Luttenbergring impressie

from Clubblad van de Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging uitgave: KJMV-KONTAKT3-2021

by Peter van der Zon

Colofon

Door Gijs van Hesteren

Aan de start met Ron Molenaar en Jos Oude Nijhuis

‘Raalte’, half september, classic races op de Luttenbergring. Ons Team Motorsport Harlingen beleefde een topdag. Dit keer was ik de enige die reed. De arm van mijn racemaat Tajan van der Wiel was nog niet voldoende hersteld van een werkplaatsongeval om deel te kunnen nemen. Wel trad hij op als chefmonteur. Dankzij zijn tender loving care stond de

Na kennisname van de teksten van XS-goeroes en veel berekeningen had Tajan de fraaie dubbele megafoons vervangen door een twee-in-éénsysteem. De Remus Sportauspuff van mijn MuZ Skorpion cupracer kwam goed van pas. Het uitlaatgeluid viel zowat ál te bescheiden uit. “Fluisteren” zou een te groot woord zijn, maar hiermee zou ik wel op Circuit Zandvoort durven te verschijnen. Hoe dan ook, de f ets ging er zeker beter door rijden. Op advies van Dirk Kamphorst van het Ermelose XS-raceteam Motorlijn had Tajan langere inlaatkelken gemaakt. Die leverden ondanks een ‘f at spot’ vanaf stationair toch veel extra trekkracht op bij vooral de lagere toerentallen. Echter, bij doortrekken bedierven de in de weg zittende framebuisjes de toestroom van frisse lucht. Bij zevenduizend toeren was de koek al op. Dus na de slechts twee ronden tellende training (valpartijtje in de voorafgaande 500 cc) kwamen de originele kortere kelken weer op de Dell’Orto’s. Van de winter gaan we bekijken of we dit frame-

Het 34-tands achtertandwiel (gebruikt voor Assen) vervingen we door een 36, maar de 38 was nóg beter geweest. Dan had de XS meer koppel behouden in de krappe haakse bochtjes en zou ik meer voordeel hebben gehad van de vijfde versnelling. We konden het niet uitproberen, want de eerste middagmanche was uitgevallen. Eén van de 350cc-rijders was onwel geworden. Voordat dit opgelost was, waren we anderhalf uur verder. Met de desbetreffende rijder gaat

De tweede manche was extra lang, dus we hebben toch lekker gereden. Het veld bestond hoofdzakelijk uit Japanse viercilinders uit de latere jaren tachtig, afgezien van een paar Ducati’s en natuurlijk de supersnelle Beck BMW’s. Met onze XS bereden we denk ik zo’n beetje de oudste deelnemende motor. Toch hield ze zich kranig. De zoekgeraakte toeren waren met de originele Startrick-kelken weer terug. Tot bijna achtduizend bleef de XS eraan trekken. De hele wedstrijd zaten we in het achterwiel van Laurens Verbruggen (nr 725). Voorbijkomen was lastig, want zijn 1987 Yamaha FZ was veel sneller op de rechte stukken. Door “brutaal en nietsontziend” laat te remmen en een beetje

Een beetje irritant waren de testosteron-snotjongens met superbikes, die het nodig vonden om op gevaarlijke wijze tussen langzamere rijders door te zigzaggen. Dat had verkeerd kunnen af open. De wedstrijdleider had gezegd: “Dit is een regelmatigheidsdemo, geen race.

Van mij mag het hoor, ik rij ook wegraces. Daar is dat wél toegestaan. Maar doe dat bij voorkeur niet door je motor voor de wielen van een ander te prakken. Dat het ook verantwoord kan liet bijvoorbeeld Frank van den Beemt zien op een YouTubevideo. Overal wachtte hij beleefd op voorgangers, om pas in te halen op een recht stuk. Ook Jarno Jonker reed hangend op één oor sierlijk