Kjmv kontakt oktober 2015 by Peter van der Zon

1Oktober 2015

INHOUD

COLOFON

KONTAKT oktober 2015 Voorblad: Ron Moolenaar in Eext Colofon Beste mensen Clubdag-info Van de penningmeester Column Ernst Hagen Na 90 jaar Dutch TT in Rolde... Een Honda CB350 kopen in Japan...(10) Brabantrit-2015 Gerslootweekend-2015 Lek&Graafstroomrit-2015 Van de FEHAC Middenpagina: Ron Moolenaar op zijn replica racer SUZUKI GT750 (waterbak). Historische GP te Eext Aktiviteitenkalender 2015-2016 Honda CB750 F5 (type RC42 uit Japan) Uit de schuur van: kruiskopschroevendraaiers... Het levensverhaal van een Honda CB 750 Four K1 (deel2) Het opkalefateren van een Yamaha DT250 (3) Honda CBX restauratie-project (7) Achterblad: YAMAHA G6S-B advertentie Kopij inleveren vóór 15 december 2015.

Voorzitter Peter van der Zon voorzitter@kjmv.nl 06 81501492 Secretaris Jan Meertens secretaris@kjmv.nl 06 22924368 Penningmeester/ledenadministratie Wiebe Eenling penningmeester@kjmv.nl 0594 612047/614320 of 06 21853400 Activiteiten Noord: Midden/Zuid:

Wiebe Eenling Klaas Poutsma

Webmaster Iris van Geerenstein webmaster@kjmv.nl 06 38266304

1 2 3 4 5 6 7 9 13 14 15 17 18 21 22 24 26 27 29 30 36

Public Relations Klaas Poutsma pr@kjmv.nl 06 45065355 Redactie (tijdelijk) Peter van der Zon redactie@kjmv.nl 06 81501492

Het bestuur hoopt u allen op de clubdag te ontmoeten!

Algemeen bestuurslid Loek Touw 06 10388235

WOESTHOFF

Redactieleden Peter van der Zon, Hans Wijmer, Ernst Hagen,

Used parts & motorcycles in- en verkoop gebruikte motoren en onderdelen

Lidmaatschap De kosten van het KJMV-lidmaatschap bedragen: € 30,00 per kalenderjaar met girokaart € 27,00 per kalenderjaar bij automatische incasso Inschrijfgeld: € 3,00 Bankrekening Rabobank nr.: NL83RABO0117062332 t.n.v. KJMV Informatie info@kjmv.nl

www.kjmv.nl

KJMV.nl

Joost Woesthoff Hazenberg 16 6971 LC Brummen

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Tel.: 0575 56 00 15 Fax.: 0575 56 03 42 Mobiel: 06 53332181 www.woesthoff.nl

Beste mensen... De zomer is voorbij als ik dit stukje tik en er is die zomer veel gebeurd. Mijn zwager is overleden alsmede mijn neef. Daarnaast heeft mijn jongste zus als eerste een kleinzoon gekregen en werden wij verblijd met onze kleinzoon Hugo half augustus. Mijn dochter heeft woord gehouden, want hij is 15 augustus geboren en ik werd op 1 augustus pensionado. Echter van korte duur. De directie van het Mediacollege Amsterdam hing al voor dat de school begon aan de lijn of ik niet kon invallen voor een ernstige zieke collega. Aldus werk ik nu 11 uur/week.

een verslag van: de Brabantrit, het Gersloot-weekend met rit en de Lek&Graafstroomrit. Daarnaast gebeurde er meer en een verslag van de race te Eext van Ron Moolenaar vindt u hierin ook. In mei heb ik met mijn vrouw de historische Dutch TT vanuit Rolde verreden en dat was erg leuk, vandaar dat ik het verslag van Gijs van Hesteren hierover in het blad heb gezet. Bedankt Gijs! Zondag 26 september ga ik eens kijken bij het Nationaal Treffen te Woerden, waar Rien Stouthart, Evert Stuij en Johan Kole zorgen voor presentie van onze club. Hopelijk is het weer mooi weer, want het is allemaal buiten. Dan lest mij nog te melden dat er dit jaar nog een 3-tal beurzen zijn naast de clubdag op 15 november. Het betreft de beurs in Leek, Eelde en Houten. Voor standbemanning en het beschikbaar stellen van motoren kunt u zich wenden bij Wiebe eenling of Klaas Poutsma. Er is nog wel wat hulp hiervoor nodig. Wie...? Om nog even op de clubdag terug te komen, zondag 15 november is het zo ver en wel wederom in De Rijp. Het zou fijn zijn als we zo veel mogelijk Japanse motoren met een trommelrem zouden kunnen tentoon stellen. Meer info vindt u op pagina 4. Wij rekenen op u! Helaas heb ik moeten vernemen van de penningmeester dat er nog steeds een aantal mensen hun contributie niet betaald hebben. Het zal aan de aandacht ontsnapt zijn, maar om de financiën van de club gezond te houden, is betalen van die contributie noodzakelijk. Op pagina 5 heeft Wiebe een oproep gedaan om zo veel mogelijk het machtigingsformulier in de vullen. Begrijpelijk als men dat niet wil, maar daarom staat in het decembernummer weer een brief als herinnering om de contributie voor 2016 over te maken. Als laatste wil ik iedereen nog fijne motorkilometers toewensen en hoop velen van u op de clubdag te mogen begroeten. Met vriendelijke groet, Peter van der Zon

u zult u zeggen wat heb ik daaraan? Welnu als voorzitter van de KJMV heb ik het druk met de club én met het clubblad. Ik had gehoopt op iets meer vrije tijd om naast de club mijn tijd aan mijn hobby, mij kleinzoon én ons hondje te gaan besteden. Dat wordt toch weer plannen. Maar niet getreurt, ik blijf met alle intentie de club hoog te houden. Even iets over het bestuur. Zoals ik al eerder aangaf is er een bestuurswissel per Algemene Ledenvergadering, waar Klaas Poutsma aftreedt en na 4 jaar zijn taak aan iemand anders wil overdragen. Ook Iris heeft aangegeven om haar taak, de website bij te houden, neer te willen leggen wegens gezondheidsproblemen. Haar man Lars Holm wil het gaan voortzetten en stelt zich dus dan beschikbaar. Graag zoeken we dus een opvolger voor Klaas. Wie meldt zich hiervoor...? We hebben inmiddels al weer een tweetal bestuursvergaderingen met Jan en Loek erbij gehad en zij voelen zich al aardig thuis. Dat geeft een vertrouwd gevoel. De Aktiviteiten-kalender stond dit jaar bol van de ritten en andere activiteiten en in dit blad vindt u van een paar ook

Stoomgemaalrit 2015

Clubdag-2015 Traditioneel wordt er door de vereniging een clubdag in het najaar gehouden. Ook dit jaar is dat weer het geval en wel op zondag 15 november. Vorig jaar zijn we uitgeweken naar Hotel De Rijper Eilanden, wat een schot in de roos was. Deze keer zitten we niet in de grote zaal, omdat een groep minder valide mensen de voorrang kreeg bij de eigenaar; begrijpelijk. Wij hebben nu de piramide-zaal.

et bestuur wil zo veel mogelijke Japanse motorfietsen bij elkaar zien te krijgen met een trommelrem. Het mag een straatfiets, race, cross of trail uitvoering zijn. Naast de bekende grote 4 willen we ook de andere Japanse merken zoals Bridgestone en Lilac (foto) bij de show hebben. Het bestuur nodigt iedereen dus uit om zijn/haar prachtige Japanse klassieker beschikking te stellen. Wilt u mee doen? Mail dit dan (met technische specificaties) naar Klaas Poutsma, pr@kjmv.nl of naar Peter van der Zon, voorzitter@kjmv.nl. We hebben Cees Cornwall bereid gevonden om een uitleg te geven over remmen en wat daar al zo bij hoort. Hij zal de aanwezigen alles vertellen wat hij zo in zijn race-carriëre omtrent remmen heeft mee gemaakt. Cees is een grote Kawasaki-coureur en heeft daar mooie successen mee behaald in het verleden (foto). Nu rijdt hij op een Yamaha V-max. Het ligt ook in de bedoeling om na de lezing weer een mooie motorfilm te laten zien. Het bestuur rekent op een grote opkomst! Het binnenbrengen van de motoren en dergelijke kan vanaf 10.00 uur. We starten om ±12.00 uur en eindigen ±17.00 uur. Graag een berichtje aan het bestuur of je komt i.v.m. de catering en of mensen na afloop daar willen dineren. Het adres is: Hotel “De Rijper Eilanden”, Zuiddijk 2-A, 1483 MA De Rijp 0299 675 656

Purmerend Alkmaar

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Van de pennningmeester... Beste mensen De financiĂŤn van de club zijn op orde, het jaarverslag van mij zijn op de ALV goedgekeurd, maar er zijn een paar zaken die ik u even onder de aandacht wil brengen. Het betreft de contributie. Een groot aantal van u heeft een machtiging afgegeven om het contributiegeld via incasso te kunnen innen. Dat is erg prettig want dan hebben wij het contributiegeld op tijd binnen. Echter een groep onder u wil dat niet om begrijpelijke reden. Velen van u betalen ook netjes op tijd. Maar... er zijn nu nog steeds clubleden die niet betaald hebben, waarvan ik denk dat men dat per ongeluk vegeten is of gedacht heeft al betaald te hebben. We bellen deze leden op om te vragen alsnog de contributie te voldoen. Hieronder heb ik het Machtigingsformulier nogmaals geplaatst om u op het hart te drukken deze alsnog in te vullen en op te sturen, zodat u het niet kan vergeten. Zijn er bij het ter perse gaan van het decembernummer nog steeds leden die niet betaald hebben, gaan wij ervan uit dat er geen prijs meer gesteld wordt op het lidmaatschap van de KJMV en het verkrijgen van ons KJMV-KONTAKT. Wij hopen dat dit niet nodig blijkt te zijn! Wiebe Eenling

Machtigingskaart

MOTORCYCLE TYPOGRAPHY In mijn vak van docent Grafische Vormgeving werken we vaak met letters en gebruiken deze typografisch verantwoord. Op het internet vond ik de hiernaast afgebeelde letters waar een motormerk achter schuilt. Wie deze letters hiernaast allemaal kan ontcijferen, stuurt zijn oplossing naar: redactie@kjmv.nl. Uitslag in het decembernummer.

penningmeester: Wiebe Eenling Middellaan 3, 9861 CA Grootegast penningmeester@kjmv.nl www.kjmv.nl

Ondergetekende verleent hierbij tot wederopzegging machtiging aan:

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging het bedrag â&#x201A;Ź ............ af te schrijven van bankrekeningnummer/girorekeningnummer: .................................................................................................. t.n.v. naam: ....................................................................................... adres:........................................................................................ postcode: .........................

Plaats: ................................................................................................

wegens: jaarlijkse contributie datum:.................................

handtekening: ..................................................................

indien u het niet eens bent met de afschrijving, kunt u binnen 30 dagen uw bank om terugboeking verzoeken.

Morrie luitjes..,

COLUMN

Op een grashellinkje bij ‘Quarter bridge’, badend in het zonnetje voel ik mij ineens intens gelukkig. De locatie is de eerste haakse bocht na de start en op redelijke loopafstand van het rennerskwartier. Het is zaterdag en het wachten is op de start van de 500cc Classic race 2015. De muziek uit de luidsprekers is geheel in stijl; jaren vijftig en soms zestig… Onwillekeurig gaan mijn gedachten via deze klanken naar mijn prille jeugd in Zaandam, waar op Koninginnedag in ’t Veldpark uit de zelfgebouwde hoekige houten boxen van ‘Flipsen’ dezelfde muziek was te horen… en ineens weet ik het… ‘Que sera sera..’ van Doris Day schalt nu uit de speakers en ook dat klopt… Wij zijn nog maar enkele dagen op het fameuze eiland Man, voor de Classic TT en hoewel nog acht dagen te gaan kan het nu al niet meer stuk (de fietsen wel, maar dat is een ander verhaal…)… De sfeer hier is echt fantastisch.., het circuit grillig en heftig en het hele eiland geweldig. Op vrijdag reeds een rondje circuit gereden.., op de motoren natuurlijk. Maar ik zat wel met dat dilemma… Daar is echter dus, ondanks tranen ineens dat gelukzalige gevoel daar op dat taluudje, de rust, afgewisseld door onbedaarlijk gedaver der driecilinder MV’s, tweepitter Patons, vierkleps Nortons en natuurlijk viercilinder Davies-Honda’s vóór in het veld met Jan Koning op zijn BSA als enige Nederlander. Dan weet ik het eindelijk… en met een glimlach… Que sera..? Alles stroomt, maar veranderen kan soms moeilijk zijn. Blijven zitten brengt je echter niet tot verlichting. Je moet het denken soms intomen. Hier kan ik mijn gevoelens zomaar weer prima observeren… Het gebrul van met name de MV’s is ondertussen onwaarschijnlijk gaaf… Een rivier past zich constant aan de vorm van haar oevers aan.., slechts af en toe dwingt ze de oevers zich aan haar stroom aan te passen. Que sera..? Eén van de MV’s is winnaar geworden, een Paton heeft de snelste ronde gedraaid.., Jan is laatste.., maar eerste Nederlander… Ik heb besloten mijn bescheiden activiteiten vanaf nu, wat de KJMV betreft te beperken tot mijn ere-lidmaatschap… ‘Que sera sera…’ Ernst Hagen

• Levering van nieuwe en gebruikte onderdelen met niet goed, geld terug garantie! • Duizenden onderdelen voor alle oldtimer Suzuki’s 2 en 4 takt. • Verder kun je bij ons terecht voor krukas revisie, boren/honen. • Een kleine selectie rijdende motoren. Bezoek onze website voor de zéér uitgebreide actuele voorraad onderdelen: www.classicsuzukiparts.nl Natuurlijk kunt u ons ook bezoeken, de kofﬁe staat altijd klaar. Maar maak wel even een afspraak a.u.b.! Marcel en Wendeline Vlaandere De Marne 136b - 8701 MC Bolsward 06 41484547 sales@classicsuzukiparts.nl

SPECIALIST IN CLASSIC SUZUKI’S

Na 90 jaar een Dutch TT in Rolde...

Herdenkingsparade oudste TT-circuit

De Brink Duizenden toeschouwers waren afgekomen op de expositie ’s morgens en de parade ’s middags. De hele ochtend kon het publiek zich laten informeren over de motoren en dat deden de eigenaren met graagte. Voor henzelf was het eens heel iets anders. Velen komen elkaar regelmatig tegen bij klassieke races en demonstraties. “Maar de sfeer is dan heel anders,” zei SAM’er Mark de Vink. “Meestal ben je in je hoofd druk bezig met voorbereidingen op een wedstrijd. Nu was het heel ontspannen. Beetje kletsen, in de zon zitten, wat rondlopen.”

ASSEN – Dit jaar was het negentig jaar geleden dat voor het eerst de TT werd verreden. Niet in Assen, zoals nu, maar in het dichtbijgelegen Rolde. De provincie Drenthe en de omliggende gemeenten hebben het op spectaculaire wijze gevierd. Burgemeester Eric van Oosterhout van de gemeente Aa en Hunze had het initiatief genomen, geholpen door het Recreatieschap Drenthe en vele ondernemers, verenigingen en sponsoren in Rolde zelf. Op zaterdag 11 juli vond een massale parade plaats. Historische racemotoren maakten een ronde over het alleroudste tracé van het TT-circuit, van Rolde naar Borger, naar Grollo en weer terug naar Rolde – samen zo’n 28,5 kilometer. Tachtig via SAM In totaal reden er bijna driehonderd motoren mee. Deze hadden zich aangemeld via diverse organisaties, waaronder de HMV, de RMM, de MV-eigenaren, de Ducaticlub en natuurlijk de meer dan 90 motoren via de SAM. De contacten met de SAM waren in de winter al gelegd tijdens de Motor Expo in de TT Hall. Op de Grote Brink vonden we onder de SAM-deelnemers de prachtigste motoren. Bijvoorbeeld: Jack Brouwer met een 1931 Rudge Ulster, Eip Bakker met zijn 1987 Honda RS125 productieracer, Cor Elbersen met een 1956 Norton Manx, Leo de Groot met zijn schitterende Drixton Honda, Peter Weeink met een 1930 AJS R7, Martin Kluinhaar met een vlekkeloze replica van een 1963 Honda RC172, Peter van Teeffelen met een Honda RC 30 uit 1987, Henk van den Beukel met een Eysink Villiers uit 1931, dezelfde als waarmee Dick Renooy in 1949 de TT won, Gert van Werd en zijn Benelli Pasolini Replica, Gijs Hesselmans en diens Triumph Trident T150 Slippery Sam. Dankzij SAM-coureur Edwin Jager kon de Japanse motorrijder Takeshi Yamada gebruik maken van een Yamaha RD350 uit 1983. Hij maakt met zijn Triumph Allroad een reis om de wereld. En Bernd Küneweg stelde zijn Honda VFR ter beschikking aan de Asser baansportheld Wiebe Vochteloo.

Het duurde even voordat er gereden kon worden maar toen was het dan ook mooi, heel mooi.

De enigen die het soms wél spannend vonden, waren de mussen. Die vielen die van tijd tot tijd dood uit de dakgoot, als Martin Kluinhaar en zijn vrienden het peloton replica Honda viercilinders met open uitlaten lieten schallen. “Het is heel mooi, echt waar!” kreeg de SAM-organisatie na een tijd te horen van omstanders, “maar het hoeft niet een half uur achter elkaar!” De parade Alle benodigde vergunningen om 30 km openbare weg af te kunnen sluiten en daarop bijna 300 historische motoren – veelal zonder kenteken – te laten rijden waren verleend. Uniek dat dit in 2015 nog voor elkaar te krijgen was! Eindelijk de start. Het duurde het even voordat er vertrokken kon worden. Gereden kan er in dit risicovrezende land natuurlijk pas als alle veiligheidslichten op groen staan. Althans, zo dachten de hulpdiensten en andere bureaucratische instanties erover. Het leidde tot wachten en daardoor stond de hele Brink al snel blauw van de rook. En vol met langzaam oververhittende klassieke motoren.

‘Mister TT’ Jaap Timmer en wereldreiziger op twee wielen Takeshi Yamada

Geluiden na afloop Velen zeiden: “Wat jammer toch dat we maar één ronde mochten rijden!” Jos Duinkerken, gangmaker namens het recreatieschap: “Het had te maken met de vergunningverleners. Dit was het maximale dat we eruit hebben kunnen slepen.” “Wat een geweldige dag is dit geweest!” “Een uniek gebeuren en je krijgt maar één keer de kans om erbij te zijn geweest.”

Bort Koelewijn en zijn vader

Eindelijk zwaaide men de groene vlag. Het circus zette zich langzaam in beweging. Het lange, lange circuit van toen begon zich te ontrollen voor de wielen van de klassieke eskaders. De deelnemers voelden zich als Valentino Rossi na het winnen van een TT, zoveel werd er gezwaaid en geroepen door de mensenmassa’s langs de kant van de weg.Een racepartij werd het niet. Enkele motoragenten die voor de stoet uitreden zorgden dat het tempo de veertig kilometer per uur niet overschreed. Niet elke klassieke racemachine vond dat prettig. Met name de tweetakten hadden het zwaar, en de motoren met een heel erg lange eerste versnelling. Al die steun van het publiek werd des te meer op prijs gesteld door de vele motoren, die in de loop van de ene toegestane ronde stilvielen in de berm.

Albert Den Hartog: “Jammer vond ik de snelheid waarmee de parade werd gereden. 40 kilometer per uur is erg langzaam, de motoren hadden het erg zwaar. Ik wil niet zeggen dat er geracet moet worden, maar 70 tot 80 km per uur is goed te doen, lijkt mij. Misschien iets over na te denken. Verder een top dag gehad!” “We hadden dit prachtige circuit graag een keer volgas gereden! Doen we dat volgend jaar?”

NA NEGENTIG JAAR EEN DUTCH TT IN ROLDE Met dank aan: Gijs van Hesteren www.sammotorsport.nl/na-negentig-jaar-een-dutchtt-in-rolde/

Een Honda CB350 kopen in Japan...(10) Het bezoek aan het Vredesmuseum in Hiroshima, de omringende monumenten en de ruine hebben flink indruk op mij gemaakt. Ik ben er stil van. In Nederland wordt het wel elk jaar op 6 en 9 augustus gememoreerd via radio en televisie, maar hier zie je echt wat de gevolgen zijn geweest. Het stemt meer dan tot enkel nadenken.

oorlogsbodems: het Bombardement van Shimonoseki. Het is inmiddels drie uur als ik bij Oba-san aankom. We maken wat afspraken voor de komende dagen en ik keer weer via de tunnel terug naar Shimonoseki op zoek naar Hinoyama YH. Die is snel gevonden want de jeugdherberg ligt niet ver van de tunneluitrit tegen de zuidflank van de gelijknamige heuvel met een mooi uitzicht over de druk bevaren zeestraat en op de noordpunt van Kyushu. ’s Morgens ga ik voor de derde keer door de toltunnel en meld mij weer bij Oba-san. Hij heeft al bezoek van twee jonge studenten Masako Wada en Minoru Tahira. In de twee dagen die ik in Moji verblijf trek ik veel met hen op. Zij nemen mij mee naar de Wakato-brug en het Tamukeyama park in de stadswijk Kokura met het standbeeld van Sasaki Kojiro, een bekende samuraikrijger, uit het begin van de Edo-periode. Onderwijl praten we honderduit o.a. over de Vietnamoorlog en het recente onverwachte bezoek van Nixon aan China. Via hen maak ik kennis met jonge leden van de Esperanto-club in Kita-kyushu. Het is een vrolijke avond.

Op weg naar Kyushu De volgende dag ben ik al vroeg op pad met een passagier achterop die ik moet afzetten aan het eind van de Nishihiroshima Bypass op de T-kruising met Highway 2. Een klein uurtje later, zo tegen negenen, zit ik weer alleen op mijn motor. Kort na de invoeging op de Highway zie ik links van mij het eiland Miyajima liggen met het befaamde heiligdom van Itsukushima met de bekende rode O-torii (poort) in het water. Niet veel later passeer ik de stad Iwakuni, bekend om zijn bekende 5-bogige Kintaibashi.

Ik vervolg mijn reis over Highway 2, die in de Edo-periode de Sanyo-do (de zuidelijke bergweg) heette. Vanaf Osaka gerekend is dit de westelijke evenknie van Highway 1. De weg loopt deels vlak langs de zuidkust van Honshu met mooie doorkijkjes op de Japanse Binnenzee en met het mooie zonnige herfstweer is het aangenaam motorrijden. Rond 12 uur lunch ik en rust een beetje onder het genot van een kopje koffie. Na een uurtje stap ik weer op en begeef mij richting Shimonoseki naar mijn bestemming voor vandaag: Moji. Shimonoseki is de thuishaven van de Japanse walvisvloot en met een reguliere veerbootverbinding met Busan in Zuid-Korea is het een belangrijke havenstad. Het is een populaire bestemming voor reizigers die, als zij niet langer in Japan mogen verblijven even een overstap maken naar Zuid-Korea, een of enkele dagen aldaar verblijven om dan weer terug te keren naar Japan om opnieuw de voor hen geldende verblijfsvergunning te verkrijgen. Gelukkig heb ik van deze “ontsnappingsroute” geen gebruik behoeven te maken. Onbedoeld doe ik wat aan sight-seeing In Shimonoseki, want ik heb de afslag gemist die mij via de tunnel naar Moji, de noordelijke stadswijk van het industrieel conglomeraat Kitakyushu, aan de andere kant van de smalle Kanmon zeestraat moet brengen. Dit water scheidt Honshu van Kyushu. Het kost wat moeite, maar uiteindelijk zit ik op het juiste spoor en duik ik de Kanmontunnel in en kom drieënhalve kilometer verder weer boven water in Moji. In 1864 heeft hier nog een zeeslag plaatsgevonden tussen lokale tegenstanders van de openstelling van Japan en Britse, Nederlandse en Franse

Oba-san heeft mij inmiddels uitgenodigd voor een overnachting de volgende dag in het Moji Mekari Kaikan met een groepje Esperantisten: allemaal oudere heren van rond de 60 of ouder, maar heel vitaal, zo zegt hij. Ik ben een beetje huiverig, want wat moet ik met die oude knakkers. Immers, gelet op mijn eigen leeftijd, voel ik mij als een vreemde eend in de bijt. De groep noemt zich ‘La Aligatoroj’ omdat zij, als zij bijeen zijn zich vaak, zo niet altijd, bezondigen aan ‘krokodili’. Dit is Esperanto-slang voor je eigen taal spreken in een Esperanto-omgeving. Maar eenmaal in het hotel blijkt het best mee te vallen.

Vitaal zijn de baasjes inderdaad en naar mate de conversatie zich verder ontwikkeld en het gebruikelijke bier op tafel staat, ontstaat er een sfeer van toffe jongens onder elkaar. Er worden veel fotoâ&#x20AC;&#x2122;s genomen en ook het hotelpersoneel ontkomt er niet aan om op de foto te staan. De volgende dag nemen we nog een laatste foto met op de achtergrond de berg Hinoyama en de pilaren van de in aanbouw zijnde Kanmon (hang)brug die een overspanning moet krijgen van ruim 700 meter, zo vertelt Oba-san mij. Met de tram gaan we naar het centrum waar mijn twee nieuwe vrienden op mij wachten. We lunchen samen en dan neem ik afscheid van mijn twee jonge begeleiders en vertrek tegen een uur naar het nabijgelegen Fukuoka waar ik twee uur later aankom bij de heer Sato. Die avond maak ik kennis met een regionale lekkernij: matsuura-zuke, in sakedroesem ingelegde walvisbaleinen. Het is wel knapperig! Tijdens mijn verblijf in Morioka (zie afl. 5) heb ik dagelijks van sumo, de bekende Japanse worstelsport, mogen genieten. Zes keer per jaar vindt er een toernooi plaats verdeeld over Tokyo (3x), Osaka, Nagoya en Fukuoka. Mijn wens om dit eens in den lijve mee te maken wordt thans bewaarheid. â&#x20AC;&#x2DC;s Middags bezoek ik met mijn begeleider de hal en even later voltrekt zich de hele ceremonie. Ik zit op het schellinkje, dus wel wat veraf van het strijdtoneel, maar heb toch een fraai zicht op de ring.

De volgende morgen neem ik afscheid van Sato-san. Het is mooi zonnig weer en gelet op het tijdstip waarop ik in Nagasaki wordt verwacht en de af te leggen afstand van circa 150 km kan ik rustig aan doen. Vanuit de vlakte waarin Fukuoka ligt, leidt Highway 202, zodra ik de stedelijke bebouwing heb achtergelaten, mij in westelijke richting door lieflijke dreven. Het is een agrarisch gebied met kleine akkers met hier en daar een boerenwoning. Even later loopt de weg vlak langs de noordkust van Kyushu door kleine dorpjes en door een fraai dennenbos (Niji-no-Matsubara). Het landschap doet mij denken aan de ansichtkaarten van ZuidFrankrijk die mijn oom en tante jaarlijks daar vandaan verstuurden. Per slot van rekening ligt dit gedeelte van Japan flink zuidelijk, n.l. op de 34-ste breedtegraad en dat is gelijk met Beiroet in Libanon. Nog een paar kilometer en dan rij ik Karatsu binnen. Dat betekent dat ik aangekomen ben in het befaamde pottenbakkersgebied gelegen tusen deze stad en het zuidelijker gelegen Arita. Tegen het einde van de 16e eeuw zijn als gevolg van twee oorlogen met Korea pottenbakkers uit Kora in deze streek beland. Het aardewerk dat in de omgeving wordt gemaakt, Karatsu-yaki, is hoofdzakelijk gebruiksaardewerk. Wat verderop, een kleine 50 km naar het westen, ligt het eiland Hi-

rado waar de VOC van 1608 tot 1641 zijn factorij had voor de handel met Japan. Na Hirado zal Deshima de enige plek zijn waar Japan met de buitenwereld contact heeft. Aangekomen in Karatsu buigt de weg naar het zuiden af tussen de groene heuvels door en passeer ik de havenstad Imari. Deze stad was de uitvoerhaven en werd daardoor de naamgever aan het bekende Arita-yaki.

Rijdend door een breed dal bereik ik na 12 km Arita, de stad die zo bekend is om zijn blauw-wit en het (veelkleurige) Kakiemon aardewerk. De tweebaansweg draait naar het westen en verenigt zich met Highway 35 in de richting van de belangrijke havenstad Sasebo waar de Amerikaanse Zevende vloot in de Pacific haar opslag en steunpunt heeft. Vlak voor Sasebo ter hoogte van Haiki splitst Highway 202 zich in zuidelijke richting weer af van de gemeenschappelijke route. Bij het wegrestaurant vlak voor de Saikai-brug, geniet ik van een van mijn favoriete lunches: katsudon. Dit is een kom rijst met daarop een in repen gesneden varkensschnitzel, die daardoor gemakkelijk met de eetstokjes te nuttigen is. De vakwerkboogbrug overspant met ruim 300 meter de smalle en daardoor onstuimige Straat Inoura, welke de verbinding

vormt tussen de Baai van Sasebo en de Baai van Omura en de laatste met water voedt: bij vloed perst het water zich met geweld er doorheen en bij eb wordt het water met kracht er weer uitgezogen. Het een de drie snelste waterstromen in Japan waarbij vooral bij springtij veel spectaculaire draaikolken ontstaan. Zo beland ik op het schiereiland Nishisonogi welke met de schiereilanden Nagasaki en Unzen deel uitmaakt van een bizar gevormd groter geheel.

Enkele kilometers verder neem ik afscheid van Highway 202 en schiet linksafslaand Highway 206 op richting Nagasaki. De streek tussen Haiki en Nagasaki is betoverend mooi. Vanwege de gesteldheid van het landschap slingert de weg zich door valleien en langs en over heuvelruggen en bevecht geregeld een plekje langs de rotsachtige kust met veel baaien, inhammen en met palmen begroeide eilandjes – een waar paradijs. In het water zie ik veel oesterbedden drijven en niet enkel voor de consumptie, maar ook voor de parelkweek.

Nagasaki Vanuit het noorden rij ik door de Urakami-vallei Nagasaki binnen na zo’n 153 km (5½ uur). Om drie uur beland ik bij de Universiteit van Nagasaki, waar Shoin Mori, professor in de Engelse taal en letterkunde, mij hartelijk begroet. Hij introduceert een student van hem, Motoo Yamamoto, die mij voor de rest van de dag zal begeleiden alsmede de Esperantisten de heren Fukanori en Sato die mij morgen zullen meenemen naar downtown Nagasaki. Met Yamamoto-san bezoek ik die middag nog het nabij gelegen Nagasaki Vredespark met het karakteristieke beeld ter herinnering aan de slachtoffers van de atoombom op 9 augustus 1945. ’s Avonds slaap ik op de campus waar Mori-san voor mij een kamer heeft geregeld.

Met Sato-san als gids bezoek ik ‘s ochtends het Atoombommuseum. Dat laat nog eens op indrukwekkende wijze zien welke verschrikkingen de (plutonium)bom Nagasaki heeft gebracht; die op Hiroshima was een uraniumbom. Een maquette toont hoe de ligging van Nagasaki – ingeklemd tussen twee heuvelrijen die noord-zuid lopen – de gevolgen van de explosie boven de noordelijk gelegen stadswijk Urakami heeft gehad. De gebieden aan de andere kant van de heuvels zijn nauwelijks getroffen door de effecten. In de brochure die ik bij het binnentreden heb ontvangen lees ik dat eigenlijk Kokura – toen een zelfstandige stad, thans een

stadswijk van Kitakyushu - het doelwit was, maar dat vanwege weersomstandigheden is uitgeweken naar het reservedoelwit Nagasaki. Tevens lees ik tot mijn verrassing dat bij de slachtoffers ook Nederlanders waren: krijgsgevangenen die in een werkkamp verbleven en te werk waren gesteld bij de Mitsubishi staal- en wapenfabriek. Met de tram gaan we naar ‘down-town’ Nagasaki en bezoeken het Monument voor de 26 Martelaren ter nagedachtenis aan de kruisiging van 26 christenen, priesters en leken van verschillende nationaliteit in 1597 en de Sofuku-ji in de Chinese wijk.

Na de lunch is Fukanori-san mijn gids. Met hem bezoek ik de locatie van de toenmalige factorij Deshima en de ten zuiden daarvan gelegen voormalige ‘buitenlandse wijk’. Nagasaki is wellicht de enige stad in Japan met zo’n interessante geschiedenis wat betreft historische contacten met buitenlanders. Als Nederlander en geïnteresseerd in geschiedenis van de VOC is dit een waar luilekkerland. Het blijkt weer eens dat Japanners veel weten over hun vroegere buitenlandse contacten. Fukanori-san vertelt er dan ook lustig op los. De Portugezen waren de eerste westerlingen die In 1543 landden op het eilland Tanegashima, gelegen 30 km ten zuidoosten van Kaap Sata, het zuidelijkste puntje van Kuyshu. Zes jaar later landt de Spaanse Jezuïet Francisco Xavier in Kagoshima (145 km hemelsbreed ten zuiden van Nagasaki) en begint daar met missie-activiteiten. Eerst in 1571 arriveert er een Portugees schip in Nagasaki. Intussen verspreidden Portugese en Spaanse Jezuïetenpriesters de Rooms-Katholieke godsdienst over het zuidelijk deel van Kyushu. Mede naar aanleiding van binnenlandse strubbelingen leidde dit in 1597 in Nagasaki tot de dood van 26 christenen. Dan landt na een lange reis onverwacht het schip De Liefde in zware storm op het eilandje Kurushima vlak voor de kust bij Usuki. Het is het begin van een lange relatie van Nederland met Japan. Van Hirado belandt de factorij op Deshima, een kunstmatig eiland in de vorm van een waaier van ongeveer 180 bij 70 meter dat met een drie meter lange brug verbonden is met de vaste wal. Tot 1859 blijft het een handelspost. De vrees voor teveel buitenlandse en met name Rooms-Katholieke invloeden zorgde ervoor dat de Portugezen definitief in 1639 werden uitgewezen en dat alle overige buitenlandse handelsactiviteiten in 1641 werden samengebracht in Nagasaki. Zo bleven de Hollanders over op Deshima en de Chinezen op het nabij gelegen Tojin-Yashiki – een omheinde vrijwel vierkante nederzetting op de vaste wal.

Veel vertier hadden onze landgenoten niet, want de Japanse autoriteiten waren zeer streng. Het aantal bewoners was gelimiteerd, kinderen en vrouwen waren verboden op Deshima, maar dat gold niet voor de ‘gezelschapsdames’ uit de theehuizen van Maruyama. Een keer per jaar kwamen er schepen met handelswaar uit Batavia die een paar maanden later weer vertrokken. Maar hèt uitstapje was wel de jaarlijkse zogenaamde Hofreis. Dan toog de Hoofdkoopman of Opperhoofd met groot gevolg naar Edo. Eerst via de Korte Landweg naar Kokura, dan de oversteek naar Shimonoseki en vandaar per boot over de Japanse Binnenzee naar Osaka en vervolgend via de befaamde Tokai-do naar de Shogun in Edo (het huidige Tokyo) om geschenken aan te bieden en eer te betuigen. Een reis van drie à vier maanden heen en terug. Er is een senryu (3-regelig spotdicht met een lettergreepverdeling 5-6-5) gemaakt naar aanleiding van de Hofreis: O-ra-n-da na.............................................. Gaan de Hollanders To-jo ni ha-e no................... naar het kasteel (van de shogun) tsu-i-te ki-te............................... dan zwermen vliegen hen na Kennelijk was de badcultuur voor de Nederlanders of vreemd of niet erg geliefd. Plotseling lacht mijn begeleider en zegt dat hem nog een senryu te binnenschiet. Het is dat wij Esperanto spreken met elkaar, zegt hij, maar vroeger had men tolken nodig: O-ra-n-da wa.......................................................De Hollanders tsu-ji i-nu ma ni.................................... je lacht je een ongeluk na-bo-ri-bu-mo...................................... als er geen tolken zijn Maar naar mate de jaren voorbij gaan wordt het regiem milder en mogen de Hollanders boeken importeren onder de restrictie dat die niet religieus van aard zijn. Het is het begin, zo vervolgt Fukanori-san, van de Rangaku – de Hollandse Wetenschap. Dit kwam neer op het vergaren van westerse kennis. De artsen op de factorij speelden hierbij een belangrijke rol. Namen als Kaempfer, Thunberg en Von Siebold – alle drie buitenlanders in dienst van de VOC – zijn in Japan heel bekend. Mijn oren tuiten van al dit interessante nieuws, veel is mij totaal onbekend. Fukanori-san lijkt wel een levende encyclopedie. Stilletjes verdenk ik hem ervan dat hij zich speciaal heeft ingelezen om mij als Nederlander dit alles te kunnen vertellen.

Het oorspronkelijke eilandje is thans geheel opgenomen in de zuidelijke uitbreiding van de stad. Maar de lokatie is wel te herkennen dankzij het stratenpatroon, het water aan de landzijde en enkele kleine gedenkplaten. Via Chinatown lopen we in zuidelijke richting de hellingen op van de heuvels van Minamiyamate. Daar ligt de ‘buitenlandse wijk’ met de eerste in westerse stijl gebouwde bungalows van kort na de openstelling van Japan in 1856, maar wel met een vleugje Japanse touch. De weg er naar toe loopt via de Oranda-dori (Hollandlaan) en de Oranda-zaka (Hollandse helling). In de omgeving zie ik veel toeristisch commerciële activiteiten met Hollandse inbreng in de vorm van onze driekleur en het VOC symbool. Maar ook de Portugezen hebben zich niet onbetuigd gelaten met de introductie van Pão de Castela, wat Brood van Castilië betekent. Thans is dit een overheerlijke zachte cake: Castella heet het tegenwoordig. Het wordt volop verkocht. In deze oude wijk staat ook het Glover House – zo genoemd naar zijn eerste Schotse bewoner. In de tuin staat het standbeeld van Cio-Cio San, de hoofdfiguur uit de opera Madame Butterfly van Giacomo Puccini. De woning en omgeving doet herinneren aan de enscenering van de opera die zich afspeelt in Nagasaki rond 1900. De Japanse sopraan Tamaki Miura stond model voor het standbeeld. Vanuit deze omgeving heeft men een prachtig mooi uitzicht over Nagasaki en de baai. Wordt vervolgd

Brabantrit-2015 et begon 14 juni wat grijs en miezerig in Rosmalen. Om 10.30 uur lag het dorpsplein er nog wat verlaten bij.Even na 10.30 uur echter arriveerden Erik Hobo en Jules Tebbe op de Driesprong. Erik had een prachtige Suzuki RG250WW meegenomen en Jules was natuurlijk op zijn GS750. Ikzelf had deze keer mijn GSX1100 mee. En zo stonden daar 3 Suzukiâ&#x20AC;&#x2122;s te pronken. Even later sloten Evert Stuij met zijn Honda Bol dâ&#x20AC;&#x2122;Or, Sjaak Louws op Yamaha XJ600 en Marinus de Ruiter met zijn Honda 400F, zich bij ons aan.

En toen bleef het stil... Ik bedoel er kwamen geen andere deelnemers (waar zijn de andere leden, bestuur). We dronken koffie en we wachtten op mijn dochter, want die wilde ook mee. Maar vlak voor vertrek kwam Ronald Straatman nog aan op zijn Honda CB750F1. Dus om 11.30 uur op weg met 7 motoren. We gingen naar het Zuiden, richting de Kempen. Daar was beter weer voorspelt. En die voorspelling kwam uit. Al snel reden we in de zon door de natuur. Met behulp van stafkaarten had ik een tocht uitgezet over smalle wegen, langs kleine dorpen en buurtschappen.

Na ongeveer anderhalf uur rijden stopten we in Spoordonk voor de lunch. Hier bevindt zich ook een unieke watermolen, waarmee nog altijd gemalen wordt. Na de lunch vertelde de molenaar over de geschiedenis van de molen en de omgeving. De molen mochten we vervolgens op eigen houtje bezichtigen. Om 14.30 uur stapten we weer op en kon iedereen weer ongeveer een uur genieten van nog meer Brabantse schoonheid. Om 15.30 uur waren we weer terug in Rosmalen. Door koop- en verkoop-van-huis-perikelen was ik wat laat met de voorbereidingen begonnen. Maar we hadden een foutloos parcours gereden. De motoren hadden het prima gedaan en alle deelnemers vonden het een mooie tocht. Na een laatste drankje ging iedereen op huis aan. Allemaal bedankt voor de gezellige dag en... ik hoop tot volgend jaar. Bert Alferink

Gerslootweekend-2015 Het was weer een gezellig weekend, met veel regen vrijdag, een prachtige, grotendeels zonnige toerrit door Friesland (uitgezet door gastheer Wytze Brandsma) en een gemengd gezelschap van leden, oud-leden, toekomstige leden én 2 Belgische dames (kampeerde op camping ‘de Vasthi Hoeve’) die achterop bij Hylke Brandsmaen Ben Creusen de rit hebben mogen meemaken.

oordat mijn vrouw plotseling een aanval van buikgriep had gekregen midden van de week, leek het mij beter om maar niet vrijdagmiddag af te reizen naar Gersloot en zaterdagmorgen vroeg te gaan. Achteraf bleek dat ook een goede zet, want ik hoorde van Klaas en Geeske dat het bar weer was en daarom hebben zij niet de tent op gezet en uiteindelijk in de trekkershut zijn beland. Dus reed ik richting Afsluitdijk in de regen en op de dijk werd de zon zichtbaar, maar had ik ontzettend veel last van draaiwinden (7bf). Na Zurich kreeg ik de wind in de rug en met een lekker zonnetje reed ik de afslag Tjalleberd af om in Gersloot de reeds aanwezige leden en niet leden (waaronder Meindert LeLoux van de OSSBand die onze clubdagen opluisterden met muziek) te verwelkomen. Wytze had al koffie voor mij klaar gezet. De anderen waren nog aan het ontbijten.

Het weer werd er later niet beter op en toen we bij de gedenksteen voor de Friezen (die de Hollanders verslagen hebben in ) aan de kust aankwamen hebben ik maar een groepsfoto gemaakt, waar ik dus op ontbreekt. Wytze reed verder langs de IJsselmeerkust en we kwamen later in het wonderschone plaatsje Workum (van Jopie Huisman) aan om een drankje te gaan drinken in een lekker zonnetje. Ja... u leest het goed, de zon scheen al was het niet zo lang. Het werd later weer donker, maar veel regen viel er niet.

Wat opviel dat er erg weinig clubleden aanwezig waren van de groep die er voorheen wel bij waren. Jammer voor familie Brandsma!

Met enige vertraging gingen wij met 10 motoren en 1 Suzuki scooter op pad en omdat wij eerst even langs een gereedschapsfirma te Heereveen moesten om straalgrid te halen besloot Wytze om de geplande rit iets in te korten. Niet dat wij dat door hadden, want we reden door prachtige kleine plaatsjes over mooie kronkelende weggetjes naar ik dacht een restaurant aan het Sneekermeer (?), alwaar wij eerst droog, maar later in de regen onze lunch verorberden.

De tocht werd voortgezet richting Bolsward en langs Nijland, Sneek tuften we over de wegen door dit vlakke land terug naar Gesloot. De dorpsgenoot van Wytze die op zijn klompen en met achterop zijn dochter op een Honda zespitter reed dreigde zonder brandstof te geraken en hij ontdekte dit bij een restaurant aan het water van waar ik de aanwezigen op een drankje tracteerde namens de KJMV. Gelukkig bereikten we alsnog een benzinepomp om de CBX al rijdend thuis te laten komen, zodat duwen niet nodig bleek. Aangekomen op camping de Vasthi Hoeve barste de regenbui los. Wat een geluk hadden wij toch.

Ank had gezorgd voor een heerlijk chinees buffet, waar we met veel genot van gesmuld hebben. ‘s Morgens na het ontbijt gingen de aanwezigen weer huiswaard na een fijn weekend gehad te hebben. Bedankt Ank en Wytze voor jullie gastvrijheid! En tot volgend jaar... Peter van der Zon

Lek & Graafstroomrit-2015 In ons laatste ontvangen KJMV blad van juli 2015 wordt de Lek- en Graafstroom rit aangekondigd en deze zal op 13 september plaatsvinden. Even een mailtje gestuurd aan de organisator dan weet die ook of er belangstelling is en met hoeveel deelnemers de rit gehouden zal worden. ok gelezen in de aankondiging dat er rekening mee moest worden gehouden om met een volle tank in Groot- Ammers aan te komen aangezien er onderweg weinig of geen gelegenheid zou zijn om te tanken, dus braaf zoals wij zijn met een bijna volle tank bij het vertrek punt aangekomen. Volgens de weervoorspellingen zou het bijna de gehele dag regenen, jammer maar het is niet anders. Voor het vertrek nog even naar buienradar gekeken en warempel het zou pas in de middag gaan regenen, toch maar mijn regenbroek en jas in de rugzak gedaan en niet te vergeten extra handschoenen er is niets zo prettig om na regen droge handschoenen aan te trekken. In augustus dit jaar was ik nog met een groep op de motor naar Sint Petersburg in Rusland gereden, een blokje om van bijna 5.500km. Ik had toen zelfs drie paar handschoenen meegenomen en nog gebruikt ook, want soms kwam de regen in Duitsland, Polen en de Baltische staten met bakken naar beneden. Maar goed nu is er de Graafstroomrit, aangekomen op de afgesproken plek, zag ik als eerste een benzinestation met 24 uurs service! Maar goed vol is vol, dus bij de volgende rit kan hier rekening mee worden gehouden.

Zoals beloofd was de koffie met cake van goede kwaliteit en zo langzaam aan komen de deelnemers aangereden. Er is zelfs een vreemde eend in de bijt op een BMW aangekomen ook een motor dus geen probleem voor mij hoor. In totaal heb ik 19 motoren en 20 deelnemers geteld, want er was ook een zijspan met passagiere in ons midden. Het vertrek van 12:00 uur werd niet gehaald wellicht om dat net de kerk uitging en de gelovigen die voorbij liepen ons zeer vriendelijk goedemiddag wensten. Nadat de laatste kerkgangers uit het zicht waren verdwenen kwam het signaal, wij gaan opstappen en dat werd gedaan keurig de kleintjes, wat motoren betreft voorop en daar gingen wij de dijk langs de Lek op. Keurig achter elkaar en indien mogelijk zelfs baksteengewijs af en toe kwam een z.g. “Widowmaker” een prachtige Kawasaki H2 (750cc) voorbij snellen om vanwege de lage toersnelheid de bougies schoon te branden. Gezien de uitgebraakte rookwolken lukte dat niet altijd. Maar goed het is en blijft een toertocht en iedereen genoot van de tocht en het mooie weer. Via Papendrecht, heb nooit geweten dat dit dorp zo groot is, kwamen wij na iets meer dan een uur via een klimmetje en een hek bij het dieselgemaal Over- en Nederslingerland aan. Volgens insiders was het gemaal, in

1938 gereed gekomen, in de 2e wereld oorlog afgedekt met hooi verstopt geweest voor de Duitsers en eerst na de oorlog echt in gebruik genomen. Na jaren lang gebruik door vrijwilligers gerestaureerd en op verzoek wordt het gemaal in werking gesteld. Voor de deur van het gemaal wachtte ons een verrassing in de vorm van belegde broodjes, koffie en fris drank en een glimlach van de voor deze middag aanwezige “serveerster”. Dit was een heel goed plan ook al om (ha, haha!) budgettaire redenen want “old timers” rijden en restaureren is niet erg goedkoop heden ten dage! Zelfs de loslopende passanten genoten van de lunch! Natuurlijk was er de gelegenheid om het gemaal nader te bekijken en de aanwezige machinist vond het leuk om hier iets over te vertellen. Of er veel geld in het aanwezige bakje terecht is gekomen weet ik niet. Van het daar aanwezige buitentoilet werd niet echt veel gebruik gemaakt en het aantal wildplassers tussen en voor de bomen was groot. Gelukkig dat de veldwachter van dienst niet in de buurt was. Na de lunch vertrokken wij via een landweg en een voetgangersbrug en tussen paaltjes door richting Ameide even dacht ik dat het zijspan was vergeten, maar onder aan de brug stond het zijspan dat daar via een kleine omweg was gekomen geduldig op ons te wachten. Hulde aan de organisatie hoor! Via prachtige wegen en weggetjes en zelfs langs het water (de Lek) gingen wij weer terug naar het vertrekpunt, om niet al te erg in de tweetakt walm terecht te komen hield ik maar enige afstand en eigenlijk niet vergeten maar bij bezoeken aan de motorraces vroeger stonden wij wel uren lang op de circuits in de “walm” maar genoten toch echt wel van de Castrololie geur. Voor ons mannen was dat destijds een soort Chanel No. 5, toch? Bijna aan het eindpunt was er in de verte al zware bewolking aan de hemel te zien en stipt om 15:00u kwamen wij zonder regen het dorp weer in. Enigszins gehinderd door een automobiliste (als haar blikken konden doden!) die even niet door had dat wij met meerdere motoren rustig (echt waar!) de straat in wilde rijden. Even dacht ik dat er werd gesleuteld aan een Honda CB 500 van 1977, maar dit bleek een inspectie beurt te zijn! Na een drankje op het terras snel naar huis gereden en ik was nog niet thuis of het begon al te regenen. Het was een leuke rit door de Alblasserwaard, mooie natuur en zeer zeker weer voor herhaling vatbaar. Veel dank gaat uit aan de organisatie, de opkomst van de leden en de weergoden. Met vriendelijke groet, Ronald van Oostveen Koentze

Voor alles wat klassiek is op twee wielen! Het oudste, grootste èn dikste blad in de Benelux over alles wat klassiek is op twee wielen: motoren, scooters, techniek, brommers, beurzen, shows en treffens. En natuurlijk nieuws over klassieke motorsport: race-demo’s, cross en trial.

Kijk ook op: WWW.MOTORRIJWIEL.NU Verschijnt elke twee maanden. Losse nummers € 5,90 (België € 6,45). Jaarabonnement (6 nrs.) € 28,95 (buitenland v.a. € 52,50), 2 jaarsabonnement (12 nrs.) € 51,50 (buitenland v.a. € 97,50) door overmaking op rekening NL23INGB 0000 0051 35, BIC INGBNL2A, t.n.v. Stichting Historische Motor Documentatie, Den Haag. Of bel +31-(0)70-3650 860 en wij sturen een acceptgiro.

Zoekt u iets of wilt u iets kwijt? In elk nummer vindt u vele honderden particuliere advertenties. Als abonnee kunt u zo’n advertentie GRATIS plaatsen!

“Ernst Hagen Motoren” Honda Classic Specialist

Onderhoud, reparatie en verkoop van Japanse motoren

Witte Paal 332Q 1742 LE Schagen T 0224 29 20 08 M 06 20975139 ernsthagenmotoren@zonnet.nl

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Van de FEHAC Beste leden, Even bijpraten over de voortgang van de Fehac. Zoals jullie weten is er een professionalisering aan de gang bij de Fehac, bij de commissie tweewielers proberen wij helder te krijgen waar het extra geld wat wordt gevraagd naar toe gaat cq waar het voor is bedoeld en wat het ons biedt in de toekomst . Hier is op de Algemene Leden Vergadering naar gevraagd maar helaas is een en ander niet helemaal duidelijk geworden. Wij proberen als commissie tweewielers dit toch helder te krijgen. Wat er op dit moment speelt is het zijspangebruik dat wisselend kan worden aangevraagd bij het RDW. Ook het meerderjarig schorsen staat hoog op de agenda ĂŠn ook de hoge boete ten op zichte van het vergeten te schorsen wordt aan de kaak gesteld. Ook zou het schorsen van meerdere kentekens anno 2015 toch met 1 druk op de knop moeten kunnen in plaats van steeds weer alle schermen te doorlopen. Onze bevlogen voorzitter Doede Bakker, hou hem in de gaten, is druk bezig op internationaal niveau contacten te leggen en de juiste info krijgen voor nieuwe wetgeving van kracht wordt. Is er iets wat jullie willen weten over de weten regelgeving i.v.m. je klassieker dan kun je mij altijd bellen (06 55868398) of mailen (jappiesuzuki@live.nl). Wij als commissie tweewielers doen ons best voor jullie en ook in 2016 reken ik op jullie steun. ik wens jullie veel motor plezier en tot de volgende keer. Jappie van Veen

Historische GP van Eext (23 augustus 2015) Steve Parrish, John Reynolds, Wil Hartog, Marcel Ankoné, Eddy Bron, Theo Louwens en nog vele anderen, daar tussen stond ik aan de start van mijn eerste straat Demo race: de GP van Eext..! Wie had dat ooit kunnen denken, ik zelf dus niet.

aar dat is voor mij met meerdere dingen op het classic race gebied het geval. Als je mij in 1978 (wie won daar toen?) in Francorchamps had gezegd dat ik daar zelf ooit ook eens zou rijden dan had ik je voor gek verklaard. Maar ja dat maakt het alleen maar mooier en mooier! Vrijdag vertrok het “Team” bestaande uit mijn vrouw Els en onze hond Maxi naar het op 340km verderop gelegen prachtige dorp Eext. De weersvooruitzichten waren prachtig, en na een ritje van ongeveer 5 uur (file, file...) kwamen we aan in Eext. We vonden een mooi plekje tussen Abe Siesling met zijn mooie TR Special en Eddy Bron met de XR05 van zijn vader, iets verderop stond Hans Doornbos met zijn prachtige Suzuki’s GSX-R Limited en aan de andere kant het classic Suzuki team van Steve Wheatman en Wil Hartog. Ik stond beslist in goed gezelschap!! Op de vrijdagavond zijn we een stukje over het circuit gelopen om een beetje een indruk te krijgen van de baan, waarbij we meteen konden zien dat er bergen werk verzet werden door alle mensen van de organisatie. Zaterdag was het weer een prachtige dag; leuk om te zien hoe alle teams binnen kwamen en hun prachtige machines neer zette voor het al in grote getale toestromende publiek. Het was heel leuk om de mensen die je van Facebook kent nu eens in het “echt” te zien en te spreken, maar er gebeurde te veel en te snel om met iedereen te praten.

In de avond een heerlijke BBQ en daarna de meet en greet met de stars, mooie verhalen van Boet, Steve Parrish, Wil Hartog, Marcel Ankoné, en John Reynolds. Toch enigszins op tijd naar bed gegaan, om een beetje fit te zijn voor “de” zondag... en alweer een prachtige zonnige dag. Na een lekker ontbijtje ben ik eerst naar de Barry Sheene Tribute en de prachtige motoren van John en Lillian Zeulevoet, Steve Wheatman en vele anderen gaan kijken. Heel veel mensen hadden de weg naar Eext al vroeg gevonden, waaronder de liefhebbers en techneuten, of gewoon mensen van het dorp die het racen mooi vinden. Veel vragen over mijn motorfiets zelfs Steve Wheatman kwam langs om over mijn motor te praten. Hoe leuk is dat, voor mij één van de vele hoogtepunten van dit weekend. Ik had Steve Parrish ook meteen even gevraagd om met mij op de foto te gaan, “it is my pleasure” antwoordde hij (super aardige gast die Steve). Daarna eerst even naar de briefing waar toch wel wat nuttige dingen werden verteld door Johan de Vries. Na het ontvangen van een riant lunchpakket terug naar de tent om me langzaam klaar te maken voor de eerste verkenningsrondjes.

Die gingen prima, ik had tot nu alleen op de grote banen gereden maar de klinkertjes vielen mee het was zelfs een hele leuke baan om te rijden! Het was echt heel leuk om met die “grote” mannen te rijden en wat een enthousiaste mensen langs de baan, het was echt genieten. Na 3 keer met heel veel plezier gereden te hebben moesten de coureurs op het einde van de dag in de grote PR-tent komen waar we nog een hele leuke attentie kregen met wat leuke streek producten.

Na deze leuke afsluiting van dit fantastische evenement zijn we weer naar het diepe zuiden afgezakt. De dag erna kreeg ik bericht dat ik ook nog in de krant stond met een foto, hoe leuk kan het zijn! Zo heb ik het weekend ervaren, maar er waren zeker ook nog meer dingen te beleven zoals: De Eext parade, tractoren, mooie wedstrijden van de HMV en de Grandprix klasse met o.a. de Kostwinders, Gerard Kampen met zijn mooie Barry Sheene replica, Leo Kruimer met zijn Jack Middelburg replica en zo kan ik nog wel even doorgaan. De organisatie van de GP van Eext verdiend een grote pluim! en wellicht tot volgend jaar. Ron Moolenaar

Activiteitenkalender 2015-2016

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

9 - 11 oktober

Oldtimer & Classicbeurs

Leek

KJMV.nl

10-11 oktober

Battle of the Nations

Assen

www.ttcircuit.com

15 november

KJMV Clubdag

De Rijp

KJMV.nl

28-29 november

Oldtimerbeurs Flowerdome

Eelde

KJMV.nl

19-20 december

Central Classics Oldtimerbeurs

Houten

KJMV.nl

16-17 januari 2016

Oldtimerbeurs Motoren

Rosmalen

KJMV.nl

19-20 maart

Oldtimer & Classicbeurs

Leek

KJMV.nl

26 maart

Onderdelenbeurs

Hardenberg

www.motormarkthardenberg.nl

27-28 maart

N-Hollands Oldtimer Festival

Venhuizen

KJMV.nl

? maart

ALV

De Rijp

KJMV.nl

? april

Voorjaarsrit

KJMV.nl

Zijn er activiteiten die u ook gemeld wilt zien op de website en/of clubblad, geeft u dat dan spoedig door aan onze activiteitencommissie: Klaas Poutsma, activiteiten@kjmv.nl - 06 45065355. Hij zal er dan voor zorgen dat uw activiteit wordt geplaatst. Kijk voor actuele info: www.kjmv.nl - Voor meer beurzen, kijk op: www.oldtimeragenda.com OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP!

BETAAL UW CONTRIBUTIE! OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP!

Graag willen wij ons e-mail bestand opschonen. Daarom vraag ik aan u allen om een blanco e-mail te sturen naar onze penningmeester Wiebe Eenling, die ook de ledenadministratie bijhoudt. U kunt dit het beste doen naar het e-mail adres: penningmeester@kjmv.nl. Zodra u uw e-mail adres wijzigt, graag ook even melden aan Wiebe Eenling.

Onderhoud, reparatie en restauratie van klassieke motorfietsen. Uitgebreide sortering onderdelen, nieuw en gebruikt van klassieke Japanse motoren. Geopend op: woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag.

Gerard Numeijer Molenveld 9 1777 HN Hippolytushoef T 0227 59 36 90 F 0227 59 34 72 M 06 25448565 e info@nubomotors.nl

www.nubomotors.nl 22

uw oldtimer verzekerd Bromfiets verzekeringen

Motor verzekeringen

Vetera is gespecialiseerd in het verzekeren van oldtimers. Niet alleen hebben wij door onze jarenlange ervaring veel verstand van verzekeren, ook hebben onze adviseurs een grote passie voor klassiekers. Vetera biedt u voor uw klassieke motorfietsen van 20 jaar en ouder een oldtimerverzekering tegen het zeer scherpe tarief van â&#x201A;Ź 37,- per jaar*. Deze WA-verzekering kunt u eventueel uitbreiden met Brand/Diefstal of Volledig Casco. Onze unieke verzamelpolis bieden wij u al vanaf â&#x201A;Ź 66,- per jaar*. * inclusief assurantiebelasting

Stelling 5, 7773 ND Hardenberg t (0523) 28 23 28 f (0523) 28 23 29 e info@vetera.nl i vetera.nl

Auto verzekeringen

UNIEK

VERZAMEL POLIS TOT 7 MOTOREN

Honda CB750 F5 (type RC42) Allo Peter, beter laat dan nooit, was het vergeten, sorry. Dit was de aanhef van René van de Meijden omdat ik hem een tijdje geleden de vraag stelde over zijn wel heel bijzondere Honda CB750. Hij legt het e.e.a. hieronder uit.

e motor is een CB750 F5 type RC42 (Japanese Domestic), dit type is alleen voor de Japanse markt geproduceerd met deze kleurstelling. De Europese types zijn tot 2001 geproduceerd , maar voor de Japanse markt was dat tot 2006. Die van mij is van 2005, dus bijna de laatste. De verschillen met betrekking tot de Europese types zijn voor zover ik heb kunnen nagaan via internet: • Andere tellerunit; snelheids-aanduiding loopt maar tot 180 km, Bij Europa 240 km. Controlelampjes zitten op een andere plek en er is een digital display voor aanduiding van de totale km-stand, 2 dagtellerstanden en de tijd. Ook wordt de km-teller electronisch aangedreven, dit in tegenstelling tot de Europese welke een kabel hebben. • Zo zit er ook een electronische kastje aan de linkerzijde van de carburateurs die je niet op de Europese types vind; ik ben en nog niet achter waar dit voor dient. • De gouden wielen zijn ook origineel voor dit Japanse type. • Verder is de motor voorzien van een stuurkuipje in kleur welk ook alleen in Japan besteld kan worden. • Daarnaast een Moriwaki uitlaatsysteem met RVS bochten en een titanium demper welke een dip in het middentoerengebied zou moet wegnemen volgens de info van deze fabrikant. Ook alleen verkrijgbaar in Japan. • Ook zitten er nu Ohlins schokbrokers op in plaats van de originele Showa’s. • Ook heb ik er een prachtige Owners Manuel bij, maar helaas in het Japans. Hoe de motor in Nederland is terechtgekomen is mij niet bekend er werd mij door de vorige eigenaar een verhaal opgehangen dat ik niet geloof.

â&#x20AC;&#x153;Smitbrosâ&#x20AC;? Kawasaki 3-cilinder Specialisten

Alfons en Hans Smit Marsweg 7 1791 LV Den Burg Texel 06 38894304 smitbros@hetnet.nl

Verkoop, restauratie en onderhoud van klassieke motoren

www.london-exhaust.com Specialist for classic and Vintage exhaust systems

info@london-exhaust.com

Complete systems for Kawasaki Z650 Z1000 double walled pipes 25

uit de schuur van... Velen van ons werken regelmatig aan onze 2 of 3 wielers van Japanse makelij. Heel vaak gebeurt het ons dat de kruisschroevendraaiers niet goed in de schroeven zitten en dat zo veel schroeven beschadigd raken. Wellicht is onderstaand al bij een aantal lezers bekend, maar voor mij was dit verhaal van Cees Cornwall iets geheel nieuws en ook bijzonder prettig om te weten (kost uiteraard wel weer enige pegulanten).

indelijk een goed passende set sterkop schroevendraaiers en slagschroevendraaiers. Wat hier in de gereedschapszaken tekoop is zijn Phillips sterkoppen die toch aardig wat anders zijn dan de Japanse J.I.S. standaard. Het gekke is dat men niet overgegaan is op de Japanse versie als standaard gereedschap voor motoren en auto’s. • De schroevendraaiers met het zwart-zilveren handvat zijn slagschroevendraaiers; • De schroevendraaiers met het blauwe handvat hebben een speciale behandeling gekregen tegen het uitslippen; • De schroevendraaiers met het rood-zwarte handvat hebben een cell handvat, een genot om mee te werken. • De T-sleutels die ik al langer had zijn wel J.I.S. van Kowa die al in de tijd van de Honda zespitters gebruikt werden. Gebruik je dit gereedschap dan blijven alle boutjes als nieuw. Kijk maar eens op: • http://www.agcoauto.com • http://www.vesseltools.com/hand-tools/screwdrivers/ view-all-products.html • http://www.motiv-tools.nl Zijn te koop: • http://www.autogereedschap.com/c-2076631/schroevendraaiers-j-i-s/

Het levensverhaal van een Honda CB 750 Four K1 Hieronder het vervolg van het levensverhaal van de motor van Martin Plug. Hij kocht de motor in 1971 tegelijkertijd met een vriend die ook een Honda CB 750 Four K1 kocht. Het toeval wil dat de kentekens op 1 cijfer na hetzelfde zijn en het meest bijzondere en unieke is nog wel dat beiden de motor nog steeds in hun bezit zijn!

lijk niets kosten van mijn baas. De weinigen koffersets die er toen te koop waren, waren schreeuwend duur en zagen er volgens mijn baas ook niet uit. Daarnaast zouden de kosten een gat slaan in het vakantiebudget, dus moest er iets anders verzonnen worden dat is dan ook gelukt. Het werden houten koffers, en ja je leest het goed: hout!

De eerste 25.000 kilometer en het ontstaan van het koffersetje.

oals beloofd zou ik nog terug komen op het vervolg van mijn levensverhaal. De vorige keer vertelde ik al dat mijn broer en ik van die lange reizen hebben gemaakt. Over de voorbereidingen ga ik jullie nu iets vertellen. Zoals jullie in het voorgaande KJMV-KONTAKT kon lezen had mijn baas na de aanschaf van mij nog maar 50 gulden in zijn zak. Daar doe je natuurlijk niet veel mee, ook niet toen in 1971, maar gelukkig viel de benzineprijs nog een beetje mee in die jaren, ik geloof iets van 0,65 cent per liter, en daarom dacht mijn baas dat hij daar nog wel iets mee kon. We gingen samen naar GP van Francorchamps, de eerste grote reis van mijn baas en ik samen. Er waren al meerdere kortere tripjes gemaakt, maar oh wat was mijn baas in de war. Wij vertrokken op vrijdag en hij dacht dat de races op zaterdag waren net als in Assen. Dus op vrijdag rustig naar Francorchamps, rustig mij inrijdend, laag toerig en veel schakelen en dat alles met 50 gulden op zak. Mijn baas had berekend dat hij met deze 50 gulden een goedkope staplaats kon regelen in Francorchamps en de rest was voor de benzine en een broodje. Maar na aankomst bleek dat de races op zondag verreden zouden worden en ja dan is 50 gulden te weinig. Hij kon wel geld lenen maar dat wilde hij absoluut niet. Dus de zelfde dag weer terug naar huis, weer laagtoerig en veel schakelend op de terugweg. Zelf vond ik het helemaal niet erg want ik wilde alleen maar rijden en op deze manier zijn mijn eerste ingereden kilometers ontstaan: rustig aan om zo te zorgen voor een lange levensduur. Dat is zoals jullie in het vorig clubblad hebben kunnen lezen ook is gelukt. Helaas weet ik niet meer of mijn broer er toen ook bij was. Zo is heel 1971 een beetje vol gereden: onder andere veel wegraces van zowel de KNMV, als van de NMB. Je kon indertijd elk weekend kiezen tussen twee wegraces. Toen er eenmaal 25.000 probleemloze kilometers op de teller van mijn broer en mij stonden, waren onze bazen er van overtuigd dat we oer-betrouwbaar zijn. Voor de lange reis die in 1972 moest plaatsvinden was er natuurlijk geld nodig. Mijn baas werkte toen in een banketbakkerij en in zijn vrije tijd bij een classificeerbedrijf. Een classificeerbedrijf is een mooie naam voor het meest smerige werk dat je je maar in kon denken, maar dat bracht wel het meeste geld op en daar ging het natuurlijk om. Het bijkomende voordeel was ook nog dat als je dag en nacht aan het werk bent, je niet zoveel geld uitgeeft en meer geld overhoudt voor het uiteindelijke doel en dat was de reis door Europa. Voor de reis door Europa was het wel nodig dat ik de op een goede manier bagage mee kon nemen achterop mijn achterkant. Dit moet sterk en degelijk zijn en mocht eigen-

Van het eerste probeersel werd ik als Honda niet erg vrolijk, het was van triplex gemaakt met aluminium lijstjes er omheen. Veel te licht uitgevoerd en het viel al uit elkaar voor het gemonteerd was. Dat heb ik dus persoonlijk als Honda afgekeurd. Mijn baas zag dat ook op tijd in en heeft het eerste ontwerp doormidden gezaagd en in het restant van dit probeersel bewaart hij nu wat bouten,moeren en rubbers van mij. Volgens hem altijd makkelijk, maar ik wil die oude troep er niet meer op hebben. Heb er twee fotoâ&#x20AC;&#x2122;s bij gedaan van zijn eerste probeersel, maar oordeel zelf: HET ZIET ER NIET UIT!

Daar ga je, als klein beetje Honda bent, toch niet mee rijden! Na weer veel gezwoeg in de avonduren naast mij in de schuur en veel passen en meten was de tweede poging beter geslaagd. Het is en blijft natuurlijk ook hout, maar met veel schilder- en plamuurwerk begon het er toch een beetje op te lijken. Tenminste zag je aan de buitenkant niet meer dat het van hout was. Voor mij als Honda was het acceptabel geworden en kon ik er mee leven. Nu moest nog, ik kan het helaas niet anders noemen, een ijzer rek in elkaar geflanst worden, waar de twee houten koffers in moesten. Dat heeft nog heel wat avonduurtjes gekost en heeft heel wat knopen gekost. Maar het is uiteindelijk gelukt en nadat alles was gemonteerd aan mijn achterkant, moest er uiteraard een proefrit worden gemaakt. Nou, daar werd ik niet vrolijk van. Mijn veren en dempers van de achtervering konden het totaalplaatje niet aan. Daar was maar een oplossing voor en een setje Koni schokdempers losten het probleem op.

Uiteindelijk heeft de kofferset alle reizen door Oost, West, Zuid en Noord Europa overleefd en ik draag het dan ook met trots op mijn achterkant als we weer eens een tripje maken. Het koffersetje en het ijzeren rek zien er erg bereisd uit en dat blijft ook zo, omdat het NOOIT meer een kwastje verf zal zien. ALS HONDA DRAAG IK DIT REK MET TROTS!

Dit was mijn verhaal over de voorbereiding van de grote reis. In de volgende aflevering van KJMV-KONTAKT komt hier een vervolg op. PS: Op het koffersetje van mijn broer kom ik volgende keer terug. Ik moet het eventjes aan mijn broer vragen wat er nog van zijn koffersetje over is, maar ik weet wel dat zijn koffersetje niet van hout was. Wellicht komen er nog een paar fotoâ&#x20AC;&#x2122;s boven water.

Het opkalefateren van een Yamaha DT250 (3) In het juli nummer van KJMV-KONTAKT vervolgde ik mijn verhaal over mijn Yamaha DT250. In dit nummer deel 3 van mijn wetenswaardigheden. Mijn brommerongeluk, waar ik in het vorig blad over sprak speelt mij nog steeds parten.

n het vorige blad was ik gebleven bij mijn bezoek aan Ernst Hagen voor het inspaken van de nieuwe 19” voorvelg en de montage van een nieuwe voorband met wegprofiel. Ook had ik het achterwiel en een Dunlop TT100 band meegenomen maar bij het zien daarvan schudde Ernst zijn hoofd, want deze was te oud. Na een maandje kon ik beide wielen weer ophalen. Het bleek dat de meegebrachte voorvelg niet de juiste spaakgaten had (verkeerde hoek) en dat hij een andere had moeten aanschaffen. Jammer dan. Als pleister op de wonde had hij de trommel met ankerplaat wel mooi gereinigd en ingespoten met WD40. Na achterlating

van enkele honderden euro’s toog ik opgetogen naar huis om de motor weer op zijn met Heidenau’s geschoeide wielen te zetten. Nu kon ik verder om het voorspatbord passend te maken. De bevestigingslippen bleken te kort dus daarmee naar een lokaal constructiebedrijfje om de lippen te verlengen. Na het minutieus boren van nieuwe gaten lukte dat naar tevredenheid. Nu was het op de sloperij gekochte achterspatbord aan de beurt. De vorige eigenaar had echter het frame achter het zadel weggezaagd om het grote plastic cross-achterspatbord te kunnen monteren. Zonder die beugel kon ik het metalen achterspatbordje niet vastzetten dus moest er een beugel met bevestigingslip aan gelast worden. Het bedrijf, wat ook het voorspatbord had gedaan, was bereid om ook deze klus te klaren. Een paar dagen later kon ik het achterspatbord na het zwart spuiten van de beugel monteren. Daarna het achterlicht en de nummerplaat erop. Ik had ondertussen een blauwe plaat laten maken want de gele die erop zat zag er niet meer uit. In de tussentijd had ik weer een paar beurzen afgestruind voor onderdelen die pasten in het uiterlijk dat ik voor de motor voor ogen had. Ik had een vlak aluminium stuur gescoord, een paar passende chromen achterschokbrekers (van een Honda 400) en een paar Tomaselli lamporen. Ook had ik bij de firma Bekkenkamp een nieuwe voorremkabel besteld. De oude was gesneuveld door de muurvast geroeste nippel. Na het monteren van deze onderdelen was ik min of meer aan het einde van mijn technisch kunnen gekomen en was het tijd om professionele hulp in te roepen. Met name de elektra was een grote puinhoop. Kort gezegd: niks deed het behalve de ontsteking. Als eerste heb ik vriend Simon hiervoor gevraagd maar die vond de klus te omvangrijk. Nu had mijn broer Jacques destijds een vriend die zeer kundig was en

bovendien genoeg tijd had want hij werkte niet meer. Dus daar de motor naar toe gebracht. En toen begon het lange wachten… Nu had ik er geen haast mee, het was inmiddels winter 2007, maar een jaar wachten zonder resultaat vond ik toch teleurstellend. Tussendoor heeft hij alleen gemeld op welke sites ik moest zijn voor onderdelen en dat er geen leven meer in de stuurschakerlaars zat (dat had ik zelf ook wel ontdekt). De motor daar dus weer opgehaald. Via mijn bromfietscontacten had ik kort daarvoor een goed adres (FS1 Team) in Almere Hout gevonden dat veel met Yamaha deed en zeer goed thuis was op internet. Ik heb hem verteld

wat er aan de hand was en dat hij de DT maar moest zien als een grote FS1. Hij (Hans) wilde het wel proberen maar kon geen garantie geven dat het zou lukken. Enkele maanden later belde hij dat ie klaar was. Hij had er een verchroomde koplamp op gezet, nieuwe hendels, contactslot, achterlicht en knipperlichten. Tevens had hij een middenbok van een Yamaha FS1 Sheriff eronder gefabriekt want ik wilde van de lange zijstandaard af. Die was er trouwens op enig moment door roest afgebroken. Er was echter toch iets fout gegaan met het aansluiten van e.e.a. want met het contactslot kon ik de verlichting aanzetten en met de rode stopknop het contact…

Hij had de motor niet kunnen starten vanwege rugklachten dus dat moest ik zelf doen. Door het lange stilstaan wilde de motor alleen op de choke (slecht) lopen en de standaard sleepte over de grond. Ondanks dat hij zijn best had gedaan en de onderdelen er goed uitzagen was ik toch enigszins teleurgesteld, d.w.z. ik had (al of niet terecht) op meer gehoopt. Thuisgekomen heb ik de motor in de schuur gezet en er 6 jaar lang niet meer naar omgekeken. In het volgende nummer verder… Albert Brouwer

The Fast Freddy CBX-files (7) Het restaureren van een CBX 6-cilinder is geen sinecure en dat heeft Fred aan den lijve ondervonden. Bij het voorgaande stukje (6) over de CBX vertelde Fred over het reviseren van de ZES carburateurs. Beslist géén eenvoudig karweitje. Maar Fred zou Fred niet zijn als hij hier niet uit kwam. Het samenstellen van de 6 is niet zo maar iets, maar met de onderstaande foto heb je een idee hoe dat er uit gaat zien volgens het werkplaatsboek. Figuur 123 even de choke proberen

Figuur 124 carburateur 1, 2 en 3 van achter

Figuur 121-1 het koppelen van de carburateurs

De gaskleppen zitten met speciale schroefjes vast

Figuur 125 carburateur 1, 2 en 3 van voor

En na wat door werken lukte het ook met vier, vijf en zes... Figuur 122 een gasklep schroefje

Die schroefjes worden af fabriek geborgd door een centerpunch te geven op de stee; daarom moeten ze vervangen worden bij demontage. Helaas meer leverbaar, geeft niks, een beetje loctite e voilá. Volgens Honda moet je ook de chokeklep-as vervangen omdat die tijdens de démontage snel krom raakt. Nu dat klopt, maar aangezien er geen nieuwe meer leverbaar zijn, zit er niks anders op dan de oude te richten. Je weet drirect of je het goed doet, want bij een beetje kromming loopt de choke niet soepel. Figuur 126 carburateur 4, 5 en 6 van achter

Nu heb ik nog geen testtank dus moet dit later komen. De testtank heb ik ook nodig bij het vacu端m stellen van de carburateurs. Mazzel hebben 1 Ik houd natuurlijk met een scheef oog EBAY in de gaten en zo nu en dan komt er wat op voor de CBX en dan niet in de VS; dat laatste is belangrijk wat dan bieden er niet zoveel mensen op. Zo vond ik dus een set valbeugels van Prolink en deze passen ook op een CBX Z of A en van de beschikbare valbeugels voor de CBX vind ik deze de mooist. Ze waren natuurlijk niet nieuw (hier en daar wat krassen) maar niets wat een verchromer niet weg kan werken. Figuur 127 carburateur 4, 5 en 6 van voor...

Dan kunnen 1, 2 en 3 gekoppeld worden aan 4, 5 en 6. Voor het koppelen moeten wel het stationair mechaniek en de acceleratiepomp armpjes afgesteld worden. Gelukkig staat dat goed beschreven in het werkplaatshandboek, want het is nogal complex, vreemd toch.

Figuur 131 best een simplele valbeugel

Figuur 128 het koppelen Figuur 132 de beschadiging aan de linkerkant

Figuur 129 en weer bij elkaar Figuur 133 de beschadiging aan de rechterkant

Figuur 130 tijdloos schoon

Dan is het wel zaak om de carburateurs te testen op lekken voordat ze op het blok geplaatst worden, want als de carburateurs al op de motor zitten en er is wat loos, dan moet de motor weer naar beneden zakken; ja daar is over na gedacht...

Figuur 134 en nu na de behandeling van de verchromer

Mazzel hebben 2 Zo vond ik ook op Ebay een set KONI’s voor de CBX. Het mooie van deze KONI’s is dat die te reviseren zijn, mocht dat nodig zijn. Ik schaal de KONI’s ieder geval hoger in dan de standaard veer elementen van Honda, de CBX A is uitgerust met VFQ achterveren. Dat FVQ staat voor Fade Very Quickly oftewel vervagen erg snel, ben even vergeten wat Honda er zelf mee bedoelde.

Figuur 138 de demper zuiger er uit

Helaas wilde/kon de Hobbyist niet de gegevens verstrekken met betrekking tot de maatvoering, m.a.w. wat is versleten en wat niet. Ik heb maar op mijn scherpe blik vertrouwd. Alles zag er nog goed uit dus heb ik alle keer- en O-ringen vervangen. De eindstop bumper is van een soort schuim en deze was aan het verbrokkelen, die moest er dus ook aan geloven. De spiraalveer heb ik laten poedercoaten, het demperhuis laten verchromen en de aluminium delen gepolijst.

Figuur 135 een setje koni’s 7610-1413

KONI’s voor motorfietsen worden niet meer door Koni gemaakt maar wel door IKON. KONI maakt nog wel schokbrekers maar alleen voor auto’s. IKON daar in tegen maakt dus nog de oude KONI’s. IKON is de importeur van KONI in Australië; ze hebben de hele productielijn overgenomen en zijn daarmee verder gegaan. Dus zijn alle onderdelen van de 7610 serie nog te krijgen en voor ons Nederlanders bij de hobbyist. Dus ga ik die KONI’s eens fijn verwennen. Je hebt een speciale sleutel nodig om de dempermoer te verwijderen uit het demperhuis.

Figuur 139 het demperelement gereed voor inbouw

Figuur 136 de speciale sleutel

Maar ondanks dat speciale gereedschap kreeg ik de moer niet losgedraaid, wat nu: gepast geweld. Figuur 140 alleen de veer nog monteren

Per veerelement moet er 80cc olie in, om dit correct te doseren heb ik een injectie spuit gebruikt, wel zo makkelijk. Om de vers gecoate veer niet te beschadigen heb ik het veer compressie gereedschap van een stukje tape voorzien.

Figuur 137 met gepast geweld

Met de moer los wilde de zuigerstang nog niet uit het demperhuis, maar met het Honda schokbreker gereedschap (07959-3290001) lukte dat wel.

Figuur 141 een stukje tape

Wat uiteindelijk resulteert in een setje frisse KONI’s

Maar ja, waar vind je nog zo’n kuipje, Speed 7 maakt ze al lang niet meer. Dus zoeken op Marktplaats en natuurlijk het wereld wijde web; wat bleek JapParts in Wormerveer had er een in het zwart, dat dan weer wel. Dat moet toch geen bezwaar zijn, zult u denken, nou, de witte is mooi glad aan de buitenkant en een zwarte is voorzien van een bobbeltjes profiel aan de buiten kant.

Figuur 142 ziet er goed uit

Ik ben benieuwd hoe het rijdt, maar daar kom ik wel achter als het zover is. Mazzel hebben 3 Had ik zomaar nog een keer mazzel. Ik vond een Nederlandstalig instructie boekje en volgens mij zijn die net zo zeldzaam als kippen met tanden; maar ik heb er een. Zo’n boekje dan. Figuur 146 Speed 7 Orca stuurkuip

En als ik de kuip in de kleur van de CBX wil spuiten is een gladde ondergrond natuurlijk makkelijker. Maar goed eerst het kuipje eens fatsoeneren; dat was nodig omdat er gaten aan de zijkant in zaten voor de richting aanwijzer en het koplamp gat niet mooi strak rond was.

Figuur 143 het instructie boekje

STUURKUIP De CBX is toch wel een motorfiets met 100 paarden in het vooronder, met andere woorden, er zit best leven in. Honderd veertig kilometer per uur als kruissnelheid houd ik wel voor mogelijk. Op zo’n naakte motor zit je dan wel wat in de wind en aangezien ik geen achttien meer ben (48) is enig comfort wel welkom, in de vorm van een wind breekertje. Nu heb je een ruime keuze in stuurkuipjes maar iets uit de periode waar in de CBX gemaakt is wat ik eigenlijk zoek. Nu had ik in de jaren 80’ een Honda CB400f en Kawasaki Z550 ook naakte motorfietsen, en die had ik opgetuigd met een Speed 7 Orca stuurkuip; die kuipjes waren uitgerust met een verstelbare spoiler aan de boven kant, zodat je nog enige invloed had op de lucht stroom.

Figuur 147 de gaten in de zijkant

Figuur 148 het onronde koplamp gat

Een randje plastic kan ik er niet bijvijlen dus maar een inzet stukje gemaakt van bumper kunststof. De bumper kunststof heb ik op de plaatselijke autosloop gescoord maar ook nog wat bij de plaatselijke autohersteller in de plastic afvalbak; bij de laatste kostte het niks voor zo’n stukje plastic, ze waren al lang blij dat ze van hun afval af waren, maar bij de sloop waren ze minder gul. Meteen nog aan de autohersteller gevraagd of hij dit plastic kon lassen, maar helaas geen materiaalsoort nummer er op dus ze begonnen er niet aan. Dan zelf maar wat klooien met een soldeerbout. Wordt vervolgd...

Figuur 145 de Z550 met stuurkuip met mijn voorliefde voor gouden wielen

COK VAN DEN HEUVEL Onderdelen gebruikt, NOS, nieuw. Reparatie brommers en... Bridgestone Honda Kawasaki Lilac Suzuki Yamaha 1959 tot nu. Bewerkingen: van ‘gewoon onderhoud’ tot revisie, schadeafwikkeling en schadeherstel tot restauratie. Ook werken we aan klassieke racers. Wij zijn ook de makers van Motor Revue, dat blad met die eigenwijze mix van klassiek en modern, met die mooie grote kleurenfoto’s.

Nieuw adres: Gelukkig kan er nu dus écht gemeld worden dat ons nieuwe pand aan de Bellstraat er weer staat! Wij zullen hier weer gewoon verder gaan met reparaties en restauraties! Ons adres is: Bellstraat 3a, 4004 JN Tiel

www.chclassics.nl

Direct mailen: info@chclassics.nl, dat werkt het best als iets op de site (nog) niet te vinden is. En er is nog altijd de telefoon: 0344 61 45 45 of 06 39494122. Open: di – za 10.00 tot 17.00 uur (do tot 21.00)

www.pietparts.nl Pietparts heeft een steeds wisselende voorraad van nieuwe Japanse onderdelen vanaf bouwjaar 1965, alle onderdelen kunt u vinden op de website :

Tevens inkoop van alle soorten nieuwe onderdelen

Peter Janssen tel. 06-25411838 E-mail: info@pietparts.nl

Frank Lemstra M O T O R E N

Dubbele Buurt 24, 1521 DC Wormerveer

â&#x153;&#x2020; 075 621 02 42