும்பும் தவற்பு, உள்ளம் றவத்து உள்ளிகைன்" என்று பூ த் ாழ்வார் ாடியற  "ஒலி நீர் கவங்கடத் ான் உள்ளத்தின் உள்கள உளன்" என்று க யாழ்வார் ாடியற , ---- "கவங்கட தவற் ை விளங்கும் கவ தவற்க " என்றும் "ஓதரான்று ாகை அறமயாக ா ாரணியில் வாழ்வார்க்கு வாகைைப் க ாமளவும் வாழ்வு" என்று தசால்லும் டியாக நம் கவி ார்க்கிக ஸிம்மம் ஒகர ாசுரத்தில் திருகவங்கடமுறடயாறை மங்களாஸாஸைம் தசய் ார். இப் டி நம் தூப்புல் வள்ளறலப் க ான்கை ல ஆசார்யர்கள் திருகவங்கடமுறடயாறை அநு வித்துள்ளார்கள். இக்கட்டுறரயில், நம் க சிக ஸம்பிர ாயத்தில், ா ாசார் வம்சத்தில் வந் ஆசார்ய வள்ளல்கள், திருகவங்கடமுறடயாறை அநு வித்து, ல றகங்கர்யங்கறள இன்றும் எவ்வாறு தசய்து தகாண்டுள்ளார்கள் என் ற சிறிது அநு விப்க ாம்.

திருமலை நம்பிகள் அநுபவித்த விதம்: ப்ரம்மாவின் மாைஸ புத்ரர்களில் ஒருவர் அங்கீரஸர். இவர் ஷடமர்ஷண ககாத்ர ப்ரவர்த் கர் ஆவார். இந் வம்சத்தில் விஷ்ணு வ்ருத் ர் - சடமர்ஷணர் - கவ ாந் முனிகள் - ப்ரும்ம ந்த்ரர் ஸு ர்சைர் - புண்டரீகர் - ஸ்ரீறசலாதீசர் - தவங்கடாதீசர் - ஸ்ரீறசலாதீசர் சடமர்ஷணர் - தவங்கடநா ார் - விஷ்ணுவ்ருத் ர் - ப்ரும்ம ந்த்ரர் 67

தவங்கடாதீசர் - ங்கஜாக்ஷர் - ஸ்ரீறசலாதீசர் - ஸ்ரீ ஈஸ்வரமுனிகள் ஸ்ரீமந்நா முனிகள் - ஈஸ்வர ட்டாழ்வான் - ஆளவந் ார் த ய்வத்துக்கரசு நம்பி க ான்கைார் அவ ரித் ைர். த ய்வத்துகரசு நம்பி, திருமறலயில் இருந் த ாழுது ஸாக்ஷாத் திருகவங்கடமுறடயான் அநுக்ரஹத் ாகலகய, அவனுக்குத் தீர்த் றகங்கர்யம் ண்ணுவ ற்காககவ, த ய்வத்துக்கரசு நம்பிக்கு - த ரிய திருமறல நம்பி புத்திரைாக புரட்டாசி மா ம் அனுரா ா நக்ஷத்திரத்தில் அவ ரித் ார். இவர் ஒரு சமயம், ா விநாசநியிலிருந்து, எம்த ருமான் ஆரா ைத்திற்காக தீர்த் ம் எடுத்துக் தகாண்டு தசல்றகயில், திருகவங்கடமுறடயாகை சிறு ாலகைாய் (திருமறல நம்பிகள், த ரியாழ்வார் திருதமாழி அநுசந் ாைம் ண்ணிக்தகாண்கட இக் றகங்கர்யத்ற ச் தசல்வது வழக்கம்) வந்து " ாத் ா (அப் ா ஸம்ஸ்க்ரு த்தில் ! तात ) நீர் கவண்டும். என்று ககட்டு, மறித்து விறளயாட்டு தசய்து, ஆகாச கங்றகறய ஏற் டுத்திைான். அன்று மு ல் இந் வம்சத்திைர் " ா ாசார்" என்கை அறழக்கப் டலாயிைர். இன்றும் திருகவங்கடமுறடயானுக்கு இவரது வம்சத்திைர் தகாண்டு வரும் ஆகாச கங்றக தீர்த் கம நித்ய திருவாரா ைத்திற்கும், திருமஞ்சைத்திற்கும் சமர்ப்பிக்கப் டுகின்ைது. கமலும் இவர்ககள மந்த்ர புஷ் க் றகங்கர்யமும் தசய்கின்ைார்கள். திருமறல நம்பிகளுறடய குமாரர்கள் - பிள்றள திருமறல நம்பி (க ாழப் ர்) மற்றும் திருக்குருறகப் பிரான் பிள்ளான். திருமறல நம்பிகளின் சககா ரி காந்திமதி அம்றமயார். காந்திமதி அம்றமயாருக்கும், ஆசுரி ககசவ கஸாமாயாஜிக்கும் புத்திரைாக அவ ரித் வர் ஸ்ரீ கவத் இராமாநுஜர். இவர் ம் மாதுலராை, திருமறல நம்பிகள் शीपाद த்தில் शीमद्रामयण ம் ககட்டருளிைார். நா முனிகளின் திருப்க ரைார் ஸ்ரீ ஆளவந் ார் , நம் ஸம்ப்ர ாயத்தில் எவ்வளவு முக்கியகமா அவ்வாகை, ஸ்ரீ ஆளவந் ாரின் திருப்க ரைாை திருமறல நம்பிகள் முக்கியமாகும். 68

श्रीमान ् पापविनाशनाह्िय सरस्तीर्थेन पण ू ं घटं धत्ृ िा मूधनध न िेङ्कटाचलपते राराधनार्थं महान ् । योगीन्द्द्रस्य च मातुलः कललररपोस्सूक्तं िदन्द्नाददमां दत्ते भक्त पररप्लुतः प्रनतददनं शीशैलपूणो गुरः ||

((ஸ்ரீ றஷல பூர்ணாஷ்டகம்))

ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் அநுபவித்த விதம்: ஸ்ரீ ாஷ்யகாரர், ைது நவரத்ை க்ரந் ங்களில் ப்ர ாைமாை ஸ்ரீ ாஷ்யத்தில், மங்கள ஸ்கலாகத்ற கய திருகவங்கடமுறடயானுக்கு ஸமர்ப்பிக்கின்ைார். अखिलभुिनजन्द्मस्र्थेमभङ्गाददलीले विनतविविधभूतव्रातरक्षैकदीक्षे | श्रुनतलशरलसविदीप्ते ब्रह्मखण श्रीनीिासे भितु मम परकस्मन ् शेमुषी भक्तरूपा । ।

கமலும் அைந் ாழ்வாறைக்தகாண்டு திருமறலயில் நித்ய புஷ் றகங்கர்யத்ற ஏற் டுத்திைார். ஆதிகசஷன் அம்சமாை இவர், திருகவங்கடமுறடயானுக்கு திருவாழி, திருச்சங்கு சமர்ப்பித் ார்.

ஸ்ோமி வதசிகன் அநுபவித்த விதம்: ஸ்ரீ ாஷ்யகாரரிடமிருந்து, ஆசார்ய ரம் றர திருக்குருறகப்பிரான் பிள்ளான் - எங்களாழ்வான் - நடதூரம்மாள் கிடாம்பிஅப்புள்ளார் - ஸ்ரீ கவ ாந் க சிகன் என்று ஓராண் வழியாக த ாடர்கின்ைது. நம் கவி ார்க்கிக ஸிம்மம் திருகவங்கடமுறடயானின் " றய" கருறண என்னும் குணத்தின் மீக - 108 ஸ்க ாத்திரங்கள் தகாண்ட - ஸ்ரீ யாச கம் என்னும் ஸ்க ாத்திரத்ற ச் தசய்துள்ளார். அந் 108 ஸ்கலாகங்களுகம இங்கு அனுஸந்திக்கத் க்கறவ. 69

प्रपध्ये तं गगररं प्रायः श्रीननिासानुकम्पया | इक्षुसारस्रिन्द्त्येि यन्द्मूत्याध शकधरानयतम ् ||

கரும்பு சாறு உறைந்து கற்கண்டாய் ஆவதுக ால், அவன் கருறணகய கவங்கட தவற் ாக உறைந்து உள்ளது. यकस्मन ् दृष्टे तददतरसुिैगधम्यते गोष्पदत्िं सत्यं ज्ञानं त्रिलभरिगधलभमुध्तमानन्द्दलसन्द्धम ु ्| त्ित्स्िीकारात ् तलमह कृनतनः सूररबन्द्ृ दानुभाव्यं ननत्यापूिं ननगधलमि दये ननविधशन्द्त्यञ्जाद्रौ ||

- எக ாழுதும் புதி ாய் அநு விக்கப் டு வன் க ால் கவர்கின்ைான். யா க விகய!, உன் கருறையாறலகய, புண்யசாலிகள் திருகவங்கடமறலயில் ஸ்ரீநிவாஸறை அனு விக்கின்ைைர். सारं लब्धिा कमवप महतः श्रीननिासाम्बुराशे: काले काले घनरसिती काललकेिानुकम्पे | व्य्तोन्द्मेषा मग ृ पनतगगरौ विश्िमाप्याययन्द्ती शीलोपज्ञं क्षरनत भिती शीतलं सद्गुणौघम ् ||

கமகங்கள் கடல்நீறரப் ருகி, நல்ல குளிர்ந் மறழயாகப் த ாழிவதுக ால், திருகவங்கடமுறடயானுறடய உயர்ந் குணங்கறள, யா க விகய நீ கச நர்கள் மீது த ாழிகின்ைாய். இந் யாச கத்தின் தமாத் ஸ்கலாகங்களும் திருவாய்தமாழியின் 10 த்துக்கறள ப்ரதி லிப் ைவாய் உள்ளது என் தும் நம் பூர்வாசார்யர்களின் அநு வமாகும்.

ஸ்ரீபஞ்சமத பஞ்ஜந தாதவதசிகன் அநுபவித்த விதம்: ஸ்ரீ கவ ாந் க சிகனின் குமாரர் - ஸ்ரீ குமார வர ாசார்யர் இவர் சிஷ்யர் - ஸ்ரீ ப்ரம்ம ந்த்ர ஸ்வ ந் ர ஜீயர் - இவரிடமிருந்து - ஸ்ரீ கடிகாச ம் அம்மாள் - ஸ்ரீ ஆதிவண் சடககா யதீந்த்ர மஹாக சிகன் எை சிஷ்ய ரம் றர த ாடர்கின்ைது. ஸ்ரீ மத் ஆதிவண் சடககா யதீந்த்ர மஹாக சிகன்- அகஹாபில மடத்தின் மு ல் ஆசார்யன் ஆவார். இ ன் ஸ ா கரும் ஆவார். ஸ்ரீ ஞ்சம ஞ்ஜந ா க சிகன் கந் னூர் ஸ்ரீநிவாஸ ா ாசாரியரின் வப்பு ல்வர். இவருறடய மாதுலர், அகஹாபில 70

மடத்தின் ஷஷ்ட ராங்குச ஸ்வாமி. (6 வது ட்டம்). ஸ்ரீ ஞ்சம ஞ்ஜந ா க சிகன் திக்விஜயமாக திருமறலக்கு எழுந் ருளி, திருகவங்கடமுறடயானின் றகங்கர்யத்தில் ஈடு ட்டார். இவர் விஜயநகர மன்ைர்களுக்கு ராஜ குருவாக திகழ்ந் ார். திருமறலயில், மாயாவதிறய, ஆசார்ய அநுக்ரஹத் ால் தவன்று, ராமாநுஜ ர்சைத்ற ஸ் ாபித்து , " ஸ்ரீ ஞ்சம ஞ்ஜந ா க சிகன்” (கபில, கணா , சுக, றஜந, றசவ - ம கண்டைம்) எைச் சிைப்புற்ைார்.

ஸ்ரீ ைக்ஷ்மி குமார தாதவதசிகன் அநுபவித்த விதம்: இவர்

ஸ்ரீ ஞ்சம ஞ்ஜந ா க சிகனின் ஸ்வீகாரப் புத்ரர் ஆவார். இவரும் ன் கப் ைாறரப் க ான்று விஜயநகர சாம்ராஜ்ய ராஜகுருவாகத் திகழ்ந்து, காஞ்சியில் க ரருளாளனுக்கும் , திருமறலயில், திருகவங்கடமுறடயானுக்கும் ல றகங்கர்யங்கறளச் தசய்துள்ளார். அரசர்களும், மற்ைவர்களும், இவருறடய எறடக்கு, எறட சமமாக, ங்கம், தவள்ளி மற்ை ரத்திைங்கறள இத் திருப் ணிகளுக்காக வழங்கிைார்கள். (காஞ்சியில் இ ன் நிறைவாக, துலா ார மண்ட ங்கள் உள்ளை). இந் ைத் ால், ல சந்நதிகளில் ங்கத் ால் விமாைங்களும், ல த ண்கள் திருமணம் தசய்து தகாள்வ ற்கு நிதிறயயும் அளித்து " ஸ்ரீ ககாடி கன்னிகா ாைம் லக்ஷ்மி குமார ா க சிகன் என்ை பிருதிறைப் த ற்ைார். திருமறல திருகவங்கடமுறடயான் ஆைந் விமாைத்திற்கு ங்கத் கடுகள் கவய்ந் ார். 1630ல் சம்ப்கராக்ஷணமும் தசய்து றவத் ார். திருப் தி திருமறலயில் த ருமாள் கஸவிக்கச் தசல்லும் கஸவார்த்திகள் தசௌகர்யத்திற்காக, 24,000 டிகள் தகாண்ட டிக்கட்டுகறள அறமத் ார். श्रीरङ्गे कंु भघोणे फखणपनतशयने िेङकटाद्रौ िष ृ ाद्रौलसंहाद्रौ यादिाद्रौ कररगगररलशिरे चालभनन्द्ध्यप्रभािः । 71

श्रीमत्कणाधटभूभन्द्ृ मखणमकुटमहो मंजरी रं कजताडि.घ्र – स्ताताचायो िदान्द्यो जगनत विजयते सािधभौमो गुरणाम ् || ताताचायधविननलमधतं ननरपमं सौिणधमत्युकरितं ननत्यानन्द्दनननकेतनं फखणगगरविन्द्धे विमानं हरे ः | यद्भासा प्रविललप्तभानुलशिरः तुङ्गः स शैलागधपो हे मादद्रं प्रहसन ् स्िननर्धरपयः फेनरछलाद्राजते || आनन्द्दननलयं विष्णोः विमानं िष ृ भूधरे | योभ्यवषंचत्सुिणेन तस्मै मान्द्याय मगंलम ् ||

தாதாசார்யர்களின் இன்றளவும் ததாடரும் அநுபேம்: திருமறலயில், தகளஸிக துவா சியன்று, அதிகாறலயில் உக்ர ஸ்ரீநிவாசன் 4 மாடவீதிகள் புைப் ாடாகி, ஆஸ் ாைம் ஏளியவுடன், ா ாசார் திருவம்சத்தில் வந் வர்கள், இன்றும் ஒவ்தவாரு வருடமும் தகௌஸிக புராணம் டைம் தசய்வற , திருகவங்கடமுறடயான் தசவிசாய்த்து மகிழ்கின்ைான். புராண டைம் ஆைவுடன், திருகவங்கடமுறடயானின் ப்ராஸ ங்கள் அவர்களுக்குப் ப்ராஸாதிக்கப் டுகின்ைை.

அஸ்மதாசார்யனின் அநுபேம்: ஏடூர், இம்மடி, திருமறல, லக்ஷ்மி குமார, ககாடி கன்னிகா ாை, அவ ாரம் - ஸ்ரீ அ ர்யாப் ாம்ரு ா யார்ய மஹாக சிகன், ஸ்ரீ திருகவங்கடமுறடயானின் அநுக்ரஹத்திற்குப் ாத்திரமாகி, அவன் திருச்தசவி சாய்க்கும் டியாக , இருமுறை கமற்தசான்ை புராண டைறகங்கர்யம் ண்ணியுள்ளார் .  மு லில் 18/11/1972 ல்  இரண்டாவ ாக 25/11/2012 ல்

இந் றகங்கர்யம் இது க ால் இன்னும் லமுறை நம் ஸ்வாமிக்கு வாய்க்கும்ப் டியாக திருகவங்கடமுறடயான் அநுக்ரஹம் ண்ண கவண்டும். विगाहे तीर्थधबहुलां शीतलां गुरसंतनतम ् श्रीननिासदयाम्भोगधपरीिाहपरं पराम ् । ।

ஏரியில்

நீர்

நிரம்பிைால்

வழிந்க ாடுவது க ால், எம்த ருமானுறடய கருறணயாகிய கடல் த ரிய ஏரி க ான்ைது. அது வழிந்து ஆசார்யர்களாய் ப்ரவாஹிக்கின்ைது. இைங்கும் துறைகறளப் க ான்ைது, இவ்வாசார்ய ப்ரவாஹம்/அநு வம். திருகவங்கடமுறடயானின் அனு வப் ப்ரவாஹமாை, ஆழ்வார், ஆசார்யர்களின் ஸ்ரீ ஸுக்திகளிலும், றகங்கர்யங்களிலும், நாமும் ஆழ்ந்து மூழ்கி திருமறலயப் னின் கருறணக்குப் ாத்திரர்களாகவாம். ஏடூர் இம்மடி திருமறல லக்ஷ்மி குமார ககாடி கன்னிகா ாை அவ ாரம் ஸ்ரீ அ ர்யாப் ாம்ரு ா யார்ய மஹாக சிகன் திருவடியாை கவலாமூர் ஸ்ரீ கல்யாணராமன் S. Ramkumar, Bengalluru rksampath@gmail.com https://sites.google.com/site/srithathacharthiruvadi/ ( Access to this site by request !!)

; திருமதி. லதொரொமொநு

ம்

Kd;Diu ek;khhothh; kq;fshrhrdk; nra;j jpUg;gjpfs; ,tw;Ws; jdpg;gjpfq;fshy; $wg;ngw;wit rpy. Rpy ghRuq;fspd; ,ilapilNa vLj;Jf; $wg;ngw;wit.

Kg;gj;jhW. jpUg;gjpfs;

Mo;thh; ghz;ba ehl;by;; mtjupj;jth;. Mjyhy; ghz;ba ehl;Lj; jpUg;gjpfisAk; kiy ehl;Lj; (Nfush) jpUg;gjpfisANk kpFjpahf kq;fshrhrdk; nra;Js;sh;. Nrho ehl;Lj; jpUg;gjpfs; ehw;gjpy; Ie;Jk;> ghz;b ehl;L> kiy ehl;L jpUg;gjpfspy; ,Ugj;jp Ie;J jpUg;gjpfSk; ,th; ghRuq;fspy; ngw;Ws;sd. Vdiait jpUNtq;flk; Kjypa tl ehl;Lj; jpUg;gjpfs;. jpUNtq;flj;ij kpFjpahf gy ,lq;fspy; ghbAs;shh;. jpUtpUj;jj;ijNa Mo;thupd; Kjy; gpuge;jkhf $Wth;. ,jpy; jpUNtq;flj;ijNa Kjypy; vLj;Jf; fhl;bAs;shh;.

jpUtpUj;jj;jpy; jpUNtq;fltd;: jpUtpUj;jj;jpy; 8 ghRuq;fspy; jpUNtq;fltidg;gw;wp ghbAs;shh;. mjpy; xU ghRuj;jij mDgtpg;Nghk;. ,J xU J}J ghRuk;. ,q;F J}J nrhy;yhj Nkfj;ijf; Fwpj;J jiytp ,uq;Ffpd;whs;. jpUNtq;flkiy Nky; nrd;W Nrh;tjw;fhf Gwg;gl;l Nkfq;fis Nehf;fp jiykfs; ‘vd;id gpupe;J mq;F nrd;W trpf;fpd;w vd; jiykfDf;F vd; epiyikiar; nrhy;YkhW ePq;fs; vdf;F J}juhf Ntz;Lk;’ vd;W Ntz;l mit clNd cld;gltpy;iy. kPz;Lk; mtw;iw Nehf;fp> ‘mtDs;stplj;J nry;Yk; NgW ngw;w ePq;fs; mq;qdk; nry;ykhl;lhj vd; jiy Nky; cq;fs; ghjj;ij itj;jhtJ nry;Yq;fs;’ vd;W Ntz;Lfpd;whs;. ,irkpd;fs; j}njd wpirj;jhy; ,irapyk; vd;jiyNky; mirkpd;fs; vd;why; mirAk;nfhyhk; 74

mg;nghd; khkzpfs; jpirkpd; kpspUk; jpUNtq; flj;Jtd; jhd;rpkak; kpirkpd; kpspupa Nghthd; topf;nfhz;l Nkfq;fNs ,;t;tplj;jpy; nghpathr;rhd; gps;is =#j;jpfs; kpf RitAld; mEgtpf;f Ntz;bait. ‘fPo; (32) ePyKz;l kpd;dd;d Nkdpg; ngUkhDf;F’vd;W gukgjj;Nj J}Jtpl;lhs;: mJ gugf;jp> guQhdk;> gukgf;jpAilahh;f;fy;yJ Gfnthz;zhj NjrkhifahNy mtjhuq;fspNy J}Jtplg;gh;j;jhs;;: mJTk; rk fhyj;jpy; cs;shh;f;fhag; gpd;id ,y;iyahifahNy gpw;gl;lhh;f;Fk; mEgtpf;fyhk;. gbr;Rygkhd jpUkiyapNy jpUNtq;flKilahd; jpUtbfspNy Nkfj;jijj; J}jhf tpLf;fpd;whs;. jpUkiyiaNehf;fpg; Nghfpd;w Nkfq;fNs> J}J nra;jpiaf; nfhz;L Ngha; nry;Yq;fs; vd;why;> nrhy;Yfpd;wPh;fs; ,y;iy: jpUkiyf;Fg; Nghfpw guhf;fpNy NgrhJ Nghfpd;wtw;iwf; fz;L> ePq;fs; nrhy;ykhl;Bh;fshfpy; cq;fs; jpUtbfis vd; jiyNkNy itf;fkhl;Bh;fsh? jpUkiyf;Fg; NghthUila jpUtbfs; cj;Njr;akhapNw ,Ug;gJ? jpUkiyf;Fg; Nghfpwth;fisj; jiyapNy itf;ff; fpilf;FNkh? jpUtbiag; (mEkidg;) gpuhl;b ,q;Nf Xupuhj; jq;fpg;Nghf Ntz;Lnkd;W mUspr; nra;a> xz;zhJ vd;W mtDk; kWj;Jg; Nghdhg;Nghy Nghfh epd;whd;’ vd;W.

nghpa jpUte;jhjpapy; jpUNtq;fltd; fy;Yk; fidflYk; itFe;j thd;ehLk; Gy;nyd;W nty;y

xope;jdnfhy;?

Vghtk;!

nebahd; epwk;fhpahd; cs;GFe;J ePq;fhd; mbNadJ cs;sj;J mfk; (fy;-jUNtq;flk;;: fidfly;-jpUghw;fl y;> thd;ehL-thDyfk;> Gy;nyd;W-mw;gkhfp> Vghtk;-INahghtk;> nty;y-kpf) Vd;w jpUg;ghRuj;jhy; kq;fshrhrdk; nra;fpd;whh;.

jpUNtq;flj;ij

vk;ngUkhDf;F gukgjj;jpYk; jpUg;ghw;flypk;> Nfhapy; jpUkiy ngUkhs; Nfhapy; Kjyhd cfe;jUUspAs;s ,lq;fspY; ,Ug;gijtpl nka;abahUila ,ja fkyj;jpy; tho;tNj kpf tpUg;gkhFk;. Rkak; ghh;j;J md;gUila neQ;rpy; Nrh;tjw;fhfNt kw;w ,lq;fspy; vk;ngUkhd; jq;Ffpd;whd;. MfNt> gukgjk; Kjypatw;wpd; thrk; cghakhfTk; mbahh;fSila ,jaf;fkyj;jpy; GU\hh;j;jkhfAk; ,Uf;Fk;. ,/J mtDf;Fif$btpl;lhy; gukgujk; Kjyhd ,lj;jpy; thrk; nra;tJ kl;lkha;tpLk;. Xt;nthU ,utpy; gs;sp nfhs;Sk;NghJ ,g;ghRuj;jpy; gyfhy; mDre;jpf;f Nyz;Lk; vd;gJ nghNahh;fspd; cgNjrk;.

jpUtha;nkhopapy; jpUNtq;fltd; jpUNtq;flKilahDf;F mbik nra;a Ntz;Lk; vd;w fUj;Jilajpy; Kjy; ghuk; ,J. xoptpy; fhynky;yhk; cldha; kd;dp tOtpyh mbik nra;a Ntz;Lk; ehk; njopF ey; mU tpj;jpU Ntq;flj;J vopy;nfhy; Nrhjp ve;ij je;ij

je;ijf;Nf (1)

(xopT ,y;-Xa;tpy;yyhj> cldha;-$l;lNt> kd;dp-epiyngw;W>tOtpyhFw;wkw;w>njopFuy;mUtp-fk;gPukhd XiriaAila mUtp> vopy;nfhy;epwk; ngw;w) “me;Njh! fPNo ntFfhyk; tPzhff; fope;Jtpl;lNj! vd;fpd;w ,oT neQ;rpy; glhjgb mjid kwe;J Mde;jkakhff; ifq;fhpak; gz;zpg;ghh;f;fpd;wdh;” vd;gJ ,jd;fUj;J.’cldha;’ vd;gJ vy;yhj; Njrq;fspYk; tplhNj njhlh;e;J mbik nra;a Ntz;Lk; vd;fpd;w ghhpg;igf; fhl;LfpwJ. ‘xoptpy; fhynky;yhk;’ ,jw;F xU IjPfk;. “Mo;thh; jpUtuq;fg; ngUkhsiuah; ,j;jpUtha;nkhop ghlg;Gf;fhy; ‘xoptpy; fhynky;yhk; xoptpl;fhynky;yhk; fhynkyy;hk; vd;W ,q;qNd neLk; Nghnjy;yhk; ghb> Nky; Nghfkhl;lhNj mt;tstpNy jiyfhl;bg; Nghthuhk;” vd;W. ,jdhy; miuth; Mo;thUila epiyikia mg;gbNaailj;J ifq;fhpaj;jpy; jkf;Fs;s <Lghl;ilf; fhl;bdnud;gJ ngwg;gLk;. jpUNtq;flj;J vopy; nfhs; Nrhjp: ,q;F <l;L =Rf;jp gukNghf;fpakhdJ. “thdhh; NrhjpiaAk; ePthop NrhjpiaAk; t;ahth;j;jpf;fpd;wJ: thdhh; Nrhjp gfy; tpsf;Fg; gl;bUf;Fk; ePythop Nrhjp fly;nfhz;L fplf;Fk;. Ntq;flj; njopy;nfhy; Nrhjp Fd;wj;jpypUf;Fk; tpsf;fhapUf;Fk; ‘jpUNtq;flNka’ tpsf;fpNws;”. vk;ngUkhdhh; ,j;jpUtha; nkhopia mUspr; nra;Ak;NghJ me;jf; fhyl;Nrgf; FOtpy; E}w;Wf;fzf;fhf vOe;jspapUe;h rPlh;fis Nehf;fp ‘Mo;thh; ghhpj;j FiwjPuj; jpUNtq;flKilahd ghpruj;jpNyapUe;J epjpjpa ifq;fh;ak; gz;ztpUg;g Kilahh; MNuDKz;Nlh? Vd;W tpdtpaUs> FspuUtp Ntq;filakhifahNy vy;yhUk; FspUf;F mQ;rp tpil $whjpUf;f> mde;jho;thd; vOe;J ‘mbNaDf;f epakpj;jUs NtZk;; vd;whh;. mJ Nfl;L cfe;j vk;ngUkhdhh; ‘ePnuhUtNu Mz;gps;is’ vd;W Nghug;nghypaf; nfhz;lhbj; jOtpaUtp tpil 76

nfhLj;jUspdh;; mJ Kjyhf ‘mde;jjhz;gps;is’ Gfo;gutyhapw;W vd;gJ ,jpfhrk;.

vd;W

mtUf;Fg;

,d;ndhU jpUtha;nkhop ruzhfjpjj;Jtij tpsf;FtJ. cz;l ngUthah’ (6>10) vd;W njhlq;FtJ> ,jw;F jpUtha;nkhopapy;

‘cyfk; Ke;jpa

jhtp itak; nfhz;l ele;jh kiufl;Nf $tpf; nfhs;Sk; fhyk; ,d;Dk; FWfhNjh?(9) vd;nwy;yhk; mghpkpjkhd Mh;j;jpNahl gukgjj;jsTk; Nfl;Fk;gb> Nfl;Nlhh; neQ;rk; ePuha; cUFk;tz;zk;;> vk;ngUkhidf; $g;gpLfpd;whh;. ,e;jf; Fuy; nrtpld; fhjpy; Cjpa rq;nfhyp Nghyhapw;W. jpUNtq;flkiyapNy epj;jpa#hpfNshL> epj;jpark;rhhpfNshL> jph;af;FfNshL (tpyq;Ffs; Kjypad) NtWghL ,d;wp vy;yhUk; te;J xU kplwhf Mr;uapf;fyhk; gb epj;jpare;jp gz;zpapUf;fpwgbia mEre;jpj;J jpUNtq;flKilahd; jpUtbfspNy nghpa gpuhl;bah; Kd;dpiyahf (GU\fhu G+ijay;yth?) jk;Kila mej;afjpj;Jtj;ij(Md;kh ul;rzj;jpw;F vk;ngUkhidj; jtpu NtnwhU ul;rg;nghUs; mw;wpUf;if) tpz;zg;gk; nra;J ruzk; GFfpd;whh; ,j;jpUtha; nkhopapy;. ,jd; %yk; xd;gJ ghRuj;jhy; ruz;ad; jd;ik nrhy;ypg; gj;jhtJ ghRuj;jpy; ruzk; GFfpd;whh;. “cd;idnahopa NtWfjp ,y;yhky; ,Uf;fpd;w vd;id cd; jpUtbfspNy tpuF mUspr; nra;a Ntz;Lk;. tpNuhjpfisnay;yhk; fpoq;F vLf;f ty;y jpt;ahAjj;jpdhy; xsp ngw;wpUf;fpd;w eP vdJ tpNuhjpfisAk; Nghf;fp ehd; cd; jpUtbfisr; NrUk;gb fUizfhl;l Ntz;Lk;!” vd;wPh;. ‘,q;qdk; epidj;jNghNj mUs KbAkh?; vd;d? ;NtWgl;l rpw;wpd;gq;fspy; Nghfhjgb Qhd ,yhgj;ijg; gz;zpitj;J cdf;F Ngw;wpidj; jUjy; nghpa gzpNah? Vd;fpd;whh;. ‘gpuhNd cd;idg; ngWif;F clyhf eP rhj;jpuq;fpshy; fhl;bj; je;j rhjdq;fs; xd;Wk; vdf;f gad; mspf;f tpy;iy. Mdgpd;g> Njtiu ehd; miltjw;F vdf;nfd;W jdpNa xU rhjdk; fz;L juNtZk;; vd;fpwhh;. ‘Mo;tPh;’ ePh; ,q;qNd fple;J Jbg;gNjd;? vg;gbAk; ck; tpUg;gk; epiwNtw;wNt fUjpapUf;fpd;Nwhk;’ vd;W jpUTs;skhf> m/J vd;iwf;Fr; nra;tjhfj; jpUTs;sk;? xU ehspl;Lj; juyhfhNjh? vd;fpwhh; Mo;thh;. ‘Mo;tpH;> ve;ehNsh vd;W ePh; IAWfpW Vd;? m/J xUNjr tpNrlj;jpNyNa cs;sJ xd;W md;Nwh? vd;W vk;ngUkhd; mUspr; 77

nra;a> ‘mq;Fs;shUk; ,q;Nf te;jjd;Nwh mEgtpf;fpd;wJ? mg;gbapUf;f vdf;Fkhj;juk; NjrtpNrlkh? Vd;fpwhh;. cd;idr; Nrh;e;jjw;F vd; jiyapy; xU rhjdKk; ,y;iy’ vd;wPh; ,/J xU thh;j;ijNah? Rhjdj;ijr; nra;jhh;f;F md;wpg; gyk; cz;Nlh? Vd;W vk;ngUkhd; nrhy;y> ;mth;fSila tpUg;gq;fisg; ngWjy;> rhjd mDl;lhdj;jhNy vd;wpUf;Fk; ehd;Kfd; KjyhapNdhh;f;Fk; fpl;bdhy; ghRuk; ,JNtad;Nwh? Vd;fpwhh;. jhe;jh Kila MfpQ;rd;aj;ij (fd;k Qhd gf;jpfshfpw kw;w cghaq;fpsy; njhlh;gw;wpUf;if) Kd;tpL kj;jid Nghf;fp. xU rhjdj;jijr; nra;J ngwyhk; gbNah eP ,Uf;fpwJ? Jhk; tpUk;gpathNw fhzg;ngwhikahNy> ‘,g;NghNj cd;idf; fhzhtpby; jhpf;fkhl;Nld;’ vd;fpwhh;. jk;Kila vz;zk; rlf;nfdr; rpj;jpf;iff;fhfg; nghpa gpuhlbahiug; GU\fhukhff; nfhz;L jpUNtq;flKilahd; jpUtbfspy; ,q;qdk; ruzk; milfpd;whh;. mfpyfpNyd; ,iwAk; vd;W myNkh;kq;if ciwkhh;gh! epfhpy; Gfoha;! cyfk;Kd; Wilaha;! Vd;id Ms;thNd! epfhpy; mkuh; Kdpf;fzq;fs; tpUk;Gk; jpUNtq;flj;jhNd! Gfo;xd; wpy;yh mbNad; cd; Mbf;fPo; mkh;e;J GFe;NjNd Gpuhl;bapd; GU\hfhu gyj;jhNy jiynaLf;Fk; MW Fzq;fSs; ehd;ifr; nrhy;YfpwJ ,g;ghRuk;. ‘epfhpy; Gfoha;’ vd;gjdhy;’thj;rt;aj;ij’Ak; ‘cyfk; %d;Wilaha;’ vd;gjdhy; ‘Rthkpj;Jtj;ij’Ak; ‘vd;id Ms;thNd’ vd;gjdhy; ‘nrsrPy;aj;ij’Ak; njuptpf;fpd;whh; Mo;thh;.

Lord Krishna in Bagavad Gita had said that among the months he is marghazhi but in this kali yuga, lord thiruvengadayudan was born in the month of purattasi there are numerous people who have offered their soul-stirrring music to the lord. Among them the divine azhwars too have sung,let us talk abot the songs of the Azhwars which are indeed bakthi laden garlends imbued with eternal fragrance Ten of the twelve Azhwars have sung on the lord (total 202 pasurams). In his thiruvaimozhi, he has stated that in that thirumalai in which rivers flow, my father's father's father beauty is boundless. we should forever be his servants and ensure all his needs are fulfilled on daily basis. Also the nithyasuris worship him daily with flowers. Swamy NammAzhwAr in the decade 6.10 salutes the nectarine beauty of the Lord of Saptha Giri with choice salutations: "Ulaham uNDa Peru VaayA" the One with the huge mouth that swallowed the world and its entities during PraLayam "Thiru NEmi Valavan (One sporting Sudarsanam in Hisright hand) "MEga VaNNan" (One with the dark blue hue of the rain-laden clouds). "kOlak-Kani Vaay PerumAn" (One with the beautiful mouth like the ripe red BhimbhA fruit) "SenthAmaraikat-senkani Vaay naal thOL amudhE" (One with lotus-soft beautiful eyes, red lips and beautiful four arms and nectarine to experience). In nammazhwars sarnagathi verse he acknowledges the supremacy of lord thiruvengadamudayan over all other Gods and that in this Thirumala where Nithyasuris pray to him with fragrant flowers he wishes to attain moksham Thirumangai azhwar has sung of Lord venkatesha in several pasurams. He mentions Thirupathi as the light evanescent of Vedas. “Oh Mind! Reach Thiruvengadam” (Tiruvengadam atai nenjame). The desire of the longing soul is expressed here. He then speaks of the scenario of the sacred hills of Venkadam. Here the red fishes frisk freely in the perennial cascades of water. After breaking the Kurunthai trees as the Lord of cowherds, He slumbers with his Lotus eyes closed on the Milky Ocean. He alone tore asunder the mighty beak of the demon Bakasura. As dwarfish brahmachari (vamana) he begged Maha Bali, the king of Asuras for three feet of land. Thirumangai Alwar continues to pour out his feelings. The one who is the five primeval elements air, earth, fire, water, sky, the one who doesnt have birth and death, the one who has thousand names,the one who resides in thiruvenkata hills which is always surrounded by tall trees, O mind please go there! He wants the Lord to save him from the cyclic rebirth once 85

again. He characterizes himself as an absolute sinner without anyâ&#x20AC;¨redemption and so makes a total surrender. Both Nammazhwar and Thirumangai azhwar have sung about lord venkatesa but Kulasekara Azhwar has gone one step ahead and sung that he should atleast get one step in that venkata hill He declares : " O Lord of Thirumala ! Let me be born as a bird, beast, fish, tree, Stone, a stream or any thing on Your sacred hills so that I can be near You. Let me have the feast of the darsanam of Yourbeautiful face with coral-red lips. All I wish is to be near you and be born as something in this thirumalai Thirumazhisai Azhwar This Azhwar states that on just saying the significance of thiruvengada hills one can attain moksham. Thirumazhisai AzhwAr states that the SudhA Tanu of ThiruvEngadamudayAn is the protection for the DevAs and the Humans: " VengaDamE VaanOrkkum MaNNOrkkum Vaippu". Thirupan Azhwar Thiruppan Azhwar has sung 10 songs in total & in that only 2 on thirupathi. He states that Empurman is whom nithyasuris pray with flowers and he resides in thiruvengada hills where the male monkeys play by hopping tree to tree. First Triad of Azhwars Pey, Bhootham and Poygai are the first triad of Azhwars,who sung the glory of Lord Venkatesa . Peyalwar explains that Lord Venkatesa, who pervades the earth, the heaven, the eight directions, the Vedas and their meanings, has taken His abode in his heart lotus and resides permanently there. Pogai Azhwar states that Sri Venkatesa kindles the lamp of true knowledge in the minds of His bhakthas and destroys their samsaric ills. The third of the triad , Bhootham asserts that he has unwavering faith in Sri Venkatesa's commitment to rescue him from the afflictions of Samsara and reveals that he meditates unceasingly on the insatiable beauty and the auspicious attributes of the Lord of seven hills. Acharya Vedantha Desikan Acharya Vedantha Desikan eulogized the Kalyana Guna of the Lord celebrated as His Daya 86

(Mercy/Compassion) through one hundred verses in his Daya Satakam . In Daya Satkam , every set of ten slokas reveals a particular meaning associated with the divine attributes of Sri Venkatesa that blossom as His Daya . These ten divine attributes are : (1) His power to bless us with Moksha or release from the cycles of Births and Deaths (2) His ability to carry out whatever he wills (3) His power to destroy the enemies of those , who surrender unto Him (4) His role as the means (upaya) for attaining all significant goals (5) Being the fruit (palam ) of all earnest endeavours (6) Being attainable without fail through the Saranagathi route (7) Helping the lowest and the highest with equal haste , when they surrender to Him with sincerity (8) Standing as the tower of strength on the top of Venkatam hills to bless us as Kali Yuga Varadan (9) Incarnating as Rama and Krishna to come into easy reach of His devotees (10) Offering His Moksha Samrajyam right here on this universe of His. Smt. Saranya. V. S ப ண் குழந்வதகள் விளக்மகற்றுவதொல் அவர்களின் முகப்ப ொலிவு கூடும் !! நம் வட்டிலுள்ள ீ வபண் குைந்ரதகரள அவர்களது தாய்மார்கள் திைமும்

விளக்கு

ஏற்றும்படி

பணிக்க

வவண்டும்.

இதில்

அவர்களின் இரற பணி மட்டுமில்ைாமல் அவர்களின் வதஜசும் (அதாவது

முகவபாைிவும்)

கூடுகிறது.

இரத

வசாதிக்க

விரும்பிைால், தாய்மார்கள் தங்கள் வபண்ரண ஒரு குறிப்பிட்ட திைத்திைிருந்து விளக்கு ஏற்றும்படி வசால்லுங்கள். அன்று தங்கள் வபண்ணிடம்

அவளது முக

கண்ணாடியில் அன்ரறய

பார்க்க

வததிரய

வபாைிரவ

வசால்லுங்கள். கண்ணாடியின்

முகம்

பார்க்கும்

நீங்களும்

பாருங்கள்.

மூரையில்

குறித்து

ரவயுங்கள். சரியாக

இயற்ரகயாை

நாட்கள்

கைித்து, மீ ண்டும் முகவபாைிவிரை பாருங்கள்.மீ ண்டும் நிச்சயமாக உணை

(இதில்

உபாரத

ஒரு

முடியும்.

வயது

நாட்கரள

உங்கள்

வபண்ரண

பார்க்க 45

வது

மாற்றத்ரத

வந்த

கணக்கில்

கண்ணாடியில்

வசால்லுங்கள். நாள்

வபண்களின்

வகாள்ளாதீர்கள்) அவளது நீங்களும்

இவதவபால்

பாருங்கள்.

உங்களால், உங்கள்

வபண்ணால்

அதுமட்டுமின்றி

வபற்வறார்களின்

அைவரணப்பும் வியப்பூட்டும் வரகயில் கூடும்.

ஆதைவும்

ஆழ்வொர்கள்

ஆச்சொரியொர்கள்

மகட்டதும், முதலில் நிகமொந்த

மேொ

அனு வித்த

நிவனவுக்கு மதசிகன்

மவங்கடவன்

வந்தது,

உ.மவ.

என்னுவடய

என்ற

தவலப்வ

ஆச்சொர்ய

கருணொகரொச்சொரியொர்

ஸ்வொமி

ஸ்வொமிகளின்

மவங்கடமும் மவங்கடநொதனும் என்ற உ ன்யொசம். அதில்

ஸ்வொமி, ஸ்வொமி

கண்ணனடி

இவண

மதசிகன்

எமக்குக்

மவங்கடத்வத

கொட்டும்

பவற்பு

அனு வித்த

என்ற

அற்புத

விதத்தில் ொசுரத்வத

பகொண்டு அனு வித்திருப் ொர். கண்ணனடி இவண எமக்குக் கொட்டும் பவற்பு கடுவிவனயர் இருவிவனயும் கடியும் பவற்பு திண்ணமிது வடுஎன்னத் ீ திகழும் பவற்பு பதளிந்தப ருந் தீர்த்தங்கள் பசறிந்த பவற்பு புண்ணியத்தின் புகலிது எனப்புகழும் பவற்பு ப ொன்னுலகிற் ம ொகபமலொம் புணர்க்கும் பவற்பு விண்ணவரும் மண்ணவரும் விரும்பும் பவற்பு மவங்கடபவற்பு என விளங்கும் மவத பவற்ம மவலக்கு

எத்தவனமயொ

ப யர்கள்

இருக்கும்

ம ொது ஸ்வொமி மதசிகன் ஏன் பவற்பு என்று 9 முவற இந்த திவ்ய

ொடலில்

ிர ந்தத்தில்

யன் டுத்தி இருக்கிறொர். பவற்பு

என்று

முதலில்

யன் டுத்தியது யொர் என்ற மகள்வி வந்தது.. நொந்தகம் என்ற வொளின் அவதொரமொக மதொன்றிய, ம யொழ்வொர். என்மற

மவங்கடத்வத

ொடியிருக்கிறொர்.

ணி

மவங்கட

ம யொழ்வொரொல் திருத்தி

பகொள்ளப் ட்ட

ஆழ்வொரரும் பவற்ப ன்று வடொக்கி ீ

திருமழிவச

மவங்கடம்

ொடிமனன்,

நிற்கின்மறன்

நிவனக்கின்மறன் என்று

பவற்பு

நின்று

மவங்கடத்வத

மவங்கட

பவற்பு என்மற

ொடியிருக்கிறொர்.

முதன்முதலில்

நொயகி

ம யொழ்வொமர..

ிறகு நம்மொழ்வொரும், திருமங்வக ஆழ்வொரும் ப ண் தன்வம

எடுத்து

ல

திகங்கள்

ொவத்தில்

ொடியதும்

இந்த

ொட இந்த ம யொழ்வொமர மொர்க்கதரிஸி என் ர் நமது

ஆச்சொர்யர்கள்.

ம யொழ்வொர்

தனது

திருமவங்கடத்வத

மூன்றொம்

திருவந்தொதியில்

தன்

அதிக

ொடியுள்ளொர்.

திரு ொணொழ்வொருக்கு

(2/10)

ின்

ப்ர ந்த்தில்

திருமவங்கடத்வத

ொடியது... (19/100) நமது ம யொழ்வொர் தொன்.

ஸ்வொமி

"கண்ணனடி

மதசிகன்

அனு வித்த டி

இந்த

கண்ணனொகமவ

ொசுரங்களில்,

இவண

எமக்குக்

ம யொழ்வொர்

கொட்டும்

ொசுரங்கள்

பவற்பு"

திருமவங்கடவவன

அனு வித்துருக்கிறொர் என்று சில

என்று எப் டி

ொசுரங்கவள பகொண்டு

ொர்ப்ம ொம். ொற்கடலும் மவங்கடமும்

ொம்பும்

னிவிசும்பும்,

நூற்கடலும் நுண்ணுல தொமவரமமல், -

ொற் ட்

டிருந்தொர் மனமும் இடமொகக் பகொண்டொன், குருந்பதொசித்த மகொ ொ லகன். கவனுவடய ஐந்து நிவலகவள கூறும் அற்புத னிவிசும்பு வவகுண்டம் -

ொசுரம்

ர நிவல

ொற்கடல் திரு ொற்கடல் - வ்யுகம் குருந்பதொசித்த மகொ ொலகன்

- வி வ அவதொரம்

ொற் ட்டிருந்தொர் மனமும் - அந்தொர்யொமி மவங்கடம் திருமவங்கடம் - அர்ச்வச இதில் மற்ற அவதொரங்கவள கொட்டிலும் சிறந்த அவதொரம், திருமவங்கடத்தில் அர்சசவதொரமம இதில் குருந்பதொசித்த மகொ ொலகனொக கண்ணகமவ ஆழ்வொர் திருவுள்ளம். அடுத்து

ஒரு

அற்புத

ொசுரம்

நொம

சங்கீ ர்த்தனத்தின்

ப ருவம

பசொல்லும்

ொசுரம். இடம்வலம் ஏழ் பூண்ட இரவித்மத மரொட்டி, வடமுக மவங்கடத்து மன்னும், - குடம்நயந்த கூத்தனொய் நின்றொன் குவரகழமல கூறுவமத, நொத்தன்னொ லுள்ள நலம். நொ

வடத்ததின்

யமன

கவன் நொம சங்கீ ர்த்தனம்.

குடம் நயந்த கூத்தனொய் நின்றொன் குவரகழமல கூறுவமத,நொத்தன்னொ லுள்ள நலம் கன்றுமமய்த் தினிதுகந்த கொளொய். என்றும், கடிப ொழில்சூழ் கணபுரத்¦ தன் கனிமய

என்றும், மன்றமரக்

கூத்தொடி

மகிழ்ந்தொய்

என்றும்,

கடம்மமய வமந்தொ என்றும் என்ற திருபநடுந்தொண்டக டுத்துகிறது.

வடதிருமவங்

ொசுரத்வத நிவனவு

இடம்வலம் ஏழ் பூண்ட இரவித்மதமரொட்டி - ஸூர்யமண்டல மத்தியவர்த்தி நொரொயணன்

(கொரொர்

புரவிபயழ்

பூந்த

தனியொழி;

மதரொர்

நிவரகதிமரொன்

மண்டல என்று திருமங்வக ஆழ்வொரும் சிறிய திருமடலில் அனு வித்த டி ) எம்ப ருமொனுக்கு ஸூர்யமண்டலமும் ஒரு வொஸஸ்தொநமொதலொல் ‘இரவித் மதமரொட்டி‘ என்றொர். எம்ப ருமொனுவடய அநுப்ரமவசமின்றி எந்த மதவவதயும் எக்கொரியமும்

பசய்ய

முடியொதொவகயொமல

அவன்தொமன

ஸூர்யனுக்கு

அந்தர்யொமியொயிருந்து மதமர நடத்துகின்றொபனன்க. ொகவதத்தின்

டி (மவத வொனவியல்) ஸூர்யனின் மதரில் ஒற்வற சக்கரம்,

மமலும் 7 குதிவரகள். இதில்

இருந்து

ஆழ்வொர்

வொனவியலிலும்

வல்லவரொக

இருந்திருக்கிறொர்

என்று பதரிகிறது. ஏழ் பூண்ட –ஏழு குதிவரகவளப் பூண்ட என்ற டி. கொயத்ரீ ப்ருேதீ, உ ஷ்ணிக், கதீ. த்ரிஷ்டுப், அநுஷ்டுப்,

ங்க்தி – என்கிற ஏழு சந்தஸ்ஸுக்களும் ஏழு

குதிவரகளொயக் பகொண்டு வேிக்குபமன்று சொஸத்ரம் பசொல்லும். நமது சம் ிரதொயத்தின் திருமவங்கட

டி சுமதி என்ற மன்னனின் மவண்டுமகொளின் ப யரில்

க்ருஷ்ணமன

ொர்த்தசொரதியொக

(மதமரொட்டி)

வந்தொன்

என் து

ஐதீகம். “குன்றமமந்திக் கொத்தவன்...

குளிர்மவழ ரன்பசன்று

மசர்

திருமவங்கடமொமவல”

என்று

கண்ண ிரொன்

தொமன

திருமவங்கடமவலயில் ஸந்நிதி

வந்து

ண்ணிருப் தொக

அருளிச் பசய்வகயொமல இங்கும் “குடநயந்த கூத்தனொய் நின்றொன்” என்று

கண்ண ிரொமனொடு

ஒற்றுவம நயம் டக் கூறப் ட்டது. திருமவங்கடமுவடயொனுவடய

திருவடிகவளத்

துதிப் மத

நொவுக்குப்

யன்

என்றதொயிற்று. தொழ்சவடயும் நீ ண்முடியும் ஒண்மழுவும் சக்கரமும், சூழரவும் ப ொன்னொணும் மதொன்றுமொல்,- சூழும் திரண்டருவி

ொயும் திருமவலமமல் எந்வதக்கு,

இரண்டுருவு பமொன்றொய் இவசந்து. ேரியும்

ேரனும் ஒன்னு

ம ொல் மதொன்றும்

என்று ஆழ்வொமர

பசொல்லி விட்டொமர

என் து

ொசுரம்..

பகொஞ்சம் கவனித்தொல் அழகு புரியும்.. திருமவங்கடத்தொனின் எளிவம புரியும்.

இரண்டுருவு பமொன்றொய் இவசந்து திருமவங்கடத்தொன் மசவவ ஸொதிக்கிறொன். எந்த

இரு

உருவு

என்றொல்

ஒரு

க்கம்

சங்கர

உருவம்..

ஒரு

க்கம்

நொரொயணவ உருவம். சங்கர நொரொயணவுருவம். ஆனொல் திருமவங்கடத்தில் ப ருமொள் மட்டும் தொமன இருக்கிறொர்... ஆனொல் ஆழ்வொமரொ சங்கர நொரொயண அவதொரம் என்று பசொல்லுறொபர என்றொல்...இந்த ஒரு

இருவம்

இவனந்த

திருமவங்கடத்தொனிடம்

குணத்வத

கொனொலொம்

என் து

திரு

உள்ளம். இது சித்த சொதக உருவம்.. சதகன் (த ஸ்

ண்ணுகிறவன்) சித்தன் (த ஸ்

ண்ணுகிறவனுக்கு ஒரு

லன் பகொடுப் வன்)

க்கம் தொழ்சவட (த ஸ்

ஒரு

க்கம்

நீ ண்முடி

ண்ணுகிறவனுக்கு ண்ணியது

(சிவன்

ொர்த்தது...

த ஸ்

க்கம் சக்கரம்.

தனது

சமகொதரனொன

பகொல்ல

(கீ ரிடம்)

லன் பகொடுப் வன். ஒரு

க்கம் ஒண்மழு... ஒரு என்ன

ண்ணுகிறவன்),

மழு

சமகொதரவனமய

ப்ருேு

சக்கரம்

மேரிஷி)

அடியொர்கவள

ரக்ஷித்து பகொடுத்தது. அது சரி இதில் யொர் இடது க்கம்

யொர்

ப்ரதொனமொன ொட்வட

க்கம்…ப ொதுவொக

க்கம். எந்த உருவம் வலது

நன்கு

இருந்தொல்

வலது

கவனித்தொல்

ஒண்மழுவும்

புரியும்

சங்கமும்

ஆழ்வொமரொ சக்கரம் என்று

வலது

க்கமம

க்கம் எந்த உருவம் இடது

நொரொயணவ என்று

உருவம்

இருக்க

க்கம் ?

இடது

மவன்டும்...

ொடியதொல்... நொரொயண உருவம் வலது

க்கம் ஆனொல்

க்கமம.

சங்கர நொரொயண இடத்தில் எந்த குணத்வத

ொர்தமதொமமொ அந்த குணத்வத

திருமவங்கடத்தொனிடம் கொனொலொம் என் து

திரு உள்ளம். அதொவது தனது

ம ரனொன சங்கரனுக்கும் தனது உடம் ில் சரி

ொதி தந்த ஸவ்லப்யம் இங்மக

கொணலொம் என் து ஆழ்வொர் திருவுள்ளம்.என்மன! திருமவங்கடமுவடயொனின் ஸவ்லப்யம். From PBA swamy vilakka urai: எம்ப ருமொன் பமன் து ொதிவடிவம்

பசய்தருளின

பமொன்று,

ல

இது

அவதொரங்களில்

ேரிேரொவதொரபமன்றும்

ஸ்ரீமந்நொரொயணமூர்த்தி

ரமசிவமூர்த்தியொகவும் மகொலங்கபளல்லொம்

சங்கர

பகொண்டதொமிது, கவத் க்தர்கட்கு

நொரொயணவதொர பசொல்லப் டும்.

யொகவும் எம்ப ருமொன்

ொதிவடிவம் பகொண்ட

உத்மதச்யமொவகயொமல

இவ்வுருவந்தன்வனயும்

ஆழ்வொர்கள்

அநுஸந்தித்துப்

ொசுரங்கள்

ம சுவதுண்டு. அடுத்து ஒரு அற்புத

ொசுரம்

புகுமதத்தொல் வொய்பூசிக் கீ ழ்தொழ்ந்து, அருவி உகுமதத்தொல் கொல்கழுவிக் வகயொல், மிகுமதத்மதன் விண்டமலர் பகொண்டு விறல்மவங் கடவவனமய, கண்டு வணங்கும் களிறு. திருமவலயில்

மதயொவனகள்

தொமவரப்

பூக்கவளப்

றித்து

அப் ன்

திருவடிகளில் ஸமர்ப் ித்து வணங்குகிற டிவய ஒரு சமத்கொரம் ப ொலியப் ம சுகிறொர்.

எம்ப ருமொன்

ஸந்நிதியில்

பதொண்டுபசய்யப்

ம ொமவர்கள்

வொவயக் பகொப் ளித்துக் வககொல்கவள சுத்திபசய்து பகொண்டு புஷ் ங்கவள பயடுத்துக் பகொண்டு ம ொவது வழக்கம் இவ்வொசொரம் சொஸ்த்ரவச்யர்களொன மொனிட

சொதியர்க்கு மொத்திரமல்ல, திருமவலயிலுள்ள

அஃறிவணப் கட்கும்

ப ொருள் இவ்வொசொரம்

மகொல்விழுக்கொட்டிமல அவமந்திருக்கின்றது என்கிறொர் என்னது

யொவன

வொய்

பகொப் ளித்து

ஆசமனம்

ண்ணியதொ?

கொல்

கழுவியதொ? மத்தகம், கன்னங்கள் ஆகிய இடங்களிலிருந்து ப ருகி வொயிமல புகுகின்ற

மத

லத்தினொல்

வொய்

பகொப் ளித்து

ஆசமனம்

ம ொலும், அருவிம ொமல கொலளவும் ப ருகுகின்ற மத

ண்ணினது

லத்தினொல் கொவலக்

கழுவினது ம ொலும். இங்மக

மவங்கடவனின்

சமர்ப் ணம்) குற்றங்கவள

பகொண்டு கண்டு

வொத்ஸல்யம்

கொட்டப் டுகிறது.

சமர்ப் ிக்கணுமம பகொள்வதில்வல.

தவிர,

புஷ் த்வத

ப ருமொள்

அவதயும்

(ஆத்ம

நம்முவடய

ம ொக்கியமொகமவ

பகொள்கிறொன் என் து ஆழ்வொர் திருவுள்ளம். ப ொதுவொக அந்தொதிகளில் பதொடர்ச்சியொக ஒமர திவ்யமதசத்வத அனு விப் து என் து

அரிதொன

ஒன்று.

ஆனொல்

ஆழ்வொர்

பதொடர்ச்சியொக

ஆறு

ொசுரொங்களில்

மவங்கடத்வத

ஆழ்வொர் ப ண் தன்வமயில்

ொடுகிறொர். டிய

பவற்ப ன்று மவங்கடம்

அடுத்து

ஒரு

அற்புத

ொசுரம்

சூடுகிறொள்.

தொரொ

ொசுரம் என்று பகொள்வர்.

ொடும், வியன்துழொய்க்

கற்ப ன்று சூடும் கருங்குழல் மமல், மற்ப ொன்ற நீ ண்டமதொள் மொல்கிடந்த நீ ள்கடல்நீ ரொடுவொன், பூண்டநொ பளல்லொம் புகும் என் மகள், மவல என்றொல் திருமவங்கடம் என்கிறொள். வியன்துழொய்க்

கற்ப ன்று

சூடும்

யினும்தவழ யொயினும் தண்பகொம்

கருங்குழல்

மமல்

தொயினும்கீ ழ்

மவரொ யினும் ... அவன் சூடி கவளந்த் திருதுழொய் பகொன்டு வொட்டம் தணிய வசமவண்டும்… ீ ஆண்டளும் வொட்டம் தணிய வசுமிமன... ீ என்மற

ொடுகிறொள்.

மற்ப ொன்ற நீ ண்டமதொள் மொல்கிடந்த நீ ள்கடல்நீ ரொடுவொன் ா-

மல்லொண்ட

திண்மதொள் மணிவண்ணன் கிடந்த திரு ொல்கடலில் நீ ரொடுமவன் என்கிறொள் என்று தொயொர்

ொசுரமகவும் பகொள்வர்... முதல்

ஆழ்வொர்களில்

ப ண்

இல்வல..(முன்

ின்

ப ண்

இல்வல

தன்வம

ொசுரங்கள்

தன்வம எவற்றிலும்

என் தொல்)

எனமவ

இவத உ மதசமகவும் பகொள்வர்.. மவல

என்றொல்

பசொல்லுங்கள்.

திருமவங்கடம்

பதொடுத்த

என்று

துழொய்மலர்

சூடிக்

கவளந்தன சூடி பகொள்ளுங்கள். ொற்கடலில்

பசன்று

நீ ரடுங்கள்..

அபதப் டி

ொற்கடலில் பசன்று நீ ரடுவது.. இமத ஆழ்வொமர கீ மழ,

மனத்துள்ளொன்

மலரொள்

மொகடல்நீ

தனத்துள்ளொன்

ருள்ளொன், தண்டுழொய்

மொர் ன்..என்கிறொர்... எதொவது கடலில் பசன்று நீ ரடுங்கள்.எல்லொ

கடலிலும்

கவொன்

வொஸம்

குதிவர

பூட்டின

மதொறும்‘

என்று

ண்ணுகிறொன். பூண்டநொ

பளல்லொம்

நொபளல்லொம்

புகும்

என்ற டியொய்

ப ொருள் ட்டது... தினமும் ரங்க

யொத்ரொ

திமன

ஸூர்யனுவடய ‘விடிந்த

மதரிமல

விடிவுகள்

ண்ணுங்மகொள்.

திமன

என்று

குலமசகர

ஆழ்வொவரயும்

டுத்துகிறது. அடுத்து ஒரு அற்புத

ொசுரம்

ொர்த்த கடுவன் சுவனநீ ர் நிழற்கண்டு, ம ர்த்மதொர் கடுவபனனப் ம ர்ந்து, - கொர்த்த

நிவனவு

களங்கனிக்குக் வகநீ ட்டும் மவங்கடமம, மமனொள் விளங்கனிக்குக் கன்பறறிந்தொன் பவற்பு திருமவலயில்

நிகழ்ச்சிவயக்

கூறுகின்றொர்.

களொச்பசடிகளில் களொப் ழங்கவளப் அச்சுவன அங்மக

நீ வர

றிப் தொகவும்

குரங்கு

கவரயிமல

றித்துத் தின்ன பதொடங்கின குரங்கொனது

எட்டிப் ொர்த்தவொமற

மவபறொரு

ஒருசுவனயின்

அதில்

தன்

இருப் தொகவும்

ிரதி ிம் த்வதக்கண்டு

அது

களொப் ழங்கவளப்

ிரமித்து ‘எனக்குக் களொப் ழம் தொ‘ என்று வக நீ ட்டுகின்றதொம்,

இப் டிப் ட்ட திருமவலயொனது, வத்ஸொஸுரவனக் பகொண்டு க ித்தொஸுரவன முடித்த கண்ண ிரொன் திருவுள்ளம் உவந்து வொழும் திவ்யமதசமொம் என்ன அழகிய கற் வன தன்னுவடய

ொருங்கள்.

ிரதி ிம் த்தில்

தன்வனக்கண்டு என்றொல் தொன்

யப் ட

மவண்டும்

லம் ப ொருந்தியவன்

என்று தொமன ப ொருள். தொன்

இருக்கும்

விளொங்கனிவய, மரத்தில் தனக்கு

மரத்தில் நிழலில்

உள்ள பதரியும்

இருப் தொகவும்.. தரமுடியுமொ

குரங்கு

அவத

என்று

மகட் தொக

ஆண்

ஆழ்வொர்

அனு விப் கிறொர். தொமன

விளொங்கனிவய

முடிந்த

நிவலயில்,

உவடயவனொக வ ீ ொத்மொ

தன்னிடம்

நிற் தொகவும் ிறவியுள் இனி

பகொள்ளலொம்.

மசருமொ

மவங்கடத்வத

என்ற

(அரங்கனொய

ிணங்கு மொமற என்ற

ஆழ்வொர்

அற்புத

வந்து

ொசுரத்தின்

அனு வித்த

றிக்க தொமன

இருந்தும்

நப் ொவசயில், ித்தவனப்

இந்த

மவங்கடத்தில்

ப ற்று

மந்மதொ

ித்தவன மட்டும் பகொள்ளலொம்) கவடசி

ொசுரம்..

இதுவும்

ஒரு

ொசுரம்

முடிந்த ப ொழுதில் குறவொணர், ஏனம் டிந்துழுசொல் வ ந்திவனகள் வித்த, - தடிந்பதழுந்த மவய்ங்கவழம ொய் விண்திறக்கும் மவங்கடமம, மமபலொருநொள் தீங்குழல்வொய் வவத்தொன் சிலம்பு. குழல் ஊதின சிறப்வ

பசொல்லி, அந்த் கண்ணன் மசவவ ஸொதிக்கும் இடம்

மவங்கடமம என்று பசொல்லும்

ொசுரம்.

திருமவலயின்

நிலவளத்வதயும்

ஓக்கத்வதயும்

ஒரு

சமத்கொரமொகப்

ம சுகிறொரிதில். மதன் திரட்டுதல், மவட்வடயொடி மிருகங்கவளப்

ிடித்துவருதல்

முதலியன குறவர்களின் பதொழிலொகும். இத்பதொழில்கள் நல்ல வயதிலுள்ள குறவர்கட்குச்

பசய்ய

ஆகமவ, அவர்கள் தொங்கமள

இயலுமமயன்றி, கிழக்குறவர்கட்குச்

கிருஷியினொல்

உழுது

யிரிடுதலும்

வ ீ ிக்கப் அவர்கட்கு

ொர்ப் ொர்கள், அது இயலொது.

உழமொட்டொத முடிந்தப ொழுதிற்குறவொண ரொதலொல். பசய்வொர்கபளன்னில்,

திருமவலயிற்

சில

பசய்ய

இயலொ.

தன்னிலும்

கலப்வ

ிடித்து

ின்வன அவர்கள் என

ொகங்களில்

தங்கள் பசருக்குக்கு ம ொக்கு வடொக ீ மூங்கில்கள் மவர் அந்நிலங்கவள

கொட்டுப் ன்றிகள்

றியுண்டு விழத்தள்ளி மூக்கொமல

உமரொசி

ஒருகொல் உழுதுவவக்கும், அத்தவகய நிலங்களிமல

இக்கிழக்குறவர்கள்

திவனகவள விவதத்து ஏற்கனமவ

வ ீ ிப் ொர்கள்.

ன்றிகள் தள்ளியிட்டிருந்த

மூங்கில்கள்

யிர்க்குக்கவளயொக

பவொண்ணொபதன்று

அவற்வற

இக்குறவர்கள்

கவளந்து

நன்றொகக்

ம ொட்டுவிட்டுப்

ம ொனொலும்

அவவ

நிலப் ண் ினொல்

ண்டும ொமவ

வளர்ந்து

ஆகொசத்வத அளொவுகின்றனவொம்.

இப் டிப் ட்டநிலவளம் திருமவல

முன்பு

ஸ்ரீக்ருஷ்ணனொய்த்

திருவ்வதரித்து ண்ணின

வொய்ந்த மவணுகொநம்

ப ருமொன்

வொழுமிடம்

என்றொரொயிற்று. உயர்ந்த ஸ்வொ மதசம் பகொண்ட

ொசுரம் இது.

முடிந்த ப ொழுதில் குறவொணர் என்று பசொன்னொர். ன்றி உழுத நிலம் மூங்கில் எல்லொம் உவடத்தனர் நிலத்தின்

சிறப் ொமல

மீ ண்டும்

வளர்ந்து

உள்ளூவர ப ொருள் பகொண்ட

ொசுரம்

எங்களொல்

பதொழில்

எங்கள்

ண்ணமுடியொது..இனி

குல

அவன்

வந்துவிட்ட ஆர்த்த ப்ர ன்னர்கள்,

விண்

(கர்ம,

ஒருவமன

என்று

ஞொன,

க்தி

துவண

அவர்களுக்கு

திறக்கும்

என்ற

வழிகொட்டியது

உயர்ந்த

எவதயும்) நிவலக்கு ஏனத்து

உருவொய்

நிலம்

(ஆண்டொளும்

கீ ண்ட்

ஞொன ிரொன்

திருப் ொவவயில்

தூமலர்

மனத்தினொல் சிந்திக்கப் ம ொய என் து,

தொன்

ப ருமொன்

தூவித்பதொழுது

கொட்டிய வொயினொல்

வழி, ொடி

ிவழயும் புகுதருவொன் நின்றனவும் தீயினில்

தூசொகும் பசப்ம மலொர் எம் ொவொய்) உவடப் து

வரொக

ர த்தி என்னும் சரணொகதி.மூங்கில்கவள

ண்ணிமனன்

(ப்ரவர்த்தி)

என்ற

எண்ணத்வத

பதொவலப் து. அந்த எண்ணத்வத பதொவலத்து பகொடுத்தொர் வரொக ப ருமொன். மறு யும்

இந்த

ஸ்வப்ரவர்த்தி

மூங்கில்கள்

வளருகிறது)

ஆகொயம் இந்த

வவர

வளர்ந்தது

ஸ்வப்ரவிர்த்தி

என் து

(மறு யும் வகங்கர்யம்.

அவவன அவடவதற்கு வழி அவன். (என்னுவடய ப்ரவிர்த்தியினொல் அன்று.. அவனுடய ப ருங்கருவண) அவவன

அவடவதற்கு

பசய்தொலும்

தவறு...

எவத அவனுக்கு

ணிவிவடயொக

எவத

பசய்தொலும் சரி.. அதுமவ நமக்கு விண் திறக்கும். அமத

ம ொல்

வளர்ந்த

இங்கும், முதலில்

மூங்கில்

ப்ரவர்த்தி.

(அஞ்ஞொனத்தினொல் ப்ரவிர்த்தி)

அவத

வரும்

ஞொன ிரொன்

வரொக

ப ருமொன் அருளொல் பவட்டி கவளந்தொயிற்று. இப்ப ொழுது மதச விமஷமொன மவங்கடம்.

திருமவங்கட

பதொடர் ினொல்

ப்ரவர்த்தி

என்றொல், ப்ர க்தி

ண்ணிய

வகங்கர்யம்.

அவடவதற்கு

பசய்யமொட்மடொம்.

ஆனொல் வகங்கர்யமொக

மறு டியும்

வளர்ந்தது

ிற் ொடு ஞொனத்தினொல் வரும் ப்ரவர்த்தி என் து வழியொய் எந்த்

எந்த

ப்ரவர்த்தியும்

ப்ரவர்த்தியும் பசய்யலொம்

என் து ஆழ்வொர் திருவுள்ளம். இந்த மூன்றொம் திருவந்தொதியில் இன்னும் எத்தவனமயொ அற்புத

ொசுரங்கள்.

ஆழ்வொர்

சந்தர் த்தில்

ஆச்சொர்யர்கள்யுவடய

ஆசியினொல்

அனு விப்ம ொம். க்ஷமிக்க ப்ரொர்த்திகிமறன். மணிவண்ணன் ஆச்சொர்யன் திருவடிகமள சரணம் ஆழ்வொர் எம்ப ருமொனொர் திருவடிகமள சரணம்

அடுத்த

படித்ததில் பிடித்தது – தீபாேளி வில்லியம்பாக்கம் வகாவிந்தராஜன் தீபங்களின்

அணிவரிரசயாம்

வகாண்டாடப்பட்டு

தீபாவளி

இருக்கைாம்

வதரிி்வித்துள்ளைர்.

தீபாவளி

எை

என்றால்

பண்டிரக,

பைங்காைம்

வைைாற்று

பட்டாசு,

இைிப்பு

முதவை

ஆைாய்ச்சியாளர்கள் வரககள்,

சிைிமா,

வைட்டஸ்டாக இந்திய வதாரைக்காட்சிகளில் முதல் முரறயாக பார்க்கும் படம் எை

எண்ணற்ற

காரியங்கள்

நமக்கு

வதரியும்.

ஆைால்,

தீபாவளிக்வகை

ஒரு

வைைாறு உள்ளது. தீபாவளி வகாண்டாட முக்கிய காைணம், கிருஷ்ணரின் லீரை தான் என்பது யாவரும் அறிந்தவத. உைகில் தீய சக்தியாக இருந்த நைகாசூைரை, வழ்த்தி ீ வவற்றிப் வபறுகிறார் கிருஷ்ணன். ஆைால் அவதசமயம் அந்த தீயவைின் விண்ணப்பத்ரதயும் இந்த

ஏற்றுக்

சம்பவத்திற்கு

வி்ட் ீ டிற்கு

பின்

வசல்கிறார்.

வைங்கப்படுகிறது.

வகாள்கிறார்.

கிருஷ்ணன்

அங்கு

இதைால்

உறவிைர்களிரடவய

அதைால்

வவற்றி

அவருக்கு

தான்,

இைிப்புகள்

வைைாக ீ

உற்சாக

தீபாவளியன்று

வைங்கும்

வதான்றியதான்

பைக்கம்

தைது

தீபாவளி.

சவகாதரியின்

வைவவற்பும்,

இைிப்பும்

அரைவரும்

நண்பர்கள்,

வதான்றைாைது.

தீபாவளி

இந்தியாவில் மட்டுமல்ை, நமது அண்ரட நாடுகளாை வங்காளவதசம், இைங்ரக, மவைசியா உள்ளிட்ட நாடுகளிலும் வகாண்டாடப்படுகிறது. ஆைால், வபயர்களும்

வகாண்டாடும் முரறகளிலும் மாற்றம் உள்ளது. தமிழ் மன்ைர்களுக்கு பண்ரடய காைத்தில்

வைாம்,

நாடுகளுடன்

எகிப்து,

வர்த்தக

பாபிவைான்,

வதாடர்பு

கிவைக்கம்,

இருந்தது.

பாைசீகம்

வசைிப்பாை

எை

பை

இந்தியாவில்

உைக இருந்து

வாசரை திைவியங்கள், மூைிரககள், தந்ததங்கள், ஏன் குைங்குகள் கூட வகாண்டு வசன்றதாக

வைைாற்றில்

இந்தியாவில் வபாங்கல், இந்திய

இருந்து

தீபாவளி

கைச்சாைம்

கூறப்பட்டுள்ளது.

வசன்ற

பை

பண்டிரககரள பைவ

அந்த

வணிக

வாணிகர்களும் வகாண்டாடி

ஆைம்பித்தது.

வமலும்

தாங்கள்

உள்ளைர்.

வதாடர்பின் இருந்த இதைால்

இந்தியாவில்

வபாது,

இடத்தில் அங்கும்

வபைைசர்களாக

இருந்தவர்களும் வகாண்டாடி

மக்களின்

உள்ளைர்.

சிை

விரளயாட்டுகரளயும்

விருப்பத்ரத

ஏற்று,

மன்ைர்கள்

அதற்காக

நடத்தி

இருக்கைாம்

தீபாவளிரய

எை

சிறப்பாக

வபாட்டிகரளயும், வைைாற்று

வைீ

ஆசிரியர்கள்

நம்புகின்றைர். ஆைால், இந்தியாரவ ஆட்சி வசய்த ஆங்கிவையர், பிைஞ்சு, டச்சு அதிகாரிகள்

மக்களின்

வகாண்டாட்டங்களில்

அதிகம்

விருப்பம்

காட்டியதாக

தகவல்கள் இல்ரை. முகாைய மன்ைர்களில் சிைர் கூட தமிைர் பண்டிரககரள ஆதரித்தாகவும், உள்ளை.

பசியாக

ஆைால்

காைங்களில்

வந்தவர்களுக்கு

விருந்து

அளித்ததாகவும்

குறிப்புகள்

பண்ரடய

பட்டாசு

வவடித்து

வகாண்டதற்காை ஆதாைங்கள் வவடி

இல்ரை. வவடிக்கும்

பைக்கம், சந்வதாஷத்ரத குறிப்பதற்காக ஆைம்பித்திருக்கைாம் எை

நம்பப்படுகிறது.

பண்ரடய இரை வகாண்டு

நாட்களில்

மற்றும்

வவடிமருந்து

தயாரித்து

வந்துள்ளைர்.

அதன்பின்

வவடியிவைவய பை வரககளில் வந்து, இப்வபாது வவடிச்சது வபாதுமப்பா, புரக வநடி தாங்க முடியவில்ரை, வவடிக்கவவ வவண்டாம் என்று வசால்லும் அளவுக்கு வவடிகள் வைாம்பவவ அட்வான்ஸ் ஆகி விட்டது. தமிைர் பைம்பரையும், பண்ரடய வைக்கங்களும்

வதாண்டு

வதாட்டு

பின்பற்றப்பட்டு

வருகின்றை.

இந்நிரையில்,

தீபாவளி வகாண்டாட்டத்திலும் தமிழ் பாைம்பரியம் விளங்கும் வரகயில் தமிைர் ஆரட

உடுத்தி

வகாண்டாடைாம்

என்பது

மரறமுக

வகாரிக்ரக.

Read more at: http://tamil.oneindia.com/art-culture/essays/2011/deepavali-celebration-history-aid0180.html

***************************************************************************

அன்புள்ள வாசகர்களுக்கு, உங்க

அரைவருக்கும்

எப்படி

நன்றி

வசால்வவதன்வற

வதரியவில்ரை.

இந்த

பன்ைிைண்டு ஆண்டுகளாக நீங்கள் அளித்து வரும் ஆதரைரவக்கண்டு மரைத்து நிற்கின்வறன். வார்த்ரதகவள வைவில்ரை. இந்த ஸ்ரீரவஷ்ணவிஸம் கணிைி வைி வாை பத்திரிரகரய ஆைம்பித்த நாளில் உதவிக்கைம் ஆதைவளித்து

நீட்டிய

மும்ரப

அக்காைக்கைி

வரும் Dr.சடவகாபன்

பைத்வாஜ்

ஸ்வாமிகள்,

திருப்புல்ைாணி

வதாடர்ந்து

ைகுவர்தயாள் ீ

ஸ்வாமிகள்,

அன்பில்

ைாமஸ்வாமி என்று

ஸ்வாமிகள்

வசால்ைிக்வகாண்வட

வபாகைாம், அரைவருக்கும் நன்றியுரடயவைாக இருக்கின்வறன். அதுமட்டுமா வாைமும், தீபாவளிமைர்

ஒவ்வவாரு ஏன்

நம்

வதாடங்கிய

நாளிைிருந்து தங்கள் சிறந்த பரடப்புகரள அளித்துவரும் எழுத்தாளர்களுக்கும், கடந்த இைண்டு

ஆண்டுகளாக

நம்முரடய தீபாவளிமைரை சிறப்பாக வடிவரமத்துக் வகாடுத்து வகாண்டிருக்கும்,

Dr. V.C. வகாவிந்தைஜன் ஸ்வாமிகள் இவர்கள் அரைவருக்கும் நன்றி வதரிவித்துக் வகாள்ளக் கடரமப்பட்டு இருக்கிவறன். வமலும் இந்த ஆண்டு தீபாவளி மைரின் தரைப்ரபச் வசான்ைதும், வைக்கமாக கட்டுரைரய அளித்துவரும் எழுத்தாளர்கரளத்தவிை ஆர்வமுடன் கட்டுரைகரள அனுப்பித்தந்த புது எழுத்தாளர்களுக்கும் நன்றி வதரிவித்துக் வகாள்கிவறன். இந்த ஆண்டு மைரை ைசித்துப்படித்த உங்கள் அரைவருக்கும் அந்த வவங்கடவன் அருள் புரியவவண்டுவமன்று வவண்டி நிற்கும், உங்கள் தாஸன்,

ப ொய்வகயடியொன்.

100

101