100 jaar SUZUKI (deel 1

EEN TERUGBLIK OP 100 JAAR SUZUKI Suzuki viert 100-jarig bestaan in 2020 deel 2

IN1908 begon Suzuki als fabrikant van weefgetouwen. De eerste dertig jaar was het bedrijf zeer succesvol dankzij de Japanse textielindustrie. In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog experimenteerde Suzuki met prototypes van kleine auto’s, die waren voorzien van motoren die ook door Suzuki waren ontwikkeld. Dit was de aanhef van deel 1.

We zijn in deel 1 geëindigd bij de overgang van Colleda naar de merknaam SUZUKI met de TA250 en de drang van dit concern om op wereldniveau te kunnen excelleren. Dat deed men zeker al op racegebied met hun 50 cc en 125 cc machientjes. In 1962 behaalde men reeds het kampioenschap op het Isle of Man. Mitsuo Ito behaalde dit met de 50 cc machine.

In 1967 breidde men de productiecapaciteit voor lichte motorf etsjes uit en startte een fabriek in Thailand. Uniek want dit was de eerste motorf etsfabriek buiten Japan. In de begin jaren van 1960 bleef de naam Colleda vaak naast SUZUKI bestaan, vaak voor de binnenlandse markt. Ze bouwden kleine tot middel grote motoren van 50 cc tot aan 250 cc naast kleine auto’s. Onderstaande foto laat de modellenlijn van toen zien.

Het assembleren ging hoofdzakelijk met de hand, maar het begin van de lopende band was er toch al.

In de jaren ‘62-’64 werd het uiterlijk sterk verbeterd en kwam def nitief het Suzuki logo op de tank. Kwaliteit stond voorop en men had ook plannen voor meer cilinderinhoud. DE SUZUKI T10 EN T20 In de jaren daarna kwamen de modernere versies uit met de type aanduiding T10 (1964, 21pk) en T20 (1965, 29pk), beiden met een cilinderinhoud van 249cc.

Naast deze versies kwamen ze ook met de razend populaire Scrambler uitvoeringen uit voor vooral de Amerikaanse markt. In Europa zag men deze bijna niet. Ook trail uitvoeringen werden gebouwd in verschillende cilinderinhouden en ook deze vonden gretig aftrek in Amerika en Aziatische landen. Daar waar de wegen onverhard waren zijn deze machines bijzonder geschikt.

In het jaar 1968 veranderde er heel veel bij Suzuki. De modellen gingen verder en naast de kleinere modellen kwam een T305 en de T500, 2 cilinders maar nu met 305cc en 500cc en met veel meer vermogen. De aartsvader van de Suzuki T500 was de Suzuki Cobra, de T500 punt 1 én de 500/FIVE waren daar weer de warming up voor. Dat de eerste generatie Suzuki 500 twins (met hun 34 mm Mikuni’s en zorgeloze poorttiming) een enorm benzineverbruik hadden? Ach, je gebruikte zo’n ding toch alleen maar om zo hard mogelijk van tankstation naar tankstation te rijden. In 1969 kwam men met de T305 Raider en de T500 II Titan naast de 350cc versie (Rebel) en de 250cc (Hustler). Ook hiervan weer voor de USA-markt ook nog Scramblers versies. De naam Stinger voor de kleine 2 cilinders deed ook zijn intrede. Tevens werd de TR500 uitgebracht, een raceversie. Suzuki kwam vanaf 1970 elk jaar weer met nieuwe versies, zoals de T500 III Titan, de T350 II en de TS350 II, maar ook in de kleinere klassen vernieuwde men de types. De TR-types werden veel gebruikt in de GP500-races en hier viel veel eer mee te behalen. Barry Sheene is een van de coureurs die hier hoge ogen mee gooide, maar ook Nederlandse coureurs, zoals o.a. Rob Bron reden met dit snelheids monster. Later werd de luchtgekoelde versie aangepast en ging men over op een watergekoelde versie. Marcel Ankoné reed met zo’n versie en ook Jack Findlay behaalde hoge klasseringen. In KJMV-KONTAKT 2-2019 is zo’n mooie machine beschreven. In KJMV-KONTAKT 2-2020 kunt u de restauratie lezen en zien van een TR500 MKIII door ons clublid en mijn gewaardeerde vriend Martin Snuverink.

HET JAAR 1971 In dit jaar kwam Suzuki met een revolutionaire motorfets op de markt: de GT750, een watergekoelde 3 cilinder 2-takt met een vermogen van 67pk bij 6.500 t/m. Een bekend concept, want DKW/AutoUnion had ook zo’n blok in hun auto’s zitten. Een betrouwbaar concept en bloedje snel. En... nog mooi ook! De uitvoering was in oranje, rood en roze; gedurfde kleuren, maar dat deerde de kopers niet. Hij kreeg direct de bijnaam ‘WaterBuffel’ vanwege zijn waterkoeling. In 1972 kreeg de GT de aanduiding “J” met nog steeds de dubbele trommelrem. Suzuki GT750 J nog met dubbele trommelrem

Suzuki GT750 K met dubbele schijfrem De GT750K van 1973 kreeg veel chroom. De eerdere gelakte zijpanelen van de radiateur waren nu verchroomd, net als de kettingkast op de laatste K-modellen. Twee schijfremmen van 295 mm vervingen de voorremtrommel. Deze, typisch jaren zeventig, werkten goed bij droog weer maar waren hopeloos bij regen. De originele Bridgestonebanden op de 18 en 19 inch wielen hadden hetzelfde kenmerk. Hij werd in Japan gepresenteerd in oktober 1972 in de kleuren: blauw / wit, goud.

De GT750L uit 1974 had smallere zijpanelen waarop slechts “GT750” stond. De “Liquid Cooled” badges werden naar de zijkant van het cilinderblok verplaatst. De carburateurs waren nu 40 mm Mikuni’s van het CV-type en het luchtflter was van polyurethaan in plaats van papier. De voorvorkpoten verloren hun harmonicarubbers. De luchtflterkast had verchroomde zijkanten. De radiator kreeg een plastic grill en de koelventilator werd een optioneel extra. Het instrumentenpaneel kreeg een versnellingsindicator.

DE CONSTRUCTEUR VAN DE SUZUKI GT750, ETSUO YOKOUCHI De constructeur van de Suzuki GT750, Etsuo Yokouchi, die ook de T250 en T500 bouwde, evenals de Grand Prixracer RG500 uit 1974, bezocht Europa in de herfst van 1973 om te horen wat de algemene agenten te zeggen hadden over de GT750. Hij hoorde dat de meeste kopers van de GT750 meer vermogen en een grotere hellingshoek wilden. De uitlaat en de middenstandaard schraapten maar al te snel over het asfalt. Welnu, thuis voerde hij de nodige wijzigingen door aan het model die te zien waren op het herziene L-model dat in augustus 1974 werd gepresenteerd. De verbindingspijpen tussen de voorbochten van de uitlaat, die bij de eerdere modellen lekkage veroorzaakten, werden verwijderd en de opnieuw ontworpen uitlaat gaf de fets een betere wegligging in de vorm van een grotere hellingshoek. De motor was lichtjes getuned en leverde nu 70 pk. Hij werd in Japan gepresenteerd in januari 1974 (eerste versie) en in augustus 1974 (herziene versie) in de kleuren: Flake Orange, Flake Blue.

Suzuki GT750 L met nieuwe uitlaten

De productie ging door, in 1975-1977 werden diverse wijzigingen doorgevoerd en de modellen kregen de aanduiding M (1975), A (1976) en B (1977) in verschillende kleuren.

Suzuki GT750 M

Suzuki GT750 S

In 1975 gaf Suzuki de GT de jaarcode: M. In veel landen waren de wijzigingen die aan de verbeterde GT750L (augustus 1974) waren aangebracht, te zien op het M-model uit 1975. De geluiddempers zijn gewijzigd, de tandwieloverbrenging verhoogd, de compressieverhouding verhoogd en de spoelpoorten herzien. Het vermogen nam toe met 3 pk, de topsnelheid was nu ongeveer 200 km/u. Hij reed beter, was beter hanteerbaar en remde beter dan de eerdere modellen. Wat het gemeen had met eerdere modellen, was de buitengewoon soepele motor en het comfortabele cruisen op hoge snelheid. Hij werd in Japan gepresenteerd in oktober 1974 met de kleuren: Jewel Grey Metallic, Candy Gipsy Red, Candy Gold . Voor het jaar 1976 gaf Suzuki de jaarcode ‘A’. Bij de GT750A uit 1976 werd de versnelling (weer) verhoogd en kreeg hij ook een afsluitbaar deksel over de tankdop. Hij werd in Japan gepresenteerd in mei 1975 in Japan met de kleuren: Maui Blue Metallic, Flake Orange.

In 1977 gaf Suzuki de jaarcode ‘B’. Veel details zien er anders uit op de GT750B. In zijn laatste jaar had de GT750B een ander voorspatbord zonder steunen, zwarte zijpanelen, richtingaanwijzers met een nieuw ontwerp zonder ref ectoren aan de zijkanten. Hij kreeg een zwarte koplampbehuizing en een gerestyled achterlicht, met slechts één gloeilamp in plaats van twee zoals op de vorige modellen. Hij werd in Japan gepresenteerd in maart 1977 in de kleuren: rood, blauw, zwart.

De GT750S was een model met kuip en speciaal racezitje. Het vermogen bleef steeds gelijk, 70 pk bij 6.500 t/m.

Van 1972-1976 werd de GT750 Patroller Police motorcycle geproduceerd voor diverse politiecorpsen overal ter wereld. De kleurstelling was uiteraard wit. De politie-uitvoering liep in de productie mee met de andere modellen en werd aangepast aan de eisen van de diverse corpsen. In 1977 gaat Suzuki over op 4-takt machines. In KJMV-KONTAKT 2-2021 kom hier op terug. Wordt vervolgd.

Suzuki GT750 B

De GT750 is nog steeds een geliefd model voor classic racing. Het model wordt vaak gebruikt voor het bouwen van replica’s van de wegracers waarmee de coureurs in de 70er jaren reden, zie foto hieronder. Tevens wordt hij vaak tot caféracer omgebouwd Suzuki GT750 Police

Marcel Ankoné met zijn replica TR750