In memoriam/leuke herinneringen aan Yvon Duhamel

In Memoriam Yvon Duhamel 17 oktober 1939 - 17 augustus 2021

door Ben van der Lingen en Guido Eckes

In1975 bezocht ik de Formule 750 in Assen. Op mijn Kawasaki Z1-900, het nieuwe vervoermiddel na diverse 2- en 3-cilinders te hebben gehad. Tot mijn grote vreugde won Yvon Duhamel waar ik al vroeg een fan van was vanwege zijn Kawa 3-cilinder en zijn eerdere prestaties in de mondiale wedstrijden waarbij hij werd getypeerd door zijn groene uitmonstering (hij kreeg al gauw de bijnaam Superfrog vanwege zijn groene pak en zijn acrobatische sprongen als Yvon er weer eens vanaf tuimelde), zijn vechtersmentaliteit en zijn typerende startnummer 17. Nu helemaal typerend wanneer je zijn geboorte- en overlijdensdatum bekijkt. Alsof hijzelf de regie zou hebben….

De huldiging destijds werd sober gehouden vanwege een ongeval in de kniebocht, later GT-bocht genoemd, waarbij helaas Nico van der Zanden net voor de f nish op hoge snelheid ten val kwam en overleed. Met een rotgevoel togen we weer huiswaarts.

In 1977 liep ik in het rennerskwartier van Daytona en zag de Kawa 750 H2R met parallellogram achtervork van Yvon te koop staan voor 5000 dollar.

In de herfst ervoor had ik net de Kawa 500-3 racer van Rob Beute gekocht waar ik 500 Nationaal mee wilde gaan rijden. Tja, wat moet ik dan met 2 Kawa’s ….Ik had die 17 gewoon moeten kopen… Yvon hebben we diverse keren gesproken waarbij ik ook een interview in Triwing (het Kawasaki 2/3-cil clubblad) heb gezet.

Bedankt voor al die mooie momenten Yvon!

De eerste keer op de Bol D’or sprak Yvon amper Engels. Dat deed Sophia, zijn vrouw, wel en zij was dan ook zijn zaakgelastigde. Op mijn bescheiden vraag of er misschien motoren te koop stonden bij de familie antwoordde zij: ”Ja hoor, welke wil je hebben?” Latere keren op het Franse circuit van Monthléry kon Yvon verrassend genoeg beter in het Engels converseren. De groene herinnering blijft voor altijd bestaan. #17, Ben!

Twee leuke ervaringen

De eerste is van 1988.

Ben en Guido waren samen op Europatour. In Grand Canyon du Verdon lazen we in een Frans motorblad de aankondiging van de Bol D’or op Paul Ricard. Deelnemers waren de 47 jarige (??) Yvon samen met zijn twee zoons Miquel en Mario.

Op het circuit het rennerskwartier in, op zoek naar… De eerste poging leverde niets op. De volgende dag in een hoekje, een kleine caravan met de familie Duhamel! Ben spreekt redelijk goed Frans en ging gelijk in gesprek met mevrouw en Yvon zelf. Dat leverde een paar mooie foto’s op.

De tweede is van 2002. De tweede ervaring was tijdens de viering van het 30 jarig bestaan van de Kawasaki 750H2 in Montlhéry in Frankrijk. Natuurlijk waren wij er ook weer bij. Yvon was uitgenodigd om deze parade actief bij te wonen. De Parade werd door hem gereden met zijn originele H2R #17 en ook met de KR750 van Murray Sayle.

Nadat Yvon een paar ronden op een H2R had gereden kwam hij de pits in om te melden dat de motor niet goed liep. Het advies was om door te rijden, totdat er problemen onderweg waren… Na onderzoek bleek dat de gasnaald was gebroken. Der ouwe heeft nog steeds gevoel!

Het signeren van de shirts maakte twee Hollanders super frog trots. Tijdens de wedstrijd zagen we geen verschil in snelheid tussen de heren Duhamel!!!