ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ
Δημιουργική εργασία στο Μάθημα της Ιστορίας Β’ Λυκείου από τους μαθητές : Σαρηγιαννίδη Χρήστο Σταυρόπουλο Γιώργο Φραντζέσκο Άγι Χαντζάκο Απόστολο Ντερβίση Μαρτίνο
Καθηγήτρια : Ρασιδάκη Πηνελόπη
ΣΤΟΧΟΣ: Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1. Η ανάρρησή τους στο θρόνο 2. Τα καθήκοντα και οι εξουσίες τους 3. Η σχέση του αυτοκράτορα με τους άλλους πολιτειακούς παράγοντες του βυζαντινού κράτους (σύγκλητο, λαό και στρατό) και με την Εκκλησία.
Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ανέβηκαν στο θρόνο με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: 1. Διαδοχή από τον πατέρα τους (περίπου το 40%) 2. Διαδέχθηκαν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς τους (θείο, αδελφό, παππού και γιους) 3. Εκλογή από τον λαό ή/και τον στρατό 4. Ήταν επιλογή του προκατόχου τους χωρίς κανένα οικογενειακό ή άλλο προσωπικό δεσμό
5. Αποτελούσαν επιλογή κάποιων άλλων σημαντικών προσώπων της πολιτικής σκηνής του Βυζαντίου 6. Επέβαλαν τον εαυτό τους στον θρόνο 7. Μετά από εξέγερση του λαού ή/ και του στρατού 8. Μετά από μια πετυχημένη συνομωσία 9. Μετά από έναν πετυχημένο γάμο
• • • • • • •
Τα καθήκοντα και οι εξουσίες του Αυτοκράτορα Ο Αυτοκράτορας είναι ο εκλεκτός του θεού Είναι η κεφαλή της δημόσιας διοίκησης Ο αρχηγός του Στρατού Ανώτατος δικαστής και μοναδικός νομοθέτης Προστάτης της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας Μεριμνά για το καλό των υπηκόων του Υπακούει στους Νόμους
Η απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα δεν συνεπαγόταν ότι μπορούσε να νομοθετεί χωρίς φραγμούς. Η εξουσία του έπρεπε να ασκείται μέσα στα όρια του φυσικού δικαίου και της ηθικής ,μιας και η εξουσία του ήταν θεϊκή βούληση και οι φορείς της αποτελούσαν όργανα της θείας πρόνοιας, για αυτό έπρεπε να ασκούν την εξουσία στα πλαίσια της δικαιοσύνης και της φιλανθρωπίας.
ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ – ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ • Αναδείχθηκε σε σημαντικό πολιτειακό παράγοντα και από το 450μ.χ επέρχεται σε αυτή η αρμοδιότητα της εκλογής του Αυτοκράτορα. • Αποκτά αρμοδιότητες στον τομέα της διπλωματίας και της απονομής δικαιοσύνης • Με το πέρασμα των αιώνων η Σύγκλητος χάνει την αρμοδιότητα της εκλογής του Αυτοκράτορα και η πολιτική της επιρροή χάνεται με τις εξουσίες να συγκεντρώνονται στον Αυτοκράτορα
ΛΑΟΣ Στην πρώιμη περίοδο, παρά τον απολυταρχικό χαρακτήρα του πολιτεύματος , παρατηρείται άσκηση του ελέγχου της εξουσίας από το λαϊκό στοιχείο. Αυτό γινόταν από τους Δήμους. Με την πάροδο των αιώνων η πολιτική δύναμη των Δήμων περιορίζεται και ο αρχηγός τους, ο Δήμαρχος , διορίζεται από τον Αυτοκράτορα. Στην εποχή των Παλαιολόγων , ο δήμος λαμβάνει κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και αναμειγνύεται στην επιλογή του Αυτοκράτορα
ΣΤΡΑΤΟΣ •
• •
Μέχρι το 450 ο στρατός ήταν σημαντικός πολιτειακός παράγοντας και συμμετείχε στην εκλογή του Αυτοκράτορα. Χάνει αυτή την αρμοδιότητα από τη Σύγκλητο Μέσα στους αιώνες ο στρατός χάνει και κερδίζει την πολιτική του επιρροή Ο Αυτοκράτορας ήταν αρχηγός του Στρατού και πολλοί αυτοκράτορες ήταν σημαντικοί Στρατηλάτες
ΕΚΚΛΗΣΙΑ • Ο χαρακτήρας του Βυζαντίου διαμορφώθηκε από την ανύψωση της Εκκλησίας σε κρατικό θεσμό. Πολλοί κληρικοί , παρά τις απαγορεύσεις ,έπαιζαν σημαντικό πολιτικό ρόλο. Ο πατριάρχης αναλάμβανε επίτροπος του ανήλικου αυτοκράτορα και η Εκκλησία είχε ενεργό ρόλο στην απονομή της δικαιοσύνης. • Οι Αυτοκράτορες αναμείχθηκαν έντονα στην Εκκλησιαστική ζωή και πολλές φορές - για πολιτικούς κυρίως λόγους νομοθέτησαν για ζητήματα που αφορούσαν την Εκκλησία, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας διαρκής ανταγωνισμός. • Γίνεται μια προσπάθεια να θεσμοθετηθεί η σχέση Εκκλησίας – Πολιτείας.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ 4ος Αιώνας
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ
Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας
306-337
Κωνσταντίνεια (ή Φλάβια, 306-363)
Κωνστάντιος Β'
337-361
Ιουλιανός ο Παραβάτης
361-363
Ιοβιανός
363-364
εκτός Δυναστείας
Βαλεντινιανός Α' (Ουαλεντινιανός)
364-375
Βαλεντινιανού (364-383)
Ουάλης (Βάλης)
364-378
Γρατιανός
378-379
Θεοδόσιος Α' ο Μέγας
379-395
Αρκάδιος ( 4ος και 5ος Αιώνας)
395-408
Θεοδοσιανή (364–457)
6ος Αιώνας
Ιουστίνος Α'
518-527
Ιουστινιανός Α'
527-565
Ιουστίνος Β'
565-578
Τιβέριος Β' Κωνσταντίνος
578-582
Μαυρίκιος
582-602
Ιουστινιάνεια (518–602)
7ος Αιώνας
Φωκάς
602-610
εκτός Δυναστείας
Ηράκλειος
610-641
Ηράκλεια (610–711)
Κωνσταντίνος Γ' & Ηρακλεωνάς
641
Κώνστας Β' (Πωγωνάτος)
641-668
Κωνσταντίνος Δ'
668-685
Ιουστινιανός Β' o Ρινότμητος
685-695, 705-711
Λεόντιος
695-698
8ος Αιώνας
Τιβέριος Γ' Αψίμαρος (7ος - 8ος Αιώνας) 698-705
Φιλιππικός Βαρδάνης
711-713
εκτός Δυναστείας
Αναστάσιος Β' (Αρτέμιος)
713-715
εκτός Δυναστείας
Θεοδόσιος Γ' ο Αδραμυττηνός
715-717
εκτός Δυναστείας
Λέων Γ' ο Ίσαυρος
717-741
Ισαύρων (ή Συριακή, 717– 802)
Κωνσταντίνος Ε' ο Κοπρώνυμος
741-775
Λέων Δ' ο Χάζαρος
775-780
Κωνσταντίνος ΣΤ' ο Τυφλός
780-797
Ειρήνη η Αθηναία
797-802
9ος Αιώνας
Νικηφόρος Α' ο Γενικός (Λογοθέτης)
802-811
εκτός Δυναστείας
Σταυράκιος
811
εκτός Δυναστείας
Μιχαήλ Α' ο Ραγκαβές (Ραγκαβής)
811-813
εκτός Δυναστείας
Λέων Ε' ο Αρμένιος
813-820
εκτός Δυναστείας
Μιχαήλ Β' ο Τραυλός (Ψελλός)
820-829
Φρυγιανή (ή Αμορίου, 820–867)
Θεόφιλος
829-842
Θεοδώρα
842-855
Μιχαήλ Γ' ο Μέθυσος
842-867
Βασίλειος Α' ο Μακεδών
867-886
Λέων ΣΤ' ο Σοφός (9ος-10ος Αιώνας)
886-912
Μακεδονική (867–1056
10ος Αιώνας
Αλέξανδρος
912-913
Κωνσταντίνος Ζ' ο Πορφυρογέννητος
913-959 (944-959)
Ρωμανός Α' Λεκαπηνός
920-944
Ρωμανός Β'
959-963
Νικηφόρος Β' Φωκάς
963-969
Ιωάννης Α' Τσιμισκής
969-976
Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος (10ος- 11ος 976-1025 Αιώνας)
11ος Αιώνας
Κωνσταντίνος Η'
1025-1028
Ζωή
1028-1050
Ρωμανός Γ' ο Αργυρός (1ος συζυγος της Ζωής)
1028-1034
Μιχαήλ Δ' ο Παφλαγών (2ος σύζυγος 1034-1041 της Ζωής)
Μιχαήλ Ε' ο Καλαφάτης (θετός γιος της Ζωής)
1041-1042
Κωνσταντίνος Θ' ο Μονομάχος (3ος 1042-1055 σύζυγος της Ζωής)
Θεοδώρα (αδελφή της Ζωής)
1042, 1055-1056
Μιχαήλ ΣΤ' Βρίγγας (Στρατιωτικός)
1056-1057
εκτός Δυναστείας
Ισαάκιος Α' Κομνηνός
1057-1059
Κομνηνών (1081–1185)
1059-1067
Δουκών (1059–1081)
Κωνσταντίνος Ι' Δούκας
Ρωμανός Δ' Διογένης
1068-1071
Μιχαήλ Ζ' Δούκας (Παραπινάκης)
1067-1068, 1071-1078
Νικηφόρος Γ' Βοτανειάτης
1078-1081
Αλέξιος Α' Κομνηνός (11ος -12ος Αιώνας)
1081-1118
Κομνηνών (1081–1185)
12ος Αιώνας
Ιωάννης Β' Κομνηνός o Καλός
1118-1143
Μανουήλ Α' Κομνηνός ο Μέγας
1143-1180
Αλέξιος B' Κομνηνός
1180-1183
Ανδρόνικος Α' Κομνηνός
1183-1185
Ισαάκιος Β' Άγγελος
1185-1195,1203-1204
Αλέξιος Γ' Άγγελος (12ος- 13ος Αιώνας)
1195-1203
Αγγέλων (1185–1204)
13ος Αιώνας
Αλέξιος Δ' Άγγελος
1203-1204
Αλέξιος Ε' Δούκας ο Μούρτζουφλος
1204
Κωνσταντίνος Λάσκαρης
1204-1205
Λασκαρέων (ή Νίκαιας, 1204-1261)
Θεόδωρος Α' Λάσκαρης
1205-1221
1221-1254
1254-1258
Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης Θεόδωρος Β' Δούκας Λάσκαρης
Ιωάννης Δ' Δούκας Λάσκαρης
1258-1261
Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος
1261-1282
Ανδρόνικος B' Παλαιολόγος ο Γέρων
1282-1328
Μιχαήλ Θ' Παλαιολόγος (13ος- 14ος Αιώνας)
1295-1320
Παλαιολόγων (1261-1453)
14ος Αιώνας
Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος
1328-1341
Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος
1341-1391
Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός
1347-1354
Ανδρόνικος Δ' Παλαιολόγος
1376-1379
Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος
1390,1399-1402
1391-1425
1425-1448
Μανουήλ Β' Παλαιολόγος (14ος-15ος Αιώνας)
15ος Αιώνας Ιωάννης Η' Παλαιολόγος
Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος
1449-1453
ΤΡΙΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.
Η δραματική εξέλιξη της ζωής του Ηρακλείου Λένε πως την ημέρα της ενθρονίσεώς του παντρεύτηκε τη Φαβία-Ευδοκία, που του χάρισε μια θυγατέρα και έναν γιο, τον Ηράκλειο Νέο Κωνσταντίνο. Η Ευδοκία έπασχε όμως από επιληψία και πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννηση του γιου της (612). Έναν χρόνο αργότερα ο αυτοκράτορας παντρεύτηκε την ανιψιά του Μαρτίνα. Ο γάμος αυτός προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο. Θεωρήθηκε από την Εκκλησία και τον λαό ως αιμομιξία. Πραγματικά ο δεσμός αυτός σήμαινε, εξ αιτίας της στενής εξ αίματος συγγένειας, προσβολή των κανόνων της Εκκλησίας και των νόμων του κράτους.
Ι
Στον τάφο του βυζαντινού αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά ήταν χαραγμένη η φράση «τους νίκησε όλους, εκτός από μια γυναίκα». Η επιγραφή συμπύκνωνε σε μια πρόταση, τη ζωή και το άδοξο τέλος του. Ο αυτοκράτορας βρέθηκε στην εξουσία το 963 και δολοφονήθηκε το 969 μέσα στο παλάτι του, την ώρα που κοιμόταν. Τη συνωμοσία για τον φόνο του είχε οργανώσει η σύζυγός του, Θεοφανώ, με τον εραστή της και ανιψιό του Νικηφόρου, τον μετέπειτα αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή....
Προϋπόθεση για να γίνει κάποιος Αυτοκράτορας στο Βυζάντιο, ήταν να είναι αρτιμελής. Όταν ήταν Αυτοκράτορας ο Ιουστινιανός Β’ , γίνεται εναντίον του μια συνομωσία και συλλαμβάνεται. Ο αρχηγός των αντιπάλων , για να μην μπορεί ο Ιουστινιανός να παραμείνει στον θρόνο, βασιζόμενος στην παραπάνω προϋπόθεση του έκοψε με το σπαθί του τη μύτη. Ο Ιουστινιανός Β’ εξορίστηκε, αλλά έκανε ξανά νόμιμο διεκδικητή του θρόνου τον εαυτό του, φτιάχνοντας μια χρυσή μύτη και την τοποθέτησε στο πρόσωπό του. Στη συνέχεια, με δικό του στρατό κινήθηκε εναντίον της Κωνσταντινούπολης, πήρε πίσω τον θρόνο του και αποκεφάλισε στη μέση του Ιπποδρόμου τον στρατηγό Λεόντιο, ο οποίος τον είχε ανατρέψει.
Ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ΄, ανέβηκε στον θρόνο από 3 ετών . Αγαπημένο του άθλημα ήταν οι αρματοδρομίες. Ήταν μεγάλη προδοσία να τρέχει στον Ιππόδρομο ο Αυτοκράτορας και να μην είσαι παρών, μάλιστα λένε ότι κατήργησε τους συναγερμούς που υπήρχαν σε περίπτωση επίθεσης των Αράβων για να μην αποσπαστεί η προσοχή του κοινού, σε περίπτωση που αυτοί χτυπήσουν. Το αγαπημένο του αστείο ήταν να διατάζει τον αποκεφαλισμό των φίλων του το βράδυ και την επόμενη μέρα να στέλνει να τους φωνάξουν στα ανάκτορα. Κορυφαία στιγμή της θητείας του θεωρείται όταν διέταξε να ξεθάψουν τα κόκκαλα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του πέμπτου, τα μετέφερε στον Ιππόδρομο και τα μαστίγωσε
Στο Βυζάντιο φιλοτεχνήθηκε μια ατμόσφαιρα πολιτικής ίντριγκας όπου αυλοκόλακες και ευνούχοι διαγκωνίζονταν για εξουσία και επιρροή στο περιθώριο της επίσημης αυτοκρατορικής ηγεμονίας. Το φαινόμενο Ειρήνη η Αθηναία δεν μπορεί εξάλλου να αποκοπεί από την καθοριστική επίδραση που άσκησαν πάνω της οι παντοδύναμοι ευνούχοι Σταυράκιος και Αέτιος.
Ο αυτοκρατορικός σύμβουλος Σταυράκιος έλεγχε όλο τον κρατικό μηχανισμό, βοηθώντας την Ειρήνη να ανατρέψει τον γιο της τυφλώνοντάς τον. Κι επειδή σπανίως ο συνωμότης βρίσκει δικαίωση, ο Σταυράκιος αντικαταστάθηκε από τον επίσης ευνούχο Αέτιο, ο οποίος συνωμοτούσε για να φέρει στην εξουσία τον αδερφό του Κωνσταντίνου. Αλλά κι αυτός δεν τα λογάριασε καλά, κι έτσι έπεσε θύμα νέας συνωμοσίας που οργανώθηκε από τον γενικό λογοθέτη Νικοφόρο, που ανέβηκε στον θρόνο ως Νικηφόρος Α’, πριν δει το κρανίο του να μετατρέπεται σε ασημένια κούπα με την οποία απολάμβανε το κρασί του ο Βούλγαρος Κρούμος.
• ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας Γεννημένος στη Ναϊσσό (Nιs, Σερβία), το 280μ.Χ . Γιος του Αύγούστου της Δύσης Κωνστάντιου Χλωρού και της Ελληνίδας Ελένης εκ Βιθυνίας. Οραματιστής και προφανώς εξαιρετικά ικανός. Μέγας ηγέτης και στρατηγός. Επιπλέον, φιλόδοξος και αδίστακτος. Η βασιλεία του ξεκινάει το 306μ.Χ , σε ηλικία 26 ετών, με συναυτοκράτορες τους : Μαξέντιος (306-312): Αύγουστος της Δύσης Γαλέριος (305-311): Καίσαρας της Ανατολής Λικίνιος (308-324): Αύγουστος της Ανατολής
Στην ουσία αυτοανακηρύχθηκε Καίσαρ Γαλατίας, Βρετανίας, Ισπανίας μετά τον θάνατο του πατέρα του. Νίκησε τον Αύγουστο της Δύσης Μαξέντιο στη Μουλβία Γέφυρα (312) στον Τίβερη και κατέλαβε τη Ρώμη. Το 323 νίκησε τον Αύγουστο της Ανατολής Λικίνιο στην Αδριανούπολη, και έμεινε μόνος κυρίαρχος Το 330 ξανάχτισε το Βυζάντιο για να γίνει η "Νέα Ρώμη" και η νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας που τελικά πήρε το όνομα Κωνσταντινούπολη. Μεταξύ των πολλών έργων του: Ο ναός των Αγίων Αποστόλων, ο ναός της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα και η παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.
Το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Λεπτομέρεια από τοιχογραφία του Ραφαήλ στο Βατικανό
Ήταν ο πρώτος χριστιανός Ρωμαίος αυτοκράτορας • 313: Υπέγραψε το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Ανεξιθρησκία. • 325: Συνεκάλεσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια. Ως στρατηγός ηγήθηκε στους παρακάτω πολέμους • 307 – 310 : Απώθησε τους Φράγκους πέραν του Ρήνου • 310 έως 325 : Σε μια σειρά αιματηρών μαχών επικράτησε των αντιπάλων του Μαξεντίου και Λικινίου • 328: Συνέτριψε τους Βησιγότθους στη Δακία. 100.000 Γότθοι σκοτώθηκαν • 334: Συνέτριψε τους Σαρμάτες
«Η μεταστροφή του Κωνσταντίνου» του Ρούμπενς
Σημαντικά πρόσωπα στη ζωή του η μητέρα του Ελένη , η οποία ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο και η γυναίκα του Φαύστα. Το 337μ.Χ. αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε στη Νικομήδεια. Βαφτίστηκε Χριστιανός λίγο πριν πεθάνει. Μοίρασε την επικράτεια στους 3 γιους του. Ένας από τους Μεγάλους της παγκόσμιας ιστορίας. Ο πρώτος και ο πιο πετυχημένος Βυζαντινός ηγέτης. Εξαίρετος πολιτικός και στρατηγός. Δεν νικήθηκε ποτέ του σε μάχη. Έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις και καθιέρωσε τον Χριστιανισμό. Ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας και Άγιος.
Ιουστινιανός Α' Θρακικής καταγωγής, ανεψιός και διάδοχος του Ιουστίνου. Γεννήθηκε το 482μ.Χ. Ο τελευταίος αυτοκράτωρ με μητρική γλώσσα τα Λατινικά. Καλός, μορφωμένος με εκπληκτική ενέργεια. Μάλλον όμορφος, σγουρομάλλης. Εργασιομανής, τον ονόμασαν «ακοίμητο» Ανέβηκε στο θρόνο το 527μ.Χ. σε ηλικία 45 ετών και βασίλεψε για 38 ολόκληρα χρόνια, έως το 565μ.Χ Τα έργα του σημαντικά, όπως : Αναμόρφωσε τη νομοθεσία: Ιουστινιάνειος Κώδικας, Πανδέκται, Νεαραί. 532-537:Χτίζεται η Αγία Σοφία 542 & 558:Πανούκλα σκότωσε το 60% του πληθυσμού 550: 2 μοναχοί έφεραν λαθραία μεταξοσκώληκες από την Κίνα Προσαρτήθηκε η Νότια Ιβηρική που έγινε η επαρχία της Σπάνιας
Στον τομέα της θρησκείας προσπάθησε να επιβάλει θρησκευτική ενότητα με συμβιβασμούς στο δόγμα. Δεν ικανοποιήθηκε κανείς. Ήταν ελαφρώς μονοφυσίτης και δη της ακραίας μορφής, του Αφθαρτοδοκητισμού. Σημαντικές προσωπικότητες ήταν οι στρατηγοί του Βελισάριος και Ναρσής με τους οποίους πολέμησε : 534: Ο Βελισσάριος κατέκτησε την Β. Αφρική και την Καρχηδόνα. Οι Βάνδαλοι εξαφανίζονται. 535-540, 541-554: Αιματηροί πόλεμοι στην Ιταλία. Το βασίλειο των Οστρογότθων καταλύθηκε Εξαντλητικοί & άνευ αποτελέσματος πόλεμοι με την Περσία, και 50ετής συνθήκη ειρήνης στο τέλος 559: Σλάβοι & Κουρτριγούροι απωθήθηκαν
Κατά τη διάρκεια της θητείας του έγιναν κάποιες προσπάθειες για την εκθρόνισή του, η πιο σημαντική : Η Στάση του Νίκα (532): Οι Βένετοι και οι Πράσινοι ενώθηκαν εναντίον του. Ο αυτοκράτωρ σχεδίαζε να εγκαταλείψει την Πόλη, αλλά η Θεοδώρα ήταν ανένδοτη. Τελικά, 30.000 σφαγιάστηκαν στον ιππόδρομο. Έζησε έως το 565μ.Χ και πέθανε από φυσικά αίτια. Είχε πληγεί από τη βουβωνική πανώλη, αλλά επέζησε. Δεν είχε παιδιά. Ήταν εξαίρετος ηγέτης και μεγάλος αυτοκράτορας που προσπάθησε να αναβιώσει το μεγαλείο της αυτοκρατορίας. Ο αντίκτυπος της βασιλείας του επεκτάθηκε πέρα από τα όρια της εποχής του και της επικράτειάς του. Τα εγχειρήματά του πάντως εξάντλησαν τους πόρους του κράτους. Άγιος της Ορθοδοξίας.
Λέων Γ' ο Ίσαυρος Στρατηγός, διοικητής του Ανατολικού θέματος, γεννημένος στη βόρεια Συρία (όχι Ίσαυρος), το 685μ.Χ Πήρε τον θρόνο μετά από στάση και στέφθηκε Αυτοκράτορας το 717μ.Χ σε ηλικία 32 ετών. Βασίλεψε για 24 έτη με συναυτοκράτορα τον γιο του Κωνσταντίνο Ε’ , από το 720μ.Χ , έως το τέλος της ζωής του. Ήταν ικανός και δραστήριος ηγέτης. Το αρχικό του όνομα ήταν Κόνων. Το «Ίσαυρος» ήταν μεταγενέστερο μειωτικό προσωνύμιο. Είχε συνωμοτήσει με έναν άλλο στρατηγό, τον Αρτάβασδο (αργότερα γαμπρός του και πολύ αργότερα σφετεριστής) και πήρε τον θρόνο από τον Θεοδόσιο Γ' που δεν φαινόταν ικανός να αντιμετωπίσει την τεράστια στρατιά των Αράβων που πλησίαζε.
Τα έργα του σημαντικά : Έκανε σοβαρές μεταρρυθμίσεις στην αστική νομοθεσία και στη φορολογία. Εισήγαγε την άκρως προοδευτική Εκλογή νόμων και τον Γεωργικό νόμο. Εποίκισε με Σλάβους ερημωμένες περιοχές Ήταν Στρατηγός για αυτό και στο πεδίο των πολέμων είχε σημαντικές επιτυχίες: 717- 2η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες για 1 χρόνο. Αποφασιστική & συντριπτική νίκη (απώλειες Αράβων 500.000). Νίκησε τους Άραβες κατ’ επανάληψιν (726, 739) σε συμμαχία με Γεωργιανούς και Χαζάρους 727- Έστειλε ένα στόλο εναντίον μιας αντι-εικονομαχικής εξέγερσης στη Ραβένα που καταστράφηκε σε καταιγίδα Έγινε μια σημαντική προσπάθεια από τον τέως βασιλέα Αναστάσιο να ξαναπάρει τον θρόνο το 718μ.Χ, η οποία βρήκε σοβαρή υποστήριξη αλλά απέτυχε και ο ίδιος εκτελέστηκε.
Στον τομέα της Θρησκείας δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ήταν Ορθόδοξος. Επέβαλε τη βάπτιση Εβραίων και Μοντανιστών. Ξεκίνησε όμως την Eικονομαχία με διατάγματα εναντίον των εικόνων (726-729). Βρήκε σθεναρή αντίσταση από τον Ιωάννη Δαμασκηνό, ο οποίος ήταν φλογερός υπερασπιστής των εικόνων. Πέθανε από υδρωπικία το 741μ.Χ σε ηλικία 56 ετών Θεωρείται εξαιρετικός αν και αυταρχικός. Έβαλε τέλος σε μια περίοδο αστάθειας και έσωσε το Βυζάντιο από τους Άραβες. Δίκαιος και προοδευτικός. Αναδιοργάνωσε το υπό κατάρρευση κράτος. Όμως η εικονομαχία που ξεκίνησε ήταν η αιτία συγκρούσεων και ταραχών τις επόμενες δεκαετίες.
Ρωμανός Α' Λεκαπηνός Αρμένιος ναύαρχος που σφετερίστηκε τον θρόνο μετά τις αποτυχίες της Ζωής. Πεθερός του Κωνσταντίνου Ζ‘ . Γεννήθηκε το 870μ.Χ και ανέβηκε στον θρόνο το 920μ.Χ σε ηλικία 50ετών και βασίλεψε για 24 έτη, έως το 944μ.Χ Ικανός και φιλόδοξος. Βασικά σφετεριστής, αλλά ήταν καλός. Αξιοποίησε όλες τις ευκαιρίες που του δόθηκαν. Οι πιο σημαντικές ενέργειες του ήταν : Το 927 αναγνώρισε τον Συμεών I σαν Τσάρο (Καίσαρ) της Βουλγαρίας και πάντρεψε την εγγονή του με τον γιο του Συμεών, Πέτρο. Έτσι, πέτυχε 40ετή ειρήνη. Εξαγόρασε ειρήνη από τους Μαγυάρους που είχαν εισβάλει στη Θράκη. Και ήταν δραστήριος σαν νομοθέτης, εισήγαγε μια σειρά από νόμους για την προστασία των μικροϊδιοκτητών από τους «δυνατούς».
Νόμισμα του 931 – 944, που δείχνει την προτομή του Ρωμανού σ’ ένα σταυρό
Κατάφερε να επαναφέρει την ειρήνη στην Εκκλησία και εξομάλυνε τις σχέσεις με τη Ρώμη εκδίδοντας τον Τόμο της Ενώσεως το 920μ.Χ Κατά τη διάρκεια της θητείας του αντιμετώπισε πολλές εξεγέρσεις και επιθέσεις. Σύμμαχός του σε αυτό ο στρατηγός Κουρκούας, ο οποίος ήταν εξαίρετος και με πολλές επιτυχίες Στην αρχή, συνεχείς συγκρούσεις με τους Βουλγάρους. Προκάλεσε πόλεμο Ρως εναντίον Χαζάρων Αντιμετώπισε εξεγέρσεις σε διάφορες επαρχίες όπως στη Χαλδαία, Πελοπόννησο και Ιταλία. Ο στρατηγός Κουρκούας εξεστράτευσε εναντίον των Αράβων στα ανατολικά, με επιτυχία.
Συναυτοκράτορες κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν ο Κωνσταντίνος Ζ' (από το 908): Γιος του Λέοντος ΣΤ‘, ο Χριστόφορος το 921, Κωνσταντίνος και Στέφανος το 924: Γιοι του που σύντομα ξεπέρασαν στη σειρά διαδοχής τον Κωνσταντίνο Ζ'. Το 944μ.Χ οι γιοι του φοβούμενοι ότι ο πατέρας τους θα προτιμούσε τελικά τον Κωνσταντίνο Ζ' για να ανεβεί στο θρόνο, τον εκθρόνισαν και τον έκλεισαν σε μοναστήρι. Αλλά ο λαός εξεγέρθηκε και τους ανάγκασε να ακολουθήσουν και αυτοί τη μοναστική ζωή. Το τέλος του ήρθε 4 χρόνια μετά , το 948μ.Χ Όχι από τους μεγάλους, αλλά ικανός, ευσυνείδητος και αποτελεσματικός. Δυνάμωσε το Βυζάντιο με τις ειρηνευτικές του προσπάθειες. Η πολιτική του ήταν δίκαιη, φιλολαϊκή και αποτελεσματική. Βασικά σφετεριστής, αλλά όχι παλιάνθρωπος, δεδομένου ότι δεν πείραξε τον Κωνσταντίνο Ζ‘
Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος Γιος του Μανουήλ Β' και αδελφός του Ιωάννη Η'. Πριν γίνει αυτοκράτορας ήταν Δεσπότης του Μυστρά. Γεννήθηκε το 1405μ.Χ και ανέβηκε στο θρόνο το 1449 μ.Χ. Ήταν ένας ηγέτης με αποδεδειγμένες στρατιωτικές και πολιτικές ικανότητες. Η Αυτοκρατορία όταν εκείνος ανέλαβε την εξουσία ήταν σε παρακμή, παρόλα αυτά προσπάθησε να επισκευάσει τα τείχη και να οργανώσει τον στρατό. Τελικά, ο στρατός του αποτελούνταν από 3.000 Έλληνες και 2.000 ξένους, 700 από τους οποίους Γενουάτες. Ενώ ο Μωάμεθ Β' προετοιμάστηκε: Έχτισε ένα φρούριο στον Βόσπορο (Ρούμελη Χισάρι) για να μπλοκάρει τα στενά. Ο Ούγγρος πυροβολητής Ουρβανός του κατασκεύασε πυροβολικό με 70 κανόνια.
Στον τομέα της θρησκείας κήρυξε την Ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Εκκλησία. Το μόνο αποτέλεσμα ήταν οι σφοδρές αντιδράσεις και οι εχθρικές διαθέσεις του λαού (και της Εκκλησίας) Ανακηρύχθηκε "Βασιλεύς των Ελλήνων". Ο πρώτος και ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας που έφερε αυτόν τον τίτλο... Η 4ετής βασιλεία του λήγει στις 29 Μαΐου 1453 με την Άλωση της Πόλης Δεν μπόρεσε να σώσει την Κωνσταντινούπολη. Αρνήθηκε να παραδοθεί. Έπεσε μαχόμενος κατά των Τούρκων. Το σώμα του δεν βρέθηκε. Ο τελευταίος αυτοκράτορας. Γενναίος και ικανός.
ΠΗΓΕΣ : https://byzantium.gr www.mixanitouxronou.gr www.kathimerini.gr www.news.gr
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ